PL201172B1 - Pd-Bakteriofeoforbid, sposób jego wytwarzania, kompozycja farmaceutyczna zawierająca go i jego zastosowanie - Google Patents

Pd-Bakteriofeoforbid, sposób jego wytwarzania, kompozycja farmaceutyczna zawierająca go i jego zastosowanie

Info

Publication number
PL201172B1
PL201172B1 PL348201A PL34820199A PL201172B1 PL 201172 B1 PL201172 B1 PL 201172B1 PL 348201 A PL348201 A PL 348201A PL 34820199 A PL34820199 A PL 34820199A PL 201172 B1 PL201172 B1 PL 201172B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
bpheid
cells
pdt
tumor
compound
Prior art date
Application number
PL348201A
Other languages
English (en)
Other versions
PL348201A1 (en
Inventor
Avigdor Scherz
Yoram Salomon
Alexander Brandis
Hugo Scheer
Original Assignee
Yeda Res & Dev
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Yeda Res & Dev filed Critical Yeda Res & Dev
Publication of PL348201A1 publication Critical patent/PL348201A1/xx
Publication of PL201172B1 publication Critical patent/PL201172B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D487/00Heterocyclic compounds containing nitrogen atoms as the only ring hetero atoms in the condensed system, not provided for by groups C07D451/00 - C07D477/00
    • C07D487/22Heterocyclic compounds containing nitrogen atoms as the only ring hetero atoms in the condensed system, not provided for by groups C07D451/00 - C07D477/00 in which the condensed system contains four or more hetero rings
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K41/00Medicinal preparations obtained by treating materials with wave energy or particle radiation ; Therapies using these preparations
    • A61K41/0057Photodynamic therapy with a photosensitizer, i.e. agent able to produce reactive oxygen species upon exposure to light or radiation, e.g. UV or visible light; photocleavage of nucleic acids with an agent
    • A61K41/0071PDT with porphyrins having exactly 20 ring atoms, i.e. based on the non-expanded tetrapyrrolic ring system, e.g. bacteriochlorin, chlorin-e6, or phthalocyanines
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P29/00Non-central analgesic, antipyretic or antiinflammatory agents, e.g. antirheumatic agents; Non-steroidal antiinflammatory drugs [NSAID]
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/04Antibacterial agents
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/10Antimycotics
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/12Antivirals
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P33/00Antiparasitic agents
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00Antineoplastic agents
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00Antineoplastic agents
    • A61P35/04Antineoplastic agents specific for metastasis
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D491/00Heterocyclic compounds containing in the condensed ring system both one or more rings having oxygen atoms as the only ring hetero atoms and one or more rings having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by groups C07D451/00 - C07D459/00, C07D463/00, C07D477/00 or C07D489/00
    • C07D491/22Heterocyclic compounds containing in the condensed ring system both one or more rings having oxygen atoms as the only ring hetero atoms and one or more rings having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by groups C07D451/00 - C07D459/00, C07D463/00, C07D477/00 or C07D489/00 in which the condensed system contains four or more hetero rings

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Oncology (AREA)
  • Communicable Diseases (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • Tropical Medicine & Parasitology (AREA)
  • Rheumatology (AREA)
  • Pain & Pain Management (AREA)
  • Virology (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Organic Low-Molecular-Weight Compounds And Preparation Thereof (AREA)
  • Nitrogen Condensed Heterocyclic Rings (AREA)
  • Plural Heterocyclic Compounds (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
  • Low-Molecular Organic Synthesis Reactions Using Catalysts (AREA)
  • Medicinal Preparation (AREA)
  • Preparation Of Compounds By Using Micro-Organisms (AREA)
  • Acyclic And Carbocyclic Compounds In Medicinal Compositions (AREA)

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest Pd-Bak- teriofeoforbid (Pd-BPheid) o wzorze i jego optyczna konfiguracja. Ponadto przedmiotem wynalazku jest kompozycja zawieraj aca Pd-Pb- heid oraz sposoby jego wytwarzania i zastoso- wanie Pd-Pbheid do wytwarzania kompozycji farmaceutycznych przydatnych w fotodyna- micznej terapii (PDT) nowotworów oraz w zabi- janiu ex vivo bakterii, wirusów, paso zytów i grzybów. PL PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 201172 (21) Numer zgłoszenia: 348201 (13) B1 (22) Data zgłoszenia: 09.12.1999 (51) Int.Cl.
C07D 487/22 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: A61K 31/40 (2006.01)
09.12.1999, PCT/IL99/00673 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:
15.06.2000, WO00/33833 PCT Gazette nr 24/00
Pd-Bakteriofeoforbid, sposób jego wytwarzania, kompozycja farmaceutyczna zawierająca go i jego zastosowanie
(73) Uprawniony z patentu:
(30) Pierwszeństwo: YEDA RESEARCH AND DEVELOPMENT CO. LTD.,Rehovot,IL
09.12.1998,EP,98403110.4 (72) Twórca(y) wynalazku:
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 06.05.2002 BUP 10/02 Avigdor Scherz,Rehovot,IL Yoram Salomon,Rehovot,IL Alexander Brandis,Rehovot,IL Hugo Scheer,Blonhofen,DE
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:
31.03.2009 WUP 03/09 (74) Pełnomocnik:
Iwona Skulimowska-Makówka, POLSERVICE, Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp. z o.o.
(57) Przedmiotem wynalazku jest Pd-Bakteriofeoforbid (Pd-BPheid) o wzorze i jego optyczna konfiguracja. Ponadto przedmiotem wynalazku jest kompozycja zawierająca Pd-Pbheid oraz sposoby jego wytwarzania i zastosowanie Pd-Pbheid do wytwarzania kompozycji farmaceutycznych przydatnych w fotodynamicznej terapii (PDT) nowotworów oraz w zabijaniu ex vivo bakterii, wirusów, pasożytów i grzybów.
PL 201 172 B1
Opis wynalazku
Dziedzina wynalazku
Przedmiotem niniejszego wynalazku jest podstawiona palladem pochodna bakteriochlorofilu tj. Pd-Bakteriofeoforbid, sposób jego wytwarzania i zawierająca go kompozycja farmaceutyczna, jak też jego zastosowanie do wytwarzania środka leczniczego stosowanego w dziedzinie fotodynamicznej terapii nowotworów (PDT) i diagnostyki fotodynamicznej ex vivo i in vitro fotodynamicznego zabijania wirusów i drobnoustrojów.
Definicje i skróty
BChl = bakteriochlorofil a (zawierająca Mg 7,8,17,18-tetrahydroporfiryna mająca grupę fitylową lub geranylogeranyIową w pozycji 173, grupę COOCH3 w pozycji 132, atom H w pozycji 132, grupę acetylową w pozycji 3 i grupę etylową w pozycji 8).
BChlide = bakteriochlorofilid a (C-172 - wolny kwas karboksylowy pochodzący z BChl a).
BPhe = bakteriofeofityna a (BChl, w której centralny atom Mg zastąpiono dwoma atomami H).
BPheid = bakteriofeoforbid a (C-172 - wolny kwas karboksylowy pochodzący z BPhe).
Pd-BPheid = Pd-bakteriofeoforbid a (C-172 - wolny kwas karboksylowy pochodzący z BPhe mający centralny atom Pd, grupę COOCH3 w pozycji 132, atom H w pozycji 132, grupę acetylową w pozycji 3 i grupę etylową w pozycji 8).
W opisie stosuje się numerację IUPAC pochodnych bakteriochlorofilu. Stosują c tę nomenklaturę, naturalne bakteriochlorofile mają dwa estry kwasów karboksylowych w pozycjach 132 i 172, jednakże są estryfikowane w pozycjach 133 i 173.
Tło wynalazku
Zwiększa się zainteresowanie wykorzystaniem fotosensybilizatorów w leczeniu raka. Zgodnie z tą techniką znaną jako terapia fotodynamiczna (PDT), sensybilizatory podaje się np. do guza i in situ fotosensybilizacją wytwarza związki, które zatruwają złośliwe komórek.
Terapia fotodynamiczna z użyciem porfiryn i pokrewnych związków ma obecnie, dość długą historię. Wczesne prace, w latach czterdziestych, wykazały, że porfirynę można zmusić do fluorescencji w naświetlonej tkance rakowej. Porfiryny, okazało się, gromadzą się w tych tkankach i były w stanie absorbować światło in situ, dostarczając środków do wyrywania raka przez zlokalizowanie fluorescencji. Szeroko stosowanym preparatem we wczesnych etapach fotodynamicznej terapii dla wykrywania i leczenia była surowa pochodna hematoporfiryny, także nazywana pochodną hematoporfiryny, HpD, lub pochodną Lipsona wytwarzaną jak opisuje Lipson i wsp. w J. Natl Cancer Inst. (1961) 26: 1-8. Dokonano wielu badań z użyciem tego preparatu, i Dougherty i wsp. opisali zastosowanie tej pochodnej w leczeniu złośliwych guzów (Cancer Res. (1978) 38: 2628-2635; J. Natl Cancer Inst. (1979) 62: 231-237).
Dougherty i wsp. wytworzyli bardziej skuteczną postać pochodnej hematoporfiryny, która zawiera część HpD mającą łączną masę > 10 kD. Ta postać leku przydatna w terapii fotodynamicznej jest przedmiotem opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4649151, jest dostępna w handlu, i jest w próbach klinicznych.
Ogólne zasady stosowania absorbujących światło związków, szczególnie tych pokrewnych porfirynie, ustalono już jako terapię nowotworów, przy podawaniu układowym. Różnica zdolności tych preparatów do niszczenia raka, w odróżnieniu od normalnej tkanki, jest spowodowana efektem samokierującym tych preparatów do niepożądanych komórek, (patrz, np., Dougherty, T. J., i in., Cancer: Principes and Practice of Oncology (1982), red. V. T. de Vita, Jr., i in., str. 1836-1844.). Starano się polepszyć zdolność samokierującą przez sprzężenie pochodnej hematoporfiryny z przeciwciałami (patrz, np., Mew, D. i in., J Immunol. (1983) 130: 1473-1477.). Mechanizm działania tych leków przy zabijaniu komórek wydaje się dotyczyć wytwarzania atomowego tlenu przy naświetlaniu (Weishaupt,
K. R., i in., Cancer Research (1976) str. 2326-2329).
Zastosowanie pochodnej hematoporfiryny lub jej czynnych składników w terapii chorób skóry przy miejscowym podawaniu opisano także w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4753958. Ponadto, leki zastosowano do sterylizacji biologicznych próbek zawierających infekujące organizmy, takie jak bakterie i wirusy (Matthews, J. L., i in., Transfusion (1988): 81-83). W tym celu stosowano także różne inne związki fotosensybilizujące, jak opisano, np., w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4727027.
Ogólnie, sposoby stosowania uczulaczy na promieniowanie różnych struktur dla selektywnego uszkadzania działania biologicznych substratów in vivo i in vitro są znane w dziedzinie. Związki przyPL 201 172 B1 datne w tych procedurach muszą mieć różne powinowactwo do docelowego uszkadzanego lub niszczonego biologicznego substratu i muszą być zdolne do absorbowania światła, tak że naświetlony lek staje się aktywny w taki sposób, że wykazuje zgubne działanie na sąsiadujące kompozycje i substancje.
Ponieważ zawsze jest pożądana optymalizacja działania terapeutycznego i diagnostycznego, szukano odmian leków porfirynowych tradycyjnie stosowanych w leczeniu i diagnozowaniu. Proponowano wiele ogólnych klas fotosensybilizatorów, w tym ftalocyjaniny, spokrewnione z psoralenem związki, oraz ogólnie multicykliczne związki z układami rezonansowymi. Najbardziej podobne do związków ujawnionych w wynalazku są różne feoforbidowe pochodne, których zastosowanie w terapii fotodynamicznej opisano w zgłoszeniu EPO nr 220686 Nihon Metaphysics Company; etylenodiaminowe pochodne feoforbidu stosowane w tym celu, opisane w japońskim zgłoszeniu patentowym nr J85/000981 Tama Seikayaku, K. K., i japońskim zgłoszeniu patentowym nr J88/004805, które dotyczy bezpośrednio 10-hydroksyfeoforbidu-a. Ponadto, Beems, E. M., i in., w Photochemistry and Photobiology (1987) 46: 639-643 ujawnia zastosowanie jako fotosensybilizatorów dwu pochodnych bakterio-chlorofilu-a - bakteriochlorofiliny-a (także znanej jako bakteriofeoforbid-a, której brak pochodnej alkoholu fitylowego w bakteriochlorofilu-a) i bakteriochloryny-a (której brak zarówno grupy fitylowej jak i jonu Mg). Ci autorzy kierują uwagę na te pochodne jako korzystne na podstawie ich polepszonej rozpuszczalności w wodzie w porównaniu z bakteriochlorofilem-a.
Europejski opis patentowy nr EP 584552 i publikacja WO 97/19081, obie Yeda Research i Development Co. Ltd., opisują pochodne chlorofilu i bakteriochlorofilu i ich zastosowanie jako ś rodków PDT, oraz metalowane bakteriochlorofile i ich wytwarzanie przez transmetalację odpowiednich pochodnych Cd-BChl.
Pozostaje nadal problem znalezienia odpowiednich fotosensybilizatorów przydatnych w terapii i diagnostyce fotodynamicznej, które są optymalne dla konkretnych celów i konkretnych kontekstów. Tak więc przedmiotem wynalazku jest dodatkowa grupa fotosensybilizujących związków, która staje się częścią zestawu kandydatów do stosowania w specyficznych sytuacjach terapeutycznych i diagnostycznych.
Streszczenie wynalazku
Stwierdzono obecnie, według niniejszego wynalazku, że związek o wzorze i konfiguracji absolutnej jak wskazano poniżej, w którym grupa -OH znajduje się w pozycji 173 jest podstawnikiem zdolnym do ułatwiania skutecznego transferu przez osocze i penetracji błony komórkowej, jest przydatny jako środek PDT i daje korzyści z polepszonej rozpuszczalności, trwałości i/lub skuteczności, w porównaniu ze znanymi związkami.
Przedmiotem wynalazku jest więc związek o wzorze:
oznaczany jako Pd-Bakteriofeoforbid (Pd-BPheid).
Ponadto, przedmiotem niniejszego wynalazku są procesy wytwarzania powyższych nowych związków.
Wynalazek dotyczy sposobu wywoływania osłabienia lub zniszczenia docelowego biologicznego substratu, który to sposób obejmuje potraktowanie docelowego substratu ilością związku Pd-Bpheid skuteczną do fotouczulenia substratu, następnie naświetlenie docelowego substratu promieniowaniem o długości fali absorbowanej przez związek przez czas skuteczny do osłabienia lub zniszczenia substratu.
Przedmiotem wynalazku są również kompozycje farmaceutyczne zawierające Pd-BPheid jako składnik czynny, razem z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem. Kompozycje są stosowane
PL 201 172 B1 w terapii i diagnostyce fotodynamicznej in vivo nowotworów i do zabijania komórek, wirusów i bakterii, pasożytów i grzybów w próbkach i w żywych tkankach dobrze znanymi technikami fotodynamicznymi.
Ponadto przedmiotem wynalazku jest zastosowanie Pd-BPheid do wytwarzania kompozycji farmaceutycznej przydatnej w terapii fotodynamicznej (PDT), korzystnie terapii fotodynamicznej (PDT) nowotworów.
Przedmiotem wynalazku jest ponadto zastosowanie Pd-BPheid do wytwarzania kompozycji przydatnych w diagnostyce i zabijaniu ex vivo bakterii, pasożytów, wirusów i grzybów.
Krótki opis rysunków
Fig. 1 ilustruje widmo absorpcji optycznej Pd-BPheid w mieszaninie acetonu i metanolu/bufor fosforanu K.
Fig. 2 i 3 ilustrują, odpowiednio, niskiej i wysokiej rozdzielczości widma masowe Pd-BPheid metodą Fast Atom Bombardement (FAB-MS).
Fig. 4 pokazuje zależne od czasu zmiany morfologiczne komórek A431 z Pd-BPheid lub BChl-SerOMe po PDT [na figurach, Bchl-Ser oznacza BChl-SerOMe, ester metylowy serylu BChl].
Fig. 5 pokazuje fototoksyczność Pd-BPheid i BChl-SerOMe testowane na komórkach ECV-304.
Fig. 6 pokazuje fototoksyczność Pd-BPheid i estru etylowego Pd-BPheid na hodowanych mysich komórkach czerniaka M2R. (A) pigmenty rozpuszczono w 95% etanolu i następnie rozcieńczono do wskazanych stężeń w pożywce kultury + 10% surowicy do 1% etanolu. (B) pigmenty rozpuszczono bezpośrednio w pożywce kultury + 10% surowicy.
Fig. 7 pokazuje fototoksyczność Pd-BPheid na kulturze komórkach mysiego czerniaka M2R i ludzkiego raka okrężnicy H29.
Fig. 8 pokazuje PDT mysiego czerniaka M2R z Pd-BPheid (2,5 mg/kg) rozpuszczonym w Cremophor i rozcieńczonym roztworem soli.
Fig. 9 pokazuje PDT mysiego czerniaka M2R z Pd-BPheid (2,5 mg/kg) rozpuszczonym w roztworze soli i rozcieńczonym Cremophor.
Fig. 10 ilustruje leczenie pierwotnych nowotworów gleju C6 po PDT Pd-BPheid lub Pd-BPheid-SerOMe (na figurze, Pd-Bchl-Ser).
Fig. 11 pokazuje pojawianie się przerzutów glejaka C6 u nagich myszy CD1 po zabiegu (amputacji) lub po PDT Pd-BPheid lub Pd-BPheid-SerOMe (na figurze, Pd-Bchl-Ser).
Szczegółowy opis wynalazku
W korzystnej odmianie, związki według wynalazku mają następujący wzór z optyczną konfiguracją jak poniżej:
η
HO
Ο w którym atomy węgla ponumerowane 7, 8, 17 i 18 są asymetrycznymi atomami węgla.
W obecności tlenu lub powietrza w warunkach otoczenia i pod działaniem światła, może zajść utlenianie powyższych wiązań C7-C8 i C17-C18, dając związki z podwójnymi wiązaniami w tych pozycjach C7-C8 i C17-C18.
Jeden z procesów wytwarzania związku według wynalazku obejmuje co najmniej etapy:
a) połączoną demetalację i hydrolizę bakteriochlorofilu (Bchla) z wytworzeniem bakteriofeoforbidu (BPheid), korzystnie wobec kwasu trifluorooctowego; i
b) włączenie Pd z reagentu Pd do związku otrzymanego w (a), otrzymując Pd-BPheid.
Inny proces wytwarzania Pd-BPheid obejmuje co najmniej etapy:
a) enzymatycznej hydrolizy bakteriochlorofilu (Bchl) z wytworzeniem Bchlide; b) kwasowej demetalacji Bchlide z etapu a) małą ilością kwasu octowego; i
PL 201 172 B1
c) włączenie Pd z reagentu Pd do związku otrzymanego w b) otrzymując Pd-BPheid.
W powyższych procesach wytwarzania związków Pd-BPheid reagent Pd może być dowolnym dogodnym reaktywnym związkiem dającym Pd w takich strukturach, jak, np., octan Pd i chlorek Pd.
Wynalazek obejmuje ponadto farmaceutycznie dopuszczalne sole Pd-BPheid. Sole można wytwarzać sposobami dobrze znanymi w dziedzinie, takimi jak w reakcji wolnego kwasu lub jego soli z nieorganicznymi lub organicznymi reagentami, takimi jak, mi ę dzy innymi, NaOH, KOH, odpowiednie sole wapnia lub magnezu, LiOH, NH4OH, wodorotlenek tetraalkiloamoniowy, np. wodorotlenek tetraetyloamoniowy, lub N-metyloglukamina, glutamina i trietanoloamina.
Związek według wynalazku może mieć zastosowanie w terapii i diagnostyce fotodynamicznej wobec docelowych biologicznych substratów. Przez docelowy biologiczny substrat rozumie się dowolne komórki, wirusy lub tkanki, które są niepożądane w środowisku, w którym stosuje się terapię lub inne działanie korekcyjne, takie jak sterylizacja, lub miejsce, które powinno być znane w środowisku, do którego stosuje się diagnozę.
Według niniejszego wynalazku, lek wstrzykuje się pacjentowi i pozwala się mu osiągnąć optymalne stężenie w docelowym substracie. Następnie docelowy substrat wystawia się na działanie promieniowania przy długości fali odpowiedniej do widma absorpcji podawanego związku. Wpływ związku można polepszyć przez towarzyszący wzrost temperatury docelowego substratu.
Do stosowania według wynalazku, Pd-BPheid komponuje się stosując konwencjonalne zaróbki zgodnie z zamierzanym zastosowaniem. Przy układowym podawaniu, ogólnie, stosuje się buforowane wodne kompozycje, z dostateczną ilością nietoksycznego detergentu dla solubilizacji związku czynnego. Ponieważ Pd-BPheid jest niezbyt rozpuszczalne w wodzie, można zastosować solubilizującą ilość takiego detergentu.
Odpowiednie nietoksyczne detergenty obejmują między innymi Tween-80, różne sole żółciowe, takie jak glicholan sodu, różne analogi soli żółciowych, takie jak fusydany. Alternatywne kompozycje wykorzystują nośniki liposomowe. Roztwór jest buforowany na pożądanym pH z użyciem konwencjonalnych buforów, takich jak roztwór Hanka, roztwór Ringera lub bufor fosforanowy. Można także włączać inne składniki, które nie wpływają na aktywność leku, takie jak stabilizujące ilości białek, np., albuminy osocza, lub lipoproteiny o niskiej gęstości lub wysokiej gęstości (odpowiednio LDL i HDL).
Preparaty układowe można podawać przez iniekcję, taką jak iniekcja dożylna (i.v.), dootrzewnowa (i.p.), domięśniowa, lub podskórna (s.c.), lub można je podawać technikami przezbłonowymi lub przezskórnymi. Preparaty odpowiednie do przezskórnego lub przezbłonowego podawania obejmują płyny rozpylane i czopki zawierające środki penetrujące, które mogą często być detergentami opisanymi powyżej.
Dla miejscowego lokalnego podawania, preparat może także zawierać środek penetrujący i ma postać maści, balsamu, mazidła, kremu lub oleju.
Odpowiednie preparaty do układowego i zlokalizowanego miejscowego podawania można znaleźć w Remington's Pharmaceutical Sciences, ostatnie wydanie, Mack Publishing Co., Easton, PA.
Do stosowania ex vivo do traktowania, np., krwi lub osocza do transfuzji lub preparatyki produktów z krwi, nie trzeba specjalnego preparatu, lecz związek według wynalazku rozpuszcza się w odpowiednim zgodnym rozpuszczalniku i miesza z płynem biologicznym w odpowiednim stężeniu, typowo rzędu 1-100 μg/ml przed naświetleniem.
Do fotodynamicznych terapeutycznych i diagnostycznych zastosowań, odpowiednie zakresy dawkowania będą się wahać zgodnie ze sposobem stosowania i doborem związku, jak też naturą stanu leczonego lub diagnozowanego. Jednakże ogólnie, odpowiednie dawki są rzędu 0,01 do 50 mg/kg masy ciała, korzystnie 0,1 do 10 mg/kg. Do miejscowego podawania, stosuje się typowe ilości rzędu łącznie 5-100 mg.
Ogólne procedury fotodynamicznej terapii ex vivo są analogiczne do opisanych przez Matthewsa, J. L., i in., Transfusion (supra).
W skrócie, do układowego podawania, odczekuje się odpowiedni czas po podaniu, typowo od kilku minut do dwu dni, w celu zapewnienia optymalnego stężenia związków według wynalazku w docelowym biologicznym substracie. Ogólnie, ten substrat będzie naczyniami nowotworu, komórkami nowotworu lub dowolnym innym składnikiem nowotworu, a lokalizację związku można monitorować mierząc optyczną absorpcję docelowej tkanki w porównaniu z tłem. Po zakończeniu optymalizacji docelowy biologiczny substrat naświetla się odpowiednim pasmem promieniowania, w zakresie 740-800 nm, lub 500-600 nm lub 700-900 nm z natężeniem 5-750 mW/cm2, i łączną dawką energii 100-1000 J/cm2.
Dla miejscowej terapii lokalizacja jest natychmiastowa, a odpowiednie naświetlanie można wykonać później. Przy traktowaniu płynów biologicznych ex vivo, napromieniowanie stosuje się po opty6
PL 201 172 B1 malnym związaniu/poborze przez docelową tkankę. Gęstość promieniowania jest rzędu 1-10 J/cm2 Ponieważ penetracja tkanki nie jest wymagana, można stosować niższą łączną energię.
Kompozycje według wynalazku obejmują Pd-BPheid jak zdefiniowano powyżej, wraz z fizjologicznie dopuszczalnym nośnikiem. Te kompozycje mogą być w postaci roztworu, emulsji lipidowej lub żelu lub w postaci liposomów lub nanocząstek. Odpowiedni nośnik dobiera się tak, aby pozwolić na optymalizację stężenia związku według wynalazku na docelowym substracie. Przykładami takich nośników, między innymi, są monooleinian polioksyetyleno (20) sorbitolu (Polysorbate 80 lub Tween 80™, poli(glikol etylenowy), np. PEG400, polioksyetylowany olej rycynowy (Cremophor EL™), glikol propylenowy, etanol, olejek bazyliowy, sole żółciowe i analogi soli żółciowych oraz ich mieszaniny. Liposomowe preparaty mogą być oparte, np., na dimirystoilofosfatydylocholinie lub fosfatydyloglicerynie. Nośnik może także obejmować dipalmitoilofosfatydylocholinę.
Gdy stosuje się nanocząstki, mogą one być w postaci powlekanych PEG nanocząstki poli(kwasu mlekowego). W postaci emulsji lipidowych zwykle stosuje się niskiej gęstości lipoproteidy i triglicerydy.
W kompozycji według wynalazku związek (związki) według wynalazku znajdują się w ilości 0,01 do 20%, korzystnie 0,05% do 5% wagowych względem całej masy kompozycji.
Wynalazek zilustrowano poniżej następującymi nie ograniczającymi przykładami.
PRZYKŁADY
P r z y k ł a d 1. Wytwarzanie Pd-BPheid
Pd-BPheid wytworzono z BChla w następującej 3-etapowej procedurze.
(a) Wydzielanie bakteriochlorofilu a (BChla)
BChla ekstrahowano z liofilizowanej bakterii Rhodovolum sulfidophilum jak następuje:
Liofilizowane komórki (100 g) zmielono na proszek, przemyto 5 razy łącznie 1250 ml acetonu dla częściowego wymycia karotenoidów, mieszaninę przesączono i BChla ekstrahowano z substancji stał ej absolutnym metanolem (~1200 ml, 4-5 filtracji). Po przesą czeniu, ciemny niebiesko-zielony roztwór częściowo odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem, zatężony roztwór (~500 ml) ekstrahowano 2-3 razy eterem naftowym (temperatura wrzenia 80-100°C, ~1300 ml) dla dalszego usunięcia karotenoidów, i fazę eteru naftowego ekstrahowano dwukrotnie metanolem (>550 ml). Tę fazę następnie odrzucono, połączoną metanolową fazę odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem, i niebiesko-zieloną pozostałość rozpuszczono ponownie w metanolu-acetonie (1:3, objętościowo) i wprowadzono na kolumnę DEAE-Sepharose (3 x 10 cm) zrównoważoną metanolem-acetonem (1:3, objętościowo). BChla eluowano metanolem-acetonem (1:3, objętościowo), mieszaninę metanol-aceton odparowano i suchy Bchla rozpuszczono ponownie w dokładnej objętości (do widma absorpcji) eteru i przesączono przez watę dla pozbycia się rozpuszczonej substancji z kolumny. Po końcowym odparowaniu stały pigment przechowywano pod argonem w ciemnoś ci w temperaturze -20°C. Wydajność ekstrakcji: okoł o 700 mg BChla na 100 g liofilizowanych komórek.
Kolumnę DEAE-Sepharose przygotowano jak opisano wcześniej (Omata i Murata, 1983, Wytwarzanie chlorofilu a, chlorofilu b i bakteriochlorofilu a metodą kolumnowej chromatografii z DEAE-Sepharose C1-6B i Sepharose C1-6B, Plant Cell Physiol., tom 24, str. 1093-1100). Dokładniej, DEAE-Sepharose przemyto destylowaną wodą i następnie przekształcono w formę octanową zawieszając go w 1M buforze octanu sodu (pH = 7). Zawiesinę przemyto 3 razy acetonem i na koniec zawieszono w metanolu-acetonie (1:3, objętościowo) do przechowywania w temperaturze 5°C.
(b) Wytwarzanie bakteriofeoforbidu (BPheid)
Surowy ekstrakt Bchla otrzymany w (a) (około 100 mg Bchla zawierającego resztki karotenoidów) rozpuszczono w 80% wodnym roztworze kwasu trifluorooctowego (około 15 ml), przez który barbotowano azot przez 10 minut. Roztwór mieszano w temperaturze otoczenia przez 2 godziny. Następnie mieszaninę reakcyjną wylano do wody (250 ml) i ekstrahowano chloroformem. Ekstrakt przemyto dwukrotnie wodą i osuszono nad bezwodnym Na2SO4. Po odparowaniu rozpuszczalnika pozostałość poddano chromatografii na krzemionce (kolumn 3 cm x 15 cm, Kieselgel 60, Merck) i eluowano metanolem w chloroformie z krokowym gradientem: 2%, 5%, 10%, 15%. Na początku wymyto karotenoidy i małą ilość bakteriofeofityny, następnie eluowano allobakteriofeofitynę i karotenoidy. Przy 10% metanolu w chloroformie zaczęto zbierać produkt monitorując metodą TLC (Kieselgel, chloroform-metanol, 9:1). Produkt (60 mg) odparowano, a pozostałość rozpuszczono w CHCl3 przesączono przez membranę UltraPore dla usunięcia reszty krzemionki, która mogłaby spowodować utlenianie.
PL 201 172 B1 (c) Wprowadzenie palladu do bakteriofeoforbidu (Bpheid)
BPheid (100 mg) otrzymany w (b) i octan Pd (80 mg) rozpuszczono w dichlorometanie (10 ml) i dodano do zawiesiny 25 mg askorbinianiu sodu w 50 ml metanolu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w zamknię tej kolbie w temperaturze pokojowej i próbki mieszaniny reakcyjnej pobierano co 15-20 minut i notowano ich optyczną absorpcję. Po około 4 godzinach większość absorpcji BPheid przy 357 nm zastąpiła absorpcję Pd-BPheid przy 330 i 390 nm.
Mieszaninę reakcyjną przeniesiono do roztworu chloroform/woda (200 ml; 50:50 objętościowo) i wytrząsano w rozdzielaczu. Fazę organiczną zebrano, przemyto wodą, osuszono nad bezwodnym chlorkiem sodu i odparowano. Osuszoną substancję dodano do 80 mg octanu Pd i powtórzono kroki jak powyżej, aż resztowa absorpcja przy 357 nm całkowicie zanikła i stosunek pomiędzy absorpcją przy 765 nm (pik najbardziej czerwonego przejścia) i maksimum absorpcji przy 330 nm osiągnęło wartość 2,4 (w chloroformie).
Osuszoną mieszaninę reakcyjną rozpuszczono w minimalnej objętości mieszaniny 2:1 chloroform:aceton i wprowadzono na kolumnę CM-Sepharose (150 mm x 25 mm) wcześniej zrównoważoną acetonem. Kolumnę najpierw przemyto acetonem i eluowaną pierwszą frakcję odrzucono. Kolumnę przemyto następnie mieszaniną 9:1 aceton:metanol. Wystąpiły dwa pasma, które wymyto - pierwsze było głównym produktem i drugie było alomeryzowanym produktem ubocznym (odrzuconym). Produkt zatężono prawie do suchej masy i przeniesiono do układu 50:50 chloroform:woda w rozdzielaczu. Mieszaninę dokładnie wytrząsano i fazę organiczną oddzielono, osuszono nad bezwodnym siarczanem sodu (lub chlorkiem sodu) i odparowano do suchej masy.
P r z y k ł a d 2. Wytwarzanie Pd-BPheid (a) Wydzielanie Bchla
Ten etap przeprowadzono jak w przykładzie 1 (a) powyżej.
(b) Wytwarzanie chlorofilazy (Chlase)
Chlorofilazę (Chlase) wytworzono z chloroplastów Melia azedarach L., liści drzewa chińskiego z rodziny miodlowatych. Świeże liście (50 g) zmielono przez 2 min. w mieszalniku zawierającym 350 ml acetonu ochłodzonego do ~20°C. Homogenat przesączono przez cztery warstwy gazy i przesącz zebrano i pozostawiono przez noc w temperaturze 4°C dla dalszego strącenia. Aceton usunięto przez odsączenie, i pozostały proszek przemyto kilka razy zimnym acetonem dla usunięcia ś ladów Chlase i karotenoidów, aż przesącz był bezbarwny. Acetonowy proszek Chlase na koniec osuszono w liofilizatorze i przechowywano w temperaturze -20° C. W tych warunkach preparat enzymu był trwały przez prawie 1 rok bez znaczącej utraty aktywności. Wydajność: otrzymano 20 g Chlase na 1 kg liści.
(c) Synteza i oczyszczanie bakteriochlorofilidu (BChlide).
Kwas askorbinowy (70 mg, Merck) rozpuszczono w wodzie (9 ml), pH roztworu ustawiono na
7,7 stosując 10 M wodny roztwór KOH i dodano 1 ml 0,5 M bufora fosforanu sodu (pH 7,7) dla zachowania pH podczas reakcji. Dodano Triton Χ-100 (około 15 80 μΐ) dla uzyskania końcowego stężenia detergentu 0,8% (objętościowo). Acetonowy proszek Chlase (200 mg) homogenizowano w 6 ml tego roztworu stosując homogenizator Polytron. Pozostały roztwór zastosowano do umycia urządzenia i połączono z homogenatem. Roztwór enzymu sonifikowano z 20 mg stałego BChla nasyconego argonem i inkubowano w ciemności przez 6 godzin w temperaturze 37°C z mieszaniem.
Dla oczyszczenia materiał z reakcji bezpośrednio zamrożono (-20°C) po 6 godzinach reakcji i następnie liofilizowano. Suchą pozostałość rozpuszczono w acetonie i sonifikowano, a pozostałość podano na kolumnę CM-Sepharose równoważoną acetonem. Kolumnę przemywano acetonem dla eluowania nieprzereagowanego materiału i następnie 5% i 7% metanolem (objętościowo) w acetonie dla eluowania Bakteriochlorofilidu (Bchlide) i Bakteriofeoforbidu (Bpheid). Produkt eluowano 25% metanolem w acetonie. Rozpuszczalnik odparowano i stały pigment przechowywano pod argonem, w temperaturze -20° C, w ciemności. Wydajność reakcji: 30-55%.
CM-Sepharose do chromatografii wytworzono najpierw przemywając CM-Sepharose wodą, a następnie 3 razy acetonem przed zapakowaniem kolumny i równoważeniem w acetonie. Chromatograficzny materiał można ponownie użyć po starannym przemyciu 2M roztworem wodnym NaCl do odbarwienia, przemyciu wodą i zawieszeniu w acetonie.
(d) Demetalacja Bchlide
Bchlide demetalowano za pomocą małej ilości kwasu octowego (świeżo rozpuszczony pigment) zgodnie z procedurą opisaną w opisie WO97/19081.
PL 201 172 B1 (e) Wprowadzanie palladu do Bakteriofeoforbidu (BPheid)
Procedura jest taka sama jak w przykładzie 1(c) powyżej. HPLC osuszonej substancji wykazała główny produkt w postaci dwu epimerów, które były chemicznie identyczne (88% całości mieszaniny) i resztowe allomery.
Występowało także niewielkie (0,5%) zanieczyszczenie substratem, BPheid.
P r z y k ł a d 3. Analiza związku Pd-BPheid (a) Widma absorbcyjne
Widma absorbcyjne Pd-BPheid uzyskano na spektrofotometrze UVICON (długość ścieżki 1 cm) stosując detektor PM normalizowany do linii podstawowej. Czułość wynosi 0,05.
Widma absorbcyjne Pd-Bpheid w acetonie i mieszaninie metanol/bufor fosforanu K podano w tablicy 1 i na fig. 1.
Widmo absorbcyjne Pd-BPheid w osoczu było przesunięte ku czerwieni do 763 nm.
T a b l i c a 1
Aceton Metanol/Fosforan K 20 mM pH 6,59 (70%/30%)
λ Absorbancja λ Absorbancj a
753 nm 2,43 758 nm 1,25
530 nm 0,49 537 nm 0,324
385 nm 1,25 384 nm 0,535
331 nm 1,45 329 nm 0,777
Detekcja pików ujawniła następujące piki zgodnie z fig. 1: przy 758 nm: 1,2502; przy 537 nm: 0,3239; przy 384 nm: 0,5351; i przy 329 nm: 0,7766. (b) Detekcja HPLC Pd-BPheid
Metodę HPLC z odwróconymi fazami zastosowano dla zanalizowania profilu zanieczyszczeń i oceny ilości palladu-BPheid.
Faza stała: C8 Inertsil 5 μm, 250 x 4,6 mm
Faza ciekła: metanol/bufor fosforanu potasu 20 mM pH = 6,59 (70%: 30%)
Przepływ: 1 ml/min
Objętość wstrzyku: 100 μΐ
Detekcja: 1-SpectrofIow 783, lampa deuterowa: 385 nm
2-SpectrofIow 757, lampa wolframowa: 753 nm
Jak pokazano w tablicy 2, analiza HPLC produktu Pd-Bpheid otrzymanego w przykładzie 2 wykazała 7 pików. Główny pik reprezentował 64 do 70% całości produktów.
Roztwory Pd-BPheid trzymanego w acetonie w temperaturze -20°C były trwałe przez co najmniej 2 miesiące. Gdy roztwór magazynowy trzymano w temperaturze pokojowej przez 18 godzin, nie zauważono zmiany profilu HPLC, co wykazuje, że Pd-Bpheid jest związkiem trwałym.
T a b l i c a 2. Detekcja HPLC Pd-BPheid
Pik % detekcja 385 nm % detekcja 753 nm Widma absorpcyjne (długość fali maksimum nm)
B1 0,7 0,78
B2 3,4 4,31 754, 537, 384, 330
C 1,07 1,25
D 2,49 2,76 758,535,384,330
E 64,11 69, 98 758,537,384,329
F 9,62 3,61 753, 531,358
G 13,56 14,46 758,537,384,329
PL 201 172 B1 (c) Analiza Pd-BPheid metodą NMR
Po etapie oczyszczania Pd-BPheid wytworzonego według przykładu 2, procent głównego piku wynosił powyżej 90%. Takie oczyszczanie prowadzono metodą preparatywnej HPLC C8. Oczyszczony związek użyto do analizy produktu metodą NMR i spektrometrii masowej.
Przeprowadzono analizę Pd-BPheid metodą NMR i przesunięcia chemiczne wymieniono w tablicy 3:
- 1H NMR i 13C NMR
- 2D 1H NMR (COSY i NOESY)
- 2D 1H-13C NMR (HMQC i HMBC: odwrotna detekcja).
T a b l i c a 3. Przesunięcia chemiczne 1H, 13C (ppm)
Metyl proton węgiel
1-CHs 3,44 14,4
2-CHa 3,07 33,1
3-CH3 1,75 23,6
4-CH3 1,06 10,8
5-CH3 3,36 12,5
8-CH3 1,65 23,9
10-CH3 3,85 53,3
Mezo
α 9,11 101,5
β 8,50 102,9
δ 8,45 98,7
C-H
3-H 4,35 47,2
4-H 4,09 55,2
7-H 4,10 49,2
8-H 4,34 49,2
10-H 5,92 65,10
Inne
4-CH2 2,08; 2,22 30,6*
7'-CH2 2,30; 2,52 30,6*
7-CH2 2,15; 2,35 35*
Węgiel bez protonu
2-CO 199 12-C 158,5
9-CO 188 13-C 159,5
17-CO2H 170,2 14-C 151,5
10-CO2Me 174,3 15-C 140,5
1-C 141 16-C 152,5
2-C 135,6 17-C 109,8
5-C 126,9 18-C 152,3
6-C 130,1 19-C 158,6
11-C 142,3
PL 201 172 B1 (d) Analiza Pd-BPheid metodą spektrometrii masowej
Analiza spektrometrii masowej Pd-BPheid dała widma przedstawione na fig. 2 i 3. prowadzono ją metodą Fast Atom Bombardment (FAB) przy niskich i wysokich rozdzielczościach. Spektrometr był spektrometrem ZabSpec TOF Micromass; tryb jonizacji: LSIMS z Cs+, dodatnie, akceleracja: 8 kV; temperatura źródła: 40°C; użyty rozpuszczalnik: mNBA (alkohol metanitrobenzylowy); wejście: boczne.
Wyniki: typ jonu: M+; wzór: C35H36N4O6106Pd; teoretycznie: 714,1670 Z:1 m/z teoretycznie 714,1670 m/z znaleziono 714,1689.
Te wyniki potwierdziły wyniki NMR: m/e = 714 i potwierdzone wstawienie metalu, palladu. Chemiczna struktura zanalizowana metodą NMR i spektrometrii masowej jest palladową pochodną wolnego kwasu Chl-Pd-BPheid.
P r z y k ł a d 4. Biologiczna aktywność Pd-Bpheid na komórkach mysich L1210 i ludzkich HT29 (i) Linie komórek.
Linię komórek mysiej białaczki (L1210) trzymano w zawiesinie kultury stosując pożywkę Fischera uzupełnioną 10% końską surowicą, 1 mM glutaminy, 1 mM merkaptoetanolu i gentamycyną. Nowotwór RIF (indukowany radiacją włókniakomięsak) podtrzymywano jak podaje Twentyman i in. (1980, A new mouse tumor model system (RIF-1) for comparison of end-point studies, J. Natl. Cancer Inst., 64, 595-604). Kultury hodowano w pożywce Weymouth zawierającej 10% płodową surowicę cielęcą i gentamycynę .
Komórki HT29 ludzkiego gruczolakoraka okrężnicy hodowano w RPMI 1640 bez czerwieni fenolowej i z 10% FCS. Komórki hodowano pochodnie przez rozproszenie 0,25% trypsyny w 0,02% EDTA i zmianę płytek przy rozdzieleniu 1:5.
(ii) Fototoksyczność in vitro.
Dla badań na fototoksyczność obejmujących komórki L1210 i RIF, światła dostarczało 600 W kwarcowo-halogenowe źródło filtrowane przez 10 cm wody i 850 nm odcinający filtr dla usunięcia IR. Pasmo zawężano następnie do 660 ± 5 nm na filtrze interferencyjnym (Oriel). Komórki w zawiesinie (L1210) lub przywierające do pokrywkowych szkiełek o średnicy 24 mm inkubowano w pożywce wzrostowej (z 20 mM HEPES, pH 7, zastępującym NaHCO3 dla dodatkowej pojemności buforowej) przez 15 minut w obecności konkretnych ilości uczulaczy. Komórki następnie odmyto od uczulacza i przeniesiono do świeżej poż ywki. Naświetlania prowadzono w temperaturze 10°C. Dla pewnych badań, komórki znakowano następnie fluorescencyjnymi sondami i oceniano miejsca fotouszkodzeń. W innych badaniach komórki inkubowano następnie przez 60 minut w temperaturze 37°C w świeżej pożywce dla umożliwienia apoptozy. Badania żywotności prowadzono stosując 96-dołkowe płytki i 72-godzinny test MTT, poczwórnie.
Dla modelu HT29, komórki inkubowano przez 1 godzinę przy różnych stężeniach Pd-Bpheid i naświetlano lampą halogenową lub laserem tytanowo-szafirowym przy 300 mW/cm2 i energii 10 i 25 J/cm2.
(iii) Żywotność komórek.
Przeżywalność komórek oceniano metodą reakcji MTT prowadzonej 3 dni po posianiu 1000-50000 komórek w 96-dołkowych płytkach. Intensywność zabarwienia porównano ze standardową krzywą zawierającą zmienne liczby komórek kontrolnych. Absorbancję przy x nm określano czytnikiem płytek BioRad. Dla L1210, wzrost na świeżej pożywce utrzymywano przez następne 3 dni, a liczbę komórek szacowano podobnie stosując procedurę testu MTT.
(iv) Wiązanie lipoproteiny:
Określono wiązanie Pd-BPheid do białka i lipoproteiny kontrolnego ludzkiego osocza. Inkubowano 250 μΐ próbki osocza z 3 μΜ związku przez 30 minut w temperaturze 37°C. Lipoproteiny i białko oddzielono następnie w wirówce z gradientem gęstości. Gradienty frakcjonowano, frakcje rozcieńczono do 3 ml 10 mM detergentem Triton X-100 i określono fluorescencję przy 750-800 nm po pobudzeniu przy 400 nm.
Wyniki (v) Działanie fototoksyczne Pd-BPheid na komórki L1210
Komórki L1210 mysiej białaczki inkubowano z 1 μM Pd-BPheid przez 30 minut w temperaturze
37°C otrzymując 50% śmiertelność komórek przy użyciu dawki 75 mJ/cm2 światła przy 760±5 nm.
2
Podobny stopień śmiertelności komórek w linii RIF wymagał dawki światła 215 mJ/cm2.
(vi) Działanie fototoksyczne Pd-BPheid na komórki HT29
Przeżywalność wahała się pomiędzy 100% i 79%, gdy komórki HT29 inkubowano z Pd-BPheid bez światła. Przeżywalność komórek spadła, gdy stężenie Pd-BPheid było wyższe i gdy zwiększano dawki dostarczanej energii. Dawka fotosensybilizatora Pd-BPheid powodująca 50% śmiertelność (takPL 201 172 B1 że nazywana LD50) wynosiła 48 μΜ przy naświetlaniu 25 J/cm2. Długość fali pobudzającej indukująca najlepszą fototoksyczność wynosiła 773 nm.
(vii) Miejsca fotouszkodzeń
Przy stosowaniu komórek L1210 mysiej białaczki, Pd-BPheid było wysoce specyficznym fotosensybilizatorem mitochondriów bez wykrywalnych fotouszkodzeń w błonie komórkowej lub lizosomach. Taki wynik wiąże się z szybką inicjacją apoptozy.
(viii) Wiązanie lipoproteiny osocza.
Prowadzone badania wskazały, że Pd-BPheid wiąże się z HDL>LDL>>>frakcjami albuminy ludzkiego osocza, co uważa się za jeden ze wskaźników selektywności PDT.
P r z y k ł a d 5. Preparaty Pd-Bpheid: Solubilizacja i trwałość Pd-Bpheid w rozpuszczalnikach stosowanych w doświadczeniach na zwierzętach
Wytworzono roztwory Pd-BPheid o różnych składach osiągając stężenia 0,05 do 2%.
(a) Preparat Cremophor wytworzono jak następuje: 40 mg Pd-BPheid rozpuszczono w 2 ml Cremophor EL w suchej probówce przez powolne obracanie fiolki, aż roztwór nie zawierał cząstek, lub stosując krótkie impulsy z oscylacyjnej sondy dźwiękowej. Probówkę chłodzono tak, że temperatura nie podniosła się powyżej 30°C. Po solubilizacji leku dodano 0,6 ml glikolu propylenowego i ponownie mieszano przez powolne obracania lub sondą dźwiękową. Następnie dodano izotoniczny NaCl w porcjach po 0,1 ml do łącznej objętości 4 ml. Mieszanina powinna być przejrzysta po każdym dodawaniu, bez śladów strącania. Kompozycje krótko traktowano sondą dźwiękową po każdym dodawaniu 0,9% NaCl dbając o to, aby temperatura wynosiła poniżej 25-30°C. Stężenie leku oceniano mierząc absorbancję przy 757 nm po rozcieńczeniu w etanolu.
Gdy w doświadczeniach stosowano 20 mg/kg Pd-BPheid, oznaczało to 0,4 mg na 20 g mysz. Ponieważ nie więcej niż 0,1 ml Cremophor można wstrzyknąć w żyłę ogonową, stężenie leku będzie wynosiło 4 mg/ml.
(b) Zmodyfikowany preparat Cremophor wytworzono jak następuje: 5 mg Pd-BPheid zmieszano z 0,4 ml Cremophor EL. Po rozpuszczeniu dodano 0,12 ml glikolu propylenowego. Następnie dodano w małych porcjach izotoniczną solankę (1,48 ml) i całość mieszano po każdym dodawaniu. Końcowy roztwór był całkowicie przejrzysty i wolny od cząstek. Sondę ultradźwiękową użyto do ułatwiania rozpuszczania leku, trzymając roztwory w temperaturze poniżej 25°C przez chłodzenie w razie potrzeby na łaźni lodowej.
Określenia stężenia Pd-BPheid w roztworze Cremophor dokonano przez rozcieńczenie w metanolu. Widmo absorpcyjne zmierzono w zakresie 740-780 nm. Wartość szczytową porównano z wynikami dla znanych stężeń Pd-BPheid.
(c) Dodatkowe preparaty wytworzono stosując Tween 80 i etanol do solubilizacji Pd-BPheid (roztwór 1 mg Pd-BPheid/ml).
P r z y k ł a d 6. Badania toksyczności in vivo - działanie Pd-Bpheid na modelach mysiego nowotworu
Zastosowano dwa zestawy eksperymentów obejmujących modele mysiego nowotworu do oceny fototoksyczności Pd-Bpheid.
(a) Fotodynamiczną reaktywność Pd-BPheid najpierw określono w dwu modelach mysiego nowotworu: BA - gruczolakorak sutka i indukowany promieniowaniem włókniakomięśniak (RIF-1)
Parametry terapii fotodynamicznej: Myszy z nowotworami mierzącymi 5-7 mm średnicy przyjęto do eksperymentów PDT. Oceniano trzy dawki leku Pd-BPheid (1,5 i 10 mg/kg) i dwie dawki światła (100 i 300 J/cm2). Preparat Pd-BPheid rozpuszczony w Cremophor podawano metodą dożylnego zastrzyku w żyłę ogonową. Naświetlanie PDT rozpoczynano w 15 minut, 1 godzinę lub 4 godziny po iniekcji. Trzy myszy potraktowano w każdych z warunków zabiegu, aż początkowe wyniki wykazały letalną toksyczności lub brak reakcji. Lasera tytanowo-szafirowego dostrojonego do 757 nm użyto jako źródła światła dla PDT. Światło generowane laserem wprowadzono do włókien kwarcowych do dostarczania światła do nowotworów. Użyto światła o gęstości mocy 75 mW/cm2. Rozmiary nowotworu mierzono 3 dni w tygodniu po terapii PDT i określano procent wyleczenia nowotworu (zdefiniowany jako brak nawrotu nowotworu przez 40 dni po terapii).
Reakcja PDT in vivo: Tablice 4 i 5 dalej w tekście podsumowują wyniki terapii PDT dla myszy C3H z transplantowanym rakiem sutka BA lub włókniakomięśniakiem RIF-1. Każda tablica pokazuje następujące parametry: 1) dożylna dawka leku wyrażona w mg/kg; 2) parametry terapii laserowej, w tym łączna dawka światła (J/cm2), długość fali (757 nm) , natężenie dawki światła (mW/cm2), i okres (pomiędzy zabiegiem dla każdej grupy, 4) toksyczność (cztery myszy padły zaraz po terapii), 5) po12
PL 201 172 B1 nowny wzrost nowotworu (oznaczający liczbę dni pomiędzy terapią PDT i nawrotem nowotworu) i 6) liczbę myszy (i procent) z indukowanym Pd-BPheid PDT wyleczeniem nowotworu.
Jak pokazano w opisie, mediowana Pd-BPheid PDT okazała się indukować klasyczną i skuteczną reakcję nowotworobójczą w dwu modelach mysiego nowotworu.
Mediowana PDT reakcja nowotworu była bezpośrednio skorelowana z dawką leku, dawką światła i czasem pomiędzy podawaniem leku i terapią światłem.
Konkretnie, wyższe dawki leku i/lub wyższe dawki światła dawały polepszone reakcje. Rak sutka BA okazał się silnie reagować na mediowaną Pd-BPheid PDT niż na porównywalną terapię PDT włokniakomięśniaka RIF-1. Mediowana Pd-BPheid PDT była skuteczna, gdy terapie światłem inicjowano w 1 godzinę od podania leku, i nie była skuteczna, gdy zastosowano 4-godzinną przerwę pomiędzy podaniem leku i terapią światłem.
(b) W drugim zestawie eksperymentów, oceniano fototoksyczność Pd-BPheid w mysim modelu nowotworu transplantowanego z ludzkiego gruczolakoraka okrężnicy HT29.
Model zwierzęcy i nowotworu: Litą tkankę rakową (średnica 2 cm) usunięty z dawcy mysiego zaraz po śmierci zmiażdżono mechanicznie w 1 ml 0,9% roztworu solanki i roztwór (0,1 ml) wstrzyknięto podskórnie w lewą tylną nogę każdej myszy. Myszy włączano do eksperymentów, gdy średnica nowotworu wynosiła 8-10 mm. Nowotwory wszczepiano podskórnie 8-tygodniowym nagim szwajcarskim myszom 10 dni przed eksperymentem.
Badania fototoksyczności: 0,15 ml Pd-BPheid wstrzyknięto dożylnie przy 15 mg/kg. Myszy znieczulono tiopentalem przy 40 mg/kg zaraz przed naświetlaniem. Po 30 minutach, 1 godzinie, 4 godzinach lub 24 godzinach po iniekcji myszy naświetlano laserem tytanowo-szafirowym przy 300 mW/cm2, 2 mierzono średnią średnicę dla wyregulowania czasu naświetlania do uzyskania 200 lub 300 J/cm2. Kontrolne myszy nie otrzymujące Pd-BPheid także naświetlano w tych samych warunkach. Opóźnienie wzrostu nowotworu indukowane PDT zanalizowano przez porównanie z testami realizowanymi w doś wiadczalnej radioterapii. Dla bada ń in vivo i dla każ dego oddzielnego eksperymentu, wszystkie wyniki były średnimi z 2 lub 3 odrębnych eksperymentów i dla każdego odrębnego eksperymentu stosowano 2 myszy dla każdych warunków eksperymentu.
W badaniach wzrostu nowotworu, wyniki wyraż ano jako zmiany wskaź nika nowotworu wzglę dem odnośnikowej (= 1) odpowiadającego wskaźnikowi nowotworu nie potraktowanych komórek. Wskaźnik nowotworu obliczono jak następuje:
Wskaźnik nowotworu = (największa średnica nowotworu + prostopadle przeciwległa średnica)/2.
Badania zmienności temperaturowej: dla zapewnienia, że efekt cieplny nie był nadmierny, mierzono wahania temperatury dla lampy halogenowej i lasera tytanowo-szafirowego przy naświetlaniu stosując nieabsorbujące wstawione w aluminium mikrotermopary.
2
Wyniki tego eksperymentu są następujące: (i) naświetlanie 763 nm przy 200 J/cm2:
Spadek wzrostu nowotworu (w porównaniu z kontrolnymi) zauważono dla warunków w 30 minut i 24 godziny po iniekcji.
Spadek wskaźnika nowotworu zauważono do 7 dni przy warunkach 1 godziny i 24 godzin po iniekcji.
2 (ii) naświetlanie 763 nm przy 300 J/cm2:
Spadek wzrostu nowotworu (w porównaniu z kontrolnymi) zauważono dla warunków w 30 minut i 24 godziny po iniekcji. Spadek wskaźnika nowotworu zauważono do 7 dni przy warunkach 1 godziny i 4 godzin po iniekcji.
(iii) naświetlanie 300 J/cm2 1 godzinę po iniekcji:
Spadek wzrostu nowotworu (w porównaniu z kontrolnymi) zauważono dla warunków 773 nm do 5 dni i dla warunków 753 nm i 763 nm do 12 dni. Maksymalny spadek wzrostu nowotworu zauważ ono dla 763 nm.
(iv) naświetlanie 300 J/cm2 24 godziny po iniekcji:
Spadek wzrostu nowotworu (w porównaniu z kontrolnymi) zauważono dla warunków 753 nm do 4 dni i dla warunków 763 nm i 773 nm do 12 dni. Maksymalny spadek wzrostu nowotworu zauważ ono dla 773 nm.
Nie stwierdzono nadmiernych wahań temperatury podczas naświetlania myszy lampą halogenową lub laserem tytanowo-szafirowym.
Podsumowując to badanie stwierdzono, że optymalna długość fali naświetlającej wynosi 773 nm. Opóźnienie pomiędzy iniekcją i oświetlaniem miała wpływ na reakcję nowotworu. Przy 764 nm jednoPL 201 172 B1 godzinne opóźnienie okazało się najskuteczniejsze. Przy stosowaniu długości fali 773 nm, najskuteczniejsze opóźnienie wynosiło 24 godziny.
T a b l i c a 4
Dawka leku (mg/kg) Reakcja raka sutka BA/C3H na Pd-BPheid Podsumowanie (wyleczeń) %
Parametry światła Liczba traktowanych zwierząt Toksyczność (śmierci związane z terapią ) Liczba zwierząt z nawrotem pierwotnego nowotworu (dni do nawrotu)
1 doż ylnie 300 J/cm2 1 0 1 (1 dzień ) -
757 nm bez reakcji
75 mW/cm2
15 min. przerwa
5 dożylnie 300 J/cm2 3 0 +
757 nm 1 (41 dni)
75 mW/cm2 2 (40 dni)
15 min. przerwa 100%
5 dożylnie 300 J/cm2 3 0 1 (11 dni) +
757 nm 2 (41 dni)
75 mW/cm2 66,66%
1-godz. przerwa
10 dożylnie 300 J/cm2 3 0 +
757 nm 2 (41 dni)
75 mW/cm2 1 (41 dni)
1-godz. przerwa 100%
10 dożylnie 300 J/cm2 2 0 2 (1 dzień ) -
757 nm bez reakcji
75 mW/cm2
4-godz. przerwa
10 dożylnie 300 J/cm2 3 0 +
757 nm 2 (42 dni)
75 mW/cm2 1 (41 dni)
15 min. przerwa 100%
10 dożylnie 300 J/cm2 3 0 1 (5 dni) +
757 nm 2 (40 dni)
75 mW/cm2 66,66%
1-godz. przerwa
PL 201 172 B1
T a b l i c a 5
Reakcja RIF-1 na Pd-BPheid
Dawka leku (mg/kg) Parametry światła Liczba traktowanych zwierząt Toksyczność (śmierci związane z terapią ) Liczba zwierząt z nawrotem pierwotnego nowotworu (dni do nawrotu) Podsumowanie (wyleczeń) %
1 doż ylnie 300 J/cm2 757 nm 75 mW/cm2 15 min. przerwa 2 0 2 (1 dzień) bez reakcji
5 doż ylnie 300 J/cm2 757 nm 75 mW/cm2 15 min. przerwa 3 0 1 (5 dni) 1 (12 dni) + 1 (40 dni) 33,33%
5 doż ylnie 300 J/cm2 757 nm 75 mW/cm2 1-godz. przerwa 3 0 1 (4 dni) 1 (2 dni) 1 (7 dni) +
10 dożylnie 300 J/cm2 757 nm 75 mW/cm2 15 min. przerwa 3 2 2 (1 dzień) + 1 (41 dni) 33,33%
10 dożylnie 300 J/cm2 757 nm 75 mW/cm2 1-godz. przerwa 4 2 2 (1 dzień) 1 (20 dni) + 1 (40 dni) 25,00%
10 dożylnie 300 J/cm2 757 nm 75 mW/cm2 4-godz. przerwa 1 0 bez reakcji
10 dożylnie 300 J/cm2 757 nm 75 mW/cm2 15 min. przerwa 3 0 2 (12 dni) 1 (7 dni) +
10 dożylnie 300 J/cm2 757 nm 75 mW/cm2 1-godz. przerwa 3 0 2 (3 dni) 1 (6 dni) +
PL 201 172 B1
P r z y k ł a d 7. Morfologiczna ocena ludzkich komórek raka nabłonka A431 po Pd-BPheid i BChl-Ser bazując na PDT
Ten eksperyment przeprowadzono w celu zbadania zależnych od czasu zmian morfologicznych zachodzących po PDT Pd-BPheid lub BChl-SerOMe na ludzkich komórkach raka nabłonka A431.
(i) Materiały: Pd-BPheid wytworzono jak w przykładzie 1 powyżej i ester metylowy seryny BChlSerOMe wytworzono jak w europejskim opisie patentowym nr EP 584552.
(ii) Źródło światła: Lampa halogenowa (Osram, Niemcy, 100 W), z 4,5 cm filtrem wodnym i filtrem odcinającym > 650 nm. Komórki naświetlano przez 10 minut, 15 mW/cm2, łączna energia 9 J/cm2. W celu naświetlenia płytki kultur umieszczono na szklanym stole z oświetleniem od spodu.
(iii) Badanie fototoksyczności: komórki A431 (5x104 komórek) posiano w 3 cm naczyniach podwójnie i hodowano do 75% zlania w pożywce Eagles w modyfikacji Dulbecco (DMEM) + F12 (1:1), buforowanej HEPES (25 mM, pH 7,4), płodowa surowica cielęca (FCS) z penicyliną (0,06 mg/ml) i streptomycyną (0,1 mg/ml). Dodano do komórek Pd-BPheid lub BChl-Ser w odpowiednim stężeniu LD90 (0,1 i 1 μΙ^ odpowiednio). Po 4 godzinach komórki przemyto pożywką kultury i naświetlano źródłem światła jak powyżej. Badanie mikroskopowe z kontrastem fazowym przeprowadzono w różnych czasach po naświetlaniu (0, 0,5, 4 i 24 godzin po PDT) stosując mikroskop optyczny Zeiss Axiovert-35 (powiększenie 320x) wyposażonym w kamerę Contax 35 mm SLR. W drugiej szalce każdego duplikatu oceniano żywotność komórek 24 godziny po PDT stosując test żywotności obojętnej czerwieni (Zhang SZ., 1990, Cell Biol Toxicol 6(2): 219-234).
(iv) Wyniki: Oba uczulacze spowodowały znaczące zmiany w morfologii komórki. Pd-BPheid spowodowała szybkie zmiany w strukturze błony komórkowej (30 minut), komórki gwałtownie kurczyły się i powstawały włókniste połączenia łączące błon komórki z początkowymi ogniskowymi punktami adhezji (fenotyp włóknisty). Po 4 godzinach 90% komórek straciło większość wewnętrznej objętości i znaczna część z nich oddzieliła się od szalki, bez dalszych zmian po 24 godzinach (fig. 4, prawa kolumna). Bchl-Ser wykazała inny wzór zależnych od czasu zmian morfologicznych, które można obserwować dopiero po 4 godzinach. Pączkowanie błony było widoczne jako ciemne pęcherzyki pączkujące z błony komórkowej. Nie zauważono znaczącego spadku objętości po 24 godzinach i po tym czasie większość komórek była związana z szalką, lecz wydawała się pusta (fenotyp pączkujący, fig. 4, lewa kolumna).
godziny po naświetlaniu przeprowadzono test żywotności obojętnej czerwieni, który potwierdził śmierć 90±7% komórek w obu grupach doświadczalnych. Na fig. 4 fenotyp włóknisty jest reprezentowany w prawej kolumnie i fenotyp pączkujący jest reprezentowany w lewej kolumnie. Pełne białe strzałki pokazują tworzenie włókien lub pęcherzyków.
P r z y k ł a d 8. Fototoksyczność Pd-BPheid i BChl-SerOMe wobec ludzkiej linii komórek raka pęcherza ECV304
Ten eksperyment prowadzono dla oceny fotocytotoksycznego działania fotosensybilizatorów Pd-BPheid i BChl-SerOMe na ludzkie komórki raka pęcherza ECV304.
(i) Materiały: jak w przykładzie 7(i).
(ii) Źródło światła: jak w przykładzie 7 (ii).
(iii) Badanie fototoksyczności: komórki ECV304 (2x104 komórek na dołek) hodowano w M-199, 10% FCS z penicyliną (0,06 mg/ml) i streptomycyną (0,1 mg/ml) w 96-dołkowej płytce do zlania (~2x105 komórek na dołek). Inkubacja z rosnącymi stężeniami Pd-BPheid lub BChl-SerOMe komórek przez 4 godziny poprzedzała przemywanie świeżą pożywką kultury i naświetlanie, jak opisano powyżej w części 1. 24 godziny po naświetlaniu, żywotność komórek oceniano stosując test żywotności obojętnej czerwieni. Użyto następujących próbek kontrolnych: Kontrolne świetlne: naświetlane komórki, nie traktowane uczulaczem. Kontrolne ciemne: nienaświetlane komórki, potraktowane uczulaczem w ciemności. Kontrolne nietraktowane: komórki nie traktowane uczulaczem i nie naświetlane użyte do obliczania 100% przeżywalności (Rosenbach-Belkin V. i in., 1996, Photochem. Photobiol. 64 (1): 174-181).
(iv) Wyniki: Zarówno Pd-BPheid, jak i BChl-SerOMe wykazały zależną od dawki i światła cytotoksyczność na komórki ECV304 (fig. 5). Odpowiednie wartości LD50 wynoszą 19 i 1000 nM. Morfologiczne zmiany po PDT były spójne z obserwacjami dokonanymi z komórkami A431 (dane nie pokazane).
P r z y k ł a d 9. PDT Pd-BPheid i ester etylowy Pd-BPheid na mysich komórkach czerniaka M2R:
Celem tego eksperymentu było przetestowanie działania Pd-BPheid i estru etylowego Pd-BPheid na komórki M2R.
(i) Materiały: Pd-Bpheid wytworzono jak w przykładzie 1 powyżej i ester etylowy Pd-bakteriofeoforbidu (ester etylowy Pd-Bpheid) wytworzono jak opisano w WO 97/19081.
PL 201 172 B1 (ii) Źródło światła: jak powyżej w przykładzie 7 (ii), lecz komórki naświetlano przez 10 minut, 12 mW/cm2, łączna energia 7 J/cm2.
(iii) Badanie fototoksyczności: Komórki M2R hodowano jako monowarstwy na pożywce Eagles w modyfikacji Dulbecco (DMEM) + F12 (1:1), buforowane HEPES (25 mM, pH 7,4). Dołączono płodową surowicę cielęcą (FBS) (10%), glutaminę (2 mM), penicylinę (0,06 mg/ml) i streptomycynę (0,1 mg/ml) i komórki hodowano w temperaturze 37°C w wilgotnej atmosferze zawierającej 8% CO2. Dla analizy fototoksyczności komórki (1x104 komórek/dołek) hodowano w 96-dołkowych płytkach przez 24 godziny do przybliżonej gęstości 2x104 komórek/dołek. Pigmenty rozpuszczono bezpośrednio w pożywce kultury lub w 95% etanolu i następnie rozcieńczono w pożywce kultury do końcowego stężenia 1% etanolu. Dodano rozcieńczone pigmenty i komórki inkubowano w ciemności przez cztery godziny w temperaturze 37°C. Przed naświetlaniem, komórki przemyto raz i zastąpiono świeżą pożywkę kultury. Płytki naświetlano następnie od spodu przez 10 minut w temperaturze pokojowej i umieszczono w inkubatorze do kultur w temperaturze 37°C w ciemności. Przeżywalność komórek określono 24 godziny później. Użyto następujących systemów kontrolnych: Kontrolne ciemne - nietraktowane komórki trzymane w ciemności; Kontrolne świetlne - komórki nie traktowane uczulaczem, które naświetlano; Ciemne toksyczne - komórki potraktowane pigmentem, lecz trzymane w ciemności. Przeżywalność komórek określono metodą inkorporacji [3H]-tymidyny, jak opisano wcześniej (WO 97/19081).
(iv) Wyniki: Jak można zobaczyć na fig. 6A, gdy pigmenty rozpuszczono w etanolu 95%, Pd-BPheid wykazywał LD50 0,03 μΜ, podczas gdy ester etylowy Pd-BPheid wykazywał LD50 0,07 μΜ. Gdy pigmenty rozpuszczano bezpośrednio w pożywce kultury zawierające 10% surowicy, tylko PdBPheid był w pełni aktywny, podczas gdy ester etylowy Pd-BPheid nie był aktywny całkowicie do 1 μΜ, najwyższego stężenia testowanego (fig. 6B).
P r z y k ł a d 10. PDT Pd-BPheid na komórki mysiego czerniaka M2R i ludzkiego raka okrężnicy HT29
Te eksperymenty miały na celu określenie działania fototoksycznego Pd-BPheid na dwie linie komórek: mysiego czerniaka M2R i ludzkiego raka okrężnicy HT29.
(i) Materiały: Pd-Bpheid wytworzono jak w przykładzie 1 powyżej.
(ii) Źródło światła: Źródłem światła była lampa ksenonowofluorowa LS3-PDT (Bio-Spec, Rosja), z 10 cm filtrem wodnym i pasmem światła 720-850 nm. Komórki naświetlano przez 10 minut, 12 mW/cm2, przy łącznej dawce energii 7 J/cm2.
(iii) Badanie fototoksyczności: Analizę przeprowadzono przy tym samym protokole jak opisano powyżej (przykład 9) z następującymi zmianami: Pd-BPheid rozpuszczono bezpośrednio w pożywce zawierającej 10% surowicy i następnie dodano do komórek. Przeżywalność komórek M2R określono metodą inkorporacji [3H]-tymidyny i ludzkich komórek HT29 w teście MTT (Merlin JL i in., 1992 Eur. J. Cancer 28A: 1452-1458).
(iv) Wyniki: Jak widać na fig. 7, ludzkie komórki okrężnicy HT-29 wykazują niższą wrażliwość w kierunku tego pigmentu (LD50 0,5 μM), podczas gdy komórki M2R były około 10 razy bardziej wrażliwe (LD50 0,03 μM)
P r z y k ł a d 11. In vivo PDT nowotworu mysiego czerniaka M2R Pd-BPheid
Ten eksperyment miał na celu zbadanie PDT mysiego czerniaka M2R u nagich myszy CD1 z 2,5 mg/kg Pd-Bpheid.
(i) Materiały: Pd-Bpheid wytworzono jak w przykładzie 1 powyżej.
(ii) Myszy: nagie myszy CD1 myszy (25-30 g) (iii) Znieczulenie: Dootrzewnowa iniekcja 50 μl ketaminy/Rumpon (objętościowo = 85/15).
(iv) Implantacja nowotworu: Myszom implantowano 106 komórek M2R w kark i nowotwory dorastały do rozmiaru do terapii (7-8 mm) w czasie 2-3 tygodni.
(v) Źródło światła: Lampa halogenowa fotooptyczna Osram 150 W 64643 (D. K. Keller i in. 1999, Int. J. Hyperthermia 15, 467-474) wyposażona w okno optyczne A = 650-900 nm, 300 mW/cm-2. Naświetlanie trwało 30 minut.
(vi) Protokół PDT: Znieczulona mysz otrzymywała dożylny zastrzyk pigmentu i nowotwór natychmiast naświetlano. Na koniec terapii mysz umieszczano znów w klatce. Zdjęcia nowotworu wykonywano przed eksperymentem i we wskazanych czasach.
Eksperyment 1:
Wytwarzanie uczulacza: 2 mg Pd-BPheid rozpuszczono w 0,25 ml Cremophor EL, następnie sonifikowano 20 minut. Dodano 0,075 ml glikolu 1,2-propylenowego i sonifikowano przez dalsze 15 minut. Następnie dodano 0,9 ml 0,15 mM NaCl i sonifikowano 5 minut. Próbkę odwirowano przez 12
PL 201 172 B1 minut przy 13000 obrotów na minutę (Eppendorf). Końcowe obliczone stężenie Pd-BPheid oparte na widmie w chloroformie wynosiło 0,5 mg/ml. PDT nowotworu: Pd-BPheid, 2,5 mg/kg, wstrzyknięto dożylnie nagim myszom CD1 noszącym czerniaka M2R. Nowotwór naświetlano przez 30 minut przy 300 mW/cm2. Temperatura skóry na obszarze nowotworu u myszy wynosiła 37,7-38°C. Reakcję nowotworu obserwowano 1 i 4 dni po terapii. Wyniki pokazano na fig. 8.
Eksperyment 2: Wytwarzanie uczulacza: 2 mg Pd-BPheid rozpuszczono w 0,1 ml metanolu, 0,1 ml 0,1 M KH2PO4, pH = 8,0 i 0,9 ml PBS i sonifikowano przez 10 minut. Metanol odparowano z argonem i 20% dodano Cremophor EL:glikol 1,2-propylenowy (3:1) i sonifikowano przez 15 minut. Próbkę odwirowano przez 8 minut przy 13000 obrotów na minutę i końcowe obliczone stężenie Pd-20 BPheid w oparciu o widmo w chloroformie wynosiło 0,5 mg/ml. PDT nowotworu: Pd-BPheid, 2,5 mg/kg (120 μΐ) wstrzyknięto dożylnie nagim myszom CD1 noszącym czerniaka M2R. Nowotwór naświetlano przez 30 minut przy 300 mW/cm-2. Temperatura skóry na obszarze nowotworu u myszy wynosiła 37,7-38°C. Reakcję nowotworu obserwowano 1 i 4 dni po terapii. Wyniki pokazano na fig. 9.
Wyniki: Jak pokazano na fig. 8 i 9, PDT czerniaka M2R przy pomocy 2,5 mg/kg Pd-Bpheid, jak opisano powyżej, indukuje ostrą odpowiedź zapalną z nekrozą nowotworu w czasie 24 godzin.
P r z y k ł a d 12. Oparta na Pd-BPheid PDT redukcja częstości tworzenia przerzutów glejaka C6 u myszy: przewaga nad chirurgią.
Te eksperymenty prowadzono w celu porównania terapeutycznego potencjału opartego na Pd-BPheid i BChl-SerOMe PDT, i prawdopodobieństwo tworzenia przerzutów przy opartej na Pd-BPheid i BChl-SerOMe PDT.
(i) Materiały: Pd-BPheid (wytworzony jak w przykładzie 1) lub Pd-BPpheid-SerOMe, 5 mg/kg, w 20% Cremophor EL.
(ii) Źródło światła: Źródłem światła była lampa ksenonowofluorowa LS3-PDT (Bio-Spec, Rosja), z 10 cm filtrem wodnym i pasmem światła 720-850 nm.
(iii) Myszy: nagie myszy CD1.
(iv) Nowotwory: Myszom implantowano 106 komórek glejaka C6 w stopy tylnych nóg. Nowotwory potraktowano, gdy osiągnęły długość 7-8 mm.
(v) Znieczulenie: 50 μl Vetalar/Rumpon (objętościowo=85/15).
(vi) Przeciwbólowo: Oxycodone (12 mg/l) dodawano w 5% sacharozy w wodzie do picia, jako terapię (amputacja lub PDT) przez jeden tydzień.
(vii) Protokół: 3 grupy (10 myszy w każdej) otrzymały dożylnie zastrzyki 5 mg/kg uczulacza (PdBPheid lub Pd-BPpheid-SerOMe) i natychmiast naświetlano je 200 mW/cm2, przez 30 minut, i zwierzęta pozostawiono do regeneracji w klatkach. Grupy 1 i 2: Zwierzęta, które otrzymały odpowiednio PDT Pd-Bpheid i Pd-BPpheid-SerOMe. Reakcję nowotworu i tworzenie przerzutów w pachwinach obserwowano przez 4 tygodnie. Grupa 3: Zwierzęta, którym amputowano staw skokowy (w parach z grupą 1) i obserwowano tworzenie przerzutów w pachwinach przez 4 tygodnie. Parametrami reakcji na PDT był procent zwierząt z martwicą i zanikiem nowotworu, z całej liczby potraktowanych zwierząt. Przerzuty manifestowały się pojawianiem nowotworów w pachwinach lub gdzie indziej. Rozważanymi zakończeniami były: obserwacja przez 4 tygodnie, spontaniczna śmierć, nowotwory osiągały średnicę 2 cm, przerzuty, cokolwiek następowało pierwsze.
(viii) Wyniki: Wyniki spłaszczania (zaniku) nowotworu pokazano na fig. 10. W dniu 11 reakcja na Pd-BPheid była silniejsza niż na Pd-BPheid-SerOMe (odpowiednio 100% i 80% spłaszczenia nowotworu), lecz później, w dniu 28, procent reakcji był podobny, około 60%. Spadek spłaszczania nowotworu w dłuższym okresie jest spowodowany niejakim przyrostem nowotworu u pewnych potraktowanych zwierząt, zapewne z powodu niezgodności obszaru naświetlanego i obszaru nowotworu. Wyniki pojawiania przerzutów pokazano na fig. 11. Terapia chirurgiczna przez amputację nogi dała znacznie wyższy procent przerzutów w porównaniu z PDT (do 78%). Ponadto, przerzuty po amputacji zdarzały się częściej. Częstość przerzutów po PDT Pd-BPheid była najniższa (do 23%). Ten wynik jest podobny do wyniku otrzymanego dla Pd-BPheid-SerOMe i główną przewagą Pd-BPheid jest opóźnianie pojawiania się przerzutów. PDT Pd-BPheid lub Pd-BPheid-SerOMe leczy nowotwory glejakowe C6. Tworzenie przerzutów po PDT jest znacznie słabsze niż po operacji chirurgicznej.
PL 201 172 B1

Claims (9)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Pd-Bakteriofeoforbid (Pd-BPheid) związek o wzorze podanym poniżej i jego optyczna konfiguracja.
    HO
    O
  2. 2. Kompozycja farmaceutyczna, znamienna tym, że zawiera związek Pd-BPheid razem z fizjologicznie dopuszczalnym nośnikiem, który korzystnie zawiera polioksyetylowany olej rycynowy, glikol propylenowy i izotoniczny NaCl.
  3. 3. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 2, znamienna tym, że jest w postaci roztworu, emulsji lipidowej lub żelu lub w postaci liposomów lub nanocząstek.
  4. 4. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 2 albo 3, znamienna tym, że związek aktywny jest obecny w ilości 0,01 do 20% wagowych względem całkowitej masy kompozycji.
  5. 5. Sposób wytwarzania związku Pd-BPheid, znamienny tym, że obejmuje etapy:
    a) połączonej demetalacji i hydrolizy bakteriochlorofilu (Bchla)do otrzymania bakteriofeoforbidu (BPheid), korzystnie w obecności kwasu trójfiuorooctowego; i
    b) włączenia Pd z reagenta Pd do BPheid otrzymanego w etapie (a) do wytworzenia Pd-BPheid.
  6. 6. Sposób wytwarzania Pd-BPheid, znamienny tym, że obejmuje etapy:
    a) enzymatycznej hydrolizy bakteriofilu (Bchla) do otrzymania Bchlide;
    b) kwasowej demetylacji Bchlide z etapu (a) z małą ilością kwasu octowego; i
    c) włączenie Pd z reagent Pd do demetylowanego związku z etapu (b) do wytworzenia żądanego Pd-BPheid.
  7. 7. Sposób według zastrz. 5 albo 6, znamienny tym, że reagentem Pd jest octan Pd lub chlorek Pd.
  8. 8. Zastosowanie Pd-BPheid do wytwarzania kompozycji farmaceutycznych przydatnych w fotodynamicznej terapii (PDT) nowotworów.
  9. 9. Zastosowanie Pd-BPheid do wytwarzania kompozycji przydatnych w zabijaniu ex vivo bakterii, wirusów, pasożytów i grzybów.
PL348201A 1998-12-09 1999-12-09 Pd-Bakteriofeoforbid, sposób jego wytwarzania, kompozycja farmaceutyczna zawierająca go i jego zastosowanie PL201172B1 (pl)

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
EP98403110 1998-12-09

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL348201A1 PL348201A1 (en) 2002-05-06
PL201172B1 true PL201172B1 (pl) 2009-03-31

Family

ID=8235584

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL348201A PL201172B1 (pl) 1998-12-09 1999-12-09 Pd-Bakteriofeoforbid, sposób jego wytwarzania, kompozycja farmaceutyczna zawierająca go i jego zastosowanie

Country Status (22)

Country Link
US (1) US6569846B1 (pl)
EP (1) EP1137411B1 (pl)
JP (1) JP4796227B2 (pl)
CN (1) CN1160069C (pl)
AT (1) ATE347554T1 (pl)
AU (1) AU771292B2 (pl)
BR (1) BRPI9916096B8 (pl)
CA (1) CA2353554C (pl)
CY (1) CY1106450T1 (pl)
DE (1) DE69934328T2 (pl)
DK (1) DK1137411T3 (pl)
ES (1) ES2277454T3 (pl)
HK (1) HK1040638B (pl)
HU (1) HU228208B1 (pl)
IL (1) IL143591A0 (pl)
NO (1) NO331426B1 (pl)
NZ (1) NZ512093A (pl)
PL (1) PL201172B1 (pl)
PT (1) PT1137411E (pl)
RU (1) RU2234508C2 (pl)
SI (1) SI1137411T1 (pl)
WO (1) WO2000033833A1 (pl)

Families Citing this family (20)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US7897140B2 (en) * 1999-12-23 2011-03-01 Health Research, Inc. Multi DTPA conjugated tetrapyrollic compounds for phototherapeutic contrast agents
EP1318807A4 (en) * 2000-08-11 2008-02-20 Ceramoptec Gmbh LIGHT-SENSITIVE OINTMENT
EP1277470A1 (fr) * 2001-07-17 2003-01-22 Steba Biotech N.V. Formulation galénique injectable pour utilisation dans un diagnostic ou une thérapie photodynamique et son procédé de préparation
BR0304716A (pt) * 2002-05-08 2004-07-13 Yeda Res & Dev Método para formação de imagens de mri-bold on line, sensibilizada
JP4529344B2 (ja) * 2002-06-03 2010-08-25 ニプロ株式会社 腫瘍組織の酸素濃度を上昇させるためのポルフィリン酸素輸液製剤
EP1517684B1 (en) 2002-06-27 2009-07-22 Health Research, Inc. Fluorinated chlorin and bacteriochlorin photosensitizers for photodynamic therapy
AU2003249742A1 (en) * 2002-07-02 2004-01-23 Health Research, Inc. Efficient synthesis of pyropheophorbide a and its derivatives
IL152900A0 (en) * 2002-11-17 2003-06-24 Yeda Res & Dev Water-soluble bacteriochlorophyll derivatives and their pharmaceutical uses
KR101191700B1 (ko) * 2004-06-07 2012-10-16 예다 리서치 앤드 디벨럽먼트 캄파니 리미티드 양이온성 박테리오클로로필 유도체 및 이의 용도
US20060222592A1 (en) * 2005-04-05 2006-10-05 Clemens Burda Nanoparticles and methods of manufacturing nanoparticles for electronic and non-electronic applications
US20110040170A1 (en) * 2008-01-28 2011-02-17 Yeda Research And Development Co., Ltd. Endoscopic imaging photodynamic therapy system and methods of use
DK2257309T3 (da) 2008-02-27 2020-01-20 Yeda Res And Development Company Ltd Rgd-(bakterie)chlorophyl-konjugater til anvendelse ved diagnose af tumorer, der omfatter nekrotiske domæner
US20120034155A1 (en) * 2010-08-03 2012-02-09 Searete Llc, A Limited Liability Corporation Of The State Of Delaware Artificial cells
GB0819594D0 (en) 2008-10-24 2008-12-03 Univ Coimbrra Process
EP2425873A1 (fr) 2010-09-07 2012-03-07 Steba Maor SA Modélisation de l'action d'une fibre optique dans un traitement par therapie photodynamique, et assistance à la planification d'un tel traitement
CN103405769A (zh) * 2013-03-07 2013-11-27 北京亿仁赛博医疗科技研发中心有限公司 光敏剂在制备治疗疾病的病毒灭活药物中的应用
DK2971026T3 (da) 2013-03-11 2021-02-15 Tookad Ip Sarl Fremgangsmåde til produktion af bakterieklorofyl a
CN105377862B (zh) 2013-03-15 2019-09-13 希瑞·安·麦克法兰 用作光动力化合物的金属基配合物及其用途
AU2017250732B2 (en) 2016-04-10 2022-11-10 Memorial Sloan-Kettering Cancer Center Combinational therapies for treatment of cancer comprising a bacteriochlorophyll derivative
US10933134B2 (en) 2017-03-16 2021-03-02 Memorial Sloan Kettering Cancer Center Combination therapies for treatment of cancer

Family Cites Families (4)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US5002962A (en) * 1988-07-20 1991-03-26 Health Research, Inc. Photosensitizing agents
US5171741A (en) * 1989-04-21 1992-12-15 Health Research, Inc. Bacteriochlorophyll-a derivatives useful in photodynamic therapy
IL102645A (en) 1992-07-26 1998-02-22 Yeda Res & Dev Chlorophyll and bacteriochlorophyll derivatives, their preparation and pharmaceutical compositions comprising them
IL116126A0 (en) * 1995-11-24 1996-01-31 Yeda Res & Dev Process for the preparation of bacteriochlorophyllis some novel compounds of this type and pharmaceutical compositions comprising them

Also Published As

Publication number Publication date
AU1583400A (en) 2000-06-26
NO331426B1 (no) 2011-12-27
HUP0105411A3 (en) 2003-12-29
AU771292B2 (en) 2004-03-18
HK1040638A1 (en) 2002-06-21
EP1137411A4 (en) 2003-04-23
IL143591A0 (en) 2002-04-21
CN1160069C (zh) 2004-08-04
BR9916096A (pt) 2001-11-13
CA2353554A1 (en) 2000-06-15
HK1040638B (zh) 2007-06-15
NO20012807L (no) 2001-08-08
CY1106450T1 (el) 2011-10-12
JP2002531497A (ja) 2002-09-24
US6569846B1 (en) 2003-05-27
WO2000033833A1 (en) 2000-06-15
CN1334728A (zh) 2002-02-06
DK1137411T3 (da) 2007-03-26
PT1137411E (pt) 2007-02-28
RU2234508C2 (ru) 2004-08-20
BR9916096B1 (pt) 2013-11-19
JP4796227B2 (ja) 2011-10-19
CA2353554C (en) 2011-04-26
HUP0105411A2 (hu) 2002-04-29
EP1137411B1 (en) 2006-12-06
NO20012807D0 (no) 2001-06-07
ATE347554T1 (de) 2006-12-15
BRPI9916096B8 (pt) 2021-05-25
SI1137411T1 (sl) 2007-10-31
PL348201A1 (en) 2002-05-06
DE69934328D1 (de) 2007-01-18
EP1137411A1 (en) 2001-10-04
NZ512093A (en) 2003-04-29
ES2277454T3 (es) 2007-07-01
DE69934328T2 (de) 2007-07-19
HU228208B1 (en) 2013-01-28

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL201172B1 (pl) Pd-Bakteriofeoforbid, sposób jego wytwarzania, kompozycja farmaceutyczna zawierająca go i jego zastosowanie
EP1517684B1 (en) Fluorinated chlorin and bacteriochlorin photosensitizers for photodynamic therapy
CA2101227C (en) Chlorophyll and bacteriochlorophyll derivatives and pharmaceutical compositions containing them
Kessel et al. Sites of photodamage in vivo and in vitro by a cationic porphyrin
JP5555659B2 (ja) 水溶性陰イオン性バクテリオクロロフィル誘導体及びそれらの使用
KR20100087030A (ko) 치료제를 함유하는 신규 온도 감응성 리포솜
BRPI0919868B1 (pt) processo para a preparação de um derivado de clorina ou de bacterioclorina
WO2000061584A1 (en) IMPROVED β,β,-DIHYDROXY MESO-SUBSTITUTED CHLORINS, ISOBACTERIOCHLORINS, AND BACTERIOCHLORINS
JP2003515538A (ja) クロロフィル及びバクテリオクロロフィルのエステル類、その調製及びそれを含む医薬組成物
CA2257225A1 (en) Membrane incorporation of texaphyrins
KR20070036152A (ko) 형광 염료 및 종양 결합성 테트라피롤의 부가물
US7022843B1 (en) β,β′-dihydroxy meso-substituted chlorins, isobacteriochlorins, and bacteriochlorins
CN101518528B (zh) 一组碳花青染料类的近红外荧光化合物的用途
CN101125855B (zh) 分离海姆泊芬异构体的方法及分离的异构体
US7045117B2 (en) Method for tumor diagnosis comprising administering of palladium-substituted bacteriochlorophyll derivatives
IL143591A (en) Palladium-substituted bacteriochlorophyll derivatives, their preparation and pharmaceutical compositions comprising them
MXPA01005855A (es) Derivados de bacterioclorofila sustituidos con paladio y uso de los mismos
CN102603753B (zh) 海姆泊芬的异构体
Hui Evaluation of 151-Hydroxypurpurin-7-Lactone (G2) Derivatives, Boron Dipyrromethene (Bodipy) and Rosamine Analogues as Photosensitisers for Photodynamic Cancer Therapy