PL176358B1 - Sworzeń kotwiący - Google Patents

Abstract

1. Sworzen kotwiacy, z rozmieszczonymi na czesci powierzchni bocznej elementami blokujacymi, do kotwienia w otworze okraglym elementu budowla- nego za posrednictwem masy wiazacej, posiadajacy gwint na tylnym koncu, do mocowania przedmiotu, znamienny tym, ze elementy blokujace maja postac, wystajacych promieniowo, nosków (5), rozmieszczo- nych dookola sworznia kotwiacego (1), na jego po- wierzchni bocznej i usytuowanych wzgledem siebie z zachowaniem wzajemnych odstepów w kierunku osiowym. Fig. 1 ( 5 4) Sworzen kotwiacy PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sworzeń kotwiący, z rozmieszczonymi na części powierzchni bocznej elementami blokującymi, do kotwienia w otworze okrągłym elementu budowlanego za pośrednictwem masy wiążącej, posiadający gwint na tylnym końcu, do mocowania przedmiotu.

Sworznie kotwiące do kotwienia za pośrednictwem masy wiążącej, w otworze okrągłym elementu budowlanego, są zazwyczaj ukształtowane w postaci pręta gwintowanego, który na swoim przednim końcu posiada wierzchołek o klinowym kształcie, a na tylnym końcu element zabierakowy. Taki pręt gwintowany, za pomocą wiertarki udarowej, wbija się w okrągły otwór, w który została wprowadzona masa wiążąca, umieszczona w odpowiednim naboju lub w szklanej ampułce. Pod działaniem wierzchołka pręta o kształcie klinowym szklana ampułka zostaje zniszczona, a równocześnie masa wiążąca, która składa się z dwóch składników, ulega zmieszaniu w okrągłym otworze. Dzięki zwojom gwintu sworznia kotwiącego uzyskuje się wprawdzie dobre połączenie pomiędzy masą wiążącą a sworzniem kotwiącym, jednak przedostawanie się masy wiążącej wzdłuż powierzchni bocznej sworznia kotwiącego jest utrudnione przez wierzchołki profilu gwintu. W celu zmniejszenia znacznego oporu wtłaczania, powodowanego wspomnianymi warunkami, trzeba dobierać odpowiednio dużą szczelinę pomiędzy średnicą zewnętrzną sworznia kotwiącego a ścianką otworu. Wskutek tego, potrzebny jest większy nakład pracy na wykonanie otworu oraz większa ilość niezbędnej masy wiążącej. Ponadto, dla uzyskania wystarczającego zmieszania części składowych masy wiążącej w otworze, koniecznejest dłuższe obracanie sworznia kotwiącego, a tym samym większe nakłady na montaż.

Celem wynalazku jest zaproponowanie sworznia kotwiącego do montowania z użyciem zaprawy wiążącej, który można kotwić przy mniejszym nakładzie czasu, uzyskując wyższe

176 358 współczynniki oporu na wyrwanie oraz krótszy okres czasu utwardzania, powodowany lepszym zmieszaniem masy wiążącej, przy czym sworzeń kotwiący będzie można wytwarzać w prosty sposób.

Sworzeń kotwiący, według wynalazku, ma elementy blokujące w postaci, wystających promieniowo, nosków, które są rozmieszczone dookoła sworznia na jego powierzchni bocznej, i usytuowane z zachowaniem wzajemnych odstępów w kierunku osiowym.

Korzystnie, noski są przesunięte względem siebie w kierunku osiowym tak, że każdorazowo, nosek usytuowany jako tylny, znajduje się naprzeciwko luki utworzonej pomiędzy dwoma sąsiednimi przednimi noskami.

Korzystnie, przednia powierzchnia czołowa nosków ma postać klinowego wierzchołka, co zmniejsza opory przy wbijaniu sworznia kotwiącego. Noski mogą posiadać skos nachylony w kierunku osiowym, ku tylnemu końcowi, a na noskach mogą być ukształtowane krawędzie zgarniające, oczyszczające ścianki otworu z wiercin.

Korzystnie, noski są rozmieszczone na powierzchni bocznej sworznia kotwiącego wzdłuż linii śrubowej i są skierowane wzdłuż kąta wzniosu tej linii śrubowej.

Sworzeń kotwiący ma ponadto, korzystnie na przednim końcu, ostry wierzchołek, a na tylnym końcu zabierak, ukształtowany jako uchwyt wieloboczny.

Korzystnie, powierzchnia zewnętrzna sworznia kotwiącego jest pokryta środkiem antyadhezyjnym.

Dzięki rozwiązaniu według wynalazku, na skutek umieszczonych na powierzchni bocznej sworznia kotwiącego, rozmieszczonych na jego obwodzie i wystających promieniowo nosków, usytuowanych z zachowaniem wzajemnych odstępów, uzyskuje się łączące się ze sobą przestrzenie, występujące pomiędzy powierzchnią boczną sworznia kotwiącego a powierzchnią boczną ścianek otworu, w których masa wiążąca może przemieszczać się podczas wbijania w otwór sworznia kotwiącego. Przy takim przemieszczaniu się do góry, masa wiążąca ulega spiętrzeniu na przednich powierzchniach czołowych nosków, co powoduje, że na skutek opływania nosków przez masę wiążącą następuje dobre zmieszanie części składowych tej masy. Średnia sworznia kotwiącego, mierzona na noskach sworznia, może w przybliżeniu odpowiadać średnicy otworu. Wbijanie sworznia kotwiącego może następować w połączeniu z obracaniem tego sworznia, jak też bez jego obracania.

Jeszcze lepsze zmieszanie masy wiążącej może następować przez to, że noski są usytuowane w kierunku osiowym i przesunięte względem siebie tak, że każdy z nosków będących z tyłu, znajduje się naprzeciw luki, utworzonej pomiędzy oboma sąsiednimi, wystającymi przed nim noskami.

Aby przy rozszerzeniu otworu przez tworzenie rys i wstrząsowym zagłębianiu w nim sworznia kotwiącego uzyskać efekt rozpierania, noski posiadają skos nachylony ku tylnemu końcowi i w kierunku osiowym. Tak uzyskany wtórny efekt rozpierania może jeszcze zostać zwiększony prze to, że cały sworzeń kotwiący jest pokryty środkiem zmniejszającym przyczepność masy wiążącej do sworznia kotwiącego. Podczas rozszerzania otworu okrągłego, masa wiążąca odrywa się nieco dzięki temu od sworznia kotwiącego, tak że przez wstrząsowe zagłębianie sworznia, skosy, umieszczone na noskach, ponownie zaczynają przylegać do powierzchni skośnych, uformowanych w masie wiążącej.

W przypadku sworzni kotwiących wbijanych w otwór wiercony, zwłaszcza przy zastosowaniu ruchu obrotowego, zaleca się, aby noski były rozmieszczone na bocznej powierzchni sworznia kotwiącego w linii śrubowej, przy równoczesnym ich ukierunkowaniu odpowiednio do kąta wzniosu tej linii śrubowej. Dla maszynowego osadzania sworznia kotwiącego, sworzeń ten na swoim tylnym końcu może posiadać zabierak, ukształtowany korzystnie jako uchwyt wieloboczny.

Łatwe i ekonomiczne wytwarzanie sworznia kotwiącego jest możliwe przy zastosowaniu znanej metody wtryskowej z użyciem proszku metalowego. Według tej metody, sworzeń kotwiący wytwarza się z proszku metalu w procesie wtryskowym przy zastosowaniu systemu wiązania z późniejszym wydzielaniem czynnika wiążącego i z przeprowadzaniem spiekania.

Przedmiot wynalazku zostanie bliżej omówiony poniżej, w oparciu o przykłady wykonania przedstawione na rysunku, na którym kolejne figury pokazują: fig. 1 - sworzeń kotwiący,

176 358 fig. 2 - sworzeń kotwiący osadzony w otworze okrągłym, pokazany w powiększeniu, i fig. 3 - sworzeń kotwiący z rozmieszczonymi na nim w linii śrubowej noskami.

Pokazany na fig. 1 sworzeń kotwiący 1 posiada na swoim tylnym końcu gwint 2 do mocowania przedmiotu, a na przednim końcu ostry wierzchołek 3 dla łatwiejszego zniszczenia szklanego naboju i dla lepszego wypierania masy wiążącej. W celu umożliwienia maszynowego wbijania sworznia kotwiącego 1 przy użyciu wiertarki udarowej z włączonym ruchem obrotowym lub bez ruchu obrotowego, na tylnym końcu sworznia kotwiącego 1 jest umieszczony zabierak4, ukształtowany jako zewnętrzny uchwyt wieloboczny. Powierzchnia boczna sworznia kotwiącego 1 posiada wystające promieniowo noski 5, rozmieszczone wokół sworznia na jego obwodzie z zachowaniem wzajemnych odstępów, patrząc w kierunku osiowym.

Na powiększeniu ukazanym na fig. 2 można zauważyć, że przednia powierzchnia czołowa nosków 5 tworzy ostry wierzchołek 6. Na skutek tego klinowego wierzchołka 5, opór, występujący przy wbijaniu sworznia kotwiącego w otwór okrągły 7 w elemencie budowlanym, · ulega zmniejszeniu. Dla ułatwienia zmieszania się masy wiążącej 9, celowym jest rozmieszczenie nosków 5 w kierunku osiowym jako przesuniętych względem siebie nawzajem tak, że każdy nosek 5' usytuowany jako tylny znajdzie się naprzeciw luki 10, utworzonej pomiędzy dwoma sąsiednimi przednimi noskami. Aby uzyskać promieniową składową siły działającą w kierunku ścianki otworu okrągłego, podczas obciążania sworznia kotwiącego, noski 5 posiadają skos 11, nachylony w stronę tylnego końca i biegnący w kierunku osiowym.

W pokazanym na fig. 3 przykładzie wykonania sworznia kotwiącego, noski 5 są rozmieszczone na powierzchni bocznej sworznia kotwiącego wzdłuż linii śrubowej i swoim wierzchołkiem 6 oraz krawędziami podłużnymi są odpowiednio ustawione względem kąta wzniosu linii śrubowej. Jedynie umieszczony na nosku 5 skos 11 jest usytuowany jako obniżający się w kierunku osiowym.

Na figurach 2 i 3 zostały pokazane noski 5 z umieszczoną na nosku krawędzią zgarniającą 12. Usytuowanie krawędzi zgarniającej 12 w kierunku wzdłużnym noska 5 zaleca się wtedy, kiedy noski będą rozmieszczone wzdłuż linii śrubowej i będą wbijane w otwór z zastosowaniem obracania. W przypadku sworznia kotwiącego wbijanego bez obracania, krawędź zgarniająca 12, jak to zostało pokazane na fig. 2, powinna być usytuowana poprzecznie względem kierunku wzdłużnego noska 5.

176 358

.a' ^or^-az^-ar^zorS 7ατξ:σ:^Σσ-_

TrfO· n f O n_i'»J υ_ι··Ό—Lgj-^J· u ι Ό-ιί i Ot· i

Fig. 1

<n 55 <n ¹¹ Fig.2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (8)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sworzeń kotwiący, z rozmieszczonymi na części powierzchni bocznej elementami blokującymi, do kotwienia w otworze okrągłym elementu budowlanego za pośrednictwem masy wiążącej, posiadający gwint na tylnym końcu, do mocowania przedmiotu, znamienny tym, że elementy blokujące mają postać, wystających promieniowo, nosków (5), rozmieszczonych dookoła sworznia kotwiącego (1), najego powierzchni bocznej i usytuowanych względem siebie z zachowaniem wzajemnych odstępów w kierunku osiowym.
2. 2. Sworzeń według zastrz. 1, znamienny tym, że noski (5) są przesunięte względem siebie w kierunku osiowym tak, że każdorazowo nosek (5), usytuowany jako tylny, znajduje się naprzeciwko luki (10) pomiędzy dwoma sąsiednimi przednimi noskami (5).
3. 3. Sworzeń według zastrz. 1, znamienny tym, że przednia powierzchnia czołowa nosków (5) ma postać klinowego wierzchołka (6).
4. 4. Sworzeń według zastrz. 1, znamienny tym, że noski (5) posiadają skos (11) nachylony w kierunku osiowym, ku tylnemu końcowi.
5. 5. Sworzeń według zastrz. 1, znamienny tym, że na noskach (5) ma ukształtowane krawędzie zgarniające (12).
6. 6. Sworzeń według zastrz. 1, znamienny tym, że noski (5) są rozmieszczone na powierzchni bocznej sworznia kotwiącego (1) wzdłuż linii śrubowej i są skierowane wzdłuż kąta wzniosu linii śrubowej.
7. 7. Sworzeń według zastrz. 1, znamienny tym, że sworzeń kotwiący (1) ma na przednim końcu ostry wierzchołek (3), a na tylnym końcu zabierak (4), ukształtowany jako uchwyt wieloboczny.
8. 8. Sworzeń według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnia zewnętrzna sworznia kotwiącego (1) jest pokryta środkiem antyadhezyjnym.