PL181038B1 - Wkładka bębenkowa - Google Patents

Abstract

1. Wkladka bebenkowa do zamkniec bebenkowych, za- wierajaca podzespól obudowy z co najmniej jednym otwo- rem przyjmujacym, w którym jest ulozyskowany obracalnie podzespól bebenka, który posiada srodki zastawkowe, wspólpracujace ze srodkami zastawkowymi ze strony obu- dowy i kanal przyjmujacy dla organu sterujacego, np. klucza wspólpracujacego ze srodkami zastawkowymi ze strony be- benka, przy czym podzespól bebenka ma korpus, który jest umieszczony obracalnie wewnatrz otworu przyjmujacego i w którym sa umieszczone, wytwarzane oddzielnie, srodki do zabezpieczenia osiowego, które wystaja w promienio- wym kierunku ponad jego powierzchnie zewnetrzna i usta- laja osiowo podzespól bebenka wewnatrz otworu przyjmujacego, przy czym umieszczony w obszarze wpro- wadzajacym bebenka srodek do zabezpieczenia osiowego stanowi oddzielnie wytwarzana od niego tarcza, osadzona w nim za pomoca zlacza ksztaltowego, wykonana z materialu twardszego od materialu korpusu bebenka, znamienna tym, ze szczeline przelotowa (34) w tarczy (30) stanowi profil oslaniajacy (50, 52) o zarysie obejmujacym wiele róznych profili trzonka klucza. Fig. 2 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wkładka bębenkowa do zamknięć bębenkowych.

* * *

181 038

Z opisu patentowego CH nr 674542A jest znana wkładka bębenkowa, zawierająca obudowę z co najmniej jednym otworem przyjmującym, w którymjest ułożyskowany obracalnie bębenek, który posiada wewnątrz ruchliwe środki zastawkowe, współpracujące ze środkami zastawkowymi ze strony obudowy i kanał przyjmujący do przyjęcia organu sterującego w postaci klucza, współpracującego ze środkami zastawkowymi. Bębenek posiada korpus, który na odcinku końcowym, oddalonym od końca przyjmującego organ sterujący, np. klucz, jest zaopatrzony w promieniowo wystający kołnierz, aby zabezpieczyć korpus przed wyciągnięciem z otworu przyjmującego. Przy montażu korpus jest wsuwany od strony tylnego odcinka końcowego do otworu przyjmującego, a w obszar korpusu z otworem przyjmującym organ sterujący w jego kierunku osiowym jest nasuwana głowica. Korpus jest więc zabezpieczony także przed przesuwem w drugim osiowym kierunku, w odniesieniu do otworu przyjmującego. Występuje jednak problem, że z jednej strony obudowa musi być tak ukształtowana, że jej odcinki przyjmujące korpus muszą być od siebie oddzielone, aby móc wsunąć od tyłu korpus z promieniowo wystającym kołnierzem do odpowiedniego otworu przyjmującego, a z drugiej strony do wytwarzania tej wkładki bębenkowej, a zwłaszcza do wytwarzania bębenka, musi być stosowany cylindrycznie ukształtowany półfabrykat, który musi być toczony na swoim obwodzie zewnętrznym, aby uzyskać jednoczęściowy promieniowy kołnierz.

Ten sposób roboczy jest nakładczy nie tylko czasowo, ale także jest kosztowny.

Z opisu zgłoszeniowego EP-A-0 049051 jest znana wkładka bębenkowa dla zamków pojazdów, którego bębenek stanowi korpus, który w swoim odcinku końcowym posiada integralnie z nim ukształtowany promieniowo wystający kołnierz, aby wewnątrz odpowiedniego otworu przyjmującego ustalić korpus przed przesunięciem w kierunku osiowym.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie bębenka zamykającego, w którym z jednej strony części konstrukcyjne tworzące bębenek zamykający byłyby wytwarzane prosto i korzystnie w kosztach, a z drugiej strony montaż bębenka przebiegałby łatwo, przy czym bębenek powinien być zabezpieczony przed niepowołanym otwarciem i nadawać się do stosowania dla różnych grup wkładek bębenkowych.

Zgodnie z wynalazkiem zadanie to zostało rozwiązane dzięki temu, że szczelinę przelotową w tarczy stanowi profil osłaniający, o zarysie obejmującym wiele różnych profili trzonka klucza.

Korzystnie szczelina przelotowa tarczy posiada profil osłaniający w rodzaju wielokąta, korzystnie wzdłużny profil prostokątny.

Według wynalazku w obszarze powierzchni granicznej pomiędzy tarczą z jednej strony a korpusem wkładki z drugiej strony i w pobliżu kanału przyjmującego są usytuowane elementy przekładkowe z materiału twardszego od materiału korpusu, korzystnie ze stopu twardego z tym, że elementy przekładkowe są umieszczone w zwróconych do siebie wybraniach częściowych z jednej strony w korpusie i z drugiej strony na tarczy.

Zgodnie z wynalazkiem tarczajest połączona wewnątrz otworu przyjmującego przez środki łączące, które stanowią wzajemnie zazębiające się zamknięciem kształtowym środki profilowe, umieszczone w tarczy i w obszarze końcowym korpusu od strony wprowadzanego klucza.

Korzystnie środki łączące są utworzone przez profil kształtowy, korzystnie w postaci jaskółczego ogona lub litery T z tym, że zewnętrzny profil kształtowyjest wykonany w korpusie, a wewnętrzny profil kształtowy w tarczy.

Według wynalazku na powierzchni zewnętrznej korpusu w obszarze końcowym, przeciwległym do wejściowego obszaru końcowego, jest wykonany rowek obwodowy do przyjęcia pierścienia zaciskowego, którego wymiar promieniowy jest większy od maksymalnego wymiaru promieniowego korpusu.

Korzystnie wkładka jest wykonana jako podwójna, a jej obudowa jest ukształtowana jednoczęściowo.

Zgodnie z wynalazkiem korpus ma średnicę zewnętrzną odpowiadającą maksymalnemu wymiarowi promieniowemu półfabrykatu.

181 038

Korzystnie tarcza dla różnych grup wkładek bębenkowych posiada różne cechy identyfikacyjne, przykładowo zabarwienie.

Dzięki temu, że szczelina przelotowa w tarczy posiada profil w rodzaju wielokąta, korzystnie wzdłużny profil prostokątny, który w osiowym rzucie tworzy osłonę dla profilowego kanału przyjmującego, można stosować jeden rodzaj tarczy dla różnych bębenków zamykających, niezależnie od każdorazowego ukształtowania organu sterującego. Z jednej strony zmniejsza to koszty wytwarzania bębenka zamykającego, a z drugiej strony znacznie obniża koszty magazynowe.

Nie jest możliwe wyłamanie bębenka zamykającego poprzez wkręcenie śruby lub narzędzia z samonacinającym gwintem w kanał przyjmujący organ sterujący i następnie, przez silne ciągnienie, wyrwanie całego bębenka zamykającego np. z drzwi.

Ponieważ tarcza jest zaopatrzona w cechę identyfikacyjną, to przykładowo przez oznaczenie grupy bębenków wkładek taką samą cechą identyfikacyjną, już po zauważeniu takiej tarczy jest umożliwiona ich identyfikacja, a zatem w prosty sposób możliwe jest wybranie dla tej grupy odpowiedniego klucza. Ponieważ do oznakowania różnych bębenków zamykających sąpotrzebne jedynie różne tarcze z różnymi cechami identyfikacyjnymi i w celu identyfikacji nie muszą być różnie ukształtowane inne części konstrukcyjne bębenka zamykającego, to dla wytwórcy tego rodzaju wkładek bębenkowych są znacznie zmniejszone koszty wytwarzania i utrzymania magazynu.

Przy wytwarzaniu bębenka, na jego korpus jest stosowany cylindrycznie ukształtowany półfabrykat, którego wymiar promieniowy odpowiada maksymalnemu wymiarowi promieniowemu korpusu. Nie sązatem potrzebne żadne procesy robocze do obróbki jego powierzchni zewnętrznej. A zatem korpus może być wykonany w korzystny sposób przykładowo z materiału ciągnionego np. z mosiądzu lub tym podobnego.

Przy tym wymiar promieniowy tarczy jest większy od maksymalnego wymiaru promieniowego korpusu, aby stworzyć pierwszy środek do zabezpieczania osiowego w obszarze końcowym od strony wejściowej organu sterującego. Ponieważ przez tarczę, wystającą promieniowo ponad maksymalny wymiar promieniowy korpusu, jest przykryty od zewnątrz obszar graniczny, pomiędzy powierzchnią zewnętrzną korpusu a powierzchnią wewnętrzną otworu przyjmującego, to z jednej strony jest utrudnione wnikanie pyłów i brudu do wnętrza bębenka zamykającego, a z drugiej strony w tym obszarze jest pewnie niemożliwe manipulowanie przy środkach zastawkowych.

Elementy przekładkowe zapewniają, że zjednej stronyjest utrudnione wkręcanie śruby lub innego narzędzia w bębenek, a z drugiej strony utworzony pomiędzy śrubą lub narzędziem a materiałem bębenka przypór nie wystarcza, aby przenieść siłę, wymaganą do wyłamania bębenka zamykającego.

Ponadto wytwórca otrzymuje prosty i korzystny w kosztach sposób oznaczania różnych wkładek bębenkowych lub różnych grup wkładek bębenkowych za pomocąjednakowego rodzaju cechy identyfikacyjnej. Cechą identyfikacyjną może być przykładowo barwa tarczy, która zgadza się z barwą organu sterującego, odpowiedniego do otwierania danej wkładki bębenkowej . Wytwórca utrzymuje w magazynie dla rodzaju oznakowania bębenków·' zamykających jedynie różne tarcze, które następnie są stosowane do pojedynczych rodzajów bębenków zamykających.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój wzdłużny wkładki bębenkowej, a fig. 2 - przekrój w płaszczyźnie II-II na fig. 1.

Na figurze 1 jest pokazana wkładka bębenkowa 10, zwana dalej wkładką, w rodzaju wkładki dwustronnej, która przykładowo jest stosowana przy drzwiach domów lub mieszkań, które muszą być z obu stron zamykane. Może być ona także stosowana jako pojedyncza wkładka, która przykładowo jest stosowana w drzwiach szaf lub tp., które musząbyć zamykane tylko z jednej strony.

181 038

Wkładka 10 zawiera podzespół obudowy 12, w której są ukształtowane otwory przyjmujące 14,14' dla przyjęcia obrotowych podzespołów bębenków 16,16'. Obudowa 12 posiada obszary 18,18', w których sąumieszczone znane środki zastawkowe 20, które współpracują z bębenkowymi środkami zastawkowymi 22, w celu zablokowania odpowiedniego bębenka 16 lub 16' wewnątrz otworu przyjmującego 14, 14 przed obrotem wokół osi A. Na fig. 1 środki zastawkowe 20,22 są schematycznie przedstawione za pomocą linii przerywanej tylko po lewej stronie wkładki 10. Środki zastawkowe 20, 22, jak to jest znane, mogą przykładowo stanowić zastawki wałeczkowe, których może być więcej niż dwie pary.

Ponieważ każdy bębenek 16,16'jest identyczny, dlatego będzie dalej opisywany tylko bębenek 16. Bębenek 16 zawiera korpus 24, który jest wsunięty w otwór przyjmujący 14. Średnica zewnętrzna korpusu 24 odpowiada średnicy wewnętrznej otworu przyjmującego 14, tak, że jest on bezluzowo, ale obracalnie w nim umieszczony. W korpusie 24 jest wykonany kanał przyjmujący 26 (fig. 2), w który od strony obszaru wprowadzającego końcowego 28 jest wprowadzany nie przedstawiony organ sterujący, przykładowo klucz lub tp., współpracujący ze środkami zastawkowymi 20, 22.

Obszar wprowadzający 28 jest oddzielony od korpusu 24 wytwarzaną oddzielnie tarczą30. Tarcza 30 posiada promieniowo wystający ponad korpus 24 kołnierz 32, który jest umieszczony w odpowiednim odcinku otworu przyjmującego 14 o większej średnicy. Tarcza 30 przez swój kołnierz 32 o większej średnicy uniemożliwia z jednej strony, że obszar graniczny pomiędzy zewnętrzną powierzchnią obwodową korpusu 24 a wewnętrzną powierzchnią obwodową otworu przyjmującego 14, jest dostępny od zewnątrz do celu manipulacji ze strony osób niepowołanych, np. przez odpowiednie narzędzie, a z drugiej strony utrudnia zabrudzenie bębenka 16. Poza tym tarcza 30 swoim kołnierzem 32 tworzy pierwszy środek zabezpieczający wewnątrz otworu przyjmującego 14 do zabezpieczenia korpusu 24 przed osiowym przesunięciem.

Tarcza 30 posiada szczelinę przelotową 34, odpowiadającą kanałowi przyjmującemu 26 korpusu 24, aby można było wprowadzić od zewnątrz odpowiedni organ sterujący.

W obszarze przeciwległego końca 36 korpus 24 posiada rowek obwodowy 38, jak to można rozpoznać z fig. 2. Przy bębenku 16 wsuniętym w otwór przyjmujący 14 ten rowek obwodowy 38 znajduje się w wyciętym obszarze 40 obudowy 12. Przez wsunięcie pierścienia zaciskowego 42 w rowek obwodowy 3 8 korpus 24 j est zabezpieczony przed osiowym ruchem w otworze przyjmującym 14. W otworze przyjmującym 14bębenek 16 jest w znany sposób sprzężony z zabierakiem zamykającym 44, który przy obrocie bębenka 16 wewnątrz otworu przyjmującego 14 jest również obracany wokół osi A i uruchamia przy tym odpowiednie elementy blokujące w drzwiach.

Na figurze 2 jest szczegółowo przedstawiony bębenek 16. Jest widoczne połączenie tarczy 30 z korpusem 24. Korpus 24 na swojej stronie czołowej 25, zwróconej do tarczy 30, posiada profil zewnętrzny 46 w postaci jaskółczego ogona. W odpowiadający sposób tarcza 30 na swojej stronie czołowej 31, zwróconej do korpusu 24, posiada profil wewnętrzny 48. W celu złączenia tarczy 30 z korpusem 24 jest on wsuwany prostopadle osiowo do osi obrotu A, to znaczy do płaszczyzny rysunku, tak, że przez wzajemne zazębienie się profili 46 i 48, pomiędzy tarczą 30 a korpusem 24 jest wytworzone kształtowe połączenie, działające w osiowym kierunku. Następnie korpus 24 wraz z tarczą30 jest wsuwany do otworu przyjmującego 14, do położenia pokazanego na fig. 1, w którym profile 46, 48 znajdują się całkowicie wewnątrz otworu przyjmującego 14. Uniemożliwia to z jednej strony, że tarcza 30 przez boczne przesunięcie zostanie rozłączona od korpusu 24, a z drugiej strony, że tarcza 30 zostanie z niego ściągnięta. W tym ostatnim przypadku profil zewnętrzny 46 korpusu 24 zazębiony z profilem wewnętrznym 48 tarczy 30 musiałby być wygięty na zewnątrz, w promieniowym kierunku, aby móc ześlizgnąć się z promieniowo na zewnątrz przebiegającego odcinka profilu zewnętrznego 46, co jednak nie jest możliwe, z uwagi na ścisłe osadzenie korpusu 24 i tarczy 30 wewnątrz otworu przyjmującego 14.

Oczywiście wspomniane profile 46,48 mogą posiadać także inny kształt, przykładowo w postaci T. Poza tym profil zewnętrzny może znajdować się na tarczy 30, a profil wewnętrzny na korpusie 24.

181 038

Jak widać z fig. 2, w obszarze przejścia pomiędzy korpusem 24 a tarczą30 jest usytuowana para elementów przekładkowych 5152. W tym celu na tarczy 30 oraz w korpusie 24 są wykonane zagłębienia 54,56; 58,60, przebiegające poprzecznie do kierunku osi A. Zagłębienia te tworzą przy montażu talerza 30 w korpusie 24 odpowiednie kanały, w których są osadzone elementy przekładkowe 50, 52, które są umieszczone w bezpośrednim sąsiedztwie kanału przyjmującego 26 w korpusie 24, względnie szczeliny przelotowej 34 w tarczy 30. Elementy przekładkowe 50, 52 rozciaąiająsię poprzecznie do kierunku osi A, wzdłuż całej głębokości kanału przyjmującego 26, względnie szczeliny przelotowej 34. Elementy przekładkowe 50,52 uniemożliwiają wkręcanie śruby lub innego narzędzia zakończonego gwintem w kanał przyjmujący 26, aby przez przyłożenie odpowiednio dużej siły ciągnącej móc wyciągnąć cały bębenek 16 z korpusu 12.

Dlatego też elementy przekładkowe 50, 52 są wykonane z bardzo twardego materiału, przykładowo ze stopu twardego lub tp. Jeżeli śruba zostanie wkręcona w kanał przyjmujący 26 to, z uwagi na twardy materiał elementów przekładkowych 50,52 gwint śruby, w ogóle lub tylko na niewystarczającą głębokość nacina elementy przekładkowe 50, 52 i nie można tym samym uzyskać wymaganego złącza siłowego do wyciągnięcia bębenka 16. Długość elementów przekładkowych 50, 52 w kierunku osi A jest przy tym tak dobrana, że jest ona dłuższa od podziałki gwintu tego rodzaju śruby lub narzędzia. Dzięki temu jest uniemożliwione, że przy wkręceniu śruby zostaną całkowicie podchwycone wszystkie elementy przekładkowe 50,52, a zatem nie zostanie utworzone stosowne złącze siłowe.

Alternatywnie lub dodatkowo do elementów przekładkowych 50, 52 jest możliwe wykonanie tarczy 30, co najmniej w obszarze szczeliny przelotowej 34, z bardzo twardego materiału, przykładowo ze stopu twardego. Oznacza to takie same korzyści jak przy zastosowaniu elementów przekładkowych 50,52. Także w tym przypadku jest korzystne, gdy długość tarczy 30 w tym obszarze jest większa w osiowym kierunku od podziałki gwintu śruby lub narzędzia, zastosowanego do wyrwania bębenka 16.

W celu wykonania bębenka 16, przykładowo na korpus 24 można stosować półfabrykat z materiału ciągnionego, przykładowo z mosiądzu. Ten półfabrykatjest przycinany jedynie na prawidłową długość. W obszarze jego zewnętrznej powierzchni obwodowej musi być jedynie wykonane zagłębienie 38 dla elementu pierścieniowego 42. Inne odcinki kształtowe w obszarze zewnętrznej powierzchni obwodowej, np. toczenie półfabrykatu w celu uzyskania promieniowej powierzchni obwodowej, jak to jest wymagane w stanie techniki, nie jest potrzebne. Prowadzi to do znacznego uproszczenia i korzystnego w kosztach wytwarzania bębenka 16, ponieważ z jednej strony do jej wykonaniajest wymagana mała ilość operacji roboczych, a z drugiej strony można stosować półfabrykat o mniejszej średnicy.

Także tarcza 30 może być przycinana z odpowiedniego cylindrycznego półfabrykatu, a następnie wykonuje się jedynie wewnętrzny profil . jaskółczego ogona i kołnierz wjej obszarze zewnętrznym. Ponieważ tarcza 30 w porównaniu do korpusu 24 posiada znacznie mniejszą osiową długość, to straty materiałowe przy toczeniu zewnętrznej powierzchni obwodowej są nieznaczne. Jest także możliwe wytwarzanie tarczy 30 ze spieków, przy czym już przy wytwarzaniu tarczy 30 może ona osiągnąć żądany kształt.

Dzięki bębenkowi według wynalazku wytwórcy uzyskują prostą możliwość oznaczania różnych wkładek bębenków lub różnych grup wkładek bębenkowych poprzez dobór szczególnie charakterystycznych tarcz. Przykładowo tarcze, wybrane do oznaczania względnie identyfikacji, mogą posiadać różne barwy, które odpowiadają barwom klucza lub tp., który jest stosowany do uruchamiania odpowiedniego bębenka, względnie odpowiedniej grupy bębenków'. Wytwórca musi jedynie utrzymywać w magazynach jedynie różnie oznaczone tarcze. Pozostałe części konstrukcyjne, potrzebne do montażu wkładki bębenkowej, mogą być takie same dla wszystkich bębenków lub grup bębenków. Obniża to znacznie z jednej strony koszty magazynowe, a z drugiej strony prowadzi do znacznego ułatwienia możliwości oznaczania, względnie identyfikacji wkładek bębenkowych.

181 038

Aby tę możliwość jeszcze dodatkowo powiększyć, szczelina przelotowa 34 w tarczy 30 może być w ten sposób ukształtowana, że jej powierzchnia przekroju poprzecznego jest ukształtowana niezależnie od powierzchni przekroju poprzecznego kanału przyjmującego 26.

Przykładowo powierzchnia przekroju poprzecznego szczeliny przelotowej 34 może być prostokątna, przy czym tarcza 30 tworzy osłonę dla wszystkich możliwych ukształtowań przekroju poprzecznego kanału przyjmującego 26. A zatem tarcza 30 może być stosowana dla najróżniejszych bębenków, niezależnie od postaci przekroju poprzecznego stosowanego klucza lub organu sterującego.

Bębenek 16 według wynalazku jest wytwarzany znacznie prościej i korzystniej w kosztach, przy czym z uwagi na specjalne ukształtowanie połączenia pomiędzy tarczą 30, a korpusem 24 i istnienie elementów przekładkowych 50, 52, względnie rodzaj materiału tarczy 30 jest uzyskane wysokie zabezpieczenie przed wyrwaniem.

Wytwarzanie bębenka 16 może przebiegać w następujący sposób: korpus 24 jest przycinany z pręta. Pręty mogą być wytwarzane np. przez ciągnienie, walcowanie, wyciskanie, odlewanie lub odlewanie ciągłe, przy czym zwraca się uwagę, że przy wytwarzaniu prętów uzyskuje się gładkąpowierzchnię cylindryczną, która odpowiada zwykłym wymaganiom dokładnościowym przy wytwarzaniu powierzchni korpusu 24. Pręt ma średnicę, która odpowiada średnicy wewnętrznej otworu przyjmującego 14 i dlatego nie jest potrzebna żadna obróbka wiórowa. Co najwyżej jest przeprowadzana obróbka dokładna, przy której nie występuje żaden istotny odpad materiałowy z odcinka pręta.

Taki odcinek pręta jest następnie wyposażony w kanał przyjmujący 26, co odbywa się w tradycyjny sposób, przykładowo przez wiercenie i przeciąganie. Następnie jest toczony rowek obwodowy 38. Profil zewnętrzny 46 w postaci jaskółczego ogona jest wykonywany przez frezowanie. Profil zewnętrzny 46 może przechodzić w promieniowym kierunku przez całą średnicę korpusu 24. To rozwiązanie jest uprzywilejowane ze strony techniki wykonania. Jest także możliwe, że profil zewnętrzny 46 tylko z jednej strony jest otwarty do powierzchni zewnętrznej korpusu 24, a po drugiej stronie kończy się przed tą powierzchnią, tak, że jest utworzony zderzak oporowy.

Na korpus 24 można stosować tradycyjne materiały, przykładowo mosiądz lub stosunkowo miękką stal.

Tarcza 30 jest wykonywana przez obróbkę wiórową okrągłego półfabrykatu, lub przez spiekanie. Profil wewnętrzny 48 w postaci jaskółczego ogona może rozciągać się w promieniowym kierunku na całej średnicy tarczy 30. Dotyczy to przypadku, gdy i profil zewnętrzny 46 korpusu 24 rozciąga się przez całą jego średnicę.

Takie przelotowe ukształtowanie profilu wewnętrznego 48, z uwagi na technikę wytwarzania, korzystnie jest wytwarzane przez frezowanie. Profil wewnętrzny 48 może także wychodząc od powierzchni obwodowej tarczy 30 rozciągać się tylko na części jej średnicy. W ten sposób tarcza 30 już przed zabudową w obudowie 12 jest w prawidłowym położeniu wobec osi korpusu 24 i w nimjest utrzymywana przez zderzak, aż obie te części 24 i 30 zostanąrazem wsunięte w obudowę 12 i są dzięki temu wzajemnie ustalone w odniesieniu do swojego położenia osiowego.

W przypadku gdy profil wewnętrzny 48 i profil zewnętrzny 46 są wykonane na całej powierzchni, to należy dokonać montażu wstępnego tarczy 30 na korpusie 24 poprzez osadzenie zaciskowe profilu wewnętrznego 48 na profilu wewnętrznym 46 lub przez sklejenie.

Także zagłębienia 54, 56; 58, 60 mogą być wykonane na tarczy 30 i korpusie 24 przelotowo, mianowicie tak, że one rozciągają się równolegle do przebiegu profilu zewnętrznego 46, względnie profilu wewnętrznego 48. W tym przypadku elementy przekładkowe 50,52 mogąbyć wsuwane po zmontowaniu tarczy 30 i korpusu 24. Takie rozwiązanie jest uprzywilejowane w odniesieniu do wiórowej obróbki tarczy 30 i korpusu 24.

W przypadku prostego montażu dokonywanego przez maszynę montażową można brać pod uwagę także i inne rozwiązania.

Przykładowo zagłębienia 54 i 58 sątakumieszczone w tarczy 30, że na swoich obu końcach są zamknięte. Wtedy elementy przekładkowe 50 i 52 są wkładane do zagłębień 54 i 58 przed

181 038 zmontowaniem tarczy 30 w korpusie 24. Naturalnie wtedy, zagłębienia 56 i 60 co najmniej na jednym końcu są otwarte w kierunku promieniowym.

Odwrotnie, także zagłębienia 56 i 60 w korpusie 24 są tak umieszczone, że na swoich przeciwległych końcach są one zamknięte. Wtedy elementy przekładkowe 50, 52 są najpierw umieszczane w zagłębieniach 56 i 60, a potem tarcza 30 jest nasuwana na korpus 24. Naturalnie wtedy zagłębienia 54 i 58 w tarczy 30 są co najmniej na jednym końcu otwarte w kierunku promieniowym.

Montaż może być także ułatwiony przez to, że elementy przekładkowe 50,52, już przed zestawieniem części 30 i 24, sąnajednej z tych części zakleszczone lub korzystnie sklejone. Uprzywilejowane elementy przekładkowe 50, 52 są przyklejane do tarczy 30. W ten sposób jest ułatwiony montaż części 30 i 24 i ich magazynowanie, przy czym jedna z nich jest połączona na stałe z elementami przekładkowymi 50,52. Jeżeli elementy przekładkowe 50,52 sąpołączone na stałe przez sklejenie lub zakleszczenie z tarczą 30, to naturalnie zagłębienia 56 i 60 muszą być otwarte na jednym swoim końcu skierowanym do zewnętrznej powierzchni obwodowej korpusu 24, dzięki czemu tarcza 30 może być nasuwana na korpus 24 w kierunku średnicowym.

Szczególną cechąwynalazku jest to, że wytwarza się korpus 24 bez istotnej wiórowej obróbki jego cylindrycznej powierzchni, służącej do umieszczenia w otworze przyjmującym 14.

Fig.1

Fig.2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (13)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wkładka bębenkowa do zamknięć bębenkowych, zawierająca podzespół obudowy z co najmniej jednym otworem przyjmującym, w którym jest ułożyskowany obracalnie podzespół bębenka, który posiada środki zastawkowe, współpracujące ze środkami zastawkowymi ze strony obudowy i kanał przyjmujący dla organu sterującego, np. klucza współpracującego ze środkami zastawkowymi ze strony bębenka, przy czym podzespół bębenka ma korpus, który jest umieszczony obracalnie wewnątrz otworu przyjmującego i w którym są umieszczone, wytwarzane oddzielnie, środki do zabezpieczenia osiowego, które wystająw promieniowym kierunku ponad jego powierzchnię zewnętrzną i ustalają osiowo podzespół bębenka wewnątrz otworu przyjmującego, przy czym umieszczony w obszarze wprowadzającym bębenka środek do zabezpieczenia osiowego stanowi oddzielnie wytwarzana od niego tarcza, osadzona w nim za pomocą złącza kształtowego, wykonana z materiału twardszego od materiału korpusu bębenka, znamienna tym, że szczelinę przelotową(34) w tarczy (30) stanowi profil osłaniający (50,52) o zarysie obejmującym wiele różnych profili trzonka klucza.
2. 2. Wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że szczelina przelotowa (34) tarczy (30) posiada profil osłaniający w rodzaju wielokąta, korzystnie wzdłużny profil prostokątny.
3. 3. Wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że w obszarze powierzchni granicznej pomiędzy tarczą (30) z jednej strony a korpusem (24) wkładki (16) z drugiej strony i w pobliżu kanału przyjmującego (26) sąusytuowane elementy przekładkowe (50,52) z materiału twardszego od materiału korpusu (24), korzystnie ze stopu twardego.
4. 4. Wkładka według zastrz. 3, znamienna tym, że elementy przekładkowe (50, 52) są umieszczone w zwróconych do siebie wybraniach częściowych (54,56; 58,60) z jednej strony w korpusie (24) i z drugiej strony w tarczy (30).
5. 5. Wkładka według zastrz. 3 albo 4, znamienna tym, że tarcza (30) jest połączona z korpusem (24) wewnątrz otworu przyjmującego (14) przez środki łączące (46, 48).
6. 6. Wkładka według zastrz. 5, znamienna tym, że środki łączące (46,48) stanowią wzajemnie zazębiające się zamknięciem kształtowym środki profilowe, umieszczone w tarczy (30) i w obszarze końcowym (28) korpusu (24), od strony wprowadzanego klucza.
7. 7. Wkładka według zastrz. 6, znamienna tym, że środki łączące (46, 48) są utworzone przez profil kształtowy, korzystnie w postaci jaskółczego ogona lub litery T.
8. 8. Wkładka według zastrz. 7, znamienna tym, że zewnętrzny profil kształtowy (46) jest wykonany w korpusie (24), a wewnętrzny profil kształtowy (48) w tarczy (30).
9. 9. Wkładka według zastrz. 6, znamienna tym, że na powierzchni zewnętrznej korpusu (24) w obszarze końcowym (36), przeciwległym do obszaru końcowego (28), jest wykonany rowek obwodowy (38) do przyjęcia pierścienia zaciskowego (42), którego wymiar promieniowy jest większy od maksymalnego wymiaru promieniowego korpusu (24).
10. 10. Wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że jest wykonana jako podwójna.
11. 11. Wkładka według zastrz. 10, znamienna tym, że podwójna wkładka ma obudowę ukształtowaną jednoczęściowo.
12. 12. Wkładka według zastrz. 9, znamienna tym, że korpus (24) ma średnicę zewnętrzną odpowiadającą maksymalnemu wymiarowi promieniowemu półfabrykatu.
13. 13. Wkładka według zastrz. 1, znamienna tym, że tarcza (30) dla różnych grup wkładek bębenkowych posiada różne cechy identyfikacyjne, przykładowo zabarwienie.