PL229053B1

PL229053B1 - Sposób zmniejszania fitotoksyczności powodowanej przez triazolowy środek grzybobójczy i zastosowanie mikroelementu do zmniejszenia efektów fitotoksycznych triazolowego środka grzybobójczego na roślinie docelowej

Info

Publication number: PL229053B1
Application number: PL408074A
Authority: PL
Inventors: James Timothy Bristow
Original assignee: Rotam Agrochem Int Co Ltd
Priority date: 2011-11-14
Filing date: 2012-11-02
Publication date: 2018-06-29
Also published as: FR2982457B1; CN108849888A; CN103957703A; AR088832A1; US20150045214A1; CN108849888B; TW201325457A; WO2013071824A1; BR112012000680A2; GB201119534D0; PL408074A1; TWI622350B; GB2496434A; GB2496434B; FR2982457A1

Description

Opis wynalazku

Niniejszy wynalazek dotyczy sposobu zmniejszania fitotoksyczności powodowanej przez triazolowy środek grzybobójczy i zastosowania mikroelementu do zmniejszenia efektów fitotoksycznych triazolowego środka grzybobójczego na roślinie docelowej.

Zakażenia grzybami reprezentują główne zagrożenie dla ekonomicznie ważnych upraw rolnych. Na przykład, biała pleśń, powodowana przez grzyba Sclerotinia sclerotiorum, stanowi istotnie ograniczającą wydajność przez chorobę soi w północno-środkowych Stanach Zjednoczonych. Grzyb jest endemiczny względem północno-środkowych Stanów Zjednoczonych i zakaża niemal wszystkie gatunki roślin dwuliściennych. Z powodu szerokiego zakresu roślin-gospodarzy, jest ważnym patogenem dla wielu innych upraw rolnych, w tym suchej fasoli, słonecznika, rzepaku, ziemniaków i wszystkich pastewnych roślin strączkowych.

Ochrona upraw przeciwko zakażeniu grzybiczym wymaga zastosowania środków chemicznych, które chronią lub zwalczają patogen bezpośrednio lub pośrednio. Te środki chemiczne nazywa się fungicydami. Fungicydy, na ogół, zapewnia się jako preparaty obejmujące składnik aktywny i, w wielu przypadkach, jeden lub większą liczbę środków wspomagających.

Środki grzybobójcze można zapewniać w postaci kilku różnych preparatów, takich jak koncentraty zawiesinowe, zawiesinoemulsje, koncentraty do rozpuszczania i koncentraty do emulgowania.

Triazole reprezentują powszechnie stosowaną rodzinę środków grzybobójczych. Stosuje się je na wiele różnych typów roślin, w tym upraw polowych, drzew owocowych, małych owoców, warzyw i darni. Triazolowe środki grzybobójcze są wysoce skuteczne przeciwko wielu różnym chorobom grzybiczym, szczególnie mączniakom właściwym, rdzom i wielu grzybom plamiącym liście.

Triazolowe środki grzybobójcze są skuteczne w zwalczaniu infestacji grzybiczej poprzez hamowanie jednego specyficznego enzymu, C14-demetylazy, która odgrywa rolę w produkcji sterolu. Sterole, takie jak ergosterol, są potrzebne dla struktury i funkcji błony, czyniąc je zasadniczymi dla rozwoju przez grzyby funkcjonalnej ściany komórkowej. Zatem, te środki grzybobójcze skutkują nienormalnym wzrostem grzybów i ostatecznie śmiercią.

Chociaż triazole skutecznie stosowano w kontroli grzybów, istnieją pewne obawy, że triazolowa grupa środków grzybobójczych może powodować niektóre oparzenia liści roślin, szczególnie roślin soi.

Istnieją doniesienia o zranieniach roślin soi związanych z zastosowaniami triazolu, szczególnie tebukonazolu. Fitotoksyczność będzie występowała okazjonalnie podczas opryskiwania triazolowym środkiem grzybobójczym, takim jak tebukonazol, w trakcie występowania gorących i suchych warunków, zaś obecność środków powierzchniowo czynnych w preparacie grzybobójczym może zwiększyć objawy. Również, istnieje różnica odmianowa w reakcji na triazolowe środki grzybobójcze, takie jak tebukonazol; badania na Uniwersytecie Illinois sugerują, że w przybliżeniu 25 procent odmian uprawnych jest podatnych na taką fitotoksyczność. Objawy fitotoksyczności tebukonazolu są bardzo podobne do zespołu nagłej śmierci (SDS) i gnicia brązowych łodyg (BSR), objawów liściowych (żółknięcie i brązowienie między nerwami). Jednak, objawy fitotoksyczności tebukonazolu są bardziej jednolite w całym polu w porównaniu do SDS lub BSR, które występują w postaci nieregularnych plam.

Ponieważ miejsce działania triazoli jest bardzo specyficzne, istnieją obawy o oporność. Rzeczywiście, niektóre triazolowe środki grzybobójcze wycofano z rynku, ponieważ rozwinęła się na nie oporność i już nie zapewniają pożądanej korzyści ani zalet w programie kontroli choroby.

Aby uniknąć oporności na środki grzybobójcze, zaleca się zastosowanie pełnej dawki, a nie dawki zmniejszonej środka grzybobójczego. Chodzi o to, że zmniejszone dawki dają grzybowi szansę na zaadaptowanie się do środka grzybobójczego, ponieważ niewiele kolonii wyeliminuje się całkowicie, podczas gdy pełna dawka zabije więcej kolonii, zmniejszając zdolność grzyba do rozwinięcia oporności na zastosowany składnik aktywny.

Zatem, istnieje ciągła potrzeba sposobów kontrolujących grzyby, które są poprawiane pod względem skuteczności, bezpieczeństwa i kontroli oporności.

Z publikacji patentowej nr WO 2007/093535 znany jest sposób użycia mikroelementu jako środka zabezpieczającego dla triazolu w zwalczaniu wzrostu grzybów. Mikroelement ten obejmuje sole lub addukty kationów metalicznych: magnezu, wapnia, manganu, żelaza, kobaltu, cynku i molibdenu. Bor może również występować w postaci soli metalicznej zawierającej jony boranianowe (czyli boranu), kwasu borowego i soli: tetraboranu i poliboranu. Dokument ten podaje, że korzystne składniki mikroelementowe to sole metali z kationami: magnezu, wapnia, manganu i cynku, przy czym szczególnie

PL 229 053 B1 korzystne są jony manganu i cynku. W dokumencie tym, ujawniono, że szczególnie korzystne są handlowe produkty mankozeb (kompleks manganu/cynku) i maneb (kompleks manganu). Jednakże wspomniany dokument milczy na temat jakichkolwiek innych składników inkluzyjnych mikroelementu; brak również wzmianki o mikroelemencie zawierającym sól amonową. W rzeczywistości, dokum ent ten jest daleki od zastosowania soli niemetalicznych, takich jak soli amonowych, i prowadzi specjalistę z dziedziny do wyżej wymienionych kompleksów manganu i cynku.

Z kolei, dokument patentowy US 5496568 wymienia wodorowęglany amonu lub węglany amonu. Jednakże zgodnie z tym dokumentem, sole amonowe stosowane są jako substancje czynne, a nie jako mikroelementy jak w rozwiązaniu według niniejszego wynalazku. Ponadto, rozwiązanie to obejmuje dostarczenie kompozycji grzybobójczej zawierającej wodorowęglan do zwalczania chorób grzybiczych roślin uprawnych. Dokument ten również wyraźnie wskazuje, że jego celem jest uzyskanie synergicznego połączenia składników nieorganicznych i organicznych grzybobójczo czynnych substancji, gdzie związki wodorowęglanowe i węglanowe są stosowane jako substancje czynne, a nie jako mikroelementy jak w rozwiązaniu według niniejszego wynalazku. Zgodnie z ujawnieniem w US 5496568 stosuje się związki zawierające aniony węglanowe i wodorowęglanowe zamiast kationu amonowego, jak w niniejszym wynalazku.

Ponadto, rozwiązanie według US 5496568 dąży do rozwiązania innego technicznego problemu, bo do uzyskania efektu synergistycznego, zaś niniejszy wynalazek dąży do zmniejszenia fitotoksyczności. W rozwiązaniu tym stosuje się różne środki techniczne (aniony węglanowe i wodorowęglanowe) w porównaniu z niniejszym wynalazkiem, gdzie stosuje się kation amonowy. Ponadto, funkcja anionu węglanowego i anionu to wodorowęglanowego (jako substancji czynnej) w tym dokumencie jest odmienna od funkcji kationu amonowego (jako adiuwanta - mikroelementu) zgodnie z niniejszym wynalazkiem.

Natomiast, dokument patentowy CN 101671207 wskazuje użycie siarczanu, chlorku, azotanu, molibdenianu, boranu oraz soli boru z jonami manganu, cynku, miedzi, molibdenu, zaś dokument JP2001206806 proponuje zastosowanie nieorganicznych soli żelaza, miedzi i cynku. Żaden z tych obu dokumentów CN 101671207 i JP2001206806 nie sugeruje zastosowania kationu amonowego jako mikroelementów.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że skutki fitotoksyczne triazoli, takich jak tebukonazol, można znacząco zmniejszać, jeśli triazol jest obecny w kombinacji z mikroelementem.

Odpowiednio, niniejszy wynalazek dotyczy sposobu zmniejszania fitotoksyczności powodowanej przez triazolowy środek grzybobójczy w roślinie docelowej, gdzie ten sposób obejmuje dostarczenie triazolowego środka grzybobójczego do rośliny docelowej w obecności mikroelementu, charakteryzujący się tym, że ten mikroelement obejmuje sól zawierającą kation amonowy i sól zawierającą kation metalu grupy I, metalu grupy II lub metalu przejściowego, przy czym triazolowy środek grzybobójczy i mikroelement są dostarczane do docelowej rośliny w proporcji wagowej od 20:1 do 1:20, zaś triazolowy środek grzybobójczy jest wybrany spośród tebukonazolu, cyprokonazolu i heksakonazolu, przy czym rośliną docelową jest soja.

W sposobie według wynalazku, triazol i mikroelement korzystnie jest zapewniony roślinie docelowej w tej samej kompozycji.

Korzystnie, w sposobie według wynalazku, triazolowym środkiem grzybobójczym jest tebukonazol.

Korzystnie, w sposobie według wynalazku, mikroelement obejmuje sól zawierającą kation Na, K, Fe, Mn, Zn, Cu lub Mo.

Korzystnie, w sposobie według wynalazku, mikroelement obejmuje sól zawierającą anion kwasu nieorganicznego.

Korzystnie, w sposobie według wynalazku, kwasem nieorganicznym jest kwas chlorowcowodorowy, kwas węglowy, kwas siarkowy, kwas fosforowy lub kwas azotowy.

Korzystnie, w sposobie według wynalazku, mikroelement obejmuje sól zawierającą anion kwasu organicznego.

Korzystnie, w sposobie według wynalazku, mikroelement obejmuje sól wybraną spośród siarczanów, molibdenianów, fosforanów, wodorofosforynów, azotanów, halogenków, boranów, węglanów i witrioli.

Korzystnie, w sposobie według wynalazku, mikroelement obejmuje sól wybraną spośród metalicznej soli H2BO^3- i HBO3^2-, kwasu borowego i soli tetraboranu oraz poliboranu.

PL 229 053 B1

Wynalazek ten ponadto obejmuje zastosowanie mikroelementu do zmniejszenia efektów fitotoksycznych triazolowego środka grzybobójczego na roślinie docelowej, w którym mikroelement obejmuje sól zawierającą kation amonowy i sól zawierającą kation metalu grupy I, metalu grupy II lub metalu przejściowego, przy czym triazolowy środek grzybobójczy i mikroelement są stosowane w proporcji wagowej od 20:1 do 1:20, zaś triazolowy środek grzybobójczy jest wybrany spośród tebukonazolu, cyprokonazolu i heksakonazolu, przy czym rośliną docelową jest soja.

Niniejszy wynalazek zapewnia sposób zastosowania mikroelementu do zmniejszania fitotoksyczności powodowanej przez triazole na roślinach, w tym lecz nie wyłącznie, na roślinach soi.

Zgodnie z wynalazkiem stosuje się kompozycję grzybobójczą obejmującą grzybobójczo aktywny triazol i mikroelement.

Zgodnie z wynalazkiem triazolowy środek grzybobójczy może być jakimkolwiek grzybobójczo aktywnym związkiem triazolowym. Takie związki są znane w stanie techniki i dostępne w handlu. Kompozycja grzybobójcza może obejmować pojedynczy grzybobójczo aktywny triazol lub dwa, albo większą liczbę takich triazoli. Triazolowy składnik aktywny może być obecny w kombinacji z jednym lub większą liczbą innych, nietriazolowych składników aktywnych, w szczególności jednego lub większej liczby innych niż triazol środków grzybobójczych.

Jak wspomniano, jakikolwiek grzybobójczo aktywny triazol można stosować zgodnie z wynalazkiem. Triazolowy środek grzybobójczy korzystnie wybiera się spośród azakonazolu, bitertanolu, bromukonazolu, cyprokonazolu, dichlobutrazolu, difenokonazolu, dynikonazolu, enilkonazolu, epoksykonazolu, etakonazolu, fenbukonazolu, flukwinkonazolu, flusilazolu, flutriafolu, heksakonazolu, imibenkonazolu, ipkonazolu, metkonazolu, mychlobutanilu, pachlobutrazolu, penkonazolu, propikonazolu, protiokonazolu, simekonazolu, tebukonazolu, tetrakonazolu, triadimefonu, triadimenolu, tritikonazolu i ich jakichkolwiek kombinacji.

Szczególnie korzystne triazole obejmują tebukonazol, epoksykonazol, difenokonazol, cyprokonazol i heksakonazol. Korzystnie, triazolowym środkiem grzybobójczym jest tebukonazol.

Zgodnie z wynalazkiem, kompozycje obejmują również mikroelement w kombinacji z triazolowym środkiem grzybobójczym. Jak wspomniano, mikroelement stosuje się w niniejszym wynalazku, aby zmniejszyć skutki fitotoksyczne aktywnego składnika triazolowego.

Zgodnie z wynalazkiem można stosować pojedynczy mikroelement lub kombinację dwóch lub większej liczby składników mikroelementu.

Na ogół, makroelementy są kompozycjami obejmującymi związki zawierające azot, fosfor i potas. Rośliny pobierają je w większych ilościach i mogą być obecne, jako liczba całkowita lub dziesiąte części procentu w tkankach roślinnych (w odniesieniu do masy suchej materii). Mikroelementy są pierwiastkami śladowymi, typowo absorbowanymi przez roślinę z powietrza, wody i/lub gleby, i pożądan e przez roślinę w niewielkich ilościach, o stężeniach w roślinie wahających się od 5 do 100 części na milion (ppm) w odniesieniu do masy rośliny. Mikroelementy są istotne dla wzrostu i zdrowia rośliny. Jeśli roślinie brakuje mikroelementu, którego wymaga, wpływa to to niekorzystnie na wzrost tej rośliny i/lub jakość i ilość plonu. Może to skutkować znacznymi ekonomicznymi stratami.

Mikroelementy stosowane w niniejszym wynalazku obejmują sole kationów metali, na przykład sole metali z grupy I, z grupy II lub metali przejściowych, w szczególności sole kationów Na, K, Fe, Mn, Zn, Cu i Mo, z anionami kwasów nieorganicznych lub organicznych. Można również zastosować sole amonowe. Przykładami odpowiednich kwasów nieorganicznych są kwasy chlorowcowodorowe, takie jak kwas chlorowodorowy i kwas bromowodorowy; kwas węglowy, kwas siarkowy, kwas fosforowy i kwas azotowy. Odpowiednimi kwasami organicznymi są, na przykład, kwas mrówkowy i kwasy alkanowe, takie jak kwas octowy, kwas trifluorooctowy, kwas trichlorooctowy i kwas propionowy, jak również kwas glikolowy, kwas glukoheptonowy, kwas tiocyjanowy, kwas mlekowy, kwas bursztynowy, kwas cytrynowy, kwas benzoesowy, kwas cynamonowy, kwas szczawiowy, kwasy alkilosulfonowe (kwasy sulfonowe mające prostołańcuchowe lub rozgałęzione rodniki alkilowe o 1 do 20 atomach węgla), kwasy arylosuIfonowe lub kwasy disulfonowe (rodniki aromatyczne, takie jak fenyl i naftyl, które niosą jedną lub dwie grupy kwasu sulfonowego), kwasy alkilofosfonowe (kwasy fosfonowe mające prostołańcuchowe lub rozgałęzione rodniki alkilowe o 1 do 20 atomach węgla), kwasy arylofosfonowe lub kwasy difosfonowe (rodniki aromatyczne, takie jak fenyl i naftyl, które zawierają jeden lub dwa rodniki kwasu ortofosforowego), gdzie rodniki alkilowe lub arylowe mogą zawierać kolejne podstawniki, na przykład kwas p-toluenosulfonowy, kwas salicylowy, kwas p-aminosalicylowy, kwas 2-fenoksybenzoesowy i kwas 2-acetoksybenzoesowy.

PL 229 053 B1

Korzystnymi solami do stosowania jako mikroelement są siarczany, molibdeniany, fosforany, wodorofosforyny, azotany, halogenki, w szczególności chlorki; borany, węglany i witriole.

Mikroelement stosowany w niniejszym wynalazku może obejmować bor (B) w postaci metalicznej soli H2BO³· i HBO3²·, kwasu borowego i soli tetraboranu i poliboranu.

Korzystnymi związkami do stosowania jako mikroelementy są metaliczne sole kationów Fe, Mn, Zn, Cu i Mo, z anionami, takimi jak chlorek, bromek, siarczan, węglan, wodorowęglan, fosforan, fosforan, wodorofosforan, wodorofosforyn, mrówczan, octan i glukoheptonian, boran sodu, boran wapnia, tetraboran sodu (boraks), disodowy tetrahydrat oktoboranu, poliboran sodu i kwas borowy.

W niniejszym wynalazku, wszystkie mikroelementy opisane powyżej można stosować same lub w jakiejkolwiek kombinacji z innymi.

Triazolowy środek grzybobójczy może być obecny w kompozycji w jakiejkolwiek odpowiedniej ilości i na ogół jest obecny w ilości wynoszącej od 0,5% do 80% masowych kompozycji, korzystnie od 1% do 60% masowych kompozycji, bardziej korzystnie od 2% do 50% masowych kompozycji.

Jeden lub większa liczba mikroelementów może być obecna w kompozycji w jakiejkolwiek odpowiedniej ilości i na ogół jest obecna w ilości wynoszącej od 0,5% do 50% masowych kompozycji, korzystnie od 1% do 40% masowych kompozycji, bardziej korzystnie od 2% do 20% masowych kompozycji.

Jak wspomniano, kolejny aspekt niniejszego wynalazku zapewnia sposób zastosowania mikroelementu do zmniejszania fitotoksyczności w roślinach powodowanej przez triazole. Sposób ten stosuje się do szerokiego zakresu roślin, które są podatne na efekty fitotoksyczne stosowanego na nie triazolowego środka grzybobójczego. Takie rośliny obejmują, w sposób nieograniczający, rośliny soi. Triazol i mikroelement można zastosować razem, na przykład za pośrednictwem pojedynczej kompozycji, jak opisano wcześniej. Alternatywnie, triazol i mikroelement można stosować oddzielnie na rośliny docelowe, na przykład równocześnie za pośrednictwem różnych kompozycji lub kolejno. Dogodne jest, że triazol i mikroelement stosuje się w kombinacji za pośrednictwem tej samej kompozycji.

Jak ponadto wspomniano powyżej, niniejszy wynalazek zapewnia również sposób poprawiania aktywności grzybobójczej fungicydu w miejscu występowania rośliny, gdzie ten sposób obejmuje stosowanie środka grzybobójczego i mikroelementu w tym miejscu. Jak omówiono bardziej szczegółowo poniżej, stwierdzono, że obecność mikroelementu może wzmacniać aktywność grzybobójczą triazolowych środków grzybobójczych. W sposobie, triazolowy środek aktywny stosuje się w miejscu występowania rośliny z mikroelementem. Triazol i mikroelement można zastosować oddzielnie w tym miejscu, albo równocześnie albo kolejno, w którym to przypadku sekwencja stosowania triazolu i mikroelementów na ogół nie ma wpływu na własności grzybobójcze i fitotoksyczność kompozycji. Korzystniej, triazol i mikroelement są obecne w tej samej kompozycji i stosowane razem w danym miejscu.

Triazolowy środek grzybobójczy i mikroelementy mogą być obecne w kompozycji lub stosowane w miejscu występowania rośliny w jakimkolwiek stosunku względem siebie. W szczególności, stosunek masowy dwóch składników w kompozycji niezależnie lub stosowany w tym miejscu, korzystnie jest w zakresie wynoszącym od 100:1 do 1:100, bardziej korzystnie od 1:50 do 50:1, jeszcze bardziej korzystnie od 1:20 do 20:1.

Tebukonazol, razem z innymi triazolami, jest godny uwagi spośród większości innych środków grzybobójczych stosowanych na liście, dzięki temu, że jest toksyczny dla roślin (fitotoksyczny) w stopniu normalnie wymaganym do zapewnienia odpowiedniej kontroli względem chorób grzybiczych. Fitotoksyczność tebukonazolu zarejestrowano w wyższych dawkach nanoszenia dla wielu gatunków uprawnych, w tym soi, kakao, wiechliny rocznej i kantalupy. W większości tych przypadków, objawy obejmują oczywiście śmierć tkanki liściowej.

Efekty fitotoksyczne tebukonazolu wydają się zaostrzać po stosowaniu na rośliny w warunkach stresu suszy. Wysokie temperatury i dodanie oleju roślinnego do grzybobójczych mieszanek zbiornikowych, uważa się również, że zwiększają podatność rośliny na fitotoksyczność. Wykazano również, że efekty fitotoksyczne są zależne od odmiany w niektórych gatunkach, na przykład Poa annua (wiechlina roczna) i soja. Temperatura otoczenia lub panująca w miejscu występowania rośliny może również odgrywać rolę w poziomie efektów fitotoksycznych wykazywanych przez rośliny. Na przykład, fitotoksyczność powodowaną przez zastosowanie tebukonazolu obserwuje się w niektórych odmianach soi brazylijskiej w temperaturze >86 F.

Podsumowując, istniejące formulacje EC i SC tebukonazolu mogą powodować poważne uszkodzenia upraw. Formulacja EC powoduje fitotoksyczność w uprawach soi, zaś formulacje SC powodują uszkodzenia upraw w niektórych odmianach.

PL 229 053 B1

W zaskakujący sposób twórca stwierdził, że mikroelementy mogą działać, jako „środek zabezpieczający”, który ma minimalizować niekorzystną odpowiedź uprawy na triazolowe środki grzybobójcze, szczególnie tebukonazol. Odpowiednio, niniejszy wynalazek znacząco zmniejsza skutki uboczne lub uszkodzenia upraw powodowane przez zastosowanie triazolowych środków grzybobójczych. Innymi słowy, te mikroelementy zwiększają tolerancję upraw na triazolowe środki grzybobójcze. Szczególnie, niniejszy wynalazek umożliwia zastosowania triazolowych środków grzybobójczych, na przykład tebukonazolu, na wszystkie odmiany podatnych na uszkodzenia roślin, takich jak soja, szczególnie tych odmian cierpiących na ciężkie uszkodzenia po zastosowaniu samego triazolowego środka grzybobójczego.

Również w zaskakujący sposób stwierdzono, że stosowanie triazolowego środka grzybobójczego i mikroelementu w skojarzonym działaniu na rośliny wykazuje znacząco ulepszone zwalczanie grzybów, w szczególności grzyba o nazwie Sclerotinia sclerotiorum. Innymi słowy, wrażliwość tego grzyba na środek grzybobójczy wzrasta przez obecność mikroelementów. To z kolei zmniejsza możliwość wystąpienia opornych grzybów.

Ponadto, ta zwiększona wrażliwość infekcji grzybiczych na składniki aktywne triazolu, w kombinacji ze zwiększoną tolerancją upraw, oferuje znacznie większy stopień elastyczności w określaniu dawkowania stosowanego składnika aktywnego. Użytkownik może dowolnie wybrać dawkowanie, uwzględniając zarówno skuteczność, jak i skutki uboczne.

Triazolowy środek grzybobójczy według wynalazku może być jakimkolwiek grzybobójczo aktywnym związkiem triazolowym. Takie związki są znane w stanie techniki i dostępne w handlu. Można zastosować pojedynczy składnik aktywny triazolu. Alternatywnie, można zastosować jeden lub większą ilość związków triazolu. Składnik aktywny triazolu można również zastosować w kombinacji z innych agrochemicznie aktywnymi składnikami.

Triazolowy środek grzybobójczy korzystnie wybiera się spośród azakonazolu, bitertanolu, bromukonazolu, cyprokonazolu, dichlobutrazolu, difenokonazolu, dynikonazolu, enilkonazolu, epoksykonazolu, etakonazolu, fenbukonazolu, flukwinkonazolu, flusilazolu, flutriafolu, heksakonazolu, imibenkonazolu, ipkonazolu, metkonazolu, mychlobutanilu, pachlobutrazolu, penkonazolu, propikonazolu, protiokonazolu, simekonazolu, tebukonazolu, tetrakonazolu, triadimefonu, triadimenolu, tritikonazolu i ich jakichkolwiek kombinacji.

Odpowiednie składniki mikroelementu do zastosowania w niniejszym wynalazku znane są w stanie techniki i są dostępne w handlu. Mikroelementy do zastosowania w wynalazku obejmują sole kationów metali, w tym sole Na, K, Fe, Mn, Zn, Cu i Mo z anionami nieorganicznych lub organicznych kwasów. Można również zastosować sole amonowe. Przykładami kwasów nieorganicznych są kwasy chlorowcowodorowe, kwas węglowy, kwas siarkowy, kwas fosforowy i kwas azotowy. Odpowiednimi kwasami organicznymi są, na przykład, kwas mrówkowy i kwasy alkanowe, jak kwas octowy, kwas trifluorooctowy, kwas trichlorooctowy, i kwas propionowy, jak również kwas glikolowy, kwas glukoheptonowy, kwas tiocyjanowy, kwas mlekowy, kwas bursztynowy, kwas cytrynowy, kwas benzoesowy, kwas cynamonowy, kwas szczawiowy, kwasy alkilosulfonowe (kwasy mające prostołańcuchowe lub rozgałęzione rodniki alkilowe o 1 do 20 atomach węgla), kwasy arylosuIfonowe lub kwasy disulfonowe (rodniki aromatyczne, takie jak fenyl lub naftyl, które zawierają jedną lub dwie grupy kwasu sulfonowego), kwasy alkilofosfonowe (kwasy fosfonowe mające prostołańcuchowe lub rozgałęzione rodniki alkilowe o 1 do 20 atomach węgla), kwasy arylofosfonowe lub kwasy difosfonowe (rodniki aromatyczne, takie jak fenyl i naftyl, które zawierają jeden lub dwa rodniki kwasu ortofosforowego), gdzie rodniki alkilowe lub arylowe mogą zawierać kolejne podstawniki, na przykład kwas to p-toluenosulfonowy, kwas salicylowy, kwas p-aminosalicylowy, kwas 2-fenoksybenzoesowy i kwas 2-acetoksybenzoesowy.

Korzystnymi solami do zastosowania jako mikroelement są siarczany, molibdeniany, fosforany, wodorofosforyny, azotany, halogenki, szczególnie chlorki; borany, węglany i witriole.

Mikroelementy według wynalazku mogą ponadto obejmować bor (B) w postaci metalicznej soli H2BO^3- i HBO3^2-, kwasu borowego i soli tetraboranu i poliboranu.

Korzystne są sole metali kationów Na, K, Fe, Mn, Zn, Cu i Mo z anionami, takimi jak chlorek, bromek, siarczan, węglan, wodorowęglan, fosforan, wodorofosforan, wodorofosforyn, mrówczan, octan i glukoheptonian.

Jeśli bor jest obecny w składniku mikroelementu, korzystnie jest obecny jako boran sodu, boran wapnia, tetraboran sodu (boraks), disodowy tetrahydrat oktoboranu, poliboran sodu i kwas borowy.

PL 229 053 B1

Wynalazek może stosować pojedynczy składnik mikroelementu lub dwa albo większą liczbę mikroelementów w kombinacji. Jeśli związek zawierający bor dostarcza się jako mikroelement, to korzystnie dostarcza się go w kombinacji z jednym lub większą liczbą innych związków mikroelementu wskazanych powyżej.

Triazolowy środek grzybobójczy i mikroelement można zastosować w pojedynczej formulacji lub w oddzielnych formulacjach. W ostatnim przypadku, triazolowy środek grzybobójczy i mikroelementy można zastosować sekwencyjnie, oddzielnie lub równocześnie.

Jak zaznaczono powyżej, niniejszy wynalazek zapewnia, w jednym aspekcie, kompozycję do leczenia grzybiczych infestacji roślin, przy czym ta kompozycja obejmuje grzybobójczo aktywny triazol i mikroelement. Triazolowy środek grzybobójczy może być obecny w kompozycji w jakiejkolwiek odpowiedniej ilości i na ogół jest obecny w ilości wynoszącej od 0,5% do 80% masowych kompozycji, korzystnie od 1% do 60% masowych kompozycji, bardziej korzystnie od 2% do 50% masowych kompozycji.

Mikroelement może być obecny w kompozycji w jakiejkolwiek odpowiedniej ilości i na ogół jest obecny w ilości wynoszącej od 0,5% do 50% masowych kompozycji, korzystnie od 1% do 40% masowych kompozycji, bardziej korzystnie od 2% do 20% masowych kompozycji.

Triazolowy środek grzybobójczy i mikroelement może być obecny w kompozycji lub stosowany w jakimkolwiek odpowiednim stosunku względem siebie. W szczególności, stosunek masowy dwóch składników w kompozycji niezależnie korzystnie jest w zakresie wynoszącym od 100:1 do 1:100, korzystnie od 1:20 do 20:1.

Kompozycja według wynalazku może zawierać ewentualnie jeden lub większą liczbę środków pomocniczych. Środki pomocnicze stosowane w kompozycji będą zależeć od typu formulacji i/lub sposobu, w jaki formulację stosuje użytkownik końcowy. Odpowiednimi środkami pomocniczymi są wszystkie zwyczajowe formulacje środka wspomagającego lub składniki, takie jak rozpuszczalniki organiczne, stabilizatory, środki przeciwpieniące, emulgatory, środki przeciw zamarzaniu, środki konserwujące, przeciwutleniacze, barwniki, środki zagęszczające i obojętne wypełniacze. Takie środki pomocnicze są znane w stanie techniki i dostępne w handlu.

Kompozycja może zawierać opcjonalnie jeden lub większą liczbę środków powierzchniowo czynnych, które korzystnie są niejonowe, o naturze kationowej i/lub anionowej i mieszaniny środków powierzchniowo czynnych, które mają dobre własności emulgujące, dyspergujące i zwilżające, w zależności od natury zastosowanego składnika aktywnego. Odpowiednie środki powierzchniowo czynne znane są w stanie techniki i dostępne w handlu. Odpowiednie anionowe środki powierzchniowo czynne obejmują tak zwane mydła rozpuszczalne w wodzie lub rozpuszczalne w wodzie syntetyczne związki powierzchniowo czynne. Mydła, które można zastosować obejmują sole amonowe wyższego kwasu tłuszczowego (C10-C22) z metalem alkalicznym, metalem ziem alkalicznych lub podstawione lub niepodstawione, na przykład sodowa lub potasowa sól kwasu oleinowego lub stearynowego lub mieszaniny naturalnych kwasów tłuszczowych. Środkiem powierzchniowo czynnym może być emulgator, dyspersant lub środek zwilżający typu jonowego lub niejonowego. Przykładami takich środków powierzchniowo czynnych, które można zastosować, są sole kwasów poliakrylowych, sole kwasu lignosulfonowego, sole kwasów fenylosulfonowego lub naftalenosulfonowego, polikondensaty tlenku etylenu z alkoholami tłuszczowymi lub z kwasami tłuszczowymi lub z aminami tłuszczowymi, podstawione fenole, szczególnie alkilofenole, sole estru sulfobursztynowego, pochodne tauryny, szczególnie alkilotauryniany, lub estry fosforowe polietoksylowanych fenoli lub alkoholi. Obecność co najmniej jednego środka powierzchniowo czynnego jest na ogół wymagana, gdy składnik aktywny i/lub obojętny nośnik i/lub środek pomocniczy/środek wspomagający są nierozpuszczalne w wodzie, zaś nośnikiem dla końcowego zastosowania kompozycji jest woda.

Kompozycja grzybobójcza opcjonalnie obejmuje ponadto jeden lub większą liczbę polimerycznych stabilizatorów. Odpowiednie polimeryczne stabilizatory, które można zastosować w niniejszym wynalazku obejmują, w sposób nieograniczający, polipropylen, poliizobutylen, poliizopren, kopolimery monoolefin i diolefin, poliakrylany, polistyren, octan poliwinylu, poliuretany lub poliamidy. Odpowiednie stabilizatory znane są w stanie techniki i są dostępne w handlu.

Środki powierzchniowo czynne i polimeryczne stabilizatory wspomniane powyżej, na ogół uważa się, że przekazują stabilność do kompozycji, umożliwiając z kolei na formułowanie, przechowywanie, transport i stosowanie kompozycji.

Kompozycja może obejmować środek przeciwpieniący. Odpowiednie środki przeciwpieniące obejmują wszystkie substancje, które można normalnie zastosować do tego celu w kompozycjach agrochemicznych. Odpowiednie środki przeciwpieniące są znane w stanie techniki i dostępne w ha ndlu.

PL 229 053 B1

Szczególnie korzystnymi środkami przeciwpieniącymi są mieszaniny polidimetylosiloksanów i kwasów perfluoroalkilofosfonowych, takie jak silikonowe środki przeciwpieniące dostępne od GE lub Compton.

Kompozycja może obejmować jeden lub większą liczbę rozpuszczalników. Rozpuszczalnik może być organiczny lub nieorganiczny. Odpowiednie rozpuszczalniki organiczne są wybrane spośród wszystkich zwykłych rozpuszczalników organicznych, które całkowicie rozpuszczają zastosowane agrochemicznie substancje aktywne. Ponownie, odpowiednie rozpuszczalniki organiczne dla triazolowych składników aktywnych znane są w stanie techniki. Następujące można wspomnieć jako korzystne: N-metylopirolidon, N-oktylopirolidon, cykloheksylo-1-pirolidon; lub Solvesso 200, mieszanina węglowodorów parafinowego, izoparafinowego, cykloparafinowego i aromatycznego. Odpowiednie rozpuszczalniki są dostępne w handlu.

Jeden lub większa liczba środków konserwujących może być obecna w kompozycji. Odpowiednie środki konserwujące obejmują wszystkie substancje, które można normalnie zastosować do tego celu w kompozycjach agrochemicznych tego typu i ponownie są dobrze znane w stanie techniki. Odpowiednie przykłady, które można wspomnieć obejmują Preventol® (firmy Bayer AG) i Proxel® (firmy Bayer AG).

Ponadto, kompozycja może obejmować jeden lub większą liczbę przeciwutleniaczy. Odpowiednie przeciwutleniacze są wszystkimi substancjami, które można normalnie zastosować do tego celu w kompozycjach agrochemicznych, jak wiadomo ze stanu techniki. Korzystny jest butylowany hydroksytoluen.

Kompozycje ciekłe mogą ponadto obejmować jeden lub większą liczbę środków zagęszczających. Odpowiednie środki zagęszczające obejmują wszystkie substancje, które można normalnie zastosować do tego celu w kompozycjach agrochemicznych. Na przykład, guma ksantanowa, PVOH, celuloza i jej pochodne, uwodornione krzemiany glinki, krzemiany magnezowo-glinowe lub ich mieszanina. Jak wyżej, takie środki zagęszczające znane są w stanie techniki i dostępne w handlu.

Każdą z kompozycji według niniejszego wynalazku można zastosować w sektorze rolniczym i pokrewnych dziedzinach zastosowania do zwalczania lub zapobiegania chorobie, infestacji i/lub uszkodzeniu roślin przez szkodnika.

Każda z kompozycji według niniejszego wynalazku jest skuteczna przeciwko grzybom fitopatogennym, w szczególności występującym w roślinach, szczególnie w roślinach soi. Takie patogenne infestacje obejmują rdzę soi (Phakopsora pachyrhizi); antraknozę (Colletotrichum truncatum); mączniaka prawdziwego (Erysiphe diffusa); mączniaka prawdziwego soi (Microsphaera diffusa); brunatną plamistość soi (Septoria glycines); chorobę końca cyklu - zarazę liści (Cercospora kikuchii); mączniaka rzekomego (Peronospora manshurica); białą pleśń (Sclerotinia sclerotiorum).

Kompozycje według niniejszego wynalazku są szczególnie skuteczne przeciwko grzybowi Sclerotinia sclerotiorum, który jest grzybowym patogenem powodującym białą pleśń.

Kompozycja i sposoby według niniejszego wynalazku są odpowiednie dla szerokiego zakresu roślin. Kompozycje i sposoby według niniejszego wynalazku można zastosować w szczególności na następujące uprawy: zboża (pszenica, jęczmień, żyto, owies, kukurydza, ryż, sorgo, pszenżyto i pokrewne uprawy); buraki (buraki cukrowe i buraki pastewne); rośliny strączkowe (fasola, soczewica, groch, soja); rośliny oleiste (rzepak, gorczyca, słonecznik); rośliny ogórkowe (dynie, ogórki, melony); rośliny włókniste (bawełna, len, konopie, juta); warzywa (szpinak, sałata, szparagi, kapusta, marchew, cebula, pomidory, ziemniaki, papryka); jak również rośliny ozdobne (kwiaty, krzewy, drzewa szerokolistne i rośliny wiecznie zielone, takie jak iglaste). Szczególnie, odpowiednimi roślinami są pszenica, jęczmień, żyto, owies, pszenżyto, kukurydza i soja. Stwierdzono, że kompozycja i sposoby według niniejszego wynalazku są szczególnie skuteczne w leczeniu grzybiczych infestacji soi.

Kompozycja według niniejszego wynalazku może zawierać lub mieszać się z innymi pestycydami, takimi jak inne środki grzybobójcze, środki owadobójcze i środki nicieniobójcze. Kompozycja według niniejszego wynalazku może zawierać lub mieszać się z innymi nawozami sztucznymi, takimi jak nawóz zawierający azot, nawóz zawierający fosfor.

Dawki nanoszenia (stosowania) kompozycji według wynalazku różnią się, na przykład, według rodzajów stosowania, rodzajów upraw, specyficznych składników aktywnych w kombinacji, rodzajów roślin, lecz tak, że składniki aktywne w kombinacji są w skutecznej ilości zapewniającej pożądane działanie (takie jak zwalczanie choroby lub szkodnika). Dawkę nanoszenia kompozycji dla danego zestawu warunków można łatwo określić poprzez testy.

PL 229 053 B1

Na ogół, do zabiegów na soi, dawki nanoszenia kompozycji według wynalazku mogą różnić się od 5 g do 2000 g kompozycji na hektar (g/ha). Dawka nanoszenia będzie zależeć od konkretnego preparatu kompozycji, stężeń triazolu i mikroelementów obecnych w tej kompozycji i zamierzonego celu. Odpowiednią dawkę nanoszenia może łatwo określić specjalista w tej dziedzinie.

Dawki nanoszenia dla triazolowego składnika aktywnego wynoszą na ogół od 1 do 1000 g/ha, korzystniej od 10 do 500 g/ha. Dawki nanoszenia dla mikroelementu wynoszą na ogół od 1 do 10000 g/ha, korzystniej od 10 do 5000 g/ha. Ponadto, konkretną dawkę nanoszenia zastosowanego triazolu i mikroelementu może łatwo określić specjalista.

Triazolowy środek grzybobójczy i mikroelementy i jakiekolwiek inne pestycydy można stosować w czystej postaci, jako składnik aktywny w postaci stałej, przykładowo o określonym rozmiarze cząstki lub, bardziej korzystnie, jako formulację razem z co najmniej jednym ze składników pomocniczych lub wspomagających, jak to jest zwykle w technologii formulacji, takimi jak wypełniacze, na przykład rozpuszczalniki lub stałe nośniki, lub związki powierzchniowo czynne (surfaktanty), jak opisano szczegółowo powyżej. Obecność odpowiedniego środka pomocniczego lub wspomagającego zapewnia doskonałe i równomierne rozprowadzenie triazolowego środka grzybobójczego i mikroelementu po rozcieńczeniu. Korzystnie, kompozycja według wynalazku jest emulsją, koncentratem emulsji, koncentratem rozpuszczalnym w wodzie, koncentratem zawiesinowym, zawiesinoemulsją, granulkami dyspergowalnymi w wodzie, granulkami rozpuszczalnymi w wodzie, proszkami dyspergowanymi w wodzie, proszkami rozpuszczalnymi w wodzie, granulkami mikrokapsułek, zawiesinami mikrokapsułek. Typ formulacji zależy od własności triazolu i mikroelementów.

Tam gdzie składnik aktywny triazolu i mikroelement stosuje się w miejscu występowania rośliny oddzielnie, triazolowy środek grzybobójczy można stosować jako jakiekolwiek zwykłe formulacje, na przykład, roztwory, emulsje, zawiesiny, proszki, pasty i granulki. Mikroelementy można stosować jako roztwory, granulki, zawiesiny, proszki lub mikrokapsułki. Preparaty tych formulacji znane są w stanie techniki. W tym przypadku, korzystne są dostępne w handlu formulacje triazolowego środka grzybobójczego i kompozycje mikroelementu.

Kompozycję według wynalazku można zastosować na roślinę będącą przedmiotem zainteresowania, na jej część (taką jak liść lub nasiona) lub na jej otoczenie. Sposoby i techniki do stosowania różnych typów kompozycji znane są w stanie techniki.

W innym aspekcie, niniejszy wynalazek zapewnia sposób ochrony roślin przed grzybem, obejmujący stosowanie triazolowego środka grzybobójczego i jednego lub większej liczby mikroelementów na roślinę lub jej część, lub na jej otoczenie.

Triazolowy środek grzybobójczy i mikroelementy można stosować w jakiejkolwiek odpowiedniej postaci, jak opisano powyżej. Triazolowy środek grzybobójczy i mikroelementy można zastosować na to miejsce, gdzie zwalczanie jest pożądane, albo równocześnie lub kolejno po sobie w krótkich odstępach, na przykład tego samego dnia. W korzystnym przykładzie wykonania, triazolowy środek grzybobójczy i mikroelementy stosuje się równocześnie, w szczególności za pomocą kompozycji według tego wynalazku.

Triazolowy środek grzybobójczy i mikroelement można stosować na roślinę lub miejsce w dowolnej kolejności. Każdy składnik można zastosować tylko raz lub wielokrotnie. Korzystnie, każdy ze składników stosuje się wielokrotnie, w szczególności od 2 do 5 razy, bardziej korzystnie 3 razy.

Triazolowy środek grzybobójczy i mikroelement można stosować w dowolnych ilościach względem siebie. W szczególności, względne ilości składników stosowanych na roślinę lub miejsce jej występowania jak opisano wyżej, o stosunku masowym triazolowego środka grzybobójczego do mikroelementu wynoszącym korzystnie w zakresie od 1:100 do 100:1, bardziej korzystnie od 1:50 do 50:1.

W przypadku gdy triazolowy środek grzybobójczy i mikroelementy stosuje się równocześnie, można je otrzymać z oddzielnego źródła formulacji i zmieszać razem (tak zwane jako mieszanka zbiornikowa, gotowa do zastosowania, mieszanka w aerozolu - ang. spray broth lub zawiesina), ewentualnie z innymi pestycydami lub można je otrzymać jako pojedyncze źródło mieszaniny formulacji (znane jako przedmieszka - ang. pre-mix, koncentrat, formułowany związek (lub produkt)) i ewentualnie zmieszać razem z innym pestycydami.

W jednym przykładzie wykonania według niniejszego wynalazku, kombinację triazolowego środka grzybobójczego i mikroelementów stosuje się jako kompozycję, jak opisano wcześniej.

Przykłady typów formulacji do kompozycji przedmieszki triazolu i mikroelementu, jak ich otrzymywanie są następujące:

PL 229 053 B1

A) Koncentrat rozpuszczalny w wodzie (SL)

Triazol i jeden lub większą liczbę mikroelementów według wynalazku rozpuszcza się w rozpuszczalniku rozpuszczalnym w wodzie. Jako alternatywę, dodaje się środki zwilżające lub inne środki pomocnicze. Związek aktywny rozpuszcza się po rozcieńczeniu wodą.

B) Koncentraty do emulgowania (EC)

Triazol i jeden lub większą liczbę mikroelementów według wynalazku rozpuszcza się w jednym lub większej liczbie rozpuszczalników z dodatkiem jednego lub większej liczby nieanionowych emulgatorów i anionowych emulgatorów, i miesza się do uzyskania jednorodnej formulacji. Rozcieńczenie wodą daje emulsję.

C) Emulsje (EW)

Triazol i jeden lub większą liczbę mikroelementów według wynalazku rozpuszcza się w jednym lub większej liczbie odpowiednich rozpuszczalników z dodatkiem jednego lub większej liczby nieanionowych emulgatorów i anionowych emulgatorów. Mieszaninę tę wprowadza się do wody za pomocą maszyny emulgującej i doprowadza się ją do jednorodnej emulsji. Rozcieńczenie wodą daje emulsję.

D) Zawiesina (SC, OD, FS)

W młynie kulowym z mieszaniem, triazol i jeden lub większą liczbę mikroelementów według wynalazku rozdrabnia się z dodatkiem środków dyspergujących i jednego lub większej liczby środków zwilżających i wody lub innego rozpuszczalnika, z wytworzeniem drobnej zawiesiny związku aktywnego. Rozcieńczenie wodą daje trwałą zawiesinę związku aktywnego.

E) Granulki dyspergowalne w wodzie i granulki rozpuszczalne w wodzie (WG, SG)

Triazol i jeden lub większą liczbę mikroelementów według wynalazku drobno zmielono z dodatkiem jednego lub większej liczby środków dyspergujących i jednego lub większej liczby środków zwilżających, i otrzymuje się jako granulki dyspergowalne w wodzie lub rozpuszczalne w wodzie za pomocą urządzeń technicznych (np. wytłaczarki, wieży rozpyłowej, złoża fluidalnego). Rozcieńczenie wodą daje trwałą zawiesinę lub roztwór związku aktywnego.

F) Proszki dyspergowalne w wodzie i proszki rozpuszczalne w wodzie (WP, SP)

Triazol i jeden lub większą liczbę mikroelementów według wynalazku mieli się w młynie wirnikowo-stojanowym z dodatkiem odpowiedniej ilości (takiej jak 25 części masowych) środków dyspergujących, środków zwilżających i żelu krzemionkowego. Rozcieńczenie wodą daje trwałą zawiesinę lub roztwór związku aktywnego.

Poprzez zastosowanie takich formulacji, bezpośrednio (tj. nierozcieńczonych) albo rozcieńczonych odpowiednim rozpuszczalnikiem, szczególnie wodą, można traktować rośliny i miejsca ich występowania oraz chronić przed uszkodzeniem, na przykład przez patogena(y), poprzez opryskiwanie, polewanie lub zanurzanie.

Każdą i/lub jakąkolwiek cechę techniczną według jednego z przykładów wykonania niniejszego wynalazku można dowolnie i niezależnie łączyć z jakimkolwiek innym przykładem wykonania niniejszego wynalazku. To znaczy, jedną lub większą liczbę cech technicznych z któregokolwiek przykładu wykonania niniejszego wynalazku można ponownie łączyć z którąkolwiek inną cechą techniczną.

Następujące przykłady podano tytułem ilustracji, a nie w celu ograniczenia wynalazku.

Formulacje z przykładów otrzymano w sposób znany w stanie techniki postępując według ogólnych procedur przedstawionych wyżej.

PRZYKŁADY

P r z y k ł a d 1. Koncentraty rozpuszczalne w wodzie (SL)

Wytworzono kompozycję rozpuszczalnego w wodzie koncentratu zawierającą tebukonazol i związek mikroelementu wytworzono o następującym składzie:

Tebukonazol 25g

Mikroelement 5 g

TWEEN 80 (Etoksylat monooleinianu sorbitanu) 10 g

N-metylopirolidon dopełnienie do 100 g

Mikroelement składał się z 50% siarczanu żelaza, 30% siarczanu cynku i 20% siarczanu manganu.

PL 229 053 B1

P r z y k ł a d 2. Koncentraty do emulgowania (EC)

Wytworzono kompozycję koncentratu do emulgowania zawierającą tebukonazol i składnik mikroelementu o następującym składzie:

Tebukonazol

Mikroelement

TWEEN 80 (Etoksylat monooleinianu sorbitanu) Dodecylofenylosulfonian wapnia (70B)

Solvesso 200

N-metylopirolidon g 2,5 g 10 g 4 g 10 g dopełnienie do 100 g

Mikroelement składał się z 40% siarczanu żelaza, 20% siarczanu cynku, 20% siarczanu manganu, 10% siarczanu miedzi, 4% molibdenianu amonu i 6% tetrafosforanu sodu.

P r z y k ł a d 3. Proszki dyspergowalne w wodzie (WP)

Wytworzono kompozycję proszku dyspergowalnego w wodzie zawierającą heksakonazol i składnik mikroelementu o następującym składzie:

Heksakonazol 80 g

Mikroelement 0,8 g

Dispersogen1494 5 g (sól sodowa produktu kondensacji krezolu-formaldehydu)

Kaolin dopełnienie do 100 g

Mikroelement składał się z 20% kwasu borowego, 10% azotanu potasu, 10% chlorku amonu, 50% diwodorofosforanu potasu i 10% chlorku potasu.

P r z y k ł a d 4. Granulki dyspergowalne w wodzie (WG)

Wytworzono kompozycję granulki dyspergowalne w wodzie zawierającą cyprokonazol, jako grzybobójczo aktywny składnik i składnik mikroelementu o następującym składzie:

Cyprokonazol 60 g

Mikroelement 3 g

Alkohol poliwinylowy 2 g

Dispersogen1494 5 g (sodowa sól produktu kondensacji krezolu-formaldehydu)

Kaolin dopełnienie do 100 g

Mikroelement składał się z 50% boranu sodu, 10% siarczanu potasu, 10% chlorku amonu, 20% tetraboranu sodu i 10% chlorku potasu.

P r z y k ł a d 5. Zawiesina

Wytworzono formulację zawiesiny zawierającą difenokonazol jako aktywny składnik grzybobójczy w kombinacji ze składnikiem mikroelementu. Kompozycja tej formulacji to zawiesiny ma następujący skład:

Difenokonazol 2 g

Mikroelement 2 g

Dispersogen 4387 (anionowy ester polimerowy) 5 g

Glikol propylenowy 5 g

Guma ksantanowa 2 g

Woda dopełnienie do 100 g

Mikroelement składał się z 50% boranu sodu, 10% siarczanu miedzi, 10% witriolu żelaza, 20% tetraboranu sodu i 10% chlorku potasu.

P r z y k ł a d 6. Koncentraty rozpuszczalne w wodzie (SL)

Wytworzono formulację koncentratu rozpuszczalnego w wodzie zawierającą tebukonazol i składnik mikroelementu. Kompozycja tej formulacji koncentratu ma następujący skład:

Tebukonazol 0,5 g

Mikroelement 50 g

TWEEN 80 (Etoksylat monooleinianu sorbitanu) 10 g

N-metylopirolidon 5 g

Woda dopełnienie do 100 g

Mikroelement składał się z 40% boranu wapnia, 20% tetraboranu sodu, 20% disodowego tetrahydratu oktoboranu, 10% poliboranu sodu oraz 10% kwasu borowego.

PL 229 053 B1

P r z y k ł a d 7. Granulki dyspergowalne w wodzie (WG)

Wytworzono granulki dyspergowalne w wodzie zawierające epoksykonazol i składnik mikroelementu, których skład przedstawiono poniżej:

Epoksykonazol	1 g
Mikroelement	20 g
Alkohol poliwinylowy	2 g
Dispersogen 1494	5 g
(sodowa sól produktu kondensacji krezolu-formaldehydu)
Kaolin	dopełnienie do 100 g
Mikroelement składał się z 40% chlorku wapnia, 10% węglanu	miedzi, 10% azotanu potasu,

20% siarczanu żelaza i 20% sól sodowa kwasu glikolowego.

P r z y k ł a d 8. Traktowanie nasion preparatem sypkim (FS)

Wytworzono kompozycję sypką do traktowania nasion o składzie przedstawionym poniżej:

Tebukonazol 2 g

Mikroelement 40 g

Dispersogen 4387 (anionowy ester polimerowy) 5 g

Glikol propylenowy 5 g

Guma ksantanowa 2 g

Pirolidon poliwinylowy 4 g

Karmozyna 12 g

Woda dopełnienie do 100 g

Mikroelement składał się z 40% chlorku miedzi, 10% węglanu potasu, 10% azotanu potasu, 20% poliboranu sodu i 20% soli sodowej kwasu glikolowego.

P r z y k ł a d 9. Koncentraty rozpuszczalne w wodzie (SL)

Wytworzono koncentrat rozpuszczalny w wodzie zawierający tebukonazol jako składnik aktywny. Jego skład jest podany poniżej:

Tebukonazol 25 g

Mikroelement 0,5 g

TWEEN 80 (Etoksylat monooleinianu sorbitanu) 10 g

N-metylopirolidon dopełnienie do 100 g

Mikroelement składał się z 40% soli sodowej kwasu cytrynowego, 10% węglanu potasu,

10% wodorofosforynu sodu, 20% poliboranu sodu i 20% soli sodowej kwasu glikolowego.

P r z y k ł a d 10. Koncentraty rozpuszczalne w wodzie (SL)

Wytworzono koncentrat rozpuszczalny w wodzie zawierający tebukonazolu jako składnik aktywny. Jego skład jest następujący:

Tebukonazol	10 g
Mikroelement	1 g
TWEEN 80 (Etoksylat monooleinianu sorbitanu)	10 g
N-metylopirolidon	dopełnienie do 100 g
Mikroelement składał się z 40% wodorowęglanu wapnia,	10% fosforanu potasu, 10% wodorofos-

forynu sodu, 20% poliboranu sodu i 20% sodowego kwasu glikolowego.

TEST 1

Test fitotoksyczności na roślinach soi

Kilka odmian soi na etapie wzrostu 5 trójlistków traktowano dostępnym w handlu preparatem tebukonazolu (Folicur® firmy Bayer) i preparatami z każdego z przykładów 1 do 10 przedstawionych powyżej. Dawka nanoszenia triazolowego składnika aktywnego i mikroelementu (obecnych w formulacjach z przykładów 1 do 10) przedstawiono w następujących tabelach A do C. Po 4 tygodniach od daty zabiegu określono uszkodzenie rośliny na podstawie powierzchni liści wykazujących martwicę tkanki.

PL 229 053 Β1

Tabela A: Traktowanie odmiany soi GH3946

	Dawka (triazol g/ha + mikroelement g/ha)	% uszkodzenia
Nie poddane zabiegowi	0	0
Folicur®	100	25
Przykład 1	100 + 20	10
Przykład 2	100 + 5	15
Przykład 3	100 + 1	20
Przykład 4	100 + 5	20
Przykład 5	100 + 100	8
Przykład 6	100 + 10000	0
Przykład 7	100 + 2000	0
Przykład 8	100 + 2000	0
Przykład 9	100 + 2	20
Przykład 10	100 + 10	10

Tabela B: Traktowanie odmiany soi USG 7443

	Dawka (triazol g/ha + mikroelement g/ha)	% uszkodzenia
Nie poddane zabiegowi	0	0
Folicur®	100	15
Przykład 1	100 + 20	8
Przykład 2	100 + 5	12
Przykład 3	100 + 1	10

PL 229 053 Β1

	Dawka (triazol g/ha + mikroelement g/ha)	% uszkodzenia
Przykład 4	100 + 5	12
Przykład 5	100 + 100	6
Przykład 6	100 + 10000	0
Przykład 7	100 + 2000	0
Przykład 8	100 + 2000	0
Przykład 9	100 + 2	12
Przykład 10	100 + 10	8

Tabela C: Traktowanie odmiany soi DKB 36-52

	Dawka (triazol g/ha + mikroelement g/ha)	% uszkodzenia
Nie poddane zabiegowi	0	0
Folicun®	100	20
Przykład 1	100+20	8
Przykład 2	100 + 5	12
Przykład 3	100 + 1	16
Przykład 4	100 + 5	16
Przykład 5	100 + 100	6
Przykład 6	100 + 10000	0
Przykład 7	100 + 2000	0
Przykład 8	100 + 2000	0
Przykład 9	100 + 2	16
Przykład 10	100 + 10	8

Jak widać z danych w tabelach A do C, włączenie składnika mikroelementu w zabiegu na roślinach soi znacznie zmniejsza efekty fitotoksyczne triazolowych składników aktywnych. W niskich do

PL 229 053 Β1 średnich stężeniach, mikroelement zmniejszał fitotoksyczność tebukonazolu w porównaniu do testu porównawczego. W wyższych stężeniach składnik mikroelementu był skuteczny w eliminowaniu martwicy tkanki.

TEST 2

Test własności grzybobójczych na roślinach soi

Młode rośliny soi spryskiwano zawiesiną konidiów białej pleśni (Sclerotinia sclerotiorum) i inkubowano w 20°C i przy 100% względnej wilgotności powietrza przez 48 godzin. Opryskano je tebukonazolem (Folicur® firmy Bayer) i potraktowano formulacjami z przykładów 1 do 10 przedstawionymi powyżej. Po pobycie w szklarni w 15°C i 80% względnej wilgotności powietrza przez 12 dni, oceniono skuteczność grzybobójczą. Wyniki oceny przedstawiono w tabeli D poniżej, gdzie 100% wskazuje brak zaobserwowanego zakażenia grzybiczego i 0% odpowiada skuteczności kontroli.

Tabela D

	Dawka (triazol g/ha + mikroelement g/ha)	Skuteczność w %
Nie poddane zabiegowi	0	0
Folicur®	100	80
Przykład 1	100 + 20	94
Przykład 2	100 + 5	87
Przykład 3	100 + 1	82
Przykład 4	100 + 5	87
Przykład 5	100 + 100	98
Przykład 6	100 + 10000	100
Przykład 7	100 + 2000	100
Przykład 8	100 + 2000	100
Przykład 9	100 + 2	84
Przykład 10	100 + 10	90

Jak widać z danych przedstawionych w tabeli D, obecność składnika mikroelementu znacząco wzmacnia aktywność grzybobójczą triazolowych składników aktywnych, w porównaniu z zabiegiem bez dodania mikroelementu. W szczególności, należy zauważyć, że kombinacja triazolu i mikroelementu w pewnych stężeniach była skuteczna w całkowitym zwalczeniu infestacji grzybiczej.

Claims

1. Sposób zmniejszania fitotoksyczności powodowanej przez triazolowy środek grzybobójczy w roślinie docelowej, gdzie ten sposób obejmuje dostarczenie triazolowego środka grzybobójczego do rośliny docelowej w obecności mikroelementu, znamienny tym, że ten mikroelement obejmuje sól zawierającą kation amonowy i sól zawierającą kation metalu grupy I, metalu grupy II lub metalu przejściowego, przy czym triazolowy środek grzybobójczy i mikroelement są dostarczane do docelowej rośliny w proporcji wagowej od 20:1 do 1:20, zaś triazolowy środek grzybobójczy jest wybrany spośród tebukonazolu, cyprokonazolu i heksakonazolu, przy czym rośliną docelową jest soja.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że triazol i mikroelement jest zapewniony roślinie docelowej w tej samej kompozycji.

3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że triazolowym środkiem grzybobójczym jest tebukonazol.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że mikroelement obejmuje sól zawierającą kation Na, K, Fe, Mn, Zn, Cu lub Mo.

5. Sposób według któregokolwiek z zastrz. 1 do 4, znamienny tym, że mikroelement obejmuje sól zawierającą anion kwasu nieorganicznego.

6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że kwasem nieorganicznym jest kwas chlorowcowodorowy, kwas węglowy, kwas siarkowy, kwas fosforowy lub kwas azotowy.

7. Sposób według któregokolwiek z zastrz. 1 do 6, znamienny tym, że mikroelement obejmuje sól zawierającą anion kwasu organicznego.

8. Sposób według któregokolwiek z zastrz. 1 do 7, znamienny tym, że mikroelement obejmuje sól wybraną spośród siarczanów, molibdenianów, fosforanów, wodorofosforynów, azotanów, halogenków, boranów, węglanów i witrioli.

9. Sposób według któregokolwiek z zastrz. 1 do 8, znamienny tym, że mikroelement obejmuje sól wybraną spośród metalicznej soli H2BO^3- i HBO3^2-, kwasu borowego i soli tetraboranu oraz poliboranu.

10. Zastosowanie mikroelementu do zmniejszenia efektów fitotoksycznych triazolowego środka grzybobójczego na roślinie docelowej, w którym mikroelement obejmuje sól zawierającą kation amonowy i sól zawierającą kation metalu grupy I, metalu grupy II lub metalu przejściowego, przy czym triazolowy środek grzybobójczy i mikroelement są stosowane w proporcji wagowej od 20:1 do 1:20, zaś triazolowy środek grzybobójczy jest wybrany spośród tebukonazolu, cyprokonazolu i heksakonazolu, przy czym rośliną docelową jest soja.

Departament Wydawnictw UPRP