PL185668B1 - Etykieta samoprzylepna i sposób wytwarzania etykiet samoprzylepnych - Google Patents

Abstract

1. Etykieta samoprzylepna, osadzona na podkladce z materialu abhezyjnego, za- wierajaca etykiete wielowarstwowa i samo- przylepna warstwe wierzchnia pokrywajaca etykiete wielowarstwowa znamienna tym, ze do górnej powierzchni warstwy wierzch- niej (28, 130) jest trwale przyklejona samo- przylepna etykieta wierzchnia (36, 54,136). PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest etykieta samoprzylepna i sposób wytwarzania etykiet samoprzylepnych. Wynalazek dotyczy zwłaszcza etykiet samoprzylepnych obudowie wielowarstwowej, w których skład wchodzi broszurka lub złożony arkusik, dzięki czemu uzyskuje się duże pole powierzchni na drukowane informacje, które to pole jest większe niż pole powierzchni rzutu etykiety. Etykiety według wynalazku mają szczególne zastosowanie w etykietowaniu wyrobów farmaceutycznych.

Znane są różnorodne tak zwane etykiety ulotkowe lub etykiety broszurkowe, których typowe budowy ujawniono w opisie do patentu Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5,399,403, udzielonego Davidowi J. Instance. Dobrze znana jest również możliwość powlekania złożonej ulotki lub broszurki samoprzylepną przezroczystą warstwą tworzywa sztucznego. Taka warstwa wierzchnia zapewnia etykiecie odporność na przypadkowe uszkodzenia lub przedarcia, a także polepsza estetyczność jej wyglądu. Ponadto warstwa wierzchnia może stanowić strukturalną cześć etykiety, umożliwiającą otwieranie etykiety ulotkowej lub broszurkowej z położenia zamkniętego poprzez odciągniecie warstwy wierzchniej od powierzchni wyrobu, takiego jak etykietowany pojemnik na wyrób farmaceutyczny, umożliwiając użytkownikowi przeczytanie treści ulotki lub broszurki. W niektórych etykietach tę warstwę wierzchnią można ponownie przyklejać do wyrobu, przywracając etykietę do jej układu zamkniętego. Typowym materiałem z tworzyw sztucznych, przeznaczonym na takie warstwy wierzchnie, jest orientowany polipropylen pokryty na swojej spodniej powierzchni klejem samoprzylepnym.

W opisie do patentu Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4,529,229 ujawniono etykietę samoprzylepną z przylepnym paskiem trzymającym złożoną etykietę w stanie złożonym dzięki przywieraniu do jej wierzchniego i spodniego płatka.

W wypadku etykietowania wyrobów farmaceutycznych, trzeba często na etykiecie nadrukować specyficzne informacje, na przykład numer partii lub serii oraz data ważności. Taki nadruk wykonuje się na ogół ze wstępnie zadrukowanej etykiety do konkretnego wyrobu farmaceutycznego, z której następnie wykonuje się szereg etykiet z dodatkowym nadrukiem z wymaganym numerem partii lub serii i datą ważności.

Problem techniczny w tej dziedzinie polega na konieczności zapewnienia na pokrytych warstwą etykietach ulotkowych lub broszurkowych miejsca na dodatkowy nadruk, a zwłaszcza miejsca na nadruk, na którym można drukować za pomocą wysokiej jakości alfanumerycznych urządzeń poligraficznych nadających się do drukowania numerów partii, dat ważności i podobnych. W dziedzinie tej potrzebne są również takie etykiety z warstwą wierzchnią zwłaszcza do wyrobów farmaceutycznych, na których można nadrukowywać kody prążkowe z informacjami dotyczącymi nadrukowanych numerów partii, dat ważności, itp. i które działają jak elementy zabezpieczające, które można automatycznie skanować sprawdzając, czy został wykonany wymagany nadruk. Kody prążkowe powinny mieć małą powierzchnię, a jednocześnie muszą być nadrukowane z bardzo dużą dokładnością umożliwiającą ich odczyt z wysokimi prędkościami.

W wypadku nadrukowania informacji na papier, tj. w przypadku drukowania na nie pokrytej warstwą wierzchnią etykiecie ulotkowej lub broszurkowej, nanosi się farbę drukarską na papierową powierzchnię etykiety, ą następnie używa się lasera do odparowania części farby tak, żeby zostały białe litery otoczone farbą drukarską lub żeby litery zostały wypalone w powierzchni papieru. Wynalazca niniejszego wynalazku próbował zastosować tę technikę drukowania za pomocą lasera na warstwie wierzchniej z tworzywa sztucznego, zwłaszcza na samoprzylepnym laminacie z orientowanego polipropylenu. Niestety, po obróbce za pomocą lasera znacznie pogarsza się wygląd nadruku, ponieważ laminat wykazuje pod wpływem działania lasera skłonność do pokrywania się pęcherzykami, co, jak sądzi wynalazcą wynika z emisji par z powierzchni papieru i termicznego zniekształcania się laminatu z tworzywa sztucznego. Ponadto sądzi się, że warstwa wierzchnia wchłania pewną część energii promienia laserowego, co może wymagać używania stosunkowo silnego lasera lub dłuższego czasu wypalania, a to z kolei może jeszcze bardziej zaostrzać problem tworzenia się pęcherzyków.

Wynalazca próbował również nadrukowywać na warstwie wierzchniej z tworzywa sztucznego za pomocą termicznej drukarki przedrukowej. W takich termicznych drukarkach przedrukowych stosuje się wieloelementową głowicę drukującą z dużą liczbą drobnych ele

185 668 mentów grzejnych, które możną włączać i wyłączać komputerowo w odpowiednim układzie lub konfiguracji tak, żeby drukować wybrane znaki alfanumeryczne. Pomiędzy głowicę drukarki a podłoże, na którym się drukuje, wciska się taśmę. Po włączeniu, a tym samym ogrzaniu się, elementy głowicy drukarki zmiękczają powłokę na powierzchni taśmy stykającą się z podłożem, co umożliwia przywarcie powłoki do podłoża w postaci pewnego układu punktów. Oczywiście, steruje się symbolami alfanumerycznymi, które mają być drukowane, poprzez wybiórcze uaktywnianie odpowiedniego układu elementów grzejnych. Wynalazca odkrył, że powierzchnie warstw wierzchnich z tworzyw sztucznych nie przyjmują pewnych termicznych powłok przedrukowych.

Potrzebne jest również nadrukowywanie na warstwach wierzchnich z tworzyw sztucznych technikami drukowania mokrego. W technice drukowania mokrego, płynny nośnik farby do drukowania mokrego wysycha w wyniku absorpcji w drukowaną powierzchnię. Jest to niemożliwe w przypadku warstw wierzchnich z tworzyw sztucznych, ponieważ nośnik nie może w nie wnikać, w wyniku czego następuje rozmazywanie drukowanego obrazu.

Ponadto, znane są dwuelementowe etykiety ulotkowe lub broszurkowe, w których ulotkę lub broszurkę pokrywa się warstwą wierzchnią z samoprzylepnego przezroczystego tworzywa sztucznego, które przykleja się na przeciwległych stronach ulotki lub broszurki do podkładki z materiału abhezyjnego (lub warstwy abhezyjnej), na przykład do papieru pokrytego warstwą silikonu. Typową etykietę o takiej konstrukcji ujawniono na fig. 4 opisu do patentu Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5,399,403. Przeciwległe części laminatu na przeciwległych stronach broszurki lub ulotki stanowią przednią lub tylną krawędź etykiety w kierunku długości wstęgi abhezyjnego materiału podkładkowego. Samoprzylepne etykiety ulotkowe lub broszurkowe nanosi się automatycznie na etykietowane wyroby w ten sposób, że stosuje się zwój etykiet osadzonych kolejno na wstędze abhezyjnego materiału podkładkowego, po czym odwija się zwój i wciąga podkładki z materiału abhezyjnego na płytę zrywającą etykieciarki, w wyniku czego przednia krawędź biegnącej do przodu etykiety odrywa się od abhezyjnego materiału podkładkowego i przykleja do wyrobu. Kiedy przedni element nakładanej etykiety stanowi klapka laminatowa, tj. po prostu warstwa wierzchnia, która początkowo przywiera do podkładki z materiału abhezyjnego, giętkość laminatu oraz jego naturalny brak sztywności utrudniają oderwanie się przedniej krawędzi etykiety z laminatu od warstwy abhezyjnego materiału podkładkowego na płycie zrywającej. Aby zapewnić laminatowi sztywność wystarczającą do nanoszenia etykiety ulotkowej lub broszurowej za pomocą etykieciarki, dotąd używano stosunkowo grubego laminatu, na przykład laminatu o grubości 0,002 cale (0,0508 mm). Grubość ta jest większa niż grubość potrzebna zarówno do ochrony etykiety jak i zapewnienia, że dalsze wykrawanie matrycowe etykiet z laminatu jest wystarczająco silne, żeby powstała wstęga matrycowa, która odciąga odcięte odpadowe części etykiet od materiału abhezyjnego.

Wadą znanych etykiet ulotkowych i broszurkowych może być to, że w przypadku zapotrzebowania na kilka wersji etykiety o takiej samej konstrukcji odpowiadających niewielkim zmianom wyrobu, który ma być etykietowany, trzeba mieć zupełnie oddzielne ulotki lub broszurki do każdej wersji etykiety. Przykładowo, do wyrobu farmaceutycznego mogą być potrzebne dwie wersje w zasadzie takiej samej etykiety, jedna wersja do każdego konkretnego stężenia tego samego wyrobu farmaceutycznego i do środków agrochemicznych, mogą być potrzebne dwie wersje tej samej etykiety do butelek o różnych pojemnościach, np. 1 litrowej i 5 litrowej. Wymóg wytwarzania wielu w zasadzie takich samych etykiet z niewielkimi odmianami dotyczącymi różnic w wyrobach, może być dużym problemem w produkcji, zwłaszcza w przypadku krótkich serii produkcyjnych etykiet, ponieważ wymaga wytwarzania złożonych ulotek i broszurek na zamówienie lub trzymania zapasu każdej wersji etykiety.

Etykieta samoprzylepną osadzona na podkładce z materiału abhezyjnego, zawierająca etykietę wielowarstwową i samoprzylepną warstwę wierzchnią pokrywającą etykietę wielowarstwową według wynalazku charakteryzuje się tym, że do górnej powierzchni warstwy wierzchniej jest trwale przyklejona samoprzylepna etykieta wierzchnia.

Etykieta wierzchnia jest przyklejona do części krawędziowej warstwy wierzchniej wychodzącej poza krawędź poprzeczną etykiety wielowarstwowej.

185 668

Etykieta wierzchnia jest oddzielona od centralnej części etykiety za pomocą linii perforacyjnej przechodzącej co najmniej przez warstwę wierzchnią.

Etykieta wierzchnia jest przyklejona do warstwy wierzchniej na krawędzi poprzecznej etykiety wielowarstwowej przeciwległej do krawędzi poprzecznej etykiety wielowarstwowej, za którą wychodzi warstwa wierzchnia tworząc część krawędziową.

Etykieta wierzchnia jest oddzielona od centralnej części etykiety za pomocą linii perforacyjnej przechodzącej co najmniej przez warstwę wierzchnią.

Na górnej powierzchni etykiety wierzchniej jest nadrukowana informacja.

Etykieta wierzchnia ma powierzchnię górną drukowalną co najmniej techniką drukowania laserowego i techniką termicznego drukowania przedrukowego.

Co najmniej etykieta wierzchnia i warstwa wierzchnia posiadają parę leżących w pewnym odstępie od siebie, linii perforacyjnych i na górnej powierzchni etykiety wierzchniej, pomiędzy liniami perforacyjnymi jest nadrukowana informacja.

Na etykiecie wierzchniej jest nadrukowana informacja specyficzna dla środka farmaceutycznego, zawartego w pojemniku, na którym umieszczona ma być etykieta.

Sposób wytwarzania etykiet samoprzylepnych osadzonych na podkładce z materiału abhezyjnego, w którym stosuje się podłużną wstęgę z podkładkami z materiału abhezyjnego, nanosi się szereg etykiet wielowarstwowych na podłużną wstęgę, po czym na szereg etykiet wielowarstwowych nanosi się samoprzylepną wstęgę wierzchnią z tworzywa sztucznego, oraz matrycowo wykrawa się przecinając warstwę wierzchnią i etykiety wielowarstwowe, tworząc etykiety samoprzylepne, według wynalazku charakteryzuje się tym, że przed matrycowym wykrawaniem, na warstwę wierzchnią nanosi się szereg samoprzylepnych etykiet wierzchnich, przy czym w każdej z samoprzylepnych etykiet co najmniej jedna etykieta wierzchnia jest trwale przyklejoną do części wstęgi warstwy wierzchniej, która pokrywa etykietę wielowarstwową zaś podczas matrycowego wykrawania, przecina się również etykiety wierzchnie.

Etykiety wierzchnie nakłada się za pomocą aplikatora do etykiet samoprzylepnych.

Nakłada się etykiety wierzchnie zawierające kompozytową etykietę wierzchnią którą tnie się w etapie wykrawania matrycowego na dwie etykiety wierzchnie, każda przyklejona do odpowiedniej części warstwy wierzchniej odpowiedniej etykiety samoprzylepnej.

Wynalazek zapewnia tańsze etykiety samoprzylepne lub etykiety broszurowe, co jest istotne zwłaszcza do krótkoseryjnych wielu wersji tej samej etykiety z nazwą marki.

Przednia krawędź etykiety według wynalazku ma sztywność wystarczającą do umożliwienia jej odrywania przez etykieciarkę bez konieczności stosowania bardzo grubego, samoprzylepnego, przezroczystego laminatu z tworzywa sztucznego. Pokryta warstwą wierzchnią etykieta ma wystarczającą grubość, wskutek czego nie są potrzebne żadne modyfikacje standardowej etykieciarki.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania uwidoczniono na załączonym rysunku, na którym fig. 1 przedstawia etykietę samoprzylepną w pierwszym przykładzie wykonanią osadzoną na podkładce z materiału abhezyjnego, w rzucie perspektywicznym; fig. 2 - dwie z etykiet z fig. 1 podczas procesu produkcji, w rzucie w stanie rozłożonym na części, na którym widać położenie nanoszonej etykiety wierzchniej i wykrojonych matrycowo krawędzi, przy czym przekrój poprowadzono w przybliżeniu wzdłuż linii A-A z fig. 1; fig. 3 - etykietę samoprzylepną na podkładce z materiału abhezyjnego w drugim przykładzie wykonania według wynalazku, w rzucie perspektywicznym; fig. 4 - dwie z etykiet z fig. 2 podczas procesu produkcji, w rzucie w stanie rozłożonym na części, na którym widać położenie nanoszonej etykiety wierzchniej i wykrojonych matrycowo krawędzi, przy czym przekrój poprowadzono w przybliżeniu wzdłuż linii B-B z fig. 2; fig. 5 - etykietę samoprzylepną na podkładce z materiału abhezyjnego w trzecim przykładzie wykonania według wynalazku, w rzucie perspektywicznym; fig. 6 - dwie z etykiet z fig. 5 podczas procesu produkcji, w rzucie w stanie rozłożonym na części, na którym widać położenie nanoszonej etykiety wierzchniej i wykrojonych matrycowe krawędzi, przy czym przekrój poprowadzono w przybliżeniu wzdłuż linii C-C z fig. 5; fig. 7 - etykietę samoprzylepną na podkładce z materiału abhezyjnego w czwartym przykładzie wykonania według wynalazku, w rzucie perspektywicznym; fig. 8 - etykietę z fig. 7, w rzucie w stanie rozłożonym na części w przekroju płaszczyzną D-D;

185 668 fig. 9 - etykietę z fig. 7, w rzucie w stanie rozłożonym na części w przekroju płaszczyzną E-E; fig. 10 urządzenie do wytwarzania etykiet według wynalazku, schematycznie, wrzucie pionowym, na którym widać je podczas realizacji sposobu wytwarzania etykiety samoprzylepnej z fig. 5; fig. 11 - etykietę samoprzylepną osadzoną na podkładce z materiału abhezyjnego w piątym przykładzie wykonania według wynalazku, wrzucie perspektywicznym; oraz fig. 12 - wyrób farmaceutyczny z nałożoną etykietą z fig. 11.

Grubość niektórych warstw na figurach przesadnie powiększono ze względu na czytelność obrazu.

Na fig. 1 przedstawiono etykietę samoprzylepną 2 w pierwszym przykładzie wykonania według wynalazku nałożoną na podkładkę 4 z materiału abhezyjnego. Typowo, szereg takich etykiet samoprzylepnych znajduje się na podłużnej wstędze podkładkowej z materiału abhezyjnego, która to wstęga podkładkowa z materiału abhezyjnego jest nawinięta na rolę w znany sposób w celu automatycznego nanoszenia etykiet na szereg wyrobów lub pojemników etykietowanych w etykieciarce.

W skład etykiety samoprzylepnej 2 wchodzi samoprzylepna podstawa 6, typowo z papieru lub tworzywa sztucznego, powleczona na swojej powierzchni spodniej warstwą kleju samoprzylepnego, który przywiera, w sposób umożliwiający jego oderwanie, do podkładki 4 z materiału abhezyjnego. W skład podstawy 6 wchodzi część główna 8 i część drugorzędna 10, znajdujące się w pewnym odstępie od siebie w podłużnym kierunku podkładki 4 z materiału abhezyjnego. Na każdej z części, głównej 8 i drugorzędnej 10, znajdują się nałożone odpowiednie warstwy 12, 14 kleju, na przykład kleju wodorozcieńczalnego takiego jak z PVA (polioctan winylu), który przykleja złożoną ulotkę, czyli etykietę wielowarstwową 16 do podstawy 6. W rozwiązaniach alternatywnych, zamiast złożonej ulotki można zastosować broszurkę. W skład złożonej ulotki czyli etykiety wielowarstwowej 16 w tym przykładzie wykonania wchodzi płatek spodni 18 i leżący na nim płatek wierzchni 20 z częścią przedłużającą 22 wybiegającą podłużnie za wolną krawędź poprzeczną 24 płatka spodniego 18. Można jednie stosować również inne postacie złożonych ulotek. Skierowana ku spodowi powierzchnia płatka spodniego 18 jest przyklejona do głównej części 8 podstawy 6 za pomocą warstwy kleju 12, a część przedłużająca 22 złożonej ulotki czyli etykiety wielowarstwowej 16 jest przyklejona do drugorzędnej części 10 podstawy 6 za pomocą warstwy kleju 14. W ten sposób złożona ulotka czyli etykieta wielowarstwowa 16 trzyma się wstanie złożonym i zamkniętym na podkładce 4 z materiału abhezyjnego. Złożona ulotka, czyli etykieta wielowarstwowa 16 i poprzeczna część krawędziowa 26 części głównej 8 podstawy 6, która nie jest pokryta złożoną ulotką, są pokryte z wierzchu warstwą samoprzylepnego, przezroczystego materiału 28 z tworzywa sztucznego, w którego skład wchodzi warstwa 30 tworzywa sztucznego, na przykład orientowanego polipropylenu, pokrytego z drugiej strony warstwą 32 kleju samoprzylepnego, za pomocą którego warstwa wierzchnia 28 jest przyklejona do górnych powierzchni poprzecznej krawędzi 26 i złożonej ulotki czyli etykiety wielowarstwowej 16. Przez warstwę wierzchnią 28 i wierzchni płatek 28 złożonej ulotki, czyli etykiety wielowarstwowej 36 biegnie para linii perforacyjnych 34, dzięki którym po przyklejeniu etykiety 2 podstawą 6 do wyrobu, który ma być etykietowany, na przykład do pojemnika farmaceutycznego, etykietę 2 można otworzyć przedzierając wzdłuż linii perforacyjnych 34, co umożliwia dostęp do środka złożonej ulotki. Przez warstwę wierzchnią 28 biegnie kolejna linia perforacyjna 35, ewentualnie w przybliżeniu równolegle do linii perforacyjnej (nie pokazanej) w złożonej ulotce w pobliżu miejsca złożenia 37 pomiędzy płatkiem wierzchnim a spodnim 20, 18. Po otwarciu etykiety 2 główną część płatka wierzchniego 20 i przyklejonej do niego warstwy wierzchniej 28 można oderwać od pozostałej części etykiety 2.

Według wynalazku, do tej części 38 warstwy wierzchniej 28, która leży na części przedłużającej 22 wierzchniego płatka 20 składanej ulotki, czyli etykiety wielowarstwowej 16, jest przyklejona wierzchnia etykieta samoprzylepna 36. Etykieta wierzchnia 36 składa się z warstwy papieru 40 pokrytej na swojej skierowanej ku spodowi powierzchni klejem samoprzylepnym 42. Jednakże etykieta wierzchnia może składać się z dowolnego innego odpowiedniego materiału, na którym można drukować. Etykieta wierzchnia może być wstępnie całkowicie zadrukowana jednolitym kolorem do trawienia laserowego, albo też mogą być na

185 668 niej nadrukowane informacje potrzebne na wszystkich etykietach rodzajowych, tj. oprócz informacji specyficznych dla danej partii również informacje niespecyficzne, które mają być nadrukowane w opisany dalej sposób. Etykieta wierzchnia 36 ma powierzchnię górną, na której można z łatwością drukować techniką laserową techniką nadrukowywania termicznego lub techniką drukowania mokrego, na przykład drukowane informacje 43, takie jak numer partii lub serii i data ważności. Jest to możliwe, w przeciwieństwie do trudności z drukowaniem na warstwie wierzchniej 28, o czym wspomniano wcześniej. Należy zauważyć, że po otwarciu etykiety 2 i usunięciu głównej części warstwy wierzchniej 20, na etykiecie 2, a tym samym na etykietowanym wyrobie, pozostają nadal numer serii i data ważności.

Pokazaną na fig. 1 etykietę 2 wytwarza się jako serię takich etykiet 2 na kawałku podkładki 4 z materiału abhezyjnego. Układ strukturalny różnych warstw etykiety 2 oraz wymiary i położenie oryginalnej etykiety wierzchniej pokazano na fig. 2. Widać na niej, że w skład każdej etykiety samoprzylepnej 2 wchodzi część główna i drugorzędna 8, 10 podstawy z odpowiednimi, nałożonymi na nie warstwami przylepnymi 12, 14, przy czym warstwy 12, 14 kleju służą do przyklejania złożonej ulotki, czyli etykiety wielowarstwowej 16 do podstawy 6 oraz cała etykieta 2 jest pokryta z wierzchu warstwą wierzchnią 28 złożoną z warstwy 30 tworzywa sztucznego i warstwy 32 kleju samoprzylepnego. Linie perforacyjne 34 biegną przez warstwę wierzchnią 28 i płatek wierzchni 20 złożonej ulotki czyli etykiety wielowarstwowej 16. Jak widać na fig. 1 i 2, etykiety samoprzylepne 2 uformowane, np. techniką wykrawania matrycowego przez warstwy etykiety możliwie maksymalnie głęboko, ale nie na wylot, przez podkładkę 4 materiału abhezyjnego. Na fig. 2 krawędzie po wykrawaniu matrycowym przedstawiono pionowymi liniami przerywanymi. Odcięte części różnych warstw, które powstają podczas etapu wykrawania matrycowego i które usuwa się jako odpady, przedstawiono liniami przerywanymi na fig. 2 pomiędzy pionowymi liniami reprezentującymi wykrojone kawałki wykonane podczas etapu wykrawania.

Jak można zobaczyć na fig. 2, główna część podstawy 6 jednej etykiety 2 jest początkowo integralna z drugorzędną częścią 10 podstawy 6 sąsiedniej etykiety 2. Płatek wierzchni 20 złożonej ulotki, czyli etykiety wielowarstwowej 16 wybiega poza warstwę kleju 14, a warstwą wierzchnią 28 jest nanoszona w postaci ciągłej wstęgi. Etykiety wierzchnie 36 nanosi się w postaci szeregu na wstęgę warstw wierzchnich 28. Każda etykieta wierzchnia 36 początkowo wchodzi w rowek 46 wycięty pomiędzy sąsiednimi etykietami 2 podczas etapu wykrawania matrycowego pomiędzy pionowymi liniami 44 na fig. 2. Podczas etapu wykrawania matrycowego, części etykiety wierzchniej 36, warstwy wierzchniej 28, płatka wierzchniego 20 złożonej ulotki, czyli etykiety wielowarstwowej 16 i podstawy 6 są odcinane, a następnie usuwane jako pojedyncza wstęga matrycowa. W alternatywnym rozwiązaniu, również warstwa kleju 14 może wchodzić w rowek 46. Odpadowy szkielet wstęgi warstwy wierzchniej 28 pełni rolę nośniką do którego są przyklejone pozostałe części matrycy odpadowej.

W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 1 i 2, etykieta wierzchnia 36 jest przyklejona do poprzecznej krawędzi 48 etykiety 2, która podczas nanoszenia etykiet stanowi klapkę tylną 53 etykiety ulotkowej 2. W drugim przykładzie wykonania pokazanym na fig. 3 i 4, zmodyfikowano etykietę z pierwszego przykładu wykonania stosując, z jednej strony, dodatkową etykietę wierzchnią 4 na przeciwległej krawędzi poprzecznej 52 etykiety, w wyniku czego druga etykieta wierzchnia 54 znajduje się na klapce przedniej 56 etykiety 58 podczas nakładania za pomocą etykieciarki szeregu etykiet 58 na wyroby, które mają być etykietowane. Na fig. 1 do 4, podobne części oznaczono podobnymi numerami identyfikacyjnymi. Etykietę według drugiego przykładu wykonania zmodyfikowano również w ten sposób, żeby linie perforacyjne 60 biegły przez etykietę wierzchnią 36. Jak można zobaczyć z fig. 4, dzięki temu, ze dwie etykiety wierzchnie 36, 54 na przeciwległych krawędziach poprzecznych 48, 52 etykiety 58 umożliwiają wytwarzanie etykiet 58 poprzez nakładanie pojedynczej kompozytowej etykiety wierzchniej 62 na warstwę wierzchnią 28, możliwe jest następnie wykrawanie matrycowe i usuwanie centralnej części 64 kompozytowej etykiety wierzchniej 62 w postaci dwóch etykiet wierzchnich 36, 34 na sąsiednich etykietach samoprzylepnych 58.

Linie perforacyjne 60 znajdują się w takim odstępie od siebie, żeby w obszarze pomiędzy nimi można było nadrukować datę ważności 66. Takie rozwiązanie może zapewnić, że po

185 668 otwarciu etykiety 58 zostanie usunięta początkowa informacja o dacie ważności. Przykładowo, w przypadku stosowania etykiety 58 do etykietowania wyrobów farmaceutycznych, na przykład antybiotyków w proszku, na etykiecie 58, a zwłaszcza na złożonej ulotce 16, znajduje się informacja umożliwiająca odtworzenie farmaceucie antybiotyku w proszku. Data ważności nadrukowana pomiędzy liniami perforacyjnymi 60 odnosi się do daty ważności proszku i informacja ta jest usuwana po otwarciu etykiety przez farmaceutę. Po odtworzeniu antybiotyku w proszku tak, żeby był w postaci ciekłej, farmaceuta może nadrukować drugą wcześniejszą datę ważności, odpowiednią dla odtworzonej mikstury, na dwóch etykietach wierzchnich 36, 54, albo może dodać własną etykietę na etykietę na butelce lub obok niej.

Na fig. 5 i 6 przedstawiono trzeci przykład wykonania wynalazku. Ten przykład wykonania jest kolejną modyfikacją przykładu wykonania z fig. 1 i 2, w którym zrezygnowano z etykiety wierzchniej 36, natomiast na klapce przedniej 56 etykiety 70 zastosowano etykietę wierzchnią 54, odpowiadającą etykiecie wierzchniej 54 z drugiego przykładu wykonania pokazanego na fig. 3 i 4. Ponadto przykład ten zmodyfikowano w porównaniu z pierwszym i drugim przykładem wykonania, pomijając w nim podstawę 6. Jak widać na fig. 5 i 6, warstwy kleju 12, 14 są nałożone bezpośrednio na podkładkę 4 z materiału abhezyjnego, a poprzeczna krawędź 68 warstwy wierzchniej 28 jest przyklejona bezpośrednio od podkładki 4 z materiału abhezyjnego za pomocą warstwy 32 kleju samoprzylepnego znajdującej się na skierowanej ku spodowi powierzchni warstwy 30 z tworzywa sztucznego. W tym przykładzie wykonania, dzięki zastosowaniu etykiety wierzchniej 54 zwiększono sztywność klapki przedniej 72 etykiety, która, w wypadku braku etykiety wierzchniej 54, mogłaby po prostu składać się ze stosunkowo giętkiej warstwy wierzchniej 28.

Podczas produkcji etykiet samoprzylepnych 70, etykietę wierzchnią 54 wycina się z nanoszonej etykiety wierzchniej, która wchodzi w rowek 46 wykrojony matrycowe pomiędzy sąsiednimi etykietami 70, jak pokazano na fig. 6.

Na fig. 7 do 9 przedstawiono czwarty przykład wykonania wynalazku.

W tym przykładzie wykonania, etykietę z pierwszego przykładu wykonania zmodyfikowano w ten sposób, że zamiast złożonej ulotki zastosowano broszurkę oraz dodatkowo, pomiędzy broszurką, a samoprzylepną warstwą wierzchnią, zastosowano zadrukowany arkusz tworzywa sztucznego lub papieru. Pominięto drugorzędną część podstawy i znajdującą się na niej warstwę kleju. Wolną krawędź poprzeczną płatka pokrywającego wykrawa się matrycowe w taki sposób, żeby powstał odrywający języczek, a obok niego odsłoniętą ku spodowi samoprzylepna powierzchnia warstwy wierzchniej, która jest przyklejona bezpośrednio do podkładki z materiału abhezyjnego, dzięki czemu etykieta jest trzymana w układzie zamkniętym w sposób umożliwiający jej uwalnianie. Gotową etykietę można przyklejać ponownie oraz nie ma w niej linii perforacyjnych.

W szczególności, w skład etykiety samoprzylepnej 102 wchodzi samoprzylepna podstawa 104 osadzona na podkładce 106 z materiału abhezyjnego. Na podstawie 104 znajduje się broszurka 108, a płatek pokryciowy 110 jest przyklejony za pomocą pierwszej warstwy 112 kleju do poprzecznej krawędzi 113 podstawy i za pomocą drugiej warstwy 114 kleju do górnej powierzchni 116 broszurki 108 wzdłuż grzbietu broszurki 108. Na wolnej krawędzi poprzecznej 120 płatka pokryciowego 110, przeciwległej do drugiej poprzecznej krawędzi 122, która jest przyklejona do podstawy 104, znajduje się wykrojona matrycowo krawędź 124. Wykrojona matrycowe krawędź 124 wyznacza na jednej podłużnej krawędzi 126 etykiety 102 odrywający języczek 128. Na płatku pokryciowym 110 jest przyklejona swoją samoprzylepną powierzchnią przezroczysta samoprzylepna warstwa wierzchnia 130 z tworzywa sztucznego. Warstwa wierzchnia 130 wychodzi poza wykrojoną matrycowe krawędź 124 płatka pokryciowego 110 w miejscu sąsiadującym w kierunku poprzecznym z odrywającym języczkiem 128, tworząc jego część krawędziową 132, która ma odsłoniętą ku spodowi powierzchnię samoprzylepną 134 przyklejoną bezpośrednio do podkładki 106 z materiału abhezyjnego. Po przyklejeniu etykiety 102 do wyrobu, np. do pojemnika ze środkiem farmaceutycznym, użytkownik może pociągnąć ręką za odrywający języczek 128, odciągając w ten sposób część krawędziową 132 warstwy wierzchniej 130 od wyrobu tak, żeby otworzyła się etykieta 102. Po przeczytaniu broszurki 108, użytkownik może przywrócić etykietę 102 do jej

185 668 położenia zamkniętego, przyklejając ponownie część krawędziową 132 warstwy wierzchniej 130 do powierzchni wyrobu.

Według wynalazku, do przeciwległej części krawędziowej 133 materiału warstwowego 130 przykleja się etykietę wierzchnią 136, złożoną z warstwy 138 papieru z leżącą pod spodem samoprzylepną warstwą 140 kleju samoprzylepnego, za pomocą tej warstwy 140 kleju samoprzylepnego. Na etykiecie wierzchniej 136 są nadrukowane informacje 142, takie jak data ważności.

Na fig. 10 przedstawiono urządzenie, oznaczone ogólnie numerem identyfikacyjnym 150, przeznaczone do wytwarzania etykiet samoprzylepnych według wynalazku, a zwłaszcza etykiet samoprzylepnych według trzeciego przykładu wykonania wynalazku. W etykietach według trzeciego przykładu wykonania wynalazku nie jest potrzebna samoprzylepna podstawa. Z łatwością można się jednak zorientować, że pokazane na fig. 10 i opisane sposób i urządzenie można łatwo zmodyfikować do produkcji etykiet według wynalazku z taką podstawą, takich jak etykiety z pierwszego, drugiego i czwartego przykładu wykonania. Ponadto, na podstawie dalszego opisu pokazanego urządzenia oraz sposobu jego działania można z łatwością wprowadzić jeszcze inne modyfikacje w sposobie według wynalazku, umożliwiające wytwarzanie innych zmodyfikowanych etykiet według wynalazku.

Na fig. 10 przedstawiono zwój 152 złożony z podkładki 154 z materiału abhezyjnego w stanie odwiniętym, podawany za pomocą mechanizmu napędowego wstęgi, reprezentowanego przez rolkę 156 do stanowiska 158 nakładania kleju, w którym na górna powierzchnię podkładki 154 z materiału abhezyjnego nakłada się za pomocą aplikatora 164 kleju warstwy kleju 160, 162 (odpowiadające warstwom 12, 14 kleju pokazanym na fig. 5). Układ do nakładania etyldet wielowarstwowych, reprezentowany schematycznie na fig. 10 przez płytkę 168 nanosi na szereg par warstw 160, 162 kleju szereg złożonych zadrukowanych ulotek 166. W pokazanym przykładzie wykonania, każda złożona ulotka 166 odpowiada złożonej ulotce, czyli etykiecie wielowarstwowej 16 pokazanej na fig. 5, oraz w stanowisku 170 do nakładania etykiet wielowarstwowych przykleja się spodni płatek 18 i przedłużająca część 22 płatka wierzchniego 20 odpowiednio do warstw 160, 162 kleju. Następnie doprowadza się wstęgę podkładkową 154 z materiału abhezyjnego do stanowiska 172 do nanoszenia warstwy wierzchniej, w którym odwija się ze zwoju 176 wstęgę samoprzylepnej przezroczystej warstwy wierzchniej 174 z tworzywa sztucznego i nanosi ją za pomocą rolki 178 na zespół biegnących szeregowo złożonych ulotek 166 osadzonych na podkładce 154 z materiału abhezyjnego. Następnie pokryty warstwą wierzchnią zespół przechodzi do stanowiska 180 do nakładania etykiet wierzchnich, gdzie ze zwoju 186 odwija się samoprzylepne etykiety wierzchnie 182 osadzone na drugiej podkładce 184 z materiału abhezyjnego. Podkładkę 184 z materiału abhezyjnego odrywa się za pomocą płyty odrywającej czyli aplikatora 188, reprezentującego znaną w tej dziedzinie etykieciarke do nakładania etykiet samoprzylepnych, tak, że etykiety wierzchnie 182 są odrywane od podkładki 184 i kolejno nanoszone na odpowiednie części warstwy wierzchniej 174 pomiędzy sąsiednie pary złożonych ulotek 166. Podkładka 184 jest ponownie nawijana na rolkę odbiorczą 190. Następnie kombinowany zespół przechodzi do stanowiska wykrawania matrycowego 192. W stanowisku tym znajduje się górna rolka wykrawająca 194 i dolna przeciwległa rolka oporowa 196. Rolka 194 do wykrawania matrycowego ma podniesioną krawędź tnącą, która wycina odpowiednie etykiety 198 z różnych warstw materiału. Matryca 200 wstęgi odpadowej jest usuwana z podkładki 154 z materiału abhezyjnego i nawijana na rolkę 202 do materiału odpadowego. Biegnące szeregowo etykiety samoprzylepne 198 są nawijane na rolkę odbiorczą 204.

Łatwo możną się zorientować, że chociaż sposób i urządzenie widoczne na fig. 10 są przeznaczone do wytwarzania etykiet z fig. 5, to można je bez trudności zmodyfikować do wytwarzania etykiet o strukturze pokazanej na fig. 1 i 3, gdzie złożona ulotka jest przyklejona do samoprzylepnej podstawy. W tych przykładach wykonania, na początkowej podłużnej wstędze z podkładką z materiału abhezyjnego, odwijanej ze zwoju, znajduje się szereg osadzonych na niej podstaw samoprzylepnych. W przykładzie wykonania pokazanym na fig. 7, w którym warstwa kleju znajduje się na górnej powierzchni broszurki, w etapie nanoszenia kleju można nanosić klej na spodnią powierzchnię płatka pokryciowego.

185 668

W etapie wykrawania matrycowego, formuje się równocześnie za pomocą rolki do wykrawania matrycowego wszystkie potrzebne linie perforacyjne przechodzące przez etykietę wierzchnią i/lub przez warstwę wierzchnią i/lub przez złożoną ulotkę lub broszurkę. Alternatywnie, linie perforacyjne można formować podczas kolejnych etapów wykrawania matrycowego w innym stanowisku do wykrawania matrycowego.

Na fig. 11 pokazano etykietę samoprzylepną w piątym przykładzie wykonania według wynalazku. W tym przykładzie wykonania w skład etykiety samoprzylepnej 250 wchodzi samoprzylepna część podstawowa 252, która jest przyklejona swoją skierowaną ku spodowi powierzchnią samoprzylepną do podkładki 254 z materiału abhezyjnego. Samoprzylepna etykieta wierzchnia 256 jest przyklejona swoją skierowaną ku spodowi samoprzylepną powierzchnią do górnej powierzchni 258 części podstawowej 252. Etykieta wierzchnia 256 ma powierzchnię górną 260 z nadrukowaną informacją 262. W skład samoprzylepnej etykiety 250 wchodzi również złożona część ulotkowa 264, osadzona na części podstawowej 252, i w pokazanym przykładzie wykonania przyklejona w stanie złożonym i zamkniętym za pomocą dwóch znajdujących się w pewnym odstępie warstw 266, 268 kleju do górnej powierzchni 258 części podstawowej 252. Na złożonej ulotce 264 jest nadrukowana informacja 270.

Według tęgo aspektu wynalazku, etykieta samoprzylepna 250 ma strukturę, która ma nadawać się do etykietowania wielu różnych, nieco odmiennych wersji tego samego wyrobu. Nadrukowana informacja 270 na stosunkowo drogiej złożonej ulotce 264 jest informacją wspólną lub rodzajową która jest potrzebna dla każdej wersji etykiety, a nadrukowana informacja 262, na stosunkowo taniej etykiecie wierzchniej 256, jest informacją specyficzną dla danej wersji lub wyrobu. Przykładowo, w wypadku przeznaczenia etykiety do etykietowania szeregu wyrobów farmaceutycznych, na złożonej ulotce drukuje się nazwę wyrobu, producenta wyrobu, instrukcje dla farmaceutów dotyczące sposobów odtwarzania substancji farmaceutycznej, szczegóły dotyczące sposobów pobierania środka farmaceutycznego, szczegóły dotyczące przeciwwskazań, itp., a na etykiecie wierzchniej drukuje się informację takie jak liczba tabletek w danym pojemniku, numer partii i data ważności środka farmaceutycznego, konkretne dawkowanie środka farmaceutycznego, itp. Zatem, w wypadku wielu wersji etykiety, potrzebna jest tylko pojedyncza stosunkowo droga ulotką co zwiększa sprawność produkcji etykiet, a wszelkie różnice pomiędzy różnymi wersjami etykiet można uwzględnić stosując różne stosunkowo tanie etykiety wierzchnie.

Jak można się łatwo zorientować, pokazaną na fig. 11 etykietę samoprzylepną można modyfikować na wiele sposobów, nie wychodząc poza właściwy zakres wynalazku. Przykładowo, zamiast złożonej ulotki można zastosować broszurkę, złożona ulotka lub broszurka może mieć linie przedzierania oraz może być co najmniej częściowo zdejmowana z podstawy a także cała etykieta może być pokrywa warstwą wierzchnią z samoprzylepnego laminatu z tworzywa sztucznego.

Na fig. 12 widać etykietę z fig. 11 po jej nałożeniu na wyrób farmaceutyczny 274, taki jak środek farmaceutyczny. Na etykiecie wierzchniej 256 jest nadrukowana informacja 262 dotycząca konkretnego wyrobu w pojemniku, na przykład numer partii i data ważności oraz konkretne dawkowanie wyrobu farmaceutycznego, a na złożonej ulotce 264 jest nadrukowana informacja 270 dotyczącą wyrobu ogólnie, taka jak nazwa handlowa, instrukcje używanią ostrzeżenia o zagrożeniach i przeciwwskazania, itp.

W zalecanych przykładach wykonania wynalazku, etykiety mogą mieć powierzchnie do nadrukowywania, która może być taka sama jak obecnie używana na typowych etykietach farmaceutycznych do drukowania specyficznych informacji, takich jak numer partii lub serii, data ważności, itp., pomimo, że etykiety według wynalazku są etykietami ulotkowymi lub broszurkowymi, pokrytymi warstwą wierzchnią w postaci samoprzylepnej warstwy wierzchniej z tworzywa sztucznego. Powierzchnia etykiety wierzchniej może być zoptymalizowana pod względem procesów nadrukowywania, ponieważ powierzchnia ta nie ma innych zadań niż działanie w rołi powierzchni przyjmującej nadruk. Etykieta wierzchnia jest powleczona odpowiednio dobranym klejem, który zapewnia jej przyczepność do laminatu wystarczającą do trwałego przymocowania obszaru z nadrukiem do leżącej pod spodem warstwy wierzchniej.

185 668

Etykiety ulotkowe lub broszurkowe w zalecanych przykładach wykonania według wynalazku zapewniają również tę zaletę, że kiedy nie mają leżącej pod spodem samoprzylepnej podstawy, to dodanie etykiety wierzchniej na przednią krawędź laminatu może służyć do usztywnienia tej krawędzi w stopniu wystarczającym do zapewnienia, że istnieje możliwość automatycznego nakładania szeregu etykiet na wyroby przez użytkownika za pomocą automatycznej etykieciarki, co najmniej równie niezawodnego jak w przypadku typowych etykiet samoprzylepnych do podobnych wyrobów. Zastosowanie samoprzylepnej etykiety wierzchniej jako dodatkowej warstwy na przednią klapkę laminatową umożliwia stosowanie cieńszego laminatu niż używany obecnie na tego typu etykiety ulotkowe lub broszurkowe z taką laminatową klapką Umożliwia to uzyskanie oszczędności na kosztach poprzez stosowanie cieńszej warstwy wierzchniej, co może skompensować dodatkowe koszty etykiet wierzchnich.

Przykładowo, w przykładzie wykonania z fig. 5, pokrycie warstwy wierzchniej na przedniej krawędzi etykiety etykietą wierzchnią umożliwia zastosowanie warstwy wierzchniej o grubości 0,001 cala (0,0254 mm), a nie o grubości 0,002 cala (0,0508 mm), ze względu na wynikające z tego zmniejszanie wymagań co do grubości i sztywności warstwy wierzchniej na przedniej krawędzi etykiety.

185 668

185 668

185 668

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Etykieta samoprzylepna, osadzona na podkładce z materiału abhezyjnego, zawierająca etykietę wielowarstwową i samoprzylepną warstwę wierzchnią pokrywającą etykietę wielowarstwową znamienna tym, że do górnej powierzchni warstwy wierzchniej (28, 130) jest trwale przyklejona samoprzylepna etykieta wierzchnia (36, 54,136).
2. 2. Etykieta według zastrz. 1, znamienna tym, że etykieta wierzchnia (36) jest przyklejona do części krawędziowej warstwy wierzchniej (28) wychodzącej poza krawędź poprzeczną etykiety wielowarstwowej (16).
3. 3. Etykieta według zastrz. 2, znamienna tym, że etykieta wierzchnią (36) jest oddzielona od centralnej części etykiety za pomocą linii perforacyjnej (34) przechodzącej co najmniej przez warstwę wierzchnią (28).
4. 4. Etykieta według zastrz. 1, znamienna tym, że etykieta wierzchnia (54, 136) jest przyklejona do warstwy wierzchniej (28, 130) na krawędzi poprzecznej etykiety wielowarstwowej (16, 108) przeciwległej do krawędzi poprzecznej etykiety wielowarstwowej (16, 108), za którą wychodzi warstwa wierzchnia (28,130) tworząc część krawędziową.
5. 5. Etykieta według zastrz. 4, znamienna tym, że etykieta wierzchnia (54,136) jest oddzielona od centralnej części etykiety za pomocą linii perforacyjnej (35) przechodzącej co najmniej przez warstwę wierzchnią (28,130).
6. 6. Etykieta według zastrz. 1, znamienna tym, że na górnej powierzchni etykiety wierzchniej (36, 54,136) jest nadrukowana informacja.
7. 7. Etykieta według zastrz. 1, znamienna tym, że etykieta wierzchnia (36, 54, 136) ma powierzchnię górną drukowalną co najmniej techniką drukowania laserowego i techniką termicznego drukowania przedrukowego.
8. 8. Etykieta według zastrz. 1, znamienna tym, że co najmniej etykieta wierzchnia (36) i warstwa wierzchnia (28) posiadają parę leżących w pewnym odstępie od siebie, linii perforacyjnych (60) i na górnej powierzchni etykiety wierzchniej (36), pomiędzy liniami perforacyjnymi (60) jest nadrukowana informacja.
9. 9. Etykieta według zastrz. 1, znamienna tym, że na etykiecie wierzchniej (36, 54, 136) jest nadrukowana informacja specyficzna dla środka farmaceutycznego, zawartego w pojemniku, na którym umieszczona ma być etykieta.
10. 10. Sposób wytwarzania etykiet samoprzylepnych osadzonych na podkładce z materiału abhezyjnego, w którym stosuje się podłużną wstęgę z podkładkami z materiału abhezyjnego, nanosi się szereg etykiet wielowarstwowych na podłużną wstęgę, po czym na szereg etykiet wielowarstwowych nanosi się samoprzylepną wstęgę wierzchnią z tworzywa sztucznego, oraz matrycowo wykrawa się przecinając warstwę wierzchnią i etykiety wielowarstwowe, tworząc etykiety samoprzylepne, znamienny tym, że przed matrycowym wykrawaniem, na warstwę wierzchnią (174) nanosi się szereg samoprzylepnych etykiet wierzchnich (182), przy czym w każdej z samoprzylepnych etykiet co najmniej jedna etykieta wierzchnia jest trwale przyklejoną do części wstęgi warstwy wierzchniej, która pokrywa etykietę wielowarstwową, zaś podczas matrycowego wykrawania, przecina się również etykiety wierzchnie (182).
11. 11. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że etykiety wierzchnie (182) nakłada się za pomocą aplikatora (188) do etykiet samoprzylepnych.
12. 12. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że nakłada się etykiety wierzchnie zawierające kompozytową etykietę wierzchnią (62), którą tnie się w etapie wykrawania matrycowego na dwie etykiety wierzchnie (36, 54), każda przyklejona do odpowiedniej części warstwy wierzchniej odpowiedniej etykiety samoprzylepnej.

    185 668