BE1021434B1 - Veevoeder aangerijkt met een combinatie van monoglycerides. - Google Patents

Abstract

De uitvinding heeft betrekking op een samenstelling voor toevoeging aan diervoeder of drinkwater, gekenmerkt doordat deze monolaurin en monobutyrin bevat in een bepaalde onderlinge gewichtsverhouding, niet bevattende een monoglyceride van een carbonzuur bevattende 8 tot 10 koolstofatomen. De samenstelling heeft groeibevorderende eigenschappen, in het bijzonder bij pluimvee, meer in het bijzonder bij vleeskippen. De uitvinding betreft tevens diervoeder dat deze samenstelling bevat.

Description

Titel : Veevoeder aangerijkt met een combinatie van monoglycerides Situering van de uitvinding :

Deze uitvinding heeft betrekking op veevoeders die aangerijkt worden met monoglycerides.

Meer in het bijzonder heeft de huidige uitvinding betrekking op veevoeders voor pluimvee, meer in het bijzonder kippen, waar een specifieke combinatie van bepaalde typen van monoglycerides aan toegevoegd worden.

Deze combinatie heeft een onverwacht synergetisch effect voor de groeibevordering van pluimvee.

Achtergrond van de uitvinding :

Het is een algemeen bekende techniek om de effectiviteit van veevoeders te verhogen door toevoeging van glycerol en/of glycerol-esters.

Dergelijke toegevoegde producten kunnen velerlei doeleinden en functies vervullen. Eén van dergelijke doelstellingen is het verrijken van veevoeders met ingrediënten waarvan het gunstige effect in het maag, resp. darmstelsel van de gevoede dieren tot uiting komt.

Het is gekend om met dit doel bijvoorbeeld als glycerolester boterzuurverbindingen toe te voegen.

Bespreking van de stand van de techniek : W02010/106488:

De internationale octrooiaanvrage W02010/106488, gepubliceerd op 23 september 2010, vermeldt bijvoorbeeld het gebruik van samenstellingen op basis van de combinatie van enerzijds glycerol en anderzijds vetzuurmonoglycerides, waarbij het vetzuur een korte keten omvat.

De hierin beschreven samenstellingen worden als ingrediënt toegevoegd aan veevoeders, ten einde de negatieve effecten van schimmels en bacteriën die gevormd worden in veevoeders tegen te gaan en zo een positieve invloed te bewerkstelligen op de technische resultaten bij het gebruik van deze veevoeders. De hierin beschreven samenstellingen bevatten doorgaans ongeveer 50 % glycerol, waarbij de andere 50 % opgebouwd wordt uit zowel mono-, di- als triglycérides I van bijvoorbeeld boterzuur of propionzuur.

Door toevoeging van dergelijke verbindingen worden volgende heilzame effecten bij consumptie van de ermee verrijkte veevoeders nagestreefd : het verbeteren van de darmgezondheid en het verminderen van de gevoeligheid van de dieren voor bacteriële infecties. 1 Als specifieke verbindingen vermelden we mono/di/tri glycerides van vetzuren met drie tot 14 koolstofatomen.

Deze heilzame effecten zijn in het bijzonder waargenomen met triglycérides van boterzuur, ook genoemd glycerol tributyrate, in de verdere tekst vermeld als GTB Het product GTBLwordt gebruikt in veevoeders als een functioneel ingrediënt, en de concentratie van het actieve ingrediënt is in de orde van grootte van 2 tot 4 kg/ton veevoeder.

In het bijzonder wordt dit ingrediënt toegevoegd in veevoeder bestemd voor kippen (leg- en vleeskippen), kalveren en varkens (vleesvarkens en kweek).

Jon ƒ. Kabara :

Professor Jon J. Kabara, professor aan de Michigan State University, USA, heeft de gunstige effecten beschreven van Lauricidin ® op de menselijke gezondheid. Lauricidin ® is de commerciële naam voor monolaurine, dit is het monoglyceride van laurinezuur.

Kabara heeft ontdekt dat monolaurin de werking van bacteriën, schimmels, protozoa en virussen in het menselijke organisme tegenwerkt.

Monolaurin heeft dus volgens de studies van Kabara en Hierholzer (1982) zowel een antiviraal als een antibacteriëel effect.

Verwonderlijk heeft monolaurin geen nadelig effect op de gewenste goede bacteriën in het menselijk lichaam, maar enkel op de potentieel pathogène micro-organismen. US 2012/0041065:

De US octrooiaanvrage, gepubliceerd op datum van 16 Februari 2012 onder het publicatienummer US 2012/0041065 Al op naam van Can Technologies, Ine., USA, beschrijft het effect van Laurinezuur-destillaat in veevoeder. Laurinezuur-destillaat ontstaat als bijproduct bij het destillatieproces om zuivere plantolie te bekomen van bv kokosolie.

Zuiverder Laurinezuur-destillaat ontstaat door het verder hydrolyseren en destilleren van dit destillaat waarbij de mono-, di-, en triglycérides verder omgezet worden in glycerol en vrij vetzuur. Zie paragraaf (0005].

Het gebruik van dit Laurinezuur-destillaat, al of niet in combinatie met andere toevoegstoffen, leidt tot een verbeteringsproces voor o.a. de groei van het vee. Zie paragraaf (0016] en zie conclusie 1.

In deze octrooiaanvrage heeft men het steeds over het Laurinezuurdestillaat. Monolaurin wordt erin niet vermeld. US 5,462,967 :

Het US Octrooi Nr. 5,462,967, verleend op datum van 31 Oktober 1995 op naam van Kao Corporation, Tokyo, Japan, beschrijft een toevoegingssamenstelling voor dierlijk voeder, in het bijzonder voor vleeskippen, op basis van een mengsel van een triglycéride en ofwel een mono- ofwel een diglyceride van een vetzuur van gemiddelde ketenlengte. Onder gemiddelde ketenlengte van een vetzuur wordt in de beschrijving van dit oktrooi begrepen een vetzuur bevattende 6 tot 12 koolstofatomen.

Een dergelijke samenstelling zou, in tegenstelling tot eerder bekende samenstellingen (zoals bijvoorbeeld beschreven in de Japanse Octrooi-aanvrage JP-A-1-215247] geen nadelig effect hebben op de lever van de gevoede dieren.

De samenstellingen zoals beschreven in dit octrooi, die naast een mono- of diglyceride telkens een triglycéride dienen te bevatten, zouden bijzonder voordelig zijn in de reductie van het vetgehalte van de gevoede dieren, en het verhogen van de weerstand tegen protozoiasis ziekten van vleeskippen in het bijzonder.

Publicatie : Veterinarni Medicina,51,2006(3): 81-88 : Susceptibility of

Escherichia coli, Salmonella sp. and Clostridium perfmgens to organic acids and monolaurin. I Dit artikel beschrijft de antibacteriële werking van vetzuren van C2 tot C18(pag 82, kolom 1, onderaan) op verschillende bacterieën. Boterzuur en monolaurin zijn hierin vermeld, naast een ganse reeks andere monoglycerides van gemiddelde ketenlengte.

I

Publicatie : Applied and Environmental Microbiology, jan. 2006,p. 522-526

Stable concentrated émulsions of the 1-Monoglyceride of Capric Acid( monocaprin) with microbicidal activities against the food-borne bacteria ...

Dit artikel geeft opnieuw een bevestiging van de antibacteriële werking van vetzuren en oa 1-monoglyceride van caprinezuur (monocaprine), monolaurin of laurinezuur.

Publicatie : Antimicrobial Agents and Chemotherapy, Mar. 1992,p. 626-631

Effect of glycerol monolaurate on bacterial growth and toxin production.

Ook deze studie handelt over de antibacteriële werking van monolaurin of glycerolmonolauraat.

Publicatie : PSP Volume 27 - No 3,2005 Advances in Food Sciences (AFS)

Effect of low doses of monolaurin on growth of common foodborne microbiol strams.

Ook dit artikel beschrijft het antimicrobiële effect van glycerol monolauraat tegen verschillende typen bacteriën, zowel van het het Gram-positive als Gram-negative type.

Publicatie : Applied and Environmental Microbiology, Feb. 1992, p. 624-629, American Society for Microbiology :

Inhibition of Listeria monocytogenes by Fatty Acids and Monoglycerides.

Ook dit artikel beschrijft de inhiberende werking van verschillende ! monoglycerides, waaronder monolaurin, in zuivelproducten, bijvoorbeeld volle of afgeroomde melk.

Publicatie : Polish Journal of Microbiology, 2009, Vol. 58, No. 1,43-47 :

Antibacterial Study of the Medium Chain Fatty Acids and their 1-monoglycerides : I individual effects and synergistic relationships.

Ook in dit artikel wordt de antibacteriële aktiviteit beschreven van alifatische vetzuren met gemiddelde ketenlengte, en in het bijzonder laurinezuur (C-12).

Dit effect wordt versterkt indien het zuur veresterd is met glycerol resulterend in monolaurin. Monolaurine wordt beschreven als bijzonder aktief tegen o.m. Gram-positieve pathogène bacteriën. Het spectrum van zijn aktiviteit kan verder verbreed worden wanneer het gebruikt wordt in combinatie met andere substanties, bijvoorbeeld met een cation-chelator zoals EDTA. Verder zijn synergetische effecten beschreven indien monolaurin wordt gecombineerd met een aantal andere voedsel toevoegstoffèn zoals fosfaten, antioxidantia en voedingszuren.

Ook synergetische effecten zijn geobserveerd indien monolaurin gecombineerd wordt met monocaprin alsmede in combinatie met het op zich minder aktieve laurinezuur. [pag. 43, rechterkolom).

Probleemstelling :

Het is gekend dat dieren, in het bijzonder vleeskippen, snel en afdoende tot slachtrijpe toestand kunnen gevoed worden, mits toevoeging van antibiotica aan het voeder of in het drinkwater; een gekend voorbeeld hiervan is Tylvalosin, afgekort TVN.

Dit product is bijvoorbeeld beschreven in de Internationale PCT Octrooiaanvrage gepubliceerd onder het nummer W02008/007104A1 op naam van ECO Animal Health Ltd. & Cambridge University Technical Services, U.K.

Tot in 2006 konden in principe bepaalde antibiotica als groeibevorderaars ingezet worden in Europa, maar omwille van het optreden van resistentie problemen, b.v. i de MRSA-bacterie(Methicilline Resistente Staphylococcus Aureus), is er sindsdien een ban op deze producten gekomen. Het voorkomen in Nederland van de ESBL-enzyme (Extended Spectrum Beta-Lactamasej heeft tot gevolg gehad dat er een snellere reductie is opgelegd, met name een totale vermindering van het antibiotica gebruik met 50 % tegen einde 2013, en wellicht een verdere verlaging I voor de periode daarna.

Ondanks het feit dat in andere delen van de wereld, buiten Europa, dergelijke producten nog wel gebruikt mogen worden, worden er door de industrie grote inspanningen geleverd om volwaardige alternatieve groeibevorderaars te ontwikkelen. ' In het bijzonder zijn deze inspanningen erop gericht voeder-ingrediënten te ontwikkelen die een zo hoog mogelijke omvorming teweegbrengen van voeder in dierlijk vlees, of anders uitgedrukt die ervoor zorgen dat voor een welbepaalde hoeveelheid aangeboden voeder, het dier een zo hoog mogelijke gewichtstoename en dus indirect vlees-productie vertoont. ' Bij deze doelstelling dient er over gewaakt dat het dier gezond blijft, in het bijzonder geen virale of bacteriële infecties oploopt, zonder dat hiervoor antibiotica toegevoegd worden aan het voeder.

Doel van de uitvinding :

De uitvinders hebben zich tot doel gesteld de ontwikkeling van samenstellingen die mits als additief aan dierlijke voeding toegevoegd, een positief effect hebben op de groei van de dieren, zonder hun gezondheid te schaden. In het bijzonder hebben de uitvinders zich tot doel gesteld dergelijke groeibevorderende samenstellingen te ontwikkelen, zonder de virale of bacteriële gezondheid van het dier nadelig te beïnvloeden.

Korte beschrijving van de uitvinding :

Na vele experimenten en proefnemingen hebben de uitvinders gevonden dat de hoger geschetste problemen effectief kunnen worden vermeden, en de gestelde ! doelen bereikt, door de ontwikkeling van samenstellingen en voeders zoals in de aangehechte conclusies weergegeven.

Ook veevoeders ter verbetering van de groei van dieren, bevattende zulke aangerijkte samenstellingen, vormen het voorwerp van de huidige uitvinding. 1 Voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding :

Voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding worden weergegeven in de aangehechte afhankelijke conclusies, alsmede in de hierna volgende gedetailleerde beschrijving van de uitvinding.

Gedetailleerde beschrijving van de uitvinding :

De uitvinders hebben verschillende proefnemingen en experimenten gedaan waarbij verschillende bestanddelen, in onderling variërende verhoudingen, zijn toegevoegd aan voeders.

Deze testen hadden in het bijzonder betrekking op dierlijk voeder dat aan pluimvee, meer in het bijzonder aan vleeskippen, is aangeboden.

De resultaten van deze testen zijn echter buiten de context van deze proefnemingen op vleeskippen, ook van toepassing op hoefachtigen zoals varkens, of op schelp- of schaal-dieren zoals garnalen, scampi's, oesters, mosselen enz.

Uitgevoerde testen :

Testen werden uitgevoerd met een ganse reeks verschillende op zich gekende producten. Zoals verder zal blijken, zijn onverwacht goede resultaten geboekt voor een combinatie van twee producten : - enerzijds werd gebruik gemaakt van Monolaurin, dit is glycerol monolauraat; - anderzijds werd gebruik gemaakt van Monobutyrin, dit is glycerol monobutyraat

De combinatie mag verder geen monoglyceride van een carbonzuur bevattende 8 tot 10 koolstofatomen bevatten.

Zowel monolau raat als monobutyraat zijn monoglycerides.

Deze producten kunnen bijvoorbeeld bekomen worden door verestering van glycerol met het overeenstemmende carbonzuur, resp. laurinezuur of boterzuur. De verestering van het alcohol, in dit geval glycerol, met het organisch zuur verloopt volgens het hierna afgebeelde principiële reaktieschema :

De structuurformuies van boterzuur en laurinezuur zijn als volgt :

Dit geeft dan de volgende chemische struktuur voor het monolauraat, resp. het monobutyraat :

Het boterzuur is dus een carbonzuur met 4, en het laurinezuur een carbonzuur met 12 koolstofatomen. in de hierna besproken proeven wordt eveneens gebruik gemaakt van het veresteringsproduct van glycerol met capryl resp. caprine zuur. Dit zijn carbonzuren met resp. 8 en 10 koolstofatomen.

De structuur hiervan is hierna voorde volledigheid eveneens weergegeven.

Het resultaat bekomen met ieder van deze op zich gekende producten was min of meer zoals verwacht, maar een onverwacht beter of synergetisch effect werd bekomen indien deze beide producten als samenstelling in een welbepaalde onderlinge verhouding aan het voeder werden toegevoegd, en voor zover de samenstelling geen monoglyceride van een carbonzuur bevattende 8 tot 10 koolstofatomen bevat Het testopzet was als volgt :

Vleeskippen werden gedurende 42 dagen gekweekt, met en zonder de hierboven vermelde verbindingen toegevoegd hetzij aan het veevoeder, hetzij aan het drinkwater.

Op het einde van de testperiode van 42 dagen werd het eindgewicht van de kippen bepaald, dit is het AEW (Average End Weight), alsmede de graad van conversie van het voeder in kipgewicht, dit is het FCR (Feed Conversion Rate). Deze laatste parameter geeft dus weer hoeveel voeder een vleeskip dient te krijgen per kilogram eindgewicht van de vleeskip. Hoe lager deze parameter, hoe efficiënter de kip dus gevoed is geworden. Deze parameter wordt beïnvloed door de wijze waarop het betreffende voeder door het spijsverteringssysteem of metabolisme van de vleeskip verwerkt wordt, maar tevens door de mate waarin het aangeboden voeder door de kippen effectief aanvaard wordt Dit laatste wordt in belangrijke mate bepaald door de smaak van het aangeboden voeder. Naarmate de smaak door de vleeskip als positief ervaren wordt, wordt er minder aangeboden voeder door de kippen verwijderd; er is, afhankelijk van de smaak, dus meer of minder verlies aan voeder bij het voeden zelf van de kippen.

Tijdens het onderzoek werden verschillende behandelingen (treatments) doorgevoerd.

Deze behandelingen (Treatments) zijn in de samenvattende tabel hieronder weergegeven

De testen hadden betrekking op telkens een groep van 20 vleeskippen (broilers) per kooi (pen). Iedere test werd herhaald op telkens vijf kooien, zodat in totaal 100 vleeskippen bij elke verschillende test werden ingezet

De resultaten in de tabel hierna weergegeven, zijn de gemiddelde waarden die voor deze behandelingen voor iedere set van vijf kooien opgemeten zijn.

Deze resultaten hebben betrekking op de volgende parameters : i · Gemiddeld eindgewicht van de kippen [AEW] op dag 42; • Conversiegraad van voeder in kipgewicht (FCR) gemeten over de volledige periode.

De resultaten zijn samengevat in de onderstaande tabel :

I

Betekenis van de verschilllende kolommen :

De eerste kolom (additive] geeft de samenstelling weer van de additieven of toevoegingsmiddelen die in de betreffende test is, resp. zijn gebruikt, alsmede de onderlinge verhouding van deze toevoegstoffen in gewichtsprocenten.

De tweede kolom (Dosage Kg/Ton) geeft aan hoeveel van deze samenstelling aan het voeder is toegevoegd, uitgedrukt in kg samenstelling per ton voeder.

In een aantal gevallen is de samenstelling aan het drinkbaar water van het dier toegevoegd, en komt via het drinken dus in het spijsverteringsstelsel van het dier. Indien monobutyrin toegevoegd wordt als ingrediënt, dan wordt dit bij voorkeur als vloeistof eerst op een [inerte] silicadrager opgebracht, en op deze wijze als poeder aan het voeder toegevoegd. Het is immers veel eenvoudiger een dergelijk poeder homogeen onder het voeder te mengen, in vergelijking met het toevoegen van een vloeistof aan het voeder.

De volgende twee kolommen geven de resultaten van de betreffende proef of test weer, uitgedrukt als eindgewicht van het dier, in dit geval een vleeskip.

De kolom met als titel D 0-42 AEW geeft het gemiddelde eindgewicht van de betreffende kippen weer (Average End Weight] op dag 42. Deze dient zo hoog mogelijk te zijn.

De kolom met als titel Ranking AEW 42 geeft, uitgedrukt als een percentage, het resultaat van de betreffende test weer voor wat betreft AEW, ten opzichte van de standaard test, die op 100 % geplaatst is.

De twee laatste kolommen geven de resultaten van de betreffende proef of test weer, op een andere wijze uitgedrukt, met name als maat voor de conversie van het voeder in vlees- of gewichtstoename van het dier, zoals hierboven aangegeven, in dit geval een vleeskip.

De kolom met als titel D 0-42 FCR geeft de gemiddelde waarde weer van de conversie van voeder in gewicht van het dier. Deze dient zo laag mogelijk te zijn; hoe lager het cijfer, hoe efficiënter de omvorming van voeder in dierlijk vlees.

De kolom met als titel Ranking FCR 42 geeft, uitgedrukt als een percentage, het resultaat van de betreffende test weer voor wat betreft FCR, ten opzichte van de standaard test die op 100 % geplaatst is.

Bespreking van de testresultaten :

Het voeder dat aan de vleeskippen in de verschillende testen werd aangeboden bestond uit twee varianten : - een eerste type voeding is het zogenaamde ‘Poor Feed' : dit betreft een i normaal, gewoon voeder dat aan de kippen werd toegediend, waarbij er geen spectaculaire groei en voederconversie verwacht werd, en waarbij er ook geen bijzondere 'belasting' op de darm van de vleeskippen wordt gelegd; het dier heeft er met name geen moeite mee om dit voeder te verteren, en groeit gewoon door tot volwassenheid. ! - een tweede type voeding is het zogenaamde ‘Rich Feed' : dit betreft een voeder dat hoog is in energie en eiwitten, en waarbij een component aanwezig is die zorgt voor een visceuzere darminhoud. Het resultaat van het aanbieden van dit type voeding is dat het dier sneller gaat groeien, maar waarbij de darm ook sterker belast wordt en dus harder dient te werken > om alle opgenomen voeder te verwerken. Het risico op een verstoring van het bacterieel evenwicht in de darm is dan ook reëel. Zo'n onevenwicht van bacteriën (dysbacteriose) kan de oorzaak zijn van het uitbreken van ziektes met alle nadelige gevolgen vandien.

Uit deze proeven komt verrassenderwijze naar voor dat de combinatie van i monolaurin en monobutyrin de beste resultaten oplevert, en dat deze resultaten merkelijk beter zijn dan wat kon verwacht worden op basis van proeven doorgevoerd met ieder van deze componenten apart verwerkt in veevoeder, voor zover deze combinatie geen monoglyceride van een carbonzuur bevattende 8 tot 10 koolstofetomen bevat I

Ook zijn deze resultaten gelijk tot beter dan de resultaten bekomen mits gebruik te maken van het inmiddels in Europa verboden preventief gebruik van antibiotica als groeibevorderaars.

In de test met 'Poor Feed' is over de volledige periode van 42 dagen 'Poor Feed' of de normale voeding aan de vleeskippen aangeboden. Dit gaf, begrijpelijkerwijze, het slechtste resultaat van allemaal : de kippen bereikten na 42 dagen een gemiddeld eindgewicht van 2,40 kg, overeenstemmend met een voedereffïciëntie van 1,77.

In de test met "Rich Feed' is gedurende de eerste dertien dagen een 'Poor Feed’ voeding aangeboden, gevolgd door een 'Rich Feed' in de periode hieropvolgend, dus van dag 14 tot dag 42. Het eindgewicht van de vleeskippen is in deze test verhoogd tot gemiddeld 2,64 kg, en de voederefficiëntie bedroeg 1,66; deze resultaten zijn dus beduidend beter in vergelijking met de situatie dat de vleeskippen over de volledige periode de normale voeding toebediend krijgen.

Het risico met dit type voeding is echter, zoals hoger gesteld, het uitbreken van ziektes bij de dieren.

Deze test met "Rich Feed' is als referentiewaarde genomen voor de proeven. De kolommen 'Ranking AEW 42' en 'Ranking FCR 42' geven dus de bekomen resultaten weer in iedere proef of test, gemeten ten opzichte van deze referentieproefdie op 100 % werd gesteld.

Op die wijze wordt het effect van de verschillende toevoegingsmiddelen van de verschillende testen gemeten op de vleeskippen, ten opzichte van de resultaten van deze standaard test.

In ieder van de doorgevoerde testen worden de kippen gevoederd zoals in de standaardtest met 'Rich Feed' : de eerste 13 dagen krijgen ze een 'Poor Feed' voeder aangerijkt, gevolgd door een 'Rich Feed' in de periode erna tot dag 42. Zowel het 'Poor Feed' als het 'Rich Feed' wordt in de betreffende test dan aangerijkt met de toevoegingsstoffen vermeld voor de betreffende test.

Uit de test met een 50%/50% combinatie van monolaurin en monobutyrin blijkt dat globaal het resultaat uitgedrukt in AEW het hoogste ligt, en in percentage ten opzichte van de referentiewaarden uit de standaardtest, 107,93 % bedraagt, afgerond 108%. i Het gebruik van Tylvalosin geeft 'slechts' een verbetering ten opzichte van de referentiewaarde uit de standaardtest van 105,53%, afgerond tot 106% in de tabel.

De gemiddelde gewichtstoename per dag van de test kippen was duidelijk boven I het industrie-gemiddelde, en bedroeg : • 57,2 gr bij gebruik van Poor Feed zonder toevoeging van monoglycerides; • 62,7 gr bij gebruik van Rich Feed zonder toevoeging van monoglycerides; • 66,3 gr bij gebruik van Rich Feed mits toevoeging van TVN.

Het verschil tussen arme en verrijkte voeding bedraagt dus 234 gr.

Uit de testen met toevoeging van monolaurin alleen aan het voeder, blijkt dat het eindgewicht van de vleeskippen toeneemt naarmate er meer van deze toevoegstof aan toegevoegd wordt. Het eindgewicht na 42 dagen stijgt bijvoorbeeld van 2,55 kg tot 2,65 kg bij toevoeging van 1,2 Kg monolaurin/Ton voeder, resp. 2.4 Kg monolaurin/Ton voeder.

De efficiëntie van voederen stijgt eveneens, wat geïllustreerd wordt door een afname van de FCR waarde naarmate er meer monolaurin toegevoegd wordt.

Uit de testen met gebruik van monobutyrin als toevóegstof blijkt dat geen analoge verbetering kan vastgesteld worden, naarmate er meer van deze ingrediënt aan het voeder toegevoegd wordt. Het eindgewicht van de vleeskip daalt immers van 2,68 Kg tot 2,63 Kg van toevoeging van resp. 2 en 4 Kg/Ton voeder. Ook de voederefficiëntie neemt af, wat geïllustreerd wordt door de toename van de FCR waarde naarmate er meer monobutyrin aan het voeder toegevoegd wordt.

Des te verwonderlijker en onverwacht is bijgevolg het synergetische effect dat bekomen wordt wanneer deze beide toevoegingstoffen in de juiste verhouding aan het voeder aangerijkt worden, zoals blijkt uit de resultaten van de test met 50%/50%-verhouding van beide monoglycerïdes.. » Uit de resultaten bekomen indien aan de samenstelling volgens de uitvinding, op basis van de combinatie van monoiaurin en monobutyrin, nog een andere component of additief toegevoegd wordt, met name een monoglyceride bevattende 8 of 10 koolstofatomen in het vetzuurgedeelte, of een mengsel van dergelijke monoglycerides, blijkt dat het gunstige synergetische effect afneemt, of gedeeltelijk I teniet gedaan wordt.

De voederefficientie van dit mengsel blijft weliswaar gelijk, met name 1,59, maar het eindgewicht van de vleeskip daalt van 2,84 Kg naar 2,71 Kg.

Het is dus een kenmerk van de uitvinding om de betreffende combinatie van monoiaurin en monobutyrin te gebruiken, zonder dat hierbij een additioneel ! monoglyceride bevattende 8 tot 10 koolstofatomen aan het voeder wordt toegevoegd.

De resultaten van de test met 50% monolaurin/50% monobutyrin-verhouding zijn ook wezenlijk beter in vergelijking met de situatie waarbij ofwel monoiaurin, ofwel I monobutyrin afzonderlijk als additief gecombineerd wordt met een additioneel monoglyceride bvb bevattende C8 tot CIO koolstofatomen in het vetzurgedeelte. Een voorbeeld hiervan is Capryl zuur ofoctaan zuur, chemische structuur СНз(СН2)бСООН, dit is een verzadigd vetzuur met een ketenlengte van 8 koolstofatomen, dat natuurlijk voorkomt in kokos- of palmolie. Dit product is : gekend onder het CAS nummer 124-07-2, en wordt b.v. gecommercialiseerd door de firma Chempri Oleochemicals.

Een ander voorbeeld hiervan is caprinezuur of decaanzuur, chemische structuurformule СНз(СН2)вСООН, dit is een verzadigd vetzuur met een ketenlengte van 10 koolstofatomen, eveneens beschikbaar bij Chempri I Oleochemicals.

Het voeder waaraan de samenstelling volgens de huidige uitvinding kan toegevoegd worden, bevat componenten en ingrediënten die gangbaar zijn in diervoeders, in het bijzonder in voeders voor pluimvee, bijvoorbeeld vleeskippen. Zulke componenten en ingrediënten omvatten bijvoorbeeld granen (bijvoorbeeld haver, rogge, tarwe), zemelen (bijvoorbeeld rijstzemelen, tarwezemelen, gerst- of moutzemelen), gebakken voedingsproducten (bijvoorbeeld soyabonen oliekoeken, koren gluten koeken, molasse), dierlijke voedingscomponenten (bijvoorbeeld vismeel, melkpoeder, vet, melkwei), nutriënten (bijvoorbeeld vitaminen, mineralen).

In de diervoeders volgens de huidige uitvinding kunnen de samenstellingen volgens de huidige uitvinding toegevoegd worden als een vervangmiddel (substitute) voor de gebruikelijke vet- of olie-componenten, of als een nieuw of additioneel bestanddeel, om op die wijze de voordelen zoals hoger beschreven te bereiken.

In de testen zoals hierboven beschreven is met twee types diervoeders gewerkt, met name een 'poor feed' in de beginfaze en een 'rich feed' voor de verdere faze.

Dit sluit aan bij de gangbare of standaardpraktijk toegepast bij het voeden van dieren, met name om de voeders op maat aan te maken in functie van de leeftijd van het dier. Doorgaans wordt gestart met een zogenaamde 'starter', voor de erg jonge dieren; daarna wordt overgegaan naar een 'grower', in de groeifaze van het dier, om tenslotte naar de slachtdatum toe een 'finisher' toe te passen.

Naarmate de leeftijd van het dier toeneemt, neemt de proteine en/of energie inhoud van het diervoeder toe.

De samenstelling volgens de uitvinding zoals hoger beschreven wordt hierbij bij voorkeur toegevoegd in alle fazen van de groei van het dier, en wordt bijgevolg bij voorkeur toegevoegd zowel aan de 'poor' als aan de 'rich feed', of zowel aan de 'starter', de 'grower' als de 'fïnisher'.

De samenstelling volgens de huidige uitvinding kan toegevoegd worden aan het diervoeder zelf, bijvoorbeeld in poedervorm. Dit kan rechtstreeks gebeuren voor de bestanddelen van de samenstelling die in poedervorm beschikbaar zijn.

Ofwel kan dit plaatsvinden, indien bijvoorbeeld het betreffende bestanddeel bij kamertemperatuur in vloeistofvorm voorkomt, door deze vloeistof op een inerte drager zoals silica aan te brengen, en dit als poeder aan het diervoeder toe te voegen.

Echter kunnen ook één of beide bestanddelen van de samenstelling aan het drinkwater van de dieren toegevoegd worden.

Tenslotte kan ook gelijk welke combinatie van de vorige werkwijzen toegepast worden : bijvoorbeeld één bestanddeel aan het diervoeder, en één of meerdere andere bestanddelen aan het drinkwater.

Claims (10)

1. Conclusies :

   1. Samenstelling voor toevoeging aan diervoeder of drinkwater, gekenmerkt doordat deze monolaurin en monobutyrin bevat in een onderlinge gewichtsverhouding begrepen tussen 10 en 90 %, resp. 90 en 10 %, niet bevattende een monoglyceride van een carbonzuur bevattende 8 tot 10 koolstofatomen.
2. 2. Samenstelling volgens conclusie 1, waarbij monolaurin en monobutyrin bekomen worden door verestering van glycerol met monolaurine zuur, resp. met boterzuur.
3. 3. Samenstelling volgens conclusie 1, waarbij de onderlinge gewichtsverhouding tussen monolaurin en monobutyrin begrepen is tussen 20 en 80 %, resp. 80 en 20%, en bij verdere voorkeur tussen 30 en 70%, resp. 70 en 30%.
4. 4. Samenstelling volgens conclusie 2 of 3, waarbij het monolaurin en het monobutyrin in gelijke onderlinge gewichtsverhoudingen aanwezig zijn.
5. 5. Samenstelling volgens één van voornoemde conclusies, verder bevattende een inerte drager waarop één of meerdere van de genoemde componenten geplaatst is.
6. 6. Samenstelling volgens conclusie 5, waarbij de inerte drager silica is.
7. 7. Gebruik van de samenstelling volgens één van voornoemde conclusies als groeibevorderaar in diervoeder, in het bijzonder in voeder voor pluimvee, in het bijzonder kippen.
8. 8. Diervoeder, bevattende de samenstelling volgens één van de conclusies 1 tot 6.
9. 9. Diervoeder volgens conclusie 8, bevattende de samenstelling in een hoeveelheid tot maximaal 10 kg per ton voeder, bij voorkeur 4 kg per ton voeder.
10. 10. Gebruik van het diervoeder volgens conclusie 9 voor pluimvee, in het bijzonder kippen.