PL200577B1 - Zespół naciągowy do ciągnienia podłużnego materiału oraz linia ciągnienia - Google Patents

Abstract

Aby przy mniejszych nak ladach maszyno- wych otrzyma c zespó l naci agowy do ci agnienia pod lu znego materia lu (2) celem zmniejszenia przekroju, przy czym zespó l naci agowy zawiera co najmniej jeden wózek (4, 17, 19) do ci agnie- nia z elementami nap edowymi dla wózka, za- proponowano rozwi azanie, w którym zespó l naci agowy jest zestawiany na zasadzie kon- strukcji modu lowej i w tym celu zawiera co naj- mniej jeden modu l bie zni (6a), który poprzez bezpo srednie po laczenie z co najmniej jednym nast epnym modu lem bie zni (6b) jest zestawia- ny w ci ag la bie zni e oraz co najmniej jeden mo- du l elementu ustalaj acego (10a) do blokowania ciagad la, przy czym elementy nap edowe zawie- raja co najmniej jeden, sterowany oddzielnie, zespó l silnika liniowego dla niezale znego prze- biegu ruchu poszczególnych wózków (4, 17, 19) wzd lu z bie zni, przy czym bie znia stanowi cz es c silnika liniowego. Ponadto zaproponowano lini e ciagnienia. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół naciągowy do ciągnienia podłużnego materiału, zwłaszcza celem zmniejszenia przekroju, w jednym stopniu ciągnienia, przy czym zespół naciągowy zawiera co najmniej jeden wózek do ciągnienia z elementami napędowymi dla wózka. Ponadto przedmiotem wynalazku jest linia ciągnienia z co najmniej dwoma zespołami naciągowymi.

Ciągarki służą do ciągnienia podłużnych metalowych przedmiotów, jak rury, pasm metalu o stałym profilu lub prętów, przez ciągadło. Rozróżnia się ciągarki pracujące w sposób ciągły, w których długość ciągnionego materiału może kilkukrotnie przekraczać wymiar maszyny, oraz ciągarki pracujące w sposób nieciągły, jak ciągarki ławowe.

Przykład ciągarki pracującej w sposób ciągły jest znany z niemieckiego opisu patentowego nr DE-OS 28 52 071. Ujawniona jest w nim ciągarka wózkowa z zespołem naciągowym, zawierającym dwa wózki, prowadzone w prowadnicach ślizgowych na ramie maszyny równolegle do kierunku ciągnienia. Oba te wózki, poruszające się przeciwbieżnie w jedną i w drugą stronę, ciągną bez końca materiał na zasadzie „ręka w rękę. Celem realizacji tego ruchu posuwisto-zwrotnego każdy z wózków ciągarki jest połączony z dwuramienną dźwignią, które to dźwignie są wychylane przeciwbieżnie w jedną i w drug ą stronę za pomocą podwójnej tarczy krzywkowej, osadzonej na wspólnej osi.

Inny znany system napędowy, przedstawiony na przykład w europejskim opisie patentowym nr EP 0 371 165 A1, zawiera obrotowy bęben z biegnącymi na powierzchni żebrami w kształcie krzywek, za pomocą których wytwarzane są przeciwbieżne ruchy wózków.

Następstwem tego typu napędów jest mała i nie dająca się zwiększyć długość suwu wózków ciągarki, co z kolei sprawia, że suw w większej części składa się z drogi przyspieszania i hamowania. Aby osiągnąć wysoką średnią prędkość ciągnienia, należy stosować bardzo wysokie częstości suwów. Częstości suwów nie można jednak dowolnie zwiększać, ponieważ jest ona ograniczona przez siły bezwładności, powstające w punktach nawrotu wózków.

Przy prowadzeniu kilku operacji ciągnienia na umieszczonych jedna za drugą ciągarkach, przy każdorazowo zmniejszającym się przekroju, ciągniony materiał nawija się zazwyczaj na bęben i w postaci zwoju transportuje dalej, na początek kolejnej ciągarki. Z europejskiego opisu patentowego nr EP 0182922 A1 znana jest jednostka sprzęgająca, która pozwala na ustawienie kilku ciągarek do pracy ciągłej kolejno jedna za drugą i na jednoczesną ich pracę bezpośrednio i bez konieczności międzyoperacyjnego zwijania ciągnionego materiału. Takie sprzężenie ciągarek osiąga się za pomocą usytuowanej pomiędzy kolejnymi ciągarkami prowadnicy, która z jednej strony wprowadza ciągniony materiał w dyszę następnej ciągarki, z drugiej zaś odchyla materiał od prostego kierunku ruchu. Odchylenie ciągnionego materiału od prostej wytwarza obszar buforowy dla ruchu ciągnionego materiału, w zwią zku z czym poprzednia cią garka, pracują ca w sposób cią g ł y, moż e bez przeszkód wprowadza ć ciągniony materiał w ten powstający łuk, podczas gdy następna ciągarka może go przejmować w sposób przerywany na początku ciągnienia.

Jeżeli ustawione są jedną za drugą dwie lub więcej ciągarek, wówczas w stanie techniki ciągniony materiał musi być pomiędzy poszczególnymi ciągarkami albo nawijany na bęben, albo odchylany od prostej i za pomocą elementu odkształcającego prowadzony w kształcie łuku, co oznacza wysokie nakłady technologiczne i maszynowe.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie zespołu naciągowego oraz zawierającej kilka zespołów naciągowych linii ciągnienia, charakteryzujących się niższymi kosztami maszynowymi i technologicznymi.

Zadanie to rozwiązano za pomocą zespołu naciągowego według wynalazku, który jest zestawiany na zasadzie konstrukcji modułowej i w tym celu zawiera co najmniej jeden moduł bieżni, który poprzez bezpośrednie połączenie z co najmniej jednym następnym modułem bieżni jest zestawiany w cią g łą bież nię oraz co najmniej jeden moduł elementu ustalają cego do mocowania cią gadł a w zespole naciągowym, przy czym elementy napędowe poszczególnych wózków zawierają sterowane oddzielnie silniki liniowe dla niezależnego przebiegu ruchu poszczególnych wózków wzdłuż bieżni, przy czym bieżnia stanowi część silnika liniowego.

Zasadniczą ideę wynalazku stanowi modułowa budowa zespołu naciągowego, składającego się z pojedynczych modułów bieżni, przy czym jednostka podstawowa zawiera tylko jeden moduł. Moduł bieżni zawiera z kolei co najmniej jeden moduł elementu ustalającego celem rozłącznego osadzenia w nim cią gadła. Same moduł y elementów ustalają cych są również zamocowane rozłącznie wzglę dnie osadzone przesuwnie wzdłuż zespołu naciągowego lub jego ramy. Moduł bieżni może być także zaopatrzony w kilka modułów elementów ustalających, przy czym nie we wszystkich modułach elemenPL 200 577 B1 tów ustalających musi być umieszczone ciągadło. Jeden zespół naciągowy zawiera co najmniej jeden wózek do ciągnienia, którego elementy napędowe zawierają co najmniej jeden silnik liniowy. Bieżnia stanowi przy tym część silnika liniowego.

Poza modułową budową zespołu naciągowego, korzystnie, także liniowy napęd silnikowy dla poszczególnych wózków do ciągnienia jest zbudowany modułowo, mianowicie silnik liniowy jako zespół silników liniowych dla wózka zawiera co najmniej jedną jednostkę silnika liniowego. Jednostka silnika liniowego ma przy tym część pierwotną i część wtórną. Część stacjonarna - może to być albo część pierwotna albo część wtórna - poszczególnych jednostek silników liniowych, jest wbudowana w moduł y bież ni, zaś druga, ruchoma cz ęść jest połączona z wózkami do cią gnienia.

Zależnie od mocy napędu poszczególnych wózków zespół silników liniowych zawiera jednostki silników liniowych o różnej konstrukcji względnie w różnej ilości.

Dzięki modułowej budowie zespołu naciągowego, a także modułowej budowie silników liniowych, stanowiących elementy napędowe dla poszczególnych wózków, zespół naciągowy może mieć różną konstrukcję. Można bowiem zrealizować znaczną liczbę konfiguracji przy stosunkowo niewielkich nakładach maszynowych.

Moduł bieżni zespołu naciągowego jest przy tym tak ukształtowany, że poprzez bezpośrednie połączenie z co najmniej jednym następnym modułem bieżni można go zestawiać w ciągłą bieżnię. W ten sposób zespół naciągowy można dowolnie zestawiać, nadając mu dowolną długość bieżni, aby zwiększyć liczbę wózków przy takim samym suwie roboczym lub zwiększyć długość suwu przy takiej samej liczbie wózków.

Dzięki zastosowaniu silników liniowych nie ma już ograniczeń co do długości suwu względnie drogi przemieszczania się poszczególnych wózków. Silnikami liniowymi można dokładnie sterować, uzyskując szybkie przyspieszenia i szybkie hamowania. Przy wykorzystaniu ogólnie dłuższej drogi suwu zwiększeniu ulega przeciętna prędkość ciągnienia, ponieważ droga przyspieszenia względnie hamowania jest odpowiednio krótsza. Ponadto poszczególne wózki mogą na drodze do przodu i do tyłu poruszać się z różnymi prędkościami. Dzięki temu wózki mogą szybciej ujmować ciągniony materiał.

Korzystnie część stacjonarna ma postać szyny środkowej, przy czym szyny środkowe sąsiednich modułów bieżni są bez przerw unieruchamiane obok siebie. Wózki są prowadzone wzdłuż zewnętrznych prowadnic szynowych.

Alternatywnie, część stacjonarna ma postać dwóch równoległych szyn zewnętrznych modułu bieżni, przy czym równoległe szyny zewnętrzne sąsiednich modułów bieżni są bez przerw unieruchamiane obok siebie. Prowadnicę stanowi szyna środkowa.

Korzystnie, poszczególne wózki przemieszczane wzdłuż bieżni są prowadzone w prowadnicy, złożonej na zasadzie konstrukcji modułowej z modułów prowadnicy.

W ten sposób bieżnię względnie prowadnicę każdego zespołu naciągowego moż na przedłużać lub skracać wedle życzenia, na przykład w zależności od liczby wózków do ciągnienia.

Zaproponowano, że długość modułu bieżni odpowiada długości modułu prowadnicy, aby zmianę zespołu naciągowego można było zrealizować niewielkim nakładem konstrukcyjnym.

Poszczególne moduły bieżni oraz analogicznie poszczególne moduły prowadnicy mają jednakową lub różną długość. W ten sposób użytkownik może określić zespół naciągowy, z którego indywidualnych modułów zestawia się całość w zależności od konkretnych wymagań, a także konkretnych założeń konstrukcyjnych.

Pojedynczy moduł bieżni może być wyposażony w kilka modułów elementów ustalających, które pozwalają na usytuowanie ciągadła zależnie od wymagań. W tym celu moduły elementów ustalających zawierają element blokujący oraz element ustalający dla ciągadła, do umieszczania ciągadeł w prowadnicy lub wyjmowania cią gadeł w prowadnicy.

Element ustalający, który obejmuje ciągadło, jest zamontowany w elemencie blokującym, połączonym z prowadnicą na ramie maszyny.

W rozwinię ciu idei wynalazku zaproponowano linię cią gnienia z co najmniej dwoma zespoł ami naciągowymi do ciągnienia podłużnego materiału w poszczególnych stopniach ciągnienia, przy czym każdy z zespołów naciągowych zawiera co najmniej jeden wózek do ciągnienia z elementami napędowymi dla wózka która charakteryzuje się tym, że zbudowane modułowo zespoły naciągowe zawierają co najmniej jeden moduł bieżni, który poprzez bezpośrednie połączenie z co najmniej jednym następnym modułem bieżni jest zestawiany w ciągłą bieżnię, oraz co najmniej jeden moduł elementu ustalającego do blokowania ciągadła, przy czym elementy napędowe zawierają co najmniej jeden liniowy silnik napędowy dla niezależnego przebiegu ruchu poszczególnych wózków do ciągnienia

PL 200 577 B1 wzdłuż bieżni, i przy czym bieżnia stanowi część silnika liniowego, są na zasadzie konstrukcji modułowej ustawione bezpośrednio jeden za drugim z ciągłą bieżnią, zaś linia ciągnienia zawiera jednostkę komputerową do sterowania lub regulacji poszczególnych silników liniowych poszczególnych wózków oraz przewody sygnałowe, które łączą jednostkę komputerową z poszczególnymi wózkami celem dokładnego dopasowania operacji ciągnienia wykonywanych przez poszczególne wózki umieszczonych jeden za drugim zespołów naciągowych.

Korzystnie, element ustalający odpowiednio, następnego zespołu naciągowego jest umieszczony bezpośrednio za końcem modułu bieżni poprzedzającego zespołu naciągowego.

Linia ciągnienia, według wynalazku, ma co najmniej dwa zespoły naciągowe z co najmniej dwoma wózkami do ciągnienia właściwego, przy czym na każdy zespół naciągowy przypada jedno ciągadło w elemencie ustalającym oraz jeden wózek do ciągnienia wstępnego lub jeden kombinowany wózek do ciągnienia wstępnego i właściwego.

Linia ciągnienia, według wynalazku zawiera opisany wyżej zespół naciągowy.

Moduły bieżni w linii ciągnienia, co najmniej dwóch zespołów naciągowych ustawia się bezpośrednio jeden za drugim, tworząc wspólną bieżnię, przy czym zespoły naciągowe są rozdzielone ciągadłami do realizacji następnego stopnia ciągnienia. W przeciwieństwie do stanu techniki możliwe jest tutaj jednak bezpośrednie zestawienie końca bieżni poprzedzającego zespołu naciągowego z początkiem względnie ciągadłem następnego zespołu naciągowego, ponieważ różne wymagania odnośnie ciągnienia są realizowane w kolejnych stopniach ciągnienia przez indywidualnie napędzane wózki każdego zespołu naciągowego. Ogólnie rzecz biorąc, modułowa budowa pozwala na realizację najróżniejszych konfiguracji linii ciągnienia.

Liniowymi napędami silnikowymi poszczególnych wózków można tak dokładnie i indywidualnie sterować, że pomiędzy zespołami naciągowymi nie jest już potrzebna strefa buforowa. Poza oszczędnościami technologicznymi przynosi to również tę korzyść, że linia ciągnienia zajmuje mniej miejsca niż typowa linia ciągnienia ze strefą buforową względnie strefą wyrównawczą. Przy dużej liczbie wózków na pojedynczej bieżni i odpowiedniej liczbie ciągadeł w modułach elementów ustalających można zestawić linię ciągnienia, która umożliwia ciągnienie materiału na gotowo w jednym przejściu z kilkoma stopniami ciągnienia.

Szczególnie korzystna jest postać wykonania zespołu naciągowego względnie linii ciągnienia z kombinowanym wózkiem do cią gnienia wstę pnego i wł a ś ciwego, który w pierwszym etapie wykonuje operację ciągnienia wstępnego, zaś w następnym etapie, samodzielnie lub wspólnie z innymi wózkami, realizuje operację ciągnienia właściwego.

Przedmiot wynalazku został uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zespół naciągowy zawierający moduł bieżni w pierwszym przykładzie wykonania, z oddzielnym wózkiem do cią gnienia wstę pnego i wózkiem do ciągnienia wł a ś ciwego, fig. 2 - zespół naciągowy z fig. 1 zawierający dwa, umieszczone bezpośrednio jeden za drugim, moduły bieżni z nastę pnym wózkiem do cią gnienia wł a ś ciwego, fig. 3 - trzy, umieszczone bezpoś rednio jeden za drugim, moduły bieżni z dwoma następnymi wózkami do ciągnienia właściwego, fig. 4 - linię ciągnienia zawierającą dwa zespoły naciągowe z fig. 2, z których każdy wyposażony jest w dwa wózki do ciągnienia właściwego i oddzielny wózek do ciągnienia wstępnego, fig. 5 - zespół naciągowy zawierający moduł bieżni w drugim przykładzie wykonania, z kombinowanym wózkiem do ciągnienia wstępnego i ciągnienia właściwego, fig. 6 - zespół naciągowy z fig. 5 z drugim wózkiem do ciągnienia właś ciwego, fig. 7 - zespół naciągowy z fig. 6 zawierający dwa, umieszczone bezpośrednio jeden za drugim, moduły bieżni z następnym wózkiem do ciągnienia właściwego, fig. 8 - linię ciągnienia zawierającą dwa zespoły naciągowe z fig. 6, z których każdy wyposażony jest w kombinowany wózek do ciągnienia właściwego i ciągnienia wstępnego oraz dwa wózki do ciągnienia właściwego.

Na fig. 1 ukazany jest zespół naciągowy 1 do ciągnienia podłużnego materiału 2 względnie ciągnionego materiału celem zmniejszenia przekroju w jednym stopniu ciągnienia za pomocą ciągadła 3. Zespół naciągowy 1 składa się z modułu bieżni 6a w postaci podłużnej metalowej szyny, modułu prowadnicy 7a w postaci dwóch zewnętrznych prowadnic szynowych 8, 9 oraz modułu elementu ustalającego 10a, zamocowanego rozłącznie pomiędzy obiema prowadnicami szynowymi 8, 9 modułu prowadnicy 7a. Moduł elementu ustalającego 10a składa się z właściwych elementów blokujących 24, zamocowanych na prowadnicach szynowych 8, 9 oraz elementu ustalającego 25 dla ciągadła 3 - tutaj pierścienia ciągowego. W elementach blokujących 24 może być zamontowany rozłącznie element ustalający 25, w którym umieszczone jest ciągadło. Moduł bieżni 6a jest tak skonstruowany, że można go obydwoma końcami - tutaj jego wolnym końcem 11 - zamocować bezpośrednio na następnym odpoPL 200 577 B1 wiednim module bieżni 6b, przy czym oba moduły bieżni 6a, 6b tworzą ciągłą bieżnię 6 (porównaj fig. 2). Bieżnia 6 względnie pojedynczy moduł bieżni 6a, 6b stanowi stacjonarną część wtórną elementów napędowych w postaci zespołu silników liniowych, zarówno dla wózka 5 do ciągnienia wstępnego, jak też dla wózka 4 do ciągnienia właściwego. Taki moduł bieżni 6a, 6b może się także składać na zasadzie modułowej z kilku równoległych, leżących obok siebie segmentów (co nie jest pokazane na rysunku).

Części pierwotne silnika liniowego są natomiast połączone z wózkami 5, 4. W tym celu kilka części pierwotnych 12, 13 jest usytuowanych na spodzie wózka (na rysunku są one zasłonięte), współpracującym z bieżnią 6 względnie środkową szyną. Oba wózki 4, 5, napędzane przez wspomniany silnik liniowy, poruszają się wzdłuż prowadnic szynowych 8, 9 tam i z powrotem w kierunku ciągnienia. W tym celu poszczególne wózki są zaopatrzone w rolki 14, toczące się wzdłuż prowadnic szynowych 8, 9.

W przypadku zespołu naciągowego 1, ukazanego na fig. 1, chodzi o ciągarkę, w której ciągniony materiał 2 - tutaj rura - jest ciągniona fragmentami, w sposób przerywany, przez ciągadło 3 za pomocą jeżdżącego tam i z powrotem krótkimi suwami wózka 4, po takim wysunięciu początku 26 rury przez wózek 5 do ciągnienia wstępnego - chwytający zaostrzony początek 15 materiału - że wózek 4 do ciągnienia właściwego może chwycić przeciągnięty wstępnie początek 26 rury. W celu ujmowania zaostrzonego początku 15 materiału względnie ciągnionego materiału 2 wózki 4, 5 mają klinowe szczęki zaciskowe 16a, 16b względnie 27a, 27b, zwieranie i rozwierane w sposób sterowany. Wózek 5 do ciągnienia wstępnego nie musi być napędzany elektrycznym silnikiem liniowym, lecz można również do tego celu zastosować napęd hydrauliczny.

Poprzez wstawianie modułów bieżni względnie modułów prowadnicy w zespół naciągowy 1 można dowolnie zwiększać długość bieżni, a zatem długość suwu, jaką mają pokonać wózki. Odpowiednie przedłużenie drogi suwu pozwala na realizację koncepcji ciągarki ławowej dla rur i prętów o stałej długości, ciągnionych w ramach jednego ciągu.

Zespół naciągowy z fig. 2 jest, w odniesieniu do zespołu naciągowego z fig. 1, poszerzony o drugi moduł bieżni 6b oraz drugi moduł prowadnicy 7b i drugi wózek 17 do ciągnienia właściwego (fig. 2). Koniec 11 pierwszego modułu bieżni 6a i początek 18 drugiego modułu bieżni 6b są przy tym tak ukształtowane, że powstaje bezpośrednie przejście względnie ciągła bieżnia 6. To samo dotyczy modułów prowadnicy 7a, 7b. Na powstałej bieżni 6 względnie w prowadnicy osadzone są dwa wózki 4, 17 do ciągnienia właściwego, pracujące na zasadzie „ręka w rękę, to znaczy pierwszy wózek 4 cofa się, podczas gdy drugi wózek 17 ciągnie i odwrotnie. W ten sposób powstaje ciągarka dla długich rur i prętów, przeznaczona do pracy ciągłej.

Kolejny stopień rozbudowy zespołu naciągowego przedstawiony jest na fig. 3. Ukazana jest tutaj ciągarka do pracy ciągłej, zaopatrzona w trzy wózki 4, 17, 19 do ciągnienia właściwego. Celem przedłużenia suwu bieżnia 6 jest przedłużona o trzeci moduł bieżni 6c, zaś prowadnica dla wózków jest odpowiednio przedłużona o trzeci moduł prowadnicy 7c.

Te trzy wózki 4, 17, 19 do ciągnienia właściwego pracują metodą, w której zawsze dwa wózki w parze ujmują ciągniony materiał, podczas gdy trzeci wózek jest odłączony i cofnięty. Zaostrzony początek 15 materiału, przełożony przez ciągadło 3 względnie pierścień ciągowy, jest ujmowany przez wózek 5 do ciągnienia wstępnego względnie jego szczęki zaciskowe 16a, 16b i ciągniony wstępnie w kierunku cią gnienia. Nastę pnie wózek 5 do cią gnienia wstę pnego wraca ponownie w swoje poł o ż enie wyjściowe przy ciągadle 3. Pierwsze dwa wózki 4, 17 do ciągnienia właściwego, to znaczy te wózki, które są najbliższe wózkowi 5 do ciągnienia wstępnego, przemieszcza się razem z wózkiem do ciągnienia wstępnego lub za nim w kierunku ciągadła 3, w związku z czym wyciągnięty wstępnie początek 26 rury przechodzi przez wózek 5 do ciągnienia wstępnego oraz pierwszy i drugi wózek 4, 17 do ciągnienia właściwego. Oba pierwsze wózki 4, 17 do ciągnienia właściwego ujmują wyciągnięty wstępnie początek 26 rury i są przemieszczane w kierunku ciągnienia, przy czym zachodzi proces ciągnienia. Wystający obszar wyciągniętego wstępnie początku 26 rury wjeżdża w trzeci wózek 19 i zostaje zaciśnięty w jego szczękach zaciskowych 28a, 28b. W chwili, gdy materiał zostaje uchwycony przez trzeci wózek 19, odłączony zostaje pierwszy wózek 4. Dalsze ciągnienie przejmuje drugi i trzeci wózek 17, 19, podczas gdy pierwszy wózek 4 zostaje cofnię ty. Uż ycie trzech wózków w zespole naciągowym pozwala zwiększyć siłę ciągnienia, ponieważ zawsze jednocześnie ciągną dwa wózki. Można zatem osiągać duże wymiary ciągnionego materiału.

Na fig. 4 przedstawiona jest linia ciągnienia 20, zbudowana modułowo z dwóch zespołów naciągowych 1a, 1b, z których każdy zawiera ciągadło 3a, 3c. W tym celu zespół naciągowy z fig. 3 prze6

PL 200 577 B1 dłuża się o czwarty moduł bieżni 6d oraz czwarty moduł prowadnicy 7d. Ponadto w istniejącym module 10c elementu ustalającego na trzecim module prowadnicy 7c osadzone jest drugie ciągadło 3c. Do każdego zespołu naciągowego należy wózek 5a, 5b do ciągnienia wstępnego i dwa wózki 4a, 4b; 17a, 17b do ciągnienia właściwego, pracujące, jak pokazano na fig. 2, „ręka w rękę. Odnośnikiem 10b oznaczony jest następny moduł elementu ustalającego względnie tylko element blokujący 24b, umieszczony na drugim module prowadnicy 7b. W razie potrzeby można tutaj zastosować dodatkowe ciągadło. Moduły elementów ustalających 10a-10d są osadzone przesuwnie lub rozłącznie na modułach prowadnicy 7a-7d.

Poszczególne wózki są połączone przewodami sygnałowymi 21a-21f z jednostką komputerową 22. W tej jednostce komputerowej 22 ustala się żądany przebieg ruchu poszczególnych wózków pod względem prędkości, pozycji i siły, zaś przebiegi ruchu są wizualizowane na monitorze 23. Podczas gdy taka jednostka komputerowa w zespołach naciągowych z fig. 1 do 3 koordynuje ich ruch pomiędzy sobą, na linii ciągnienia zachodzi ponadto dopasowywanie operacji ciągnienia poszczególnych wózków, należących do ustawionych jeden za drugim zespołów naciągowych 1a, 1b.

Na fig. 5 do 8 ukazane są zespoły naciągowe względnie linia ciągnienia z drugim przykładem wykonania wózka do ciągnienia wstępnego, tutaj z kombinowanym wózkiem 129 do ciągnienia wstępnego i właściwego, zwanym poniżej w skrócie wózkiem kombinowanym. Zespół naciągowy 101 jest, podobnie jak zespół naciągowy z fig. 1, zbudowany na zasadzie modułowej; odpowiednie elementy są oznaczone analogicznie do fig. 1. Kombinowany wózek 129 zawiera dwie różne pary szczęk zaciskowych 130a, 130b oraz 131a, 131b, przy czym pierwsza para służy do uchwycenia zaostrzonego początku 115 materiału, zaś druga para do uchwycenia wyciągniętej wstępnie rury 126. Po przeciągnięciu krótkiego odcinka rury przez ciągadło 103 za pomocą kombinowanego wózka, wózek ten wraca, chwyta drugą parą szczęk zaciskowych 131a, 131b wyciągnięty wstępnie początek rury i rozpoczyna proces ciągnienia, pokonując stale tam i z powrotem określone krótkie odcinki.

Ten zespół naciągowy może być wyposażony w dodatkowy wózek do ciągnienia właściwego, może zatem mieć łącznie w dwa wózki 117 do ciągnienia właściwego. Korzystny jest przy tym dobór dłuższej wersji modułu bieżni 106a, względnie modułu prowadnicy 107b. Kombinowany wózek 129 wykonuje tutaj również operację ciągnienia wstępnego, realizując ją ze zmniejszoną prędkością. Ponieważ kombinowany wózek 129 może jeździć wielokrotnie w jedną i drugą stronę, aby ciągnąć rurę etapami, w porównaniu do oddzielnego wózka do ciągnienia wstępnego wymaga on krótszego suwu. Gdy początek rury zostanie wystarczająco wyciągnięty wstępnie, kombinowany wózek 129 cofa się, zaś za nim podąża drugi wózek 117. Ujmuje on wyciągnięty wstępnie początek rury i rozpoczyna ciągłą pracę we współdziałaniu z kombinowanym wózkiem 129.

Analogicznie do zespołu naciągowego z fig. 2 tego typu zespół naciągowy 101 jest przedłużony przy użyciu dodatkowego modułu bieżni 6b, względnie modułu prowadnicy 7b, co pozwala na umiejscowienie trzeciego wózka 119 do ciągnienia właściwego. W przeciwieństwie do zespołu naciągowego z fig. 2 ma on tę zaletę, że przy stosunkowo krótkiej bieżni (dwa moduły bieżni 106a, 106b) dysponuje się mimo to trzema wózkami (129, 117, 119) do operacji ciągnienia, które realizują je, jak opisano w odniesieniu do fig. 3, po wstępnym wyciągnięciu wystarczającego odcinka rury przez kombinowany wózek 129.

Na fig. 8 ukazana jest linia ciągnienia 120, składająca się z dwóch zespołów naciągowych 101a, 101b, jak przedstawiono na fig. 7. Ta linia ciągnienia 120 zawiera od pierwszego do czwartego modułu bieżni (106a-106d) względnie modułu prowadnicy (107a-107d) oraz ogółem dwa ciągadła 103a, 103c i cztery moduły elementów ustalających 110a-110 elementów ustalających, przy czym w dwóch z nich umieszczone jest po jednym cią gadle. Na fig. 8 ukazany jest etap cią gnienia, w którym cią gniony materiał 102 względnie rura już przeszły przez pierwszy zespół naciągowy 101a, a zatem przez pierwszy stopień ciągnienia i weszły bezpośrednio w drugi stopień ciągnienia. Odpowiednio do fig. 4 w tym rozwią zaniu również przewidziana jest jednostka komputerowo-steruj ą ca (tutaj nie pokazana), która wyrównuje ruchy wózków poszczególnych zespołów naciągowych linii ciągnienia. Analogicznie linia ciągnienia może składać się na przykład z dwóch zespołów naciągowych, z których każdy zawiera tylko dwa wózki.

W razie potrzeby można dowolnie zwię kszać liczbę wózków do cią gnienia wł a ś ciwego w obu przykładach wykonania. Konieczną do tego celu długość suwu możną osiągnąć poprzez zastosowanie dłuższych modułów. Ponadto linie ciągnienia z fig. 4 względnie fig. 8 można dowolnie przedłużać na zasadzie modułowej. Ogólnie rzecz biorąc, można uzyskać odmienne konfiguracje linii ciągnienia, przegrupowując moduły elementów ustalających z odpowiednim ciągadłem lub zmieniając liczbę wózPL 200 577 B1 ków względnie je przegrupowując. Indywidualnie konfigurowane linie ciągnienia mogą przy tym powstawać zarówno od nowa, jak też w wyniku przebudowy istniejących linii. Istniejące instalacje można elastycznie przekonfigurowywać odpowiednio do najróżniejszych wymagań. Zaproponowana modułowa budowa, która dotyczy bieżni, prowadnicy, liczby i usytuowania ciągadeł, a także liniowego napędu silnikowego, pozwala na konstruowanie dowolnych konfiguracji linii ciągnienia, począwszy od najprostszych, a skończywszy na spełniającej najwyższe wymagania, wielostopniowej linii ciągnienia.

Claims (15)

1. Zespół nacią gowy do cią gnienia podł u żnego materiału, zwł aszcza celem zmniejszenia przekroju, w jednym stopniu ciągnienia, przy czym zespół naciągowy zawiera co najmniej jeden wózek do ciągnienia z elementami napędowymi dla wózka, znamienny tym, że zespół naciągowy (1, 101) jest zestawiany na zasadzie modułowej i w tym celu zawiera co najmniej jeden moduł bieżni (6a, 106a), który poprzez bezpośrednie połączenie z co najmniej jednym następnym modułem bieżni (6b, 106b) jest zestawiany w ciągłą bież nię (6, 106) oraz co najmniej jeden moduł elementu ustalającego (10a; 110a) do blokowania ciągadła (3a, 103a), przy czym elementy napędowe poszczególnych wózków (4, 17, 19; 129, 117, 119) zawierają co najmniej jeden silnik liniowy dla niezależnego przebiegu ruchu wzdłuż bieżni (6), przy czym bieżnia (6, 106) stanowi część silnika liniowego.

2. Zespół naciągowy, według zastrz. 1, znamienny tym, że silnik liniowy dla jednego wózka (4, 17, 19; 129, 117, 119) do ciągnienia zawiera co najmniej jedną jednostkę silnika liniowego, przy czym stacjonarna część poszczególnych jednostek silników liniowych jest wbudowana w moduły bieżni (6a-6d).

3. Zespół naciągowy, według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że moduł bieżni (6a-6d; 106a-106d) zawiera część wtórną lub część pierwotną poszczególnych jednostek silników liniowych, zaś odpowiednio druga część jest połączona z wózkami do ciągnienia.

4. Zespół naciągowy, według zastrz. 3, znamienny tym, że wtórna część stacjonarna ma postać szyny środkowej modułu bieżni (6ja-6d; 106a-106d), przy czym szyny środkowe sąsiednich modułów bieżni są bez przerw unieruchomione obok siebie.

5. Zespół naciągowy, według zastrz. 3, znamienny tym, że wtórna część stacjonarna ma postać dwóch równoległych szyn zewnętrznych modułu bieżni (6a-6d; 106a-106d), przy czym szyny zewnętrzne sąsiednich modułów bieżni są bez przerw unieruchomione obok siebie.

6. Zespół naciągowy, według zastrz. 1, znamienny tym, że poszczególne wózki (4, 17, 19; 129, 117, 119), przemieszczane wzdłuż bieżni (6), są prowadzone w prowadnicy, złożonej na zasadzie konstrukcji modułowej z modułów prowadnicy (7a-7d; 107a-107d).

7. Zespół naciągowy, według zastrz. 6, znamienny tym, że długość modułu bieżni (6a-6d; 106a-106d) odpowiada długości modułu prowadnicy (7a-7d; 107a-107d).

8. Zespół naciągowy, według zastrz. 7, znamienny tym, że poszczególne moduły bieżni (6a-6d; 106a-106d) mają jednakową długość.

9. Zespół naciągowy, według zastrz. 7, znamienny tym, że poszczególne moduły bież ni (6a-6d; 106a-106d) mają różną długość.

10. Zespół naciągowy, według zastrz. 1, znamienny tym, że moduły elementów ustalających (10a-10d; 110a-110d) zawierają element blokujący (24; 124), połączony z prowadnicą, oraz element ustalający (25; 125) dla ciągadła (3, 103) do umieszczania ciągadeł (3a, 3c; 103a, 103c) w prowadnicy względnie wyjmowania ciągadeł (3a, 3c; 103a, 103c) z prowadnicy.

11. Linia ciągnienia z co najmniej dwoma zespołami naciągowymi do ciągnienia podłużnego materiału w poszczególnych stopniach ciągnienia, przy czym każdy z zespołów naciągowych zawiera co najmniej jeden wózek do ciągnienia z elementami napędowymi dla wózka, znamienna tym, że zbudowane modułowo zespoły naciągowe (1a, 1b; 101a, 101b) zawierają co najmniej jeden moduł bieżni (6a, 6c; 106a, 106c), który poprzez bezpośrednie połączenie z co najmniej jednym następnym modułem bieżni (6b, 6d; 106b, 106d) jest zestawiany w ciągłą bieżnię (6, 106), oraz co najmniej jeden moduł elementu ustalającego (10a-10d; 10a-110d) do blokowania ciągadła (3a, 3c; 103a, 103c), przy czym elementy napędowe zawierają co najmniej jeden liniowy silnik napędowy dla niezależnego przebiegu ruchu poszczególnych wózków do ciągnienia wzdłuż bieżni (6, 106), przy czym bieżnia (6, 106) stanowi część silnika liniowego, są na zasadzie konstrukcji modułowej ustawione bezpośrednio jeden

PL 200 577 B1 za drugim z ciągłą bieżnią (6, 106), zaś linia ciągnienia (20, 120) zawiera jednostkę komputerową (22) do sterowania lub regulacji poszczególnych silników liniowych poszczególnych wózków oraz przewody sygnałowe (21a-21f), które łączą jednostkę komputerową z poszczególnymi wózkami celem dokładnego dopasowania operacji ciągnienia wykonywanych przez poszczególne wózki umieszczonych jeden za drugim zespołów naciągowych (1a, 1b; 101a, 101b).

12. Linia ciągnienia, według zastrz. 11, znamienna tym, że element ustalający (10c, 110c), odpowiednio, następnego zespołu naciągowego (1b, 101b) jest umieszczony bezpośrednio za końcem modułu bieżni (6b, 106b) poprzedzającego zespołu naciągowego (1a, 101a).

13. Linia ciągnienia, według zastrz. 11, znamienna tym, że ma co najmniej dwa zespoły naciągowe (1a, 1b; 101a, 101b) z co najmniej dwoma wózkami (4a, 4b, 17a, 17b; 117a, 117b; 119a, 119b) do ciągnienia właściwego, przy czym na każdy zespół naciągowy przypada jedno ciągadło (3a, 3c; 103a, 103c) w elemencie ustalającym (10a, 10c; 110a, 110c) oraz jeden wózek (5a, 5b) do ciągnienia wstępnego.

14. Linia ciągnienia, według zastrz. 11, znamienna tym, że ma co najmniej dwa zespoły naciągowe (1a, 1b; 101a, 101b) z co najmniej dwoma wózkami (4a, 4b, 17a, 17b; 117a, 117b; 119a, 119b) do ciągnienia właściwego, przy czym na każdy zespół naciągowy przypada jedno ciągadło (3a, 3c; 103a, 103c) w elemencie ustalającym (10a, 10c; 110a, 110c) oraz jeden kombinowany wózek (129a, 129b) do ciągnienia wstępnego i właściwego.

15. Linia ciągnienia, według zastrz. 11, znamienna tym, że zawiera zespół naciągowy według