PL208288B1 - Inhalator do przezpłucnego podawania leku - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest inhalator do przezpłucnego podawania leku, typu samoinhalującego.

Takie inhalatory są zaopatrzone w komorę zawierającą preparat farmaceutyczny i są utworzone w taki sposób, ż e powietrze z zewną trz jest wprowadzane do komory w wyniku ciś nienia wywoł anego inhalacją, gdy użytkownik (pacjent) wytwarza uderzenie powietrza w preparat farmaceutyczny, rozpylając dzięki temu preparat farmaceutyczny dysperguje na drobne cząsteczki, przez co użytkownik (pacjent) może wdychać rozpylany preparat farmaceutyczny do płuc z toru przepływu po stronie ustnika (jak opisano np. w japońskim niebadanym zgłoszeniu patentowym Nr 1999-221280).

Taki inhalator niekorzystnie obciąża użytkowników (pacjentów) o zmniejszonej wydolności płucnej lub dzieci (pacjentów) przy wytwarzaniu uderzenia powietrza przez ciśnienie wywoływane inhalacją.

Obciążenie użytkownika można zmniejszyć poprzez wprowadzenie pomocniczego toru przepływu, który jest bezpośrednio doprowadzony do toru przepływu po stronie ustnika, a nie poprzez komorę, przez co użytkownik może wdychać powietrze z zewnątrz, które nie służy do wywierania uderzenia w preparat farmaceutyczny (dalej zwanego pomocniczym powietrzem). Pomocnicze powietrze służy również do wydajnego doprowadzenia wytwarzanych drobnych cząsteczek do płuc.

Jednakże, ponieważ drobne cząsteczki łatwo ulegają połączeniu lub aglomeracji, sprzyjają powstawaniu mas koalescencji bądź aglomeracji w wyniku zaburzeń przepływu powietrza wewnątrz toru przepływu po stronie ustnika, co następuje wtedy, gdy pomocnicze powietrze jest mieszane z powietrzem zawierającym rozpylany preparat farmaceutyczny. Z tego powodu niektóre rozpylane preparaty farmaceutyczne nie dochodzą do płuc użytkownika (pacjenta) i przywierają do gardła.

Rozpylany preparat farmaceutyczny zostaje częściowo rozproszony w postaci zaglomerowanych mas drobnych cząsteczek, gdy oddziaływanie wywołane uderzeniem powietrza w preparat farmaceutyczny jest niewystarczające.

Wobec opisanych powyżej problemów obecny wynalazek dostarcza inhalator do przezpłucnego podawania leku, który może zapobiec przedostawaniu się zaglomerowanych mas drobnych cząstek preparatu farmaceutycznego do ust użytkownika (pacjenta).

Według wynalazku, inhalator do przezpłucnego podawania leku, zawierający obudowę, ustnik umieszczony na jednym końcu obudowy, komorę zawartą w obudowie do umieszczenia preparatu farmaceutycznego, który jest rozpylany na drobne cząsteczki przez oddziaływanie wywołane uderzeniem powietrza dla dyspersji w powietrzu; wlotowy tor przepływu powietrza dla wprowadzenia do komory powietrza z zewnątrz do wstrzyknięcia powietrza z zewnątrz w kierunku preparatu farmaceutycznego i działania wywołanego uderzeniem powietrza na preparat farmaceutyczny oraz tor przepływu inhalacyjnego utworzony przez otwór ssący umieszczony wewnątrz komory do inhalacji rozpylonego preparatu farmaceutycznego, charakteryzuje się tym, że zawiera, usytuowany poza komorą, pomocniczy tor przepływu do inhalacji powietrza z zewnątrz nieprzepływającego przez komorę, przy czym wlot pomocniczego toru przepływu powietrza jest usytuowany wokół toru przepływu inhalacyjnego w kierunku przepływu powietrza przez tor przepływu inhalacyjnego tak, że pomocnicze powietrze wypływające z pomocniczego toru przepływu nie zaburza przepływu powietrza z toru przepływu inhalacyjnego.

Korzystnie, ustnik zawiera główny tor przepływu, który jest połączony z torem przepływu inhalacyjnego, a pomocniczy tor przepływu powietrza do bezpośredniego inhalowania powietrza z zewnątrz jest odseparowany od toru przepływu inhalacyjnego i głównego toru przepływu, a ponadto inhalator do przezpłucnego podawania jest ukształtowany w taki sposób, że uderzenie powietrza oddziaływujące na preparat farmaceutyczny jest wywoływane przez przepływ powietrza z zewnątrz wpływającego do komory w wyniku ciśnienia wywołanego inhalacją, gdy użytkownik wdycha powietrze, a rozpylony preparat farmaceutyczny jest wprowadzany do głównego toru przepływu ustnika i jednocześnie powietrze z zewnątrz jest bezpośrednio wprowadzane do pomocniczego toru przepływu poprzez ciśnienie wywołane inhalacją.

Ustnik zawiera główny tor przepływu, który jest połączony z torem przepływu inhalacyjnego, oraz zawiera separator mający otwór w przynajmniej jednym z głównego toru przepływu ustnika i toru przepływu inhalacyjnego do zmniejszania średnicy toru przepływu poprzez utworzenie części schodkowej, a ponadto inhalator do przezpłucnego podawania jest ukształtowany w taki sposób, że uderzenie powietrza oddziaływujące na preparat farmaceutyczny jest wywoływane przez przepływ powietrza z zewnątrz wpływającego do komory w wyniku ciśnienia wywołanego inhalacją, gdy uż ytkownik

PL 208 288 B1 wdycha powietrze, a rozpylony preparat farmaceutyczny jest wprowadzany do toru przepływu inhalacyjnego i głównego toru przepływu ustnika i przechodzi poprzez otwór separatora.

Korzystnie są zastosowane liczne separatory mające otwory rozmieszczone w odpowiednich odstępach.

Ustnik korzystnie zawiera główny tor przepływu, który jest połączony z torem przepływu inhalacyjnego, a pomocniczy tor przepływu powietrza do bezpośredniej inhalacji powietrza z zewnątrz znajduje się poza komorą i nie jest wykorzystany do uderzenia powietrzem w preparat farmaceutyczny, a ponadto pomocniczy tor przepływu ma wylot powietrza doprowadzony do głównego toru przepływu ustnika do umożliwienia wlotu wdychanego powietrza z zewnątrz do głównego toru przypływu ustnika; przy czym wylot powietrza jest otwarty w kierunku wylotu powietrza głównego toru przepływu ustnika i jest ukształ towany pierś cieniowo wzdł u ż wewnę trznej obwodowej powierzchni ś ciany gł ównego toru przepływu ustnika, a preparat farmaceutyczny jest rozpylany pod wpływem uderzenia powietrza wytworzonego przez powietrze z zewnątrz wpływające do komory w wyniku ciśnienia inhalacji, jakie jest wytwarzane, gdy użytkownik wdycha powietrze, i rozpylany preparat farmaceutyczny wpływa do głównego toru przepływu ustnika otoczonego zewnętrznym powietrzem wpływającym do głównego toru przepływu ustnika z pierścieniowo ukształtowanego wylotu powietrza.

Inhalator może zawierać separator mający otwór do zmniejszenia średnicy głównego toru przepływu ustnika, przy czym powietrze z zewnątrz zawierające rozpylony preparat farmaceutyczny przechodzi poprzez otwór i następnie jest otaczane przez powietrze z zewnątrz wpływające do głównego toru przepływu ustnika z pierścieniowo ukształtowanego wylotu powietrza.

Długość toru przepływu otworu korzystnie jest wydłużona w kierunku wypływu powietrza w gł ównym torze przepł ywu ustnika.

Inhalator może zawierać otwierający człon do zwolnienia zamkniętego stanu naczynia zapewnianego przez człon zamykający, przy czym naczynie jest umieszczone w komorze i zawiera niesproszkowaną ciastowatą postać preparatu farmaceutycznego, który jest rozpraszany w powietrzu pod wpływem uderzenia wytwarzanego przez powietrze oraz zamknięta członem zamykającym, a naczynie jest otwierane przez otwierający człon dla utworzenia połączenia pomiędzy komorą i wnętrzem naczynia do wywierania uderzenia wytworzonego przez ciśnienie wywołane inhalacją na kompozycję farmaceutyczną zawartą w naczyniu.

Inhalator może zawierać zawór zwrotny, który zapobiega wylotowi rozpylonego preparatu farmaceutycznego na zewnątrz z wlotowego toru przepływu powietrza.

Inhalator korzystnie zawiera separator do rozdzielania toru przepływu inhalacyjnego, posiadający otwór dla zmniejszenia średnicy toru przepływu inhalacyjnego i umieszczony za otworem wlotowym powietrza, przy czym obudowa zawiera korpus główny ukształtowany cylindrycznie i naczynie umieszczone rozłącznie na końcu korpusu głównego, a naczynie tworzy komorę mieszczącą preparat farmaceutyczny, który jest rozpraszany na drobne cząstki pod wpływem uderzenia wytwarzanego przez powietrze i rozpraszany w powietrzu, natomiast tor przepływu inhalacyjnego jest utworzony od wewnętrznej strony korpusu głównego, ustnika i naczynia i tor przepływu inhalacyjnego jest dostosowany do przepływu powietrza z zewnątrz zawierającego drobne cząstki preparatu farmaceutycznego od naczynia w kierunku ustnika.

Wlot powietrza może być ukształtowany pomiędzy korpusem głównym i naczyniem za pomocą wycięcia usytuowanego na końcu korpusu głównego, a pomocniczy tor przepływu jest ukształtowany pomiędzy ustnikiem i separatorem za pomocą wgłębienia znajdującego się na zewnętrznej powierzchni obwodowej separatora.

Tor przepływu inhalacyjnego ma taką pojemność, że generowane powietrzem uderzenie może być wywierane na kompozycję farmaceutyczną przez powietrze z zewnątrz, które jest dostarczane z otworu wlotowego powietrza do toru przepł ywu inhalacyjnego usytuowanego przed separatorem przez powietrze inhalowane przez użytkownika.

Korzystnie, pomocniczy tor przepływu ma wylot powietrza, który jest otwarty do toru przepływu inhalacyjnego ustnika i wylot powietrza jest usytuowany w takim położeniu, że przepływ powietrza z zewną trz z wylotu powietrza jest inhalowany do ust u ż ytkownika bez przechodzenia przez otwór separatora.

Zgodnie z jednym aspektem obecnego wynalazku inhalator do przezpłucnego podawania jest utworzony w taki sposób, że działanie wywołane uderzeniem powietrza oddziaływuje na preparat farmaceutyczny jako przepływ powietrza z zewnątrz wpływającego do komory w wyniku ciśnienia wywołanego inhalacją, gdy użytkownik (pacjent) wdycha powietrze i następuje wprowadzenie rozpylonego

PL 208 288 B1 preparatu farmaceutycznego w główny tor przepływu ustnika, równocześnie powietrze z zewnątrz jest bezpośrednio wprowadzane w pomocniczy tor przepływu poprzez ciśnienie wytworzone przez inhalację.

Zgodnie z innym aspektem obecnego wynalazku inhalator do przezpłucnego podawania jest utworzony w taki sposób, że działanie wywołane uderzeniem powietrza oddziaływuje na preparat farmaceutyczny jako przepływ powietrza z zewnątrz wpływającego do komory w wyniku ciśnienia wywołanego inhalacją, gdy użytkownik (pacjent) wdycha powietrze, przez co następuje wprowadzenie rozpylonego preparatu farmaceutycznego w tor przepływu inhalacji i główny tor przepływu ustnika, i także przejście przez otwór.

Pomocniczy tor przepływu dla bezpośredniej inhalacji powietrzem z zewnątrz, który nie łączy się z torem przepływu inhalacyjnego i torem po stronie ustnika i korzystne jest utworzenie takiej konfiguracji, aby rozpylony preparat farmaceutyczny był wprowadzany w tor przepływu inhalacyjnego oraz główny tor przepływu ustnika, i równocześnie aby powietrze z zewnątrz było bezpośrednio wprowadzane w pomocniczy tor przepływu przez ciśnienie wywoływane inhalacją.

Zgodnie z innym aspektem obecnego wynalazku inhalator do przezpłucnego podawania jest utworzony w taki sposób, że wylot powietrza umożliwia przepływ powietrza z zewnątrz w kierunku wylotu powietrza w głównym torze przepływu ustnika i jest wytworzony w pierścieniowym kształcie wzdłuż wewnętrznej obwodowej powierzchni ściennej głównego toru przepływu ustnika; preparat farmaceutyczny jest rozpylany pod wpływem uderzenia powietrza wytworzonego przez powietrze z zewnątrz wpływające do komory w wyniku ciśnienia inhalacji, jakie jest wytwarzane, gdy użytkownik (pacjent) wdycha powietrze, rozpylany preparat farmaceutyczny wchodzi w główny tor ustnika otoczony przez powietrze z zewnątrz z wylotu powietrza w kształcie pierścieniowym.

Ponadto, inhalator do przezpłucnego podawania jest utworzony w taki sposób, że naczynie jest otwierane przez otwierający człon, dla połączenia pomiędzy komorą i wnętrzem naczynia; uderzenie wytwarzane przez powietrze wytwarzane pod wpływem ciśnienia wywołanego inhalacją oddziaływuje na preparat farmaceutyczny zawarty w naczyniu.

Zgodnie z innym przykładem wykonania obecnego wynalazku inhalator jest utworzony tak, że tor przepływu inhalacyjnego ma taką pojemność, że uderzenie powietrza może być wywierane na preparat farmaceutyczny przez powietrze z zewnątrz, które jest podawane z otworu wlotu powietrza do toru przepływu inhalacyjnego umieszczonego przed separatorem, przez powietrze wdychane przez użytkownika.

Przedmiot wynalazku jest ukazany w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania inhalatora według wynalazku, w widoku perspektywicznym; fig. 2 - inhalator, w przekroju podłużnym; fig. 3(a) - inhalator w powiększonym przekroju podłużnym; fig. 3(b) - inhalator, w powiększonym przekroju podłużnym; fig. 4(a) - ustnik, w powiększonym widoku z przodu; fig. 4(b) - ustnik, w powię kszonym przekroju; fig. 4(c) - ustnik, w powię kszonym przekroju; fig. 4(d) - ustnik, w powiększonym widoku z tyłu; fig. 5 - działanie inhalatora, w przekroju podłużnym; fig. 6 - działanie inhalatora, w przekroju podłużnym; fig. 7 - działanie inhalatora, w przekroju podłużnym; fig. 8 - działanie inhalatora, w przekroju podłużnym; fig. 9 - drugi przykład wykonania inhalatora według wynalazku, w widoku perspektywicznym; fig. 10 inhalator, w przekroju podłużnym; fig. 11(a) tylny podzielony korpus tworzący część ustnika inhalatora, w powiększonym widoku z przodu; fig. 11(b) - ustnik, w powiększonym przekroju; fig. 11(c) - ustnik, w powiększonym przekroju; fig. 11(d) - ustnik, w powiększonym widoku z tyłu; fig. 12(a) - przedni podzielony korpus tworzący część ustnika inhalatora, w powiększonym widoku; fig. 12(b) - ustnik, w powiększonym przekroju; fig. 12(c) - ustnik, w powiększonym przekroju; fig. 12(d) - ustnik, w powię kszonym widoku z tył u; fig. 13 - trzeci przykł ad wykonania inhalatora według wynalazku, widok z przodu; fig. 14 - przekrój X-X według fig. 13; fig. 15 przekrój Y-Y według fig 13; fig. 16 - inhalator posiadający otwór utworzony tylko na przedniej stronie ustnika, w przekroju; fig. 17(a) - czwarty przykład wykonania inhalatora według wynalazku, w widoku perspektywicznym; fig. 17(b) - inhalator, w przekroju; fig. 18(a) - ustnik, w powiększonym widoku z przodu; fig. 18(b) - ustnik, w przekroju; fig. 18(c) - ustnik, w rzucie z tyłu; fig. 19(a) - część korpusu głównego, w rzucie z przodu; fig. 19(b) korpus główny, w przekroju; fig. 19(c) - korpus główny, w rzucie z tyłu; fig. 20(a) - naczynie, w przekroju, fig. 20(b) - naczynie o większej głębokości, w przekroju; fig. 21 - inny przykład wykonania inhalatora według wynalazku, w widoku perspektywicznym; fig. 22 inny przykład wykonania inhalatora suchoproszkowego według wynalazku, w widoku perspektywicznym; fig. 23 - inny przykład wykonania inhalatora suchoproszkowego według wynalazku w nieużywanym stanie, w widoku perspektywicznym.

PL 208 288 B1

Poniżej będzie opisany inhalator według wszystkich jego przykładów wykonania, w odniesieniu do załączonych rysunków. Na fig. 1 do 8 pokazano inhalator według pierwszego przykładu wykonania. Na fig. 9 do 12 pokazano inhalator według drugiego przykładu wykonania, a na fig. 13 do 16 pokazano inhalator według trzeciego przykładu wykonania.

Inhalator w tym przykładzie wykonania jest utworzony przez część igłową 3 (przykładowy człon otwierający), w której jest wykonany tor przepływu inhalacyjnego 1 i wlotowy tor przepływu 2 powietrza, część obsadowa 5 do umieszczenia naczynia 4, które zawiera jedną dawkę preparatu farmaceutycznego A i jest zamknięte korkiem 4a (przykładowy człon zamykający), komorę 6 dla obudowy naczynia 4 części obsadowej 5, część prowadzącą 7 do prowadzenia części obsadowej 5 w kierunku poosiowym części igłowej 3 i część operacyjną obsady do wysuwania i wycofywania części obsadowej 5 wzdłuż części prowadzącej 7; wszystkie części są umieszczone w rurowej obudowie 9. Ponadto, w zakończeniu obudowy 9 jest umieszczony ustnik 10.

Preparat farmaceutyczny A jest rozpylany na drobne cząstki o odpowiedniej wielkości dla podawania przez uderzenie wytworzone powietrzem przepływającym poprzez naczynie. W obecnym przykładzie wykonania zastosowany jest preparat liofilizowany, dokładniej opisany w dalszej części.

Jak pokazano na fig. 5, obudowa 9 jest utworzona przez korpus główny obudowy 9B, w którym jest wykonany kanał wyjmowania i wkładania 9A, gdzie jest umieszczona część obsadowa 5 w wycofanym położeniu oraz pokrywa 9C, która otwiera i zamyka kanał wyjmowania i wkładania 9A. Pokrywa 9C jest połączona do korpusu głównego obudowy 9B zawiasem 9D, a w pokrywie 9C jest wykonane okienko 9E do sprawdzenia włożenia naczynia 4.

W ścianie obudowy 9 jest wykonany kanał wlotowy 9F, dla wlotu powietrza z zewnątrz. Kanał wlotowy 9F jest zaopatrzony w zawór zwrotny 9G, który zapobiega wypływaniu rozpylonego preparatu farmaceutycznego A na zewnątrz.

W końcu podstawy części igłowej 3 jest wykonana przegroda 3A w kształcie kołnierza, a koniec wlotowego toru przepływu 2 powietrza w części igłowej 3 dochodzi do zewnętrznej powierzchni ściennej 3A poprzez wewnętrzne przegrody 3A. Ponadto, z zewnętrznej części skrajnej przegrody 3A wystaje w przód obwodowa część ścienna 3B. Na obwodowej części ściennej 3B jest utworzony otwór zaczepowy 3C. Na części wchodzącej w przód z części igłowej 3 jest wykonany występ mocujący 3D, a tor przepływu inhalacyjnego 1 dochodzi do części zakończenia poprzez występ zaczepowy 3D.

Część igłowa 3 jest mocowana do obudowy 9 poprzez umieszczenie przegrody 3A części igłowej 3 w części zakończenia obudowy 9. Ponadto, kierunek poosiowy obudowy 9 i kierunek poosiowy części igłowej 3 są wyrównane względem siebie.

W ustniku 10 jest wykonany tor przepływu głównego 11 od strony ust oraz pomocniczy tor przepływu 12. Mianowicie, ustnik 10 zawiera główny tor przepływu 11, który łączy się z torem przepływu inhalacyjnego 1 części igłowej 3, dla wprowadzenia rozpylonego preparatu farmaceutycznego A oraz przez pomocniczy tor przepływu 12, który nie łączy się z torem inhalacyjnego przepływu 1, przez co wprowadza powietrze z zewnątrz do ust użytkownika (pacjenta).

Główny tor przepływu 11 po stronie ustnika przechodzi poprzez ustnik 10. Przedni i tylny końce głównego toru przepływu 11 dochodzą do przedniej i tylnej strony ustnika 10, tworząc przedni otwór 11A i tylny otwór 11B. W tylnym otworze 11B jest utworzona złączna część wklęsła 11C. Jak pokazano na fig. 3, w głównym torze przepływu 11 jest wykonany separator 13 z otworem 13A. Środek otworu 13A jest umieszczony w środku osi głównego toru przepływu 11 w ustniku 10.

Pomocniczy tor przepływu 12 jest utworzony pierścieniowo wokół głównego toru przepływu 11, jak pokazano na fig. 4. W tylnym końcu pomocniczego toru przepływu 12 jest wykonany kanał wlotowy dodatkowego powietrza 12C, który dochodzi do tylnej powierzchni ustnika 10, przez co wprowadza powietrze z zewnątrz. Część zakończenia pomocniczego toru przepływu 12 jest rozgałęziona, tworząc liczne rozgałęzione tory inhalacyjne 12A. Rozgałęzione tory 12A dochodzą do przedniej powierzchni ustnika 10 i tworzą dodatkowe otwory 12B. Dodatkowe otwory 12B otaczają przedni otwór 11A głównego toru przepływu 11. Gdy użytkownik trzyma ustnik 10 w ustach, przedni otwór 11A głównego toru przepływu 11 i pomocnicze otwory 12B pomocniczego toru przepływu 12 są umieszczone w ustach użytkownika. W ustniku 10 jest wykonana pionowa para części mocujących 14, wystających w kierunku tyłu ustnika 10, a na każdej z części mocujących 14 są wykonane części zaczepowe 14.

Występ zaczepowy 3D części igłowej 3 jest połączony ze złączną częścią wklęsłą 11C tylnego otworu 11B głównego toru przepływu 11 i w ustniku 10, dla połączenia pomiędzy torem przepływu inhalacyjnego 1 i głównym torem przepływu 11. Dodatkowo, w obwodowej części ściennej 3B części igłowej 3 jest umieszczona para pionowych części mocujących 14 do połączenia występów zaczepo6

PL 208 288 B1 wych 14A części mocujących z otworami zaczepowymi 3C wykonanymi w obwodowej części ściennej 3B części igłowej 3, i zamocowania ustnika 10 do części igłowej 3.

Opisany powyżej układ zapobiega połączeniu pomiędzy głównym torem przepływu, który umożliwia użytkownikowi inhalację rozpylonego preparatu farmaceutycznego A do ust poprzez tor przepływu inhalacyjnego 1 części igłowej 3 oraz główny tor przepływu 11 ustnika 10 i dodatkowy tor przepływu, który umożliwia użytkownikowi inhalację pomocniczym powietrzem wprowadzanym z kanału wlotowego dodatkowego powietrza 12C przez kanał wlotowy dodatkowego powietrza 12. W rezultacie, pomocnicze powietrze może wpływać bezpośrednio do ust użytkownika.

Część operacyjna obsady 15, będąca jednym z elementów tworzących inhalator, jest utworzona przez mechanizm 15A do poruszania części obsadowej 5 w tył i w przód wzdłuż poosiowego kierunku obudowy 9, i przez dźwignię operacyjną do poruszania mechanizmu 15A. Mechanizm 15A posiada łącznik 15B, którego jeden koniec jest połączony do części obsadowej 5 zawiasem 5A, a drugi koniec jest połączony do pokrywy 9C zawiasem 91A. Zawias 9C służy także jako wspomniana powyżej dźwignia operacyjna. Otwieranie i zamykanie pokrywy 9C powoduje wysuwanie i wsuwanie części obsadowej 5 wzdłuż części prowadzącej 7. Część obsadowa 5 jest zaopatrzona w wyrzutnik 16 do unoszenia naczynia 4 z jego podstawy, w celu usunięcia naczynia 4, a do uniesienia naczynia 4 na wyrzutniku 16 jest wykonana dźwignia 17.

Inhalator stosuje się w następujący sposób. Najpierw unosi się pokrywę 9C dla otworzenia otworu do usuwania i wkładania 9A w obudowie 9, jak pokazano na fig. 5, przez co odsuwa się część obsadowa 5 w tył do otworu wyjmowania i wkładania 9A w obudowie 9. Następnie w części obsadowej umieszcza się naczynie 4 z korkiem 4a skierowanym w przód. Z kolei pokrywę 9C popycha się w dół dla zamknięcia otworu do wyjmowania i wkładania 9A w obudowie 9, jak pokazano na fig. 6, przez co popycha się część obsadową za pomocą łącznika 15B w kierunku części igłowej 3 a korek 4a. naczynia 4 jest przebijany końcem części igłowej 3, co tworzy tor przepływu inhalacyjnego 1, wlotowy tor przepływu 2 powietrza w części igłowej 3 łączy się z wnętrzem naczynia 4.

Z kolei użytkownik wkłada ustnik 10 w usta i wdycha powietrze z naczynia 4 z ustnika 10 poprzez główny tor przepływu 11 torem inhalacyjnym 1 części igłowej 3 w wyniku wytwarzania ciśnienia wywołanego inhalacją, proces ten wytwarza podciśnienie wewnątrz naczynia 4 i następuje otwarcie zaworu zwrotnego 9G, po czym powietrze z zewnątrz wpływa do naczynia 4 przez wlotowy tor przepływu 2 powietrza części igłowej 3. W rezultacie w naczyniu 4 następuje uderzenie powietrza i preparat farmaceutyczny A rozpyla się na drobne cząsteczki, które są dostarczane do płuc użytkownika (pacjenta) torem przepływu inhalacyjnego 1 i głównego toru przepływu 11. W tym samym czasie użytkownik (pacjent) bezpośrednio wdycha do ust pomocnicze powietrze z pomocniczego toru wlotu powietrza 12. Jak opisano powyżej, pomocnicze powietrze nie miesza się z powietrzem zawierającym preparat farmaceutyczny A przepływającym poprzez tor przepływu inhalacyjnego 1, co zapobiega koalescencji i aglomeracji drobnych cząstek w wyniku przepływu pomocniczego powietrza. Poprzez umożliwienie inhalacji pomocniczym powietrzem inhalator może złagodzić obciążenie użytkownika (pacjenta) o zmniejszonej wydolności płuc lub złagodzić obciążenie dziecka (pacjenta).

Nawet gdy preparat farmaceutyczny A jest częściowo zdyspergowany w postaci zaglomerowanych mas z powodu małej mocy wdychania przez użytkownika (pacjenta), zaglomerowane masy mogą być rozbite o separator 13 umieszczony na obwodzie otworu 13A w głównym torze przepływu 11 i w ustniku 10 i zdyspergowane oraz rozpylone na drobne cząstki, gdy zaglomerowane masy przechodzą poprzez otwór 13A. Zaglomerowane masy tworzone podczas przechodzenia poprzez główny tor 11 ustnika są również dyspergowane poprzez separator 13.

Zawór zwrotny 9G zapobiega wypływowi rozpylonego preparatu farmaceutycznego na zewnątrz z otworu wlotowego, nawet gdy użytkownik (pacjent) błędnie wdmuchuje powietrze w naczynie 4 z głównego toru przepływu 11 w ustniku 10.

Po zakończeniu przezpłucnego podawania unosi się pokrywę 9C dla pociągnięcia części obsadowej 5 w tył do kanału wyjmowania i wkładania 9A w obudowie 9, jak pokazano na fig. 1 i następnie dźwignia 17 unosi wyrzutnik 16 i naczynie 4 zostaje usunięte z części obsadowej 5, jak pokazano na fig. 8.

Gdy inhalator nie jest używany, ustnik 10 zamyka się pokrywką 18, jak pokazano na fig. 1.

Jak opisano powyżej, natężenie przepływu dla jednej inhalacji użytkownika (pacjenta) generalnie wynosi od 5 do 300 l/min. Uwzględniając wydolność oddechową użytkownika (pacjenta) inhalator według wynalazku tak dobrano, aby objętość naczynia 4 wynosiła około 5 ml, wielkość otworu (średnica) wlotowego toru przepływu 2 powietrza wynosi około 2 mm, otwór (średnica) toru przepływu inhalaPL 208 288 B1 cyjnego 1 wynosi około 2 mm a wielkość otworu (średnica) rozgałęzionego toru inhalacyjnego wynosi około 1 mm.

Inhalator według obecnego przykładu wykonania wynalazku jest zaopatrzony w dwa separatory 13 i 131, które są utworzone wzdłuż głównych torów przepływu 11 i 111 ustnika 10 w odpowiednio rozstawionych odstępach, jak pokazano na fig. 9 i 10. Części tworzące urządzenie inne niż ustnik 10 są takie same lub podobne jak części w pierwszym przykładzie wykonania, a zatem takie same lub podobne części są oznaczone tymi samymi numerami odnośników jak w pierwszym przykładzie wykonania, a ich szczegółowy opis jest tu pominięty.

W separatorze 13 w przedniej części ustnika jest wykonany pojedynczy otwór 13A, którego środek jest umieszczony w środku osi głównego toru przepływu 11 w ustniku 10. W separatorze 131, w tylnej części ustnika są wykonane liczne otwory 13A w zasadniczo równych odstępach, jak pokazano na fig. 11.

Ustnik 10 jest utworzony z dwóch oddzielnych części: przedniej części i tylnej części. Separator jest utworzony w przednim podzielonym korpusie 101, natomiast separator 131 jest utworzony w tylnym podzielonym korpusie 102.

Jak pokazano na fig. 12, przedni podzielony korpus 101 jest zaopatrzony w głównym torze przepływu 11 ustnika i pomocniczy tor przepływu 12, tak jak w ustniku 10 w pierwszym przykładzie wykonania. Złączna część wklęsła 11C jest utworzona przez tylny otwór 11B głównego toru przepływu 11 ustnika. Złączna część wklęsła 101A jest utworzona przez wewnętrzną ścianę pomocniczego toru przepływu 12. Jak pokazano na fig. 11, tylny podzielony korpus 102 jest dostosowany do integracji z wewnętrzną rurką 102A zawierającą dodatkowy tor przepływu 111 ustnika i z zewnętrzną rurą 102B. Zewnętrzna rurka 102B jest zaopatrzona w występy mocujące 102C i 102D.

Zakończenie wewnętrznej rurki 102 tylnego podzielonego korpusu 102 jest połączone do złącznej części wklęsłej 11C przedniego podzielonego korpusu 101, a występ mocujący 102D zewnętrznej rurki 102B jest połączony ze złączną częścią wklęsłą 101 przedniego podzielonego korpusu 101. Tworzy to połączenie pomiędzy przednim i tylnym podzielonym korpusem 101 i 102. Zewnętrzna rurka 102 tylnego podzielonego korpusu 102 jest połączona z obwodową częścią ścienną 3B części igłowej 3, występ mocujący 102C zewnętrznej rurki 102B jest połączony z otworem zaczepowym 3C obwodowej części ściennej 3B, a wewnętrzna rurka 102A jest połączona z występem mocującym 3D części igłowej 3. Ustnik 10 jest zatem umieszczony w zakończeniu obudowy 1.

Inhalator według obecnego wynalazku stosuje się w taki sam sposób, jak opisano powyżej. Pomocnicze powietrze jest wprowadzane z kanału wlotowego dodatkowego powietrza 12C w przednim podzielonym korpusie 101 ustnika 10, jak pokazano strzałką na fig. 10.

Separatory 13 i 131 są zastosowane w dwóch położeniach w głównym torze przepływu 11 w ustniku 10, co umożliwia przyśpieszenie dyspersji zaglomerowanych mas drobnych cząstek preparatu farmaceutycznego. Separatory mogą być także zastosowane w trzech lub więcej położeniach.

Jak pokazano na fig. 13 do 15, ustnik 10 jest utworzony przez zewnętrzną osłonę 10A, rurowy człon wewnętrzny 10C z separatorem 10B i blok podziałowy 10D. Budowa inhalatora oprócz ustnika 10 jest taka sama jak w pierwszym przykładzie wykonania, a szczegółowy opis jest tu pominięty.

Ustnik 10 jest montowany poprzez włożenie wewnętrznego członu 10C w zewnętrzną osłonę 10A od tyłu i zamontowanie bloku dzielącego 10D od tyłu w członie wewnętrznym 10C. Wzdłuż zewnętrznej obwodowej powierzchni członu wewnętrznego 10C na tylnej stronie wystają liczne elementy dystansowe 101C w określonych odstępach w kierunku obwodu. Na wewnętrznej obwodowej powierzchni zewnętrznej osłony 10A jest utworzona część stopniowa 101A, na całej długości w kierunku obwodowym. Do części stopniowej 101A zamocowane są elementy dystansowe 101C, co tworzy cylindryczną przestrzeń pomiędzy zewnętrzną osłoną 10A i wewnętrznym członem 10C, służącą jako pomocniczy tor przepływu 12.

Na części zakończenia pomocniczego toru przepływu 12 jest utworzony pierścieniowo ukształtowany wylot powietrza 12D. Wylot powietrza 12D jest umieszczony w połowie głównego toru przepływu 11 i umożliwia przepływ powietrza z zewnątrz w kierunku wypływu powietrza głównego toru przepływu 11 ustnika. Pomocnicze powietrze wprowadzone z kanału wlotowego dodatkowego powietrza 12C przepływa do pomocniczego toru przepływu 12 poprzez przestrzenie utworzone pomiędzy elementami dystansowymi 101C i wpływa do głównego toru przepływu 11 w postaci pierścieniowego strumienia z wylotu powietrza 12D poprzez pomocniczy tor przepływu 12.

Separator 10B i blok dzielący 10D członu wewnętrznego 10C są zaopatrzone w liczne otwory odpowiadające 10E i 10F, które są wykonane w zasadniczo jednorodnie rozstawionych odstępach.

PL 208 288 B1

Separatory 10B i blok dzielący 10D członu wewnętrznego 10C mają zwiększoną grubość, co wydłuża otwory 10E i 10F w kierunku wylotu powietrza. Otwory 10E i 10F nie są umieszczane z przodu wylotu powietrza 12D.

Inhalator według obecnego wynalazku stosuje się w następujący sposób. Tor przepływu inhalacyjnego 1 i wlotowy tor przepływu 2 powietrza części igłowej 3 są połączone z wnętrzem naczynia 4, jak opisano powyżej. Użytkownik (pacjent) wkłada ustnik 10 w usta do inhalacji, pomocnicze powietrze wchodzi do pomocniczego toru przepływu 12 z kanału wlotowego dodatkowego powietrza 12C i następnie wypływa w laminarnym przepływie z wylotu powietrza 12D do głównego toru przepływu 11 ustnika. Preparat farmaceutyczny jest rozpylany na bardzo drobne cząsteczki przez uderzenie wytworzone przez powietrze z zewnątrz wpływające z wlotowego toru przepływu 2 powietrza części igłowej 3. Powietrze z zewnątrz zawierające drobne cząsteczki preparatu farmaceutycznego wpływa do głównego toru przepływu 11 ustnika z toru przepływu inhalacyjnego 1 i przechodzi poprzez otwory 10E, po czym wypływa z przedniego otworu 11A ustnika 10 z otoczeniem przez pomocnicze powietrze wypływające z wylotu powietrza 12D. W ten sposób powietrze z zewnątrz zawierające drobne cząsteczki preparatu farmaceutycznego jest zabezpieczone przed zaburzeniem, jakie może pogorszyć dyspersję drobnych cząsteczek preparatu farmaceutycznego.

Ustnik 10 jest tak ustawiony, aby pomocnicze powietrze wpływało do głównego toru przepływu 11 ustnika z wylotu 10 powietrza 12D, zanim powietrze z zewnątrz zawierające drobne cząsteczki przejdzie poprzez otwory 10E. W ten sposób powietrze z zewnątrz zawierające drobne cząsteczki jest pewnie otaczane przez pomocnicze powietrze o przepływie laminarnym.

Pomocnicze powietrze zapobiega zetknięciu powietrza z zewnątrz zawierającego drobne cząsteczki z wewnętrzną obwodową powierzchnią ścienną głównego toru przepływu 11 ustnika, co zapobiega przyleganiu drobnych cząsteczek preparatu farmaceutycznego do powierzchni ściany głównego toru przepływu 11 ustnika itp., nawet jeśli ustnik 10 jest wykonany ze sztucznego tworzywa, które prawdopodobnie będzie posiadać ładunek elektrostatyczny.

Na fig. 16 pokazano inhalator mający liczne otwory 10E wykonane tylko w przedniej stronie ustnika 10.

Jak pokazano na fig. 17 do 20, inhalator jest utworzony przez korpus główny 100a, ustnik 100b i naczynie 100c zawierające preparat farmaceutyczny A, który jest rozpylany na drobne cząsteczki przez uderzenie wytworzone powietrzem, dla dyspersji w powietrzu.

Jak pokazano na fig. 18, ustnik 100b jest wykonany cylindrycznie, a część dzieląca 100 wewnątrz ustnika 100b jest utworzona przez człon dzielący 100d. W krążkowym członie dzielącym 100d są wykonane liczne otwory 100f, a na zewnętrznej obwodowej powierzchni członu dzielącego 100d są wykonane wgłębienia 100g. Z powodu wgłębienia 100g, pomocniczy tor przepływu 100h dla inhalacji pomocniczego powietrza do ustnika 100b jest wykonany pomiędzy ustnikiem 100b i członem dzielącym 100d. Otwór wlotowy powietrza 100i jest wykonany w jednym końcu pomocniczego toru przepływu 100, a otwór wylotowy powietrza 100j jest wykonany w drugim końcu pomocniczego toru przepływu 100h. Jak opisano powyżej w przykładzie wykonania 3, wylot powietrza 100j może być wykonany w kształcie pierścieniowym.

Jak pokazano na fig. 19, korpus główny jest wykonany cylindrycznie, a wycięcie 100m dla utworzenia otworu wlotu powietrza 100k jest utworzone w końcu korpusu głównego 100a.

Jak pokazano na fig. 20, naczynie 100c jest wykonane cylindrycznie i posiada część denną 100p.

Inhalator składa się poprzez połączenie ustnika 100b do jednego końca korpusu głównego 100a i przez rozłączne połączenie naczynia 100c do drugiego końca korpusu głównego 100a. Jak pokazano na fig. 20(a) i 20(b), głębokość naczynia 100c może się zmieniać według potrzeby.

Jak pokazano na fig. 17 inhalator jest zaopatrzony w tor przepływu inhalacyjnego 100q i w główny tor przepływu 100r po stronie ustnika dla inhalacji powietrza z zewnątrz zawierającego drobne cząsteczki preparatu farmaceutycznego A, które są utworzone z wewnętrznej powierzchni bocznej korpusu głównego 100a, ustnik 100b i naczynie 100c. Tor przepływu inhalacyjnego 100q zawiera wewnętrzną przestrzeń naczynia 100c.

Pojemność toru przepływu inhalacyjnego 100g i głównego toru przepływu 100r wzięte razem są takie, że tor przepływu inhalacyjnego 100q umieszczony przed separatorem 100e jest napełniany powietrzem z zewnątrz, które dopływa z otworu wlotu powietrza 100k poprzez powietrze wdychane przez pacjenta, przez co na preparat farmaceutyczny A może oddziaływać uderzenie wytworzone przez powietrze. Przykładowo, pojemność ta wynosi od 3 do 100 ml. W razie potrzeby inhalator może

PL 208 288 B1 być zmniejszony niemal do wielkości papierosa lub nawet mniejszej. Przykładowo, inhalator może mieć długość całkowitą 80 mm, średnicę zewnętrzną 10 mm i średnicę wewnętrzną 8 mm.

Inhalator według obecnego przykładu wykonania wynalazku może być utworzony jedynie przez połączenie korpusu głównego 100a w formie cylindrycznej, ustnika 100b i naczynia 100c preparatu farmaceutycznego A oraz wykonanie otworu wlotowego powietrza 100k dla powietrza z zewnątrz i części dzielącej 100e z otworem 100f. Tym samym, inhalator może być zmniejszony niemal do wielkości papierosa lub nawet mniejszej i staje się mniej podatny na uszkodzenie z powodu prostoty swej budowy.

Preparat farmaceutyczny A zamyka się w naczyniu 100c poprzez wypełnienie otworu 100s naczynia 100c szczeliwem. W zastosowaniu inhalatora naczynie 100c po usunięciu szczeliwa wkłada się w korpus główny 100a. Szczeliwo może być utworzone z aluminium, ze sztucznego tworzywa, itp.

Inhalator z naczyniem 100c można przechowywać w odpornym na wilgoć pojemniku lub odpornym na wilgoć woreczku, skąd wyjmuje się go podczas użycia. W tym przypadku niezbędne jest szczeliwo.

Inhalator według wynalazku stosuje się następująco. Przy wdychaniu powietrza przez pacjenta tor przepływu inhalacyjnego 100q napełnia się powietrzem z zewnątrz i preparat farmaceutyczny A rozpyla się pod wpływem uderzenia powietrza. Pacjent wdycha do ust powietrze z zewnątrz zawierające drobne cząsteczki preparatu farmaceutycznego A, po przejściu poprzez otwór 100f i następnie przez główny tor przepływu 100 wewnątrz ustnika 100b. Zaglomerowane masy preparatu farmaceutycznego A dysperguje się poprzez przeprowadzenie przez otwór 100f. W wyniku wdychania powietrza przez pacjenta pomocnicze powietrze wpływa do ustnika 100b z pomocniczego toru przepływu 100h, zmniejszając tym samym obciążenie pacjenta.

Na fig. 21 do 23 pokazano inne przykłady wykonania.

W inhalatorze pokazanym na fig. 21 człon operacyjny 19 jest wykonany w taki sposób, że może się obracać w przednim i tylnym kierunku obwodowym obudowy 9, jak pokazują strzałki. Mechanizm części operacyjnej obsady (niepokazany na rysunku) jest zaopatrzony w spiralny rowek i współpracujący z nim człon; przy obracaniu członu operacyjnego 19 w przód lub w tył obrót jest przekształcany na ruch liniowy (ruch w przód i w tył) części obsady 5 w kierunku poosiowym części igłowej 3. Kąt obrotu członu operacyjnego 19 wynosi zasadniczo 180°. Inhalatory pokazane na fig. 22 i 23 są wyposażone w obrotowy pierścieniowy człon operacyjny 19 na obudowie 9. Mechanizm części operacyjnej obsady (niepokazany na rysunku) jest utworzony przez śrubę pociągową; przy obracaniu członu operacyjnego 19 w przód lub w tył obrót jest przekształcany na ruch prostoliniowy (ruch w przód i w tył) części obsady 5 w kierunku poosiowym części igłowej 3. Część obsadowa 5 może być zdjęta z tyłu obudowy 9. Inne części składowe, np. ustnik 10, są takie same jak w pierwszym przykładzie wykonania.

Liofilizowany preparat farmaceutyczny stosowany w wynalazku jest wytwarzany z niesproszkowanej suchej postaci poprzez wlanie roztworu zawierającego pojedynczą dawkę skuteczną leku w naczynie i następnie jej liofilizację. Niesproszkowany liofilizowany preparat farmaceutyczny wytwarza się w sposób powszechnie stosowany do liofilizacji preparatów (liofilizowany preparat farmaceutyczny), jak np. zastrzyk rozpuszczany podczas użycia poprzez dobór odpowiedniego składu (rodzaju i ilości aktywnego składnika oraz nośnika stosowanych razem z aktywnym składnikiem), przez co współczynnik dezintegracji przygotowywanej liofilizowanego preparatu farmaceutycznego wynosi 0,015 lub powyżej, i liofilizowany preparat farmaceutyczny może być rozdrobniony na małe cząsteczki o średnicy odpowiedniej dla przezpłucnego podawania poprzez uderzenie powietrza z wprowadzonego z zewnątrz do naczynia.

Współczynnik dezintegracji w obecnym wynalazku jest wartością szczególną dla liofilizowanego preparatu farmaceutycznego, jaki może być uzyskany poprzez pomiar składu zgodnie z następującym sposobem.

Mieszaninę w ilości 0,2 do 0,5 ml, zawierającą docelowe składniki, które będą tworzyć liofilizowaną kompozycję, wlewa się do naczynia mającego średnicę 18 mm lub 23 mm i wykonuje się liofilizację. Następnie wkrapla się delikatnie 1,0 ml n-heksanu na ściankę naczynia do niesproszkowanej postaci uzyskanego liofilizowanego preparatu farmaceutycznego. Mieszaninę wstrząsa się około 10 sekund z szybkością 3000 obr/min i następnie wprowadza w komorę UV o optycznej długości toru 1 mm i optycznej szerokości toru 10 mm oraz bezpośrednio mierzy się zmętnienie przy długości fali pomiarowej 500 nm za pomocą spektrofotometru. Zmierzone zmętnienie dzieli się przez całkowitą ilość składników (wagę) tworzących liofilizowaną kompozycje farmaceutyczną, a uzyskaną wartość określa się jako współczynnik dezintegracji.

PL 208 288 B1

Można tu podać przykład dolnej wartości granicznej współczynnik dezintegracji składu liofilizowanej kompozycji farmaceutycznej według obecnego wynalazku jako wspomniane powyżej 0,015, korzystnie 0,02, korzystniej 0,03, jeszcze korzystniej 0,04, jeszcze korzystniej 0,05 i najkorzystniej 0,1. Ponadto, nie występuje szczególne ograniczenie górnej wartości granicznej współczynnika dezintegracji liofilizowanego preparatu farmaceutycznego według obecnego wynalazku, lecz przykładowo można podać: 1,5, korzystnie 1, korzystniej 0,9, bardziej korzystnie 0,8 i jeszcze bardziej i korzystnie 0,7. Liofilizowany preparat farmaceutyczny według obecnego wynalazku ma korzystnie współczynnik dezintegracji w zakresie zawierającym dolną i górną wartość graniczną stosownie dobrane z powyższych, pod warunkiem, że współczynnik dezintegracji wynosi co najmniej 0,015. Szczególne przykłady zakresu współczynnik dezintegracji obejmuje: 0,015 do 1,5; 0,02 do 1,0; 0,03 do 0,9; 0,04 do 0,8; 0,05 do 0,7 i 0,1 do 0,7.

Ponadto, korzystne jest przygotowanie składu liofilizowanego preparatu farmaceutycznego według obecnego wynalazku w niesproszkowanej ciastowatej postaci poprzez liofilizację. W obecnym wynalazku niesproszkowany liofilizowany preparat farmaceutyczny oznacza suche ciało stałe uzyskane poprzez liofilizację roztworu i jest ogólnie nazywany liofilizowanym zlepkiem. Jednakże, nawet jeśli w zlepku wystąpią pęknięcia, rozpada się on na liczne duże bryłki lub część zlepka rozpada się na proszek podczas liofilizacji albo przy późniejszym przenoszeniu, zlepek ten jest w dalszym ciągu uważany za niesproszkowany liofilizowany preparat farmaceutyczny, który jest stosowany w niniejszym wynalazku, pod warunkiem że nie ma to ujemnego wpływu na wyniki obecnego wynalazku.

Jak opisano powyżej liofilizowany preparat farmaceutyczny według obecnego wynalazku ma współczynnik dezintegracji 0,015 lub powyżej i ciastowatą postać zlepka oraz staje się drobnymi cząsteczkami o średniej średnicy cząsteczki 10 mikrometrów lub mniej, lub frakcji drobnych cząsteczek 10% lub powyżej po uderzeniu powietrza o szybkości co najmniej 1 m/s i natężeniu przepływu co najmniej 17 ml/s, w oparciu o właściwość szczególną dla liofilizowanego preparatu farmaceutycznego charakteryzowany przez opisany powyżej współczynnik dezintegracji.

Korzystny liofilizowany preparat farmaceutyczny jest taki, aby powyższe uderzenie powietrza powodowało powstanie cząstki o średnicy 10 mikrometrów lub mniej i korzystnie 5 mikrometrów lub mniej lub by proporcja efektywnych cząstek (drobna frakcja cząstki) wynosiła 10% lub więcej, korzystnie 20% lub więcej, korzystniej 25% lub więcej, jeszcze korzystniej 30% lub więcej oraz najkorzystniej 35% lub więcej.

Jak podano powyżej, wytworzone przez powietrze uderzenie w liofilizowany preparat farmaceutyczny nie jest ograniczone dopóki jest wytwarzane przez powietrze mające szybkość co najmniej 1 m/s i natężenie przepływu co najmniej 17 ml/s. Szczególne przykłady uderzenia powietrzem obejmują uderzenie wytworzone przez powietrze mające szybkość 1 m/s lub powyżej, korzystnie 2 m/s lub powyżej, korzystniej 5 m/s lub powyżej i jeszcze korzystniej 10 m/s lub powyżej. Nie występuje tu ograniczenie górnej wartości granicznej szybkości powietrza, lecz generalnie wynosi ona 300 m/s, korzystnie 250 m/s, korzystniej 200 m/s i najkorzystniej 150 m/s. Szybkość powietrza nie jest ograniczona i może być dobrana w dowolnym opisanym powyżej zakresie górnych i dolnych wartości granicznych, jednakże można tu wymienić zakresy: 1 do 300 m/s, 1 do 250 m/s, 2 do 250 m/s, 5 do 250 m/s, 5 do 200 m/s, 10 do 200 m/s lub 10 do 150 m/s.

Przykłady uderzenia wytwarzanego przez powietrze obejmują uderzenie wytwarzane przez powietrze o natężeniu przepływu generalnie 17 ml/s lub powyżej, korzystnie 20 ml/s lub powyżej i korzystniej 25 ml/s lub powyżej. Nie występuje żadne szczególne ograniczenie górnej wartości granicznej natężenia przepływu powietrza; jednakże natężenie przepływu generalnie wynosi 900 l/min, korzystnie 15 l/s, bardziej korzystnie 5 l/s, jeszcze bardziej korzystnie 4 l/s i najkorzystniej 3 l/s. Bardziej szczegółowo, natężenie przepływu nie jest ograniczone i może być dobierane w zakresie dowolnych, opisanych powyżej górnych i dolnych wartości granicznych; mianowicie, przykłady takiego zakresu obejmują: 17 ml/s do 15 l/s, 20 ml/s do 10 l/s, 20 ml/s do 5 l/s, 20 ml/s do 4 ml/s, 20 ml/s do 3 l/s i 25 ml/s do 3 l/s.

Inhalator do przezpłucnego podawania według obecnego wynalazku jest utworzony w taki sposób jak opisano powyżej i dostarcza różne efekty, jak opisano poniżej.

Jak wynika z powyższego opisu, inhalator według obecnego wynalazku jest zaopatrzony w ustnik posiadający główny tor przepływu ustnika, połączony z torem przepływu inhalacyjnego oraz pomocniczy tor przepływu do bezpośredniej inhalacji powietrza z zewnątrz, który nie łączy się z torem przepływu inhalacyjnego i z głównym torem przepływu ustnika, i jest utworzony w taki sposób, że powietrze z zewnątrz jest bezpośrednio wprowadzane do pomocniczego toru przepływu w wyniku

PL 208 288 B1 ciśnienia wywołanego inhalacją przez użytkownika (pacjenta). W rezultacie pomocnicze powietrze nie koliduje z powietrzem zawierającym rozpylany preparat farmaceutyczny i w ten sposób zapobiega się koalescencji oraz aglomeracji drobnych cząsteczek w wyniku przepływu pomocniczego powietrza. Wdychane jest pomocnicze powietrze bez zawartości preparatu farmaceutycznego, dzięki czemu można dodatkowo zwiększyć natężenie przepływu powietrza. W rezultacie powstające drobne cząsteczki można skutecznie dostarczać do płuc.

W inhalatorze według obecnego wynalazku co najmniej jeden z głównego toru przepływu ustnika lub toru przepływu inhalacyjnego zaopatrzony jest w separator posiadający otwór do zmniejszenia średnicy toru przepływu poprzez utworzenie części stopniowej. Dzięki temu mogą być zdyspergowane zaglomerowane masy drobnych cząsteczek preparatu farmaceutycznego przechodzące torem przepływu po stronie ustnika.

Ponadto utworzone są liczne separatory w stosownie rozmieszczonych odstępach i dzięki temu mogą być dodatkowo zdyspergowane zaglomerowane masy drobnych cząsteczek preparatu farmaceutycznego.

Ponadto, zapobiega się koalescencji i aglomeracji drobnych cząsteczek w wyniku przepływu pomocniczego powietrza, jaki występuje w znanym urządzeniu, a ponadto mogą być dodatkowo zdyspergowane zaglomerowane masy drobnych cząsteczek preparatu farmaceutycznego przechodzące poprzez główny tor przepływu ustnika. W ten sposób zapobiega się doprowadzeniu do ust użytkownika (pacjenta) zaglomerowanych mas drobnych cząsteczek preparatu farmaceutycznego.

W inhalatorze według obecnego wynalazku preparat farmaceutyczny rozpylany jest na drobne cząsteczki oddziaływaniem wywołanym przez uderzenie powietrza przepływa do toru przepływu po stronie ustnika w otoczeniu pomocniczego powietrza. Dzięki temu drobne cząsteczki preparatu farmaceutycznego nie są dyspergowane turbulentnym przepływem i dlatego drobne cząsteczki preparatu farmaceutycznego szybko przechodzą poprzez główny tor przepływu ustnika sięgając do wnętrza płuc, co pozwala uniknąć przywierania drobnych cząsteczek do gardła. Ponadto zapobiega się przywieraniu drobnych cząsteczek preparatu farmaceutycznego do ustnika wskutek ładunku elektrostatycznego.

Powietrze z zewnątrz zawierające rozpylany preparat farmaceutyczny przechodzi poprzez otwór i następnie jest otaczane przez pomocnicze powietrze. Dzięki temu zapobieżono zaburzaniu pomocniczego powietrza przez otwór.

Ponadto, długość toru przepływu w otworze jest wydłużona w kierunku wypływu powietrza w głównym torze przepływu ustnika. W rezultacie powietrze z zewnątrz zawierające preparat farmaceutyczny w turbulentnym przepływie jest przyśpieszane w otworach, dla wytworzenia laminarnego przepływu. Dzięki temu powietrze z zewnątrz zawierające preparat farmaceutyczny jest łatwo otaczane przez pomocnicze powietrze.

Powietrze zawierające rozpylany liofilizowany preparat farmaceutyczny nie miesza się z pomocniczym powietrzem, a zaglomerowane masy drobnych cząsteczek preparatu farmaceutycznego dysperguje się na separatorze.

Zastosowano zawór zwrotny, który zapobiega wydostawaniu się drobnych cząsteczek na zewnątrz z toru przepływu wlotu powietrza, nawet gdy użytkownik (pacjent) przez pomyłkę wdmuchuje powietrze zamiast wdychania go.

Claims (13)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Inhalator do przezpłucnego podawania leku, zawierający obudowę (9), ustnik (10,100b) umieszczony na jednym końcu obudowy (9), komorę (6) zawartą w obudowie (9) do umieszczenia preparatu farmaceutycznego, który jest rozpylany na drobne cząsteczki przez oddziaływanie wywołane uderzeniem powietrza dla dyspersji w powietrzu; wlotowy tor przepływu (2,100k) powietrza dla wprowadzenia do komory (6) powietrza z zewnątrz do wstrzyknięcia powietrza z zewnątrz w kierunku preparatu farmaceutycznego i działania wywołanego uderzeniem powietrza na preparat farmaceutyczny oraz tor przepływu inhalacyjnego (1; 100q,100r) utworzony przez otwór ssący umieszczony wewnątrz komory (6) do inhalacji rozpylonego preparatu farmaceutycznego, znamienny tym, że zawiera, usytuowany poza komorą (6), pomocniczy tor przepływu (12,100h) do inhalacji powietrza z zewnątrz nieprzepływającego przez komorę (6), przy czym wlot pomocniczego toru przepływu (12,100h) powietrza jest usytuowany wokół toru przepływu inhalacyjnego (1; 100q,100r) w kierunku

   PL 208 288 B1 przepływu powietrza przez tor przepływu inhalacyjnego (1; 100q,100r) tak, że pomocnicze powietrze wypływające z pomocniczego toru przepływu (1; 100g,100r) nie zaburza przepływu powietrza z toru przepływu inhalacyjnego (1; 100q,100r).
2. 2. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że ustnik (10) zawiera główny tor przepływu (11), który jest połączony z torem przepływu inhalacyjnego (1), a pomocniczy tor przepływu (12) powietrza do bezpośredniego inhalowania powietrza z zewnątrz jest odseparowany od toru przepływu inhalacyjnego (1) i głównego toru przepływu (11), a ponadto inhalator do przezpłucnego podawania jest ukształtowany w taki sposób, że uderzenie powietrza oddziaływujące na preparat farmaceutyczny jest wywoływane przez przepływ powietrza z zewnątrz wpływającego do komory (6) w wyniku ciśnienia wywołanego inhalacją, gdy użytkownik wdycha powietrze, a rozpylony preparat farmaceutyczny jest wprowadzany do głównego toru przepływu (11) ustnika (10) i jednocześnie powietrze z zewnątrz jest bezpośrednio wprowadzane do pomocniczego toru przepływu (12) poprzez ciśnienie wywołane inhalacją.
3. 3. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że ustnik (10) zawiera główny tor przepływu (11), który jest połączony z torem przepływu inhalacyjnego (1), oraz zawiera separator (13,131) mający otwór w przynajmniej jednym z głównego toru przepływu (11) ustnika (10) i toru przepływu inhalacyjnego (1) do zmniejszania średnicy toru przepływu poprzez utworzenie części schodkowej, a ponadto inhalator do przezpłucnego podawania jest ukształtowany w taki sposób, że uderzenie powietrza oddziaływujące na preparat farmaceutyczny jest wywoływane przez przepływ powietrza z zewnątrz wpływającego do komory (6) w wyniku ciśnienia wywołanego inhalacją, gdy użytkownik wdycha powietrze, a rozpylony preparat farmaceutyczny jest wprowadzany do toru przepływu inhalacyjnego (1) i gł ównego toru przepł ywu (11) ustnika (10) i przechodzi poprzez otwór separatora (13,131).
4. 4. Inhalator według zastrz. 3, znamienny tym, że są zastosowane liczne separatory (13,131) mające otwory (13A,131A) rozmieszczone w odpowiednich odstępach.
5. 5. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że ustnik (10) zawiera główny tor przepływu (11), który jest połączony z torem przepływu inhalacyjnego (1), a pomocniczy tor przepływu (12) powietrza do bezpośredniej inhalacji powietrza z zewnątrz znajduje się poza komorą (6) i nie jest wykorzystany do uderzenia powietrzem w preparat farmaceutyczny, a ponadto pomocniczy tor przepływu (12) ma wylot powietrza (12D) doprowadzony do głównego toru przepływu (11) ustnika (10) do umożliwienia wlotu wdychanego powietrza z zewnątrz do głównego toru przypływu (11) ustnika (10); przy czym wylot powietrza (12D) jest otwarty w kierunku wylotu powietrza głównego toru przepływu (11) ustnika (10) i jest ukształtowany pierścieniowo wzdłuż wewnętrznej obwodowej powierzchni ściany głównego toru przepływu (11) ustnika (10), a preparat farmaceutyczny jest rozpylany pod wpływem uderzenia powietrza wytworzonego przez powietrze z zewnątrz wpływające do komory (6) w wyniku ciśnienia inhalacji, jakie jest wytwarzane, gdy użytkownik wdycha powietrze, i rozpylany preparat farmaceutyczny wpływa do głównego toru przepływu (11) ustnika (10) otoczonego zewnętrznym powietrzem wpływającym do głównego toru przepływu (11) ustnika (10) z pierścieniowo ukształtowanego wylotu powietrza (12D).
6. 6. Inhalator według zastrz. 5, znamienny tym, że zawiera separator (10B, 10D) mający otwór (10E,10F) do zmniejszenia średnicy głównego toru przepływu (11) ustnika, przy czym powietrze z zewną trz zawierają ce rozpylony preparat farmaceutyczny przechodzi poprzez otwór (10E,10F) i następnie jest otaczane przez powietrze z zewnątrz wpływające do głównego toru przepływu (11) ustnika (10) z pierścieniowo ukształtowanego wylotu powietrza (12D).
7. 7. Inhalator według zastrz. 6, znamienny tym, że długość toru przepływu otworu (10E,10F) jest wydłużona w kierunku wypływu powietrza w głównym torze przepływu (11) ustnika (10).
8. 8. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera otwierający człon do zwolnienia zamkniętego stanu naczynia (4) zapewnianego przez człon zamykający (4a), przy czym naczynie (4) jest umieszczone w komorze (6) i zawiera niesproszkowaną ciastowatą postać preparatu farmaceutycznego, który jest rozpraszany w powietrzu pod wpływem uderzenia wytwarzanego przez powietrze oraz zamknięty członem zamykającym (4a), a naczynie (4) jest otwierane przez otwierający człon dla utworzenia połączenia pomiędzy komorą (6) i wnętrzem naczynia (4) do wywierania uderzenia wytworzonego przez ciśnienie wywołane inhalacją na kompozycje farmaceutyczną zawartą w naczyniu.
9. 9. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera zawór zwrotny (9G), który zapobiega wylotowi rozpylonego preparatu farmaceutycznego na zewnątrz z wlotowego toru przepływu powietrza (2).
10. 10. Inhalator według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera separator (100e) do rozdzielania toru przepływu inhalacyjnego (100q,100r), posiadający otwór (100f) dla zmniejszenia średnicy toru przepływu

    PL 208 288 B1 inhalacyjnego (100q,100r) i umieszczony za otworem wlotowym powietrza (100k), przy czym obudowa zawiera korpus główny (100a) ukształtowany cylindrycznie i naczynie (100c) umieszczone rozłącznie na końcu korpusu głównego (100a), a naczynie (100c) tworzy komorę mieszczącą preparat farmaceutyczny, który jest rozpraszany na drobne cząstki pod wpływem uderzenia wytwarzanego przez powietrze i rozpraszany w powietrzu, natomiast tor przepływu inhalacyjnego (100q,100r) jest utworzony od wewnętrznej strony korpusu głównego (100a), ustnika (100b) i naczynia (100c) i tor przepływu inhalacyjnego (100q,100r) jest dostosowany do przepływu powietrza z zewnątrz zawierającego drobne cząstki preparatu farmaceutycznego od naczynia (100c) w kierunku ustnika (100b).
11. 11. Inhalator według zastrz. 10, znamienny tym, że wlot powietrza (100k) jest ukształtowany pomiędzy korpusem głównym (100a) i naczyniem (100c) za pomocą wycięcia (100m) usytuowanego na końcu korpusu głównego (100a), a pomocniczy tor przepływu (100h) jest ukształtowany pomiędzy ustnikiem (100b) i separatorem (100e) za pomocą wgłębienia (100g) znajdującego się na zewnętrznej powierzchni obwodowej separatora (100e).
12. 12. Inhalator według zastrz. 10, znamienny tym, że tor przepływu inhalacyjnego (100q) ma taką pojemność, że generowane powietrzem uderzenie może być wywierane na kompozycję farmaceutyczną przez powietrze z zewnątrz, które jest dostarczane z otworu wlotowego powietrza (100k) do toru przepływu inhalacyjnego (100q) usytuowanego przed separatorem (100e) przez powietrze inhalowane przez użytkownika.
13. 13. Inhalator według zastrz. 10, znamienny tym, że pomocniczy tor przepływu (100h) ma wylot powietrza (100j), który jest otwarty do toru przepływu inhalacyjnego (100r) ustnika (100b) i wylot powietrza (100j) jest usytuowany w takim położeniu, że przepływ powietrza z zewnątrz z wylotu powietrza (100j) jest inhalowany do ust użytkownika bez przechodzenia przez otwór (100f) separatora (100e).