PL200840B1 - Kompozycje, kompozycja farmaceutyczna, sposób wytwarzania kompozycji oraz zastosowania kompozycji i zastosowania polipeptydu - Google Patents

Kompozycje, kompozycja farmaceutyczna, sposób wytwarzania kompozycji oraz zastosowania kompozycji i zastosowania polipeptydu

Info

Publication number
PL200840B1
PL200840B1 PL366170A PL36617099A PL200840B1 PL 200840 B1 PL200840 B1 PL 200840B1 PL 366170 A PL366170 A PL 366170A PL 36617099 A PL36617099 A PL 36617099A PL 200840 B1 PL200840 B1 PL 200840B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
topotecan
polypeptide
combination
cells
tumor
Prior art date
Application number
PL366170A
Other languages
English (en)
Other versions
PL366170A1 (pl
Inventor
Randall K. Johnson
Original Assignee
Smithkline Beecham Corp
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Family has litigation
First worldwide family litigation filed litigation Critical https://patents.darts-ip.com/?family=22199389&utm_source=google_patent&utm_medium=platform_link&utm_campaign=public_patent_search&patent=PL200840(B1) "Global patent litigation dataset” by Darts-ip is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Application filed by Smithkline Beecham Corp filed Critical Smithkline Beecham Corp
Publication of PL366170A1 publication Critical patent/PL366170A1/pl
Publication of PL200840B1 publication Critical patent/PL200840B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/16Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • A61K38/17Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • A61K38/19Cytokines; Lymphokines; Interferons
    • A61K38/20Interleukins [IL]
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00Antineoplastic agents

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
  • Immunology (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Gastroenterology & Hepatology (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Peptides Or Proteins (AREA)

Abstract

Niniejszy wynalazek dotyczy kompozycji zawieraj acych topotekan w kombinacji z polipeptydem ludzkiej lub mysiej IL-18, znanej równie z jako czynnik indukuj acy interferon ? (IGIF ?). Wynalazek do- tyczy ponadto sposobu wytwarzania takich kompozycji oraz ich zastosowa n do wytwarzania leku do leczenia i/lub profilaktyki nowotworu i/lub hamowania wzrostu komórek nowotworowych u ssaka, jak równie z zastosowa n polipeptydu ludzkiej lub mysiej IL-18 w kombinacji z topotekanem do wytwarzania leku do leczenia i/lub profilaktyki nowotworu i/lub hamowania wzrostu komórek nowotworowych u ssaka. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku są kompozycje zawierające topotekan w kombinacji z IL-18, kompozycja farmaceutyczna zawierające topotekan w kombinacji z IL-18, sposób wytwarzania takich kompozycji zawierających topotekan w kombinacji z IL-18, zastosowania takich kompozycji i zastosowania polipeptydu IL-18 w kombinacji z topotekanem.
W rozumieniu zmian komórkowych i genetycznych prowadzących do nowotworów oraz ich zezłośliwiania i tworzenia przerzutów nastąpił znaczący postęp. Znacznie mniejszy postęp nastąpił w leczeniu przerzutów nowotworowych, a szereg często pojawiających się nowotworów, takich jak nowotwory okrężnicy, płuc, prostaty oraz rak piersi, odpowiada słabo, lub wcale, na nawet najnowsze schematy podawania czynników chemioterapeutycznych. Badania nad biologią molekularną nowotworów umożliwiły zrozumienie przyczyn powodujących słabą odpowiedź nowotworów na chemioterapię. Indukcja uszkodzenia DNA lub stres metaboliczny innego typu wywołany czynnikami chemioterapeutycznymi w prawidłowych komórkach włączają szlak zaprogramowanej śmierci komórkowej (apoptozę). Elementem genetycznej ewolucji nowotworów jest aktywacja szlaków zapobiegających apoptozie. Jest to wynikiem selekcji mutacji, takich jak utrata funkcji p53 lub nadekspresja bcl-2, które promują przeżycie pomimo, iż wadliwa replikacja DNA w komórkach nowotworowych powinna normalnie stymulować apoptozę. Fakt, że szlaki anty-apoptotyczne ulegają aktywacji w komórkach nowotworowych sugeruje oporność tych komórek na szereg różnorodnych czynników chemioterapeutycznych, bez względu na ich mechanizm. A zatem, istotne będzie wprowadzenie nowych strategii terapeutycznych, takich jak hamowanie angiogenezy indukowanej przez nowotwór lub stymulacja odpowiedzi immunologicznej wobec nowotworów celem wytworzenia odpowiedzi w przypadku nowotworów chemoopornych.
IL-18, znana również jako czynnik indukujący interferon γ (IGIF) jest niedawno odkrytą cytokiną. Aktywna IL-18 zawiera 157 reszt aminokwasowych. Wykazuje ona szereg silnych aktywności biologicznych, w tym indukuje produkcję interferonu γ przez komórki T i splenocyty, zwiększa aktywność cytotoksyczną komórek NK oraz sprzyja różnicowaniu się naiwnych komórek T CD4+ w komórki Th1. Dodatkowo, ludzka IL-18 zwiększa produkcję GM-CSF oraz zmniejsza produkcję IL-10. Wykazano, że IL-18 posiada większe zdolności do indukcji interferonu γ niż IL-12, oraz wydaje się mieć inne receptory i korzystać z innego szlaku trandukcji sygnału.
Potencjał działania terapeutycznego IL-18 oraz jej przeciwciała w leczeniu nowotworów oraz leczeniu uszkodzenia wątroby indukowanego wstrząsem endotoksycznym (przypominającym niewydolność wątroby u ludzi) został zbadany na modelach zwierzęcych, gdzie wykazano działanie ochronne IL-18. Przykładowo, wykazano, że IL-18 hamuje metastazę i wzrost gruczolakoraka okrężnicy 26 u myszy. Patrz, Hanaya, i wsp., Anti-tumor effect of a new cytokine, IGDF on the metastasis and growth of murine colon 26 adenocarcinoma. Proceeding of the American Association for Cancer Research 37: 451-452 (1996). Kolejne badania dotyczące antynowotworowej aktywności IL-18 zostały przedstawione w następujących publikacjach: Micallef i wsp., Interleukin 18 induces the sequential activation of natural killer cells and cytotoxic T Lymphocytes to protect syngeneic mice from transplantation with Meth A sarcoma, Cancer Res. 57:4557-4563 (1997); Yoshida i wsp., Antitumor effect of human pancreatic cancer cells transduced with cytokine genes which activate Th1 helper T cells, Anticancer Res. 18:333-336, (1998); Osaki i wsp., IFN-Y-inducing factor/IL-18 administration mediates IFN-γ - and IL-12-independent antitumor effects, J. Immunol. 160:1742-1749 (1998); and Micallef i wsp. Augmentation of in vitro interleukin 10 production after in vivo administration of interleukin 18 is activated macrophage-dependent and is probably not involved in the antitumor effects of interleukin 18, Anticancer Res. 18(6A):4267-74 (1998).
Komórki T CD4+ są centralnymi elementami regulatorowymi odpowiedzi immunologicznej i dzielą się na dwa typy, Th1 oraz Th2. Każda z tych subpopulacji została zdefiniowana na podstawie zdolności do wydzielania odmiennych cytokin. Co ciekawe, najsilniejszymi induktorami różnicowania są same cytokiny. Rozwój komórek Th2 z naiwnych prekursorów jest indukowany IL-4. Przed odkryciem IL-18 uważano, że IL-12 jest podstawową cytokiną indukującą Th1. IL-18 jest również cytokiną indukującą Th1 a ponadto jest znacznie silniejsza niż IL-12 w indukowaniu produkcji interferonu γ.
Komórki Th1 wydzielają IL-2, interferon γ oraz TNF β.
Interferon γ, podstawowa cytokina Th1, działa bezpośrednio na makrofagi celem zwiększenia aktywności bakteriobójczej i fagocytarnej. W wyniku tego, aktywowane makrofagi mogą skutecznie niszczyć wewnątrzkomórkowe patogeny i komórki nowotworowe. Komórki Th2 produkują IL-4, IL-5,
PL 200 840 B1
IL-6, IL-10 oraz IL-13, które działają poprzez wspomaganie przekształcania komórek B w komórki produkujące przeciwciała. Podsumowując, komórki Th1 są przede wszystkim odpowiedzialne za odporność mediowaną komórkowo, podczas gdy komórki Th2 odpowiadają za odporność humoralną.
Znana jest sekwencja nukleotydowa oraz pewne właściwości chemiczne oczyszczonego białka
IL-18.
Opublikowane 17 stycznia 1996 zgłoszenia patentowe Kabushiki Kaisha Hayashibara Seibutsu Kayaku Kenkyujo (Hayashibara), EP 0692536 A2, ujawnia mysie białko indukujące produkcję IFN-gamma przez komórki immunokompetentne, scharakteryzowane ponadto jako posiadające pewne właściwości fizykochemiczne oraz częściowo zdefiniowaną sekwencję aminokwasową. Przedstawione zostało również białko mające sekwencję 157 aa, dwa jego fragmenty, DNA (471 pz) kodujące białko, hybrydomy, sposoby oczyszczania białka oraz sposoby wykrywania białka.
Opublikowane 22 maja 1996 zgłoszenie patentowe nr EP 0712931 A2, Hayashibara, ujawnia 157 aa białko ludzkie oraz jego homologi, DNA kodujące białko, transformanty, sposób wytwarzania białka, przeciwciała monoklonalne przeciwko białku, hybrydomy, sposoby oczyszczania oraz wykrywania białka.
Opublikowane 9 kwietnia 1997 zgłoszenie patentowe nr EP 0767178 A1., Hayashibara, ujawnia 10 aa sekwencję ludzkiego białka blisko N-końca, zdolne do indukcji produkcji interferonu gamma przez komórki immunokompetentne. Przedstawione zostały również sposoby wytwarzania białka, białko jako czynnik farmaceutyczny, jego zastosowanie w roli czynnika antynowotworowego, antyonkogennego, antywirusowego, antybakteryjnego, immunopatogennego oraz jego zastosowanie w leczeniu chorób atopowych.
Opublikowana 10 czerwca 1997 publikacja nr WO 97/24441, Incyte Pharmaceuticals, Inc., ujawnia 193 aa białko odpowiadające prekursorowi IL-18 oraz kodujący go DNA.
Czynniki chemioterapeutyczne znane są fachowcom. Przykładowo, kamptotecyny, w tym topotekan, są ujawnione w patencie U.S. nr 5,004,758 (patent758), SmithKline Beecham Corporation, wydanym 2 kwietnia 1991. Kamptotecyny, w tym topotekan, są również ujawnione w Cancer Chemotherapy and Biotherapy, wydanie drugie, wydanym przez Bruce A. Chabner and Dan L. Longo, Lippincott-Raven Publishers, Philadelphia ©1996. s. 463-484. Topotekan jest ujawniony w Merck Index, wydanie dwunaste, ©1996 Merck & Co., Inc. w monografii numer 9687. Antybiotyki antracyklinowe, w tym doksorubicyna, są ujawnione w Cancer Chemotherapy and Biotherapy, wydanie drugie, wydanym przez Bruce A. Chabner and Dan L. Longo, Lippincott-Raven Publishers, Philadelphia ©1996. s. 409-434. Doksorubicyna jest ujawniona w Merck Index, wydanie dwunaste, ©1996 Merck & Co., Inc. w monografii numer 3495. Czynniki alkilujące, w tym cyklofaosfamid, są ujawnione w Cancer Chemotherapy and Biotherapy, wydanie drugie, wydanym przez Bruce A. Chabner and Dan L. Longo, Lippincott-Raven Publishers, Philadelphia ©1996. s. 297-332. Cyklofosfamid jest ujawniony w Merck Index, wydanie dwunaste, ©1996 Merck & Co., Inc. w monografii numer 2816. Czynniki antymikrotubulowe, w tym paklitaksel, są ujawnione w Cancer Chemotherapy and Biotherapy, wydanie drugie, wydanym przez Bruce A. Chabner and Dan L. Longo, Lippincott-Raven Publishers, Philadelphia ©1996. s. 263-296. Paklitaksel jest ujawniony w Merck Index, wydanie dwunaste, ©1996 Merck & Co., Inc. w monografii numer 7117. Pozosta ł e czynniki chemioterapeutyczne znane są fachowcom.
Przedmiotem wynalazku jest kompozycja, charakteryzująca się tym, że zawiera topotekan w kombinacji z nasilającą działanie ilością polipeptydu o sekwencji aminokwasowej przedstawionej na SEQ ID NO:1 (ludzka IL-18).
Przedmiotem wynalazku jest ponadto kompozycja, charakteryzująca się tym, że zawiera topotekan w kombinacji z nasilającą działanie ilością polipeptydu o sekwencji aminokwasowej przedstawionej na SEQ ID NO:2 (mysia IL-18).
Przedmiotem wynalazku jest ponadto kompozycja farmaceutyczna, charakteryzująca się tym, że zawiera dowolną kompozycję określoną powyżej oraz farmaceutycznie akceptowalny nośnik.
Przedmiotem wynalazku jest ponadto sposób wytwarzania kompozycji zawierającej topotekan w kombinacji z nasilając ą dział anie iloś cią polipeptydu o sekwencji aminokwasowej przedstawionej na SEQ ID NO:1 (ludzka IL-18) albo kompozycji zawierającej topotekan w kombinacji z nasilającą działanie ilością polipeptydu o sekwencji aminokwasowej przedstawionej na SEQ ID NO: 2 (mysia IL-18), polegający na tym, że obejmuje etap, w którym łączy się z nasilającą działanie ilość polipeptydu z topotekanem i odzyskuje się tak powstałą kompozycję .
Przedmiotem wynalazku jest ponadto zastosowanie kompozycji określonych powyżej, do wytwarzania leku do leczenia i/lub profilaktyki nowotworu u ssaka.
PL 200 840 B1
Przedmiotem wynalazku jest również zastosowanie nasilającej działanie ilości polipeptydu o sekwencji aminokwasowej przedstawionej na SEQ ID NO:1 (ludzka IL-18) w kombinacji z topotekanem do wytwarzania leku do leczenia i/lub profilaktyki nowotworu u ssaka.
Przedmiotem wynalazku jest także zastosowanie kompozycji określonych powyżej, do wytwarzania leku do hamowania wzrostu komórek nowotworowych u ssaka.
Przedmiotem wynalazku jest też zastosowanie nasilającej działanie ilości polipeptydu o sekwencji aminokwasowej przedstawionej na SEQ ID NO:1 (ludzka IL-18) w kombinacji z topotekanem do wytwarzania leku do hamowania wzrostu komórek nowotworowych u ssaka.
W jednym aspekcie wynalazek dostarcza kompozycję zawierającą topotekan w kombinacji z nasilając ą działanie ilością polipeptydu o sekwencji aminokwasowej oznaczonej SEQ ID NO:1 albo SEQ ID NO:2.
W innym aspekcie wynalazek dostarcza kompozycję farmaceutyczną zawierającą nasilającą działanie ilość polipeptydu IL-18, topetekan oraz farmaceutycznie akceptowalny nośnik.
W kolejnym aspekcie wynalazek dostarcza sposób wytwarzania opisanych powyż ej kompozycji, w którym łączy się nasilającą działanie ilość polipeptydu IL-18 z topotekanem oraz odzyskuje się powstającą tak kompozycję.
W dalszym aspekcie wynalazek udostę pnia sposób profilaktyki i/lub leczenia nowotworu u ssaka, obejmujący podawanie kompozycji zawierającej polipeptyd IL-18 w połączeniu z topotekanem, w iloś ci hamują cej nowotwór.
W dalszym aspekcie wynalazek udostę pnia sposób profilaktyki i/lub nowotworu u ssaka, obejmujący podawanie kompozycji zawierającej IL-18, topotekan oraz farmaceutycznie akceptowalnego nośnika, w ilości hamującej nowotwór.
W kolejnym aspekcie wynalazek udostę pnia sposób hamowania wzrostu komórek nowotworowych u ssaka wrażliwego na kompozycję zawierającą nasilającą działanie ilość polipeptydu IL-18 i topotekan, przy czym sposób obejmuje podawanie ssakowi zaatakowanemu takimi komórkami nowotworowymi takiej kompozycji w ilości skutecznie hamującej wzrost komórek nowotworowych ilości.
W kolejnym aspekcie wynalazek udostę pnia sposób hamowania wzrostu komórek nowotworowych u ssaka wrażliwego na kompozycję zawierającą polipeptyd IL-18, topotekan oraz farmaceutycznie akceptowalny nośnik, przy czym sposób ten obejmuje podawanie ssakowi zaatakowanemu komórkami nowotworowymi skutecznej, hamującej wzrost komórek nowotworowych ilości kompozycji.
Fig. 1 stanowi schemat ilustrujący wpływ IL-18 na wzrost zaawansowanego nowotworu płuc Lewisa, samej oraz w połączeniu z topotekanem.
Fig. 2 stanowi schemat ilustrujący wpływ samej IL-18 oraz w połączeniu z topotekanem, na ilość ognisk nowotworu Lewisa w płucach.
Fig. 3 stanowi schemat ilustrujący wpływ IL-18 wraz z topotekanem na redukcję liczby guzków nowotworu płuc (eksperymenty potwierdzające).
Fig. 4 stanowi schemat ilustrujący wpływ IL-18 w połączeniu z topotekanem na redukcję wzrostu nowotworu płuc (eksperymenty potwierdzające).
Fig. 5 stanowi schemat ilustrujący wpływ niskiej dawki IL-18 na wzrost zaawansowanej plazmocytomy MOPC-315, wszczepionej podskórnie samicom myszy BALB/c.
Fig. 6 stanowi schemat ilustrujący skojarzony wpływ IL-18 z MTD topotekanu na zaawansowaną plazmocytomę MOPC-315.
Fig. 7 stanowi schemat ilustrujący połączony wpływ IL-18 z suboptymalnymi dawkami topotekanu na zaawansowaną plazmocytomę MOPC-315.
Fig. 8 stanowi schemat ilustrujący wpływ wysokiej dawki IL-18 na zaawansowaną plazmocytomę MOPC-315.
Fig. 9 stanowi schemat ilustrujący wpływ połączenia IL-18 z topotekanem na zaawansowaną plazmocytomę MOPC-315 (eksperymenty potwierdzające).
Fig. 10 stanowi schemat ilustrujący wpływ połączenia IL-18 z suboptymalną dawką topotekanu na zaawansowaną plazmocytomę MOPC-315 (eksperymenty potwierdzające).
Fig. 11 stanowi schemat ilustrujący wpływ połączenia wysokiej dawki IL-18, podanej dootrzewnowo lub podskórnie, jako pojedynczy czynnik na zaawansowaną plazmocytomę MOPC-315.
Fig. 12 stanowi schemat ilustrujący wpływ IL-18, podanej dootrzewnowo lub podskórnie, w połączeniu z topotekanem na zaawansowaną plazmocytomę MOPC-315.
Fig. 13 stanowi schemat ilustrujący wpływ pulsowo i podskórnie podanego połączenia IL-18 z topotekanem na zaawansowaną plazmocytomę MOPC-315.
PL 200 840 B1
Fig. 14 stanowi schemat ilustrujący wpływ IL-18 na hamowanie wzrostu nowotworu zaawansowanego czerniaka B16F10.
Fig. 15 stanowi schemat ilustrujący wpływ samego topotekanu, lub w połączeniu z IL-18, na myszy z zaawansowanym czerniakiem podskórnym.
Kompozycje według wynalazku zawierają wzmacniacz taki jak IL-18 oraz topotekan. Topotekan jest przykładem kamptotecyny.
Następujące definicje mają na celu ułatwienie zrozumienia pewnych terminów i skrótów często stosowanych w tym opisie.
CPA oznacza cyklofosfamid; CR oznacza całkowitą regresję; ip oznacza dootrzewnowo; iv oznacza dożylnie; ILS oznacza zwiększoną długość życia; LTR oznacza długotrwałą regresję; MTD oznacza maksimum tolerowanej dawki; PR oznacza częściową regresję; q1D oznacza 1 dawkę na każ dy dzień; q4D oznacza jedną dawkę co każde 4 dni; q4Dx6 oznacza jedną dawkę co każde 4 dni razy 6; q4Dx7 oznacza jedną dawkę co każde 4 dni razy 7; qDx5 oznacza jedną dawkę dziennie przez 5 dni; qDx21 oznacza jedną dawkę codziennie przez 21 dni; qDx26 oznacza jedną dawkę codziennie przez 26 dni; qDx30 oznacza jedną dawkę codziennie przez 30 dni; sc oznacza podskórnie; UID oznacza jedną dawkę dziennie.
Identyczność oznacza dla fachowców związek pomiędzy dwoma lub więcej sekwencjami polipeptydowymi określony poprzez porównywanie sekwencji. Dla fachowców identyczność oznacza stopień pokrewieństwa sekwencji pomiędzy sekwencjami polipeptydowymi lub polinukleotydowymi, jak w przypadku okreś lenia poprzez mię dzyniciowe porównanie takich sekwencji. Identyczność i podobieństwo mogą być łatwo obliczone znanymi metodami, obejmującymi, ale bez ograniczenia, opisane w Computational Molecular Biology, Lesk, A.M., wyd., Oxford University Press, New York, 1988; Biocomputing: Informatics and Genome Projects, Smith, D.W., wyd. Academic Press, New York, 1993; Computer Analysis of Sequence Data, Part I, Griffin, A.M., and Griffin, H.G., wyd., Humana Press. New Jersey, 1994; Sequence Analysis in Molecular Biology, von Heinje, G., Academic Press, 1987; and Sequence Analysis Primer, Gribskov, M. and Devereux, J., wyd., M Stockton Press, New York, 1991; and Carillo, H., and Lipman, D., SIAM J. Applied Math., 48: 1073 (1988). Zalecane metody określania identyczności są zaprojektowane tak, aby dawać największe dopasowanie testowanych sekwencji. Metody określania identyczności i podobieństwa są skodyfikowane w publicznie dostępnych programach komputerowych. Zalecane metody komputerowe do określania identyczności i podobieństwa pomiędzy dwiema sekwencjami obejmują, ale bez ograniczenia, pakiet oprogramowania GCG (Devereux, J., i wsp., Nucleic Acids Research 12(1): 387 (1984)), BLASTP, BLASTN i FASTA (Atschul, S.F. i wsp., J. Molec. Biol. 215: 403-410 (1990). Program BLAST X jest publicznie dostępny w NCBI oraz z innych ź ródeł (BLAST Manual, Altschul, S., i wsp., NCBI NLM NIH Bethesda, MD 20894; Altschul, S., i wsp., J. Mol. Biol. 215:403-410 (1990). Celem określenia identyczności zastosowany może zostać również dobrze znany algorytm Smitha Watermana.
Wyizolowany oznacza wyizolowany ręcznie przez człowieka ze stanu naturalnego. Jeśli wyizolowany związek lub substancja występuje w naturze, został on zmieniony lub usunięty ze środowiska naturalnego lub możliwe są obie sytuacje. Na przykład, polinukleotyd lub polipeptyd naturalnie występujący w ż ywym zwierzęciu nie jest wyizolowany, ale w stosowanym tu znaczeniu ten sam polipeptyd lub polinukleotyd wydzielony z materiałów towarzyszących jego stanowi naturalnemu jest wyizolowany.
Polipeptyd odnosi się do jakiegokolwiek peptydu lub białka zawierającego dwa lub więcej aminokwasów, połączonych ze sobą wiązaniami peptydowymi lub zmodyfikowanymi wiązaniami peptydowymi, tj. izosterów peptydowych. Polipeptyd odnosi się zarówno do krótkich łańcuchów, zazwyczaj nazywanych peptydami, oligopeptydami lub oligomerami, jak również do długich łańcuchów, ogólnie określanych jako białka. Polipeptydy mogą zawierać również aminokwasy inne niż aminokwasy kodowane genetycznie. Polipeptydy obejmują sekwencje aminokwasowe zmodyfikowane zarówno w naturalnych procesach, takich jak obróbka postranslacyjna lub technikami modyfikacji chemicznych, dobrze znanymi fachowcom. Modyfikacje te zostały dobrze opisane w podstawowych tekstach oraz w bardziej szczegół owych monografiach, jak również w pokaźnej literaturze badawczej. Modyfikacje mogą pojawić się w dowolnym miejscu peptydu, w tym w szkielecie peptydowym, łańcuchach bocznych aminokwasów oraz na C- lub N-końcu. Zrozumiałym jest, że tego samego typu modyfikacje mogą być obecne w tym samym lub różnym stopniu w różnych miejscach danego peptydu. Dodatkowo, dany peptyd może zawierać wiele typów modyfikacji. Polipeptydy mogą być rozgałęzione w wyniku ubikwitynacji, albo mogą być cykliczne, z lub bez rozgałęzień. Cykliczne rozgałęzione lub nie peptydy mogą powstawać w wyniku naturalnych procesów post-translacyjnych lub mogą być wytworzone me6
PL 200 840 B1 todami syntetycznymi. Modyfikacje obejmują acetylację, acylację, ADP-rybozylację, amidację, kowalencyjne przyłączanie flawiny, reszty hemu, nukleotydu lub pochodnej nukleotydu, lipidu lub pochodnej lipidu, fosfoinozytolu, sieciowanie, cyklizację, tworzenie mostków disiarczkowych, demetylację, tworzenie sieci kowalencyjnych, tworzenie cystyny, piroglutaminianu, finnylację, gamma-karboksylację, glikozylację, tworzenie kotwic GPI, hydroksylację, jodynację, metylację, mirystoilację, utlenianie, obróbkę proteolityczną, fosforylację, prenylację, racemizację, selenoizację, usiarczanie, addycję aminokwasów do białek mediowaną przez transfer-RNA, np. arginylację oraz ubikwitynację (patrz, na przykład, PROTEINS - STRUCTURE AND MOLECULAR PROPERTIES, 2nd Ed., T. E. Creighton. W. H. Freeman and Company, New York, 1993; Wold, P., Post-translational Protein Modifications: Perspectives and Prospects, s. 1-12 w: POSTTRANSLATIONAL COVALENT MODIFICATION OF PROTEINS, B. C. Johnson, wyd., Academic Press, New York, 1983; Seifter i wsp., Analysis for protein modifications and nonprotein cofactors, Meth Enzymol (1990) 182:626-646 and Rattan i sp. , Protein Synthesis: Post-translational Modifications and Aging, Ann NYAcad Sci (1992) 663:48-62).
Wariant odnosi się do polinukleotydu lub polipeptydu różniącego się od referencyjnego polinukleotydu lub polipeptydu, ale zachowującego podstawowe właściwości. Typowy wariant polinukleotydu różni się sekwencją nukleotydową od innej sekwencji referencyjnej. Zmiany w sekwencji nukleotydowej wariantu mogą, lub nie, zmieniać sekwencję aminokwasową polipeptydu kodowanego przez polinukleotyd referencyjny. Zmiany nukleotydów mogą prowadzić do substytucji aminokwasów, addycji, delecji, połączeń lub skrócenia peptydu kodowanego przez peptyd referencyjny, jak pokazano poniżej. Typowy wariant polipeptydu różni się sekwencją aminokwasową od innego, referencyjnego. Ogólnie, różnice są ograniczone do tego stopnia, że sekwencje peptydu referencyjnego oraz wariantu są ogólnie bardzo podobne w całości, a w wielu regionach, są identyczne. Wariant oraz peptyd referencyjny mogą różnić się w sekwencji aminokwasowej jedną lub więcej substytucji, addycji, delecji w jakimkolwiek połączeniu. Podstawiona lub wstawiona reszta aminokwasowa może, lub nie, być kodowana poprzez kod genetyczny. Wariant polinukleotydu lub polipeptydu może występować naturalnie, jako wariant alleliczny, bądź może stanowić wariant występujący naturalnie. Nienaturalnie występujące warianty polinukleotydów oraz polipeptydów mogą być wytworzone technikami mutagenezy lub syntezy bezpośredniej.
Zalecane parametry dla porównywania sekwencji polipeptydowej obejmują:
1) Algorytm: Needleman i Wunsch, J. Mol Biol. 48: 443-453 (1970) Macierz porównawcza: BLOSSUM62 z Hentikoff i Hentikoff, Proc. Natl. Acad. Sci. USA. 89:10915-10919 (1992).
Kara za wprowadzenie przerwy: 12
Kara za długość przerwy: 4
Użyteczny z tymi parametrami program jest publicznie dostępny jako program gap z Computer Group, Madison WI. Wspomniane wcześniej parametry są parametrami domyślnymi do porównywania peptydów (tak jak brak kary za przerwy końcowe).
Sekwencja polipeptydowa według wynalazku jest identyczna z sekwencją referencyjną SEQ ID NO:1 albo SEQ ID NO:2, to znaczy jest identyczna w 100%.
Białko fuzyjne odnosi się do białka kodowanego przez dwa, często niezwiązane geny fuzyjne lub ich fragmenty. W jednym z przykładów, opis EP-A-0 464 ujawnia białka fuzyjne zawierające różne części stałego regionu cząsteczek immunoglobulin z innym białkiem ludzkim, lub jego częścią. W wielu przypadkach, zastosowanie regionu Fc jako części białka fuzyjnego jest zalecane w terapii i diagnozie, prowadząc do, na przykład, poprawy właściwości farmakokinetycznych [patrz, np. EP-A 0232 262]. Z drugiej strony, do pewnych zastosowań zalecane byłoby usunięcie części Fc po ekspresji, wykryciu i oczyszczeniu białka fuzyjnego.
Wzmacniacze
Wzmacniacze ogólnie zwiększają odpowiedź immunologiczną w połączeniu z terapią cytoredukcyjną. IL-18 jest wzmacniaczem o szerokim zasięgu, który utrzymuje swoje działanie immunostymulujące w połączeniu z różnymi typami czynników chemioterapeutycznych. Pewne wzmacniacze czynników chemioterapeutycznych są specyficzne i związane są z mechanizmem działania wpływającym na działanie leku, na przykład tak jak zastosowanie leukoworyny z 5-fluorouracylem lub zastosowanie tirapazaminy z czynnikami uszkadzającymi DNA, takimi jak cisplatyna lub czynniki alkilujące.
Polipeptyd IL-18
W jednym z aspektów wynalazku opisano polipeptydy IL-18 w połączeniu z topotekanem. Składnik polipeptydowy i związek kamptotecyny zawarte w kompozycjach według wynalazku, jak również ich izolacja, identyfikacja oraz pewne techniki produkcji są opisane w opisie EP 0692536A2,
PL 200 840 B1
EP 0712931A2, EP0767178A1, oraz WO 97/2441. Takie polipeptydy obejmują sekwencje aminokwasowe z SEQ ID NO:1 i SEQ ID NO:2, odpowiednio.
Polipeptyd według wynalazku jest polipeptydem indukującym interferon γ. Odgrywa on podstawową rolę w indukcji odporności mediowanej komórkowo, w tym indukcji produkcji interferonu γ przez komórki T oraz splenocyty, zwiększeniu aktywności cytotoksycznej komórek NK oraz sprzyjaniu różnicowania się naiwnych komórek T CD4+ w komórki Th1. Właściwości te są tutaj określane jako aktywność IL-18 lub aktywność polipeptydu IL-18 lub biologiczna aktywność IL-18. Do tych właściwości zaliczają się również antygenowe i immunogenne aktywności wspomnianych polipeptydów IL-18, w szczególności antygenowe i immunogenne aktywności polipeptydów o sekwencji SEQ ID NO:1 oraz SEQ ID NO: 2. Dogodnie zgodnie z wynalazkiem polipeptyd wykazuje co najmniej jedną aktywność biologiczną IL-18.
Zgodnie z wynalazkiem polipeptydy mogą występować w formie dojrzałego białka lub być częścią większego białka, takiego jak białko fuzyjne. Jest często zalecanym dodanie dodatkowej sekwencji aminokwasowej, która zawiera sekwencję wydzielniczą lub liderową, pro-sekwencję, sekwencje, które pomagają w oczyszczaniu, takie jak liczne reszty histydynowe, lub dodatkowa sekwencja zapewniająca stabilność podczas produkcji rekombinantów.
Zgodnie z wynalazkiem polipeptydy mogą być wytwarzane jakimkolwiek sposobem. Polipeptydy takie obejmują wyizolowane naturalnie występujące polipeptydy, polipeptydy wytworzone przez rekombinację, polipeptydy wytworzone syntetycznie lub polipeptydy wytworzone jakąkolwiek kombinacją tych metod. Środki do wytwarzania takich polipeptydów są dobrze znane fachowcom.
Zgodnie z wynalazkiem polipeptydy rekombinowane mogą być wytwarzane procesami dobrze znanymi fachowcom układach ekspresji obejmujących genetycznie zmodyfikowane komórki gospodarza. Dodatkowo, w kolejnym aspekcie, układy ekspresji mogą obejmować polinukleotyd lub polinukleotydy kodujące tu opisane polipeptydy, za pomocą takich układów ekspresji mogą być zmodyfikowane genetycznie komórki gospodarza oraz wytwarzane tu opisane polipeptydy technikami rekombinacyjnymi. Celem wytwarzania takich białek przy użyciu RNA otrzymanego z tu opisanych konstruktów DNA zastosowane mogą zostać również pozakomórkowe układy translacji.
Reprezentatywne przykłady odpowiednich gospodarzy obejmują komórki bakteryjne, takie jak komórki streptococci, staphylococci, E. coli, Streptomyces oraz Bacillus subtiliss; komórki grzybów, takie jak komórki drożdży oraz komórki Aspergillus; komórki owadzie, takie jak Drosophila S2 oraz Spodoptera Sf9; komórki zwierzęce, takie jak CHO, COS, HeLa, C127, 3T3, BHK, HEK 293 i komórki czerniaka Bowesa, lub komórki roślinne.
Zastosowanych może być szereg układów ekspresji, na przykład, układy chromosomalne, episomalne oraz wirusowe, np. wektory otrzymane z plazmidów bakteryjnych, bakteriofagów, transpozonów, episomów drożdżowych, elementów insercyjnych, drożdżowych elementów chromosomalnych, wirusów takich jak bakulowirusy, papowawirusy takie jak SV40, wirusy krowianki, adenowirusy, wirusy ospy drobiu, wirusy pseudowścieklizny, retrowirusy oraz wektory otrzymane z ich kombinacji, takie jak wektory pochodzące z elementów genetycznych plazmidów i bakteriofagów, takich jak kosmidy i fagemidy. Układy ekspresji mogą zawierać regiony kontrolne, które regulują jak również zwiększają ekspresję. Ogólnie, zastosowany może być jakikolwiek układ lub wektor zdolny do utrzymania się, namnażania lub ekspresji polinukleotydu z wytworzeniem polipeptydu w gospodarzu. Odpowiednia sekwencja nukleotydowa może zostać wstawiona do układu ekspresji jakimkolwiek z licznych dobrze znanych technik, takich jak na przykład, te przedstawione w Sambrook i wsp., Molecular Cloning: A Laboratory Manual, wydanie drugie., Cold Spring Harbor Laboratory Press, Cold Spring Harbor, NY (1989). Odpowiednie sygnały wydzielania mogą zostać włączone do pożądanego polipeptydu celem umożliwienia wydzielania ulegającego translacji białka do światła retikulum endoplazmatycznego, przestrzeni peryplazmatycznej lub środowiska zewnątrzkomórkowego. Sygnały te mogą być dla polipeptydu sygnałami endogennymi lub heterologicznymi.
Zgodnie z wynalazkiem mogą polipeptydy być odzyskane i oczyszczane z hodowli komórek rekombinowanych dobrze znanymi metodami, w tym poprzez wytrącanie siarczanem amonu lub etanolem, kwaśną ekstrakcję, chromatografię aniono- lub kationowymienną, chromatografię fosfocelulozy, chromatografię oddziaływań hydrofobowych, wysokosprawną chromatografię cieczową, chromatografię na hydroksyapatycie oraz chromatografię lektynową. Najdogodniej do oczyszczania stosowana jest chromatografia powinowactwa. Zastosowane mogą również być dobrze znane techniki ponownego zwijania białka celem odzyskania aktywnej konformacji po denaturacji peptydu w wyniku izolacji i oczyszczania.
PL 200 840 B1
Czynniki chemioterapeutyczne
Wynalazek rozważa zastosowanie topotekanu w połączeniu ze wzmacniaczem, IL-18.
Topotekan jest przykładem kamptotecyny. Kamptotecyny, w tym topotekan, są ujawnione w patencie SmithKline Beecham Corporation 758, wydanym 2 kwietnia 1991. Kamptotecyny, w tym topotekan, są również ujawnione w Cancer Chemotherapy and Biotherapy, wydanie drugie, wydanym przez Bruce A. Chabner i Dan L. Longo, Lippincott-Raven Publishers, Philadelphia ©1996. str. 463-484. Topotekan jest ponadto ujawniony w Merck Index, wydanie dwunaste, ©1996 Merck & Co., Inc. w monografii numer 9687.
Zgodnie z wynalazkiem dostarczono połączenie wzmacniaczy takich jak opisane powyżej polipeptydy IL-18 oraz topotekanu, znanego fachowcom środka chemioterapeutycznego.
W kolejnym aspekcie dostarczono kompozycje farmaceutyczne zawierające terapeutycznie skuteczną ilość wzmacniacza IL-18, jak opisano powyżej, w połączeniu z czynnikiem chemioterapeutycznym, topotekanem, jak opisano powyżej. Zastosowane mogą zostać również farmaceutycznie akceptowalne nośniki i zaróbki. Zastosowany nośnik farmaceutyczny może być, na przykład albo stały albo ciekły. Przykładowe stałe nośniki obejmują, ale bez ograniczenia, laktozę, białą glinkę, sacharozę, talk, żelatynę, agar, pektynę, akację, stearynian magnezu, kwas stearynowy i tym podobne. Przykładowe nośniki ciekłe obejmują, ale bez ograniczenia, sól fizjologiczną, zbuforowaną sól fizjologiczną, dekstrozę, wodę, glicerol, syrop etanolowy, olej z orzeszków ziemnych, oliwę z oliwek oraz ich kombinacje. Podobnie, nośnik lub rozpuszczalnik może zawierać materiał opóźniający w czasie dobrze znany fachowcom, taki jak monostearynian glicerolu lub distearynian glicerolu sam, lub z woskiem etylocelulozowym, hydroksypropylometylocelulozą, metylometaakrylanem oraz tym podobnymi.
Zgodnie z wynalazkiem można wytwarzać pakiety i zestawy farmaceutyczne zawierające jeden lub więcej pojemników wypełnionych jednym lub więcej z wcześniej wspomnianych składników kompozycji według wynalazku. Połączenie polipeptydów i czynników chemioterapeutycznych może zostać zastosowane pojedynczo lub w połączeniu z innymi związkami, takimi jak związki terapeutyczne. Kompozycje mogą być zaadaptowane do drogi podawania, na przykład, drogi układowej lub doustnej. Zalecane formy podawania układowego obejmują wstrzyknięcie, zazwyczaj wstrzyknięcie dożylne. Inne drogi wstrzyknięć, takie jak, podskórna, domięśniowa lub dootrzewnowa, mogą być również zastosowane. Ponadto, jeśli połączenie polipeptydu z czynnikami chemioterapeutycznymi może zostać sformułowane w postać dojelitową lub w kapsułki, możliwe jest podawanie doustne. Alternatywnymi drogami podawania układowego jest podawanie do błon śluzowych i podawanie przezskórne przy użyciu środków penetrujących, takich jak sole żółciowe lub kwasy fusydowe, bądź inne detergenty. Podawanie tych kombinacji może odbywać się miejscowo i/lub w sposób ograniczony w postaci maści, past, żeli i tym podobnych.
Zakres dawkowania wymaganej kompozycji zależy od wyboru wzmacniacza, drogi podawania, natury preparatu, natury stanu podmiotu oraz oceny opiekującego się lekarza. Odpowiednie dawki kompozycji dla IL-18 wynoszą w zakresie od 1 nanograma/kilogram do 1 miligrama/kilogram podmiotu, a dla czynnika chemioterapeutycznego w zakresie 1/10 klinicznie akceptowanego dawkowania dla specyficznego czynnika chemioterapeutycznego do 10-krotnego klinicznie akceptowanego dawkowania dla specyficznego czynnika chemioterapeutycznego. Oczekuje się, jednakże, szerokiego zróżnicowania wymaganego dawkowania ze względu na rozmaitość dostępnych związków oraz różniących się skutecznością różnych dróg podawania. Przykładowo, oczekuje się, że podawanie przezskórne wymaga wyższego dawkowania niż podawanie poprzez wstrzyknięcie dożylne. Różnice w poziomach dawkowania mogą zostać dostosowane przy użyciu standardowych empirycznych dróg optymalizacji, dobrze znanych fachowcom.
Schemat podawania kompozycji zależy od dawkowania, wyboru wzmacniacza, drogi podawania, natury preparatu, natury stanu podmiotu oraz oceny opiekującego się lekarza. Odpowiednie schematy podawania, to 1-3 dawki każdego dnia do 1 dawki raz w tygodniu. Oczekuje się, jednakże, szerokiego zróżnicowania wymaganego dawkowania kompozycji ze względu na rozmaitość dostępnych związków oraz różniących się skutecznością różnych dróg podawania. Przykładowo, oczekuje się, że podawanie przezskórne wymaga wyższego dawkowania niż podawanie poprzez wstrzyknięcie dożylne. Różnice w poziomach dawkowania mogą zostać dostosowane przy użyciu standardowych empirycznych dróg optymalizacji, dobrze znanych fachowcom.
Uważa się, że przy użyciu następującego pełnego tekstu opisu fachowiec może zastosować niniejszy wynalazek w najszerszym zakresie. Następujące Przykłady są skonstruowane tak, aby ilustrować, nie zaś ograniczać w jakikolwiek sposób zakres niniejszego wynalazku.
PL 200 840 B1
P r z y k ł a d 1(A) - Redukcja wzrostu nowotworu w modelu nowotworu płuc Lewisa
Protokół eksperymentalny
Celem pokazania aktywności połączenia topotekanu i IL-18 w modelu zaawansowanego nowotworu litego, wysoce przerzutującego nowotworu płuc Lewisa, samicom myszy B6D2F1 podano dożylnie 105 komórek nowotworu Lewisa, a następnie losowo podzielono na grupy badawcze po 14 myszy w dniu 7. Traktowanie rozpoczynano z opóźnieniem w dniu 7, kiedy nowotwór ustalił się i zaczął rozwijać w płucach. Połowę z myszy w każdej grupie uśmiercano w dniu 16, celem określenia wpływów traktowania na wzrost nowotworu płuc, zaś pozostałe myszy poddawano dalszemu traktowaniu i monitorowano ich przeżycie (Patrz Przykład 1(B)). Topotekan podawano dootrzewnowo q4Dx7 począwszy od dnia 7 a kończąc na dniu 32, a pokazane dawki są w mg/kg. Mysią IL-18 podawano dootrzewnowo UID od dnia 7 do dnia 32 a pokazane dawki są w μg/mysz. Istniały 3 grupy myszy kontrolnych, z których wszystkie padły pomiędzy dniem 17 a 30. Zwierzęta monitorowano pod kątem przeżycia do dnia 61 (patrz Fig. 1 i 2 oraz Tabela 1).
Wyniki
W grupie kontrolnej nastąpiło bardzo duże obciążenie nowotworem w dniu 16, przeciętnie 350 mg nowotworu płuc. (Patrz Fig. 1 i 2). Liczba oddzielnych ognisk nowotworowych w płucach wynosiła >80 (Patrz Fig. 2).
Sama IL-18 znacząco zmniejszała wzrost masy nowotworu płuc oraz liczbę guzów bez wyraźnej zależności odpowiedzi od dawki. Wpływ samej IL-18 był jedynie umiarkowany, a zwierzęta otrzymujące tę cytokinę nie wykazywały zwiększonej mediany czasu przeżycia. MTD topotekanu (15 mg/kg przy schemacie q4D) zmniejszał wzrost nowotworu o >90%, jednak myszy wciąż miały przeciętnie 45 guzów nowotworowych w płucach. Dodanie IL-18 skutkowało podobnie silnym zahamowaniem wzrostu nowotworu. Jednakże, połączenie było korzystne w dawce suboptymalnej topotekanu (9 mg/kg przy schemacie q4D) (Patrz Fig. 1 oraz 2).
P r z y k ł a d 1(B) - Przeżycie w modelu nowotworu płuc Lewisa
Protokół eksperymentalny Patrz Przykład 1(A).
Wyniki pokazano w Tabeli 1 poniżej, dane dotyczące przeżycia z badania IL-18 w połączeniu z topotekanem u myszy z zaawansowanym nowotworem płuc Lewisa potwierdziły aktywność IL-18, co obserwowano poprzez pomiar nowotworu. Jak się spodziewano, zastosowanie samej IL-18 nie miało wpływu na czas przeżycia. Sam topotekan przedłużał czas przeżycia o 68% przy MTD oraz 63% przy 0,6 x MTD. IL-18 0,5 mg/kg + MTD topotekanu (15 mg/kg) zwiększała czas przeżycia o 145%; zaś suboptymalna dawka topotekanu (9 mg/kg) w połączeniu z 0,5 mg/kg IL-18 zwiększała czas przeżycia o 82%.
T a b e l a 1
Leczenie Poziom dawki Mediana czasu przeżycia (dni) Wzrost czasu przeżycia (%)
kontrola - 22 -
IL-18 10 24 9
3 23 4
1 22,5 2
0,3 22 0
Topotekan 15 37 68
Topotekan + IL-18 15 + 10 54 145
15 + 3 32 45
15 + 1 47 114
15 + 0,3 41 86
Topotekan 9,0 36 63
Topotekan + IL-18 9,0 + 10 40 82
9,0 + 3 38 73
9,0 + 1 35 59
9,0 + 0,3 28 27
Topotekan był podawany dootrzewnowo q4Dx7 począwszy od dnia 7 a skończywszy na dniu 32, dawki pokazano w mg/kg.
Mysia IL-18 była podawana dootrzewnowo UID od dnia 7 do dnia 32 zaś dawki są pokazane w μg/mysz.
PL 200 840 B1
P r z y k ł a d II(A) - Redukcja wzrostu nowotworu w modelu nowotworu płuc Lewisa
Protokół eksperymentalny
W kolejnym eksperymencie, aktywność połączenia topotekanu plus IL-18 została potwierdzona w zaawansowanym modelu układowego nowotworu płuc Lewisa. Eksperyment ten obejmował zastosowanie wyższych dawek IL-18. Samicom myszy B6D2F1 (22-24 g) podawano dożylnie 105 komórek nowotworu płuc Lewisa oraz losowo rozdzielano na grupy badawcze po 12-14 myszy każda w dniu 7; połowa myszy w każdej grupie była uśmiercana w dniu 14, celem określenia skutków leczenia na wzrost nowotworu płuc, w tym masę nowotworu i liczbę guzów. Pozostałe myszy były poddawane dalszemu traktowaniu i monitorowane pod kątem przeżycia. Topotekan był podawany dootrzewnowo q4Dx6 w dniach 7, 11, 15, 19, 23, oraz 29; pokazane poziomy dawek są w mg/kg. Mysia IL-18 była podawana dootrzewnowo qDx26 od dnia 7 do 33; poziomy dawek są pokazane w μg/mysz. Zastosowano trzy grupy kontrolne, z których wszystkie padły pomiędzy dniem 14 a 28 (Patrz Fig. 3 i 4 oraz Tabela 2).
Wyniki
MTD topotekanu skutkowało dobrą redukcją masy nowotworu oraz liczby guzów, zaś wpływ na oba parametry był mniejszy przy niższej dawce topotekanu. Połączenie redukowało obciążenie nowotworem poniżej tego osiągniętego przy użyciu samego topotekanu. Najbardziej widoczne było to w przypadku masy nowotworów niż w przypadku ilości guzów, gdzie większy efekt występował przy niższych dawkach IL-18. Potwierdza to pozytywne wyniki uzyskane w początkowym badaniu tego połączenia w nowotworze płuc Lewisa. (Patrz Fig. 3 i 4).
P r z y k ł a d II (B) - Przeżycie w modelu nowotworu płuc Lewisa
Protokół eksperymentalny Patrz protokół dla Przykładu II (A).
Wyniki
Wyniki dotyczące przeżycia połowy eksperymentu są podsumowane w Tabeli 2 poniżej. Przy MTD topotekanu znacząco wydłużony był czas przeżycia myszy, które otrzymywały również IL-18. Przy suboptymalnej dawce topotekanu następowało podwojenie długości przeżycia przy najwyższej dawce IL-18.
T a b e l a 2
Leczenie Poziom dawki* n Mediana czasu przeżycia (dni) Wzrost w długości przeżycia (%)
Kontrola nowotworu 18 18
IL-18 100 6 22 22
30 6 18,5 3
10 6 18 0
3 6 18 0
1 6 20 11
Topotekan 15 6 33,5 86
Topotekan+ IL-18 15 + 100 7 43 139
15 + 30 7 42 133
15 + 10 7 41 128
15 + 2 7 42 133
15 + 1 6 38 111
Topotekan 9 6 25,5 42
Topotekan + IL-18 9 + 100 7 34 89
9 + 30 7 30 67
9 + 10 7 27 50
9 + 3 7 30 67
9 + 1 7 29 61
Topotekan był podawany dootrzewnowo q4Dx6 w dniach 7, 11, 15, 19, 23 i 29, pokazane poziomy dawkowania są w mg/kg.
Mysia IL-18 była podawana dootrzewnowo qDx26 od dnia 7 do 33, pokazane poziomy dawkowania są w ąg/mysz.
PL 200 840 B1
P r z y k ł a d III plazmocytoma MOPC-315
Protokół eksperymentalny
Plazmocytoma MOPC-315 jest analogiczna do ludzkiego nowotworu znanego jako szpiczak mnogi. Nowotwór ten powstaje w wyniku zezłośliwienia komórek plazmatycznych, dojrzałej formy limfocytów B biorących udział w ekspresji przeciwciał. MOPC-315 rośnie szybko do bardzo dużych rozmiarów w syngenicznych myszach BALB/c. Nie jest wysoce metastatyczny lub inwazyjny.
IL-18 oceniano w myszach z ustaloną podskórną plazmocytomą MOPC-315. Celem zwiększenia szans zaobserwowania skutków immunoterapii, IL-18 oceniono w połączeniu ze skutecznym czynnikiem chemioterapeutycznym, jak również przy monoterapii. IL-18 podawano dootrzewnowo codziennie w dawce 0,3, 1, 3, oraz 10 μg/mysz, zaś topotekan podawano dootrzewnowo zgodnie ze schematem q4D9 i 15 mg/kg. Podawanie obu leków rozpoczynano w dniu 11 po implantacji, kiedy mediana objętości nowotworu wahała się od 32 do 88 mg. W przypadku kontrolnych nowotworów wzrost do 1 grama trwał 17,2 dnia (Patrz Fig. 5-7).
Wyniki
W dawkach ocenianych w tym eksperymencie traktowanie samą IL-18 miało jedynie minimalny wpływ na wzrost ustalonego nowotworu. Wzrost nowotworu był opóźniony o 1,3-3,1 dni. (Patrz Fig. 5). Sam topotekan powodował 1/7 całkowitą regresję przy MTD oraz opóźniony wzrost nowotworu o około 12 dni. Połączenie MTD topotekanu + IL-18 w dawce 10, 3 lub 1 μg/mysz/dzień było znacząco bardziej aktywne niż sam topotekan, przy czym zaobserwowano całkowitą regresję u 5/7 myszy oraz długoterminowe regresje. Co znaczące, nowotwory przed regresją osiągały całkiem duże rozmiary. Wartym zauważenia jest również to, że nowotwory ponownie wzrastały po zakończeniu traktowania, a następnie znowu ulegały regresji przy braku dalszej terapii, co sugeruje odpowiedź immunologiczną (Patrz Fig. 6).
IL-18 spowodowała również uzyskanie nasilonych i nieoczekiwanych wyników przy suboptymalnej dawce topotekanu. Przy 9 mg/kg topotekanu nie było wpływu, lub był niewielki, na wzrost nowotworu bez regresji i stwierdzono jedynie 4-5 dniowe opóźnienie wzrostu nowotworu. Przy wyższej dawce IL-18, doszło do 5 całkowitych regresji i 1 PR spośród 7 myszy. W przypadku dwóch z nich długoterminowa regresja była wciąż widoczna w dniu 94 (Patrz Fig. 7).
P r z y k ł a d IV - plazmocytoma MOPC-315
Protokół eksperymentalny
Aktywność IL-18 w połączeniu z topotekanem u myszy z zaawansowaną plazmocytomą MOPC315 potwierdzono w eksperymencie na dużą skalę, w którym zastosowano wyższe dawki IL-18. W eksperymencie tym topotekan był podawany q4Dx6, począwszy od dnia 10 a IL-18 qDx30, począwszy od tego samego dnia. Oba leki podawano dootrzewnowo, zaś aktywność określano poprzez pomiary nowotworu.
Wyniki
W eksperymencie poprzednim, w którym IL-18 podawano w górnej dawce 10 μg/mysz/dzień, nie było wpływu samej IL-18 na wzrost nowotworu. Jednakże, w badaniu potwierdzającym, IL-18 podawano w wyższych dawkach, 100 i 30 μg/mysz/dzień, a w najwyższej dawce była ona sama skuteczna w indukcji opóźnionej regresji nowotworu, przy czym uzyskano 4 na 6, kompletnych regresji. Niższe dawki IL-18 były nieskuteczne jak pokazano na Fig. 8.
Potwierdzono wysoce skuteczną aktywność połączenia IL-18 z MTD topotekanu (Patrz Fig. 9). Sam topotekan był całkiem skuteczny, prowadząc do 2/6 całkowitych regresji oraz przedłużenia hamowania wzrostu nowotworu. Ponowny wzrost, jednakże, był widoczny po zakończeniu podawania topotekanu w dniu 33. Przy trzech górnych dawkach IL-18 regresja była szybka, całkowita i przedłużona we wszystkich leczonych myszach. Odpowiedzi te pojawiły się przy poziomach dawek IL-18, które były nieskuteczne, w przypadku gdy były stosowane osobno (Patrz Fig. 9).
Suboptymalna dawka topotekanu nie miała widocznego wpływu na ten zaawansowany nowotwór, podczas gdy całkowite regresje wystąpiły u wszystkich zwierząt przy trzech górnych dawkach połączeń IL-18. (Patrz Fig. 10).
P r z y k ł a d V - Plazmocytoma MOPC-315 (badanie schematu i drogi podania)
Protokół eksperymentalny
Ocenę IL-18 w połączeniu z chemioterapią powtórzono celem określenia: (a) na ile skuteczna jest IL-18 w modelach nowotworów podawanych podskórnie oraz (b) czy IL-18 pozostaje aktywna jeśli jest podana w schemacie przerywanym lub jeśli codzienna dawka jest niezbędna. Eksperyment został
PL 200 840 B1 znowu ustawiony z topotekanem w modelu zaawansowanej plazmocytomy MOPC-315 z traktowaniem rozpoczynającym się w dniu 10, kiedy nowotwór miał 100 mm3 objętości. Topotekan podawano przy MTD wynoszącym 15 mg/kg przy schemacie q4D, a IL-18 podawano przy szerokim zakresie dawek dootrzewnowo lub podskórnie przy schemacie q1D lub q4D. W eksperymencie tym zaobserwowano więcej toksyczności dla połączenia niż w poprzednich badaniach, gdyż widoczna była poważna utrata masy, co spowodowało zatrzymanie podawania topotekanu po jedynie dwóch seriach. Jednakże, kontynuowano IL-18 (Patrz 11-13).
Wyniki
Sama IL-18 była aktywna w schemacie q1D, przy poziomie dawki 100 μg/dzień, potwierdzając wyniki wcześniejszych eksperymentów. Aktywność zaobserwowano zarówno w podaniu dootrzewnowym, jak i podskórnym, choć podanie dootrzewnowe było bardziej skuteczne (Patrz Fig. 11). Jak pokazano na Fig. 13, przerywane dawkowanie IL-18 - 1000 lub 100 μg/dawkę było nieskuteczne w indukcji regresji jeśli stosowano samą cytokinę.
Aktywność codziennego podawania IL-18 w połączeniu z topotekanem ponownie potwierdzono i wykazano jednakową aktywność przy podaniu IL-18 podskórnie lub dootrzewnowo. Przy obu drogach do wykazania nasilonego wpływu wymagana była dawka 10 μg/dzień lub wyższa (Patrz Fig. 12).
Podawanie IL-18 przy przerywanym schemacie było jednakowo skuteczne w połączeniu z chemioterapią. Te same dawki 10 lub 100 μg/mysz/dawkę były skuteczne przy schemacie q4D, jak przy schemacie q1D (Patrz Fig. 13).
P r z y k ł a d VI - czerniak B16
Protokół eksperymentalny
W tym eksperymencie oceniano IL-18 w zaawansowanym modelu nowotworu syngenicznego, pojedynczo i w połączeniu z topotekanem. Traktowanie rozpoczynało się w dniu 11 po implantacji. Dla kontroli nośnikowych średni czas przeżycia wynosił 20 dni.
Wyniki
Leczenie samą IL-18 nie miało wpływu na wzrost nowotworu i miało minimalny wpływ na czas przeżycia (< 30% ILS), chociaż należy zauważyć, że IL-18 nie była testowana przy wysokiej dawce, która okazała się być aktywna jako taka w modelu plazmocytomy (Patrz Fig. 14). Topotekan był nieskuteczny przy jego MTD (Patrz Fig. 15).
Połączenie MTD topotekanu z IL-18 nie było bardziej skuteczne niż sam topotekan w opóźnianiu wzrostu B16F10 lub przedłużaniu długości życia w tym modelu nowotworu metastatycznego (Patrz Fig. 15). Należy zauważyć, że czerniak B16F10 jest modelem nowotworu dynamicznego, który słabo odpowiada na obecnie dostępne podejścia terapeutyczne.
PL 200 840 B1
Wykaz sekwencji <110> Johnson, Randall K, <210> Kompozycje, kompozycje farmaceutyczne, sposoby wytwarzania kompozycji oraz zastosowania kompozycji i zastosowanie polipeptydu <130> P50777 <140> Nieznany>
<141>
<150> 60/086,560 <151> 1999-05-21 <160> 2 <170> FastSEQ dla Windows wersja 3,0 <210> 1 <211> 157 <212> PRT <213> człowiek <400>1
Tyr Phe Gly Lys Leu Glu Ser Lys Leu Ser Val ile Arg Asa Leu Asn
1 5 10 15
Asp Gin Val Ltsu Phe Ile Asp Gin Gly Asn Arg Pro Leu Phe Glu .Asp
20 25 30
Met Thr Asp Ser Asp Cys Arg Asp Asn Ala Pro Arg Thr Ile' Phe Ile
35 40 45
Ile Ser Met Tyr Lys Asp Ser Gin Pro Arg Gly Met Ala Val Thr Ile
50 55 60
Ser Val Lys Cys Glu Lys Ile Ser Thr Leu Ser Cys Glu Asa, Lys Ile
65 70 75 80
Ile Ser The Lys Glu Met Asn Pro Pro ASp Asn Ile Lys Asp Thr Lys
85 90 95
Ser Asp Ile Ile Phe phe Gin Arg Ser V*1 Pro Gly His Asp Asn Lys
100 IG 5 110
Ket Sin Phe Glu Ser Ser Ser Tyr Glu Gly Tyr Phe Leu Ale Cys Glu
11S 120 125
PL 200 840 B1
Lys Glu Arg Asp Leu Phe Lys Leu Ile Leu Lys Lys Glu
1.30 135 140
Gly Asp Arg Ser Ile Met Phe Thr Val Gin Asn Glu Asp
145 ISO 155
<210> 2 <211> 157 <212> PRT < 213 > mys ζ <400> 2
Asn Phe Gly Arg Leu His Cys Thr Thr Ala Val Ile Arg Asn Ile Asn
1 5 10 15
Asp Gin Val Leu Phe Val Asp Lys Arg Gin Pro Wal Phe Glu ASp Met
20 25 30
Thr Asp Ile Asp Gin Ser Ala Ser Glu Pro Gin Thr Arg Leu i le Ile
35 40 45
Tyr Met Tyr Lys Asp Ser Glu Val. Arg Gly Leu Ala Val Thr Leu Ser
50 55 60
Val Lys Asp Ser Lys Met Ser Thr Leu Ser Cys Lys Asn Lys Ile Ile
6 5 70 75 80
Ser Phe Glu Glu Met Asp Pro Pro Glu Asn Ile Asp Asp Ile Gin Ser 85 90 95
Asp Leu Ile Phe Phe Gin Lys Arg Val Pro Gly His Asn Lys Met Glu 100 105 110
Phe Glu Ser Ser Leu Tyr Glu Gly His Phe Leu Ala Cys Gin Lys Glu 115 120 125
Asp Asp Ala Phe Lys Leu Ile Leu Lys Lys Lys Asp Glu
130 135 140
Lys Ser Val Met Phe Thr Leu Thr Asn Leu His Gin Set
145 150 155
Zastrzeżenia patentowe

Claims (8)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Kompozycja, znamienna tym, że zawiera topotekan w kombinacji z nasilającą działanie ilością polipeptydu o sekwencji aminokwasowej przedstawionej na SEQ ID NO:1 (ludzka IL-18).
  2. 2. Kompozycja, znamienna tym, że zawiera topotekan w kombinacji z nasilającą działanie ilością polipeptydu o sekwencji aminokwasowej przedstawionej na SEQ ID NO:2 (mysia IL-18).
  3. 3. Kompozycja farmaceutyczna, znamienna tym, że zawiera kompozycję określoną w zastrz. 1 albo 2 oraz farmaceutycznie akceptowalny nośnik.
    PL 200 840 B1
  4. 4. Sposób wytwarzania kompozycji określonej w zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że obejmuje etap, w którym łączy się z nasilającą działanie ilość polipeptydu z topotekanem i odzyskuje się tak powstałą kompozycję.
  5. 5. Zastosowanie kompozycji określonej w zastrz. 1 albo 2, albo 3, do wytwarzania leku do leczenia i/lub profilaktyki nowotworu u ssaka.
  6. 6. Zastosowanie nasilającej działanie ilości polipeptydu o sekwencji aminokwasowej przedstawionej na SEQ ID NO:1 (ludzka IL-18) w kombinacji z topotekanem do wytwarzania leku do leczenia i/lub profilaktyki nowotworu u ssaka.
  7. 7. Zastosowanie kompozycji określonej w zastrz. 1 albo 2, albo 3, do wytwarzania leku do hamowania wzrostu komórek nowotworowych u ssaka.
  8. 8. Zastosowanie nasilającej działanie ilości polipeptydu o sekwencji aminokwasowej przedstawionej na SEQ ID NO:1 (ludzka IL-18) w kombinacji z topotekanem do wytwarzania leku do hamowania wzrostu komórek nowotworowych u ssaka.
PL366170A 1998-05-21 1999-05-20 Kompozycje, kompozycja farmaceutyczna, sposób wytwarzania kompozycji oraz zastosowania kompozycji i zastosowania polipeptydu PL200840B1 (pl)

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US8656098P 1998-05-21 1998-05-21

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL366170A1 PL366170A1 (pl) 2005-01-24
PL200840B1 true PL200840B1 (pl) 2009-02-27

Family

ID=22199389

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL366170A PL200840B1 (pl) 1998-05-21 1999-05-20 Kompozycje, kompozycja farmaceutyczna, sposób wytwarzania kompozycji oraz zastosowania kompozycji i zastosowania polipeptydu

Country Status (28)

Country Link
US (1) US6582689B1 (pl)
EP (1) EP1079818B1 (pl)
JP (1) JP4283998B2 (pl)
KR (1) KR100624588B1 (pl)
CN (1) CN1227027C (pl)
AR (1) AR019844A1 (pl)
AT (1) ATE245440T1 (pl)
AU (1) AU750918B2 (pl)
BR (1) BR9910622A (pl)
CA (1) CA2328603A1 (pl)
CO (1) CO5050337A1 (pl)
CZ (1) CZ300496B6 (pl)
DE (1) DE69909781T2 (pl)
DK (1) DK1079818T3 (pl)
ES (1) ES2204164T3 (pl)
GC (1) GC0000102A (pl)
HK (1) HK1035136A1 (pl)
HU (1) HUP0600520A2 (pl)
IL (2) IL139733A0 (pl)
MY (1) MY123434A (pl)
NO (1) NO329195B1 (pl)
NZ (1) NZ508115A (pl)
PL (1) PL200840B1 (pl)
PT (1) PT1079818E (pl)
TR (1) TR200003453T2 (pl)
TW (1) TWI227136B (pl)
WO (1) WO1999059565A1 (pl)
ZA (1) ZA200006675B (pl)

Families Citing this family (11)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
MXPA03008110A (es) 2001-03-08 2003-12-12 Ares Trading Sa Mutantes de interleucina-18, su produccion y uso.
US20050079153A1 (en) * 2002-08-14 2005-04-14 Pfizer Inc. Methods for enhancing immune functions in neonatal mammals by administration of IL-18
WO2004031276A2 (en) * 2002-09-19 2004-04-15 Centocor, Inc. Method of inducing maturation of dendritic cells and uses therefor
ES2322605T3 (es) * 2004-08-20 2009-06-23 Smithkline Beecham Corporation Tratamiento de la mucositis oral e intestinal mediante la administracion de il-18 humano.
WO2008033499A2 (en) * 2006-09-14 2008-03-20 The Trustees Of The University Of Pennsylvania Modulation of regulatory t cells by human il-18
AR065803A1 (es) * 2007-03-23 2009-07-01 Smithkline Beecham Corp Uso de un polipeptido de il- 18 humana y un anticuerpo anti- cd para preparar unmedicamento
GB0803352D0 (en) 2008-02-22 2008-04-02 Ntnu Technology Transfer As Oligopeptidic compounds and uses thereof
US8168165B2 (en) * 2008-12-23 2012-05-01 Abbott Laboratories Alkylated interleukin-18 compositions
TW201506402A (zh) * 2013-08-15 2015-02-16 Tonyar Biotech Inc 自體防潮的檢驗芯片及其製造方法
CA3080492A1 (en) * 2017-09-06 2019-03-14 Yale University Interleukin-18 variants and methods of use
KR20230117120A (ko) 2020-11-02 2023-08-07 심카 아이엘-18, 인크. 인터류킨-18 변이체 및 사용 방법

Family Cites Families (6)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
FR2697752B1 (fr) * 1992-11-10 1995-04-14 Rhone Poulenc Rorer Sa Compositions antitumorales contenant des dérivés du taxane.
US6207641B1 (en) * 1995-03-10 2001-03-27 Kabushiki Kaisha Hayashibara Seibutsu Kagaku Kenkyujo Pharmaceutical composition containing IFN-γ inducing polypeptide or factor for treating and/or preventing IFN-γ susceptive diseases
TW581771B (en) 1994-11-15 2004-04-01 Hayashibara Biochem Lab Recombinant production of a polypeptide for inducing interferon-gamma production, and monoclonal antibody against the polypeptide
JP4004088B2 (ja) 1995-09-26 2007-11-07 株式会社林原生物化学研究所 免疫担当細胞においてインターフェロン−γの産生を誘導する蛋白質
US5869535A (en) * 1995-03-21 1999-02-09 The Board Of Trustees Of The University Of Illinois Method and composition for selectively inhibiting melanoma
JP4024366B2 (ja) * 1996-11-29 2007-12-19 株式会社林原生物化学研究所 ポリペプチド

Also Published As

Publication number Publication date
PL366170A1 (pl) 2005-01-24
KR20010052369A (ko) 2001-06-25
PT1079818E (pt) 2004-02-27
HK1035136A1 (en) 2001-11-16
NO20005857L (no) 2000-11-21
GC0000102A (en) 2005-06-29
ES2204164T3 (es) 2004-04-16
CZ20004321A3 (en) 2001-05-16
DE69909781D1 (de) 2003-08-28
AU4309499A (en) 1999-12-06
TWI227136B (en) 2005-02-01
ZA200006675B (en) 2002-02-27
US6582689B1 (en) 2003-06-24
MY123434A (en) 2006-05-31
NO329195B1 (no) 2010-09-13
JP2003509333A (ja) 2003-03-11
DE69909781T2 (de) 2004-05-27
KR100624588B1 (ko) 2006-09-18
CN1367686A (zh) 2002-09-04
NZ508115A (en) 2003-12-19
IL139733A0 (en) 2002-02-10
DK1079818T3 (da) 2004-04-19
AU750918B2 (en) 2002-08-01
CZ300496B6 (cs) 2009-06-03
HUP0600520A2 (en) 2006-10-28
EP1079818A1 (en) 2001-03-07
CA2328603A1 (en) 1999-11-25
TR200003453T2 (tr) 2001-10-22
EP1079818A4 (en) 2001-12-12
IL139733A (en) 2009-06-15
ATE245440T1 (de) 2003-08-15
JP4283998B2 (ja) 2009-06-24
NO20005857D0 (no) 2000-11-20
CN1227027C (zh) 2005-11-16
BR9910622A (pt) 2001-01-30
AR019844A1 (es) 2002-03-20
EP1079818B1 (en) 2003-07-23
WO1999059565A1 (en) 1999-11-25
CO5050337A1 (es) 2001-06-27

Similar Documents

Publication Publication Date Title
EP2684569A1 (en) A composition for treatment of advanced prostate cancer
US20100172903A1 (en) Combination of an Anti-Ep-CAM Antibody with a Chemotherapeutic Agent
PL200840B1 (pl) Kompozycje, kompozycja farmaceutyczna, sposób wytwarzania kompozycji oraz zastosowania kompozycji i zastosowania polipeptydu
US5382427A (en) Use of IL-4 to treat solid tumors
KR20220044521A (ko) 인터페론계 질환 치료 방법
US5250296A (en) Immunostimulant agent containing interleukin-2 and 5&#39;-deoxy-5-fluorouridine
Weiss et al. A phase II study of the continuous intravenous infusion of interleukin-6 for metastatic renal cell carcinoma
KR20230157313A (ko) 인터페론-기반 암 치료 방법 및 약제학적 조합
KR20230157947A (ko) 암 재발 방지를 위한 방법 및 약제학적 조합
MXPA00011376A (en) Novel compositions
US20110217258A1 (en) Combined Use of Bendamustine, Doxorubicin and Bortezomib for the Treatment of Multiple Myeloma
Koppenhagen et al. The Design of a Pharmaceuttcally Acceptable Liposomal Formulation of Recombinant Interleukin-2 (Ril-2) for Locoregional Anticancer Immunotherapy
JP3246670B2 (ja) インターロイキン−2と5’−デオキシ−5−フルオロウリジンとを含有してなる抗癌剤
US7465754B1 (en) Method of potentiating chemotherapy and treating solid tumors
Kašná et al. Restoration of femoral GM-CFC progenitors in sublethally irradiated mice of various ages treated with liposomal adamantylamide dipeptide
CA2098509A1 (en) Pharmaceutical compositions for the treatment of b-cell malignancies
WO2008051220A1 (en) Interaction of il-27 and il-2 for treatment of tumors
Weiss et al. A randomized phase I study of oral etoposide with or without granulocyte-macrophage colony-stimulating factor for the treatment of patients with advanced cancer
CN117695242A (zh) 环二核苷酸自组装纳米粒子及其制备和应用
CA2381078A1 (en) Method of potentiating chemotherapy and treating solid tumors
JP2000178200A (ja) 悪液質予防剤、又は治療剤
KR20100016392A (ko) 암의 치료에 기여하는 조성물 및 방법

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20140520