PL208005B1 - Proszkowa kompozycja do odbarwiania ludzkich włókien keratynowych, jej zastosowanie i sposób wytwarzania, sposób odbarwiania ludzkich włókien keratynowych oraz wieloprzedziałowy zestaw - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest proszkowa kompozycja do odbarwiania ludzkich włókien keratynowych, w szczególności włosów, obejmująca, w środowisku odpowiednim do odbarwiania, co najmniej jedną sól nadtlenową i co najmniej jeden amfifilowy polimer niejonowy i/lub anionowy, zawierający co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, jej zastosowanie i sposób wytwarzania. Przedmiotem wynalazku jest także sposób odbarwiania ludzkich włókien keratynowych przy użyciu tej kompozycji, a także wieloprzedziałowy zestaw do odbarwiania ludzkich włókien keratynowych.

Odbarwianie ludzkich włókien keratynowych, a w szczególności włosów, odbywa się przez utlenianie pigmentu „melaniny co daje w efekcie rozpuszczenie i częściowe lub całkowite usunięcie tego pigmentu.

Do odbarwiania włosów stosuje się zazwyczaj proszki odbarwiające zawierające reagent nadtlenowy taki jak nadsiarczany, nadborany i nadwęglany amonu lub metali alkalicznych, które łączy się podczas użycia z wodną kompozycją nadtlenku wodoru.

Ponieważ sole nadtlenowe i nadtlenek wodoru są stosunkowo trwałe w środowisku kwaśnym, często konieczna jest ich aktywacja przy zasadowym pH, aby doprowadzić do odpowiedniego wytwarzania tlenu. Dodaje się więc do proszków odbarwiających związki alkaliczne, takie jak mocznik, sole amonowe (chlorek siarczan, fosforan lub azotan amonu) i krzemiany, fosforany lub węglany metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, a zwłaszcza metakrzemiany metali alkalicznych.

We fryzjerstwie wodna kompozycja nadtlenku wodoru nie powinna mieć miana wyższego niż 40 objętości.

Tymczasem w salonach fryzjerskich niektórzy fryzjerzy, aby zwiększyć moc odbarwiającą proszkowych kompozycji odbarwiających mogliby próbować stosować roztwory wody utlenionej, które nie są przeznaczone do zastosowania w kosmetyce i które mają miano wyższe niż 40 objętości.

Takie praktyki byłyby oczywiście niebezpieczne i szkodziłyby komfortowi i bezpieczeństwu klienta; dlatego też Zgłaszający poszukiwał środków, które przeszkodziłyby podobnym praktykom.

Zgłaszający poszukiwał więc nowego proszku odbarwiającego, który nie może być stosowany z wodnymi kompozycjami wody utlenionej o wysokim mianie (wyższym niż 40 obję tości).

Wiadomo, że proszki odbarwiające przy stosowaniu, transportowaniu czy przechowywaniu mają tendencję do pylenia; ponieważ związki, które wchodzą w skład proszków (nadsiarczany i krzemiany alkaliczne) są agresywne i mogą drażnić oczy, drogi oddechowe i błony śluzowe, proponowano już obniżenie poziomu pyłu przez osadzenie na proszku, w procesie rozpylania, różnych związków zasadniczo nierozpuszczalnych w wodzie, takich jak na przykład oleje lub ciekłe woski, które pokrywają cząstki proszku, zbrylając je w cząstki o większym rozmiarze. Ten proces opisany jest w patencie EP-560088.

W celu zmniejszenia ilości pyłu Zgłaszający proponował uprzednio także zastosowanie bezwodnych, ciekłych polimerów, które są rozpuszczalne w wodzie w temperaturze pokojowej, takich jak polimery wybrane spośród glikoli polietylenowych lub glikoli polipropylenowych (patent francuski nr 2 716 804), lub blokowych i/lub bezładnych polimerów liniowych typu polioksyetylen/polioksypropylen (patent EP 663 205).

Ponadto, aby środek odbarwiający po nałożeniu na włosy nie ściekał na twarz lub poza obszary, które mają być odbarwione, powszechnie stosuje się zagęszczanie lub żelowanie kompozycji do odbarwiania typowymi zagęstnikami, takimi jak polimery zagęszczające rozpuszczalne w wodzie, jak na przykład pochodne celulozy, pochodne skrobi, usieciowany kwas poliakrylowy, alginiany lub alternatywnie zagęszczającymi krzemionkami.

Ponieważ typowe zagęstniki powodują spadek lepkości kompozycji odbarwiających w czasie, Zgłaszający zaproponował ostatnio, w patencie francuskim nr 2 788 974 zastosowanie układu zagęszczającego, który umożliwia utrzymanie wysokiej lepkości w czasie niezbędnym do uzyskania żądanego odbarwienia, i który oparty jest na połączeniu typowego zagęstnika rozpuszczalnego w wodzie z amfifilowym polimerem niejonowym zawierającym co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy.

Ponadto, ponieważ zabieg odbarwiania jest często agresywny i prowadzi do złych właściwości kosmetycznych włosów, takich jak trudne rozczesywanie, nieprzyjemne odczucie w dotyku lub też szorstkość i zmatowienie, a zwłaszcza degradacja włókien, Zgłaszający zaproponował we francuskim patencie nr 2 788 976 znaczne ograniczenie tej degradacji przez zastosowanie kombinacji amfifilowych polimerów niejonowych i/lub anionowych i substantywnych polimerów kationowych lub amfoterycznych.

PL 208 005 B1

W dokumencie EP 1 023 891 Zgłaszający ujawnił bezwodne kompozycje do odbarwiania włókien keratynowych, zawierające czynnik alkaliczny, sól nadtlenową, amfifilowy polimer anionowy i/lub niejonowy o co najmniej jednym łańcuchu tłuszczowym oraz co najmniej jeden substantywny polimer kationowy lub amfoteryczny.

Natomiast w dokumencie Fr 2767473 Zgłaszający zaproponował nowe kompozycje o ulepszonych właściwościach kosmetycznych zawierające polioksyetylenowany silikon zawierający grupy aminowe oraz środek kondycjonujący, którym może być poli-a-olefina.

Obecnie, po przeprowadzeniu znaczących badań w tym zakresie, Zgłaszający opracował nowy proszek odbarwiający, trwały podczas przechowywania i taki, który może być mieszany tylko z wodnymi kompozycjami nadtlenku wodoru o mianie nie wyższym niż 40 objętości, z wytworzeniem kompozycji odbarwiających gotowych do użycia, homogenicznych i trwałych, które są łatwe w nanoszeniu, nie spływają ani też nie dyfundują na inne obszary włosów, których odbarwienie nie jest pożądane, i które podnoszą intensywność i jednorodność odbarwiania i jednocześnie nie powodują szorstkości włosów.

Innymi słowy, Zgłaszający stwierdził, że mieszaniny nowego proszku odbarwiającego według wynalazku z wodnymi kompozycjami nadtlenku wodoru o mianie wyższym niż 40 objętości są niejednorodne i nietrwałe, nie umożliwiają łatwego, precyzyjnego nakładania bez ściekania, dyfundują na inne obszary włosów głowy, których odbarwienie nie jest pożądane; ponadto dają one niejednorodny efekt odbarwienia włosów i powodują, że włosy są szorstkie.

Nowy proszek odbarwiający według niniejszego wynalazku jest bezwodny i ma ponadto tę zaletę, że jest nielotny, to znaczy nie pyli się, innymi słowy, rozkład wielkości cząstek jest taki, że zawartość wagowa cząstek o wielkości równej lub mniejszej 65 μm (zawartość pyłu) jest zazwyczaj mniejsza lub równa 5%, korzystnie mniejsza niż 2%, i jeszcze bardziej korzystnie mniejsza niż 1%.

Te stwierdzenia stanowią podstawę niniejszego wynalazku.

Przedmiotem wynalazku jest więc proszkowa kompozycja do odbarwiania ludzkich włókien keratynowych, w szczególności włosów, zawierająca w środowisku odpowiednim do odbarwiania co najmniej jedną sól nadtlenową i co najmniej jeden amfifilowy polimer niejonowy i/lub anionowy zawierający co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, która charakteryzuje się tym, że zawiera ponadto co najmniej jeden polidecen o wzorze C10nH[(20n)+2], w którym n jest w zakresie od 3 do 9, a korzystnie od 3 do 7, w ilości mniejszej niż 10% wagowych, korzystnie mniejszej niż 5% wagowych, a jeszcze bardziej korzystnie w zakresie od 0,5 do 2% wagowych.

Ponadto, przedmiotem wynalazku jest zastosowanie kompozycji proszkowej określonej powyżej do wytwarzania kompozycji gotowej do użycia, przeznaczonej do odbarwiania ludzkich włókien keratynowych, w szczególności włosów, przez mieszanie podczas użycia powyższej kompozycji proszkowej z wodną kompozycją nadtlenku wodoru o mianie nie wyższym niż 40 objętości.

Dla celów wynalazku, przez „kompozycję gotową do użycia należy rozumieć kompozycję gotową do nanoszenia na włókna keratynowe, to znaczy, że jest ona wynikiem ręcznego mieszania kompozycji proszkowej i wodnej kompozycji nadtlenku wodoru.

Dla celów wynalazku, przez „bezwodny należy rozumieć proszek, w którym zawartość wody jest mniejsza niż 5%, korzystnie mniejsza niż 1%, a jeszcze bardziej korzystnie mniejsza niż 0,5% wagowych.

Ponadto, przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania proszkowej kompozycji określonej powyżej, który obejmuje mieszanie w temperaturze otoczenia, tj. około 25°C, jednego lub więcej polidecenów określonych powyżej, z wytworzoną uprzednio mieszaniną innych składników proszkowej kompozycji.

Kolejnym przedmiotem wynalazku jest sposób odbarwiania ludzkich włókien keratynowych, w szczególności włosów, który obejmuje mieszanie, podczas użycia, proszkowej kompozycji określonej powyżej, z wodną kompozycją nadtlenku wodoru, która ma miano nie wyższe niż 40 objętości, taką, jak określona powyżej, nałożenie odbarwiającej kompozycji gotowej do użycia, wytworzonej w ten sposób, na ludzkie włókna keratynowe suche lub wilgotne, na miejsca przeznaczone do odbarwienia i pozostawienie kompozycji na czas ekspozycji, korzystnie w zakresie około 1-60 minut, a bardziej korzystnie około 10-45 minut, następnie spłukanie włókien keratynowych, po czym ewentualnie umycie ich szamponem, ponowne spłukanie i wysuszenie.

W zakres wynalazku wchodzi również wieloprzedziałowy zestaw do odbarwiania ludzkich włókien keratynowych, w szczególności włosów, który zawiera co najmniej dwa przedziały, z których

PL 208 005 B1 pierwszy zawiera opisaną powyżej kompozycję proszkową, a drugi zawiera wodną kompozycję nadtlenku wodoru, która ma miano nie wyższe niż 40 objętości.

Inne cechy charakterystyczne, aspekty, zalety i cele wynalazku będą bardziej jasne po zapoznaniu się z opisem i następującymi przykładami.

Amfifilowe polimery niejonowe zawierające co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy

Wyżej określone polimery korzystnie są wybrane spośród następujących:

-(1) celulozy modyfikowane grupami zawierającymi co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy; jako przykład można podać:

- hydroksyetylocelulozy modyfikowane grupami zawierającymi co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, takimi jak grupy alkilowe, aryloalkilowe, alkiloarylowe lub ich mieszaniny, i w których grupy alkilowe korzystnie zawierają C8-C22, takie jak NATROSOL PLUS GRADE 330 CS^® (C16alkile) sprzedawany przez firmę AQUALON, lub BERMOCOLL EHM 100^® sprzedawany przez firmę BEROL NOBEL,

- celulozy modyfikowane grupami eteru alkilofenylowego glikolu polialkilenowego, takie jak AMERCELL POLYMER HM-1500^® (eter nonylofenylowy glikolu polietylenowego (15)) sprzedawany przez firmę AMERCHOL;

-(2) hydroksypropyloguary modyfikowane grupami zawierającymi co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy C8-C22 takie jak produkt JAGUAR^®XC-95/3 (łańcuch C14alkilowy) sprzedawany przez firmę RHODIA, produkt ESAFLOR^®HM 22 (łańcuch C22alkilowy) sprzedawany przez firmę LAMBERTI, produkty RE210-18^® (łańcuch C14alkilowy) i produkt RE205-1^® (łańcuch C20alkilowy) sprzedawany przez firmę RHONE POULENC;

-(3) kopolimery winylopirolidonu i monomerów hydrofobowych zawierające łańcuch tłuszczowy, z których można podać jako przykład:

- produkty ANTARON^®V216 lub GANEX^®V216 (kopolimer winylopirolidon/heksadecen) sprzedawane przez firmę I.S.P.

- produkty ANTARON^®V220 lub GANEX^®V220 (kopolimer winylopirolidon/eikozen) sprzedawane przez firmę I.S.P.

-(4) kopolimery metakrylanów lub akrylanów C1-C6alkilowych i monomerów amfifilowych zawierających co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy;

-(5) kopolimery metakrylanów lub akrylanów hydrofilowych i monomerów hydrofobowych zawierających co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, takie jak na przykład kopolimer metakrylan glikolu polietylenowego/metakrylan laurylu;

-(6) polimery ze szkieletem eteroaminoplastu zawierające co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, takie jak związki PURE THIX^® sprzedawane przez firmę SUD-CHEMIE;

-(7) polieteropoliuretany zawierające w łańcuchu zarówno bloki hydrofilowe zwykle polioksyetylenowe i bloki hydrofobowe, które mogą mieć same sekwencje alifatyczne i/lub sekwencje cykloalifatyczne i/lub aromatyczne.

Korzystnie polieteropoliuretany zawierają co najmniej dwa łańcuchy lipofilowe węglowodorowe, zawierające 6-30 atomów węgla, rozdzielone blokiem hydrofilowym, przy czym łańcuchy węglowodorowe mogą być łańcuchami bocznymi lub łańcuchami na końcu bloku hydrofilowego. Zwłaszcza może to być jeden lub więcej łańcuchów bocznych. Ponadto polimer może zawierać łańcuch węglowodorowy przy jednym lub obu końcach bloku hydrofilowego.

Polieteropoliuretany mogą być multiblokowe, szczególnie triblokowe. Bloki hydrofobowe mogą być obecne przy każdym końcu łańcucha (na przykład: kopolimer triblokowy zawierający centralny blok hydrofilowy) lub mogą być rozmieszczone zarówno na końcach, jak i w łańcuchu (na przykład kopolimer multi-blokowy). Te same polimery mogą być także polimerami szczepionymi lub polimerami typu gęstej gwiazdy.

Polieteropoliuretany niejonowe z łańcuchem tłuszczowym mogą stanowić kopolimery triblokowe, w których blok hydrofilowy jest łańcuchem polioksyetylenowanym zawierającym od 50 do 1000 grup oksyetylenowych. Polieteropoliuretany niejonowe zawierają wiązanie uretanowe między blokami hydrofilowymi, stąd też ich nazwa.

Polieteropoliuretany niejonowe z łańcuchem tłuszczowym obejmują również takie związki, w których bloki hydrofilowe są związane z blokami lipofilowymi innymi wiązaniami chemicznymi.

Jako przykłady polieteropoliuretanów niejonowych z łańcuchem tłuszczowym stosowanych w wynalazku można podać Ser-Ad FR FX 1100^® firmy SERVO DELDEN, który jest kopolimerem znanym pod europejską i amerykańską nazwą INCI „Steareth-100/PEG-136/HMDI Copolimer.

PL 208 005 B1

Można także stosować Rheolate^®205, który zawiera mocznikową grupę funkcyjną, sprzedawany przez firmę RHEOX lub też Rheolate^®208, 204 lub 212, jak też Acrysol^®RM 184.

Można także wymienić ELFACOS^® T210 z łańcuchem C12-14alkilowym i ELFACOS^® T212 z łańcuchem C18allkilowym firmy AKZO.

Polieteropoliuretany stosowane w niniejszym wynalazku są, w szczególności, polieteropoliuretanami opisanymi w artykule G. Fonnum, J. Bakke i Fk. Hansen - Colloid Polym. Sci 271, 380-389 (1993).

Szczególnie korzystne są polieteropoliuretany zawierające co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy o C10 do C20 i hydroksypropyloguary modyfikowane grupami zawierającymi co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy o C8 do C22.

Amfifilowe polimery anionowe zawierające co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy

Amfifilowe polimery anionowe zawierające co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, stosowane w niniejszym wynalazku, są polimerami usieciowanymi lub nieusieciowanymi, zawierającymi:

- hydrofilowe jednostki pochodzące od jednego lub więcej monomerów zawierających wolną grupę kwasu karboksylowego z nienasyceniem etylenowym lub częściowo lub całkowicie zobojętnioną grupę sulfonową, i

- hydrofobowe jednostki pochodzące od jednego lub więcej monomerów zawierających boczny łańcuch hydrofobowy z nienasyceniem etylenowym, i ewentualnie

- jednostki sieciujące pochodzące od jednego lub więcej polinienasyconych monomerów.

-(I) Monomer lub monomery zawierające wolną grupę kwasu karboksylowego z nienasyceniem etylenowym wybrane są spośród kwasu etakrylowego, kwasu metakrylowego i kwasu akrylowego, korzystnie spośród kwasu metakrylowego, kwasu akrylowego i ich mieszanin.

Monomer lub monomery zawierające boczny łańcuch hydrofobowy z nienasyceniem etylenowym mogą stanowić (i) estry nienasyconych kwasów karboksylowych i alkoholi tłuszczowych lub (ii) etery allilowe alkoholi tłuszczowych.

(i) Estry nienasyconych kwasów karboksylowych i alkoholi tłuszczowych wybrane są spośród, na przykład, etakrylanów, metakrylanów i/lub akrylanów C10-30alkilowych, korzystnie C12-22alkilowych.

Obejmują one na przykład akrylan laurylu, akrylan stearylu, akrylan decylu, akrylan izodecylu, akrylan dodecylu, jak również odpowiednie metakrylany, to znaczy metakrylan laurylu, metakrylan stearylu, metakrylan decylu, metakrylan izodecylu oraz metakrylan dodecylu.

(ii) Etery allilowe alkoholi tłuszczowych, które tworzą jednostki hydrofobowe amfifilowych polimerów anionowych według niniejszego wynalazku odpowiadają wzorowi 1 przedstawionemu na rysunku, w którym R' oznacza atom wodoru lub CH3, B oznacza grupę etylenoksy, n oznacza 0 lub liczbę całkowitą od 1 do 100, R oznacza grupę węglowodorową wybraną spośród grup: alkilowej, aryloalkilowej, arylowej, alkiloarylowej i cykloalkilowej, które zawierają od 8 do 30 atomów węgla, korzystnie od 10 do 24, a jeszcze bardziej korzystnie od 12 do 18 atomów węgla. W szczególnie korzystnej jednostce o wzorze 1 R' oznacza atom wodoru, n jest równe 10, a R oznacza grupę (C18)stearylową.

Monomer sieciujący jest związkiem zawierającym co najmniej dwa podwójne niesprzężone wiązania ulegające polimeryzacji. Jako przykład można podać ftalan diallilu, (met)akrylan allilu, diwinylobenzen, dimetakrylan glikolu polietylenowego, metylenobisakryloamid, poliallilosacharozę lub poliallilopentaerytritol.

Amfifilowe polimery anionowe opisane powyżej, jak też ich wytwarzanie opisane są na przykład w patentach USA nr nr 3 915 921 i 4 509 949 (kopolimery kwasu (met)akrylowego i (met)akrylanów C10-30alkilowych, lub w patencie EP-0216479 B2 (kopolimery kwasu (met)akrylowego i eterów allilowych alkoholi tłuszczowych).

Jako przykład korzystnych polimerów można wymienić:

- usieciowane polimery kwasu akrylowego i metakrylanu C10-30 alkilowego, takie jak CARBOPOL^® ETD-2020 sprzedawany przez firmę GOODRICH;

- usieciowane polimery kwasu akrylowego i akrylanu C10-30 alkilowego, takie jak polimery sprzedawane pod nazwą CARBOPOL^® 1382, PEMULEN^® TR1, PEMULEN^® TR2 przez firmę GOODRICH;

- terpolimer kwas metakrylowy/akrylan etylu/oksyetylenowany metakrylan stearylu (55/35/10);

- terpolimer kwas (met)akrylowy/akrylan etylu/ oksyetylenowany 25 EO metakrylan behenylu, i

- usieciowany terpolimer kwas metakrylowy/akrylan etylu/eter allilowy steareth-10.

-(II) Polimery amfifilowe zawierające jako jednostki hydrofilowe co najmniej jeden monomer z nienasyceniem etylenowym z grupą sulfonową, wolną lub częściowo lub całkowicie zobojętnioną i co najmniej jedną jednostkę hydrofobową, opisane są na przykład we francuskich zgłoszeniach patento6

PL 208 005 B1 wych Zgłaszającego nr 0016954 i 0100328, których treść stanowi integralną część niniejszego wynalazku.

Spośród nich szczególnie wymienić można:

kopolimer kwas 2-akryloamido-2-metylopropanosulfonowy (AMPS)/n-dodecyloakryloamid zobojętniony wodorotlenkiem sodu, kopolimer usieciowany metylenobisakryloamidem składający się z 75% wagowych jednostek AMPS zobojętnionych NH3 i 25% wagowych jednostek akrylanowych GENAPOL^® T-250, kopolimer usieciowany metakrylanem allilu składający się z 90% wagowych jednostek AMPS zobojętnionych NH3 i 10% wagowych jednostek metakrylanowych GENAPOL^® T-250, lub kopolimer usieciowany metakrylanem allilu składający się z 80% wagowych jednostek AMPS zobojętnionych NH3 i 20% wagowych jednostek metakrylanowych GENAPOL^® T-250.

W proszku odbarwiającym według wynalazku polimer lub polimery amfifilowe niejonowe i/lub anionowe, które zawierają co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy mogą być obecne w ilości około 0,01 do 30% wagowych, a korzystnie około 0,01 do 15% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru odbarwiającej kompozycji proszkowej.

Polideceny o wzorze C_10nH[(_20n)+₂], w którym n jest w zakresie od 3 do 9

Związki te odpowiadają definicji „polidecenu wg słownika CTFA wyd. 7, 1997 Cosmetic, Toiletry and Fragrance Asociation, USA, jak też definicji INCI w USA i w Europie.

Są to produkty uwodornienia poli-1-decenów.

Spośród tych związków, szczególnie korzystne do stosowania w niniejszym wynalazku są związki, we wzorze których n oznacza liczbę w zakresie od 3 do 7.

Przykładowo można wskazać, jako szczególnie korzystny, produkt SILKFLO^® 366 NF POLYDECENE sprzedawany przez firmę AMOCO CHEMICAL.

W proszkowej kompozycji do odbarwiania według wynalazku polidecen lub polideceny obecne są w ilości mniejszej niż 10% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru nielotnego proszku, korzystnie w ilości mniejszej niż 5% wagowych, a jeszcze bardziej korzystnie w zakresie około 0,5-2% wagowych.

Sole nadtlenowe

Jak wskazano powyżej, sole nadtlenowe wybrane są spośród nadsiarczanów, nadboranów i nadwęglanów amonu lub metali alkalicznych, jak też nadtlenku magnezu i mieszanin tych związków.

Korzystnie stosuje się nadsiarczany, a spośród nadsiarczanów zasadniczo nadsiarczany sodu i potasu.

W kompozycji proszkowej do odbarwiania według wynalazku sól lub sole nadtlenowe mogą być obecne w ilości w zakresie około 20 do 70% wagowych, a korzystnie około 30-60% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru opisanej kompozycji proszkowej.

Środki alkalizujące

Opisane wcześniej środki alkalizujące (mocznik, krzemiany, fosforany lub węglany metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, a zwłaszcza metakrzemiany metali alkalicznych, lub prekursory amoniaku, takie jak sole amonowe) mogą być obecne w bezwodnym proszku do odbarwiania w ilości w zakresie około 0,01 do 40% wagowych, a korzystnie około 0,1-30% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru proszku odbarwiającego.

Alternatywnie, środki te mogą być obecne w kompozycji wodnej do zmieszania, podczas użycia, z wodną kompozycją nadtlenku wodoru.

Polimery zagęszczające rozpuszczalne w wodzie

Ponadto, proszkowa kompozycja do odbarwiania według niniejszego wynalazku może zawierać powyższe polimery.

Zgodnie z wynalazkiem, polimery te obejmują dowolne polimery rozpuszczalne w wodzie syntetyczne lub naturalne stosowane zazwyczaj w kosmetyce i inne niż amfifilowe polimery niejonowe i/lub anionowe, stosowane w niniejszym wynalazku, zawierające co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy.

Jako przykład polimerów syntetycznych można podać poliwinylopirolidon, kwas poliakrylowy, poliakryloamid, kwas poli(2-akryloamidopropanosulfonowy) nieusieciowany, jak na przykład produkt pod nazwą SIMULGEL EG^® sprzedawany przez firmę SEPPIC, kwas poli(2-akryloamido-2-metylopropanosulfonowy) usieciowany, kwas poli(2-akryloamido-2-metylopropano-sulfonowy) usieciowany i częściowo zobojętniony amoniakiem sprzedawany przez firmę KLARIANT pod nazwą HOSTACERIN AMPS^®, zagęszczające mieszaniny synergiczne kwasu poli(2-akryloamido-2-metylopropanosulfonowego) nieusieciowanego z eterami hydroksyalkilocelulozy lub z poli(tlenkiem etylenu) jak opisane w patencie USA-4540510, zagęszczające mieszaniny synergiczne kwasu poli(met)akryPL 208 005 B1 loamido(C1-C4)alkilosulfonowego, korzystnie usieciowanego, z usieciowanym kopolimerem bezwodnika maleinowego i eteru (C1-C5)alkilowowinylowego, takie jak mieszanina HOSTACERIN AMPS^®/STABILEZE QM^® (firmy ISP) i takie jak opisane we francuskim zgłoszeniu patentowym Zgłaszającego nr 0014416.

Polimery zagęszczające pochodzenia naturalnego, które można stosować zgodnie z wynalazkiem, stanowią korzystnie polimery zawierające co najmniej jedną jednostkę cukrową, a mianowicie: niejonowe gumy guarowe, gumy biopolisacharydowe pochodzenia mikrobiologicznego, takie jak skleroglukan lub ksantan; gumy pochodzące z eksudatów roślinnych, takie jak guma arabska, ghatti, karaya, tragaktanta, karagenianowa, agar i guma karobowa; pektyny; alginiany, skrobie; hydroksy (C1-C6)alkilocelulozy i karboksy (C1-C6)alkilocelulozy.

Dla celów wynalazku, przez „jednostkę cukrową należy rozumieć resztę monosacharydową (tj. monosacharyd lub glukozyd lub cukier prosty) lub resztę oligosacharydową (krótkie łańcuchy utworzone w wyniku związania jednostek monosacharydowych, które mogą być różne) lub resztę polisacharydową [długie łańcuchy utworzone z jednostek monosacharydowych, które mogą być różne, tj. poliglikozydy (homopoliglikozydy lub heteropoliglikozydy)]. Jednostki sacharydowe mogą być także podstawione grupami: alkilową, hydroksyalkilową, alkoksylową, acyloksylową, lub karboksylową, przy czym grupy alkilowe, zawierają 1-4 atomów węgla.

Niejonowe gumy guarowe mogą być modyfikowane lub niemodyfikowane.

Niemodyfikowane gumy guarowe stanowią na przykład produkty sprzedawane pod nazwą GUARGEL^® D/15 przez firmę GOODRICH, VIDOGUM^® GH 175 przez firmę UNIPECTINE, i pod nazwą MEYPROGUAR 50^® i JAGUAR^® C przez firmę MEYHALL.

Niejonowe, modyfikowane gumy guarowe stanowią zwłaszcza gumy modyfikowane grupami (C1-C6)hydroksyalkilowymi.

Spośród grup hydroksyalkilowych jako przykład można podać grupy hydroksymetylowe, hydroksyetylowe, hydroksypropylowe i hydroksybutylowe.

Gumy guarowe są dobrze znane w stanie techniki i można je na przykład wytworzyć w reakcji odpowiednich tlenków alkilenowych, takich jak na przykład tlenki propylenu, z gumą guarową, w celu otrzymania guarowej gumy modyfikowanej grupami hydroksypropylowymi.

Stopień hydroksyalkilacji, który odpowiada liczbie cząsteczek tlenku alkilenowego zużytych przez liczbę wolnych funkcyjnych grup hydroksylowych obecnych w gumie guarowej jest korzystnie w zakresie od 0,4 do 1,2.

Takie niejonowe gumy guarowe ewentualnie modyfikowane grupami hydroksyalkilowymi są, na przykład, sprzedawane pod nazwą handlową JAGUAR^® HP8, JAGUAR^® HP60 i JAGUAR^® HP120, JAGUAR^® DC 293 i JAGUAR^® HP 105 przez firmę RHONE POULENC (MEYHALL) lub pod nazwą GALACTASOL© 4H4FD2 przez firmę AQUALON.

Gumy biopolisaharydowe pochodzenia mikrobiologicznego, takie jak skleroglukan lub ksantan, gumy pochodzenia roślinnego, takie jak guma arabska, ghatti, karaya, tragakanta, guma karagenianowa, agar i guma karobowa, hydroksyalkilocelulozy i karboksymetylocelulozy, pektyny, alginiany i skrobie są dobrze znane specjalistom i opisane szczególnie w książce Roberta L.Davidsona, zatytułowanej „Handbook of Water soluble gums and resins, wydanej przez Mc Graw Hill Book Company (1980).

_®

Spośród tych gum skleroglukany sprzedawane są jako produkty pod nazwą ACTIGUM^® przez firmę SANOFI BIO INDUSTRIES, a zwłaszcza ACTIGUM^® CS 11 i pod nazwą AMIGEL^® przez firmę ALBAN MULLER INTERNATIONAL. Można stosować także inne skleroglukany, takie jak skleroglukan traktowany glioksalem opisany we francuskim zgłoszeniu patentowym nr 2633940.

Ksantany sprzedawane są jako produkty pod nazwą KELTROL^®, KELTROL^® T, KELTROL^® TF, KELTROL^® BT, KELTROL^® RD, KELTROL^® CG przez firmę NUTRSWEET KELCO, lub pod nazwą RHODICARE^® S, RHODICARE^® H przez firmę RHODIA CHIMIE.

Spośród pochodnych skrobi jako przykład podać można produkt sprzedawany pod nazwą PRIMOGEL^® przez firmę AVEBE.

Hydroksy(C1-C6)alkilocelulozy stanowią w szczególności hydroksyetylocelulozy, takie jak produkty sprzedawane pod nazwą CELLOSIZE^® QP3L, CELLOSIZE^® QP4400H, CELLOSIZE^® QP30000H, CELLOSIZE^® HEC30000A, CELLOSIZE^® POLYMER PCG10, przez firmę AMERCHOL, lub NATROSOL^® 250HHR, NATROSOL^® 250MR NATROSOL^® 250M NATROSOL^® 250HHXR NATROSOL^® 250HHX, NATROSOL^® 250HR NATROSOL^® HX, przez firmę HERCULES, lub też TYLOSE^® H1000 przez firmę HOECHST.

PL 208 005 B1

Hydroksy(C1-C6)alkilocelulozy stanowią w szczególności hydroksypropylocelulozy, takie jak produkty sprzedawane pod nazwą KLUCEL^® EF, KLUCEL^® H, KLUCEL^® LHF, KLUCEL^® MF, KLUCEL^® G, przez firmę AQUALON.

Spośród karboksy(C1-C6)alkiloceluloz korzystnie stosuje się karboksymetylocelulozę, na przykład sprzedawaną w postaci produktów pod nazwą BLANOSE^® 7M8/SF, BLANOSE^® RAFFINEE 7M, BLANOSE^® 7LF, BLANOSE^® 7MF, BLANOSE^® 9M31F, BLANOSE^® 12M31XP, BLANOSE^® 12M31P, BLANOSE^® 9M31XF, BLANOSE^® 7H, BLANOSE^® 7M31, BLANOSE^® 7H3SXF, przez firmę AQUALON, lub też AQUASORB^® A500 i AMBERGUM^® 1221 sprzedawane przez firmę HERCULES, lub też CELLOGEN^® HP810A i CELLOGEN^® HP6HS9, przez firmę MONTELLO, lub też PRIMELLOSE^® przez firmę AVEBE.

Zagęszczające polimery rozpuszczalne w wodzie, gdy są obecne w proszkowych kompozycjach według niniejszego wynalazku, są zawarte w ilości mniejszej lub równej 5% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru opisanej kompozycji, a korzystnie w ilości mniejszej lub równej 3% wagowych.

Inne dodatki

Do bezwodnego proszku odbarwiającego, który podczas przechowywania może ulec degradacji pod wpływem wilgoci otoczenia, można dodać pochłaniacze wilgoci, takie jak, na przykład, krzemionki, na przykład krzemionka koloidalna, krzemionka prażona o charakterze hydrofobowym lub hydrofilowym, w ilości mniejszej lub równej 3% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru kompozycji odbarwiającej.

Proszek odbarwiający według wynalazku może także zawierać wypełniacze takie jak glinki, środki wiążące, takie jak winylopirolidon, substancje smarujące, takie jak stearyniany poliolowe lub stearyniany metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, jak też środki kontrolujące wydzielanie tlenu, takie jak węglan lub tlenek magnezu, barwniki lub środki matujące takie jak tlenki tytanu lub alternatywnie środki powierzchniowo czynne anionowe, niejonowe lub amfoteryczne.

Proszek odbarwiający według wynalazku może także zawierać kondycjonujące, bezwodne polimery kationowe lub amfoteryczne dobrze znane specjalistom i opisane we francuskim patencie nr 2788974 i 2788976, oraz polimery opisane poniżej.

Polimery kationowe

Dla celów niniejszego wynalazku, wyrażenie „polimer kationowy oznacza każdy polimer, który zawiera grupy kationowe i/lub grupy, które mogą być zjonizowane do grup kationowych. Polimery kationowe stosowane w niniejszym wynalazku mogą być wybrane spośród wszystkich polimerów znanych dotąd jako polimery, które polepszają właściwości kosmetyczne włosów, a w szczególności spośród polimerów opisanych w zgłoszeniu patentowym EP-A-337 354 i we francuskich patentach FR-2 270 846, 2 383 660, 2 598 611, 2 470 596 i 2 519 863.

Korzystnie polimery kationowe są wybrane spośród polimerów, które zawierają jednostki z pierwszorzędowymi, drugorzędowymi, trzecio- i/lub czwartorzędowymi grupami aminowymi, które mogą stanowić część głównego łańcucha polimerowego lub też mogą być podstawnikiem bocznym, bezpośrednio połączonym z łańcuchem głównym.

Stosowane polimery kationowe mają zazwyczaj średni liczbowo ciężar cząsteczkowy w zakresie około 500 do około 5-10⁶, a korzystnie w zakresie około 10³ do około 3-10⁶.

Spośród polimerów kationowych można zwłaszcza wymienić polimery typu poliaminy, poliaminoamidu i czwartorzędowe polimery amoniowe.

Są to znane produkty, opisane zwłaszcza we francuskich patentach nr 2 505 348 lub 2 542 997. Spośród powyższych polimerów można wymienić:

(1) Homopolimery lub kopolimery pochodzące od estrów lub amidów akrylowych lub metakrylowych i zawierające co najmniej jedną z jednostek o wzorze I, II, III lub IV, w których

R3, takie same lub różne, oznaczają atom wodoru lub grupę CH3;

A, takie same lub różne, oznaczają grupę alkilową, liniową lub rozgałęzioną, zawierającą 1-6 atomów węgla, korzystnie 2 lub 3 atomy węgla lub grupę hydroksyalkilową zawierającą 1-4 atomów węgla;

R4, R5, R6, takie same lub różne, oznaczają grupę alkilową zawierającą 1-18 atomów węgla lub grupę benzylową, a korzystnie grupę alkilową zawierającą 1-6 atomów węgla;

R1 i R2, takie same lub różne, oznaczają wodór lub grupę alkilową zawierającą 1-6 atomów węgla, a korzystnie grupę metylową lub etylową;

X oznacza anion pochodzący od kwasu nieorganicznego lub organicznego, taki jak anion metosiarczanowy lub halogenkowy, taki jak chlorkowy lub bromkowy.

PL 208 005 B1

Polimery z rodziny (1) mogą zawierać także jedną lub więcej jednostek pochodzących od komonomerów, które mogą być wybrane z rodziny akryloamidów, metakryloamidów, diacetonoakryloamidów, akryloamidów i metakryloamidów podstawionych przy azocie niższymi grupami (C1-C4)alkilowymi, kwasów akrylowych lub metakrylowych, lub ich estrów, winylolaktamów takich jak winylopirolidon lub winylokaprolaktam i estrów winylowych.

Tak więc spośród tych polimerów z rodziny (1) wymienić można:

- kopolimery akryloamidu i metakrylanu dimetyloaminoetylu czwartorzędowanego siarczanem dimetylu lub halogenkiem dimetylu;

- kopolimery akryloamidu i chlorku metakryloiloksyetylotrimetyloamoniowego opisane na przykład w zgłoszeniu patentowym EP-A-080976;

- kopolimery akryloamidu i metosiarczanu metakryloiloksyetylotrimetyloamoniowego;

- czwartorzędowane lub nieczwartorzędowane kopolimery winylopirolidon/akrylan lub metakrylan dialkiloaminoalkilowy. Polimery te opisane są dokładniej we francuskich patentach 2 077 143 i 2 393 573;

- terpolimery metakrylan dimetyloaminoetylu/winylokaprolaktam/winylopirolidon;

- kopolimery winylopirolidon/metakryloamidopropylodimetyloamina;

- i czwartorzędowane kopolimery winylopirolidon/dimetyloaminopropylometakryloamid.

(2) Pochodne eterów celulozy zawierające czwartorzędowe grupy amoniowe opisane we francuskim patencie 1 492 597. Polimery te są także zdefiniowane w słowniku CTFA jako czwartorzędowe pochodne amoniowe hydroksyetylocelulozy, które zostały poddane reakcji ze związkiem epoksydowym podstawionym grupą trimetyloamoniową.

(3) Kationowe pochodne celulozy, takie jak kopolimery celulozy lub pochodne celulozy szczepione rozpuszczalnym w wodzie monomerem czwartorzędowej soli amoniowej, opisane w szczególności w patencie USA 4 131 576, takie jak hydroksyalkilocelulozy, jak np. hydroksymetylo-, hydroksyetylo- lub hydroksypropylocelulozy szczepione zwłaszcza solą metakryloiloetylotrimetyloamoniową, metakryloamidopropylotrimetyloamoniową lub dimetylodialliloamoniową.

(4) Kationowe polisacharydy opisane zwłaszcza w patentach USA 3 589 578 i 4 031 307, takie jak gumy guarowe zawierające kationowe grupy trialkiloamoniowe. Stosuje się na przykład gumy guarowe modyfikowane solą (na przykład chlorkiem) 2,3-epoksypropylotrimetyloamoniową.

(5) Polimery złożone z jednostek piperazynylowych i dwuwartościowych grup alkilenowych lub hydroksyalkilenowych zawierających proste lub rozgałęzione łańcuchy ewentualnie przerwane atomem tlenu, siarki, azotu lub pierścieniem aromatycznym lub heterocyklicznym, jak również produkty utleniania i/lub czwartorzędowania tych polimerów. Polimery te są zwłaszcza opisane we francuskich patentach 2 162 025 i 2 280 361.

(6) Rozpuszczalne w wodzie poliaminoamidy wytworzone w szczególności przez polikondensację związku kwasowego z poliaminą; przy czym te poliaminoamidy mogą być usieciowane epihalogenohydryną, diepoksydem, dibezwodnikiem, dibezwodnikiem nienasyconym, pochodną bis-nienasyconą, bis-halogenohydryną, bis-azetydyną, bis-halogenoacylodiaminą, bis-halogenkiem alkilowym lub, alternatywnie, oligomerem wytworzonym przez reakcję związku difunkcyjnego, który jest reaktywny wobec bis-halogenohydryny, bis-azetydyny, bis-halogenoacylodiaminy, bis-halogenku alkilowego, epihalogenohydryny, diepoksydu lub pochodnej bis-nienasyconej, przy czym środek sieciujący stosuje się w ilości w zakresie od 0,025 do 0,35 mola na grupę aminową w poliaminoamidzie. Te poliaminoamidy mogą być alkilowane lub, jeżeli zawierają jedną lub więcej trzeciorzędowych grup aminowych, mogą być czwartorzędowane. Takie polimery są opisane we francuskich patentach nr nr 2 252 840 i 2 368 508.

(7) Pochodne poliaminoamidów wytworzone w reakcji kondensacji polialkilenopoliamin z kwasami polikarboksylowymi, po której przeprowadza się alkilowanie środkami difunkcyjnymi. Przykładowo można wymienić polimery kwasu adypinowego/dialkiloaminohydroksyalkilodialkilenotriaminy, w których grupa alkilowa zawiera od 1 do 4 atomów węgla i korzystnie oznacza metyl, etyl lub propyl. Takie polimery są opisane w patencie francuskim nr 1 583 363.

Wśród tych pochodnych w szczególności można wymienić polimery kwasu adypinowego/dimetyloaminohydroksypropylodietylenotriaminy.

(8) Polimery wytworzone przez reakcję polialkilenopoliaminy zawierające dwie pierwszorzędowe grupy aminowe i co najmniej jedną drugorzędową grupę aminową z kwasem dikarboksylowym wybranym spośród kwasu diglikolowego i nasyconych, alifatycznych kwasów dikarboksylowych zawierających 3 do 8 atomów węgla. Stosunek molowy polialkilenopoliaminy do kwasu dikarboksylowego jest

PL 208 005 B1 w zakresie od 0,8:1 do 1,4:1. Wytworzony poliaminoamid poddaje się reakcji z epichlorohydryn ą w stosunku molowym epichlorohydryny do drugorzę dowych grup aminowych w poliaminoamidzie w zakresie od 0,5:1 do 1,8:1. Takie polimery są opisane w patentach USA nr nr 3 227 615 i 2 961 347.

(9) Cyklopolimery alkilodialliloaminy lub dialkilodialliloamoniowe takie jak homopolimery lub kopolimery zawierające, jako główny składnik łańcucha, jednostki o wzorze V lub VI, w których k i t są równe 0 lub 1, a suma k+t równa jest 1; R9 oznacza atom wodoru lub grupę metylową; R7 i R8 niezależnie oznaczają grupę alkilową zawierającą od 1 do 8 atomów węgla, grupę hydroksyalkilową, w której grupa alkilowa korzystnie zawiera 1 do 5 atomów węgla, niż szą grupę amido (C1-C4)alkilową lub R7 i R8 razem z atomem azotu, z którym są związane mogą oznaczać grupy heterocykliczne takie jak piperydyl lub morfolinyl, przy czym R7 i R8 korzystnie oznaczają niezależnie grupę alkilową zawierającą od 1 do 4 atomów węgla; Y^- oznacza anion taki jak bromek, chlorek, octan, boran, cytrynian, winian, wodorosiarczan, wodorosiarczyn, siarczan lub fosforan. Takie polimery są opisane, w szczególności, w patencie francuskim nr 2 080 759 i w dodatkowym certyfikacie nr 2 190 406.

(10) Polimer czwartorzędowy diamoniowy zawierający powtarzające się jednostki o wzorze VII, w którym R10, R11, R12, i R13, identyczne lub róż ne, oznaczają grupy alifatyczne, alicykliczne lub aryloalifatyczne zawierające od 1 do 20 atomów węgla lub niższe grupy hydroksyalkiloalifatyczne lub alternatywnie, R10, R11, R12, i R13, razem lub oddzielnie, tworzą z atomami azotu, z którymi są związane, heterocykle ewentualnie zawierające drugi heteroatom inny niż atom azotu, lub alternatywnie, R10, R11, R12, i R13, oznaczają liniową lub rozgałęzioną grupę (C1-C6)alkilową, podstawioną grupą nitrylową, estrową, acylową lub amidową lub grupę -CO-O-R14-D lub -CO-NH-R14-D, w których R14 oznacza grupę alkilenową, a D oznacza czwartorzędową grupę amoniową;

A1 i B1 oznaczają grupy polimetylenowe zawierające od 2 do 20 atomów węgla, które mogą być liniowe lub rozgałęzione, nasycone lub nienasycone, i które mogą zawierać, dołączone lub włączone do głównego łańcucha jeden lub więcej pierścieni aromatycznych lub jeden lub więcej atomów tlenu lub siarki lub grup sulfotlenkowych, sulfonowych, disulfidowych, aminowych, alkiloaminowych, hydroksylowych, czwartorzędowych amoniowych, ureidowych, amidowych lub estrowych, a

X^- oznacza anion pochodzący od kwasu nieorganicznego lub organicznego;

A1, R10 i R12 razem z dwoma atomami azotu, z którymi są związane, mogą tworzyć pierścień piperazynowy, ponadto, gdy A1 oznacza liniową lub rozgałęzioną, nasyconą lub nienasyconą grupę alkilenową lub hydroksyaliklenową, B1 może także oznaczać grupę (CH2)n-CO-D-OC-(CH2)n-, w której n jest w zakresie 1-100, korzystnie 1-50, a D oznacza:

a) resztę glikolową o wzorze -O-Z-O, w którym Z oznacza liniową lub rozgałęzioną grupę węglowodorową lub grupę o jednym z następujących wzorów:

-(CH2-CH2-O)x-CH2-CH2

-[CH2-CH(CH3)-O]y-CH2-CH(CH3)w których x i y oznaczają liczbę cał kowitą od 1 do 4, która oznacza okreś lony konkretny stopień polimeryzacji lub dowolną liczbę od 1 do 4 oznaczającą średni stopień polimeryzacji;

b) resztę bis-drugorzędowej diaminy, taką jak pochodząca od piperazyny;

c) resztę bis-pierwszorzędowej diaminy o wzorze -NH-Y-NH-, w którym Y oznacza liniową lub rozgałęzioną grupę węglowodorową lub grupę dwuwartościową -CH2-CH2-S-S-CH2-CH2-;

d) grupę ureilenową o wzorze -NH-CO-NH-.

Korzystnie X^- oznacza anion, taki jak chlorek lub bromek.

Takie polimery zwykle mają liczbowo średni ciężar cząsteczkowy w zakresie 1000-100000. Polimery tego typu są w szczególności opisane we francuskich patentach nr nr 2 320 330,

270 846, 2 316 271, 2 336 434 i 2 413 907 i w patentach USA 2 273 780, 2 375 853, 2 388 614, 2 454 547, 3 206 462, 2 261 002, 2 271 378, 3 874 870, 4 001 432, 3 929 990, 3 966 904, 4 005 193, 4 025 617, 4 025 627, 4 025 653, 4 026 945 i 4 027 020.

Stosować można zwłaszcza polimery, które składają się z powtarzających się jednostek o wzorze VIII, w którym R10, R11, R12, i R13, identyczne lub różne, oznaczają grupę alkilową lub hydroksyalkilową zawierającą około 1-4 atomów węgla, n i p stanowią liczby całkowite w zakresie od około 2 do 20, a X^- oznacza anion pochodzący od kwasu nieorganicznego lub organicznego.

(11) Polimery poli(czwartorzędowe amoniowe) zawierające powtarzające się jednostki o wzorze IX, w którym p oznacza liczbę całkowitą w zakresie około 1 do 6, D może być nieobecne lub może oznaczać grupę -(CH2)r-CO-, w której r oznacza liczbę równą 4 lub 7, X^- oznacza anion.

PL 208 005 B1

Takie polimery można wytworzyć sposobami opisanymi w patentach USA nr nr 4 157 388, 4 702 906, 4 719 282. Są one opisane zwłaszcza w zgłoszeniu patentowym EP-A-122 324.

(12) Czwartorzędowe polimery winylopirolidonu i winyloimidazolu.

(13) Poliaminy takie jak produkt występujący w słowniku CTFA pod nazwą „POLYETHYLENEGLYCOL (15) TALLOW POLYAMINE.

(14) Usieciowane polimery soli metakryloiloksy(C1-C4)alkilotri(C1-C4)alkiloamoniowej, takie jak polimery wytworzone przez homopolimeryzację metakrylanu dimetyloaminoetylu czwartorzędowanego chlorkiem metylu lub przez kopolimeryzację akryloamidu z metakrylanem dimetyloaminoetylu czwartorzędowanym chlorkiem metylu, przy czym po homo- lub kopolimeryzacji przeprowadza się sieciowanie związkiem zawierającym nienasycenie olefinowe, zwłaszcza metylenobisakryloamidem. Można zwłaszcza stosować usieciowany kopolimer akryloamid/chlorek metakryloiloksyetylotrimetyloamoniowy (20/80 wagowo) w postaci dyspersji zawierającej 50% wagowych kopolimeru w oleju mineralnym. Dyspersja ta sprzedawana jest pod nazwą „SALCARE^® SC 92 przez firmę ALLIED COLLOIDS. Można także stosować usieciowany homopolimer chlorku metakryloiloksyetylotrimetyloamoniowego w postaci dyspersji zawierających około 50% wagowych homopolimeru w oleju mineralnym lub w ciekłym estrze. Dyspersje te sprzedawane są pod nazwą „SALCARE^® SC 95 i „SALCARE^® SC 96 przez firmę ALLIED COLLOIDS.

Inne kationowe polimery, które można stosować w niniejszym wynalazku, stanowią polialkilenoiminy, zwłaszcza polietylenoiminy, polimery zawierające jednostki winylopirydynowe lub winylopirydyniowe, kondensaty poliamin i epichlorohydryny, czwartorzędowe poliureileny i pochodne chityny.

Polimery amfoteryczne

Polimery amfoteryczne stosowane w niniejszym wynalazku mogą być wybrane spośród polimerów zawierających jednostki K i M rozmieszczone statystycznie w łańcuchu polimeru, w którym K oznacza jednostkę pochodzącą od monomeru zawierającego co najmniej jeden zasadowy atom azotu, a M oznacza jednostkę pochodzącą od kwasowego monomeru zawierającego jedną lub więcej grup karboksylowych lub sulfonowych lub alternatywnie K i M mogą oznaczać grupy pochodzące od monomerów obojnaczych, karboksybetainy lub sulfobetainy.

K i M mogą także oznaczać łańcuch polimeru kationowego zawierający pierwszorzędowe, drugorzędowe, trzeciorzędowe lub czwartorzędowe grupy aminowe, w którym co najmniej jedna z grup aminowych podstawiona jest grupą karboksylową lub sulfonową związaną przez grupę węglowodorową, lub alternatywnie K i M tworzą część łańcucha polimeru zawierającego jednostkę etyleno-a,e-dikarboksylową, w której jedna z grup karboksylowych została wytworzona w celu przereagowania z poliaminą zawierającą jedną lub więcej pierwszorzędowych lub drugorzędowych grup aminowych.

Szczególnie korzystne polimery amfoteryczne odpowiadające powyższej definicji wybrane są spośród następujących polimerów:

(1) Polimery wytworzone przez kopolimeryzację monomeru pochodzącego od związku winylowego z grupą karboksylową, takiego jak zwłaszcza kwas akrylowy, kwas metakrylowy, kwas maleinowy, kwas α-chloroakrylowy i monomeru zasadowego pochodzącego od podstawionego związku winylowego zawierającego co najmniej jeden atom zasadowy, takiego jak zwłaszcza metakrylan i akrylan dialkiloaminoalkilowy, dialkiloaminoalkilometakryloamid i -akryloamid. Związki te opisane są w patencie USA nr 3 836 537. Można także wymienić kopolimer akrylan sodu/chlorek akryloamidopropylotrimetyloamoniowy.

Związkiem winylowym może być także sól dialkilodialliloamoniowa, taka jak chlorek dimetylodialliloamoniowy.

(2) Polimery zawierające jednostki pochodzące od:

a) co najmniej jednego monomeru wybranego spośród akryloamidów lub metakryloamidów podstawionych przy atomie azotu grupą alkilową,

b) co najmniej jednego komonomeru kwasowego zawierającego jeden lub więcej reaktywnych grup karboksylowych, i

c) co najmniej jednego komonomeru zasadowego, takiego jak estry kwasów akrylowego i metakrylowego zawierające pierwszorzędowe, drugorzędowe, trzeciorzędowe lub czwartorzędowe podstawniki aminowe i produkt czwartorzędowania metakrylanu dimetyloaminoetylu siarczanem dimetylu lub dietylu. N-podstawione akryloamidy lub metakryloamidy, które są szczególnie korzystne, zawierają w grupach alkilowych od 2 do 12 atomów węgla i są to szczególnie N-etyloakryloamid, N-tert-butyloakryloamid, N-tert-oktyloakryloamid, N-oktyloakryloamid, N-decyloakryloamid, N-dodecyloakryloamid, jak też odpowiednie metakryloamidy.

PL 208 005 B1

Komonomery kwasowe wybrane są szczególnie spośród kwasów akrylowego, metakrylowego, krotonowego, itakonowego, maleinowego, fumarowego, jak też monoestrów alkilowych zawierających od 1 do 4 atomów węgla kwasów lub bezwodników maleinowego lub fumarowego.

Korzystne komonomery zasadowe to metakrylany aminoetylu, butyloaminoetylu, N,N'-dimetyloaminoetylu, N-tert-butylo-aminoetylu.

(3) Usieciowane i alkilowane poliaminoamidy częściowo lub całkowicie pochodzące od poliaminoamidów o ogólnym wzorze X, w którym R19 oznacza grupę dwuwartościową pochodzącą od nasyconego kwasu dikarboksylowego, alifatycznego kwasu mono- lub dikarboksylowego zawierającego podwójne wiązanie etylenowe, od estrów tych kwasów i niższego alkanolu o 1-6 atomach węgla lub od grupy uzyskanej w addycji dowolnego z wymienionych kwasów z bis(pierwszorzędową) lub bis(drugorzędową)aminą; Z oznacza grupę bis-pierwszorzędową, mono- lub bis-drugorzędową polialkilenopoliaminową, i korzystnie oznacza:

a) w ilości od 60 do 100% molowych, grupę o wzorze XI, w którym x=2, a p=2 lub 3, lub alternatywnie x=3 i p=2, przy czym grupa ta pochodzi od dietylenotriaminy, trietylenotetraaminy lub dipropylenotriaminy;

b) w ilości od 0 do 40% molowych, grupę o wzorze XI, w którym x=2, a p=1, i która pochodzi od etylenodiaminy, lub grupę o wzorze 4, która pochodzi od piperazyny;

c) w ilości od 0 do 20% molowych, grupę -NH-(CH2)6-NH-, która pochodzi od heksametylenodiaminy, przy czym te poliaminoaminy są usieciowane przez addycję difunkcyjnego środka sieciującego wybranego spośród epihalogenohydryn, diepoksydów, dibezwodników, pochodnych bis-nienasyconych, przy użyciu 0,025 do 0,35 mola środka sieciującego na grupę aminową poliaminoamidu i alkilowane kwasem akrylowym, kwasem chlorooctowym lub alkanosultonem lub ich solami.

Nasycone kwasy karboksylowe są korzystnie wybrane spośród kwasów o 6-10 atomach węgla, takich jak kwas adypinowy, trimetylo-2,2,4-adypinowy i trimetylo-2,4,4-adypinowy, tereftalowy, kwasy zawierające podwójne wiązania etylenowe, jak na przykład kwas akrylowy, metakrylowy, itakonowy.

Alkanosultonami stosowanym w alkilacji są korzystnie propanosultony lub butanosultony; sole środków alkilujących stanowią korzystnie sole sodowe lub potasowe.

(4) Polimery zawierające jednostki obojnacze o wzorze XII, w którym R20 oznacza grupę ulegającą polimeryzacji, taką jak grupa akrylowa, metakrylowa, akryloamidowa lub metakryloamidowa, y i z oznaczają liczbę całkowitą od 1 do 3, R21 i R22 oznaczają atom wodoru, grupę metylową, etylową lub propylową, R23 i R24 oznaczają atom wodoru lub grupę alkilową tak, że suma atomów węgla w R23 i R24 nie przekracza 10.

Polimery zawierające takie jednostki mogą także zawierać jednostki pochodzące od monomerów nieobojnaczych, takich jak akrylan lub metakrylan dimetylu lub dietyloaminoetylu lub akrylany lub metakrylany alkilowe, akryloamidy lub metakryloamidy lub octan winylu.

Jako przykład można wymienić kopolimer butylu/metakrylan dimetylokarboksymetyloamonioetylu taki jak produkt sprzedawany pod nazwą DIAFORMER Z301 przez firmę SANDOZ.

(5) Polimery pochodzące od chitozanu zawierające jednostki monomerowe odpowiadające wzorom XIII, XIV i XV. Jednostka XIII obecna jest w ilości w zakresie od 0 do 30%, jednostka XIV w ilości w zakresie od 5 do 50%, a jednostka XV w ilości w zakresie od 30 do 90%, przy czym w jednostce XV R25 oznacza grupę o wzorze 5, w którym q oznacza 0 lub 1; jeśli q=0, R26, R27 i R28, takie same lub różne, oznaczają atom wodoru, resztę metylową, hydroksylową, acetoksylową lub aminową, resztę monoalkiloaminową lub resztę dialkiloaminową ewentualnie przerwaną jednym lub więcej atomami azotu i/lub ewentualnie podstawioną jedną lub więcej grupami aminową, hydroksylową, karboksylową, alkilotio lub sulfonową, resztą alkilotio, w której grupa alkilowa zawiera resztę aminową, przy czym co najmniej jedna z grup R26, R27 i R28 oznacza w tym przypadku atom wodoru;

lub gdy q=1, każde z R26, R27 i R28 oznacza atom wodoru, jak też sole wytworzone przez te związki z zasadami lub kwasami.

(6) Polimery pochodzące z N-karboksyalkilacji chitozanu takie jak N-karboksymetylochitozan lub N-karboksybutylochitozan.

(7) Polimery odpowiadające ogólnemu wzorowi XVI, takie jak polimery opisane we francuskim patencie nr 1 400 366. We wzorze XVI R29 oznacza atom wodoru, grupę CH3O, CH3CH2O lub fenyl, R30 oznacza atom wodoru lub niższą grupę alkilową taką jak metyl, etyl, R31 oznacza atom wodoru lub niższą grupę alkilową taką jak metyl, etyl, R32 oznacza niższą grupę alkilową taką jak metyl, etyl lub grupę odpowiadającą wzorowi:

-R33-N(R31)2,

PL 208 005 B1

R33 oznacza grupę -CH2-CH2-, -CH2-CH2-CH2 lub -CH2-CH(CH3)-,

R31 ma znaczenie jak wymienione powyżej, jak też wyższe homologi tych grup zawierające do 6 atomów węgla, r jest taki, że ciężar cząsteczkowy zawarty jest w zakresie od 500 do 6000000, a korzystnie w zakresie od 1000 do 1000000.

(8) Polimery amfoteryczne typu -D-X-D-X- wybrane spośród:

a) polimerów wytworzonych przez działanie kwasu chlorooctowego lub chlorooctanu sodu na związki zawierające co najmniej jedną jednostkę o wzorze XVII, w którym D oznacza grupę o wzorze 4, a X oznacza symbol E lub E', które, takie same lub różne, oznaczają grupę dwuwartościową, którą jest grupa alkilenowa o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym zawierającym do 7 atomów węgla w łańcuchu głównym, niepodstawionym lub podstawionym grupami hydroksylowymi, który może zawierać także atomy tlenu, azotu i siarki, 1 do 3 pierścieni aromatycznych i/lub heterocyklicznych; przy czym atomy tlenu, azotu i siarki są obecne w postaci grup: eterowej, tioeterowej, sulfoksydowej, sulfonowej, sulfoniowej, alkiloaminowej lub alkenyloaminowej, hydroksylowej, benzyloaminowej, tlenku aminy, czwartorzędowej grupy amoniowej, grupy amidowej, imidowej, alkoholowej, estrowej i/lub uretanowej;

b) polimerów o wzorze XVIII:

-D-X-D-X-, w którym D oznacza grupę o wzorze 4, a X oznacza symbol E lub E' i co najmniej jeden raz E'; E ma znaczenie wskazane powyżej, a E' oznacza grupę dwuwartościową, którą jest grupa alkilenowa o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym zawierającym do 7 atomów węgla w łańcuchu głównym, niepodstawionym lub podstawionym jedną lub więcej grupami hydroksylowymi i który może zawierać jeden lub więcej atomów azotu, przy czym atom azotu podstawiony jest łańcuchem alkilowym przerwanym ewentualnie atomem tlenu, a ponadto koniecznie zawiera jedną lub więcej funkcyjnych grup karboksylowych lub jedną lub więcej funkcyjnych grup hydroksylowych i betainizowanym przez reakcję z kwasem chlorooctowym lub chlorooctanem sodu.

(9) Kopolimery eter (C1-C5)alkilowo-winylowy/bezwodnik maleinowy częściowo modyfikowane przez półamidowanie N,N'-dialkiloaminoalkiloaminą, taką jak N,N-dimetyloaminopropyloamina lub przez półestryfikację N,N-dialkanoloaminą. Te kopolimery mogą także zawierać inne winylowe komonomery, takie jak winylokaprolaktam.

Spośród wszystkich kationowych lub amfoterycznych polimerów stosowanych w niniejszym wynalazku szczególnie korzystne są:

(i) spośród kationowych polimerów:

- homopolimer chlorku dimetylodialliloamoniowego sprzedawany pod nazwą MERQUAT^®100DRY przez firmę MERCK;

- kopolimery chlorku dimetylodialliloamoniowego i akryloamidu sprzedawane pod nazwą MERQUAT^®2200 przez firmę CALGON;

- polimery typu poli(czwartorzędowe amoniowe), które są opisane, wraz ze sposobem ich wytwarzania we francuskim patencie nr 2 270 846, zbudowane z powtarzających się jednostek o wzorach W i U, a zwłaszcza te polimery, których średni wagowo ciężar cząsteczkowy określony przez chromatografię żelową jest w zakresie od 9500 do 9900; oraz te polimery, których ciężar cząsteczkowy określony przez chromatografię żelową wynosi około 1200;

- polimery typu poli(czwartorzędowe amoniowe) z rodziny (11) i o wzorze IX, w którym X^- oznacza chlor, a szczególnie te polimery, których średni wagowo ciężar cząsteczkowy jest mniejszy niż 100000, a korzystnie mniejszy lub równy 50000;

(ii) spośród polimerów amfoterycznych:

- kopolimer chlorek dimetylodialliloamoniowy/kwas akrylowy (80/20) sprzedawany pod nazwą MERQUAT^® 280 DRY przez firmę CALGON (nazwa według CTFA: POLYQUATERNIUM 22);

- kopolimer chlorek dimetylodialliloamoniowy/kwas akrylowy (95/5) sprzedawany pod nazwą MERQUAT^® 295 DRY przez firmę CALGON (nazwa według CTFA: POLYQUATERNIUM 22);

- kopolimer chlorku metakryloamidopropylotrimoniowego, kwasu akrylowego i akrylanu etylu, sprzedawany pod nazwą MERQUAT^® 2001 przez firmę CALGON (nazwa według CTFA: POLYQUATERNIUM 47); i

- terpolimer akryloamid/chlorek dimetylodialliloamoniowy/kwas akrylowy sprzedawany pod nazwą MERQUAT^® PLUS 3330 DRY przez firmę CALGON (nazwa według CTFA: POLYQUATERNIUM 39);

PL 208 005 B1

Kationowe i/lub amfoteryczne polimery, gdy są obecne w proszkowych kompozycjach według niniejszego wynalazku, są w ilości mniejszej lub równej 20% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru opisanej kompozycji, a korzystnie mniejszej lub równej 8%.

Wytwarzanie proszkowej kompozycji do odbarwiania według wynalazku

Według niniejszego wynalazku proszek odbarwiający wytwarza się przez proste dodanie żądanej ilości polidecenu o wzorze opisanym powyżej do proszkowej mieszaniny złożonej z jednej lub więcej soli nadtlenowych, środka lub środków alkalizujących, polimeru lub polimerów amfifilowych anionowych i/lub niejonowych, i ewentualnie z zagęszczającego, rozpuszczalnego w wodzie polimeru i krzemionki.

Wodna kompozycja nadtlenku wodoru

Wodna kompozycja nadtlenku wodoru według niniejszego wynalazku nie ma miana wyższego niż 40 objętości, a jej miano może być w zakresie od 2 do 40 objętości.

Jest ona przeznaczona wyłącznie do użycia w kosmetyce i korzystnie zawiera:

(i) co najmniej jeden środek powierzchniowo czynny dowolnego typu, to znaczy niejonowy, anionowy, kationowy lub amfoteryczny lub obojnaczy, ale co najmniej jeden jest anionowy lub niejonowy, w ilości ogółem od około 0,1 do 10% wagowych, a korzystnie od około 0,1 do 5% w stosunku do całkowitego ciężaru wodnej kompozycji nadtlenku wodoru; albo (ii) co najmniej kombinację dwóch środków powierzchniowo czynnych niejonowych o różnych wartościach HLB [równowaga lipofilowo-hydrofilowa], z których co najmniej jedna wynosi 5 lub mniej, według skali GRIFFIN*, w ilości ogółem od około 1,5 do 40% wagowych, a korzystnie od około 1,5 do 20% wagowych, w stosunku do całkowitego ciężaru wodnej kompozycji nadtlenku wodoru; [skala GRIFFIN* określona jest w publikacji J. Soc. Cosm. Chem. 1954 (Tom 5), strony 249-256, lub HLB zdefiniowana w drodze eksperymentalnej, jak opisano w książce autorów F. PUISIEUK i M. SEILLER, zatytułowanej „GALENICA 5: Les systemes disperses - Tom I - Agents de surface et emulsions - Rozdział IV - Notions de HLB et de HLB critique, strony 153-194 - paragraf 1.1.2. Determination de HLB par voie experimentale, strony 164-180]; albo (iii) co najmniej kombinację niejonowego środka powierzchniowo czynnego o wartości HLB mniejszej lub równej 5 według skali GRIFFIN* i anionowego środka powierzchniowo czynnego, w ilości ogółem od około 1 do 30% wagowych, a korzystnie od około 1,5 do 15% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru kompozycji nadtlenku wodoru; albo (iv) co najmniej jeden polimer zagęszczający niezależnie od jego natury chemicznej, w ilości w zakresie od około 0,1 do 10% wagowych, a korzystnie około 0,1 do 5% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru wodnej kompozycji nadtlenku wodoru; przy czym opisany polimer jest ewentualnie połączony ze środkiem powierzchniowo czynnym dowolnego typu, w ilości w zakresie od około 0,1 do 10% wagowych, a korzystnie około 0,1 do 5% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru wodnej kompozycji nadtlenku wodoru.

Ten zagęszczający polimer jest na przykład wybrany spośród wyżej opisanych zagęszczających, rozpuszczalnych w wodzie polimerów, polimerów amfifilowych zawierających co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, niekoniecznie o charakterze jonowym, to znaczy, że polimery te mogą być typu niejonowego lub anionowego, tak jak polimery opisane powyżej w sproszkowanej, nielotnej kompozycji, lub alternatywnie typu kationowego lub amfoterycznego, jak polimery opisane poniżej.

Ponieważ kompozycja nadtlenku wodoru jest kompozycją wodną, polimery amfifilowe typu niejonowego lub anionowego mogą także być w postaci roztworów lub dyspersji na bazie wody.

Dotyczy to na przykład niejonowych polieteropoliuretanów zawierających łańcuch tłuszczowy, takich jak:

- ACULYN^® 44 i ACULYN^® 46 firmy ROHM & HAAS [ACULYN 46 jest polikondensatem glikolu polietylenowego zawierającym 150 lub 180 moli tlenku etylenu, alkoholu stearylowego i metylenobis(4-cykloheksyloizocjanianu)(SMDI), w ilości 15% wagowych w matrycy z maltodekstryny (4%) i wody (81%); ACULYN 44 jest polikendensatem glikolu polietylenowego zawierającym 150 lub 180 moli tlenku etylenu, alkoholu decylowego i metylenobis(4-cykloheksyloizocjanianu)(SMDI), 35% wagowych mieszaniny glikolu propylenowego (39%) i wody (26%)];

- produkt DW 1206B firmy ROHM & HAAS zawierający łańcuch C20alkilowy i wiązanie uretanowe, sprzedawany jako produkt o zawartości 20% substancji stałych w wodzie;

- produkt Rheolate^® 255, Rheolate^® 278 i Rheolate^® 244 sprzedawane przez firmę RHEOX, lub produkty DW 1206F i DW 1206J firmy ROHM & HAAS.

PL 208 005 B1

Dotyczy to także amfifilowych polimerów anionowych zawierających łańcuch tłuszczowy, takich jak na przykład:

- usieciowane terpolimery kwasu metakrylowego, akrylanu etylu, eteru stearylowego glikolu polietylenowego (10 EO) (Steareth 10), sprzedawane przez firmę ALLIED COLLOIDS pod nazwą SALCARE^® SC80 i SALCARE^® SC90, które mają postać wodnych emulsji zawierających 30% usieciowanego terpolimeru kwas metakrylowy/akrylan etylu/eter steareth-10 allilowy (40/50/10);

- terpolimer kwas metakrylowy/akrylan metylu/dimetylometaizopropenylobenzyloizocjanian behenylu etoksylowany (40 EO) jako wodna 25% dyspersja opisana w przykładzie 3, w patencie EP-A-0173109.

Spośród amfifilowych polimerów zawierających co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy typu amfoterycznego można zwłaszcza wymienić te polimery, które zawierają co najmniej jedną niecykliczną jednostkę kationową. Nawet bardziej korzystne są polimery wytworzone na bazie monomerów lub zawierające od 1 do 20% molowych monomerów zawierających łańcuch tłuszczowy, korzystnie 1,5 do 15% molowych, a jeszcze bardziej korzystnie 1,5 do 6% molowych w stosunku do całkowitej liczby moli w monomerach.

Korzystne amfifilowe, amfoteryczne polimery zawierają, lub są wytworzone w polimeryzacji:

1) co najmniej jednego monomeru o wzorze 1a lub 1b, w których R1 i R2, takie same lub różne, oznaczają atom wodoru lub grupę metylową, R3, R4 i R5, takie same lub różne, oznaczają grupę alkilową liniową lub rozgałęzioną zawierającą od 1 do 30 atomów węgla,

Z oznacza grupę NH lub atom tlenu, n jest liczbą całkowitą od 2 do 5,

A^- oznacza anion pochodzący od kwasu organicznego lub nieorganicznego, taki jak anion metosiarczanowy lub halogenek taki jak chlorek lub bromek;

2) co najmniej jednego monomeru o wzorze 2, w którym R6 i R7, takie same lub różne, oznaczają atom wodoru lub grupę metylową;

i

3) co najmniej jednego monomeru o wzorze 3, w którym R6 i R7, takie same lub różne, oznaczają atom wodoru lub grupę metylową, X oznacza atom tlenu lub azotu i R8 oznacza grupę alkilową liniową lub rozgałęzioną zawierającą od 1 do 30 atomów węgla;

przy czym co najmniej jeden z monomerów o wzorze 1a, 1b lub 3 zawiera co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy.

Monomery o wzorze 1a i 1b korzystnie są wybrane z grupy obejmującej:

- metakrylan dimetyloaminoetylu, akrylan dimetyloaminoetylu,

- metakrylan dimetyloaminoetylu, akrylan dietyloaminoetylu,

- metakrylan dimetyloaminopropylu, akryloamid dimetyloaminopropylu,

- metakryloamid dimetyloaminopropylu, akryloamid dimetyloaminopropylu, przy czym monomery te są ewentualnie czwartorzędowane, na przykład halogenkiem C1-C4alkilowym lub siarczanem C1-C4dialkilowym.

Jeszcze bardziej korzystnie, monomer o wzorze 1a wybrany jest spośród chlorku akryloamidopropylotrimetyloamoniowego i chlorku metakryloamidopropylotrimetyloamoniowego.

Monomery o wzorze 2 korzystnie są wybrane z grupy obejmującej kwas akrylowy, kwas metakrylowy, kwas krotonowy i kwas 2-metylokrotonowy. Bardziej korzystnie, monomerem o wzorze 2 jest kwas akrylowy.

Monomery o wzorze 3 korzystnie są wybrane z grupy obejmującej akrylany lub metakrylany C12-C22alkilowe, a zwłaszcza C16-C18alkilowe.

Monomery tworzące amfoteryczne polimery z łańcuchem tłuszczowym korzystnie są już zobojętnione i/lub czwartorzędowane.

Stosunek liczby ładunków kationowych do ładunków anionowych korzystnie jest równy około 1.

Amfoteryczne polimery amfifilowe korzystnie obejmują od 1 do 10% molowych monomeru zawierającego łańcuch tłuszczowy (monomer o wzorze 1a, 1b lub 3), a korzystnie od 1,5 do 6% molowych.

Średni wagowo ciężar cząsteczkowy amfoterycznych polimerów amfifilowych może być w zakresie od 500 do 50000000, a korzystnie od 10000 do 5000000.

Amfoteryczne polimery amfifilowe mogą także zawierać inne monomery takie jak monomery niejonowe, a zwłaszcza takie jak akrylany lub metakrylany C1-C4alkilowe.

PL 208 005 B1

Amfoteryczne polimery amfifilowe stosowane w niniejszym wynalazku i sposób ich wytwarzania są opisane np. w zgłoszeniu patentowym WO 9844012.

Spośród tych polimerów korzystne są terpolimery kwas akrylowy/chlorek (met)akryloamidopropylotrimetyloamoniowy/metakrylan stearylu.

Spośród polimerów amfifilowych typu kationowego, zawierających co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, w szczególności można wymienić:

(I) Polimery wybrane spośród czwartorzędowanych pochodnych celulozy obejmujące zwłaszcza

- czwartorzę dowane celulozy modyfikowane grupami zawierają cymi co najmniej jeden ł a ń cuch tłuszczowy, takimi jak grupy alkilowe, akryloalkilowe, alkiloarylowe, zawierające co najmniej 8 atomów węgla lub ich mieszaniny.

- czwartorzędowane hydroksyetylocelulozy modyfikowane grupami zawierają cymi co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, takimi jak grupy alkilowe, akryloalkilowe, alkiloarylowe, zawierające co najmniej 8 atomów węgla lub ich mieszaniny.

Grupy alkilowe w wymienionych powyżej czwartorzędowanych celulozach lub hydroksyetylocelulozach korzystnie zawierają od 8 do 30 atomów węgla. Grupy arylowe korzystnie oznaczają grupę fenylową, benzylową, naftylową lub antrylową.

Jako przykład czwartorzędowanych alkilohydroksyetyloceluloz zawierających łańcuchy tłuszczowe C8-C30 można wymienić produkty QUATRISOFT^® LM 200, QUATRISOFT^® LM-X 529-18-A, QUATRISOFT^® LM-X 529-18B (C12alkil) i QUATRISOFT^® LM-X 529-8 (C18alkil) sprzedawane przez firmę AMERCHOL oraz produkty CRODACEL^® QM, CRODACEL^® QL (C12alkil) i CRODACEL^® QS (C18alkil) sprzedawane przez firmę CRODA.

(II) Polimery wybrane spośród czwartorzędowanych poliakrylanów zawierających niecykliczne, aminowe grupy boczne, które mają na przykład grupy hydrofobowe typu jak steareth-20 (alkohol stearylowy polioksyetylenowany (20)).

Jako przykład poliakrylanów zawierających aminowe łańcuchy boczne można wymienić polimery 8781-121B lub 9492-103 sprzedawane przez firmę NATIONAL STARCH.

(III) Polimery wybrane z rodziny kationowych asocjacyjnych poliuretanów opisane przez Zgłaszającego we francuskim zgłoszeniu patentowym nr 0009609; można je przedstawić wzorem ogólnym XIX, w którym

R i R', takie same lub róż ne, oznaczają grupę hydrofobową lub atom wodoru;

X i X', takie same lub różne, oznaczają grupę zawierającą funkcyjną grupę aminową ewentualnie z grupą hydrofobową, lub alternatywnie grupę L'';

L, L' i L'', takie same lub różne, oznaczają grupę, pochodzącą od diizocyjanianu;

P i P', takie same lub różne, oznaczają grupę zawierającą funkcyjną grupę aminową ewentualnie z grupą hydrofobową;

Y oznacza grup ę hydrofilową ;

r oznacza liczbę całkowitą w zakresie od 1 do 100, korzystnie w zakresie od 1 do 50, a jeszcze bardziej korzystnie w zakresie od 1 do 25, każdy z n, m i p, niezależnie jest w zakresie 0-1000;

przy czym cząsteczka zawiera co najmniej jedną protonowaną lub czwartorzędowaną aminową grupę funkcyjną i co najmniej jedną grupę hydrofobową.

W jednym z korzystnych wykonań poliuretany te jako jedyne grupy hydrofobowe zawieraj ą grupy R i R' na końcach łańcucha.

Jedną korzystną rodziną kationowych poliuretanów asocjacyjnych jest grupa określona powyższym wzorem XIX, w którym oba R i R' niezależnie oznaczają grupę hydrofobową, każdy z X i X' oznacza grupę L'', n i p są w zakresie 1-1000, a

L, L', L'', P, P', Y i m mają znaczenia podane powyżej.

Inną korzystną rodziną kationowych poliuretanów asocjacyjnych jest grupa określona wzorem XIX, w którym oba R i R' niezależnie oznaczają grupę hydrofobową, każdy z X i X' oznacza grupę L'', n i p są równe 0, a

L, L', L'', P, P', Y i m mają znaczenia podane powyżej.

Fakt, że n i p są równe 0 oznacza, że te polimery nie zawierają jednostek pochodzących od monomeru zawierającego grupę aminową włączonych do polimeru podczas polikondensacji. Protonowane, funkcyjne grupy aminowe w tych poliuretanach są wynikiem hydrolizy izocyjanianowych grup funkcyjnych na końcu łańcucha będących w nadmiarze, i następnie alkilowania pierwszorzędowych

PL 208 005 B1 grup aminowych środkami alkilującymi zawierającymi grupę hydrofobową, to znaczy związkami typu RQ lub R'Q, w których R i R'' mają znaczenia podane powyżej i Q oznacza grupę opuszczającą, taką jak halogenek, siarczan, itd.

Jeszcze inną korzystną rodziną kationowych poliuretanów asocjacyjnych jest grupa określona powyższym wzorem XIX, w którym oba R i R' niezależnie oznaczają grupę hydrofobową, każdy z X i X' oznacza grupę zawierającą czwartorzędową grupę aminową, n i p są równe 0, a

L, L', Y i m mają znaczenia podane powyżej.

Średni liczbowo ciężar cząsteczkowy kationowych poliuretanów asocjacyjnych jest korzystnie w zakresie od 400 do 500 000, bardziej korzystnie od 1000 do 400 000, a idealnie od 1000 do 300 000.

Przez „grupę hydrofobową należy rozumieć grupę lub polimer zawierające nasycony lub nienasycony, liniowy lub rozgałęziony łańcuch węglowodorowy, który może zawierać jeden lub więcej heteroatomów takich jak P, O, N, S lub grupę zawierającą łańcuch perfluorowy lub silikonowy. Gdy grupa hydrofobowa oznacza grupę węglowodorową, zawiera wówczas co najmniej 10 atomów węgla, korzystnie 10-30 atomów węgla, a zwłaszcza 12-30 atomów węgla, a bardziej korzystnie 18-30 atomów węgla.

Korzystnie, grupa węglowodorowa pochodzi od związku monofunkcyjnego.

Przykładowo grupa hydrofobowa może pochodzić od alkoholu tłuszczowego, takiego jak alkohol stearylowy, alkohol dodecylowy lub alkohol decylowy. Grupa ta może także oznaczać polimer węglowodorowy, taki jak na przykład polibutadien.

Gdy X i/lub X' oznaczają grupę zawierającą trzeciorzędową lub czwartorzędową grupę aminową, wówczas X może oznaczać jedną z grup o wzorach 6, 7, 8 lub 9, a X' jedną z grup o wzorach 10, 11, 8 lub 9, w których

R2 oznacza liniową lub rozgałęzioną grupę alkilenową o 1-20 atomach węgla, ewentualnie zawierającą nasycony lub nienasycony pierścień, lub grupę arylenową, przy czym jeden lub więcej atomów węgla może być zastąpionych heteroatomem wybranym spośród N, S, O i P;

R1 i R3, takie same lub różne, oznaczają liniową lub rozgałęzioną grupę C1-C30alkilową lub alkenylową, lub grupę arylową, przy czym przynajmniej jeden z atomów węgla może być zastąpiony heteroatomem wybranym spośród N, S, O i P;

A^- oznacza fizjologicznie dopuszczalny przeciwjon.

L, L' i L'' oznaczają grupę o wzorze 12, w którym Z oznacza -O-, -S- lub -NH-; a

R4 oznacza liniową lub rozgałęzioną grupę alkilenową o 1-20 atomach węgla, ewentualnie zawierającą nasycony lub nienasycony pierścień, lub grupę arylenową, przy czym jeden lub więcej atomów węgla może być zastąpionych heteroatomem wybranym spośród N, S, O i P.

Grupy P i P' zawierające funkcyjną grupę aminową można przedstawić co najmniej jednym ze wzorów 13, 14, 15, 16, 17 lub 18, w których

R5 i R7 mają takie same znaczenia jak określony powyżej R2;

R6, R8 i R9 mają takie same znaczenie jak określone powyżej R1 i R3;

R10 oznacza liniową lub rozgałęzioną, ewentualnie nienasyconą grupę alkilenową, która może zawierać jeden lub więcej heteroatomów wybranych spośród N, O, S i P, a

A^- oznacza fizjologicznie dopuszczalny przeciwjon.

Termin „grupa hydrofilowa w znaczeniu Y oznacza grupę polimeryczną lub niepolimeryczną, rozpuszczalną w wodzie.

Jako przykład można wymienić glikol etylenowy, glikol dietylenowy i glikol propylenowy, gdy nie chodzi o polimery.

Zgodnie z korzystnym wykonaniem wynalazku, jako przykład polimeru hydrofilowego można wymienić polietery, sulfonowe poliestry, sulfonowe poliamidy lub mieszaniny tych polimerów. Związek hydrofilowy korzystnie jest polieterem, a zwłaszcza poli(tlenkiem etylenu) lub poli(tlenkiem propylenu). Kationowe, asocjacyjne poliuretany o wzorze XIX stosowane w niniejszym wynalazku wytwarza się z diizocyjanianów i z różnych związków z grupami funkcyjnymi, zawierającymi ruchliwy wodór. Grupami takimi mogą być grupa alkoholowa, pierwszorzędowa lub drugorzędowa grupa aminowa lub grupa tiolowa, które po reakcji z grupami diizocyjanianowymi dają odpowiednio poliuretany, polimoczniki i politiomoczniki.

Termin „poliuretany w kontekście niniejszego wynalazku obejmuje te trzy typy polimerów, mianowicie poliuretany w dosłownym tego słowa znaczeniu, polimoczniki, jak również ich kopolimery.

PL 208 005 B1

Pierwszym typem związków, które biorą udział w wytwarzaniu poliuretanu o wzorze XIX jest związek zawierający co najmniej jedną jednostkę z aminową grupą funkcyjną. Związek ten może być wielofunkcyjny, ale korzystnie jest difunkcyjny, to znaczy, według korzystnego wykonania wynalazku związek ten zawiera dwa ruchliwe atomy wodoru, znajdujące się na przykład w grupach hydroksylowej, pierwszorzędowej lub drugorzędowej aminowej lub tiolowej. Można także stosować mieszaninę wielofunkcyjnych i difunkcyjnych związków, w której procent związków wielofunkcyjnych jest niski.

Jak wskazano powyżej, związek ten może zawierać więcej niż jedną jednostkę z funkcyjną grupą aminową. W tym przypadku jest to polimer zawierający powtarzającą się jednostkę z funkcyjną grupą aminową. Związki tego typu można przedstawić jednym z następujących wzorów:

HZ-(P)n-ZH, lub HZ-(P')p-ZH w których Z, P, P', nie mają znaczenia jak określone powyżej.

Jako przykład związków zawierających funkcyjną grupę aminową można wymienić N-metylodietanoloaminę, N-tert-butylodietanoloaminę, N-sulfoetylodietanoloaminę.

Drugim związkiem biorącym udział w wytwarzaniu poliuretanu o wzorze XIX jest diizocjanian o wzorze

O=C=N-R4-N=C=O w którym R4 ma wyżej określone znaczenie.

Jako przykład można wymienić diizocyjanian metylenodifenylu, diizocyjanian metylenocykloheksanu, diizocyjanian izoforonu, diizocyjanian toluenu, diizocyjanian naftalenu, diizocyjanian butanu, diizocyjanian heksanu.

Trzecim związkiem biorącym udział w wytwarzaniu poliuretanu o wzorze XIX jest związek hydrofobowy przeznaczony do wytworzenia końcowych grup hydrofobowych w polimerze o wzorze XIX. Związek ten składa się z grupy hydrofobowej i grupy funkcyjnej zawierającej ruchliwy atom wodoru, na przykład grupy hydroksylowej, pierwszorzędowej lub drugorzędowej grupy aminowej lub grupy tiolowej.

Przykładowo związek ten może być alkoholem tłuszczowym, zwłaszcza takim jak alkohol stearylowy, alkohol dodecylowy lub alkohol decylowy. Gdy taki związek zawiera łańcuch polimeryczny może to być na przykład hydroksylowany, uwodorniony polibutadien.

Grupę hydrofobową poliuretanu o wzorze XIX można także uzyskać w wyniku reakcji czwartorzędowania trzeciorzędowej grupy aminowej w związku zawierającym co najmniej jedną trzeciorzędową jednostkę aminową. Tak więc grupę hydrofobową wprowadza się przy użyciu środka czwartorzędującego, którym jest związek typu RQ lub R'Q, w którym R i R' mają wyżej określone znaczenia, a Q oznacza opuszczającą taką jak halogenek, siarczan, itd.

Kationowy asocjacyjny poliuretan może także zawierać sekwencję hydrofilową. Taką sekwencję dostarcza czwarty typ związku biorącego udział w wytwarzaniu polimeru. Związek ten może być wielofunkcyjny, korzystnie difunkcyjny. Może to być także mieszanina z niską procentową zawartością związku wielofunkcyjnego.

Grupami funkcyjnymi, zawierającymi ruchliwy wodór są grupy alkoholowa, pierwszorzędowa lub drugorzędowa grupa aminowa lub grupa tiolowa. Związek ten może być polimerem zakończonym na końcach łańcucha jedną z tych grup funkcyjnych zawierających ruchliwy wodór.

Jako przykład można wymienić glikol etylenowy, glikol dietylenowy i glikol propylenowy, gdy nie chodzi o polimery.

Jako przykład polimerów hydrofilowych można wymienić polietery, sulfonowane poliestry, sulfonowane poliamidy lub mieszaniny tych polimerów. Związek hydrofilowy korzystnie stanowi polieter, a zwłaszcza poli(tlenek etylenu) lub poli(tlenek propylenu).

Grupa hydrofilowa oznaczona we wzorze XIX jako Y jest obecna ewentualnie. Konkretnie jednostki zawierające czwartorzędową lub protonowaną funkcyjną grupę aminową mogą być wystarczające, aby nadać rozpuszczalność lub dyspergowalność w wodzie żądaną dla tego typu polimeru. Aczkolwiek obecność hydrofilowej grupy Y jest ewentualna, jednak korzystnie kationowe poliuretany asocjacyjne zawierają taką grupę.

(IV) Polimery wybrane spośród kationowych poliwinylolaktamów, których rodzinę opisał Zgłaszający we francuskim zgłoszeniu patentowym nr 0101106.

PL 208 005 B1

Polimery te obejmują:

a) co najmniej jeden monomer typu winylolaktamu lub alkilowinylolaktamu;

b) co najmniej jeden monomer o wzorze 19 lub 20, w których X oznacza atom tlenu lub grupę NR6,

R1 i R6 oznaczają niezależnie atom wodoru lub liniową lub rozgałęzioną grupę C1-C5alkilową,

R2 oznacza liniową lub rozgałęzioną grupę C1-C4alkilową,

R3, R4 i R5 oznaczają niezależnie atom wodoru lub liniową lub rozgałęzioną grupę C1-C30alkilową lub grupę o wzorze 21,

Y, Y1 i Y2 oznaczają niezależnie liniową lub rozgałęzioną grupę C1-C16alkilenową,

R7 oznacza atom wodoru lub liniową lub rozgałęzioną grupę C1-C4alkilową lub liniową lub rozgałęzioną grupę C1-C4hydroksyalkilową.

R8 oznacza atom wodoru lub liniową lub rozgałęzioną grupę C1-C30alkilową, p, q i r oznaczają niezależnie albo wartość 0 albo wartość 1 m i n oznaczają niezależnie liczbę całkowitą w zakresie od 0 do 100, x oznacza liczbę cał kowitą w zakresie od 1 do 100,

Z oznacza anion kwasu organicznego lub nieorganicznego, pod warunkiem, że:

- co najmniej jeden z podstawników R3, R4, R5 lub R8 oznacza liniową lub rozgałęzioną grupę

C₉-C₃₀alkilową,

- gdy m lub n jest inne niż 0, wówczas q jest równe 1,

- gdy m lub n są równe 0, wówczas p lub q jest równe 0.

Kationowe polimery poli(winylolaktamowe) stosowane w niniejszym wynalazku mogą być usieciowane lub nieusieciowane i mogą być także polimerami blokowymi.

Korzystnie, przeciwjon Z^- w monomerach o wzorze 19 jest wybrany spośród jonów halogenkowych, fosforanowych, jonu metosiarczanowego i jonu tosylanowego.

Korzystnie, R3, R4 i R5 oznaczają niezależnie atom wodoru lub liniową lub rozgałęzioną grupę

C1-C30alkilową.

Bardziej korzystnie, monomer b) jest monomerem o wzorze 19, w którym bardziej korzystnie m i n są równe 0.

Monomer winylolaktamowy lub alkilowinylolaktamowy korzystnie jest związkiem o wzorze 22, w którym s oznacza liczbę całkowitą w zakresie od 3 do 6,

R9 oznacza atom wodoru lub grupę C1-C5alkilową,

R10 oznacza atom wodoru lub grupę C1-C5alkilową, pod warunkiem, że co najmniej jedna z grup R9 i R10 oznacza atom wodoru.

Jeszcze bardziej korzystnie, monomer o wzorze 22 stanowi winylopirolidon.

Kationowe polimery poli(winylolaktamowe) mogą także zawierać jeden lub więcej dodatkowych monomerów korzystnie kationowych lub niejonowych.

Jako związki, które są szczególnie korzystne, można wymienić następujące terpolimery obejmujące co najmniej: a) jeden monomer o wzorze 22,

b) jeden monomer o wzorze 19, w którym p=1, q=0, a R3 i R4 oznaczają niezależnie atom wodoru lub grupę C1-C5alkilową, a R5 oznacza grupę C9-C24alkilową i

c) jeden monomer o wzorze 20, w którym R3 i R4 oznaczają niezależnie atom wodoru lub grupę

C1-C5alkilową.

Jeszcze bardziej korzystnie stosuje się terpolimery zawierające 40 do 95% wagowych monomeru (a), 0,1 do 55% wagowych monomeru (c) i 0,25 do 50% wagowych monomeru (b). Takie polimery opisane są w zgłoszeniu patentowym WO 00/68282.

Jako kationowe polimery poli(winylolaktamowe) stosuje się zwłaszcza terpolimery winylopirolidon/metakryloamid dimetyloaminopropylowy/tosylan dodecylodimetylometakryloamidopropyloamoniowy, terpolimery winylopirolidon/metakryloamid dimetyloaminopropylu/tosylan kokoilodimetylometakryloamidopropyloamoniowy, terpolimery winylopirolidon/metakryloamid dimetyloaminopropylu/tosylan lub chlorek laurylodimetylometakryloamidopropyloamoniowy.

PL 208 005 B1

Średni wagowo ciężar cząsteczkowy kationowych polimerów poli(winylolaktamowych) korzystnie mieści się w zakresie od 500 do 20000000, jeszcze bardziej korzystnie w zakresie od 200000 do 2000000, a najkorzystniej w zakresie od 400000 do 800000.

Oksyalkilenowane, niejonowe środki powierzchniowo czynne o wartości HLB mniejszej lub równej 5

Spośród tych środków wymienić można nieograniczająco:

- oksyetylenowane alkilofenole zawierające co najwyżej 2 mole EO,

- kondensaty EO/PO, w których stosunek PO/EO jest wyższy niż 0,71,

- oksyetylenowane oleje roślinne zawierające co najwyżej 5 moli EO,

- oksyetylenowane alkohole tłuszczowe zawierające co najwyżej 2 mole EO,

- alkohole tłuszczowe i estry alkoholi tłuszczowych zawierające korzystnie od 8 do 18 atomów węgla,

- amidy tłuszczowe zawierające korzystnie od 8 do 18 atomów węgla.

Środki powierzchniowo czynne typu anionowego, niejonowego, amfoterycznego lub obojnaczego albo kationowego

Anionowe środki powierzchniowo czynne

Przykładem anionowych środków powierzchniowo czynnych, które można stosować same lub jako mieszaniny, w kontekście niniejszego wynalazku, są szczególnie (lista nieograniczająca) sole (zwłaszcza sole alkaliczne, w szczególności sole sodowe, sole amonowe, sole amin, sole aminoalkoholi lub sole magnezowe) następujących związków: alkilosiarczany, alkiloeterosiarczany, alkiloamidoeterosiarczany, alkiloarylopolieterosiarczany, siarczany monoglicerydów; alkilosulfoniany, alkilofosforany, alkiloamidosulfoniany, alkiloarylosulfoniany, α-olefinosulfoniany, parafinosulfoniany, (C₆-C₂₄)alkilosulfobursztyniany, (C6-C24)alkiloeterosulfobursztyniany, (C6-C24)alkiloamidosulfobursztyniany; (C6-C24)alkilosulfooctany; (C6-C24)acylosarkozyniany i (C6-C24)acyloglutaminiany. Można także stosować estry karboksylowe (C6-C24)alkilopoliglikozydowe takie jak cytryniany alkiloglikozydowe, winiany alkilopoliglikozydowe i sulfobursztyniany alkilopoliglikozydowe, alkilosulfobursztyniany; acyloizetioniany i N-acylotauryniany, przy czym grupa alkilowa lub acylowa we wszystkich tych związkach zawiera korzystnie od 12 do 20 atomów węgla, a grupa arylowa oznacza korzystnie grupę fenylową lub benzylową. Spośród anionowych środków powierzchniowo czynnych, które także można stosować, wymienić można sole kwasów tłuszczowych takich jak sole kwasów oleinowego, rycynolowego, palmitynowego, stearynowego, kwasy z oleju kokosowego lub uwodornione kwasy oleju kokosowego; acylomleczany, w których grupa acylowa zawiera od 8 do 20 atomów węgla. Można także stosować kwasy uronowe alkilo-D-galaktozydu i ich sole, polioksyalkilenowane kwasy(C6-C24)alkiloeterokarboksylowe, polioksyalkilenowane kwasy(C6-C24)alkiloaryloeterokarboksylowe, polioksyalkilenowane kwasy(C6-C24)alkiloamidoeterokarboksylowe i ich sole, szczególnie te, które zawierają od 2 do 50 grup tlenku alkilenu, szczególnie tlenku etylenu i ich mieszaniny.

Niejonowe środki powierzchniowo czynne

Niejonowe środki powierzchniowo czynne są także dobrze znanymi związkami (patrz szczególnie „Handbook of Surfactants M.R. PORTER, wydanie Blackie & Son (Glasgow and London), 1991, str. 116-178). Tak więc mogą być one wybrane spośród (lista nieograniczająca) polietoksylowanych polipropoksylowanych alkoholi, alfa-dioli lub alkilofenoli, zawierających jeden łańcuch na przykład o 8-18 atomach węgla i liczbie grup tlenku etylenu lub tlenku propylenu w zakresie od 2 do 50. Można także wymienić kopolimery tlenku etylenu i tlenku propylenu, kondensaty tlenku etylenu i propylenu z alkoholami tłuszczowymi; polietoksylowane amidy tłuszczowe zawierające korzystnie od 2 do 30 moli tlenku etylenu, poliglicerynowane amidy tłuszczowe zawierające średnio od 1 do 5 grup glicerynowych, a zwłaszcza od 1,5 do 4; polietoksylowane aminy tłuszczowe zawierające korzystnie od do 30 moli tlenku etylenu; oksyetylenowane estry kwasów tłuszczowych i sorbitanu zawierające od 2 do 30 moli tlenku etylenu; estry kwasów tłuszczowych i sacharozy, estry kwasów tłuszczowych i glikolu polietylenowego, alkilopoliglikozydy, pochodne N-alkiloglukaminy, tlenki amin takie jak tlenki (C10-C14)alkiloamin lub tlenki N-acyloaminopropylomorfoliny.

Amfoteryczne lub obojnacze środki powierzchniowo czynne

Amfoterycznymi lub obojnaczymi środkami powierzchniowo czynnymi mogą być, w szczególności (lista nieograniczająca), alifatyczne pochodne drugorzędowej lub trzeciorzędowej aminy, w których grupa alifatyczna stanowi łańcuch liniowy lub rozgałęziony, zawierający od 8 do 18 atomów węgla i zawiera co najmniej jedną zwiększającą rozpuszczalność grupę anionową (na przykład karboksylową, sulfonową, siarczanową, fosforanową, fosfonianową); można także wymienić (C8-C20)alkiloPL 208 005 B1 betainy, sulfobetainy, (C8-C20)alkiloamido (C1-C6)alkilobetainy lub (C8-C20)alkiloamido (C1-C6)alkilosulfobetainy.

Spośród pochodnych aminowych wymienić można produkty sprzedawane pod nazwą MIRANOL, takie jak opisane w patentach USA 2 528 378 i USA 2 781 354, które figurują w słowniku CTFA, 3 wydanie, 1982, pod nazw ą Amphocarboxyglycinates lub Amphocarboxypropionates o nastę pującym wzorze:

R2-CONHCH2CH2-N(R3)(R4)(CH2COO-) w którym:

R2 oznacza grupę alkilową kwasu R2-COOH, obecnego w hydrolizowanym oleju kokosowym, grupę heptylową, nonylową lub undecylową, R₃ oznacza grupę β-hydroksyetylową, R₄ oznacza grupę karboksymetylową;

i o wzorze

R2'-CONHCH2CH2-N (B)(C) w którym:

B oznacza -CH2CH2OX', C oznacza -(CH2)z-Y', w którym z=1 lub 2,

X' oznacza grupę -CH2CH2-COOH lub atom wodoru,

Y' oznacza -COOH lub grupę -CH2-CHOH-SO3H,

R2' oznacza grupę alkilową kwasu R9-COOH obecnego w oleju kokosowym lub w hydrolizowanym oleju lnianym, grupę alkilową, zwłaszcza C7, C9, C11 lub C13, grupę Ci7alkilową i jej postać izo lub nienasyconą grupę C17.

Związki te figurują w słowniku CTFA, wydanie 5, 1993, pod nazwą kokoamfodioctan disodowy, lauryloamfodioctan disodowy, kapryloamfodioctan disodowy, kokoamfodipropionian disodowy, lauryloamfodipropionian disodowy, kapryloamfodipropionian disodowy, kwas lauryloamfodipropionowy, kwas kokoamfodipropionowy.

Jako przykład wymienić można kokoamfodioctan sprzedawany pod nazwą MIRANOL^® C2M przez firmę RHODIA CHIMIE.

Kationowe środki powierzchniowo czynne

Wśród kationowych środków powierzchniowo czynnych wymienić można w szczególności (lista nieograniczająca): sole pierwszorzędowych, drugorzędowych lub trzeciorzędowych amin tłuszczowych, ewentualnie polioksyalkilenowane; czwartorzędowe sole amoniowe, takie jak chlorki lub bromki tetraalkiloamoniowe, alkiloamidoalkilotrialkiloamoniowe, trialkilobenzyloamoniowe, trialkilohydroksyalkiloamoniowe lub alkilopirydyniowe; pochodne imidazoliny; lub kationowe tlenki aminy.

Wodna kompozycja nadtlenku wodoru korzystnie zawiera co najmniej jeden środek stabilizujący korzystnie wybrany spośród pirofosforanów metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, cynianów metali alkalicznych lub metali ziem alkalicznych, fenacetyny lub soli kwasu oksychinolinowego, jak siarczan oksychinolinowy. Bardziej korzystnie stosuje się co najmniej jeden cynian ewentualnie w kombinacji z co najmniej jednym pirofosforanem.

Wodna kompozycja nadtlenku wodoru ma korzystnie pH niższe niż 7.

Kwaśne pH gwarantuje stabilność nadtlenku wodoru w kompozycji.

Takie pH można uzyskać za pomocą środków zakwaszających, takich jak na przykład kwas solny, kwas octowy, kwas etydronowy, kwas fosforowy, kwas mlekowy lub kwas borowy. Wartość pH można regulować konwencjonalnie przez dodanie środków alkalizujących, takich jak na przykład amoniak, monoetanoloamina, dietanoloamina, trietanoloamina, izopropanoloamina, 1,3-diaminopropan, wodorowęglan metalu alkalicznego lub amonu, węglan organiczny, taki jak węglan guanidyny, lub, alternatywnie, przy użyciu wodorotlenku metalu alkalicznego, przy czym wszystkie te związki mogą być oczywiście stosowane same lub w mieszaninie.

Wodna kompozycja nadtlenku wodoru może także zawierać środki konserwujące, barwniki, środki zapachowe, środki przeciwpieniące i środki kompleksujące takie jak na przykład kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA) lub Pentasodium Pentetate (nazwa CTFA).

Oczywiście specjalista będzie w stanie odpowiednio dobrać ewentualne dodatkowe związki wymienione powyżej, które można dodać do proszkowej lub gotowej do użycia kompozycji odbarwiającej, według wynalazku, tak aby zasadniczo nie wpływały w sposób szkodliwy na korzystne własności nieodłącznie związane z tą kompozycją.

PL 208 005 B1

Wartość pH kompozycji odbarwiającej, gotowej do użycia jest zazwyczaj w zakresie 4-12, korzystnie w zakresie 7-11,5, a jeszcze bardziej korzystnie w zakresie 8-11.

Konkretne przykłady przedstawione poniżej ilustrują wynalazek, nie ograniczając przy tym jego zakresu.

P r z y k ł a d 1:

Przygotowano następującą proszkową, bezwodną, nielotną kompozycję do odbarwiania włosów (A) (ilości wyrażone w gramach):

Nadsiarczan potasu................................................................................................................................	48
Nadsiarczan sodu...................................................................................................................................	8
Metakrzemian sodu................................................................................................................................	12
Chlorek amonu.......................................................................................................................................	4,5
Tlenek magnezu.....................................................................................................................................	1
Mocznik...................................................................................................................................................	4
EDTA (środek kompleksujący)...............................................................................................................	1
Glinka.....................................................................................................................................................	4,5
Amfifilowy polimer niejonowy zawierający łańcuch tłuszczowy: Ser-ad FX 1100 sprzedawany przez firmę Servo Delden.................................................................................................................................	3
Amfifilowy polimer niejonowy zawierający łańcuch tłuszczowy: Jaguar XC-95/3 sprzedawany przez firmę Rhodia.................................................................................	1
Zagęszczający polimer rozpuszczalny w wodzie: alginian sodu...........................................................................................................................................	2
Anionowy środek powierzchniowo czynny: cetostearylosiarczan sodu......................................................................................................................	3
Stearynian wapnia..................................................................................................................................	2
Tlenek tytanu..........................................................................................................................................	2
Środek barwiący.....................................................................................................................................	0,2
Polidecen: SILKFLO 366 NF sprzedawany przez firmę AMOCO...........................................................	2

1. Ocena stabilności podczas przechowywania próbki kompozycji (A)

Oceniono stabilność podczas przechowywania w czasie próbki powyższej kompozycji A przez pomiar zawartości nadsiarczanów sodu i potasu w kompozycji, przed i po 2 miesięcznym składowaniu w temperaturze 45°C (odpowiednio T1 i T2). Te przyspieszone warunki składowania pozwalają przewidzieć stabilność próbki podczas przechowywania w normalnych warunkach.

Zawartość nadsiarczanów sodu i potasu wyrażona jest w meq./g, i określona przez analizę potencjału redoks, w środowisku kwaśnym i w obecności siarczanu żelaza, z użyciem roztworu nadmanganianu potasu.

Określono ubytek nadsiarczanów sodu i potasu po 2 miesiącach przechowywania w 45°C (P) za pomocą następującego równania:

(P) = 100* [(T1-T2)/T1]

Gdy ubytek (P) jest mniejszy niż 5%, uważa się, że próbka ma dobrą stabilność w zwykłych warunkach przechowywania.

PL 208 005 B1

W ten sposób przeanalizowano stabilność podczas przechowywania próbki (A) po 2 miesiącach w 45°C i uzyskano następujące wyniki:

	T1 (zawartość przed składowaniem przez 2 miesiące w 45°C)	T2 (zawartość po składowaniu przez 2 miesiące w 45°C)	Ubytek nadsiarczanów
Próbka (A)	4,16 meq./g	4,12 meq./g	1%

Stwierdzono, że proszkowa kompozycja do odbarwiania (A) według wynalazku ma bardzo dobrą stabilność podczas przechowywania.

2. Pomiar wielkości cząstek kompozycji (A)

Pomiar wielkości cząstek przeprowadzono na próbce kompozycji (A) za pomocą granulometru RETSCH AS 200 DIGIT (wysokość oscylacji: 1,25 nm/ czas przesiewania: 5 min).

Średnica sita w mikrometrach	Cząstki zatrzymane przez odpowiednie sito w %
800 μιτι	3%
400 μm	32,5%
200 μm	53,5%
125 μm	11,5%
63 μm	2%
32 μm	0%
Dno	0%

Kompozycja (A) według wynalazku nie zawiera drobnych cząstek, których średnica jest mniejsza niż 63 μm.

3. Mieszanie przed zastosowaniem kompozycji (A) z wodną stabilizowaną kompozycją nadtlenku wodoru

Porównano dwie mieszaniny przed zastosowaniem:

- mieszaninę kompozycji (A) z wodną stabilizowaną kompozycją nadtlenku wodoru (B) o mianie 30 objętości (9%), zgodną z wynalazkiem, z

- mieszaniną tej samej kompozycji (A) z wodną stabilizowaną kompozycją nadtlenku wodoru (Bbis), która nie jest przystosowana do zastosowania kosmetycznego (170 objętości) i nie jest zgodna z wynalazkiem.

Kompozycje (B) i (Bbis) przedstawione są poniżej:

(ilości podano w gramach %)

	Kompozycja (B)	Kompozycja (Bbis)
1	2	3
50% nadtlenek wodoru............................................................	18 (30 obj.)	66 (110 obj.)
Niejonowy środek powierzchniowo czynny o HLB=1: alkohol cetostearylowy............................................................	2,5
Niejonowy środek powierzchniowo czynny o HLB=2: trideceth-2-karboksyamid MEA...............................................	0,8
Niejonowy środek powierzchniowo czynny: oksyetylenowany alkohol cetostearylowy 30 EO	0,6
Pentenian pentasodowy (środek maskujący).........................	0,05
Pirofosforan tetrasodowy........................................................	0,03

PL 208 005 B1 cd. tabeli

1	2	3
Cynian sodu............................................................................	0,02
85% kwas fosforowy...............................................................	0,4
Woda (w ilości uzupełniającej)................................................	100	100

Mieszaniny (A) (B) i (A) (Bbis) zostały wytworzone przez zmieszanie 30 g proszkowej, nielotnej kompozycji (A) z 45 g wodnej stabilizowanej kompozycji nadtlenku wodoru (B) lub (Bbis).

4. Wyniki:

Każdą mieszaninę (A) (B) i (A) (Bbis) naniesiono na włosy w celu ich odbarwienia.

Mieszanina (A) (Bbis) była niejednorodna i nietrwała. Nie można było jej nanieść łatwo i wystarczająco dokładnie, bez ściekania i przenikania na te partie włosów, których odbarwienie nie było pożądane. Uzyskane odbarwienie było niejednorodne, a włosy były szorstkie.

Mieszanina (A)(B) była jednorodna, łatwa do nakładania i wystarczająco gęsta, aby można było ją dokładnie nanieść na te partie włosów, które mają być odbarwione. Uzyskano silny i jednorodny efekt odbarwienia, a włosy po zabiegu były znacznie mniej szorstkie niż po stosowaniu mieszaniny (A) (Bbis).

Stwierdzono także, że w przypadku kompozycji (A) możliwe są większe rozcieńczenia przy użyciu stabilizowanej wodnej kompozycji nadtlenku wodoru (B) zgodnej z wynalazkiem aniżeli przy użyciu wodnej kompozycji nadtlenku wodoru (Bbis) nieprzeznaczonej do celów kosmetycznych.

P r z y k ł a d 2:

1. Wytworzono następujące proszkowe, bezwodne, nielotne kompozycje do odbarwiania włosów (C), (D), (E), (F) i (G):

(ilości podano w gramach) >

KOMPOZYCJE>	(C)	(D)	(E)	(F)	(G)
1	2	3	4	5	6
Nadsiarczan potasu.......................................................	35	37,5	39,5	36	20
Nadsiarczan sodu.........................................................	10	5	5		20
20% nadtlenek magnezu..............................................		2		1,9	4,3
Dikrzemian sodu...........................................................	12	24	25	22	25
Metakrzemian sodu......................................................	12	1,3		2
Chlorek amonu.............................................................	3	2,5	2,5	2	4
Węglan magnezu.........................................................	5			4	1,5
Tlenek magnezu..........................................................			0,3
Mocznik.......................................................................	3	4	2	3
EDTA (środek kompleksujący).....................................	1	0,5	0,5	0,5	1
Koloidalna krzemionka.................................................					0,5
Prażona krzemionka o charakterze hydrofilowym........	2,5
Prażona krzemionka o charakterze hydrofobowym.....				2,7
Glinka...........................................................................	3	4	4	3	3
Niejonowy polimer amfifilowy z łańcuchem tłuszczowym: Serad FX 1100 firmy Servo Delden....................	3				2

PL 208 005 B1 cd. tabeli

1	2	3	4	5	6
Niejonowy polimer amfifilowy z łańcuchem tłuszczowym: Jaguar XC-95/3 firmy Rhodia.............................	2,8		1		2
Polimer amfifilowy z łańcuchem tłuszczowym: Carbo- pol ETD2020 firmy GOODRICH..................................		5	4	5
Polimer amfifilowy z łańcuchem tłuszczowym: CAR- BOPOL 1382 firmy GOODRICH..................................					2
Zagęszczający polimer rozpuszczalny w wodzie: niemodyfikowana, niejonowa guma guarowa (GUARGEL D/15 firmy GOODRICH................................................	2				1,7
Zagęszczający polimer rozpuszczalny w wodzie: PRI- MOGEL firmy AVEBE..................................................		3	3	0,5
Laurylosarkozynian sodu.............................................	2				0,5
Cetostearylosiarczan sodu...........................................	1	2	2	2	3
Stearynian magnezu....................................................	3	3		2
Stearynian wapnia........................................................			3		2
Poliwinylopirolidon........................................................	2	2,8	3	2	2
Tlenek tytanu................................................................	2	1	1	1	2
Środek barwiący...........................................................		0,2			0,5
Amfoteryczny polimer kondycjonujący POLYQUATERNIUM-22.............................................................	0,2		0,2		0,5
Środek zapachowy.......................................................		0,2		0,5
Polidecen: SILKFLO 366 NF firmy AMOCO................	9,5	2	2	9,9	2,5

2. Wytworzono także następujące stabilizowane, wodne kompozycje nadtlenku wodoru (H), (I), (J), (K) i (L):

(ilości podano w gramach)

KOMPOZYCJE	(H)	(I)	(J)	(K)	(L)
50% nadtlenek wodoru	18 (30 obj.)	24 (40 obj.)	18 (30 obj.)	12 (20 obj.)	18 (30 obj.)
1	2	3	4	5	6
Niejonowy środek powierzchniowo czynny o HLB=1 alkohol cetylowy........................................			1	3
Niejonowy środek powierzchniowo czynny o HLB=5 alkohol cetylowy oksyetylenowany 2 EO...........................................................................	1,1
Niejonowy środek powierzchniowo czynny: alkohol cetostearylowy oksyetylenowany 30 EO..........	3		0,5		1
Niejonowy środek powierzchniowo czynny: alkohol cetylowy oksyetylenowany 10 EO....................	2,2		0,7
Anionowy środek powierzchniowo czynny: cetearylosiarczan sodu..................................................				0,5
Anionowy środek powierzchniowo czynny: laurylo siarczan sodu.......................................				0,2

PL 208 005 B1 cd. tabeli

1	2	3	4	5	6
Anionowy środek powierzchniowo czynny: (C14/C16) olefinowy sulfonian sodu.......................			0,1	0,3	1
Anionowy środek powierzchniowo czynny: kokoiloizetionian sodu......................................................			0,1
Anionowy polimer amfifilowy z łańcuchem tłuszczowym: ACULYN 22 firmy ROHM & HAAS........................................................................	2
Zagęszczający polimer rozpuszczalny w wodzie: SIMULGEL EG firmy SEPPIC................................		2
Zagęszczający polimer rozpuszczalny w wodzie: HOSTACERIN AMPS firmy CLARIANT...............		3
Fosforan disodowy...................................................			0,08		0,05
Pentenian pentasodowy (środek maskujący)........	0,5			0,06
Pirofosforan tetrasodowy.........................................	0,03	0,04	0,03	0,04	0,02
Cynian sodu..............................................................	0,01	0,02	0,02	/	0,02
Środek zapachowy...................................................			1	0,5
Środek przeciwpieniący: Simethicone.....................			0,5	0,6
Kwas etydronowy.q.s.pH.........................................		3,5		2,5
85% kwas fosforowy.q.s.pH....................................	3		2,5		2
Woda (w ilości uzupełniającej)................................	100

3. Następnie wytworzono następujące kompozycje odbarwiające gotowe do użycia (C) (H), (D) (L), (E) (J), (F) (K) i (G) (I):

- 30 g proszkowej kompozycji (C) + 60 g kompozycji nadtlenku wodoru (H),

- 30 g proszkowej kompozycji (D) + 40 g kompozycji nadtlenku wodoru (L),

- 30 g proszkowej kompozycji (E) + 45 g kompozycji nadtlenku wodoru (J),

- 30 g proszkowej kompozycji (F) + 40 g kompozycji nadtlenku wodoru (K),

- 30 g proszkowej kompozycji (G) + 40 g kompozycji nadtlenku wodoru (I).

Tak wytworzone i zgodne z wynalazkiem kompozycje odbarwiające gotowe do użycia były jednorodne, łatwe do nakładania i wystarczająco gęste, aby można je było dokładnie nanieść na te partie włosów, które mają być odbarwione. Uzyskano silny i jednorodny efekt odbarwienia, a włosy po zabiegu były znacznie mniej szorstkie.

Dla porównania, kompozycje odbarwiające gotowe do użycia (C) (Bbis), (D) (Bbis), (E) (Bbis), (F) (Bbis) i (E) (Bbis), które wytworzono z 30 g każdej ze sproszkowanych kompozycji (C) lub (D) lub (E) lub (F) lub (G) i 30 g kompozycji nadtlenku wodoru (Bbis), opisanej w części 3 przykładu 1, były niejednorodne i bardzo nietrwałe. Nie można ich było nanieść łatwo i wystarczająco dokładnie, bez ściekania i przenikania na te partie włosów, których odbarwienie nie było pożądane. Uzyskane odbarwienie było niejednorodne, a włosy były szorstkie.

Ponadto stwierdzono, że proszkowe kompozycje odbarwiające (C), (D), (E), (F) i (G) były nielotne i trwałe podczas przechowywania. Stwierdzono również, że w przypadku tych kompozycji możliwe są znacznie większe rozcieńczenia przy użyciu stabilizowanych wodnych kompozycji nadtlenku wodoru (H), (I), (J), (K) i (L), zgodnych z wynalazkiem, niż ma to miejsce przy użyciu wodnej kompozycji nadtlenku wodoru (Bbis) nieprzeznaczonej do celów kosmetycznych.

Claims (18)

1. Proszkowa kompozycja do odbarwiania ludzkich włókien keratynowych, w szczególności włosów, obejmująca, w środowisku odpowiednim do odbarwiania, co najmniej jedną sól nadtlenową i co najmniej jeden amfifilowy polimer niejonowy i/lub anionowy zawierający co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, znamienna tym, że zawiera ponadto co najmniej jeden polidecen o wzorze C10n H[(20n)+2], w którym n jest w zakresie od 3 do 9, w ilości mniejszej niż 10% wagowych.

2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że we wzorze polidecenu n jest w zakresie od 3 do 7.

3. Kompozycja według zastrz. 1-2, znamienna tym, że zawiera co najmniej jeden polidecen w ilości mniejszej niż 5% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru kompozycji.

4. Kompozycja według zastrz. 3, znamienna tym, że zawiera co najmniej jeden polidecen w ilości w zakresie od 0,5 do 2% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru kompozycji.

5. Kompozycja według zastrz. 1-4, znamienna tym, że zawiera polimer lub polimery amfifilowe niejonowe, zawierające co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, wybrane spośród hydroksypropyloguarów modyfikowanych grupami zawierającymi co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy C8-C22 i polieteropoliuretanów zawierających co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy C10-20.

6. Kompozycja według zastrz. 1-4, znamienna tym, że zawiera polimer lub polimery amfifilowe anionowe, zawierające co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, wybrane spośród usieciowanych polimerów kwasu akrylowego i (met)akrylanu C10-30alkilowego.

7. Kompozycja według zastrz. 1-6, znamienna tym, że zawiera polimer lub polimery amfifilowe niejonowe i/lub anionowe, zawierające co najmniej jeden łańcuch tłuszczowy, w ilości w zakresie od 0,01 do 30% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru kompozycji.

8. Kompozycja według zastrz. 7, znamienna tym, że zawiera polimer lub polimery w ilości w zakresie od 0,01 do 15% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru kompozycji.

9. Kompozycja według zastrz. 1-8, znamienna tym, że zawiera ponadto co najmniej jeden rozpuszczalny w wodzie polimer syntetyczny lub pochodzenia naturalnego, w ilości mniejszej lub równej 5% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru kompozycji.

10. Kompozycja według zastrz. 1-9, znamienna tym, że zawiera ponadto co najmniej jedną krzemionkę w ilości mniejszej lub równej 3% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru kompozycji.

11. Kompozycja według zastrz. 1-10, znamienna tym, że zawiera także co najmniej jeden polimer kationowy i/lub amfoteryczny, w ilości mniejszej lub równej 20% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru kompozycji, a korzystnie mniejszej lub równej 8% wagowych.

12. Kompozycja według zastrz. 1-10, znamienna tym, że zawiera sól nadtlenową w ilości w zakresie od 20 do 70% wagowych, a korzystnie od 30 do 60% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru kompozycji.

13. Zastosowanie proszkowej kompozycji określonej w zastrz. 1-12, do wytwarzania kompozycji gotowej do użycia przeznaczonej do odbarwiania ludzkich włókien keratynowych, w szczególności włosów, przez mieszanie, podczas użycia, powyższej kompozycji proszkowej z wodną kompozycją nadtlenku wodoru o mianie nie wyższym niż 40 objętości.

14. Zastosowanie według zastrz. 13, znamienne tym, że miano wodnej kompozycji nadtlenku wodoru jest w zakresie od 2 do 40 objętości.

15. Zastosowanie według zastrz. 13 albo 14, znamienne tym, że wodna kompozycja nadtlenku wodoru zawiera:

(i) co najmniej jeden środek powierzchniowo czynny, z których co najmniej jeden jest anionowy lub niejonowy, w ilości ogółem od 0,1 do 10% wagowych, a korzystnie od 0,1 do 5% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru wodnej kompozycji nadtlenku wodoru; albo (ii) co najmniej kombinację dwóch niejonowych środków powierzchniowo czynnych o różnych wartościach HLB, z których co najmniej jedna jest mniejsza lub równa 5, w ilości ogółem od 1,5 do 40% wagowych, a korzystnie od 1,5 do 20% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru wodnej kompozycji nadtlenku wodoru; albo (iii) co najmniej kombinację niejonowego środka powierzchniowo czynnego o wartości HLB mniejszej lub równej 5 i anionowego środka powierzchniowo czynnego, w ilości ogółem od 1 do 30% wagowych, a korzystnie od 1,5 do 15% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru wodnej kompozycji nadtlenku wodoru; albo

PL 208 005 B1 (iv) co najmniej jeden polimer zagęszczający, niezależnie od jego natury chemicznej, w ilości w zakresie od 0,1 do 10% wagowych, a korzystnie od 0,1 do 5% wagowych w stosunku do całkowitego ciężaru wodnej kompozycji nadtlenku wodoru;

przy czym ten polimer jest ewentualnie połączony z obecnym środkiem powierzchniowo czynnym, w ilości w zakresie od 0,1 do 10% wagowych, a korzystnie od 0,1 do 5% wagowych, w stosunku do całkowitego ciężaru wodnej kompozycji nadtlenku wodoru.

16. Sposób odbarwiania ludzkich włókien keratynowych, w szczególności włosów, znamienny tym, że obejmuje mieszanie, podczas użycia, proszkowej kompozycji, takiej jak określona w zastrz. 1-12, z wodną kompozycją nadtlenku wodoru, która ma miano nie wyższe niż 40 objętości, taką jak określona w zastrz. 13-15, nałożenie odbarwiającej kompozycji gotowej do użycia, wytworzonej w ten sposób, na ludzkie włókna keratynowe suche lub wilgotne, na miejsca przeznaczone do odbarwienia, i pozostawienie kompozycji na czas ekspozycji, korzystnie w zakresie około 1-60 minut, a korzystniej około 10-45 minut, następnie spłukanie włókien keratynowych, po czym ewentualnie umycie ich szamponem, ponowne spłukanie i wysuszenie.

17. Wieloprzedziałowy zestaw do odbarwiania ludzkich włókien keratynowych, w szczególności włosów, znamienny tym, że zawiera co najmniej dwa przedziały, z których pierwszy zawiera kompozycję proszkową określoną w zastrz. 1-12, a drugi zawiera wodną kompozycję nadtlenku wodoru, która ma miano nie wyższe niż 40 objętości.

18. Sposób wytwarzania proszkowej kompozycji do odbarwiania ludzkich włókien keratynowych, w szczególności włosów, znamienny tym, że obejmuje proste mieszanie w temperaturze otoczenia, tj. około 25°C, jednego lub więcej polidecenów określonych w zastrz. 1-4, z wytworzoną uprzednio mieszaniną innych składników proszkowej kompozycji, określonej w zastrz. 1-12.