PL197447B1

PL197447B1 - Kompozycje lewosimendanu o kontrolowanym uwalnianiu do podawania doustnego

Info

Publication number: PL197447B1
Application number: PL344078A
Authority: PL
Inventors: Ilkka Larma; Maarit BÄCKMAN; Saila Antila; Lasse Lehtonen
Original assignee: Orion Corp
Priority date: 1998-04-23
Filing date: 1999-04-23
Publication date: 2008-03-31
Also published as: YU63900A; SK15542000A3; PL344078A1; NZ507453A; WO1999055305A2; DE69914472T2; CZ20003780A3; FI980901A; UA68376C2; BR9909869A; NO20005313D0; AU756641B2; BG64839B1; AU3524699A; JP2002512946A; GEP20032906B; NO20005313L; EE200000617A; HRP20000704B1; KR100960597B1

Abstract

1. Kompozycja o kontrolowanym uwalnianiu do podawania doustnego, znamienna tym, ze obejmuje a) terapeutycznie skuteczn a ilosc lewosimendanu oraz b) sk ladnik kontroluj acy uwalnia- nie leku zapewniaj acy uwalnianie lewosimendanu w przed lu zonym czasie i poziom metabolitu, tj. (R)-N-[4-(1,4,5,6-tetrahydro-4-metylo-6-okso-3-pirydazynylo)fenylo]acetamidu, w osoczu w stanie równowagi dynamicznej poni zej 20 ng/ml, a korzystnie poni zej 10 ng/ml, przy czym sk ladnikiem kon- troluj acym uwalnianie leku jest polimer tworz acy hydrofilowy zel lub t luszcz albo olej ro slinny albo ester kwasu t luszczowego. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Wynalazek niniejszy dotyczy kompozycji farmaceutycznych do podawania doustnego, które w sposób kontrolowany uwalniają lewosimendan, o zmniejszonym występowaniu niepożądanych skutków ubocznych. Lewosimendan, albo (-)-[[4-(1,4,5,6-tetrahydro-4-metylo-6-okso-3-pirydazynylo)fenylo]hydrazono]propanodinitryl, jest użyteczny w leczeniu zastoinowej niewydolności serca.

W publikacji EP 565546 B1 ujawniono lewosimendan, który jest enancjomerem (-)[[4-(1,4,5,6-tetrahydro-4-metylo-6-okso-3-pirydazynylo)fenylo]hydrazono]propanodinitrylu, oraz sposoby jego wytwarzania. Lewosimendan jest skuteczny w leczeniu niewydolności serca i wykazuje znaczne zależne od wapnia wiązanie się z troponiną. Lewosimendan jest przedstawiony wzorem:

S. Sundberg i in., w Am. J. Cardiol., 1995; 75:1061-1066 opisali hemodynamiczne działanie lewosimendanu u ludzi. E-P. Sandell i in., w J. Cardiovasc. Pharmacol. 25 (Suppl.1), S57-S62, 1995 opisali farmakokinetykę lewosimendanu u ludzi po podaniu i.v. i po podaniu doustnym. W WO 93/21921 opisano zastosowanie lewosimendanu w leczeniu niedokrwienia mięśnia sercowego. Badania kliniczne potwierdziły korzystne działanie lewosimendanu u pacjentów z niewydolnością serca.

Jak wykazano, doustne podawanie lewosimendanu jest trudne, zwłaszcza wówczas, gdy celem jest działanie terapeutyczne w przedłużonym czasie. Okres połowicznego wydalania lewosimendanu u człowieka jest krótki i wynosi około 1 godziny. A zatem, gdy stosuje się konwencjonalne doustne kompozycje o natychmiastowym uwalnianiu, wówczas lewosimendan należy podawać często w ciągu dnia. Po drugie, lewosimendan ulega szybkiej absorpcji w przewodzie pokarmowym. Tak więc, przy stosowaniu kompozycji doustnych o natychmiastowym uwalnianiu wysokie piki stężeń lewosimendanu w osoczu osiąga się szybko i gwałtownie, zwykle w ciągu 1 godziny. Wysokie stężenia lewosimendanu w osoczu powodują wzrost częstości akcji serca, co jest skutkiem niepożądanym u pacjentów z niewydolnością serca.

W porównaniu z konwencjonalnymi kompozycjami doustnymi o szybkim uwalnianiu, kompozycje doustne o długotrwałym działaniu mają wiele zalet. Zalety te obejmują mniejsze zmiany stężeń leku w osoczu, czego wynikiem jest silniejsza odpowiedź terapeutyczna, zmniejszona częstość podawania leku oraz zmniejszenie skutków ubocznych. Kompozycje o długotrwałym działaniu wytwarza się zwykle przez zmieszanie leku, środka kontrolującego uwalnianie i ewentualnie substancji pomocniczych, oraz sprasowanie mieszaniny do postaci tabletek. Kompozycje o długotrwałym działaniu zwykle uwalniają lek w górnych jak również w dolnych odcinkach przewodu pokarmowego.

Próby podawania lewosimendanu w konwencjonalnych preparatach o długotrwałym działaniu były niezadowalające. Gdy lewosimendan podaje się w preparatach o długotrwałym działaniu, konwencjonalnie stosowanych w technice w celu uzyskania działania leczniczego w przedłużonym czasie, często obserwuje się niepożądane skutki uboczne, takie jak ostre bóle głowy, kołatanie serca i wzrost częstości akcji serca. A zatem, istnieje zapotrzebowanie na nowe sposoby i kompozycje do doustnego podawania lewosimendanu, a szczególnie na sposoby i kompozycje, które zapewnią lecznicze działanie lewosimendanu w przedłużonym czasie, z jednoczesnym wyeliminowaniem niedogodności związanych z konwencjonalnymi preparatami lewosimendanu o długotrwałym działaniu.

Stwierdzono, że lewosimendan ulega metabolizmowi w dolnym odcinku przewodu pokarmowego, zwłaszcza w jelicie grubym, przy udziale bakterii jelitowych. Taki szlak metaboliczny ostatecznie prowadzi do wytworzenia aktywnego metabolitu pierwszego przejścia, (R)-N-[4-(1,4,5,6-tetrahydro-4-metylo-6-okso-3-pirydazynylo)fenylo]acetamidu (II), który ma okres połowicznego wydalania zasadniczo dłuższy niż lewosimendan. Stwierdzono, że akumulacja aktywnego metabolitu powoduje niepożądane skutki związane z preparatami lewosimendanu o długotrwałym działaniu. Znalezienie aktywnego metabolitu oraz drogi jego powstawania umożliwiło obecnie zaprojektowanie preparatów o kontroloPL 197 447 B1 wanym uwalnianiu, które mają mniejsze skutki uboczne, a tym samym są odpowiednie do leczenia pacjentów z niewydolnością serca.

Tak więc, celem niniejszego wynalazku jest dostarczenie doustnych kompozycji, a szczególnie takich, które zapewniają działanie lecznicze w przedłużonym czasie, z których lewosimendan uwalnia się w sposób stały, a korzystnie uwalnia się zasadniczo całkowicie przed osiągnięciem dolnego odcinka przewodu pokarmowego, zwłaszcza jelita grubego, w wyniku czego wytworzenie aktywnego metabolitu pozostaje na niskim poziomie. Tym samym, poziom stężenia aktywnego metabolitu w osoczu u pacjenta jest wystarczająco niski, aby wyeliminowane zostały niepożądane skutki spowodowane jego zakumulowaniem, z jednoczesnym zapewnieniem działania leczniczego w przedłużonym czasie.

Kompozycja o kontrolowanym uwalnianiu do podawania doustnego według wynalazku charakteryzuje się tym, że obejmuje a) terapeutycznie skuteczną ilość lewosimendanu oraz b) składnik kontrolujący uwalnianie leku zapewniający uwalnianie lewosimendanu w przedłużonym czasie i poziom równowagi metabolitu, tj. (R)-N-[4-(1,4,5,6-tetrahydro-4-metylo-6-okso-3-pirydazynylo)fenylo]-acetamidu, w osoczu poniżej 20 ng/ml, a korzystnie poniżej 10 ng/ml, przy czym składnikiem kontrolującym uwalnianie leku jest polimer tworzący hydrofilowy żel lub tłuszcz albo olej roślinny albo ester kwasu tłuszczowego.

Korzystnie, składnik kontrolujący uwalnianie leku powoduje zasadniczo całkowite uwolnienie lewosimendanu zanim kompozycja dotrze do jelita grubego.

W innym aspekcie kompozycja o kontrolowanym uwalnianiu do podawania doustnego według wynalazku charakteryzuje się tym, że obejmuje a) terapeutycznie skuteczną ilość lewosimendanu oraz b) składnik kontrolujący uwalnianie leku, którym jest polimer tworzący hydrofilowy żel lub tłuszcz albo olej roślinny albo ester kwasu tłuszczowego, zapewniający uwalnianie lewosimendanu w przedłużonym czasie, przy czym całkowity czas uwalniania in vitro, oznaczony zgodnie z metodą „basket assembly według USP XXII w buforze fosforanowym o pH 5,8, przy zawartości lewosimendanu co najmniej 90%, mieści się w zakresie 1-4 godziny.

W kolejnym aspekcie kompozycja o kontrolowanym uwalnianiu do podawania doustnego według wynalazku charakteryzuje się tym, że obejmuje (a) część o szybkim uwalnianiu zawierającą lewosimendan i ewentualnie co najmniej jedną substancję pomocniczą oraz (b) część o kontrolowanym uwalnianiu zawierającą lewosimendan i składnik kontrolujący uwalnianie leku, którym jest polimer tworzący hydrofilowy żel lub tłuszcz albo olej roślinny albo ester kwasu tłuszczowego.

W jednym wykonaniu kompozycja według wynalazku obejmuje (a) część o szybkim uwalnianiu w postaci proszku zawierającego lewosimendan i co najmniej jedną substancję pomocniczą, w szczególności mikrokrystaliczną celulozę oraz (b) część o kontrolowanym uwalnianiu w postaci granulatu zawierającą lewosimendan i kontrolujący uwalnianie polimer tworzący hydrofilowy żel, w szczególności hydroksypropylo-metylocelulozę, kwas alginowy lub ich mieszaninę.

Korzystnie, część o kontrolowanym uwalnianiu zawiera około 25-75%, korzystnie około 30-70%, a bardziej korzystnie około 40-60% wagowych leku.

Korzystnie polimer tworzący hydrofilowy żel stanowi około 20-80%, a korzystnie około 30-70% wagowych kompozycji.

Figura 1 dotyczy próbki kalibracyjnej poddanej oznaczeniu aktywnego metabolitu (II) metodą chromatografii cieczowej sprzężonej z tandemową spektrometrią mas.

Figura 2 dotyczy próbki osocza pobranej od ochotnika, któremu podano dawkę leku, poddanej oznaczeniu aktywnego metabolitu (II) metodą chromatografii cieczowej sprzężonej z tandemową spektrometrią mas.

Na fig. 3 przedstawiono krzywą uwalniania in vitro dla kompozycji 1 z przykładu 1 w buforze fosforanowym o pH 5,8.

Na fig. 4. przedstawiono krzywą uwalniania in vitro dla kompozycji 2 z przykładu 1 w buforze fosforanowym o pH 5,8.

Na fig. 5 przedstawiono krzywą uwalniania in vitro dla kompozycji 3 z przykładu 1 w buforze fosforanowym o pH 5,8.

Na fig. 6 przedstawiono krzywą uwalniania in vitro dla kompozycji porównawczej z przykładu 3 w buforze fosforanowym o pH 5,8.

Wynalazek niniejszy dostarcza ulepszonego układu doustnego dostarczania lewosimendanu, w porównaniu z konwencjonalnymi preparatami o natychmiastowym uwalnianiu i długotrwałym działaniu. Zalety wynalazku obejmują:

PL 197 447 B1

- niższy pik poziomów lewosimendanu w osoczu, a tym samym zmniejszenie występowania niepożądanych skutków związanych z wysokimi poziomami, takich jak wzrost częstości akcji serca,

- zmniejszenie częstości podawania, oraz

- zmniejszenie akumulacji aktywnego metabolitu (II), co oznacza wyższą tolerancję leku, tj. zmniejszenie skutków ubocznych spowodowanych przez aktywny metabolit, takich jak ostre bóle głowy, kołatanie i wzrost częstości akcji serca.

Istnieje wyraźna zależność pomiędzy poziomem metabolitu (II) w osoczu a występowaniem niepożądanych skutków, takich jak ostre bóle głowy, kołatanie i wzrost częstości akcji serca. W optymalnym leczeniu pacjentów z niewydolnością serca lewosimendanem poziom metabolitu (II) w osoczu w stanie równowagi dynamicznej powinien być mniejszy niż 20 ng/ml, a korzystnie mniejszy niż 10 ng/ml.

Kompozycja o kontrolowanym uwalnianiu według wynalazku zapewnia korzyści polegające na tym, że a) lewosimendan dostarczany jest w terapeutycznie skutecznej ilości oraz b) składnik kontrolujący uwolnienie leku powoduje uwalnianie lewosimendanu w organizmie pacjenta w przedłużonym czasie, a poziom metabolitu (II) w osoczu w stanie równowagi dynamicznej wynosi mniej niż 20 ng/ml, a korzystnie mniej niż 10 ng/ml.

Określenie „w przedłużonym czasie oznacza co najmniej godzinę, a korzystnie co najmniej dwie godziny po podaniu. Poziom metabolitu (II) w osoczu w stanie równowagi odnosi się do średniej w danej grupie pacjentów.

Korzystnie składnik kontrolujący uwalnianie leku umożliwia zasadniczo całkowite uwolnienie lewosimendanu zanim kompozycja dotrze do jelita grubego.

Określenie „składnik kontrolujący uwalnianie leku dotyczy na ogół różnych technologii, które można stosować do kontrolowania i przedłużania uwalniania lewosimendanu zgodnie z wynalazkiem. Technologie takie obejmują kompozycje matrycowe (np. matrycowe tabletki, granulki lub peletki) lub preparaty powlekane (np. powlekane tabletki, granulki, peletki lub mikrokapsułki). W technice znane są składniki kontrolujące uwalnianie, takie jak substancje powłokowe lub matrycowe oraz sposoby wytwarzania kompozycji matrycowych lub powlekanych. Dobór substancji i stosowanych ilości zależy od żądanego wzorca uwalniania i będzie oczywisty dla specjalisty w tej dziedzinie techniki. Jako składnik kontrolujący uwalnianie można stosować dowolne substancje kontrolujące uwalnianie, np. substancje matrycowe lub powłokowe, albo ich kombinacje, które są odpowiednie do uzyskania zgodnego z wynalazkiem wzorca uwalniania. Typowymi składnikami kontrolującymi uwalnianie użytecznymi w niniejszym wynalazku są, ale nie wyłącznie, polimery tworzące hydrofilowe żele, takie jak hydroksypropylometyloceluloza, hydroksypropyloceluloza, karboksymetyloceluloza, kwas alginowy lub ich mieszaniny; tłuszcze roślinne i oleje, obejmujące stałe oleje roślinne, takie jak uwodorniony olej sojowy, utwardzony olej rycynowy lub olej z nasion rącznika (sprzedawany pod nazwą handlową Cutina HR), olej z nasion bawełny (sprzedawany pod nazwą handlową Sterotex lub Lubritab) lub ich mieszaniny; estry kwasów tłuszczowych, takie jak triglicerydy nasyconych kwasów tłuszczowych lub ich mieszaniny, np. tristearyniany gliceryny, tripalmityniany gliceryny, trimirystyniany gliceryny, tribeheniany gliceryny (sprzedawane pod nazwą Compritol) i ester kwasu palmitostearynowego i gliceryny.

Zgodnie z wynalazkiem można również stosować kompozycje zaprojektowane w taki sposób, że ich czas przebywania w górnym odcinku przewodu pokarmowego, np. w żołądku, jest wydłużony. Zmniejsza to ryzyko metabolizowania lewosimendanu w jelicie grubym, i w następstwie ryzyko wytworzenia aktywnego metabolitu (II). Zaletą takich kompozycji, np. w postaci preparatów flotacyjnych lub pływalnych, jest fakt, że całkowity czas uwalniania leku można zaprojektować tak, aby był on znacznie dłuższy, ponieważ potrzeba znacznie więcej czasu, aby kompozycja dotarła do dolnej części przewodu pokarmowego. Kompozycje o wydłużonym czasie przebywania w żołądku opisano na przykład w patentach USA nr 4,126,672, 4,814,178, 4,777,033, 5,232,704 oraz w publikacji EP 539059.

A zatem, zgodnie z niniejszym wynalazkiem można stosować każdą kompozycję lewosimendanu o kontrolowanym/przedłużonym uwalnianiu, przy której uzyskuje się poziom metabolitu (II) w osoczu w stanie równowagi dynamicznej mniejszy niż 20 ng/ml, a korzystnie mniejszy niż 10 ng/ml.

Poziom metabolitu (II) w osoczu w stanie równowagi dynamicznej dla każdej kompozycji można zmierzyć przez podawanie ochotnikowi lub grupie ochotników kompozycji lewosimendanu raz lub kilka razy dziennie przez kilka dni, aż do uzyskania stałego poziomu metabolitu (II). Poziomy aktywnego metabolitu (II) w osoczu można wówczas zmierzyć zgodnie z procedurą opisaną szczegółowo w przykładzie 2.

Jednym z aspektów niniejszego wynalazku jest kompozycja lewosimendanu o kontrolowanym uwalnianiu do podawania doustnego, która jest scharakteryzowana jej wzorcem uwalniania in vitro.

PL 197 447 B1

W szczególności wynalazek dotyczy kompozycji o kontrolowanym uwalnianiu do podawania doustnego obejmującej a) terapeutycznie skuteczną ilość lewosimendanu oraz b) składnik kontrolujący uwalnianie leku zapewniający uwalnianie lewosimendanu w przedłużonym czasie, której całkowity czas uwalniania in vitro, oznaczony zgodnie z metodą „basket assembly według USP XXII w buforze fosforanowym o pH 5,8 (przy 50 lub 100 obr./min), przy zawartości lewosimendanu co najmniej 90%, zasadniczo mieści się w zakresie 1-4 godziny.

Bardziej korzystnie całkowity czas uwalniania in vitro kompozycji według wynalazku, przy zawartości lewosimendanu co najmniej 90%, zasadniczo mieści się w zakresie 1-3 godziny.

Składnik lub składniki kontrolujące uwalnianie leku można wybrać jak opisano powyżej. Także i w tym przypadku, typowe składniki kontrolujące uwalnianie leku obejmują, ale nie wyłącznie, polimery tworzące hydrofilowe żele, takie jak hydroksypropylometyloceluloza, hydroksypropyloceluloza, karboksymetylocelulozy, kwas alginowy oraz ich mieszaniny; oleje roślinne lub oleje albo estry kwasów tłuszczowych, takie jak uwodorniony olej sojowy, utwardzony olej rycynowy lub palmitostearynian gliceryny.

Sposób oznaczania wzorca uwalniania in vitro dla kompozycji według wynalazku opisano w przykładzie 3.

Kompozycja według wynalazku może mieć na przykład w postać tabletek, kapsułek, granulatów lub proszków.

W szczególnie korzystnym wykonaniu wynalazku, szybko uwalniającą się część zawierającą lewosimendan, ewentualnie z substancją pomocniczą, łączy się z częścią o kontrolowanym uwalnianiu, która obejmuje lewosimendan i składnik kontrolujący uwalnianie leku. Składnikiem kontrolującym uwalnianie leku jest, jak opisano powyżej, polimer tworzący hydrofilowy żel. Szczególnie korzystna jest kompozycja obejmująca: (a) część o szybkim uwalnianiu w postaci proszku, która obejmuje lewosimendan oraz co najmniej jedną substancję pomocniczą, oraz (b) część o kontrolowanym uwalnianiu w postaci granulatu, która obejmuje lewosimendan i kontrolujący uwalnianie polimer tworzący hydrofilowy żel. Część o szybkim uwalnianiu w postaci proszku oraz część o kontrolowanym uwalnianiu w postaci granulatu korzystnie są w postaci bardzo sypkiej mieszaniny, którą można napełnić kapsułki, takie jak kapsułki żelatynowe lub kapsułki HPMC.

Szczególnie korzystna kompozycja według wynalazku zawiera 0,05-20% wagowych, korzystnie 0,1-10% wagowych, a bardziej korzystnie 0,2-3% wagowych lewosimendanu. Dawka leku jest rozdzielona pomiędzy część o szybkim uwalnianiu i część o uwalnianiu kontrolowanym. Część o kontrolowanym uwalnianiu zawiera zwykle około 25-75% wagowych, korzystnie około 30-70% wagowych, a bardziej korzystnie około 40-60% wagowych leku.

Dawka dzienna lewosimendanu dla człowieka przy podawaniu doustnym na ogół mieści się w zakresie od około 0,1 do 20 mg, a typowo od około 0,5 do 10 mg, i podawana jest jako dawka pojedyncza lub podzielona na kilka dawek podawanych w ciągu dnia. Dawka zależy na przykład od wieku, ciężaru ciała i stanu zdrowia pacjenta. Korzystna kompozycja według wynalazku zawiera od około 0,1 do 5 mg, a zwłaszcza od około 0,2 do 2 mg lewosimendanu, która to ilość jest rozdzielona pomiędzy część o szybkim uwalnianiu i część o uwalnianiu kontrolowanym. W leczeniu zastoinowej niewydolności serca piki poziomów lewosimendanu w osoczu w stanie równowagi korzystnie mieszczą się w zakresie od około 1 do około 100 ng/ml, bardziej korzystnie od około 5 do około 60 ng/ml, a najkorzystniej od około 10 do około 50 ng/ml.

W części o szybkim uwalnianiu odpowiednią substancją pomocniczą jest wypełniacz, taki jak mikrokrystaliczna celuloza lub laktoza. Korzystnie jako substancję pomocniczą stosuje się mikrokrystaliczną celulozę, która jest dostępna w różnych gatunkach jako Avicel PH101, Avicel PH102 lub Avicel PH200. Ilość substancji pomocniczych w części o szybkim uwalnianiu wynosi około 20-70%, a korzystnie około 30-60% wagowych w odniesieniu do kompozycji. W części o szybkim uwalnianiu można również stosować odpowiedni środek smarujący, taki jak kwas stearynowy lub stearynian magnezu. Korzystnym środkiem smarującym jest kwas stearynowy.

Kontrolujące uwalnianie polimery tworzące hydrofilowy żel obejmują, ale nie wyłącznie, hydroksypropylometylocelulozę, hydroksypropylocelulozę, karboksymetylocelulozy, kwas alginowy oraz ich mieszaniny. Korzystna jest mieszanina kwasu alginowego z innym polimerem tworzącym hydrofilowy żel, a zwłaszcza mieszanina kwasu alginowego i hydroksypropylometylocelulozy. Hydroksypropylomaetyloceluloza jest dostępna na rynku w różnych gatunkach, np. jako Methocel K100 (ciężar cząsteczkowy 26 000 g/mol), Methocel K4M (ciężar cząsteczkowy 86 000 g/mol), Methocel K15M (ciężar cząsteczkowy 120 000 g/mol) i Methocel K100M. Lepkość poszczególnych gatunków w 2% roztworze wodnym (20°C) wynosi odpowiednio 100 cP, 4000 cP, 15000 cP i 100000 cP. Korzystna jest hydro6

PL 197 447 B1 ksypropylometyloceluloza o lepkości w zakresie 50-2000 cP. Korzystnym gatunkiem hydroksypropylometylocelulozy jest Methocel K100.

Do części o kontrolowanym uwalnianiu można dodać odpowiedni środek smarujący, taki jak kwas stearynowy lub stearynian magnezu. Korzystnym środkiem poślizgowym jest kwas stearynowy.

W szczególnie korzystnym wykonaniu wynalazku polimer tworzący hydrofilowy żel stosuje się w ilości około 20-80%, a korzystnie 30-70% wagowych kompozycji. Korzystnie jako polimer tworzący hydrofilowy żel stosuje się mieszaninę kwasu alginowego i hydroksypropylometylocelulozy. Odpowiednia ilość kwasu alginowego wynosi od około 10 do 50%, a korzystnie od około 20 do 40% wagowych w odniesieniu do całości polimeru tworzącego hydrofilowy żel.

W szczególnie korzystnym wykonaniu wynalazku część o szybkim uwalnianiu stanowi od około 20 do 80%, korzystnie od około 30 do 70%, a bardziej korzystnie od około 40 do 60% wagowych. Gdy obecny jest środek smarujący, ilość jego wynosi od około 0,3 do 10%, a bardziej korzystnie od około 0,5 do 5% wagowych kompozycji.

Inne korzystne wykonanie niniejszego wynalazku polega na zmieszaniu składnika uwalniającego lek, lewosimendanu i substancji pomocniczych, gdy wszystkie z tych składników są na przykład w postaci proszku, i napełnienie tą mieszaniną kapsułki, takiej jak kapsułka żelatynowa lub kapsułka z HPMC. Składnik kontrolujący uwalnianie leku tj. polimer tworzący hydrofilowy żel, dobiera się jak opisano powyżej. W tym wykonaniu stosuje się go w ilości od około 10 do 70%, korzystnie od około 15 do 60% wagowych, a najkorzystniej od około 20 do 40% wagowych kompozycji. Kontrolujące uwalnianie polimery tworzące hydrofilowy żel obejmują, ale nie wyłącznie, hydroksypropylometylocelulozę, hydroksypropylocelulozę, karboksymetylocelulozy, kwas alginowy oraz ich mieszaniny. Najkorzystniejszym składnikiem kontrolującym uwalnianie leku jest hydroksypropylometyloceluloza, a zwłaszcza hydroksypropylometyloceluloza o lepkości w zakresie 50-200 cP, taka jak Methocel K100, oraz kwas alginowy i ich mieszaniny. W tym wykonaniu substancję pomocniczą (np. mikrokrystaliczną celulozę lub laktozę) stosuje się odpowiednio w ilości od około 30 do 90%, korzystnie od około 40 do 80%, a najkorzystniej od około 50 do 70% wagowych kompozycji. Lewosimendan stosuje się w ilości jak opisano w odniesieniu do poprzedniego korzystnego wykonania.

Jeszcze innym korzystnym wykonaniem wynalazku jest forma tabletki matrycowej, którą otrzymuje się przez zmieszanie składnika kontrolującego uwalnianie leku, lewosimendanu i substancji pomocniczych, takich jak mikrokrystaliczna celuloza, laktoza i/lub kwas stearynowy, i sprasowanie mieszaniny na tabletki matrycowe w odpowiedniej tabletkarce. I w tym przypadku składnik kontrolujący uwalnianie dobiera się jak opisano powyżej. Składnikiem kontrolującym uwalnianie jest polimer tworzący hydrofilowy żel lub tłuszcz albo olej rośliny, bądź też ester kwasu tłuszczowego, jak opisano powyżej. W tym wykonaniu składnik kontrolujący uwalnianie stosuje się w ilości od około 0,5 do 60% wagowych kompozycji, a substancję pomocniczą (np. mikrokrystaliczną celulozę) stosuje się w ilości od około 30 do 99% wagowych kompozycji. Gdy składnikiem kontrolującym uwalnianie jest polimer tworzący hydrofilowy żel, np. hydroksypropylometyloceluloza, a korzystnie hydroksypropylometyloceluloza o lepkości w zakresie 50-2000 cP, taka jak Methocel K100, kwas alginowy lub ich mieszanina, wówczas składnik ten stosuje się w ilości od około 5 do 60%, korzystnie od około 10 do 50%, a najkorzystniej od około 15 do 40% wagowych kompozycji, zaś ilość substancji pomocniczej (np. mikrokrystalicznej celulozy) odpowiednio wynosi od około 30 do 95%, korzystnie od około 50 do 90%, a najkorzystniej od około 60 do 85% wagowych kompozycji. Gdy składnikiem kontrolującym uwalnianie jest tłuszcz lub olej roślinny lub ester kwasu tłuszczowego, np. uwodorniony olej sojowy, utwardzony olej rycynowy lub palmitostearynian gliceryny, składnik taki stosuje się w ilości od około 0,5 do 30%, korzystnie od około 2 do 20%, a najkorzystniej od około 3 do 15% wagowych kompozycji, zaś substancję pomocniczą (np. mikrokrystaliczną celulozę) stosuje się odpowiednio w ilości od około 70 do 99%, korzystnie od około 80 do 98%, a najkorzystniej od około 85 do 97% wagowych kompozycji. Lewosimendan stosuje się w ilości, jak opisano dla poprzedniego korzystnego wykonania.

W celu zilustrowania wynalazku zamieszczono następujące przykłady, które nie ograniczają jego zakresu.

P r z y k ł a d 1. Przykłady kompozycji

Kompozycja 1

Część w postaci granulek: eewosimendan 1,0mg

Kwas alginowy 18,0 mg

Methocel K100LV 37,0 mg

Kwas stearynowy 0,6 mg

PL 197 447 B1

Część w postaci proszku:	Lewosimendan Avicel PH101 Kwas stearynowy	1,0 mg 84,0 mg 1,5 mg
Kompozycja 2
Część w postaci granulek:	Lewosimendan Kwas alginowy Methocel K100LV Kwas stearynowy	1,0 mg 23,0 mg 46,0 mg
Część w postaci proszku:	Lewosimendan Avicel PH101 Kwas stearynowy	1,0 mg 69,5 mg 1,5 mg
Kompozycja 3
Część w postaci granulek:	Lewosimendan Kwas alginowy Methocel K100LV Kwas stearynowy	1,0 mg 28,0 mg 56,0 mg 0,9 mg
Część w postaci proszku:	Lewosimendan Avicel PH101 Kwas stearynowy	1,0 mg 56,0 mg 1,5 mg
Kompozycja 4
Część w postaci granulek:	Lewosimendan Kwas alginowy Methocel K100LV Kwas stearynowy	1,0 mg 33,0 mg 66,0 mg 0,6 mg
Część w postaci proszku:	Lewosimendan Avicel PH101 Kwas stearynowy	1,0 mg 43,0 mg 1,5 mg

W powyższych przykładach materiał stanowiący część w postaci granulatu przesiewano i mieszano aż do homogeniczności w odpowiedniej mieszarce, takiej jak mieszalnik Turbula lub mieszalnik Zanchetta z pojemnikiem. Mieszankę proszku przesiano przez sito o grubości 0,6 mm. Masę granulowano na sucho przez ugniatanie (sprasowano przy użyciu tabletkarki). W tej procedurze masę sproszkowano stosując urządzenie Bepex Pharmapactor L200/50P, pod naciskiem około 45 kN. Sproszkowaną masę przesiano i zebrano granulki o wielkości 0,7 - 1,7 mm.

Materiał stanowiący cześć sproszkowaną, oprócz kwasu stearynowego, przesiano i zmieszano aż do homogeniczności, stosując odpowiednią mieszarkę, taką jak mieszalnik Turbula lub mieszalnik Zanchetta z pojemnikiem. Cześć zgranulowaną, część proszkową i kwas stearynowy zmieszano aż do homogeniczności, stosując odpowiednią mieszarkę, taką jak mieszalnik Turbula lub mieszalnik Zanchetta z pojemnikiem. Masą tą wypełniono twarde kapsułki żelatynowe no 3. Zamiast twardych kapsułek żelatynowych można stosować powłoczki kapsułek z HPMC nr 3.

P r z y k ł a d 2. Oznaczanie aktywnego metabolitu (II) w osoczu krwi ludzkiej metodą chromatografii cieczowej sprzężonej z tandemową spektrometrią mas

Wytwarzanie próbek kalibracyjnych

Do 0,5 ml osocza pozbawionego analitu w 20 μΙ buforu fosforanowego o pH 7,2 dodano aktywnego metabolitu (II). Dodano analitu w ilościach 0,100, 0,250, 0,500, 1,00, 2,50, 3,75, 5,00, 7,50 i 12,5 ng. Całość mieszano przez 20 sekund, pozostawiono do odstania na 10 minut, a następnie dodano 2500 pg wzorca wewnętrznego, (R)-N-[4-(1,4,5,6-tetrahydro-4-etylo-6-okso-3-pirydazynylo)fenylo]acetamidu, w 20 μl buforu fosforanowego o pH 7,2. Mieszaninę mieszano przez 1 minutę i pozostawiono do odstania na 15 minut. Próbki kalibracyjne alkalizowano 50 μ|, 1,0M roztworu wodorotlenku sodu i mieszano przez 20 sekund. Próbki kalibracyjne ekstrahowano 5 ml układu octan etylu:heksan (8:2) mieszając przez 3 minuty. Po odwirowaniu przez 7 minut warstwę organiczną oddzielono i zatężono w temperaturze 40°C, stosując wyparkę TurboVap. Po wysuszeniu próbek kalibracyjnych dodano 200 μl mieszaniny octan etylu:heksan (8:2), wirowano przez 1 minutę i zatężono w temperaturze 40°C, stosując wyparkę TurboVap. Następnie dodano 200 μl mieszaniny metanol-2 mM octan amonu (1:1), próbki kalibracyjne mieszano przez 1 minutę i pozostawiono do odstania na 5 minut. Po odwiro8

PL 197 447 B1 waniu przez 7 minut supernatant przeniesiono do nieużywanej stożkowej fiolki do automatycznego pobierania próbek i poddano analizie metodą chromatografii sprzężonej ze spektrometrią mas.

Przygotowanie próbek

Próbki poddano obróbce, jak opisano powyżej, ale pierwszy dodany bufor był pozbawiony analitu.

Analiza metodą chromatografii cieczowej sprzężonej z tandemową spektrometrią mas

Analizy prowadzono stosując tandemowy kwadrupolowy spektrometr mas PE Sciex API 300 wyposażony w zewnętrzny nebulizator grzewczy. Do HPLC stosowano układ Hewlett-Packard HP1090L. Stosowano kolumnę LiChrosorb RP 18 z odwróconymi fazami (250 x 4 mm ID, cząstki 10 urn, E. Merck). Faza ruchoma obejmowała mieszaninę metanol-2 mM octan amonu, pH 5 (60:40, obj./obj.). Szybkość przepływu wynosiła 1 ml/min. Do kolumny do chromatografii cieczowej wstrzykiwano 100 μl porcję ekstraktu.

Eluent przepływa przez kolumnę do spektrometru mas bez rozdzielania. Prąd wyładowczy ustawiono na 4 kV. Stosowano ciśnienie gazu rozpylającego (azotu) 5 barów. Zewnętrzny element grzejny ustawiono na 500°C. Napięcie na kryzie wynosiło 25 V. Do kwadrupolowego analizatora mas pobierano próbki dodatnich jonów.

Oznaczenia prowadzono stosując technikę monitorowania wybranych reakcji. Pierwszy filtr kwadrupolowy spektrometru mas, Q1, ustawiono na przepuszczanie protonowanych cząsteczek przy m/z 246 dla aktywnego metabolitu (II) i przy m/z 260 dla wzorca wewnętrznego dla fragmentacji wywołanej kolizją w Q2. Następnie, w celu monitorowania jony odpowiednich produktów przepuszczano przez Q3 przy m/z 204 i m/z 218. Stosowano czas próbkowania 200 ms i czas pauzy 100 ms. Chromatogramy monitorowania wybranych reakcji zapisywano stosując system danych PE Sciex API 300.

Kwantyfikacja i obliczenia

Stosunki powierzchni pików analitu i jego wzorca wewnętrznego wykreślono w funkcji stężeń. Równania krzywych kalibracyjnych i stężeń dla nieznanych próbek wyznaczono stosując system danych PE Sciex API 300 i program PE Sciex MaxQuan 1,4. Granica kwantyfikacji wynosiła 0,200 ng/ml.

Wykreślono krzywą kalibracyjną dla aktywnego metabolitu (II).

Specyficzność

Jony produktów aktywnego metabolitu (II) i jego wzorca wewnętrznego monitorowano stosując technikę monitorowania wybranych reakcji. Metoda ta jest specyficzna w odniesieniu do tła osocza. W ekstraktach kontrolnego osocza nie obserwowano pików zakłócających. Na fig. 1 i 2 przedstawiono wykresy dla kalibracyjnej próbki osocza i próbki osocza po podaniu dawki, pobranych od ochotnika.

P r z y k ł a d 3. Badania in vitro i in vivo kompozycji według wynalazku

Kompozycje 1,2 i 3 z przykładu 1 poddano testowi na uwalnianie. Szybkość uwalniania kompozycji badano zgodnie z metodą opisaną w US Pharmakopoeia XXII („basket assembly method), stosując bufor fosforanowy o pH 5,8 przy 50 obr./min. Wyniki dla kompozycji 1,2 i 3 przedstawiono odpowiednio na fig. 3, 4 i 5.

Kompozycje 1, 2 i 3 z przykładu 1 podawano następnie zdrowym ochotnikom w postaci pojedynczej dawki doustnej 2 mg lewosimendanu. Każda grupa obejmowała 9 pacjentów. Poziom metabolitu (II) w osoczu oznaczono 12 godzin po podaniu. Wyniki przedstawiono w tabeli 1.

T a b e l a 1

Stężenia (pg/ml) metabolitu (II) w osoczu u zdrowych ochotników 12 godzin po podaniu pojedynczej dawki doustnej lewosimendanu (n=9). Badanie kliniczne 30001047.

Pacjent	Kompozycja 1	Kompozycja 2	Kompozycja 3
1	2	3	4
1	<	<	<
2	<	205	<
3	298	295	347
4	214	240	262
5	<	<	<
6	249	572	1300

PL 197 447 B1 cd. tabeli 1

1	2	3	4
7	<	<	<
8	<	<	<
9	<	392	<
ŚREDNIA	85	189	212
SD	129	208	429

SD = standardowe odchylenie < = poniżej granicy oznaczania (200 pg/ml)

P r z y k ł a d 4. Badania kompozycji porównawczej in vitro i in vivo

Kompozycję porównawczą obejmującą:

Lewosimendan 2,0 mg

Methocel K4M 35,0 mg

Avicel PH101 101,6 mg

Kwas stearynowy 1,4 mg poddano testowi na uwalnianie. Kompozycję wytworzono przez przesianie i zmieszanie sproszkowanego materiału aż do homogeniczności, a następnie otrzymaną masą napełniono twarde kapsułki żelatynowe nr 3.

Szybkość uwalniania kompozycji badano zgodnie z metodą opisaną w US Pharmakopoeia XXII („basket assembly method), stosując bufor fosforanowy o pH 5,8 przy 100 obr./min. Wyniki przedstawiono na fig. 6.

Następnie kompozycję porównawczą podawano 8 zdrowym ochotnikom w postaci pojedynczej dawki 2 mg lewosimendanu. Po 12 godzinach po podaniu określono poziom metabolitu (II) w osoczu. Wyniki przedstawiono w tabeli 2.

T a b e l a 2

Stężenie (pg/ml) metabolitu (II) w osoczu u zdrowych ochotników 12 godzin po podaniu pojedynczej dawki 2 mg lewosimendanu (n=8). Badanie kliniczne 3001047.

Pacjent	Kompozycja porównawcza
1	<
2	283
3	1330
4	1260
5	253
6	268
7	492
8	833
ŚREDNIA	590
SD	496

SD = standardowe odchylenie < = poniżej granicy oznaczania (200 pg/ml)

A zatem, kompozycje według wynalazku, których całkowity czas uwalniania in vitro, określony zgodnie z metodą „basket assembly według USP XXII, w buforze fosforanowym o pH 5,8, zasadniczo mieści się w zakresie 1-4 godzin, przy zawartości lewosimendanu co najmniej 90%, dają znacznie niższy poziom metabolitu (II) w osoczu in vivo, niż kompozycja porównawcza, która uwalnia się wolniej.

PL 197 447 B1

P r z y k ł a d 5. Poziomy lewosimendanu i aktywnego metabolitu (II) w osoczu po 7 dniach podawania lewosimendanu

W ustalonym badaniu klinicznym zdrowym ochotnikom trzy razy dziennie przez 7 dni podawano doustnie 1 mg lewosimendanu. W czasie leczenia oznaczano poziomy lewosimendanu i metabolitu (II) w osoczu. Stosowano kompozycję 3 z przykładu 1, ale całkowita ilość lewosimendanu wynosiła 1 mg, zaś zawartość mikrokrystalicznej celulozy (Avicel PH-200) wynosiła 51.0 mg. W tabeli 3 przedstawiono średnie poziomy lewosimendanu w osoczu po 1 i 4 godzinach po podaniu ostatniej dawki (dzień 7) i metabolitu (II) po 8 godzinach po podaniu ostatniej dawki (dzień 7).

T a b e l a 3

Średnie poziomy lewosimendanu i aktywnego metabolitu (II) po 7 dniach podawania lewosimendanu

	Lewosimendan (dzień 7)	Metabolit (II) (dzień 7)
	1 godz.	4 godz.	8 godz.
Poziom w osoczu	15,4	8,8	3,44
SD (ng/ml)	8,9	4,9	1,84
N	14,0	14,0	14,00

SD = standardowe odchylenie N = liczba pacjentów

Wyniki wykazują, że kompozycja według wynalazku zapewnia stałe i terapeutycznie skuteczne poziomy lewosimendanu w osoczu w przedłużonym czasie, zaś poziomy równowagi metabolitu (II) w osoczu pozostają na poziomie dopuszczalnym.

P r z y k ł a d 6. Przykłady innych kompozycji

Kompozycja 6 (kapsułki)

Lewosimendan 1,0 mg

Methocel K 100 LV 35,0 mg

Avicel PH-200 80,5 mg

Kwas stearynowy 6,4 mg

Lewosimendan, Methocel K 100 LV i mikrokrystaliczną celulozę (Avicel) przesiano i zmieszano w odpowiedniej mieszarce (Turbula lub równoważna). Następnie masą tą wypełniono białe kapsułki żelatynowe nr 3, stosując urządzenie do napełniania Harro Hofliger, MG2, lub podobną.

Dane dotyczące uwalniania dla powyższej kompozycji (według USP XXII, bufor fosforanowy, pH 5,8, 100 obr./min) przedstawiono w tabeli 4.

T a b e l a 4

Krzywa uwalniania in vitro dla kompozycji 6 w buforze fosforanowym, pH 65,8, przy 100 obr./min)

Minuty	% uwalniania
5	12,1
15	43,7
30	65,0
45	77,4
60	88,3
120	95,7
180	97,4
240	97,8
300	98,1
360	98,1

PL 197 447 B1

Kompozycja 7 (tabletka matrycowa)

Lewosimendan 1,00 mg

Methocel K 100 LV 30,00 mg

Kroskarmeloza sodowa 0,27 mg

Avicel PH-200 100,00 mg

Kwas stearynowy 4,00 mg

Lewosimendan, Methocel K 100 LV, kroskarmelozę sodową i mikrokrystaliczną celulozę (Avicel) zmieszano w odpowiedniej mieszarce (Turbula lub równoważna). Następnie sproszkowaną mieszankę przesiano i mieszano w odpowiedniej mieszarce (Turbura lub podobna). Następnie kwas stearynowy przesiano i zmieszano ze sproszkowaną mieszanką w odpowiedniej mieszarce (Turbura lub podobna). Następnie masę sprasowano na tabletki stosując odpowiednią tabletkarkę (średnica stempla 7 mm, kąt wklęsłości 10,5 mm, twardość 60 N).

Dane dotyczące uwalniania dla powyższej kompozycji (według USP XXII, bufor fosforanowy, pH 5,8, 100 obr./min) są następujące:

T a b e l a 5

Krzywa uwalniania in vitro dla kompozycji 7 w buforze fosforanowym, pH 65,8, przy 100 obr./min)

Minuty	% uwalniania
10	33,7
20	47,8
30	60,9
40	72,6
50	78,5
60	82,5
90	88,5
120	90,0
180	92,2
240	94,8
300	96,9

Kompozycja 8 (tabletka matrycowa)

Lewosimendan 1,00 mg

Kroskarmeloza sodowa 0,11 mg

Akofine NF 10,00 mg

Avicel PH-200 100,00 mg

Lewosimendan, kroskarmelozę sodową i mikrokrystaliczną celulozę (Avicel) zmieszano w odpowiedniej mieszarce (Turbula lub równoważna). Następnie sproszkowaną mieszankę przesiano i mieszano w odpowiedniej mieszarce (Turbula lub podobna). Następnie przesiano Akofine NF (uwodorniony olej roślinny) i zmieszano ze sproszkowaną mieszanką w odpowiedniej mieszarce (Turbula lub podobna). Masę sprasowano następnie na tabletki w odpowiedniej tabletkarce (średnica stempla 7 mm, kąt wklęsłości 10,5 mm, twardość 60 N).

Do ujawnionych wykonań można wprowadzać różne zmiany i modyfikacje bez wykraczania poza zakres wynalazku określony w załączonych zastrzeżeniach patentowych.

Claims

1. Kompozycja o kontrolowanym uwalnianiu do podawania doustnego, znamienna tym, że obejmuje a) terapeutycznie skuteczną ilość lewosimendanu oraz b) składnik kontrolujący uwalnianie leku zapewniający uwalnianie lewosimendanu w przedłużonym czasie i poziom metabolitu, tj. (R)-N-[4-(1,4,5,6-tetrahydro-4-metylo-6-okso-3-pirydazynylo)fenylo]acetamidu, w osoczu w stanie równowagi dynamicznej poniżej 20 ng/ml, a korzystnie poniżej 10 ng/ml, przy czym składnikiem kontrolującym uwalnianie leku jest polimer tworzący hydrofilowy żel lub tłuszcz albo olej roślinny albo ester kwasu tłuszczowego.

2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że składnik kontrolujący uwalnianie ,eku powoduje zasadniczo całkowite uwolnienie lewosimendanu zanim kompozycja dotrze do jelita grubego.

3. Kompozycja o kontrolowanym uwalnianiu do podawania doustnego, znamienna tym, że obejmuje a) terapeutycznie skuteczną ilość lewosimendanu oraz b) składnik kontrolujący uwalnianie leku, którym jest polimer tworzący hydrofilowy żel lub tłuszcz albo olej roślinny albo ester kwasu tłuszczowego, zapewniający uwalnianie lewosimendanu w przedłużonym czasie, przy czym całkowity czas rozpuszczania in vitro, oznaczony zgodnie z metodą „basket assembly według USP XXII w buforze fosforanowym o pH 5,8, przy zawartości lewosimendanu co najmniej 90%, mieści się w zakresie 1-4 godziny.

4. Kompozycja o kontrolowanym uwalnianiu do podawania doustnego, znamienna tym, że obejmuje (a) część o szybkim uwalnianiu zawierającą lewosimendan i ewentualnie co najmniej jedną substancję pomocniczą oraz (b) część o kontrolowanym uwalnianiu zawierającą lewosimendan i składnik kontrolujący uwalnianie leku, którym jest polimer tworzący hydrofilowy żel lub tłuszcz albo olej roślinny albo ester kwasu tłuszczowego.

5. według zaskz. 4, znamienna tym, że obejmuje (a) część o szybkim uwalnianiu w postaci proszku zawierającego lewosimendan i co najmniej jedną substancję pomocniczą oraz (b) część o kontrolowanym uwalnianiu w postaci granulatu zawierającą lewosimendan i kontrolujący uwalnianie polimer tworzący hydrofilowy żel.

6. Kompozycca według zastrz. 4 albo 5, znamienna tym. że część o szybkim uwalnianiu obejj muje lewosimendan i mikrokrystaliczną celulozę.

7. K<^i^f^<^^^<c^a według zaskz. 5, znamienna tym, że ^ηΤοΙι^ογιτι uwalnianie poHmerem tworzącym hydrofilowy żel jest hydroksypropylometyloceluloza, kwas alginowy lub ich mieszanina.

8. Kompozycca według 4 albo 5, znamienna tym, że część o kontrolowanymuwalnianiu zawiera około 25-75%, korzystnie około 30-70%, a bardziej korzystnie około 40-60% wagowych leku.

9. Kompozycca według zaskz. 4 albo 5, znamienna tym, że zawiera poHmer tworzący hydrofitowy żel w ilości około 20-80%, a korzystnie około 30-70% wagowych kompozycji.