PL198443B1 - Nowe aryloksy-alkilo-dialkiloaminy oraz sposoby ich wytwarzania - Google Patents

Nowe aryloksy-alkilo-dialkiloaminy oraz sposoby ich wytwarzania

Info

Publication number
PL198443B1
PL198443B1 PL339908A PL33990898A PL198443B1 PL 198443 B1 PL198443 B1 PL 198443B1 PL 339908 A PL339908 A PL 339908A PL 33990898 A PL33990898 A PL 33990898A PL 198443 B1 PL198443 B1 PL 198443B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
formula
compound
halogen
product
independently
Prior art date
Application number
PL339908A
Other languages
English (en)
Other versions
PL339908A1 (en
Inventor
Panolil Raveendranath
Joseph Zeldis
Galina Vid
John Richard Potoski
Jianxin Ren
Iera Silvio
Original Assignee
Wyeth Corp
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Priority claimed from US09/161,653 external-priority patent/US6005102A/en
Application filed by Wyeth Corp filed Critical Wyeth Corp
Publication of PL339908A1 publication Critical patent/PL339908A1/xx
Publication of PL198443B1 publication Critical patent/PL198443B1/pl

Links

Classifications

    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07D—HETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D295/00—Heterocyclic compounds containing polymethylene-imine rings with at least five ring members, 3-azabicyclo [3.2.2] nonane, piperazine, morpholine or thiomorpholine rings, having only hydrogen atoms directly attached to the ring carbon atoms
    • C07D295/04—Heterocyclic compounds containing polymethylene-imine rings with at least five ring members, 3-azabicyclo [3.2.2] nonane, piperazine, morpholine or thiomorpholine rings, having only hydrogen atoms directly attached to the ring carbon atoms with substituted hydrocarbon radicals attached to ring nitrogen atoms
    • C07D295/08—Heterocyclic compounds containing polymethylene-imine rings with at least five ring members, 3-azabicyclo [3.2.2] nonane, piperazine, morpholine or thiomorpholine rings, having only hydrogen atoms directly attached to the ring carbon atoms with substituted hydrocarbon radicals attached to ring nitrogen atoms substituted by singly bound oxygen or sulfur atoms
    • C07D295/084—Heterocyclic compounds containing polymethylene-imine rings with at least five ring members, 3-azabicyclo [3.2.2] nonane, piperazine, morpholine or thiomorpholine rings, having only hydrogen atoms directly attached to the ring carbon atoms with substituted hydrocarbon radicals attached to ring nitrogen atoms substituted by singly bound oxygen or sulfur atoms with the ring nitrogen atoms and the oxygen or sulfur atoms attached to the same carbon chain, which is not interrupted by carbocyclic rings
    • C07D295/088—Heterocyclic compounds containing polymethylene-imine rings with at least five ring members, 3-azabicyclo [3.2.2] nonane, piperazine, morpholine or thiomorpholine rings, having only hydrogen atoms directly attached to the ring carbon atoms with substituted hydrocarbon radicals attached to ring nitrogen atoms substituted by singly bound oxygen or sulfur atoms with the ring nitrogen atoms and the oxygen or sulfur atoms attached to the same carbon chain, which is not interrupted by carbocyclic rings to an acyclic saturated chain
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P13/00—Drugs for disorders of the urinary system
    • A61P13/08—Drugs for disorders of the urinary system of the prostate
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P15/00—Drugs for genital or sexual disorders; Contraceptives
    • A61P15/08—Drugs for genital or sexual disorders; Contraceptives for gonadal disorders or for enhancing fertility, e.g. inducers of ovulation or of spermatogenesis
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P15/00—Drugs for genital or sexual disorders; Contraceptives
    • A61P15/12—Drugs for genital or sexual disorders; Contraceptives for climacteric disorders
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P15/00—Drugs for genital or sexual disorders; Contraceptives
    • A61P15/16—Masculine contraceptives
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P15/00—Drugs for genital or sexual disorders; Contraceptives
    • A61P15/18—Feminine contraceptives
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P19/00—Drugs for skeletal disorders
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P19/00—Drugs for skeletal disorders
    • A61P19/08—Drugs for skeletal disorders for bone diseases, e.g. rachitism, Paget's disease
    • A61P19/10—Drugs for skeletal disorders for bone diseases, e.g. rachitism, Paget's disease for osteoporosis
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/28—Drugs for disorders of the nervous system for treating neurodegenerative disorders of the central nervous system, e.g. nootropic agents, cognition enhancers, drugs for treating Alzheimer's disease or other forms of dementia
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00—Antineoplastic agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P5/00—Drugs for disorders of the endocrine system
    • A61P5/24—Drugs for disorders of the endocrine system of the sex hormones
    • A61P5/30—Oestrogens
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P5/00—Drugs for disorders of the endocrine system
    • A61P5/24—Drugs for disorders of the endocrine system of the sex hormones
    • A61P5/32—Antioestrogens
    • C—CHEMISTRY; METALLURGY
    • C07—ORGANIC CHEMISTRY
    • C07C—ACYCLIC OR CARBOCYCLIC COMPOUNDS
    • C07C217/00—Compounds containing amino and etherified hydroxy groups bound to the same carbon skeleton
    • C07C217/02—Compounds containing amino and etherified hydroxy groups bound to the same carbon skeleton having etherified hydroxy groups and amino groups bound to acyclic carbon atoms of the same carbon skeleton
    • C07C217/48—Compounds containing amino and etherified hydroxy groups bound to the same carbon skeleton having etherified hydroxy groups and amino groups bound to acyclic carbon atoms of the same carbon skeleton the carbon skeleton being unsaturated and containing rings

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Endocrinology (AREA)
  • Reproductive Health (AREA)
  • Physical Education & Sports Medicine (AREA)
  • Neurology (AREA)
  • Diabetes (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Rheumatology (AREA)
  • Neurosurgery (AREA)
  • Gynecology & Obstetrics (AREA)
  • Orthopedic Medicine & Surgery (AREA)
  • Pregnancy & Childbirth (AREA)
  • Urology & Nephrology (AREA)
  • Psychiatry (AREA)
  • Hospice & Palliative Care (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Organic Low-Molecular-Weight Compounds And Preparation Thereof (AREA)
  • Acyclic And Carbocyclic Compounds In Medicinal Compositions (AREA)
  • Heterocyclic Carbon Compounds Containing A Hetero Ring Having Nitrogen And Oxygen As The Only Ring Hetero Atoms (AREA)
  • Indole Compounds (AREA)
  • Detergent Compositions (AREA)

Abstract

1. Zwi azek o wzorze (I) w którym R 1 i R 2 oznaczaj a niezale znie H, ka zdy z R 3 , R 4 , R 5 i R 6 oznacza H, X oznacza halogen, A oznacza -O-, m oznacza 1, Y jest wybrany spo sród: a) ugrupowania o wzorze w którym R 7 i R 8 s a polaczone poprzez -(CH 2 ) p -, a p oznacza liczb e ca lkowit a 6; lub b) siedmiocz lonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawieraj acej jeden atom azotu lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól. PL PL PL PL

Description

w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6; lub
b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.
PL 198 443 B1
Opis wynalazku
Wynalazek niniejszy dotyczy nowych związków użytecznych przy wytwarzaniu związków aktywnych biologicznie, jak również sposobów ich wytwarzania. Bardziej konkretnie, wynalazek dotyczy nowych aryloksyalkilodialkiloamin, które mogą być zastosowane do wytwarzania produktów farmaceutycznych.
Metaloproteinazy matriks (MMPs) stanowią grupę enzymów, które powodują patologiczną destrukcję tkanek łącznych i błon podstawowych [J. F. Woessner, Jr. J. FASEB 1991, 5, 2145; H. Birkedal-Hansen; W. G. I. Moore; M. K. Bodden; L. J. Windsor; B. Birkedal-Hansen; A. DeCarlo; J. A. Engler; Crit. Rev. Oral Biol. Med. 1993, 4, 197; T. E. Cawston, Pharmacol. Ther. 1996, 70, 163; W. C. Powell; L. M. Matrisian, Cur. Top. Microbiol. and Immunol. 1996, 213, 1]. Te endopeptydazy zawierające cynk składają się z kilku podgrup enzymów obejmujących kolagenazy, stromelizyny i żelatynazy. Stwierdzono, że spośród tej klasy żelatynazy stanowią MMP, które są najbardziej związane ze wzrostem i rozprzestrzenianiem się guzów, podczas gdy kolagenazy są związane z patogenezą zapalenia kostno-stawowego [D. S. Howell; J.-P. Pelletier, w Arthritis and Allied Conditions; D. J. McCarthy; W. J. Koopman, Eds.: Lea and Febiger: Philadelphia, 1993: 12th Edition Vol. 2, pp. 1723; D. D. Dean, Sem. Arthritis Rheum. 1991, 20, 2; H. C. Crawford; L. M. Matrisian, Invasion Metast. 1994-95, 14, 234; J. M. Ray; W. G. Stetler-Stevenson, Exp. Opin. Invest. Drugs, 1996, 5, 323].
Zastosowanie zastępczej terapii hormonalnej do zapobiegania ubytkom kości w okresie postmenopauzowym u kobiet jest dobrze znane. Prawidłowy tryb wymaga uzupełniania estrogenów przy użyciu preparatów zawierających estron, estriol, etynyloestradiol lub sprzężonych estrogenów wyizolowanych z naturalnych źródeł (tj. Premarin® sprzężone estrogeny Wyeth-Ayerst). U niektórych pacjentów terapia ta może nie być wskazana ze względu na działanie proliferacyjne, które mogą wywierać estrogeny (estrogeny nie podawane w połączeniu z progestynami), na tkanki macicy. Proliferacja ta jest związana ze wzrostem ryzyka endometriozy i/lub raka błony śluzowej macicy. Wpływ niezrównoważonych estrogenów na tkanki sutka jest mniej wyraźny, ale rozważa się jego wpływ. Zapotrzebowanie estrogenów, które mogą utrzymać działanie ochronne kości z jednoczesnym zminimalizowaniem efektów proliferacyjnych w macicy i sutku jest oczywiste. Ujawniono pewne nie steroidowe antyestrogeny, które utrzymują masę kości zarówno w modelu szczurzym po owariektomii, jak i w klinicznych próbach na ludziach.
Przykładowo, Tamoxifen (sprzedawany pod nazwą Novadex® handlowy cytrynian tamoksyfenu przez Zeneca Pharmaceuticals, Wilmington, Delaware) jest korzystnym środkiem uśmierzającym w leczeniu raka sutka i wykazano jego działanie podobne do agonisty estrogenu na kości u ludzi. Jednakże, powód do rozważań stanowi również fakt, że jest on także częściowym agonistą w macicy. Wykazano, że raloksyfen, antyestrogen benzotiofenonu, stymuluje wzrost macicy u poddanych owariektomii szczurów w mniejszym zakresie niż Tamoksyfen z jednoczesnym utrzymaniem możliwości ochrony kości. Odpowiedni przegląd selektywnych estrogenów tkanek zamieszczono w artykule „TissueSelective Actions Of Estrogen Analogs”, Bone Vol. 17, No 4, October 1995, 181S-190S.
Wynalazek dostarcza nowych produktów pośrednich, które mogą być stosowane do wytwarzania związków farmaceutycznych jako antyestrogeny i do hamowania MMP. Z NL 6402393; 1964 and Chem. Abstr. 1965, 62, 7698 jest znane zastosowanie chlorków 4-karbamoilometoksymetoksybenzylu o wzorach:
C. J. Sharpe i in. w J. Med. Chem. 1972, 15, 523 i C. D. Jones i in. w J. Med. Chem. 1984, 27, 1057 ujawnili zastosowanie chlorków 4-(2-sialkiloaminoetoksy)benzoilu o wzorach:
PL 198 443 B1
Podobnie, F-C. Huang i in. w J. Med. Chem. 1990, 33, 1194 ujawnili zastosowanie chlorku 4-(2-chinolinylometoksy)benzylu o wzorze
Wynalazek zapewnia nowe związki, jak również sposoby ich wytwarzania, które mogą być zastosowane do wytwarzania związków aktywnych farmaceutycznie. Związki według wynalazku mogą w szczególności być stosowane jako związki pośrednie do wytwarzania związków farmaceutycznych, takich jak niskocząsteczkowe nie peptydowe inhibitory matrycy metaloproteinaz (np. żelatynazy, stromelizyny i kolagenazy) i enzym konwertujący TNF (TACE, enzym konwertujący czynnik martwicy nowotworu), które są korzystne do leczenia chorób, z którymi związane są te enzymy, zapalenie stawów, przerzut nowotworu, owrzodzenie tkanek, anormalne gojenie ran, choroba okołozębia, choroba kości, białkomocz, tętniak aorty, zwyrodnieniowe ubytki chrząstek wskutek urazu i uszkodzenia stawów, demielinacja układu nerwowego i zakażania HIV. Ponadto, związki według wynalazku mogą być zastosowane do wytwarzania związków, które zachowują się jak agoniści estrogenów poprzez obniżanie poziom cholesterolu i zapobieganie ubytkom kości. Tak więc, związki te są korzystne do leczenia wielu chorób, obejmujące osteoporozę, przerost prostaty, niepłodność, raka sutka, rozrost i rak macicy, choroby sercowo-naczyniowe, antykoncepcja, choroba Alzheimer'a i czerniak.
Przedmiotami wynalazku są
A. Związek o wzorze (I)
w którym 12
R1 i R2 oznaczają niezależnie H, każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H, X oznacza halogen,
A oznacza -O-, m oznacza 1,
Y jest wybrany spoś ród: a) ugrupowania o wzorze w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6; lub b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.
Korzystnym jest związek, w którym R1 i R2 oznaczają niezależnie H,
X oznacza halogen,
A oznacza -O-, m oznacza 1,
Y oznacza grup ę azepinową oraz zwią zek, w którym 12
R1 i R2 oznaczają niezależnie H,
PL 198 443 B1
X oznacza halogen,
A oznacza -O-, m oznacza 1, a
Y oznacza ugrupowanie o wzorze
R8 w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6.
Związkiem o wzorze 1 jest korzystnie chlorowodorek (4-chlorometylofenoksy)etyloheksametylenoimino-1-ilu.
B. Sposób wytwarzania związku o wzorze (I) określonego w A polega na tym, że obejmuje reakcję alkoholu o wzorze
w którym 12
R1, R2 oznaczają niezależnie H, każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H, A oznacza -O-, m oznacza 1,
Y jest wybrany spoś ród:
a) ugrupowania o wzorze
V 'r.
w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6; lub
b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu z czynnikiem halogenującym powodującą przeprowadzenie grupy hydroksylowej tego alkoholu w grupę opuszczającą X, gdzie X oznacza halogen.
C. Sposób wytwarzania związku określonego w A obejmuje także a) alkilowanie hydroksybenzaldehydu o wzorze
PL 198 443 B1 w którym każ dy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H, halogenkiem alkilu o wzorze
Rl R1
I I
Y (C)m—C halo
R2 R2 w którym R1 i R2 oznaczają niezależnie H, m oznacza 1, Y jest wybrany spośród: a) ugrupowania o wzorze w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6; lub b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu, a halo jest wybrany spośród Cl, F, Br lub I, z wytworzeniem aldehydu o wzorze
w którym wszystkie podstawniki mają wyżej podane znaczenia, (b) przeprowadzenie grupy aldehydowej w produkcie z etapu (a), w grupę hydroksylową przez reakcję produktu z etapu (a) z czynnikiem redukującym z wytworzeniem alkoholu o wzorze
w którym wszystkie podstawniki mają wyżej podane znaczenia,
c) przeprowadzenie grupy aminowej produktu z etapu b) w jego chlorowodorek przez reakcję produktu z etapu b) z kwasem chlorowodorowym,
d) przeprowadzenie grupy hydroksylowej produktu z etapu c) w grupę opuszczającą X, gdzie X oznacza halogen przez reakcję z czynnikiem halogenującym.
W sposobach tych stosuje się związki, w których X oznacza chlor, a czynnikiem halogenującym jest chlorek tionylu; korzystnie stosuje się związek, w którym halogenem jest Cl.
D. Sposób wytwarzania związków o wzorze
PL 198 443 B1 w którym Y oznacza a) ugrupowania o wzorze
Ra w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6; lub b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu, polega na tym, że alkiluje się alkohol 4-hydroksybenzylowy w środowisku alkalicznym przy pH powyżej 8 przez reakcję z solą związku o wzorze
w którym Y ma wyżej podane znaczenia. Środowisko alkaliczne ma wartość pH = 9 lub wyż ej.
E. Sposób wytwarzania farmaceutycznie dopuszczalnego związku (I) określonego wyżej polega na tym, że obejmuje reakcję grupy aminowej związku o wzorze (I), w którym R1 i R2 oznaczają niezależnie H,
X oznacza halogen,
A oznacza -O-, m oznacza 1, każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H,
Y jest wybrany spoś ród:
a) ugrupowania o wzorze
Ra w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6; lub b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu, z organicznym lub nieorganicznym kwasem.
F. Przedmiotem wynalazku jest także związek o wzorze I
w którym 12
R1 i R2 oznaczają niezależnie H, każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H, X oznacza halogen,
A oznacza -O-, m oznacza 1,
PL 198 443 B1
Y oznacza:
a) ugrupowania o wzorze w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6; lub
b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.
Korzystnym jest związek, w którym Y oznacza grupę piperydynową oraz związek, w którym Y oznacza ugrupowanie w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 5.
Związek ten stanowi korzystnie chlorowodorek (4-chlorometylo)fenoksy)etylopiperydyn-1-ylu. Sposób wytwarzania związku określonego w F polega na tym, że obejmuje reakcję alkoholu o wzorze
w którym
R1 i R2 oznaczają niezależnie H, każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H, A oznacza -O-, m oznacza 1,
Y oznacza
a) ugrupowania o wzorze
R8 w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 5; lub b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu, z czynnikiem halogenującym powodującą przeprowadzenie grupy hydroksylowej tego alkoholu w grupę opuszczającą X, gdzie X oznacza halogen.
G. Sposób wytwarzania związku określonego w F polega na tym, że obejmuje a) alkilowanie hydroksybenzaldehydu o wzorze
PL 198 443 B1 w którym każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H, halogenkiem alkilu o wzorze
R1 R'
I I
Y—(C)m C halo
R2 R2 w którym 12
R1 i R2 oznaczają niezależnie H, m oznacza 1,
Y oznacza
a) ugrupowania o wzorze w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 5; lub b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu, a halo wybrany jest spośród Cl, F, Br lub I, z wytworzeniem związku o wzorze
w którym R3, R4, R5 i R6, m i Y mają wyż ej podane znaczenia, b) przeprowadzenie grupy aldehydowej produktu z etapu a) w grupę hydroksylową przez reakcję produktu z etapu a) z czynnikiem redukującym z wytworzeniem alkoholu o wzorze
w którym R3, R4, R5 i R6, m i Y mają wyż ej podane znaczenia,
c) przeprowadzenie grupy aminowej produktu z etapu b) w jego sól chlorowodorową przez reakcję produktu z etapu b) z kwasem chlorowodorowym i
d) przeprowadzenie grupy hydroksylowej produktu z etapu (c) w grupę opuszczającą X, gdzie X oznacza fluorowiec przez reakcję produktu z etapu c) z czynnikiem halogenującym.
W sposobie tym stosuje się związek, w którym X oznacza chlor, a czynnikiem halogenują cym jest chlorek tionylu oraz stosuje się związek, w którym halo oznacza Cl.
H. Sposób wytwarzania farmaceutycznie dopuszczalnego związku określonego w F polega na tym, że obejmuje reakcję grupy aminowej w związku o wzorze I, w którym R1 i R2 oznaczają niezależnie H,
Każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H,
X oznacza halogen,
A oznacza -O-,
PL 198 443 B1
M oznacza 1, halo wybrany jest spośród Cl, F, Br lub I, Y oznacza
a) ugrupowania o wzorze w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 5; lub b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu, z organicznym lub nieorganicznym kwasem.
Należy rozumieć, że w niniejszym opisie i w omawianych w nim grupach, w każdym przykładzie, 12 w którym występują, R1 i R2 są niezależnie wybrane z grupy wymienionych podstawników. Wymieniony w każdym z podanych wzorów R1 nie musi oznaczać takiego podstawnika, jak inny R1, ani R2 nie musi oznaczać takiego samego podstawnika, jak inny R2 jeżeli we wzorze znajdują się więcej niż jeden R1 i R2.
W niniejszym opisie, okreś lenie „Ar” oznacza monocykliczne lub policykliczne grupy arylowe lub heteroarylowe, które mogą być ewentualnie podstawione jednym lub więcej podstawnikami wybranymi z grupy obejmującej chlorowiec, grupę C1-C6 alkilową lub -CF3. Przykładami korzystnych grup arylowych są grupa antracenylowa i fenantrenylowa, a jeszcze bardziej korzystnych, grupa fenylowa, kumenylowa, mezytylowa, tolilowa, ksylilowa i naftalenylowa. Przykładami korzystnych grup heteroarylowych są grupy indolizynylowa, indazolilowa, purynylowa, chinozinylowa, izochinolinylowa, chinolinylowa, ftalozynylowa, naftyridynylowa, chinoksalinylowa, chinazolinylowa, cinnolinylowa i pterydynylowa, a bardziej korzystne są grupy pirydylowa, pirazynylowa, pirymidynylowa, pirydyzynylowa i indolilowa.
Wynalazek obejmuje dopuszczalne sole wytworzone w reakcji addycji z kwasami nieorganicznmi albo organicznymi. Korzystne kwasy nieorganiczne obejmują kwas solny, siarkowy, fosforowy, azotowy, a korzystne kwasy organiczne obejmują kwas octowy, propionowy, cytrynowy, maleinowy, jabłkowy, winowy, ftalowy, bursztynowy, metanosulfonowy, toluenosulfonowy, naftalenosulfonowy, kamforosulfonowy i benzenosulfonowy. Jak wiadomo, związki zawierające zasadowy azot można łączyć z wieloma różnymi kwasami (zarówno protonowym, jak i nie protonowym) i zwykle korzystnie związek uzyskuje się według wynalazku w postaci soli addycyjnej z kwasem. Ponadto, wynalazek ten obejmuje czwartorzędowe sole amoniowe związków, które wytwarza się przez reakcję bocznych łańcuchów nukleofilowych amin z odpowiednim reaktywnym czynnikiem alkilującym, takim jak halogenek alkilu lub benzylu.
Związki według wynalazku można wytworzyć sposobem obejmującym jeden z następujących procesów:
a) konwersja alkoholu o wzorze
w którym m, A, Y i R1-6 mają wyż ej podane znaczenia, w odpowiedni związek o wzorze I, w którym X oznacza halogen; lub
b) konwersja związku o wzorze (I) w farmaceutycznie dopuszczalną sól.
Związki o wzorze (A) można wytworzyć przez reakcję fenolu o wzorze
PL 198 443 B1 w którym P oznacza grupę zabezpieczającą grupę hydroksylową i R1-6 mają wyżej podane znaczenia ze związkiem o wzorze
Rl R'
I I
Y—(C)m—C halo
R2 R2 w którym Y, R1, R2 i m mają wyż ej podane znaczenia, a halo oznacza F, Cl, Br lub I i usuni ę cie grupy zabezpieczającej.
Związki według wynalazku, w których „A” oznacza tlen mogą być zsyntetyzowane sposobem obejmującym etapy:
a) alkilowanie odpowiedniego hydroksybenzaldehydu o wzorze
w którym R3-R6 mają wyżej podane znaczenia, odpowiednim halogenkiem alkilu o wzorze
Rl R1
I I
Y—(C)m—C halo
R2 R2 w którym Y, R1, R2 i m mają znaczenia jak podano w grupach i podgrupach podanych wyż ej, a halo może oznaczać Cl, F, Br lub I, z wytworzeniem aldehydu o wzorze
b) redukcję produktu aldehydowego z etapu a) z uzyskaniem odpowiedniego alkoholu o wzorze
PL 198 443 B1
c) konwersję alkoholu z etapu b) do jego soli chlorowodorowej, takiej jak z HCl/THF; i
d) konwersję alkoholu do korzystnej grupy opuszczającej, poprzez traktowanie chlorkiem metanosulfonylu, chlorkiem toluenosulfonylu lub bezwodnikiem trifluorooctowym w obecności takiej zasady jak pirydyna lub trietyloamina.
Reakcje na przedstawionych dalej schematach ukazują syntezę związków według wynalazku, z wykorzystaniem różnych zmiennych dla „Y”.
Reagenty i rozpuszczalniki w poszczególnych etapach podano jedynie dla celów informacyjnych i mogą one być zastąpione innymi reagentami i rozpuszczalnikami znanymi dla fachowców z tej dziedziny.
Schemat I
a, R7 R8 = (CH2)5;
b, R7 R8 = (CH2)6;
c, R7 = R8 = CH3 i R3 = H.
PL 198 443 B1
Schemat II
Schemat IIa
Na schemacie IIa pokazano alternatywną syntezę alkoholu benzylowego według wynalazku, podając przykładowo syntezę alkoholu 4-(2-piperydynyloetoksy)benzylowego.
W syntezie tej, alkohol 4-hydroksybenzylowy potraktowano żądanym chlorkiem aryloaminoalkilu, otrzymując odpowiedni alkohol alkoksybenzylowy.
W szczególnym przykładzie schematu IIa, alkohol 4-hydroksybenzylowy można potraktować chlorowodorkiem 1-(2-chloroetylo)piperydyny w obecności K2CO3/Me2Co, z uzyskaniem alkoholu 4-(2-piperydynyloetoksy)benzylowego.
Na schemacie IIa pokazano również bardziej szczegółowo inną korzystną postać wynalazku.
PL 198 443 B1
Wynalazek ten dotyczy również sposobu wytwarzania użytecznych związków alkoholu o wzorze
w którym Y oznacza grupy Y i ich ewentualne podstawniki, maj ą ce znaczenie opisane bardziej szczegółowo wyżej. W korzystnej podgrupie tego sposobu, Y oznacza
a) resztę o wzorze w którym R7 i R8 są połączone poprzez ugrupowanie -(CH2)p, gdzie p oznacza liczbę całkowitą 6 lub b) siedmioczłonowy nasycony heterocykliczny pierścień zawierający 1 atom azotu.
W tym sposobie, korzystną grupą Y jest azepanem.
Sposób obejmuje również reakcję, w środowisku alkalicznym, alkoholu 4-hydroksybenzylowego z solami takimi jak: octan, chlorowodorek, bromowodorek lub jodowodorek zwią zku o wzorze
w którym Y ma wyż ej podane znaczenie.
Reakcję prowadzi się w rozpuszczalniku organicznym lub w układzie rozpuszczalników, takich jak aceton, dimetyloformamid lub tetrahydrofuran. Korzystnie pH środowiska jest utrzymywane powyżej 8, bardziej korzystnie powyżej 9.
Schemat III
PL 198 443 B1
Analogiczne związki o wzorze (I), w którym oba R1 i R2 sąsiadujące z resztą X są wybrane spośród grup alkilowej i perfluoroalkilowej, można wytworzyć z odpowiednich trzeciorzędowych alkoholi.
P r z y k ł a d 1
4-(2-piperydyn-1-yloetoksy)benzyloaldehyd (2a)
Do dokładnie mieszanej zawiesiny p-hydroksybenzaldehydu (83,5 g, 0,68 mola, 1,05 równoważnika) i K2CO3 (224 g, 1,6 mola, 2,5 równoważnika) w DMF dodano chlorowodorek 1-(2-chloroetylo)piperydyny (120 g, 0,65 mola, 1,0 równ.). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 2 godziny z energicznym mieszaniem mechanicznym. TLC w tym momencie nie wykazała żadnej substancji wyjściowej, a wykazała głównie produkt (EtOAc/heksan 1:1). Mieszaninę reakcyjną przesączono przez Celite, eluowano EtOAc (2 l) i przemyto wodą (3 x 500 mL). Warstwę organiczną zatężono na wyparce obrotowej, otrzymując 147 g (97%) aldehydu (2a) w postaci żółtego oleju.
1H NMR (CHCl3/TMS): 9,87 (s, 1H), 7,81 (d, 2H, J = 8,7Hz), 7,01 (d, 2H, J = 8,7 Hz), 4,18 (t, 2H, J = 6,03 Hz), 2,79 (t, 2H, J = 6,03 Hz), 2,51 (m, 4H), 1,6-1,4 (m, 6H).
P r z y k ł a d 2
4-(2-heksametylenoimino-1-iloetoksy)benzyloaldehyd (2b)
Do dokładnie mieszanego NaH (65 g, 60% dyspersja w oleju, 1,6 mola, 2,2 równoważnika) w DMF (500 ml) wkroplono w temperaturze 0°C roztwór chlorowodorku p-hydroksybenzaldehydu (90 g, 0,74 mola, 1,0 równoważnika). Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 30 minut, następnie dodawano porcjami 4-[2-(heksametylenoimino)]chloroetan (153 g, 0,77 mola, 1,0 równoważnika). Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1 godzinę. W tym momencie TLC wykazała małe ilości substancji wyjściowej, a wykonała głównie produkt (EtOAc/heksan 1:1). Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą (1 l) i ekstrahowano eterem (5 l). Warstwę organiczną wysuszono nad MgSO4 i zatężono na wyparce obrotowej otrzymując 176,8 g (97%) aldehydu (2b) w postaci żółtego oleju.
1H NMR (CDCl3/TMS): 9,87 (s, 1H), 7,81 (d, 2H, J = 8,7 Hz), 7,02 (d, 2H, J = 8,7 Hz), 4,14 (t, 2H, J = 6,09 Hz), 2,98 (t, 2H, J = 6,14 Hz), 2,78 (m, 4H), 1,66-1,61 (m, 8H).
P r z y k ł a d 3
4-(2-dimetyloaminoetoksy)benzyloaldehyd (2c)
Do dokładnie mieszanej zawiesiny p-hydroksybenzaldehydu (0,54 g, 0,078 mola, 1,05 równoważnika) i K2CO3 (27 g, 0,195 mola, 2,5 równoważnika) w roztworze DMF (100 m L) dodano chlorowodorek 1-(2-chloroetylo)dimetyloaminy (11,26 g, 0,078 mola, 1,0 równoważnika). Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 2 godziny w temperaturze 60-70°C. TLC w tym momencie nie wykazała żadnej substancji wyjściowej, ale wykazała głównie produkt (EtOAc/heksan/Et3N 3:7:1). Mieszaninę reakcyjną przelano do mieszaniny woda/lód (200 ml) i ekstrahowano Et2O (3 x 200 ml). Warstwę organiczną wysuszono nad MgSO4 i zatężono na wyparce obrotowej, otrzymując 5,9 g (39%) aldehydu (2c) w postaci różowawej cieczy.
1H NMR (CDCl3/TMS): 9,88 (s, 1H), 7,8 (d, 2H, J = 8,7 Hz), 7,02 (d, 2H, J = 8,7 Hz), 4,15 (t, 2H, J = 5,64 Hz), 2,77 (t, 2H, J = 5, 64), 2,35 (s, 6H).
P r z y k ł a d 4
Alkohol 4-(2-piperydyn-1-yloetoksy)benzylowy (3a)
Do roztworu aldehydu 2a (115 g, 0,494 mola, 1,0 równoważnika) w metanolu (360 ml) podczas mieszania w temperaturze 0/+5°C dodawano porcjami borowodorek sodowy (9,44 g, 0,249 mola, 0,5 równoważnika). Mieszaninę mieszano przez 30 minut. TLC w tym momencie nie wykazała żadnej substancji wyjściowej, ale głównie produkt (EtOAc/heksan/trietyloamina 3:7:1). Mieszaninę reakcyjną przelano do wody (1,1 L), ekstrahowano chlorkiem metylenu (3 x 550 ml) i wysuszono nad MgSO4. Roztwór zatężono na wyparce obrotowej, otrzymując 91,6 g (80%) alkoholu 3a w postaci gęstego oleju, który wykrystalizował natychmiast po zaszczepieniu.
1H NMR (CDCl3/TMS): 7,23 (d, 2H, J = 8,5 Hz), 6,80 (d, 2H, J = 8,5 Hz), 4,56 (s, 2H), 3,99 (t, 2H, J = 6,12 Hz), 2,69 (t, 2H, J = 6,14 Hz), 2,47 (m, 4H), 1,6-1,25 (m, 6H).
13C NMR (DMSO-d6): 158,23, 135,34, 128,70, 114,84, 66,42, 63,44, 58,27, 55,29, 26,45, 24,80.
P r z y k ł a d 5
Alkohol 4-(2-piperydyn-1-yloetoksy)benzylowy (3a)
Alkohol 4-hydroksybenzylowy (6,2 g, 0,0,05 mola) rozpuszczono w wodnym roztworze wodorotlenku sodu (5N, 30 ml). Dodano toluen (30 mL), a następnie chlorowodorek 1-(2-chloroetylo)piperydyny (9,29 g, 0,05 mola) i bromek benzylotrietyloamoniowego (0,3 g). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano energicznie mieszając przez 1,5 godziny. Warstwy rozdzielono, wodną warstwę ekstraPL 198 443 B1 howano toluenem (2 x 15 ml). Połączone ekstrakty organiczne i warstwę organiczną przemyto wodą (50 mL), solanką (50 mL), wysuszono nad siarczanem sodu i zatężono na wyparce obrotowej, otrzymując 9,725 g (75%) alkoholu (3a) w postaci żółtawo-brązowego oleju.
P r z y k ł a d 6
Alkohol 4-(2-heksametylenoimino-1-iloetoksy)benzylowy (3b)
Do roztworu aldehydu 2b (200 g, 0,72 mola, 1,0 równoważnika) w metanolu (400 ml) podczas mieszania w temperaturze 0/+5°C dodano porcjami borowodorek sodowy (15,6 g, 0,41 mola, 0,57 równoważnika). Mieszaninę mieszano przez 30 minut. TLC w tym momencie nie wykazała żadnej wyjściowej substancji, a głównie produkt (EtOAc/heksan/trietyloamina 3:7:1). Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą (400 ml), ekstrahowano chlorkiem metylenu (3 x 400 mL) i wysuszono nad MgSO4. Roztwór zatężono na wyparce obrotowej, otrzymując 201 g (100%) alkoholu 3b w postaci gęstego oleju.
1H NMR (CDCl3/TMS): 7,27 (d, 2H, J = 8,5 Hz), 6,87 (d, 2H, J = 8,5 Hz), 4,60 (s, 2H), 4,05 (t, 2H, J = 6,21 Hz), 2,93 (t, 2H, J = 6,15 Hz), 2,77 (m, 4H), 1,7-1,5 (m, 8H).
P r z y k ł a d 7
Alkohol 4-(2-dimetyloaminoetoksy)benzylowy (3c)
Do mieszanego roztworu aldehydu 2c (5,9 g, 0,031 mola, 1,0 równoważnika) w metanolu (20 mL) w temperaturze 22°C dodawano porcjami borowodorek sodu (0,58 g, 0,015 mola, 0,5 równoważnika). Mieszaninę mieszano przez 30 minut. TLC w tym momencie nie wykazała substancji wyjściowej, a gł ównie produkt (EtOAc/heksan/trietyloamina 5:5:1). Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą (50 mL), ekstrahowano chlorkiem metylenu (3 x 40 mL) i wysuszono nad MgSO4. Roztwór zatężono na wyparce obrotowej, otrzymując 5,25 g (88%) alkoholu 3c w postaci gęstego oleju.
1H NMR (CDCl3/TMS): 7,25 (d, 2H, J = 8,64 Hz), 6,85 (d, 2H, J = 8,64Hz), 4,52 (s, 2H), 3,99 (t, 2H, J = 5,88 Hz), 2,67 (t, 2H, J = 5,79 Hz), 2,29 (s, 6H).
P r z y k ł a d 8
Chlorowodorek (4-chlorometylofenoksy)etylopiperydyn-1-ylu (1a)
Roztwór alkoholu 3a (61,3 g, 0,26 mola, 1 równoważnik) w THF (500 mL) oziębiono do temperatury 0/-5°C (łaźnia woda-lód) i barbotowano gazowym HCl. Barbotowanie kontynuowano do momentu, w którym nie zaobserwowano dalszego gęstnienia mieszaniny. Łaźnię oziębiającą usunięto. Do gęstej zawiesiny chlorowodorku 4a dodano chlorek tionylu (29 mL, 0,39 mola, 1,5 równoważnika) i mieszaninę ogrzewano do temperatury 50°C aż do uzyskania przezroczystości. Mieszaninę reakcyjną oziębiono do temperatury -3°C i mieszano przez 30 minut. Otrzymaną białą substancję stałą przesączono i wysuszono, otrzymując 72 g (96%) chlorku 1a.
4a: 1H NMR (DMSO-d6): 10,9 (s, HCl), 7,25 (d, 2H, J = 8,5 Hz), 6,94 (d, 2H, J = 8,5 Hz), 4,42 (m, 4H), 3,41 (m, 4H).
1a: 1H NMR (DMSO-d6): 11 (br s, HCl), 7,39 (d, 2H, J = 8,5 Hz), 6,99 (d, 2H, J = 8,5 Hz), 4,74 (s, 2H), 4,46 (m, 2H), 3,45 (m, 4H), 2,69 (m, 2H) i 1,9-1,2 (m, 6H).
P r z y k ł a d 9
Chlorowodorek (4-chlorometylofenoksy)etyloheksametylenoimin-1-ylu (1b)
Do roztworu alkoholu 3b (179 g, 0,72 mola, 1 równoważnik) w tetrahydrofuranie (300 mL) wkroplono w temperaturze 0/+10°C roztwór HCl (26,3 g HCl w 263 ml THF, 0,72 mola, 1 równoważnik). Wytrącił się biały osad. Do gęstej zawiesiny chlorowodorku 4b dodano chlorek tionylu (80 ml, 1,1 mola, 1,5 równoważnika) i mieszaninę ogrzewano do temperatury 50°C aż do uzyskania przezroczystości. Mieszaninę reakcyjną zatężono do 350 ml i trzymano w chłodni przez noc. Otrzymaną białą substancję stałą przesączono, przemyto chłodnym THF (100 mL) i wysuszono otrzymując 147 g (67%) chlorku 1b.
1H NMR (DMSO-d6): 11 (br s, HCl), 7,40 (d, 2H, J = 8,6 Hz), 7,00 (d, 2H, j + 8,6 Hz), 4,74 (s, 2H), 4,44 (t, 2H, J = 5,25), 3,63-3,39 (m, 4H), 3,25-3,17 (m, 2H), 1,84-1,54 (m, 8H).
P r z y k ł a d 10
Chlorowodorek (4-chlorometylofenoksy)etylodimetyloaminy (1c)
Przez roztwór alkoholu 3c (5,25 g, 0,027 mola, 1 równoważnik) w tetrahydrofuranie (100 mL) barbotowano gazowy HCl w temperaturze 0/+25°C przez 15 minut. Wytrącił się biały osad. Do gęstej zawiesiny chlorowodorku 4c dodano chlorek tionylu (6 mL, 9,6 g, 0,081 mola, 3,0 równoważniki) i mieszaninę ogrzewano do temperatury 30°C aż do uzyskania przezroczystości. Mieszaninę reakcyjną zatężono do 350 mL i trzymano w chłodni przez noc. Otrzymaną białą substancję przesączono, przemyto zimnym tetrahydrofuranem (100 mL) i wysuszono otrzymując 4,57 g (68%) chlorku 1c.
PL 198 443 B1
Do farmakologicznie aktywnych związków, które można otrzymać stosując związki według wynalazku należą związki 2-fenylo-1-[4-(2-aminoetoksy)benzylo]indolowe, które są użyteczne jako środki estrogenne.
W zakres tych zwią zków wchodzą związki o wzorach IV i V, podanych niż ej:
w których
R11 jest wybrany spośród H, OH lub estrów C1-C12 (o prostych lub rozgałęzionych łańcuchach) lub ich eterów C1-C12 alkilowych (o łańcuchach prostych, rozgałęzionych lub cyklicznych lub atomów chlorowców albo chlorowcowanych eterów, obejmujących eter trifluorometylowy i trichlorometylowy,
9 10
R12, R9 i R10 są niezależnie wybrane spośród H, OH lub estrów C1-C12 alkilowych (o prostych lub rozgałęzionych łańcuchach) lub ich eterów C1-C12 alkilowych (o łańcuchach prostych, rozgałęzionych lub cyklicznych, chlorowców lub chlorowcowanych eterów obejmujących eter trifluorometylowy i eter trichlorometylowy, grupę cyjanową, grupę C1-C6 alkilową (o prostym lub rozgałęzionym łańcuchu) lub 12 trifluorometylową, pod warunkiem, że gdy R1 oznacza H, wówczas R2 nie oznacza OH,
R13 jest wybrane spośród H, grupy C1-C6 alkilowej, cyjanowej, nitrowej, trifluorometylowej, chlorowca; i Y, A, m, R3 i R4 mają wyżej podane znaczenia.
Związki 2-fenylo-1-[4-2-aminoetoksy)benzylo]indolowe tego rodzaju są częściowymi agonistami estrogenów i wykazują wysokie powinowactwo wobec receptora estrogenowego. Jednakże, w przeciwieństwie do wielu estrogenów, związki te nie powodują wzrostu mokrej masy macicy. Związki te są antyestrogenowe w macicy i mogą całkowicie zantagonizować efekty troficzne agonistów estrogenu w tkance macicy. Zwią zki te są uż yteczne w leczeniu lub zapobieganiu stanu lub objawom chorobowym u ssaków, które są spowodowane lub związane z niedoborem estrogenów.
Związki te mają zdolność działania agonistów estrogenu obniżając poziom cholesterolu i zapobiegając ubytkowi kości. Tak więc, związki te są użyteczne do leczenia wielu chorób, obejmujących osteoporozę, przerost prostaty, niepłodność, raka sutka, raka macicy, choroby sercowo-naczyniowe, antykoncepcję, chorobę Alzheimer'a i czerniaka.
Ponadto, związki te mogą być stosowane w zastępczej terapii hormonalnej w okresie postmenopauzowym u kobiet lub innych stanach niedoboru estrogenów, w których byłoby korzystne uzupełnianie estrogenów.
Związki 2-fenylo-1-[4-(2-aminoetoksy)benzylo]indolowe wytwarzane przy użyciu związków według wynalazku mogą być również użyteczne w leczeniu ubytku kości, który może wynikać z nierównowagi w tworzeniu nowej tkanki kostnej i resorpcji starych tkanek, co prowadzi do ubytku kości. Takie ubytki kości występują u wielu pacjentów, zwłaszcza u kobiet w wieku postmenopauzalnym, u kobiet po usunięciu macicy i przydatków, u kobiet otrzymujących lub tych, które poddawano leczeniu kortykosteroidami, u kobiet z dysgenezją gonad i cierpiących na syndrom Cushinga.
PL 198 443 B1
Związki te mogą również zaspokoić specjalne potrzeby związane z zastępowaniem kości u pacjentów ze złamaniami kości, wadliwą strukturą kości, po zabiegach chirurgicznych związanych z kośćmi i/lub po wszczepianiu protez. Oprócz wymienionych problemów, związki te mogą być przydatne do leczenia zapalenia kostno-stawowego, choroby Pageta, osteomalacji, rozmiękania kości, raka śluzówki macicy, szpiczaka mnogiego i innych postaci raka wywierających szkodliwy wpływ na tkanki kostne. Sposoby leczenia wymienionych tu chorób obejmują podawania wymagającemu leczenia pacjentowi farmaceutycznie skutecznej ilości jednego lub więcej związków według wynalazku lub ich farmaceutycznie dopuszczalnej soli.
W zakres wynalazku wchodzą również kompozycje farmaceutyczne zawierające jeden lub więcej związków według wynalazku i/lub ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli oraz jeden lub więcej farmaceutycznie dopuszczalnych nośników, substancji pomocniczych, itd.
Należy rozumieć, że dawka, reżim i sposób podawania związków 2-fenylo-1-[4-(2-aminoetoksy)benzylo]indolowych będą zmieniać się w zależności od choroby i leczonego pacjenta i zależeć będą od oceny lekarza prowadzącego.
Korzystnie podawanie jednego lub więcej związków rozpoczyna się od niskiej dawki, która wzrasta aż do uzyskania pożądanych rezultatów.
Związki skuteczne mogą być podawane w dawce od około 0,1 mg/dzień do około 1000 mg/dzień. Korzystna dawka mieści się w zakresie od około 50 mg/dzień do około 600 mg/dzień i jest podawana w dawce pojedynczej lub w dwóch albo więcej dawkach podzielonych. Dawki takie można podawać w dowolny sposób, skuteczny do bezpośredniego kierowania związków do krwioobiegu pacjenta, obejmujący podawanie doustne, pozajelitowe (łącznie z wstrzykiwaniem dożylnym, dootrzewnowym i podskórnym) i przezskórne.
Dla celów niniejszego ujawnienia przez określenie „podawanie przezskórne” należy rozumieć wszelkie podawanie przez powierzchnie ciała i wyściółki wewnętrzne przewodów ciała, obejmujące tkanki nabłonkowe i śluzowe. W takim przypadku związki lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole mogą być podawane w postaci lotionów, kremów, pianek, plastrów, zawiesin, roztworów i czopków (doodbytniczych i dopochwowych).
Kompozycje do podawania doustnego zawierające związki czynne według wynalazku mogą występować w dowolnej konwencjonalnej postaci użytkowej, obejmującej tabletki, kapsułki, postaci do podawania dopoliczkowego, kołaczyki, pastylki oraz ciecze, zawiesiny lub roztwory. Kapsułki mogą zawierać mieszaninę związku(ów) czynnego(ych) z obojętnymi wypełniaczami i/lub rozcieńczalnikami, takimi jak farmaceutycznie dopuszczalne gatunki skrobi (np. skrobia kukurydziana, ziemniaczana lub z tapioki), cukry, sztuczne substancje słodzące, sproszkowane celulozy, takie jak krystaliczna i mikrokrystaliczna celuloza, substancje smakowo-zapachowe, żelatyna, żywice, itd.
Postaci użytkowe w formie tabletek wytwarza się przez konwencjonalne prasowanie, granulowanie na mokro lub granulowanie na sucho, stosując farmaceutycznie dopuszczalne rozcieńczalniki, substancje wiążące, środki poślizgowe, substancje ułatwiające rozpadanie, czynniki zawieszające lub stabilizujące, obejmujące, ale nie wyłącznie, stearynian magnezu, kwas stearynowy, talk, laurylosiarczan sodu, mikrokrystaliczną celulozę, sól wapniową karboksymetylocelulozy, poliwinylopirolidon, żelatynę, kwas alginowy, gumę arabską, żywicę ksantanową, cytrynian sodu, kompleksy krzemianów, węglan wapnia, glicynę, dekstrynę, sacharozę, sorbitol, fosforan diwapnia, siarczan wapnia, laktozę, kaolin, mannitol, chlorek sodu, talk, suche skrobie i sproszkowane cukry. W celu zmiany absorpcji związku(ów) czynnego(ych), kompozycje do podawania doustnego można stosować w postaci preparatów o opóźnionym lub podtrzymywanym uwalnianiu.
Kompozycje w postaci czopków wytwarza się stosując tradycyjne substancje, obejmujące masło kakaowe, z lub bez dodatku wosków w celu zmiany temperatury topnienia czopka i glicerynę. Można również stosować rozpuszczalne w wodzie podłoża czopkowe, takie jak glikole polietylenowe o różnych ciężarach cząsteczkowych.
Jak przedstawiono na schemacie VI, związki z tej grupy można zsyntetyzować przez alkilowanie azotu indolu związkami według wynalazku, jak zilustrowano w przykładach 11-13, stosując, odpowiednio, chlorowodorek (4-chlorometylofenoksy)etylopiperydyn-1-ylu z przykładu 8, chlorowodorek (4-chlorometylofenoksy)etyloheksametylenoimino-1-ylu z przykładu 9 i chlorowodorek (4-chlorofenoksy)etylodimetyloaminy z przykładu 10. Oprócz NaH można stosować inne zasady, takie jak t-butanolan potasu i t-butanolan sodu.
PL 198 443 B1
Schematy V i VI podają przykłady syntezy chlorowodorku 1-[4-(2-azepan-1-iletoksy)benzylo]-2-(4-hydroksyfenylo)-3-metylo-1H-indol-5-olu przy użyciu produktów pośrednich według wynalazku.
Schemat V
PL 198 443 B1
Na Schemacie V pokazano alkilowanie 4-hydroksybenzaldehydu chlorowodorkiem chlorku 2-(heksametyloamino)etylu, które można prowadzić w obecności węglanu potasu, otrzymując odpowiedni aldehyd I (etap 1). Po zakończeniu reakcji mieszaninę można oczyścić, następnie zmieszać ją z toluenem i przemyć wodą. Roztwór toluenowy zatęża się i otrzymaną pozostałość traktuje izopropanolem, otrzymując roztwór aldehydu I. Roztwór izopropanolu I można poddać redukcji katalitycznej, stosując nikiel Raney'a, z wytworzeniem alkoholu II (etap 2). Po redukcji mieszaninę reakcyjną można oczyścić i zatężyć, a uzyskaną pozostałość rozpuścić w chlorku etylenu, z wytworzeniem roztworu zawierającego alkohol II. Następnie otrzymaną pozostałość traktuje się 1,2-dimetoksyetanem, z wytworzeniem krystalicznego związku III (etap 3).
Na schemacie VI, w etapie 4, 4,4-benzyloksypropiofenon bromuje się bromem w kwasie octowym. Po zakończeniu reakcji, mieszaninę wygasza się dodatkiem wody i otrzymany osad przemywa rozcieńczonym kwasem octowym, wodą i heptanem. Otrzymaną substancję stałą suszy się, otrzymując chlorowodorek 4-benzyloksyaniliny, IV. W etapie 5 mieszaninę IV, N,N-diizopropyloetyloaminy i toluenu ogrzewa się pod chł odnicą zwrotną do wrzenia z usuwaniem wody. Po zakoń czeniu reakcji, mieszaninę można oziębić i rozcieńczyć metanolem. Wytworzone substancje stałe można zebrać, przemyć metanolem i wysuszyć otrzymując związek indolowy o wzorze V. Mieszaninę związków V i III można zmieszać w etapie 6 z tertbutanolanem sodu w N,N-dimetyloformamidzie i mieszać do zakończenia reakcji. Następnie mieszaninę można przerwać dodatkiem solanki i ekstrahować toluenem. Ekstrakty zatęża się i pozostałość rozcieńcza metanolem. Otrzymane substancje stałe można zebrać, rozpuścić w octanie etylu, oczyścić i rozcieńczyć metanolem. Substancje stałe można zebrać z tego rozcieńczania i wysuszyć otrzymując związek VI.
W etapie 7 (nie pokazanym) zwią zek o wzorze VI moż na poddać uwodornieniu w roztworze etanolu, stosując Pd na węglu drzewnym jako katalizator. Po oczyszczeniu uwodornioną substancję miesza się z małą ilością kwasu askorbinowego i traktuje kwasem octowym. Wytworzony krystaliczny osad zbiera się, przemywa etanolem i suszy, uzyskując żądany produkt, chlorowodorek 1-[4-(2-azepan-1-yloetoksy)benzylo]-2-(hydroksyfenylo)-3-metylo-1H-indol-5-olu. Następnie produkt można rekrystalizować z etanolu, ewentualnie zawierającego małą ilość kwasu askorbinowego, korzystnie taką jak od około 0,5% wagowych do około 3,0% wagowych.
Opisane związki przejściowe o wzorach od III do VI można łatwo wyodrębnić w postaci substancji stałych. Wszystkie pozostałe produkty przejściowe korzystnie można stosować jako roztwory w rozpuszczalnikach organicznych.
PL 198 443 B1
Na schematach VII do X przedstawiono przykłady syntezy 2-(4-hydroksyfenylo)-3-metylo-1-[4-(2-piperydyn-1-yloetoksy)benzylo]-1H-indol-5-olu ze związków przejściowych według wynalazku. Opisany uprzednio schemat IIa można uważać za pierwszy etap schematu IX lub etap bezpośrednio go poprzedzający. W etapie tym alkohol 4-hydroksybenzylowy traktuje się żądanym chlorkiem aryloaminoalkilu, uzyskując odpowiedni alkohol alkoksybenzylowy.
W konkretnym przykł adzie przedstawionych na schemacie IIa alkohol 4-hydroksybenzylowy traktuje się chlorowodorkiem 1-(2-chloroetylo)piperydyny w obecności K2CO3/Me2CO, z wytworzeniem alkoholu 4-(2-piperydynyloetoksy)benzylowego. W celu rozdzielenia faz do wytworzonej mieszaniny alkoholu można dodać toluenu i solanki.
Następnie fazę toluenową przemywa się kolejno wodnym roztworem substancji alkalicznej i solanką. Wytworzony produkt następnie zatęża się i dodaje dichlorku etylenu, uzyskując roztwór związku przejściowego, alkoholu 4-(2-piperydynyloetoksy)benzylowego.
Roztwór alkoholu 4-(2-piperydynyloetoksy)benzylowego w dichlorku etylenu łączy się z chlorkiem tionylu i ogrzewa aż do zakończenia reakcji.
Po oziębieniu mieszaninę reakcyjną zatęża się, następnie dodaje się 1,2-dimetoksyetan i ponownie się zatęża. Osad zbiera się i suszy, uzyskując produkt przejściowy, chlorowodorek chlorku 4-(2-piperydynyloksyetoksy)benzylu, jak przedstawiono na schemacie VII.
Schemat VII
Jak pokazano na schemacie VII, roztwór alkoholu 4-(2-piperydynyloetoksy)benzylowego połączono z dichlorkiem etylenu i chlorkiem tionylu i ogrzewano aż do wytworzenia mieszaniny reakcyjnej.
Po oziębieniu, mieszaninę reakcyjną potraktowano 1,2-dimetoksyetanem i ponownie zatężono. Otrzymany osad chlorowodorku 4-(2-piperydynyloetoksy)benzylochlorku można następnie zebrać i wysuszyć.
Schemat VIII
Na schemacie VIII przedstawiono bromowanie 4-benzyloksypropiofenonu bromem w kwasie octowym z wytworzeniem 4'-(benzyloksy)-2-bromopropiofenonu. Po zakończeniu reakcji, mieszaninę można wygasić dodatkiem wody. Otrzymany osad można zebrać, przemyć rozcieńczonym kwasem octowym, wodą i heptanem i wysuszyć.
PL 198 443 B1
Produkt ze schematu VIII, 4'- (benzyloksy)-2-bromopropionofenon ogrzewa się z chlorowodorkiem 4-benzyloksyaniliny w obecności N,N-diizopropyloetyloaminy i toluenu pod chłodnicą zwrotną z azeotropowym usuwaniem wody, jak pokazano na schemacie IX. Po zakończeniu reakcji, mieszaninę oziębia się i rozcieńcza metanolem. Otrzymane substancje stałe 3-metylo-2-(4-benzyloksy)fenylo-5-benzyloksyindolu zbiera się, przemywa metanolem i suszy.
Schemat X
PL 198 443 B1
Produkt ze schematu IX, 3-metylo-2-(4-benzyloksy)fenylo-5-banzyloksyindol reaguje z chlorowodorkiem 4-(2-piperydynyloetoksy)benzylochlorku w obecności tertbutanolanu sodu w N,N-dimetyloformamidzie.
Otrzymaną mieszaninę można przerwać dodatkiem solanki i ekstrahować toluenem. Po oczyszczeniu, ekstrakty można zatężać i rozcieńczyć metanolem.
Otrzymane substancje stałe, 5-benzyloksy-2-(4-benzyloksyfenylo)-1-[4-(2-piperydyn-1-yloetoksy)benzylo]-1H-indol, można zebrać, rozpuścić w octanie etylu, rozcieńczyć metanolem i wysuszyć. Substancje te można rozpuścić w tetrahydrofuranie-etanolu i poddać uwodornieniu stosując Pd na węglu drzewnym jako katalizator.
Po oczyszczeniu, uwodornioną substancję miesza się ewentualnie z małą ilością kwasu askorbinowego i traktuje wodnym roztworem kwasu HCl. Wytworzony osad zbiera się, przemywa etanolemtetrahydrofuranem i suszy, uzyskując żądany produkt, 2-(4-hydroksyfenylo)-3-metylo-1-[4-(2-piperydyn-1-yloetoksy)benzylo-1H-indol-5-indol.
P r z y k ł a d 11
5-benzyloksy-2-(4-benzyloksyfenylo)-3-1-[4-(2-piperydyn-1-iloetoksy)benzylo]-1H-indol
Do roztworu 5-benzyloksy-2-(4-benzyloksyfenylo)-3-metylo-1H-indolu (117,5 g, 0,28 mola, 1,0 równoważnik) w dimetyloformamidzie DMF (1,3 l) w temperaturze -5/-8°C dodawano porcjami przez 1 godzinę NaH (28,0 g, 60% dyspersja w oleju, 0,7 mola, 2,5 równoważnika).
Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 2 godziny. W temperaturze -10/0°C w ciągu 2 godzin wkroplono roztwór chlorku z przykładu 8 w tetrahydrofuranie (1,0 l).
Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze 25°c przez noc. TLC w tym momencie nie wykazała żadnej substancji wyjściowej, a głównie produkt (EtOAc/heksan 1:5).
Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą (6 l), ekstrahowano EtOAc (2 x 3 l) i wysuszono nad Na2SO4. Roztwór zatężono do 1 l, przelano do MeOH (2,5 l) i mieszano przez 1 godzinę. Osad przesączono i wysuszono, otrzymując produkt tytułowy (129 g, 73%).
1H NMR (CDCl3/TMS): 7,64-6,63 (m, 21H), 5,12 (s, 2H), 5,09 (s, 2H), 5,07 (s, 2H), 4,07 (t, 2H, J = 6,06 Hz), 2,72 (t, 2H, J = 6,06 Hz), 2,48 (m, 4H), 2,24 (s, 3H), 1,62-1,24 (m, 6H).
P r z y k ł a d 12
5-benzyloksy-2-(4-benzyloksyfenylo)-3-1-[4-(2-heksametylenoimino-1-iloetoksy)benzylo]-1H-indol
Do zawiesiny NaH (20,0 g, 60% dyspersja w oleju, 0,5 mola, 2,5 równoważnika) w temperaturze 0/+10°C w ciągu 1 godziny dodano roztwór 5-benzyloksy-2-(4-benzyloksyfenylo)-3-metylo-1H-indolu (84 g, 0,2 mola, 1,0 równoważnik) w DMF (100 mL).
Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 30 minut. W temperaturze 0/+10°C w ciągu 2 godzin wkroplono roztwór chlorku z przykładu 9 (67 g, 0,22 mola, 1,1 równoważnik) w DMF.
Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 2 godziny w temperaturze 25°C. TLC w tym momencie nie wykazała żadnej substancji wyjściowej, a głównie produkt (EtOAc/heksan 1:5).
Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą (120 mL), ekstrahowano EtOAc (3 x 1 l) i wysuszono nad MgSO4. Roztwór zatężono do 150 mL, przelano do MeOH (750 ml) i mieszano przez noc. Osad przesączono i wysuszono, otrzymując związek tytułowy (99 g, 76%).
1H NMR (CDCl3/TMS): 7,48-6,74 (m, 21H), 5,13 (s, 2H), 5,11 (s, 2H), 5,09 (8, 2H), 4,00 (t, 2H, J = 6,24 Hz), 2,91 (t, 2H, J = 6,27), 2,75 (m, 4H), 2,24 (s, 3H), 1,71-1,52 (m, 8H).
P r z y k ł a d 13
5-benzyloksy-2-(4-benzyloksyfenylo)-3-1-[4-(2-dimetyloaminoetoksy)benzylo]-1H indol
Do zawiesiny NaH (1,1 g, 60% dyspersji w oleju, 0,05 mola, 2,5 równoważnika) w roztworze indolu dodano w ciągu 0,5 godziny 5-benzyloksy-2-(4-benzyloksyfenylo)-3-metylo-1H-indolu (6,97 g, 0,017 mola, 1,0 równoważnik) w DMF (100 ml) w temperaturze 0/+10°C.
Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 30 minut. W temperaturze 0/+10°C w ciągu 2 godzin dodano porcjami roztwór chlorku z przykładu 10 (4,57 g, 0,018 mola, 1,1 równoważnika).
Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 0,5 godziny w temperaturze 25°C. TLC w tym momencie nie wykazała żadnej substancji wyjściowej, a głównie produkt (EtOAc/heksan 1:5).
Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono wodą (200 mL), ekstrahowano EtOAc (3 x 200 mL) i wysuszono nad MgSO4. Roztwór zatężono do 150 mL, przelano do MeOH (300 mL) i mieszano przez noc. Osad przesączono i wysuszono, otrzymując związek tytułowy 5,6 g (53%).
1H NMR (CDCl3/TMS): 7,50-6,66 (m, 21H), 5,13 (s, 2H), 5,11 (s, 2H), 5,09 (s, 2H), 3,99 (t, 2H, J = 5,76 Hz), 2,69 (t, 2H, J = 5,73 Hz), 2,31 (s, 6H), 2,42 (s, 3H).
PL 198 443 B1
P r z y k ł a d 14
5-benzyloksy-2-(4-benzyloksyfenylo)-3-metylo-1H-indol
Do kolby wprowadzono 4-benzyloksyanilinę (45 g, 0,23 mola), 4'-benzyloksy-2-bromofenylopropiofenon (66414-19-5) (21 g, 0,0066 mola) i 50 mL DMF. Mieszaninę reakcyjną ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 30 minut, następnie oziębiono do temperatury pokojowej i rozdzielono pomiędzy 250 ml EtOAc i 100 ml 1N HCl (wodny). EtOAc przemyto NAHCO3 (wodnym) i solanką, wysuszono nad MgSO4. Roztwór zatężono i pozostałość pochłonięto w CH2Cl2 do osadu 25 g surowej substancji stałej dodano heksanów. Substancję rozpuszczono w CH2Cl2 i odparowano na żelu krzemionkowym i poddano chromatografii przy użyciu mieszaniny CH2Cl2/heksan (1:5) otrzymując 9,2 g brunatnej substancji (33%). Temperatura topnienia - 150-152°C.
1H NMR (DMSO): 10,88 (2, 1H), 7,56 (d, 2H, J = 8,8 Hz), 7,48 (d, 4H, J = 7,9 Hz), 7,42-7,29 (m, 6H), 7,21 (d, 1H, J = 7,0 Hz), 7,13 (d, 2H, J = 8,8 Hz), 7,08 (d, 1H, J = 2,2 Hz), 6,94 (dd, 1H, J = 8,8, 2,4 Hz), 5,16 (s, 2H), 5,11 (s, 2H), 2,33 (s, 3H);
IR(KBr) 3470, 2880, 2820, 1620 cm-1;
MS eIm/z 419.
P r z y kł a d 15
2-(4-hydroksyfenylo)-3-metylo-1-[4-(2-piperydyno-1-iloetoksy)benzylo]-1H-indol-5-ol
Zawiesinę 10% Pd/C (1,1 g) w EtOH traktowano roztworem związku tytułowego z przykładu 11 (2,2 g, 3,4 mmola) w THF/EtOH. Dodano cykloheksadien (6,0 mL, 63 mmola) i mieszaninę reakcyjną mieszano przez 48 godzin. Katalizator przesączono przez celit i mieszaninę reakcyjną zatężono i poddano chromatografii na żelu krzemionkowym z gradientem eluentów MeOH/CH2Cl2 (1:19 do 1:10), otrzymując 0,8 g produktu w postaci białej substancji stałej. Temperatura topnienia = 109-113°C;
CHN obliczono na C20H32N203 + 0,5 H2O;
1H NMR 9,64 (s, 1H), 8,67 (s, 1H), 7,14 (d, 2H, J = 8,6 Hz), 7,05 (d, 1H, J = 8,6 Hz), 6,84 (d, 2H, J = 8,8 Hz), 6,79 (d, 1H, J = 2,2 Hz), 6,74 (s, 4H), 6,56 (dd, 1H, J = 8,8, 2,4 Hz), 5,09 (s, 2H), 3,95-3,93 (m, 2H), 2,60-2,51 (m, 2H), 2,39-2,38 (m, 4H), 2,09 (s, 3H), 1,46-1,45 (m, 4H), 1,35-1,34 (m, 2H);
IR (Kbr) 3350 (br), 2920, 1620, 1510 cm-1,
MS (El) m/z 456.
Badanie wiązania receptora estrogenu in vitro
Przygotowanie receptora 2
Komórki CHO z nadekspresją receptora estrogenu hodowano na płytkach 150 mm2 w pożywce DMEM + płodowa surowica bydlęca traktowana węglem aktywnym pokrytym 10% dekstranem. Płytki przemyto dwa razy PBS i raz 10 mM Tris-HCl, pH 7, 4 i l mM EDTA. Komórki zebrano przez zdrapanie z powierzchni, a następnie zawiesinę komórek umieszczono na lodzie. Komórki rozerwano stosując utrzymywany ręcznie młynek mechaniczny do tkanek, stosując dwa 10-sekundowe cykle. Surowy preparat odwirowano przy 12000 g przez 20 minut, a następnie wirowano przez 60 minut przy 100000 g, z wytworzeniem cytosolu wolnego od rybosomu. Następnie cytosol zamroż ono i przechowywano w temperaturze -80°C. Stężenie białka w cytosolu oceniono stosując test BCA w odniesieniu do białka standardowego.
Warunki badania wiązania
Badanie kompetycyjne prowadzono na 96-studzienkowej płytce (polistyren*), która wiąże < 2,0% całkowitej ilości [3H]-17e-estradiolu i wszystkie dane zbierano w trzykrotnych powtórzeniach. Do każdej studzienki dodawano preparat receptora w ilości 100 μg/100 pi. We wstępnym badaniu kompetycyjnym dodawano dawkę nasycającą 2,5 nM [3H]-17e-estradioiu + związek kompetycyjny (lub bufor) w objętości 50 pi, natomiast gdy badano 100 x i 500 x związku kompetycyjnego, stosowano jedynie 0,8 nM [3H]-17e-estradiolu. Płytki inkubowano w temperaturze pokojowej przez 2,5 godziny.
PL 198 443 B1
Na koniec inkubacji do każdej studzienki dodano 150 μΐ oziębionego lodem węgla drzewnego pokrytego dekstranem (5% aktywnego węgla drzewnego pokrytego 0,05% dekstranem 69K) i płytkę natychmiast odwirowano przy 99 g przez 5 minut w temperaturze 4°C. Następnie 200 μL roztworu supernatanta pobrano do pomiaru w liczniku scyntylacyjnym. Zawartość radioaktywności w próbkach liczono do uzyskania wartości 2% lub przez 10 minut, w zależności od tego, który z tych warunków był spełniony najpierw. Ponieważ polistyren absorbuje małą ilość [3H]-17e-estradiolu, do zliczenia ilości dostępnego izotopu włączono studzienki zawierające radioaktywność i cytosol, ale nie poddawane obróbce węglem drzewnym. Również, w celu oszacowania nieusuwalnego DPM [3H]-17e-estradiolu poddano obróbce węglem drzewnym studzienki zawierające radioaktywność, ale nie zawierające cytosolu. Stosowano płytki Corning # 25880-96 z 96 studzienkami, ponieważ, jak dowiedziono, wiążą one najmniejszą ilość estradiolu.
Analiza wyników
Impulsy radioaktywności na minutę (CPM) przekształcano automatycznie w rozpady na minutę (DPM), stosując licznik scyntylacyjny Beckman LS 7500 i zestaw standardów (ang. set of quenched standards) do wytworzenia H# w każdej próbce. Do obliczenia % wiązania estradiolu w obecności 100-krotności i 500-krotności związku kompetycyjnego stosowano następujący wzór:
((DPM w próbce-DPM nie usunięty węglem drzewnym) / (DPM w estradiolu-DPM nie usunięty węglem drzewnym) x 100% = % wiązania estradiolu
W celu wyznaczenia krzywych IC50 wykreślono % wiązania w funkcji związku. IC50 wyliczono dla związków, które wykazały > 30% kompetycyjności przy 500-krotnym stężeniu związku kompetycyjnego. Opis tych sposobów, patrz E. C. Hulme, wyd. 199, Receptor-Ligand Interactions: A Practical Approach. IRL Press, Nowy York (patrz zwłaszcza rozdział 8). Odniesienia w poniższej tabeli dotyczące związku z przykładu 1 dotyczą produktu końcowego, 2-(4-hydroksyfenylo)-3-metylo-[4-(2-pipery-dyn1-yloetoksy)benzylo]-1H-indol-5-olu.
Powinowactwo wobec receptora estrogenu (określane jako RBA: 17e-estradiol = 100)
Związek RBA
Raloksifen 200
Tamoksifen 1,8
Akwilina 5,3
Przykład 15 400
Badanie alkalicznej fosfatazy z komórkami Ishikawa
Hodowla i obróbka komórek
Komórki Ishikawa utrzymywano w pożywce DMEM/F12 (50%:50%) zawierającej czerwień fenolową + 10% płodową surowicę bydlęcą i pożywkę uzupełniono 2 mM Glutamax, 1% Pen/Strap i 1 mM pirogronianu sodu. Pięć dni przed rozpoczęciem każdego badania (obróbka komórek) pożywkę wymieniono na pożywkę DMEM/F12 wolną od czerwieni fenolowej + surowica traktowana węglem aktywnym pokrytym 10% dekstranem,. Na dzień przed badaniem komórki hodowano stosując 0,5% trypsynę/EDTA na płytce przy gęstości 5 x 104 komórek na studzienkę w 96-studzienkowej płytce do hodowli tkanek. W celu oceny zdolności związków do działania antyestrogenowego badane związki dozowano w ilości 10-6, 10-7 i 10-8 M oprócz 10-6 M (związek) + 10-9 M 17e-estradiolu. Komórki traktowano na 48 godzin przed badaniem. Każda 96-studzienkowa płytka zawierała próbę kontrolną z 17β-estradiolem. Ilość próbek dla każdej dawki wynosiła n = 8.
Badanie alkalicznej fosfatazy
Pod koniec 48-godzinnego okresu pożywkę odessano i komórki przemyto trzykrotnie solanką buforowaną fosforanem (PBS). Do każdej studzienki dodano 50 μl buforu lizy (0,1 M Tris-HCl, pH 9,8, 0,2% Triton X-100). Płytki umieszczono w temperaturze -80°C na co najmniej 15 minut. Następnie płytki odmrożono w temperaturze 37°C, po czym do każdej studzienki dodano 150 μl 0,1 M Tris-HCl, pH 9,8, zawierającego 4 mM fosforanu paranitrofenylu (pNPP) (do końcowego stężenia 3 mM pNPP). Absorbancję i nachylenie obliczono stosując program Kinetic Calc Application (Bio-Tek Instruments, Inc., Winooski, VT).
Wyniki wyrażono jako średnie ± standardowe odchylenie (S.D.) szybkości reakcji enzymu (nachylenie) uśrednione względem liniowej części krzywej reakcji kinetycznej (odczyty gęstości optycznej co 5 minut w ciągu 30 minut odczytu absorbancji). Wyniki dla związków zestawiono jako procent odpowiedzi w odniesieniu 1 nM 17e-estradiolu. Pod kątem aktywności estrogenowej, metodą alkalicznej
PL 198 443 B1 fosfatazy, badano różne związki i obliczono odpowiednie wartości ED50 (95% C.I). Jako wzorce odniesienia stosowano cztery następujące związki:
17e-estradiol 0,03 nM 17e-estradiol 1,42 nM estriol 0,13 nM estron 0,36 nM
Opis tych metod znaleźć można w publikacji C. F. Holinka, H. Hata, H. Kuramoto i E. Gurpide (1986). Effects of steroid hormones and antisteroids on alkaline phosphatase activity in human endometrial cancer cells (Ishikawa Line). Cancer Research, 46:2771-2774 oraz B. A. Littlefield, E. Gurpide, L. Markiewicz, B. McKinley, R. B. Hochberg (1990) A simple and sensitive microtiter plate estrogen bioassay based on stimulation alkaline phosphatase in Ishikawa cells; Estrogen action of D5 adrenal steroids. Endocrinology, 6:2757-2762.
Badanie alkalicznej fosfatazy z komórkami Ishikawa
Związek % Aktywność
17e-estradiol 100% aktywności tamoksifen 0% aktywności (45% z 1 nM 17e-estradiolem) raloksifen 5% aktywności (5% z 1 nM 17e-estradiolem) przykład 15 1% aktywności (1% z 1 nM 17e-estradiolem)
Badanie transfekcji 2X VIT ERE
Hodowla i obróbka komórek
Komórki jajnika chomika chińskiego (CHO) w sposób trwały transfekowane ludzkim receptorem estrogenu utrzymywano w pożywce DMEM + 10% płodowa surowica bydlęca (FBS). Na 48 godzin przed leczeniem pożywkę hodowlaną zastąpiono pożywką DMEM pozbawioną czerwieni fenolowej + 10% FBS traktowana węglem aktywnym pokrytym dekstranem (pożywka do badań). Komórki przeniesiono na 96-studzienkową płytkę przy gęstości 5000 komórek/studzienkę zawierającą 200 μl pożywki/studzienkę.
Transfekcja fosforanem wapnia
Reporterowy DNA (plazmid pGL2 Promega zawierający dwie tandemowe kopie witelogeniny ERE przed minimalnym promotorem kinazy tymidynowej kierującym genem lucyferazy) połączono z plazmidem ekspresyjnym pCHUO B-galaktozydazy (Pharmacia) i nośnikiem DNA (pTZISU) w następujących stosunkach:10 μg reporterowego DNA, 5 μg pCH110DNA, 5 μg pTZ18U, 20 μg DNA/1 ml roztworu do transfekcji
DNA (20 μg) rozpuszczono w 50 μl 250 mM sterylnego CaCl2 i wkroplono do 500 ul 2 x HeBS (0,28 M NaCl, 50 mM HEPES, 1,5 mM Na2HPO4, pH 7,05) i inkubowano w temperaturze pokojowej przez 20 minut. Do każdej studzienki z komórkami dodano 20 ul tej mieszaniny i utrzymywano na komórkach przez 16 godzin. Pod koniec okresu inkubacji osad usunięto, komórki przemyto pożywką, pożywkę do badań wymieniono na świeżą i komórki traktowano nośnikiem, 1 nM 17e-estradiolu, 1 uM związku lub 1 uM związku + 1 nM 17e-estradiolu (badanie antagonizmu wobec estrogenu). Każde badanie prowadzono w 8 studzienkach (n = 8), które inkubowano przez 24 godziny przed badaniem lucyferazy.
Badanie lucyferazy
Po 24 godzinach ekspozycji na związki pożywki usunięto i każdą studzienkę przemyto 2 x 125 μl PBS wolnej od Mg++ i Ca++. Po usunięciu PBS do każdej studzienki dodano 25 μl buforu do lizy Promega i pozostawiono do odstania w temperaturze pokojowej na 15 minut, a następnie pozostawiono przez 15 minut w temperaturze -80°C i przez 15 minut w temperaturze 37°C.
W celu oceny aktywności lucyferazy 20 μl lizatu przeniesiono na nieprzezroczystą 96-studzienkową płytę, a pozostały lizat (5 μθ stosowano do oceny aktywności B-galaktozydazy (znormalizowana transfekcja). Do każdej studzienki automatycznie przez luminomierz dodano 100 μl porcje substratu lucyferanu (Promega) i w 10 sekund po dodaniu odczytywano wytworzone światło (względne jednostki światła).
Badanie infekcji lucyferazy
Związek % Aktywność
17e-estradiol 100% aktywności estriol 38% aktywności tamoksifen 0% aktywności (10% z 1 nM 17e-estradiolem) raloksifen 0% aktywności (0% z 1 nM 17β- estradiolem) przykład 15 0% aktywności (0% z 1 nM 17e-estradiolem)
PL 198 443 B1
Badanie B-galaktozydazy
Do pozostałych 5 μΐ lizatu dodano 4 μΐ PBS. Następnie dodano 50 μΐ buforu Promega B-galaktozydaza 2X, dokładnie wymieszano i inkubowano w temperaturze 37°C przez 1 godzinę. W każdym badaniu stosowano płytkę ze standardową krzywą (0,1 do 1,5 milijednostek w trzykrotnym powtórzeniu). Płytki analizowano stosując spektrofotometryczny czytnik płytek Molecular Devices przy 410 nm. Gęstości optyczne dla badanych związków przeprowadzono w milijednostki aktywności przez matematyczną ekstrapolację z wzorcowej krzywej.
Analiza wyników
Dane dla lucyferazy wyrażono jako względne jednostki światła (RLU) zebrane w ciągu 10-sekundowego pomiaru i przeniesiono automatycznie do zbioru JMP (SAS Inc), w którym podstawowe RLU były odejmowane. Wartości dla B-galaktozydazy wprowadzono automatycznie do zbioru i podzielono przez RLU w celu znormalizowania danych. Średnią oraz odchylenia standardowe wyznaczono na podstawie n = 8 dla każdego badania. Dla każdej płytki aktywność związku porównano z 17e-estradiolem. Procentową aktywność w porównaniu z 17e-estradiolem obliczono stosując wzór:
% = (Estradiol - kontrola) / (wartość związku)) x 100
Sposoby te opisali M. T. Tzukerman, A. Estry, D. Santiso-Mere, P. Danielian, M. G. Parker, R. B. Stein, J. W. Pike i D. P. McDonnel (1994). Zdolność do transaktywacji ludzkiego receptora estrogenu określono w kontekście komórki i promotora i powiązano z dwoma funkcjonalnie różnymi regionami wewnątrzcząsteczkowymi (patrz Molecular Endocrinology, 8:21-30).
Biotesty z uterotroficznymi/antiuterotroficznymi szczurami
Własności estrogenowe i antyestrogenowe związków oznaczono w badaniu uterotroficznym stosując niedojrzałe szczury (4 dni), sposobem opisanym przez L. J. Black i R. L Goode, Life Science, 26, 1453 (1980). Badaniu poddawano niedojrzałe szczury Sprague-Dawley (samice, w wieku 18 dni) w grupach złożonych z 6 osobników. W celu sprawdzenia antyestrogeniczności zwierzętom podawano codziennie przez wstrzyknięcie ip 10 μg związku, 100 μg związku (100 μg związku + 1 μq 17e-estradiolu) z 50% DMSO/50% solanka jako nośnikiem do wstrzyknięć. Czwartego dnia zwierzęta zabito przez asfiksję CO2, macice usunięto i oczyszczono z nadmiaru lipidów, usunięto płyny i oznaczono mokrą masę. Niewielki odcinek rogu macicy poddano badaniom histologicznym, a pozostały stosowano do wyizolowania całkowitego RNA w celu zbadania ekspresji genu składnika 3 dopełniacza.
Model 3-dniowych szczurów po owariektomii
Związek 10 μg 100 μg
Tamoksifen 69,6 mg 71,4 mg
Raloksifen 47,5 43,2
kontrola = 42,7 mg 1 μg 17e-estradiol = 98,2
Związek 10 μg 100 μg 100 μg + 1 μg 17e-estradiol
Przykład 15 39,9 mg 27,4 mg 24,3 mg
kontrola = 30,7 mg 1 μg 17e-estradiol = 63,2
Raloksyfen, chlorowodorek [2-(4-hydroksyfenylo)-6-hydroksybenzo[b]tiofen-3-ylo][4-(1-piperydynyloetoksy]fenylometanonu jest związkiem reprezentatywnym dla klasy związków, które są selektywnymi modulatorami receptora estrogenu, wykazującym działanie podobne do agonisty estrogenu na tkankach kości i w zbitkach lipidów, z jednoczesnym działaniem antagonistycznym w tkankach macicy i sutka. Palkowitz i in. w J. Med. Chem. 1997, 40, 1407 sugerują występowanie aktywnych analogów raloksyfeny, które można również wytworzyć stosując związki według wynalazku. Przykładowo, ujawniają oni związek 4a, chlorowodorek [2-(4-hydroksyfenylo)-6-hydroksybenzo[b]-tien-3-ylo]-[4-(1-piperydynylo)etoksy]fenylometanu, który można wytworzyć zgodnie z następującym ogólnym schematem reakcji.
PL 198 443 B1
P r z y k ł a d 16
Ester metylowy kwasu 2-(4-metoksybenzenosulfonyloamino benzoesowego
Do roztworu 2,00 g (0,013 mola) antranilanu metylu rozpuszczonego w 20 ml chloroformu dodano 3,2 mL (0,039 mola) pirydyny, a następnie 2,733 g (0,013 mola) chlorku p-metoksybenzenosulfonylu. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 5 godzin i następnie przemyto 3N HCl i woda. Substancje organiczne następnie wysuszono nad Na2SO4, przesączono i zatężono pod próżnią. Otrzymaną białą substancję stałą przemyto eterem i wysuszono pod próżnia, otrzymując 3,7 g (87%) pożądanego sulfonamidu. Spektroskopia mas CI: 322 (M + H).
P r z y k ł a d 17
Ester metylowy kwasu 2-(4-metoksybenzenosulfonyloamino)-3-metylobenzoesowego
W sposób opisany w przykł adzie 16, 6,24 g (0,038 mola) z 3-metyloantranilanu metylu wytworzono 6,21 g (49%) żądanego sulfonamidu w postaci białej substancji stałej. Spektroskopia mas z elektrorozpylaniem: 336,2 (M + H).
P r z y k ł a d 18
Chlorek 4-(2-piperydyn-1-yloetoksy)benzylu
Do mieszanego roztworu 4-hydroksybenzaldehydu (12,2 gm, 0,1 mola) i K2CO3 (25 g, nadmiar) w N,N-dimetyloformamidzie (250 ml) dodano monochlorowodorek 1-(2-chloroetylo)piperydyny (20,0 g, 1,08 mola). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano przez 24 godziny w temperaturze 80°C i oziębiono do temperatury pokojowej. Mieszaninę reakcyjną wygaszono dodatkiem wody oziębionej lodem i ekstrahowano chloroformem. Substancje organiczne przemyto wodą, wysuszono nad bezwodnym MgSO4, przesączono i zatężono pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w metanolu i powoli w temperaturze dodano 0°C borowodorku sodowego (10 g, nadmiar). Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny i następnie reakcję przerwano dodatkiem wody. Alkohol ekstrahowano chloroformem, substancje organiczne przemyto dokładnie wodą, wysuszono nad Na2SO4, przesączono i zatężono w próżni.
Tak otrzymany surowy alkohol rozpuszczono w THF (200 ml) i przepuszczono gazowy HCl przez 30 minut w temperaturze 0°C. Do tak otrzymanej zawiesiny chlorowodorku powoli dodano chlorku tionylu (30 ml, nadmiar). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 30 minut i oziębiono do temperatury pokojowej. Następnie mieszaninę reakcyjną zatężono do suchości i roztarto z bezwodnym eterem. Wytrąconą substancję stałą przesączono i wysuszono pod próżnią w temperaturze pokojowej, otrzymując 25 g (86%) produktu w postaci białej substancji stałej, temperatura topnienia 145-148°C. Spektroskopia mas z elektrorozpylaniem: 256 (M + H).
PL 198 443 B1
P r z y k ł a d 19
Chlorek 4-(2-N,N-dietyloetoksy)benzylu cich2
o-ch2ch2-n l_
Do mieszanego roztworu 4-hydroksybenzaldehydu (12,2 g, 0,1 mola) i K2CO3 (25 gm, nadmiar) w N,N-dimetyloformamidzie (250 ml) dodano monochlorowodorek chlorku 2-dietyloaminoetylu (20,0 g, 1,20 mola). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano w temperaturze 80°C przez 24 godziny i oziębiono do temperatury pokojowej. Mieszaninę reakcyjną wygaszono dodatkiem wody oziębionej lodem i ekstrahowano chloroformem. Substancje organiczne przemyto wodą, wysuszono nad bezwodnym MgSO4, przesączono i zatężono pod próżnią. Pozostałość rozpuszczono w metanolu i powoli w temperaturze 0°C dodano borowodorek sodu (10 g, nadmiar). Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny i następnie reakcję przerwano dodatkiem wody. Alkohol ekstrahowano chloroformem, przemyto dokładnie wodą, wysuszono, przesączono i zatężono pod próżnią.
Tak otrzymany surowy alkohol rozpuszczono w THF (200 ml) i przepuszczono gazowy HCl przez 30 minut w temperaturze 0°C. Do zawiesiny chlorowodorku powoli dodano chlorku tionylu (30 ml, nadmiar). Mieszaninę reakcyjną ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 30 minut i oziębiono do temperatury pokojowej.
Mieszaninę reakcyjną następnie zatężono do suchości i roztarto z bezwodnym eterem. Wytrąconą substancję stałą przesączono i wysuszono pod próżnią w temperaturze pokojowej otrzymując 18 g (65%) produktu w postaci białej substancji stałej, temperatura topnienia 76-79°C. Spektroskopia mas z elektrorozpylaniem: 244 (M + H).
P r z y k ł a d 20
N-hydroksy-2-[[(4-metoksyfenylo)sulfonylo][[4-[2-(1-piperydynylo)etoksy]metylo]amino]-3-metylobenzamid
Do roztworu 1,00 g (2,985 mmola) estru metylowego kwasu 2-(4-metoksybenzenosulfonyloamino)-3-metylobenzoesowego w 5 ml DMF dodano 0,952 g (3,284 mmola) chlorku 4-(2-piperydyn-1-iloetoksy)benzylu i 1,65 g (11,9 mmola) węglanu potasu. Mieszaninę reakcyjną mieszano następnie w temperaturze pokojowej przez 18 godzin, rozcieńczono wodą i ekstrahowano eterem. Substancje organiczne ekstrahowano 6 N roztworem HCl i następnie wodną warstwę kwasu zalkalizowano 6N roztworem NaOH i ekstrahowano eterem.
Otrzymaną warstwę eterową wysuszono nad siarczanem sodu, przesączono i zatężono pod próżnią otrzymując 0,965 g estru piperydyny w postaci bezbarwnego oleju. Spektroskopia mas z elektrorozpylaniem: 553,5 (M + H)+.
Do roztworu 0,889 g (1,611 mola) estru piperydyny w 7 ml THF dodano 0,203 g monohydratu wodorotlenku litu. Otrzymaną mieszaninę ogrzewano do wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 15 godzin i zatężono pod próżnią otrzymując pozostałość.
Pozostałość tą rozcieńczono wodą, zobojętniono 5% roztworem HCl i ekstrahowano dichlorometanem. Warstwę organiczną wysuszono nad Na2SO4, przesączono i zatężono pod próżnią, otrzymując 0,872 g kwasu karboksylowego w postaci białej piany. Spektroskopia mas z elektrorozpylaniem: 539,2 (M + H)+.
Do roztworu 0,814 g (1,513 mmola) kwasu karboksylowego w 10 ml DMF dodano 0,245 g (1,82 mmola) HOBT i 0,386 g (2,01 mmola) EDC. Mieszaninę mieszano następnie przez 1 godzinę w temperaturze pokojowej i dodano 0,46 ml (7,57 mmola) 50% roztworu hydroksyloaminy w wodzie. Mieszaninę mieszano przez noc i następnie zatężono pod próżnią otrzymując pozostałość.
Pozostałość tą rozcieńczono EtOAc, przemyto wodą i roztworem wodorowęglanu sodu, wysuszono nad Na2SO4, przesączono i zatężono pod próżnią otrzymując pozostałość.
Pozostałość rozcieńczono w roztworze 5 ml dichlorometanu i dodano 0,69 ml 1N roztworu HCl w eterze. Po 1 godzinie mieszaninę rozcieńczono eterem i otrzymaną substancję stałą przesączono i wysuszono pod próżnią otrzymując sól hydroksaminian aminy jako sól w postaci substancji stałej. Spektroskopia mas z elektrorozpylaniem: 554,5 (M + H)+.
PL 198 443 B1
P r z y k ł a d 21
2-[[4-(2-dietyloaminoetoksy)benzylo]]-4-metoksybenzenosulfonylo)amino]-N-hydroksy-3-metylobenzamid
Do roztworu 1,0 g (2,653 mmola) estru metylowego kwasu 2-(4-metoksybenzenosulfonyloamino)-3-metylobenzoesowego w 10 ml DMF dodano 0,811 g (2,918 mmola) chlorku 4-(2-N,N-dimetyloetoksy)benzylu i 1,5 g (10,9 mmola) węglanu potasu. Mieszaninę reakcyjną mieszano następnie w temperaturze pokojowej przez 18 godzin, rozcień czono wodą i ekstrahowano eterem. Nastę pnie substancje organiczne ekstrahowano 6N roztworem HCl i następnie warstwę wodną kwasu zalkalizowano 6N roztworem NaOH i ekstrahowano eterem. Otrzymaną warstwę eterową wysuszono nad siarczanem sodu, przesączono i zatężono w próżni, otrzymując 0,575 g (37%) estru N,N-dimetyloaminy w postaci brunatnej piany. Spektroskopi ą mas z elektrorozpylaniem: 583,1 (M + H)+.
Do roztworu 0,539 g (,0926 mmola) estru N,N-dietyloaminy w dichlorometanie dodano 2 ml kwasu trifluorooctowego. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny i następnie zatężono w próżni otrzymując pozostałość. Pozostałość roztarto z eterem i otrzymaną substancję stałą zebrano przez przesączenie i wysuszono w próżni otrzymując 0,369 g kwasu karboksylowego w postaci białej substancji stałej. Spektrometria mas z elektrorozpylaniem: 525,2 (M - H)-.
Do roztworu 0,328 g (0,513 mmola) kwasu karboksylowego w 6,5 ml dichlorometanu dodano 0,12 ml DMF, a następnie 0,77 ml 2,0 M roztworu chlorku oksalilu w CH2Cl2 i mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę.
W oddzielnej kolbie do mieszaniny 0,47 ml (7,7 mmola) 50% roztworu hydroksyloaminy w wodzie, w temperaturze 0°C dodano 8 ml THF i 1,7 ml wody. Następnie mieszaninę mieszano przez 15 minut w temperaturze 0°C, dodano w jednej porcji roztwór chlorku kwasowego i otrzymany roztwór pozostawiono, aby ogrzał się do temperatury pokojowej mieszając przez noc. Następnie mieszaninę reakcyjną zakwaszono do pH 3 10% roztworem HCl i ekstrahowano EtOAc. Połączone warstwy organiczne wysuszono nad Na2SO4, przesączono i zatężono w próżni otrzymując pozostałość. Pozostałość tą roztarto z eterem otrzymując 0,194 g hydroksaminianu aminy jako soli w postaci białej substancji stałej. Spektrometria mas z elektrorozpylaniem: 542,3 (M + H)+.
Związki według wynalazku zostały poddane testom na aktywność biologiczną według poniższych procedur.
Badanie żelatynazy in vitro
Badanie oparto na rozszczepianiu substratu tiopeptydowego ((Ac-Pro-Leu-Gly-(2-merkapto-4-metylopentanoilo)-Leu-Gly-OEt), Bachem Bioscience) przez enzym, żelatynazę, z uwolnieniem produktu substratowego, który reaguje kolorymetrycznie z DTNB ((kwas 5,5'-ditiobis-(2-nitrobenzoesowy)). Aktywność enzymu mierzono przez szybkość zmiany zabarwienia. Substrat tiopeptydowy oczyszczono jako 20 mM roztworu podstawowego w 100% DMSO i DTNB rozpuszczono w 100% DMSO jako 100 mM roztworu podstawowego i przechowywano w ciemności w temperaturze pokojowej. Przed użyciem, zarówno substrat, jak i DTNB rozcieńczono razem do 1 mM buforem substratowym (50 mM HEPES pH 7,5, 5 mM CaCl2). Roztwór neutrofili ludzkiej żelatynazy B rozcieńczono buforem do badań (50 mM HEPES pH 7,5, 5 mM CaCl2,0,02% Brij) do końcowego stężenia 0,15 nM.
Bufor do badań, enzym, DTNB/substrat (końcowe stężenie 500 μΐ) i nośnik lub inhibitor dodano do 96-studzienkowej płytki (całkowita objętość mieszaniny reakcyjnej 200 μθ i zmiany zabarwienia monitorowano spektrofotometrycznie przez 5 minut przy 405 nm na czytniku płytkowym. Wzrost w OD405 wykreślono i obliczono nachylenie linii, która oznacza szybkość reakcji. Potwierdzono liniowość szybkości reakcji (r2 > 0,85). Obliczono średnią (x ± sem) szybkości reakcji w próbie kontrolnej i porównano z wielkością statystyczną (p < 0,05) w odniesieniu do grupy traktowanej lekami stosując test wielokrotnego porównania Dunnetta. Zależność dawka-odpowiedź uzyskano dla wielu dawek leku, a wartości IC50 z 95% CI określono na podstawie regresji liniowej (IPRED, HTB).
Literatura: H. Weingarten, i J. Feder, Spectrophotometric assay for vertebrate collagenase, Anal. Biochem. 147, 437-440 (1985).
Badanie kolagenazy in vitro
Badanie oparto na rozszczepianiu substratu tiopeptydowego ((Dnp-Pro-Cha-Gly-Cys-(Me)-His-Ala-Lys-(NMa)-NH2), Peptide International, Inc.) przez kolagenazę z uwolnieniem grupy fluoroescencyjnej NMa, którą liczono stosując fluorymetr. Dnp przerywa fluoroscencję NMa w nieuszkodzonym substracie. Badanie kontynuowano w buforze do badań HCBC (50 mM HEPES, pH 7,0, 5 mM Ca+2, 0,02% Brij, 0,5% cysteina) z ludzką rekombinowaną kolagenazą fibroblastu (obcięta, MW = 18,828, WAR, Radnor). Substrat rozpuszczono w metanolu i przechowywano zamrożony w 1 mM porcjach.
PL 198 443 B1
Kolagenazę przechowano zamrożoną w 25 μM porcjach. Do badania substrat rozpuszczono w buforze HCBC do końcowego stężenia 10 μΙ^ a kolagenazę do końcowego stężenia 5 nM. Związki rozpuszczono w metanolu, DMSO lub HCBC. Metanol i DMSO rozcieńczono w HCBC do < 1,0%. Związki dodano do 96-studzienkowej płytki zawierającej enzym i reakcję rozpoczęto dodatkiem substratu. Reakcję odczytano (pobudzenie 340 nm, emisja 444 nm) po 10 minutach i wzrost fluorescencji w czasie wykreślono jako linię prostą. Obliczono nachylenie linii i określono szybkość reakcji. Potwierdzono liniowość szybkości reakcji (r2 > 0,85). Obliczono średnią (x ± sem) szybkość reakcji w próbie kontrolnej i porównano z wielkością statystyczną (p < 0,05) w odniesieniu do grupy traktowanej lekami stosując test wielokrotnego porównania Dunnetta. Zależność dawka-odpowiedź uzyskano dla wielu dawek leku i wartości IC50 z 95% CI określono na podstawie regresji liniowej (IPRED, HTB).
Literatura: D. M. Bickett i in., A high throughput fluorogenic substrate foe interstitial collagenase (MMP-1) and gelatinase (MMP-9), Anal. Biochem. 212, 58-64 (1993).
Procedura pomiaru hamowania TACE
Stosując 96-studzienkowe czarne płytki do mikromiareczkowania, do każdej studzienki dodano roztwór składający się z 10 μL TACE (Immunex, stężenie końcowe 1 μg/ml), 70 μl buforu Tris, pH 7,4 z zawartością 10% gliceryny (końcowe stężenie 10 mM) i 10 μl roztworu związku badanego w DMSO (końcowe stężenie 1 μM, stężenie DMSO < 1%) i inkubowano przez 10 minut w temperaturze pokojowej. Reakcję rozpoczęto dodając do każdej studzienki fluoroscencyjny substrat peptydylowy (stężenie końcowe 100 μM) i następnie mieszając w wytrząsarce przez 5 sekund. Reakcję odczytano (pobudzenie 340 nm, emisja 420 nm) po 10 minutach i wzrost fluorescencji w czasie wykreślono jako linię prostą. Obliczono nachylenie prostej i określono szybkość reakcji. Potwierdzono liniowość szybkości reakcji (r2 > 0,85). Obliczono średnią (x ± sem) wielkości reakcji i porównano z wielkością statystyczną (p < 0,05) w odniesieniu do grupy traktowanej lekami stosując test wielokrotnego porównania Dunnetfa. Zależność dawka-odpowiedź uzyskano dla wielu dawek leku i wartości IC50 z 95% CI określono na podstawie regresji liniowej (IPRED, HTB).
Postępując zgodnie ze standardowymi procedurami badań eksperymentalnych, otrzymano wyniki przedstawione w poniższej tabeli.
IC 50 (nM lub % hamowania przy 1 mikromolarny (?)
Przykład NMP 1 NMP 9 NMP 13 TACE
26 238,6 8,9 1,4 41,00%
Procedury pomiaru hamowania MMP-1, MMP-9 i MMM-13
Badanie oparto na rozszczepianiu substratów tiopeptydowych, takich jak Ac-Pro-Leu-Gly-(2-metkapto-4-metylopentanoilo)-Leu-Gly-OEt przez metaloproteinazy MMP-1, MMP-13 (kolagenazy) lub MMP-9 (żelatynaza), które powoduje uwolnienie produktu substratowego, który reaguje kolorymetrycznie z DTNB ((kwas 5,5'-ditiobis-(2-nitrobenzoesowy)). Aktywność enzymu mierzono szybkością zmiany zabarwienia. Substrat tiopeptydowy oczyszczono w 20 mM roztworu podstawowego w 100% DMSO i DTNB rozpuszczono w 100% DMSO jako 100 mM roztworu podstawowego i przechowywano w ciemności w temperaturze pokojowej. Przed użyciem, zarówno substrat, jak i DTNB rozcieńczono razem to 1 mM buforem substratowym (50 mM HEPES pH 7,5, 5 mM CaCl2). Roztwór neutrofili ludzkiej żelatynazy B rozcieńczono buforem do badań (50 mM HEPES pH 7,5, 5 mM CaCl2,0,02% Brij) do żądanego końca stężenia 0,15 nM. Bufor do badań, enzym, nośnik lub inhibitor oraz DTNB/substrat dodano we wskazanej kolejności do 96-studzienkowej płytki (całkowita objętość mieszaniny reakcyjnej 200 μθ i zmiany zabarwienia monitorowano spektrofotometrycznie przez 5 minut przy 405 nm na czytniku płytkowym, a zmianę zabarwienia w czasie wykreślono jako linię prostą.
Alternatywnie, stosowano fluoroscencyjny substrat peptydowy. W tym badaniu, substrat peptydowy zawierał grupę fluoroscencyjną i przerywającą. Po rozszczepieniu substratu przez MMP, wytworzoną fluoroscencję liczono fluoroscencyjnym czytniku płytkowym. Badanie przebiega w buforze do badań HCBC (50 mM HEPES, pH 7,0, 5 mM Ca+2, 0,02% Brij, 0,5% cysteina), z ludzkim rekombinantowym MMP-1, MMP-9 i MMP-13. Substrat rozpuszczono w metanolu i przechowywano zamrożony w 1 mM porcjach. Do badania substraty i enzymy rozcieńczono w buforze HCBC do żądanych stężeń. Związki dodano do 96-studzienkowej płytki zawierającej enzym i reakcję rozpoczęto dodając substrat. Reakcję odczytano (pobudzenie 340 nm, emisja 444 nm) po 10 minutach, a wzrost fluorescencji w czasie wykreślono jako linię prostą.
PL 198 443 B1
W badaniach tiopeptydów lub peptydów fluoroscencyjnych, obliczono nachylenie linii, które oznacza szybkość reakcji. Potwierdzono liniowość szybkości reakcji (r2 > 0,85). Obliczono średnią (x ± sem) szybkość reakcji i porównano z wielkością statystyczną (p < 0,05) w odniesieniu do grupy traktowanej lekami stosując test wielokrotnego porównania Dunnetta. Zależność dawka-odpowiedź uzyskano dla wielu dawek leku i wartości IC50 z 95% CI określono na podstawie regresji liniowej (IPRED, HTB).
Hamowanie MMP in vivo
Dwucentymetrowe przewody do dializy (ciężar cząsteczkowy odcięcia 12-14000, 10 mm szerokości) zawierające matrycę enzymu metaloproteinazy (stromelizynę, kolaganazę lub żelatynazę w 0,5 ml buforu) wszczepiono ip lub sc (na grzbiet) szczura (Sprague-Dawley, 150-200 g) lub myszy (CD-1, 25-50 g) w znieczuleniu. Leki wprowadzono PO, IP, SC lub IV przez cewnik do żyły szyjnej. Leki podano w dawkach 0,1 do 0,25 ml/zwierzę. Zawartość dializowanych przewodów zebrano i zbadano aktywność enzymu.
Obliczono szybkość reakcji enzymu dla każdego dializowanego przewodu. Dla obliczenia średniej ± sem zastosowano przewody przynajmniej trzech różnych zwierząt. Określono wielkość statystyczną (p < 0,05) dla grupy zwierząt traktowanych nośnikiem w odniesieniu do grupy zwierząt traktowanych lekiem określono przez analizę rozbieżności (Agents and Actions 21:331, 1987).
Procedura pomiaru hamowania TACE
Stosując 96-studzienkowe czarne płytki do mikromiareczkowania, do każdej studzienki dodano roztwór składający się z 10 μΐ TACE (Immunex, 1 μg/ml stężenia końcowego), 70 μΐ buforu Tris, pH 7,4 z zawartością 10% gliceryny (końcowe stężenie 10 mM) i 10 μl roztworu związku testowanego w DMSO (końcowe stężenie 1 μM, stężenie DMSO < 1%) i inkubowano przez 10 minut w temperaturze pokojowej. Reakcję rozpoczęto dodając do każdej studzienki fluoroscencyjny substrat peptydylowy (stężenie końcowe 100 μM) i następnie mieszając w wytrząsarce przez 5 sekund. Reakcję odczytano (wzbudzenie 340 nn, emisja 420 nn) po 10 minutach i zmianę fluorescencji w czasie wykreślono jako linię prostą. Obliczono nachylenie prostej i określono szybkość reakcji. Potwierdzono liniowość szybkości reakcji (r2 > 0,85). Obliczono średnią (x ± sem) wielkości reakcji i porównano z wielkością statystyczną (p < 0,05) w odniesieniu do grupy traktowanej lekami stosując test wielokrotnego porównania Dunnetta. Zależność dawka-odpowiedź uzyskano dla wielu dawek leku, a wartości IC50 z 95% CI określono na podstawie regresji liniowej (IPRED, HTB).
Wyniki farmakologicznych badań hamowania metaloproteinazy macierzy in vitro i in vivo oraz hamowania TACE podane są w tabeli 1.
Tabela 1
Hamowanie MMP i TACE
Przykład MMP-11 MMP-91 MMP-131 In vivo MMP-2 TACE1
20 176 6,9 56 277
21 96 2,3 8,8 215
1 IC50 nM lub % hamowania przy stężeniu 1 μ M 2 % hamowania vs. MMP-9 (dawka, mg/kg), ip = dootrzewnowo, po = ustnie

Claims (20)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Związek o wzorze (I) w którym R1 i R2 oznaczają niezależnie H, każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H, X oznacza halogen, A oznacza -O-, m oznacza 1, Y jest wybrany spośród:
    PL 198 443 B1
    a) ugrupowania o wzorze w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6; lub b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.
  2. 2. Związek według zastrz. 1, w którym R1 i R2 oznaczają niezależnie H, X oznacza halogen, A oznacza -O-, m oznacza 1, Y oznacza grupę azepinową .
  3. 3. Związek według zastrz. 1, w którym R1 i R2 oznaczają niezależnie H, X oznacza halogen, A oznacza -O-, m oznacza 1, a Y oznacza ugrupowanie o wzorze
    R8 w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6.
  4. 4. Związek o wzorze 1, którym jest chlorowodorek (4-chlorometylofenoksy)etyloheksametylenoimino-1-ilu.
  5. 5. Sposób wytwarzania związku o wzorze (I) określonego w zastrz. 1, znamienny tym, że obejmuje reakcję alkoholu o wzorze w którym R1 i R2 oznaczają niezależ nie H, każ dy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H, A oznacza -O-, m oznacza 1, Y jest wybrany spośród:
    a) ugrupowania o wzorze
    V
    Ra w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6; lub b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu z czynnikiem halogenującym, powodującą przeprowadzenie grupy hydroksylowej tego alkoholu w grupę opuszczającą X, gdzie X oznacza halogen.
  6. 6. Sposób wytwarzania związku określonego w zastrz. 1, znamienny tym, że obejmuje (a) alkilowanie hydroksybenzaldehydu o wzorze
    PL 198 443 B1 w którym każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H, halogenkiem alkilu o wzorze
    Y—( ę )m—C halo
    R2 R2 w którym R1 i R2 oznaczają niezależ nie H, m oznacza 1, Y jest wybrany spoś ród: a) ugrupowania o wzorze w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6; lub
    b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu, a halo jest wybrany spośród Cl, F, Br lub I, z wytworzeniem aldehydu o wzorze
    Ri R' 1
    I I
    Y-(ę,„-ę-o. R2 R2
    ZHO w którym wszystkie podstawniki mają wyż ej podane znaczenia, (b) przeprowadzenie grupy aldehydowej w produkcie z etapu (a), w grupę hydroksylową przez reakcję produktu z etapu (a) z czynnikiem redukującym z wytworzeniem alkoholu o wzorze
    CH2OH w którym wszystkie podstawniki mają wyż ej podane znaczenia, (c) przeprowadzenie grupy aminowej produktu z etapu (b) w jego chlorowodorek przez reakcje produktu z etapu (b) z kwasem chlorowodorowym, (d) przeprowadzenie grupy hydroksylowej produktu z etapu (c) w grupę opuszczającą X, gdzie X oznacza halogen, przez reakcję z czynnikiem halogenują cym.
  7. 7. Sposób według zastrz. 5. albo 6, znamienny tym, że stosuje się związki, w których X oznacza chlor, a czynnikiem halogenującym jest chlorek tionylu.
  8. 8. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że stosuje się związek, w którym halogenem jest Cl.
  9. 9. Sposób wytwarzania związków o wzorze .OH
    PL 198 443 B1 w którym Y oznacza
    a) ugrupowania o wzorze w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6; lub
    b) siedmioczłonową nasyconą grupę heterocykliczną zawierającą jeden atom azotu, znamienny tym, że alkiluje się alkohol 4-hydroksybenzylowy w środowisku alkalicznym przy pH powyżej 8 przez reakcję z solą związku o wzorze
    HO‘ w którym Y ma wyżej podane znaczenia.
  10. 10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że środowisko alkaliczne ma wartość pH = 9 lub wyżej.
  11. 11. Sposób wytwarzania farmaceutycznie dopuszczalnego związku określonego w zastrz. 1, znamienny tym, że obejmuje reakcję grupy aminowej związku o wzorze (I), w którym
    R1 i R2 oznaczają niezależnie H,
    X oznacza halogen A oznacza -O-, m oznacza 1, każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H,
    Y jest wybrany spośród: a) ugrupowania o wzorze w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 6; lub
    b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu z organicznym lub nieorganicznym kwasem.
  12. 12. Związek o wzorze I w którym R1 i R2 oznaczają niezależnie H, każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H,
    X oznacza halogen,
    A oznacza -O-, m oznacza 1,
    Y oznacza:
    PL 198 443 B1
    a) ugrupowania o wzorze w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę cał kowitą 5; lub
    b) siedmioczłonowej nasyconej grupy heterocyklicznej zawierającej jeden atom azotu lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.
  13. 13. Związek według zastrz. 12, w którym Y oznacza grupę piperydynową.
  14. 14. Związek według zastrz. 12, w którym Y oznacza ugrupowanie w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę cał kowitą 5.
  15. 15. Związek według zastrz. 12 stanowiący chlorowodorek (4-chlorormetylo)fenoksy)etylopiperydyn-1-ylu.
  16. 16. Sposób wytwarzania związku określonego w zastrz, 12, znamienny tym, że obejmuje reakcję alkoholu o wzorze w którym R1 i R2 oznaczają niezależnie H, każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H, A oznacza -O-, m oznacza 1,
    Y oznacza
    a) ugrupowanie o wzorze
    R8 w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 5; lub b) sześcioczłonową nasyconą grupę heterocykliczną zawierającą jeden atom azotu z czynnikiem halogenującym, powodującą przeprowadzenie grupy hydroksylowej tego alkoholu w grupę opuszczającą X gdzie X oznacza halogen.
  17. 17. Sposób wytwarzania związku określonego w zastrz. 12, znamienny tym, że obejmuje (a) alkilowanie hydroksybenzaldehydu o wzorze
    PL 198 443 B1 w którym każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H halogenkiem alkilu o wzorze
    Rl R'
    I I
    Y— (C)m—C— halo R2 R2 w którym R1 i R2 oznaczają niezależnie H, m oznacza 1,
    Y oznacza
    a) ugrupowanie o wzorze XNZ
    R8 w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 5; lub
    b) sześcioczłonową nasyconą grupę heterocykliczną zawierającą jeden atom azotu, a halo wybrany jest spośród Cl, F, Br lub I, z wytworzeniem związku o wzorze w którym R3, R4, R5 i R6, m i Y mają wyżej podane znaczenia, (b) przeprowadzenie grupy aldehydowej produktu z etapu (a) w grupę hydroksylową przez reakcję produktu z etapu (a) z czynnikiem redukującym z wytworzeniem alkoholu o wzorze w którym R1, R2, R3, R4, R5 i R6, m i Y mają wyżej podane znaczenia, (c) przeprowadzenie grupy aminowej produktu z etapu (b) w jego sól chlorowodorową przez reakcję produktu z etapu (b) z kwasem chlorowodorowym i (d) przeprowadzenie grupy hydroksylowej produktu z etapu (c) w grupę opuszczającą X, gdzie X oznacza halogen, przez reakcję produktu z etapu (c) z czynnikiem halogenującym.
  18. 18. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że stosuje się związek, w którym X oznacza chlor a czynnikiem halogenującym jest chlorek tionylu.
  19. 19. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że stosuje się związek, w którym halo oznacza Cl.
  20. 20. Sposób wytwarzania farmaceutycznie dopuszczalnego związku określonego w zastrz. 12, znamienny tym, że obejmuje reakcję grupy aminowej w związku o wzorze I, w którym
    R1 i R2 oznaczają niezależnie H, każdy z R3, R4, R5 i R6 oznacza H,
    PL 198 443 B1
    X oznacza halogen
    A oznacza -O-, m oznacza 1, halo wybrany jest spośród Cl, F, Br lub I, Y oznacza
    a) ugrupowanie o wzorze
    R8 w którym R7 i R8 są połączone poprzez -(CH2)p-, a p oznacza liczbę całkowitą 5; lub
    b) sześcioczłonową nasyconą grupę heterocykliczną zawierającą jeden atom azotu, z organicznym lub nieorganicznym kwasem.
PL339908A 1997-10-15 1998-10-14 Nowe aryloksy-alkilo-dialkiloaminy oraz sposoby ich wytwarzania PL198443B1 (pl)

Applications Claiming Priority (3)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US95081897A 1997-10-15 1997-10-15
US09/161,653 US6005102A (en) 1997-10-15 1998-09-28 Aryloxy-alkyl-dialkylamines
PCT/US1998/021609 WO1999019293A1 (en) 1997-10-15 1998-10-14 Novel aryloxy-alkyl-dialkylamines

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL339908A1 PL339908A1 (en) 2001-01-15
PL198443B1 true PL198443B1 (pl) 2008-06-30

Family

ID=26858006

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL339908A PL198443B1 (pl) 1997-10-15 1998-10-14 Nowe aryloksy-alkilo-dialkiloaminy oraz sposoby ich wytwarzania

Country Status (27)

Country Link
EP (2) EP1025077B1 (pl)
JP (1) JP2001519410A (pl)
KR (1) KR100669836B1 (pl)
CN (1) CN1231458C (pl)
AR (1) AR015183A1 (pl)
AT (1) ATE355264T1 (pl)
AU (1) AU757630C (pl)
BR (1) BR9813069A (pl)
CA (1) CA2306343C (pl)
CY (1) CY1106497T1 (pl)
DE (1) DE69837210T2 (pl)
DK (1) DK1025077T3 (pl)
EA (1) EA003937B1 (pl)
EE (1) EE200000225A (pl)
ES (1) ES2281937T3 (pl)
HK (1) HK1026889A1 (pl)
HU (1) HUP0004419A3 (pl)
ID (1) ID24417A (pl)
IL (2) IL135343A0 (pl)
NO (1) NO20001938L (pl)
NZ (1) NZ503793A (pl)
PL (1) PL198443B1 (pl)
PT (1) PT1025077E (pl)
SI (1) SI1025077T1 (pl)
SK (1) SK286460B6 (pl)
TR (1) TR200001012T2 (pl)
WO (1) WO1999019293A1 (pl)

Families Citing this family (30)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
SK284666B6 (sk) * 1998-05-15 2005-08-04 Wyeth Farmaceutický prostriedok obsahujúci indolové zlúčeniny a estrogény a jeho použitie
US6479535B1 (en) 1998-05-15 2002-11-12 Wyeth 2-phenyl-1-[4-(2-aminoethoxy)-benzyl]-indole and estrogen formulations
TWI287018B (en) * 1999-09-13 2007-09-21 Wyeth Corp Glucopyranosides conjugates of 2-(4-hydroxy-phenyl)-3-methyl-1-[4-(2-amin-1-yl-ethoxy)-benzyl]-1H-indol-5-ols
AU2001271782A1 (en) 2000-07-06 2002-01-21 Wyeth Use of substituted insole compounds for treating excessive intraocular pressure
AR029538A1 (es) 2000-07-06 2003-07-02 Wyeth Corp Composiciones farmaceuticas de agentes estrogenicos
EP1990051A1 (en) 2000-07-06 2008-11-12 Wyeth Combinations of SSRI and estrogenic agents
AR029539A1 (es) 2000-07-06 2003-07-02 Wyeth Corp Combinaciones de estatinas y agentes estrogenicos
US6369051B1 (en) 2000-07-06 2002-04-09 American Home Products Corporation Combinations of SSRI and estrogenic agents
US6376486B1 (en) 2000-07-06 2002-04-23 American Home Products Corporation Methods of inhibiting sphincter incontinence
EP1656938A1 (en) 2000-07-06 2006-05-17 Wyeth Combinations of SSRI and estrogenic agents
US6358991B2 (en) 2000-07-06 2002-03-19 American Home Products Corporation Methods of treating neuropeptide Y-related conditions
US6455568B2 (en) 2000-07-06 2002-09-24 Wyeth Combination therapy for inhibiting sphincter incontinence
EP1379493A2 (en) * 2001-03-23 2004-01-14 Eli Lilly and Company Non-imidazole aryl alkylamines compounds as histamine h3 receptor antagonists, preparation and therapeutic uses
WO2002094788A1 (en) 2001-05-22 2002-11-28 Eli Lilly And Company 2-substituted 1,2,3,4-tetrahydroquinolines and derivatives thereof, compositions and methods
WO2002094268A1 (en) 2001-05-22 2002-11-28 Eli Lilly And Company Tetrahydroquinolin derivatives for the inhibition of diseases associated with estrogen deprivation or with an aberrant physiological response to endogenous estrogen
US7314937B2 (en) 2002-03-21 2008-01-01 Eli Lilly And Company Non-imidazole aryl alkylamines compounds as histamine H3 receptor antagonists, preparation and therapeutic uses
TW200418825A (en) 2002-12-16 2004-10-01 Hoffmann La Roche Novel (R)-and (S) enantiomers of thiophene hydroxamic acid derivatives
RU2006132352A (ru) 2004-04-07 2008-05-20 Вайет (Us) Кристаллическая полиморфная форма базедоксифен ацетата
BRPI0509191A (pt) * 2004-04-07 2007-09-25 Wyeth Corp polimorfo cristalino, composição, métodos de preparar forma a polimórfica de acetato de bazedoxifeno, de tratar um mamìfero possuindo uma doença ou sìndrome associada com deficiência de estrogênio ou excesso de estrogênio, e com proliferação ou desenvolvimento anormal de tecidos endometriais, cáncer de mama em um mamìfero, e uma mulher pós-menopausal para um ou vários distúrbios vasomotores, de abaixar colesterol em um mamìfero, e de inibir perda óssea em um mamìfero, e, forma a polimorfa cristalina de acetato de bazedoxifeno
MXPA06011686A (es) 2004-04-08 2006-12-14 Wyeth Corp Ascorbato de bazedoxifeno como modulador del receptor de estrogeno selectivo.
BRPI0514119A (pt) * 2004-08-05 2008-05-27 Wyeth Corp polimorfo cristalino de monoidrato de hidrocloreto de pipindoxifeno, composição, método de preparação da forma i polimórfica de hidrocloreto de pipindoxifeno, forma i polimórfica de hidrocloreto de pinpidoxifeno, método de conversão da forma i de monoidrato de hidrocloreto de pipindoxifeno na forma ii, métodos de tratamento de um mamìfero tendo uma doença ou sìndrome ou um distúrbio, métodos para reduzir colesterol, para inibir a perda óssea e para tratar cáncer de mama em um mamìfero,método de tratamento de uma mulher na pós-menopausa quanto a um ou mais distúrbios vasomotores,e , uso de um polimorfo
AU2006205099A1 (en) * 2005-01-13 2006-07-20 Wyeth Processes for the preparation of aminoethoxybenzyl alcohols
US20100087661A1 (en) * 2007-02-12 2010-04-08 Josef Jirman Method for the preparation of 5-benzyloxy-2-(4-benzyloxphenyl)-3-methyl-1h-indole
US20100016582A1 (en) * 2008-02-11 2010-01-21 Wyeth Methods of converting polymorphic form b of bazedoxifene acetate to polymorphic form a of bazedoxifene acetate
JP2012523445A (ja) * 2009-04-13 2012-10-04 サンド・アクチエンゲゼルシヤフト バゼドキシフェン酢酸塩およびその中間体を合成するための方法
US8569483B2 (en) 2011-06-21 2013-10-29 Divi's Laboratories, Ltd. Process for the preparation of bazedoxifene acetate and intermediates thereof
CN104151265B (zh) * 2013-05-13 2016-10-05 上海医药工业研究院 醋酸巴多昔芬中间体的制备方法
US9751835B2 (en) 2013-05-15 2017-09-05 Indiana University Research And Technology Corporation Processes and intermediates for preparing indole pharmaceuticals
IT201800006562A1 (it) * 2018-06-21 2019-12-21 Procedimento e intermedi utili per la preparazione di indoli
IT201900001923A1 (it) 2019-02-11 2020-08-11 Erregierre Spa Sali di bazedoxifene utili per la preparazione di bazedoxifene acetato

Family Cites Families (6)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
CH448121A (de) 1963-03-13 1967-12-15 Hoffmann La Roche Verfahren zur Herstellung substituierter Hydrazinverbindungen
WO1991007107A1 (en) * 1989-11-13 1991-05-30 Pfizer Inc. Oxazolidinedione hypoglycemic agents
GB9326332D0 (en) 1993-12-23 1994-02-23 Karo Bio Indole derivatives
EP0925063A4 (en) * 1996-07-01 2000-12-27 Lilly Co Eli Blood-glucose-lowering and lipid-lowering compounds
KR20000075809A (ko) * 1997-02-27 2000-12-26 윌리암 에이취 캘넌, 에곤 이 버그 매트릭스 메탈로프로테이나제 억제제로서의 ｎ-하이드록시-2-(알킬, 아릴 또는 헤테로아릴 설파닐, 설피닐 또는 설포닐)-3-치환된 알킬, 아릴 또는 헤테로아릴아미드
AU7170798A (en) * 1997-04-30 1998-11-24 Eli Lilly And Company Antithrombotic agents

Also Published As

Publication number Publication date
KR100669836B1 (ko) 2007-01-18
SK5372000A3 (en) 2000-11-07
AR015183A1 (es) 2001-04-18
ES2281937T3 (es) 2007-10-01
NO20001938D0 (no) 2000-04-13
NZ503793A (en) 2002-10-25
TR200001012T2 (tr) 2000-09-21
PT1025077E (pt) 2007-05-31
SI1025077T1 (sl) 2007-06-30
CA2306343C (en) 2010-08-03
HUP0004419A2 (hu) 2001-07-30
AU757630B2 (en) 2003-02-27
CN1281429A (zh) 2001-01-24
ID24417A (id) 2000-07-20
EA200000416A1 (ru) 2000-10-30
AU1083199A (en) 1999-05-03
EP1025077A1 (en) 2000-08-09
EE200000225A (et) 2001-06-15
DE69837210T2 (de) 2007-12-27
PL339908A1 (en) 2001-01-15
ATE355264T1 (de) 2006-03-15
JP2001519410A (ja) 2001-10-23
EP1777214A3 (en) 2007-05-09
HUP0004419A3 (en) 2002-01-28
SK286460B6 (sk) 2008-10-07
BR9813069A (pt) 2000-08-22
CN1231458C (zh) 2005-12-14
EP1025077B1 (en) 2007-02-28
CA2306343A1 (en) 1999-04-22
WO1999019293A1 (en) 1999-04-22
KR20010024505A (ko) 2001-03-26
DK1025077T3 (da) 2007-05-07
NO20001938L (no) 2000-06-07
AU757630C (en) 2006-10-26
IL135343A (en) 2007-12-03
IL135343A0 (en) 2001-05-20
CY1106497T1 (el) 2012-01-25
EA003937B1 (ru) 2003-10-30
HK1026889A1 (en) 2000-12-29
EP1777214A2 (en) 2007-04-25
DE69837210D1 (de) 2007-04-12

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL198443B1 (pl) Nowe aryloksy-alkilo-dialkiloaminy oraz sposoby ich wytwarzania
US6005102A (en) Aryloxy-alkyl-dialkylamines
US7247624B2 (en) 2-Phenyl-1-[4-(2-aminoethoxy)-benzyl]-indoles as estrogenic agents
US5723474A (en) Benzothiophene compounds, intermediates, compositions, and methods
US5985910A (en) 3- [4- (2- Phenyl-Indole-1-ylmethyl) Phenyl]- Acrylamides as estrogenic agents
SK284666B6 (sk) Farmaceutický prostriedok obsahujúci indolové zlúčeniny a estrogény a jeho použitie
EP0835868B1 (en) 2-Aryl-3-aminoaryloxynaphthyl compounds, intermediates, compositions and methods
US5856340A (en) Method of treating estrogen dependent cancers
HUT77954A (hu) Antiösztrogén naftilszármazékok alkalmazása tamoxifen és a tamoxifen analógok méhre gyakorolt hatásának minimalizálására szolgáló gyógyszerkészítmények előállítására és a készítmények
US5929090A (en) 2-aryl-3-aminoaryloxynaphthy1 compounds, intermediates, compositions and methods
EP0873992B1 (en) Indene compounds having activity as SERMs
US6107292A (en) Indenoindoles and benzocarbazoles as estrogenic agents
US5919800A (en) Benzothiophene compounds, intermediates, compositions, and methods
CZ20001368A3 (cs) Aryloxyalkyldialkylaminy
US5856339A (en) Benzothiophene compounds, intermediates, compositions, and methods
MXPA00003694A (en) Novel aryloxy-alkyl-dialkylamines
CZ290200B6 (cs) Benzothiofenová sloučenina, meziprodukty pro její výrobu a farmaceutické prostředky tuto sloučeninu obsahující
US5977093A (en) Benzothiophene compounds, intermediates, compositions, and methods
UA73916C2 (en) Novel aryloxyalkyldialkylamines
JP2002514641A (ja) ベンゾカルバゾールおよびインデノインドール誘導のエストロゲン物質
CZ9903554A3 (cs) Způsob léčby nebo profylaxe rakoviny prostaty a benigní hyperplasie prostaty modulátory selektivního receptorů estrogenu

Legal Events

Date Code Title Description
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20091014