PL203071B1 - Pochodne piperydyny, ich zastosowania, zawierająca je kompozycja farmaceutyczna oraz sposób ich wytwarzania - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Niniejszy wynalazek dotyczy pochodnych piperydyny, sposobów ich wytwarzania, farmaceutycznych kompozycji je zawierających i ich medycznego zastosowania.

W szczególności wynalazek dotyczy nowych związków, które są silnymi i specyficznymi antagonistami tachykinin, w tym substancji P i innych neurokinin.

W publikacji patentowej WO 97/16440 opisano 1-(1,2-dipodstawione pochodne piperazyny o wzorze ogólnym

w którym n i m oznaczają między innymi 1, p oznacza 1; Q oznacza, między innymi, atom tlenu: X oznacza wiązanie kowalencyjne lub dwuwartościowy rodnik o wzorze -O-, -S-, NR³, gdzie R³ oznacza atom wodoru, lub grupę C1-6 alkilową; R¹ oznacza, między innymi, Ar¹; R² może, między innymi, oznaczać grupę Ar²-C1-6 alkilową, gdzie Ar² i Ar¹ oznaczają, między innymi, grupę fenylową która może być podstawiona przez 1, 2 lub 3 podstawniki, każdy niezależnie wybrany z atomów chlorowca, grupy C1-4 alkilowej, chlorowco-C1-4 alkilowej, L może, między innymi, oznaczać atom wodoru, grupę C1-6 alkilową lub L oznacza rodnik o wzorze -(CHR⁴)rC(O)Y¹R⁷, gdzie r oznacza 0, 1, 2, 3 lub 4, Y¹ oznacza, między innymi, grupę NH lub N(C1-6 alkilową) lub Y¹ oznacza wiązanie kowalencyjne a R⁷ oznacza, mię dzy innymi, grupę C1-6 alkilową lub C3-7 cykloalkilową . Zwią zki są antagonistami tachykinin.

Obecnie znaleźliśmy szczególną klasę związków które nie zostały tam specyficznie ujawnione, która to klasa ma szczególnie korzystne cechy.

Odkryliśmy, że przez dobór szczególnych podstawników (mianowicie podstawnika piperazyn-1-ylowego w pozycji 4-pierścienia piperydyny, podstawionych fenylem grup alkiloamidowych w pozycji 1i podstawionych grup fenylowych w pozycji 2-) otrzymuje się klasę związków o korzystnych właściwościach w leczeniu stanów chorobowych w których pośredniczą tachykininy.

Przedmiotem wynalazku jest pochodna piperydyny o wzorze

w którym

R oznacza atom chlorowca albo grupę C1-4 alkilową ;

R1 oznacza grupę C1-4 alkilową;

R2 oznacza atom wodoru albo grupę C1-4 alkilową;

R3 oznacza grupę atom wodoru albo grupę C1-4 alkilową;

R4 oznacza grupę trifluorometylową;

R5 oznacza atom wodoru, grupę C1-4 alkilową albo grupę C(O)R6;

R6 oznacza grupę C1-4 alkilową, C3-7 cykloalkilową, NH(C1-4 alkilową) lub N(C1-4 alkilową)2; m oznacza zero albo liczbę cał kowitą od 1 do 3; n oznacza liczbę całkowitą od 1 do 3;

i jej farmaceutycznie dopuszczalne sole.

PL 203 071 B1

Korzystny jest związek w którym atom węgla w pozycji 2- w pierścieniu piperydyny jest w konfiguracji β.

Także korzystny jest związek w którym m oznacza 1 lub 2, każdy R oznacza niezależnie atom chlorowca lub grupę C1-4 alkilową w pozycji 2- i/lub w pozycji 4- pierścienia fenylowego.

Korzystnie n oznacza 2 i grupy R4 znajdują się z pozycjach 3- i 5- pierścienia fenylowego.

W innym korzystnym wykonaniu każ dy R jest niezależ nie wybrany z chlorowca lub grupy metylowej w pozycjach 2- i/lub 4- pierścienia fenylowego, grupy R4 są w pozycjach 3- i 5-, R1 oznacza grupę metylową, R2 i R3 oznaczają niezależnie atom wodoru lub grupę metylową i R5 oznacza grupę metylową, izopropylową, lub grupę C(O) cyklopropylową, grupę C(O)CH3, grupę C(O)NHCH3 lub grupę C(O)N(CH3)2, m oznacza 1 lub 2 i n oznacza 2.

Korzystnie związek według wynalazku jest wybrany spośród:

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(R)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)metyloamidu kwasu 4-(R)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(R,S)-(4-metylopiperazyn-1-ylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(S)-piperazyn-1-ylo)piperydyno-1-karboksylowego;

(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)metyloamidu kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(R,S)-(4-metylo-piperazyn-1-ylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-cyklopropanoilo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(R)-(4-cyklopropanoilo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(S)-[4-(2-metylopropanoilo)-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(R)-[4-(2-metylo-propanoilo)piperazyn-1-ylo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

dimetyloamidu kwasu 4-(S)-[1-[(3,5-bis-trifluorometylobenzylo)metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyn-4-ylo]-piperazyno-1-karboksylowego;

metyloamidu kwasu 4-(S)-[1-[(3,5-bis-trifluorometylobenzylo)metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyn-4-ylo]-piperazyno-1-karboksylowego;

4-(S)-[1-[(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyn-4-ylo]-piperazyna;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(R)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego;

i ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli.

Szczególnie korzystnie związkiem według wynalazku jest metanosulfonian [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylofenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego.

Dalszym przedmiotem wynalazku jest pochodna piperydyny jak wyżej określona do stosowania jako lek.

Dalszym przedmiotem wynalazku jest zastosowanie pochodnej piperydyny jak wyżej określona do wytwarzania leku do stosowania w leczeniu stanów w których pośredniczą tachikininy, w tym substancja P i inne neurokininy, w szczególności wymiotów, niepokojów, depresji i zaburzeń snu.

Dalszym przedmiotem wynalazku jest zastosowanie pochodnej piperydyny jak wyżej określona do stosowania w leczeniu stanów w których pośredniczą tachikininy, w tym substancja P i inne neurokininy, w szczególności wymiotów, niepokojów, depresji i zaburzeń snu.

PL 203 071 B1

Innym przedmiotem wynalazku jest farmaceutyczna kompozycja zawierająca pochodną piperydyny jak wyżej określona w mieszaninie z jednym lub więcej niż jednym farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub zaróbką.

Kolejnym przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania pochodnej piperydyny jak wyżej określona, który obejmuje redukcyjne N-alkilowanie związku o wzorze (II),

piperazyną (III) w obecności środka redukującego metal, jak borowodorek sodu albo triacetoksyborowodorek sodu, a potem gdy to konieczne lub pożądane jeden lub więcej z następujących etapów

i) izolowanie związku w postaci jego soli;

ii) wydzielanie związku o wzorze (I) lub jego pochodnej lub jego enancjomerów.

Odpowiednie farmaceutycznie dopuszczalne sole związków o wzorze ogólnym (I) obejmują kwasowe sole addycyjne utworzone z farmaceutycznie dopuszczalnymi organicznymi albo nieorganicznymi kwasami, na przykład chlorowodorki, bromowodorki, siarczany, alkilo- albo arylosulfoniany (np. metanosulfoniany albo p-toluenosulfoniany), fosforany, octany, cytryniany, bursztyniany, winiany, fumarany i maleiniany.

Odpowiednie solwaty mogą, na przykład być wodzianami.

Odniesienie w opisie do związków według wynalazku obejmuje zarówno związki o wzorze (I) jak i ich farmaceutycznie dopuszczalne kwasowe sole addycyjne.

Odpowiednie farmaceutycznie dopuszczalne sole związków o wzorze ogólnym (I) można otrzymać w postaci krystalicznej i/lub w postaci amorficznej, albo jako ich mieszaninę.

Fachowcy zauważą że związki o wzorze (I) zawierają co najmniej dwa chiralne centra (mianowicie atomy węgla oznaczone przez * na wzorze (I)) i można je przedstawić za pomocą wzorów (1a, 1b, 1c i 1d).

PL 203 071 B1

Klinowy kształt wiązania pokazuje że wiązanie znajduje się ponad powierzchnią papieru i jest określane jako konfiguracja β. Wiązanie oznaczone linią przerywaną wskazuje że wiązanie znajduje się poniżej powierzchni papieru i jest to konfiguracja α.

Na ogół, w związkach wymienionych poniżej przez podanie nazwy chemicznej, konfiguracja β na pozycji 2- odpowiada konfiguracji R, a konfiguracja β na pozycji 4- odpowiada konfiguracji S. Konfiguracja α na pozycji 2- odpowiada konfiguracji S a konfiguracja α na pozycji 4- odpowiada konfiguracji R. Przypisanie konfiguracji R lub S na pozycjach 2- i 4- jest zgodne z zasadami podanymi w publikacji Cahn, Ingold i Prelog, Experientia 1956, 12, 81.

Konfiguracja chiralnych atomów pierścienia piperydyny przedstawiona na wzorze 1a i 1b jest dalej określana jako konfiguracja anti; a konfiguracja przedstawiona na wzorach 1c i 1d jako konfiguracja syn.

W związkach o wzorze (I) możliwe jest występowanie dalszych asymetrycznych atomów. Zatem gdy R2 i R3 nie oznaczają takiej samej grupy to związki o wzorze (I) mają co najmniej trzy asymetryczne atomy węgla.

Należy rozumieć, że wszystkie enancjomery i diastereoizomery oraz ich mieszaniny są objęte zakresem wynalazku.

Określenie grupa alkilowa, alkil stosowane jako oznaczające grupę albo część grupy odnoszącą się do prostej lub rozgałęzionej grupy alkilowej mającej od 1 do 4 atomów węgla; przykłady takich grup obejmują grupę metylową, etylową, propylową, izopropylową, n-butylową, izobutylową albo tert-butylową.

Określenie chlorowiec oznacza atom fluoru, chloru, bromu albo jodu.

Określenie grupa C3-7 cykloalkilowa oznacza niearomatyczny monocykliczny pierścień węglowodorowy o 3 do 7 atomach węgla jak, na przykład grupa cyklopropylowa, cyklobutylowa, cyklopentylowa, cykloheksylowa albo cykloheptylowa.

Korzystną grupą związków o wzorze (I) są te w których atom węgla w pozycji 2- pierścienia piperydynowego jest w konfiguracji β. W tej grupie szczególnie korzystne są związki w których atom węgla w pozycji 4- ma konfigurację β.

Gdy R oznacza chlorowiec to jest to korzystnie chlor, albo bardziej korzystnie fluor, a gdy R oznacza grupę C1-4 alkilową to jest to grupa metylowa lub etylowa, gdy m oznacza 0 albo liczbę całkowitą od 1 do 2.

Odpowiednie znaczenia dla R2 i R3 obejmują atom wodoru, grupę metylową, etylową lub propylową.

Podstawnik R korzystnie oznacza atom chlorowca (na przykład fluoru) i/lub grupę C1-4 alkilową (na przykład metylową), a m korzystnie oznacza zero lub liczbę całkowitą 1 do 2.

Korzystnie R1 oznacza grupę metylową.

Korzystnie R2 oznacza atom wodoru lub grupę metylową.

Korzystnie R3 oznacza atom wodoru lub grupę metylową.

Korzystnie R5 oznacza atom wodoru, grupę metylową, izopropylową lub C(O)cyklopropylową, C(O)CH3, C(O)NHCH3 lub C(O)N(CH3)2.

Korzystną klasą związków o wzorze (I) są związki w których każdy R niezależnie oznacza atom chlorowca (na przykład fluoru) lub grupę C1-4 alkilową (na przykład grupę metylową), przy czym m oznacza 0, 1 albo 2. Bardziej korzystnie m oznacza 1 albo 2. W tej klasie szczególnie korzystne są związki w których R występuje w pozycji 2- i/lub 4- pierścienia fenylowego.

Związki o wzorze (I) w których n oznacza 2 stanowią korzystną klasę związków według wynalazku, a w tej klasie korzystne są związki w których grupy R4 występują w pozycji 3- i 5- pierścienia fenylowego.

Dalszą korzystną klasą związków o wzorze (I) są te w których R1 oznacza grupę metylową, R2 lub R3 oznacza niezależnie atom wodoru lub grupę metylową.

Szczególnie korzystną grupą związków o wzorze (I) są związki w których każdy R niezależnie, oznacza atom chlorowca lub grupę metylową w pozycji 2- i/lub 4-, grupy R4 są w pozycjach 3- i 5-, R1 oznacza grupę metylową R2 i R3 oznaczają niezależnie atom wodoru lub grupę metylową a R5 oznacza grupę metylową, izopropylową lub grupę C(O)cyklopropylową, C(O)CH3, C(O)NHCH3 lub C(O)N(CH3)2, m oznacza 1 lub 2, a n oznacza 2.

Związki według wynalazku są antagonistami tachykinin, w tym substancji P i innych neurokinin, zarówno in vitro jak i in vivo, a zatem są stosowane w leczeniu stanów w których pośredniczą tachykininy, w tym substancja P i inne neurokininy.

PL 203 071 B1

Powinowactwo do wiązania receptora NK1 zostało określone in vitro przez zdolność związków do zastępowania [3H]-substancji P (SP) z rekombinantowych ludzkich receptorów NK1 wyrażanych w komórkowych membranach jajników chomików chińskich (Chinese Hamster Ovary (CHO)).

Komórkowe membrany CHO przygotowywano według modyfikacji sposobu opisanego przez Dam T i Quirion R (Peptides, 7:855-864, 1986). Ligand wiążący przygotowywano w 0,4 ml 50 mM

HEPES, pH 7,4, zawierającym 3 mM MnCl2, 0,02% BSA, 0,5 nM [3H]-substancji P (30-56 Ci/mmol,

Amersham), przy końcowym stężeniu membranowym 25 μg białka/ml i testowanych związków. Inkubację prowadzono w temperaturze pokojowej przez 40 min. Nie-specyficzne wiązanie określano stosując nadmiar substancji P (1 μM) i stanowiło około 6% całkowitego wiązania.

Związki według wynalazku charakteryzowano funkcjonalnymi testami dla określania ich hamującego wpływu. Ludzkie komórki NK1-CHO stymulowano substancją P i oceniano receptorową aktywację przez pomiar akumulacji cytydynodifosfodiacyloglicerolu (CDP-DAG), który jest liponukleotydowym prekursorem difosforanu fosfatydylinositolu. CDP-DAG akumuluje się w obecności jonów Li+ w konsekwencji mediowanej receptorem aktywacji fosfolipazy C (PLC) (Godfrey, Biochem. J., 258:621-624, 1989). Sposób jest szczegółowo opisany przez Ferraguti i in., (Mol. Cell. Neurosci., 5:269-276, 1994).

Działanie związków według wynalazku jako receptora NK1 można określić przez zastosowanie konwencjonalnych testów. Zdolność do wiązania receptora NK1 określa się stosując model tupania nogami myszoskoczka (gerbila) (gerbil foot tapping) opisany przez Rupniak & Williams, Eur. J. of Farmacol., 1994.

Związki według wynalazku mogą być użyteczne do leczenia chorób CNS, w szczególności do leczenia lub zapobiegania głównym chorobom depresyjnym, w tym dwubiegunowej depresji, jednobiegunowej depresji, pojedynczym lub powtarzającym się głównym epizodom depresji z albo bez cech psychotycznych, katatonicznych, melancholicznych, atypowych albo atakom poporodowym, w leczeniu stanów niepokoju i leczeniu chorób związanych z paniką. Inny rodzaj chorób obejmuje określenie głównych stanów depresyjnych, w tym stany dystymiczne z wczesnymi albo późnymi stanami, i z albo bez cech atypowych, neurotycznych depresji, stresy po traumatyczne i społeczne fobie; demencje typu choroby Alzheimer'a, we wczesnym lub późnym stanie, ze stanem depresyjnym; demencje naczyniowe ze stanem depresyjnym; stany chorobowe wywoływane przez alkohol, amfetaminy, kokainę, środki halucynogenne, środki wdechowe, opioidy, fencyklidyna, sedatywy, środki hipnotyzujące, powodujące niepokój i inne substancje; schizofreniczne choroby typu depresyjnego; i choroby braku dostosowania ze stanem depresyjnym. Główne depresyjne choroby mogą wynikać z ogólnego medycznego stanu w tym, ale nie ograniczająco, zawału serca, cukrzycy, poronienia albo aborcji, itd.

Związki według wynalazku wykazują także aktywność anksiolityczną w konwencjonalnych testach. Na przykład, w teście zagrożenia marmozecie przez człowieka (marmoset human threat test) (Costall i in. 1988).

Związki według wynalazku są użyteczne jako środki przeciwbólowe. W szczególności są użyteczne do leczenia pourazowych bólów, jak bóle pooperacyjne; pourazowe bóle po naderwaniu, jak splotu oskrzelowego; chroniczne bóle, jak artretyczne bóle, jak występujące w osteoporozie, reumatoidalnych chorobach albo łuszczycowym zapaleniu stawów, neuropatyczne bóle, jak poopryszczkowe nerwobóle, nerwobóle nerwu trójdzielnego, segmentowe albo międzyżebrowe nerwobóle, bóle mięśni włóknistych, bóle piekące, neuropatia obwodowa, neuropatia cukrzycowa, neuropatia po chemioterapii, neuropatia związana z AIDS, nerwobóle potyliczne, nerwobóle ogólne, nerwobóle językowo-gardłowe, zanik odruchów współczulnych, bóle fantomowe kończyn, różne postacie bólów głowy, jak migrena, ostre albo chroniczne ciśnieniowe bóle głowy, bóle skroniowo-żuchwowe, bóle zatok szczękowych, ból głowy gromadny; bóle zębów; bóle rakowe; bóle pochodzenia otrzewnego; bóle żołądkowo-jelitowe; bóle nerwów uwięzionych; bóle po urazach sportowych; bolesne miesiączki; bóle menstruacyjne; zapalenie opon; zapalenie pajęczynówki; bóle mięśni szkieletowych; bóle w dole pleców np. zwężenie kanału kręgowego; wypadnięty dysk; rwa kulszowa; angina; zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa; skaza moczanowa; oparzenia; bóle blizn; świąd; i bóle wzgórzowe, jak poudarowe bóle wzgórzowe.

Związki według wynalazku są także użyteczne do leczenia zaburzeń snu, w tym senność, bezsenność, bezdech w czasie snu, snu narkotycznego oraz zaburzenia rytmu serca.

Związki według wynalazku są także użyteczne do leczenia lub zapobiegania chorobom poznawczym. Choroby poznawcze obejmują demencje, amnezje, stany i choroby poznawcze nie określone w inny sposób.

PL 203 071 B1

Ponadto związki według wynalazku są także użyteczne jako środki wzmacniające pamięć i/lub poznawanie u zdrowych ludzi u których nie występuje brak poznawania i/lub pamięci.

Związki według wynalazku są także użyteczne do leczenia tolerancji na / i zależności od wielu substancji. Na przykład, są użyteczne do leczenia uzależnienia od nikotyny, alkoholu, kofeiny, fencyklidyny (związków podobnych do fencyklidyny), albo do leczenia tolerancji na / i uzależnienia od opiatów (na przykład marihuany, heroiny, morfiny) albo benzodiazepin; do leczenia uzależnienia od kokainy, sedatywnych ipnotyków, amfetaminy albo leków zależnych od amfetaminy (np. dekstroamfetaminy, metyloamfetaminy), albo ich kombinacji.

Związki według wynalazku są także użyteczne jako środki przeciwzapalne. W szczególności są użyteczne w leczeniu stanów zapalnych w astmie, grypie, chronicznym zapaleniu oskrzeli i reumatoidalnym zapaleniu stawów; w leczeniu chorób zapalnych przewodu pokarmowego, jak choroba Crohn'a, wrzodziejące zapalenie okrężnicy, zapalne choroby jelit i uszkodzeń wywołanych przez nie-steroidalne leki przeciwzapalne; chorób zapalnych skóry, jak opryszczka i egzema; chorób zapalnych pęcherza moczowego, jak torbiele i nietrzymanie moczu; oraz ocznych i dentystycznych stanów zapalnych.

Związki według wynalazku są także użyteczne do leczenia chorób alergicznych, w szczególności alergicznych chorób skóry, jak pokrzywka, i alergicznych chorób dróg oddechowych, jak katar.

Związki według wynalazku są także użyteczne do leczenia wymiotów, tj. nudności, odruchów wymiotnych bez wymiotów i wymiotów. Wymioty obejmują zarówno powodowanie ostrych wymiotów, opóźnianie wymiotów jak i uprzedzanie wymiotów. Związki według wynalazku są także użyteczne do leczenia wymiotów inaczej wywoływanych. Na przykład, wymioty mogą być wywołane przez leki, jak środki do chemioterapii przeciwrakowej, jak środki alkilujące, na przykład cyklofosfamid, karmustyna, lomustyna i chlorambucyl; cytotoksyczne antybiotyki, na przykład daktynomycyna, doksorubicyna, mitomycyna-C i bleomycyna; anty-metabolity, na przykład cytarabina, metotreksat i 5-fluorouracyl; alkaloidy vinka, na przykład etoposydy, winblastyna i winkrystyna; i inne jak cysplatyna, dakarbazyna; prokarbazyna i hydroksymocznik; oraz ich kombinacje; choroby popromienne; terapia promieniowaniem, np. naświetlanie klatki piersiowej albo brzucha, jak przy leczeniu raka, trucizn, toksyn, jak toksyny wywoływane przez choroby metaboliczne albo przez zakażenia, na przykład zapalenie żołądka, albo toksyny uwalniane podczas bakteryjnych albo wirusowych zakażeń żołądkowo-jelitowych; ciąży, choroby błędnika, jak choroba lokomocyjna, vertigo, zawroty głowy i choroba Meniere'a; choroby po operacyjne; zaparcia żołądkowo-jelitowe; zmniejszona ruchliwość żołądkowo-jelitowa; bóle trzewne, np. zawał serca albo bóle otrzewne; migreny; zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe; obniżone wewnątrzczaszkowe ciśnienie (np. choroba górska); przeciwbólowe opioidy, jak morfina; i choroby refluksu żołądkowo-przełykowego, zgaga, przejedzenie albo przepicie, kwaśność żołądka, nadkwasota żołądka, zgaga z zawracaniem pokarmu, zgaga, jak epizodyczna zgaga, nocna zgaga, i zgaga po zjedzeniu mięsa oraz niestrawność.

Związki według wynalazku są także użyteczne do leczenia chorób żołądkowo-jelitowych, jak zespół drażliwego jelita; chorób skóry, jak łuszczyca, świądu i oparzenia słonecznego; chorób skurczowo-naczyniowych, jak angina, naczyniowy ból głowy i choroba Reynaud'a; niedokrwienia mózgu, jak skurcz naczyń mózgowych po podpajęczynówkowym krwotoku; choroby zwłóknieniowe kolagenowe, jak twardzina skóry i kwasochłonne motylice; choroby związane ze zwiększeniem lub zmniejszeniem odporności, jak systemiczny liszaj rumieniowaty i choroby reumatyczne, jak gościec i kaszel.

Związki według wynalazku mają szczególne zastosowanie do leczenia stanów depresyjnych, stanów niepokoju i chorób związanych z paniką. Stany depresyjne obejmują główne choroby depresyjne w tym bipolarne depresje, unipolarne depresje, pojedyncze albo nawracające główne depresyjne epizody z albo bez cech psychotycznych, katatonicznych, melancholicznych, atypowych albo stanów po porodowych, chorób dystymicznych we wczesnym lub późnym stanie z albo bez atypowych cech, neurotycznych depresji i społecznych fobii; demencji typu choroby Alzheimera, we wczesnym lub późnym stanie, ze stanami depresyjnymi; demencji naczyniowej ze stanem depresyjnym; stanów chorobowych wywoływanych przez alkohol, amfetaminy, kokainę, środki halucynogenne, substancje wziewne, opioidy, fencyklidynę, sedatywy, środki hipnotyczne, środki anksiolityczne i inne substancje; schizofrenicznych chorób typu depresyjnego.

Związki według wynalazku mogą być podawane w połączeniu z innymi aktywnymi substancjami, jak antagoniści 5HT3, angoniści serotoniny, inhibitory selektywnego ponownego przyswajania serotoniny (SSRI), inhibitory ponownego przyswajania noradrenaliny (SNRI), tricykliczne środki przeciwdepresyjne albo dopaminergiczne środki przeciwdepresyjne.

PL 203 071 B1

Odpowiedni antagoniści 5HT3, którzy mogą być stosowani w kombinacji ze związkami według wynalazku obejmują ondansetron, granisetron, metoklopramid.

Odpowiedni agoniści serotoniny, którzy mogą być stosowani w kombinacji ze związkami według wynalazku obejmują sumatryptan, rauwolscynę, johimbinę, metoklopramid.

Odpowiednie SSRI, które mogą być stosowane w kombinacji ze związkami według wynalazku obejmują fluoksetynę, citalopram, femoksytynę, fluwoksaminę, paroksetynę, indalpinę, sertralinę, zimeldynę.

Odpowiednie SNRI, które mogą być stosowane w kombinacji ze związkami według wynalazku obejmują venlafaksynę i reboksetynę.

Odpowiednie tricykliczne środki przeciwdepresyjne, które mogą być stosowane w kombinacji ze związkami według wynalazku obejmują imipraminę, amitriptylinę, chlomipraminę i nortryptylinę.

Odpowiednie dopaminergiczne środki przeciw depresyjne, które mogą być stosowane w kombinacji ze związkami według wynalazku obejmują bupropion i amineptynę.

Należy zwrócić uwagę, że związki w kombinacji albo kompozycji mogą być podawane jednocześnie (zarówno w tej samej jak i różnych farmaceutycznych formulacjach), albo kolejno.

Sposób leczenia ssaków w tym ludzi, w szczególności leczenia stanów w których pośredniczą tachykininy, w tym substancja P i inne neurokininy, obejmuje podawanie skutecznej ilości związku o wzorze (I) albo jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli.

Należy zwrócić uwagę, że leczenie obejmuje profilaktykę, jak również łagodzenie ustalonych symptomów. Związki o wzorze (I) mogą być podawane jako surowy materiał, ale korzystnie jako aktywny składnik kompozycji farmaceutycznej.

Zgodnie z tym wynalazek dostarcza farmaceutycznej kompozycji zawierającej co najmniej jeden związek o wzorze (I) albo jego farmaceutycznie dopuszczalną sól sformułowany w kompozycję do podawania dowolnymi, odpowiednimi drogami. Korzystnie takie kompozycje są w postaci odpowiedniej do stosowania w medycynie, w szczególności w ludzkiej medycynie, i mogą korzystnie być formułowane w konwencjonalny sposób z jednym lub więcej farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem albo środkiem pomocniczym (zaróbką).

Związki o wzorze (I) mogą być formułowane do podawania doustnego, dopoliczkowego, w postaci depotu, albo do podawania doodbytnicznego, dojelitowego, przezskórnego (w tym do oka i nosa), albo w postaci odpowiedniej do podawania przez inhalację albo wdmuchiwanie (zarówno przez usta jak i nos).

Do podawania doustnego farmaceutyczne kompozycje mogą mieć postać, na przykład tabletek albo kapsułek wytwarzanych konwencjonalnymi środkami z farmaceutycznie dopuszczalnymi środkami pomocniczymi, jak środki wiążące (na przykład pregelatynizowana skrobia kukurydziana, poliwinylopirolidon albo hydroksypropylometyloceluloza); wypełniające (na przykład laktoza, mikrokrystaliczna celuloza albo kwaśny fosforan wapnia); smarujące (na przykład stearynian magnezu, talk albo krzemionka); dezintegrujące (na przykład skrobia ziemniaczana albo glikolan sodowoskrobiowy); albo zwilżające (na przykład siarczan laurylosodowy). Tabletki mogą być pokrywane w sposób dobrze znany w tej dziedzinie. Ciekłe preparaty do doustnego podawania mogą mieć postać, na przykład roztworów, syropów albo zawiesin, albo też mogą występować jako suche produkty do odtwarzania z wodą, lub innym odpowiednim rozcieńczalnikiem przed stosowaniem. Takie ciekłe preparaty można wytwarzać konwencjonalnymi środkami z farmaceutycznie dopuszczalnymi dodatkami, jak środki zawieszające (na przykład syrop sorbitolu, pochodne celulozy albo uwodornione jadalne tłuszcze); emulgujące (na przykład lecytyna albo guma arabska); niewodne nośniki (na przykład olej migdałowy, olejowe estry, alkohol etylowy albo frakcjonowane oleje roślinne); i konserwanty (na przykład p-hydroksybenzoesany metylu lub propylu albo kwas sorbowy). Preparaty mogą także zawierać pewne buforujące sole, środki smakowo-zapachowe, barwiące i słodzące, według potrzeb.

Preparaty do podawania doustnego mogą być wytwarzane w postaciach do kontrolowanego uwalniania związku aktywnego.

Do podawania dopoliczkowego kompozycja może mieć postać tabletek lub tabletek do ssania, sformułowanych w konwencjonalny sposób

Związki według wynalazku mogą być formułowane do pozajelitowego podawania w postaci bolusów, albo do ciągłego wlewu. Formulacje do zastrzyków mogą występować w postaci dawek jednostkowych, na przykład ampułek, albo w wielodawkowych pojemnikach, z dodanymi konserwantami. Kompozycje mogą mieć postać zawiesin, roztworów albo emulsji w olejowych albo wodnych nośnikach, i mogą zawierać środki dodane dla nadania odpowiedniej postaci, jak środki zawieszające, stabilizujące i/lub dyspergujące. Alternatywnie, składnik aktywny może mieć postać proszku do odtwarzania przed użyciem w odpowiednim nośniku, na przykład sterylnej wolnej do pirogenów wodzie.

PL 203 071 B1

Związki według wynalazku mogą być formułowane do przeskórnego podawania w postaci maści, kremów, żeli, lotionów, pesariów, aerozoli albo kropli (np. kropli do oczu, uszu albo nosa). Maści i kremy mogą, na przykład być formułowane z wodną albo olejową bazą z dodatkiem odpowiednich środków zagęszczających i/lub żelujących. Maści do podawania do oczu mogą być wytwarzane w sterylny sposób z zastosowaniem sterylnych zwią zków.

Lotiony mogą być wytwarzane z wodną albo olejową bazą, i na ogół zawierają także jeden lub więcej środków emulgujących, stabilizujących, dyspergujących, zawieszających, zagęszczających albo barwiących. Krople mogą być wytwarzane z wodną albo nie-wodną bazą, także zawierającą jeden lub więcej środków dyspergujących, stabilizujących, rozpuszczających albo zawieszających. Mogą także zawierać konserwanty.

Związki według wynalazku mogą także być formułowane w kompozycje doodbytnicze, jak czopki albo wlewy doodbytnicze, na przykład zawierające konwencjonalne bazy czopków, jak masło kakaowe albo inne glicerydy.

Związki według wynalazku mogą także być wytwarzane jako preparaty depot. Takie długo działające kompozycje mogą być podawane przez implantację (na przykład podskórnie lub domięśniowo), albo przez domięśniowe zastrzyki. Na przykład, związki według wynalazku mogą być formułowane z odpowiednimi polimerycznymi, albo hydrofobowymi materiał ami (na przyk ład jako emulsje w dopuszczalnym oleju), albo żywicami jonowymiennymi, albo jako słabo rozpuszczalne pochodne, na przykład, jako słabo rozpuszczalna sól.

Do podawania przez śluzówkę nosa, związki według wynalazku mogą być formułowane jako roztwory do podawania w urządzeniu o odmierzonych albo jednostkowych dawkach albo alternatywnie jako mieszanka proszkowa z odpowiednim nośnikiem do podawania za pomocą odpowiedniego urządzenia dawkującego.

Proponowana dawka związków według wynalazku wynosi od 1 do około 1000 mg na dzień. Należy zwrócić uwagę, że mogą być konieczne rutynowe zmiany dawkowania w zależności od wieku i stanu pacjenta i precyzyjna dawka będzie ustalana przez prowadzącego lekarza lub weterynarza. Dawka zależy także od drogi podawania leku i konkretnego wybranego związku.

Związki o wzorze (I), i ich sole, można wytwarzać przedstawionym poniżej ogólnym sposobem. W poniższym opisie podstawniki R, R1, R2, R4, R5, R6, m i n mają znaczenia jak wyżej podane dla związków o wzorze (I), jeżeli nie podano inaczej.

Związki o wzorze (I) można wytwarzać przez redukcyjne N-alkilowanie związku o wzorze (II),

z pochodną piperazyny (III) w aprotycznym rozpuszczalniku takim jak dichloroetan i w obecności środka redukującego metal, takiego jak borowodorek sodu lub triacetoksyborowodorek sodu.

Związki o wzorze (II) można wytwarzać przez traktowanie związków o wzorze (IV)

PL 203 071 B1 trifosgenem w aprotycznym rozpuszczalniku takim jak dichlorometan i w obecności organicznej zasady takiej jak trietyloamina dla utworzenia związku pośredniego chlorku karbonylu (V) który można izolować gdy to potrzebne, a potem poddawanie reakcji związku (V) ze związkiem aminy (VI)

Reakcja dogodnie zachodzi w aprotycznym rozpuszczalniku, jak węglowodór, chlorowcowodór, jak dichlorometan, albo w eterze, jak tetrahydrofuran, ewentualnie w obecności zasady, jak trzeciorzędowa amina, na przykład diizopropyloetyloamina.

Gdy jest pożądane izolowanie związku o wzorze (I) w postaci soli, na przykład farmaceutycznie dopuszczalnej soli, to można to osiągnąć przez poddawanie reakcji związku o wzorze (I) w postaci wolnej zasady z odpowiednią ilością odpowiedniego kwasu i w odpowiednim rozpuszczalniku, jak alkohol (na przykład etanol lub metanol), ester (na przykład octan etylu) lub eter (na przykład eter dietylowy lub tetrahydrofuran).

Farmaceutycznie dopuszczalne sole mogą także być wytwarzane z innych soli, w tym innych farmaceutycznie dopuszczalnych soli, związków o wzorze (I) konwencjonalnymi metodami.

Związki o wzorze (III), (IV), (V) i (VI) można wytwarzać analogicznymi metodami stosowanymi dla znanych związków.

Związki o wzorze (I) można łatwo izolować w połączeniu z cząsteczkami rozpuszczalnika przez krystalizację lub odparowanie odpowiedniego rozpuszczalnika otrzymując odpowiednie solwaty.

Gdy potrzebny jest specyficzny enancjomer związku o wzorze (I), to można go wytworzyć na przykład przez rozpuszczenie odpowiedniej enancjomerycznej mieszaniny związku o wzorze (I) z zastosowaniem konwencjonalnych metod.

I tak, na przykład specyficzne enancjomery związków o wzorze (I) moż na otrzymać z odpowiedniej enancjomerycznej mieszaniny związku o wzorze (I) stosując procedurę chiralnej HPLC.

Alternatywnie, enancjomery związku o wzorze ogólnym (I) można zsyntetyzować z odpowiednich optycznie czynnych związków pośrednich, stosując dowolne z opisanych tutaj ogólnych procesów.

Na przykład żądany enancjomer można wytworzyć z odpowiedniego chiralnego piperydyn-4-onu o wzorze (IV) w sposób opisany powyżej do wytwarzania związków o wzorze (I) ze związków (IV), a potem rozdzielenie mieszaniny diastereomerów zwią zku o wzorze (I) za pomocą konwencjonalnych procedur.

Chiralne związki (IV) można wytwarzać z odpowiednich racemicznych związków (IV) stosując konwencjonalne procedury, jak tworzenie soli z optycznie aktywnym kwasem, wydzielanie powstałych diastereoizomerycznych soli konwencjonalnymi środkami, na przykład przez chromatografię i krystalizację, a potem hydrolizowanie diastereoizomerycznych soli. Odpowiedni do stosowania w tym sposobie optycznie czynny związek to kwas L(+) migdałowy.

W dalszym wykonaniu chiralny związek (IV) można wytworzyć stosując reakcję Cominsa, jak opisana w publikacji Journal American Chemical Society 1994, 116, 4719-4728, a potem redukcję pochodnej 2,3-dihydro-1H-pirydyn-4-onu do pochodnej piperydyn-4-onu. Redukcję można prowadzić stosując wodór i metaliczny katalizator, na przykład pallad na odpowiednim nośniku, na przykład węglu lub tlenku glinu. Reakcję prowadzi się w rozpuszczalniku, jak ester, na przykład octan etylu.

W dalszym wykonaniu enancjomery zwią zków o wzorze (I) moż na wytwarzać przez reakcję chiralnej aminy (VI) stosując dowolne procesy opisane powyżej do wytwarzania związków o wzorze (I) z aminy (V).

Chiralną aminę (III) można wytworzyć z odpowiedniej racemicznej aminy (III) stosując dowolne konwencjonalne procedury, jak tworzenie soli z odpowiednim optycznie czynnym kwasem.

Wynalazek jest dalej zilustrowany za pomocą poniższych związków pośrednich i przykładów. W części dotyczącej związków pośrednich i w przykładach, jeżeli nie podano inaczej to:

PL 203 071 B1

Temperatury topnienia (t. top.) określano na aparacie Buchi do mierzenia temperatury topnienia i nie korygowano.

RT lub rt oznacza temperaturę pokojową.

Widma w podczerwieni (IR) mierzono w roztworach w chloroformie lub nujolu na aparacie FT-IR. Widma protonowego rezonansu magnetycznego (NMR) zapisywano na aparacie Varian przy 400 lub 500 MHz, przesunięcia chemiczne określano w ppm (δ) stosując linię resztkowego rozpuszczalnika jako wewnętrzny standard. Rozszczepienie sygnałów określano jako singlety (s), doublety (d), triplety (t), quartety (q) albo multiptety (m), i szeroki (b). Widma masowe (MS) zapisywano na spektrometrze masowym VG Quattro. Optyczną rotację określano w temperaturze 20°C na aparacie Jasco DIP360 (l = 10 cm, objętość komórki = 1 ml, λ = 589 nm). Rzutową chromatografię na żelu krzemionkowym prowadzono na żelu krzemionkowym 230 - 400 mesh z firmy Merck AG Damstaadt, Niemcy. Tlc oznacza chromatografię cienkowarstwową na 0,25 mm płytkach żelu krzemionkowego (60F-254 Merck) i wizualizowano w świetle UV.

Roztwory suszono nad bezwodnym siarczanem sodu.

Chlorek metylenu redestylowano nad wodorkiem wapnia a tetrahydrofuran redestylowano nad sodem.

W tekście stosowano poniższe skróty: AcOEt = octan etylowy, CH = cykloheksan, DCM = chlorek metylenu, DIPEA = N,N-diizopropyloetyloamina, DMF = N,N'-dimetylformamid, Et₂O = eter dietylowy, EtOH = etanol, MeOH = metanol, TEA = trietyloamina, THF = tetrahydrofuran.

Związek pośredni 1

1- (benzyloksykarbonylo)-2-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-2,3-dihydro-4-pirydon

Małą ilość jodu dodawano do zawiesiny wiórków magnezowych (13,2 g) w suchym THF (300 ml), w temperaturze pokojowej, w atmosferze azotu, potem mieszaninę energicznie ogrzewano w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 20 minut. Do tej zawiesiny, dodawano 15% roztwór 2-bromo-5-fluorotoluenu (52,5 ml) w bezwodnym THF (300 ml). Zawiesinę ogrzewano przy energicznym ogrzewaniu pod chłodnicą zwrotną aż do zniknięcia brązowego koloru. Pozostałą cześć roztworu bromku dodawano kroplami w ciągu 1 godziny do wrzącej zawiesiny, którą potem mieszano przez dalszą 1 godzinę. Ten roztwór reagenta Grignarda potem dodawano kroplami do soli pirydyniowej otrzymanej z chloromrówczanu benzylowego (48,7 ml) i 4-metoksypirydyny (25 ml) w suchym THF (900 ml) w temperaturze -23°C.

Otrzymany roztwór mieszano przez 1 godzinę w temperaturze -20°C a potem ogrzewano do 20°C, i dodawano 10% roztwór kwasu solnego (560 ml) i wodną warstwę ekstrahowano AcOEt (2 x 750 ml).

Połączone organiczne ekstrakty przemywano 5% roztworem kwaśnego węglanu sodu (600 ml) i solanką (600 ml) potem częściowo zatężano pod próżnią.

Dodawano kroplami CH (400 ml) w ciągu 1 godziny w temperaturze 20°C i wytworzoną mieszaninę mieszano przez 30 minut a potem filtrowano, otrzymano tytułowy związek jako białe ciało stałe (66 g).

IR (nujol, cm^-1): 1726 i 1655 (C=O), 1608 (C=C).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 8.19 (d, 1H); 7.31-7.18 (m, 5H); 7.08 (m, 2H); 6.94 (dt, 1H); 5.77 (d, 1H); 5.36 (d, 1H); 5.16 (2d, 2H); 3.26 (dd, 1H); 2.32 (d, 1H); 2.26 (s, 3H).

MS (ES/+): m/z=340 [MH]+.

Związek pośredni 2

2- (4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyn-4-on

Sposób A

2-metylo-4-fluorobenzaldehyd (4 g) dodawano do roztworu acetalu etylowego 4-aminobutan-2-onu (3,8 g) w suchym benzenie (50 ml) i roztwór mieszano w temperaturze pokojowej w atmosferze azotu. Po 1 godzinie mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 16 godzin a potem pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej. Ten roztwór powoli dodawano do wrzącego roztworu kwasu p-toluenosulfonowego (10,6 g) w suchym benzenie (50 ml) wcześniej ogrzewanego w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 1 godzinę w aparacie Dean-Stark. Po 3,5 godzinach surowy roztwór ochłodzono i przeprowadzono w roztwór zasadowy za pomocą nasyconego roztworu węglanu potasu i zebrano w AcO-Et (50 ml). Wodną fazę ekstrahowano AcOEt (3 x 50 ml) i Et2O (2 x 50 ml). Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do otrzymania jako pozostałości żółtego gęstego oleju (7,23 g). Porcję surowej mieszaniny (3 g) rozpuszczono w 6N roztworze kwasu solnego (20 ml) i mieszano w temperaturze 60°C przez 16 godzin. Roztwór przeprowadzono w zasadowy za pomocą stałego węglanu potasu i ekstrahowano DCM (5 x 50 ml). Połączo12

PL 203 071 B1 ne organiczne fazy przemywano solanką (50 ml), wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano tytułowy związek (2,5 g) jako gęsty żółty olej.

Sposób B

L-selektryd (1M roztwór w suchym THF, 210 ml) dodawano kroplami, w ciągu 80 minut, do roztworu związku pośredniego 1 (50 g) w suchym THF (1065 ml) wcześniej ochłodzonego do temperatury -72°C w atmosferze azotu. Po 45 minutach, dodawano kroplami 2% roztwór kwaśnego węglanu sodu (994 ml), roztwór ekstrahowano AcOEt (3 x 994 ml). Połączone organiczne fazy przemywano wodą (284 ml) i solanką (568 ml). Organiczną fazę wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano 1-benzyloksykarbonylo-2-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-4-on jako jasno żółty gęsty olej (94 g) który stosowano w stanie surowym.

Ten materiał (94 g) rozpuszczono w AcOEt (710 ml), potem dodawano 10% Pd/C (30,5 g) w atmosferze azotu. Zawiesinę uwadarniano pod ciśnieniem 1 atmosfery przez 30 minut. Mieszaninę przefiltrowano przez celit i organiczną fazę zatężano pod próżnią, otrzymano surowy 2-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-4-on jako żółty olej. Ten materiał rozpuszczono w AcOEt (518 ml) w temperaturze pokojowej i dodawano racemiczny kwas kamforosulfonowy (48,3 g). Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 18 godzin, potem ciało stałe odfiltrowano, przemywano AcOEt (2 x 50 ml) i wysuszono pod próżnią przez 18 godzin, otrzymano 2-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-4-on, sól kwasu 10-kamforosulfo-nowego jako jasno żółte ciało stałe (68,5 g).

T. top.: 167-169°C

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 9.43 (bs, 1H); 9.23 (bs, 1H); 7.66 (dd, 1H); 7.19 (m, 2H); 4.97 (bd, 1H); 3.6 (m, 2H); 2.87 (m, 3H); 2.66 (m, 1H); 2.53 (m, 2H); 2.37 (s + d, 4H); 2.22 (m, 1H); 1.93 (t, 1H);

1.8 (m, 2H); 1.26 (m, 2H); 1.03 (s, 3H); 0.73 (s, 3H).

Ten materiał (68,5 g) zawieszano w AcOEt (480 ml) i mieszano z nasyconym roztworem kwaśnego węglanu sodu (274 ml). Organiczną warstwę oddzielono i przemywano z dalszą porcją wody (274 ml). Organiczną fazę wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano tytułowy związek (31 g) jako żółto pomarańczowy olej.

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.49 (dd, 1H); 7.00 (m, 2H); 3.97 (dd, 1H); 3.27 (m, 1H); 2.82 (dt, 1H); 2.72 (bm, 1H); 2.47 (m, 1H); 2.40 (m, 1H); 2.29 (s, 3H); 2.25 (dt, 1H); 2.18 (m, 1H).

MS (ES/+): m/z = 208 [MH]+.

Związek pośredni 3 (3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metyloamid kwasu 2-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-oksy-piperydyno-1-karboksylowego

Roztwór trifosgenu (1,43 g) rozpuszczony w suchym DCM (10 ml) dodawano do roztworu związku pośredniego 2 (2,5 g) i DIPEA (8,4 ml) w suchym DCM (20 ml) wcześniej ochłodzonym do temperatury 0°C w atmosferze azotu. Roztwór mieszano w temperaturze 0°C przez 2 godziny, potem dodawano chlorowodorek 3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metylaminy (5,63 g) i DIPEA (3,34 ml). Mieszaninę mieszano w atmosferze azotu w temperaturze pokojowej przez 14 godzin. Mieszaninę zebrano w AcOEt (50 ml), przemywano zimnym 1N roztworem kwasu solnego (3 x 20 ml) i solanką (10 ml). Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (AcOEt/CH 3:7), otrzymano tytułowy związek jako białą pianę (3,85 g).

IR (nujol, cm^-1): 1721 i 1641 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.96 (s, 1H); 7.76 (s, 2H); 7.25 (dd, 1H); 6.97 (dd, 1H); 6.90 (dt, 1H); 5.22 (t, 1H); 4.59 (d, 1H); 4.43 (d, 1H); 3.63-3.49 (m, 2H); 2.79 (s, 3H); 2.69 (m, 2H); 2.49 (m, 2H);

2.26 (s, 3H).

MS (ES/+): m/z = 491 [MH]+.

Związek pośredni 4

[1-(R)-3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-oksy-piperydyno-1-karboksylowego (4a) i

[1-(R)-3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 2-(S)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-oksy-piperydyno-1-karboksylowego (4b)

Sposób A

Roztwór trifosgenu (147 mg) rozpuszczono w suchym DCM (5 ml) dodawano kroplami do roztworu związku pośredniego 2 (250 mg) i DIPEA (860 μθ w suchym DCM (15 ml) wcześniej ochłodzonym do temperatury 0°C w atmosferze azotu. Po 2 godzinach dodawano chlorowodorek [1-(R)-3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)-etylo]-metylaminy (503 mg) i DIPEA (320 μΓ> w suchym acetonitrylu (20 ml) i mieszaninę ogrzewano w temperaturze 70°C przez 16 godzin. Potem dodawano chlorowodorek

PL 203 071 B1

[1(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metylaminy (170 mg) i DIPEA (100 ul) i mieszaninę mieszano w temperaturze 70°C przez dalsze 4 godziny. Następnie mieszaninę pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej, zebrano w AcOEt (30 ml), przemyto 1N roztworem zimnego kwasu solnego (3 x 15 ml) i solanką (2 x 10 ml). Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (CH/AcOEt 8:2), otrzymano:

1. związek pośredni 4a (230 mg) jako białą pianę,

2. związek pośredni 4b (231 mg) jako białą pianę.

Związek pośredni 4a

NMR (d₆-DMSO): δ (ppm) 7.98 (bs, 1H); 7.77 (bs, 2H); 7.24 (aa, 1H); 6.97 (ad, 1H); 6.89 (m, 1H); 5.24 (t, 1H); 5.14 (q, 1H); 3.61 (m, 1H); 3.55 (m, 1H); 2.71 (m, 2H); 2.56 (s, 3H); 2.50 (m, 2H);

2.26 (s, 3H); 1.57 (d, 3H)

Związek pośredni 4b

NMR (d₆-DMSO): δ (ppm) 7.96 (bs, 1H); 7.75 (bs, 2H); 7.24 (da, 1H); 6.98 (dd, 1H); 6.93 (dt, 1H); 5.29 (q, 1H); 5.24 (t, 1H); 3.56 (m, 1H); 3.48 (m, 1H); 2.70 (s, 3H); 2.50 (m, 4H); 2.26 (s, 3H); 1.54 (a, 3H)

Związek pośredni 4a

Sposób B

Nasycony roztwór kwaśnego węglanu sodu (324 ml) dodawano do roztworu związku pośredniego 9 (21,6 g) w AcOEt (324 ml) i wytworzoną mieszaninę energicznie mieszano przez 15 minut. Wodną warstwę znowu ekstrahowano z dalszą porcją AcOEt (21,6 ml) i połączone organiczne ekstrakty wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano związek pośredni 8 jako żółty olej, który traktowano TEA (19 ml) i AcOEt (114 ml). Otrzymany roztwór dodawano kroplami w ciągu 40 minut do roztworu trifosgenu (8 g) w AcOEt (64 ml) wcześniej ochłodzonego do temperatury 0°C w atmosferze azotu, utrzymywano temperaturę pomiędzy 0°C a 8°C.

Po mieszaniu przez 1 godzinę w temperaturze 0°C i przez 3 godziny w temperaturze 20°C, do mieszaniny reakcyjnej dodawano chlorowodorek 1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)-etylo]metylaminy (29,7 g), AcOEt (190 ml) i TEA (38 ml) a potem ogrzewano w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 16 godzin.

Roztwór przemywano 10% roztworem wodorotlenku sodu (180 ml), 1% roztworem kwasu solnego (4 x 150 ml), wodą (3 x 180 ml) i solanką (180 ml). Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez wkładkę krzemionki (CH/AcOEt 9:1), otrzymano tytułowy związek (21,5 g) jako brązowy gęsty olej.

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.97-7.77 (bs + bs, 3H); 7.24 (dd, 1H); 6.97 (dd, 1H); 6.88 (td, 1H); 5.24 (m, 1H); 5.14 (q, 1H); 3.58 (m, 2H); 2.7 (m, 2H); 2.56 (s, 3H); 2.49 (m, 2H); 2.26 (s, 3H); 1.57 (d, 3H).

Związek pośredni 5

[1-(S)-3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 2-(S)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4

-oksy-piperydyno-1-karboksylowego (5a) i

[1-(S)-3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-oksy-piperydyno-1-karboksylowego (5b)

Roztwór trifosgenu (147 mg) rozpuszczony w suchym DCM (5 ml) dodawano do roztworu związku pośredniego 2 (250 mg) i DIPEA (860 μΙ) w suchym DCM (15 ml) wcześniej ochłodzonym do temperatury 0°C w atmosferze azotu. Po 2 godzinach, roztwór chlorowodorku [1-(S)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)-etylo]-metylaminy (510 mg) i DIPEA (320 μΙ) w suchym acetonitrylu (20 ml) i mieszaninę ogrzewano w temperaturze 70°C przez 16 godzin. Następnie dodawano dalszą porcję chlorowodorku [1-(S)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloaminy (170 mg) i DIPEA (105 μβ. Po dalszych 4 godzinach w temperaturze 70°C, mieszaninę pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej, zebrano w AcOEt (30 ml), przemywano 1N roztworem zimnego kwasu solnego (3 x 15 ml) i solanką (2 x 10 ml). Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (CH/AcOEt 8:2), otrzymano:

1. związek pośredni 5a (234 mg) jako białą pianę,

2. związek pośredni 5b (244 mg) jako białą pianę.

Związek pośredni 5a

NMR (d₆-DMSO): δ (ppm) 7.97-7.77 (bs+bs, 3H); 7.24 (dd, 1H); 6.97 (dd, 1H); 6.88 (td, 1H); 5.24 (m, 1H); 5.14 (q, 1H); 3,58 (m, 2H); 2.7 (m, 2H); 2.56 (s, 3H); 2.49 (m, 2H); 2.26 (s, 3H); 1.57 (d, 3H).

PL 203 071 B1

Związek pośredni 5b

NMR (d₆-DMSO): δ (ppm) 7.98 (bs, 1H); 7.77 (bs, 2H); 7.24 (dd, 1H); 6.97 (dd, 1H); 6.89 (m, 1H); 5.24 (t, 1H); 5.14 (q, 1H); 3.61 (m, 1H); 3.55 (m, 1H); 2.71 (m, 2H); 2.56 (s, 3H); 2.50 (m, 2H);

2.26 (s, 3H); 1.57 (d, 3H).

Związek pośredni 6 ester (1R, 2S, 5R)-2-izopropylo-5-metylocykloheksylowy kwasu 2(S)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-oksy-3,4-dihydro-2H-pirydyno-1-karboksylowego (6a) i ester (1R, 2S, 5R)-2-izopropylo-5-metylocykloheksylowy kwasu 2(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-oksy-3,4-dihydro-2H-pirydyno-1-karboksylowego (6b)

Roztwór 2-bromo-5-fluorotoluenu (3,68 g) w suchym THF (10 ml) dodawano kroplami w ciągu 30 minut do mieszaniny magnezu (525 mg) i jodu (1 kryształ) w suchym THF (5 ml) wcześniej ogrzewanym do temperatury 70°C w atmosferze azotu. Mieszaninę mieszano w temperaturze 70°C przez 1,5 godziny, potem pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej.

Roztwór chloromrówczanu (-)-mentylu (3,53 ml) w suchym THF (15 ml) dodawano do roztworu 4-metoksypirydyny (1,52 ml) w suchym THF (35 ml) wcześniej ochłodzonym do temperatury -78°C w atmosferze azotu. Po 15 minutach dodawano kroplami roztwór zawierający bromek 4-fluoro-2-metylo-fenylomagnezu, mieszaninę mieszano w temperaturze -78°C przez 1 godzinę. Reakcję zgaszono przez dodanie 1M roztworu kwasu solnego (20 ml), ogrzewano do temperatury pokojowej i mieszano w temperaturze 23°C przez 30 minut. Po ekstrahowaniu AcOEt (2 x 150 ml), połączone organiczne ekstrakty przemywano solanką (50 ml), wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (CH/THF/toluen 8:1:1), otrzymano:

1. związek pośredni 6a (3,44 g - żółty olej)

2. związek pośredni 6b (530 mg- białe ciało stałe).

Związek pośredni 6a

Tlc : CH/THF/toluen 7:2:1, R = 0,59.

IR (nujol, cm^-1): 1718 i 1675 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 8.14 (d, 1H); 7.08 (dd, 1H); 7.02 (dd, 1H); 6.95 (m, 1H); 5.68 (d, 1H); 5.34 (d, 1H); 4.47 (m, 1H); 3.26 (dd, 1H); 2.30 (m, 4H); 1.7 (m, 4H); 1.33 (m, 2H); 0.8 (m, 11H).

Związek pośredni 6b

T. top: 117-120°C.

Tlc : CH/THF/toluen 7:2:1, Rf = 0,56.

IR (nujol, cm^-1): 1718 i 1669 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 8.17 (d, 1H); 7.04-6.94 (m, 3H); 5.70 (d, 1H); 5.35 (d, 1H); 4.42 (m, 1H); 3.26 (dd, 1H); 2.30 (m, 4H); 1.58-1.40 (m, 3H); 1.2-0.7 (m, 8H); 0.51-0.34 (bs, 6H);

Związek pośredni 7

2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-2,3-dihydro-1H-pirydyn-4-on

Metoksytlenek sodu (100 mg) dodawano do roztworu związek pośredni 6b (170 mg) w MeOH (15 ml) w atmosferze azotu. Mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez dwie godziny, i rozpuszczalnik usuwano pod próżnią. Pozostałość rozdzielono pomiędzy wodę (10 ml) a AcOEt (15 ml). Warstwy rozdzielano, i wodną fazę ekstrahowano z dalszą porcją AcOEt (4 x 10 ml). Połączone organiczne ekstrakty przemywano solanką (10 ml), wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano tytułowy związek (145 mg) jako jasno żółty olej.

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.71 (bd, 1H): 7.45 (dd, 1H); 7.38 (t, 1H); 7.03 (m, 2H); 4.86 (dd, 1H); 4.77 (d, 1H); 2.42 (dd, 1H); 2.31 (m, 4H).

MS (ES/+): m/z = 206 [M+H]+.

Związek pośredni 8

2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyn-4-on

Pallad na węglu (10% - 74 mg) dodawano do roztworu związku pośredniego 7 (145 mg) w MeOH (8 ml) i THF (2 ml). Mieszaninę pozostawiono do reagowania z wodorem w ciśnieniowym reaktorze (2 atmosfery) przez noc. Po przepłukaniu azotem, roztwór filtrowano i rozpuszczalnik usuwano pod próżnią. Surowy produkt oczyszczano przez rzutową chromatografię (AcO-Et/MeOH 9:1), otrzymano tytułowy związek (26 mg) jako żółty olej.

Enancjomeryczny nadmiar (90-95%) stwierdzono za pomocą chiralnej HPLC.

Tlc : AcOEt/MeOH 9:1, Rf = 0.2.

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.49 (dd, 1H); 7.00 (m, 2H); 3.97 (dd, 1H); 3.27 (m, 1H); 2.82 (dt, 1H); 2.72 (bm, 1H); 2.47 (m, 1H); 2.40 (m, 1H); 2.29 (s, 3H); 2.25 (dt, 1H); 2.18 (m, 1H).

PL 203 071 B1

MS (ES/+): m/l = 208 [MH]+.

[a]_D = +82,1 (c = 1.07 DMSO).

Związek pośredni 9 kwas 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyn-4-ono-migdałowy

Roztwór kwasu L-(+)-migdałowego (22,6 g) w AcOEt (308 ml) dodawano do roztworu związku pośredniego 2 (31 g) w AcOEt (308 ml). Potem dodawano izopropanol (616 ml) i roztwór zatężano pod próżnią do 274 ml. Roztwór potem ochłodzono do temperatury 0°C i dodawano dalszą porcję izopropanolu (96 ml). Gęsty roztwór z wytrąconym osadem mieszano w atmosferze azotu przez 5 godzin w temperaturze 0°C, potem filtrowano i przemywano zimnym Et2O (250 ml), otrzymano tytułowy związek jako jasno żółte ciało stałe (20,3 g).

T. top.: 82-85°C

NMR (d6-DMSO) : δ (ppm) 7.51 (dd, 1H); 7.40 (m, 2H); 7.32 (m, 2H); 7.26 (m, 1H); 7.0 (m, 2H); 4.95 (s, 1H); 4.04 (dd, 1H); 3.31 (m, 1H); 2.88 (m, 1H); 2.49-2.2 (m, 4H); 2.29 (s, 3H)

Chiralna HPLC:HP układ 1100 HPLC: kolumna Chiralcel OD-H, 25 cm x 4,6 mm: faza ruchoma: n-heksan / izopropanol 95:5 + 1% dietylaminy: przepływ: 1.3 ml/min; detekcja 240/215 nm: czas retencji 12.07 minut.

Związek pośredni 10 (3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metyloamid kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-oksy-piperydyno-1-karboksylowego

Sposób A

Roztwór trifosgenu (17 mg) w suchym DCM (2 ml) dodawano do roztworu związku pośredniego 8 (26 mg) i DIPEA (65 mg) w suchym DCM (3 ml) wcześniej ochłodzonym do temperatury 0°C w atmosferze azotu. Po dwóch godzinach dodawano acetonitryl (10 ml), pozostawiono do ogrzania do temperatury pokojowej i DCM odparowano z przemywaniem azotem. Potem dodawano roztwór chlorowodorku 3,5(bis-trifluorometylo-benzylo)-metylaminy (74 mg) i DIPEA (130 mg) w acetonitrylu (3 ml) i mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez noc. Rozpuszczalnik zatężano pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w AcOEt (10 ml) i przemywano 1N roztworem kwasu solnego (3 x 5 ml), 5% roztworem kwaśnego węglanu sodu (5 ml) i solanką (10 ml). Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (CH/AcOEt 1:1), otrzymano tytułowy związek (50 mg) jako białe ciało stałe.

Sposób B

Nasycony roztwór kwaśnego węglanu sodu (348 ml) dodawano do roztworu związku pośredniego 9 (23,2 g) w AcOEt (348 ml) i wytworzoną mieszaninę energicznie mieszano przez 15 minut. Wodną warstwę ponownie ekstrahowano z dalszą porcją AcOEt (230 ml) i połączone organiczne ekstrakty wysuszono i zatężano w pod próżnią, otrzymano związek pośredni 8 (12,31 g) jako żółty olej, który traktowano TEA (20,5 ml) i AcOEt (123 ml). Otrzymany roztwór dodawano kroplami w ciągu 40 minut do roztworu trifosgenu (8 g) w AcOEt (61 ml) wcześniej ochłodzonego do temperatury 0°C w atmosferze azotu, utrzymywano temperaturę pomiędzy 0°C a 8°C. Po mieszaniu przez 2 godziny w temperaturze 20°C, do mieszaniny reakcyjnej dodawano chlorowodorek 3,5-(bis-trifluorometylobenzylo)-metylaminy (28,1 g), AcOEt (184 ml) i TEA (33 ml), a potem dalej mieszano przez 2 godziny w temperaturze 20°C. Roztwór przemywano 10% roztworem wodorotlenku sodu (3 x 185 ml) i 1% roztworem kwasu solnego (3 x 185 ml). Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do surowego produktu (38 g), który oczyszczano przez wkładkę z krzemionki (CH/AcOEt od 9:1 do 1:1), otrzymano tytułowy związek (24,7 g) jako bezbarwny olej.

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.96 (s, 1H); 7.76 (s, 2H); 7.26 (dd, 1H); 6.98 (dd, 1H); 6.90 (td, 1H); 5.23 (t, 1H); 4.61 (d, 1H); 4.41 (d, 1H); 3.60 (m, 2H); 2.69 (m, 2H); 2.79 (s, 3H); 2.50 (m, 2H); 2.27 (s, 3H).

MS (ES/+): m/z = 491 [MH]+.

Związek pośredni 11 ester tert-butylowy kwasu 4-cyklopropanoilo-piperazyno-1-karboksylowego

Chlorek cyklopropanoilu (112 μΓ> dodawano do mieszaniny N-tert-butoksykarbonylopiperazyny (200 mg) i nadmiar węglanu potasu w bezwodnym DCM (10 ml) w atmosferze azotu. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 18 godzin, potem filtrowano od składników nieorganicznych. Organiczną fazę rozcieńczono Et2O (20 ml) i przemywano 1N roztworem kwasu solnego (10 ml). Wodną fazę przeprowadzono w roztwór zasadowy za pomocą 1N roztworu wodorotlenku sodu i ekstrahowano dwukrotnie DCM. Połączone organiczne warstwy wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano tytułowy związek (210 mg) jako olej.

PL 203 071 B1

Tlc : AcOEt, Rf = 0,45.

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 3.64-3.28 (m, 8H); 1,94 (m, 1H); 1.4 (s, 9H); 0.7 (m, 4H).

MS (ES/+): m/l = 255 [M+H]+

Związek pośredni 12

1-cyklopropanoilo-piperazyna

THA (965 μΐ) dodawano do roztworu związku pośredniego 11 (210 mg) w bezwodnym DCM (1 ml). Roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny, potem zatężano pod próżnią. Pozostałość rozcieńczono nasyconym roztworem węglanu potasu (10 ml) i ekstrahowano AcOEt (2 x 20 ml). Połączone organiczne ekstrakty wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano tytułowy związek (110 mg) jako olej.

Tlc : AcOEt, Rf = 0,14.

IR (CDCl3, cm^-1): 1626 (C=O).

NMR (CDCI3): δ (ppm) 3.7 (bs, 1H); 3.63 (bd, 4H); 2.88 (bd, 4H); 1.72 (m, 1H); 0.99 (m, 2H); 0.75 (m, 2H).

MS (ES/+): m/z = 155 [M+H]+.

Związek pośredni 13 ester tert-butylowy kwasu 4-(2-metylopropanoilo)-piperazyno-1-karboksylowego

Chlorek izopropanoilu (112 μΐ) dodawano do mieszaniny N-tert-butoksykarbonylopiperazyny (200 mg) i nadmiaru węglanu potasu w bezwodnym DCM (10 ml) w atmosferze azotu. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 18 godzin, potem odfiltrowano składniki nieorganiczne. Organiczną fazę rozcieńczono Et2O (20 ml) i przemywano roztworem kwasu solnego (10 ml). Wodną fazę przeprowadzono w roztwór zasadowy za pomocą roztworu wodorotlenku sodu i ekstrahowano dwukrotnie DCM. Połączone organiczne warstwy wysuszono i zatężano pod próżnią a pozostałość oczyszczano przez rzutową chromatografię (AcOEt 100%), otrzymano tytułowy związek (133 mg) jako białe ciało stałe.

Tlc : AcOEt, Rf = 0,58.

IR (nujol, cm^-1) : 1703 i 1630 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 3.45-3.4 (m, 4H); 3.3-3.26 (m, 4H); 2.84 (m, 1H); 1.4 (s, 9H); 0.97 (d, 6H).

MS (ES/+): m/z = 257 [M+H]+.

Związek pośredni 14

1-(2-metylopropanoilo)-piperazyna

TFA (900 ml) dodawano do roztworu związku pośredniego 13 (133 mg) w bezwodnym DCM (10 ml), roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 3,5 godziny, potem zatężano pod próżnią. Pozostałość rozcieńczono nasyconym roztworem węglanu potasu (10 ml) i ekstrahowano AcOEt (2 x 20 ml). Połączone organiczne ekstrakty wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano tytułowy związek (50 mg) jako olej.

Tlc : AcOEt, Rf = 0,12.

IR (CDCl3 cm^-1): 1624 (C=O).

NMR (CDCI3): δ (ppm) 3.7 (bs, 2H); 3.5 (bs, 2H); 2.86 (m, 4H); 2.78 (m, 1H); 1.13 (d, 6H).

MS (ES/+): m/z = 157 [M+H]+.

Związek pośredni 15 ester tert-butylowy kwasu 4-(R)-[1-[(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyn-4-ylo]-piperazyno-1-karboksylowego (15a) i ester tert-butylowy kwasu 4-(S)-[1-[(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyn-4-ylo)-piperazyno-1-karboksylowego (15b)

Roztwór związku pośredniego 10 (400 mg) i N-tert-butoksykarbonilopiperazyny (151,8 mg) w suchym 1,2-dichloroetanie (10 ml) mieszano w temperaturze pokojowej przez 30 minut w atmosferze azotu. Potem, dodawano triacetoksyborowodorek sodu (310 mg) i mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez 24 godziny. Roztwór rozcieńczono AcOEt i przemywano wodą. Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (AcOEt/MeOH 9:1), otrzymano:

1. związek pośredni 15a (181 mg),

2. związek pośredni 15b (155 mg).

Związek pośredni 15a:

Tlc : AcOEt/MeOH 8:2 Rf = 0,35.

IR (nujol, cm^-1) : 1703 i 1651 (C=O).

PL 203 071 B1

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.91 (s, 1H); 7.65 (s, 2H); 7.26 (dd, 1H); 6.89 (dd, 1H); 6.79 (bt, 1H); 4.78 (dd, 1H); 4.52 (d, 1H); 4.37 (d, 1H); 3.25 (m, 6H); 3.09 (m, 1H); 2.78 (s, 3H); 2.37 (bs, 4H); 2,22 (s, 3H); 1.86 (m, 1H); 1.78 (m, 1H); 1.68 (m, 2H); 1.35 (s, 9H).

MS (ES/+): m/l = 661 [MH]+.

Związek pośredni 15b

Tlc : AcOEt/MeOH 8:2 Rf = 0,14.

IR (nujol, cm^-1) : 1702 i 1654 (C=O).

NMR (d6-DMSO) : δ (ppm) 7.90 (s, 1H); 7.56 (s, 2H); 7.18 (dd, 1H); 6.85 (dd, 1H); 6.73 (dt, 1H); 4.59 (d, 1H); 4.32 (d, 1H); 4.1 (dd, 1H); 3.41 (bm, 1H); 3.21 (bs, 4H); 2.87 (s, 3H); 2.64 (t, 1H); 2.5 (m, 1H); 2.39 (bs, 4H); 2.3 (s, 3H); 1.82 (bs, 1H); 1.73 (m, 1H); 1.56 (dq, 1H); 1.33 (s, 9H); 1.33 (q, 1H).

MS (ES/+): m/l = 661 [MH]+.

Związek pośredni 16

1-(benzyloksykarbonylo)-2-(4-fluorofenylo)-2,3-dihydro-4-pirydon

Roztwór chloromrówczanu benzylu (48,7 ml) w suchym THF (60 ml) dodawano do roztworu 4-metoksypirydyny (25 ml) w suchym THF (900 ml) wcześniej ochłodzonym do temperatury -23°C w atmosferze azotu. Mieszaninę mieszano w temperaturze -23°C przez 50 minut, potem dodawano bromek p-fluorofenylomagnezu (1M w THF, 48,7 ml). Roztwór mieszano w temperaturze -20°C przez 1 godzinę, potem go ogrzewano do temperatury 20°C i do dawano 10% roztwór kwasu solnego (560 ml). Wodną warstwę ekstrahowano AcOEt (1000 ml). Organiczny ekstrakt przemywano 5% roztworem kwaśnego węglanu sodu (600 ml) i solanką (600 ml) potem częściowo zatężano pod próżnią. Kroplami dodawano CH (200 ml) w ciągu 1 godziny w temperaturze 20°C i wytworzoną mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 10 minut, potem w temperaturze 0°C przez 1,5 godziny. Otrzymane ciało stałe odfiltrowano, otrzymano tytułowy związek jako białe ciało stałe (51,6 g).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 8.05 (d, 1H); 7.4-7.3 (m, 5H); 7.24 (dd, 2H); 7.15 (t, 1H); 5.73 (d, 1H); 5.29 (d, 1H); 5.24 (dd, 2H); 3.25 (dd, 1H); 2.62 (d, 1H); 2.26 (s, 3H)

MS (El/+)] m/l = 325 [M]+.

Związek pośredni 17

1- benzyloksykarbonylo-2-(4 -fluorofenylo-piperydyn-4-on

L-selektryd (1M roztwór w THF, 62 ml) dodawano kroplami, w ciągu 80 minut, do roztworu związku pośredniego 16 (20 g) w suchym THF (300 ml) wcześniej ochłodzonym do temperatury -72°C w atmosferze azotu. Po 45 minutach roztwór pozostawiono do ogrzania do temperatury -30°C i dodawano kroplami 2% roztwór kwaśnego węglanu sodu (280 ml). Roztwór ekstrahowano AcOEt (3 x 280 ml). Połączone organiczne fazy przemywano wodą (80 ml) i solanką (160 ml). Organiczną fazę wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano tytułowy związek jako jasno żółty olej (27 g).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.26 (m, 7H); 7.17 (t, 2H); 5.53 (bt, 1H); 5.12 (m, 2H); 4.1 (m, 1H); 3.44 (m, 1H); 3.01-2.84 (2dd, 2H); 2.54-2.3 (m, 2H).

Związek pośredni 18

2- (4-fluorofenylo)-piperydyn-4-on

Związek pośredni 17 (94 g) rozpuszczono w AcOEt (300 ml), potem dodawano 10% Pd/C (6,8 g) w atmosferze azotu. Zawiesinę uwadarniano pod ciśnieniem 1 atmosfery przez 3 godziny. Mieszaninę filtrowano przez celit i organiczną fazę zatężano pod próżnią, otrzymano surowy związek 2-(4-fluorofenylo)-piperydyn-4-on (10 g). Część tego materiału (9 g) oczyszczano przez rzutową chromatografię (CH/AcOEt od 7:3 do ACOEt 100%), otrzymano tytułowy związek jako żółty olej (5 g)

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.43 (m, 2H); 7.15 (m, 2H); 3.86 (dd, 1H); 3.29 (m, 1H); 2.87 (bs, 1H);

2.81 (m, 1H); 2.48 (m, 1H); 2.42 (m, 1H); 2.33 (m, 1H); 2.19 (m, 1H).

Związek pośredni 19

L(+)-migdalan 2-(4-fluorofenylo)-piperydyn-4-onu

Kwas L-(+)-migdałowy (2,6 g) dodawano do roztworu związku pośredniego 18 (3,3 g) w acetonie (50 ml) w temperaturze pokojowej. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 godziny i w temperaturze 0°C przez 30 minut, potem ciało stałe odfiltrowano, otrzymano tytułowy związek jako białe ciało stałe (4,4 g).

T. top.: 123-124°C

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.39 (m, 2H); 7.35 (d, 2H); 7.27 (t, 2H); 7.2 (t, 1H); 7.11 (t, 2H); 4.86 (s, 1H); 3.83 (dd, 1H); 3.3-2.78 (m, 2H); 2.6-2.35 (m, 2H); 2.3-2.15 (m, 2H).

PL 203 071 B1

Związki pośrednie 20a i 20b

[1-(R)-3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo)-metyloamid kwasu 2-(R)-(4-fluorofenylo)-4-oksy-piperydyno-1-karboksylowego, (20a) i

[1-(R)-3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo)-metyloamid kwasu 2-(S)-(4-fluorofenylo)-4-oksy-piperydyno-1-karboksylowego (20b)

Związek pośredni 19 (600 mg) traktowano nasyconym roztworem węglanu potasu (60 ml) i ekstrahowano AcOEt (3 x 30 ml). Połączone organiczne ekstrakty wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano 2(4-fluorofenylo)-piperydyn-4-on (267 mg). Roztwór trifosgenu (205 mg) rozpuszczonego w suchym DCM (2 ml) dodawano kroplami do roztworu 2-(4-fluorofenylo)-piperydyn-4-onu (267 mg) i TEA (800 μθ w suchym DCM (9 ml) wcześniej ochłodzonym do temperatury 0°C w atmosferze azotu. Mieszaninę mieszano w temperaturze 0°C przez 3 godziny i w tym czasie do dalsze porcje TEA (800 μί) i trifosgenu (205 mg) do całkowitego zaniku wyjściowego materiału. Potem dodawano chlorowodorek [1-(R)-3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metylaminy (560 mg) i DIPEA (1 ml) w suchym acetonitrylu (15 ml) i mieszaninę ogrzewano w temperaturze 70°C przez 16 godzin. Mieszaninę pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej, zebrano w AcOEt (3 0 ml), przemywano zimnym 1N roztworem kwasu solnego (3 x 15 ml) i solanką (3 x 20 ml), organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (CH/AcOEt 7:3), otrzymano:

3. związek pośredni 20a (140 mg) jako żółty olej,

4. związek pośredni 20b (195 mg) jako żółty olej.

Związek pośredni 20a

Tc : CH/AcOEt 1/1, Rf = 0,65

IR (film, cm^-1)] 1719 i 1636 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 8.0 (s, 1H); 7.87 (s, 2H); 7.3 (dd, 2H); 7.11 (t, 2H); 5.19 (m, 2H); 3.68 (m, 1H); 3.36 (m, 1H); 2.8 (m, 2H); 2.66 (s, 3H); 2.58 (m, 1H); 2.3 (m, 1H); 1.59 (d, 3H).

MS (ES/+): m/l = 491 [M+H]+.

Związek pośredni 20b

Tlc : CH/AcOEt 1:1, Rf = 0,49.

IR (film, cm^-1): 1721 i 1639 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.97 (s, 1H); 7.82 (s, 2H); 7.29 (dd, 2H); 7.1 (dd, 1H); 5.21 (q, 1H); 5.11 (t, 1H); 3.6 (m, 1H); 3.46 (m, 1H); 2.85-2.7 (2dd, 2H); 2.76 (s, 3H); 2.56 (m, 1H); 2.39 (m, 1H); 1.54 (d, 3H).

MS (ES/+): m/l = 491 [M+H]+.

P r z y k ł a d 1

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 4-(R)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (1a)

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 4-(S)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (1b)

Roztwór związku pośredniego 4a (120 mg), 1-acetylopiperazinę (29,8 mg) i triacetoksyborowodorek sodu (126 mg) w suchym 1,2-dichloroetanie (5 ml) mieszano w temperaturze 23°C przez 24 godziny w atmosferze azotu. Roztwór przemywano 5% roztworem kwaśnego węglanu sodu (15 ml) i solanką (10 ml). Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (AcOEt/MeOH 7:3), otrzymano:

1. [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 4-(R)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (40,0 mg Tlc: AcOEt/MeOH 6:4 Rf = 0,37),

2. [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 4-(S)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (30,0 mg Tlc: AcOEt/MeOH 6:4 Rf = 0,36).

P r z y k ł a d 2 chlorowodorek [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamidu kwasu 4-(R)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego

Roztwór z przykładu 1a (40,0 mg) w suchym Et₂O (5 ml) traktowano kwasem solnym (1M roztwór w Et2O - 1 ml). Wytworzony roztwór mieszano w temperaturze 23°C przez 30 minut, potem zatężano pod próżnią, otrzymano tytułowy związek jako białe ciało stałe (41,2 mg).

IR (nujol, cm^-1): 3416 (NH+), 1652 (C=O).

PL 203 071 B1

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 10.35 (bs, 1H); 8.00 (s, 1H); 7.77 (s, 2H); 7.37 (dd, 1H); 7.01 (dd, 1H); 6.93 (dt, 1H); 5.25 (bm, 1H); 5.06 (q, 1H); 4.44 (bm, 1H); 3.99 (m, 1H); 3.70-3.45 (m, 4H); 3.20-2.90 (2m, 4H); 2.15 (m, 2H); 1.90-1.75 (2m, 3H): 2.04 (s, 3H); 1.57 (d, 3H).

MS (ES/+): m/l = 617 [MH-HCl]+.

P r z y k ł a d 3 chlorowodorek [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo) -2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego

Roztwór z przykładu 1b (30,0 mg) w suchym Et₂O (5 ml) traktowano kwasem solnym (1M w Et2O - 1 ml). Wytworzoną mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez 15 minut, potem filtrowano; filtrat traktowano dalszą porcją suchego Et2O) (2 ml), otrzymano tytułowy związek jako białawe ciało stałe (26,5 mg).

IR (nujol, cm^-1): 3383 (NH+), 1650 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 11.17 (bs, 1H); 7.98 (s, 1H); 7.67 (s, 2H); 7.21 (t, 1H); 6.94 (dd, 1H);

6.82 (dt, 1H); 5.3 (q, 1H); 4.4 (bd, 1H); 4.18 (dd, 1H); 3.96-3.42 (m, 5H); 3.10-2.70 (m, 4H); 2.72 (s, 3H); 2.43 (s, 3H); 2.17 (m, 2H); 2.00 (s, 3H); 1.73-1.24 (m, 3H); 1.45 (d, 3H).

MS (ES/+): m/z = 617 [MH-HCl]+.

P r z y k ł a d 4 metanosulfonian [1 -(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)-etylo]-metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego

Roztwór związku pośredniego 4a (7,7 g) w acetonitrylu (177 ml) dodawano do roztworu 1-acetylopiperazyny (3,9 g) w acetonitrylu (17.7 ml) a potem triacetoksyborowodorek sodu (6,4 g) w atmosferze azotu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 24 godziny a potem zgaszono za pomocą nasyconego roztworu kwaśnego węglanu sodu (23,1 ml) i wody (61, ml). Wytworzony roztwór zatężano pod próżnią, potem dodawano AcOEt (208 ml); warstwy rozdzielano i wodną warstwę ponownie ekstrahowano dalszą porcją AcOEt (2 x 77 ml). Ochłodzone organiczne fazy przemywano solanką (2 x 118 ml), wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano surową mieszaninę diastereomerów syn i anti (w przybliżeniu 1:1) jako białą pianę (9,5 g).

Roztwór tego związku pośredniego w THF (85,4 ml) dodawano do roztworu kwasu metanosulfonowego (0,890 ml) w THF (6,1 ml) w temperaturze pokojowej. Po zaszczepieniu, zaczął wytrącać się żądany diastereomer syn. Otrzymaną zawiesinę mieszano przez 3 godziny w temperaturze 0°C a potem filtrowano w atmosferze azotu. Wytworzony placek przemywano zimnym THF (15,4 ml) i wysuszono pod próżnią w temperaturze +20°C przez 48 godzin, otrzymano tytułowy związek jako białe ciało stałe (4,44 g)

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 9.52 (bs, 1H); 7.99 (bs, 1H); 7.68 (bs, 2H); 7.23 (m, 1H); 6.95 (dd, 1H); 6.82 (m, 1H); 5.31 (q, 1H); 4.45 (bd, 1H); 4.20 (dd, 1H); 3.99 (bd, 1H); 3.65-3.25 (bm, 5H); 3.17 (m, 1H); 2.96 (m, 1H); 2.88-2.79 (m+m, 2H); 2.73 (s, 3H); 2.36 (s, 3H); 2.30 (s, 3H); 2.13-2.09 (bd+bd, 2H); 2.01 (s, 3H); 1.89-1.73 (m+m, 2H); 1.46 (d, 3H).

T. top. 243.0°C.

Związek wyizolowano w postaci krystalicznej.

P r z y k ł a d 5 siarczan [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego

Kwas siarkowy 96% dodawano (0,06 ml) do roztworu z przykładu 1b (0,65 g) w THF (6,5 ml) w temperaturze 23°C w atmosferze azotu. Zawiesinę mieszano w temperaturze 23°C przez 15 godzin, potem ochłodzono do temperatury 4°C, mieszano przez 4 godziny i pozostawiono do ogrzania do temperatury pokojowej. Ciało stałe odfiltrowano i wysuszono w temperaturze 23°C przez 18 godzin, otrzymano tytułowy związek (0,681 g).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 9.58 (bs, 1H); 7.99 (bs, 1H); 7.68 (bs, 2H); 7.23 (m, 1H); 6.95 (dd, 1H); 6.83 (m, 1H); 5.31 (q, 1H); 4.45 (bd, 1H); 4.20 (d, 1H); 3.98 (bm, 1H); 3.65-3.30 (bm, 5H); 3.202.70 (bm, 4H); 2.74 (s, 3H); 2.36 (s, 3H); 2.13 (bd, 1H); 2.08 (bd, 1H); 2.02 (s, 3H); 1.87 (m, 1H); 1.72 (m, 1H); 1.46 (d, 3H).

T. top. 237,4

Związek wyizolowano w postaci krystalicznej.

P r z y k ł a d 6 p-toluenosulfonian [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego

PL 203 071 B1

Monowodzian kwasu para-toluenosulfonowego (0,20 g) dodawano do roztworu z przykładu 1b (0,65 g) w THF (6,5 ml) w temperaturze 23°C w atmosferze azotu. Dodawano izooctan (10 ml) i zawiesinę mieszano w temperaturze 23°C przez 24 godziny. Ciało stałe odfiltrowano i wysuszono w temperaturze 23°C przez 18 godzin, otrzymano tytułowy związek (0,567 g)

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 9.53 (bs, 1H); 8.00 (bs, 1H); 7.68 (bs, 2H); 7.46 (d, 2H); 7.22 (bm, 1H); 7.10 (d, 2H); 6.95 (dd, 1H); 6.82 (m, 1H); 5.30 (q, 1H); 4.45 (bd, 1H); 4.19 (d, 1H); 3.99 (bm, 5H); 3.65-3.05 (m, 3H); 3.05-2.70 (m, 2H); 2.73 (s, 3H); 2.35 (s, 3H); 2.27 (s, 3H); 2.12 (m, 1H); 2.07 (m, 1H); 2.02 (s, 3H) 1.87 (m, 1H); 1.72 (m, 1H); 1.46 (d, 3H).

P r z y k ł a d y 7 chlorowodorek (3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metyloamidu kwasu 4-(R)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (7a) chlorowodorek (3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (7b)

Roztwór związku pośredniego 10 (86,7 mg), 1-acetylopiperazynę (22 mg) i triacetoksyborowodorek sodu (67 mg) w suchym 1,2-dichloroetanie (5 ml) mieszano w temperaturze 23°C przez 24 godziny w atmosferze azotu. Roztwór przemywano 5% roztworem kwaśnego węglanu sodu (15 ml) i solanką (10 ml). Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (AcOEt/MeOH 7:3), otrzymano:

1. (3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)metylo)metyloamid kwasu 4-(R)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (34,6 mg dalej oznaczany jako związek 1);

2. (3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)metyloamid kwasu 4-(S)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (19 mg, dalej określany jako związek 2).

P r z y k ł a d 7a

Roztwór związku 1 (33 mg) w suchym Et₂O (2 ml) traktowano kwasem solnym (1M roztwór w Et2O - 0,5 ml). Wytworzony roztwór mieszano w temperaturze 23°C przez 30 minut. Roztwór zatężano pod próżnią, otrzymano tytułowy związek jako białą pianę (30 mg).

IR (nujol, cm^-1): 3395 (NH+), 1832 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 10.35 (bs, 1H); 7.98 (bs, 1H); 7.8 (bs, 2H); 7.37 (dd, 1H); 7.0 (dd, 1H); 8.92 (m, 1H); 5.24 (m, 1H); 4.57 (d, 1H); 4.41 (d, 1H); 4.45 (bm, 1H); 3.99 (bm, 1H); 3.8-3.4 (bm, 8H); 3.2-2.8 (m, 4H); 2.73 (s, 3H); 2.34 (2H); 2.23 (s, 3H); 2.03 (s, 3H); 2.17 (1H); 1.89 (m, 1H).

MS (ES/+): m/l = 603 [MH-HCl]+.

P r z y k ł a d 7b

Roztwór związku 2 (19 mg) w suchym Et₂O (5 ml) traktowano kwasem solnym (1M roztwór w Et2O - 1 ml). Wytworzoną mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez 15 minut, potem zatężano pod próżnią, otrzymano tytułowy związek jako białą pianę (14 mg).

IR (nujol, cm^-1): 3387 (NH+), 1652 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 11.77 (bs, 1H); 7.94 (s, 1H); 7.58 (s, 2H); 7.24 (t, 1H); 6.93 (dd, 1H); 6.81 (m, 1H); 4.82 (d, 1H); 4.4 (dd, 1H); 4.35 (d, 1H); 4.19 (dd, 1H); 3.8-3.4 (m, 4H); 3.2-2.7 (m, 4H); 3.9-1.25 (m, 6H); 2.92 (s, 3H); 2.35 (s, 3H); 2.00 (s, 3H).

MS (ES/+): m/l = 603 [MH-HCl]+, 625 [M-HCl+Na]+.

P r z y k ł a d 8 chlorowodorek [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)-etylo]metyloamidu kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(R,S)-(4-metylopiperazyn-1-ylo)-piperydyno-1-karboksylowego

Roztwór związku pośredniego 4a (100 mg), N-metylopiperazynę (22 μθ i triacetoksyborowodorek sodu (64 mg) w suchym 1,2-dichloroetanie (5 ml) mieszano w temperaturze 23°C przez 8 godzin w atmosferze azotu. Roztwór przemywano 5% roztworem kwaśnego węglanu sodu (10 ml) i solanką (10 ml). Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (AcOEt/MeOH od 95:5 do 8:2), otrzymano [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamid kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(R,S)-(4-metylopiperazyn-1-ylo)-piperydyno-1-karboksylowego (57 mg; Tlc : AcOEt/MeOH 8:2, Rf = 0,2) który rozpuszczono w suchym Et2O, (5 ml) a potem traktowano kwasem solnym (1M roztwór w Et2O - 2 ml) i wytworzony roztwór mieszano w temperaturze 23°C przez 5 minut. Roztwór zatężano pod próżnią, otrzymano ciało stałe, które rozcierano na proszek w Et2O (2 ml), otrzymano tytułowy związek jako białe ciało stałe (35,4 mg).

IR (nujol, cm^-1): 3405 (NH2+), 1639 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.95 (s, 2H); 7.71 (s, 2H); 7.67 (s, 2H); 7.26 (dd, 1H); 7.15 (dd, 1H); 6.93 (dd, 1H); 6.87 (dd, 1H); 6.82 (m, 1H); 6.74 (m, 1H); 5.32 (ql, 1H); 5.16 (q, 1H); 4.84 (m, 1H); 4.12

PL 203 071 B1 (dd, 1H); 3.5-3.0 (m, 3H); 2.69 (s, 3H); 2.61 (s, 3H); 2.32 (s, 3H); 2.24 (s, 3H); 2.13 (s, 3H); 2.09 (s, 3H); 2.5-1.5 (m, 12H); 1.50 (d, 3H); 1.45 (d, 3H).

MS (ES/+): m/l = 589 [MH-HCl]+.

P r z y k ł a d 9 chlorowodorek [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(S)-piperazyn-1-ylo)-piperydyno-1-karboksylowego

Roztwór związku pośredniego 4a (160 mg), N-tert-butoksykarbonylopiperazynę (60 mg) i triacetoksyborowodorek sodu (100 mg) w suchym 1,2-dichloroetanie (12 ml) mieszano w temperaturze 23°C przez 24 godziny w atmosferze azotu. Roztwór przemywano 5% roztworem kwaśnego węglanu sodu (20 ml) i solanką (20 ml). Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (CH/AcOEt od 1:1 do 3:7), otrzymano:

1. [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(R)-[(4-tert-butoksykarbonylo)-piperazyn-1-ylo)-piperydyno-1-karboksylowego (74 mg; Tlc: CH/AcOEt 1:1, Rf = 0,35 dalej określany jako związek 1)

2. [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(S)-(4-tert-butoksykarbonylo)-piperazyn-1-ylo)-piperydyno-1-karboksylowego (48 mg; Tlc : CH/AcOEt 1:1, Rf = 0,19, dalej określany jako związek 2)

Kwas trifluorooctowy (1 ml) dodawano kroplami w temperaturze 0°C do roztworu związku 2 (48 mg) w suchym DCM (3 ml). Roztwór mieszano przez 1 godzinę w tej samej temperaturze i przez 1 godzinę w temperaturze pokojowej. Potem rozpuszczalnik usuwano pod próżnią i surowy związek rozpuszczono w AcOEt (5 ml). Wytworzony roztwór przemywano nasyconym roztworem węglanu potasu i wysuszono. Po zatężaniu pod próżnią, surowy [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(S)-piperazyn-1-ylo-piperydyno-1-karboksylowego (18 mg) rozpuszczono w suchym Et₂O (1 ml) a potem traktowano kwasem solnym (1M roztwór w Et₂O - 220 μθ w temperaturze 0°C. Wytworzoną mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 30 minut, potem filtrowano i rozcierano na proszek z n-pentanem, otrzymano tytułowy związek jako białawe ciało stałe (15 mg).

IR (nujol, cm^-1): 1653 (C=O).

NMR (d6-DMSO) : δ (ppm) 7.94 (s, 1H); 7.59 (s, 2H); 7.22 (dd, 1H); 6.89 (dd, 1H); 6.77 (m, 1H); 4.62 (d, 1H); 4.36 (d, 1H); 4.13 (dd, 1H); 3.44 (m, 1H); 3.3 (m, 1H); 2.9 (s, 3H); 2.67 (m, 1H); 2.65 (m, 4H); 2.4 (bm, 4H); 2.34 (s, 3H); 1.86 (bd, 1H); 1.77 (bd, 1H); 1.6 (dq, 1H); 1.34 (q, 1H).

MS (ES/+): m/l = 561 [MH-HCl+].

P r z y k ł a d 10 dichlorowodorek (3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metyloamidu kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(R,S)-(4-metylopiperazyn-1-ylo)-piperydyno-1-karboksylowego

Roztwór związku pośredniego 10 (120 mg) i N-metylopiperazinę (41 μΓ> w suchym 1,2-dichloroetanie (2 ml) i acetonitrylu (2 ml) mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę w atmosferze azotu. Potem dodawano triacetoksyborowodorek sodu (78 mg) i mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez 18 godzin. Roztwór przemywano 5% roztworem kwaśnego węglanu sodu (10 ml) i ekstrahowano DCM (2 x 10 ml). Połączone organiczne ekstrakty przemywano solanką (10 ml), wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (AcOEt/MeOH 1:1), otrzymano [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo)benzylo-metyloamid kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(R,S)-(4-metylopiperazyn-1-ylo)-piperydyno-1-karboksylowego (115 mg Tlc : AcOEt/MeOH 1:1, R = 0,09), który rozpuszczono w suchym Et2O (5 ml) a potem traktowano kwasem solnym (1M roztwór w Et2O - 0,5 ml) i wytworzoną mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez 5 minut. Mieszaninę zatężano pod próżnią do ciała stałego które rozcierano na proszek w Et2O (2 ml), otrzymano tytułowy związek jako białawe ciało stałe (115 mg).

T. top.: 208,9°C.

IR (nujol, cm^-1): 3384 (NH+), 1645 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.9 (s, 1H); 7.7 (s, 1H); 7.59 (s, 1H); 7.4 (s, 1H); 7.24 (t, 1H); 6.95-6.82 (m, 2H); 4.63 (d, 1H); 4.59 (d, 1H); 4.36 (d, 1H); 4.21 (d, 1H); 4.19 (d, 1H); 2.93 (s, 3H); 2.37 (s, 3H); 2.27 (s, 3H); 3.7-1.0 (m, 17H).

MS (ES/+): m/l = 575 [M+H-2HCl]+.

P r z y k ł a d 11

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamid kwasu 4-(R)-(4-cyklopropanoilo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (11a)

PL 203 071 B1

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamid kwasu 4-(S)-(4-cyklopropanoilo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (11b)

Roztwór związku pośredniego 4a (100 mg) i związek pośredni 12 (31 mg) w suchym 1,2-dichloroetanie (5 ml) i acetonitrylu (1 ml) mieszano w temperaturze pokojowej przez 30 minut w atmosferze azotu. Potem dodawano triacetoksyborowodorek sodu (42 mg) i mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez 24 godziny. Roztwór rozcieńczono AcOEt i przemywano wodą. Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (AcOEt /MeOH 9:1), otrzymano:

przykład 11a (2 mg - Tle : AcOEt/MeOH 8:2 R = 0,33), przykład 11b (7 mg - Tle : AcOEt/MeOH 8:2 R = 0.16).

P r z y k ł a d 12 chlorowodorek [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)-etylo]-metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-cyklopropanoilo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego

Roztwór związku z przykładu 11b (7 mg) w suchym Et2O (5 ml) traktowano kwasem solnym (1M roztwór w Et₂O - 40 μ^. Wytworzoną mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez 15 minut, potem zatężano pod próżnią, otrzymano tytułowy związek jako białe ciało stałe (7,2 mg).

IR (nujol, cm^-1): 3395 (NH+), 1644 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 10.13 (bs, 1H); 8.0 (bs, 1H); 7.69 (s, 2H); 7.23 (m, 1H); 6.96 (m, 1H); 6.84 (m, 1H); 5.31 (bq, 1H); 4.44 (bm, 2H); 4.2 (bd, 1H); 3.7-2.9 (bm, 5H); 2.8 (t, 4H); 2.75 (s, 3H); 2.37 (s, 3H); 2.16 (m, 2H); 1.99 (m, 1H); 2.0-1.5 (m, 2H); 1.47 (d, 3H); 0.87 (m, 2H); 0 74 (m, 2H).

MS (ES/+): m/l = 643 [MH-HCl]+.

P r z y k ł a d 13

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 4-(R)-[4-(2-metylopropanoilo)-piperazyn-1-ylo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (13a)

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]-metyloamid kwasu 4-(S)-[4-(2-metylopropanoilo)-piperazyn-1-ylo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (13b)

Roztwór związku pośredniego 4a (100 mg) i związku pośredniego 14 (30 mg) w suchym 1,2-dichloroetanie (5 ml) mieszano w temperaturze pokojowej przez 30 minut w atmosferze azotu. Potem, dodawano triacetoksyborowodorku sodu (42 mg) i mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez 24 godziny. Roztwór rozcieńczono AcOEt i przemywano wodą. Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (AcOEt/MeOH od 9:1 do 8:2), otrzymano:

przykład 13a (15 mg - Tlc : AcOEt/MeOH 8:2 Rf = 0,33), przykład 13b (27,5 mg - Tle : AcOEt/MeOH 8:2 Rf = 0,25).

P r z y k ł a d 14 chlorowodorek [1 -(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)-etylo]-metyloamidu kwasu 4-(S)-[4-(2-metylopropanoilo)-piperazyn-1-ylo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego

Roztwór z przykładu 13b (27,5 mg) w suchym Et₂O (1 ml) traktowano kwasem solnym (1M roztwór w Et₂O 20 - 60 μ^. Wytworzoną mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez 15 minut, potem zatężano pod próżnią. Pozostałość rozcierano na proszek z pentanem, otrzymano tytułowy związek jako białawe ciało stałe (25,8 mg).

IR (nujol, cm^-1): 3395 (NH+), 1641 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 10.37 (bs, 1H); 8.0 (s, 1H); 7.68 (s, 2H); 7.22 (dd, 1H); 6.94 (dd, 1H);

6.83 (bt, 1H); 5.31 (bq, 1H); 4.46 (bm, 1H); 4.18 (bd, 1H); 4.12 (m, 1H); 3.6-3.4 (m, 5H); 3.1-2.7 (m, 5H); 2.73 (s, 3H); 2.36 (s, 3H); 2.18-2.11 (m, 2H); 1.89 (bq, 1H); 1.73 (q, 1H); 1.46 (d, 3H); 0.98 (bs, 6H).

P r z y k ł a d 15 chlorowodorek dimetyloamidu kwasu 4-(S)-[1 -[(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyn-4-ylo]-piperazyno-1-karboksylowego

TEA (74,6 μθ i trifosgen (13,2 mg) dodawano do roztworu z przykładu 17 (50 mg) w bezwodnym DCM (2 ml) w atmosferze azotu. Roztwór mieszano w temperaturze 23°C przez 2 godziny, potem dodawano DIPEA (31,9 μθ i dimetylaminę (2M roztwór w THF - 49 μ^. Mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez 18 godzin, potem wylewano do 1M roztworu kwasu solnego (10 ml) i ekstrahowano AcOEt (2 x 20 ml). Połączone organiczne ekstrakty wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano dimetyloamid kwasu 4-(S)-[1-[(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyn-4-ylo]-piperazyno-1-karboksylowego (60 mg). Roztwór tego związku (60 mg) w suchym Et₂O (1 ml) traktowano kwasem solnym (1M roztwór w Et₂O - 100 μ^. Wytworzoną mieszaPL 203 071 B1 ninę mieszano w temperaturze 23°C przez 15 minut, potem zatężano pod próżnią. Pozostałość rozcierano na proszek z naftą, otrzymano tytułowy związek jako białawe ciało stałe (52 mg).

IR (nujol, cm^-1): 3382 (NH+), 1652 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 10.34 (bs, 1H); 7.95 (s, 1H); 7.59 (s, 2H); 7.26 (m, 1H); 6.94 (dd, 1H);

6.84 (m, 1H); 4.63 (d, 1H); 4.36 (d, 1H); 4.2 (dd, 1H); 3.6-3.4 (m, 5H); 3.4-3.1 (m, 5H); 2.93 (5, 3H); 2.75 (s, 6H); 2.7 (m, 1H); 2.36 (s, 3H); 2.17 (m, 2H); 1.9-1.65 (m, 2H)

MS (ES/+): m/z = 632 [MH-HCl]+.

P r z y k ł a d 16 chlorowodorek metyloamidu kwasu 4-(S)-[1-[(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyn-4-ylo]-piperazyno-1-karboksylowego

TEA (74,6 μΓ> i trifosgen (13,2 mg) dodawano do roztworu z przykładu 17 (50 mg) w bezwodnym DCM (2 ml) w atmosferze azotu. Roztwór mieszano w temperaturze 23°C przez 2 godziny, potem dodawano DIPEA (31,9 μθ i metylaminę (2M roztwór w THF - 49 μ^. Mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez 18 godzin, potem wylewano do 1M roztworu kwasu solnego (10 ml) i ekstrahowano AcOEt (2 x 20 ml). Połączone organiczne ekstrakty wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano metyloamid kwasu 4-(S)-[1-[(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyn-4-ylo]-1-karboksylowego (65,3 mg). Roztwór tego związku (60 mg) w suchym Et2O (1 ml) traktowano kwasem solnym (1M roztwór w Et₂O - 100 μ^. Wytworzoną mieszaninę mieszano w temperaturze 23°C przez 15 minut, potem zatężano pod próżnią. Pozostałość rozcierano na proszek z naftą, otrzymano tytułowy związek jako białe ciało stałe (55 mg).

IR (nujol, cm^-1): 3351 (NH+), 1652 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 10.35 (bs, 1H); 7.95 (s, 1H); 7.59 (s, 2H); 7.25 (m, 1H); 6.94 (dd, 1H);

6.84 (m, 1H); 6.68 (bs, 1H); 4.63 (d, 1H); 4.36 (d, 1H); 4.18 (dd, 1H); 4.0 (m, 1H); 3.6-3.4 (m, 5H); 3.1-2.9 (m, 4H); 2.93 (5, 3H); 2.73 (m, 1H); 2.56 (s, 3H); 2.36 (s, 3H); 2.19 (m, 2H); 1.9 (m, 1H);

1.7 (m, 1H).

MS (ES/+): m/l = 618 [MH-HCl]+.

P r z y k ł a d 17

4-(S)-[1-[(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyn-4-ylo]-piperazyna

TFA (1 ml) dodawano do roztworu związku pośredniego 15b (155 mg) w bezwodnym DCM (5 ml). Roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 godziny, potem zatężano pod próżnią. Pozostałość rozcieńczano nasyconym roztworem węglanu (10 ml) i DCM (2 x 20 ml) i AcOEt (20 ml). Połączone organiczne ekstrakty wysuszono i zatężano pod próżnią, otrzymano tytułowy związek (104 mg) jako olej.

Tlc : AcOEt/MeOH 8:2 Rf = 0,12.

IR (nujol, cm^-1): 1653 (C=O).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 7.94 (s, 1H); 7.59 (s, 2H); 7.22 (dd, 1H); 6.89 (dd, 1H); 6.77 (dt, 1H); 4.62 (d, 1H); 4.36 (d, 1H); 4.13 (dd, 1H); 3.44 (dt, 1H); 3.3 (m, 1H); 2.9 (s, 3H); 2.67 (m, 1H); 2.65 (m, 4H); 2.4 (bm, 4H); 2.34 (s, 3H); 1.86 (bd, 1H); 1.77 (bd, 1H); 1.6 (dq, 1H); 1.34 (q, 1H).

MS (ESI+): m/l = 561 [MH]+.

P r z y k ł a d 18

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamid kwasu 4-(R)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluorofenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (18a)

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamid kwasu 4-(S)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluorofenylo)-piperydyno-1-karboksylowego (18b)

Roztwór związku pośredniego 20a (140 mg), 1-acetylopiperazynę (73 mg) i triacetoksyborowodorek sodu (121 mg) w suchym acetonitrylu (8 ml) mieszano w temperaturze 23°C przez 24 godzin w atmosferze azotu. Potem dodawano dalsze porcje triacetoksyborowodorku sodu (60 mg) i roztwór mieszano przez dalszą 1 godzinę. Roztwór rozcieńczono AcOEt (20 ml) i przemywano nasyconym roztworem kwaśnego węglanu sodu (15 ml) i solanką (10 ml). Organiczną warstwę wysuszono i zatężano pod próżnią do pozostałości, którą oczyszczano przez rzutową chromatografię (AcOEt/MeOH od 9:1 do 8:2), otrzymano:

związek 18a (4 mg) Tlc : AcOEt/MeOH 8:2 Rf = 0,48); związek 18b (20 mg) Tlc : AcOEt/MeOH 8:2 Rf = 0,40).

PL 203 071 B1

P r z y k ł a d 19 chlorowodorek [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)-etylo]metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylopiperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluorofenylo)-piperydyno-1-karboksylowego

Roztwór z przykładu 18b (20 mg) w suchym Et₂O (1 ml) traktowano w temperaturze -8°C kwasem solnym (1M roztwór w Et2O - 0,5 ml). Wytworzoną mieszaninę mieszano w temperaturze 0°C przez 10 minut, potem filtrowano; filtrat rozcierano na proszek z suchym pentanem (2 x 2 ml), otrzymano tytułowy związek jako białe ciało stałe (14,7 mg).

NMR (d6-DMSO): δ (ppm) 10.15 (bs, 1H); 7.91 (s, 1H); 7.68 (s, 2H); 7.26 (m, 2H); 7.01 (m, 2H); 5.28 (q, 1H); 4.4 (bd, 1H); 4.09 (dd, 1H); 3.8-3.4 (m, 5H); 3.8-2.8 (m, 4H); 3.1-2.7 (m, 4H); 2.01 (s, 3H); 2.2-1.8 (m, 4H); 1.47 (d, 3H).

MS (ES/+): m/l = 603 [MH-HCl]+.

Przykłady farmaceutyczne

A kapsułki / tabletki

Składnik aktywny 20,0 mg

Skrobia 1500 2,5 mg

Celuloza mikrokrystaliczna 200,0 mg

Kroskarmeloza sodowa 6,0 mg

Stearynian magnezu 1,5 mg

Składnik aktywny zmieszano z innymi zaróbkami. Mieszankę można użyć do napełniania nią żelatynowych kapsułek lub sprasować w postać tabletek za pomocą odpowiednich stempli. Tabletki można powlekać stosując konwencjonalne techniki i powłoki.

B tabletki
Składnik aktywny	20,0 mg
Laktoza	200,0 mg
Celuloza mikrokrystaliczna	70,0 mg
Povidon	25,0 mg
Kroskarmeloza sodowa	6,0 mg
Stearynian magnezu	1,5 mg
Składniki aktywne wymieszano z laktozą, mikrokrystaliczną celulozą i częścią kroskarmelozy

sodowej. Mieszankę granulowano z powidonem po zdyspergowaniu w odpowiednim rozpuszczalniku (np. wodzie). Granulat, po wysuszeniu z dostosowaniu wymiarów wymieszano z pozostałymi zaróbkami. Mieszankę można prasować stosując odpowiednie stemple a tabletki powlekać konwencjonalnymi technikami i powłokami.

C bolusy

Składnik aktywny 2,0-60,0 mg/ml

Fosforan sodu 1,0-50,0 mg/ml

Woda do zastrzyków 1 ml

Formulację można pakować w szklane ampułki lub fiolki i strzykawki z gumowymi zamknięciami i przykrywkami z plastiku/metalu (tylko fiolki).

D płyny do infuzji

Składnik aktywny 2-60 mg/ml

Roztwór do infuzji (NaCl 0,9% lub 5% dekstrozy) do 100 ml

Formulację można pakować w szklane fiolki lub plastikowe torby.

Powinowactwo związków według wynalazku do receptora NKI określano używając sposobu pomiaru powinowactwa do wiązania receptora NK1 in vitro przez zdolność związków do zastępowania [3H] - substancji P (SP) z ludzkich rekombinantowych receptorów NK1 wyrażanych w komórkowych membranach jajników chomika chińskiego (CHO). Wartości powinowactwa wyrażano jako ujemny logarytm stałej inhibitowania (Ki) zastępowanych ligandów (pKi).

W poniższej tabeli przedstawiono otrzymane wyniki pKi jako wartości średnie z co najmniej dwóch pomiarów dla danego związku według wynalazku:

Przykład	pKi
2	9,36
3	10,29
7a	9,15
7b	10,13

PL 203 071 B1

8	9,68
9	9,93
10	9,94
12	9,91
14	10,00
15	10,34
16	10,36
19	9,38

Zdolność związków według wynalazku do penetracji centralnego układu nerwowego i do wiązania receptorów nK1 można określić stosując model tupania nogami gerbila jak opisany przez Rupniak i Williams, Eur. Jour. of Farmacol., 1994.

Związek podawano doustnie i jedną godzinę później antagonistę NK1 (np. delta-aminowalerylo⁶[Pro⁹, Me-Leu¹⁰]-substancja P (7-11)) (3 pmol w 5 μl icv) wstrzykiwano bezpośrednio do naczyń mózgowych zwierząt. Trwanie tupania nogami do tylu wywołane przez antagonistę NK1 (np. delta-aminowalerylo⁶[Pro⁹, Me-Leu¹⁰]-substancja P (7-11)) zapisywano w sposób ciągły przez 3 minuty odmierzane za pomocą stopera, dawka testowanego związku wymagana do zahamowania w 50% tupania wywoływanego przez antagonistę NK1 (np. delta-aminowalerylo⁶[Pro⁹, Me-Leu¹⁰]-substancja P (7-11)) wyrażona jako mg/kg odnosi się do wartości ID50. Alternatywnie związki mogą być podawane podskórnie albo wewnątrzotrzewnowo.

Reprezentatywne wyniki otrzymane dla związków według wynalazku gdy były podawane doustnie przedstawiono w następującej tabeli:

Nr Przykładu ED50(mg/kg)

0,05

7b 0,19

0,27

Przykłady o numerach 47, 49 i 52 opisane w publikacji patentowej WO 97/16440 wykazały w modelu tupania nogami gerbila brak zdolności aż do 1 mg/kg do penetracji centralnego układu nerwowego przy podawaniu doustnym 4 godziny przed podaniem agonisty NK1 (na przykład deltaaminowalerylo⁶[Pro⁹, Mew-Leu¹⁰] - substancja P (7-11)) (3 pmoli w 5 μl icv).

Nie stwierdzono żadnych ujemnych efektów gdy związki według wynalazku były podawane gerbilom w farmakologicznie aktywnej dawce.

Claims (12)

1. Pochodna piperydyny o wzorze (I) w którym

R oznacza atom chlorowca lub grupę C1-4 alkilową;

R1 oznacza grupę C1-4 alkilową;

R2 oznacza atom wodoru lub grupę C1-4 alkilową;

R3 oznacza atom wodoru lub grupę C1-4 alkilową;

R4 oznacza grupę trifluorometyIową;

R5 oznacza atom wodoru, grupę C1-4 alkilową lub grupę C(O)R6;

R6 oznacza grupę C1-4 alkilową, C3-7 cykloalkilową, NH(C1-4 alkilową) lub grupę N(C1-4 alkilową)2;

PL 203 071 B1 m oznacza zero lub liczbę całkowitą od 1 do 3; n oznacza liczbę całkowitą od 1 do 3; i jej farmaceutycznie dopuszczalne sole.

2. Związek według zastrz. 1 w którym atom węgla w pozycji 2- w pierścieniu piperydyny jest w konfiguracji β.

3. Związek według zastrz. 1 albo 2, w którym m oznacza 1 lub 2, każdy podstawnik R oznacza niezależnie atom chlorowca lub grupę C1-4 alkilową w pozycji 2- i/lub w pozycji 4- pierścienia fenylowego.

4. Związek według dowolnego z zastrz. 1 do 3 w którym n oznacza 2 i grupy R4 znajdują się z pozycjach 3- i 5- pierścienia fenylowego.

5. Związek według dowolnego z zastrz. 1 do 4 w którym każdy podstawnik R jest niezależnie wybrany z chlorowca lub grupy metylowej w pozycjach 2- i/lub 4- pierścienia fenylowego, grupy R4 są w pozycjach 3- i 5-, R1 oznacza grupę metylową, R2 i R3 oznaczają niezależnie atom wodoru lub grupę metylową i R5 oznacza grupę metylową, izopropylową, lub grupę C(O) cyklopropylową, grupę C(O)CH3, grupę C(O)NHCH3 lub grupę C(O)N(CH3)2, m oznacza 1 lub 2 i n oznacza 2.

6. Związek według zastrz. 1, wybrany spośród:

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(R)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego;

(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)metyloamidu kwasu 4-(R)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(R,S)-(4-metylo-piperazyn-1-ylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(S)-piperazyn-1-ylo)piperydyno-1-karboksylowego;

(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)metyloamidu kwasu 2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-4-(R,S)-(4-metylo-piperazyn-1-ylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-cyklopropanoilo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(R)-(4-cyklopropanoilo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(S)-[4-(2-metylopropanoilo)-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4 fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(R)-[4-(2-metylo-propanoilo)piperazyn-1-ylo]-2-(R)-(4 fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

dimetyloamidu kwasu 4-(S)-[1-[(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyn-4-ylo]-piperazyno-1-karboksylowego;

metyloamidu kwasu 4-(S)-[1-[(3,5-bis-trifluorometylobenzylo)metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)-piperydyn-4-ylo]-piperazyno-1-karboksylowego;

4-(S)-[1-[(3,5-bis-trifluorometylo-benzylo)-metylokarbamoilo]-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyn-4-ylo]-piperazyna;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego;

[1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylo-fenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(R)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-fenylo)-piperydyno-1-karboksylowego;

i ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.

7. Związek według zastrz. 1, którym jest metanosulfonian [1-(R)-(3,5-bis-trifluorometylofenylo)etylo]metyloamidu kwasu 4-(S)-(4-acetylo-piperazyn-1-ylo)-2-(R)-(4-fluoro-2-metylo-fenylo)piperydyno-1-karboksylowego.

8. Pochodna piperydyny według dowolnego z zastrz. 1 do 7 do stosowania jako lek.

9. Zastosowanie pochodnej piperydyny jak określona w dowolnym z zastrz. 1 do 7, do wytwarzania leku do stosowania w leczeniu stanów w których pośredniczą tachikininy, w tym substancja P i inne neurokininy, w szczególności wymiotów, niepokojów, depresji i zaburzeń snu.

PL 203 071 B1

10. Zastosowanie pochodnej piperydyny jak określona w dowolnym z zastrz. 1 do 7, do stosowania w leczeniu stanów w których pośredniczą tachikininy, w tym substancja P i inne neurokininy, w szczególności wymiotów, niepokojów, depresji i zaburzeń snu.

11. Farmaceutyczna kompozycja zawierająca pochodną piperydyny jak określona w dowolnym z zastrz.1 do 7, w mieszaninie z jednym lub więcej niż jednym farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub środkiem pomocniczym.

12. Sposób wytwarzania pochodnej piperydyny jak określona w dowolnym z zastrz. 1 do 7, znamienny tym, że obejmuje redukcyjne N-alkilowanie związku o wzorze (II), piperazyną (III) w obecności środka redukującego metal, jak borowodorek sodu albo triacetoksyborowodorek sodu, a potem gdy to konieczne lub pożądane jeden lub więcej z następujących etapów

i) izolowanie związku w postaci jego soli;

ii) wydzielanie związku o wzorze (I) lub jego pochodnej lub jego enancjomerów.