PL213566B1 - Uklad sygnalizacji niebezpieczenstwa - Google Patents

Description

Wynalazek dotyczy układu sygnalizacji niebezpieczeństwa, z centralą sterowania i z dużą liczbą przyłączonych do niej sygnalizatorów niebezpieczeństwa, a także z zespołem obsługi do obsługi sygnalizatorów niebezpieczeństwa, przy czym zespół obsługi i sygnalizatory niebezpieczeństwa przystosowane są do komunikacji dwukierunkowej.

Z europejskiego zgłoszenia EP nr 0 872 817 A1 znany jest sygnalizator awaryjny mający obudowę, który zawiera czujnik dla określenia wielości niebezpieczeństw, element do wyznaczania wartości sygnałów czujnika i źródło światła do wskazania awarii. Sygnalizator ma ponadto złącze komunikacyjne do bezprzewodowego wysyłania danych pobieranych z sygnalizatora i może być przełączany w trybie transmisji danych, w którym następuje wysyłanie danych sygnalizatora. Złącze komunikacyjne zawiera nadajnik, który utworzony jest przez źródło światła do wskazania awarii lub przez dodatkowe źródło promieniowania podczerwonego. Do sygnalizatora przyporządkowany jest moduł obsługi. Ukształtowany jest on jako jednostka mobilna i zawiera środek do odbioru wysłanych danych sygnalizatora.

W dokumencie amerykańskim US nr 5 365 568 opisana jest z kolei detekcja jednego bądź kilku stanów alarmowych przez detektory alarmowe. Ponadto stany alarmowe są przyporządkowywane do jednej lub kilku jednostek Hk monitorujących. System zawiera układ przełączający dla monitorowania zużycia energii.

Znane są tak zwane wymienniki czujek i weryfikatory czujek do racjonalnego osadzania, wymieniania i kontroli działania czujek dymowych. Przy stosowaniu wymienników czujek, czujki pożarowe przy ich uruchamianiu i kontroli za pomocą ruchu naciskowego i obrotowego, można osadzać w cokole czujki lub je z niego usuwać. Wymiennik czujki na króćcu rurowym zawiera elastycznie umieszczony tak zwany adapter, za pomocą którego czujkę mocuje się tak, jak za pomocą klucza płaskiego oraz ma rury przedłużające umożliwiające wymianę czujek aż do wysokości około 7 m. Weryfikator czujki może zawierać puszkę z gazem kontrolnym, lub wytwarzacz gorącego powietrza, jak przedstawiono np. w opisie patentowym nr US-A-3 693 401, jak również znany weryfikator czujki CERBERUS DZ 1191 oraz CERBERUS RE6/RE 6T Siemens Building Technologies AG, gdzie CERBERUS stanowi naniesiony znak towarowy Siemens Building Technologies AG.

Znane są weryfikatory czujek/wymienniki czujek z kombinowaną głowicą manipulacyjno-kontrolną, w których impulsy świetlne wysyła się do komory pomiarowej badanej czujki światła rozproszonego i bada się zadziałanie czujki pod wpływem tych impulsów świetlnych, jak przedstawiono np. w opisach patentowych nr EP-A-0 636 266, nr EP-A-0 910 055, jak również znany wymiennik czujki/weryfikator czujki CERBERUS DZ 1193 Siemens Building Technologies AG.

Zawsze, gdy czujkę wyjmuje się z cokołu, centrala sterowania musi otrzymać wcześniej wiadomość, że dana czujka wyłączona jest z działania, a po wymianie musi być poinformowana, że wymiana została dokonana. Oznacza to, że przy pracach konserwacyjnych dana osoba z obsługi musi udać się do centrali sterowania przed i po wymianie czujki i tam podać konieczne informacje, także, gdy prace konserwacyjne dotyczą samej czujki. To samo dotyczy kontroli czujek, przy której centrala sterowania także musi być poinformowana, aby test działania nie wyzwolił alarmu. Wiadomym jest, że taka procedura jest uciążliwa i pracochłonna, zwłaszcza przy dużych instalacjach.

Celem wynalazku jest opracowanie układu sygnalizacji niebezpieczeństwa, wspomnianego wyżej rodzaju, w którym prace konserwacyjne i remontowe czujek można przeprowadzać możliwie łatwo i racjonalnie.

Cel ten został osiągnięty w rozwiązaniu według wynalazku, za pomocą układu sygnalizacji niebezpieczeństwa, posiadającego centralę sterowania, dużą liczbą dołączonych do niej sygnalizatorów niebezpieczeństwa oraz zespół obsługi, do obsługiwania sygnalizatorów niebezpieczeństwa, przy czym zespół obsługi i sygnalizatory niebezpieczeństwa przystosowane są do komunikacji dwukierunkowej, i charakteryzuje się tym, że sygnalizatory niebezpieczeństwa tworzą węzły przyłączeniowe do komunikacji pomiędzy zespołem obsługi i centralą sterowania tak, że istnieje bezpośrednie połączenie komunikacyjne pomiędzy zespołem obsługi i sygnalizatorami niebezpieczeństwa, a ponadto istnieje pośrednie połączenie komunikacyjne pomiędzy zespołem obsługi i centralą sterowania, a komunikacja pomiędzy zespołem obsługi i sygnalizatorami niebezpieczeństwa następuje bezpośrednio lub pośrednio poprzez centralę sterowania.

Korzystnym jest, że za pomocą pośredniego połączenia komunikacyjnego funkcje centrali sterowania obsługiwane są z sygnalizatorów niebezpieczeństwa.

PL 213 566 B1

Korzystnym jest, że zespół obsługi zawiera przyrząd kontrolny i/lub montażowy nasadzany na sygnalizatory niebezpieczeństwa lub z nimi połączony oraz zawiera terminal do wprowadzania i wskazywania danych.

Korzystnym jest, że przyrząd kontrolny i/lub montażowy, nazywany dalej manipulatorem kontrolnym jest tak zwanym weryfikatorem czujek lub wymiennikiem czujek z głowicą manipulacyjnokontrolną umocowana na pręcie.

Korzystnym jest, że głowica manipulacyjno-kontrolna przystosowana jest do obsługi różnego typu czujek i innych podzespołów liniowych układu sygnalizacji niebezpieczeństwa.

Korzystnym jest, że pomiędzy terminalem i głowicą manipulacyjno-kontrolną istnieje połączenie komunikacyjne, a głowica manipulacyjno-kontrolna stanowi standardowe złącze przesyłowe dla dwukierunkowej komunikacji z sygnalizatorem niebezpieczeństwa lub z innym podzespołem liniowym, a także do komunikacji z terminalem.

Korzystnym jest, że standardowe złącze przesyłowe zawiera nadajnik i odbiornik do bezprzewodowej komunikacji.

Korzystnym jest, że standardowe złącze przesyłowe przystosowane jest dodatkowo do komunikacji przewodowej, przy czym komunikacja bezprzewodowa i przewodowa zastępowalne są zależnie od wyboru.

Korzystnym jest, że terminal utworzony jest przez zespół ręczny lub PDA i zamocowany jest na manipulatorze kontrolnym.

Korzystnym jest, że sygnalizatory niebezpieczeństwa mają standardowe złącze przesyłowe do komunikacji z zespołem obsługi, a to standardowe złącze przesyłowe zawiera optyczny kanał nadawczy utworzony przez wskaźnik alarmowy i ma indukcyjny kanał odbiorczy.

Korzystnym jest, że standardowe złącze przesyłowe głowicy manipulacyjno-kontrolnej zawiera nadajnik utworzony przez indukcyjność i odbiornik utworzony przez fotodiodę.

Korzystnym jest, że do komunikacji z tak zwanymi czujnikami punktowymi, zwłaszcza z czujkami światła rozproszonego, temperatury i z czujkami dymowymi lub z ręcznymi sygnalizatorami niebezpieczeństwa, stosuje się komunikację bezprzewodową.

Korzystnym jest, że komunikację przewodową stosuje się do komunikowania się z detektorami płomieni, czujkami absorpcyjnymi lub z podzespołami liniowymi.

W układzie sygnalizacyjnym niebezpieczeństwa według wynalazku sygnalizatory niebezpieczeństwa wykonane są jako węzły przyłączeniowe do komunikacji pomiędzy zespołem obsługi i centralą sterowania. Zespół obsługi jest przenośnym terminalem, który poprzez dowolny sygnalizator niebezpieczeństwa stanowiący czujkę, można połączyć z centralą sterowania i z nią się komunikować. Wskutek tego przy wymianie lub przy kontroli czujek przysyłane do centrali sterowania informacje podawane są bezpośrednio przy danej czujce tak, że nie jest już potrzebne, aby personel obsługi udawał się do siedziby centrali sterowania dla podania tych informacji.

Odpowiedni zespół obsługi ma korzystnie postać modułu do obsługi sygnalizatorów niebezpieczeństwa w rodzaju opisanym w EP-A-0 872 817 lub w rodzaju urządzenia do zdalnego nastawiania parametrów czujników opisanego w US-A-4 704 607, albo też w rodzaju układu do zdalnej obsługi, opisanego w EP-A-1 158 840. Wspólnym dla wszystkich tych zespołów obsługi jest to, że mają standardowe złącze do dwukierunkowego przekazywania danych dla danego sygnalizatora niebezpieczeństwa, przy czym to przekazywanie danych służy do zapytywania i/lub zdalnego nastawiania czujki. Zespół obsługi może być także wbudowany w wymiennik czujek i/lub weryfikator czujek wspomnianego rodzaju i stanowić jego element składowy.

Przedmiot wynalazku zostanie objaśniony w przykładzie wykonania uwidocznionym na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie układ sygnalizacji pożarowej oraz zespół obsługi do obsługi czujek pożarowych układu z miejsca ich zainstalowania, fig. 2 - schemat blokowy szczegółu zespołu obsługi z fig. 1, a fig. 3 i 4 przedstawiają szkic zastosowania zespołu obsługi.

Układ sygnalizacji pożarowej przedstawiony na fig. 1, zawiera schematycznie przedstawioną centralę sterowania 1 i różne, połączone z nią linie sygnalizacyjne, to znaczy linię sygnalizacyjną Mi z czujnikami niebezpieczeństwa 2 do obsługi ręcznej, linię sygnalizacyjną M? z czujkami specjalnymi, w tym przypadku z detektorem płomieni 3 i czujką absorpcji liniowej 4 oraz linię sygnalizacyjną M3 z umieszczonymi na suficie tak zwanymi czujkami punktowymi 5 (czujka światła rozproszonego, czujka temperaturowa, gazów pożarowych lub czujka wielorodzajowa), a także zawiera zespół obsługi 6 do obsługi różnych czujek na miejscu ich zainstalowania.

PL 213 566 B1

Przedstawionego na fig. 1 układu nie należy tak rozumieć, że każdy rodzaj czujki połączony jest z centralą sterowania poprzez własną linię sygnalizacyjną, zwykle raczej jest tak, że różne typy czujek dołączone są do wspólnej linii sygnalizacyjnej. Odpowiednia czujka dymowa światła rozproszonego opisana jest np. w EP-A-0 636 266 i w EP-A-0 821 330, a czujka absorpcji liniowej opisana jest w europejskim zgłoszeniu patentowym nr 01 114 103.3, natomiast detektor płomieni opisany jest w EP-A-0 718 814.

Pojęcie zespół obsługi 6 należy rozumieć jako ogólnie przyjmowane. Może to dotyczyć modułu w rodzaju urządzenia służącego do zdalnej obsługi do komunikacji z czujkami przy przesyłaniu danych lub narzędzia do wymiany/osadzania, lub kontroli czujek, które to narzędzie stosowane jest jednocześnie do komunikacji przy przesyłaniu danych. Na fig. 1 przedstawiony jest zespół obsługi 6 w postaci narzędzia tego ostatnio wspomnianego rodzaju, a składa się z tak zwanego weryfikatora czujki i/lub manipulatora czujki (dalej zwanego manipulatorem kontrolnym 7), przy czym jest to narzędzie do kontroli działania i/lub do osadzania względnie usuwania czujki w cokole oraz który to zespół zawiera terminal 8 do wprowadzania i wskazywania danych.

Manipulator kontrolny 7 składa się zasadniczo z głowicy manipulacyjno-kontrolnej 9 umieszczonej przegubowo na krótkiej rurze 10 oraz z kontrolnego układu elektronicznego umieszczonego w głowicy manipulacyjno-kontrolnej, a także z zasilacza w energię i ze wskaźnika funkcji oraz z wyłącznika głównego. W głowicy manipulacyjno-kontrolnej 9 i w czujce punktowej 5 znajduje się standardowe złącze do dwukierunkowego przesyłania danych pomiędzy głowicą manipulacyjno-kontrolną 9 i czujką punktową 5. Złącze to przedstawione jest na fig. 2. W celu umożliwienia obsługi czujki punktowej 5 bez środków pomocniczych, aż do wysokości pomieszczenia wynoszącej 7 m, rura 10 może być teleskopowo przedłużana za pomocą rur przedłużających (nie przedstawionych). Podobne manipulatory kontrolne 7, jednakże bez wspomnianego złącza przesyłowego, opisane są w EP-A-0 636 266 i w EP-A-0 971 329.

Na figurze 2, w lewej połowie przedstawione jest, oznaczone KM, standardowe złącze przesyłowe czujki 5, a w prawej połowie przedstawione jest, oznaczone KB, standardowe złącze przesyłowe głowicy manipulacyjno-kontrolnej 9, które to połowy oddzielone są od siebie przerywaną linią A symbolizującą ośrodek przenoszący. Oba złącza przenoszące KM i KB mają kanał optyczny i kanał indukcyjny, to znaczy kanał Kmn, Km,, względnie KBn, KB,. Optyczny kanał Kmn złącza przesyłowego czujki KM zawiera, widoczny z zewnątrz i utworzony przez diodę świecącą LED, wskaźnik alarmowy 11, do optycznego wskazywania alarmów i zakłóceń oraz stopień wzbudzający 13 diodę świecącą LED dołączony do mikroprocesora 12 czujki. Optyczny kanał KBn standardowego złącza przesyłowego KB głowicy manipulacyjno-kontrolnej, zawiera fotodiodę 14, dołączony do niej wzmacniacz 15 oraz dołączony do wzmacniacza układ kształtowania impulsów 16, którego wyjście połączone jest z mikroprocesorem 17 zespołu obsługi.

Indukcyjny kanał KB standardowego złącza przesyłowego KB głowicy manipulacyjno-kontrolnej, zawiera oscylator 18 sterowany prez mikroprocesor 17 oraz indukcyjność 19, np. utworzoną przez pętlę z przewodu. Indukcyjny kanał KM standardowego złącza przesyłowego KM czujki, zawiera obwód rezonansowy 20, dołączony do niego demodulator 21 i dołączony do demodulatora układ kształtowania impulsów 22, którego wyjście połączone jest z mikroprocesorem 12. Pętla z drutu 19 osadzona jest w głowicy manipulacyjno-kontrolnej 9, która przy każdym przebiegu przesyłania nasuwana jest na czujkę 5 zawierającą obwód rezonansowy 20. Fotodioda 14 tak jest umieszczona w głowicy manipulacyjno-kontrolnej, że podlega działaniu światła wysyłanego ze wskaźnika alarmu 11. Można to zapewnić za pomocą mechanicznego kodowania, które nasunięcie głowicy manipulacyjnokontrolnej 9 na czujkę 5 umożliwia w tylko jednym ich wzajemnym położeniu. Oczywiście kodowanie może być tak dobrane, że możliwe jest wiele wzajemnych położeń. Alternatywnie, standardowe złącze przesyłowe może być przystosowane do przesyłania w zakresie wysokich częstotliwości, korzystnie zgodnie ze standardem Bluetooth, lub w zakresie podczerwieni, korzystnie zgodnie ze standardem IrDA.

Zasadniczo, terminal 8 może być zamocowany do rury 10 lub do rury przedłużającej i może być tak wykonany, że personel obsługi jednocześnie utrzymuje głowicę manipulacyjno-kontrolną 9 nad obsługiwaną czujką 5 i może obsługiwać terminal j8, co jednak od pewnej wysokości pomieszczenia jest utrudnione. Z tego względu terminal 8 utworzony w postaci ręcznego zespołu lub jako PDA (Personal Digital Assistant) nie jest przymocowany do manipulatora kontrolnego 7, lecz jest z niego zdjęty, a pomiędzy terminalem 8 i głowicą manipulacyjno-kontrolną 9 istnieje połączenie przesyłowe, np. zgodnie ze standardem IrDA lub Bluetooth.

PL 213 566 B1

W celu uruchomienia przesyłania danych z czujka 5 do manipulatora kontrolnego 7, głowicę manipulacyjno-kontrolną 9 nasuwa się na czujkę 5 i na niej ustawia. Następnie, przez wezwanie przez moduł standardowego złącza przesyłowego KB, wprawia się czujkę w stan przekazywania danych. Dane przechodzą z czujki 5 do manipulatora kontrolnego, ulegają tam zapamiętaniu i jako informacja zgrubna (Go/NoGo) zostają tak wykazane, że te informacje są odczytywalne także z odległości 7 m. Następnie zdejmuje się manipulator kontrolny 7 z czujki 5 i można odczytać szczegóły zgromadzone w terminalu 8, o ile te informacje są potrzebne.

Przesyłanie danych z terminala 8 do czujki 5 przebiega analogicznie, przy czym następuje także przejściowe zmagazynowanie danych w manipulatorze kontrolnym 7. Możliwe jest również przesyłanie danych w obu kierunkach. Oczywistym jest, że wprowadzone raz do manipulatora kontrolnego 7 dane, pozostają w nim zmagazynowane i mogą być stosowane wielokrotnie do różnych czujek.

Czujka może również samoczynnie wprawić się w stan przesyłu danych, gdy manipulator kontrolny 7 zautoryzuje się lub zidentyfikuje jako dozwolony zespół obsługi do przesyłania danych. Taka autoryzacja zachodzi za pomocą specjalnego kodu lub sposobem kryptologicznym.

Wskutek tego zapobiega się temu, aby inny lub niedozwolony przyrząd wprawił czujkę w stan przekazu danych, celowo lub niechcący.

W stanie przekazu danych czujka 5 może przesyłać do terminala 8 stwierdzone i zmagazynowane podczas jej pracy dane, np. stany bliskie alarmu lub t. p, a jednocześnie do czujek mogą być przesyłane dane i rozkazy, takie jak np. instrukcje związane z pracami serwisowymi, lub parametry. Ewentualnie w stanie przekazywania danych można podjąć aktualizowanie programu. Istotną zaletą przedstawionego układu z zespołem obsługi 6 jest to, że stan przesyłu danych można stosować do tworzenia dwukierunkowego połączenia pomiędzy zespołem obsługi 6 i centralą sterowania 1 poprzez daną czujkę, przy czym np. centralę sterowania informuje się, że w tej czujce prowadzone będą prace serwisowe lub też żąda się, aby centrala sterowania włączyła czujkę w odpowiedni stan albo aby przesłane dane wpisać do czujki.

Pośrednie przesyłanie danych i komend z zespołu obsługi poprzez centralę sterowania do czujki ma tę zaletę w stosunku do możliwego również bezpośredniego przesyłania, że centrala sterowania jest współinformowana o zmianach dokonywanych w czujce, a ponadto wykonuje działanie filtrujące i może uniemożliwić niedopuszczalne zmiany dla danej czujki.

Zwłaszcza przy montażu układu sygnalizacji pożarowej z dużą liczbą czujek, możliwość dwustronnego komunikowania się między centralą sterowania i zespołem obsługi jest bardzo pomocna, przy czym przynależny numer pomieszczenia wprowadza się do jednostki obsługi i z czujki przesyłany jest on do centrali sterowania, gdzie zachodzi skojarzenie numeru pomieszczenia z numerem identyfikacyjnym czujki (patrz w EP-A-0 546 401), a w ten sposób jednoznaczna lokalizacja czujki. Wskutek wykonania czujki jako węzła przyłączeniowego w celu komunikacji pomiędzy zespołem obsługi i centralą sterowania, zespół obsługi jako przenośny terminal może być, poprzez dany sygnalizator niebezpieczeństwa, połączony z centralą sterowania. Wskutek tego powstaje możliwość podawania do centrali sterowania funkcjonalności czujek.

Ponieważ układ może być obsługiwany z każdego miejsca w gmachu wyposażonym w czujki, redukcji ulega czas konieczny do uruchomienia prac serwisowych. Poza tym unika się błędów w obsłudze, ponieważ czujka mająca być przestawiona w inny stan nie musi być wybierana z listy (niebezpieczeństwo wyboru błędnej pozycji lub błąd na liście), lecz oznaczana jest z miejsca jej zainstalowania.

Jak widać z fig. 1, układ sygnalizacji pożarowej zawiera z reguły nie tylko czujki punktowe 5 umocowane na suficie, do których obsługi manipulator kontrolny 7 był uprzednio przewidziany, lecz zawiera także czujki specjalne, jak na przykład ręczne sygnalizatory niebezpieczeństwa 2, detektory płomieni 3 i czujki absorpcji liniowej 4, które przeważnie zamocowane są na ścianie. Do tych czujek nie stosuje się wprawdzie żądnego specjalnego narzędzia do montażu/demontażu lub do kontroli czujek, jednakże również te czujki muszą być okresowo sprawdzane na miejscu, przy czym również w tym przypadku zarówno przed jak i po przeprowadzeniu testu, koniecznym jest podanie do centrali sterowania, że dana czujka będzie sprawdzona (lub została sprawdzona) i dlatego wprowadzona jest w stan sprawdzania względnie w normalny stan roboczy.

W układzie według wynalazku zespół obsługi 6 jest tak wykonany, że może być stosowany także do obsługi wspomnianych czujek specjalnych oraz innych podzespołów.

Na figurze 3 przedstawiona jest ta wielofunkcjonalność zespołu obsługi 6 w związku z ręcznymi sygnalizatorami niebezpieczeństwa 2, a na fig. 4 w związku z czujką absorpcji liniowej 4, akustycznym przyrządem alarmowym 23 i w związku z tak zwanym podzespołem liniowym 24. Podzespoły liniowe

PL 213 566 B1 są to zespoły wprowadzania/odbierania, służące do przyłączania czujek pożarowych innego typu do już istniejącego układu, albo do załączania zestyków roboczych lub spoczynkowych, względnie do zdecentralizowanego wysterowywania urządzeń technicznych, takich jak drzwi przeciwpożarowe, wentylatory, urządzenia klimatyzacyjne itp. Innymi podzespołami liniowymi są tak zwane odłączniki liniowe, które służą do tego, aby przy zwarciu w jednej czujce nie wyłączał się cały układ, lecz aby izolowana była tylko uszkodzona część linii. Takie podzespoły liniowe z reguły mają kształt płaskich skrzynek i często umieszczane są obok siebie na kształt stosu tak, że powstają pewne ograniczenia pod względem dostępności z zewnątrz.

Do ręcznych sygnalizatorów niebezpieczeństwa 2 zespół obsługi można stosować bez istotnych dopasowań. Ręczne sygnalizatory niebezpieczeństwa są, jak wiadomo montowane na ścianie na wysokości około 150 cm i mają kształt w przybliżeniu kwadratowej, płaskiej skrzynki, o przekątnej odpowiadającej prawie średnicy czujki punktowej 5. Wskutek tego możliwym jest poziome trzymanie manipulatora kontrolnego 7 i nasadzanie go na ręczny sygnalizator niebezpieczeństwa 2. Przedłużanie rury 10 jest zbędne, a terminal 8 korzystnie zamocowany jest do rury 10, na przykład za pomocą elastycznej klamry. Głowica manipulacyjno-kontrolna 9 wyposażona jest w moduł standardowego złącza przesyłowego KB, a ręczny sygnalizator niebezpieczeństwa wyposażony jest w standardowe złącze przesyłowe KM czujki, w rodzaju przedstawionym na fig. 2. Ponieważ manipulator kontrolny 7 z krótką rurą 10 jest łatwy przy manipulacji, więc nie ma potrzeby przeprowadzania przesyłania danych w dwóch etapach. W tego rodzaju układzie dystans bezprzewodowej komunikacji jest większy niż dla czujki punktowej. Taka sytuacja zostaje rozpoznana przez manipulator kontrolny 7 (łącznik krańcowy), po czym moc nadawcza i czułość odbioru zostają zwiększone.

Przedstawiona na fig. 4 czujka absorpcji liniowej 4 ma metalicznie ekranowaną obudowę i dlatego nie nadaje się raczej jako standardowe złącze przesyłowe w rodzaju uwidocznionym na fig. 2. To samo odnosi się do podzespołów liniowych 24, które ze względu na umieszczenie ich w stosie, dostępne są tylko z jednej wąskiej strony tak, że przy zastosowaniu standardowego złącza przesyłowego z fig. 2 często nie byłoby wiadomo z którym podzespołem liniowym ze stosu zespół obsługi 6 jest aktualnie w kontakcie. Akustyczny przyrząd alarmowy 23 ma kształt okrągłego pudełka, ewentualnie z uwypuklonym dnem i dlatego może być wyposażony w standardowe złącze przesyłowe KM (fig. 2). Komunikacja pomiędzy manipulatorem kontrolnym 7 i czujką absorbancji liniowej 4 oraz z podzespołem liniowym 24 następuje za pomocą kabla wtykowego 25, którego wtyk wykonany jest tak, że może być wygodnie osadzony w stos ułożonych podzespołów liniowych 24. W przypadku czujki absorpcji liniowej manipulator kontrolny służy także jako pomoc przy instalowaniu, przy którym jakość i dystans odbitego optycznego sygnału przedstawiana jest bezpośrednio (on-line), wskutek czego regulacja obudowy jest uproszczona.

Zarówno w przykładzie wykonania z fig. 3, jak i z fig. 4, tak jak na fig. 1, komunikacja pomiędzy terminalem 8 i manipulatorem kontrolnym 7 zachodzi za pomocą standardowego złącza przesyłowego typu IrDA lub Bluetooth. Oczywiście, w przypadkach przedstawionych na fig. 3 i 4 terminal 8 może być połączony z manipulatorem kontrolnym 7 za pomocą kabli, jednakże miałoby się w takich przypadkach specjalny przyrząd, który nie nadawałby się do uniwersalnego zastosowania. Przedstawione rozwiązanie ma natomiast tę zaletę, że monter z zespołem obsługi 6 ma jeden przyrząd do obsługi różnych czujek i podzespołów i za pomocą tego jednego przyrządu może obsłużyć nie tylko czujki, lecz także może poprzez nie komunikować się z centralą sterowania. Inną zaletą jest zastosowanie standardowego złącza przesyłowego (IrDA lub Bluetooth) tak, że zespół obsługi może być łatwo wymieniony przez odpowiedni znany przyrząd odpowiadający stanowi techniki.

Claims (13)

1. Układ sygnalizacji niebezpieczeństwa posiadający centralę sterowania, dużą liczbę dołączonych do niej sygnalizatorów niebezpieczeństwa oraz zespół obsługi, do obsługiwania sygnalizatorów niebezpieczeństwa, przy czym zespół obsługi i sygnalizatory niebezpieczeństwa przystosowane są do komunikacji dwukierunkowej, znamienny tym, że sygnalizatory niebezpieczeństwa (2, 3, 4, 5) tworzą węzły przyłączeniowe do komunikacji pomiędzy zespołem obsługi (6) i centralą sterowania (1) tak, że istnieje bezpośrednie połączenie komunikacyjne pomiędzy zespołem obsługi (6) i sygnalizatorami niebezpieczeństwa (2, 3, 4, 5), a ponadto istnieje pośrednie połączenie komunikacyjne pomiędzy zespołem obsługi (6) i centralą sterowania (1), a komunikacja pomiędzy zespołem obsługi (6) i sygnaliPL 213 566 B1 zatorami niebezpieczeństwa (2, 3, 4, 5) następuje bezpośrednio lub pośrednio poprzez centralę sterowania (1).

2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że za pomocą pośredniego połączenia komunikacyjnego funkcje centrali sterowania obsługiwane są z sygnalizatorów niebezpieczeństwa (2, 3, 4, 5).

3. Układ według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zespół obsługi (6) zawiera przyrząd kontrolny i/lub montażowy nasadzany na sygnalizatory niebezpieczeństwa (2, 3, 4, 5) lub z nimi połączone oraz zawiera terminal (8) do wprowadzania i wskazywania danych.

4. Układ według zastrz. 3, znamienny tym, że przyrząd kontrolny i/lub montażowy, nazywany dalej manipulatorem kontrolnym (7) jest tak zwanym weryfikatorem czujek lub wymiennikiem czujek z głowicą manipulacyjno-kontrolną (9) umocowaną na pręcie (10).

5. Układ według zastrz. 4, znamienny tym, że głowica manipulacyjno-kontrolna (9) przystosowana jest do obsługi różnego typu czujek i innych podzespołów liniowych (23, 24) układu sygnalizacji niebezpieczeństwa.

6. Układ według zastrz. 5, znamienny tym, że pomiędzy terminalem (8) i głowicą manipulacyjno-kontrolną istnieje połączenie komunikacyjne, a głowica manipulacyjno-kontrolna (9) stanowi standardowe złącze przesyłowe (KB) dla dwukierunkowej komunikacji z sygnalizatorem niebezpieczeństwa (2, 3, 4, 5) lub z innym podzespołem liniowym, a także do komunikacji z terminalem (8).

7. Układ według zastrz. 6, znamienny tym, że standardowe złącze przesyłowe (KB) zawiera nadajnik i odbiornik do bezprzewodowej komunikacji.

8. Układ według zastrz. 7, znamienny tym, że standardowe złącze przesyłowe przystosowane jest dodatkowo do komunikacji przewodowej, przy czym komunikacja bezprzewodowa i przewodowa zastępowalne są zależnie od wyboru.

9. Układ według zastrz. 4 albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, znamienny tym, że terminal (8) utworzony jest przez zespół ręczny lub PDA i zamocowany jest na manipulatorze kontrolnym.

10. Układ według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, znamienny tym, że sygnalizatory niebezpieczeństwa (2, 5) mają standardowe złącze przesyłowe (KM) do komunikacji z zespołem obsługi (6), a to standardowe złącze przesyłowe (KM) zawiera optyczny kanał nadawczy (Kmo) utworzony przez wskaźnik alarmowy (11) i ma indukcyjny kanał odbiorczy (Kmi).

11. Układ według zastrz. 6 albo 7, albo 8, albo 10, znamienny tym, że standardowe złącze przesyłowe (KB) głowicy manipulacyjno-kontrolnej (9) zawiera nadajnik utworzony przez indukcyjność (19) i odbiornik utworzony przez fotodiodę (14).

12. Układ według zastrz. 7 albo 8, znamienny tym, że do komunikacji z tak zwanymi czujnikami punktowymi (5), zwłaszcza z czujkami światła rozproszonego, temperatury i z czujkami dymowymi lub z ręcznymi sygnalizatorami niebezpieczeństwa (2), stosuje się komunikacje bezprzewodową.

13. Układ według zastrz. 8, znamienny tym, że komunikację· przewodową stosuje się do komunikowania się z detektorami płomieni (3), czujkami absorpcji liniowej (4) lub z podzespołami liniowymi (23, 24).