Uprawniony z patentu: C.H. Boehringer Sohn, Ingelheim n/Renem (Re¬ publika Federalna Niemiec) Sposób wytwarzania nowych podstawionych N-(aminoalkilo)-aryloaminoimidazolin-(2) Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania nowych podstawionych N^(aminoalkilo)aryloamino- imidazolin-(2), oraz ich dopuszczalnych farmakolo¬ gicznie soli addycyjnych z kwasami wykazujacych cenne wlasnosci lecznicze.Tenowe substancje czynne stanowia zwiazki o o- gólnym wzorze 1, w którym Ri, R2 i R3 oznaczaja jednakowe lub rózne podstawniki, takie jak atomy wodoru, fluoru, chloru lub .bromu, lub rodniki alki¬ lowe, alkoksylowe, trójfluorometylowe lub grupy cyjaoowe, a R4 i R5 oznaczaja wzajemnie rózniace sie podstawniki, .takie jak atom wodoru lub rodnik - aminowy o najwyzej 4 atomach wegla w czesci aflikilowej, lub pierscien morfoiliny, pdrolidyny luib piperydyny a n oznacza liczbe 2 lub 3. Korzystna grupe zwiazków o wzorze 1 stanowia N^(aminoal- kilo)ary;loaminoimidazoliny-{,2) o wzorze 2, w któ¬ rym Ri, R2 i R3 oznaczaja atomy chlorowca, zwla¬ szcza chloru lub bromu, lub rodnik metylowy, a R4 i Rs maja znaczenie podane przy omawianiu wzoru 1.Szczególnie korzystne sa zwiazki o wzorze 3, w którym R4 ma znaczenie podane przy omawianiu wzoru 1, a R oznacza atom chloru lub rodnik me¬ tylowy.Wedlug wynalazku sposób wytwarzania zwiajzków o wzorze 1, polega na tym, ze albo podstawiona 2- -aryloaminoiimiidaizoline-(2) o ogólnym wzorze 4, w którym Ri, R2 i R3 maja znaczenie podane przy 10 15 20 30 omawianiu wzoru 1, alkiluje sie za pomoca halo¬ genku aminoalkilowego o ogólnym wzorze Hal- -(CH2)n-A, w którym Hal oznacza atam chloru, bro¬ mu lub jodu, a A i n maja znaczenie podane przy omawianiu wzoru 1, albo zwiazek o ogólnym wzo¬ rze 5, w którym 'Ri, R2 i R3, A i n maja znaczenie podane przy omawianiu wzoru 1 a Y oznacza grupe aminowa, merktptoalkoksylowa lub alkilotio- o naj¬ wyzej 5 atomach wegla w czesci alkilowej, lub zwiazek o ogólnym wzorze 6, w którym Ri, R2, R3, A i n maja znaczenie podane przy omawianiu wzo¬ ru 1, poddaje sie reakcji z etylenodwuamina lub jej solami addycyjnymi z kwasami, albo zwiazek o ogólnym wzorze 7, w którym Ri, R^i R3 maija znaczenie podane przy omawianiu wzoru 1, a Xi Z oznaczaja jednakowe lub rózne podstawniki, takie jak atom chlorowca, korzystnie chloru, grupa alko- ksyiowa lub alkilotio- o najwyzej 3 atomach we¬ gla w czesci alkilowej, grupa tmenkapto- lub ami¬ nowa, poddaje sie reakcji z trójamina o wzorze H2N-CH2-CH2^NH-(CH2)n-A, w którym n i A maja znaczenie podane przy omawianiu wzoru 1, albo zwiazek o ogólnym wzorze 1, w którym przynaj¬ mniej jeden z rodników Ri, R2 i R3 oznacza atom wodoru, poddaje sie chlorowcowaniu chlorem lub bromem, a produkty koncowe otrzymane w wy¬ niku wyzej podanych reakcji ewentualnie prze¬ ksztalca sie w sole addycyjne z kwasami.Niektóre suibstraty sa zwiazkami znanymi, a in¬ ne mozna wytwarzac znanymi sposobami. 811653 81165 4 W przypadku reakcji alkilowania prowadzonej sposobem wedlug wynalazku, otrzymuje sie zwia¬ zek o wzorze 1, w którym Rs oznacza atom wodoru.Budowe produktu reakcji mozna potwierdzic za po¬ moca spektroskopii magnetycznego rezonansu jadro¬ wego, przy czyim w przypadku podstawienia ato¬ mu azotu tworzacego wiazanie mostkowe 4 protony metylenowe pierscienia imidazoliny wystepuja w postaci singletu przy wartosci 6,5 ppm (w skali t), natomiast w przypadku podstawienia azotu z piers¬ cienia imidazoliny te 4 protony metylenowe wy¬ woluja kompleksowy multiplet w granicach 6—7 ppm (w skali t).W przypadku reakcji z etylenodwuamina i reak¬ cji z trójamina, prowadzonych sposobem wedlug wynalazku, otrzymane zwiazki o wzorze 1 wyka¬ zuja budowe okreslona przez sama reakcje synte¬ zy.W celu wytworzenia sposobem wedlug wynalazku zwiazków o wzorze 2 zawierajacych korzystne pod¬ stawniki, w reakcji alkilowania stosuje sie zwia¬ zek o ogólnym wzorze 8, a w reakcji z etylenodwu¬ amina stosuje sie zwiazek o ogólnym wzorze 9 lub o ogólnym wzorze 10, w reakcji z trójamina stosu¬ je sie zwiazek o ogólnym .wzorze 11, przy czyim we wzorach 8—1.1 Ri,R2, R3, A, X, Y, Z i n maja znaczenie podane przy omawianiu wzorów 1, 5 i 7.W celu wytworzenia sposobem wedlug wynalaz¬ ku szczególnie korzystnych zwiazków o ogólnym wzorze 3, w reakcji alkilowania stosuje sie 2-(2,6- -dwuchlorotfenyloaimnio)- lub 2n(2-chloro^6^metylo- fenyloamino)imidazoline-(2), w reakcji z etyleno¬ dwuamina stosuje sie zwiazek o ogólnym wzorze 12 lub o ogólnym wzorze 13, a w reakcji z trójaimina stosuje sie zwiazek o ogólnym wzorze 14, przy czym we wzorach 12—14 A, R, X, Y, Z i n maja znacze¬ nie podane przy omawianiu wzorów 1, 3, 5 i 7.Warunki prowadzenia reakcji zaleza w znacznymi stopniu od reaktywnosci stosowanych suibstratów i moga zmieniac sie w szerokich granicach. Reak¬ cje z substratamd prowadzi sie najskuteczniej w srodowisku rozpuszczalnika organicznego. Reakcje te prowadzi sie w zakresie temperatury od 0°C do temperatury wrzenia mieszaniny reakcyjnej.Wyitworzone sposobem wedlug wynalazku N- noalkilo)-ar^oaminoimiidazoliny-(2) o ogólnym wzo¬ rze 1 mozna znanym sposobem przeksztalcic w ich dopuszczalne_fairmateologicznie sole addycyjne z kwasami. Jako odpowiednie kwasy do otrzymywa¬ nia takich soli stosuje sie np. kwas solny, bromowo- dorowy, jodowodorowy, fluorowodorowy, siarkowy, fosforowy, azotowy, octowy, propionowy, maslowy, walerianowy, kapronowy, szczawiowy, melonowy, bursztynowy, maleinowy, fumarowy, mlekowy, wi¬ nowy, cytrynowy, jablkowy, benzoesowy, salicylo¬ wy, ftalowy, cynamonowy, askorbinowy, lub 8-chlo- roteofiline i im (podobne.Wytworzone sposobem wedlug wynalazku zwiaz¬ ki o ogólnym wzorze 1, oraz ich sole addycyjne z kwasami, wykazuja silne wlasnosci obnizajace cis¬ nienie i dlatego stosuje sie je do leczenia nad¬ cisnienia i jaskry. W obecnosci, jednego z licznej grupy zwiazków, skladnika dzialajacego przeciwbó- lowo i naczyniowoskurczowo, substancje te moga byc stosowane jako srodki w terapii migren. Wie¬ lokrotnie dzialaniu tych substancji, obnizajacemu cisnienie krwi towarzyszy dzialania uspokajajace, hamujace wydzielanie, jak tez silne dzialania mo¬ czopedne. 5 Zwiazki o ogólnym wzorze 1 oraz ich sole addy¬ cyjne z kwasami, podaje sie doustnie, jelitowo, lub tez pozajelitowo. Dzienne dawki podawane doust¬ nie utrzymuje sie w granicach 0^5—100 mig, ko¬ rzystnie 3—<30 mg. Zwiazki o wzorze 1, lub ich so- 10 le addycyjne z kwasami moga byc mieszane z in¬ nymi terapeutycznymi substancjami czynnymi, ta¬ kimi jak srodki przeciw nadcisnieniu, srodki roz¬ kurczowe, srodki wzmagajace wydalanie wody i chlorków, srodki moczopedne, srodki przeciwlbólo- 15 we i im podobne.Jako odpowiednie postacie preparatów farmaceu¬ tycznych stosuje sie tabletki, kapsulki, czopki, roz¬ twory i proszki, przy czym do ich wytworzenia uzy- - wa sie zwykle stosowanych farmaceutycznych srod- 20 ków pomocniczych, nosników, zageszczaczy, srodków poslizgowych lub substancji umozliwiajacych wzmo¬ zenie dzialania. Dawki jednostkowe tych postaci wytwarza sie zwyklym sposobem wedlug znanych metod sporzadzania preparatów farmaceutycznych. 25 Podane nizej przyklady wyjasniaja blizej wyna¬ lazek, nie ograniczajac jego zakresu.Przyklad I. (Reakcja alkilowania). 24Nh(2- -chlaro-p-tolilo)-N-(^Hmorfolinoetylo)^amino]-imida- zolinan(l2). 10,4 g (0,05 mola) 2n(j2HcMoroHp^tolilloaimd- 30 no)-imidazolinyh()2) lacznie z 10^2 g (110°/o chlorowo¬ dorku chlorku ^^monfolinoetylu i 5,3 g weglanu sodowego w 50 ml jednometylowego eteru glikolu, mieszajac ogrzewa sie do wrzenia pod chlodnica . zwrotna w ciagu 5 godzin. Mieszanine reakcyjna 35 zateza sie. pod próznia do suchosci, a otrzymana po¬ zostalosc rozpuszcza sie w rozcienczonym kwasie solnym. W celu oczyszczenia produktu, roztwór w kwasie solnym po obróbce wejglem aktywnym eks¬ trahuje sie eterem i ekstrakt eterowy odrzuca sie. 40 Nastepnie wydzielona za pomoca 5n lugu sodowe¬ go wolna oleista zasade imidazolinowa wysala sie sola kuchenna i ekstrahuje eterem. Ekstrakty ete¬ rowe suszy sie nad srodkiem o nazwie Drierite, a eter odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem. 45 Jako pozostalosc otrzymuje sie wspomniana imida- zojane w postaci czerwonozóltego oleju, który po chwili krystalizuje. Otrzymuje sie. produkt o tem¬ peraturze topnienia 62—64°C, z wydajnoscia 7 g, co odpowiada 43,5% wydajnosci teoretycznej. 50 Przykladu. (Reakcja alkilowania). 2-fN-(2^6- -dwuchlorofenylo) - N - (j5 - pirolidynoetylo) - amino- 4midazolina-(2). 9,2 g (0^04 mola) 2n(2j6-dtwiuchloiro- fenyaoamino)-2-imiidazoliny-l(l2) lacznie z 7,1 g chloro¬ wodorku Nn(2-chloiroetylo)^pirolidyny i 6,3 g we- 55 glanu sodowego w 50 ml absolutnego etanolu, mie¬ szajac ogrzewa sie do wrzenia pod chlodnica zwro¬ tna w ciagu 6 godzin. Nastepnie z mieszaniny reak¬ cyjnej odparowuje sie rozpuszczalnik, a otrzyma¬ na pozostalosc rozpuszcza sie w rozcienczonym kwa- 60 sie solnym. W celu wydzielenia nie przereagowanej wyjsciowej imidazoliny, roztwór przy róznych war¬ tosciach pH frakcjonowany (frakcjonowane alfcaii- zowanie 2n roztworem NaOH) ekstrahuje sie ete¬ rem. Te ekstrakty eterowe zawierajace produkt w m czystej postaci (stwierdzenie obecnosci produktu za81165 5 6 pomoca chromatografii cienkowarstwowej w ukla¬ dzie benzen : cjioksan : etanol: stezony NH3 =* 50 : : 40 : 5 : 5; stwierdzenie obecnosci produktu odczyn¬ nikiem Schlitftle^a) laczy sie, suszy nad srodkiem o nazwie Drierite i zateza nad próznia do suchos¬ ci. Otrzymana jako pozostalosc nowa pochodna imi- dazoliny po chwili krystalizuje i wykazuje tempe¬ rature topnienia 100—102°C. Wydajnosc produktu 4,1 g odpowiada 31,3°/o wydajnosci teoretycznej.Przyklad III. (Reakcja alkilowania). 2n[iN-(4- -bTomo-2,6-dwuchlorofenyio)-N^j^m^ -^ammo]-tai mo-2,6-dwuchlorofenyloamino)^imidazoliny-(2) lacz¬ nie z 5,15 g (105a/o) chlorowodorku Nn(2^chloroety- lo)-morfoliny i 5,6 g weglanu sodowego w 50 ml ab¬ solutnego metanolu ogrzewa sie do wrzenia pod 10 15 chlodnica zwrotna w ciagu 6 godzin. Po zatezeniu mieszaniny reakcyjnej pod próznia do suchosci, otrzymana pozostalosc rozpuszcza sie w rozcienczo¬ nym kwasie solnym, czesci nie rozpuszczone odsa¬ cza sie pod zmniejszonym cisnieniem, a przesacz o- czyszcza sie weglem aktywnym. Przez ekstrakcje eterem roztworu frakcjionowanego przy róznych wartosciach pH (buforowanie za pomoca NaOH) o- trzymuje sie produkt w postaci czystej. Po odpe¬ dzeniu eteru jako pozostalosc otrzymuje sie 2-[N- -(4-bromo-2,6-dwuchlorofenylo)-N-(P-lmorfolinoety- lo)-amino]-imidazoline-(2) o temperaturze topnienia 132—133°C, z wydajnoscia 4,6 g, 00 odpowiada 41,4§/e wydajnosci teoretycznej.Analogicznie jak w przykladach I—III wytwarza sie, wyszczególnione w tablicy 1, zwiazki o ogólnym wzorze 1, w którym R5 oznacza atom wodoru.Przyklad 1 IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI XXII XXIII XXIV xxv XXVI XXVII XXVIII XXIX xxx XXXI XXXII XXXIII XXXIV xxxv XXXVI XXXVII Ri 2 a-Gi J2-CH3 4-CN 2-a 2-a 2-a 2-a 2-CH3 2-01 2-dFs 2-a 4^F 4-Br (2-a 4-ais 2-a H i2-a !2 !2-<3L i2-a B-Br (2<51 12-a 2-a i2^ca f2^CH3 2-a a-a 4-a i2-CHs 2-a 2-a ¦2-a T ablica 1 Zwiazek 0 wzorze 1 R2 3 6^G1 4-a H 6-ai3 4-ais 6-a 6-a 4-a 6-a H 6 H H 6 H 5-a H 4-a 6-CHz 6-CH3 6-a 4-Br 4-Br 4-Br 4-Br 3-a 4-a /5-a ¦ 4-OH3 H 4^a 4-CH* 6-C1 4-CHs R3 4 H, H W H' H H - H H] h; H h e H K H H H JEf H H* H H 6-a Gna 6-a H 6-Bt H H H H H H H wzór 15 5 wizór 16 ' wzór 16 wzór 16 wzór 16 wzór 17 wzór 17 wzór 18 wzór 17 wzór 19 wzór 16 wzór 20 wzór 16 wzór 16 wzór 21 wzór 16 wzór 20 wzór 16 wzór 20 wzór 20 wzór 22 wzór 22 wzór 20 wzór 16 wzór 20 wzór 22 wzór 16 wzór 16 wzór 16 wzór 22 wzór 16 wzór 20 wzór 20 wzór 23 wzór 23 Temperatura topnienia °C 6 75—66 105—107 123^124 91—94 olej 106-^107 9(1—93 7«—ao 59^-61 146 100-^102 94^-96 \84—86 71—73 olej no—112 olej ®2 88—89 204—206 (pikrynian) 48—50 102-^103 132—133 117^119 77—78 olej il31—132 •66—67 olej 77—79 olej; 198—200 v (pikrynian) olej; 204—206 (pikrynian) 66 43 - 1 Wydaj- 1 nosc °/o 'teorii 1 7 37,2 73,5 73,4 29,7 32,4 67,6 19,5 15,6 14,6 31,3 26,2 60,8 25,7 33,9 22,9 58,0 7,6 5,7 14,1 45,5 12,0 41,4 34,8 69,8 26,2 41,5 40,0 19,3 25,0 12,2 17,1 59,2 37,08116$ cd. tablicy 1 1 1 XXXVIII XXXIX XL XLI XLII XLIII XLIV XLV 2 (2-G1 2-CH3 2-C1 B-Cl 2-CH3 2-CH3 2-C2H5 2-OCH3 3 4-CHs 4-C1 6-C1 6-CH3 4-ca 6-CH3 6-C2H5 5-a 1 4 H H H H H H H H 1 5 wzór 23 wzór 23 wzór 19 wzór 21 wzór 21 wzór 16 wzór 16 wzór 16 1 6 olej; 207—208 (pikrynian) olej; 194—196 (pikrynian) 127—128 olej; 228—230 (pikrynian) 78—82 ¦olej; 212—214 (pikrynian) 206—200 (pikrynian) m 221—223 (pikrynian) 7 18,4 24,3 37,3 7,6 5,8 11,5 61,5 38,8 Przyklad XLVI. (Reakcja z etylenodwuamina) 2 - [N - (4-bromofenylo-N-(j3-morfolinoetylo)-amino]- -imidazolina*(2) a). N-(p^bromofenylo)-NH(2Hmorfolinoetylio)a!miina 51,5 g (0,3 mola) p^bramoaniliny lacznie z 55,8 g ((0,3 mola chlorowodorku Nn(2Hchloroetylo)-imorfoli- ny i 48 g weglanu sodowego w 200 ml n-butanolu ogrzewa sie do wrzenia pod chlodnica zwrotna w ciagu 5 godzin. Nastepnie mieszanine reakcyjna za- teza sie pod próznia do suchosci, a otrzymana stala pozostalosc zadaje rozcienczonym kwasem solnym.Po odsaczeniu pod zmniejszonym cisnieniem, z plac¬ ka filtracyjnego wydziela sie wolna zasade za po¬ moca rozcienczonego lugu sodowego i ekstrahuje e- terem. Roztwór eterowy suszy sie nad MgS04, zada¬ je weglem aiktywnyim i wyfbraca dwuchloriowoidorek za pomoca eterowego roztworu kwasu solnego. Po przekrystalizowaniu z metanolu otrzymuje sie dwu- chlorowodorek N-(p-bromofenylo)-N-(2-morfolino- etylo)-aminy o temperaturze topnienia 183—185°C, z wydajnoscia 35,5 g. b). N-(pnbroimofenylo)-Nn(2^morfolinoetylo)-tio- mocznik 10 g (4,04 mola) otrzymanego jak w przykladzie XLVI a) dwuchlorowodorku aminy w miesizaninie- z 6 ml stezonego kwasu solnego i 30 ml H2O lacznie z 5,95 g rodanku amonowego mieszajac ogrzewa sie w ciagu 6 godzin w temperaturze 95—98°C (na lazni wodnej). Po ochlodzeniu otrzymuje sie N-(p- nbromofenyllo)^N-(2-imorfolinoetylo)-tiomocznik w postaci ciagliwej masy, z wydajnoscia 8,8 g. Ten surowy, jeszcze nieco zanieczyszczony tiomocznik poddaje sie dalszej przeróbce. c). Jodowodorek N-(p- noetylo)hS-metylo-izotiouroniowy 8,8 g (0,025 mola) Nn(p^bromafienylo)-N-i(2-Qnorfo- linoetylo)-tiomocznika lacznie z 3,6 ml jodku me¬ tylu w 25 ml absolutnego metanolu ogrzewa sie do wrzenia pod chlodnica zwrotna w ciagu 2 godzin.Nastepnie nadmiar jodku metylu oraz rozpuszczal¬ nik odpedza sie pod próznia. Jodowodorek izotiouro- niowy otrzymuje sie z wydajnoscia 12,5 g (iloscio¬ wo). 25 30 35 40 45 50 55 d). 2-i[N-(4-ibromofenylo)-N^(^-morfolinoetylo)-a- mino]-imidazolinia-(2) 10,1 g (0,04 mola), otrzymanego jak w przykla¬ dzie XLVI c) jodowodorku izotiouroniowego lacznie z 3,9 ml etylenodwuaminy w 30 ml n-butanolu mie¬ szajac ogrzewa sie do wrzenia pod chlodnica zwrot¬ na w ciagu 2 godzin. Po pozostawieniu w ciagu nocy w temperaturze pokojowej, calosc zateza sie pod próznia do suchosci, a oleista pozostalosc eks¬ trahuje rozcienczonym kwasem solnym. W celu od¬ dzielenia nie przereagowanego substratu i produk¬ tów ubocznych, roztwór frakcjonowany przy 'róz¬ nych wartosciach pH (buforowanie za pomoca roz¬ cienczonego lugu sodowego) ekstrahuje sie eterem i chlorofonmem. Z lacznie 22 otrzymanych frakcji eterowych dwie ostatnie zawieraja 1,0 g 2-[N-)(p- -bromofenylo)-N-(;2Hmorfolinoetylo)^amino]^2-imidia- zoliny o temperaturze topnienia 84—86°C.Przyklad XLVII. (Reakcja z trójamina). 1-i[i2- -(N,N-dwumetyloaimino)^etyllo]H2-<4-chloro^o-tolui- dyno)-imidazolina-^) 17,1 g (0,05 mola) jodowodorku N^(4-chloro-o-to- liilo)-S-metylo-izotiouroniowego lacznie z 13,1 g 1,1- ^dwumetylodwuetyienotrójaminy mieszajac ogrzewa sie w temperaturze 155°C na lazni olejowej w ciagu okolo 0,5 godziny. Po ochlodzeniu mieszanine reak¬ cyjna rozpuszcza sie w 2n kwasie solnym, roztwór oczyszcza sie weglem aktywnym i alkalizuje 2n NaOH do odczynów o róznych wartosciach pH, przy czym kazdorazowo ekstrahuje sie eterem. Na tej drodze oddziela sie nie przereagowane substraty i produkty uboczne. Jednakowe, wedlug oznaczenia metoda chromatografii cienkowarstwowej, ekstrak¬ ty laczy sie i suszy nad MgS04. Po odpedzeniu ete¬ ru jako pozostalosc otrzymuje sie M2h(N, N-dwu- metyloamino)-etyllo(2^4^hJoro^^tolui)dyno)-i!m'ida- zollne-(i2) o temperaturze topnienia 83—85°C, z wy¬ dajnoscia 5,2 g, co odpowiada 37,1% wydajnosci te¬ oretycznej.Analogicznie jak w przykladzie XLVII wytwarza sie podane w tablicy 2 zwiazki o ogólnym wzorze 1, w,którym R4 oznacza atom wodoru. #9 Przyklad XLVIII XLIX Ri 2-Cl 2-a R2 6-01 6-CH3 81165 Tablica II 1R3 H wzór 24 wzór 25 wzór 25 Tempera¬ tura top¬ nienia °C 68—70 olej 10 Wydaj¬ nosc °/o teorii 32,0 27,7 Przyklad L. (Reakcja z trójamina). Chloro¬ wodorek l-(2-dwumetyloaminoetylo)-2H(2^-dwuchlo- rofenyloamino)-2-iimidazoliny Do mieszaniny 12,1 g (0,05 mola) dwuchilorku izo- cyjanku 2,3-dwuchlorofenylu i 50 cm8 osuszonego 15 chloroformu w temperaturze 0°C w ciagu okolo 1 godziny mieszajac wkrapla sie 6,5 g (0,05 mola) N,N-dwumetylodwuetylenotrójaminy rozpuszczonej w 50 ml absolutnego chloroformu. Po kilkugodzin¬ nym mieszaniu w temperaturze pokojowej, mieszanine 20 reakcyjna zateza sie pod próznia do suchosci. Otrzy¬ mana pozostalosc rozpuszcza sie w rozcienczonym kwasie solnym, a kwasny roztwór frakcjonowany przy róznych wartosciach pH ekstrahuje sie eterem i chloroformem. Stopniowe zobojetnianie reakcyjne- 25 go roztworu w kwasie solnym prowadzi sie za po¬ moca rozcienczonego lugu sodowego. Ekstrakty za¬ wierajace nowa zasade iimidazolinowa laczy sie, su¬ szy nad srodkiem suszacym o nazwie Drierite i za¬ daje eterowym roztworem kwasu solnego do od¬ czynu kwasnego wobec wskaznika konigo, otrzy¬ mujac wytracony chlorowodorek wspomnianej imi- dazoliny. Po odsaczeniu pod zmniejszonym cisnie¬ niem i osuszeniu otrzymuje sie produkt o tempera¬ turze topnienia 158—1G2°C, z wydajnoscia 0,4 g, co odpowiada 2,2°/o wydajnosci teoretycznej. PL PL PL