PL194353B1 - Sposób oczyszczania ścieków przemysłowych zawierających duże ilości związków amonowych - Google Patents

Abstract

1. Sposób oczyszczania scieków przemyslowych zawierajacych duze ilosci zwiazków amonowych przez oczyszczanie scieków nitryfikujacymi mikroorganizmami w obecnosci zawieszonej substancji no- snikowej, znamienny tym, ze do scieków przemyslowych zawierajacych od okolo 200 mg/l do okolo 2000 mg/l, korzystnie od okolo 400 do okolo 1600 mg/l azotu NH 4 wprowadza sie w ilosci od okolo 6 do okolo 15 kg, korzystnie od okolo 7,5 do 12 kg na 1 kg calkowitego azotu w sciekach, krzemianowa sub- stancje nosnikowa, stanowiaca korzystnie mineraly ilaste o wartosci powierzchniowego pH od okolo 6 do okolo 9, o powierzchni wlasciwej powyzej 20 m 2 /g, korzystnie powyzej 50 m 2 /g i o objetosci pecznienia od okolo 5 ml/2 g do okolo 80 ml/2 g, korzystnie od okolo 10 ml/2 g do okolo 20 ml/2 g, przy czym krzemia- nowa substancja nosnikowa ma zdolnosc wymiany kationów od okolo 40 mVal/100 g do okolo 100 mVal/100 g, zwlaszcza od okolo 50 mVal/100 g do okolo 80 mVal/100 g i naturalna krzemianowa substancja nosnikowa zawiera 95% wagowych czastek o wymiarach ponizej 150 µm, i zawiesza sie ja w sciekach, a nitryfikowane scieki poddaje sie ewentualnie denitryfikacji za pomoca mikroorganizmów denitryfikujacych, przy czym wartosci pH podczas nitryfikacji nastawia sie od okolo 6,5 do okolo 8,5, ko- rzystnie od okolo 6,8 do okolo 7,2 przez wprowadzenie substancji alkalicznej. PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób z dziedziny ścieków dotyczący oczyszczania ścieków przemysłowych zawierających duże ilości związków amonowych. Określenie „związki amonowe” dotyczy według wynalazku zarówno związków amonowych, jak również amoniaku.

Ścieki zawierające związki amonowe, włącznie ze ściekami przemysłowymi zawierającymi duże ilości tych związków, można oczyszczać różnymi sposobami. Podczas oczyszczania fizycznego zwiększa się wartość pH przez doprowadzenie ługu, po czym amoniak usuwa się przez odpędzanie parą i odzyskuje przez kondensację. Dochód z odzyskanego amoniaku jest bardzo mały w porównaniu z wysokimi nakładami inwestycyjnymi i ponadto nie można oczyszczać w ten sposób ścieków zawierających poniżej 100 mg azotu NH4/l.

Sposób chemiczny polega na strącaniu fosforanu magnezowo-amonowego. Do ścieków wprowadza się sole magnezu i fosforany, a przy określonej wartości pH ulega strąceniu fosforan magnezowo-amonowy. Fosforan magnezowo-amonowy można przerabiać przez ogrzewanie, przy czym powstaje wodorofosforan magnezu i amoniak, który można usunąć przez odpędzenie. Wodorofosforan magnezu można ponownie wprowadzać do ścieków jako strącalnik. Sposób ten jest jednak obciążony bardzo wysokimi kosztami.

Inny, korzystniejszy pod względem kosztów sposób biologiczny polega na oczyszczaniu ścieków nitryfikującymi mikroorganizmami (nitryfikantami), przy czym nitryfikanty osadza się na złożu nośnika. Ścieki napowietrza się, a nitryfikanty utleniają azot amonowy do azotynu (nitrosomonas) lub do azotanu (nitrobacter).

Stałe złoże nośnika dawniej zawierało zwykle lawę, podczas gdy obecnie stosuje się na ogół pręty, kulki lub nici z tworzyw sztucznych. Materiały te mają powierzchnię do osadzania nitryfikantów.

W książce „Stickstoffrijckbelastung - Stand der Technik 1996/1997 -Zukijnftige Entwicklunger”, autorzy J. St. Kolibach i M.Gromping, wydawnictwo TK-Verlag Karl Thome-Kozmiensky w artykule nr 20, autor J. Mihopulos „Kostensenkende Strategien ^r Klaranlagen: Separate TmbwasserbehN ndlung opisano trójstopniowy reaktor fluidalny, w którym biomasę osadza się na substancji nośnikowej (na bazalcie). Substancję nośnikową utrzymuje się w zawiesinie za pomocą zawracania. Substancja ₂ nośnikowa jest dość gruboziarnista. Ponadto jej powierzchnia właściwa jest mniejsza od 10 m²/g. W przypadku awarii napowietrzania substancja nośnikowa osadza się i powoduje zatykanie się i obumarcie biologicznej błony.

Z pozycji literaturowej „Korrespondenz Abwasser, 12, 1994, strony 2261-2268, znany jest sposób usuwania azotu w oczyszczalniach ścieków z etapem oczyszczania biologicznego, przy czym zawierające dużą ilość amoniaku częściowe strumienie z obróbki osadu wykorzystuje się do hodowli nitryfikantów. Otrzymaną aktywną biomasę w następnych etapach oczyszczania wykorzystuje się do wspomagania nitryfikacji. Zastosowanie nitryfikantów w obecności wodorotlenków glinu i żelaza powinno powodować wyraźnie usuwanie azotu z oczyszczanych ścieków podczas fazy nitryfikacji. Także częściowe strumienie stosowane do hodowli nitryfikantów powinny być w znacznej mierze (w 67%) uwolnione od obciążenia azotem. Nie ma danych dotyczących fizycznych i chemicznych właściwości stosowanych wodorotlenków metali. Ponadto wodorotlenki metali zawierające nitryfikanty są zabierane razem z osadem i mogą powodować zagrożenia dla środowiska, ponieważ oddają z łatwością odpowiednie trójwartościowe kationy.

Zadaniem niniejszego wynalazku w dziedzinie ścieków jest oczyszczanie ścieków przemysłowych zawierających dużą ilość związków amonowych z zastosowaniem takich substancji nośnikowych, które przy nieznacznych kosztach inwestycyjnych i produkcyjnych umożliwią bezawaryjną pracę nitryfikantów i w znacznym stopniu zapobiegną uwalnianiu wielowartościowych kationów z oddzielonego osadu.

Przedmiotem wynalazku jest zatem w dziedzinie ścieków sposób oczyszczania ścieków przemysłowych zawierających dużą ilość związków amonowych przez oczyszczanie ścieków nitryfikującymi mikroorganizmami (nitryfikantami) w obecności zawieszonej substancji nośnikowej, który charakteryzuje się tym, że do ścieków przemysłowych zawierających od około 200 mg/l do około 2000 mg/l, korzystnie od około 400 do około 1600 mg/l azotu NH4 wprowadza się w ilości od około 6 do około 15 kg, korzystnie od około 7,5 do 12 kg na 1 kg azotu (całkowitego azotu) w ściekach, krzemianową substancję nośnikową, stanowiącą korzystnie minerały ilaste o wartości powierzchniowego pH od około 6 do około 9, o powierzchni właściwej powyżej 20 m²/g, korzystnie powyżej 50 m²/g i o objętości pęcznienia od około 5 ml/2 g do około 80 ml/2 g, korzystnie od około 10 ml/2 g do około 20 ml /2 g, przy czym krzemiaPL 194 353 B1 nowa substancja nośnikowa ma zdolność wymiany kationów (IUF) od około 40 mVal/100 g do około 100 mVal/ 100 g, zwłaszcza od około 50 mVal/ 100 g do około 80 mVal/ 100 gi naturalna krzemianowa substancja nośnikowa zawiera 95% wagowych cząstek o wymiarach poniżej 150 mm, i zawiesza się ją w ściekach, a nitryfikowane ścieki poddaje się ewentualnie denitryfikacji za pomocą mikroorganizmów denitryfikujących (denitryfikantów) przy czym wartości pH podczas nitryfikacji nastawia się od około 6,5 do około 8,5, korzystnie od około 6,8 do około 7,2 przez wprowadzenie substancji alkalicznej.

Powierzchnię właściwą oznacza się metodą BET (metodą jednopunktową z azotem według normy DIN 66 131).

Stosuje się korzystnie naturalną krzemianową substancję nośnikową z 95% wagowymi cząstek o wymiarach poniżej 150 mm. Zapewnia to pozostawanie substancji nośnikowych w zawieszeniu nawet bez użycia drogich urządzeń mieszających. Naturalne substancje nośnikowe, w przeciwieństwie do syntetycznych substancji nośnikowych, wykazują mniejszą tendencję do uwalniania rozpuszczalnych szkodliwych substancji, ponieważ w ciągu długich okresów geologicznych były już poddawane naturalnym procesom ługowania. Z tego powodu są one bardziej przyjazne dla środowiska niż syntetyczne krzemianowe substancje nośnikowe.

Stosowana według wynalazku syntetyczna krzemianowa substancja nośnikowa ma dużą powierzchnię obsadzania nitryfikantów. Duża powierzchnia obsadzania umożliwia oczyszczanie ścieków z dużymi stężeniami NH4, których nie można już oczyszczać znanymi sposobami biologicznymi. Ogólnie krzemianową substancję nośnikową stosuje się w ilości od około 5 g/l do około 50 g/l, korzystnie około 15 g/l. Ważne jest także, aby ciężar właściwy substancji nośnikowej był większy od 1,5 g/cm³, aby substancja nośnikowa nie ulegała flotacji podczas napowietrzania.

Krzemianowa substancja nośnikowa ma wartość powierzchniowego pH od około 6 do około 9. Wartość tę oznacza się tak, że zawiesinę krzemianowej substancji nośnikowej o stężeniu około 10% wagowych w wodzie miesza się w ciągu 15 minut. Następnie za pomocą elektrody szklanej oznacza się wartość pH odsączonego roztworu. Stwierdzono nieoczekiwanie, że krzemianowa substancja nośnikowa o wartości powierzchniowego pH poza podanym zakresem ma mniejszą gęstość osadzania nitryfikantów i że gęstość osadzania nitryfikantów nie zwiększa się wyraźnie, gdy nastawia się jej wartość pH na podany zakres przez wprowadzenie kwasu lub ługu do zawiesiny krzemianowej substancji nośnikowej.

Krzemianowa substancja nośnikowa ma zdolność wymiany kationów (IUF) od około 40 mVal/100 g do około 100 mVal/100 g, zwłaszcza od około 50 mVal/100 g do około 80 mVal/100 g. Zdolność wymiany kationów oznacza się następująco:

Wysuszoną krzemianową substancję nośnikową poddaje się w ciągu 1h pod chłodnicą zwrotną reakcji z dużym nadmiarem wodnego roztworu NH4Cl. Po pozostawieniu na16 h w temperaturze pokojowej roztwór przesącza się, placek filtracyjny przemywa i miele, i oznacza metodą Kjeldahla zawartość NH4 w substancji nośnikowej.

Ponadto krzemianowa substancja nośnikowa jest korzystnie także hydrofilowa, to znaczy, że powinna mieć objętość pęcznienia od około 5 ml/2 g do około 80 ml/2 g, korzystnie od około 10 ml/2 g do około 2 ml/2 g. Objętość pęcznienia oznacza się następująco:

Do 100ml cylindra miarowego wlewa się 100 ml destylowanej wody. 2,0 g badanej substancji wprowadza się powoli na powierzchnię wody porcjami po 0,1 do 0,2 g. Następną porcję wprowadza się po opadnięciu materiału. Po zakończeniu wprowadzania czeka się 1h i odczytuje, w ml/2 g, objętość spęcznionej substancji.

Stosunkowo mała wielkość cząstek oraz zdolność pęcznienia zapewniają, że substancja nośnikowa pozostaje równomiernie zawieszona. Jeśli mieszanina ścieków i krzemianowej substancji nośnikowej ma tendencję do pienienia się, to można wprowadzić środki przeciwpianowe.

Jako krzemianową substancję nośnikową stosuje się korzystnie minerały ilaste, zwłaszcza smektyczne minerały ilaste, jak bentonit, wermikulit, chloryt, bejdelit, hektoryt, nontronit i illit. Szczególnie korzystnie jako smektyczny minerał ilasty stosuje się bentonit (główny minerał montmorylonit), który obok swej funkcji jako powierzchni osadzania także adsorbuje amoniak i NH4⁺ (w tym ostatnim przypadku dzięki zdolności wymiany jonów).

Innymi użytecznymi krzemianowymi substancjami nośnikowymi są między innymi kaolin i minerały serpentynowe (jak kaolinit, dykit, nakryt, haloizyt, antygoryt, paligorskit, sepiolit, pirofilyt, talk, a także zeolity.

Krzemianową substancję nośnikową można stosować w ilości od około 5 g/ldo około 50 g/l, korzystnie od około 10 g/l do około 30 g/l, zwłaszcza około 15 g/l. W przypadku użycia mniej niż 10 g/l

PL 194 353 B1 nie cała ilość azotu NH4 ulega rozkładowi. Natomiast użycie powyżej 30 g/l nie daje już wyraźnych korzyści.

Sposób według wynalazku przeprowadza się na ściekach przemysłowych zawierających amoniak lub związki amonowe. Sposobu według wynalazku nie stosuje się więc w ramach zwykłego biologicznego oczyszczania; chodzi tu raczej o zdecentralizowany sposób oczyszczania ścieków zawierających duże ilości tych związków.

Jako ścieki stosuje się korzystnie cząstkowe strumienie z oczyszczania osadów i/lub ciecze z sfermentowanego oczyszczanego osadu i/lub z wody przesączającej się z wysypisk śmieci. Tworzenie się kwasu azotawego lub kwasu azotowego obniża wartość pH i reakcja ustaje. Podczas nitryfikacji przez wprowadzenie substancji alkalicznej korzystnie nastawia się wartości pH na 6,5 do 8,5, zwłaszcza na 6,8 do 7,2. Wydajność nitryfikacji bez nastawiania wartości pH wynosi tylko od 40% do 60%. Poniżej pH 5,9 nie zachodzi żadna reakcja. Wprowadzenie substancji alkalicznej zwiększa wydajność nitryfikacji do ponad 90%. Także przy pH powyżej 9 reakcja nie zachodzi.

W celu szybkiego osadzenia nitryfikantów na substancji nośnikowej wprowadza się do ścieków zawiesinę substancji nośnikowych szczepioną uprzednio nitryfikantami, przy czym jako nitryfikanty stosuje korzystnie bakterie utleniające amoniak do azotynu. W mniejszym zakresie stosuje się także mikroorganizmy utleniające amoniak do azotanu.

Sposobem według wynalazku po następnej denitryfikacji za pomocą mikroorganizmów denitryfikujących (denitryfikantów) można uniknąć powtórnego obciążenia azotem.

Nitryfikacja zachodzi w warunkach aerobowych, korzystnie z wprowadzeniem do ścieków gazu zawierającego tlen. Ogólnie stężenie tlenu powinno wynosić co najmniej 2 mg/l. Poniżej tego stężenia wydajność nitryfikacji maleje.

Nitryfikowanych ścieków nie można wprowadzać do odbieralników ścieków. Dlatego jest ogólnie konieczne dołączenie denitryfikacji, co może odbywać się w istniejącej instalacji. Denitryfikanty pobierają tlen najpierw ze ścieków, aż do wyczerpania tlenu; następnie pobierają tlen z azotynu lub z azotanu, po czym uwalnia się elementarny azot. Korzystnie denitryfikację prowadzi się w warunkach beztlenowych, ewentualnie z wprowadzeniem źródła węgla.

Stwierdzono, że najlepsze wyniki nitryfikacji uzyskuje się, gdy prowadzi się ją przy obciążeniu ₃ na jednostkę objętości od 0,5 do 2,5, korzystnie od 1,0 do 1,5 kg azotu NH4/m³ dziennie. Sposób można wykonywać także przy nieznacznie mniejszych obciążeniach na jednostkę objętości, gdy na przykład wskutek zakłóceń ruchowym maleje zawartość azotu NH4.

To duże obciążenie na jednostkę objętości umożliwia wykonanie sposobu w stosunkowo małym osadniku osadu czynnego, czym niniejszy sposób różni się zasadniczo od sposobów stosowanych w zwykłym oczyszczaniu biologicznym.

Ponadto okazało się, że w przypadku ścieków z dużym ładunkiem organicznego węgla, oznaczanym jako chemiczne zapotrzebowanie na tlen (CBS), ładunek węgla przed etapem nitryfikacji obniża się od około 300 do około 1000, korzystnie od około 300 do około 500 mg/l. W przypadku dużego ładunku węgla wzmaga się rozwój mikroorganizmów rozkładających węgiel (to znaczy bakterii heterotropowych), podczas gdy maleje lub zwalnia się rozwój nitryfikantów, co ogranicza wydajność nitryfikacji.

Zmniejszanie ładunku organicznego węgla może odbywać się znanymi sposobami, na przykład przez wprowadzenie flokulantów, takich jak roztwór soli metali wielowartościowych, na przykład soli żelaza i glinu. Sole można wprowadzać do ścieków w ilości około 0,5 g/l. Następuje przy tym flokulacja koloidalnych związków zawierających węgiel i potem można je łatwo oddzielić.

Ponadto ładunek organicznego węgla można zmniejszyć przez wstępne włączenie oczyszczania biologicznego z oddzielaniem osadu, po czym oddzielony osad doprowadza się do wieży fermentacyjnej.

Ponadto ładunek organicznego węgla można zmniejszyć przez utlenianie, na przykład przez działanie ozonem. Sposób ten stosuje się zwłaszcza w przypadku rozpuszczonych związków węgla. Ponadto rozpuszczone związki węgla można usunąć przez adsorpcję. Dotyczy to także związków węgla z podstawnikami, które mogą wpływać na następną nitryfikację, na przykład fenoli i halogenowęglowodorów.

Ponadto wykonano próby oznaczenia najlepszej zawartości azotu NH4. Stwierdzono, że przed nitryfikacją należy ograniczyć zawartość azotu NH4 najwyżej do 1200 mg/l, korzystnie do 700 mg/l. Dla takich zawartości azotu NH4 występują idealne warunki rozwoju nitryfikantów. Zawartość azotu NH4 można zmniejszyć na przykład przez rozcieńczenie oczyszczonymi ściekami.

PL 194 353B1

Opisane powyżej ulepszenia (obciążenie na jednostkę objętości, obniżenie ładunku węgla i ograniczenie zawartości azotu NH4) mogą być wykonywane osobno lub razem.

Wynalazek przedstawiono w poniższych przykładach.

P rz y k ł a d I.

₃

W osadniku na osad czynny o objętości 160 m³ z urządzeniem napowietrzającym, a także z dołączonym osadnikiem (60 m³) z zawracaniem osadu oczyszczano częściowy strumień z oczyszczania osadu (200 m³/dzień; przesącz z komorowej prasy filtracyjnej z klimatyzacją wapienną) zawierający 1040 mg azotu NH4/l, o wartości pH 12,5 i wartości CSB 400 mg/l oczyszczono za pomocą 2400 kg wapiennego bentonitu z Moosburga (Terrana®, nazwa handlowa firmy Sϋd-Chemie AG) (powierzchnia właściwa 60 m³/g, 95% wagowych cząstek o wymiarach poniżej 150 mm, zdolność wymiany kationów 63 mVal/100 g, objętość pęcznienia 12 ml/g, wartość powierzchniowego pH 8,0). Bentonit zawieszono w wodzie (15 g/l) i przed zmieszaniem ze ściekami szczepiono nitryfikantami z osadu czynnego. Poddany takiej wstępnej obróbce bentonit zawieszono w oczyszczanych ściekach, przy czym do mieszaniny ścieków z bentonitem wdmuchiwano powietrze. Przy tym wartość pH stopniowo zmniejszała się. Przez wprowadzenie ługu sodowego poprzez sterowane za pomocą pH urządzenie dozujące nastawiono wartość pH 7,0 ± 0,2.

Po 4 dniach w temperaturze około 20°C zawartość azotu NH4 zmniejszyła się do około 82 mg/l (wydajność nitryfikacji około 92%). Zawartość azotu azotynowego wynosiła około 816 mg/l, zawartość azotu azotanowego około 93 mg/l. Na podstawie zawartości azotu NH4, objętości osadnika i ilości częściowego strumienia przeprowadzanego w ciągu jednego dnia przez osadnik z czynnym osadem otrzymano zgodniez następującym równaniem

1,04x200 kg 160 m³ xd ₃ tak zwane obciążenie na jednostkę objętości wynoszące 1,3 mg azotu NH4 na 1 m³ ścieków i na 1 dzień.

Oczyszczone w ten sposób ścieki denitryfikowano we włączonym do istniejącej oczyszczalni urządzeniu do biologicznej denitryfikacji (100 m³) z zewnętrznym dozowaniem węgla, przy czym zawartość azotu azotynowego i azotanowego zmniejszyła się do poniżej 1 mg/l.

P rz y k ł a d II.

Powtórzono przykład I, z tą różnicą, że częściowy strumień z oczyszczania osadu zawierającego CSB w ilości 1200 mg/l oczyszczano za pomocą 0,5 g/l mieszaniny chlorku żelaza i chlorku glinu w rozpuszczonej postaci (Siidflock K2®, nazwa handlowa firmy Sϋd-Chemie AG) we wstępnym osadniku. Strącone płatki materiału oddzielono przez osadzenie i osad doprowadzono do wieży fermentacyjnej. Ciecz znad osadu, która miała wartość CBS 500 g/l, doprowadzono do osadnika na osad czynny z przykładu Ii poddano dalszemu oczyszczaniu, jak opisano w tym przykładzie.

Claims (12)

1. Sposób oczyszczania ścieków przemysłowych zawierających duże ilości związków amonowych przez oczyszczanie ścieków nitryfikującymi mikroorganizmami w obecności zawieszonej substancji nośnikowej, znamienny tym, że do ścieków przemysłowych zawierających od około 200 mg/l do około 2000 mg/l, korzystnie od około 400 do około 1600 mg/l azotu NH4 wprowadza się w ilości od około 6 do około 15 kg, korzystnie od około 7,5 do 12 kg na 1 kg całkowitego azotu w ściekach, krzemianową substancję nośnikową, stanowiącą korzystnie minerały ilaste o wartości powierzchniowego pH od około 6 do około 9, o powierzchni właściwej powyżej 20 m²/g, korzystnie powyżej 50 m²/g i o objętości pęcznienia od około 5 ml/2 g do około 80 ml/2 g, korzystnie od około 10 ml/2 g do około 20 ml/2 g, przy czym krzemianowa substancja nośnikowa ma zdolność wymiany kationów od około 40 mVal/100 g do około 100 mVal/100 g, zwłaszcza od około 50 mVal/100 g do około 80 mVal/100 g i naturalna krzemianowa substancja nośnikowa zawiera 95% wagowych cząstek o wymiarach poniżej 150 mm, i zawiesza się ją w ściekach, a nitryfikowane ścieki poddaje się ewentualnie denitryfikacji za pomocą mikroorganizmów denitryfikujących, przy czym wartości pH podczas nitryfikacji nastawia się od około 6,5 do około 8,5, korzystnie od około 6,8 do około 7,2 przez wprowadzenie substancji alkalicznej.

PL 194 353 B1

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako ścieki stosuje się cząstkowe strumienie z oczyszczania osadów i/lub ciecze ze sfermentowanego oczyszczanego osadu i/lub z wody przesączającej się z wysypisk śmieci.

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że do ścieków wprowadza się zawiesinę krzemianowych substancji nośnikowych szczepioną uprzednio nitryfikantami.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że denitryfikację prowadzi się w warunkach beztlenowych, ewentualnie z wprowadzeniem źródła węgla.

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako nitryfikanty stosuje się bakterie utleniające związki amonowe.

6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że krzemianową substancję nośnikową stosuje się w ilości od około 5 g/l do około 50 g/l, korzystnie około 15 g/l.

7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako minerały ilaste stosuje się smektyczne materiały ilaste, zwłaszcza bentonit.

8. Sposób według zastrz. 1 albo 5, znamienny tym, że nitryfikację przeprowadza się w warunkach aerobowych, korzystnie z wprowadzeniem do ścieków gazu zawierającego tlen.

9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że zawartość tlenu w ściekach nastawia się na wartość >2 mg/l ścieków.

10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że nitryfikację przeprowadza się przy obciążeniu na jednostkę objętości od około 0,5 do około 2,5, korzystnie od około 1,0 do około 1,5 kg azotu NH4 na 1m³ ścieków i na 1dzień.

11. Sposób według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że ładunek organicznego węgla w ściekach, określony jako chemiczne zapotrzebowanie na tlen przed etapem nitryfikacji, obniża się od około 300 do około 1000, korzystnie od około 300 do około 500 mg/l.

12. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że zawartość azotu NH4 przed etapem nitryfikacji ogranicza się do maksymalnej wartości około 1200 mg/l, korzystnie do około 700 mg/l.