PL193912B1 - Amortyzator do kadzi pośredniej oraz kadź pośrednia - Google Patents

Abstract

1. Amortyzator do kadzi posredniej, z ogniotrwa- lego materialu, majacy podstawe z powierzchnia amortyzujaca oraz sciane boczna przebiegajaca do góry od podstawy wokól przynajmniej czesci obwo- du powierzchni amortyzujacej, przy czym sciana ta zawiera nawis wystajacy nad obwodowy obszar powierzchni amortyzujacej, znamienny tym, ze na- wis (9) ma wiele wystepów (13), które wystaja dalej nad powierzchnie amortyzujaca niz reszta nawisu. 17. Kadz posrednia dla roztopionego metalu, zawierajaca amortyzator z ogniotrwalego materialu, majacy podstawe z powierzchnia amortyzujaca oraz sciane boczna przebiegajaca do góry od podstawy wokól przynajmniej czesci obwodu powierzchni amortyzujacej, przy czym sciana ta zawiera nawis wystajacy nad obwodowy obszar powierzchni amor- tyzujacej, znamienna tym, ze nawis (9) ma wiele wystepów (13), które wystaja dalej nad powierzch- nie amortyzujaca niz reszta nawisu. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest amortyzator do kadzi pośredniej oraz kadź pośrednia, dla roztopionego metalu, zwłaszcza stali. W szczególności, przedmiotem wynalazku jest amortyzator z materiału ogniotrwałego, do umieszczenia na dnie kadzi pośredniej przy ciągłym odlewaniu stali, który to amortyzator przyjmuje strumień roztopionego metalu, wlewanego w kadź pośrednią z kadzi odlewniczej.

Z publikacji WO 96/14951 (FOSECO) jest znany amortyzator do kadzi pośredniej zawierający korpus z ogniotrwałego materiału, zdolny do wytrzymania kontaktu z roztopioną stalą w kadzi pośredniej. Korpus amortyzatora zawiera podstawę z powierzchnią amortyzującą, zewnętrzną ścianę boczną przebiegającą do góry od powierzchni amortyzującej i górną powierzchnię dołączoną do ściany bocznej i posiadającą otwór. Powierzchnia górna ma wewnętrzną część pierścieniową zasadniczo równoległą do powierzchni amortyzującej, przy czym pomiędzy ścianą boczną a powierzchnią amortyzującą, a ponadto pomiędzy ścianą boczną a wewnętrzną pierścieniową częścią powierzchni górnej usytuowany jest zasadniczo prostokątny narożnik. Taki amortyzator umożliwia zwiększony czas przebywania roztopionej stali w kadzi pośredniej, co jest ważne dla zapewnienia, że niepożądane wtrącenia mają wystarczający czas na wypłynięcia na powierzchnię stali i usunięcie ich.

Z publikacji WO 97/37799 (FOSECO) jest znany amortyzator kadzi pośredniej zawierający korpus z ogniotrwałego materiału zdolny do wytrzymania kontaktu z roztopioną stalą w kadzi pośredniej. Amortyzator ten zawiera podstawę posiadającą powierzchnię amortyzującą roztopioną stal, zewnętrzną ścianę boczną przebiegającą do góry od powierzchni amortyzującej i wokół podstawy, by całkowicie otoczyć ją. Pierścieniowa część korpusu dołączona do ściany bocznej tworzy górną powierzchnię zasadniczo równoległą do powierzchni amortyzującej i ma otwór, w który może być wlewana roztopiona stal, przy czym dolna powierzchnia pierścieniowej części korpusu i wewnętrzna powierzchnia ściany bocznej tworzą wgłębienie posiadające podcięcie przebiegające ciągle wokół i powyżej powierzchni amortyzującej. Część tej powierzchni górnej jest na poziomie niższym niż reszta powierzchni górnej, a wgłębienie poniżej części górnej powierzchni ma mniejszy przekrój niż reszta wgłębienia. Taki amortyzator jest szczególnie użyteczny przy ulepszaniu właściwości płynięcia w podłużnych kadziach pośrednich, w których roztopioną stal wlewa się w kadź pośrednią przy jej końcu, a wylot lub każdy wylot stali jest usytuowany przy przeciwległym końcu kadzi pośredniej. Amortyzator jest zorientowany tak, że dolna część pozioma ścianki końcowej sąsiaduje z końcową ścianą przy dopływającym strumieniu roztopionej stali, tak że stal odrzucona od amortyzatora korzystnie płynie ku tej ścianie końcowej. Na skutek tego znacznie zmniejsza się turbulencja powierzchniowa wytwarzania w kadzi pośredniej i następuje ogólne polepszenie dróg przepływu, przez co wytwarza się bardziej czystą stal.

Proces konstruowania owego amortyzatora do kadzi pośredniej, który spełnia określone uprzednio kryteria, jest niezwykle skomplikowany, ponieważ zmiana jednego aspektu konstrukcji amortyzatora zwykle ma nieprzewidziany wpływ na dynamikę przepływu całego systemu kadzi pośredniej.

Celem wynalazku jest opracowanie amortyzatora o prostej konstrukcji oraz zapewniającego prawidłową dynamikę przepływu roztopionego metalu.

Według wynalazku, amortyzator do kadzi pośredniej, z ogniotrwałego materiału, mający podstawę z powierzchnią amortyzującą oraz ścianę boczną przebiegającą do góry od podstawy wokół przynajmniej części obwodu powierzchni amortyzującej, przy czym ściana ta zawiera nawis wystający nad obwodowy obszar powierzchni amortyzującej, charakteryzuje się tym, że nawis ma wiele występów, które wystają dalej nad powierzchnię amortyzującą niż reszta nawisu.

Korzystnie, powierzchnia amortyzująca ma co najmniej dwa narożniki, nad które wystaje występ.

Korzystnie, co najmniej jeden z narożników znajduje się u zbiegu prostych boków powierzchni amortyzującej.

Korzystnie, powierzchnia amortyzująca jest wielokątna, w szczególności, powierzchnia amortyzująca jest czworokątna, a zwłaszcza prostokątna lub kwadratowa.

Korzystnie, występ wystaje nad każdy narożnik wielokątnej powierzchni amortyzującej.

Korzystnie, wymiar, na który nawis usytuowany pomiędzy dwoma występami wystaje nad powierzchnię amortyzującą, jest równomierny wzdłuż przynajmniej większości swej długości.

Korzystnie, nawis usytuowany pomiędzy dwoma występami, jest prostoliniowy wzdłuż przynajmniej większości swej długości.

PL 193 912B1

Korzystnie, wymiar, na który nawis usytuowany pomiędzy dwoma występami wystaje nad powierzchnię amortyzującą, jest nierównomierny wzdłuż przynajmniej większości swej długości.

Korzystnie, co najmniej jeden z nawisów, usytuowanych pomiędzy dwoma występami, jest krzywoliniowy w widoku z góry.

Korzystnie, maksymalny wymiar, na który każdy występ wystaje nad powierzchnię amortyzującą, wynosi co najmniej 110% maksymalnego wymiaru, na który reszta nawisu wystaje nad powierzchnię amortyzującą.

Korzystnie, maksymalny wymiar, na który każdy występ wystaje nad powierzchnię amortyzującą, wynosi nie więcej niż 600% maksymalnego wymiaru, na który reszta nawisu wystaje nad powierzchnię amortyzującą.

Korzystnie, wysokość nawisu nad powierzchnią amortyzującą jest nierównomierna wzdłuż jego długości.

Korzystnie, amortyzator zawiera co najmniej trzy występy, a wysokość nawisu usytuowanego pomiędzy dwoma występami jest inna niż wysokość nawisu pomiędzy jednym z tych dwóch występów a innym występem lub pomiędzy dwoma innymi występami.

Korzystnie, co najmniej jedna część nawisu, która jest niższa niż inna część nawisu, wystaje na większy wymiar nad powierzchnię amortyzującą niż wyższa część nawisu.

Korzystnie, obwodowy obszar powierzchni amortyzującej zawiera koryto przebiegające wokół przynajmniej części środkowego obszaru powierzchni amortyzującej.

Według wynalazku, kadź pośrednia dla roztopionego metalu, zawierająca amortyzator z ogniotrwałego materiału, mający podstawę z powierzchnią amortyzującą oraz ścianę boczną przebiegającą do góry od podstawy wokół przynajmniej części obwodu powierzchni amortyzującej, przy czym ściana ta zawiera nawis wystający nad obwodowy obszar powierzchni amortyzującej, charakteryzuje się tym, że nawis ma wiele występów, które wystają dalej nad powierzchnię amortyzującą niż reszta nawisu.

Korzystnie, kadź zawiera jedną lub wiele zapór usytuowanych w poprzek kadzi, przy czym powierzchnia górna jednej z zapór lub powierzchnia górna każdej zapory zawiera środkową część, która jest niższa niż bocznie skrajne części znajdujące się po każdej stronie części środkowej.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że amortyzator do kadzi pośredniej według wynalazku, powoduje, że roztopiony metal odbija się od powierzchni amortyzującej i jest kierowany zasadniczo symetrycznie wokół osi wzdłużnej kadzi pośredniej. Jest to szczególnie ważne na przykład w przypadku kadzi pośrednich, w których wylot lub każdy wylot jest usytuowany na osi wzdłużnej kadzi pośredniej lub gdzie dwa lub więcej wylotów jest usytuowane symetrycznie wokół tej osi. Ponadto dopływający strumień roztopionego metalu (strumień z kadzi odlewniczej) jest zwykle przesunięty, to znaczy nie jest usytuowany na osi wzdłużnej kadzi pośredniej. Jest to zwykle spowodowane tym, że osłona kadzi odlewniczej (rura, przez którą dopływający metal przepływa z kadzi odlewniczej do kadzi pośredniej) normalnie porusza się razem z zasuwą, która steruje przepływem metalu z kadzi odlewniczej, a ponieważ zasuwa ta jest często tylko częściowo otwarta w celu ograniczenia natężenia przepływu, osłona wylewu kadzi odlewniczej jest często przesunięta względem kadzi pośredniej.

Amortyzator według wynalazku posiada powierzchnię amortyzującą, która podczas działania jest zwrócona do góry w celu przyjmowania roztopionego metalu nalewanego na amortyzator oraz ścianę przebiegającą do góry od podstawy wokół przynajmniej części obwodu powierzchni amortyzującej. Wymieniona ściana korzystnie przebiega wokół całego obwodu powierzchni amortyzującej całkowicie otaczając powierzchnię amortyzującą.

Kadź pośrednia według wynalazku ma korzystnie podłużny kształt (to znaczy w widoku z góry), oraz ma wyloty blisko każdego wzdłużnego końca. Podczas działania, tj. wówczas, gdy dopływa do kadzi strumień roztopionego metalu, amortyzator jest usytuowany we wzdłużnym środku kadzi pośredniej. Kadź pośrednia zawiera korzystnie co najmniej jedną zaporę przebiegającą w poprzek jej szerokości pomiędzy amortyzatorem a wylotem. Górna powierzchnia zapory korzystnie ma część środkową (to znaczy środkową względem osi wzdłużnej kadzi pośredniej), która jest niższa niż obwodowe części po każdej jej stronie. To zasadniczo pomaga w kierowaniu przepływu roztopionego metalu w kierunku do osi wzdłużnej kadzi pośredniej.

Stwierdzono, że zastosowanie wielu występów, które wystają dalej nad powierzchnię amortyzującą niż reszta nawisu ściany obwodowej, powoduje, że roztopiony metal odbijany od powierzchni amortyzującej jest kierowany zasadniczo do środka amortyzatora. Powoduje to zwykle zasadniczo symetryczny rozpływ roztopionego metalu z amortyzatora, nawet jeżeli metal dopływający do amortyzatora na powierzchnię amortyzująco jest przesunięty, to znaczy usytuowany w pewnej odległości od

PL 193 912 B1 środka amortyzatora. Taki zasadniczo symetryczny rozpływ amortyzatora zwykle powoduje symetryczny przepływ przez kadź pośrednią, co powoduje zmniejszenie tak zwanych stref martwych, gdzie natężenie przepływu roztopionego metalu jest stosunkowo małe (powodując słabe uzupełnianie świeżego metalu i możliwość krzepnięcia metalu) i zwykle powoduje, że czas przebywania roztopionego metalu w różnych strefach kadzi jest bardziej wyrównany.

Powierzchnia amortyzująca amortyzatora korzystnie ma co najmniej dwa narożniki (np. cztery narożniki), nad którymi wystają odpowiednie występy. Korzystnie co najmniej jeden (a korzystnie wszystkie) z narożników może być utworzony u zbiegu zasadniczo prostych boków powierzchni amortyzującej. Występ korzystnie wystaje nad każdym narożnikiem wielokątnej powierzchni amortyzującej. Dodatkowo lub alternatywnie co najmniej jeden występ (korzystnie dwa występy lub więcej) może przebiegać wzdłuż przynajmniej większości długości odpowiedniego boku powierzchni amortyzującej, a nawet może przebiegać wzdłuż zasadniczo całej długości odpowiedniego boku powierzchni amortyzującej.

W niektórych korzystnych wariantach wymiar, na który nawis pomiędzy dwoma występami wystaje nad powierzchnię amortyzującą, jest zasadniczo równomierny wzdłuż przynajmniej większości swej długości. Nawis pomiędzy dwoma występami jest zasadniczo prostoliniowy wzdłuż przynajmniej większości swej długości. Do lub alternatywnie dla jednego lub większej liczby nawisów przebiegających pomiędzy dwoma występami wymiar, na jaki nawis wystaje nad powierzchnię amortyzującą, może być zasadniczo nierównomierny wzdłuż przynajmniej większości jego długości, na przykład jeden lub więcej nawisów przebiegających pomiędzy dwoma występami może mieć w widoku z góry kształt krzywoliniowy, przykładowo tak, że nawis lub każdy nawis wystaje dalej nad powierzchnię amortyzującą w środku swej długości niż przy każdym końcu, albo alternatywnie tak, że wystaje on dalej przy każdym końcu niż w swym środku. Należy zauważyć, że kształt i wielkość każdego nawisu pomiędzy występami i/lub kształt i wielkość każdego występu mogą być różne w zależności od każdej określonej okoliczności, np. w zależności od kształtu i/lub wielkości kadzi pośredniej i/lub stopnia przesunięcia dopływającego strumienia roztopionego metalu, albo w zależności od innych konkretnych wymagań użytkownika.

Maksymalny wymiar, na jaki występ lub każdy występ amortyzatora wystaje nad powierzchnię amortyzującą, wynosi korzystnie, co najmniej 110%, korzystniej, co najmniej 120%, a jeszcze korzystniej co najmniej 140%, zwłaszcza co najmniej 150% maksymalnego wymiaru, na jaki reszta nawisu wystaje nad powierzchnię amortyzującą. Występ lub każdy występ amortyzatora wystaje nad powierzchnię amortyzującą na maksymalny wymiar nie większy niż 600%, korzystnie nie większy niż 500%, zwłaszcza nie większy niż 450% maksymalnego wymiaru, na jaki reszta nawisu wystaje nad powierzchnię amortyzującą.

Korzystnie, wysokość nawisu nad powierzchnią amortyzującą może być nierównomierna wzdłuż jego długości. W wariantach wynalazku posiadających co najmniej trzy występy wysokość nawisu pomiędzy dwoma występami jest korzystnie, inna niż wysokość nawisu pomiędzy jednym z tych dwóch występów a innym występem lub pomiędzy dwoma innymi występami. Korzystnie, co najmniej jedna część nawisu, która jest niższa niż inna część nawisu, wystaje na większy wymiar nad powierzchnię amortyzującą niż inna, wyższa część nawisu. Stwierdzono, że powoduje to odbijanie się roztopionego metalu od powierzchni amortyzującej i uderzanie w takie niższe nawisy w celu kierowania go z powrotem do środka amortyzatora zasadniczo silniej niż w przypadku metalu uderzającego w wyższe nawisy. To z kolei wydaje się przyczyniać do powodowania symetrycznego odpływania metalu z amortyzatora. (Jednakże z przedstawionych wyjaśnień działania jego różnych aspektów nie należy budować żadnych ograniczeń interpretacji wynalazku.)

W niektórych korzystnych wariantach obwodowy obszar powierzchni amortyzującej zawiera koryto przebiegające wokół przynajmniej części środkowego obszaru powierzchni amortyzującej. W tych rozwiązaniach, gdzie powierzchnia amortyzująca ma narożniki, koryto to jest korzystnie szersze przy narożnikach niż w innych miejscach. Przykładowo kształt koryta (w widoku z góry) może zasadniczo stanowić odzwierciedlenie kształtu nawisu ściany.

Wynalazek zostanie teraz opisany na zasadzie przykładu w odniesieniu do załączonych rysunków, na których:

figura 1 przedstawia w widoku aksonometrycznym amortyzator kadzi pośredniej według wynalazku; figura 2 przedstawia w widoku aksonometrycznym przekrój wzdłużny amortyzatora kadzi pośredniej z fig. 1;

PL 193 912B1 figura 3 przedstawia schematycznie asymetryczny przepływ roztopionego metalu w podłużnej kadzi pośredniej z przesuniętej osłony wylewu kadzi odlewniczej;

figura 4 przedstawia schematycznie symetryczny przepływ roztopionego metalu w podłużnej kadzi pośredniej z przesuniętej osłony wylewu kadzi odlewniczej z zastosowaniem amortyzatora i nowych zapór według wynalazku; a figura 5 przedstawia zaporę pokazaną schematycznie na fig. 4.

Figura 1 przedstawia amortyzator 1 kadzi pośredniej według wynalazku, zawierający podstawę3 z powierzchnią amortyzującą 5, która podczas działania jest zwrócona do góry w celu przyjmowania roztopionego metalu wlewanego na amortyzator, oraz ścianę 7 przebiegającą do góry od podstawy wokół obwodu powierzchni amortyzującej, przy czym ściana ta zawiera nawis 9 wystający nad obwodowy obszar 11 powierzchni amortyzującej, przy czym nawis ten zawiera wiele występów 13, które wystają dalej nad powierzchnię amortyzującą niż reszta nawisu.

Amortyzator 1ma w widoku z góry kształt prostokąta, przy czym prostokątne są zarówno podstawa 3 jak i uderzeniowa powierzchnia 5. Każdy z występów 13 jest usytuowany przy jednym z czterech narożników amortyzatora. Wzdłuż każdego z dłuższych boków prostokątnego amortyzatora, pomiędzy występami 13, nawis 9a jest stosunkowo niewielki i jest zasadniczo prosty i równomierny. Wzdłuż każdego z krótszych boków amortyzatora, pomiędzy występami 13 nawis 9b jest stosunkowo duży i krzywoliniowy w widoku z góry. Ponadto nawisy 9b są usytuowane na niższym poziomie nad powierzchnią amortyzującą niż nawisy 9a.

Obwodowy obszar 11 powierzchni amortyzującej zawiera koryto, którego kształt zasadniczo odzwierciedla kształt całego nawisu (9a, 9b, 13).

Figura 2 przedstawia przekrój wzdłużny amortyzatora z fig. 1. Wyraźnie widoczny jest przebieg nawisów 9b, podobnie jak głębokość koryta 11. Widać również wyraźnie, że krótsze ściany 7b są prostopadłe do amortyzującej powierzchni 5, a nawisy 9b są prostopadłe do ścian 7b. Dłuższe ściany 7a są jednak pochylone względem kierunku prostopadłego, to znaczy są pochylone na zewnątrz od powierzchni amortyzującej do nawisów 9a.

Figura 3 przedstawia schematycznie asymetryczny przepływ roztopionego metalu w podłużnej kadzi pośredniej od przesuniętej osłony wylewu kadzi odlewniczej. W każdej z części (a)-(c) kadź pośrednia jest pokazana w widoku z góry, przy czym strumień roztopionego metalu z kadzi odlewniczej jest oznaczony kołem pośrodku długości kadzi pośredniej, ale z przesunięciem w kierunku poprzecznym, to znaczy bliżej jednej podłużnej ściany kadzi odlewniczej niż drugiej. Kadź pośrednia zawiera również parę zapór 15 (zawierających otwory umożliwiające przepływ roztopionego metalu) albo na każdej stronie wzdłużnej kadzi pośredniej oraz wyloty zaznaczone kółkami przy każdym końcu kadzi pośredniej.

Strzałki wskazują drogi przepływu roztopionego metalu. W części (a) pokazane są początkowe drogi przepływu metalu dopływającego do kadzi pośredniej (według normalnej praktyki kadź pośrednia jest już napełniona roztopionym metalem przepływającym przez nią; pokazane drogi przepływu oznaczają jedynie przeważające drogi przepływu w różnych odległościach od kadzi pośredniej). Nawet w tym wczesnym etapie można zobaczyć, że ponieważ strumień kadzi odlewniczej jest przesunięty, przepływ jest asymetryczny względem osi wzdłużnej kadzi pośredniej. W części (b) roztopiony metal zaczyna przepływać przez przegrody, a asymetria dróg przepływu jest jeszcze bardziej widoczna. W części (c) roztopiony metal doszedł już do wylotów. Przez 17 zaznaczono tak zwane strefy martwe, gdzie jest niewielki przepływ lub nie ma w ogóle przepływu roztopionego materiału w tych warunkach stabilnych. Obecność stref martwych w kadzi pośredniej jest głównym problemem, ponieważ metal jest chłodzony w tych obszarach i może zacząć krzepnąć. Powodują one również zmiany składu metalu wypływającego z kadzi pośredniej.

Figura 4 pokazuje, jak drogi przepływu roztopionego metalu są zmieniane przez zastosowanie amortyzatorów 1 według wynalazku. W kadzi pośredniej z fig. 4 przewidziane są również zapory 19 usytuowane bliżej wylotów niż zapory z fig. 3. Zapory te mają środkową część 21 swej powierzchni górnej, która jest usytuowana niżej niż obwodowe części 23 na każdej jej stronie.

Jak na fig. 3 dopływający strumień kadzi odlewniczej z fig. 4 jest znów przesunięty, ale tym razem obecność amortyzatora według wynalazku powoduje, że drogi przepływu roztopionego metalu opuszczającego amortyzator są bardziej symetryczne. W czasie, kiedy roztopiony metal osiąga wyloty, drogi przepływu są zasadniczo symetryczne i nie ma żadnych stref martwych.

Figura 5 pokazuje widok z przodu i przekrój zapory 19 (pokazanej na fig. 4 tylko schematycznie). Zapora ta ma dolną powierzchnię 25 i boczne powierzchnie 27 ukształtowane i zwymiarowane

PL 193 912 B1 tak, aby wchodziły wciskowo w kadź pośrednią na jej szerokości. Jej powierzchnia górna ma środkową część 21, która jest niższa niż obwodowe części 23 po każdej jej stronie. Powoduje to kanałowe prowadzenie roztopionego metalu przepływającego ponad zaporą wzdłuż zasadniczo osiowej drogi przepływu do kadzi pośredniej. Jest ona zatem komplementarna wobec amortyzatora w powodowaniu symetrycznego i/lub osiowego przepływu roztopionego metalu w kadzi pośredniej. Zapora ta ma również wiele przelotowych otworów 29, aby roztopiony metal mógł przepływać przez zaporę dodatkowo wobec roztopionego metalu, który może przepływać ponad zaporą. Otwory 29 są pochylone do góry w kierunku przepływu roztopionego metalu tak, aby nadawać skierowaną do góry drogę przepływu metalowi przepływającemu przez otwory. Kąt pochylenia otworów jest korzystnie większy dla otworów dolnych i korzystnie, maleje przy wznoszeniu się do góry zapory. Jak pokazano na rysunku, najniższe otwory korzystnie mają kąt pochylenia 40°, zmniejszający się do 30°, a następnie do 20° w przypadku wyższych otworów. Pokazane wymiary podane są w milimetrach.

Claims (18)

1. Amortyzator do kadzi pośredniej, z ogniotrwałego materiału, mający podstawę z powierzchnią amortyzującą oraz ścianę boczną przebiegającą do góry od podstawy wokół przynajmniej części obwodu powierzchni amortyzującej, przy czym ściana ta zawiera nawis wystający nad obwodowy obszar powierzchni amortyzującej, znamienny tym, że nawis (9) ma wiele występów (13), które wystają dalej nad powierzchnię amortyzującą niż reszta nawisu.

2. Amortyzator według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia amortyzująca (5) ma co najmniej dwa narożniki, nad które wystaje występ (13).

3. Amortyzator według zastrz. 2, znamienny tym, że co najmniej jeden z narożników znajduje się u zbiegu prostych boków powierzchni amortyzującej (5).

4. Amortyzator według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że powierzchnia amortyzująca (5) jest wielokątna.

5. Amortyzator według zastrz. 4, znamienny tym, że powierzchnia amortyzująca (5) jest czworokątna, zwłaszcza prostokątna lub kwadratowa.

6. Amortyzator według zastrz. 1, znamienny tym, że występ (13) wystaje nad każdy narożnik wielokątnej powierzchni amortyzującej (5).

7. Amortyzator według zastrz. 1, znamienny tym, że wymiar, na który nawis (9a), usytuowany pomiędzy dwoma występami (13), wystaje nad powierzchnię amortyzującą (5), jest równomierny wzdłuż przynajmniej większości swej długości.

8. Amortyzator według zastrz. 1, znamienny tym, że nawis (9a), usytuowany pomiędzy dwoma występami (13), jest prostoliniowy wzdłuż przynajmniej większości swej długości.

9. Amortyzator według zastrz. 1, znamienny tym, że wymiar, na który nawis (9a), usytuowany pomiędzy dwoma występami (13), wystaje nad powierzchnię amortyzującą (5), jest nierównomierny wzdłuż przynajmniej większości swej długości.

10. Amortyzator według zastrz. 9, znamienny tym, że co najmniej jeden z nawisów (9a), usytuowanych pomiędzy dwoma występami (13), jest krzywoliniowy w widoku z góry.

11. Amortyzator według zastrz. 1, znamienny tym, że maksymalny wymiar, na który każdy występ (13) wystaje nad powierzchnię amortyzującą (5), wynosi co najmniej 110% maksymalnego wymiaru, na który reszta nawisu (9) wystaje nad powierzchnię amortyzującą.

12. Amortyzator według zastrz. 1, znamienny tym, że maksymalny wymiar, na który każdy występ (13) wystaje nad powierzchnię amortyzującą (5), wynosi nie więcej niż 600% maksymalnego wymiaru, na który reszta nawisu (9) wystaje nad powierzchnię amortyzującą.

13. Amortyzator według zastrz. 1, znamienny tym, że wysokość nawisu (9) nad powierzchnią amortyzującą (5) jest nierównomierna wzdłuż jego długości.

14. Amortyzator według zastrz. 13, znamienny tym, że zawiera co najmniej trzy występy (13), a wysokość nawisu (9a) usytuowanego pomiędzy dwoma występami jest inna niż wysokość nawisu pomiędzy jednym z tych dwóch występów a innym występem lub pomiędzy dwoma innymi występami.

15. Amortyzator według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jedna część nawisu (9b), która jest niższa niż inna część nawisu (9a), wystaje na większy wymiar nad powierzchnię amortyzującą (5) niż wyższa część nawisu (9a).

PL 193 912B1

16. Amortyzator według zastrz. 1, znamienny tym, że obwodowy obszar powierzchni amortyzującej (5) zawiera koryto przebiegające wokół przynajmniej części środkowego obszaru powierzchni amortyzującej.

17. Kadź pośrednia dla roztopionego metalu, zawierająca amortyzator z ogniotrwałego materiału, mający podstawę z powierzchnią amortyzującą oraz ścianę boczną przebiegającą do góry od podstawy wokół przynajmniej części obwodu powierzchni amortyzującej, przy czym ściana ta zawiera nawis wystający nad obwodowy obszar powierzchni amortyzującej, znamienna tym, że nawis (9) ma wiele występów (13), które wystają dalej nad powierzchnię amortyzującą niż reszta nawisu.

18. Kadź według zastrz. 17, znamienna tym, że zawiera jedną lub wiele zapór (19) usytuowanych w poprzek kadzi, przy czym powierzchnia górna jednej z zapór lub powierzchnia górna każdej zapory zawiera środkową część (21), która jest niższa niż bocznie skrajne części (23) znajdujące się po każdej stronie części środkowej.