PL178390B1

PL178390B1 - Urządzenie do deskowania wykopów

Info

Publication number: PL178390B1
Application number: PL95318975A
Authority: PL
Inventors: Jozef Krings
Original assignee: Richter Wolfgang
Priority date: 1994-09-12
Filing date: 1995-08-04
Publication date: 2000-04-28
Also published as: PL318975A1; BG101296A; EP0781362B1; BG62623B1; DE19581008D2; CZ291711B6; EP0781362A1; ES2130633T3; ATE177807T1; HU220325B; CZ73697A3; WO1996008609A1; US5902075A; AU3218895A; HUT76888A

Abstract

1. Urzadzenie do deskowania wykopów s kladajace sie z zespolów plyt odeskowania, utrzy- mywanych w okreslonej od siebie odleglosci za po- moca rozpór, osadzonych w tych plytach, przy czym plyty te maja górna powierzchnie plaska, utworzona przez blaszany profil o przekroju prostokatnym, zas u dolu - koncówke klinowa, ulatwiajaca pograzanie zespolu plyt w grunt, przy czym nad dolnym ze- spolem podstawowym sa umieszczone, w jednej plaszczyznie, jeden lub dwa zespoly nadbudowy, zas wzdluz linii styku, umieszczonych jeden nad drugim zespolów - znajduje sie ewentualnie element podporowy przekroju trójkata prostokatnego sty- kajacy sie swa przyprostokatna z górna, plaska po- wierzchnia profilu plyty dolnego zespolu, zas swa przeciwprostokatna - z powierzchnia klinowej kon- cówki górnego zespolu, znamienne tym, ze zarów- no zespól podstawowy (3) oraz nasadzone na niego zespoly nadbudowy (4) i (12), zlozone z takich sa- mych plyt (5) odeskowania w obydwu ich poloze- niach (tj. w takim samym, wzglednie w odwróconym polozeniu), maja znajdujace sie wzdluz linii styku kolejnych kondygnacji elementy podporowe, które stanowia równoczesnie elementy sprzegajace (9, 13, 14, 16), polaczone rozlacznie z obydwiema plytami: górna i dolna. Fig. 1 PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do deskowania wykopów składające się z zespołów płyt odeskowania, utrzymywanych w określonej od siebie odległości za pomocą rozpór, osadzonych w tych płytach, przy czym płyty te mają górną powierzchnię płaską, utworzoną przez blaszany profil o przekroju prostokątnym, zaś u dołu - końcówkę klinową, ułatwiającą pogrążanie zespołu płyt w grunt, przy czym nad dolnym zespołem podstawowym są umieszczone, w jednej płaszczyźnie jeden lub dwa zespoły nadbudowy, zaś wzdłuż linii styku, umieszczonych jeden nad drugim zespołów - znajduje się ewentualnie element o przekroju trójkąta prostokątnego, stykający się swą przyprostokątna z górną płaską powierzchnią profilu płyty dolnego zespołu, zaś swą przeciwprostokątną - z powierzchnią klinowej końcówki górnego zespołu.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 2057263 znane jest urządzenie do podpierania ścian wykopu złożone przynajmniej z dwóch ścian podporowych, z których każda składa się z umieszczonych jeden nad drugim - segmentów płytowych. Ściany po obydwu stronach wykopu utrzymuje się w określonym od siebie odstępie za pomocą poprzecznych rozpór. Dolna para segmentów płytowych jest ukształtowana u dołu w postaci klina ułatwiającego pogrążanie ' się segmentów w grunt, natomiast górna krawędź segmentu, naprzeciwległa względem klina, ma postać płaskiego, wąskiego obrzeża. Natomiast segmenty płytowe nadbudowy, umieszczone

178 390 w jednej płaszczyźnie nad segmentami zespołu podstawowego, mają płaskie, względnie zaokrąglone obrzeże zarówno w górnej, jak i w dolnej części segmentu, czyli są pozbawione klinowej końcówki. Inaczej mówiąc, segmenty zespołu nadbudowy różnią się swoją konstrukcja od segmentów zespołu podstawowego (dolnego).

Istotną wadą tego rozwiązania jest więc konieczność stosowania, przy stosunkowo głębokich wykopach (a więc w rzadkich przypadkach), specjalnych segmentów płytowych przeznaczonych dla zespołów nadbudowy o odmiennej konstrukcji niż segmenty płytowe zespołu podstawowego, które stosuje się w przypadku każdego wykopu. Zmusza to przedsiębiorcę budowlanego do utrzymywania w stanie gotowości zarówno zespołów podstawowych, jak i w tej samej ilości, zespołów nadbudowy, chociaż te ostatnie przy wykonywaniu wykopów o normalnej głębokości wcale nie są potrzebne.

Z amerykańskiego opisu patentowego nr US 3593528 znane jest urządzenie do deskowania wykopów złożone z jednego typu zespołu płyt odeskowania, które są utrzymywane w określonej od siebie odległości za pomocą rozpór drabinkowych. Płyty odeskowania są w tym rozwiązaniu zaopatrzone na swej górnej powierzchni w płaskie, wzmocnione obrzeże o zwiększonej odporności na ewentualne uderzenia czerpaka koparki, natomiast u· dołu - w końcówkę klinową, ułatwiającą pogrążanie zespołu w grunt. W przypadku konieczności podparcia głębszego wykopu, niezbędne jest stosowanie zespołu nadbudowy o takiej samej budowie jak zespół podbudowy, ustawionego w jednej z nim płaszczyźnie - ściany wykopu. W celu stabilnego usadowienia zespołu nadbudowy, do płaskich obrzeży znajdującego się u dołu zespołu podstawowego przyspawa się podpory o przekroju trójkątnym, na których opiera się skośną powierzchnię klinów płyt zespołu nadbudowy.

Jednakże podparte płyty zespołu nadbudowy znajdują się w stanie równowagi chwiejnej, wskutek czego nie jest możliwe utrzymanie jednakowego, nienaruszalnego położenia tych płyt w stosunku do zespołu podstawowego. Z amerykańskiego opisu patentowego nr US 4056938 znany jest sposób nasadzania segmentów płytowych zespołu nadbudowy, w ich odwróconym położeniu, na płaskie obrzeża segmentów płytowych zespołu podstawowego. Jednakże wadą tego sposobu jest ześlizgiwanie się płyt zespołu nadbudowy z płaskich powierzchni obrzeży płyt zespołu podstawowego, jak również częste uszkodzenia skierowanego do góry klina płyt zespołu nadbudowy.

Celem wynalazku jest opracowanie konstrukcji takiego urządzenia do deskowania wykopów, które w przypadku wykonywania głębokich wykopów może mieć zastosowanie zarówno jako zespół podstawowy, jak i zespół nadbudowy, równocześnie zaś zapewni wystarczająco mocne połączenie obydwu tych zespołów, eliminując możliwość przesuwania się płyt przy pogrążaniu ich w grunt. Urządzenie to winno również eliminować niebezpieczeństwo uszkodzeń skierowanych do góry klinowych końcówek płyt zespołu nadbudowy.

Cel ten zrealizowano w urządzeniu do deskowania wykopów według wynalazku, które charakteryzuje się tym, że zarówno zespół podstawowy oraz nasadzone na niego zespoły nadbudowy, złożone z takich samych płyt odeskowania, znajdują się w takim samym, względnie w odwróconym położeniu, przy czym znajdujące się wzdłuż linii styku kolejnych kondygnacji elementy podporowe stanowią równocześnie elementy sprzęgające, połączone rozłącznie z obydwiema płytami: gómą i dolną.

Elementem sprzęgającym płyty odeskowania, ustawione na sobie w układzie „powierzchnia płaska profilu na powierzchni płaskiej profilu”, są nakładki, przyspawane do bocznych, sąsiadujących ze sobą powierzchni profili obydwu płyt, oraz połączony z tymi nakładkami za pomocą trzpieni - łącznik.

Innego rodzaju elementem sprzęgającym, tak samo ustawione na sobie płyty odeskowania, jest nakładka, osadzona w wycięciu wykonanym w sąsiadujących ze sobą ściankach bocznych profilu obydwu płyt i połączona z tymi profilami za pomocą trzpieni śrubowych.

Można do tego celu stosować również element sprzęgający, składający się z kształtownika, umieszczonego między profilami obydwu płyt i mającego w przekroju korzystnie kształt dwuteownika, oraz z przyspawanych do niego łączników, połączonych za pomocą

178 390 trzpieni z nakładkami, przyspawanymi do bocznych powierzchni sąsiadujących ze sobą profili obydwu płyt. ,

Innym rozwiązaniem elementu sprzęgającego, stosowanego w tym samym układzie, jest umieszczony między profilami sąsiadujących płyt - stalowy płaskownik oraz przyspawane do niego nakładki, połączone po ustawieniu płyt za pomocą trzpieni z występami, przyspawanymi do płaskich powierzchni profilu, oraz z przeciwnakładkami.

W przypadku łączenia dwóch płyt odeskowania, ustawionych na sobie w układzie „końcówka klinowa na końcówce klinowej”, jest szyna ochronna mająca przekrój w kształcie dwóch, złożonych ze sobą krótszymi bokami, jednakowych trójkątów prostokątnych, przy czym do stykających się boków tych trójkątów jest przyspawana teowa, względnie dwuteowa szyna, której pionowe ramiona obejmują stykające się ze ścianą powierzchnie łączonych płyt odeskowania.

Dla takiego samego układu ustawienia na sobie płyt może być stosowana jako element sprzęgający- szyna ochronna o przekroju w kształcie dwóch, złożonych ze sobą krótszymi bokami, jednakowych trójkątów prostokątnych, przy czym szyna ta jest połączona za pomocą trzpieni z obydwoma końcówkami klinowymi łączonych płyt odeskowania, zaopatrzonych w przelotowe otwory.

Przy tym samym układzie może być również stosowana szyna ochronna, mająca w przekroju kształt prostokąta i zaopatrzona w obustronne wycięcia, dopasowane do kształtów wchodzących w nie końcówek klinowych stykających się ze sobą płyt odeskowania, biegnące wzdłuż całej długości szyny, oraz w otwory przelotowe do przetknięcia trzpieni przechodzących przez tę szynę i osadzone w niej końcówki klinowe obydwu płyt odeskowania, a także szyna ochronna, mająca w przekroju kształt trójkąta prostokątnego, zaopatrzonego w swej dolnej części w klinowe wycięcie, dopasowane do kształtu wchodzącej w nie końcówki klinowej górnych płyt zespołu nadbudowy.

W tym przypadku środek ciężkości szyny ochronnej koniecznie znajduje się poniżej górnej krawędzi końcówki klinowej płyty odeskowania.

W najprostszym rozwiązaniu elementem sprzęgającym mogą być również trzpienie przetknięte przez przelotowe otwory końcówek klinowych obydwu płyt odeskowania.

W przypadku ustawienia płyt w układzie „końcówka klinowa na płaskiej powierzchni profilu”, elementem sprzęgającym jest szyna ochronna o przekroju w kształcie trójkąta prostokątnego, mająca podstawę tego trójkąta połączoną z teownikiem, przy czym po stronie przeciwnej obydwu ramion teownika szyna ochronna jest zaopatrzona w pionowy występ, obejmujący boczną ścianę profilu jednej z łączonych płyt odeskowania.

W tym samym układzie ustawienia może być stosowana szyna ochronna, mająca w przekroju kształt cyfry 4 i połączona za pomocą trzpieni śrubowych z płaską klamrą obejmującą obydwie płyty odeskowania od strony ściany wykopu.

Dzięki opracowaniu zespołowej konstrukcji urządzenia do deskowania wykopów według wynalazku, które składa się tylko z jednego rodzaju płyt oraz z różnych elementów sprzęgających (nakładek, łączników o szyn ochronnych), istnieje możliwość dowolnego usytuowania płyt zespołu nadbudowy, najdogodniejszego w warunkach prowadzonego wykopu. Wskutek tego przedsiębiorca budowlany może składować w swym magazynie tylko płyty jednego rodzaju oraz dodatkowo elementy sprzęgające, średnio w ilości jednej szyny na dwa zespoły płyt. Istotną zaletą wynalazku jest również ochrona, ustawionych klinową końcówką do góry, płyt zespołu nadbudowy przed skutkami uderzeń czerpaka, co uzyskuje się za pomocą szyny ochronnej nasadzonej na te klinową końcówkę.

Wynalazek jest w przykładzie rozwiązania konstrukcyjnego uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia urządzenie do deskowania wykopów, z dwoma ustawionymi nad sobą zespołami odeskowania, w widoku z boku; fig. 2 - urządzenie do deskowania wykopów, z trzema ustawionymi nad sobą płytami odeskowania, w widoku z boku; fig. 3 - urządzenie do deskowania wykopów, z trzema ustawionymi nad sobą płytami odeskowania w innym układzie, w widoku z boku; fig. 4 - urządzenie do deskowania wykopów, z trzema ustawionymi

178 390 nad sobą płytami odeskowania w jeszcze innym układzie ustawienia płyt, w widoku z boku; fig. 5 do 8 - elementy sprzęgające w postaci nadkładek i łączników do łączenia umieszczonych nad sobą płyt odeskowania w różnych układach ustawienia płyt; fig. 9 do 11 - inne elementy sprzęgające w postaci szyn ochronnych do łączenia umieszczonych nad sobą płyt odeskowania w różnych układach ustawienia płyt; fig. 12 - urządzenie do deskowania ze sprzężonymi, ustawionymi nad sobą, dwoma zespołami płyt odeskowania.

Figura 1 przedstawia ustawione w wykopie 1, wykonanym w ziemi 2, dwukondygnacyjne urządzenie do deskowania, złożone z zespołu podstawowego 3 oraz z ustawionego na nim zespołu nadbudowy 4. Każdy z tych zespołów składa się z płyt 5 odeskowania, wyposażonych z jednej strony w klinową końcówkę 6, z drugiej zaś, - w płaskie obrzeże profilu 7 o przekroju prostokątnym, stanowiącego jedno z ramion ramy otaczającej płytę. Obydwie płyty 5, każdego z zespołów 3 i 4, znajdują się w określonym od siebie odstępie, utrzymywanym za pomocą rozpór 8. Na skierowanych do góry klinowych końcówkach 6 górnego zespołu nadbudowy 4 jest nasadzona szyna ochronna 9, mająca w przekroju kształt prostokątnego profilu 10, zaopatrzonego u dołu, na całej swej długości, w klinowe wycięcie 11. Środek ciężkości szyny ochronnej 9, po nasadzeniu jej na klinową końcówkę 6 płyty 5 odeskowania, winien korzystnie znajdować się poniżej górnej krawędzi tej końcówki 6.

W przypadku, gdy płyty górnego zespołu nadbudowy skierowane są klinowymi końcówkami klinowymi do góry, na końcówki te nasadza się szynę ochronną 9 o przekroju prostokątnym (fig. 1, 2 i 3), zaopatrzoną u dołu na całej swej długości w klinowe wycięcia 11, w które wchodzą skierowane, do góry klinowe końcówki 6 płyt zespołu nadbudowy 4. Ponieważ urządzenie według wynalazku najczęściej jest wpuszczane w grunt za pomocą czerpaka koparki, szyna ochronna 9 zabezpiecza również klinowe końcówki 6 płyt 5 zespołu nadbudowy 4 przed uszkodzeniem.

Szyna ochronna 9 powinna korzystnie rozciągać się na całej długości płyty, jednakże w szczególnych przypadkach może być na klinowe końcówki nasadzona krótsza szyna, osłaniająca jedynie te części końcówki klinowej 6 płyty 5 zespołu nadbudowy 4, na które naciska czerpak koparki. Właśnie w tym celu, aby przy naciskaniu, względnie uderzaniu czerpakiem koparki, szyna ochronna nie mogła spaść z klinowej końcówki 6 płyty 5, korzystne jest także jej ukształtowanie, aby punkt ciężkości szyny znajdował się poniżej ostrej krawędzi końcówki klinowej 6.

Figura 2 przedstawia konstrukcję urządzenia, w którym na zespół podstawowy 3 nasadzony jest środkowy zespół nadbudowy 4, na ten zaś - górny zespół nadbudowy 12, wskutek czego urządzenie jest trójkondygnacyjne. Klinowe końcówki 6 górnego zespołu nadbudowy 12 jest skierowana do góry i przykryta szyną ochronną 9 o prostokątnym profilu 10, zaopatrzonym u dołu w klinowe wycięcie 11.

Natomiast urządzenie przedstawione na fig. 3 różni się od urządzenia według fig 2 tym, że na płytę odeskowania 5 zespołu podstawowego 3 jest nasadzony środkowy zespół nadbudowy 4, . 7. końcówką klinową 6 skierowaną do dołu, przy czym, jako element sprzęgający dolny zespół podstawowy 3 i środkowy zespół nadbudowy 4, zastosowano szynę ochronną 9 w położeniu odwróconym w porównaniu do fig. 1. Na środkowy zespół nadbudowy 4 jest nasadzony górny zespół nadbudowy 12, ustawiony podobnie jak na fig. 2 z końcówką klinową 6 skierowaną do góry, przy czym na końcówkę tę jest nasadzona szyna ochronna 9.

Figura 4 przedstawia jeszcze inne trójkondygnacyjne urządzenie do deskowania wykopów, złożone z takich samych zespołów płyt 5 odeskowania, w którym górny zespół nadbudowy 12 jest ustawiony na zespole środkowym 4 w układzie „końcówka klinowa 6 na końcówce klinowej 6”. W tym przypadku obydwie, skierowane w kierunku do siebie, końcówki klinowe 6 są połączone elementem sprzęgającym w postaci szyny ochronnej 9, złożonej z dwóch szyn o przekroju w kształcie trójkątów prostokątnych, stykających się swymi krótszymi bokami oraz z umieszczonego między nimi i zespawanego z tymi szynami kształtownika teownikowego, które pionowe ramiona obejmują powierzchnie łączonych ze sobą płyt 5 odeskowania, stykające się ze ścianą wykopu.

178 390

Urządzenie do deskowania wykopów według wynalazku, przedstawione w przykładowych rozwiązaniach konstrukcyjno-montażowych na fig. 1 do 4, ma skierowane do góry końcówki klinowe 6 górnych zespołów nadbudowy zabezpieczone przed uszkodzeniami przez czerpak koparki za pomocą nasadzonych na nie szyn ochronnych 9 o przekroju prostokątnym, zaopatrzonych od dołu w klinowe wycięcie 11.

W celu umożliwienia podnoszenia całego urządzenia do deskowania do góry w czasie jego demontażu przez ciągnięcie liną lub hakiem przymocowanym do górnego zespołu nadbudowy 4 lub 12, poszczególne płyty odeskowania powinny być tak ze sobą sprzęgnięte, aby umożliwić przenoszenie siły ciągnącej na wszystkie elementy zespołu. Z tego powodu korzystne jest zastosowanie elementów sprzęgających ustawionej jedna na drugiej płyty odeskowania przy użyciu rozwiązań konstrukcyjnych przedstawionych na fig. 5 do 11. W przypadku ustawienia na sobie płyt odeskowania w układzie „płaska powierzchnia profilu 7 na płaskiej powierzchni profilu 7” (na przykład zespołu nadbudowy 4 na zespole podstawowym 3 na fig. 1), korzystnie jest stosować rozwiązanie elementów sprzęgających przedstawionych na fig. 5 do 8.

Figura 5A przedstawia połączenie płyt w takim układzie w przekroju prostopadłym do płaszczyzny płyty, zaś fig. 5B - w widoku z przodu. Elementami sprzęgającymi nasadzone na siebie płyty 5 odeskowania jest w tym przypadku zespół nakładek 13, przyspawanych do tych płyt 5 prostopadle do ich powierzchni oraz zespół łączników 14, połączonych z tymi nakładkami 13 za pomocą trzpieni 16.

Element sprzęgający, przedstawiony na fig. 6A w widoku z przodu oraz na fig. 6B w przekroju prostopadłym do płaszczyzny płyty 5, składa się z nakładki 16, osadzonej wewnątrz wycięcia 17, wykonanego w ścianach bocznych obydwu profili 7 sąsiadujących ze sobą płyt i przymocowanej do tych płyt za pomocą śrub 18.

Element sprzęgający do łączenia ustawionych na sobie w układzie „płaska powierzchnia profilu 7 na płaskiej powierzchni profilu 7” płyt 5 odeskowania, przedstawiony na fig. 7A w przekroju prostopadłym do powierzchni płyty oraz na fig. 7B - w widoku z przodu, składa się z blaszanego profilu 19, mającego w przekroju kształt dwuteowy i umieszczonego między profilami 7 obydwu płyt 5 oraz z przyspawanych do bocznej ścianki tego profilu 19 - łączników 14, połączonych za pomocą trzpieni z nakładkami 13, przyspawanymi prostopadle do powierzchni płyt 5.

Element sprzęgający, przedstawiony na fig. 8A w widoku z przodu oraz na fig. 8B - w przekroju prostopadłym do powierzchni płyt 5, składa się ze stalowego płaskownika 20, umieszczonego między profilami 7 obydwu łączonych płyt 5 odeskowania oraz z ' przyspawanych obustronnie do tego płaskownika 20 nakładek 16, połączonych za pomocą trzpieni śrubowych 23 z występami 22, przyspawanymi do płaskich powierzchni czołowych obydwu profili 7 oraz do umieszczonych po drugiej stronie tych pasków - przeciwnakładek 21.

Elementy sprzęgające płyty 5 odeskowania, ustawione na sobie w układzie „klinowa końcówka 6 na klinowej końcówce 6” (fig. 4), są przedstawione na fig. 9 do 11.

W rozwiązaniu przedstawionym na fig. 9 elementem sprzęgającym jest szyna ochronna 9, mająca w przekroju kształt trójkąta utworzonego przez dwa zestawione ze sobą krótszymi bokami trójkąty prostokątne. Szyna ta jest połączona końcówkami klinowymi 6 obydwu płyt za pomocą trzpieni 25 osadzonych w przelotowych otworach 24, wykonanych zarówno w końcówkach 6, jak i w szynie 9.

W rozwiązaniu przedstawionym na fig. 10 szyna ochronna 9 ma w przekroju kształt prostokąta, zaopatrzonego obustronnie w klinowe wycięcia 28, dopasowane do kształtów przekrojów klinowych końcówek 6 łączonych płyt 5 odeskowania. Szyna ta jest połączona końcówkami klinowymi 6 za pomocą trzpieni przetkniętych przez przelotowe otwory, wykonane zarówno w szynach, jak i w końcówkach obydwu łączonych płyt 5.

W rozwiązaniu przedstawionym na fig. 11 elementem sprzęgającym obydwu końcówek klinowych 6 są trzpienie 29 osadzone w przelotowych otworach 26, wykonanych w

178 390 tych końcówkach 6 obydwu płyt 5 odeskowania. Oczywiście na całej długości płyty musi być osadzonych dwa lub kilka takich trzpieni.

Na fig. 12 przedstawiono dwukondygnacyjne urządzenie do deskowania wykopów, przy czym prawe płyty tego urządzenia (z uwidocznionymi rozporami 8 i trzewikami 31, za pomocą których są one osadzone w tych płytach) są na sobie posadowione w układzie „płaska powierzchnia profilu' 7 na płaskiej powierzchni profilu 7”, natomiast płyty po lewej stronie urządzenia są posadowione w układzie „klinowa końcówka 6 na płaskiej powierzchni profilu 7”.

Płyty 5 po prawej stronie są ze sobą sprzęgnięte za pomocą opisanych poprzednio nakładek 14, natomiast płyty po lewej stronie rysunku są sprzęgnięte za pomocą elementu sprzęgającego stanowiącego szynę ochronną 9, mającą w przekroju kształt cyfry 4, przy czym szyna ta jest połączona znajdującą się po zewnętrznej stronie płyt 5 - klamrą 35 za pomocą śrubowych trzpieni 25, 30. Górna część szyny 9 ma w przekroju kształt trójkąta prostokątnego o kącie nachylenia przeciwprostokątnej równej kątowi nachylenia klinowej końcówki 6 płyty 5.

W rozwiązaniu według fig. 12 przedstawiono również elementy umożliwiające wyciągnięcie całego urządzenia do deskowania z wykorzystanego wykopu. W płycie zespołu nadbudowy 4 elementem umożliwiającym uchwycenie przez hak 32 dźwigu jest otwór 26, znajdujący się w skierowanej do góry końcówce klinowej 6 płyty 5 tego zespołu, natomiast w płycie zespołu nadbudowy 4, po lewej strome rysunku elementem chwytowym jest trzpień uchwytowy 37, względnie pierścieniowe ucho 34, przymocowane do obrzeża profilu 36 ramy tej płyty.

Sposób wykonywania głębokich wykopów przy użyciu urządzenia według wynalazku jest następujący. Naprzód pogrąża się w gruncie zespół podstawowy z klinem, stosując korzystnie do tego celu czerpak koparki, który naciska na górne obrzeże płyt 5 odeskowania. Następnie na zespół podstawowy nasadza się zespół nadbudowy, który może być posadowiony, w zależności od warunków wykonywania wykopu oraz rodzaju gruntu, zarówno końcówką klinową do góry, jak i do dołu. W tym ostatnim przypadku zarówno końcówki klinowe płyt zespołu nadbudowy, jak i górne, płaskie powierzchnie profilu 7 płyt zespołu podstawowego, łączy się ze sobą za pomocą elementu sprzęgającego. W przypadku, gdy elementem tym jest szyna ochronna, uzyskuje się równocześnie zabezpieczenie klinowej końcówki, która nie narażona jest na odkształcenia, jak i eliminuje się zsuwanie zespołu nadbudowy z górnej, płaskiej powierzchni zespołu podstawowego. Natomiast w przypadku, gdy płyty zespołu nadbudowy są oparte płaską dolną powierzchnią profilu 7 na płaskiej, górnej powierzchni profilu 7 płyt zespołu podstawowego, stosuje się jako element sprzęgający - nakładki i łączniki mocowane śrubami, względnie trzpieniami lub przyspawane zarówno do płyt zespołu podstawowego, jak i do płyt zespołu nadbudowy. Elementy sprzęgające skutecznie zapobiegają zsuwaniu się zespołu nadbudowy z zespołu podstawowego, zwłaszcza w czasie ich wyciągania z gruntu po wykonaniu wykopu.

Szyny ochronne 9, mocowane na linii styku ustawionych na sobie płyt 5 odeskowania zespołu nadbudowy 4 lub 12 i zespołu podstawowego 3, winny być na tyle sztywno połączone z płytami 5 tych zespołów, aby uniemożliwiać ich wzajemne przesunięcia zarówno przy pogrążaniu urządzenia w grunt, jak i przy wyciąganiu zespołu odeskowania po wykonaniu wykopu.

178 390

A

Fig.5

A

Fig.6

B

178 390

Fig.7 A

Fig.8 A

B

F i g.9 F i g. 10

Fig.11

178 390

Fig.12

178 390

cn u_

ΓΧΙ cn

Lito ir> Cs lo <*>

O) oo

cn to

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Urządzenie do deskowania wykopów składające się z zespołów płyt odeskowania, utrzymywanych w określonej od siebie odległości za pomocą rozpór, osadzonych w tych płytach, przy czym płyty te mają górną powierzchnię płaską, utworzoną przez blaszany profil o przekroju prostokątnym, zaś u dołu - końcówkę klinową ułatwiającą pogrążanie zespołu płyt w grunt, przy czym nad dolnym zespołem podstawowym są umieszczone, w jednej płaszczyźnie, jeden lub dwa zespoły nadbudowy, zaś wzdłuż linii styku, umieszczonych jeden nad drugim zespołów - znajduje się ewentualnie element podporowy przekroju trójkąta prostokątnego. stykający się swą przyprostokątną z górną, płaską powierzchnią profilu płyty dolnego zespołu, zaś swą przeciwprostokątną - z powierzchnią klinowej końcówki górnego zespołu, znamienne tym, że zarówno zespół podstawowy (3) oraz nasadzone na niego zespoły nadbudowy (4) i (12), złożone z takich samych płyt (5) odeskowania w obydwu ich położeniach (tj. w takim samym, względnie w odwróconym położeniu), mają znajdujące się wzdłuż linii styku kolejnych kondygnacji elementy podporowe, które stanowią równocześnie elementy sprzęgające (9, 13, l4,16), połączone rozłącznie z obydwiema płytami: górną i dolną
2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementem sprzęgającym płyty (5) odeskowania, ustawione na sobie w układzie „powierzchnia płaska profilu (7) na powierzchni płaskiej profilu (7)” są nakładki (13), przyspawane do bocznych, sąsiadujących ze sobą powierzchni profili (7) obydwu płyt, oraz połączony z tymi nakładkami (13) za pomocą trzpieni (15) - łącznik (14).
3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementem sprzęgającym płyty (5) odeskowania, ustawione na sobie w układzie „powierzchnia płaska profilu (7) na powierzchni płaskiej profilu (7)”, jest nakładka (16), osadzona w wycięciu (17) wykonanym w sąsiadujących ze sobą ściankach bocznych profilu (7) obydwu płyt (5) i połączona z tymi profilami (7) za pomocą trzpieni śrubowych (18).
4. Urządzenie według zastrz. 2 albo 3, znamienne tym, że element sprzęgający płyty (5) odeskowania, ustawione na sobie w układzie „powierzchnia płaska profilu (7) na powierzchni płaskiej profilu (7)”, składa się z kształtownika (19), umieszczonego między profilami (7) obydwu płyt (5) i mającego w przekroju korzystnie kształt dwuteownika, oraz z przyspawanych do niego łączników (14), połączonych za pomocą trzpieni z nakładkami (13), przyspawanymi do bocznych powierzchni sąsiadujących ze sobą profili (7) obydwu płyt (5).
5. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że elementem sprzęgającym płyty (5) odeskowania, ustawione na sobie w układzie „powierzchnia płaska profilu (7) na powierzchni płaskiej profilu (7)”, jest umieszczony między tymi profilami (7) sąsiadujących płyt (5) - stalowy płaskownik (20) oraz przyspawane do niego nakładki (16), połączone, po ustawieniu płyt (5) za pomocą trzpieni (23) z występami (22), przyspawanymi do płaskich powierzchni profilu (7), oraz z przeciwnakładkami (21).
6. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementem sprzęgającym płyty (5) odeskowania, ustawione na sobie w układzie „końcówka klinowa (6) na końcówce klinowej (6)”, jest szyna ochronna (9) o przekroju w kształcie dwóch, złożonych ze sobą krótszymi bokami, jednakowych trójkątów prostokątnych, przy czym do stykających się boków tych trójkątów jest przyspawana teowa, względnie dwuteowa szyna (10), której pionowe ramiona obejmują stykające się ze ścianą powierzchnie łączonych płyt (5) odeskowania.
7. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementem sprzęgającym płyty (5) odeskowania, ustawione na sobie w układzie „końcówka klinowa (6) na końcówce klinowej (6)”, jest szyna ochronna (9) o przekroju w kształcie dwóch, złożonych ze sobą krótszymi bokami, jednakowych trójkątów prostokątnych, przy czym szyna ta jest połączona za pomocą trzpieni (25) z obydwoma końcówkami klinowymi (6) łączonych płyt (5) odeskowania, zaopatrzonych w przelotowe otwory (26).
8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementem sprzęgającym płyty (5) odeskowania, ustawione na sobie w układzie „końcówka klinowa (6) na końcówce klinowej (6)”, jest szyna ochronna (9) mająca w przekroju kształt prostokąta i zaopatrzona w obustronne wycięcia (28), dopasowane do kształtów wchodzących w nie końcówek klinowych (6) stykających się ze sobą płyt (5) odeskowania, biegnące wzdłuż całej długości szyny oraz w otwory przelotowe do przetknięcia trzpieni przechodzących przez tę szynę (9) i osadzone w niej końcówki klinowe (6) obydwu płyt (5) odeskowania.
9. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementem sprzęgającym znajdujące się obok siebie i skierowane klinowymi końcówkami (6) do góry płyty (5) odeskowania górnego zespołu nadbudowy jest szyna ochronna (9), mająca w przekroju trójkąta prostokątnego zaopatrzonego w swej dolnej części w klinowe wycięcie, dopasowane do kształtu wchodzącej w nie końcówki klinowej (6) górnych płyt (5) zespołu nadbudowy (4,12).
10. Urządzenie według zastrz. 8 albo 9, znamienne tym, że środek ciężkości szyny ochronnej (9) znajduje się poniżej górnej krawędzi końcówki klinowej (6) płyty (5) odeskowania.
11. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementem sprzęgającym płyty (5) odeskowania, ustawione na sobie w układzie „końcówka klinowa (6) na końcówce klinowej (6)”, są trzpienie (29) przetknięte przez przelotowe otwory (26) końcówek klinowych (6) obydwu płyt (5) odeskowania.
12. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementem sprzęgającym płyty (5) odeskowania, ustawione na sobie w układzie „końcówka klinowa (6) na płaskiej powierzchni profilu (7)”, jest szyna ochronna (9) o przekroju w kształcie trójkąta prostokątnego, mająca podstawę tego trójkąta połączoną z teownikiem, przy czym po stronie przeciwnej obydwu ramion teownika szyna ochronna (9) jest zaopatrzona w pionowy występ obejmujący boczną ścianę profilu (7) jednej z łączonych płyt (5) odeskowania.
13. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementem sprzęgającym płyty (5) odeskowania, ustawione na sobie w układzie „końcówka klinowa (6) na płaskiej powierzchni profilu (7)”, jest szyna ochronna (9), mająca w przekroju kształt cyfry 4 i połączona za pomocą trzpieni śrubowych (25 i 30) z płaską klamrą (35) obejmującą obydwie płyty (5) odeskowania od strony ściany wykopu.

* * *