PL196958B1 - Antagonista receptora adrenergicznego α2, pochodna benzizoksazolu i fenonu, jej zastosowanie i sposób wytwarzania oraz kompozycja farmaceutyczna - Google Patents

Antagonista receptora adrenergicznego α2, pochodna benzizoksazolu i fenonu, jej zastosowanie i sposób wytwarzania oraz kompozycja farmaceutyczna

Info

Publication number
PL196958B1
PL196958B1 PL348421A PL34842199A PL196958B1 PL 196958 B1 PL196958 B1 PL 196958B1 PL 348421 A PL348421 A PL 348421A PL 34842199 A PL34842199 A PL 34842199A PL 196958 B1 PL196958 B1 PL 196958B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
formula
acid
reaction
compounds
mixture
Prior art date
Application number
PL348421A
Other languages
English (en)
Other versions
PL348421A1 (en
Inventor
Ludo Edmond Josephine Kennis
Josephus Carolus Mertens
Serge Maria Aloysius Pieters
Original Assignee
Janssen Pharmaceutica Nv
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Janssen Pharmaceutica Nv filed Critical Janssen Pharmaceutica Nv
Publication of PL348421A1 publication Critical patent/PL348421A1/xx
Publication of PL196958B1 publication Critical patent/PL196958B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D471/00Heterocyclic compounds containing nitrogen atoms as the only ring hetero atoms in the condensed system, at least one ring being a six-membered ring with one nitrogen atom, not provided for by groups C07D451/00 - C07D463/00
    • C07D471/02Heterocyclic compounds containing nitrogen atoms as the only ring hetero atoms in the condensed system, at least one ring being a six-membered ring with one nitrogen atom, not provided for by groups C07D451/00 - C07D463/00 in which the condensed system contains two hetero rings
    • C07D471/04Ortho-condensed systems
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P1/00Drugs for disorders of the alimentary tract or the digestive system
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P15/00Drugs for genital or sexual disorders; Contraceptives
    • A61P15/10Drugs for genital or sexual disorders; Contraceptives for impotence
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/14Drugs for disorders of the nervous system for treating abnormal movements, e.g. chorea, dyskinesia
    • A61P25/16Anti-Parkinson drugs
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/24Antidepressants
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P25/00Drugs for disorders of the nervous system
    • A61P25/28Drugs for disorders of the nervous system for treating neurodegenerative disorders of the central nervous system, e.g. nootropic agents, cognition enhancers, drugs for treating Alzheimer's disease or other forms of dementia
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P27/00Drugs for disorders of the senses
    • A61P27/02Ophthalmic agents
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P3/00Drugs for disorders of the metabolism
    • A61P3/08Drugs for disorders of the metabolism for glucose homeostasis
    • A61P3/10Drugs for disorders of the metabolism for glucose homeostasis for hyperglycaemia, e.g. antidiabetics
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P43/00Drugs for specific purposes, not provided for in groups A61P1/00-A61P41/00
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D491/00Heterocyclic compounds containing in the condensed ring system both one or more rings having oxygen atoms as the only ring hetero atoms and one or more rings having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by groups C07D451/00 - C07D459/00, C07D463/00, C07D477/00 or C07D489/00
    • C07D491/02Heterocyclic compounds containing in the condensed ring system both one or more rings having oxygen atoms as the only ring hetero atoms and one or more rings having nitrogen atoms as the only ring hetero atoms, not provided for by groups C07D451/00 - C07D459/00, C07D463/00, C07D477/00 or C07D489/00 in which the condensed system contains two hetero rings
    • C07D491/04Ortho-condensed systems
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07DHETEROCYCLIC COMPOUNDS
    • C07D495/00Heterocyclic compounds containing in the condensed system at least one hetero ring having sulfur atoms as the only ring hetero atoms
    • C07D495/02Heterocyclic compounds containing in the condensed system at least one hetero ring having sulfur atoms as the only ring hetero atoms in which the condensed system contains two hetero rings
    • C07D495/04Ortho-condensed systems

Landscapes

  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Neurology (AREA)
  • Neurosurgery (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Diabetes (AREA)
  • Endocrinology (AREA)
  • Psychiatry (AREA)
  • Gynecology & Obstetrics (AREA)
  • Hematology (AREA)
  • Psychology (AREA)
  • Hospice & Palliative Care (AREA)
  • Ophthalmology & Optometry (AREA)
  • Reproductive Health (AREA)
  • Emergency Medicine (AREA)
  • Pain & Pain Management (AREA)
  • Obesity (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Heterocyclic Carbon Compounds Containing A Hetero Ring Having Nitrogen And Oxygen As The Only Ring Hetero Atoms (AREA)
  • Nitrogen Condensed Heterocyclic Rings (AREA)
  • Heterocyclic Carbon Compounds Containing A Hetero Ring Having Oxygen Or Sulfur (AREA)
  • Plural Heterocyclic Compounds (AREA)

Abstract

1. Antagonista receptora andrenergicznego a 2 , pochodna benzizoksazolu i fenonu o wzorze (I): w którym: Alk oznacza 1,5-pentanodyil; n oznacza 1 lub 2; p oznacza 1, oraz q oznacza 2; albo p oznacza 2, oraz q oznacza 1; X oznacza atom tlenu, atom siarki lub grup e NH; ka zdy z podstawników R 1 oznacza niezale znie atom wodoru, atom fluorowca, C 1 - 6 -alkil, grup e nitrow a, grup e hydroksy lub grup e C 1 - 4 -alkiloksy; D oznacza grup e o wzorze: w którym: m oznacza 1 lub 2; ka zdy z podstawników R oznacza atom wodoru, C 1 - 4 -alkil, grup e C 1 - 4 -alkiloksy lub atom fluorowca; jej far- maceutycznie dopuszczalna sól addycyjna. PL PL PL PL PL

Description

RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) OPIS PATENTOWY (19) PL (21) Numer zgłoszenia: 348421 (11) 196958 (13) B1
IB? (22) Data zgłoszenia: 14.12.1999 (51) Int.Cl. C07D 471/04 (2006.01)
(86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego: 14.12.1999, PCT/EP99/10054 C07D 491/04 (2006.01)
Urząd Patentowy (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:
Rzeczypospolitej Polskiej 29.06.2000, WO00/37466 PCT Gazette nr 26/00
Antagonista receptora adrenergicznego α2, pochodna benzizoksazolu i fenonu, jej zastosowanie i sposób wytwarzania oraz kompozycja farmaceutyczna (30) Pierwszeństwo:
21.12.1998,EP,98204358.0 (43) Zgłoszenie ogłoszono:
20.05.2002 BUP 11/02 (45) O udzieleniu patentu ogłoszono:
29.02.2008 WUP 02/08 (73) Uprawniony z patentu:
JANSSEN PHARMACEUTICA N.V.,Beerse,BE (72) Twórca(y) wynalazku:
Ludo Edmond Josephine Kennis,Turnhout,BE Josephus Carolus Mertens,Oud-Turnhout,BE Serge Maria Aloysius Pieters,Antwerpen,NL (74) Pełnomocnik:
Elżbieta Ostrowska, POLSERVICE,
Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp.z o.o.
(57) 1. Antagonista receptora andrenergicznego α2, pochodna benzizoksazolu i fenonu o wzorze (I):
n oznacza 1 lub 2; p oznacza 1, oraz q oznacza 2; albo p oznacza 2, oraz q oznacza 1;
X oznacza atom tlenu, atom siarki lub grupę NH;
każdy z podstawników R1 oznacza niezależnie atom wodoru, atom fluorowca, C1-6-alkil, grupę nitrową, grupę hydroksy lub grupę C1-4-alkiloksy;
D oznacza grupę o wzorze:
w którym: m oznacza 1 lub 2;
każdy z podstawników R oznacza atom wodoru, C1-4-alkil, grupę C1-4-alkiloksy lub atom fluorowca; jej farmaceutycznie dopuszczalna sól addycyjna.
PL 196 958 B1
Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest antagonista receptora andrenergicznego α2, pochodna benzizoksazolu i fenonu, jej zastosowanie i sposób wytwarzania oraz kompozycja farmaceutyczna.
Wiadomo, że antagoniści ośrodkowego receptora adrenergicznego α2, zwiększają uwalnianie noradrenaliny przez blokowanie presynaptycznych receptorów α2, które hamują uwalnianie neuroprzekaźnika. Przez zwiększenie stężeń noradrenaliny, antagoniści receptora adrenergicznego α2, mogą znaleźć zastosowanie kliniczne do leczenia lub profilaktyki depresji, zaburzeń poznawania, choroby Parkinsona, cukrzycy, zaburzeń czynności płciowej i impotencji, podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego oraz chorób spowodowanych przez zakłóconą perystaltykę, ponieważ wszystkie te stany są związane z niedoborem noradrenaliny w ośrodkowym lub w obwodowym układzie nerwowym.
W międzynarodowej publikacji patentowej numer WO 98/45297, ogłoszonej dnia 15 października 1998 r., ujawnia się pochodne 1,2,3,4-tetrahydrobenzofuro[3,2-c]pirydyny wykazujące ośrodkową aktywność antagonistyczną w stosunku do receptora adrenergicznego α2.
Pochodne 1-(4-fluorofenylo)-4-(1,3,4,5-tetrahydro-2H-pirydo[4,3-b]indol-2-ilo)-1-butanonu, zostały ujawnione przez Kimurę i innych [Arch. Int. Pharmacodyn. Ther., (1971), 190 (1), strony 124-134],
Nagai i innych [Chem. Parm. Bull., (1979), 27(8), strony 1922-1926], Harberta i innych [J. Med. Chem., (1980), 23(6), strony 635-643 i Mol. Pharmacol., (1980), 17(1), strony 38-42], Wonga i innych [Can. Eur. J. Pharmacol., (1981), 73(2-3), strony 163-173], Ismaiela i innych [Med. Chem. Res., (1996), 6(3), strony 197-211], w międzynarodowych publikacjach patentowych numer WO 95/07075, WO 94/10989 oraz WO 94/08040, w japońskim opisie patentowym numer JP 47,029,395, w niemieckim opisie patentowym numer DE 2,514,084, w opisie patentowym numer ZA 6,705,178 i w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych numer US 3,382,250, US 4,001,263, US 4,224,329 oraz US 5,508,306.
Pochodne 4-(3,4-dihydrobenzofuro[3,2-c]pirydyn-2(1H)-ylo)-1-(4-fluorofenylo)-1-butanonu, zostały ujawnione przez Aksanova i innych [Khim. Farm. Zh., (1975), 9(1), strony 7-9], jako środki blokujące ośrodkowy układ nerwowy.
Związki według obecnego wynalazku są związkami nowymi i charakteryzują się specyficznym i selektywnym powinowactwem wiązania w stosunku do różnych, znanych podtypów receptorów adrenergicznych α2, to znaczy receptorów adrenergicznych a2A, a2B i a2C. W porównaniu do najbliższych związków z tej dziedziny, związki obecne wykazują nieoczekiwanie poprawę w oddzieleniu powinowactwa wiążącego w stosunku do receptora adrenergicznego a2A, od powinowactwa wiążącego w stosunku do receptora dopaminowego D2, co jest szczególnie użyteczne w leczeniu depresji.
Przedmiotem wynalazku jest antagonista receptora andrenergicznego α2, pochodna benzizoksazolu i fenonu o wzorze I:
w którym:
Alk oznacza 1,5-pentanodyil; n oznacza 1 lub 2; p oznacza 1, oraz q oznacza 2; albo p oznacza 2, oraz q oznacza 1;
X oznacza atom tlenu, atom siarki lub grupę NH; każdy z podstawników R1 oznacza niezależnie atom wodoru, atom fluorowca, C1-6-alkil, grupę nitrową, grupę hydroksy lub grupę C1-4-alkiloksy;
D oznacza grupę o wzorze:
PL 196 958 B1 w którym: m oznacza 1 lub 2;
każdy z podstawników R3 oznacza atom wodoru, C1-4-alkil, grupę C1-4-alkiloksy lub atom fluorowca;
jej farmaceutycznie dopuszczalna sól addycyjna.
Korzystny jest związek według wynalazku, w którym n oznacza 1 oraz R1 oznacza atom wodoru, atom chloru, atom fluoru, metyl, grupę metoksy albo grupę nitrową.
Dalszym aspektem wynalazku jest zastosowanie wyżej określonego związku, do wytwarzania leku do leczenia depresji lub choroby Parkinsona.
Innym aspektem wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna zawierająca farmaceutycznie dopuszczalny nośnik oraz składnik aktywny, która według wynalazku zawiera jako składnik aktywny leczniczo skuteczną ilość wyżej określonego związku o wzorze (I).
Dalszym aspektem wynalazku jest sposób wytwarzania wyżej określonego związku o wzorze (I), który według wynalazku polega na tym, że:
a) półprodukt o wzorze (II) poddaje się N-alkilowaniu za pomocą środka alkilującego o wzorze (III):
w którym to równaniu W1 oznacza odpowiednią grupę opuszczają c ą oraz D, Alk, X, n, p, q i R1 zostały zdefiniowane wyżej, w środowisku rozpuszczalnika obojętnego dla reakcji, w obecności zasady i ewentualnie w obecności katalizatora; i w razie potrzeby b) przekształca się związki o wzorze (I) jeden w drugi, stosując znane w tej dziedzinie reakcje przemiany i dodatkowo, w razie potrzeby, przekształca się związki o wzorze (I) w aktywne leczniczo, nietoksyczne sole addycyjne z kwasem, w wyniku reakcji z kwasem, albo w aktywne leczniczo, nietoksyczne sole addycyjne z zasadą, w wyniku reakcji z zasadą, lub odwrotnie, przekształca się sól addycyjną z kwasem w postać wolnej zasady, w wyniku reakcji z zasadą, albo przekształca się sól addycyjną z zasadą w postać wolnego kwasu, w wyniku reakcji z kwasem.
Jak to użyto w powyższych definicjach, określenie fluorowiec jest nazwą ogólną odnoszącą się do fluoru, chloru, bromu i jodu. Określenie C1-4-alkil, jako grupa lub część grupy, odnosi się do węglowodorów nasyconych, zawierających od 1 do 4 atomów węgla w cząsteczce, takich jak na przykład metyl, etyl, propyl, butyl, 1-metyloetyl, 1,1-dimetyloetyl, 2-metylopropyl i tym podobne.
Do wyżej wymienionych soli addycyjnych zalicza się aktywne leczniczo, postacie soli addycyjnych, które mogą tworzyć związki o wzorze (I) z odpowiednimi kwasami, takimi jak na przykład: kwasy nieorganiczne takie jak kwasy fluorowcowodorowe, na przykład kwas chlorowodorowy lub kwas bromowodorowy, kwas siarkowy, kwas azotowy, kwas fosforowy i tym podobne kwasy; albo kwasy organiczne takie jak na przykład kwas octowy, kwas propionowy, kwas hydroksyoctowy, kwas mlekowy, kwas pirogronowy, kwas szczawiowy, kwas malonowy, kwas bursztynowy, kwas maleinowy, kwas fumarowy, kwas jabłkowy, kwas winowy, kwas cytrynowy, kwas metanosulfonowy, kwas etanosulfonowy, kwas benzenosulfonowy, kwas p-toluenosulfonowy, kwas cyklamowy, kwas salicylowy, kwas p-aminosalicylowy, kwas 4,4'-metyleno-b/s-(3-hydroksy-2-naftoesowy) i tym podobne kwasy.
Jak wspomniano powyżej w niniejszym opisie, do soli addycyjnych dopuszczonych do stosowania w farmacji zalicza się aktywne leczniczo, nietoksyczne zasady, szczególnie postacie soli addycyjnych z metalem lub aminą, które mogą tworzyć związki o wzorze (I). Sole te można łatwo otrzymać, w wyniku reakcji związków o wzorze (I), zawierających kwasowe atomy wodoru, z odpowiednimi zasadami organicznymi lub nieorganicznymi, takimi jak na przykład sole amonowe, sole metali alkalicznych i metali ziem alkalicznych, na przykład sole litowe, sodowe, potasowe, magnezowe, wapniowe i tym podobne, sole z takimi zasadami organicznymi, jak na przykład benzatyna, N-metylo-D-glukamina i hydrabamina oraz takie sole z aminokwasami jak na przykład arginina, lizyna i tym podobne.
Odmiennie, tego typu sole można przekształcić przez obróbkę odpowiednią zasadą lub kwasem w postać wolnego kwasu lub zasady.
PL 196 958 B1
Użyte powyżej w niniejszym określenie sól addycyjna obejmuje także solwaty, które mogą tworzyć związki o wzorze (I) i solwaty te mieszczą się w zakresie obecnego wynalazku. Do tych solwatów zalicza się na przykład hydraty, solwaty z alkoholami, i tym podobne.
Związki według wynalazku mogą tworzyć postacie N-tlenkowe, które obejmują te związki o wzorze (I), w których jeden lub kilka atomów azotu jest utlenionych do tak zwanego N-tlenku.
Związki według wynalazku mogą tworzyć stereochemiczne postacie izomeryczne. Jeżeli nie określono lub nie wskazano inaczej, nazwa chemiczna związków oznacza mieszaninę wszystkich możliwych stereochemicznych postaci izomerycznych, które to mieszaniny zawierają wszystkie diastereoizomery i enencjomery podstawowej struktury cząsteczki.
Pewne związki o wzorze (I) mogą także istnieć w ich postaciach tautomerycznych.
Ilekroć w dalszym ciągu niniejszego używa się określenia związki o wzorze (I), oznacza to że obejmuje ono farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne.
Jak to użyto w dalszym ciągu niniejszego, gdy określana jest pozycja podstawnika R1 to stosuje się następującą numerację:
Do interesującej grupy związków zalicza się te związki o wzorze (I), w którym n oznacza 1 oraz 1
R1 oznacza atom wodoru, atom chloru, atom fluoru, metyl, grupę metoksy lub grupę nitrową, szczególnie te związki o wzorze (I) w którym R1 oznacza atom wodoru, atom chloru lub grupę metoksy.
W przypadku gdy R1 oznacza inny podstawnik niż atom wodoru, to R1 jest odpowiednio przy łączony do tricyklicznego układu pierścieniowego w pozycji 6 lub 7.
Do jeszcze innej, interesującej grupy związków zalicza się te związki o wzorze (I), w którym D oznacza grupę o wzorze (a) oraz R3 oznacza atom fluoru, atom bromu, grupę metoksy, metyl lub atom wodoru, szczególnie atom fluoru.
Szczególnie interesujące są także związki o wzorze (I), w którym D oznacza grupę o wzorze (b).
Związki o wzorze (I) można zwykle otrzymać w wyniku N-alkilowania półproduktu o wzorze (I) stosując reagent alkilujący o wzorze (III) i postępując zgodnie z procedurą opisaną w europejskich zgłoszeniach patentowych numer EP-A-0,037,265, EP-A-0,070,053, EP-A-0,196,132 oraz numer EP-A-0,378,255. Szczególnie, reakcję N-alkilowania można przeprowadzić w takim obojętnym dla reakcji rozpuszczalniku, jak na przykład keton izobutylowo-metylowy, N,N-dimetyloformamid lub N,N-dimetyloacetamid, w obecności takiej zasady jak na przykład trietyloamina, węglan sodu lub wodorowęglan sodu i ewentualnie w obecności takiego katalizatora jak na przykład jodek potasu.
W półprodukcie o wzorze (III), W1 oznacza odpowiednią , reaktywną grupę opuszczającą, taką jak na przykład: fluorowiec, na przykład chlor, brom lub jod; grupa sulfonyloksy, na przykład grupa metanosulfonyloksy i grupa 4-metylobenzeno-sulfonyloksy.
W tej i w nastę pnych reakcjach, produkty reakcji moż na wydzielać ż e ś rodowiska reakcji i w razie potrzeby można je dalej oczyszczać, stosując ogólnie znane w tej dziedzinie metody, takie jak ekstrakcja, krystalizacja, rozcieranie na proszek i chromatografia.
Związki o wzorze (I) można przekształcać jeden w drugi, stosując znane w tej dziedzinie reakcje przemiany grup funkcyjnych.
Związki o wzorze (I) można przekształcić także w odpowiednie postacie N-tlenkowe, stosując znane w tej dziedzinie procedury przekształcanie trójwartościowego azotu w jego postać N-tlenkową. Tę reakcję N-utleniania można zwykle przeprowadzić przez reagowanie substratu o wzorze (I) z odpowiednim, organicznym lub nieorganicznym nadtlenkiem. Do odpowiednich nadtlenków nieorganicznych zalicza się na przykład nadtlenek wodoru, nadtlenki metalu alkalicznego lub metalu ziem alkalicznych, na przykład nadtlenek sodu i nadtlenek potasu.
Do odpowiednich nadtlenków organicznych można zaliczyć kwasy nadtlenowe, takie jak na przykład: kwas nadbenzoesowy albo kwas nadbenzoesowy podstawiony fluorowcem, na przykład kwas 3-chloronadbenzoesowy; kwasy nadtlenoalkanowe, na przykład kwas nadoctowy; wodoronadtlenki alkilu, na przykład wodoronadtlenek tert-butylu. Do odpowiednich rozpuszczalników zalicza się
PL 196 958 B1 na przykład: wodę; niższe alkanole, na przykład etanol i tym podobne; węglowodory, na przykład toluen; ketony, na przykład 2-butanon; węglowodory fluorowane, na przykład dichlorometan; jak również mieszaniny takich rozpuszczalników.
Wiele półproduktów i substratów jest dostępnych w handlu albo są to związki znane, które można wytworzyć stosując metody znane w tej dziedzinie.
Na przykład, pewne półprodukty o wzorze (III) i sposoby ich otrzymywania są opisane w europejskich zgłoszeniach patentowych numer EP-A-0,037,265, EP-A-0,070,053, EP-A-0,196,132 oraz numer EP-A-0,378,255.
Półprodukty o wzorze (II), w którym X oznacza atom tlenu, można otrzymać stosując procedury analogiczne do tych które zostały opisane przez: Cattanacha C. i innych (J. Chem. Soc. (0,1971, strony 53-60); Kartashova T. (Khim. Geterotsikl. Soedin.,1979 (9), strony 1178-1180) i Zakusov. V. i innych (Izobreteniya, 1992 (15), strona 247). Półprodukty o wzorze (II), w którym X oznacza atom siarki, można otrzymać stosując procedury analogiczne do tych, które zostały opisane przez Capps'a i innych (J. Am. Chem. Soc., 1953, strona 697) albo w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych numer US 3,752,820.
Szczególna droga syntezy prowadzącej do otrzymania półproduktów o wzorze (II) w którym p oznacza 1 i q oznacza 2, które to półprodukty są opisane wzorem (II-1), jest przedstawiona na schemacie 1.
Etap a można przeprowadzić w sposób analogiczny do procedury opisanej w Tetrahedron (1981), 37, strony 979-982. Benzofurany otrzymane w etapie c zostały użyte jako półprodukty, co zostało ujawnione w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych numer US 4,210,655. Dalsze etapy reakcji są analogiczne do procedur reakcyjnych ujawnionych w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych numer 3,752,820.
Postępując odmiennie, półprodukty o wzorze (II-l) można otrzymać postępując zgodnie z etapami reakcji przedstawionymi na schemacie 2.
PL 196 958 B1
Etap a można przeprowadzić w sposób jaki zastosowano w procedurze opisanej w Heterocycles, (1994), 39(1), strony 371-380. Etap b można przeprowadzić w sposób analogiczny do procedury przedstawione w J. Med. Chem., (1986), 2J3(9), strony 1643-1650. Dalsze etapy reakcji można wykonać analogicznie do jednej z metod opisanych w J. Heterocycl. Chem., (1979), 16, strona 1321.
Półprodukty o wzorze (II), w którym p oznacza 2 oraz q oznacza 1, które to półprodukty są opisane wzorem (II-2), można otrzymać w sposób podany w Synth. Comm., 1995, strony 3883-3900 i stosując znane w tej dziedzinie metody. Ogólną procedurę przedstawia schemat 3.
Półprodukty o wzorze (II-2), w którym X oznacza -O-, które to półprodukty są opisane wzorem (II-2-a), można otrzymać w sposób opisany w Syn. Comm., (1995), strony 3883-3900 oraz w J. Chem. Soc., 1965, strony 4939-4953 i stosując znane w tej dziedzinie metody. Ogólną procedurę przedstawia schemat 4.
PL 196 958 B1
Półprodukty o wzorze (II-2) w którym X oznacza grupę o wzorze -S-, które to półprodukty są opisane wzorem (II-2-b), można otrzymać w sposób opisany w J. Med. Chem., 1992, 35(7), strony 1176- 1182 i stosując znane w tej dziedzinie metody. Ogólną procedurę przedstawia schemat 5.
Pewne związki o wzorze (I) oraz niektóre półprodukty zawierają co najmniej jeden asymetryczny atom węgla. Czyste stereochemiczne odmiany izomeryczne tych związków oraz tych półproduktów można otrzymać stosując znane w tej dziedzinie procedury. Na przykład, diastereoizomery można rozdzielać metodami fizycznymi, takimi jak selektywna krystalizacja lub techniki chromatograficzne, na przykład podział w przeciwprądzie, chromatografia cieczowa i tym podobne metody. Z mieszanin racemicznych można otrzymać enancjomery, przekształcając najpierw te mieszaniny racemiczne w odpowiednich środkach rozdzielających, na przykład w kwasach chiralnych, w mieszaniny soli lub związków diastereoizomerycznych i następnie rozdzielając fizycznie te mieszaniny soli lub związków diastereoizomerycznych, stosując na przykład krystalizację selektywną lub techniki chromatograficzne, na przykład chromatografię cieczową i tym podobne metody i w końcu przekształcając te rozdzielone sole lub związki diastereoizomeryczne w odpowiednie enancjomery.
Czyste stereochemiczne postacie izomeryczne związków o wzorze (I) można także otrzymać z czystych stereochemicznych postaci izomerycznych odpowiednich półproduktów i substratów, z tym zastrzeżeniem, że zachodzące reakcje przebiegają stereospecyficznie. Przyjmuje się, że czyste i zmieszane stereochemiczne postacie izomeryczne związków o wzorze (I) mieszczą się w zakresie obecnego wynalazku.
Związki o wzorze (I), ich farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne, blokują presynaptyczne receptory α2 na neuronach ośrodkowego układu noradrenergicznego, zwiększając tym samym uwalnianie noradrenaliny. Blokowanie tych receptorów będzie tłumiło lub łagodziło objawy związane z niedoborem noradrenaliny w ośrodkowym lub obwodowym układzie nerwowym. Do wskazań terapeutycznych stosowania obecnych związków zalicza się depresję, zaburzenia poznawania, chorobę Parkinsona, cukrzycę, zaburzenia czynności płciowej i impotencję oraz podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe.
Szczególnie, związki według obecnego wynalazku wykazują większą różnicę pomiędzy powinowactwem wiążącym w stosunku do receptorów adrenergicznych α2 i powinowactwem wiążącym w stosunku do receptorów dopaminowych, zwłaszcza pomiędzy receptorami adrenergicznymi a2A i receptorami dopaminowymi D2. Ta większa różnica zmniejsza ryzyko pozapiramidowych efektów ubocznych (EPS), które mogą wynikać z blokady receptora dopaminowego i których należy unikać w leczeniu depresji.
PL 196 958 B1
Okazało się także, że blokowanie receptorów adrenergicznych α2 w ośrodkowym układzie nerwowym może wzmagać uwalnianie się serotoniny, co może być dodatkowym czynnikiem w leczeniu depresji (Maura i inni, 1992, Naunyn-SchmiedebergS Arch. Pharmacol., 345, strony 410-416).
Stwierdzono także, że blokowanie receptorów adrenergicznych α2 może wywołać zwiększenie się pozakomórkowego DOPAC (kwas 3,4-dihydrofenylooctowy), który jest metabolitem dopaminy i noradrenaliny.
Z punktu widzenia przydatności omawianych związków do leczenia chorób związanych z niedoborem noradrenaliny w ośrodkowym układzie nerwowym, szczególnie depresji i choroby Parkinsona, związki według wynalazku znajdą zastosowanie w sposobie leczenia zwierząt ciepłokrwistych cierpiących na takie choroby, który to sposób obejmuje ogólnoustrojowe podawanie skutecznej leczniczo ilości związku o wzorze (I) albo jego farmaceutycznie dopuszczonej soli addycyjnej.
Związki według obecnego wynalazku są także potencjalnie użyteczne w leczeniu choroby Alzheimera i demencji, ponieważ wiadomo, że antagoniści receptora adrenergicznego α2 wspomagają uwalnianie acetylocholiny (Tellez i inni, 1997, J. Neurochem. 68, strony 778-785).
Ogólnie uważa się, że skuteczna dzienna ilość powinna wynosić od około 0,01 mg/kg do około 4 mg/kg masy ciała.
Przedmiotem obecnego wynalazku są także związki o wzorze (I), które zostały zdefiniowane powyżej, do stosowania jako lek. Ponadto, przedmiotem obecnego wynalazku jest także zastosowanie związku o wzorze (I) do otrzymywania leku do leczenia depresji lub choroby Parkinsona.
Dla oceny działania antagonistycznego obecnych związków w stosunku do receptorów adrenergicznych α2 można wykorzystać badania zarówno ex vivo jak i in vitro pobudzenia receptora (sygnał-transdukcja) i wiązania receptorowego. Jak to wykazały badania in vivo blokowanie ośrodkowych receptorów adrenergicznych α2 można użyć do odwrócenia utraty odruchów postawy i ułożenia obserwowane u szczurów po dożylnym wstrzyknięciu ksylazyny i do hamowania drżeń u szczurów wywołanych rezerpiną.
Związki według obecnego wynalazku posiadają także zdolność szybkiego przenikania do ośrodkowego układu nerwowego.
Dla ich podawania, z omawianych związków można wykonywać różne kompozycje farmaceutyczne zawierające nośnik dopuszczony do stosowania w farmacji oraz, jako składnik aktywny, skuteczną leczniczo ilość związku o wzorze (I). W celu otrzymania kompozycji farmaceutycznych według tego wynalazku, skuteczna ilość określonego związku jako składnika aktywnego, w postaci soli addycyjnej albo w postaci wolnego kwasu lub zasady, łączy się w jednorodną mieszaninę z nośnikiem dopuszczonym do stosowania w farmacji, który może przybierać różnorodne formy w zależności od postaci żądanego preparatu do podawania. Pożądanie, te kompozycje farmaceutyczne są w jednostkowych postaciach dawkowania, nadających się korzystnie do podawania doustnego, przezskórnego lub przez wstrzyknięcie pozajelitowe. Wskazane jest, aby w przypadku otrzymywania kompozycji w doustnej postaci dawkowania, można było wykorzystywać dowolne, powszechnie stosowane środki farmaceutyczne, takie jak na przykład: woda, glikole, oleje, alkohole i tym podobne do stosowania w ciekłych preparatach doustnych, takich jak zawiesiny, syropy, eliksiry i roztwory; oraz takie stałe nośniki jak skrobie, cukry, kaolin, substancje poślizgowe, substancje wiążące, substancje rozsadzające i tym podobne, w przypadku proszków, pigułek, kapsułek i tabletek. Z powodu ich łatwości w podawaniu, tabletki i kapsułki reprezentują najkorzystniejszą, doustną, jednostkową postać dawkowania, w którym to przypadku wykorzystuje się oczywiście stałe nośniki farmaceutyczne. W przypadku kompozycji do podawania pozajelitowego, nośnik zawiera zwykle wodę sterylną, w co najmniej dużej części, jakkolwiek można wykorzystać inne składniki, na przykład dla ułatwienia rozpuszczalności. Na przykład, można otrzymać roztwory do wstrzyknięć, w których nośnik składa się z roztworu solanki, roztworu glukozy lub z mieszaniny roztworu solanki i glikozy. Dla ich przedłużonego działania, roztwory do wstrzyknięć zawierające związki o wzorze (I) można sporządzać w oleju. Do odpowiednich do tych celów olejów, zalicza się na przykład olej arachidowy, olej sezamowy, olej z nasion bawełny, olej kukurydziany, olej z nasion soi, syntetyczne estry gliceryny i kwasów tłuszczowych o długim łańcuchu oraz mieszaniny tych i innych olejów. Można otrzymywać także zawiesiny do wstrzyknięć, w którym to przypadku można wykorzystać odpowiednie nośniki ciekłe, środki rozpraszające i tym podobne. W przypadku kompozycji nadających się do podawania przezskórnego, nośnik zawiera ewentualnie środek zwiększający i/lub odpowiedni środek zwilżający, ewentualnie połączone z odpowiednimi dodatkami dowolnego rodzaju użytymi w mniejszych proporcjach, które to dodatki nie wywołują znaczącego podrażnienia skóry. Tego typu dodatki mogą ułatwiać podawania przez skórę i/lub mogą
PL 196 958 B1 ułatwiać wytworzenie żądanych kompozycji. Kompozycje te można podawać w różny sposób, na przykład jako system transdermalny, jako lapis (spot-on) i jako maść. Sole addycyjne związku o wzorze (I), z powodu ich zwiększonej rozpuszczalności w wodzie w stosunku do odpowiedniej postaci wolnej zasady lub wolnego kwasu, są oczywiście bardziej odpowiednie do wytwarzania kompozycji wodnych. Jest szczególnie korzystne uformowanie wyżej wymienionych kompozycji farmaceutycznych w postać dawki jednostkowej, dla ł atwego podawania i ujednolicenia dawki. Jak to uż yto w niniejszym opisie i zastrzeżeniach, jednostkowa postać dawkowania dotyczy fizycznie odosobnionych nadających się do dawkowania jednostkowego, przy czym każda jednostka zawiera wcześniej ustaloną ilość składnika aktywnego obliczonego dla spowodowania żądanego efektu terapeutycznego, w połączeniu z wymaganym noś nikiem farmaceutycznym. Do przykł adów takich jednostkowych postaci jednostkowych zalicza się tabletki (wliczając w to tabletki nacinane i tabletki powlekane), kapsułki, pigułki, saszetki z proszkiem, opłatki, roztwory lub zawiesiny do wstrzyknięć, postacie dozowane łyżeczką do herbaty, postacie dozowane łyżką stołową i tym podobne oraz ich określone wielokrotności.
Celem poniższych przykładów jest zilustrowanie obecnego wynalazku.
Część doświadczalna
A. Otrzymywanie półproduktów
P r z y k ł a d A1
Mieszaninę chlorowodorku O-fenylohydroksyloaminy (1:1) (0,625 mola) i chlorowodorku 4,4-piperydynodiolu (1:1) (0,682 mola) w 2-propanolu (615 ml) mieszano w temperaturze 20°C. W temperaturze 20°C wkroplono HCl (353 ml). Mieszaninę reakcyjną ogrzano delikatnie do temperatury w stanie wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 3 godziny utrzymując w stanie wrzenia pod chłodnicą zwrotną i następnie schłodzono do temperatury pokojowej. Wytrącony osad odfiltrowano, przemyto eterem diizopropylowym i wysuszono. Tę frakcję krystalizowano z wody (1600 ml). Pozwolono, aby żądany związek wykrystalizował podczas mieszania. Strącony osad odfiltrowano, przemyto 2-propanolem oraz eterem diizopropylowym i następnie wysuszono, otrzymując 84 g (64%) chlorowodorku 1,2,3,4-tetrahydrobenzofuro[3,2-c]pirydyny (1:1) (półprodukt 1).
P r z y k ł a d A2
a) Reakcja w atmosferze N2 NaH 60% (0,17 mola) mieszano w tetrahydrofuranie (350 ml). Następnie, przez około 20 minut wkraplano cyjanometylofosforan dietylu (0,17 mola) w tetrahydrofuranie (150 ml) (temperatura spowodowana przez reakcję egzotermiczną wzrosła do 30°C). Otrzymaną mieszaninę reakcyjną mieszano przez 20 minut w temperaturze pokojowej, po czym schłodzono do temperatury 0°C. Następnie, przez 30 minut wkraplano roztwór 5-metylo-3(2H)-benzofuranonu (0,15 mola) w tetrahydrofuranie (350 ml), utrzymując temperaturę 0°C. Mieszaninę reakcyjną mieszano w temperaturze pokojowej przez okres nocy, następnie wylano do wody (1500 ml) i wymieszano. Mieszaninę tę ekstrahowano eterem, eterem diizopropylowym (2 x), osuszono, odfiltrowano i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (eluent: CH2Cl2/.heksan 50/50). Żądane frakcje połączono i odparowano rozpuszczalnik, otrzymując 21,2 g (82%) 5-metylo-3-benzofuranoacetonitrylu (półprodukt 2).
b) Mieszaninę półproduktu (2) (0,12 mola) w NH3/CH3OH 9400 ml) uwodorniono, stosując jako katalizator nikiel Raney'a (3 g). Po pochłonięciu H2 (2 równoważniki), katalizator odfiltrowano i następnie filtrat odparowano. Pozostałość oczyszczono na żelu krzemionkowym umieszczonym w filtrze szklanym (eluent: (CH2Cl2/(CH3OH/NH3 od 98/2 do 96/4). Żądane frakcje połączono i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość (±2,1 g) rozpuszczono w 2-propanolu (500 ml) i przekształcono w sól kwasu chlorowodorowego (1:1), stosując HCl/2-propanol. Mieszaninę mieszano w eterze diizopropylowym, odfiltrowano i wysuszono, otrzymując 24,4 g (96%) chlorowodorku 5-metylo-3-benzofuranoetanoaminy (1:1) (półprodukt 3).
c) Mieszaninę półproduktu (3) (0,0024 mola) w H2O (2 ml), kwasu octowego (2 ml) i 37% roztworu formaldehydu (2 ml), mieszano przez 1 godzinę w temperaturze 100°C. Mieszaninę reakcyjną schłodzono i wlano do 1M roztworu NaOH (50 ml). Strącony osad odfiltrowano, przemyto wodą i następnie rozpuszczono w 1N roztworze HCl (100 ml). Mieszaninę mieszano przez 15 minut na gorącej łaźni wodnej (80°C). Odparowano rozpuszczalnik i dodano 2-propanol, po czym znów odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość mieszano we wrzącym 2-propanonie i pozostawiono do ochłodzenia do temperatury pokojowej, cały czas mieszając. Wytracony osad odfiltrowano i wysuszono, otrzymując 0,40 g monowodzianu monochlorowodorku 1,2,3,4-tetrahydro-6-metylobenzofuro[2,3-c]pirydyny (półprodukt 4).
PL 196 958 B1
P r z y k ł a d A3
a) Butylolit (0,27 mola, roztwór 2,5 M) wkroplono do 6-metoksybenzo[b]tiofenu (otrzymanego z zastosowaniem analogicznej procedury do opisanej w J. Med. Chem., 1989, 32 (12), strony 2548-2554] (0,25 mola) w tetrahydrofuranie (1000 ml), w trakcie mieszania w temperaturze -30°C. Całość mieszano przez 10 minut w temperaturze -30°C. Następnie, w temperaturze -30°C wkroplono tlenek etylenu (0,38 mol w 100 ml tetrahydrofuranu). Mieszaninę pozostawiono do ocieplenia do temperatury pokojowej i mieszano przez 3 godziny. Mieszaninę zakwaszono rozcieńczonym roztworem HCl, po czym odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość rozcieńczono wodą i tę mieszaninę ekstrahowano przy użyciu CH2Cl2. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono, przefiltrowano i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość mieszano w heksanie, odfiltrowano i wysuszono, otrzymując 41,3 g 6-metoksybenzo[b]tiofeno-2-etanolu (półprodukt 5).
b) Do mieszaniny półproduktu 5 (0,19 mola) i trietyloaminy (0,21 mola) w CH2Cl2 (1000 ml) dodano chlorek metanosulfonylu (0,21 mola), mieszając w temperaturze 0°C. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 4 godziny w temperaturze pokojowej i następnie wylano do wody. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono, przefiltrowano i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość roztarto z eterem diizopropylowym, odfiltrowano i wysuszono, otrzymując 50,5 g (94%) metanosulfonianu 6-metoksybenzo[b]tiofeno-2-etylu (ester) (półprodukt 6).
c) Mieszaninę półproduktu 6 (0,18 mola) i Nal (0,45 mola) w 2-propanonie (1000 ml) mieszano i utrzymywano w stanie wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 9 godzin, następnie schłodzono do temperatury pokojowej i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość przemyto wodą i ekstrahowano za pomocą CH2Cl2. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono, przefiltrowano i odparowano rozpuszczalnik, otrzymując 57 g 2-(2-jodoetylo)-6-metoksybenzo[b]tiofenu (półprodukt 7).
d) Do mieszaniny 1,3,5,7-tetraazatricyklo[5.1.1.13,5]-dekanu (0,45 mola) w CHCl3 (600 ml) dodano porcjami półprodukt 7 (0,18 mola). Mieszaninę reakcyjną mieszano, utrzymując w stanie wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez okres nocy, po czym schłodzono do temperatury pokojowej. Strącony osad odfiltrowano i wysuszono, otrzymując 54,2 g jodku 1-[2-(6-metoksybenzo[b]tiofen-2-ylo)etylo]1,3,5,7-tetraazatricyclo-[5.1.1.15,7]dekanu (półprodukt 8).
e) Mieszaninę półproduktu 8 (0,12 mola) i HCl (0,50 mola) w etanolu (171 ml) mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 dni. Następnie, do mieszaniny reakcyjnej dodano dodatkową ilość HCl (10 ml) i etanolu (40 ml), po czym mieszaninę reakcyjną mieszano przez 1 godzinę, utrzymując w stanie wrzenia pod chłodnicą zwrotną, schłodzono do temperatury pokojowej i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość mieszano w 2-propanolu, następnie odfiltrowano i otrzymany osad wysuszono, po czym przekształcono go w wolną zasadę przy użyciu 20% NaOH. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono, przefiltrowano i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość rozpuszczono w 2-propanolu i przekształcono w sól kwasu chlorowodorowego (1:1), stosując roztwór HCl w 2-propanolu. Strącony osad odfiltrowano i wysuszono, otrzymując 13,1 g (50%) of 1,2,3,4-tetrahydro-7-metoksy[1]-benzotieno[3,2-c]pirydyny (półprodukt 9).
W sposób analogiczny otrzymano chlorowodorek 1,2,3,4-tetrahydro-8-metylo[1]benzotieno[3,2-c]pirydyny (półprodukt 10).
P r z y k ł a d A4
a) Mieszaninę 37% roztworu formaldehydu (31 g) i ZnCl2 (10 g) w octanie etylu (90 ml) i HCl (12 N, 190 ml), mieszano w temperaturze -10°C. Przez mieszaninę przepuszczano za pomocą bełkotki gazowy chlorowodór aż do momentu nasycenia (w temperaturze -10°C). Następnie, w temperaturze poniżej 0°C wkroplono 5-fluorobenzo[b]tiofen (0,35 mol). Mieszaninę reakcyjną mieszano przez okres nocy w temperaturze pokojowej. Dodano toluen (200 ml), po czym całość wymieszano energicznie. Warstwę organiczną oddzielono, przemyto wodnym roztworem NaHCO3 i wodą, osuszono, przefiltrowano i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość roztarto z heksanem, odfiltrowano i wysuszono, otrzymując 58 g (82,6%) 3-(chlorometylo)-5-fluorobenzo[b]tiofenu (półprodukt 11).
b) Mieszaninę NaCN (0,33 mola) i eteru dibenzo-18-koronowego (0,050 g) w DMS (110 ml) mieszano w temperaturze 30°C, po czym powoli dodano półprodukt 11 (0,29 mola). Mieszaninę pozostawiono do schłodzenia do temperatury pokojowej, cały czas mieszając. Następnie, mieszaninę reakcyjną mieszano na łaźni wodno-lodowej. Strącony osad odfiltrowano, przemyto wodą i rozpuszczono w CH2Cl2. Roztwór organiczny osuszono, przefiltrowano i odparowano rozpuszczalnik, otrzymując 5-fluorobenzo[b]tiofeno-3-acetonitryl (półprodukt 12).
c) Mieszaninę półproduktu 12 (0,29 mola) w mieszaninie NH3 i CH3OH (700 ml) uwodorniono w temperaturze 14°C, stosując jako katalizator nikiel Raney'a (5 g), w obecności roztworu tiofenu
PL 196 958 B1 (10 ml). Po pochłonięciu H2 (2 równoważniki), odfiltrowano katalizator przez „dicalite” (bezpostaciowa krzemionka koloidalna) i następnie filtrat odparowano. Pozostałość oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (eluent: CH2Cl2/(CH3OH/NH3) 96/4). Żądane frakcje połączono i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość rozpuszczono w eterze diizopropylowym i przekształcono w sól kwasu chlorowodorowego (1:1) za pomocą roztworu HCl w 2-propanolu. Stracony osad odfiltrowano, przemyto eterem diizopropylowym i wysuszono, otrzymując 48,5 g chlorowodorku
5- fluorobenzo[b]tiofeno-3-etanoaminy (półprodukt 13).
d) Mieszaninę półproduktu 13 (0,21 mola) w wodzie (190 ml), kwasie octowym (190 ml) i 37% roztworze formaliny (190 ml) mieszano przez 1 godzinę, utrzymując w stanie wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Mieszaninę pozostawiono do schłodzenia do temperatury pokojowej i następnie wlano w trakcie mieszania do 4M roztworu NaOH (1200 ml). Strącony osad odfiltrowano i roztarto z CH3CN, po czym odfiltrowano, przemyto eterem diizopropylowym i wysuszono, otrzymując 21 g 1,1'-metyleno-bis[6-fluoro-1,2,3,4-tetrahydro[1]benzotieno[2,3-c]pirydyny (półprodukt 14).
e) Mieszaninę półproduktu 14 (0,049 mola) w wodzie (1700 ml) i HCl (12 N, 285 ml) mieszano przez 1 godzinę, utrzymując w stanie wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Strącony osad odfiltrowano, przemyto CH3CN i eterem diizopropylowym, po czym wysuszono, otrzymując 17,7 g chlorowodorku
6- fluoro-1,2,3,4-tetrahydro[1]benzotieno[2,3-c]pirydyny (półprodukt 15).
P r z y k ł a d A5
Mieszaninę AlCl3 (32 g) w metoksybenzenie (250 ml) mieszano w temperaturze 0°C. W temperaturze 0°C wkroplono chlorek 5-chloropentanoilu. Mieszaninę reakcyjną mieszano przez 3 godziny w temperaturze od 0°C do 5°C i następnie pozostawiono do samoczynnego wzrostu temperatury do 15°C. Mieszaninę wlano do mieszaniny wody lodowej (400 g) i 12N roztworu HCl (100 ml), po czym ekstrahowano za pomocą CH2Cl2. Warstwę organiczną oddzielono, osuszono, przefiltrowano przez „dicalite” (bezpostaciowa krzemionka koloidalna) i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość mieszano w eterze naftowym i eterze diizopropylowym, po czym otrzymany olej oddzielono, otrzymując 50,4 g 6-chloro-1-(4-metoksyfenylo)-1-heksanonu (półprodukt 16).
P r z y k ł a d A6
a) Reakcja w atmosferze N2. Roztwór BF3 w eterze dietylowym (215 ml) schłodzono do temperatury °C, po czym dodano 3-fluorofenol (0,25 mola). Następnie dodano chlorek 6-chloro-heksanoilu (0,51 mola) i otrzymaną mieszaninę reakcyjną mieszano przez 15 minut w temperaturze 0°C, po czym pozostawiono do samoczynnego ogrzania do temperatury pokojowej. Mieszaninę reakcyjną mieszano następnie przez okres nocy w temperaturze 130°C. Mieszaninę schłodzono do temperatury pokojowej, przy czym w trakcie chłodzenia dodano wodę. Otrzymaną mieszaninę ekstrahowano dwa razy eterem diizopropylowym. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono, przefiltrowano i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (eluent: CH2Cl2/heksan 50/50) i następnie oczyszczono metodą HPLC (eluent:CH2Cl2/heksan 50/50). Otrzymane frakcje połączono i odparowano rozpuszczalnik, otrzymując 52,2 g of 6-chloro-1-(4-fluoro-2-hydroksyfenylo)-1-heksanonu (półprodukt 17).
b) Mieszaninę półproduktu 17 (0,21 mola) i chlorowodorku hydroksyloaminy (0,25 mola) w pirydynie (100 ml) mieszano przez 2 dni w temperaturze pokojowej, po czym wlano do 1N roztworu HCl (450 ml). Całość mieszano przez 10 minut i następnie ekstrahowano octanem etylu (2 x). Oddzieloną warstwę organiczną osuszono, przefiltrowano i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (eluent: CH2Cl2/CH3OH 99:1). Żądane frakcje połączono i odparowano rozpuszczalnik, otrzymując 22 g oksymu 6-chloro-1-(4-fluoro-2-hydroksyfenylo)-1-heksanonu (półprodukt 18).
c) Półprodukt 18 (0,017 mola) w tetrahydrofuranie (50 ml) ogrzano do temperatury 60°C. Następnie wkroplono roztwór 1,1'-karbonylobis-1H-imidazolu (0,035 mola) w tetrahydrofuranie (200 ml), po czym otrzymaną mieszaninę reakcyjną mieszano przez 12 godzin, utrzymując w stanie wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Mieszaninę reakcyjną schłodzono do temperatury pokojowej i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość przemyto wodą i następnie zakwaszono przy użyciu HCl. Mieszaninę ekstrahowano CH2Cl2. Oddzieloną warstwę organiczną osuszono, przefiltrowano i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (eluent: CH2Cl2 100%). Żądane frakcje połączono i odparowano rozpuszczalnik, otrzymując 3-(5-chloropentylo)-6-fluoro-1,2-benzoizoksązolu (półprodukt 19).
PL 196 958 B1
B. Otrzymywanie związku o wzorze (I)
P r z y k ł a d B1
Mieszaninę 6-chloro-1-(4-fluorofenylo)-1-heksanonu (0,018 mola), półproduktu 1 (0,015 mola), Na2CO3 (4 g) i jodku potasu (w ilości katalitycznej) w ketonie izobutylowo-metylowym (200 ml) mieszano przez okres nocy, utrzymując w stanie wrzenia pod chłodnicą zwrotną i następnie schłodzono do temperatury pokojowej, po czym odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość przemyto wodą, po czym mieszaninę ekstrahowano CH2Cl2. Warstwę organiczną oddzielono, osuszono, przefiltrowano i odparowano rozpuszczalnik. Pozostał o ść oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym (eluent: CH2Cl2/CH3OH 95/5). Czyste frakcje połączono i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość przekształcono w sól kwasu (E)-2-butenodiowego (1:1). Strącony osad odfiltrowano i wysuszono, otrzymując 5.1 g soli kwasu (E)-2-butenodiowego (1:1) 1-(4-fluorofenylo)-6-(1,2,3,4-tetrahydrobenzofuro[3,2-c]pirydyn-2-ylo)-1-heksanonu (71%).
W tabelach 1, 2 i 3 zamieszczono zwią zki o wzorze (I), które został y otrzymane w sposób analogiczny do opisanego w przykładzie B1.
Numer związku R1 X R3a R3b Dane fizyczne
1 H NH F H sól kwasu (E)-2-butenodiowego (2:1); t.t. 190°C;
2 H O F H sól kwasu (E)-2-butenodiowego (1:1);
3 H S F H sól kwasu (E)-2-butenodiowego (1:1);
4 7-Cl NH F H t.t. 130°C;
5 7-Cl NH CH3 H t.t. 135°C;
6 7-Cl NH OCH3 OCH3 sól kwasu (E)-2-butenodiowego (2:1);
7 7-Cl NH OCH3 H sól kwasu (E)-2-butenodiowego (2:1);
8 7-Cl NH Br H sól kwasu (E)-2-butenodiowego (1:1); t.t. 230°C;
9 7-Cl NH Cl H t.t. 154°C;
10 6-Cl S F H chlorowodorek (1:1);
11 7-OCH3 S F H sól kwasu (E)-2-butenodiowego (2:1);
12 7-Cl NH H H sól kwasu (E)-2-butenodiowego (2:1); t.t. 226°C;
13 6-CH3 S F H sól kwasu (E)-2-butenodiowego (1:1);
14 6-F S F H sól kwasu (E)-2-butenodiowego (2:1);
24 H O Cl H
25 H O OCH3 OCH3 sól kwasu (E)-2-butenodiowego (1:1);
26 H O OCH3 H sól kwasu (E)-2-butenodiowego (1:1);
27 H N-C4H9 F H chlorowodorek (1:1);
PL 196 958 B1
Numer związku R1 X R3a R3b Dane fizyczne
15 H O F H chlorowodorek (1:1);
16 H S F H chlorowodorek (1:1); t.t. 100°C;
17 H NH F H -
18 H S CH3 H t.t. 75°C;
19 H S H H t.t. 78°C;
20 6-CH3 O F H chlorowodorek (1:1);
21 6-Cl S F H chlorowodorek (1:1) ;
22 6-F S F H sól kwasu (E)-2-butenodiowego (1:1);
23 7-OCH3 O F H chlorowodorek (1:1);
28 H NH F H trans-;
29 H O OCH3 OCH3 sól kwasu (E)-2-butenodiowego (1:1);
30 H O Cl H
31 H O OCH3 H sól kwasu (E)-2-butenodiowego (1:1);
32 7-Cl O F H
33 H S Cl H
34 H S OCH3 H
T a b e l a 3
Numer związku X Dane fizyczne
35 S sól kwasu (E)-2-butenodiowego (2:1);
36 O sól kwasu (E)-2-butenodiowego (1:1);
37 NH sól kwasu (E)-2-butenodiowego (2:1);
Przykłady farmakologiczne
P r z y k ł a d C.1
Powinowactwo wiązania in vitro w stosunku do receptorów adrenergicznych α2
Wzajemne oddziaływanie związków o wzorze (I) i receptorów adrenergicznych α2 oszacowano w badaniach in vitro wiązania radioligandów.
Zwykle, radioligand o niskim stężeniu, charakteryzujący się wysokim powinowactwem wiązania w stosunku do określonego receptora, inkubowano z próbką preparatu tkankowego wzbogaconego w określony receptor albo z preparatem komórek zdolnych do ekspresji, klonowanych receptorów ludzkich w zbuforowanym środowisku. Podczas inkubacji radioligand wiąże się z receptorem. Gdy
PL 196 958 B1 osiągnie się równowagę wiązania, radioaktywność związaną z receptorem oddziela się od radioaktywności nie związanej i zlicza się radioaktywność związaną z receptorem. Wzajemne oddziaływanie związków badanych i receptora ocenia się w doświadczeniach wiązania konkurencyjnego. Badany związek o różnych stężeniach dodaje się do inkubowanej mieszaniny zawierającej preparat receptorowy i radioligand. Wiązanie radioligandu będzie hamowane przez badany związek, proporcjonalnie do jego powinowactwa wiązania i jego stężenia.
3
Radioligandem użytym do wiązania receptorów a2A, a2B i a2C była H-a-johimbina oraz użytym preparatem receptorowym był preparat komórkowy CHO (Chinese Hamster Ovary), zdolny do ekspresji klonowanych ludzkich receptorów a2A, a2B i a2C.
Dla każdego z trzech receptorów, wartość IC50 (to jest stężenia za pomocą którego hamowanych jest 50% receptorów) dla związków zilustrowanych w powyższej części doświadczalnej, mieści się w zakresie od 10-6 M do 10-10 M.
P r z y k ł a d C.2
Różnica powinowactwa wiązania w stosunku do receptora adrenergicznego a2A i w stosunku do receptora dopaminowego D2
Jak już wspomniano powyżej, antagonizm w stosunku do receptora dopaminowego D2 może prowadzić do zwiększonego ryzyka wystąpienia pozapiramidowych efektów ubocznych (EPS). Tak więc, korzystniejsza jest większa różnica powinowactwa wiązania pomiędzy a2A i D2. W kolumnie z nagłówkiem „różnica powinowactwa wiązania” podana jest wartość IC50 wyrażona w stężeniu molowym (M), dla receptora a2A i dla receptora D2. Przez określenie „stosunek”, rozumie się stosunek D2/A2a i jest to wskaźnikiem różnicy powinowactwa wiązania pomiędzy tymi dwoma receptorami.
Związki według wynalazku Różnica powinowactwa wiązania Związki według stanu techniki Różnica powinowactwa wiązania
Związek 1 oć2a: 5, 0x10“9 D2: 4, 0x10'7 Stosunek: 79 Chem. Pharm. Buli. 1979, 27(8), 1922-6 4, lxl0-8 D2: 1,0x10-7 Stosunek: 2,5
A-CęO Związek 2 αΆ: 2,6x1ο-10 D2: 5, 0x1 O-7 Stosunek: 1950 Khim. -Farm Zh., 1975, 9(1), 7-9 2a: 2,1x10-9 D2: 2,1x10-7 Stosunek: 102
A. Przykłady kompozycji
Określenie „składnik aktywny” (A.I.), użyte przy omawianiu tych przykładów, odnosi się do związku o wzorze (I), jego soli addycyjnej dopuszczonej do stosowania w farmacji albo jego stereochemicznej postaci izomerycznej.
P r z y k ł a d D.1
Kapsułki
Wymieszano energicznie ze sobą 20 g A.I., 6 g laurylosiarczanu sodu, 56 g skrobi, 56 g laktozy, 0,8 g krzemionki koloidalnej i 1,2 g siarczanu magnezu. Następnie, otrzymaną mieszaniną napełniono 1000 odpowiednich, twardych kapsułek żelatynowych, z których każda zawierała 20 mg A.I.
P r z y k ł a d D.2
Tabletki powlekane
Otrzymywanie rdzenia tabletki
PL 196 958 B1
Mieszaninę 100 g A.I., 570 g laktozy i 200 g skrobi dokładnie wymieszano i następnie zwilżono roztworem 5 g dodecylosiarczanu sodu i 10 g poliwinylopirolidonu w około 200 ml wody. Wilgotną, sproszkowaną mieszaninę przesiano, wysuszono i ponownie przesiano. Następnie dodano 100 g celulozy mikrokrystalicznej i 15 g uwodornionego oleju roślinnego. Całość dokładnie wymieszano i sprasowano w postać tabletek, otrzymując 10000 tabletek, z których każda zawierała 10 mg składnika aktywnego.
Powlekanie
Do roztworu zawierającego 10 g metylocelulozy w 75 ml etanolu skażonego dodano roztwór zawierający 5 g etylocelulozy w 150 ml dichlorometanu. Następnie dodano 75 ml dichlorometanu i 2,5 ml 1,2,3-propanotriolu. Stopiono 10 g glikolu polioksyetylenowego i rozpuszczono w 75 ml dichlorometanu. Ten ostatni roztwór dodano do poprzedniego i następnie dodano 2,5 g stearynianu magnezu, 5 g poliwinylopirolidonu i 30 ml stężonej zawiesiny barwiącej, po czym całość zhomogenizowano. Tak otrzymaną mieszaniną powleczono rdzenie tabletek w urządzeniu do powlekania.

Claims (5)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Antagonista receptora andrenergicznego α2, pochodna benzizoksazolu i fenonu o wzorze (I):
    w którym:
    Alk oznacza 1,5-pentanodyil; n oznacza 1 lub 2; p oznacza 1, oraz q oznacza 2; albo p oznacza 2, oraz q oznacza 1;
    X oznacza atom tlenu, atom siarki lub grupę NH;
    każdy z podstawników R1 oznacza niezależnie atom wodoru, atom fluorowca, C1-6-alkil, grupę nitrową, grupę hydroksy lub grupę C1-4-alkiloksy;
    D oznacza grupę o wzorze:
    w którym: m oznacza 1 lub 2;
    3 każdy z podstawników R3 oznacza atom wodoru, C1-4-alkil, grupę C1-4-alkiloksy lub atom fluorowca; jej farmaceutycznie dopuszczalna sól addycyjna.
    1
  2. 2. Związek według zastrz. 1, w którym n oznacza 1 oraz R1 oznacza atom wodoru, atom chloru, atom fluoru, metyl, grupę metoksy albo grupę nitrową.
  3. 3. Zastosowanie związku określonego w zastrz. 1, do wytwarzania leku do leczenia depresji lub choroby Parkinsona.
  4. 4. Kompozycja zawierająca farmaceutycznie dopuszczalny nośnik oraz składnik aktywny, znamienna tym, że zawiera jako składnik aktywny leczniczo skuteczną ilość związku określonego w zastrz. 1.
  5. 5. Sposób wytwarzania związku określonego w zastrz. 1, znamienny tym, że:
    a) półprodukt o wzorze (II) poddaje się N-alkilowaniu za pomocą środka alkilującego o wzorze (III):
    PL 196 958 B1
    D-Alk-W1 +
    H-
    N-alkilowanie (I) w którym to równaniu W1 oznacza odpowiednią grupę opuszczającą oraz D, Alk, X, n, p, q i R1 zostały zdefiniowane w zastrz. 1, w środowisku rozpuszczalnika obojętnego dla reakcji, w obecności zasady i ewentualnie w obecności katalizatora; i w razie potrzeby
    b) przekształca się związki o wzorze (I) jeden w drugi, stosując znane w tej dziedzinie reakcje przemiany i dodatkowo, w razie potrzeby, przekształca się związki o wzorze (I) w aktywne leczniczo, nietoksyczne sole addycyjne z kwasem, w wyniku reakcji z kwasem, albo w aktywne leczniczo, nietoksyczne sole addycyjne z zasadą, w wyniku reakcji z zasadą, lub odwrotnie, przekształca się sól addycyjną z kwasem w postać wolnej zasady, w wyniku reakcji z zasadą, albo przekształca się sól addycyjną z zasadą w postać wolnego kwasu, w wyniku reakcji z kwasem.
    Departament Wydawnictw UP RP
PL348421A 1998-12-21 1999-12-14 Antagonista receptora adrenergicznego α2, pochodna benzizoksazolu i fenonu, jej zastosowanie i sposób wytwarzania oraz kompozycja farmaceutyczna PL196958B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
EP98204358 1998-12-21
PCT/EP1999/010054 WO2000037466A1 (en) 1998-12-21 1999-12-14 BENZISOXAZOLES AND PHENONES AS α2-ANTAGONISTS

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL348421A1 PL348421A1 (en) 2002-05-20
PL196958B1 true PL196958B1 (pl) 2008-02-29

Family

ID=8234508

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL348421A PL196958B1 (pl) 1998-12-21 1999-12-14 Antagonista receptora adrenergicznego α2, pochodna benzizoksazolu i fenonu, jej zastosowanie i sposób wytwarzania oraz kompozycja farmaceutyczna

Country Status (30)

Country Link
US (1) US6576640B1 (pl)
EP (1) EP1140934B1 (pl)
JP (1) JP4717216B2 (pl)
KR (2) KR20060093139A (pl)
CN (1) CN1154646C (pl)
AR (1) AR021924A1 (pl)
AT (1) ATE251622T1 (pl)
AU (1) AU765751B2 (pl)
BG (1) BG65162B1 (pl)
BR (1) BR9916427A (pl)
CA (1) CA2355716C (pl)
CZ (1) CZ294532B6 (pl)
DE (1) DE69911995T2 (pl)
EA (1) EA003606B1 (pl)
EE (1) EE200100329A (pl)
ES (1) ES2209553T3 (pl)
HK (1) HK1045686B (pl)
HR (1) HRP20010444A2 (pl)
HU (1) HUP0104812A3 (pl)
ID (1) ID28967A (pl)
IL (2) IL143830A0 (pl)
NO (1) NO317892B1 (pl)
NZ (1) NZ511411A (pl)
PL (1) PL196958B1 (pl)
SK (1) SK285560B6 (pl)
TR (1) TR200101813T2 (pl)
TW (1) TWI229673B (pl)
UA (1) UA71938C2 (pl)
WO (1) WO2000037466A1 (pl)
ZA (1) ZA200105067B (pl)

Families Citing this family (4)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
MXPA04000036A (es) 2001-07-05 2004-05-21 Upjohn Co Benzofuranos sustituidos con (hetero) arilo como ligandos 5-ht.
CA2480266C (en) * 2002-04-03 2011-07-12 Orion Corporation Use of an alpha2-adrenoreceptor antagonist for cns-related diseases
EP1757605A4 (en) * 2004-04-12 2007-12-19 Taisho Pharmaceutical Co Ltd CYCLIC AMINE COMPOUND
KR20080034171A (ko) * 2005-07-28 2008-04-18 브리스톨-마이어스 스큅 컴퍼니 세로토닌 수용체 효능제 및 길항제로서의 치환된테트라히드로-1h-피리도[4,3,b]인돌

Family Cites Families (14)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US3419568A (en) * 1966-12-07 1968-12-31 Abbott Lab Derivatives of 1,2,3,4-tetrahydro-5h-pyrido[4,3b]indoles
US3382250A (en) * 1966-12-07 1968-05-07 Abbott Lab Aroylalkyl derivatives of 1, 2, 3, 4-tetrahydro-5h-pyrido[4, 3b]indoles
US3718657A (en) * 1970-12-03 1973-02-27 Abbott Lab Certain-2-substituted-1,2,3,4-tetrahydro-beta or gamma carbolines
JPS4729395U (pl) * 1971-04-26 1972-12-04
AR206812A1 (es) * 1974-04-01 1976-08-23 Pfizer Compuestos intermediarios de azaciclo(3,4-a)indoles 4- y 5-fenil substituidos desprovistos de actividad terapeutica
US4001263A (en) * 1974-04-01 1977-01-04 Pfizer Inc. 5-Aryl-1,2,3,4-tetrahydro-γ-carbolines
US4224329A (en) * 1979-01-23 1980-09-23 Pfizer Inc. 2-Substituted-trans-5-aryl-2,3,4,4a,5,9b-hexahydro-1H-pyrido[4,3-b]indoles
FR2570701B1 (fr) * 1984-09-27 1987-05-22 Synthelabo Derives de furo(3,2-c)pyridines, leur preparation et leur application en therapeutique
DE3522959A1 (de) * 1985-06-27 1987-01-08 Merck Patent Gmbh Indolderivate
EP0339959A3 (en) * 1988-04-27 1991-03-20 Glaxo Group Limited Lactam derivatives
WO1994008040A1 (en) * 1992-09-25 1994-04-14 Synaptic Pharmaceutical Corporation Dna encoding human alpha 1 adrenergic receptors and uses thereof
US5403847A (en) 1992-11-13 1995-04-04 Synaptic Pharmaceutical Corporation Use of α1C specific compounds to treat benign prostatic hyperlasia
US5508306A (en) * 1992-11-13 1996-04-16 Synaptic Pharmaceutical Corporation Aromatic amine derivatives
UA52681C2 (uk) * 1997-04-08 2003-01-15 Янссен Фармацевтика Н.В. Похідні 1,2,3,4-тетрагідро-бензофуро[3,2,-c]піридину, спосіб їх одержання та фармацевтична композиція на їх основі

Also Published As

Publication number Publication date
HRP20010444A2 (en) 2002-06-30
WO2000037466A1 (en) 2000-06-29
CN1331692A (zh) 2002-01-16
IL143830A0 (en) 2002-04-21
EE200100329A (et) 2002-08-15
NO317892B1 (no) 2004-12-27
NO20012783D0 (no) 2001-06-06
HK1045686B (zh) 2005-04-01
CA2355716C (en) 2010-05-18
AU2432700A (en) 2000-07-12
EP1140934B1 (en) 2003-10-08
DE69911995D1 (de) 2003-11-13
PL348421A1 (en) 2002-05-20
AR021924A1 (es) 2002-09-04
CA2355716A1 (en) 2000-06-29
EP1140934A1 (en) 2001-10-10
TWI229673B (en) 2005-03-21
HUP0104812A3 (en) 2003-12-29
BG105521A (en) 2001-12-29
KR20010075650A (ko) 2001-08-09
DE69911995T2 (de) 2004-09-02
NZ511411A (en) 2002-12-20
BR9916427A (pt) 2001-09-04
ATE251622T1 (de) 2003-10-15
ES2209553T3 (es) 2004-06-16
CZ20012120A3 (cs) 2001-10-17
BG65162B1 (bg) 2007-04-30
UA71938C2 (en) 2005-01-17
KR20060093139A (ko) 2006-08-23
EA003606B1 (ru) 2003-06-26
SK285560B6 (sk) 2007-03-01
AU765751B2 (en) 2003-09-25
US6576640B1 (en) 2003-06-10
SK8582001A3 (en) 2001-12-03
JP2002533341A (ja) 2002-10-08
KR100657540B1 (ko) 2006-12-14
TR200101813T2 (tr) 2001-12-21
HK1045686A1 (en) 2002-12-06
CN1154646C (zh) 2004-06-23
NO20012783L (no) 2001-06-06
ID28967A (id) 2001-07-19
CZ294532B6 (cs) 2005-01-12
ZA200105067B (en) 2002-06-20
HUP0104812A2 (hu) 2002-04-29
IL143830A (en) 2007-07-24
EA200100709A1 (ru) 2001-12-24
JP4717216B2 (ja) 2011-07-06

Similar Documents

Publication Publication Date Title
RU2230744C2 (ru) Трициклические δ3-пиперидины, способы их получения и фармацевтическая композиция на их основе
JP4590102B2 (ja) 医薬としての三環性δ3−ピペリジン類
PL196958B1 (pl) Antagonista receptora adrenergicznego α2, pochodna benzizoksazolu i fenonu, jej zastosowanie i sposób wytwarzania oraz kompozycja farmaceutyczna
JP4580555B2 (ja) α2アンタゴニストとしてのベンゾチエノ[3,2−c]ピリジン類
MXPA01006353A (en) Benzisoxazoles and phenones as alpha 2-antagonists
MXPA01003512A (en) TRICYCLIC&Dgr;3-PIPERIDINES AS PHARMACEUTICALS
MXPA01003514A (en) BENZOTHIENO[3,2-c]PYRIDINES AS&agr;2
MXPA01003517A (en) TRICYCLIC&Dgr;3-PIPERIDINES AS&agr;2

Legal Events

Date Code Title Description
RECP Rectifications of patent specification