PL175853B1

PL175853B1 - Końcówka złącza do szybkiego montażu na wcisk sztywnej rury

Info

Publication number: PL175853B1
Application number: PL94305218A
Authority: PL
Inventors: Pascal Detable; Michel Andre
Original assignee: Caillau Srle Ets
Priority date: 1993-10-01
Filing date: 1994-09-28
Publication date: 1999-02-26
Also published as: ATE184970T1; CA2117544C; DE69420811D1; SK118694A3; CA2117544A1; KR100241820B1; PL305218A1; JPH07174278A; EP0911565A3; TW253021B; ES2174391T3; HU9402426D0; JP3532260B2; EP0651198B1; US5536047A; SI0651198T1; DE69430274T2; DE69430274D1; DE69420811T2; PT911565E

Abstract

1. Koncówka zlacza do szybkiego montazu n a wcisk sztywnej rury, pozwalajaca na szczelne polaczenie sztyw- nej rury wyposazonej w zgrubienie, wystajace w kierunku promieniowym poza zewnetrzna powierzchnie rury 1 po- siadajace jeden bok promieniowo przeciwlegly wzgledem wolnego, wsuwanego w wejscie koncówki konca, przy czym koncówka posiada pierwsze gniazdo wewnetrzne, zawierajace uszczelke pierscieniowa, dochodzaca do sty- ku z zewnetrzna powierzchnia rury pomiedzy jej wolnym koncem i zgrubieniem oraz drugie gniazdo wewnetrzne dla pomieszczenia pierscienia blokujacego, który jest od- ksztalcalny sprezyscie w kierunku promieniowym, oraz posiada co najmniej jedna strefe wystajaca promieniowo ponad zewnetrzna powierzchnie koncówki przez wykona- ny w niej otwór, przy czym partie centralna wspomniane- go pierscienia tworza odcinki, których srednica w stanie swobodnym jest co najwyzej równa srednicy rury, zna- mienna tym, ze pierscien blokujacy (4) jest wykonany z cienkiej tasmy metalowej zwinietej sama na sobie, two- rzac profil zamkniety i dwie koncówki tej tasmy sa przy- mocowane je d n a do drugiej, a ponadto pierscien blokujacy (4) ma ksztalt podluzny, zas wystajaca promie- niowo na zewnatrz koncówki strefa umieszczona jest na koncu wiekszej srednicy podluznego ksztaltu i strefe tego pierscienia wystajaca promieniowo na zewnatrz koncówki stanowi wybrzuszenie (4c, 14c, 34c, 44c) o ksztalcie odwróconej litery U, której podstawa stanowi czesc wy- stajaca na zewnatrz korpusu koncówki w kierunku pro- mieniowym. FIG. 2 PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest końcówka złącza do szybkiego montażu na wcisk sztywnej rury, zapewniająca szczelne połączenie.

Znane są z opisów patentowych FR-A-2.576771, 2614.084, 2.617.943 oraz EP-A440.564,511891,605801, jak również ze zgłoszenia patentowego francuskiego 9305558, różne rodzaje złączy do szybkiego montażu na wcisk sztywnej rury w końcówce, w której rura zostaje zablokowana osiowo. Złącza te zapewniają szczelne połączenie dwóch przewodów, którymi przepływają płyny, czasami o wysokiej temperaturze. Końcówka takiego złącza do szybkiego montażu, często stosowana w produkcji wielkoseryjnej, zwłaszcza w przemyśle samochodowym, zawiera zazwyczaj od strony wejścia dla rury: pierścień blokujący, odkształcamy sprężyście w kierunku promieniowym i umieszczony w gnieździe końcówki, które może stanowić ograniczenie dla ruchu osiowego zgrubienia wystającego osiowo z zewnętrznej powierzchni rury, oraz element uszczelniający, który stanowi na ogół co najmniej jedna uszczelka pierścieniowa, również umieszczony w gnieździe końcówki, który może stykać się z zewnętrzną powierzchnią sztywnej rury, po jej wsunięciu. Ten rodzaj złącza pozwala na automatyczne zablokowanie rury w czasie jej wciskania do końcówki, przy czym pierścień blokujący odkształca się w kierunku promieniowym na zewnątrz końcówki przez otwór wykonany w tej ostatniej w taki sposób, że nacisk na tę specjalną strefę pozwala na ponowne odkształcenie pierścienia w kierunku promieniowym dla umożliwienia demontażu złącza. W ogólności kształt boków zgrubienia rury nie jest przez użytkowników narzucony, ale coraz częściej niektórzy z nich wymagają, tak ze względów bezpieczeństwa, jak również dla ułatwienia wzajemnej wymienialności, by bok zgrubienia, który stanowi płaszczyznę oparcia dla pierścienia blokującego, był umieszczony w płaszczyźnie wyraźnie promieniowej względem osi rury. To pierwsze wymaganie narzuca różne ograniczenia, uwzględnianie przy opracowaniu koncepcji wykonania złącza. Z drugiej strony użytkownicy stawiają dla niektórych zastosowań inne wymagania, niekiedy sprzeczne. Niekiedy żąda się, by w czasie pierwszego montażu złącza, jego element zapewniający dobre zablokowanie, ewentualnie usuwalny z końcówki, pozwalał na łatwe skontrolowanie. Jednakże równocześnie żąda się, by widoczny element zapewniający dobre zablokowanie był również przewidziany w wersji pozwalającej skontrolowanie po demontażu złącza.

Podobnie żąda się często, by demontaż można było wykonać ręcznie, aby ten demontaż był możliwy tylko przy pomocy specjalnego narzędzia, co uniemożliwiłoby ten demontaż osobie, która takim narzędziem nie dysponuje.

Celem wynalazku jest ulepszenie znanej konstrukcji końcówki do szybkiego montażu, zapewniającej szczelne połączenie rury, której zgrubienie posiada promieniowy bok stanowiący oparcie dla pierścienia blokującego w taki sposób, by końcówka ta mogła pomieścić, bez zasadniczej modyfikacji, dodatkowe elementy przystosowane do spełnienia wszystkich, bądź części dodatkowych funkcji wymaganych przez użytkowników, nawet jeśli niektóre spośród nich wydają się początkowo sprzecznymi, bądź niemożliwymi do pogodzenia w jednym złączu.

Końcówka złącza do szybkiego montażu na wcisk sztywnej rury, według wynalazku charakteryzuje się tym, że pierścień blokujący jest wykonany z cienkiej taśmy metalowej zwiniętej sama na sobie, tworząc profil zamknięty i dwie końcówki tej taśmy są przymocowane

175 853 jedna do drugiej, a ponadto pierścień blokujący ma kształt podłużny; zaś wystająca promieniowo na zewnątrz końcówki strefa umieszczona jest na końcu większej średnicy podłużnego kształtu i strefę tego pierścienia wystającą promieniowo na zewnątrz końcówki stanowi wybrzuszenie o kształcie odwróconej litery U, której podstawa stanowi część wystającą na zewnątrz korpusu końcówki w kierunku promieniowym.

Korzystnie pierścień blokujący posiada dwie strefy, wystające na zewnątrz końcówki w kierunku promieniowym, z których każda jest usytuowana na jednym z końców większej średnicy pierścienia.

Korzystnie przednie obrzeża pierścienia blokującego są rozwarte, co najmniej w obrębie odcinków cylindrycznych.

Korzystnie, obok pierścienia blokującego końcówka posiada, zamontowany przesuwnie, stały dodatkowy element blokujący w postaci sztywnej obręczy, której wewnętrzna średnicajest co najmniej równa zewnętrznej średnicy rury, lecz mniejsza od średnicy zewnętrznej jej boku, o który opiera się pierścień blokujący, przy czym obręcz posiadana swym zewnętrznym obrzeżu co najmniej jedną łapkę skierowaną osiowo i wsuniętą pod podstawę wybrzuszenia pierścienia poprzez otwór końcówki, a długość osiowa łapki jest większa od długości osiowej wybrzuszenia.

Korzystnie obręcz dodatkowego elementu blokującego posiada dwie łapki średnicowo naprzeciwległe względem siebie, a swobodny koniec każdej łapki posiada, skierowane promieniowo, zagięcie.

Korzystnie promieniowe zagięcie łapek umieszczone jest w rowku uzupełniającej, blokującej i usuwalnej obręczy, o przekroju w kształcie litery C.

Korzystnie obręcz elementu blokującego wyposażona jest w sprężyste elementy, które opierają się o końcówkę odpychając tym samym w sposób ciągły obręcz w kierunku wejścia końcówki.

Korzystnie z tyłu pierścienia blokującego, patrząc od strony wejścia końcówki, końcówka posiada pierścieniowy krążek oporowy montowany przesuwnie wewnątrz końcówki pomiędzy położeniem czynnym i biernym, przy czym pierścieniowy krążek oporowy posiada co najmniej dwie strefy oparcia średnicowo naprzeciwległe, dla cylindrycznych odcinków pierścienia blokującego, a średnica przestrzeni oddzielającej wspomniane strefy jest co najmniej równa średnicy zgrubienia rury przeznaczonej do wsunięcia w końcówkę, podczas gdy wewnętrzna średnica pierścieniowego krążka oporowego jest mniejsza od średnicy wspomnianego zgrubienia.

Korzystnie wybrzuszenia pierścienia blokującego umieszczone są w otworach końcówki posiadających boczne obrzeża, które wystają w kierunku promieniowym.

Korzystnie co najmniej jedno z ramion wybrzuszenia umieszczonego na pierścieniu blokującym posiada, w swej części wystającej na zewnątrz końcówki, zagięcie, przy czym odległość pomiędzy tym zagięciem a drugim ramieniem wybrzuszenia jest większa od wymiaru otworu końcówki, w którym znajduje się to wybrzuszenie.

Dzięki konstrukcji według wynalazku, końcówka złącza do szybkiego montażu mieści w sobie tylko ograniczoną liczbę cienkich elementów metalowych, na ogół zagiętych, bądź zaciśniętych jeden na drugim. Dzięki temu, złącze nie zajmuje wiele miejsca w kierunku promieniowym, co jest szczególnie cenne dla użytkowników, jeśli połączenie przewodów winno być wykonane w miejscach o ograniczonej przestrzeni. Ponadto, główne części złącza wykonane z metalu są mniej czułe na wahania temperatury, co sprawia, że niezawodność połączenia zostaje ogólnie poprawiona w stosunku do podobnych złączy. I wreszcie, podstawowa konstrukcja złącza według wynalazku może być wyposażona, bez większych modyfikacji, w dodatkowe elementy, które pozwolą na spełnienie specyficznych funkcji według wymagań użytkowników dla niektórych zastosowań złącza.

Przedmiot wynalazku w przykładzie wykonania został uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia złącze do szybkiego montażu w częściach składowych, fig. 2 - złącze według fig. 1 przed zablokowaniem rury, w przekroju osiowym z częściowym odsłonięciem, fig. 3 - złącze po zablokowaniu rury w przekroju osiowym z częściowym odsłonięciem, fig. 4 - pierścień blokujący w widoku od strony strzałki F pokazanej na fig. 2, przy czym linią przerywaną pokazano częściowo pewne fragmenty pierścienia wystające promieniowo na zewnątrz końcówki, fig. 5 - pierścień jak na fig. 4 w widoku bocznym, przy czym linią przerywaną

175 853 pokazano zablokowanie rury przez pierścień i oparcie jej w końcówce, fig. 6 - przekrój wzdłuż osi VI - VI pokazanej na fig. 5, fig. 7 - pierścień jak na fig. 6 przy innym sposobie wykonania, fig. 8 i 9 - inny sposób wykonania złącza z dodatkowym elementem blokującym, pokazany jak na fig. 2 i 3, fig. 10 - dodatkowy element blokujący z fig. 8 w widoku perspektywicznym, fig. 11 - złącze o innym sposobie wykonania konstrukcji i podstawy końcówki, w przekroju, jak na fig. 9, fig. 12 - przekrój wzdłuż osi XII - XII na fig. 11, fig. 13 - inny sposób wykonania dodatkowego elementu blokującego w przekroju jak na fig. 9 i 11, przy rurze wysuniętej z końcówki, fig. 14 - przekrój wzdłuż osi XIV - XIV pokazanej na fig. 12, fig. 15 - konstrukcję końcówki jak na fig. 13, z dodatkowym elementem blokującym szybkiego działania, w przekroju, fig. 16 - przekrój wzdłuż osi XVI - XVI pokazanej na fig. 15, fig. 17 i 18 - detale innego sposobu wykonania elementów pokazanych na fig. 4 i 5, fig. 19 - detal pokazany na fig. 17 przy innym sposobie wykonania, fig. 20 i 21 - detale elementów pokazanych na fig. 8 i 9 przy innym sposobie wykonania, z dodatkowym elementem blokującym w wersji usuwalnej, fig. 22 dodatkowy element blokujący w wersji usuwalnej, w widoku według strzałki F pokazanej na fig. 20.

Na fig. 1, 2 i 3 pokazano złącze, na które składa się z jednej strony rura 1 z materiału sztywnego, jak metal, lub półsztywnego, jak tworzywo sztuczne, i z drugiej strony z końcówki oznaczonej ogólnym symbolem 2, przy czym tylna część końcówki pokazana na rysunkach z prawej strony jest szczelnie połączona z giętką rurą A typu Durit kauczukowy lub podobną. Końcówka 2 składa się z korpusu 3, pierścienia blokującego 4, płytki pierścieniowej 5, uszczelki pierścieniowej 6 i tulei 7. Za pomocą zewnętrznej tulei 8 można zacisnąć giętką rurę A, uprzednio nasuniętą na tuleję 7. Elementy 3,5,7 i 8 są korzystnie wykonane z wytłaczanego metalu. Tuleja 7 umożliwia uformowanie pierwszego pierścieniowego gniazda dla uszczelki 6, zamkniętego przez płytę 5, przy czym wspomniana tuleja i płytka są połączone z korpusem 3 końcówki przez zaciśnięcie ich obrzeży. Ponadto, po nasunięciu giętkiej rury A na tylną część tulei 7, zewnętrzna tuleja 8 zamyka wolną końcówkę giętkiej rury, zapewniając jej umocowanie przez ściśnięcie, a zaciśnięcie obrzeża tulei zewnętrznej 8 na obrzeżu korpusu 3 kończy formowanie złącza.

Końcówka 2 posiada drugie pierścieniowe gniazdo 3a wewnątrz korpusu 3. W gnieździe tym umieszczony jest pierścień blokujący 4, którego przednie obrzeża, pokazane na rysunku z lewej strony, mogą opierać się co najmniej w obrębie pewnych stref, które zostaną określone poniżej, na wewnętrznej radialnej powierzchni 3b gniazda, umieszczonego w korpusie od strony wejścia 2a końcówki 2 przeznaczonego do umieszczania w nim rury 1.

Rura 1 ma kształt cylindryczny i posiada zgrubienie la umieszczone w odległości d od jej wolnego końca 1b, wystające- promieniowo ponad jej zewnętrzną powierzchnię. Zgrubienie la posiada od strony wolnego końca 1b skos 1c podczas, gdy jego bok 1d przeciwny względem tego końca jest wyraźnie promieniowy. Ten promieniowy bok stanowi powierzchnię oparcia pierścienia blokującego, po wsunięciu rury 1 do końcówki 2.

Rura 1 posiada drugie, wystające zgrubienia 1e, umieszczone nieco z tyłu pierwszego względem wolnego końca 1b, przy czym zewnętrzna średnica tego drugiego zgrubienia jest co najmniej równa zewnętrznej średnicy promieniowego boku 1d pierwszego zgrubienia. Wolny koniec 1b rury oraz wejścia 2a końcówki powinny być zukosowane, przy czym wewnętrzna średnica wejścia 2a jest równa zewnętrznej średnicy 1 e, podczas gdy wewnętrzna średnica tulei 7 jest równa średnicy rury 1.

Pierścień blokujący 4, pokazany na fig. 4, 5 i 6 stanowi jeden z zasadniczych elementów połączenia. Pierścień ten wykonany jest z cienkiej taśmy metalowej zwiniętej sama na sobie i tworzącej, jak to pokazano na fig. 4, profil zamknięty, o kształcie podłużnym. Mniejsza średnica tego profilu jest, w stanie zwolnionym, zbliżona do średnicy zewnętrznej rury 1, a w każdym razie jest mniejsza od średnicy zgrubienia 1a.

Pierścień 4 w strefie środkowej posiada dwie partie cylindryczne 4a i 4b, zaś w okolicach końców większej średnicy na taśmie tworzącej pierścień uformowano wybrzuszenie 4c i 4d o kształcie odwróconej litery U, której podstawa tworzy kraniec większej średnicy pierścienia.

Przednie brzegi 4e i 4f cylindrycznych partii 4a i 4b, czyli te od strony wejścia 2a końcówki są rozwarte, co uwidoczniono na fig. 6. Jak opisano poniżej, rozwarcie to ułatwia wsunięcie rury do końcówki. Zewnętrzna średnica rozwartych brzegów 4e i 4f powinna być nieco mniejsza od

175 853 wewnętrznej średnicy wejścia 2a końcówki. Z drugiej strony, tylne obrzeża tych samych partii cylindrycznych 4g i 4h wystają promieniowo względem pozostałej części tylnego obrzeża pierścienia 4, co widać na fig. 5.

Okolica wybrzuszenia 4a stanowi strefę połączenia dwóch końcówek taśmy tworzącej pierścień. Te dwie końcówki zachodzą na siebie, np. w obrębie podstawy litery U i są połączone ze sobą w jakikolwiek stosowny sposób, jak np. nitowanie, lub spawanie punktowe (fig. 4). Jednakże względy przytoczone poniżej przemawiają za tym, by mechaniczne połączenie dwóch końcówek taśmy nie było sztywne, zwłaszcza w stanie sprężenia. Na fig. 7 pokazano połączenie przegubowe utworzone przez proste zagięcie 4c jednej z końcówek taśmy, które umieszcza się w małym otworze 4c wykonanym w drugiej końcówce. W ten sposób odkształcalność pierścienia nie została naruszona przez jakiekolwiek usztywnienie, które mogłoby się okazać ograniczającym.

Pomiędzy odcinkami cylindrycznymi 4a i 4b i wybrzuszeniami 4c-4d pierścień posiada korzystnie kabłąki wystające promieniowo względem podłużnego kształtu pierścienia. Jak to pokazano na fig. 4 i 7 pożądane są cztery kabłąki, rozmieszczone wzajemnie symetrycznie względem środka pierścienia. Dzięki wydłużonemu kształtowi pierścienia oraz kabłąkom wystającym promieniowo, te ostatnie tworzą skuteczną strefę oparcia przedniego brzegu pierścienia na wewnętrznej powierzchni radialnej 3b gniazda 3a, przy czym przednie krańce 4e i 4f odcinków cylindrycznych nie dotykają do tej wewnętrznej powierzchni 3b.

Należy ponadto zaznaczyć, że w okolicy gniazda 3a pierścienia korpusu 3 posiada co najmniej jeden otwór o rozmiarach wystarczających do umieszczenia w nim części pierścienia 4 wystającej promieniowo na zewnątrz korpusu 3. Jak to pokazano na fig. 1 do 3, pożądanym jest wykonanie dwóch otworów 3c i 3d średnicowo naprzeciwległych o kształtach odpowiadających wyraźnie kształtom podstaw wybrzuszeń 4c i 4d. Większa średnica wydłużonego pierścienia jest w stanie swobodnym nieco większa od wewnętrznej średnicy gniazda 3a. Tym sposobem, jak to pokazano na fig. 2, skoro pierścień 4 wejdzie na swoje miejsce w gnieździe 3a, wybrzuszenia 4c i 4d zostają z jednej strony wprowadzone do otworów 3c i 3d, w których zostają osiowo unieruchomione z zachowaniem luzów niezbędnych przy montażu, a z drugiej strony ich podstawy lekko wystają poza zewnętrzną powierzchnię korpusu 3.

Jak zaznaczono wyżej, mógłby istnieć tylko jeden otwór 3c, przy czym wybrzuszenie 4d byłoby zlikwidowane, bądź oparte o wewnętrzną powierzchnię cylindryczną gniazda 3a. Ten sposób wykonania zostanie opisany poniżej.

Pierścień blokujący jest umieszczony w gnieździe 2a korpusu 3 przed zaciśnięciem tego ostatniego na zewnętrznym obrzeżu płytki pierścieniowej 5 i tulei 7 w warunkach opisanych powyżej. Należy tu zaznaczyć, że tuleja 7 na swym tylnym końcu posiada ogranicznik 7a, a odległość osiowa tego ogranicznika do tylnych obrzeży 4g-4h cylindrycznych odcinków pierścienia 4 jest co najmniej równa, a korzystnie nieco większa od odległości d określonej powyżej.

Najważniejsze zasady działania złącza według wynalazku zostaną opisane w nawiązaniu do fig. 2 i 3.

Końcówka 1b rury 1 wchodzi do wejścia 2a końcówki, a następnie do tulei 7; zewnętrzna powierzchnia rury dochodzi najpierw do styku z uszczelką pierścieniową 6, a następnie z wewnętrzną powierzchnią tulei. Wsuwanie rury trwa do chwili, gdy końcówka 1b oprze się o ogranicznik 7a tulei.

W toku tego ruchu skos 1c zgrubienia 1a napotyka na rozwarte obrzeża 4e-4f cylindrycznych partii pierścienia 4, które tym sposobem zostają lekko sprężyście odkształcone promieniowo. Po przekroczeniu przez skos 1c tylnych obrzeży 4g-4h pierścienia, ten ostatni kurczy się sprężyście i jego odcinki cylindryczne 4a-4b dochodzą do styku z zewnętrzną powierzchnią rury pomiędzy zgrubieniami 1a i 1e, jednakże wspomniane tylne obrzeża 4g-4h są zdolne do stworzenia oparcia dla boku 1d zgrubienia. W ten sposób rura zostaje zablokowana osiowo w końcówce, ponieważ kabłąki 4j pierścienia mogą opierać się o wewnętrzną powierzchnię 3b gniazda pierścienia w końcówce 3 (fig. 3). Należy jednakże zauważyć, że ten sposób zablokowania pozostawia pewne luzy osiowe, które zanikają po wprowadzeniu do przewodu, na którym znajduje się złącze, płynu pod ciśnieniem.

175 853

Można wreszcie przypomnieć, że dodatkowe zgrubienie 1e, stykające się z wewnętrzną powierzchnią korpusu w okolicy wejścia 2a końcówki, ułatwia prowadzenie rury w końcowej fazie jej usuwania, a przede wszystkim, wraz z tuleją 7, zapobiega promieniowym odchyleniom rury wewnątrz końcówki.

Demontaż złącza jest łatwy. Wystarczy zbliżyć do siebie dwa wybrzuszenia 4c-4d, z których co najmniej jedno wystaje na zewnątrz końcówki, w szczególności przez otwór 3c, ręcznie bądź przy pomocy specjalnego narzędzia, by spowodować sprężyste odkształcenie pierścienia.

Dzięki podłużnemu kształtowi tego ostatniego, jego cylindryczna część środkowa powiększa swą średnicę zwalniając w ten sposób oparcie boku 1c wybrzuszenia rury na tylnych obrzeżach 4g-4h pierścienia, co umożliwia wyciągnięcie rury z końcówki w kierunku oznaczonym strzałką F (fig. 2).

Należy nadmienić, że przegubowe połączenie mechaniczne końcówek taśmy tworzącej, jakie uwidoczniono na fig. 7, ułatwia odkształcenie tego ostatniego, co jest szczególnie korzystne, jeśli złącze ma małą średnicę.

Jakkolwiek opisano powyżej złącze, w którym dwu końcówkom pierścienia blokującego o podłużnym kształcie nadano kształt litery U, należy ponownie podkreślić, ze tylko co najmniej jedna z tych końcówek powinna posiadać ten szczególny kształt.

Sposób wykonania uwidoczniony na fig. 11 i 12, do których teraz się odnosimy, jest szczególnie przydatny dla złączy, o małych średnicach, takich jak złącza przewodów paliwowych pojazdów samochodowych.

Na fig. 11 uwidoczniono konstrukcję analogiczną do pokazanej na fig. 1, 2 i 3, a opisane wyżej elementy opatrzono tymi samymi symbolami, powiększonymi o 10.

Rura 11 posiada tylko jedno zgrubienie 11a, umieszczone w odległości d od jej wolnego końca 11b, który będzie wsunięty do końcówki 12. Końcówkę stanowi korpus 13, którego część tylna 17 umieszczona na rysunkach po prawej stronie posiada dobrze znany kształt pozwalający na nasunięcie na siłę rurki z tworzywa elastycznego, zamocowanej następnie jakimkolwiek stosownym sposobem. Między częścią tylną 17 i wejściem 12akońcówki znajduje się zgrubienie pierścieniowe, które tworzy pierścieniowe gniazdo dla dwóch uszczelek 16 i 16' Gniazdo jest zamknięte krążkiem pierścieniowym 15 nasuniętym na siłę, lub zaciśniętym. Patrząc od strony gniazda uszczelek w kierunku wejścia 12a na korpusie umieszczono następne zgrubienie pierścieniowe tworzące drugie pierścieniowe gniazdo 13a, zamknięte zaciśniętym krążkiem pierścieniowym, który stanowi wejście 12a do końcówki 12. W gnieździe pierścieniowym 13a umieszczony jest pierścień blokujący 14 z metalowej cienkiej taśmy, uformowany w kształcie podłużnej spinki. Spinka posiada dwie partie centralne 14a i Mb wyraźnie cylindryczne, oraz, na szczycie, wybrzuszenie 14c w kształcie odwróconej litery U. Jej dwie swobodne końcówki 14d i 14'd będą mogły zacisnąć się na ściance gniazda 13a w warunkach opisanych poniżej.

Gniazdo pierścieniowe 13a posiada co najmniej jeden otwór 13c, na ogół w postaci szerokiego wycięcia otwartego w kierunku wejścia do końcówki; wycięciejest osiowo zamknięte krążkiem pierścieniowym 12a po zaciśnięciu tego ostatniego.

W strefie ścianki gniazda 13a średnicowo naprzeciwległej względem otworu 13c przewidziano dwa wyraźnie osiowe wycięcia 13di 13'd, również zamykane osiowo poprzez zaciśnięcie krążka pierścieniowego 12a.

Jak to widać na rysunku, wybrzuszenie 14c zostaje przesuwnie wprowadzone do otworu 13c, podczas gdy łapki umieszczone na końcówkach Md i 14'd spinki 14 wchodzą w wycięcia 13d i 13'd, również zamykane osiowo poprzez zaciśnięcie krążka pierścieniowego 12a.

Jak to widać na rysunku, wybrzuszenie 14c zostaje przesuwnie wprowadzone do otworu 13c, podczas gdy łapki umieszczone na końcówkach Md i 14'd spinki 14 wchodzą w wycięcia 13d i 13'd, a następnie zachodzą za brzegi tych wycięć na zewnętrzną ściankę gniazda 13a, co zapewnia zaciśnięcie i umocowanie końcówek 14a i 14'd spinki na wspomnianej ściance. Mniejsza średnica spinki 14 w stanie swobodnym jest co najwyżej równa średnicy rury 11. Jej partiom centralnym 14d i Mb korzystnie nadano kształt lekko stożkowy od strony wejście 12a końcówki w taki sposób, że ich przednie obrzeża są naturalnie rozwarte względem obrzeży tylnych, co jednak nie wymaga szczególnych wytycznych w tym zakresie.

175 853

Po zamontowaniu pierścienia 14 i zaciśnięciu krążka pierścieniowego 12a, do końcówki 12 można wsunąć rurę, która zostanie w niej zablokowana w warunkach podobnych do opisanych powyżej w nawiązaniu do fig. 12 i 3. Demontaż złącza odbywa się również w sposóbjuż opisany, poprzez odkształcenie promieniowe pierścienia 14 pod naciskiem wywartym na wybrzuszenie 14c.

Konstrukcja opisanego powyżej złącza według któregokolwiek ze sposobów wykonania może być łatwo uzupełniona dodatkowymi urządzeniami, bądź podlegać drobniejszym modyfikacjom, które pozwolą spełniać szczególne wymagania użytkowników.

Niektórzy użytkownicy np. żądają dodatkowego urządzenia zamontowanego na stałe dla dobrego zablokowania rury w końcówce. Wynalazek pozwala spełnić te wymagania, przy którymkolwiek ze sposobów wykonania opisanych powyżej.

Figura 8 i 9 są analogiczne z fig. 2 i 3, ale uwidoczniona na nich końcówka posiada dodatkowy element blokujący, dobrze widoczny na fig. 10.

Stały dodatkowy element blokujący, oznaczony ogólnym symbolem 9, składa się z obręczy 9a, na ogół metalowej, o średnicy wewnętrznej równej średnicy rury 1 i o średnicy zewnętrznej co najmniej równej wewnętrznej średnicy gniazda 3a. Wewnętrzne obrzeże obręczy przedłużone jest w kierunku poosiowym tulejką 9b, zaś na obrzeżu zewnętrznym rozmieszczone są dwie łapki 9c i 9d, skierowane poosiowo w tym samym kierunku co tulejką 9b. Dwie łapki 9c i 9d są średnicowo naprzeciwległe, a ich długość dl będzie określona poniżej.

Jak to dobrze uwidoczniono na fig. 8, dodatkowy element blokujący 9 jest umieszczony w gnieździe 3a, zaś jego tulejka 9b oraz łapki 9c i 9d skierowane są ku wejściu 2a końcówki, przechodząc przez wybrzuszenia 4c-4d pierścienia 4.

Przed wsunięciem rury 1, łapki 9c-9d, przechodząc przez otwory 3c-3d są, dzięki swej giętkości, dobrze widoczne na zewnątrz końcówki przy wybrzuszeniach 4c-4d. Z drugiej strony, tulejka 9b umieszczona jest w centralnej okolicy pierścienia 4. W ten sposób wsuwanie rury 1 do położenia uwidocznionego na fig. 8 nie napotyka praktycznie na żaden inny opór poza tym, który trzeba pokonać dla przejścia przez uszczelkę 6.

Kontynuując ruch wsuwania, skos 1c popycha tulejkę 9b dodatkowego elementu 9, który przesuwa się w prawą stronę w odniesieniu do fig. 8 wewnątrz gniazda 3a. Równocześnie łapki 9c-9d przesuwają się pod wybrzuszeniem 4c-4d. Skoro tylko tulejka 9b wyjdzie z partii cylindrycznych pierścienia 4, te ostatnie opierają się o skos 1c i osiowe zablokowanie rury dokonuje się w sposób wyżej opisany, z chwilą, gdy tylne obrzeża 4g-4h pierścienia stworzą oparcie dla promieniowego boku 1d wybrzuszenia la rury. W tym położeniu, widocznym na fig. 9 łapki giętkie 9c-9d dodatkowego elementu blokującego 9 są praktycznie całkowicie zasłonięte przez podstawy wybrzuszeń 4c-4d, co jest ewidentną oznaką dobrego zablokowania rury w końcówce. Dla osiągnięcia tego wystarczy, by długość d1 łapek była bliska odległości osiowej pomiędzy płytką pierścieniową 5 i wewnętrzną powierzchnią 3b gniazda 3a. Podobnie, odnosząc się ponownie do. fig. 11 i 12 widzimy dodatkowy element blokujący 19, podobny do wyżej opisanego, ale posiadający tylko jedną łapkę giętką 19c, zamontowany przesuwnie pod jednym wybrzuszeniem 14c. Element ten mógłby również posiadać drugą łapkę, nie pokazaną, średnicowo naprzeciwległą względem łapki 19c.

Wprowadzenie łapki 19c pod wybrzuszeniem 14c odbywa się podczas wsuwania rury 11 do końcówki 12 w sposób zupełnie podobny do opisanego powyżej.

Należy jednak zaznaczyć, że wprowadzanie dodatkowych elementów blokujących, opisanych powyżej odbywa się stopniowo, ponieważ towarzyszy ono ruchowi wsuwania rury. Odwrotnie, podczas wyciągania rury z końcówki, sprężystość łapek dodatkowego elementu blokującego umożliwia przesunięcie go w kierunku wejścia końcówki, do położenia podobnego do uwidocznionego na fig. 8, gdzie każda z łapek jest widoczna na zewnątrz wybrzuszenia pierścienia blokującego. Otwory wykonane w ściance gniazda pierścienia blokującego dla przejścia wybrzuszeń są tak ukształtowane, by ułatwić oparcie zewnętrznej powierzchni łapek i pod tym względem sposób wykonania uwidoczniony na fig. 11 jest korzystny.

Patrząc na fig. 13 i 14 widzimy inny sposób wykonania, przy którym dodatkowy element stopniowego blokowania wykonano z tworzywa sztucznego. Poszczególne, opisane już elementy uwidocznione na fig. 11 i 12 noszą te same symbole powiększone o 10 lub 20 w stosunku do

175 853 elementów z fig. 8 i 9. Końcówka 22 ma konstrukcję podobną do uwidocznionej na fig. 11, a jej pierścień blokujący 24 ma jedno wybrzuszenie 24c.

Należy jednakże zaznaczyć, że pierścień ten może posiadać dwa wybrzuszenia średnicowo naprzeciwległe jak to opisano w nawiązaniu do fig. 2 i 3.

Dodatkowy element blokujący 29 stanowi obręcz 29 z tworzywa sztucznego, zamontowana przesuwnie w gnieździe 23a pierścienia 24; obręcz ta na swej powierzchni przeciwległej względem wejścia końcówki ma liczne sprężyste skrzydełka 29f oparte o pierścieniowe denko gniazda 23a. Na wewnętrznym obrzeżu obręczy 29 znajdują się liczne występy 29g, przystosowane do zazębiania się ze skosem zgrubienia rury w trakcie jej wsuwania.

I wreszcie obręcz 29, od strony wejścia 22a końcówki posiada łapkę 29c wysuniętą w kierunku poosiowym, która może wsuwać się w otwór 22b wykonany w wejściowej płytce pierścieniowej 22a i ewentualnie w odpowiednie zaciśnięcie końcówki.

Działanie dodatkowego elementu blokującego 29 jest podobne do opisanego powyżej działania elementów 9 i 19 a obręcz jest popychana przez skos rury (nie pokazanej) w kierunku denka gniazda 23a, pokonując opór sprężystych skrzydełek 29f. Należy zaznaczyć, że tworzywo sztuczne może być łatwo barwione tak, by łapka 29c dodatkowego elementu blokującego, przed jej stopniowym wprowadzeniem do gniazda 23a, była dobrze widoczna na zewnątrz końcówki, co można stwierdzić analizując fig. 13. Inną zaletą tego sposobu wykonania jest całkowity brak agresywności swobodnej końcówki 29c przed zablokowaniem rury. Podczas demontażu złącza skrzydełka sprężyste 29f popychają obręcz 29 w kierunku wejścia końcówki sprawiając, że łapka 29c ponownie staje się widoczna.

Jak to zaznaczono, wprowadzanie dodatkowych elementów blokujących 9, 19 lub 29 na miejsce odbywa się stopniowo, natomiast niektórzy użytkownicy życzą sobie zastosowania elementu, którego wprowadzenie na miejsce odbywało się momentalnie z towarzyszeniem - jeśli to możliwe - dźwięku, który oznacza zablokowanie.

Wynalazek pozwala łatwo spełnić te szczególne wymagania zachowując przy tym konstrukcje końcówki, które zostały opisane powyżej.

Na fig. 14 i 16 przedstawiono konstrukcję końcówki 32 podobną do uwidocznionej na fig. 13, a elementy już opisane posiadają te same symbole powiększone o 10.

W gnieździe 33a zamontowano przesuwnie krążek pierścieniowy 40 o ząbkowanych brzegach, którego zewnętrzna średnica jest zbliżona do średnicy gniazda, a średnica wewnętrzna jest równa średnicy rury (nie pokazanej), lecz mniejsza niż średnica jej zgrubienia blokującego. Na odpowiednio dobranej średnicy, co najmniej równej średnicy zgrubienia rury, niektóre ząbki krążka pierścieniowego są wywinięte, tworząc łapki 40a skierowane poosiowo.

Przy montażu końcówki 32, po umieszczeniu na miejscu uszczelek, krążek pierścieniowy 40 o ząbkowanych brzegach zostaje wprowadzony do gniazda 33a, przy czym końcówki jego łapek 40a są skierowane w stronę wejścia końcówki. Pierścień blokujący 34 jest zamontowany wokół łapek 40a, zaś jego wybrzuszenie 34c wchodzi do otworu wykonanego w tym celu w ściance. Wejściowa płytka pierścieniowa 32a zostaje wreszcie zaciśnięta tworząc wejście do końcówki 32.

Jak to dobrze widać na fig. 16, odcinki cylindryczne 34a i 34b pierścienia blokującego 34, które spoczywają na zewnętrznych powierzchniach niektórych łapek 40a określają - po zmontowaniu końcówki - przelot poosiowy, którego średmcajest większa od średnicy zgrubienia rury, która ma być wsunięta do końcówki. Jest to wynikiem sprężystego odkształcenia pierścienia 34, które z kolei powoduje, że wybrzuszenie 34c pierścienia 34 wychodzi na powierzchnię zewnętrznej ścianki gniazda 33a, jak to pokazano na rysunkach linią ciągłą. Natomiast wewnętrzne obrzeże krążka pierścieniowego 40 tworzy osiową przeszkodę wewnątrz przelotu ograniczonego partiami cylindrycznymi 34a i 34b, czego przydatność opisana jest poniżej.

Podczas wprowadzania do końcówki 32 rury, która ma być zablokowana, jej zgrubienie nie napotyka na żaden opór aż do momentu, gdy jego skos dojdzie do krążka pierścieniowego 49. Ten ostatni jest następnie, podczas kontynuowania wsuwania rury, popychany aż do położenia uwidocznionego linią przerywaną na fig. 15.

Pierścień blokujący 34 nie przytrzymywany już przez łapki 40a, może wówczas zeskoczyć gwałtownie na ściankę rury zapewniając jej zablokowanie w warunkach, które zostały opisane

175 853 powyżej. Jednocześnie daje się słyszeć metaliczny trzask podczas gdy wybrzuszenie 34c wyskakuje ponad zewnętrzną ściankę gniazda 33a zajmując położenie uwidocznione na fig. 15 i 16 linią przerywaną. To wystające wybrzuszenie jest widocznym wskaźnikiem dobrego zablokowania rury w końcówce.

Zaznaczono powyżej, że demontaż złącza można wykonać ręcznie poprzez odkształcenie pierścienia blokującego 4 (fig. 1, 2 i 3), 14 (fig. 11 i 12), 24 (fig. 13 i 14) lub 34 (fig. 15 i 16). Jednakże dla niektórych zastosowań użytkownicy żądają by ręczny demontaż był niemożliwy, a przeciwnie, by wymagał on specjalnego oprzyrządowania.

Wynalazek pozwala na łatwe rozwiązanie tego szczególnego problemu, proponując w tym celu pierwszy sposób wykonania, widoczny na fig. 17 i 18. Elementy już opisane oznaczone są tymi samymi symbolami, co na fig. 1 do 7, lecz powiększonymi o 40.

Na fig. 17 i 18 widać, że każde z bocznych obrzeży otworu 43c wykonanego w ściance 43a posiada promieniowe zagięcie 43'c, najlepiej zakończone na swej wolnej końcówce zawinięciem. W tej sytuacji monter zamierzający zdemontować złącze nie może dosięgnąć palcami wybrzuszenia 44c i musi dysponować niazędzżem w rodzaju szczypców, o szczękać© posia<&jią:ych spcejalny k.ss^^trdt pozwalający na wejście pomiędzy zagięcia 43'c. Uzyskuje się w ten sposób zwiększone bezpieczeństwo złącza poprzez uniemożliwienie niedozwolonego demontażu.

Drugi sposób wykonania pozwalający uzyskać takie zabezpieczenie uwidocznionego na fig. 19, naktórej ponownie elementy już opisane oznaczone tymi samymi symbolami co na fig. 1 do 7, lecz powiększonymi o 40.

Jak już zaznaczono, wybrzuszenie 44c wystaje poprzez otwór 43c wykonany w ściance gniazda 43a, gdy pierścień blokujący 44 zapewnia unieruchomienie poosiowe rury (nie pokazanej) w końcówce.

Należy jednakże zaznaczyć, że co najmniej jedno z ramion litery U kształtującej wybrzuszenie 44c posiada zagięcie 44'c umieszczone na zewnątrz gniazda 43a w czasie gdy pierścień 44 znajduje się w położeniu blokowania. Pożądanym jest, ażeby, jak to uwidoczniono na fig. 19, zagięcie 44’c znajdowało się na każdym z ramion wybrzuszenia formując w ten sposób wypukłości, które mogą opierać się o zewnętrzną powierzchnię ścianki gniazda 43a w Okolicy otworu 43c. Wypukłości te mogą oczywiście być wykonane wszelkimi stosowanymi sposobami, np. przez wytłoczenie itp..

I tu także proste ręczne naciśnięcie wybrzuszenia 44c nie wystarcza dla demontażu złącza, ponieważ konieczne jest użycie specjalnie przystosowanego narzędzia dla ściśnięcia ramion wybrzuszenia celem wyeliminowania oparcia wypukłości o brzegi otworu 43c co umożliwi wywarcie na wybrzuszenie promieniowego nacisku pozwalającego na rozmontowanie złącza. Jest oczywistym, że wszystkie zalecenia dotyczące uniemożliwienia ręcznego demontażu mogą być z łatwością przystosowane przez fachowca do różnych wariantów budowy końcówki, które zostały opisane powyżej.

Sposób wykonania uwidoczniony na fig. 8 do 10 zawiera dodatkowy element blokujący w wersji stałej. Użytkownicy żądają niekiedy zastosowania uzupełniającego elementu blokującego, który mógłby być usunięty ze złącza po zablokowaniu. Dotyczy to przypadków pierwszego montażu złącza, przy produkcji wielkoseryjnej, szczególnie w przemyśle samochodowym.

Wynalazek pozwala i w tym przypadku na łatwe rozwiązanie tego szczególnego problemu proponując w tym celu sposób wykonania uwidoczniony na fig. 20,21 i 22, na których elementy już opisane noszą te same symbole co na fig. 1 do 10, powiększone o 50.

Na fig. 20 i 21 widać, że swobodna końcówka łapki 59c dodatkowego elementu blokującego 59, stałego i przesuwnego posiada promieniowe zagięcie 59e skierowane na zewnątrz końcówki. Uzupełniający element blokujący 60 stanowi obręcz 60, najlepiej z tworzywa sztucznego, o przekroju w kształcie litery C. Zewnętrzne ramię litery C ogranicza rowek 60a, który może pomieścić promieniowe zagięcie 59e łapki 59c oraz zagięcie łapki dolnej, nie pokazanej. Korzystnym jest, gdy obręcz 60 zajmuje trzy czwarte obwodu koła, jak to widać na fig. 22.

Podczas wsuwania, opisanego już w nawiązaniu do fig. 8 i 9, łapki stałego dodatkowego elementu blokującego 59 ślizgają się w prawą stronę według fig. 19 pod odpowiednimi wybrzuszeniami pierścienia blokującego 54, pociągając tym samym obręcz 60 na prawo. Ten

175 853 ostatni ruch obręczy 60 jest jednakże ograniczony, bo może trwać do chwili oparcia się dolnego ramienia przekroju w kształcie litery C o zewnętrzną powierzchnię radialną 53'b gniazda 53a pierścienia blokującego. Jako że zablokowanie rury 51 jeszcze nie nastąpiło, monter kontynuuje wsuwanie rury w prawą stronę aż do położenia uwidocznionego na fig. 21, które odpowiada całkowitemu zablokowaniu.

Promieniowe zagięcie 59e łapki 59c oraz zagięcie łapki dolnej nie uwidocznionej, wychodzi następnie z rowka 60a na skutek sprężystego odkształcenia łapek. Obręcz 60 otacza zatem wejście 62a końcówki i może, na życzenie, zostać usunięta z końcówki w kierunku promieniowym zostając przy tym odkształcona lub nawet zniszczona. Obręcz 60 może oczywiście bez przeszkód pozostać na miejscu wokół końcówki, zwłaszcza gdy ma ona kształt pełnego obwodu.

Jeśli złącze zostało rozmontowane, to po ponownym wsunięciu rury można sprawdzić, czy zablokowanie jest całkowite, dzięki obecności łapek stałego dodatkowego elementu blokującego 59, które prawie całkowicie chowają się pod odpowiadającymi im wybrzuszeniami.

Jest oczywistym, że te ostatnie zalecenia dotyczące dodatkowego urządzenia blokującego w wersji usuwalnej mogą być przystosowane przez fachowca do różnych opisanych powyżej wariantów budowy końcówki.

FIG.2

FIG.3

\4a.4b	J 1 M	⁵ 6	W
	—K	z	Fg-4h ................

A//;?/772

175 853

FIGA FIG.5

FIG.7

175 853

FIG.8

A

Δ

FIG.9

dc

FIG.10

175 853

-Q s175 853

175 853

FIG.17 FIG.18

FIG.20

FIG.21

FIG.19

3

FIG.22

175 853

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Końcówka złącza do szybkiego montażu na wcisk sztywnej rury, pozwalająca na szczelne połączenie sztywnej rury wyposażonej w zgrubienie, wystające w kierunku promieniowym poza zewnętrzną powierzchnię rury i posiadające jeden bok promieniowo przeciwległy względem wolnego, wsuwanego w wejście końcówki końca, przy czym końcówka posiada pierwsze gniazdo wewnętrzne, zawierające uszczelkę pierścieniową, dochodzącą do styku z zewnętrzną powierzchnią rury pomiędzy jej wolnym końcem i zgrubieniem oraz drugie gniazdo wewnętrzne dla pomieszczenia pierścienia blokującego, który jest odkształcalny sprężyście w kierunku promieniowym, oraz posiada co najmniej jedną strefę wystającą promieniowo ponad zewnętrzną powierzchnię końcówki przez wykonany w niej otwór, przy czym partię centralną wspomnianego pierścienia tworzą odcinki, których średnica w stanie swobodnym jest co najwyżej równa średnicy rury, znamienna tym, że pierścień blokujący (4) jest wykonany z cienkiej taśmy metalowej zwiniętej sama na sobie, tworząc profil zamknięty i dwie końcówki tej taśmy są przymocowane jedna do drugiej, a ponadto pierścień blokujący (4) ma kształt podłużny, zaś wystająca promieniowo na zewnątrz końcówki strefa umieszczona jest na końcu większej średnicy podłużnego kształtu i strefę tego pierścienia wystającą promieniowo na zewnątrz końcówki stanowi wybrzuszenie (4c, 14c, 34c, 44c) o kształcie odwróconej litery U, której podstawa stanowi część wystającą na zewnątrz korpusu końcówki w kierunku promieniowym.
2. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że pierścień blokujący (4) posiada dwie strefy (4c,4d), wystające na zewnątrz końcówki w kierunku promieniowym, z których każdajest usytuowana na jednym z końców większej średnicy pierścienia.
3. Końcówka według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że przednie obrzeża (4e-4f) pierścienia blokującego (4) są rozwarte, co najmniej w obrębie odcinków cylindrycznych (4a-4b).
4. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że obok pierścienia blokującego (4,14) posiada, zamontowany przesuwnie, stały dodatkowy element blokujący (9,19,29,59) w postaci sztywnej obręczy (9a, 59a), której wewnętrzna średnica jest co najmniej równa zewnętrznej średnicy rury, lecz mniejsza od średnicy zewnętrznej jej boku (1c), o który opiera się pierścień blokujący (4, 14), przy czym obręcz (9a, 59a) posiada na swym zewnętrznym obrzeżu co najmniej jedną łapkę (9c, 59c) skierowaną osiowo i wsuniętą pod podstawę wybrzuszenia (4c) pierścienia poprzez otwór (3c) końcówki, a długość osiowa łapki (9c, 59c) jest większa od długości osiowej wybrzuszenia (4c).
5. Końcówka według zastrz. 4, znamienna tym, że obręcz (59a) dodatkowego elementu blokującego (59) posiada dwie łapki (59c) średnicowo naprzeciwległe względem siebie, a swobodny koniec każdej łapki (59c) posiada, skierowane promieniowo, zagięcie (59e).
6. Końcówka według zastrz. 5, znamienna tym, że promieniowe zagięcie (59e) łapek (59c) umieszczone jest w rowku (60a) uzupełniającej, blokującej i usuwalnej obręczy (60), o przekroju w kształcie litery C.
7. Końcówka według zastrz. 4, znamienna tym, że obręcz elementu blokującego (9,19, 29) wyposażona jest w sprężyste elementy (9c, 19c, 29f), które opierają się o końcówkę odpychając tym samym w sposób ciągły obręcz w kierunku wejścia końcówki.
8. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że z tyłu pierścienia blokującego (34), patrząc od strony wejścia końcówki posiada pierścieniowy krążek oporowy (40) montowany przesuwnie wewnątrz końcówki pomiędzy położeniem czynnym i biernym, przy czym pierścieniowy krążek oporowy (40) posiada co najmniej dwie strefy oparcia (40a) średnicowo naprzeciwległe, dla cylindrycznych odcinków (34a, 34b) pierścienia blokującego (34), a średnica przestrzeni oddzielającej wspomniane strefy jest co najmniej równa średnicy zgrubienia rury

175 853 przeznaczonej do wsunięcia w końcówkę, podczas gdy wewnętrzna średnica pierścieniowego krążka oporowego (40) jest mniejsza od średnicy wspomnianego zgrubienia.
9. Końcówka wedłu g zastrz. 1, znamiesrna tym, ze my brzuszenia (44c) pi^ścienia blokującego (44) umieszczone są w otworach (43c) końcówki posiadających boczne obrzeża (43'c), które wystają w kierunku promieniowym.
10. Końcówka według zastrz. 1, znamienna tym, że co najmniej jedno z ramion wybrzuszenia (44c) umieszczonego cu pierścieniu blokującym (44) posiada, w swej części wystającej cu zewnątrz końcówki, zagięcie (44'c), przy czym odległość pomiędzy tym zagięciem (44'c) a drugim ramieniem wybrzuszenia (44c) jest większa od wymiaru otworu (43c) końcówki, w którym znajduje się to wybrzuszenie.