PL205853B1

PL205853B1 - Kombinacja zawierająca inhibitor COX-2 oraz inhibitor deacetylazy histonów, kompozycja farmaceutyczna zawierająca inhibitor COX-2 oraz inhibitor deacetylazy histonów, zastosowanie tej kombinacji oraz opakowanie handlowe lub produkt handlowy obejmujący inhibitor COX -2 oraz inhibitor deacetylazy histonów

Info

Publication number: PL205853B1
Application number: PL368539A
Authority: PL
Inventors: Ying-Nan Pan Chen; Peter Lassota; Alexander Wallace Wood
Original assignee: Novartis Ag
Priority date: 2001-11-06
Filing date: 2002-11-05
Publication date: 2010-06-30
Also published as: US20050032899A1; US20080227845A1; CY1106508T1; EP1443967A1; CA2461373A1; DE60217895D1; CN1578674A; AU2002351844B2; NO20042148L; KR100937064B1; DE60217895T2; BR0213932A; IL160970A0; RU2004117170A; DK1443967T3; WO2003039599A1; US20090192211A1; PL368539A1; IL160970A; JP4413614B2

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy kombinacji zawierającej (a) inhibitor COX-2 (cyklooksygenazy-2) wybrany spośród związków o wzorze I podanym poniżej, jego farmaceutycznie dopuszczalne sole lub solwaty oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne estry stanowiące proleki, oraz (b) inhibitor deacetylazy histonów (HDAI) wybrany spośród związków o wzorze II podanym poniżej lub jego farmaceutycznie dopuszczalnych soli, do stosowania jednocześnie, równolegle, oddzielnie lub kolejno. Wynalazek dotyczy ponadto kompozycji farmaceutycznej, opakowania handlowego lub produktu handlowego zawierającego oba składniki kombinacji, a także zastosowania kombinacji do wytwarzania kompozycji farmaceutycznej do leczenia przedrakowych uszkodzeń okrężnicy, raka okrężnicy lub innych złośliwych zmian nowotworowych u ssaków, a zwłaszcza u ludzi.

Znane są różne inhibitory COX-2, przy czym korzystne są wśród nich te związki, które wykazują dostatecznie dużą selektywność, wyrażaną przez wartość IC50 dla hamowania COX-2 mniejszą niż około 2 μΜ, przy wartości IC₅₀ dla hamowania COX-1 większej niż około 5 μΜ, przy oznaczaniu na przykład testami opisanymi przez Brideau i wsp., Inflamm. Res. 45:68-74 (1996). Korzystnie terapeutycznie użyteczny inhibitor COX-2 ma stosunek selektywności hamowania COX-2 do hamowania COX-1 wynoszący co najmniej 10, korzystniej co najmniej 40. Związki takie, ich stosowanie i wytwarzanie ujawnione są w opisie patentowym USA 6 291 523.

Znane są również związki stanowiące inhibitory deacetylazy histonów (HDAI). Takie związki, jak również ich wytwarzanie zostały opisane w opisie WO 02/22577. Korzystne są zwłaszcza te związki HDAI, które w teście zdolności hamowania deacetylazy histonu opisanym w Przykładzie B2 opisu WO 02/22577, mają wartość IC₅₀ niższą od 2 μM, korzystnie niższą od 500 nM, a najkorzystniej niższą od 100 nM.

Przedmiotem wynalazku jest kombinacja zawierająca (a) inhibitor COX-2 wybrany spośród związków o wzorze I

w którym

R* oznacza grupę metylową lub etylową;

R*1 oznacza atom chloru lub fluoru;

R*2 oznacza atom wodoru lub fluoru;

R*3 oznacza atom wodoru, fluoru, chloru, grupę metylową, etylową, metoksylową, etoksylową lub hydroksylową;

R*4 oznacza atom wodoru lub fluoru;

R*5 oznacza atom chloru, fluoru, grupę trifluorometylową lub metylową; zaś R*6 oznacza grupę hydroksylową lub grupę -OCH2COOH;

jego farmaceutycznie dopuszczalnych soli lub solwatów, oraz jego farmaceutycznie dopuszczalnych estrów stanowiących proleki oraz (b) inhibitor deacetylazy histonów wybrany spośród związków o wzorze II

PL 205 853 B1 w którym

R1 oznacza atom wodoru, chlorowca lub grupę C1-C6 alkilową o prostym łańcuchu,

R2 oznacza atom wodoru, grupę C1-C10-alkilową, C4-C9-cykloalkilową, C4-C9-heterocykloalkilową, C4-C9-heterocykloalkiloalkilową, cykloalkiloalkilową, arylową, heteroarylową, aryloalkilową, heteroaryloalkilową, -(CH2)nC(O)R8, -(CH2)nOC(O)R6, aminoacylową, HON-C(O)-CH=C(R1)-aryloalkilową i -(CH2)nR7;

R3 i R4 są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają atom wodoru, grupę C1-C6alkilową, acylową lub acyloaminową, lub tR3 i R4 razem z atomem węgla, z którym są połączone, oznaczają grupę C=O, C=S lub C=NR6; lub R2 razem z atomem azotu, do którego jest przyłączony, i R3 razem z atomem węgla, do którego jest przyłączony, tworzą ugrupowanie C4-C8-heterocykloalkilowe, heteroarylowe, poliheteroarylowe, niearomatyczne poliheterocykliczne, lub mieszane aryloi niearylo-poliheterocykliczne;

R5 wybrany jest spośród atomu wodoru, grupy C1-C6-alkilowej, C4-C9-cykloalkilowej, C4-C9-heterocykloalkilowej, acylowej, arylowej, heteroarylowej, aryloalkilowej, heteroaryloalkilowej, aromatycznej grupy policyklicznej, niearomatycznej policyklicznej, mieszanej arylo- i niearylopolicyklicznej, poliheteroarylowej, niearomatycznej poliheterocyklicznej i mieszanej arylo- i niearylopoliheterocyklicznej;

n, n1, n2 i n3 mają takie same lub różne wartości niezależnie od siebie wynoszące od 0 do 6, przy czym gdy n1 ma wartość od 1 do 6, to każdy atom węgla może być opcjonalnie i niezależnie od innego podstawiony przez R3 i/lub R4;

X i Y są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają podstawnik wybrany spoś ród atomu wodoru, chlorowca, grupy C1-C4-alkilowej, grupy NO2, C(O)R1, OR9, SR9, CN i NR10R11;

R6 wybrany jest spośród atomu wodoru, grupy C1-C6-alkilowęj, C4-C9-cykloalkilowej, C4-C9heterocykloalkilowej, cykloalkiloalkilowej, arylowej, heteroarylowej, aryloalkilowej, heteroaryloalkilowej, grupy OR12 i NR13R14;

R7 wybrany jest spośród grup OR15, SR15, S(O)R16, SO2R17, NR13R14 i NR12SO2R6;

R8 wybrany jest spośród atomu wodoru, grupy OR15, NR13R14, C1-C6-alkilowej, C4-C9-cykloalkilowej, C4-C9-heterocykloalkilowej, arylowej, heteroarylowej, aryloalkilowej i heteroaryloalkilowej;

R9 wybrany jest spośród grup: C1-C4 alkilowej i C(O)-alkilowej;

R10 i R11 są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają podstawnik wybrany spośród atomu wodoru i grup: C1-C4-alkilowej i -C(O)-alkilowej;

R12 wybrany jest spośród atomu wodoru, grupy C1-C6-alkilowej, C4-C9-cykloalkilowej, C4-C9heterocykloalkilowej, C4-C8-heterocykloalkiloalkilowej, arylowej, mieszanej arylo- i niearylopolicyklicznej, heteroarylowej, aryloalkilowej i heteroaryloalkilowej;

R13 i R14 są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają atom wodoru, grupę C1-C6alkilową, C4-C8-cykloalkilową, C4-C9-heterocykloalkilową, arylową, heteroarylową, aryloalkilową, heteroaryloalkilową, aminoacylową, lub też R13 razem z R14 i łącznie z atomem azotu, do którego są przyłączone tworzą ugrupowanie C4-C9 heterocykloalkilowe, heteroarylowe, poliheteroarylowe, niearomatyczne poliheterocykliczne, lub mieszane arylo- i niearylo-poliheterocykliczne;

R15 wybrany jest spośród atomu wodoru, grupy C1-C6-alkilowej, C4-C9-cykloalkilowęj, C4-C9heterocykloalkilowej, arylowej, heteroarylowej, aryloalkilowej, heteroaryloalkilowej i (CH2)mZR12;

R16 wybrany jest spośród grupy C1-C6-alkilowej, C4-C9-cykloalkilowej, C4-C9-heterocykloalkilowej, arylowej, heteroarylowej, poliheteroarylowej, aryloalkilowej, heteroaryloalkilowej i (CH2)mZR12;

R17 wybrany jest spośród grupy C1-C6-alkilowej, C4-C9-cykloalkilowej, C4-C9-heterocykloalkilowej, arylowej, aromatycznej grupy policyklicznej, grupy heteroarylowej, aryloalkilowej, heteroaryloalkilowej, poliheteroarylowej i NR13R14;

m oznacza liczbę cał kowitą o wartości od 0 do 6; a

Z wybrane jest spośród atomu tlenu, NR13, S i S(O), lub jego farmaceutycznie dopuszczalnych soli, do stosowania jednocześnie, równolegle, oddzielnie lub kolejno.

W jednym z korzystnych wariantów realizacji kombinacji według wynalazku inhibitor COX-2 jest wybrany spośród związków o wzorze la

PL 205 853 B1

w którym

R* oznacza grupę metylową lub etylową;

R*1 oznacza atom chloru lub fluoru;

R*2 oznacza atom wodoru lub fluoru;

R*4 oznacza atom wodoru lub fluoru; zaś

R*5 oznacza atom chloru, fluoru, grupę trifluorometylową lub metylową;

ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli lub solwatów, oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych estrów stanowiących proleki. W szczególnie korzystnym przypadku inhibitorem COX-2 jest kwas

5-metylo-2-(2'-chloro-6'-fluoro-anilino)fenylooctowy lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

W kolejnym korzystnym wariancie kombinacji wedł ug wynalazku inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze II podanym powyżej, w którym każdy z podstawników R1, X, Y, R3 i R4 oznacza atom wodoru, lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku. W szczególnie korzystnym przypadku inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze II podanym powyżej, w którym każdy z podstawników R1, X, Y, R3 i R4 oznacza atom wodoru, zaś n2 albo n3 wynosi 0, podczas, gdy drugi z nich wynosi 1, lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku. W innym szczególnie korzystnym przypadku inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze II podanym powyżej, w którym każdy z podstawników R1, X, Y, R3 i R4 oznacza atom wodoru, zaś n2 albo n3 wynosi 0, podczas, gdy drugi z nich wynosi 1, a R2 oznacza atom wodoru lub grupę -CH2-CH2-OH, lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku. W jeszcze innym szczególnie korzystnym przypadku inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze IIa

n0 wynosi 0-3,

R2 oznacza atom wodoru, grupę C1-C6-alkilową, C4-C9-cykloalkilową, C4-C9-heterocykloalkilową, alkilocykloalkilową, arylową, heteroarylową, aryloalkilową, heteroaryloalkilową, -(CH2)nC(O)R6, aminoacylową i -(CH2)nR7;

R5' oznacza grupę heteroarylową, heteroaryloalkilową, aromatyczną grupę policykliczną, niearomatyczną grupę policykliczną, mieszaną arylo- i niearylopolicykliczną, poliheteroarylową lub mieszaną arylo- i niearylopoliheterocyklicznej;

lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

W nastę pnym szczególnie korzystnym przypadku inhibitorem deacetylazy histonów jest zwią zek o wzorze Ilb

PL 205 853 B1

w którym

R2' wybrany jest spośród atomu wodoru, grupy C1-C6-alkilowej, alkilocykloalkilowej, C4-C8cykloalkilowej oraz (CH2)2-4OR21, w której R21 oznacza atom wodoru, grupę metylową, etylową, propylową, lub izopropylową,

R5 oznacza niepodstawioną lub podstawioną grupę 1H-indol-3-ilową, benzofuran-3-ylową, lub chinolin-3-ylową, lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

W kolejnym szczególnie korzystnym przypadku inhibitorem deacetylazy histonów jest zwią zek o wzorze Ile

w którym podstawniki są takie, jak zdefiniowano dla związku o wzorze (II) podanym powyżej, lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól. W jeszcze korzystniejszym wariancie wykonania kombinacji według wynalazku inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze (Ile), w którym R18 oznacza atom wodoru fluoru, chloru, bromu, grupę C1-C4-alkilową, C3-C7-cykloalkilową, fenylową lub pierścień heteroarylowy, lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku. W innym korzystnym wariancie realizacji kombinacji według wynalazku inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze (Ile), w którym R18 oznacza atom wodoru, fluoru, chloru, bromu, grup ę C1-C4-alkilową, C3-C7-cykloalkilową, fenylową lub pierścień heteroarylowy, R2 oznacza atom wodoru lub grupę -(CH2)sCH2OH, s ma wartość od 1 do 3, lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku. W kolejnym korzystnym wariancie realizacji kombinacji według wynalazku inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze (Ile), w którym R18 oznacza atom wodoru, fluoru, chloru, bromu, grupę C1-C4-alkilową, C3-C7cykloalkilową, fenylową lub pierścień heteroarylowy, R2 oznacza atom wodoru lub grupę -(CH2)sCH2OH, s ma wartość od 1 do 3, R1 oznacza atom wodoru, każdy z podstawników X i Y oznacza atom wodoru, a q ma wartość od 1 do 3 i wtedy r ma wartość 0, lub q ma wartość 0, a wtedy r ma wartość 1 do 3, lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

W nastę pnym korzystnym wariancie realizacji kombinacji wedł ug wynalazku inhibitorem deacetylazy histonów jest związek wybrany spośród: N-hydroksy-3-[4-[[(2-hydroksyetylo)[2-(1H-indolo-3ylo)etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamidu, N-hydroksy-3-[4-[[[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamidu i N-hydroksy-3-[4-[[[2-(2-metylo-1H-indolo-3-ylo)-etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamidu oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli. W szczególnie korzystnym przypadku inhibitorem deacetylazy histonów jest N-hydroksy-3-[4-[[(2-hydroksyetylo)[2-(1Hindolo-3-ylo)etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamid lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

W kolejnym korzystnym wariancie kompozycja według wynalazku jest przeznaczona do zastosowania jako lek. W korzystnym przypadku jest ona przeznaczona do zastosowania w leczeniu przedrakowych uszkodzeń okrężnicy, raka okrężnicy lub innych złośliwych zmian nowotworowych u ssaków. W innym korzystnym przypadku kombinacji według wynalazku inne złośliwe zmiany nowotworowe, które mają być leczone są wybrane spośród raka piersi, raka płuc, raka jajnika, chłoniaka, raka głowy i szyi oraz raka przełyku, żołądka, pęcherza, prostaty, macicy i szyjki macicy. Korzystnie leczonym ssakiem jest człowiek.

PL 205 853 B1

Przedmiotem wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna zawierająca (a) inhibitor COX-2 wybrany spośród związków o wzorze I podanym powyżej lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól oraz (b) inhibitor deacetylazy histonów o wzorze II podanym powyżej lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, razem z co najmniej jednym farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem. Korzystnie inhibitorem COX-2 jest kwas 5-metylo-2-(2'-chloro-6'-fluoroanilino)fenylooctowy lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól. W korzystniejszym przypadku inhibitor deacetylazy histonów jest wybrany spośród N-hydroksy-3-[4-[[(2-hydroksyetylo)[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamidu, N-hydroksy-3-[4-[[[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamidu i N-hydroksy-3-[4-[[[2-(2-metylo-1H -indolo-3-ylo)-etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamidu oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli. W szczególnie korzystnym przypadku inhibitorem deacetylazy histonów jest N-hydroksy-3-[4-[[(2-hydroksyetylo)[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]-amino]metylo]fenylo]2E-2-propenamid lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

Przedmiotem wynalazku jest również zastosowanie kombinacji według wynalazku do wytwarzania kompozycji farmaceutycznej do leczenia przedrakowych uszkodzeń okrężnicy, raka okrężnicy lub innych złośliwych zmian nowotworowych u ssaków.

Ponadto, przedmiotem wynalazku jest opakowanie handlowe lub produkt handlowy obejmujący (a) inhibitor COX-2 wybrany o wzorze I podanym powyżej lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, oraz (b) inhibitor deacetylazy histonów o wzorze II podanym powyżej lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, razem z instrukcją równoczesnego, równoległego, oddzielnego lub kolejnego ich stosowania w leczeniu choroby u ssaka. W korzystnym wariancie opakowanie handlowe lub produkt handlowy według wynalazku zawiera instrukcję do stosowania w leczeniu przedrakowych uszkodzeń okrężnicy, raka okrężnicy lub innych złośliwych zmian nowotworowych u ssaka.

Farmaceutycznie dopuszczalne estry stanowiące proleki są pochodnymi estrowymi, które w procesie solwolizy, lub w warunkach fizjologicznych przechodzą w wolne kwasy karboksylowe o wzorze la. Takimi estrami są na przykł ad estry niż szych alkili (takie jak ester metylowy, lub etylowy), estry niższych alkili podstawionych grupą karboksylową takie jak ester karboksymetylowy i estry niższych alkili podstawionych grupą nitrooksy (takie jak ester 4-nitrooksybutylowy) i tym podobne. Korzystne są kwasy 2-aryloaminofenyloacetoksyoctowe o wzorze Ib podstawione w pozycji 5 grupą alkilową.

przy czym R* i R*1-R*5 mają znaczenia podane wyżej dla związków o wzorze la; oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.

Jako farmaceutycznie dopuszczalne sole stosuje się sole metali, takie jak sole metali alkalicznych, na przykład sole sodowe, potasowe, magnezowe, lub wapniowe, jak również sole amoniowe utworzone na przykład z amoniakiem i mono-, lub dialkiloaminami, takie jak sole dietyloamoniowe, oraz z aminokwasami takie, jak sole z argininą i histydyną.

Określenie niepodstawiony oznacza brak podstawnika, lub sytuację gdy jedynymi podstawnikami są atomy wodoru.

Podstawniki oznaczające chlorowiec wybrane są z grupy obejmującej fluor, chlor, brom i jod, a korzystnie fluor, lub chlor.

Do podstawników alkilowych należą grupy C1-C6 alkilowe o łańcuchu prostym, lub rozgałęzionym, chyba że podano inaczej. Przykładami odpowiednich podstawników C1-C6 alkilowych o łańcuchu prostym lub rozgałęzionym są grupy metylowa, etylowa, n-propylowa, 2-propylowa, n-butylowa, secbutylowa, tert-butylowa i tym podobne. Jeżeli nie zaznaczono inaczej, do alkilowych podstawników należą zarówno niepodstawione grupy alkilowe, jak również grupy alkilowe podstawione przez jeden, lub większą liczbę odpowiednich podstawników, do których należą, łącznie z nienasyceniem (na przykład

PL 205 853 B1 gdy występuje jedno, lub większą liczbę podwójnych, lub potrójnych wiązań C-C), grupy acylowe, cykloalkilowe, atom chlorowca, grupy oksyalkilowa, alkiloaminowa, aminoalkilowa, acyloaminowa i OR15, na przykł ad alkoksylowa. Korzystnymi podstawnikami grup alkilowych są : atom chlorowca i grupy hydroksylowa, alkoksylowa, oksyalkilowa, alkiloaminowa i aminoalkilowa.

Do podstawników cykloalkilowych należą grupy C3-C9-cykloalkilowe takie, jak cyklopropylowa, cyklobutylowa, cyklopentylowa, cykloheksylowa i tym podobne, jeżeli nie zaznaczono inaczej. Do podstawników cykloalkilowych należą, jeżeli nie zaznaczono inaczej, zarówno niepodstawione grupy cykloalkilowe, jak również grupy cykloalkilowe podstawione przez jeden, lub większą liczbę odpowiednich podstawników, do których należą grupy C1-C6 alkilowe, atom chlorowca, grupy hydroksylowa, aminoalkilowa, oksyalkilowa, alkiloaminowa i OR15 takie, jak alkoksylowa. Korzystnymi podstawnikami grup cykloalkilowych są atom chlorowca, grupy hydroksylowa, alkoksylowa, oksyalkilowa, alkiloaminowa i aminoalkilowa.

Powyższe omówienie znaczenia alkilowych i cykloalkilowych podstawników ma również zastosowanie do fragmentów alkilowych innych podstawników takich jak, bez wyjątków, podstawniki alkoksylowe, alkiloaminowe, alkiloketonowe, aryloalkilowe, heteroaryloalkilowe, alkilosulfonylowe, alkiloestry i tym podobne.

Do podstawników heterocykloalkilowych należą 3 do 9 członowe pierścienie alifatyczne na przykład 4 do 7 członowe pierścienie alifatyczne zawierające od jednego do trzech heteroatomów wybranych z grupy, obejmującej azot, siarkę i tlen. Do odpowiednich podstawników heterocykloalkilowych należą na przykład grupy pirolidylowa, tetrahydrofurylowa, tetrahydrotiofuranylowa, piperydylowa, piperazylowa, tetrahydropiranylowa, morfolinylowa, 1,3-diazepanowa, 1,4-diazepanowa, 1,4oksazepanowa i 1,4-oksatiapanowa. Jeżeli nie zaznaczono inaczej, pierścienie mogą być niepodstawione, albo podstawione na atomach węgla przez jeden, lub więcej odpowiednich podstawników, do których należą grupy C1-C6 alkilowe, C4-C9 cykloalkilowe, arylowe, heteroarylowe, aryloalkilowe (na przykład benzylowa), heteroaryloalkilowe (na przykład pirydylometylowa), atom chlorowca, grupa aminowa, alkiloaminowa i OR15, na przykład alkoksylowa. Jeżeli nie zaznaczono inaczej to stanowiące heteroatomy atomy azotu są niepodstawione, lub podstawione przez atom wodoru, grupy C1-C4 alkilowe, aryloalkilowe (na przykład przez grupę benzylową), heteroaryloalkilowe (na przykład przez grupę pirydylometylową), acylowe, aminoacylowe, alkilosulfonylowe i arylosulfonylowe.

Do podstawników cykloalkiloalkilowych należą związki o wzorze -(CH2)n5-cykloalkil, w którym n5 oznacza cyfrę od 1 do 6. Do odpowiednich podstawników cykloalkiloalkilowych należą grupy cyklopentylometylowa, cyklopentyloetylowa, cykloheksylometylowa i tym podobne. Podstawniki takie mogą być niepodstawione, lub podstawione we fragmencie alkilowym przez odpowiedni podstawnik, w tym także przez podstawniki wymienione powyżej dla grup alkilowych i cykloalkilowych.

Do podstawników arylowych należą niepodstawione grupy fenylowe, oraz grupy fenylowe podstawione przez jeden, lub więcej odpowiednich podstawników, do których należą grupy C1-C6alkilowa, cykloalkiloalkilowa (na przykład cyklopropylometylowa), O(CO)alkilowa, oksyalkilowa, atom chlorowca, grupy nitrowa, aminowa, alkiloaminowa, aminoalkilowa, alkiloketonowa, nitrylowa, karboksyalkilowa, alkilosulfonylowa, aminosulfonylowa, arylosulfonylowa i OR15, jak grupa alkoksylowa. Do korzystnych podstawników należą grupy C1-C6-alkilowa, cykloalkilowa (na przykład cyklopropylometylowa), alkoksylowa, oksyalkilowa, atom chlorowca, grupy nitrowa, aminowa, alkiloaminowa, aminoalkilowa, alkiloketonowa, nitrylowa, karboksyalkilowa, alkilosulfonylowa, arylosulfonylowa, aminosulfonylowa. Do odpowiednich grup arylowych należą na przykład grupy C1-C4 alkilofenylowa, C1-C4 alkoksyfenylowa, trifluorometylofenylowa, metoksyfenylowa, hydroksyetylofenylowa, dimetyloaminofenylowa, aminopropylofenylowa, karbetoksyfenylowa, metanosulfonylofenylowa i tolilosulfonylofenylowa.

Do aromatycznych grup policyklicznych należą grupy naftylowa i naftylowa podstawiona przez jeden, lub więcej odpowiednich podstawników, do których należą grupy C1-C6-alkilowa, alkilocykloalkilowa (na przykład cyklopropylometylowa), oksyalkilowa, atom chlorowca, grupy nitrowa, aminowa, alkiloaminowa, aminoalkilowa, alkiloketonowa, nitrylowa, karboksyalkilowa, alkilosulfonylowa, arylosulfonylowa, aminosulfonylowa i OR15, jak grupa alkoksylowa.

Do podstawników heteroarylowych należą związki z 5 do 7 członowym pierścieniem aromatycznym zawierającym jeden, lub więcej heteroatomów, na przykład 1 do 4 heteroatomów wybranych z grupy obejmującej azot, tlen i siarkę. Do typowych podstawników heteroarylowych należą grupy furylowa, tienylowa, pirolowa, pirazolowa, triazolowa, tiazolowa, oksazolowa, pirydylowa, pirymidylowa, izooksazolilowa, pirazynylowa i tym podobne. Jeżeli nie zaznaczono inaczej to ugrupowania heteroarylowe mogą być niepodstawione, lub podstawione na atomie węgla przez jeden, lub więcej odpowied8

PL 205 853 B1 nich podstawników, do których należą grupy alkilowe, wymienione powyżej podstawniki alkilowe i inny podstawnik heteroarylowy. Atomy azotu mogą być niepodstawione, lub podstawione, na przykład przez R13; do szczególnie korzystnych podstawników na atomie azotu należą atom wodoru, grupy C1-C4 alkilowa, acylowa, aminoacylowa i sulfonylowa.

Do podstawników aryloalkilowych należą grupy o wzorach -(CH2)n5-aryl, -(CH2)n5-1-(CHaryl)(CH2)n5-aryl, lub -(CH2)n5-1CH(aryl)(aryl), w którym n5 ma podane wyżej znaczenie. Do takich aryloalkilowych podstawników należą grupy benzylowa, 2-fenyloetylowa, 1-fenyloetylowa, tolilo-3-propylowa,

2-fenylopropylowa, difenylometylowa, 2-difenyloetylowa, 5,5-dimetylo-3-fenylopentylowa i tym podobne. Podstawniki aryloalkilowe mogą być niepodstawione, lub podstawione we fragmencie alkilowym, arylowym, lub w obu fragmentach tak, jak to wyżej podano dla podstawników alkilowych i arylowych.

Do podstawników heteroaryloalkilowych należą grupy o wzorze -(CH2)n5-heteroaryl, w którym heteroaryl i n5 mają podane wyżej znaczenia, a grupa mostkowa jest przyłączona do atomu węgla, lub atomu azotu fragmentu heteroarylowego jak 2-, 3-, lub 4-pirydylometylo, imidazolilometylo, chinoliloetylo i pirolilobutylo. Podstawniki heteroarylowe mogą być niepodstawione, lub podstawione tak, jak to omówiono powyżej dla podstawników heteroarylowych i alkilowych.

Do podstawników aminoacylowych należą grupy o wzorze -C(O)-(CH2)n-C(H)(NR13R14)-(CH2)n-R5, w którym n, R13, R14 i R5 maj ą podane wyż ej znaczenia. Do odpowiednich podstawników aminoacylowych należą reszty naturalnych i nienaturalnych aminokwasów takie, jak glicynyl, D-tryptofanyl, L-lizynyl, D-, lub L-homoserynyl, 4-aminobutyryl i ±-3-amino-4-heksenoil.

Do niearomatycznych podstawników policyklicznych należą skondensowane układy dwu- i trójpierścieniowe, w których każdy z pierścieni może być 4-9 członowy i każdy pierścień może zawierać zero, jedno, lub więcej podwójnych i/lub potrójnych wiązań. Do odpowiednich niearomatycznych ugrupowań policyklicznych należą na przykład dekalina, oktahydroinden, perhydrobenzocyklohepten i perhydrobenzo-[f]-azulen. Ugrupowania takie mogą być niepodstawione, lub podstawione tak, jak to opisano powyżej dla grup cykloalkilowych.

Do mieszanych, arylowych i niearylowych podstawników policyklicznych należą skondensowane układy dwu- i trójpierścieniowe, w których każdy z pierścieni może być 4-9 członowy i przynajmniej jeden pierścień jest aromatyczny. Do odpowiednich mieszanych arylowych i niearylowych podstawników policyklicznych należą na przykład metylenodioksyfenyl, bis-metylenodioksyfenyl, 1,2,3,4-tetrahydronaftalen, dibenzosuberan, dihydroantracen i 9H-fluoren. Podstawniki takie mogą być niepodstawione, lub podstawione bądź przez grupę nitrową, bądź tak jak to opisano powyżej dla grup cykloalkilowych.

Do podstawników poliheteroarylowych należą skondensowane układy dwu i trójpierścieniowe, w których każdy z pierś cieni niezale ż nie od innych moż e być 5, lub 6 czł onowy i moż e zawierać jeden, lub więcej heteroatomów, na przykład 1, 2, 3, lub 4 heteroatomy wybrane z grupy obejmującej tlen, azot, lub siarkę, w ten sposób, że układ skondensowanych pierścieni jest aromatyczny. Do odpowiednich poliheteroarylowych układów pierścieniowych należą na przykład chinolina, izochinolina, pirydopirazyna, pirolopirydyna, furopirydyna, indol, benzofuran, benzotiofuran, benzoindol, benzoksazol, pirolochinolina i tym podobne. Jeżeli nie zaznaczono inaczej, to ugrupowania poliheteroarylowe mogą być niepodstawione, lub podstawione na atomie węgla przez jeden, lub więcej odpowiednich podstawników, do których należą podstawniki alkilowe, których znaczenie jest takie, jakie podano poprzednio dla grup alkilowych, oraz podstawnik o wzorze -O-(CH2CH=C(CH3)(CH2))1-3H. Atomy azotu mogą być niepodstawione, lub podstawione na przykład przez R13, przy czym do szczególnie korzystnych podstawników należą tu atom wodoru i grupy C1-C4 alkilowe, grupy acylowe, aminoacylowe i sulfonylowa.

Do poliheterocyklicznych podstawników niearomatycznych należą skondensowane układy dwu i trójpierścieniowe, w których każdy z pierścieni może być 4-9 członowy, może zawierać jeden, lub więcej heteroatomów, na przykład 1, 2, 3, lub 4 heteroatomy wybrane spośród atomów tlenu, azotu i siarki i moż e zawierać zero, lub jedno, lub wię cej podwójnych, lub potrójnych wią zań C-C. Przykł adami odpowiednich poliheterocyklicznych podstawników niearomatycznych są heksitol, cis-perhydrocyklohepta[b]pirydynyl, dekahydrobenzo[f][1,4]oksazepinyl, 2,8-dioksabicyklo[3.3.0]oktan, heksahydrotieno[3,2-b]tiofen, perhydropirolo[3,2-b]pirol, perhydronaftyrydyna, perhydro-1H-dicyklopenta[b,e]piran. Jeżeli nie zaznaczono inaczej, to poliheterocykliczne ugrupowania niearomatyczne mogą być niepodstawione, lub podstawione na atomie węgla przez jeden, lub więcej podstawników wybranych z grupy obejmują cej grupy alkilowe i inne wymienione powyż ej podstawniki alkilowe. Atomy azotu mogą być niepodstawione, lub podstawione na przykład przez R13; do szczególnie korzystnych podPL 205 853 B1 stawników na atomie azotu należą atom wodoru, i grupy C1-C4 alkilowe, grupy acylowe, aminoacylowe i sulfonylowe.

Do mieszanych arylowych i niearylowych podstawników poliheterocyklicznych należą skondensowane układy dwu- i trójpierścieniowe, w których każdy z pierścieni może być 4-9 członowy, może zawierać jeden lub więcej heteroatomów wybranych z grupy obejmującej atomy tlenu, azotu i siarki i przynajmniej jeden z pierś cieni musi być aromatyczny. Przykł adami odpowiednich mieszanych arylowych i niearylowych układów poliheterocyklicznych są 2,3-dihydroindol, 1,2,3,4-tetrahydrochinolina, 5,11-dihydro-10H-dibenzo[b,e][1,4]diazepina, 5H-dibenzo[b,e][1,4]diazepina, 1,2-dihydropirolo[3,4-b][1,5]benzodiazepina, 1,5-dihydropyrido[2,3-b][1,4]diazepin-4-on, 1,2,3,4,6,11-heksahydrobenzo[b]pirydo[2,3-e][1,4]diazepin-5-on. Jeżeli nie zaznaczono inaczej, to mieszane arylowe i niearylowe układy poliheterocykliczne mogą być niepodstawione, lub podstawione na atomie węgla przez jeden, lub więcej odpowiednich podstawników, do których należą -N-OH, =N-OH, grupy alkilowe i inne wymienione powyżej podstawniki alkilowe. Atomy azotu mogą być niepodstawione, lub podstawione na przykład przez R13; do szczególnie korzystnych podstawników na atomie azotu należą atom wodoru, i grupy C1-C4 alkilowe, grupy acylowe, aminoacylowe i sulfonylowe.

Do podstawników aminowych należą aminy pierwszo-, drugo- i trzeciorzędowe i w postaci soli aminy czwartorzędowe. Przykładami podstawników aminowych są grupy mono- i dialkiloaminowe, mono- i diaryloaminowe, mono- i diaryloalkiloalkiloaminowe, aryloaryloalkiloaminowe, alkiloaryloaminowe, alkiloaryloalkiloaminowe i tym podobne.

Do podstawników sulfonylowych należą grupy alkilosulfonylowe i arylosulfonylowe, na przykład metanosulfonylowa, benzenosulfonylowa, toluenosulfonowa i tym podobne.

Do podstawników acylowych należą grupy o wzorach -C(O)-W, -OC(O)-W, -C(O)-O-W, lub -C(O)NR13R14, w których W oznacza R16, atom wodoru, lub grupę cykloalkiloalkilową.

Do podstawników acyloaminowych należą grupy o wzorach -N(R12)C(O)-W, N(R12)C(O)-O-W i -N(R12)C(O)-NHOH, przy czym R12 i W mają podane wyż ej znaczenia.

Jeżeli podstawnik R2 oznacza grupę HO-C(O)-CH=C(R1)-aryl-alkil, to jest to grupa o wzorze

Określenie „preparat kombinowany oznacza zwłaszcza „zestaw składników charakteryzujący się tym, że opisane powyżej składniki (a) i (b) mogą być podawane niezależnie od siebie, lub przez zastosowanie kombinacji o ustalonych, różnych zawartościach czynnych składników (a) i (b) i w ten sposób realizowane jest podawanie równoczesne, łączne, oddzielne, lub sekwencyjne. Składniki zestawu mogą być podawane na przykład równocześnie, lub też ich podawanie może być rozłożone w czasie z zachowaniem równych, lub zmiennych odstępów, przy czym dotyczy to każdego ze składników zestawu. Stosunki całkowitej zawartości składnika (a) kombinacji do zawartości składnika (b) w podawanej kombinacji mogą być różne, na przykład zależ ne od potrzeb leczonej grupy pacjentów, lub od potrzeb konkretnego pacjenta, które to potrzeby mogą być różne w zależności od rodzaju choroby na którą on cierpi, od ostrości tej choroby, wieku pacjenta, jego płci, masy ciała itp.

W kontekś cie niniejszego wynalazku okreś lenie „leczenie, lub „leczyć odnosi się zarówno do profilaktycznego, lub zapobiegawczego stosowania leku, jak również do stosowania mającego na celu przeprowadzenie kuracji, lub też uzyskanie zmian przebiegu choroby. Dotyczy to zarówno pacjentów z ryzykiem nabycia choroby, lub podejrzanych o to, że już zostali chorobą dotknięci, a także tych, którzy są już chorzy, lub u których zdiagnozowano chorobę, lub stan chorobowy.

W kontekś cie niniejszego wynalazku wszelkie odniesienia do inhibitorów COX-2, lub HDAI dotyczą wspomnianych związków zarówno w ich wolnych postaciach, jak i w postaciach ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli, lub dowolnych form krystalicznych w tym hydratów, lub solwatów, jeżeli nie zaznaczono inaczej i jeżeli jest to celowe i korzystne.

Zgodnie z niniejszym wynalazkiem, w celu leczenia przedrakowych uszkodzeń okrężnicy, takich jak polipy, lub raka okrężnicy, lub innych złośliwych zmian nowotworowych pacjentowi podaje się te10

PL 205 853 B1 rapeutycznie skuteczne ilości inhibitora COX-2 i HDAI, w każdym przypadku według schematu dawkowania właściwego dla każdego leku. Na przykład, inhibitor COX-2 można podawać raz, lub więcej razy dziennie i HDAI można podawać raz dziennie, w dni naprzemienne, lub według innego schematu - właściwego dla HDAI stosowanego bez inhibitora COX-2. Specjalista jest w stanie określić właściwe, skuteczne farmaceutycznie ilości poszczególnych składników kombinacji.

Inhibitory COX-2 i HDAI można wytworzyć i podawać tak, jak to opisano w literaturze dotyczącej przedmiotu, takiej jak cytowane powyżej dokumenty. Jeśli omawiane leki są dostępne na rynku, to można je podawać na przykład w postaci w jakiej są sprzedawane. W przypadku, gdy inhibitorem COX-2 jest kwas 5-metylo-2-(2'-chloro-6'-fluoroanilino)fenylooctowy, lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól, a ssakiem jest człowiek odpowiednie dawki kwasu 5-metylo-2-(2'-chloro-6'-fluoroanilino)fenylooctowego wynoszą od 100 do 1500 mg dziennie, na przykład 200 do 1000 mg dziennie, na przykład 200, 400, 500, 600, 800, 900 lub 1000 mg dziennie podawane w jednej, lub dwóch dawkach dziennie. Korzystnie kwas 5-metylo-2-(2'-chloro-6'-fluoroanilino)fenylooctowy, lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól podaje się jako doustną formę farmaceutyczną w postaci tabletki, kapsułki, lub syropu.

Następujące Przykłady ilustrują opisany powyżej wynalazek; nie powinny one jednak w żadnym stopniu ograniczać jego zakresu. Korzyści uzyskane dzięki ujawnionym tu sposobom, kompozycjom i kombinacjom mogą być również wykazane przy zastosowaniu innych modeli badawczych, które są znane specjalistom.

P r z y k ł a d y

Stosowane skróty i skrótowce mają następujące znaczenia:

AcOH kwas octowy aq. wodny

DMSO dimetylosulfotlenek równ. równoważnik(i)

Et etyl

EtOAc octan etylu

GC chromatografia gazowa

HPLC wysokosprawna chromatografia cieczowa

MeOH metanol

TFA kwas trifluorooctowy

THF tetrahydrofuran

P r z y k ł a d 1 - Wytwarzanie kwasu [2-(2'-chloro-6'-fluorofenyloamino)-5-metylofenylo]octowego

Mieszaninę 20 g 1-(2'-chloro-6'-fluorofenylo)-5-metylo-1,3-dihydroindol-2-onu, 266 ml etanolu i 11 ml wody ogrzewa się do wrzenia pod chłodnicą zwrotną , po czym powoli dodaje się 24 g 30% roztworu wodorotlenku sodowego i kontynuuje ogrzewanie do wrzenia w ciągu 1 h. Następnie roztwór schładza się do 40-45°C i powoli dodaje do niego roztwór 18 g stężonego kwasu solnego w 94 g dejonizowanej wody, do uzyskania pH 3 - 4. Wtedy otrzymaną zawiesinę chłodzi się do 20 - 25°C, krystaliczny osad oddziela przez odsączenie, przemywa mieszaniną etanolu i dejonizowanej wody i suszy pod zmniejszonym ciśnieniem. Uzyskuje się 19,5 g czystego kwasu [2-(2'-chloro-6'-fluorofenyloamino)-5-metylofenylojoctowego o temperaturze topnienia 152 - 154°C ¹H-NMR (DMSO-d⁶, 500 MHz, 300K) δ 2,21(s, 3H, CH3), 3,64(s, 2H, CH2); 6,42[dd, J = 8,0 Hz, J H-F = 3,0, 1H, HC(6)], 6,90 [dd, J = 8,0, 2,0 Hz, 1H, HC(5)], 7,01[d, J = 2,0 Hz, 1H, HC(3)], 7,09 (s, 1H, NH), 7,09 [ddd, J = 8,5Hz, J H-F = 5,5, 1H, HC(4')], 7,23[ddd, J = 8,5, 1,5 Hz, J H-F = 11,0, 1H, HC(5')], 7,34[ddd, J = 8,5, 1,5Hz, J H-F = 1,5, 1H, HC(3')], 12,67(s, 1H, COOH).

Etap 1. 1A - Wytwarzanie (2'-chloro-6'-fluorofenylo)-(4-metylofenylo)aminy

14,65 g (100 mmoli) 2-chloro-6-fluorofenolu rozpuszcza się w 50 ml 2-propanolu, a następnie do roztworu dodaje się 15,5 g (112 mmoli) węglanu potasowego i 18,9 g (103 mmole) 2-chloro-N-(4metylofenylo)acetamidu i mieszaninę ogrzewa do wrzenia pod chłodnicą zwrotną w ciągu 4 h. W tym czasie tworzenie 2-(2'-chloro-6'-fluorofenoksy)-N-(4-metylofenylo)acetamidu jest zakończone. Następnie powoli dodaje się 20 ml 30% roztworu metanolanu sodowego w metanolu i oddestylowuje około 25 ml rozpuszczalnika, aby możliwe było osiągnięcie temperatury mieszaniny co najmniej 75°C. Teraz, w celu zakończenia reakcji tworzenia (2'-chloro-6'-fluorofenylo)-(4-metylofenyloaminy) mieszaninę ogrzewa się do wrzenia w ciągu dalszych 2 h, po czym oddestylowuje 15 ml rozpuszczalnika i dodaje 35 ml wody do uzyskania dwufazowego roztworu. Warstwę dolną wylewa się , a górną rozPL 205 853 B1 cieńcza 35 ml heptanu i przemywa 3 x 25 ml wody. Po oddzieleniu, warstwę organiczną zagęszcza się następnie pod zmniejszonym ciśnieniem uzyskując w ten sposób 21,8 g surowej (2'-chloro-6'fluorofenylo)-(4-metylofenylo)-aminy w postaci oleju o czystości 92% (oznaczenie metodą HPLC). Produkt ten bez oczyszczania używa się do kolejnego etapu. (Etap 1.2).

¹H-NMR (DMSO-d⁶, 500 MHz, 300K) δ 2,17 (s, 3H, CH3); 6,53 [dd, J = 8,5 Hz, J H-F = 1,5 2H, HC(2) i HC(6)], 6,94[d, J = 8,0 Hz, 2H, HC(3) i HC(5)], 7,16[ddd, J = 8,0 Hz, J H-F = 6,0, 1H, HC(4')], 7,25[ddd, J = 8,0, 1,5 Hz, J H-F = 8,0, 1H, HC(5')]; 7,34[ddd, J = 8,0, 1,5 Hz, J H-F = 1,5, 1H, HC(3')]; 7,63 (s, 1H, NH).

MS(EI) m/z 235 (100, M⁺), 200 (35, (M-Cl)⁺), 185 (55)

Wytwarzanie wyjściowego 2-chloro-6-fluorofenolu

12,1 g (108 mmoli) 2-fluorofenolu, 70 mg diizopropyloaminy i 400 ml heksanu-frakcji ogrzewa się do temperatury 60 - 65°C, a następnie do roztworu w tej temperaturze wprowadza się 4 g (56 mmoli) chloru. Z kolei do mieszaniny wkrapla się w ciągu 2 h 60,5 g (540 mmoli) 2-fluorofenolu wprowadzając równocześnie z tą samą szybkością 42 g (590 mmoli) chloru. Następnie, w celu zakończenia chlorowania wprowadza się jeszcze 4 g chloru.

Analiza metodą GC: 91% 2-chloro-6-fluorofenolu 5,2% 4-chloro-6-fluorofenolu 3,5% 2,4-dichloro-6-fluorofenolu

Po oddestylowaniu pod normalnym ciśnieniem 200 - 250 ml rozpuszczalnika uzyskany zagęszczony roztwór schładza się powoli do temperatury 0-5°C. Otrzymaną gęstą zawiesinę miesza się dalej w tej temperaturze w ciągu 1 h, przemywa zimnym heksanem-frakcją i suszy w temperaturze pokojowej.

Wydajność: 78 g białych kryształów. GC 99,7%. Temperatura topnienia: 63,5 - 64,5°C.

MS(EI) m/z 146 (100, M⁺), 126 [19, (M-HF)⁺] ¹H-NMR (DMSO-d⁶, 500 MHz, 300K) δ 6,8[ddd, J = 8,2 Hz, J H-F = 5,5, 1H, HC(4)],

7,15[m, 2H, HC(3) i HC(5)], 10,3(s, 1H, OH).

Wytwarzanie wyjściowego 2-chloro-N-(4-metylofenylo)acetamidu

Do mieszaniny 34,5 g (322 mmole) p-toluidyny, 100 ml toluenu i 100 ml wody, prowadząc mieszanie, w temperaturze 20-25°C dodaje się z dwóch osobnych wkraplaczy 42,3 g (375 mmoli) chlorku chloroacetylu i 39 ml stężonego 30% roztworu wodorotlenku sodowego z taką szybkością, aby utrzymywać wartość pH mieszaniny 8-12. Uzyskaną zawiesinę schładza się do 0-5°C, krystaliczny produkt odsącza, przemywa wodą i zimnym toluenem i suszy.

Wydajność: 55 g. HPLC>99 %

Etap 1.1B Alternatywny sposób wytwarzania (2'-chloro-6'-fluorofenylo)-(4-metylofenylo)-aminy

Mieszaninę 2-bromo-1-chloro-3-fluorobenzenu (32 g, 153 mmole), p-toluidyny (16,4 g, 153 mmole), tert-butanolanu sodowego (27,5 g, 286 mmoli), (±)-BINAP-u [2,2'-Bis-(difenylofosfino)-1,1'-binaftyl, 0,66 g, 1,1 mmola) i toluenu (250 ml) miesza się w atmosferze azotu w ciągu około 30 min. Następnie dodaje się pallado-bis-(dibenzylidenoaceton) (0,8 g, 1 mmol) i mieszaninę ogrzewa pod chłodnicą zwrotną w temperaturze 110°C (lekkie wrzenie) w ciągu 14-20 h. Z kolei mieszaninę chłodzi się do temperatury 30°C, dodaje wodę (60 ml), stężony kwas solny (60 ml), oraz węgiel aktywny i celit (każdego po 5 g) i kontynuuje mieszanie w ciągu jednej godziny, po czym mieszaninę odsącza się i przesą cz rozdziela na dwie fazy. Fazę organiczną przemywa się wodą (trzy razy po 70 ml) i zagę szcza pod zmniejszonym ciśnieniem uzyskując 37,2 g surowej (2'-chloro-6'-fluorofenylo)-(4-metylofenylo)aminy. Produkt może być w tej postaci użyty do następnego etapu (Etap 1.2), lub można go przedestylować pod próżnią przez rurę kulową.

Etap 1.1C - Alternatywny sposób wytwarzania (2'-chloro-6'-fluorofenylo)-(4-metylofenylo)-aminy

Mieszaninę 2-chloro-6-fluoroaniliny (4,00 g, 27,5 mmola), 4-bromotoluenu (4,70 g, 27,5 mmola), tert-butanolanu sodowego (4,75 g, 49,4 mmola) i toluenu 55 ml) miesza się w temperaturze 25°C w atmosferze azotu w ciągu 30 minut. Następnie dodaje się roztwór pallado-bis-(dibenzylidenoacetonu) (15,8 g, 55 mmoli) i tri-tert-butylofosfiny (1) (8,3 g, 0,04 mmola) w toluenie (5 ml) i uzyskaną zawiesinę miesza w temperaturze 110°C w ciągu 15 godzin, po czym chłodzi do 30°C, dodaje wodę (30 ml), stężony kwas solny (10 ml), węgiel aktywny i celit (każdego po 1 g) i kontynuuje mieszanie w ciągu 1 godziny. Z kolei mieszaninę odsącza się, przesącz rozdziela na dwie fazy, fazę organiczną przemywa trzy razy wodą (10 ml) i zagęszcza pod zmniejszonym ciśnieniem. Uzyskuje się 6,5 g surowej (2'-chloro-6'-fluorofenylo)-(4-metylofenylo)aminy, która może być bezpośrednio w tej postaci użyta do następnego etapu (Etap 1.2), lub też może być poddana destylacji próżniowej przez rurę kulową.

PL 205 853 B1

Etap 1.2 - Wytwarzanie 2-chloro-N-(2'-chloro-6'-fluorofenylo)-N-(4-metylofenylo)-acetamidu

20,4 g surowej (2'-chloro-6'-fluorofenylo)-(4-metylofenylo)aminy ogrzewa się do około 80°C, a następnie dodaje się do niej 10,75 g chlorku chloroacetylu i miesza mieszaninę w ciągu 2 h, po czym rozcieńcza ją 10 ml 2-propanolu, roztwór schładza do 35-40°C i zaszczepia. Uzyskaną zawiesinę wytrąconych kryształów rozcieńcza się 30 ml heksanu, chłodzi do temperatury 0-5°C i miesza w ciągu 1 godziny, po czym kryształy oddziela się przez odsączenie, przemywa zimną mieszaniną 2propanol-/heksan 1:3 i suszy. Uzyskuje się 22,7 g 2-chloro-N-(2'-chloro-6'-fluorofenylo)-N-(4metylofenylo)-acetamidu o temperaturze topnienia 79-80°C. Czystość oznaczona metodą HPLC: 99%.

¹H-NMR (DMF-d⁷, 400 MHz, 393K) δ 2,44(s, 3H, CH3); 4,32 (s, 2H, CH2), 7,35[d, J = 8,0 Hz, 2H, HC(3) i HC(5)], 7,43[ddd, J = 8,0, 2,0 Hz, J H-F = 8,0, 1H, HC(5')], 7,48[d, J = 8,0 Hz, 2H, HC(2) i HC(6)], 7,55[d, J = 8,0 Hz, 1H, HC(3')], 7,60[ddd, J = 8,0 Hz, J H-F = 5,5, 1H, HC(4')].

Etap 1.3 - Wytwarzanie 1'-(2'-chloro-6'-fluorofenylo)-5-metylo-1,3-dihydroindolo-2-onu

Do 124,8 g (400 mmoli) stopionego 2-chloro-N-(2'-chloro-6'-fluorofenylo)-N-4-metylofenylo)acetamidu dodaje się małymi porcjami w temperaturze 100-120°C 69,3 g (520 mmoli) chlorku glinu i mieszaninę miesza i ogrzewa w ciągu 4-6 godzin w temperaturze 160°C. Następnie stopioną mieszaninę schładza się do temperatury 110°C, rozcieńcza 300 ml toluenu i uzyskany roztwór wylewa do 500 ml wody w temperaturze 60°C. Gorącą fazę organiczną oddziela się, odbarwia węglem aktywnym, sączy i zagęszcza. Pozostałość rozpuszcza się w gorącym 2-propanolu, ponownie odbarwia węglem aktywnym, sączy i przesącz zagęszcza pod zmniejszonym ciśnieniem do objętości około 250 ml. Uzyskaną zawiesinę schładza się do 0-5°C, sączy, przemywa zimnym 2-propanolem i suszy. Uzyskuje się 87 g 1'-(2'-chloro-6'-fluorofenylo)-5-metylo-1,3-dihydroindolo-2-onu o temperaturze topnienia 137,5-138,5°C.

¹H-NMR(DMSO-d⁶, 500 MHz, 300K) δ 2,27 (s, 3H, CH3); 3,83 (s, 2H, CH2); 6,35[d, J = 8,0 Hz, 1H, HC(7)], 7,01[d, J = 8,0 Hz, 1H, HC(6)], 7,19[s, 1H, CH(4)], 7,52 [ddd, J = 8,5, 2,0 Hz, J H-F = 10,0, 1H, HC(5')], 7,60 [ddd, J = 8,5, 2,0 Hz, J H-F = 1,5, 1H, HC(3')], 7,63 [ddd, J = 8,5 Hz, J H-F = 1,5, 1H, HC(4')].

P r z y k ł a d 2 - Wytwarzanie N-hydroksy-3-[4-[[[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamidu

Ester metylowy kwasu 4-formylocynamonowego wytwarza się przez dodanie kwasu 4-formylocynamonowego (25 g, 0,143 mola) do metanolu i HCl (6,7 g, 0,18 mola). Otrzymaną zawiesinę ogrzewa się do wrzenia pod chłodnicą zwrotną w ciągu 3 godzin, schładza i odparowuje do sucha. Utworzony żółty osad rozpuszcza się w octanie etylu, roztwór przemywa nasyconym roztworem wodorowęglanu sodowego, suszy siarczanem magnezowym i odparowuje uzyskując jasno żółty osad (25,0 g, 92%), który bez dalszego oczyszczania poddaje się dalszej przeróbce. Do roztworu tryptaminy (16,3 g, 100 mmoli) i estru metylowego kwasu 4-formylocynamonowego (19 g, 100 mmoli) w dichloroetanie dodaje się wodorek triacetoksyborowosodowy (NaBH(OAc)3, 21 g, 100 mmoli). Po upływie 4 h mieszaninę rozcieńcza się 10% roztworem węglanu potasowego, oddziela fazę organiczną, a wodną ekstrahuje dichlorometanem. Połączone ekstrakty organiczne suszy się siarczanem sodowym, odparowuje i pozostałość oczyszcza techniką chromatografii typu flash uzyskując ester metylowy kwasu 3-(4{[2-(1H-indolo-3-ylo)etyloamino]metylo}fenylo)-(2E)-2-propeno-karboksylowego (29 g). Roztwór wodorotlenku potasowego (12,9 g, 87%, 0,2 mola) w metanolu (100 ml) dodaje się do roztworu chlorowodorku hydroksyloaminy (13,5 g, 0,2 mola) w metanolu (100 ml) przy czym obserwuje się wytrącenie osadu. Po upływie 15 min. mieszaninę przesącza się, osad na filtrze przemywa metanolem i przesącz odparowuje pod próżnią do objętości około 75 ml. Mieszaninę odsącza się i do przesączu dodaje metanol do uzyskania objętości 100 ml. Wytworzony 2 molowy roztwór hydroksyloaminy pozostawia się w atmosferze azotu, w temperaturze -20°C przez okres 2 tygodni. Następnie do 30 ml tego roztworu hydroksyloaminy (60 mmoli) w metanolu dodaje się kolejno ester metylowy kwasu 3-(4-{[2-(1H-indolo3-ylo)etyloamino]metylo}fenylo)-(2E)-2-propenokarboksylowego (2,20 g, 6,50 mmoli) i roztwór wodorotlenku potasowego (420 mg, 6,5 mmola) w metanolu (5 ml) i pozostawia mieszaninę na 2 h. Z kolei do reakcji dodaje się suchy lód i odparowuje mieszaninę do sucha. Pozostałość rozpuszcza się w gorącym metanolu (20 ml), schładza i pozostawia w temperaturze -20°C przez noc. Następnie uzyskaną zawiesinę odsącza się, osad przemywa lodowatym metanolem i, po wysuszeniu w próżni, uzyskuje się N-hydroksy-3-[4-[[[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]amino]metylo]-fenylo]-2E-2-propenamid (m/z 336 [MH⁺]).

PL 205 853 B1

P r z y k ł a d 3 - Wytwarzanie N-hydroksy-3-[4-[[(2-hydroksyetylo)-[2-(1H-indolo-3-ylo)-etylo]amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamidu

Roztwór estru metylowego kwasu 3-(4-{[2-(1H-indolo-3-ylo)etyloamino]metylo}fenylo)-(2E)-2propenokarboksylowego (12,6 g, 37,7 mmola), (2-bromoetoksy)-tert-butylo-dimetylosilanu (12,8 g,

53,6 mmola) i diizopropyloetyloaminy (7,42 g, 57,4 mmola) w dimetylosulfotlenku (100 ml) ogrzewa się do temperatury 50°C. Po upływie 8 h mieszaninę rozpuszcza się w mieszaninie dichlorometanu i wody, warstwę organiczną suszy siarczanem sodowym i odparowuje. Pozostałość poddaje się chromatografii na żelu krzemionkowym i uzyskuje się ester metylowy kwasu 3-[4-({[2-tert-butylodimetylosilanyloksy)-etylo]-[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]-amino}metylo)fenylo]-(2E)-2-propenokarboksylowego (13,1 g). Do roztworu chlorowodorku hydroksyloaminy (13,9 g, 0,2 mola) w metanolu (200 ml) dodaje się roztwór wodorotlenku potasowego (12,9 g, czystość 87%, 0,2 mola) w metanolu (100 ml), przy czym obserwuje się wytrącenie osadu. Po upływie 15 min. mieszaninę odsącza się, osad z filtra przemywa metanolem i przesącz odparowuje pod zmniejszonym ciśnieniem do objętości około 75 ml. Mieszaninę sączy się i do przesączu dodaje metanol do uzyskania objętości 100 ml. Wytworzony 2 molowy roztwór hydroksyloaminy pozostawia się w atmosferze azotu, w temperaturze -20°C przez okres 2 tygodni. Następnie do 90 ml tego roztworu hydroksyloaminy (180 mmoli) w metanolu dodaje się kolejno ester metylowy kwasu 3-[4-({[2-tert-butylodimetylosilanyloksy)-etylo]-[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]amino}metylo)fenylo]-(2E)-2-propenokarboksylowego (5,4 g, 11 mmoli) i roztwór wodorotlenku potasowego (720 mg, czystość 87%, 11,2 mmola) w metanolu (5 ml) i mieszaninę miesza przez noc. Z kolei do reakcji dodaje się suchy lód i mieszaninę rozcieńcza wodą, co powoduje wytrącenie osadu. Ciecz znad osadu dekantuje się, a osad rozpuszcza w metanolu i sączy. Przez odparowanie przesączu uzyskuje się N-hydroksy-3-[4-({[2-tert-butylodimetylosilanyloksy)-etylo]-[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]amino}metylo)fenylo]-(2E)-2-propenamid (5,1 g), który przerabia się dalej bez oczyszczania. Kwas hydroksamowy (5,0 g 13,3 mmola) rozpuszcza się następnie w mieszaninie 95% kwasu trifluorooctowego i wody (95% TFA/H2O) i ogrzewa do 40-50°C w ciągu 4 godzin, po czym mieszaninę odparowuje się i pozostałość oczyszcza przez HPLC w układzie odwróconych faz uzyskując N-hydroksy-3[4-[[(2-hydroksyetylo)-[2-(1H-indolo-3-ylo)-etylo]amino]-metylo]fenylo]-2E-2-propenamid w postaci trifluoro-octanu (m/z 380 [MH⁺]).

P r z y k ł a d 4 - Wytwarzanie N-hydroksy-3-[4-[[[2-(2-metylo)-1H-indolo-3-ylo)-etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamidu

Zawiesinę glinowodorku litu (17 g, 445 mmola) w suchym tetrahydrofuranie (1000 ml) schładza się do 0°C i dodaje do niej porcjami w ciągu 30 min. 2-metyloindolo-3-glioksyloamid (30 g, 148 mmoli). Uzyskaną mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 30 min., a następnie ogrzewa do wrzenia pod chłodnicą zwrotną w ciągu 3 godzin, po czym schładza do 0°C. Następnie dodaje się kolejno wodę (17 ml), 15% roztwór wodorotlenku sodowego (aq., 17 ml) i wodę (51 ml), oraz na koniec siarczan magnezowy, po czym mieszaninę odsącza się i przesącz odparowuje uzyskując 2-metylotryptaminę, którą rozpuszcza się w metanolu. Do roztworu dodaje się ester metylowy kwasu

4-formylocynamonowego (16,9 g, 88,8 mmola), a następnie cyjanoborowodorek sodowy (NaBH3CN,

8,4 g) i kwas octowy (1 równoważnik). Po upływie 1 godz. mieszaninę reakcyjną rozcieńcza się wodnym roztworem wodorowęglanu sodowego i ekstrahuje octanem etylu. Ekstrakty organiczne suszy się siarczanem magnezowym, sączy i odparowuje. Pozostałość po oczyszczeniu przez chromatografię daje ester metylowy kwasu 3-(4-{[2-(2-metylo-1H-indolo-3-ylo)-etyloamino]metylo}-fenylo)-2E-2propeno-karboksylowego, który rozpuszcza się w metanolu, a następnie do roztworu dodaje kolejno 1.0 m roztwór chlorowodoru w dioksanie (1-1,5 równoważnika) i eter etylowy. Wytrącony osad odsącza się, osad przemywa eterem i dokładnie suszy uzyskując chlorowodorek estru metylowego kwasu 3-(4-{[2-(2-metylo-1H-indolo-3-ylo)-etylo-amino]metylo}-fenylo)-2E-2-propenokarboksylowego. Do oziębionego do temperatury 0°C roztworu tego chlorowodorku estru (14,9 g, 38,6 mmola) i 50% wodnego roztworu hydroksyloaminy (24,0 ml, około 391,2 mmola) dodaje się 1,0 m wodny roztwór wodorotlenku sodowego (85 ml) i pozostawia reakcję na 6 godz. w temperaturze 0°C. Następnie roztwór reakcyjny rozcieńcza się wodą i wodnym roztworem chlorku amonowego (0,86 m, 100 ml), odsącza wytrącony osad, przemywa wodą i suszy uzyskując N-hydroksy-3-[4-[[[2-(2-metylo)-1H-indolo-3-ylo)-etylo]amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamid (m/z 350 [MH⁺]).

P r z y k ł a d 5

Kwas 5-metylo-2-(2'-chloro-6'-fluoroanilino)fenylooctowy (nazwa alternatywna to kwas [2-(2'chloro-6'-fluorofenyloamino)-5-metylofenylo]octowy; (wytwarzanie patrz Przykład 1), („COX) i N-hydroksy-3-[4-[[(2-hydroksyetylo)[2-(1H-indolo-3-ylo)-etylo]amino]-metylo]fenylo]-2E-2-propenamid

PL 205 853 B1 (nazwa alternatywna to (E)-N-hydroksy-3-[4-({(2-hydroksyetylo)[2-(1H-indolo-3-ylo)-etylo]amino}metylo]fenylo]-akryloamid; (wytwarzanie patrz Przykład 3) i („HDAI) testuje się jako pojedyncze substancje i podawane łącznie w terapii kombinowanej na mysich modelach polipowatości gruczolakowatej na zdolność zapobiegania i leczenia polipów jelitowych. HDAI podaje się myszom dożylnie w ilości 10 mg/kg w 5% (w/v) wodnym roztworze dekstrozy cztery razy dziennie, 3 razy w tygodniu, przez trzy tygodnie. COX podaje się jako dodatek do żywności w stężeniu 125 ppm. %T/C oznacza stosunek średniej ilości polipów u myszy leczonych do średniej ilości polipów u myszy kontrolnych pomnożony przez 100. Poniżej przedstawiono wyniki dwóch identycznie przeprowadzonych doświadczeń.

Leki	Polipy	Zwierzęta
Związek	Droga podawania	Schemat podawania	Dawka mg/kg	Średnia il. polipów w jelitach (#±SEM)	% T/C	% zmiana masy ciała	Liczba martwych do liczby całkowitej
kontrola	z pożyw.	ad libitum	-	23 ± 2.0	-	+8,2 ± 0,1	0/4
COX	z pożyw.	ad libitum	125 ppm	14 ± 0,7	60	+10 ± 0,1	0/7
HDAI	dożylnie	3 x /tydz.	10 mg/kg	12 ± 0,57	52	+3,5 ± 0,1	0/7
COX + HDAI	z pożyw.+ dożylnie	ad libitum +3 x /tydz.	125 ppm + 10 mg/kg	8 ± 0,27	33	+4,8 ± 0,1	0/7

Leki	Polipy	Zwierzęta
Związek	Droga podawania	Schemat podawania	Dawka mg/kg	Średnia il. polipów w jelitach (#±SEM)	% T/C	% zmiana masy ciała	Liczba martwych do liczby całkowitej
kontrolny	z pożyw.	ad libitum	-	26 ± 0,4	-	+16,3 ± 0,2	0/4
COX	z pożyw.	ad libitum	125 ppm	12 ± 0,3	46	+8,1 ± 0,2	0/7
HDAI	dożylnie	3 x /tydz.	10 mg/kg	15 ± 0,3	57	+9,6 ± 0,1	0/7
COX + HDAI	z pożyw.+ dożylnie	ad libitum +3 x /tydz.	125 ppm + 10 mg/kg	8 ± 0,3	30	+6,7 ± 0,1	0/7

Każda z substancji stosowana pojedynczo powodowała znaczące zmniejszenie ilości nowo powstających w jelitach polipów. Kombinacja tych substancji powodowała dalsze zmniejszenie ilości tworzących się polipów do poziomu statystycznie znacząco niższego niż obserwowany w przypadku leczenia każdą z badanych substancji stosowaną osobno. Oceny statystyczne wykonano posługując się jednoszeregowym (one tailed) t-testem Studenta, a wszystkie wartości p były niższe od 0,01.

Claims

1. Kombinacja zawierająca (a) inhibitor COX-2 wybrany spośród związków o wzorze I

PL 205 853 B1 w którym

R* oznacza grupę metylową lub etylową;

R*1 oznacza atom chloru lub fluoru;

R*2 oznacza atom wodoru lub fluoru;

R*4 oznacza atom wodoru lub fluoru;

R*5 oznacza atom chloru, fluoru, grupę trifluorometylową lub metylową; zaś

R*6 oznacza grupę hydroksylową lub grupę -OCH2COOH;

jego farmaceutycznie dopuszczalne sole lub solwaty; oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne estry stanowiące proleki oraz (b) inhibitor deacetylazy histonów wybrany spośród związków o wzorze II

R2 oznacza atom wodoru, grupę C1-C10-alkilową, C4-C9-cykloalkilową, C4-C9-heterocykloalkilową, C4-C9-heterocykloalkiloalkilową, cykloalkiloalkilową, arylową, heteroarylową, aryloalkilową, heteroaryloalkilową, -(CH2)nC(O)R8, -(CH2)n OC(O)R6, aminoacylową, HON-C(O)-CH=C(R1)-aryloalkilową i -(CH2)nR7;

R3 i R4 są takie same lub różne i niezależnie od siebie oznaczają atom wodoru, grupę C1-C6alkilową, acylową lub acyloaminową, lub tR3 i R4 razem z atomem węgla, z którym są połączone, oznaczają grupę C=O, C=S lub C=NR6; lub R2 razem z atomem azotu, do którego jest przyłączony, i R3 razem z atomem wę gla, do którego jest przyłączony, tworzą ugrupowanie C4-C8-heterocykloalkilowe, heteroarylowe, poliheteroarylowe, niearomatyczne poliheterocykliczne, lub mieszane arylo- i niearylo-poliheterocykliczne; R5 wybrany jest spośród atomu wodoru, grupy C1-C6-alkilowej, C4-C9-cykloalkilowej, C4-C9-heterocykloalkilowej, acylowej, arylowej, heteroarylowej, aryloalkilowej, heteroaryloalkilowej, aromatycznej grupy policyklicznej, niearomatycznej policyklicznej, mieszanej arylo- i niearylopolicyklicznej, poliheteroarylowej, niearomatycznej poliheterocyklicznej i mieszanej arylo- i niearylopoliheterocyklicznej;

R6 wybrany jest spośród atomu wodoru, grupy C1-C6-alkilowej, C4-C9-cykloalkilowej, C4-C9heterocykloalkilowęj, cykloalkiloalkilowej, arylowej, heteroarylowej, aryloalkilowej, heteroaryloalkilowej, grupy OR12 i NR13R14;

R8 wybrany jest spośród atomu wodoru, grupy OR15, NR13R14, C1-C6-alkilowej, C4-C9cykloalkilowej, C4-C9-heterocykloalkilowej, arylowej, heteroarylowej, aryloalkilowej i heteroaryloalkilowej;

R9 wybrany jest spośród grup: C1-C4 alkilowej i C(O)-alkilowej;

R12 wybrany jest spośród atomu wodoru, grupy C1-C6-alkilowej, C4-C9-cykloalkilowej, C4-C9heterocykloalkilowej, C4-C8-heterocykloalkiloalkilowej, arylowej, mieszaną arylo- i niearylopolicyklicznej, heteroarylowej, aryloalkilowej i heteroaryloalkilowej;

PL 205 853 B1

R15 wybrany jest spośród atomu wodoru, grupy C1-C6-alkilowej, C4-C9-cykloalkilowej, C4-C9heterocykloalkilowej, arylowej, heteroarylowej, aryloalkilowej, heteroaryloalkilowej i (CH2)mZR12;

R17 wybrany jest spośród grupy C1-C6-alkilowej, C4-C9-cykloalkilowej, C4-C9-heterocykloalkilowej, arylowej, aromatycznej grupy policyklicznęj, grupy heteroarylowej, aryloalkilowej, heteroaryloalkilowej, poliheteroarylowej i NR13R14;

m oznacza liczbę cał kowitą o wartoś ci od 0 do 6; a

Z wybrane jest spośród atomu tlenu, NR13, S i S(O), lub jego farmaceutycznie dopuszczalne sole, do stosowania jednocześnie, równolegle, oddzielnie lub kolejno.

2. Kombinacja według zastrz. 1, znamienna tym, że inhibitor COX-2 jest wybrany spośród związków w o wzorze la w którym

R* oznacza grupę metylową lub etylową;

R*1 oznacza atom chloru lub fluoru;

R*2 oznacza atom wodoru lub fluoru;

R*4 oznacza atom wodoru lub fluoru; zaś

R*5 oznacza atom chloru, fluoru, grupę trifluorometylową lub metylową;

ich farmaceutycznie dopuszczalne sole lub solwaty; oraz ich farmaceutycznie dopuszczalne estry stanowiące proleki.

3. Kombinacja według zastrz. 2, znamienna tym, że inhibitorem COX-2 jest kwas 5-metylo-2-(2'-chloro-6'-fluoroanilino)fenylooctowy lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

4. Kombinacja według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze II określonym w zastrzeżeniu 1, w którym każdy z podstawników R1, X, Y, R3 i R4 oznacza atom wodoru, lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

5. Kombinacja według zastrz. 4, znamienna tym, że inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze II określonym w zastrzeżeniu 1, w którym każdy z podstawników R1, X, Y, R3 i R4 oznacza atom wodoru, zaś n2 albo n3 wynosi 0, podczas, gdy drugi z nich wynosi 1, lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

6. Kombinacja według zastrz. 4, znamienna tym, że inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze II określonym w zastrzeżeniu 1, w którym każdy z podstawników R1, X, Y, R3 i R4, oznacza atom wodoru, zaś n2 albo n3 wynosi 0, podczas, gdy drugi z nich wynosi 1, a R2 oznacza atom wodoru lub grupę -CH2-CH2-OH, lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

7. Kombinacja według zastrz. 4, znamienna tym, że inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze IIa

PL 205 853 B1 n0 wynosi 0-3,

R5' oznacza grupę heteroarylową, heteroaryloalkilową, aromatyczną grupę policykliczną, niearomatyczną grupę policykliczną, mieszaną arylo- i niearylopolicykliczną, poliheteroarylową lub mieszaną arylo- i niearylopoliheterocyklicznęj;

lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

8. Kombinacja według zastrz. 4, znamienna tym, ż e inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze IIb w którym

R2' wybrany jest spośród atomu wodoru, grupy C1-C6-alkilowej, alkilocykloalkilowęj, C4-C8cykloalkilowej oraz (CH2)2-4OR21, w której R21 oznacza atom wodoru, grupę metylową, etylową, propylową, lub izopropylową,

9. Kombinacja według zastrz. 4, znamienna tym, ż e inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze Ile w którym podstawniki są takie, jak zdefiniowano dla zwią zku o wzorze (II) w zastrzeżeniu 1, lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

10. Kombinacja według zastrz. 9, znamienna tym, że inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze (Ile), w którym R18 oznacza atom wodoru, fluoru, chloru, bromu, grupę C1-C4alkilową, C3-C7-cykloalkilową, fenylową lub pierścień heteroarylowy, lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

11. Kombinacja według zastrz. 9, znamienna tym, że inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze (Ile), w którym R18 oznacza atom wodoru, fluoru, chloru, bromu, grupę C1-C418

PL 205 853 B1 alkilową, C3-C7-cykloalkilową, fenylową lub pierścień heteroarylowy, R2 oznacza atom wodoru lub grupę -(CH2)sCH2OH, s ma wartość od 1 do 3, lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

12. Kombinacja według zastrz. 10, znamienna tym, że inhibitorem deacetylazy histonów jest związek o wzorze (Ile), w którym R18 oznacza atom wodoru, fluoru, chloru, bromu, grupę C1-C4alkilową, C3-C7-cykloalkilową, fenylową lub pierścień heteroarylowy, R2 oznacza atom wodoru lub grupę -(CH2)sCH2OH, s ma wartość od 1 do 3, R1 oznacza atom wodoru, każdy z podstawników X i Y oznacza atom wodoru, a q ma wartość od 1 do 3 i wtedy r ma wartość 0, lub q ma wartość 0, a wtedy r ma wartość 1 do 3, lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

13. Kombinacja według zastrz. 5, znamienna tym, że inhibitorem deacetylazy histonów jest związek wybrany spośród: N-hydroksy-3-[4-[[(2-hydroksyetylo)[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamidu, N-hydroksy-3-[4-[[[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]-amino]metylo]fenylo]2E-2-propenamidu i N-hydroksy-3-[4-[[[2-(2-metylo-1H-indolo-3-ylo)-etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2propenamidu oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli.

14. Kombinacja według zastrz. 13, znamienna tym, że inhibitorem deacetylazy histonów jest N-hydroksy-3-[4-[[(2-hydroksyetylo)[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamid lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

15. Kombinacja określona w zastrzeżeniu 1 do zastosowania jako lek.

16. Kombinacja według zastrz. 15 do zastosowania w leczeniu przedrakowych uszkodzeń okrężnicy, raka okrężnicy lub innych złośliwych zmian nowotworowych u ssaków.

17. Kombinacja według zastrz. 16, znamienna tym, że inne złośliwe zmiany nowotworowe, które mają być leczone są wybrane spośród raka piersi, raka płuc, raka jajnika, chłoniaka, raka głowy i szyi oraz raka przełyku, żołądka, pęcherza, prostaty, macicy i szyjki macicy.

18. Kombinacja według zastrz. 15 albo 16, albo 17, znamienna tym, że leczonym ssakiem jest człowiek.

19. Kompozycja farmaceutyczna zawierająca (a) inhibitor COX-2 wybrany spośród związków o wzorze I okreś lonym w zastrzeż eniu 1 lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól oraz (b) inhibitor deacetylazy histonów o wzorze II określonym w zastrzeżeniu 1 lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, razem z co najmniej jednym farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem.

20. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 19, znamienna tym, że inhibitorem COX-2 jest kwas 5-metylo-2-(2'-chloro-6'-fluoroanilino)fenylooctowy lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

21. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 20, znamienna tym, że inhibitor deacetylazy histonów jest wybrany spośród N-hydroksy-3-[4-[[(2-hydroksyetylo)[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2-propenamidu, N-hydroksy-3-[4-[[[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]-amino]metylo]fenylo]2E-2-propenamidu i N-hydroksy-3-[4-[[[2-(2-metylo-1H-indolo-3-ylo)-etylo]-amino]metylo]fenylo]-2E-2propenamidu oraz ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli.

22. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 21, znamienna tym, że inhibitorem deacetylazy histonów jest N-hydroksy-3-[4-[[(2-hydroksyetylo)[2-(1H-indolo-3-ylo)etylo]-amino]metylo]fenylo]2E-2-propenamid lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

23. Zastosowanie kombinacji określonej w zastrzeżeniu 1 do wytwarzania kompozycji farmaceutycznej do leczenia przedrakowych uszkodzeń okrężnicy, raka okrężnicy lub innych złośliwych zmian nowotworowych u ssaków.

24. Opakowanie handlowe lub produkt handlowy obejmujący (a) inhibitor COX-2 wybrany o wzorze I okreś lonym w zastrzeżeniu 1 lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, oraz (b) inhibitor deacetylazy histonów o wzorze II określonym w zastrzeżeniu 1 lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól, razem z instrukcją równoczesnego, równoległego, oddzielnego lub kolejnego ich stosowania w leczeniu choroby u ssaka.

25. Opakowanie handlowe lub produkt handlowy według zastrz. 24, znamienny tym, że zawiera instrukcję do stosowania w leczeniu przedrakowych uszkodzeń okrężnicy, raka okrężnicy lub innych złośliwych zmian nowotworowych u ssaka.