PL207751B1 - Elementy konstrukcyjne do wytwarzania wykładziny - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku są elementy konstrukcyjne do wytwarzania wykładziny. Elementy konstrukcyjne obejmują zwłaszcza panel, który może być łączony za pomocą połączenia kształtowego z drugim panelem, tak że istnieje zaryglowanie zarówno prostopadle do wspólnej powierzchni, jak i prostopadle do wspólnego spojenia oraz jednocześnie równolegle do wspólnej powierzchni. Można zrezygnować ze stosowania kleju wówczas, gdy panele według wynalazku są stosowane jako okładzina podłogi lub jako okładzina ścienna.

Panel opisanego na wstępie typu jest znany na przykład z amerykańskiego opisu patentowego nr US 6,324,803 B1 względnie europejskiego opisu patentowego nr EP 0 698 162 B1. Ten znany panel jest ryglowany kształtowo z drugim za pomocą połączenia na pióro i rowek prostopadle do wspólnej powierzchni paneli. Rowek zawiera górny i dolny bok. Dolny bok jest dłuższy od górnego i ma na końcu wystający element ryglujący. W stanie połączonym element ryglujący wzębia się w wybranie, które znajduje się pod sąsiednim panelem. Wskutek tego uzyskuje się zaryglowanie kształtowe, które działa równolegle do wspólnej powierzchni obu paneli oraz jednocześnie prostopadle do wspólnego spojenia obu paneli.

W stanie zaryglowania dwóch paneli pomię dzy wystają cym elementem ryglują cym i wybraniem pozostaje luz, aby między innymi panel mógł być łatwo przesuwany względem drugiego panelu wzdłuż wspólnego spojenia. Przejście od wystającego boku do elementu ryglującego przebiega prostopadle. Element ryglujący sterczy więc prostopadle w kierunku wysokości. Wybranie pod sąsiednim panelem ma ścianki przebiegające prostopadle do wspólnej powierzchni paneli. Tak więc w stanie zaryglowania przebiegająca prostopadle ścianka względnie powierzchnia stykowa wybrania styka się z przebiegając ą prostopadle ścianką względnie powierzchnią stykową wystającego elementu ryglującego. Wskutek tego jest zapewnione to, że panele w stanie ułożenia nie mogą przez nieuwagę odłączać się od siebie przy oddziaływaniu większej siły.

Luz jest ponadto wymagany, aby pomimo wymienionych powyżej prostopadłych ścianek można było łączyć dwa panele przykładowo przez obrócenie wokół wspólnego spojenia. W wymienionej powyżej publikacji podano, że może istnieć luz wynoszący 2/10 mm.

Materiał, z którego mogą być wykonane panele wymienionego na wstępie rodzaju, może być dobierany w zasadzie dowolnie. Jednak zgodnie z wynalazkiem chodzi tu zwłaszcza o panele, które całkowicie lub w przeważającej części są wykonane z tworzywa drzewnego. Panel parkietowy może być wykonany całkowicie z drewna. Alternatywnie panel parkietowy może zawierać płytę nośną, która jest przykładowo wykonana z materiału typu HDF lub MDF. Nad płytą nośną są umieszczone jedna płytka lub kilka płytek parkietowych. Pod płytą nośną może być umieszczona warstwa lub umieszczony papier, aby wywoływać przeciwciąg w celu uniknięcia odkształceń. Znane są ponadto, na przykład amerykańskiej publikacji patentowej nr US 04426820, panele dające się łączyć ze sobą bez kleju, które całkowicie lub w przeważającej części składają się z tworzywa sztucznego.

Wynalazek może być zastosowany zwłaszcza w podłodze z laminatu. Podłoga taka zawiera płytę nośną z tworzywa drzewnego. Jako tworzywo drzewne są obecnie zalecane materiały typu HDF i MDF. Inne typowe tworzywo drzewne skł ada się ze sklejonych wiórów. Na pł ycie noś nej jest umieszczona warstwa dekoracyjna, która zawiera papier dekoracyjny i warstwę ochronną. Warstwa ochronna składa się w szczególności z żywicy, która między innymi zawiera odporne na ścieranie cząsteczki, takie jak korund lub Sic. Pod płytą nośną jest umieszczony papier przeciwciągowy, dla uniknięcia wspomnianych powyżej odkształceń.

Obecnie są oznaki, że zyskują na znaczeniu techniczne laminaty, z których wytwarza się coraz więcej paneli. Stosowane są one zwłaszcza jako wykładzina podłogowa.

Nasycone żywicą papiery są podczas wytwarzania doprowadzane razem z płytą nośną do prasy. Przy jednoczesnym doprowadzaniu ciepła i wywieraniu nacisku papiery są sklejane z płytą nośną. Papier dekoracyjny ma przy tym już warstwę cząstek odpornych na ścieranie.

Panele typu według wynalazku mogą zawierać jedną lub wiele z wymienionych powyżej cech.

W ś rodowisku specjalistów uważ a się wspomniany powyż ej luz za niekorzystny, ponieważ mogą w niego wnikać kurz i wilgoć. Także pod względem wizualnym uważa się ten luz za cechę ujemną, gdyż na powierzchni może występować szpara.

Znany jest na przykład z europejskiego opisu patentowego nr EP 0 843 763 B1 panel mający na celu uniknięcia takiego luzu, w którym zamiast wspomnianych uprzednio prostopadłych powierzchni stykowych przewidziane są przebiegające skośnie powierzchnie stykowe. Skosy te są tego rodzaju,

PL 207 751 B1 że dwa panele mogą być łączone ze sobą na przykład przez obrócenie wokół wspólnego spojenia, bez pozostawiania na powierzchni obu paneli szpary powodowanej przez luz. Z publikacji tej jest ponadto znane elastyczne ukształtowanie wystającej dolnej wargi, w celu umożliwienia w ten sposób łączenia przez przesunięcie w płaszczyźnie.

Wprawdzie w opisanym powyżej stanie techniki unika się uważanego za niekorzystny luzu we wspólnym spojeniu, jednak potem przesunięcie panelu, który jest na przykład połączony z drugim panelem na podłużnych bokach, wzdłuż wspólnej spoiny wymaga dużego nakładu siły. Z reguły ten nakład siły jest tak duży, że musi być do tego użyte narzędzie, takie jak młotek i klocek do dobijania. Mogą przy tym występować uszkodzenia paneli.

Dzięki skośnym powierzchniom stykowym oraz elastycznej wardze względnie elastycznemu bokowi rowka panele mogą być przez przesunięcie w jednej płaszczyźnie nie tylko ze sobą łączone, lecz mogą być także w ten sposób odłączane od siebie. Dwa już ułożone panele przy odpowiednim oddziaływaniu siłą także w sposób niepożądany mogą odłączyć się znowu od siebie. Problem ten występuje zwłaszcza wówczas, gdy przewidziane są dwie wargi o równej długości, a element ryglujący, który powoduje ryglowanie równolegle do powierzchni podłogi oraz prostopadle do spoiny, znajduje się wewnątrz rowka. Jest on mianowicie wówczas ukształtowany jako bardzo mały, ponieważ pozostaje do dyspozycji mało miejsca, jak można się tego dowiedzieć z opisu niemieckiego wzoru użytkowego numer DE 29823749 U1.

Przewidzenie dwóch warg o jednakowej długości ma poniżej przedstawione zalety w stosunku do stanu techniki z długą wystającą wargą.

Z jednej strony oszczędza się materiał przy wytwarzaniu w porównaniu ze stanem techniki, w którym jeden bok względnie jedna warga rowka wystaje wzglę dem drugiej. Z drugiej strony pióro dostaje się bardzo pewnie do rowka. Ponadto użytkownik jest bardzo dobrze obeznany z systemem połączeń na rowek i pióro, w którym boki mają taką samą długość.

Zadaniem wynalazku jest dostarczenie elementów konstrukcyjnych do wykonywania wykładziny, zwłaszcza panelu przedstawionego na wstępie rodzaju, w którym mogą być uzyskane zalety panelu, który może być łączony z luzem z drugim panelem tak, że w stanie ułożenia nie mogą w spojenie wnikać niepożądanie kurz i wilgoć. Zadaniem wynalazku jest ponadto dostarczenie przyrządu pomocniczego do układania dla elementów konstrukcyjnych względnie paneli według wynalazku.

Elementy konstrukcyjne do wytwarzania wykładziny, obejmujące panele, które mają tak ukształtowane elementy sprzęgające, że dwa panele mogą być łączone za pomocą połączenia kształtowego zarówno prostopadle do wspólnego spojenia i jednocześnie równolegle do powierzchni, jak i prostopadle do wspólnej powierzchni, oraz element typu sznurowego lub prętowego, który w stanie połączenia dwóch paneli znajduje się pomiędzy panelami w wybraniu, według wynalazku charakteryzują się tym, że element typu sznurowego lub prętowego zawiera nierozciągliwą nić, która jest otoczona ściśliwym materiałem.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego ma większą szerokość od szerokości wybrania, gdy panele są połączone ze sobą.

Korzystnie, ściśliwy materiał składa się z teflonu, silikonu lub gumy.

Korzystnie, panele włącznie z elementami sprzęgającymi całkowicie lub w przeważającej części są wykonane z ceramiki, kamienia lub cegły, tworzywa sztucznego, drewna i/lub tworzywa drzewnego.

Korzystnie, co najmniej jeden panel ma płytę nośną składającą się z tworzywa HDF lub MDF.

Korzystnie, na stronie wierzchniej przewidziany jest papier dekoracyjny lub dekoracja.

Korzystnie, co najmniej jeden panel ma płytę nośną składającą się z kilku sprasowanych ze sobą papierów, które są zaopatrzone w żywicę amonową.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego jest trzymany w wybraniu za pomocą połączenia wtłaczanego lub połączenia kształtowego lub połączenia siłowego.

Korzystnie, przy dwóch połączonych ze sobą panelach co najmniej wtedy występuje luz, gdy pomiędzy oboma panelami nie ma elementu typu sznurowego lub prętowego.

Korzystnie, panele mają prostopadłe lub podcięte powierzchnie stykowe elementów sprzęgających.

Korzystnie, rowek stanowi element sprzęgający i ma sztywny lub elastyczny dolny bok, który wystaje względem górnego boku rowka.

Korzystnie, wybranie jest dostępne od strony wierzchniej powierzchni paneli i występuje w stanie połączenia dwóch paneli w spojeniu i w swym wnętrzu ma zwężenie lub przewężenie.

PL 207 751 B1

Korzystnie, wybranie jest dostępne od strony wierzchniej powierzchni paneli i w stanie połączenia dwóch paneli występuje w spojeniu i w swym wnętrzu ma rozszerzenie, które znajduje się nad zwężeniem lub przewężeniem.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego w powierzchni paneli jest wciśnięty do wybrania lub wprowadzony do niego.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego ma szerokość co najmniej 0,5 mm.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego znajduje się we wgłębieniu i wystaje z niego częściowo.

Korzystnie, wgłębienie graniczy z powierzchnią stykową.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego ma w przybliżeniu prostokątny przekrój poprzeczny.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego z boku jest wykonany w kształcie haka.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego ma przekrój poprzeczny w przybliżeniu w kształ cie krzyż a.

Korzystnie element typu sznurowego lub prętowego ma przekrój poprzeczny w przybliżeniu w kształ cie krzyż a, który zwęża się w kierunku jednej strony i który jest podł uż ny.

Korzystnie, nić jest wykonana z materiału z włókna szklanego.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego ma górny obszar ze stosunkowo miękkiego materiału i dolny obszar ze stosunkowo twardego materiału.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego ma w kierunku do dołu dwa ramiona, które są oddzielone od siebie rowkiem.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego ma w kierunku do dołu zwężenie.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego jest nawulkanizowany na jednym panelu i styka się z drugim panelem, gdy panele pierwszy i drugi są połączone ze sobą.

Korzystnie, panele, mają grubość 6 do 15 mm i długość 100 do 2000 mm oraz szerokość 100 do 2000 mm.

Korzystnie, wąskie boki dwóch paneli z prostokątną powierzchnią lub poprzeczne boki zawierają dający się wsuwać element typu sznurowego lub prętowego.

Korzystnie, element typu sznurowego lub prętowego jest umieszczony w wybraniu, które pod powierzchnią ma rozszerzenie.

Korzystnie, co najmniej dwa elementy typu sznurowego lub prętowego znajdują się pomiędzy dwoma połączonymi ze sobą panelami.

Korzystnie, patrząc od strony powierzchni głębiej położony element typu sznurowego lub prętowego jest wykonany z materiału, który w porównaniu z materiałem, z którego jest wykonany położony wyżej element typu sznurowego lub prętowego, ma większą siłę przywracającą.

Korzystnie, patrząc od strony powierzchni głębiej położony element typu sznurowego lub prętowego ma mniejszą średnicę lub ma mniejsze wymiary w przekroju poprzecznym od położonego wyżej elementu typu sznurowego lub prętowego.

Korzystnie, ponadto obejmują przyrząd pomocniczy do układania paneli, przy czym ten przyrząd pomocniczy zawiera kanał o podłużnym przekroju, który to kanał przechodzi przez przyrząd pomocniczy i który poza tym nadaje się do pomieszczenia elementu typu sznurowego lub prętowego, przy czym element typu sznurowego lub prętowego ma wymiary o takiej wielkości, że szerokość elementu typu sznurowego lub prętowego jest dopasowana do szerokości tego kanału, a ponadto wysokość elementu typu sznurowego lub prętowego jest dopasowana do wysokości tego kanału.

Korzystnie, przyrząd pomocniczy do układania zawiera kanał, który przebiega od ścianki czołowej do spodniej ścianki tego elementu konstrukcyjnego.

Korzystnie, ten przyrząd pomocniczy do układania ma na boku spodnim wystające pióro, które zwęża się do dołu, do przodu lub do tyłu.

Korzystnie, ten przyrząd pomocniczy do układania ma na spodnim boku wystające pióro i zawiera przechodzący przez ten element konstrukcyjny kanał, który kończy się na spodnim boku za piórem.

Korzystnie, ten przyrząd pomocniczy do układania zawiera na swym spodnim boku rolkę, która jest umieszczona za piórem, które wystaje na spodnim boku.

Korzystnie, ten przyrząd pomocniczy do układania zawiera na swym spodnim boku rolkę, która jest umieszczona za piórem, które wystaje na spodnim boku, i przechodzący przez przyrząd pomocniczy kanał, który kończy się pomiędzy rolką i piórem.

PL 207 751 B1

Korzystnie, ten przyrząd pomocniczy do układania zawiera na swym spodnim boku rolkę, która jest umieszczona przed wystającym na spodnim boku piórem.

Korzystnie, ten przyrząd pomocniczy do układania zawiera na swym górnym boku rolkę.

Korzystnie, ten przyrząd pomocniczy do układania ma z boku graniczące z jego spodnim bokiem wybranie.

Korzystnie, przyrząd pomocniczy do układania zawiera mimośrodowy przekrój poprzeczny.

Według wynalazku pomiędzy dwoma bezklejowo zaryglowanymi ze sobą panelami istnieje wybranie, w którym w stanie ostatecznego ułożenia znajduje się element typu sznurowego lub prętowego, który jest wykonany zwłaszcza z materiału ściśliwego. Jako materiał elastyczny może być na przykład przewidziany teflon. Zaleca się jednak materiał dysponujący dobrymi właściwościami sprężystymi. Dlatego element typu sznurowego lub prętowego jest przykładowo wykonany z gumy. Należy jednak dać silikonowi pierwszeństwo przed gumą, ponieważ silikon ma odpowiednio wyższą w porównaniu z gumą siłę przywracającą. Ta większa w porównaniu z gumą siła przywracająca silikonu okazała się zaletą.

Przewidzenie szczeliny lub wybrania pomiędzy dwoma panelami umożliwia łatwiejsze przesuwanie panelu wzdłuż wspólnego spojenia nawet wówczas, gdy nie powinien istnieć luz pomiędzy dwoma panelami. Istnienie luzu jest jednak zalecane, żeby zapewnione było łatwe przesuwanie. Wystarczy w tym celu luz wynoszący 1/100 milimetra.

Wspomniana powyżej szczelina względnie wspomniane wybranie występuje w szczególności w powierzchni dwóch paneli, która tworzy widoczną część podłogi lub okładziny ściennej. Jest wówczas widoczny od strony powierzchni element typu sznurowego lub prętowego. W stanie zaryglowania element typu sznurowego lub prętowego ma zwłaszcza takie wymiary, że wypełnia całkowicie szerokość szczeliny. Korzystnie element typu sznurowego lub prętowego jest trochę szerszy. Znajduje się on wówczas wewnątrz szczeliny w stanie ściśniętym.

Przez zapewnienie szczeliny względnie wybrania pomiędzy panelami, w którym znajduje się element typu sznurowego lub prętowego, zostało zmniejszone tarcie zwłaszcza w porównaniu z takimi panelami, w których elementy ryglujące są połączone jako jedna część z panelem i są wykonane z tworzywa drzewnego. Zgodnie z wynalazkiem mogą wię c być na przykł ad wykonane panele połączone jednoczęściowe z tym panelem, które składają się z tworzywa drzewnego i które jednak stosunkowo łatwo mogą być przesuwane wzdłuż wspólnego spojenia także wówczas, gdy dwa panele są ze sobą zaryglowane. Jeśli szczelina z elementem typu sznurowego lub prętowego znajduje się w widocznej powierzchni, to otwierają się ponadto jako zjawisko towarzyszące nowe możliwości wzornicze. W obszarze spojenia na przykład uwidacznia się czarny materiał gumowy lub silikonowy. Powierzchnia panelu może zresztą posiadać przy tym silny kontrast. Otrzymuje się więc nowe efekty wizualne, które zwłaszcza w panelach laminatowych nie są znane. Jeśli jest pożądany subtelny wygląd optyczny, to element typu sznurowego lub prętowego, o ile jest widoczny, jest kolorystycznie dopasowywany do widocznej powierzchni. Istnieją jednak także elementy dekoracyjne, które mają kolorową obwódkę lub kolorowe obrzeże panelu. W odróżnieniu od tego klient może dowolnie wybrać i także później zmienić kolor obwódki. Tak więc jest możliwe zmieniane przy małych nakładach wyglądu optycznego już położonych paneli, bez konieczności zdejmowania okładziny. Wybranie utworzone w powierzchni przez dwa graniczą ce ze sobą panele oferuje wię c takż e oprócz zalety typu technicznego, polegającej na łatwiejszym przesuwaniu, także możliwość łatwej zmiany wrażenia wizualnego.

Element typu sznurowego lub prętowego może być później od strony powierzchni wciśnięty lub włożony do szczeliny lub wybrania. Może on jednak być już połączony z panelem, zwłaszcza gdy element typu sznurowego lub prętowego jest wykonany ze ściśliwego materiału. Późniejsze włożenie oddzielnego elementu typu sznurowego lub prętowego w szczelinę zapewnia jednak tę korzyść, że panele mogą być szczególnie łatwo przesuwane, o ile nie jest jeszcze włożony element typu sznurowego lub prętowego.

Jeśli istnieje luz pomiędzy wystającym elementem ryglującym i odpowiadającym mu wybraniem, to mogą być przewidziane prostopadłe lub podcięte powierzchnie stykowe. Element typu sznurowego lub prętowego jest wówczas podczas łączenia lekko ściskany, jeśli został on dostarczony jako już fabrycznie połączony z panelem. Pomimo prostopadłych powierzchni stykowych udaje się więc łączenie na przykład przez obrócenie wokół wspólnego spojenia.

Można nawet przewidzieć podcięcia przy wystającym elemencie ryglującym i wybraniu. Jeśli połączone ze sobą panele są równolegle do powierzchni podłogi odpychane od siebie, to wówczas, przy odpowiednio umieszczonym elemencie ryglującym i odpowiednio umieszczonym wybraniu, zahaczają

PL 207 751 B1 się w sobie wymienione powyżej powierzchnie stykowe. Rozłączanie bez zniszczenia elementów ryglujących względnie sprzęgających przez przesuniecie w płaszczyźnie prostopadle do spojenia nie jest możliwe. Unika się więc samo przez się przedstawionego w stanie techniki niepożądanego luzowania wskutek omyłkowego oddziaływania siłą, gdy na przykład wystający bok rowka z elementem ryglującym jest ukształtowany elastycznie na końcu. Jeśli, pomimo elastycznej wargi rowka, ma być utworzone szczególnie pewne zaryglowanie równolegle do powierzchni podłogi oraz prostopadle do wspólnego spojenia, to korzystne są takie powierzchnie stykowe, które są podcięte lub przynajmniej umieszczone prostopadle do powierzchni.

Jeśli powierzchnie stykowe przebiegają w sposób opisany na wstępie ukośnie, jak to jest znane z europejskiego opisu patentowego nr EP 0 843 763 B1, to jest zalecane sztywne ukształ towanie wystającego dolnego boku lub wargi rowka, tak aby utworzone zostało pewne zaryglowanie równolegle oraz prostopadle do wspólnego spojenia. Jeśli wymagane jest szczególnie pewne połączenie pomiędzy ułożonymi panelami, to wystająca warga także przy prostopadle przebiegających powierzchniach stykowych jest ukształtowana jako sztywna, tak że nie jest możliwe rozłączanie przez przesunięcie w pł aszczyź nie prostopadle do spojenia. Takż e pozostał e elementy sprzę gają ce są wtedy, o ile jest to wymagane, ukształtowane sztywno. Z tego powodu stosowane jest na przykład pióro, które powoduje zaryglowanie prostopadle do wspólnej powierzchni paneli.

Jeśli panele rygluje się najpierw ze sobą, to wówczas istnieje luz i przewidziane jest, że dopiero potem wkłada się z góry element typu sznurowego lub prętowego do występującej szczeliny względnie wybrania, tak że możliwe jest szczególnie łatwe przesunięcie wzdłuż spojenia, niemal bez użycia siły. Możliwość przesunięcia już ułożonych przez ryglowanie ze sobą paneli wzdłuż wspólnego spojenia jest pożądana zwłaszcza wówczas, gdy dwa boki podłużne dwóch paneli są już połączone i teraz mają być jeszcze połączone wąskie boki. Tego rodzaju sposób postępowania znany jest na przykład z europejskiego opisu patentowego nr 0855482 B1. Zwł aszcza, gdy takie łączenie z reguł y wymaga, aby była możliwość przesuwania paneli wzdłuż wspólnego spojenia pomimo istniejącego już stanu zaryglowania, jest korzystna postać, w której element typu sznurowego lub prętowego wkłada się lub wciska w szczelinę na końcu.

Element typu sznurowego lub prętowego ma zwykle średnicę względnie szerokość wynoszącą przynajmniej 0,5 mm, korzystnie co najmniej 1 mm, szczególnie korzystnie co najmniej 2 mm. Szerokość nie przekracza z reguły 10 mm, chyba że ze względów wizualnych pożądana jest szerokość większa. Korzystnie szerokość jest mniejsza niż 5 mm, zwłaszcza korzystnie mniejsza niż 3 mm. Zasadniczo mogą być jednak przewidziane, na przykład ze względów wizualnych, szerokości względnie średnice mniejsze lub większe.

Szczelina, w której znajduje się element typu sznurowego lub prętowego, ma zwykle trochę mniejszą szerokość od elementu typu sznurowego lub prętowego, w szczególności, gdy ma być kompensowany luz lub gdy należy unikać wnikania kurzu i wilgoci w spojenie. Element typu sznurowego lub prętowego znajduje się wówczas lekko wciśnięty w szczelinę i jest tak utrzymywany w tej szczelinie. Szczelina może jednak także mieć taką samą szerokość. Należy jedynie unikać większej szerokości szczeliny w porównaniu z szerokością elementu typu sznurowego lub prętowego względnie ze średnicą, ponieważ w przeciwnym wypadku pozostaje niepożądana szczelina w powierzchni i element typu sznurowego lub prętowego daje się zbyt łatwo wyjąć, gdy został on włożony od strony tej powierzchni. Zalecane jest pasowanie wtłaczane dokładne, ponieważ wówczas zapewniony jest stan bezszczelinowy i element typu sznurowego lub prętowego jest trzymany.

W jednej postaci wynalazku element typu sznurowego lub prętowego znajduje się w stanie zaryglowania pomiędzy dwiema powierzchniami, które powodują ryglowanie. Na przykład mogą to być powierzchnie, które tu zwane są powierzchniami stykowymi. Sznur składa się wówczas zwłaszcza z elastycznego materiał u, takiego jak guma lub silikon. Zanim dwa panele zostaną zaryglowane należy element typu sznurowego lub prętowego przyłożyć do jednej z wymienionych powyżej zaryglowanych powierzchni. Element typu sznurowego lub prętowego znajduje się wtedy zwłaszcza częściowo we wgłębieniu i jest w nie dalej lub nawet całkowicie wciskany, gdy panele są ze sobą ryglowane. Przykładowo panel za pomocą obrócenia lub przez obniżenie, które na przykład jest znane z niemieckiego zgłoszenia nr DE 20008708 U1, jest zatrzaskiwany w drugim panelu. Element typu sznurowego lub prętowego jest przy tym wciskany we wgłębienie. Wskutek istnienia szczeliny może teraz jeden panel być przesunięty dalej w kierunku innego panelu. Dzięki temu wgłębienie zostaje znowu zwolnione. Element typu sznurowego lub prętowego od rozpręża się i dostaje się w ten sposób pomiędzy obie powierzchnie (stykowe), które powodują ryglowanie.

PL 207 751 B1

Jeśli przykładowo jest przewidziany bok, który na końcu przechodzi poprzez kąt prosty w element ryglujący, to wymienione powyżej wgłębienie znajduje się korzystnie bezpośrednio przed przejściem w element ryglujący. We wgłębienie to wkłada się element typu sznurowego lub prętowego lub jest on tu już umieszczony fabrycznie, na przykład został nawulkanizowany.

W powyż ej opisanej postaci wykonania może być celowe, aby nawet w stanie rozprężonym elementu typu sznurowego lub prętowego pozostawała w powierzchni szczelina względnie pozostawało wgłębienie. W tę szczelinę wkłada się potem drugi element typu sznurowego lub prętowego. Alternatywnie może w powierzchni na krawędzi styku panelu być już umieszczony element typu sznurowego lub prętowego ze ściśliwego materiału. Może to korzystnie mieć miejsce w celu uzyskania efektów zdobniczych lub dla kompensacji naprężeń, których zwłaszcza w materiale drzewnym praktycznie nie da się uniknąć.

Jeśli w spojeniu pomiędzy dwoma panelami jest przewidziany pierwszy i drugi element typu sznurowego lub prętowego, to uzyskuje się tu ponadto tę korzyść, że w powierzchni można za pomocą odpowiedniego narzędzia najpierw trochę odepchnąć od siebie panele. W ten sposób tworzy się miejsce, aby można było bez problemu włożyć element typu sznurowego lub prętowego. Gdy element typu sznurowego lub prętowego jest w dużym stopniu włożony, to usuwa się narzędzie. Znajdujący się pomiędzy dwiema zaryglowanymi powierzchniami stykowymi element typu sznurowego lub prętowego rozpręża się wtedy tak, że w powierzchni nie ma żadnej szczeliny.

Jeśli element typu sznurowego lub prętowego jest przewidziany wewnątrz spojenia pomiędzy dwiema powierzchniami stykowymi, które powodują ryglowanie, to umożliwia to postać wykonania, w której łączy się dwa panele tak, że elementy sprzęgające jednego panelu najpierw poprzez ruch prostopadły względem późniejszej wspólnej powierzchni dwóch paneli umieszcza się w elementach sprzęgających drugiego panelu. Element typu sznurowego lub prętowego może przy tym być wciskany w odpowiednie wgłębienie. Następnie panele dosuwa się do siebie. W odpowiedniej postaci przy tym dosuwaniu do siebie może pióro wchodzić w rowek i w ten sposób powodować zaryglowanie prostopadle względem wspólnej powierzchni. Wymieniony powyżej element typu sznurowego lub prętowego rozpręża się na koniec i dostaje się pomiędzy obie ryglujące powierzchnie stykowe.

Element typu sznurowego lub prętowego może mieć przekrój poprzeczny okrągły lub trójkątny. Jeżeli jest on jednak umieszczany od strony powierzchni na końcu, to może być korzystne, żeby element typu sznurowego lub prętowego na dwóch wzajemnie przeciwległych bokach był wykonany w kształ cie haka. Jeż eli element typu sznurowego lub prę towego jest odpowiednio wciskany w szczelinę od góry, to haki zachowują się jak przeciwhaki. Gdy element typu sznurowego lub prętowego jest wciśnięty w szczelinę, to widoczna powierzchnia elementu typu sznurowego lub prętowego może być płaska, tak aby utworzone było płaskie zamknięcie z pozostałą powierzchnią paneli

Przeciwległe do powierzchni elementu typu sznurowego lub prętowego, która jest widoczna od strony powierzchni zewnętrznej, może być na przykład przewidziane wybranie łukowe, tak aby ukośnie sterczące haki dawały się lepiej wciskać w szczelinę.

W postaci wykonania z hakami i łukowym, dolnym wybraniem należy korzystnie realizować pasowanie wtłaczane dokładne.

Element typu sznurowego lub prętowego zawiera korzystnie nić, która praktycznie nie może być rozciągana. Nić tę potem zasadniczo otacza się ściśliwym materiałem. W ten sposób zapewnione jest to, że element typu sznurowego lub prętowego, składający się ze ściśliwego materiału nie jest niekorzystnie rozciągany podczas wciskania w szczelinę lub wybranie. Gdyby element typu sznurowego lub prętowego został najpierw rozciągnięty, to będzie on w stanie ułożenia znowu się kurczył. Będą występowały przy tym niepożądane obszary w wybraniach względnie szczelinach, które nie są wypełnione elementem typu sznurowego lub prętowego.

Aby możliwe było szczególnie łatwe układanie, co najmniej dwa położone naprzeciw siebie boki panelu mają takie elementy ryglujące, przy których możliwe jest łączenie, polegające na tym, że panel najpierw obniża się względem drugiego. Panel ten jest przy tym umieszczony równolegle względem drugiego panelu. W szczególności wąskie boki są wyposażone w takie elementy ryglujące w takim przypadku, gdy powierzchnia panelu jest prostokątna. Boki podłużne są wtedy korzystnie tak ukształtowane, że łączenie z reguły wymaga obrócenia wokół spojenia. Gdy panel na boku podłużnym jest łączony przez obrót z bokiem podłużnym drugiego panelu, to jednocześnie wąski bok może wchodzić w odpowiedni element ryglują cy wzglę dnie sprzę gają cy już uł o ż onego panelu. Chodzi w tym przypadku również o wąski bok już ułożonego panelu. Wreszcie może być, zależnie od postaci wykonania, wymagane, aby panele łączone ze sobą za pośrednictwem wąskich boków były jeszcze nieznacznie

PL 207 751 B1 dosuwane do siebie. Zwykle to ostatnie przesunięcie może być ograniczone do 1/10 milimetra. W ten sposób przesuwanie w ostateczne położenie jest bardzo małe w porównaniu z przedstawionym na wstępie stanem techniki. Odpowiednio może być zmniejszony czas potrzebny do ułożenia. Należy także wziąć pod uwagę to, że sposób układania paneli, który obejmuje przesuwanie, jest między innymi wówczas niepożądany, gdy panel znajduje się najpierw blisko ściany. Narzędzie nie może być wówczas włożone pomiędzy panel i ścianę, aby wykonać przesunięcie. Szczególnie niepożądane może być przesuwanie ponadto wówczas, gdy istnieje mniejszy występ na przykład z powodu ramy drzwiowej w przestrzeni, z którą panel ma możliwie ściśle graniczyć. Jest wtedy szczególnie korzystna możliwość łączenia paneli ze sobą przez obniżenie. Wąskie boki mogą przykładowo być utworzone w sposób znany z publikacji DE 20008708 U1, o ile znane stąd elementy łączące odnoszą się do łączenia przez obniżanie.

Element typu sznurowego lub prętowego może mieć w zasadzie prostokątny lub kwadratowy kształt przekroju poprzecznego, aby móc zapewniać płaskie zamknięcie powierzchni.

Element typu sznurowego lub prętowego w sensie wynalazku ma wymaganą sprężystość lub elastyczność, gdy szerokość względnie średnica może być zmniejszona przez ściśnięcie. Pełny materiał metalowy lub drewno nie są ściśliwe.

Wymiary paneli według wynalazku są korzystne, ponieważ można nimi łatwo manipulować. Zwłaszcza są korzystne wymiary poniżej 100 cm, ponieważ wtedy panele mogą być bez problemu transportowane nawet w bagażniku samochodów osobowych.

Jeśli przewidziane są dwa elementy typu sznurowego lub prętowego, to są one korzystnie tak utworzone, że występujące, powodowane przez elementy typu sznurowego lub prętowego siły przywracające są takie, że w powierzchni nie pozostaje żadna szczelina. Dlatego jest korzystnie, że element typu sznurowego lub prętowego, który graniczy z widoczną powierzchnią paneli, może wywoływać tylko stosunkowo małe siły przywracające. Tak więc panele nie są w sposób niepożądany odpychane daleko od siebie. Siły przywracające mogą być odpowiednio regulowane przez dobór materiałów, z których wykonane są elementy typu sznurowego lub prętowego. Uzupełniająco lub alternatywnie mogą być odpowiednio dobierane przekroje poprzeczne. Dlatego element typu sznurowego lub prętowego graniczący z powierzchnią ma korzystnie większą powierzchnię w przekroju niż drugi element typu sznurowego lub prętowego.

W dalszej postaci wykonania element typu sznurowego lub prę towego powoduje zaryglowanie dwóch paneli w jednym z wymienionych kierunków, a więc na przykład prostopadle do wspólnej powierzchni paneli. W szczególności dwa panele rygluje się ze sobą równolegle i jednocześnie prostopadle do wspólnego spojenia, gdy element typu sznurowego lub prętowego jest wpychany w odpowiednie wybranie.

Postać wykonania, w której wsunięcie elementu typu sznurowego lub prętowego powoduje zaryglowanie dwóch paneli umożliwia z kolei obecność prostopadłych lub podciętych powierzchni stykowych. Tak więc udaje się uzyskać połączenie, które pozostaje także przy nie przewidzianym działaniu siły. W celu uzyskania prostopadłych powierzchni stykowych oraz uzyskania ryglowania na przykład równolegle do powierzchni oraz jednocześnie prostopadle do wspólnego spojenia dwóch paneli, element typu sznurowego lub prętowego ma w najprostszym przypadku przekrój prostokątny. Elementy sprzęgające obu paneli, które mają być połączone, zawierają wybrania, które również mają przekrój prostokątny. Jeżeli oba panele są łączone, na przykład przez przesunięcie w jednej płaszczyźnie, to istnieje ostatecznie położenie końcowe, w którym oba wymienione uprzednio wybrania z prostokątnymi przekrojami graniczą ze sobą wzajemnie. Tworzą one wówczas kanał o prostokątnym przekroju. W ten kanał wsuwa się następnie element typu sznurowego lub prętowego. Jeśli element typu sznurowego lub prętowego jest wystarczająco szeroki i wystarczająco wysoki, to oba panele są ze sobą wzajemnie zaryglowane bez występowania luzu. Powierzchnie stykowe, powodujące zaryglowanie kształtowe, przebiegają prostopadle.

W opisanym stanie techniki, w którym połączenie następuje na bazie połączenia na rowek i pióro, obok dalszych elementów ryglujących jest przewidziana elastyczna warga lub elastyczny bok, aby w ten sposób umożliwić połączenie kształtowe przez przesunięcie w jednej płaszczyźnie, mogą występować uszkodzenia, zwłaszcza wówczas, gdy materiał jest stosunkowo sztywny. Przypadek taki ma zwłaszcza miejsce, gdy elementy sprzęgające są wykonane z tworzywa drzewnego, na przykład z HDF lub MDF. Te ł atwo powodowane uszkodzenia elementów sprz ę gają cych dają się uniknąć w wymienionej powyżej postaci wykonania. Połączenie może być bardzo stabilne mechanicznie, ponieważ mogą być zapewnione prostopadłe lub podcięte powierzchnie stykowe. Nawet przy przebiegających

PL 207 751 B1 ukośnie powierzchniach stykowych, takich jak te znane z europejskiego opisu patentowego nr EP 00843763 B1, może być zapewnione stabilniejsze połączenie mechaniczne, ponieważ nie jest wymagany elastyczny bok, a element ryglujący może wystawać stosunkowo daleko.

Jeśli jest przewidziany wystający bok w sposób znany z europejskiego opisu patentowego nr EP 00843763 B1, to może on być stosunkowo krótki, ponieważ nie jest on odginany do dołu przy łączeniu. Odpowiednio oszczędza się materiał, tak że występują tu korzyści związane z kosztami.

W stanie techniki, jaki jest znany z niemieckiej publikacji nr DE 29823749 U1, zaproponowano dwa boki o jednakowej długości. Wybranie służące do ryglowania znajduje się wewnątrz rowka. Odpowiedni wystający element ryglujący znajduje się w odpowiednim położeniu na piórze drugiego panelu. Ze względu na oszczędność miejsca oraz z powodów wykonawczych element ryglujący wystaje tylko niewiele i ma ukośny przebieg. Odpowiednio jest ukształtowane i zwymiarowane wybranie wewnątrz rowka. Uzyskane w wyniku tego połączenie kształtowe jest mechanicznie stosunkowo niestabilne równolegle do powierzchni podłogi oraz jednocześnie prostopadle do spojenia. Tej niestabilności unika się w niniejszej postaci wykonania na przykład za pomocą prostopadłych lub stosunkowo pochyłych powierzchni stykowych, jeśli przewidziana jest postać wykonania z jednakowo długimi bokami rowka działającego jako element ryglujący.

Aby dostać się do podciętych powierzchni stykowych w postaci wykonania, w której wsunięcie elementu typu sznurowego lub prętowego powoduje zaryglowanie dwóch paneli, element typu sznurowego lub prętowego ma w przekroju przewężenie. Wybrania przy elementach sprzęgających, w które wsuwa się element typu sznurowego lub prętowego w celu zaryglowania, maj ą korzystnie odpowiadający mu przekrój poprzeczny.

Aby było możliwe wsunięcie elementu typu sznurowego lub prętowego w wybrania przy elementach sprzęgających, żeby w ten sposób zaryglować ze sobą dwa panele, element typu sznurowego lub prętowego ma korzystnie gładką powierzchnię, aby były małe siły tarcia ślizgowego podczas wsuwania. Element typu sznurowego lub prętowego jest wówczas wykonany zwłaszcza z nieściśliwego lub mało ściśliwego materiału, tak aby można było uniknąć szczeliny w powierzchni paneli także wówczas, gdy w tej powierzchni nie ma być umieszczony żaden dodatkowy element typu sznurowego lub prętowego. Stąd jako materiał dla elementu typu sznurowego lub prętowego lub jego powierzchni może być korzystny teflon. Materiały typu HDF, MDF mają również stosunkowo gładkie powierzchnie i dlatego mogą być również korzystnie stosowane. Takż e pręt metalowy lub z metalicznymi powierzchniami ma gładką powierzchnię i dlatego może być korzystnie stosowany.

Aby można było element typu sznurowego lub prętowego nawlec do wybrań w elementach sprzęgających i następnie wsunąć, element typu sznurowego lub prętowego zwęża się korzystnie na co najmniej jednym końcu.

Zalecana jest postać wykonania, przy której wsunięcie elementu typu sznurowego lub prętowego powoduje ryglowanie dwóch paneli, przewidziane na wąskich brzegach paneli, które mają prostokątną powierzchnię. Panele są wówczas łączone ze sobą na podłużnych bokach, zwłaszcza poprzez obrót. O ile jest to wymagane dosuwa się do siebie wąskie boki już ułożonych paneli. Na koniec wsuwa się element typu sznurowego lub prętowego na odpowiednim wąskim boku. Wąskie boki, pomiędzy które wsuwa się elementu typu sznurowego lub prętowego w celu zaryglowania, są zalecane, ponieważ jest tu stosunkowo krótki odcinek. Odpowiednio krótko trzeba wciskać element typu sznurowego lub prętowego, aby odpowiednio zaryglować dwa panele.

Postać wykonania, przy której wsunięcie elementu typu sznurowego lub prętowego powoduje ryglowanie dwóch paneli, może występować w kombinacji z panelem z elementami sprzęgającymi znanymi ze stanu techniki dla utworzenia połączenia bezklejowego. Szczególnie zalecany jest panel z na przykł ad prostoką tną powierzchnią , który korzystnie jest tak ukształ towany na wą skim boku, aby mógł być on łączony bezklejowo z drugim panelem za pomocą obracania, tak aby nie pozostawał żaden luz. Taka postać wykonania jest znana z międzynarodowej publikacji nr WO 01/48332. W szczególności ta postać wykonania zawiera sztywną, wystając ą wargę lub wystający bok, dla zapewnienia mechanicznie stabilnego połączenia. Na drugim boku panelu, a zwłaszcza na wąskim boku, jest wówczas przewidziana postać wykonania, przy której wsunięcie elementu typu sznurowego lub prętowego powoduje ryglowanie dwóch paneli. Najpierw łączy się ze sobą panele pierwszy i drugi za pomocą obracania. Następnie dosuwa się drugi panel wzdłuż wspólnego spojenia do sąsiedniego panelu już połączonego z pierwszym panelem. Wreszcie łączy się ostatecznie ze sobą drugi i trzeci panel, w ten sposób, że wsuwa się element typu sznurowego lub prętowego w kanał, który został utworzony przez wybrania przy odpowiednich elementach sprzęgających.

PL 207 751 B1

Zgodnie z wynalazkiem może tu chodzić o panel parkietowy albo laminatowy lub podobny. Może on być kwadratowy lub podłużny. Może on składać się z drewna, z tworzywa drzewnego, takiego jak MDF lub HDF, z kamienia lub cegły, tworzywa sztucznego, metalu itd.. Dzięki wynalazkowi jest także możliwe ułożenie pływającej podłogi z kamienia.

Sposób układania elementów wykładzinowych względnie paneli obejmuje następujące etapy.

Pierwszy panel jest już ułożony. Ma on z boku dolne wystające boki rowka. W wystającym boku rowka znajduje się mające kształt rowka wybranie. W to wybranie albo we wgłębienie wewnątrz wybrania wkłada się sznur (lub pręt), który może być elastycznie odkształcany w kierunku promieniowym. Sznur lub pręt składa się korzystnie z cięgna o niskiej sprężystości, które jest otoczone elastycznym materiałem na przykład gumą. Z powodu cięgna sznur (lub pręt) nie zmienia swej długości. Drugi panel przykłada się, na przykład pochyło, jego jednym bokiem, korzystnie jego bokiem podłużnym, do pierwszego panelu i poprzez obrócenie do wspólnej płaszczyzny paneli łączy się z już ułożonym panelem tak, że są one połączone ze sobą za pomocą połączenia kształtowego równolegle do wspólnej płaszczyzny oraz prostopadle do wspólnego spojenia. Zależnie od postaci wykonania łączenie może następować także poprzez obniżenie jednego panelu względem drugiego.

Drugi panel przykłada się do krawędzi podłużnej najpierw ułożonego panelu i poprzez odchylenie lub obniżenie łączy się z nim w sposób opisany powyżej.

Inne boki, z reguły wąskie boki, paneli są tak ukształtowane, że elementy ryglujące wchodzą jedne za drugie, gdy jeden panel jest obniżany względem drugiego. Przy odpowiednim ustawieniu obu ostatnio wymienionych paneli istnieje już w stanie obniżonym zaryglowanie, które rygluje oba panele ze sobą równolegle do wspólnej powierzchni oraz prostopadle do wspólnego spojenia. Następnie oba ostatnio wymienione panele dosuwa się do siebie. Pióro jednego panelu wchodzi przy tym do rowka drugiego panelu. Oba panele są w ten sposób także połączone ze sobą prostopadle do płaszczyzny podłogi. W przypadku, gdy to jest wymagane, oba ostatnio ułożone panele przesuwa się w kierunku już ułożonego panelu, wskutek czego powodowane jest powstanie klasycznego połączenia na rowek i pióro. Za pomocą tego klasycznego połączenia na rowek i pióro rygluje się ze sobą przez połączenie kształtowe oba panele pionowo względem wspólnej powierzchni.

Wystająca warga na wąskim boku ma również już uprzednio opisany rowek. W stanie przysunięcia do siebie obu paneli element typu sznurowego lub prętowego, na przykład w postaci gumy o okrągłym przekroju, może zostać wciśnięty w kanał, który jest tworzony przez wymieniony powyżej rowek i ostatnio wymieniony panel. Wymiary są tak dobrane, że pomiędzy gumą o przekroju okrągłym i wspomnianym kanał em pozostaje luz. Daje się wówczas szczególnie ł atwo wsuwać element typu sznurowego lub prętowego.

Stosuje się narzędzie, które w zasadzie może mieć kształt prostopadłościenny. Przez prostopadłościenny korpus przechodzi kanał. Kanał zaczyna się zwłaszcza na stronie czołowej, ponieważ jest ona podczas używania narzędzia zwykle niezakryta. Kanał kończy się na spodnim boku, w pobliżu drugiego boku czołowego prostopadłościennego korpusu. Kanał ma korzystnie prostokątny przekrój poprzeczny. Przekrój ten ma kształt podłużny. Dłuższe boki przebiegają z dołu do góry. Narzędzie to jest stosowane jako przyrząd pomocniczy do układania paneli. Z dolnego boku tego narzędzia wystaje pióro. Pióro to jest umieszczone pod kanałem. Pióro zwęża się ku dołowi (patrząc od narzędzia) i/lub ku przodowi. Pod określeniem „z tyłu względnie „do tyłu rozumie się w kierunku boku czołowego, z którym graniczy obszar kanału, który kończy się na boku spodnim. W jednej postaci wykonania pióro zawiera pierwszy, położony z przodu obszar, który jest węższy od następującego dalej tylnego obszaru. Węższy obszar może być w przybliżeniu dwukrotnie dłuższy od obszaru grubszego. Przedni koniec pióra może się dalej zwężać w porównaniu z wąskim obszarem, tak aby ułatwić opisane poniżej posługiwanie się, to jest, aby włożyć pióro przyrządu pomocniczego do układania w szczelinę złącza, która jest tworzona przez dwa w podany powyżej sposób przysunięte do siebie panele. Zastosowanie zwężenia ku tyłowi powoduje, że przyrząd pomocniczy może być lepiej wyciągany z powrotem ze spojenia.

Szerokość pióra ma najpierw w kierunku na zewnątrz, a zwłaszcza ku tyłowi lub ku przodowi taki wymiar, że może ono być wprowadzone do szczeliny, która co najmniej pozostaje w powierzchniach dwóch zsuniętych paneli. Jeśli pióro przykładowo zwęża się wystarczająco do dołu, to pióro może być wprowadzone w wymienioną szczelinę z góry przez obniżenie. Jeśli pióro zwęża się odpowiednio ku przodowi, to zwężenie to wprowadza się do szczeliny i w ten sposób umieszcza się pióro pomiędzy panelami. Szerszy obszar pióra ma takie wymiary, że są przez nie oba panele odpychane od siebie,

PL 207 751 B1 gdy pióro wprowadza się dalej pomiędzy panele. Wskutek tego odpychania od siebie jest wciskany element typu sznurowego lub prętowego, który na początku został włożony we wspomniany rowek.

Wykonany korzystnie z silikonu element typu sznurowego lub prętowego, który korzystnie ma w przybliżeniu przekrój prostokątny, wprowadza się do kanału przyrzą du pomocniczego, korzystnie od strony boku czołowego. Wymiary są tak dobrane, że szerokość elementu typu sznurowego jest dopasowana do szerokości kanału.

Ponadto wysokość elementu typu sznurowego jest dopasowana do wysokości kanału. Pozostaje mały luz pomiędzy elementem typu sznurowego i kanałem.

Element typu sznurowego może dzięki luzowi bez problemu być przesuwany przez narzędzie i uwidaczniać się znowu za piórem u doł u. Wymiary prostoką tnych przekrojów poprzecznych są poza tym tak dobrane, że element typu sznurowego nie będzie się obracał wewnątrz kanału.

Jeśli element typu sznurowego jest przesuwany przez narzędzie, to pióro jest umieszczane zwężającym się obszarem pomiędzy pierwszym i drugim panelem, w znajdującej się pomiędzy nimi szczelinie. Znajduje się ono wtedy przykładowo na początku spojenia, w którym ma zostać umieszczony element typu sznurowego.

Narzędzie w jednej postaci wykonania wynalazku jest wyposażone w rolki, aby można było za pomocą rolek bez problemu przemieszczać narzędzie wzdłuż spojenia. W innym razie narzędzie ślizga się po panelach. Istnieje przy tym niebezpieczeństwo, że powierzchnia paneli może zostać uszkodzona.

Jeśli przyrząd pomocniczy do układania jest przemieszczany lub prowadzony wzdłuż spojenia, które znajduje się pomiędzy panelami, i przy tym pióro znajduje się w szczelinie spojenia, to panele najpierw są odpychane od siebie przez szerszy obszar pióra. Przy tym włożony na początku w rowek pierwszy element typu sznurowego lub prętowego, mający przykładowo okrągły przekrój poprzeczny i wykonany z gumy (guma o okrą g ł ym przekroju), jest ś ciskany. Szerszy obszar pióra ma takie wymiary, że drugi element typu sznurowego, wystający ze spodniego boku przyrządu pomocniczego, dostaje się bez problemu do spojenia. Dlatego pozostaje korzystnie mały luz pomiędzy elementem typu sznurowego i odsuniętymi od siebie panelami, aby ułatwić wprowadzanie elementu typu sznurowego do spojenia. Element typu sznurowego dostaje się więc do spojenia z reguły wchodząc od góry.

Jeżeli przyrząd ten jest dalej przemieszczane wzdłuż spojenia, to zamyka się trochę spojenie za przyrządem pomocniczym z powodu nacisku, który został spowodowany przez pierwszy, ściśnięty element typu sznurowego lub prętowego. Jeśli spojenie zamknęło się trochę z powrotem, to element typu sznurowego lub prętowego dzięki odpowiednio przewidzianym wymiarom i/lub kształtowi jest za pomocą połączenia kształtowego i/lub tarciowego ustalany pomiędzy dwoma panelami.

Przyrząd w korzystnej postaci wykonania ma na tylnym końcu rolkę, która toczy się nad spojeniem. Wskutek tego uzyskuje się na powierzchni gładkie przejście pomiędzy panelami i elementem typu sznurowego.

W kolejnej postaci wykonania prowadzi się przyrząd pomocniczy do pierwszego spojenia poprzecznego. Element mimośrodowy jest przesuwany z boku równolegle do spojenia poprzecznego pomiędzy drugim i trzecim panelem. W tym celu przewidziana jest szczelina lub wybranie typu kanałowego, w które może by wsuwany mimośrodowy, podłużny element. Jest on tak wsuwany, że węższy bok elementu mimośrodowego (mimośrodu) graniczy z oboma panelami. Wymiary są tak dobrane, że może on być bez problemu wsunięty. W jednej postaci wykonania może w tym celu istnieć luz pomiędzy elementem mimośrodowym i oboma panelami.

Jeżeli element mimośrodowy został wsunięty pomiędzy oba panele, to za pomocą ruchu dźwigni obraca się element mimośrodowy o około 90. Wskutek tego rozszerza się szczelina spojenia, która istnieje w powierzchni na wąskich bokach pomiędzy panelem drugim i trzecim. Jest przy tym ściskany element typu sznurowego lub prętowego, który przedtem został wsunięty do spojenia poprzecznego.

Element mimośrodowy może na jednym końcu być tak zagięty, że ten zagięty koniec może być włożony w boczny rowek jednego z dwóch paneli. W ten sposób jest stabilnie utrzymywana pozycja obrócona o 90°. W innym razie należy w inny sposób zapewnić pozostawanie elementu mimośrodowego w obróconej pozycji. Element mimośrodowy może być na przykład trzymany ręcznie.

Dalszy element typu sznurowego, który ma korzystnie w przybliżeniu przekrój prostokątny, jest wciskany jako wchodzący z góry do rowka, który znajduje się w bokach poprzecznych pomiędzy panelami drugim i trzecim. Pod pojęciem boków poprzecznych rozumie się zwłaszcza boki wąskie, gdy panele są prostokątne. Następnie obraca się mimośród z powrotem w pozycję wyjściową. Rowek w bokach wą skich zamyka się trochę i przy tym rozpręża się uprzednio ś ciś nię ty element typu

PL 207 751 B1 sznurowego lub prętowego, który korzystnie stanowi guma o przekroju okrągłym. Element typu sznurowego lub prętowego z korzystnie prostokątnym przekrojem poprzecznym znajduje się teraz w stanie ustalonym pomiędzy panelami drugim i trzecim. Ustalenie to może być uzyskane za pomocą połączenia kształtowego lub tarciowego.

Mimośród wyciąga się z kanału. Przyrząd pomocniczy do układania jest prowadzony dalej, aż do osiągnięcia następnego spojenia poprzecznego. W ten sposób zaopatruje się spojenia w elementy typu sznurowego, które są widoczne z góry, aż panele zostaną całkowicie otoczone elementami typu sznurowego lub prętowego.

Okazało się, że za pomocą wynalazku można układać panele na dużych powierzchniach, bez konieczności stosowania w wykładzinie podłogowej szczelin dylatacyjnych.

W innej postaci przyrząd pomocniczy do układania ma z boku wybranie. Przyrząd pomocniczy prowadzi się podczas układania tak, że wybranie leży w jednej linii ze spojeniem, które wywodzi się z boku poprzecznego, zwł aszcza boku wą skiego. Wybranie to sł u ż y do tego, aby element typu sznurowego lub prętowego mógł być bez problemu wkładany od strony boku poprzecznego tak, aby sięgał on całkowicie do elementu typu sznurowego lub prętowego, który za pomocą przyrządu pomocniczego umieszcza się w spojeniu.

W dalszej postaci wynalazku pióro pod przyrządem pomocniczym jest tak ukształ towane, ż e zwęża się ono na swej całej długości w kierunku do dołu tak, że pióro może być wkładane do spojenia jako wchodzące od góry. Jest to korzystne szczególnie wtedy, gdy ścianki ograniczają dostęp z boku do spojenia.

W nastę pnej postaci wynalazku, w rowku, który graniczy z górną stroną obu paneli, istnieje przewężenie lub stopniowe zwężenie ku dołowi. Przyrząd pomocniczy (czółenko) ze znajdującym się pod nim piórem jest tak dopasowane do rowka, że odpychanie od siebie obu paneli uzyskiwane jest tylko wskutek nacisku, który jest wywierany w dolnym obszarze, a więc w obszarze zwężenia względnie przewężenia.

Nawet w stanie ściśniętym lub rozprężonym już włożonego elementu typu sznurowego lub prętowego, który zwłaszcza może mieć postać gumy o przekroju okrągłym, pióro przyrządu pomocniczego do układania znajduje się korzystnie z luzem wewnątrz spojenia w górnym obszarze. Dzięki temu osiąga się to, że górna krawędź paneli nie jest narażona na działanie obciążeń mechanicznych, zwłaszcza gdy przyrząd pomocniczy jest wyciągany ze spojenia. W innym razie mogłyby zostać niekorzystnie uszkodzone krawędzie górne paneli i zostałby w ten sposób pogorszony wygląd.

W dalszej postaci wynalazku istnieje wybranie wewną trz spojenia pomię dzy dwoma panelami, które to wybranie znajduje się zwłaszcza pod wymienionym powyżej przewężeniem lub stopniowym zwężeniem. Jeśli element typu sznurowego wkłada się w spojenie, to wypełnia on wybranie, zwłaszcza dzięki wystającym z boku na elemencie typu sznurowego lub prętowego noskom. Daje to w rezultacie lepsze trzymanie elementu typu sznurowego lub prętowego w spojeniu wskutek zwłaszcza połączenia kształtowego. Element typu sznurowego lub prętowego siedzi wówczas szczególnie pewnie pomiędzy oboma panelami.

W uproszczonej, szczególnie niedrogiej postaci wykonania wynalazku stosuje się do ukł adania przyrząd pomocniczy, który w zasadzie może mieć kształt równoległościenny. Z jednego boku równoległościennego korpusu wystaje pióro. Pióro to jest ukształtowane w sposób podany powyżej. Za pomocą tego narzędzia daje się tak rozszerzyć panele, żeby element typu sznurowego lub prętowego można było włożyć do spojenia pomiędzy dwoma panelami, bez rozwijania siły tarcia. Jeśli wyciąga się znowu narzędzie, to spojenia zamykają się trochę z powrotem, tak że element typu sznurowego lub prętowego jest przytrzymywany pomiędzy dwoma panelami. Ta uproszczona postać przyrządu pomocniczego może również być przesuwana wzdłuż spojenia. Za przyrządem pomocniczym może być ręcznie wkładany do rozszerzonego obszaru element typu sznurowego lub prętowego.

Elementy typu sznurowego lub prętowego, które są wkładane na bokach poprzecznych względnie bokach wąskich, powinny mieć co najmniej długość wymiarową sklepienia spojenia poprzecznego, aby uzyskać zamkniętą powierzchnię. Długość sklepienia spojenia może być typowo przekroczona o okoł o 1 mm, gdy bok poprzeczny ma dł ugość okoł o 20 cm. Przyrzą d pomocniczy moż e mie ć ewentualnie odpowiednie narzędzie tnące, w które może być wkładany element typu sznurowego lub prętowego i być odpowiednio obcinany dokładnie na zadany wymiar. W tym celu przyrząd pomocniczy ma przykładowo kanał, w który może być wkładany z małym luzem element typu sznurowego lub prętowego. Kanał ten ma przekrój poprzeczny dopasowany do elementu typu sznurowego lub prętowego. Narzędzie tnące jest tak ukształtowane, że rozdziela ono element typu sznurowego przykładowo

PL 207 751 B1 przez naciskanie do dołu tak, że otrzymuje się wymaganą długość, to narzędzie tnące może także być oddzielone od przyrządu pomocniczego w postaci osobnego narzędzia.

Materiał przyrządu pomocniczego może stanowić metal, taki jak na przykład aluminium. Aby można było przyrząd pomocniczy wytwarzać niedrogo wykonuje się go jednak metodą formowania wtryskowego z tworzywa sztucznego.

W innej postaci wynalazku przyrzą d pomocniczy ma na boku górnym lub czoł owym stosunkowo szeroką rolkę. Jest ona korzystnie wyraźnie szersza od rolek na boku spodnim, o ile istnieją na boku spodnim rolki. Ta rolka na boku górnym lub czołowym służy do toczenia na koniec jeszcze raz po spojeniu. W przypadku, gdy element typu sznurowego lub prętowego niekorzystnie trochę wystaje ze spojenia, można w ten sposób to poprawić. Rolki w przyrządzie pomocniczym, służące do wywierania nacisku na element typu sznurowego, aby go odpowiednio umieścić w spojeniu, są wykonane z twardego materiału, a zwłaszcza odpowiedni jest metal.

Rolki na spodzie przyrządu pomocniczego do układania wystają na tyle daleko, że odległość pomiędzy spodem przyrządu pomocniczego i panelami jest bardzo mała. Odległość ta może przykładowo w jednej postaci wykonania wynosić jedynie kilka dziesiątych części milimetra, na przykład 2/10 mm. W tym przypadku korzystnie jest także przednie rolki przyrządu pomocniczego wykonać z twardego materiał u. Materiał ten w każ dym razie powinien być na tyle mał o ś ciś liwy, aby utrzymywana była odległość pomiędzy spodem przyrządu pomocniczego i powierzchnią paneli wynosząca od 1/10 do 2/10 mm.

Jeśli są stosowane panele kwadratowe, to nie trzeba robić rozróżnienia pomiędzy spojeniem podłużnym i poprzecznym. Proces układania przebiega w zasadzie jednak identycznie. Wzdłuż spojenia umieszcza się za pomocą przyrządu pomocniczego gumę. Przebiegające poprzecznie do niego spojenia są za pomocą mimośrodu rozpychane i wkładany jest od góry element typu sznurowego.

W innej postaci wykonania wynalazku są przewidziane środki adhezyjne za pomocą których element typu sznurowego jest lepiej utrzymywany w spojeniu. Środek adhezyjny może być już fabrycznie naniesiony na panele. Środek adhezyjny może w innej postaci wykonania być umieszczany w spojeniu razem z przyrządem pomocniczym. Przyrząd pomocniczy ma korzystnie odpowiedni zbiornik dla środka adhezyjnego lub klejącego. Za pośrednictwem odpowiedniego doprowadzenia umieszcza się wtedy środek adhezyjny w spojeniu, zanim zostanie włożona guma. W ten sposób daje się utworzyć wysokojakościową okładzinę, która może być układana także przez majsterkowicza.

Na bokach poprzecznych względnie spojeniach, które przebiegają poprzecznie do wymienionego uprzednio spojenia, może również za pomocą odpowiedniego narzędzia lub tuby być nanoszony środek adhezyjny.

Korzystnie stosuje się panele, w których wąskie boki są łączone ze sobą przez obniżenie. Najpierw przy ruchu obniżania pozostaje duża, wynosząca na przykład 2,3 mm, szczelina pomiędzy dwoma wąskimi bokami paneli przeznaczonych do łączenia. Dopiero całkiem na koniec zamyka się tę szczelinę o 0,5 mm. Związane z tym przesunięcie wynoszące kilka dziesiątych części milimetra jest wykorzystywane do ściśnięcia elementu sznurowego w spojeniu, które jest przewidziane w powierzchni. Jeśli więc przy tego rodzaju panelach pozostanie na przykład szczelina wynosząca 2,5 mm, to może tu najpierw być włożony element typu sznurowego lub prętowego o szerokości 2 mm. Następnie obniża się jeden panel względem drugiego. Szczelina wynosząca pierwotnie 2 mm zostaje przy tym zmniejszona, na przykład o 0,5 mm. Na koniec więc element typu sznurowego lub prętowego leży lekko ściśnięty wewnątrz spojenia

Przewidziane elementy sprzęgające mogą także być stosowane na bokach podłużnych. Można tu w taki sam sposób umieszczać gumę.

Materiał paneli może być niemal dowolny. W dziedzinie podłóg laminatowych stosuje się obecnie materiał typu HDF lub MDF. Nie stanowi jednak problemu stosowanie elementów łączących także przy płytkach okładzinowych z ceramiki albo z kamienia lub cegły.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia dwa połączone ze sobą panele, fig. 2 - inną postać wykonania połączenia paneli, z podciętymi powierzchniami ryglującymi, fig. 3 - połączenie paneli z dodatkowym elementem typu sznurowego lub prętowego, fig. 4 - postać wykonania umożliwiającą dosuwanie panelu w dwóch kierunkach, fig. 5 - postać z fig. 4 w pozycji dosuniętej, fig. 6 - ryglowanie paneli przez obracanie, fig. 7 - korzystna postać elementu typu sznurowego lub prętowego, fig. 8 - postać wykonania połączenia paneli ze spojeniem na górnej powierzchni bez szczeliny, fig. 9 - postać z fig. 8 z wsuniętym elementem typu prętowego, fig. 10 - postać wykonania z pochyłymi powierzchniami stykowymi, fig. 11 - postać wykonania

PL 207 751 B1 z elementem typu prę towego mają cym zwężany po ś rodku przekrój poprzeczny, fig. 12 - postać wykonania z elementami ryglującymi z półokrągłym wybraniem, fig. 13 i fig. 14 przedstawiają postacie wykonania będące rozwinięciem postaci wykonania z fig. 4 i fig. 5, fig.15a przedstawia przyrząd pomocniczy do układania paneli w widoku z boku, fig 15b - przyrząd pomocniczy z fig. 15a w widoku z przodu, fig. 16 - panele i przyrząd pomocniczy podczas wkładania elementu typu sznurowego, w widoku z góry, fig. 17 i fig. 18 przedstawiają panele w przekroju z wsuniętym mimośrodowym podłużnym elementem, fig. 19 przedstawia dźwignię do obracania mimośrodowego elementu, fig. 20 i fig. 21 przedstawiają dalsze postacie wykonania paneli według wynalazku, a fig. 22 i fig. 23 - postacie wykonania elementu typu sznurowego lub prętowego.

Na fig. 1 są pokazane dwa, połączone ze sobą panele 1 i 2. Chodzi tu zwłaszcza o panele dla podłogi laminatowej. Pokazane panele mają w przykładzie wykonania grubość wynoszącą 8 mm. Panel 1 ma z boku rowek o głębokości 2,5 mm i szerokości 1,9 mm. Ten rowek 3 zawiera górny bok 4 i dolny bok 5. Górny bok 4 ma grubość 2,8 mm. Dolny bok 5 jest dłuższy od górnego boku 4. Poza obszarem właściwego rowka 3, a więc w obszarze dolnego boku 5, który wystaje względem górnego boku 4, istnieje wybranie 6, które jest utworzone przez przebiegającą ukośnie ograniczającą ściankę 7 i przebiegającą prostopadle ograniczającą ściankę 8. Ścianka przebiegająca ukośnie otwiera się na kształt lejka w kierunku powierzchni 9 podłogi. Z prostą prostopadłą do powierzchni podłogi tworzony jest w tym przypadku kąt wynoszący 15 stopni. Ukośnie przebiegająca ścianka 7 stanowi przejście od właściwego obszaru rowka 3 do wybrania 6. Ścianka 8 przebiegająca prostopadle do powierzchni 9 podłogi tworzy ściankę elementu ryglującego 10, który znajduje się na wolnym końcu wystającego boku względnie wystającej wargi 5 panelu 1. Element ryglujący 10 wystaje w niniejszym przypadku względem dna wybrania na 0,7 mm. Ścianka 8 tworzy powierzchnię stykową lub ryglującą, która przyczynia się do ryglowania paneli 1 i 2 równolegle do powierzchni 9 podłogi oraz prostopadle do spojenia 11.

Panel 2 ma z boku pióro 12, przy czym w stanie złączenia obu paneli pióro 12 znajduje się w rowku 3. Grubość pióra 12 jest dopasowana do szerokości rowka tak, że nie istnieje luz ani do góry ani do dołu. Wolny koniec pióra 12 ma na dolnym boku przebiegające ukośnie ograniczenie 13. Pozostaje tu odstęp od sąsiedniego boku 5 rowka 3. Przebiegające ukośnie ograniczenie 13 powoduje, że pióro 12 można łatwo wetknąć do rowka 3. Ograniczenie 13 nadaje się zwłaszcza do umieszczania w rowku 3 pióra 12 za pomocą obrócenia wokół spojenia 11.

Pod piórem 12 jest przewidziany wystający rowek 14. Wskutek tego utworzone jest wybranie 15, które może być wykonane za pomocą frezowania dolnej strony panelu 2. Ścianka 16, która tworzy przejście pomiędzy wybraniem 15 i noskiem 14, przebiega prostopadle do powierzchni podłogi. Ścianka 16 tworzy jednocześnie powierzchnię ryglującą względnie stykową, która przy współpracy z ograniczającą ścianką 8 powoduje kształtowe ryglowanie równolegle do powierzchni 9 podłogi oraz prostopadle do spojenia 11. Ponieważ powierzchnie stykowe względnie powierzchnie ryglujące 8 i 16 przebiegają prostopadle do powierzchni 9 podłogi, uzyskuje się tu przez to szczególnie pewne zaryglowanie kształtowe pomiędzy oboma panelami 1 i 2, w porównaniu ze stanem techniki, jaki jest na przykład znany z międzynarodowej publikacji nr WO 97/47834 A1. Kształtowe zaryglowanie w oparciu o powierzchnie ryglujące 8 i 16 jest dalej udoskonalone przez to, że wystający dolny bok 5 jest wykonany jako wystarczająco sztywny. Dolny bok 5 jest wystarczająco sztywny, jeśli panele 1 i 2 nie mogą być łączone przez dosunięcie do siebie w obrębie jednej płaszczyzny. Łączenie przez przesunięcie w jednej płaszczyźnie jest również znane z wymienionej powyżej publikacji międzynarodowej nr WO 97/47834 A1.

W celu dalszego udoskonalenia zaryglowania kształtowego równolegle do powierzchni podłogi oraz prostopadle do spojenia 11 powierzchnie ryglujące 8 i 16 mogą być podcięte. Wystarczy odchylenie kilku stopni względem kierunku prostopadłego. Powierzchnia ryglująca 8 jest wówczas także pochylona do wewnątrz ku wybraniu 6. Odpowiednio powierzchnia ryglująca 16 jest pochylona do wewnątrz w kierunku wybrania 15. W stanie połączenia powierzchnie ryglujące 8 i 16 zahaczają się ze sobą. Ta postać wykonania jest szczególnie korzystna wtedy, gdy ma być umożliwione łączenie przez przesunięcie w jednej płaszczyźnie. W tym przypadku przykładowo wystający bok 5 może być wygięty wystarczająco daleko do dołu, aby w ten sposób umożliwić łączenie przez przesunięcie w jednej płaszczyźnie. Dla lepszego zapewnienia tego, że w stanie ułożenia nie nastąpi niepożądane rozłączenie przez odsunięcie od siebie w jednej płaszczyźnie, jest szczególnie korzystne wspomniane powyżej zahaczenie się o siebie powierzchni ryglujących 8 i 16. Przez zahaczenie się o siebie sobie unika się tego, że przykładowo dolny bok 5 będzie mógł odgiąć się wskutek wstrząsów.

PL 207 751 B1

Wystający pod piórem nosek 14 jest w kierunku ku wolnemu końcowi pióra ograniczony przez przebiegającą ukośnie ściankę 17. W stanie zaryglowania, który jest pokazany na fig. 1, istnieje luz pomiędzy ścianką 17 i ścianką 7. Luz ten może wynosić kilka dziesiątych części milimetra. W niniejszym przypadku wynosi on przykładowo 0,5 mm.

Jeśli powierzchnia ryglująca 8 styka się z powierzchnią ryglującą 16, to wymieniony luz wynoszący 0,5 mm występuje pomiędzy ograniczającą ścianką 17 i ograniczającą ścianką 7. Jednocześnie w powierzchni podłogi pozostaje szczelina, która przykładowo ma szerokość 2,5 mm. Tak więc w stanie zaryglowanym pomiędzy panelami 1 i 2 najpierw pozostaje luz. Umożliwia on łączenie paneli ze sobą, chociaż powierzchnie ryglujące 8 i 16 w stanie zaryglowanym przebiegają prostopadle lub co najmniej w przybliżeniu prostopadle. Możliwe jest nawet podcięcie. Luz wynosi wówczas typowo 2/10 milimetra i więcej. Jak duży powinien być korzystnie ten luz zależy zwłaszcza od kształtu i wymiarów powierzchni stykowych 8 i 16. Specjalista w każdym poszczególnym przypadku będzie oceniał za pomocą kilku prób, jak duży co najmniej powinien być luz, aby możliwe było łączenie przy powierzchniach stykowych 8 i 16 stromych, prostopadłych lub podciętych. Z tego powodu może być także celowe przewidzenie luzu znacznie większego, na przykład wynoszącego 1 mm.

W stanie zaryglowania panel 1 może być przesuwany względem panelu 2 wzdłuż spojenia 11.

Może to być pożądane przy układaniu, w celu doprowadzenia paneli w ostateczne położenie. To przesuwanie wykonuje się stosunkowo łatwo w porównaniu ze stanem techniki znanym na przykład z międzynarodowej publikacji nr WO 97/47834 A1.

W celu uniknięcia wnikania w szczelinę wilgoci i kurzu, które znajdują się na powierzchni 9 obu paneli przy spojeniu, jest umieszczony lub umieszcza się element typu sznurowego lub prętowego 18. Element typu sznurowego lub prętowego 18 ma w niniejszym przypadku prostokątny przekrój poprzeczny, a więc odpowiada w zasadzie kształtowi szczeliny. Element typu sznurowego lub prętowego 18 kończy się więc w jednej płaszczyźnie i równo z powierzchnią 9 paneli 1 i 2.

Element typu sznurowego lub prętowego 18 jest korzystnie trochę szerszy od szczeliny, w którą jest włożony ten element typu sznurowego lub prętowego. W niniejszym przykładzie jest on więc trochę szerszy niż 2,5 mm. Wysokość elementu typu sznurowego lub prętowego 18 odpowiada grubości boku 4. W niniejszym przypadku więc element typu sznurowego lub prętowego 18 ma wysokość 2,8 mm i jest osadzony na górnym boku pióra 12. Wskutek tego zapewnione jest to, że element typu sznurowego lub prętowego 18 nie wejdzie tak głęboko do szczeliny, że nie byłoby uzyskane zamknięcie w jednej płaszczyźnie na powierzchni 9.

Element typu sznurowego lub prętowego 18 jest wykonany w niniejszym przypadku z materiału silikonowego. Materiał ten jest elastyczny i może dlatego być ściskany.

Szczelina, w którą włożony jest element typu sznurowego lub prętowego 18, rozszerza się do dołu. W niniejszym przypadku to rozszerzenie przebiega lejowato przez ścianki 19 i 20. Rozszerzenie to może być minimalne. Wystarczy kilka dziesiątych części milimetra. Dzięki temu rozszerzeniu uzyskuje się to, że element typu sznurowego lub prętowego 18 rozciąga się do tego obszaru wybrania, gdy jest on trochę szerszy od szczeliny. Uzyskuje się przez to nieruchome osadzenie elementu typu sznurowego lub prętowego 18 w szczelinie. Przeciwdziała się więc w ten sposób niepożądanemu uwolnieniu elementu typu sznurowego lub prętowego 18 w stanie ułożenia.

Element typu sznurowego lub prętowego 18 może więc być wkładany w szczelinę podczas układania. Możliwe jest jednak także, że panel 1 lub 2 zostanie połączony z elementem typu sznurowego lub prętowego 18 już przez producenta. Dzięki ściśliwości materiału daje się, porównując ze stanem techniki znanym z publikacji WO 97/47834, uzyskać jednakże żądane efekty. Przy połączonych ze sobą panelach możliwe jest stosunkowo łatwe przesuwanie wzdłuż wspólnego spojenia. Łączenie udaje się nawet przy mających przebieg prostopadły lub podciętych powierzchniach stykowych.

Postać wykonania według fig. 2 różni się od postaci wykonania, jaka została pokazana na fig. 1, zwłaszcza podciętymi powierzchniami ryglującymi lub stykowymi 8 i 16. Dzięki nim jest szczególnie dobrze uniemożliwiane odłączanie się panelu 2 od panelu 1, gdy panel 2 jest ciągnięty w kierunku strzałki 21. Ta postać wykonania jest szczególnie korzystna zwłaszcza przy elastycznym boku 8.

Postać wykonania według fig. 3 różni się od postaci wykonania według fig. 1 i fig. 2 tym, że przewidziany jest dalszy element typu sznurowego lub prętowego 22, który jest umieszczony pomiędzy powierzchniami ryglującymi 8 i 16. Sprawia to, że luz pomiędzy panelami może być stosunkowo duży w porównaniu z postaciami według fig. 1 i fig. 2 bez konieczności powiększania elementu typu sznurowego lub prętowego 18 w powierzchni 9 paneli 1 i 2. Poza tym element typu sznurowego lub

PL 207 751 B1 prętowego 22 może kompensować skutki kurczenia, które mogą występować zwłaszcza wówczas, gdy panele są wykonane z tworzywa drzewnego.

Jeśli są stosowane panele z prostokątną powierzchnią, to zalecana jest postać wykonania według fig. 3 na bokach wąskich, ponieważ tu skutki kurczenia mogą stawać się szczególnie mocno zauważalne. Na bokach podłużnych jest mniejszy wpływ skutków kurczenia.

Jeśli panele są wykonane z tworzywa drzewnego, to zawsze kurczą się one przy wysokich temperaturach. Jeśli panele z tworzywa drzewnego są umieszczone w wilgotnych pomieszczeniach, to zawsze rozszerzają się. Dlatego postać wykonania według fig. 3 będzie korzystnie przewidywana w pomieszczeniach, które są regularnie ogrzewane. Należałoby tu wymienić pokój mieszkalny w domu jednorodzinnym.

Element typu sznurowego lub prętowego 22, który znajduje się pomiędzy powierzchniami stykowymi względnie ryglującymi 8 i 16, ma w przekroju poprzecznym zwykle mniejsze wymiary od elementu typu sznurowego lub prętowego 18, który graniczy z powierzchnią 9 podłogi. W niniejszym przypadku przekrój poprzeczny elementu typu sznurowego lub prętowego 22 ma kształt w przybliżeniu kwadratowy. Kwadrat ten ma wymiary w przybliżeniu 1 mm x 1 mm.

W postaci wykonania według fig. 4 wybranie 6 ma dalsze wgłębienie względnie wybranie 23. Wgłębienie 23 graniczy z powierzchnią ryglującą 8. We wgłębieniu 23 znajduje się przy układaniu element typu sznurowego lub prętowego 22. W stanie nieściśniętym element typu sznurowego lub prętowego 22 wystaje częściowo z dalszego wgłębienia 23. Jeśli panel 2 jest łączony z panelem 1, to nosek 14 wciska najpierw element typu sznurowego lub prętowego 22 całkowicie do wgłębienia 23, jak to pokazano na fig. 4.

Gdy panel 2 następnie przemieszcza się w kierunku panelu 1 element typu sznurowego lub prętowego 22 rozpręża się i wchodzi pomiędzy powierzchnie ryglujące 8 i 16. Ten stan jest ukazany na fig. 5. Ściśnięty element powinien być jako taki pokazany jako eliptyczny. Ze względu jednak na przejrzystość rysunek odbiega od rzeczywistości.

W postaci wykonania według fig. 4 długość noska 12 ma taki wymiar, że panel 2 może być umieszczony w pozycji pokazanej na fig. 4 przez prostopadłe obniżenie względem panelu 1. Ruch obniżania jest wskazywany przez strzałkę 24. Następnie przesuwa się panel 2 wzdłuż strzałki 25 w kierunku panelu 1. Droga o jaką przesuwany jest panel 2, jest bardzo mała i może się ograniczać do kilku dziesiątych części milimetra. Jeśli droga przesuwu jest bardzo krótka, to mogą być odpowiednio zredukowane czasy potrzebne do układania, zwłaszcza w stosunku do przedstawionego na wstępie stanu techniki, na przykład w stosunku do stanu techniki znanego z międzynarodowej publikacji nr WO 97/47834 A1.

Postać wykonania, w której w pierwszym kroku jest możliwe prostopadłe obniżenie wzdłuż strzałki 24, stosuje się korzystnie w wąskich bokach panelu z prostokątną powierzchnią. W bokach podłużnych jest wówczas zalecany taki typ połączenia, w którym łączenie udaje się poprzez obracanie wokół spojenia 11. Taki stan techniki, w którym łączenie następuje poprzez obracanie, jest znany na przykład z publikacji międzynarodowej nr WO 01/48332 A1 lub z amerykańskiego opisu patentowego nr US 4,426,820.

Jeśli panel 2 został przesunięty wzdłuż strzałki 25 w kierunku panelu 1, to uzyskuje się sytuację pokazaną na fig. 5. W spojenie 11 wkłada się (na zakończenie) teraz jeszcze element typu sznurowego lub prętowego 18 i łączenie jest zakończone. Może wystarczyć przesunięcie panelu 2 tylko o jeden do dwóch milimetrów, aby przejść od sytuacji według fig. 4 do sytuacji według fig. 5. Ten odcinek drogi jest ciągle jeszcze stosunkowo krótki w porównaniu z odcinkami drogi, jakie są wymagane w stanie techniki, na przykład znanym z europejskiego opisu patentowego nr EP 00843763 B1.

Na fig. 6 pokazane jest, że panel przedstawiony na fig. 2 jest za pomocą obracania wokół spojenia 11 ryglowany z panelem 1. W tym przypadku pióro 12 może być stosunkowo długie w porównaniu z postacią wykonania według fig. 5, tak że nie jest już możliwe łączenie, które najpierw obejmuje ruch obniżania zgodnie ze strzałką 24 (fig. 4). Uzyskuje się wtedy stosunkowo stabilne połączenie kształtowe prostopadle do powierzchni podłogi w porównaniu z fig. 4.

Element typu sznurowego lub prętowego 22 może mieć okrągły przekrój poprzeczny. Średnica wynosi przykładowo około 2 mm. Wgłębienie 23, w którym znajduje się częściowo element typu sznurowego lub prętowego 22 ma w typowy sposób porównywalną szerokość. W przypadku tego przykładu szerokość wynosiłaby więc 2 mm. Wysokość może mieć wielkość równą połowie szerokości. Wynosiłaby więc wówczas 1 mm.

PL 207 751 B1

Jeżeli panel zawiera dwa elementy typu sznurowego lub prętowego w wymieniony powyżej sposób, to element typu sznurowego lub prętowego 18 może być wkładany szczególnie łatwo od strony powierzchni, w ten sposób, że najpierw za pomocą odpowiedniego narzędzia rozpycha się szczelinę w powierzchni przeciw siłom sprężystości elementu typu sznurowego lub prętowego 22. W stanie rozepchniętym jest wtedy szerokość szczeliny w powierzchni zwłaszcza większa od szerokości elementu typu sznurowego lub prętowego 18, który ma być umieszczony w szczelinie. Element typu sznurowego lub prętowego 18 może być wtedy wkładany szczególnie łatwo. Następnie usuwa się narzędzie i panel 1 dzięki rozszerzeniu się elementu typu sznurowego lub prętowego 22 jest doprowadzany do panelu 2. To przesuwanie wskutek rozszerzania się elementu typu sznurowego lub prętowego 22 zatrzymuje się, skoro tylko uzyskana zostaje równowaga sił. Nie pozostaje wówczas w powierzchni żadna szczelina.

Element typu sznurowego lub prętowego 22 w powierzchni 9 chroni wówczas przed wnikaniem kurzu i wilgoci.

Na fig. 7 jest pokazana korzystna postać elementu typu sznurowego lub prętowego 18, który jest wkładany od strony powierzchni. W przekroju ten element typu sznurowego lub prętowego 18 ma po obu stronach pewnego rodzaju przeciwhaki 26 i 27, Aby można było szczególnie dobrze ściskać element typu sznurowego lub prętowego 18, przewidziane jest w spodzie łukowe wybranie 28. Ponadto element typu sznurowego lub prętowego 18 może na przykład mieć wewnątrz nić 29, aby uniknąć skutków rozszerzania. Dlatego nić 29 jest wykonana z materiału nierozciągliwego, który zgodnie z fig. 7 jest otoczony przez ściśliwy materiał, taki jak silikon.

Widoczna w stanie włożonym powierzchnia 30 elementu typu sznurowego lub prętowego 18 może być ukształtowana płasko, aby możliwe było płaskie zamknięcie z powierzchnią 9 paneli.

Na fig. 8 ukazane są dwa panele 1 i 2, w których pióro 12 panelu 2 i rowek 3 panelu 1 zostały w siebie wsunięte. Wystający bok 5 ma w górnej stronie prostokątne w przekroju wybranie 30. Pióro 12 ma na dolnej stronie prostokątne w przekroju wybranie 31. Oba wybrania 30 i 31 mają jednakową szerokość. Znajdują się one jedno nad drugim, gdy pióro 12 panelu 2 jest całkowicie wsunięte w rowek 3 panelu 1, tak że we wspólnym spojeniu nie ma żadnej szczeliny. Wybrania 30 i 31 tworzą kanał, w który wsuwa się element typu sznurowego lub prętowego, aby zaryglować panel 1 i panel 2 równolegle do powierzchni 9 oraz prostopadle do spojenia 11. Przesunięcie panelu 2 w kierunku panelu 1 do położenia pokazanego na fig. 8 wykonuje się łatwo, ponieważ nie trzeba pokonywać żadnego wystającego elementu ryglującego. W stanie, który jest pokazany na fig. 8, udaje się łatwo przesunąć panel 2 względem panelu 1 wzdłuż wspólnego spojenia, ponieważ panele są zaryglowane jedynie prostopadle do powierzchni 9.

Figura 9 różni się od fig. 8 elementem typu prętowego 32, który wsuwa się na koniec w kanał utworzony przez wybrania 30 i 31 Element typu prętowego 32 jest co najmniej tak szeroki, jak szerokie są wybrania 30 i 31, aby nie występowała w powierzchni 9 żadna szczelina przy spojeniu 11. Materiał, z którego jest wykonany element typu sznurowego lub prętowego 32, składa się wtedy korzystnie z materiału mało ściśliwego lub nieściśliwego, tak aby uniknąć powstawania szczeliny w powierzchni 9 przy spojeniu 11. Dlatego jako materiał może być stosowany metal lub tworzywo drzewne.

Jeśli panele 1 i 2 tworzą w sposób pokazany na fig. 8 i fig. 9 zamkniętą powierzchnię, to jest celowe ze względów wizualnych, przewidzenie na dalszych bokach również takich elementów sprzęgających, aby utworzona została zamknięta powierzchnia. Zwłaszcza jest korzystne takie ukształtowanie wąskich boków panelu o prostokątnej powierzchni, aby ostateczne ryglowanie następowało poprzez wsunięcie pręta 32. Na bokach podłużnych zaleca się wówczas elementy sprzęgające, przy których łączenie odbywa się za pomocą obracania wokół spojenia. Nie pozostaje przy tym wówczas żadna szczelina w powierzchni 9 pomiędzy dwoma panelami 1 i 2. Spojenie 11 jest więc zamknięte. Ta postać wykonania jest pokazana na fig. 10. Powierzchnie stykowe 8 i 16 przebiegają pochyło, tak aby pomimo braku luzu umożliwić łączenie za pomocą obracania. Wystający bok 5 jest korzystnie ukształtowany sztywno, aby zapewnione było stabilne zaryglowanie paneli 1 i 2 w stanie ułożenia.

Jeśli panele 1 i 2 w alternatywnej względem fig. 8 i fig. 9 postaci wykonania są tak ukształtowane, że w powierzchni 9 przy spojeniu pozostaje szczelina, to wkłada się w nią korzystnie element typu sznurowego lub prętowego 18, który na przykład jest wykonany z silikonu lub gumy. Korzystnie element typu sznurowego lub prętowego 32 jest wykonany z teflonu lub innego materiału o porównywalnej elastyczności i gładkiej powierzchni. Wtedy udaje się stosunkowo bezproblemowo wsuwanie elementu typu sznurowego lub prętowego 32 w utworzony przez wybrania 30 i 31 kanał, zwłaszcza

PL 207 751 B1 wówczas, gdy wąskie boki panelu są tak ukształtowane. Na wąskich bokach występują w porównaniu z podł u ż nymi bokami mniejsze sił y tarcia, które przeciwdział ają wsuwaniu.

Element typu prętowego może mieć inny kształt przekroju poprzecznego. Może on być ewentualnie zwężony. Przekroje poprzeczne wybrań 30 i 31 są wtedy celowo ukształtowane odpowiednio do tego, tak że istnieją podcięte powierzchnie stykowe 8 i 33 oraz 34 i 35. Tę postać wykonania pokazano na fig. 11.

Aby przy wsuwaniu nie trzeba było uważać na jakieś szczególne położenie, element typu prętowego ma okrągły przekrój poprzeczny. Wybrania 30 i 31 mają odpowiednio kształt półkolisty, jak to pokazano na fig. 12.

Wsuwanie pręta 32 udaje się szczególnie łatwo, gdy co najmniej jedna strona jest ostro zakończona. Korzystnie wówczas obie strony są zakończone ostro, tak aby osoba stosująca względnie użytkownik nie musiał uważać na to, którym końcem pręt powinien być nawlekany do kanału.

Na fig. 11 jest pokazany przypadek, w którym wybrania 30 i 31 zwężają się w kierunku otworu. Przynależny element typu prętowego 32 ma przewężenie. Jest to wynikiem podciętych powierzchni stykowych. Ta postać wykonania jest szczególnie korzystna wtedy, gdy boki 4 i 5 rowka 3 mają jednakową długość, ponieważ są one wtedy stosunkowo cienkie i w związku z tym stosunkowo elastyczne.

Na fig. 12 jest ukazana postać wykonania, przy której element ryglujący 36 panelu 2 może być wprowadzony do wybrania panelu 1 za pomocą prostopadłego obniżenia. Oba elementy ryglujące 36 i 37 mają półkoliste wybrania, w które w celu zakańczającego zaryglowania wsuwa się pręt 32 o przekroju okrągłym. W spojeniu 11 nie pozostaje żadna szczelina lub luz. Dla połączenia wystarczy prostopadłe obniżenie panelu 2 względem panelu 1, bez konieczności następnie przesuwania.

W przypadku, gdy nie na wszystkich bokach panelu są przewidziane elementy łączące według fig. 12, jest z kolei szczególnie korzystnie, gdy w panelu z prostokątną powierzchnią na podłużnych bokach przewidziana jest postać wykonania, przy której łączenie następuje poprzez obrócenie wokół spojenia 11. Przykładowo odsyła się tu do fig. 10, na której są pokazane tego typu elementy sprzęgające. Na wąskich bokach jest wówczas przewidziana postać wykonania według fig. 12. Jeśli łączy się taki panel z innym panelem na podłużnych bokach poprzez obrócenie wokół wspólnego spojenia, to może on jednocześnie być łączony za pośrednictwem wąskich boków z sąsiadującym, już ułożonym panelem, bez konieczności przesuwania tego panelu na koniec w ostateczne położenie. Dla ostatecznego zaryglowania wsuwa się jedynie pręt 32 w kanał, który jest utworzony przez wybrania 30 i 31.

Kształt wybrań 30, 31 oraz elementów ryglujących 36 i 37 może odbiegać od postaci wykonania pokazanej na fig. 12. Chodzi tylko o to, aby kształty były takie, żeby na koniec było możliwe wymagane bezklejowe ryglowanie w wymienionych kierunkach.

Dzięki wynalazkowi można oddać do dyspozycji następujący sposób łączenia dwóch paneli. Panel 1 zestawia się z panelem 2 tak, aby wybrania 30 i 31 tworzyły kanał. Elementy sprzęgające są tak wykonane, że wówczas panele są zaryglowane w pierwszym kierunku. Następnie w kanał wsuwa się element typu prętowego. Elementy sprzęgające są tak ukształtowane, że wówczas oba panele są zaryglowane zarówno prostopadle do wspólnej powierzchni 9, jak i równolegle do wspólnej powierzchni 9 i jednocześnie prostopadle do spojenia 11

Element 32 może także być wykonany ze sprężystego materiału z korzystnie dużą siłą przywracającą. Może on zostać już fabrycznie zamocowany w jednym z dwóch wybrań 30 i 31 Element typu sznurowego jest wtedy wykonany zwłaszcza z silikonu lub twardego polichlorku winylu.

Z elementem typu sznurowego lub prętowego w sensie według niniejszego wynalazku mamy do czynienia wówczas, gdy średnica wynosi co najmniej 0,5 mm, korzystniej co najmniej 1 mm. Jeśli element typu sznurowego lub prętowego ma prostokątny przekrój poprzeczny, to długość i szerokość prostokąta wynoszą korzystnie co najmniej 0,5 mm, szczególnie korzystnie co najmniej 1 mm. Z elementem typu sznurowego lub prętowego w sensie niniejszego wynalazku mamy do czynienia zwłaszcza wówczas, gdy stanowi on niezależną część, która jako taka w jednej postaci wykonania może być sklejona z panelem. Właściwości fizyczne nie zmieniają się przy tym. Ponadto należy taki element typu sznurowego lub prętowego odróżnić od przypadku, w którym na panel nanosi się pastę lub podobny środek w stanie płynnym i pastę się na koniec utwardza.

Na fig. 13 i fig. 14 pokazane są postacie wykonania, które stanowią rozwinięcie postaci wykonania pokazanych na fig. 4 i fig. 5.

Na fig. 13 są pokazane w przekroju elementy sprzęgające na boku podłużnym już ułożonego panelu 1. Panel 1 ma z boku na boku podłużnym dolny wystający bok 5 rowka. W wystającym boku 5 znajduje się mające kształt rowka wybranie 6 z mającym kształt rowka wgłębieniem 23. We wgłębienie 23

PL 207 751 B1 wewnątrz wybrania został włożony sznur 22. Sznur zawiera cięgno względnie nić 29 z materiału o niskiej elastyczności, które jest otoczone gumą lub silikonem. Z powodu cięgna sznur 22 nie zmienia swej długości. Drugi panel 2 został ukośnie przyłożony jego podłużnym bokiem do pierwszego panelu 1 i poprzez odchylenie doprowadzony do wspólnej płaszczyzny 9 paneli. Wskutek tego panel 2 został z już ułożonym panelem 1 połączony tak, że są one połączone ze sobą kształtowo równolegle do wspólnej powierzchni 9 oraz prostopadle do wspólnego spojenia 11.

Pióro 12 panelu 2 jest w niniejszym przypadku w sam raz dostatecznie krótkie, aby połączyć panel 2 przez obniżenie z panelem 1 w sposób podany powyżej. Po obniżeniu musiałby panel 2 zostać jeszcze przesunięty w kierunku panelu 1, aby znaleźć się w sytuacji pokazanej na fig. 13. Pióro 12 mogłoby być dłuższe, ponieważ łączenie przez ukośne przyłożenie i następnie przechylenie na podłużnych bokach nie stwarza w zasadzie problemów.

Drugi panel 2a został przyłożony ukośnie do krawędzi podłużnej uprzednio ułożonego panelu 1 i przez obrócenie został z nim połączony w określony powyżej sposób.

Pokazane na fig. 14 wąskie boki paneli 2 i 2a są tak wykonane, że elementy ryglujące 14 i 10 zaczepiają za siebie, gdy opuszcza się odpowiednio panel 2a względem drugiego panelu 2. Przy odpowiednim ustawieniu obu ostatnio wymienionych paneli 2 i 2a po obniżeniu panelu 2a istnieje już zaryglowanie, które rygluje ze sobą oba panele 2 i 2a równolegle do wspólnej powierzchni 9 oraz prostopadle do wspólnego spojenia 11. Następnie oba uprzednio wymienione panele 2 i 2a dosuwa się do siebie. Przy tym pióro 12 panelu 2a, wchodzi w rowek 3 drugiego panelu 2. Oba panele 2 i 2a są tym sposobem połączone ze sobą także prostopadle do płaszczyzny podłogi, jak to pokazano na fig. 14. W razie potrzeby przesuwa się oba ostatnio ułożone panele 2 i 2a w kierunku już ułożonego panelu 1, wskutek czego zostaje utworzone klasyczne połączenie na rowek i pióro także pomiędzy panelem 1 i panelem 2 względnie 2a. Za pomocą tego klasycznego połączenia na rowek i pióro łączy się ze sobą przez połączenie kształtowe oba panele 1 i 2 oraz 1 i 2a prostopadle do wspólnej powierzchni 9.

Wystająca warga 5 na wąskim boku panelu 2 ma również już uprzednio opisany rowek 6 z wgłębieniem 23. Wgłębienie 23 graniczy z wystającym do góry elementem ryglującym 10, który znajduje się na wolnym końcu wystającej wargi względnie wystającym boku 5. W stanie zsunięcia ze sobą obu paneli 2 i 2a wsuwa się element typu sznurowego 22, który na fig. 14 ma kołowy przekrój poprzeczny, w kanał, który jest utworzony przez uprzednio wspomniane wgłębienie 23 i znajdujący się nad nim obszar ostatnio wymienionego panelu 2a. Element ryglujący 14 panelu 2a, który rozciąga się do dołu, przyczynia się do utworzenia kanału, w który został wsunięty - jak pokazano w przekroju na fig. 14 - element typu sznurowego 22. Wymiary mogą być tak dobrane, że pomiędzy elementem typu sznurowego 22 i wspomnianym kanałem pozostanie luz. Szczególnie łatwo daje się wówczas wsuwać element typu sznurowego 22.

Teraz stosuje się pokazane na fig. 15a w widoku z boku i na fig. 15b w widoku z przodu narzędzie 40. Korpus podstawowy 41 ma w zasadzie kształt równoległościenny. Przez równoległościenny korpus 41 przechodzi kanał 42. Kanał 42 zaczyna się na boku czołowym (z przodu), ponieważ ten bok czołowy podczas używania narzędzia 40 zwykle nie jest zakryty. Kanał ten kończy się na spodnim boku 44, w pobliżu drugiego boku czołowego 45 (z tyłu) równoległościennego korpusu 41. Kanał 42 ma przekrój poprzeczny prostokątny, jak to można zobaczyć na fig. 15b. Rozszerza się on korzystnie przykładowo w kierunku do boku czołowego 43, dla ułatwienia wsuwania elementu typu sznurowego 18. Dłuższe boki 45 prostokątnego przekroju poprzecznego przebiegają równolegle do bocznych ścianek narzędzia 40, z dołu do góry. Wymiary przekroju poprzecznego kanału 42 są tak dopasowane do elementu typu sznurowego 18, że nie może on się obrócić wewnątrz kanału 42. Tak więc w pokazanej postaci wykonania wskutek tego dopasowania nie jest praktycznie możliwe wprowadzenie do kanału 42 elementu typu sznurowego obróconego o 90°.

Narzędzie 40 stosowane jest jako przyrząd pomocniczy do układania paneli 1, 2, 2a. Z pomocą przyrządu pomocniczego wkłada się element typu sznurowego 18 do spojenia 11, które jest utworzone przez panele 1 i 2.

Na spodnim boku 44 narzędzia 40 wystaje pióro 46. Pióro jest umieszczone pod kanałem 42. Pióro 46 zwęża się w kierunku do dołu (idąc od narzędzia 41), jak to jest zaznaczone na fig. 15b.

W jednej postaci wykonania pióro 46 zawiera pierwszy położony z przodu obszar 47, który jest węższy od następującego po nim tylnego obszaru 48, Węższy obszar 47 jest, jak to jest uwidocznione na fig. 15a, korzystnie dłuższy, przykładowo dwukrotnie dłuższy od grubszego obszaru 48, tak aby uczynić łatwiejszym manipulowanie. Przedni koniec 49 pióra 46 może dalej zwężać się w stosunku do

PL 207 751 B1 wąskiego obszaru 47, aby pióro przyrządu pomocniczego umieścić w szczelinie spojenia 11, która została utworzona przez dwa, zestawione ze sobą w podany powyżej sposób panele 1, 2. Zwężenie 50 pióra 46 w kierunku do dołu umożliwia lepsze wyciąganie z powrotem przyrządu pomocniczego 41 do układania ze spojenia 11, zwłaszcza bez powodowania uszkodzeń w panelach 1, 2.

Szerokość pióra 46 ma najpierw w kierunku na zewnątrz, zwłaszcza do dołu lub do góry taki wymiar, że może ono być wprowadzone do szczeliny spojenia 11, która to szczelina co najmniej pozostaje w powierzchni dwóch zestawionych razem paneli 1, 2. Jeśli pióro 46 zwęża się przykładowo wystarczająco w kierunku do dołu, to pióro 46 może być włożone z góry w wymienioną powyżej szczelinę 11 i tym sposobem pióro może być przez obniżenie umieszczone pomiędzy panelami 1, 2. Jeśli pióro 46 zwęża się w kierunku do przodu, to zwężenie 47, 49 może być wprowadzane w szczelinę 11 i w ten sposób pióro 46 może być umieszczone pomiędzy panelami 1, 2.

Szerszy obszar 48 pióra 46 ma takie wymiary, że są przez niego odpychane od siebie oba panele 1 i 2, gdy pióro 46 jest wprowadzane dalej pomiędzy panele 1 i 2 i w ten sposób ten szerszy obszar 48 dostaje się pomiędzy panele 1 i 2. Przez to odpychanie od siebie jest ściskany element typu sznurowego 22, który na początku został włożony do wgłębienia 23 mającego kształt rowka wybrania 6 w panelu 1.

Element typu sznurowego lub prętowego 18, korzystnie wykonany z silikonu, mający korzystnie w przybliżeniu prostokątny lub przynajmniej podłużny przekrój poprzeczny, wprowadza się w kanał 42 przyrządu pomocniczego 41, korzystnie od strony boku czołowego 43. Wymiary są tak dobrane, że szerokość elementu typu sznurowego 18 jest dopasowana do szerokości kanału 42. Ponadto wysokość elementu typu sznurowego 18 jest dopasowana do wysokości kanału 42. Pomiędzy elementem typu sznurowego 18 i kanałem 42 pozostaje luz, tak że element typu sznurowego może być przesuwany przez kanał 42.

Element typu sznurowego 18 może dzięki luzowi być przesuwany przez narzędzie i wychodzi znowu na zewnątrz na dolnym boku 44 za piórem 46 blisko tylnego boku czołowego 45. Wymiary tego w przybliżeniu prostokątnego przekroju poprzecznego są tak dobrane, że element typu sznurowego 18 nie może się obrócić w kanale 42, gdy jest on przesuwany lub przeciągany przez ten kanał 42.

Jeśli element typu sznurowego 18 jest przesuwany przez narzędzie 40, to pióro 46 zwężającym się obszarem jest wkładane pomiędzy pierwszy panel 1 i drugi panel 2 w znajdującą się pomiędzy nimi szczelinę 11. Przyrząd pomocniczy 40 do układania znajduje się wówczas zwłaszcza na początku spojenia 11, w które ma być włożony element typu sznurowego.

Przyrząd pomocniczy względnie narzędzie 40 jest w j ednej postaci wynalazku wyposażone w rolki 51 i 52, aby za pomocą tych rolek 51 i 52 prowadzić bez problemów narzędzie 40 wzdłuż spojenia 11. W innym razie narzędzie 40 ślizga się po panelach 1 i 2. Istnieje przy tym niebezpieczeństwo, że może zostać uszkodzona powierzchnia paneli 1 i 2.

Jeśli przyrząd pomocniczy 40 przemieszcza się lub prowadzi wzdłuż spojenia 11, które znajduje się pomiędzy panelami 1 i 2, i przy tym pióro 46 znajduje się w spojeniu 11, to panele 1 i 2 są najpierw odsuwane od siebie przez szerszy obszar 48 pióra 46. Przy tym włożony na początku w rowek względnie wgłębienie 23 pierwszy element typu sznurowego 22 jest ściskany. Szerszy obszar 48 pióra 46 ma takie wymiary, że drugi element typu sznurowego 18, który wystaje na spodnim boku 44 przyrządu pomocniczego 40, jest bez problemu wpychany w spojenie 11. Wymiary te mają takie wielkości, że przy tym pozostaje mały luz pomiędzy elementem typu sznurowego 18 i odepchniętymi od siebie panelami 1 i 2, aby ułatwione było wprowadzanie elementu typu sznurowego 18 do spojenia 11. Element typu sznurowego 18 dostaje się więc z reguły wchodząc od góry do spojenia 11.

Jeśli narzędzie 41 przemieszcza się dalej wzdłuż spojenia 11, to spojenie 11 zamyka się trochę z powrotem za przyrządem pomocniczym 40 wskutek nacisku, który jest powodowany przez pierwszy, ściśnięty, element typu sznurowego 22. Jeśli spojenie 11 z powrotem się trochę zamknęło, to element typu sznurowego 18 jest wskutek odpowiednio przewidzianych wymiarów i/lub kształtu trzymany nieruchomo za pomocą połączenia kształtowego i/lub tarciowego pomiędzy dwoma panelami 1 i 2.

Przyrząd pomocniczy 40 ma na tylnym końcu blisko tylnego boku 45 w korzystnej postaci wykonania rolkę 51, która toczy się ponad spojeniem. Wskutek tego zapewnione jest uzyskiwanie gładszego przejścia w powierzchni pomiędzy panelami 1 i 2 i elementem typu sznurowego 18. Przypadek ten nie jest pokazany na fig. 15a i 15b.

W innej postaci wykonania przyrząd pomocniczy 40 jest przemieszczany aż do osiągnięcia pierwszego spojenia poprzecznego 60, jak to wynika z fig. 16, która przedstawia w widoku panele 1, 2, 2a. Za przyrządem pomocniczym 40 jest wówczas element typu sznurowego 18 już włożony do spojenia 11.

PL 207 751 B1

Mimośrodowy element 70, który jest pokazany w przekroju na fig. 18, jest przesuwany z boku równolegle do spojenia poprzecznego 60 pomiędzy drugim panelem 2 i trzecim panelem 2a. W tym celu przy panelu 2 i/lub przy panelu 2a jest przewidziana szczelina lub korzystnie wybranie 71 typu kanałowego (jak pokazano na fig. 17), w którą może być wsunięty mimośrodowy podłużny element 70. Mimośrodowy element 70 wsuwa się tak, że węższy bok mimośrodowego elementu (mimośrodu) graniczy z oboma panelami 2 i 2a. Wymiary są tak dobrane, że może on bez problemu być wsuwany. W jednej postaci wykonania może być dla wspomożenia pozostawiony luz pomiędzy mimośrodowym elementem 70 i oboma panelami 2 i 2a.

Jeśli mimośrodowy element 70 został wsunięty pomiędzy oba panele, to za pomocą dźwigni 73, pokazanej na fig. 19, obraca się mimośrodowy element 70 o około 90°, jak to wskazano za pomocą strzałki 72 na fig. 17. Wskutek tego rozszerza się pokazaną na fig. 16 szczelinę 60, która znajduje się w powierzchni przy bokach poprzecznych pomiędzy drugim panelem 2 i trzecim panelem 2a. W rezultacie obrotu o 90° zostaje ściśnięty element typu sznurowego 22, który uprzednio został wsunięty do przewidzianego dla niego kanału wewnątrz spojenia poprzecznego 60. To obrócone o 90° położenie mimośrodowego elementu jest pokazane na fig. 18.

Mimośrodowy element 70 może na końcu dźwigni 73 tak być zagięty, że ten zagięty koniec 74 może być umieszczony w bocznym rowku jednego z dwóch paneli 2 lub 2a. W ten sposób utrzymywane jest obrócone o 90° położenie mimośrodowego elementu 70. W innym razie należy zapewnić utrzymywanie mimośrodowego elementu 70 w obróconym położeniu w inny sposób.

Dla ułatwienia wprowadzania mimośrodowego elementu 70 do przewidzianego dla niego kanału 71 lub do wystarczająco szerokiej szczeliny ma on korzystnie zwężenie 75. Najpierw wprowadza się ten zwężony obszar do przewidzianego dla niego kanału 71 lub do przewidzianej dla niego wystarczająco szerokiej szczeliny. Dalszy element typu sznurowego 18, który ma korzystnie przekrój poprzeczny prostokątny lub podłużny, może być wciskany od góry w szczelinę, która znajduje się na poprzecznym boku 60 pomiędzy drugim panelem 2 i trzecim panelem 2a. Alternatywnie może on być wciskany z boku, przy czym zwłaszcza wymiary w tym położeniu są takie, że element typu sznurowego 18 znajduje się w spojeniu z luzem, jak to pokazano na fig. 18.

Określenie bok poprzeczny 60 odnosi się zwłaszcza do wąskiego boku, gdy panele 1, 2, 2a mają prostokątną powierzchnię.

Następnie mimośród 70 przekręca się z powrotem do wyjściowego położenia. Rowek kończy się w przybliżeniu na boku poprzecznym 60 i poprzednio ściskany element typu sznurowego 22 rozpręża się przy tym. Element typu sznurowego 18 z korzystnie prostokątnym przekrojem poprzecznym znajduje się teraz w stanie ustalonym, pomiędzy drugim panelem 2 i trzecim panelem 2a. Ustalenie to może być uzyskane prze połączenie kształtowe i/lub tarciowe. Zgodnie z fig. 17 ustalenie to jest w szczególności uzyskiwane wskutek zamknięcia siłowego, ponieważ wtedy element typu sznurowego 18 z korzystnym podłużnym przekrojem poprzecznym znajduje się w spojeniu lekko wciśnięty.

Mimośród 70 wyciąga się wówczas z kanału 71 względnie z odpowiedniej szczeliny. Przyrząd pomocniczy 40 jest dalej prowadzony, aż do osiągnięcia następnego spojenia poprzecznego. W ten sposób zaopatruje się spojenia 11, 60 (względnie boki) w elementy typu sznurowego 18, które są widoczne z góry, aż do całkowitego otoczenia paneli 1, 2, 2a elementami typu sznurowego lub prętowego 18.

Okazało się, że za pomocą wynalazku panele mogą być układane na dużych płaszczyznach bez konieczności stosowania w wykładzinie podłogowej szczelin dylatacyjnych.

W innej postaci przyrząd pomocniczy 40 ma z boku wybranie. Przyrząd pomocniczy 40 prowadzi się podczas układania tak, że wybranie leży w jednej linii ze spojeniem, które pochodzi od poprzecznego boku 60, zwłaszcza wąskiego boku. Wybranie służy do tego, aby bez problemu element typu sznurowego lub prętowego mógł być od strony poprzecznego boku 60 bez problemu tak wkładany, żeby sięgał on całkowicie do elementu typu sznurowego lub prętowego 18, który jest umieszczany za pomocą przyrządu pomocniczego w spojeniu 11.

W dalszej postaci wynalazku pióro 46 pod przyrządem pomocniczym jest tak ukształtowane, że zwęża się ono na całej długości w kierunku do dołu tak, że pióro może być wkładane idąc od góry do spojenia. Jest to szczególnie korzystne wówczas, gdy ścianki ograniczają dostęp z boku do spojenia.

W kolejnej postaci wynalazku w spojeniu 11, które graniczy z górną stroną 9 paneli 1, 2, 2a, znajduje się zwężenie lub stopniowe przewężenie 76 w kierunku do dołu. Narzędzie 40 z położonym pod nim piórem 46 jest wówczas tak dopasowane do tego spojenia ze zwężeniem 76, że odpychanie

PL 207 751 B1 od siebie obu paneli 1 i 2 uzyskiwane jest tylko wskutek nacisku, który wywierany jest w dolnym obszarze, to jest w obszarze zwężenia 76 względnie przewężenia.

Nawet w stanie ściśniętym lub rozprężonym już włożonego elementu typu sznurowego lub prętowego 22, który ma zwłaszcza okrągły przekrój poprzeczny, znajduje się pióro 46 przyrządu pomocniczego 40 z luzem wewnątrz spojenia 11, o ile dotyczy to górnego obszaru, powyżej zwężenia 76. Wskutek tego uzyskuje się to, że górna krawędź paneli 1 i 2 nie może być obciążana mechanicznie, zwłaszcza gdy przyrząd pomocniczy 40 wyciąga się ze spojenia 11. W przeciwnym razie górne krawędzie paneli 1 i 2 zostać niekorzystnie uszkodzone, co wpłynęłoby w ujemny sposób na ich wygląd optyczny.

W dalszej postaci wykonania wynalazku istnieje wybranie 77 wewnątrz spojenia 11 pomiędzy panelami 1 i 2, które to wybranie znajduje się zwłaszcza ponad uprzednio wspomnianym zwężeniem lub stopniowym przewężeniem 76. Jeśli element typu sznurowego 18 umieszcza się w spojeniu 11, to wypełnia on to wybranie 77 zwłaszcza dzięki wystającym po bokach na elemencie typu sznurowego lub prętowego 18 noskom 78. W rezultacie tego uzyskuje się wówczas lepsze zamocowanie elementu typu sznurowego lub prętowego 18 w spojeniu 11 wskutek utworzonego w ten sposób połączenia kształtowego. Element typu sznurowego lub prętowego 18 siedzi wówczas pewnie pomiędzy dwoma panelami 2 i 1.

W innej postaci wykonania wynalazku przyrząd pomocniczy 40 ma na górnym lub czołowym boku stosunkowo szeroką rolkę 80, która zwłaszcza jest szersza niż kółka względnie rolki 51 i 52. Jest ona więc korzystnie wyraźnie szersza niż rolki na dolnym boku. Ta rolka 80 na spodnim lub czołowym boku służy do toczenia na koniec jeszcze raz po spojeniu 11, 60. W przypadku, gdy element typu sznurowego lub prętowego 18 niepożądanie trochę wystaje ze spojenia 11, 60 można to później poprawić. Rolki 52 i 80 w przyrządzie pomocniczym 40 służącym do tego, aby wywierać nacisk na elementu typu sznurowego 18 w celu umieszczenia go odpowiednio w spojeniu 11, 60, wykonane z twardego materiału, a zwłaszcza nadaje się na nie metal.

Rolki 51, 52 na spodzie przyrządu pomocniczego 40 wystają korzystnie tak daleko, że odległość pomiędzy spodem przyrządu pomocniczego i panelami 1 i 2 jest bardzo mała. Odległość ta w jednej postaci wykonania może przykładowo wynosić jedynie kilka dziesiątych części milimetra, na przykład 2/10 mm. W tym przypadku jest korzystnie także przednie rolki 51 przyrządu pomocniczego 40, służące tylko do prowadzenia, wykonać z twardego materiału. Materiał ten powinien w każdym razie być tak mało ściśliwy, aby pomiędzy spodem przyrządu pomocniczego 40 i powierzchnią 9 paneli 1, 2 była zachowana odległość od 1/10 do 2/10 mm.

Na fig. 20 ukazana jest dalsza postać wykonania wynalazku. Przedstawione są tu panele 2 i 2a, w których co najmniej jeden bok może być wzajemnie łączony przez obniżenie. Należy pod tym rozumieć, że panel 2a może być trzymany równolegle do już ułożonego panelu 2 i w celu połączenia obniżany. Podczas tego obniżania może być utrzymywane równoległe położenie. Jeśli panel 2a został na tyle obniżony, że znajduje się on w tej samej płaszczyźnie co panel 2, to wówczas wystający do dołu nosek 14 znajduje się w otwartym do góry wybraniu 6. Wówczas panele 2 i 2a są przez połączenie kształtowe zaryglowane ze sobą równolegle do powierzchni 9 i prostopadle do spojenia. Skierowany do góry element ryglujący na końcu dolnej wystającej wargi 5 zostaje wówczas trochę odchylony w kierunku na zewnątrz, czemu zwłaszcza może sprzyjać pochylenie 90, które korzystnie znajduje się pod elementem ryglującym.

Najpierw w powierzchni 9 paneli 2, 2a pozostaje szczelina wynosząca przykładowo 2,5 mm. Jeśli teraz wkłada się w tę szczelinę element typu sznurowego o przykładowo szerokości 2,2 mm, to udaje się to bez problemów, ponieważ istnieje luz. Po włożeniu elementu typu sznurowego przesuwa się panel 2 o około 0,5 mm w kierunku panelu 2, aby tu stosunkowo krótkie pióro 12 dostało się do rowka 3 i zostało w ten sposób uzyskane zaryglowanie prostopadle do powierzchni 9. To przesunięcie o kilka dziesiątych części milimetra jest wykorzystywane do doprowadzenia do ściśnięcia elementu typu sznurowego w spojeniu, które jest przewidziane w powierzchni 9.

Elementy sprzęgające według fig. 20 mogą być zastosowane na wszystkich bokach. Ponieważ zaryglowanie w kierunku prostopadłym jest stosunkowo słabe, więc należy korzystnie te elementy ryglujące, które zawierają stosunkowo krótko wchodzące do rowka 3 pióro 12, stosować tylko na poprzecznych bokach 60.

Na fig. 21 jest pokazana postać wynalazku, którą należy zalecić, gdy tylko jeden element typu sznurowego lub prętowego 18 umieszcza się od strony powierzchni 9 pomiędzy dwoma panelami 1 i 2.

PL 207 751 B1

Jeśli element typu sznurowego nie jest umieszczany w pokazany sposób pomiędzy dwoma panelami 1 i 2, to oba panele są w ten sposób zaryglowane ze sobą, że pozostaje mały luz.

Pokazane na fig. 21 panele 1 i 2 są tak ukształtowane, że na górnej stronie w spojeniu 11 pozostaje mała szczelina. Szczelina ta korzystnie ma nieco mniejszą szerokość (kilka dziesiątych części milimetra) od elementu typu sznurowego lub prętowego 18. Jeśli wpycha się element typu sznurowego lub prętowego od góry do szczeliny, to dostaje się on do tej szczeliny wówczas lekko ściśnięty. Dzięki temu zapewnione jest to, że górna strona jest zamknięta wodoszczelnie. Unika się w ten sposób kłopotów związanych z wilgocią.

Pokazana na fig. 21 szczelina w przedstawionej postaci wykonania sięga do górnego boku pióra 12. Ze względów wykonawczych jest to korzystne, lecz dla realizacji wynalazku nie jest konieczne.

W celu zagwarantowania dokładnego i pewnego osadzenia elementu typu sznurowego lub prętowego 18 pomiędzy panelami 1 i 2, jest on trzymany w wymaganym położeniu za pomocą połączenia kształtowego. W niniejszym przypadku wewnątrz szczeliny znajduje się co najmniej jeden, korzystnie dwa wystające noski 95, które są z boku połączone z danym panelem. Te wystające noski nie służą tylko do wymienionego łączenia kształtowego, lecz tworzą jednocześnie zwężenie wewnątrz rowka. To zwężenie rowka jest korzystne, gdyż zapewnia możliwość odpychania od siebie w już opisany sposób dwóch paneli za pomocą narzędzia (przyrządu pomocniczego) bez uszkadzania krawędzi przy powierzchni 9.

Element typu sznurowego lub prętowego 18, jaki może być stosowany przy panelach 1 i 2 pokazanych na fig. 21, jest pokazany w przekroju na fig. 22 i fig. 23. Ma on z boku co najmniej jedno, korzystnie dwa wybrania 96. Wybrania 96 współpracują tak z wystającymi noskami 95, że dzięki nim uzyskuje się wymagane połączenie kształtowe.

Na dolnym boku elementu typu sznurowego lub prętowego 18 znajduje się korzystnie rowek 97. Dzięki temu element typu sznurowego lub prętowego 18 ma dwa ramiona, które łatwo mogą być wystarczająco ściśnięte. Jest wówczas szczególnie łatwo wcisnąć element typu sznurowego lub prętowego 18 w szczelinę przewidzianą w spojeniu 11.

Na spodniej stronie element typu sznurowego lub prętowego 18 zwęża się na kształt leja. Dzięki odpowiednio ukośnie przebiegającym obszarom 98 powierzchni zapewnione zostało to, że element typu sznurowego lub prętowego 18 może być łatwo umieszczony w szczelinie.

Pokazany na fig. 22 element typu sznurowego lub prętowego 18 jest wykonany korzystnie ze stosunkowo twardego, ale jednak wystarczająco elastycznego materiału, na przykład z twardego polichlorku winylu.

Zalecana jest postać wykonania pokazana na fig. 23. Jest tu górny obszar 99 elementu typu sznurowego lub prętowego 18 wykonany ze stosunkowo miękkiego, elastycznego materiału, na przykład miękkiego polichlorku winylu, podczas gdy dolny obszar 100 jest wykonany ze stosunkowo twardego materiału, takiego jak twardy polichlorek winylu. Obszar z materiału twardego gwarantuje szczególnie dobre, prawidłowe i pewne osadzenie elementu typu sznurowego lub prętowego pomiędzy dwoma panelami 1 i 2. Część składająca się ze stosunkowo miękkiego obszaru 99 gwarantuje, że element typu sznurowego lub prętowego 18 także tutaj może być ściskany. W ten sposób jest zagwarantowane, że element typu sznurowego lub prętowego 18 może całkowicie wejść do szczeliny pomiędzy dwoma panelami 1 i 2 także wówczas, gdy jest ona trochę węższa. Górny obszar 99 jest osadzony wówczas pomiędzy dwoma panelami w stanie lekko ściśniętym, aby chronić przed wnikaniem wilgoci, kurzu itp..

Claims (42)

1. Elementy konstrukcyjne do wytwarzania wykładziny, obejmujące panele, które mają tak ukształtowane elementy sprzęgające, że dwa panele mogą być łączone za pomocą połączenia kształtowego zarówno prostopadle do wspólnego spojenia i jednocześnie równolegle do powierzchni, jak i prostopadle do wspólnej powierzchni, oraz element typu sznurowego lub prętowego, który w stanie połączenia dwóch paneli znajduje się pomiędzy panelami w wybraniu, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18) zawiera nierozciągliwą nić, która jest otoczona ściśliwym materiałem.

2. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18, 22, 32) większą szerokość od szerokości wybrania, gdy panele (1, 2, 2a) są połączone ze sobą.

PL 207 751 B1

3. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że ściśliwy materiał składa się z teflonu, silikonu lub gumy.

4. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że panele (1, 2, 2a) włącznie z elementami sprzęgającymi (3, 12, 6, 14, 36, 37) całkowicie lub w przeważającej części są wykonane z ceramiki, kamienia lub cegły, tworzywa sztucznego, drewna i/lub tworzywa drzewnego.

5. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że co najmniej jeden panel (1, 2, 2a) ma płytę nośną składającą się z tworzywa HDF lub MDF.

6. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że na stronie wierzchniej (9) przewidziany jest papier dekoracyjny lub dekoracja.

7. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że co najmniej jeden panel (1, 2, 2a) ma płytę nośną składającą się z kilku sprasowanych ze sobą papierów, które są zaopatrzone w żywicę amonową.

8. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18, 22, 32) jest trzymany w wybraniu (23, 11, 60) za pomocą połączenia wtłaczanego lub połączenia kształtowego lub połączenia siłowego.

9. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że przy dwóch połączonych ze sobą panelach (1, 2, 2a) co najmniej wtedy występuje luz, gdy pomiędzy oboma panelami (1, 2, 2a) nie ma elementu typu sznurowego lub prętowego (18, 22, 32).

10. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że panele (1, 2, 2a) mają prostopadłe lub podcięte powierzchnie stykowe (8, 16, 33, 34, 35) elementów sprzęgających.

11. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że rowek (3) stanowi element sprzęgający i ma sztywny lub elastyczny dolny bok (5), który wystaje względem górnego boku(4) rowka.

12. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że wybranie jest dostępne od strony wierzchniej powierzchni (9) paneli i występuje w stanie połączenia dwóch paneli w spojeniu (11,60) i w swym wnętrzu ma zwężenie lub przewężenie (76, 95).

13. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że wybranie jest dostępne od strony wierzchniej powierzchni (9) paneli i w stanie połączenia dwóch paneli występuje w spojeniu (11,60) i w swym wnętrzu ma rozszerzenie (77), które znajduje się nad zwężeniem lub przewężeniem (76, 95).

14. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego w powierzchni (9) paneli (1, 2, 2a) jest wciśnięty do wybrania (11,60) lub wprowadzony do niego.

15. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18, 22, 32) ma szerokość co najmniej 0,5 mm.

16. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18, 22, 32) znajduje się we wgłębieniu (23) i wystaje z niego częściowo.

17. Elementy według zastrz. 16, znamienne tym, że wgłębienie (23) graniczy z powierzchnią stykową (8).

18. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18, 22, 32) ma w przybliżeniu prostokątny przekrój poprzeczny.

19. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18, 22, 32) z boku jest wykonany w kształcie haka.

20. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18) ma przekrój poprzeczny w przybliżeniu w kształcie krzyża.

21. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18) ma przekrój poprzeczny w przybliżeniu w kształcie krzyża, który zwęża się w kierunku jednej strony i który jest podłużny.

22. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że nić jest wykonana z materiału z włókna szklanego.

23. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18) ma górny obszar (99) ze stosunkowo miękkiego materiału i dolny obszar (100) ze stosunkowo twardego materiału.

24. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18) ma w kierunku do dołu dwa ramiona, które są oddzielone od siebie rowkiem (97).

25. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18) ma w kierunku do dołu zwężenie (98).

PL 207 751 B1

26. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18, 22, 32) jest nawulkanizowany na jednym panelu i styka się z drugim panelem, gdy panele pierwszy i drugi są połączone ze sobą.

27. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że panele (1, 2, 2a) mają grubość 6 do 15 mm i długość 100 do 2000 mm oraz szerokość 100 do 2000 mm.

28. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że wąskie boki dwóch paneli (1, 2, 2a) z prostokątną powierzchnią lub poprzeczne boki (60) zawierają dający się wsuwać element typu sznurowego lub prętowego.

29. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że element typu sznurowego lub prętowego (18) jest umieszczony w wybraniu (11), które pod powierzchnią (9) ma rozszerzenie (19, 20, 77).

30. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że co najmniej dwa elementy typu sznurowego lub prętowego (18, 22, 32) znajdują się pomiędzy dwoma połączonymi ze sobą panelami (1, 2, 2a).

31. Elementy według zastrz. 30, znamienne tym, że patrząc od strony powierzchni (9) głębiej położony element typu sznurowego lub prętowego (22) jest wykonany z materiału, który w porównaniu z materiałem, z którego jest wykonany położony wyżej element typu sznurowego lub prętowego (18), ma większą siłę przywracającą.

32. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że patrząc od strony powierzchni (9) głębiej położony element typu sznurowego lub prętowego (22) ma mniejszą średnicę lub ma mniejsze wymiary w przekroju poprzecznym od położonego wyżej elementu typu sznurowego lub prętowego (18).

33. Elementy według zastrz. 1, znamienne tym, że ponadto obejmują przyrząd pomocniczy (40) do układania paneli, przy czym ten przyrząd pomocniczy zawiera kanał (42) o podłużnym przekroju, który to kanał przechodzi przez przyrząd pomocniczy (40) i który poza tym nadaje się do pomieszczenia elementu typu sznurowego lub prętowego, przy czym element typu sznurowego lub prętowego ma wymiary o takiej wielkości, że szerokość elementu typu sznurowego lub prętowego jest dopasowana do szerokości tego kanału, a ponadto wysokość elementu typu sznurowego lub prętowego jest dopasowana do wysokości tego kanału.

34. Elementy według zastrz. 33, znamienne tym, że ten przyrząd pomocniczy (40) do układania zawiera kanał (42), który przebiega od ścianki czołowej (43) do spodniej ścianki (44) tego elementu konstrukcyjnego.

35. Elementy według zastrz. 33, znamienne tym, że ten przyrząd pomocniczy (40) do układania ma na boku spodnim (44) wystające pióro (46), które zwęża się do dołu, do przodu lub do tyłu.

36. Elementy według zastrz. 33, znamienne tym, że ten przyrząd pomocniczy (40) do układania ma na spodnim boku (44) wystające pióro (46) i zawiera przechodzący przez ten element konstrukcyjny kanał (42), który kończy się na spodnim boku (44) za piórem (46).

37. Elementy według zastrz. 33, znamienne tym, że ten przyrząd pomocniczy (40) do układania zawiera na swym spodnim boku (44) rolkę (51), która jest umieszczona za piórem (46), które wystaje na spodnim boku (44).

38. Elementy według zastrz. 33, znamienne tym, że ten przyrząd pomocniczy (40) do układania zawiera na swym spodnim boku (44) rolkę (51), która jest umieszczona za piórem (46), które wystaje na spodnim boku (44), i przechodzący przez przyrząd pomocniczy (40) kanał, który kończy się pomiędzy rolką (51) i piórem (46).

39. Elementy według zastrz. 33, znamienne tym, że ten przyrząd pomocniczy (40) do układania zawiera na swym spodnim boku (44) rolkę (52), która jest umieszczona przed wystającym na spodnim boku (44) piórem (46).

40. Elementy według zastrz. 33, znamienne tym, że ten przyrząd pomocniczy (40) do układania zawiera na swym górnym boku rolkę (52).

41. Elementy według zastrz. 33, znamienne tym, że ten przyrząd pomocniczy (40) do układania ma z boku graniczące z jego spodnim bokiem (44) wybranie.

42. Elementy według zastrz. 33, znamienne tym, że przyrząd pomocniczy (70) do układania zawiera mimośrodowy przekrój poprzeczny.