PL195264B1 - Zastosowania limfotoksyny-beta lub czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta, zastosowanie polipeptydu z domeną wiążacą ligand ludzkiego LT-beta-R oraz zastosowania czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta i/lub szlak sygnalizacji HVEM - Google Patents

Zastosowania limfotoksyny-beta lub czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta, zastosowanie polipeptydu z domeną wiążacą ligand ludzkiego LT-beta-R oraz zastosowania czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta i/lub szlak sygnalizacji HVEM

Info

Publication number
PL195264B1
PL195264B1 PL99347177A PL34717799A PL195264B1 PL 195264 B1 PL195264 B1 PL 195264B1 PL 99347177 A PL99347177 A PL 99347177A PL 34717799 A PL34717799 A PL 34717799A PL 195264 B1 PL195264 B1 PL 195264B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
beta
soluble
blocking agent
lymphotoxin
ligand
Prior art date
Application number
PL99347177A
Other languages
English (en)
Other versions
PL347177A1 (en
Inventor
Jeff Browning
Maryann Puglielli
Rafi Ahmed
Original Assignee
Biogen Idec Inc
Univ Emory
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Biogen Idec Inc, Univ Emory filed Critical Biogen Idec Inc
Publication of PL347177A1 publication Critical patent/PL347177A1/xx
Publication of PL195264B1 publication Critical patent/PL195264B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K39/395Antibodies; Immunoglobulins; Immune serum, e.g. antilymphocytic serum
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07KPEPTIDES
    • C07K16/00Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies
    • C07K16/18Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans
    • C07K16/24Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against cytokines, lymphokines or interferons
    • C07K16/241Tumor Necrosis Factors
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/16Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • A61K38/17Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • A61K38/177Receptors; Cell surface antigens; Cell surface determinants
    • A61K38/1793Receptors; Cell surface antigens; Cell surface determinants for cytokines; for lymphokines; for interferons
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/16Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • A61K38/17Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • A61K38/19Cytokines; Lymphokines; Interferons
    • A61K38/191Tumor necrosis factors [TNF], e.g. lymphotoxin [LT], i.e. TNF-beta
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P11/00Drugs for disorders of the respiratory system
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P11/00Drugs for disorders of the respiratory system
    • A61P11/16Central respiratory analeptics
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P31/00Antiinfectives, i.e. antibiotics, antiseptics, chemotherapeutics
    • A61P31/12Antivirals
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P37/00Drugs for immunological or allergic disorders
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07KPEPTIDES
    • C07K16/00Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies
    • C07K16/18Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans
    • C07K16/24Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against cytokines, lymphokines or interferons
    • C07K16/241Tumor Necrosis Factors
    • C07K16/242Lymphotoxin [LT]
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07KPEPTIDES
    • C07K16/00Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies
    • C07K16/18Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans
    • C07K16/28Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants
    • C07K16/2866Immunoglobulins [IGs], e.g. monoclonal or polyclonal antibodies against material from animals or humans against receptors, cell surface antigens or cell surface determinants against receptors for cytokines, lymphokines, interferons
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K2039/505Medicinal preparations containing antigens or antibodies comprising antibodies
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07KPEPTIDES
    • C07K2319/00Fusion polypeptide
    • C07K2319/30Non-immunoglobulin-derived peptide or protein having an immunoglobulin constant or Fc region, or a fragment thereof, attached thereto
    • YGENERAL TAGGING OF NEW TECHNOLOGICAL DEVELOPMENTS; GENERAL TAGGING OF CROSS-SECTIONAL TECHNOLOGIES SPANNING OVER SEVERAL SECTIONS OF THE IPC; TECHNICAL SUBJECTS COVERED BY FORMER USPC CROSS-REFERENCE ART COLLECTIONS [XRACs] AND DIGESTS
    • Y02TECHNOLOGIES OR APPLICATIONS FOR MITIGATION OR ADAPTATION AGAINST CLIMATE CHANGE
    • Y02ATECHNOLOGIES FOR ADAPTATION TO CLIMATE CHANGE
    • Y02A50/00TECHNOLOGIES FOR ADAPTATION TO CLIMATE CHANGE in human health protection, e.g. against extreme weather
    • Y02A50/30Against vector-borne diseases, e.g. mosquito-borne, fly-borne, tick-borne or waterborne diseases whose impact is exacerbated by climate change

Abstract

1. Zastosowanie limfotoksyny-beta (LT-beta) lub czynnika blokuj acego receptor limfotoksyny- beta (LT-beta-R) i farmaceutycznie dopuszczalnego no snika do wytwarzania leku przeznaczonego do indukowania odpowiedzi przeciwwirusowej u osobnika cierpi acego na wywo lany wirusem szok ogól- noustrojowy i/lub zaburzenie oddechowe. 7. Zastosowanie limfotoksyny-beta (LT-beta) lub czynnika blokuj acego receptor limfotoksyny- beta (LT-beta-R) i farmaceutycznie dopuszczalnego no snika do wytwarzania leku do leczenia u osob- nika szoku ogólnoustrojowego wywo lanego wirusem. 9. Zastosowanie limfotoksyny-beta (LT-beta) lub czynnika blokuj acego receptor limfotoksyny-beta (LT-beta-R) i farmaceutycznie dopuszczalnego no snika do wytwarzania leku do leczenia wywo lanego wirusem zaburzenia oddechowego u osobnika. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku są zastosowania limfotoksyny-beta lub czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta, zastosowanie polipeptydu z domeną wiążącą ligand ludzkiego LT-beta-R oraz zastosowania czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta i/lub szlak sygnalizacji HVEM.
Niniejszy wynalazek umożliwia wywoływanie u osobnika odpowiedzi przeciwwirusowej w szczególności przydatne w leczeniu indukowanego przez wirusa ogólnoustrojowego szoku i zaburzeń płucnych u osobnika, które obejmują podawanie określonych „czynników blokujących beta limfotoksynę”.
Wiele wirusów włącznie z Sin Nombre (SNV), Ebola, Marburg, Lassa i Dengue, powoduje choroby o ostrym przebiegu z wieloma poniższymi objawami: gwałtowny początek, gorączka, ogólny szok i zaburzenia płuc (Lacy i wsp., (1997) Adv. Ped. Inf. Dis. 12:21). Inną wspólną właściwością tych infekcji jest ogólne rozprzestrzenienie infekcji wirusowej atakującej komórki endotelium i makrofagi (Lacy i wsp., (1997) Adv. Ped. Inf. Dis. 12:21). Większość tych pojawiających się wirusów za wyjątkiem SNV, zidentyfikowano po raz pierwszy przed dekadami. Od momentu ich odkrycia patogeny te ponownie pojawiały się w wielu miejscach świata. Do czerwca 1998 roku były 183 potwierdzone przypadki SNV, zespołu wstrząsu płuc wywołanego czynnikiem chorobotwórczym, którym jest Hantawirus, w południowozachodnich stanach USA, co związane było ze wzrostem liczebności populacji myszy płowej. Jedynie 55% dotkniętych tą chorobą osób przeżyło infekcję (Centers for Disease Control and Prevention, MMWR, 47,449 (1998)). Niewiele obecnie wiadomo o patogenezie tych wirusów ani o tym jak skutecznie leczyć tysiące pacjentów, cierpiących w ciągu każdego roku na wywołany przez wirus ogólnoustrojowy wstrząs i zespół zaburzeń oddechowych.
W związku z powyższym istniała potrzeba opracowania leków do leczenia u osobnika ogólnoustrojowego szoku indukowanego wirusem i zespołu zaburzeń oddechowych, które to leki opierają się na tym, że określone czynniki zdefiniowane tu jako czynniki blokujące limfotoksynę beta (LT-B) mogą być stosowane w leczeniu tych chorób.
Takim czynnikiem blokującym LT-B jest czynnik blokujący receptor limfotoksyny beta (LT-B-R). Korzystny LT-B-R jest przeciwciałem przeciw receptorowi limfotoksyny-B lub rozpuszczalnym receptorem limfotoksyny B. W najkorzystniejszej postaci czynnik blokujący LT-B-R jest rekombinowanym białkiem fuzyjnym LT-B-R posiadającym zewnątrzkomórkową domenę LT-B-R wiążącą ligand połączoną z domeną rejonu stałego ciężkiego łańcucha immunoglobuliny.
Krótki opis Figur
Na figurze 1 pokazano, że infekcja myszy NZB klonem 13 LCMV skutkuje jej śmiercią. Na figurze 1 przedstawiono krzywą śmiertelności myszy NZB zarażonych LCMV-13 (n=14) i miana wirusa dla różnych tkanek myszy zainfekowanych LCMV-13 (n=7) w sześć dni po zarażeniu.
Na figurze 2 przedstawiono profil histologiczny dla infekcji myszy NZB LCMV-13. (A) normalne płuca przy (100X, H+E) (B) śródmiąższowe zapalenie płuc z wysiękiem komórek jednojądrowych i grubienie ścian pęcherzyków płucnych w piątym dniu po infekcji (100X, H+E) (C) ubytek komórek limfoidalnych, nekroza komórkowa i zarastanie architektury pęcherzykowej w śledzionie (25X, H+E) (D) większe powiększenie pokazujące nekrozę komórek i resztki po rozpadzie jąder komórkowych w śledzionie (158, H+E) (E) LCMV-13 pozytywne komórki śródbłonka (strzałki) i makrofagi (białe strzałki) w płucu (100X, IHC) (F) LCMV-13 pozytywne komórki śródbłonka (strzałki) i komórki mezotelialne (groty strzałek) i makrofagi (białe strzałki) w śledzionie (50X, IHC) (G) LCMV-13 pozytywne komórki śródbłonka w sercu (100X, IHC) (H) LCMV-13 pozytywne komórki Kupffer'a i komórki wyściełające zatoki w wątrobie (100x, IHC).
Na figurze 3 pokazano, że blokowanie szlaku przekazywania sygnału LT3R znacząco poprawia poziom przeżycia u myszy NZB zarażonych klonem 13. Przedstawione są krzywe śmiertelności dla myszy NZB zarażonych klonem 13 i traktowanych w opisany sposób. Myszom NZB podano i.v. 2,5x10spfu Cl 13, a następnie dwukrotnie wstrzyknięto i.p. preparat zawierający 250 ąg przeciwciała TN3-19.12 w PBS wolnym od endotoksyny (patrz cytowanie S) w dniu 1 i 4 po infekcji. Myszy kontrolne w tych samych dniach nastrzyknięto taką samą objętością PBS pozbawionego przeciwciała. Myszy leczono jak to opisano w referencji R. Dla grupy poddanej trzykrotnemu podawaniu, białka TNFR55-lg i LTeR-Ig podano i.p. w dniu 0 i dniu 3 po infekcji, w ilościach 200 ąg. Myszom kontrolnym podano ludzkie przeciwciało użyte w syntezie tych białek fuzyjnych (AY1943-29) w tych samych dniach i identycznych ilościach. Myszy, które otrzymały jedynie LT3R-Ig, były traktowane identycznie z tym wyjątkiem, że pominięto wstrzyknięcia TNFR55-Ig. Połączono wyniki z kilku doświadczeń dla samego anty-TNF (TN3-19.12), n=16, dla samego LT3R-lg, n=10 dla potrójnej grupy, (n=10 dla potrójnej
PL 195 264 B1 grupy doświadczalnej, n=22 dla samego LT3R-Ig, n=10 dla grupy LTer-lg plus TNFR55-Ig, n=5 dla grupy doświadczalnej anty-TNF i TNFR55-lg, n=6 dla samego anty-TNF (TN3-19.12) i n=25 dla kontroli).
Na figurze 4 pokazano, że blokowanie szlaku LT3R jest wynikiem osłabienia funkcji komórki T CD8 komórki. Splenocyty od myszy z różnych grup doświadczalnych były zbierane w 6 dni po zarażeniu i barwione tetramerem Ld zawierającym 9-merowy peptyd NP118, jak to opisano poprzednio. Podane wartości zostały ustalone względem niespecyficznego tła barwienia. W celu śledzenia wytwarzania interferonu gamma w odpowiedzi na te same peptydy, komórki były inkubowane przez 5 godzin w 37°C w obecności NP118 przy końcowym stężeniu IL-2 0,1 μg/ml. Podane tu wartości są ustalone względem poziomu tła przy braku peptydu. Splenocyty z myszy poddanych działaniu kontrolnej ludzkiej Ig były łączone, tak jak zrobiono to dla dwóch myszy LT3R-Ig (LT beta #2/3). Wszystkie pozostałe wyniki zostały uzyskane dla pojedynczych myszy.
Na figurze 5 przedstawiono, że zmniejszenie liczby komórek T CD8+, ale nie komórek T CD4+, powoduje cofnięcie efektów letalnych u myszy NZB zarażonych LCMV-13. Z myszami postępowano tak jak to opisano w przypadku zmniejszania populacji komórek in vivo. Krzywa śmiertelności jest przedstawiona dla każdej z grup badawczych (n=4).
Dla jaśniejszego i bardziej spójnego przedstawienia wynalazku, poniżej przedstawiono definicje specyficznych terminów użytych w poniższym opisie i załączonych zastrzeżeniach.
Limfotoksyna beta (LT-beta) należy do rodziny ligandów TNF, która również obejmuje ligandy receptorów Fas, CD27, CD30, CD40, OX-40 i 4-1BB (Smith i wsp., Cell, 76, str. 959-62 (1994)). Przekazywanie sygnału przez szereg przedstawicieli rodziny TNF włącznie z TNF, LT-alfa, LT-beta i Fasmoże indukować śmierć komórki przez nekrozę lub apoptozę (programowana śmierć komórki). W nierakotwórczych komórkach, TNF i liczne oddziaływania rodziny ligandu TNF - receptor wpływają na rozwój systemu immunologicznego i odpowiedź na różne formy immunizacji.
Limfotoksyna-beta (nazywana również p33) została zidentyfikowana na powierzchni limfocytów T, linii komórek T, linii komórek B i aktywowanych limfokiną komórek zabójców (LAK). LT-beta jest przedmiotem zgłoszonych przez zgłaszających międzynarodowych zgłoszeń PCT/US91/04588, opublikowanego 9 stycznia 1992 jako WO 92/00329 i PCT/US93/11669, opublikowanego 23 czerwca 1994 jako WO 94/13808, które są niniejszym włączone jako referencje.
Receptor LT-beta, przedstawiciel rodziny receptorów TNF, specyficznie wiąże się z powierzchnią ligandów LT. LT-beta-R wiąże heteromeryczne kompleksy LT (głównie LT-alfa 1/beta 2 i LT-alfa 2/beta 1) lecz nie wiąże TNF lub LT-alfa (Crowe i wsp., Science 264 str. 707-10 (1994)). Przekazywanie sygnału przez LT-beta-R może odgrywać rolę w rozwoju obwodowych organów limfoidalnych i humoralnej odpowiedzi immunologicznej.
LT-beta-R mRNA są znajdowane u człowieka w śledzionie, grasicy i innych głównych organach. Wzory ekspresji LT-beta-R są podobne do tych, o których donoszono dla p55-TNF-R z wyjątkiem, że LT-beta-R brak w komórkach T krwi obwodowej i liniach komórek T.
Termin „czynnik blokujący LT-beta” określa czynnik, który może zmniejszyć wiązanie ligandu do LT-beta, gromadzenie się LT-beta na powierzchni komórki lub przekazywanie sygnału przez LT-beta lub może wpływać na to, jak sygnał LT-beta jest interpretowany w komórce. Przykłady czynników blokujących LT-beta obejmują anty-LT-beta, rozpuszczalne cząsteczki LT-beta-R-Fc i anty-LT-alfa, przciwciała anty-LT-alfa/beta i anty-LT-beta-R. Korzystnie, przeciwciała nie wykazują reakcji krzyżowej z wydzielniczą postacią LT-alfa.
Określenie „czynnik blokujący receptor LT-beta” określa czynnik, który może zmniejszać wiązanie ligandu do LT-beta-R, gromadzenie się LT-beta-R na powierzchni komórki lub przekazywanie sygnału przez LT-beta-R lub może wpływać na to, jak sygnał LT-beta-R jest interpretowany w komórce. Przykłady czynników blokujących LT-beta-R obejmują rozpuszczalne cząsteczki LT-beta-R-Fc i przeciwciała anty-LT-beta-R. Korzystnie, przeciwciała nie wykazują reakcji krzyżowej z wydzielniczą postacią LT-alfa.
Określenie „przeciwciało anty-LT-beta receptor” określa jakiekolwiek przeciwciało, które wiąże się specyficznie do przynajmniej jednego epitopu receptora LT-beta.
Określenie „przeciwciało anty-LT” określa jakiekolwiek przeciwciało, które wiąże się specyficznie do przynajmniej jednego epitopu LT-alfa, LT-beta lub kompleksu LT-alfa/beta.
Określenie „ligand LT dotyczy heteromerowego kompleksu LT lub jego pochodnych, które mogą wiązać się specyficznie do receptora LT-beta.
PL 195 264 B1
Określenie „sygnalizacja LT-beta-R” określa reakcje molekularne powiązane ze szlakiem LT-beta-R, jak również wynikające z tego reakcje molekularne.
Termin „domena wiążąca ligand LT-beta-R” określa część lub części LT-beta-R, które uczestniczą w specyficznym rozpoznawaniu i oddziaływaniu z ligandem LT.
Określenia „heteromeryczny kompleks LT-alfa/beta” i „heteromeryczny kompleks LT” określają stabilne asocjacje pomiędzy przynajmniej jednym LT-alfa i jedną lub większą ilością podjednostek LT-beta włącznie z rozpuszczalnymi, zmienionymi w wyniku mutacji, zmienionymi i chimerycznymi formami jednej lub większej liczby podjednostek. Podjednostki mogą łączyć się przez oddziaływania elektrostatyczne, van der Waalsa lub kowalencyjne. Korzystnie heteromeryczny kompleks LT-alf a/62 posiada przynajmniej dwie przylegające podjednostki LT-beta i traci odpowiednie podjednostki LT-alfa. Gdy heteromeryczne kompleksy LT-alfa/beta służą jako czynnik aktywujący LT-beta-R w oznaczeniu wzrostu komórki, korzystnie kompleks jest rozpuszczalny i wykazuje stechiometrię LT-alfa 1/beta 2.
Rozpuszczalne heteromeryczne kompleksy LT-alfa/62 utraciły domenę transbłonową i mogą być wydzielane przez odpowiednią komórkę gospodarza, która była przebudowana tak, aby wyrażała podjednostki LT-alfa i/lub LT-beta (Crowe i wsp., J. Immunol. Methods, 168, str. 79-89 (1994)).
Określenia „powierzchniowy kompleks LT-alfa/62” i „powierzchniowy kompleks LT” określają kompleks obejmujący LT-alfa i związane z błoną podjednostki LT-beta włącznie z mutantami, zmienionymi i chimerowymi postaciami jednej lub większej liczby podjednostek, które są prezentowane na powierzchni komórki. „Powierzchniowy ligand LT” określa powierzchniowy kompleks LT lub jego pochodną, która może wiązać się specyficznie z receptorem LT-beta.
„Skuteczna ilość” to ilość wystarczająca do uzyskania korzystnych lub pożądanych efektów klinicznych. Skuteczna ilość może być dostarczana w jednym lub więcej podaniach. Dla celów wynalazku skuteczną ilością czynnika, która blokuje wiązanie limfotoksyny-B do jej receptora jest ilość czynnika wystarczająca dla złagodzenia, stabilizacji lub opóźnienia rozwoju odpowiedzi wirusowej. W szczególności czynnik ten jest wystarczający dla osłabienia, stabilizacji lub opóźnienia rozwoju indukowanego przez wirus ogólnoustrojowego szoku i zespołu zaburzeń oddechowych. Detekcja i pomiar tych wskaźników skuteczności są znane specjalistom w dziedzinie.
Termin „osobnik” odnosi się do kręgowców, szczególnie przedstawicieli gatunków ssaków i obejmuje, lecz nie jest ograniczony do zwierząt domowych, zwierząt wykorzystywanych w rozrywkach i sportach i naczelnych włącznie z ludźmi.
„Funkcjonalny równoważnik” reszty aminokwasowej jest (i) aminokwasem posiadającym podobne właściwości reaktywne jak reszta aminokwasowa, która została zastąpiona funkcjonalnym równoważnikiem; (ii) aminokwasem antagonisty, który to aminokwas posiada podobne właściwości jak reszta aminokwasowa, która została zastąpiona przez funkcjonalny równoważnik; (iii) cząsteczka nie będąca aminokwasem posiadająca podobne właściwości jak reszta aminokwasowa, która została zastąpiona przez funkcjonalny równoważnik.
Pierwszy polinukleotyd kodujący białkopodobnego antagonistę jest „funkcjonalnym równoważnikiem” w porównaniu z drugim polinukleotydem kodującym białko antagonisty jeśli jest spełniony przynajmniej jeden z poniższych warunków:
(a) : „funkcjonalny równoważnik” jest pierwszym polinukleotydem, który hybrydyzuje z drugim polinukleotydem w standardowych warunkach hybrydyzacji i/lub jest zdegenerowany do pierwszej sekwencji polinukleotydowej. Najkorzystniej koduje zmienione przez mutacje białko o aktywności integryny antagonisty białka.
(b) : „funkcjonalny równoważnik” jest pierwszym polinukleotydem, który koduje w wyniku ekspresji sekwencję aminokwasową kodowaną przez drugi polinukleotyd.
„Funkcjonalny równoważnik” reszty aminokwasowej jest (i) aminokwasem o podobnej reaktywności jak reszta aminokwasowa, która została zastąpiona przez funkcjonalny równoważnik; (ii) aminokwasem antagonisty, który to aminokwas posiada podobne właściwości jak reszta aminokwasowa, która została zastąpiona przez funkcjonalny równoważnik; (iii) cząsteczka nie będąca aminokwasem posiadająca podobne właściwości jak reszta aminokwasowa, która została zastąpiona przez funkcjonalny równoważnik.
Pierwszy polinukleotyd kodujący białkopodobnego antagonistę jest „funkcjonalnym równoważnikiem” w porównaniu z drugim polinukleotydem kodującym białko antagonisty jeśli spełnia przynajmniej jeden z poniższych warunków:
(a) : „funkcjonalny równoważnik” jest pierwszym polinukleotydem hybrydyzującym z drugim polinukleotydem w standardowych warunkach hybrydyzacji i/lub jest zdegenerowaną do pierwszej
PL 195 264 B1 sekwencji polinukleotydowej. Najkorzystniej koduje mutowane białko o aktywności integryny antagonisty białka;
(b) : „funkcjonalny równoważnik” jest pierwszym polinukleotydem, który koduje w wyniku ekspresji sekwencję amino-kwasową kodowaną przez drugi polinukleotyd.
Czynniki blokujące LT-B stosowane zgodnie z wynalazkiem w wynalazku obejmują, lecz nie są ograniczone do wymienionych tu czynników jak również ich funkcjonalnych równoważników. Stąd stosowany termin „funkcjonalnych równoważnik” określa czynnik blokujący LT-B lub polinukleotyd kodujący czynnik blokujący LT-B, który powoduje ten sam, lub poprawiony korzystny efekt na biorcę jak czynnik blokujący LT-B, dla którego otrzymano funkcjonalny równoważnik. Jak wiadome jest dla specjalisty w dziedzinie białko będące funkcjonalnym równoważnikiem może być wytworzone technikami rekombinacji np. przez ekspresję „funkcjonalnego równoważnika DNA”. W związku z powyższym stosowany zgodnie z wynalazkiem czynnik obejmuje blokujący LT-B kodowany przez występujący w naturze DNA, jak również przez nie występujący w naturze DNA, który koduje takie samo białko jak to, które jest kodowane przez występujący w naturze DNA. W związku z degeneracją kodującej sekwencji nukleotydowej użyte mogą być inne polinukleotydy kodujące czynniki blokujące LT-B. Obejmują one całość lub części powyższych sekwencji, które są zmienione przez podstawienie różnych kodonów kodujących tą samą resztę aminokwasową w sekwencji tym samym dając milczącą zmianę. Takie zmienione sekwencje są uznawane za równoważniki tych sekwencji. Przykładowo Phe(F) jest kodowana przez dwa kodony TTC lub TTT, Tyr(Y) jest kodowana przez TAC lub TAT i His(H) jest kodowana przez CAC lub CAT. Z drugiej strony Trp (W) jest kodowany przez pojedynczy kodon TGG. Zgodnie z tym jest oczywiste że dla podanych sekwencji DNA kodujących szczególną integrynę będzie wiele zdegenerowanych sekwencji DNA, które będą ją kodowały. Takie zdegenerowane sekwencje DNA wchodzą w zakres wynalazku.
Określenie „fuzja” lub „białko fuzyjne” określa współliniowe, kowalencyjne przyłączenie dwóch lub więcej białek, lub ich fragmentów przez wiązania boczne poszczególnych peptydów, najkorzystniej uzyskane przez ekspresję genetyczną kodujących te białka cząsteczek polinukleotydów. Jest korzystnym, aby białka lub ich fragmenty pochodziły z różnych źródeł a tego typu białko fuzyjne jest nazywane „cząsteczką chimerową” Takie, korzystne białka fuzyjne są białkami chimerowymi, które obejmują czynnik blokujący LT-B kowalencyjnie połączony z drugą cząsteczką, która nie jest czynnikiem blokującym LT-B. Korzystne białka fuzyjne stosowane zgodnie z wynalazkiem mogą obejmować części nie zmienionych przeciwciał, które zachowały specyficzność wiązania, przykładowo fragmenty Fab, fragmenty Fab', fragmenty F(ab)2, fragmenty F(v), monomery lub dimery łańcucha ciężkiego, monomery lub dimery łańcucha lekkiego, dimery obejmujące jeden łańcuch lekki i jeden łańcuch ciężki i im podobne.
Najkorzystniejszymi białkami są chimery, które obejmują cząsteczkę czynnika blokującego LT-B połączoną lub w innym przypadku przyłączoną do całej lub części zawiasu i obszarów stałych lekkiego łańcucha immunoglobuliny, ciężkiego łańcucha lub obu. Tak więc stosowana zgodnie z wynalazkiem cząsteczka obejmuje: (1) cząsteczkę czynnika blokującego LT-B, (2) drugi peptyd, np. taki, który zwiększa rozpuszczalność lub czas trwania in vivo cząsteczki będącej czynnikiem blokującym LT-B, np. przedstawicielem nadrodziny immunoglobulin lub jej fragment lub jej część, np. część lub fragment IgG, np. obszar stały ciężkiego łańcucha ludzkiego LgG1np. CH2, CH3 i obszary zawiasowe. Dokładniej „fuzja LT-B lub LT-B-R/Ig” jest białkiem obejmującym biologicznie aktywny blokujący LT-B stosowany zgodnie z wynalazkiem (np. rozpuszczalny LT-B-R lub jego biologicznie aktywny fragment podłączony do N-końca łańcucha immunoglobuliny w którym N-końcowa część immunoglobuliny jest zastąpiona czynnikiem blokującym LT-B. Rodzajem fuzji LT-B lub LT-B-R/Ig jest „fuzja LT-B-R/Fc” która jest białkiem obejmującym LT-B-R stosowanym zgodnie z wynalazkiem połączonym z przynajmniej częścią domeny stałej immunoglobuliny. Korzystnie fuzja Fc obejmuje czynnik blokujący LT-B z wynalazku połączony z fragmentem przeciwciała zawierającym C końcową domenę ciężkich łańcuchów immunoglobulin.
„Typowe warunki hybrydyzacji”, siła jonowa (sól) i temperatura zasadniczo odpowiadające 0,5 X SSC i około 5 X SSC i 65°C zarówno dla hybrydyzacji jak i płukania. Określenie typowe warunki hybrydyzacji” w użytym tu znaczeniu są definicją roboczą obejmującą zakres warunków hybrydyzacji. Warunki ostrzejsze, przykładowo obejmujące hybrydyzację w buforze dla hybrydyzacji łysinkowej (0,2% poliwinylopirolidon, 0,2% Ficoll 400; 0,2% albuminę z surowicy bydlęcej, 50 mM Tris-HCl (pH 7,5); 1M NaCl; 0,1% pirofosforan sodu; 1% SDS); 10% siarczan dekstranu i 100 ąg/ml zdenaturowanego, pofragmentowanego ultradźwiękami DNA ze spermy łososia w 65°C przez 12-20 godzin
PL 195 264 B1 i płukanie z 75 mM NaCl/7,5 mM cytrynian sodu (0,5 x SSC)/1% SDS w 65°C. Warunki łagodne mogą przykładowo obejmować hybrydyzację w buforze do hybrydyzacji łysinkowej z 10% siarczanem dekstranu i 110 ng/ml zdenaturowanego, pofragmentowanego ultradźwiękami DNA ze spermy łososia w 55°C przez 12-20 godzin a płukane w 300 mM NaCl/30 mM cytrynian sodu (2,0 X SSC)/1% SDS w 55°C. Patrz również Current Protocols in Molecular Biology, John Wiley & Sons, Nowy Jork, Sekcja 6.3.1-6.3.6, (1989) .
„Kompozycja lecznicza w użytym tu znaczeniu jest określona jako zawierająca białka stosowane zgodnie z wynalazkiem i inne zgodne biologicznie składniki. Kompozycja terapeutyczna może zawierać wypełniacze takie jak woda, minerały i nośniki takie jak białko.
Obecny wynalazek częściowo oparty jest na stwierdzeniu, że czynniki blokujące LT-B mogą indukować u osobnika odpowiedź przeciwwirusową. Stwierdzono, że działanie na osobnika zarażonego wirusem takim czynnikiem może znacznie zwiększyć przeżywalność. Dokładniej wykazano, że leczenie myszy NZB zarażonych LCMY-13 czynnikiem blokującym LT-B, takim jak białko fuzyjne LTpR-Ig, zwiększa poziom przeżycia o 73%.
Obecnie leczenie Ebola, Dengue, SNV i innych wspomnianych tu wirusów ma charakter prewencji przez nauczanie o sposobach przenoszenia choroby. Nie istnieją szczepionki przeciwko tym wysoce patogennym wirusom. Analog guanidyny, ribawiryna został opracowany jako ogólny lek przeciw wirusowy, który stosowany przy tych infekcjach daje jedynie powtarzalne udokumentowane wyniki w leczeniu gorączki Lassa, gdy jest użyty we wczesnej fazie choroby (N.D. Lacy i R.A. Smego, Adv. Ped. Inf. Dis., 12,21 (1997). Nasze wyniki dowodzą, że część patologii towarzyszących tym wirusom może mieć podłoże immunologiczne. Blokowanie systemu LT może znacznie zwiększać szansę przeżycia przez przejściowe ograniczanie liczby i funkcjonalności komórek T CD8 specyficznych dla wirusa. Prowadzone są obecnie badania kliniczne, w których wykorzystuje się wiele sposobów blokowania szlaku TNFa w leczeniu wielu schorzeń (H. I. Pass, D. Mew, H.A. Pass i wsp., Chest Surg. Clin. N. Amer. 5, 73 (1995). Uważamy, że powinno być rozważone leczenie LT3R-Ig u ludzi włącznie z pacjentami z ostrymi, gwałtownie postępującymi infekcjami wirusowymi obejmującymi ogólnoustrojowy szok i/lub zespół zaburzeń oddechowych jak i jego stosowanie w dalszych badaniach na modelach zwierzęcych.
Wynalazek dotyczy zastosowania limfotoksyny-beta (LT-beta) lub czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta (LT-beta-R) i farmaceutycznie dopuszczalnego nośnika do wytwarzania leku przeznaczonego do indukowania odpowiedzi przeciwwirusowej u osobnika cierpiącego na wywołany wirusem szok ogólnoustrojowy i/lub zaburzenie oddechowe.
Korzystnie czynnik blokujący jest wybrany z grupy składającej się z rozpuszczalnej limfotoksyny-beta, przeciwciała przeciwko LT-beta, przeciwciała skierowanego przeciwko powierzchniowemu ligandowi LT, przeciwciała przeciwko LT-beta-R, rozpuszczalnego LT-beta-R i rozpuszczalnego receptora limfotoksyny-beta posiadającego domenę wiążącą ligand, która selektywnie wiąże się z powierzchniowym ligandem LT.
Korzystnie czynnik blokujący jest białkiem fuzyjnym LT-beta-R/immunoglobulina.
Korzystnie czynnik jest rozpuszczalną LT-beta lub przeciwciałem wiążącym LT-beta.
W korzystnym wykonaniu wynalazku osobnik jest zainfekowany wirusem Sin Nombre, wirusem Ebola, wirusem Marburg, wirusem Lassa lub Dengue, i korzystne jest gdy czynnik jest białkiem fuzyjnym LT-beta-R/lg.
W zakres wynalazku wchodzi również zastosowanie limfotoksyny-beta (LT-beta) lub czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta (LT-beta-R) i farmaceutycznie dopuszczalnego nośnika do wytwarzania leku do leczenia u osobnika szoku ogólnoustrojowego wywołanego wirusem.
Ponadto wynalazek dotyczy zastosowania limfotoksyny-beta (LT-beta) lub czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta (LT-beta-R) i farmaceutycznie dopuszczalnego nośnika do wytwarzania leku do leczenia wywołanego wirusem zaburzenia oddechowego u osobnika.
Korzystnie czynnik blokujący jest rozpuszczalnym LT-beta-R lub przeciwciałem anty-LT-beta-R, które wiąże LT-beta-R.
Korzystnie czynnik blokujący jest rozpuszczalnym ludzkim LT-beta-R, korzystniej jest on połączony z jedną lub większą ilością heterologicznych domen białkowych, która korzystnie jest wybrana z grupy składającej się z immunoglobulin, surowiczej albuminy, lipoprotein, apolipoprotein i transferyny, równie korzystnie heterologiczna domena białkowa obejmuje domenę Fc ludzkiej immunoglobuliny.
PL 195 264 B1
Korzystnie domena wiążąca ligand obejmuje funkcjonalny fragment sekwencji rozpuszczalnego ludzkiego LT-beta-R kodujący domenę wiążącą ligand LT-beta-R.
Wynalazek również dotyczy zastosowania polipeptydu obejmującego rozpuszczalną domenę wiążącą ligand ludzkiego LT-beta-R połączoną z domeną Fc ludzkiego IgG oraz farmaceutycznie dopuszczalnego nośnika do wytwarzania leku przeznaczonego do indukowania przeciwwirusowej odpowiedzi u osobnika cierpiącego na wywołany wirusem szok ogólnoustrojowy i/lub zaburzenie oddechowe.
W korzystnym wykonaniu domena wiążąca ligand obejmuje sekwencję zewnątrzkomórkowej części ludzkiego LT-beta-R.
Równie korzystne jest gdy domena wiążąca ligand obejmuje zewnątrzkomórkowy region sekwencji ludzkiego LT-beta-R.
Korzystne jest domena wiążąca ligand zasadniczo składa się z sekwencji rozpuszczalnego ludzkiego LT-beta-R.
Zastosowanie czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta i/lub szlak sygnalizacji HVEM do wytwarzania leku przeznaczonego do indukowania odpowiedzi przeciwwirusowej u osobnika jest również objęte zakresem wynalazku.
Czynniki blokujące LT-B
Stosowany zgodnie z wynalazkiem czynnik blokujący LT-beta obejmuje przeciwciało (Ab) skierowane przeciw LT-beta, które hamuje sygnalizację LT-beta. Korzystnie przeciwciało anty-LT-beta jest przeciwciałem monoklonalnym (mAb). Hamujące przeciwciała anty-LT-beta i inne czynniki blokujące LT-beta mogą być zidentyfikowane przy pomocy sposobów wyszukiwania, które wykrywają zdolność jednego lub większej ilości czynników do wiązania się z ligandem LT lub hamowania skutków sygnalizacji przez LT-beta na komórki.
Stosowany zgodnie z wynalazkiem czynnik blokujący LT-beta obejmuje czynnik blokujący receptor LT-beta (LT-B-R). W korzystnej postaci czynnik blokujący LT-B-R jest przeciwciałem (Ab) skierowanym przeciw LT-beta-R, które hamuje sygnalizację LT-beta-R. Korzystnie przeciwciało anty-LT-beta-R jest przeciwciałem monoklonalnym (mAb). Jednym takim hamującym monoklonalnym przeciwciałem anty-LT-beta-R jest mAb BDA8. Hamujące przeciwciała anty-LT-beta-R i inne czynniki blokujące LT-beta-R mogą być zidentyfikowane przy pomocy sposobów wyszukiwania, które wykrywają możliwości jednego lub większej liczby czynników zarówno do wiązania LT-beta-R lub ligandu LT lub skutków hamowania w komórce sygnalizacji LT-beta-R.
W jednej z metod przeszukiwania wykorzystuje się efekty cytotoksyczne sygnalizacji LT-beta-R na komórki nowotworowe niosące LT-beta-R. Komórki nowotworowe są eksponowane na jeden lub więcej czynników aktywujących LT-beta-R dla indukcji sygnalizacji LT-beta-R. Czynniki aktywujące LT-beta-R obejmują heteromeryczne kompleksy LT-alfa/62 (korzystnie rozpuszczalny LT-alfa1/beta 2) w obecności IFN-gamma lub aktywujące przeciwciało anty LT-beta-R (patrz poniżej; również opisane w równoległym zgłoszeniu U.S. Ser. Nr. 08/378,968).
Przeciwciała i inne czynniki, które mogą blokować sygnalizację LT-beta-R, są wybrane na podstawie ich zdolności do hamowania cytotoksycznego efektu sygnalizacji LT-beta-R na komórki nowotworowe w poniższym teście:
1) Komórki ntakie jak komórki HT29, są hodowane pirzez 3do 4 dni w serii studzienek dla hodowli tkankowej zawierających pożywkę i co najmniej jeden czynnik aktywujący LT-beta-R, w obecności lub bez seryjnych rozcieńczeń testowanego czynnika;
2) Prowadzono barwnikiem Γηίθίτ^ονιτι funkcje mitochondnalnetakim jak
MTT, który dodaje się do mieszaniny komórek nowotworowych a reakcję prowadzi się przez kilka godzin.
3) Gęstość optyczna mieszaniny w każdej st:udzience jess szacowana w świeUe o długości fall 550 nm (OD 550). OD 550 jest proporcjonalna do liczby komórek nowotworowych pozostających w obecności czynnika aktywującego LT-beta-R i badanego czynnika blokującego LT-beta-R w każdej studzience. Czynnik lub kombinacja czynników, które mogą zmniejszać aktywowaną LT-beta-R- cytotoksyczność względem komórek nowotworowych w tym oznaczeniu o przynajmniej 20% jest z punktu widzenia wynalazku czynnikiem blokującym LT-beta-R.
W powyższym oznaczeniu identyfikacji czynników blokujących LT-beta-R można stosować dowolny czynnik lub kombinację czynników, które aktywują sygnalizację LT-beta-R. Czynniki aktywujące LT-beta-R, które indukują sygnalizację LT-beta-R (takie jak aktywujące monoklonalne przeciwciała anty-LT-beta-R) mogą być wybrane w oparciu o ich właściwości, samych lub w kombinacji z innymi
PL 195 264 B1 czynnikami, zwiększania cytotoksyczności względem komórek nowotworowych sprawdzanej przy pomocy opisanego powyżej testu dla komórki nowotworowej.
Innym sposobem selekcji czynnika blokującego LT-beta-R jest śledzenie zdolności potencjalnego czynnika do bezpośredniego oddziaływania z ligandem LT wiążącym receptor. Jakikolwiek czynnik lub kombinacja czynników, które mogą blokować wiązanie ligand-receptor w przynajmniej 20% jest z punktu widzenia tego wynalazku czynnikiem blokującym LT-beta-R.
Dla przeprowadzenia oznaczenia kompetycyjnego z potencjalnymi czynnikami blokującymi LT-beta-R można stosować dowolną liczbę oznaczeń, w których mierzy się siłę wiązania ligandreceptor. Siła wiązania receptora i ligandu może być zmierzona przy pomocy oznaczenia immunoadsorpcyjnego ze związanym enzymem (ELISA) lub oznaczenia radioimmunologicznego (RIA). Specyficzność wiązania może być również zmierzona przy pomocy wyznakowanych fluorescencyjnie kompleksów przeciwciało-antygen i przez przeprowadzenie analizy przez sortowanie aktywowanej fluorescencyjnie komórki (FACS) lub przez przeprowadzenie innych tego typu metod detekcji immunologicznej, które są dobrze znane w dziedzinie.
Oddziaływanie polegające na wiązaniu receptora z ligandem może być zmierzone również przy pomocy urządzenia BIAcore TM (Pharmacia Biosensor), które wykorzystuje wykrywanie rezonansu plazmonów (Zhou i wsp., Biochemistry, 32, str. 8193-98 (1993); Faegerstram i O, Shannessy, „Surface Plasmon Resonans Detection in Affinity Technologies” w Handbook of Affinity Chromatography str. 229-52, Marcel Dekker Inc., Nowy Jork (1993)).
Technologia BIAcore TM pozwala na wiązanie receptora do powierzchni złota i przepływu ligandu nad nimi. Wykrywanie rezonansu plazmonu daje bezpośrednie oszacowanie ilości masy związanej z powierzchnią w czasie realnym. Technika ta daje wartości stałych, zarówno wartość „on” jak i „off” i co za tym idzie wartość stałej dysocjacji ligand-receptor i stała powinowactwa mogą być określone bezpośrednio w obecności i przy braku potencjalnego czynnika blokującego LT-beta-R.
Stosując te lub inne techniki pomiaru oddziaływań receptor- ligand można wyznaczyć zdolność czynnika blokującego LT-beta-R samego lub w kombinacji z innymi czynnikami do hamowania wiązania na powierzchni lub rozpuszczalnych ligandów LT do powierzchni lub rozpuszczalnych cząsteczek LT-beta-R. Takie oznaczenia mogą również być wykorzystane do sprawdzania czynników blokujących LT-beta-R lub pochodnych takich czynników (np. fuzji, chimer, mutantów i postaci zmienionych chemicznie) - samych lub w kombinacji - dla optymalizacji tych zmienionych czynników do blokowania aktywacji LT-beta-R.
Stosowane zgodnie z wynalazkiem czynniki blokujące LT-beta-R obejmują rozpuszczalne cząsteczki receptora LT-beta. Sekwencja zewnątrzkomórkowej części ludzkiego LT-beta-R, która koduje domenę wiążącą ligand, jest przedstawiona na fig. 1 patentu U.S. Nr. 5,925,351 włączonych tu przez cytowanie. Używając zawartych na fig. 1 patentu U.S. No. 5,925,351 informacji o sekwencjach oraz stosując dobrze znane techniki rekombinowania DNA, funkcjonalne fragmenty kodujące domenę wiążącą ligand mogą być sklonowane w wektorze i wyrażone w odpowiednim gospodarzu w celu wytworzenia rozpuszczalnej cząsteczki LT-beta-R. Rozpuszczalne cząsteczki LT-beta-R, które mogą konkurować z naturalnymi receptorami LT-beta w wiązaniu ligandu LT zgodnie z opisanymi tu oznaczeniami, są wybrane jako czynniki blokujące LT-beta-R.
Rozpuszczalny receptor LT-beta obejmujący sekwencje wybrane z tych przedstawionych na fig. 1 patentu U.S. Nr. 5,925,351 może być połączony z jedną lub większą liczbą domen heterologicznego białka („domena fuzyjna”) w celu zwiększenia stabilności in vivo receptora będącego białkiem fuzyjnym, lub modulowania jego aktywności biologicznej lub lokalizacji. Korzystnie stabilne białka plazmatyczne, które typowo posiadają półokres trwania w układzie krążenia większy niż 20 godzin, są użyte do konstrukcji receptorowych białek fuzyjnych. Takie białka fuzyjne obejmują lecz nie są ograniczone do: immunoglobulin, albumin surowicy, lipoprotein, apolipoprotein i transferyn. Sekwencje, które mogą kierować rozpuszczalną cząsteczkę LT-beta-R do szczególnej komórki lub typu tkanki, mogą również być przyłączone do domeny wiążącej ligand LT-beta-R w celu uzyskania specyficznej lokalizacji rozpuszczalnego białka fuzyjnego LT-beta-R. Cały lub funkcjonalna część zewnątrzkomórkowego obszaru LT-beta-R (fig.1 z patentu U.S. No. 5,925,351), który obejmuje domenę wiążącą ligand LT-beta-R mogą być połączone z obszarem stałym immunoglobuliny, takim jak domena Fc ludzkiego łańcucha ciężkiego IgG1 (Browning i wsp., J. Immunol., 154 str. 33-46 (1995)). Rozpuszczalne białka fuzyjne receptor-IgG są typowymi odczynnikami immunologicznymi i sposoby ich konstrukcji są znane w dziedzinie (patrz np. patent U.S. No. 5,225,538). Funkcjonalna domena wiążąca ligand LT-beta-R może być przyłączona do domeny immunoglobuliny (Ig)Fc pochodzącej z immunoglobuliny klasy lub
PL 195 264 B1 podklasy innej niż IgG1. Domeny Fc przeciwciał należących do różnych klas Ig lub podklas mogą aktywować różne funkcje drugorzędowych receptorów. Aktywacja zachodzi, gdy domena Fc jest związana przez odpowiedni receptor Fc. Drugorzędowe funkcje receptora obejmują zdolność do aktywowania systemu dopełniacza, przekraczania łożyska i wiązania różnych białek mikrobów. Właściwości różnych klas i podklas immunoglobulin są opisane w Roitt i wsp., Immunology str. 4.8 (Mosby - Year Book Europe Ltd. 3 wyd. 1993). Kaskada enzymatyczna dopełniacza może być aktywowana przez domeny Fc IgG1 związanej z antygenem, IGG3 i przeciwciała IgM. Domena FC IgG2 wydaje się być mniej skuteczna, a domeny Fc z IgG4, IgA, IgD i IgE są nieskuteczne w aktywacji dopełniacza. Co za tym idzie, można wybrać domenę Fc opierając się na tym, czy jej drugorzędowe funkcje efektorowe, są pożądane dla określonej odpowiedzi immunologicznej lub choroby, leczonej białkiem fuzyjnym LT-beta-R-Fc. Jeśli będzie to korzystne dla uszkodzenia lub zabicia docelowej komórki niosącej ligand LT, można wybrać szczególną aktywną domenę Fc (IgG1) aby otrzymać białko fuzyjne LT-beta-R Fc. Alternatywnie jeśli będzie pożądane kierowanie fuzji LT-beta-R-Fc do komórki bez wyzwolenia systemu dopełniacza, wybrana może być nieaktywna domena IgG4 Fc.
Opisano mutacje w domenach Fc, które ograniczają lub wykluczają wiązanie Fc do receptorów i aktywację dopełniacza (S. Morrison, Annu. Rev. Immunol., 10, str. 239-65 (1992)). Te lub inne mutacje mogą być użyte same lub w kombinacji dla optymalizacji aktywności domeny Fc użytej do konstrukcji białka fuzyjnego LT-beta-R-Fc.
Wytwarzanie rozpuszczalnego ludzkiego białka fuzyjnego LT-beta-R obejmującego sekwencję wiążącą ligand przyłączoną do ludzkiej domeny Fc immunoglobuliny (hLT-beta-R-Fc), jest opisane w Przykładzie 1 patentu U.S. no. 5,925,351 włączonych tu przez cytowanie. Jedną linię CHO sporządzoną zgodnie z Przykładem 1, która wydziela hLT-beta-R-Fc i nazwano „hLT beta; R-hG1 CHO#14”. Próbka tej linii została zdeponowana 21 lipca 1995 roku w American Type Culture Collection (ATCC) (Rockville, Md) zgodnie z uzgodnieniami Traktatu Budapesztańskiego i oznacza numerem dostępu ATCC jako CRL 11965.
Wytwarzanie cząsteczki mysiego rozpuszczalnego fuzyjnego LT-beta-R (mLT-beta-R-Fc) jest opisane w Przykładzie 2 patentu U.S. no. 5,925,351, włączonego tu przez cytowanie. Linia CHO sporządzona zgodnie z Przykładem 2 patentu U.S. no. 5,925,351, która wydziela mLT-beta-R-Fc jest nazwana „mLT beta; R-hG1 CHO#1.3.BB”. Próbka tej linii została zdeponowana 21 lipca 1995 roku w American Type Culture Collection (ATCC) (Rockville, Md.) zgodnie z postanowieniami Traktatu Budapesztańskiego i oznaczona w ATCC numerem dostępu CRL 11964.
Różne reszty aminokwasowe tworzące w białku fuzyjnym miejsce połączenia receptor-Ig mogą zmienić strukturę, stabilność i ostateczną aktywność biologiczną rozpuszczalnego fuzyjnego białka receptora LT-beta. Do C-końca wybranego fragmentu LT-beta-R można dodać w celu zmodyfikowania miejsca połączenia z wybraną domeną fuzyjną jeden lub więcej aminokwasów może być dodanych.
N-koniec białka fuzyjnego LT-beta-R może również się różnić przez zmianę miejsca, w którym wybrany fragment DNA dla LT-beta-R jest cięty na 5' końcu w celu wstawienia do zrekombinowanego wektora ekspresyjnego. Stabilność i aktywność każdego białka fuzyjnego LT-beta-R może być sprawdzona i optymalizowana przy pomocy rutynowych badań i oznaczeń dla wybrania opisanych tu czynników blokujących LT-beta-R.
Używając sekwencji domeny wiążącej ligand LT-beta-R w obrębie zewnątrzkomórkowej domeny pokazanej na fig. 1, skonstruowane mogą być również warianty sekwencji aminokwasowej w celu zmodyfikowania powinowactwa rozpuszczalnego receptora LT-beta lub białka fuzyjnego dla ligandu LT. Przedstawione tu rozpuszczalne cząsteczki LT-beta-R przedstawione w wynalazku mogą współzawodniczyć o wiązanie ligandu powierzchniowego LT z endogennymi receptorami powierzchniowymi LT. Pokazano, że jakakolwiek rozpuszczalna cząsteczka zawierająca domenę wiążącą ligand z LT-beta-R, która może współzawodniczyć z receptorem powierzchniowym LT-beta o wiązanie ligandu LT, jest czynnikiem blokującym LT-beta-R, który objęty jest zakresem wynalazku.
Stosowany zgodnie z wynalazkiem przeciwciała skierowane przeciwko ludzkiemu receptorowi LT-beta (przeciwciała anty-LT-beta-R) funkcjonują jako czynniki blokujące LT-beta-R do zastosowania w leczeniu stanów, które u osobników są powodowane chorobą lub ryzykiem indukowanego przez wirusa ogólnoustrojowego szoku lub zespołu zaburzeń oddechowych. Przeciwciała anty-LT-beta-R AB przedstawione w wynalazku mogą być poliklonalnymi lub monoklonalnymi (mAb) i mogą być zmodyfikowane dla ich poprawienia z uwagi na zdolność do blokowania sygnalizacji LT-beta-R, jej biodostępności in vivo, stabilności lub innych pożądanych właściwości.
PL 195 264 B1
Surowicę z przeciwciałami poliklonalnymi skierowanymi przeciw ludzkiemu receptorowi LT-beta sporządza się przy pomocy tradycyjnych technik, przez podskórne wstrzyknięcie zwierzęciu takiemu jak kozy, króliki, szczury, chomiki lub myszy, fuzyjnego białka ludzki receptor LT-beta- Fc (Przykład 1 z patentu US no. 5,925,351) w pełnym adiuwancie Freund'a, a następnie przez dootrzewnowe lub podskórne doszczepienie niepełnym adiuwantem Freund'a. Poliklonalne przeciwciała zawierają pożądane przeciwciała skierowane przeciw receptorowi LT-beta, które są wyszukiwane przy pomocy tradycyjnych metod immunologicznych.
Mysie przeciwciała monoklonalne (mAb) skierowane przeciw ludzkiemu białku fuzyjnemu LT-beta receptor-Fc są wytworzono jak opisano w patencie U.S. 5,925,351, Przykład 5. Komórki linii hybrydomy (BD.A8.AB9), które wytwarzają mysie anty ludzkie przeciwciała monoklinalne LT-beta-R BDA8, zostały zdeponowane 12 stycznia 1995 roku w American Type Culture Collection (ATCC) (10801) University Boulevard, Manassas, Va. 20110-2209 zgodnie z postanowieniami Traktatu Budapesztańskiego i uzyskały numer dostępu ATCC HB11798.
Przy pomocy standartowych metod rekombinowania DNA (Winter i Milstein, Naturę, 349, str. 293-99 (1991)) mogą również zostać wytworzone różne postaci przeciwciał anty-LT-beta-R. Przykładowo mogą być skonstruowane „chimerowe” przeciwciała, w których pochodząca ze zwierzęcego przeciwciała domena wiążąca antygen jest połączona z ludzką domeną stałą (np. Cabilly i wsp., patent U.S.A. No. 4,816,567; Morrison i wsp., Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A., 81, str. 6851-55 (1984)). Chimerowe przeciwciała ograniczają obserwowaną odpowiedź immunologiczną wywoływaną przez przeciwciała zwierzęce, które stosowane są w klinicznym leczeniu człowieka. Dodatkowo mogą być zsyntetyzowane „humanizowane przeciwciała” które rozpoznają LT-beta-R. Humanizowane przeciwciała są chimerami obejmującymi głównie sekwencję ludzkiego IgG, do której wbudowano obszar odpowiedzialny za specyficzne wiązanie antygenu (np. WO 94/04679). Zwierzęta są immunizowane pożądanym antygenem, izolowane są odpowiednie przeciwciała i usunięta jest część sekwencji regionu zmiennego odpowiedzialnych za specyficzne wiązanie antygenu. Pochodzące od zwierząt obszary wiążące antygen są następnie klonowane w odpowiednim miejscu genów dla ludzkiego przeciwciała, z których obszary wiążące antygen zostały usunięte. Humanizowane przeciwciała minimalizują użycie heterologicznych (międzygatunkowo) sekwencji w ludzkich przeciwciałach i jest mniej prawdopodobnym, że wywołają odpowiedź immunologiczną u badanego osobnika.
Konstrukcja różnych klas zrekombinowanych przeciwciał anty-LT-beta-R może być również dokonana przez sporządzenie chimerowych lub humanizowanych przeciwciał obejmujących zmienną domenę anty-LT-beta-R i ludzkie domeny stałe (CH1, CH2, CH3) izolowane z różnych klas immunoglobulin. Przykładowo, przeciwciała IgM anty-LT-beta-R ze zwiększoną walencyjnością miejsca wiązania antygenu mogą być wytworzone rekombinacyjnie przez klonowanie miejsca wiązania antygenu w wektorach niosących obszary ludzkich stałych łańcucha mu (Arulanandam i wsp., J. Exp. Med., 177, str., 1439-50 (1993); Lane i wsp., Eur. J. Immunol., 22 str., 2573-78 (1993); Traunecker i wsp., Nature, 339, str. 68-70 (1989)). Dodatkowo, do zmiany powinowactwa wiązania zrekombinowanych przeciwciał z ich antygenami przez zmianę reszt aminokwasowych w sąsiedztwie miejsc wiązania antygenu użyte mogą być techniki typowego rekombinowania DNA. Powinowactwo wiązania antygenu humanizowanego przeciwciała może być zwiększane przez mutagenezę opartą na modelowaniu molekularnym (Queen i wsp., Proc. Natl. Acad. Sci. USA., 86, str. 10029-33 (1989); WO 94/04679).
Może być pożądane zwiększenie lub zmniejszenie powinowactwa przeciwciał anty-LT-beta-R dla LT-beta-R zależnie od rodzaju docelowej tkanki lub zastosowanego szczególnego harmonogramu stosowania. Przykładowo, może być korzystne leczenie pacjenta ze stałymi poziomami przeciwciał anty-LT-beta-R ze zmniejszoną zdolnością sygnalizacji w szlaku LT-beta w leczeniach semiprofilaktycznych. Podobnie inhibitory przeciwciał anty-LT-beta-R o zwiększonym powinowactwie LT-beta-R mogą być korzystne dla krótkotrwałych metod leczenia.
Oczekuje się, że badanie przy pomocy rutynowej pracy badawczej i opisanych tu oznaczeń innych przeciwciał skierowanych przeciw ludzkiemu receptorowi LT-beta jest oczekiwane, że mogą zostać zidentyfikowane dodatkowe przeciwciała anty-LT-beta-R, które funkcjonują jako czynniki blokujące LT-beta-R u człowieka i przeznaczone są do leczenia stanów u osobników, w tym ludzi, dotkniętych lub obarczonych ryzykiem wywoływanego przez wirus ogólnoustrojowego szoku i zespołu zaburzeń oddechowych.
Zastosowania zgodne z wynalazkiem mogą zostać wykorzystane w rozwiązaniach takich jak kompozycje i metody, które obejmują przeciwciała skierowane przeciw ligandowi LT i działające jako czynniki blokujące LT-beta-R. Jak opisano powyżej dla przeciwciała anty-LT-beta-R, przeciwciał anty- ligand LT
PL 195 264 B1 (anty-LT ligand), które funkcjonują jako czynniki blokujące LT-beta-R mogą być przeciwciałami poliklonalnymi i monoklonalnymi i mogą być modyfikowane zgodnie z rutynową procedurą modulowania ich właściwości wiązania antygenu i ich immunogenności. Przeciwciała anty-LT zastosowane w wynalazku mogą być rozwinięte przeciw zarówno jednemu lub niezależnie dwóm podjednostkom LT, włącznie z rozpuszczalnymi, zmutowanymi, zmienionymi i chimerowymi postaciami podjednostki LT. Jeśli jako antygeny są użyte podjednostki LT, korzystnie są one podjednostkami LT-beta. Jeśli użyte są podjednostki LT-alfa jest korzystnym aby uzyskane przeciwciała anty-LT-alfa wiązały się z powierzchnią ligandu LT i nie wykazywały reakcji krzyżowej z wydzielniczym LT-alfa lub modulowały aktywność TNF-R (zgodnie z oznaczeniami opisanymi w Przykładzie 3 patentu US No. 5,925,351).
Alternatywnie, przeciwciała skierowane przeciw kompleksowi homomerycznemu (LT-beta) lub heteromerycznemu (LT-alfa/62) obejmującemu jedną lub więcej podjednostek LT i mogą być rozwinięte i analizowane z uwagi na aktywność jako czynniki blokujących LT-beta-R. Korzystnie, kompleksy LT-alfa 1/beta 2 są stosowane jako antygeny. Jak omówiono powyżej, korzystnie uzyskane przeciwciała anty-LT-alfa 1/beta 2 wiążą się z powierzchnią ligandu LT bez wiązania wydzielanego LT-alfa i bez wpływania na aktywność TNF-R.
Wytwarzanie poliklonalnych przeciwciał anty-ludzki LT-alfa jest opisane we równoległym zgłoszeniu (WO 94/13808). Opisane były również monoklonalne przeciwciała anty-LT-alfa i anty-LT-beta (Browning i wsp., J. Immunol., 54, str. 33-46 (1995)). Mysie przeciwciała anty-ludzki LT-beta były sporządzone, jak opisano w Przykładzie 6 patentu US No. 5,925,351. Linia hybrydoma (B9.C9.1), która wytwarza mysie monoklonalne przeciwciała anty ludzki LT-beta-R B9, została zdeponowana 21 lipca 1995 roku w American Type Culture Collection (ATCC) (10801 University Boulevard, Manassas, Va. 20110-2209) zgodnie z zastrzeżeniami Traktatu Budapeszteńskiego i została oznaczona numerem dostępu ATCC 11962.
Monoklonalne chomicze przeciwciała anty-mysie LT-alfa/62 zostały wytworzone, jak opisano w Przykładzie 7 patentu U.S. No. 5,925,351. Linia komórkowa hybrydoma (BB.F6.1) wytwarzająca chomicze monoklonalne przeciwciała anty-mysie LT-alfa/62 została zdeponowana 21 lipca 1995 roku w American Type Culture Collection (ATCC) (10801 University Boulevard, Manassas, Va. 20110-2209) zgodnie z zastrzeżeniami Traktatu Budapeszteńskiego i została oznaczona numerem dostępu MB11963.
Oznaczenie przez sortowanie fluorescencyjnie aktywowanych komórek (FACS) przeprowadzono dla wyszukiwania przeciwciał skierowanych przeciw podjednostkom LT i kompleksom LT, które mogą działać jako czynniki blokujące LT-beta-R jak to opisano w Przykładach 6 i 7 patentu U.S. No. 5,925,351. W oznaczeniu tym rozpuszczalne ludzkie białko fuzyjne LT-beta-R-Fc jest dodane do aktywowanych PMA komórek II-23, które wyrażają kompleksy powierzchniowe LT (Browning i wsp., J. Immunol. 154, str. 33-46 (1995)) w obecności rosnącej ilości badanego przeciwciała. Przeciwciało, które może co najmniej w 20% hamować oddziaływanie LT-beta receptor-ligand, jest wybrane jako czynnik blokujący LT-beta-R.
Stosując kompleks LT-alfa/beta, a nie podjednostkę LT jako antygen dla immunizacji zwierzęcia można uzyskać bardziej wydajną immunizację lub można uzyskać przeciwciała o wyższych powinowactwach do powierzchni ligandu LT. Możliwe jest, że przez immunizację kompleksem LT-alfa/62 wyizoluje się przeciwciała, które rozpoznają reszty aminokwasowe zarówno na podjednostkach LT-alfa jak i LT-beta (np. reszty, które tworzą rozszczepione LT-alfa/62). Przez testowanie przeciwciał skierowanych przeciw heteromerycznemu ludzkiemu kompleksowi LT-alfa/62 oczekuje się, że rutynowym sposobem eksperymentowania i przez opisane tu oznaczenia będzie można zidentyfikować dodatkowe funkcje, u człowieka, czynników blokujących LT-beta-R.
Leki wytwarzane zgodnie z zastosowaniem wg wynalazku mogą być podawane w skutecznej dawce w sposobach leczenia indukowanego wirusem ogólnoustrojowego szoku i zespołu zaburzeń oddechowych u osobnika. Określenie korzystnej farmaceutycznej postaci i terapeutycznie skutecznego sposobu dawkowania dla danego zastosowania jest dobrze znane w dziedzinie, przy czym należy wziąć pod uwagę przykładowo, stan i waga pacjenta zakres pożądanego leczenia i tolerancja pacjenta na leczenie. Oczekuje się, że punktem wyjścia dla optymalizacji stosowanych w leczeniu dawek będą dawki około 1 mg/kg rozpuszczalnego LT-beta-R.
Terapeutycznie skuteczną dawkę można również określić przez przeprowadzenie doświadczeń in vitro, w których mierzy stężenie czynnika blokującego LT-beta-R wymaganego dla opłaszczenia docelowych komórek (w zależności od czynnika blokującego komórki pozytywne względem LT-beta-R lub LT) przez 1 do 14 dni. Opisane tu oznaczenia wiązania receptor-ligand mogą być użyte dla
PL 195 264 B1 śledzenia reakcji opłaszczania. Komórki pozytywne względem LT-beta-R lub ligandu LT mogą być oddzielone od populacji aktywowanych limfocytów przy pomocy FACS. Opierając się na wynikach tych oznaczeń in vitro można wybrać zakres użytecznych stężeń czynnika blokującego LT-beta-R odpowiednich dla testowania na zwierzętach, zgodnie z opisanymi tu oznaczeniami.
Podanie rozpuszczalnych cząsteczek LT-beta-R, przeciwciał anty-LT-ligand i anty LT-beta-R w zastosowaniach według wynalazku, samych lub w kombinacji, dotyczy wyizolowanych i oczyszczonych postaci przeciwciał lub ich kompleksów, ich soli lub farmaceutycznie dopuszczalnych pochodnych, i może być prowadzone stosując tradycyjnie akceptowane metody podawania czynników, które wykazują aktywność immunosupresyjną.
Wytworzone zgodnie z zastosowaniami leki użyte w tych terapiach mogą być również w różnych postaciach. Obejmują one, przykładowo, stałe, półstałe lub płynne postaci dawek, takich jak tabletki, pigułki, proszki, roztwory płynne lub zawiesiny, czopki i roztwory dla wstrzyknięcia i wlewek. Korzystna postać zależy od zamierzonego sposobu podania i zastosowania terapeutycznego.
Droga podania może obejmować podanie doustne, pozajelitowe, podskórne, do naczyniowe, do uszkodzeń lub podanie miejscowe. Rozpuszczalne cząsteczki LT-beta-R, przeciwciała anty-LT-ligand i anty-LT-beta-R zastosowane według wynalazku mogą przykładowo być umieszczone w izotonicznych, jałowych formulacjach z lub bez kofaktorów pobudzających wychwyt lub stabilność. Formulacja jest korzystnie cieczą lub może być, uzyskanym przez liofilizowanie proszkiem. Przykładowo, zastosowane rozpuszczalne cząsteczki LT-beta-R i przeciwciała anty-LT-ligand i anty-LT-beta-R mogą być rozcieńczone buforem dla preparatu zawierającym 5,0 mg/ml jednowodnego kwasu cytrynowego, 2,7 mg/ml cytrynianu trójsodowego, 41 mg/ml mannitolu, 1 mg/ml glicyny i 1 mg/ml polisorbat 20. Roztwór ten może być zliofilizowany, przechowywany w postaci zamrożonej i rekonstytuowany przed podaniem w jałowej wodzie do iniekcji (USP).
Leki takie również korzystnie zwierają tradycyjne dobrze znane farmaceutycznie dopuszczalne nośniki (patrz przykładowo Remington's Pharmaceutical Sciences, 16-te wydanie, 1980, Mac Publishing Company). Takie farmaceutycznie akceptowalne nośniki mogą zawierać inne czynniki medyczne, nośniki, nośniki genetyczne, adiuwanty, wypełniacze itp. takie jak albumina z surowicy człowieka lub preparaty osocza. Kompozycje są korzystnie w postaci jednostkowych dawek i będą zazwyczaj podawane raz lub kilka razy dziennie.
Leki wytworzone zgodnie z wynalazkiem mogą również być podane przy pomocy mikrosfer, liposomów lub innych systemów dostarczania przy pomocy mikrocząsteczek lub w postaci o przedłużonym uwalnianiu umieszczonej pozostawać w pobliżu lub innym sposobem zapewniającym kontakt z uszkodzonymi tkankami lub krwiobiegiem. Użyteczne przykłady nośników podtrzymujących uwalnianie obejmują półprzepuszczalne macierze polimerowe w postaci ukształtowanych wyrobów takich jak czopki lub mikrokapsułki. Wszczepialne lub postaci mikrokapsułek wydłużonym uwalnianiu obejmują polilaktydy (patent U.S. No. 3,773,319; EP58,481) kopolimery kwasu L-glutaminowego i L-glutaminian etylu (Sidman i wsp., Biopolymers 22, str. 547-56 (1985)); poli(metakrylan 2-hydroksyetylu-) lub kopolimer etylen-octan winylu (Langer i wsp., J. Biomed. Mater. Res., 15, str. 167-277 (1981); Langer, Chem. Tech., 12, str. 98-105 (1982)).
Liposomy zawierające rozpuszczalne cząsteczki LT-beta-R, przeciwciała anty-LT-ligand i antyLT-beta-R stosowane w wynalazku same lub w kombinacji mogą być przygotowane dobrze znanymi sposobami (patrz, np. DE 3,218,121; Epstein i wsp., Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A., 82, str. 3688-92 (1985); Hwang i wsp., Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A.,77, str. 4030-34 (1980); patenty U.S. No. 4,485,045 i 4,544,545). Zazwyczaj liposomy są małe (około 200-800 Angstremów) otoczone pojedynczą błoną, w której zawartość lipidu jest większa niż około 30 moli % cholesterolu. Proporcja cholesterolu jest wybrana tak aby kontrolować optymalny poziom uwalniania rozpuszczalnej cząsteczki LT-beta-R, Ab anty-LT-ligand i anty-LT-beta-R.
Rozpuszczalne cząsteczki LT-beta-R, przeciwciałaanty-LT-ligand i anty-LT-beta-R stosowane w wynalazku mogą być również osadzone na liposomach zawierających inne czynniki blokujące LT-beta-R, czynniki immunosupresyjne lub cytokiny modulujące aktywność blokującą LT-beta-R. Osadzenie cząsteczek LT-beta-R, przeciwciał anty-LT-ligand i anty-LT-beta-R na liposomach może być osiągnięte stosując dowolne znane czynniki sieciujące, takie jak heterobifunkcjonalne czynniki sieciujące, które są szeroko stosowane dla przyłączania toksyn lub czynników chemoterapeutycznych do przeciwciał dla ukierunkowanego dostarczenia koniugatów do liposomu. Można to również osiągnąć przy pomocy skierowanego na węglowodany czynnika sieciującego hydrazydu 4-(4-maleimidofenylo) kwasu masłowego (MPBH) (Duzgunes i wsp., J. Cell. Biochem. Abs. Suppl. 16E 77 (1992)).
PL 195 264 B1
Czynniki blokujące LT-beta-R stosowane w wynalazku mogą być modyfikowane dla uzyskania pożądanego poziomu sygnalizacji LT-beta-R zależnie od stanu, zaburzenia lub leczonej choroby. Jest oczywiste, że całkowity poziom sygnalizacji LT-beta-R może być precyzyjnie dopasowany przez manipulowanie stężeniem i powinowactwem czynników blokujących LT-beta-R względem odpowiadających im cząsteczek docelowych. Przykładowo osobnikowi podaje się kompozycje leku wytworzone zgodnie z zastosowaniem według wynalazku obejmujące rozpuszczalne cząsteczki LT-beta-R. Rozpuszczalne receptory LT-beta mogą skutecznie konkurować o wiązanie z powierzchnią ligandów LT ze znajdującymi się na powierzchni komórki receptorami LT-beta. Zdolność do konkurowania z powierzchnią ligandów LT zależy od względnego stężenia rozpuszczalnych i znajdujących się na powierzchni komórki cząsteczek LT-beta-R i od ich względnego powinowactwa do wiązanego ligandu.
Rozpuszczalne cząsteczki LT-beta-R niosące mutacje, które zwiększają lub zmniejszają powinowactwo wiązania takich zmienionych przez mutację, rozpuszczalnych LT-beta-R z powierzchnią ligandu LT, mogą być wytworzone przy pomocy standardowych technik rekombinowania DNA dobrze znanych specjalistom w tej dziedzinie. Można sprawdzić dużą ilość cząsteczek zmienionych przez ukierunkowane lub losowe mutacje pod kątem ich zdolności do działania jako czynniki blokujące LT-beta-R. Podobnie przeciwciała skierowane przeciw receptorowi LT-beta lub jednej lub większej liczby podjednostek ligandu LT działają jako czynniki blokujące LT-beta-R. Zdolność tych przeciwciał do blokowania sygnalizacji zależnej od receptora LT-beta może być zmodyfikowana przez mutacje, chemiczne modyfikacje lub innymi sposobami, które mogą zmieniać skuteczne stężenie lub aktywność dostarczonego podmiotowi przeciwciała.
Zastosowania
Ogólnie zastosowania według wynalazku mogą być wykorzystane do wytwarzania leku przeznaczonego do indukcji odpowiedzi antywirusowej u osobnika obejmującej podanie osobnikowi skutecznej ilości czynnika blokującego LT-B i farmaceutycznie dopuszczalny nośnika. Leczona reakcja na wirus może być wywołana przez którykolwiek z wielu znanych wirusów, które obejmują ale nie wyłącznie Sin Nombre (SNV), Ebola, Marburg, Lassa i Dengue.
Równoważniki
Wynalazek może obejmować wiele innych konkretnych wykonań bez odbiegania od jego głównej idei lub zasadniczej charakterystyki. Co za tym idzie przedstawione poniżej wykonania wynalazku powinny być traktowane jedynie jako ilustracja a nie ograniczenie wynalazku. Co za tym idzie, zakres wynalazku jest określony przez załączone zastrzeżenia a nie przez poniższy opis a zatem wszystkie zmiany i równoważniki są objęte załączonymi zastrzeżeniami.
Przykład
Czynnik martwicy nowotworu (TNFa) odgrywa rolę w ułatwieniu odpowiedzi na ostry szok spowodowany infekcjami wirusowymi i innymi immunogenami (K.F.C. Sheehan, N. H. Ruddle i R.D. Schreiber., J. Immunol., 142, 3884 (1989); G.W.H. Wong i D.V. Goeddel Nature 323, 819 (1986);
B. Beutler, I.W. Milsark, A. Cerami, Science 229, 869 (1985) ; F. Mackay, P.R. Bourdon, D.A. Griffiths, i wsp., J. Immunol. 159, 3299 (1997); P.D. Crowe, T.L. VanArsdale, B.N. Walter, i wsp., Science 264, 707 (1994)). Podczas ataków gorączki Dengue obejmujących szok poziomy TNFa w surowicy pacjentów są podniesione tak jak poziomy rozpuszczalnego TNFR-75 (D. Hober i wsp., J. Trop. Med. Hyg., 48, 342 (1993); D. B. Bethell, K. Flobbe, C.X.T. Phuong, i wsp., J. Infect. Dis., 177, 778 (1998)). Mierzyliśmy poziomy TNFa w surowicy myszy zarażonych wariantami wirusa limfocytowego zapalenia opon i splotów naczyniowych, LCMV, klon 13 (LCMV-13) (HH, II). Poziomy TNFa w surowicy myszy zarażonej LCMV-13 wyznaczono jako nieznacznie przekraczające poziom wykrywalności oznaczenia aż do czwartego dnia po infekcji (poziomy surowicy TNFa były mierzone oznaczeniami ELISA (Genzyme Corporation, numer katalogowy 80-2802-00)). W dniach 5 i 6 gdy choroba osiąga maksymalne natężenie poziomy rozpuszczalnego TNFa w surowicy wzrastają przekraczając 3-6 razy poziom normalny (dane nie przedstawione). Co za tym idzie wybraliśmy funkcję blokowania TNFa przy użyciu przeciwciała monoklonalnego, TN3-19.12, która jest znana jako wiążąca zarówno oba wydzielane TNFa, co za tym idzie ich ubytek u myszy co potwierdzono przez ELISA (K.F.C. Sheehan, N. H. Ruddle i R.D. Schreiber., J. Immunol., 142, 3884 (1989); G.W.H. Wong i D.V. Goeddel Nature 323, 819 (1986); B. Beutler, I.W. Milsark, A. Cerami, Science 229, 869 (1985); F. Mackay, P.R. Bourdon, D.A. Griffiths, i wsp., J. Immunol. 159, 3299 (1997); P.D. Crowe, T.L. VanArsdale, B.N. Walter, i wsp., Science 264, 707 (1994); D. Hober, i wsp., J. Trop. Med. Hyg., 48. 324 (1993); D.B. Bethell, K. Flobbe,
C. X.T. Phuong, i wsp., J. Infect. Dis., 177, 778 (1998)). Poziomy TNFa mierzono przez oznaczenia ELISA (Genzyme Corporation, numer katarowy 80-2802-00). Myszom NZB podano 2,5 x 106 pfu c|
PL 195 264 B1
i.v., a następnie dwa zastrzyki i.p. zawierające 250 ąg przeciwciała TN3-19.12 w PBS wolnym od endotoksyny (patrz odniesienie literaturowe S) w dniu 1 i 4 po infekcji.
Kontrolnym myszom tego samego dnia wstrzyknięto taką samą objętość PBS bez przeciwciała. To leczenie (anty-TNF) miało mały wpływ na poziom przeżywalności myszy (fig. 3). Limfotoksyna alfa (LTa), znana również jako TNF3 jako, że posiada identyczne receptory i jej ich biologiczne działanie nie jest rozróżniane przez to przeciwciało. (F. Mackay, P.R. Bourdon, D.A. Griffiths i wsp., J. Immunol. 159, 3299 (1997). Jest możliwym, że kierowanie zarówno TNFa jak i LTa wymaga zwiększonego poziomu przeżycia. Dla sprawdzenia tej hipotezy użyliśmy wyżej wspomniane przeciwciało monoklonalne TN3-19.12 i receptory będące białkami fuzyjnymi, w których zewnątrzkomórkowa domena receptora TNF p55 jest połączona z domenami CH2 i CH3 ludzkiego IgGl (TNFR55-Ig) (W.R. Force, B.N. Walter, C. Hession i wsp., J. Immunol., 155, 5280 (1995); G.T. Miller, P.S. Hochman, W. Meier, i wsp., JEM., 178, 211 (1993); J.L. Browning, I. Dougas, A. Ngamek, i wsp., J. Immunol., 154:33 (1995). Myszy leczono jak to opisano w referencji oznaczonej jako R. Potrójnej grupie poddanej leczeniu podano i.p. białka TNFR-55-lg i LT3R-ig w 0 i 3 dniu po infekcji w ilościach 200 ąg. Kontrolnym myszom podano ludzkie przeciwciało użyte w syntezie tych białek fuzyjnych (AY1943-29), w tych samych dniach w identycznych ilościach. Myszy otrzymały LT3R-lg jedynie, gdy były identycznie traktowane, z tym wyjątkiem, że pominięto wstrzyknięcie TNFR55-ig). Również leczenie nie zmienia znacząco poziom przeżycia myszy NZB zarażonych LCMV-13 (patrz grupy anty-TNF i TNFR55-lg). Postać błonowa limfotoksyny, heteromer LTa i LTp nie rozpoznaje TNFR-75 lub TNFR-55 lecz raczej wiąże się z trzecim receptorem nazywanym LT3R (15). Wybrano użycie białka fuzyjnego zawierającego zewnątrzkomórkową domenę LT3R dołączoną również do domen CH2 i CH3 ludzkiego igG1 (LTeR-ig). Traktowanie myszy monoklonalnym przeciwciałem anty-TNFa, TNFR55-ig i LT3R-ig (potrójne traktowanie lub TNFR55-iG i LT3R-lg) dawało dramatyczne zwiększenie przeżywalności odpowiednio do 80% i 70%. Przeciwnie jedynie 20% myszy poddanych działaniu monoklonalnym przeciwciałem anty-TNFa i TNFR55-ig przeżyło infekcję. Obecnie został zidentyfikowany drugi ligand dla LT3R, LiGHT (D.N. Mauri, R. Ebner, R.i. Montgomery i wsp., immunity 8, 21 (1998); R.i. Montgomery, M.S. Warner, B. Lum i wsp., Cell 87, 427 (1996)). Pokazano również, że LiGHT wiąże mediator wniknięcia wirusa opryszczki (HVEM), białko transbłonowe typu i ze znaczącą homologią do przedstawicieli rodziny TNFR, które są prezentowane na aktywowanych komórkach T CD4 i CD8 (D.N. Mauri, R. Ebner, R. L. Montgomery i wsp., immunity 8, 21 (1998); R.i. Montgomery, M.S. Warner, B. Lum i wsp., Cell 87, 427 (1996)). W oparciu o prezentowane wyniki zapobieganie sygnalizacji LT3R i potencjalnie sygnalizacji HVEM przez wiązanie LT32a-1 i LiGHT przez LT3R-ig było prawdopodobnie odpowiedzialne za większość efektów obserwowanych w potrójnej grupie badawczej. Potwierdziliśmy tą hipotezę przez działanie na myszy NZB zarażone LCMV-13 jedynie białkiem fuzyjnym LT3R-ig. Poziom przeżycia myszy w tej grupie eksperymentalnej (73%) był prawie tak samo wysoki jak w grupie potrójnej (fig. 3). Łącznie wyniki te po raz pierwszy pokazują, że szlaki sygnalizacji LT3R i/lub HVEM są zaangażowane w koordynację ostrej śmiertelnej choroby z ogólnoustrojowym szokiem i zespołu zaburzeń oddechowych.
Celem określenia mechanizmu przeżycia po postępowaniu blokującym LT3, zarówno współbarwienie CD8/tetramer dla komórek T specyficznych wobec NP118 z dominującym epitopem CD8 w systemie NZB LD i wewnątrzkomórkowego barwienia na wytwarzanie interferonu gamma przez splenocyty pobudzane peptydem NP118 przeprowadzono na próbkach z myszy NZB zarażonych LCMV-13, które poddano działaniu przeciwciała kontrolnego, samego LT3R-lg lub w potrójnej mieszance. Na fig. 4 pokazano ograniczenie liczby komórek CD8T specyficznych wobec NP118 przy czym największy efekt jest obserwowany dla myszy poddanych działaniu potrójnej mieszanki. W przypadku myszy poddanych działaniu kontrolnego przeciwciała jedynie 10% komórek pozytywnych względem tetrameru wytwarza aktywnie iNFy. Już wcześniej udokumentowano pojawienie się nie reaktywnych komórek T w czasie zarażenia LCMV-13 i prawdopodobnie jest związane z wysokimi poziomami wirusowego antygenu u myszy (fig. 1). Nie tylko liczba komórek specyficznych względem NP118 zmniejszyła się u myszy poddanych działaniu LT3R-ig, lecz procent tych komórek wytwarzających iNFy był również ograniczony. Efekt ten był nawet bardziej widoczny w potrójnej grupie doświadczalnej. Tak więc jest możliwym, że kompartment CD8 może być źródłem tej śmiertelnej u NZB odpowiedzi na infekcję LCMV-13. Fakt, że aktywowane CD8 są znane z tego, że ujawniają LT32a-1 jest zgodny z tą hipotezą (Y. Abe, A. Horiuchi, Y. Osuka i wsp., Lymph. Ctyok. Res. 11, 115 (1992); C. F. Ware, P.D. Crowe, M. H. Grayson i wsp., J. immunol., 149, 3881 (1992); J. L. Browning, A. Ngamek, P. Lawton i wsp., Cell, 72, 847 (1993)). Dla wsparcia tego przypuszczenia usunęliśmy In vivo komórki T pozytywne
PL 195 264 B1 względem ich CD8 lub CD4 z zarażonych myszy NZB (samcom myszy NZB podano i. v. 2,5x106 pfu LCMV-13, a następnie dwukrotnie 500 μΙ przeciwciała przeciw komórce T w postaci zastrzyków i. p.. mAb Lyt 2.43 użyto do zmrnejszerna Nczby kom<5rek T CD8+, podczas gdy larzedwdate GKD5^1 2 3 4 5 6) użyto dla usuwania komórek T CD4+. Oba przeciwciała sporządzono przez wytrącenie siarczanem amonu z nadsączy z hybrydoma, a następnie przez dializy wobec PBS. Analizy FACS użyto dla potwierdzenia zubożenia u szeregu myszy). Zubożenie w komórki T CD4 nie zwiększało przeżycia, przeciwnie zubożenie w komórki T CD8 powoduje 100% zwiększenie przeżycia przy braku objawów choroby inaczej niż w przypadku nie leczonych myszy LT3R-Ig (fig. 5). Ponieważ miana wirusów u szeregu tkanek myszy zubożonych w CD8 było wyższe niż to u myszy nie leczonych, jest prawdopodobnym, że śmierć jest efektem toksycznej odpowiedzi immunologicznej, w której pośredniczą raczej komórki T CD8 niż w wyniku zniszczenia tkanek przez infekcję wirusową. Jak napisaliśmy tutaj myszy NZB, gdy są zarażone wysoką dawką LCMV-13 podaną donaczyniowo, rozwijają ostrą gwałtownie postępującą postać choroby i występuje u nich wiele podobnych objawów jak w infekcjach Ebola, Marburg, Lassa, Dangue i Sin Nombre. Śmiertelność w wyniku tych chorób zależy od obecności komórek T CD8+, o których wiadomo, że wyrażają TNFa, LTa i LT3, gdy są aktywowane. W związku z powyższym właściwe będzie leczenie wirusowej infekcji przez zmniejszenie liczby komórek T CD8+. Takie leczenie powinno pozostawić pacjentów wrażliwymi na inne oportunistyczne infekcje. Ponadto podczas gdy usunięcie wirusa jest nieprawdopodobne przy braku CTL-ów, ryzyko, że pacjent będzie tolerował wirus po ponownym ustanowieniu kompartmentu CD8+ jest bardzo realny. Pokazaliśmy, że blokowanie szlaku LT3R/HVEM przez podanie LT3R-Ig daje możliwości silnego leczenia, które ma charakter przejściowy, z gwałtownym odtworzeniem homeostazy po jego zakończeniu (Mackay i Browning, nie publikowano). Myszy, które przeżyły poddano leczeniu w sposób potencjalnie usuwający wirusa z badanych tkanek (dane nie pokazane) i dłużej nie ujawniały objawów choroby.
Dane te stanowią pierwsze ujawnienie, że szlak sygnalizacji LT3R odgrywa znaczącą rolę w antywirusowych odpowiedziach i funkcji komórki T CD8. System limfotoksyny jest blisko związany z organizacją architektury komórki limfoidalnej, najprawdopodobniej za pośrednictwem kontrolowania ekspresji szeregu chemokin, które kierują organizacją komórki T i B (Chaplin i wsp., Curr. Opin. Immunol. 10. 289 (1998), J. Cyster w druku). Status funkcjonalnie dojrzałych komórek dendrytycznych jest podtrzymywany przez ciągłą sygnalizację komórki B i komórki te zanikają w ciągu jednego dnia po unieczynnieniu sygnalizacji LT3R. Komórki te są krytyczne dla prezentowania antygenu w kompartmentach komórki T i B. Rozsądną hipotezą jest, że pewne aspekty prezentacji antygenu na komórkach CD8 lub odpowiednie pozycjonowanie tych komórek w gradiencie chemokiny w czasie dojrzewania jest uniemożliwiane przez zniszczenie sygnalizacji LT3R. Wcześniejsze badania funkcji LT skupiały się głównie na biologii komórki B a jego rola w funkcji komórki T nie była widoczna. Możliwe jest również, że LT posiada dodatkowe funkcje lub przedstawione wyniki odzwierciedlają rolę nowego ligandu LIGHT. Do chwili obecnej pozostaje niejasne jaką rolę HVEM i LIGHT mogą odgrywać w udokumentowanym tu rozwoju choroby.

Claims (20)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Zastosowanie limfotoksyny-beta (LT-beta) lub czynnika blokującego receptor limfotoksynybeta (LT-beta-R) i farmaceutycznie dopuszczalnego nośnika do wytwarzania leku przeznaczonego do indukowania odpowiedzi przeciwwirusowej u osobnika cierpiącego na wywołany wirusem szok ogólnoustrojowy i/lub zaburzenie oddechowe.
  2. 2. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że czynnik blokujący jest wybrany z grupy składającej się z rozpuszczalnej limfotoksyny-beta, przeciwciała przeciwko LT-beta, przeciwciała skierowanego przeciwko powierzchniowemu ligandowi LT, przeciwciała przeciwko LT-beta-R, rozpuszczalnego LT-beta-R i rozpuszczalnego receptora limfotoksyny-beta posiadającego domenę wiążącą ligand, która selektywnie wiąże się z powierzchniowym ligandem LT.
  3. 3. Zastosowanie według zastrz. 2 albo 9, albo 11, znamienne tym, że czynnik blokujący jest białkiem fuzyjnym LT-beta-R/immunoglobulina.
  4. 4. Zastosowanie według zastrz. 2 albo 9, albo 11, znamienne tym, że czynnik jest rozpuszczalną LT-beta lub przeciwciałem wiążącym LT-beta.
  5. 5. Zastosowanie według jednego z zastrz. 1-4 lub 7-20, znamienne tym, że osobnik jest zainfekowany wirusem Sin Nombre, wirusem Ebola, wirusem Marburg, wirusem Lassa lub Dengue.
  6. 6. Zastosowanie według zastrz. 5, znamienne tym, że czynnik jest białkiem fuzyjnym LT-beta-R/Ig.
    PL 195 264 B1
  7. 7. Zastosowanie limfotoksyny-beta (LT-beta) lub czynnika blokującego receptor limfotoksynybeta (LT-beta-R) i farmaceutycznie dopuszczalnego nośnika do wytwarzania leku do leczenia u osobnika szoku ogólnoustrojowego wywołanego wirusem.
  8. 8. Zastosowanie wedługzastrz. 7, znamienne tym, że czynnikblokujący j est wybrany z grupy składającej się z rozpuszczalnej limfotoksyny-beta, przeciwciała przeciwko LT-beta, rozpuszczalnego LT-beta-R, przeciwciała przeciwko LT-beta-R, przeciwciała skierowanego przeciwko powierzchniowemu ligandowi LT, i rozpuszczalnego receptora limfotoksyny-beta posiadającego domenę wiążącą ligand, która selektywnie wiąże się z powierzchniowym ligandem LT.
  9. 9. Zastosowanie Ilmfotoksyny-beta (LT-beta) lub czynnika blok^ącego receptor Ilmfotoksynybeta (LT-beta-R) i farmaceutycznie dopuszczalnego nośnika do wytwarzania leku do leczenia wywołanego wirusem zaburzenia oddechowego u osobnika.
  10. 10. Zastosowaniewedług zas^z. 9, znamienne tym i że czynnik Nok^ący j ees wybrany z grupy składającej się z rozpuszczalnej limfotoksyny-beta, przeciwciała przeciwko LT-beta, rozpuszczalnego LT-beta-R, przeciwciała przeciwko LT-beta-R, przeciwciała skierowanego przeciwko powierzchniowemu ligandowi LT, i rozpuszczalnego receptora limfotoksyny-beta posiadającego domenę wiążącą ligand, która selektywnie wiąże się z powierzchniowym ligandem LT.
  11. 11. Zastosowanie według zas^z. 2 albo 9, albo 11, znamienne tym, że czynnik blok^ący jess rozpuszczalnym LT-beta-R lub przeciwciałem anty-LT-beta-R, które wiąże LT-beta-R.
  12. 12. Zastosowanie według zasPz. 2 albo 9, albo 11, znamienne tym, że czynnik blok^ący jess rozpuszczalnym ludzkim LT-beta-R.
  13. 13. Zastosowanie według zassirz. 12, znamienne tym, że rozpuszczalny ludzki LT-beea-R jess połączony z jedną lub większą ilością heterologicznych domen białkowych.
  14. 14. Zastosowanie według zas^z. 13, znamienne tym, że hetorologiczna domenabiałkowa wybrana jest z grupy składającej się z immunoglobulin, surowiczej albuminy, lipoprotein, apolipoprotein i transferyny.
  15. 15. Zastosowanie według zastrz. 13, znamienne tym, że hetorologiczna domena białkowa obejmuje domenę Fc ludzkiej immunoglobuliny.
  16. 16. Zastosowanie wedługzaas-z. 2 albo 9, albo 11, znamiennn tym, domenawiążącc i lgand obejmuje funkcjonalny fragment sekwencji rozpuszczalnego ludzkiego LT-beta-R kodujący domenę wiążącą ligand LT-beta-R.
  17. 17. Zastosowanie pollpeppydu obejm^ącego rozpuszczalną domenę wiążącą Ilgand ludzkiego LT-beta-R połączoną z domeną Fc ludzkiego IgG oraz farmaceutycznie dopuszczalnego nośnika do wytwarzania leku przeznaczonego do indukowania przeciwwirusowej odpowiedzi u osobnika cierpiącego na wywołany wirusem szok ogólnoustrojowy i/lub zaburzenie oddechowe.
  18. 18. Zastosowanie według zassi-z. 2 albo 9, albo 11, albo 17, znamienne tym, że domena wiążąca ligand obejmuje sekwencję zewnątrzkomórkowej części ludzkiego LT-beta-R.
    W. Zastosowanie według ζ33^ζ. 2 albo 9, albo 11, albo 17, znamienne tym, że domena wiążąca ligand obejmuje zewnątrzkomórkowy region sekwencji ludzkiego LT-beta-R.
  19. 20. Zastosowanie według ζ33^ζ. 2 albo 9, albo 11, albo 17, znamienne tym, że domena wiążąca ligand zasadniczo składa się z sekwencji rozpuszczalnego ludzkiego LT-beta-R.
  20. 21. Zastosowanie czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta i/lub szlak sygnalizacji HVEM do wytwarzania leku przeznaczonego do indukowania odpowiedzi przeciwwirusowej u osobnika.
PL99347177A 1998-10-09 1999-10-08 Zastosowania limfotoksyny-beta lub czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta, zastosowanie polipeptydu z domeną wiążacą ligand ludzkiego LT-beta-R oraz zastosowania czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta i/lub szlak sygnalizacji HVEM PL195264B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US10366298P 1998-10-09 1998-10-09
PCT/US1999/023477 WO2000021558A1 (en) 1998-10-09 1999-10-08 Reversal of viral-induced systemic shock and respiratory distress by blockade of the lymphotoxin beta pathway

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL347177A1 PL347177A1 (en) 2002-03-25
PL195264B1 true PL195264B1 (pl) 2007-08-31

Family

ID=22296372

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL99347177A PL195264B1 (pl) 1998-10-09 1999-10-08 Zastosowania limfotoksyny-beta lub czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta, zastosowanie polipeptydu z domeną wiążacą ligand ludzkiego LT-beta-R oraz zastosowania czynnika blokującego receptor limfotoksyny-beta i/lub szlak sygnalizacji HVEM

Country Status (27)

Country Link
US (3) US20020001585A1 (pl)
EP (1) EP1119370B1 (pl)
JP (2) JP4713738B2 (pl)
KR (1) KR100888832B1 (pl)
CN (1) CN1200733C (pl)
AT (1) ATE329618T1 (pl)
AU (1) AU777492C (pl)
BR (1) BR9915025A (pl)
CA (1) CA2344049C (pl)
CY (1) CY1105059T1 (pl)
CZ (1) CZ20011272A3 (pl)
DE (1) DE69931944T2 (pl)
DK (1) DK1119370T3 (pl)
EA (1) EA006703B1 (pl)
EE (1) EE04661B1 (pl)
ES (1) ES2267294T3 (pl)
HU (1) HUP0103773A3 (pl)
IL (2) IL142284A0 (pl)
IS (1) IS2514B (pl)
NO (1) NO326905B1 (pl)
NZ (1) NZ510560A (pl)
PL (1) PL195264B1 (pl)
PT (1) PT1119370E (pl)
SG (1) SG121778A1 (pl)
SK (1) SK4662001A3 (pl)
TR (1) TR200100974T2 (pl)
WO (1) WO2000021558A1 (pl)

Families Citing this family (15)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US5925351A (en) 1995-07-21 1999-07-20 Biogen, Inc. Soluble lymphotoxin-β receptors and anti-lymphotoxin receptor and ligand antibodies as therapeutic agents for the treatment of immunological disease
US6998108B1 (en) 1997-07-07 2006-02-14 La Jolla Institute For Allergy And Immunology Antibodies to p30 polypeptides and methods making and using same
US7118742B2 (en) 1997-07-07 2006-10-10 La Jolla Institute For Allergy And Immunology Ligand for herpes simplex virus entry mediator and methods of use
US7060667B1 (en) 1998-01-30 2006-06-13 Biogen Idec Ma, Inc. Treatment of follicular lymphomas using inhibitors of the LT pathway
DK1119370T3 (da) * 1998-10-09 2006-10-02 Biogen Idec Inc Omstödelse af virus-fremkaldt systemisk chok og respiratorisk besvær med blokering af lymfotoksin-beta-signalvejen
TR200504220T2 (tr) * 1998-12-17 2007-04-24 Biogen Idec Ma Inc. Aktif limfotoksin-beta reseptör imunoglobülin şimeAktif limfotoksin-beta reseptör imunoglobülin şimerik proteinlerinin yüksek düzey ifadesi ve saflaştrik proteinlerinin yüksek düzey ifadesi ve saflaştırılması için bir yöntem.ırılması için bir yöntem.
WO2001079496A2 (en) * 2000-03-13 2001-10-25 La Jolla Institute For Allergy And Immunology Ligand for herpes simplex virus entry mediator and methods of use
ATE365214T1 (de) * 2000-04-12 2007-07-15 Jolla Inst Allergy Immunolog Ligand des zelleintritt-vermittelnden proteins von herpes simplex und methoden zu dessen verwendungen
JP5068072B2 (ja) * 2003-06-27 2012-11-07 バイオジェン・アイデック・エムエイ・インコーポレイテッド 連結ペプチドを含む改変された結合分子
KR20060132006A (ko) * 2004-03-23 2006-12-20 비오겐 아이덱 엠에이 아이엔씨. 수용체 커플링제 및 이의 치료적 용도
WO2006074399A2 (en) * 2005-01-05 2006-07-13 Biogen Idec Ma Inc. Multispecific binding molecules comprising connecting peptides
CA2666934A1 (en) 2006-10-20 2008-04-24 Biogen Idec Ma Inc. Treatment of demyelinating disorders with soluble lymphotoxin-beta-receptor
US8338376B2 (en) * 2006-10-20 2012-12-25 Biogen Idec Ma Inc. Compositions comprising variant LT-B-R-IG fusion proteins
WO2009039310A2 (en) * 2007-09-18 2009-03-26 La Jolla Institute For Allergy And Immunology Light inhibitors for asthma, lung and airway inflammation, respiratory, interstitial, pulmonary and fibrotic disease treatment
CN106591446A (zh) * 2016-12-07 2017-04-26 中国人民解放军军事医学科学院微生物流行病研究所 细胞通路调控分子在作为药物靶点及诊断ebov感染中的应用

Family Cites Families (23)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US3773919A (en) * 1969-10-23 1973-11-20 Du Pont Polylactide-drug mixtures
IE52535B1 (en) 1981-02-16 1987-12-09 Ici Plc Continuous release pharmaceutical compositions
US4485045A (en) * 1981-07-06 1984-11-27 Research Corporation Synthetic phosphatidyl cholines useful in forming liposomes
DE3218121A1 (de) 1982-05-14 1983-11-17 Leskovar, Peter, Dr.-Ing., 8000 München Arzneimittel zur tumorbehandlung
US4816567A (en) * 1983-04-08 1989-03-28 Genentech, Inc. Recombinant immunoglobin preparations
US4544545A (en) * 1983-06-20 1985-10-01 Trustees University Of Massachusetts Liposomes containing modified cholesterol for organ targeting
US5225538A (en) * 1989-02-23 1993-07-06 Genentech, Inc. Lymphocyte homing receptor/immunoglobulin fusion proteins
US5670149A (en) * 1990-06-27 1997-09-23 Biogen, Inc. Lymphotoxin-β, Lymphotoxin-β complexes, pharmaceutical preparations and therapeutic uses thereof
DE69132629T2 (de) * 1990-06-27 2002-04-18 Biogen Inc Oberflächenkomplexbildung von lymphotoxin
US7030080B2 (en) * 1990-06-27 2006-04-18 Biogen, Inc. Lymphotoxin-β, lymphotoxin-β complexes, pharmaceutical preparations and therapeutic uses thereof
WO1994004679A1 (en) 1991-06-14 1994-03-03 Genentech, Inc. Method for making humanized antibodies
ATE397665T1 (de) 1992-12-04 2008-06-15 Biogen Idec Inc Lymphotoxin-beta, lymphotoxin-beta komplexe, pharmazeutische zubereitungen und therapeutische verwendungen davon
US6312691B1 (en) * 1996-01-26 2001-11-06 Jeffrey L. Browning Lymphotoxin-α/β complexes and anti-lympotoxin-β receptor antibodies as anti-tumor agents
KR100470739B1 (ko) 1995-01-26 2005-09-02 바이오겐 아이덱 엠에이 인코포레이티드 항종양제로서의림프독소-α/β복합체및항-림프독소-β수용체항체
US5925351A (en) * 1995-07-21 1999-07-20 Biogen, Inc. Soluble lymphotoxin-β receptors and anti-lymphotoxin receptor and ligand antibodies as therapeutic agents for the treatment of immunological disease
US6291207B1 (en) * 1995-07-28 2001-09-18 Northwestern University Herpes virus entry receptor protein
US7255854B1 (en) * 1996-10-25 2007-08-14 Biogen, Inc. Use of lymphotoxin-β receptor blocking agents for the treatment of antibody mediated immunological diseases
SK55399A3 (en) * 1996-10-25 2000-10-09 Biogen Inc Soluble lymphotoxin-beta receptors, anti-lymphotoxin receptor antibodies, and anti-lymphotoxin ligand antibodies as therapeutic agents for the treatment of immunological diseases
GB9622660D0 (en) * 1996-10-31 1997-01-08 Biocine Spa Immunogenic detoxified mutant toxin
US7060667B1 (en) * 1998-01-30 2006-06-13 Biogen Idec Ma, Inc. Treatment of follicular lymphomas using inhibitors of the LT pathway
DK1119370T3 (da) * 1998-10-09 2006-10-02 Biogen Idec Inc Omstödelse af virus-fremkaldt systemisk chok og respiratorisk besvær med blokering af lymfotoksin-beta-signalvejen
TR200504220T2 (tr) * 1998-12-17 2007-04-24 Biogen Idec Ma Inc. Aktif limfotoksin-beta reseptör imunoglobülin şimeAktif limfotoksin-beta reseptör imunoglobülin şimerik proteinlerinin yüksek düzey ifadesi ve saflaştrik proteinlerinin yüksek düzey ifadesi ve saflaştırılması için bir yöntem.ırılması için bir yöntem.
EP1539793A4 (en) * 2002-07-01 2006-02-01 HUMANIZED ANTIBODIES AGAINST THE RECEPTOR OF LYMPHOTOXIN BETA

Also Published As

Publication number Publication date
AU777492B2 (en) 2004-10-21
IL142284A0 (en) 2002-03-10
US20020001585A1 (en) 2002-01-03
PL347177A1 (en) 2002-03-25
IL142284A (en) 2009-11-18
JP2002527403A (ja) 2002-08-27
US20090087403A1 (en) 2009-04-02
EE04661B1 (et) 2006-08-15
US7452530B2 (en) 2008-11-18
TR200100974T2 (tr) 2001-11-21
KR20010080073A (ko) 2001-08-22
HUP0103773A3 (en) 2003-10-28
CZ20011272A3 (cs) 2001-09-12
NZ510560A (en) 2003-09-26
ATE329618T1 (de) 2006-07-15
BR9915025A (pt) 2001-08-14
AU777492C (en) 2005-05-26
WO2000021558A9 (en) 2001-05-25
JP2010155852A (ja) 2010-07-15
EA006703B1 (ru) 2006-02-24
KR100888832B1 (ko) 2009-03-17
NO326905B1 (no) 2009-03-16
ES2267294T3 (es) 2007-03-01
CA2344049A1 (en) 2000-04-20
DK1119370T3 (da) 2006-10-02
US20040198635A1 (en) 2004-10-07
HUP0103773A2 (hu) 2002-01-28
EP1119370A1 (en) 2001-08-01
AU6296499A (en) 2000-05-01
NO20011757L (no) 2001-06-08
CA2344049C (en) 2009-12-15
NO20011757D0 (no) 2001-04-06
DE69931944D1 (de) 2006-07-27
EP1119370B1 (en) 2006-06-14
WO2000021558A1 (en) 2000-04-20
SG121778A1 (en) 2006-05-26
JP4713738B2 (ja) 2011-06-29
CY1105059T1 (el) 2010-03-03
EA200100430A1 (ru) 2001-10-22
SK4662001A3 (en) 2001-11-06
DE69931944T2 (de) 2007-02-08
EE200100211A (et) 2002-08-15
IS5882A (is) 2001-03-09
PT1119370E (pt) 2006-09-29
CN1200733C (zh) 2005-05-11
CN1323223A (zh) 2001-11-21
IS2514B (is) 2009-06-15

Similar Documents

Publication Publication Date Title
US20090087403A1 (en) Reversal of viral-induced systemic shock and respiratory distress by blockade of the lymphotoxin beta pathway
EP1692180B1 (en) Anti-il-20 antibodies and binding partners and methods of using in inflammation
JP2007169296A (ja) 抗腫瘍因子としてのリンフォトキシン−α/β複合体および抗リンフォトキシン−βレセプター抗体
SK288603B6 (sk) Polypeptid a protilátka viažuca sa na polypeptid
SK6898A3 (en) Soluble lymphotoxin-&#39;beta&#39; receptors and anti-lymphotoxin receptor and ligand antibodies, as therapeutic agents for the treatment of immunological disease
MXPA05010134A (es) Anticuerpos anti-il-20, metodos y moleculas de enlace que se usan en la inflamacion.
NZ275711A (en) Monoclonal antibodies and binding proteins which bind to human fas antigen (nerve growth factor/tumour necrosis factor receptor type)
MX2007004770A (es) Anticuerpos anti-il-22ra y moleculas y metodos para usarlos en inflamacion.
ES2226152T3 (es) Terapia de bloqueo de cd154 para el sindrome inhibidor de proteina terapeutica.
US6015559A (en) Fas antagonists
MXPA01003605A (en) Reversal of viral-induced systemic shock and respiratory distress by blockade of the lymphotoxin beta pathway
MXPA97005629A (en) Linfotoxin-alpha / beta complexes and anti-tetration antibodies of lymphotoxin beta as agents anti-tu
MXPA99011741A (en) Cd154 blockade therapy for therapeutic protein inhibitor syndrome