PL166319B1 - Osadzarka napedzana ladunkiem prochowym PL PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Osadzarka napedzana ladunkiem procho- wym, z obudowa w której osiowo, przesuwnie umie- szczona jest lufa i zamek, przy czym przy obudowie i zamku znajduja sie ograniczniki, ograniczajace ruch przesuwny zamka przeciwnie do kierunku osadzania, a zamek wspiera sie o budowe za posrednictwem sprezyny naciskowej dzialajacej w kierunku osadza- nia, natomiast lufa posiada wybranie dla ladunku wy- buchowego, znamienna tym, przy obudowie ( 1 ) i przy lufie ( 1 1 ) znajduja sie ramiona ( 8b, 11e) ograni- czajace ruch przesuwny lufy ( 1 1 ) przeciwnie do kie- runku osadzania, przy czym mierzony wzdluz drogi przesuwu odstep pomiedzy ogranicznikiem (3a) 1 ra- mieniem ( 8b) przy obudowie ( 1 ) jest wiekszy od od- pow iednio m ierzonego odstepu pomiedzy ogranicznikiem (17e) przy zamku (17) i ramieniem (11e) przy lufie ( 1 1 ), w polozeniu w którym zamek (17) i lufa (11) opieraja sie o siebie. PL PL PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy osadzarki napędzanej ładunkiem prochowym z obudową, w której osiowo przesuwnie umieszczona jest lufa i zamek, przy czym przy obudowie i zamku znajdują się ograniczniki, ograniczające ruch przesuwny zamka w kierunku przeciwnym do osadzania, a zamek wspiera się o obudowę za pośrednictwem sprężyny naciskowej działającej w kierunku osadzania, natomiast lufa posiada wybranie dla ładunku wybuchowego.

Z opisu patentowego RFN nr 1 603 843 znana jest osadzarka napędzana ładunkiem prochowym, w której dla usunięcia szkodliwych dla materiałów i obsługi oddziaływań sił odrzutu, lufa i zamek ułożyskowane są przesuwnie w obudowie. Dzięki takiemu przesuwnemu układowi w obudowie lufy i zamka osiągnięto usunięcie szkodliwego działania sił odrzutowych, godząc się z koniecznością wad innego rodzaju. Wady te występują zwłaszcza w konstrukcji budowy. Tak więc niemożliwym jest doprowadzenie ładunków wybuchowych do wybrania w lufie w sposób pewny, prostopadle do osi lufy. Dla doprowadzania ładunku lufa względem zamka jest tu wychylana przez trzpień łożyskowy położony ekscentrycznie i równolegle do lufy, przez co strona czołowa lufy z wybraniem dla ładunku wybuchowego zostaje odsłonięta dla doprawa166 319 dzenia ładunku. To rozwiązanie uciążliwe pod względem obsługi i budowy nie pozwala na to aby ładunki podawać do urządzenia z magazynku.

Ze względu na wspomniane wady to znane urządzenie nie znalazło szerszego zastosowania, mimo tego że pod względem wyeliminowania sił odrzutu okazało się korzystne, a poza tym stworzyło możliwości, aby powodowane przez powstające ciśnienie gazu, przesunięcie zamka, wykorzystać dla innych funkcji, przykładowo dla doprowadzania ładunków wybuchowych.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie osadzarki napędzanej ładunkiem prochowym, która posiada budowę zmniejszającą siły odrzutu, a do tego w zwykły prosty sposób umożliwia doprowadzanie prostopadle do lufy ładunków wybuchowych z magazynku.

Według wynalazku zadanie to zostało rozwiązane w ten sposób, że osadzarka napędzana ładunkiem prochowym, z obudową w której osiowo, przesuwnie umieszczona jest lufa i zamek, przy czym przy obudowie i zamku znajdują się ograniczniki, ograniczające ruch przesuwny zamka przeciwnie do kierunku osadzania, a zamek wspiera się o obudowę za pośrednictwem sprężyny naciskowej działającej w kierunku osadzania, natomiast lufa posiada wybranie dla ładunku wybuchowego charakteryzuje się tym, że przy obudowie i przy lufie znajdują się ramiona ograniczające ruch przesuwny lufy przeciwnie do kierunku osadzania, przy czym mierzony wzdłuż drogi przesuwu odstęp pomiędzy ogranicznikiem i ramieniem przy obudowie jest większy od odpowiednio mierzonego odstępu pomiędzy ogranicznikiem przy zamku i ramieniem przy lufie, w położeniu w którym zamek i lufa opierają się o siebie.

Korzystnym jest gdy w obudowie znajduje się wahacz przenośnika zazębiający się z taśmą przenoszącą zawierającą ładunki wybuchowe.

Według wynalazku wahacz przenośnika wykonany jest, jako ułożyskowana obrotowo w obudowie dźwignia wychylna z krzywką sterującą dla taśmy przenoszącej.

Korzystnym jest również, gdy pomiędzy obudową i zamkiem znajduje się urządzenie blokujące, znajdujące się w położeniu włączonym, gdy ograniczniki obudowy oraz zamka przylegają do siebie i które zawiera środki blokujące przesuwanie się zamka w kierunku osadzania, przy czym urządzenie blokujące ułożyskowane jest przy obudowie i posiada ramię oporowe dla zamka, a ponadto ma element sprężysty służący do załączania urządzenia blokującego oraz organ uruchamiający służący do wyłączania urządzenia blokującego. Korzystnym jest również, gdy organ uruchamiający wykonany jest jako krzywka sterująca współpracująca z lufą przy przesuwaniu się lufy w kierunku osadzania i ma sprężynę wspierającą się o obudowę i przesuwającą lufę w kierunku osadzania.

Osadzarka działa następująco. Przez powstające, na skutek zapłonu ładunku, ciśnienie gazów, lufa i zamek przesuwają się w obudowie przeciwnie do kierunku osadzania. Na skutek rozmieszczenia ograniczników i ramion według wynalazku, ramiona pomiędzy lufą i obudową dobiegają do siebie wcześniej niż ograniczniki pomiędzy zamkiem i obudową. Zamek przesuwa się wskutek tego nadal w kierunku przeciwnym do osadzania, natomiast lufa zostaje już zatrzymana, na skutek czego pomiędzy lufą i zamkiem pozostaje swobodna przestrzeń a zagłębienie na ładunek wybuchowy pozostaje dostępne. Powstała w ten sposób swobodna przestrzeń pozwala na doprowadzenie ładunków wybuchowych prostopadle do osi lufy do przeznaczonego dla nich zagłębienia i to zarówno pojedynczo jak i z magazynka, przykładowo ze znanej taśmy przenoszącej. Różnica odstępu powstałego według wynalazku jest większa od długości ładunku wybuchowego i wystająca ponad nim, w jego kierunku wzdłużnym, częścią taśmy przenoszącej.

Taśma przenosząca znanego rodzaju może być utrzymywana w kanale prowadzącym przy zamku, wskutek czego przy dalszym przesuwaniu zamka względem lufy, przeciwnie do ruchu osadzania, zużyty ładunek zostaje wyciągnięty ze swego zagłębienia. Po zapłonie ładunku wybuchowego taśma przenoszącą z zamkiem przesuwa się przeciwnie do ruchu osadzania. Taśma przenosząca zostaje wtedy przestawiona względem wahacza przenośnika i przykładowo przy powrotnym przesunięciu w kierunku osadzania, przestawiona o jeden skok przenoszenia. Przy przesuwaniu taśmy przenoszącej przeciwnie do kierunku osadzania, wahacz przenośnika odchyla się aby chwycić przy następnym skoku jej przesunięcia. Dźwignia wychylna swym odwróconym od krzywki sterującej końcem jest ułożyskowana obrotowo wokół osi położonej prostopadle względem wzdłużnego przebiegu dźwigni wychylnej i za pomocą sprężyny doci4

166 319 skana swą krzywką sterującą do taśmy przenoszącej. Krzywka sterująca współpracuje z wycięciami w obszarze brzegowym taśmy przenoszącej przykładowo tak, że przy przesuwaniu taśmy przeciwnie do kierunku osadzania dźwignia wychylną z krzywką sterującą zostaje odchylona z wycięć, a przy przesuwaniu w kierunku przeciwnym zahacza o następne wycięcia. Krzywka sterująca utworzona jest przez wzniesienia w kształcie listwy, które stosownie do przekroju poprzecznego wycięć w taśmie przenoszącej wyprofilowane są w znany sposób. Umieszczenie urządzenia blokującego przy obudowie jest korzystne ze względów technicznych i funkcjonalnych, gdyż urządzenie blokujące, względem obudowy traktowanej jako część nieruchoma, wykonuje jedynie ruch włączający i wyłączający. Przykładowo urządzenie blokujące może być wykonane jako jednoramienna dźwignia wychylną. Ramię oporowe w położeniu odwrotnym do kierunku osadzania może chwytać zamek. Element sprężysty powoduje samoczynne załączenie urządzenia blokującego gdy tylko zamek znajdzie się w obszarze działania ramienia oporowego przy urządzeniu blokującym. Lufa posiada przykładowo kułak sterujący, który przy końcu przesuwania się lufy w położenie końcowe w kierunku osadzania, współpracuje z krzywką sterującą w celu wyłączenia urządzenia blokującego. Powstaje przez to dalsze powiększenie wolnej przestrzeni pomiędzy zamkiem i lufą. Jest to szczególnie korzystne, gdy następujące po wyłączeniu urządzenia blokującego przesunięcie zamka w kierunku osadzania, wykorzystywane jest do transportu taśmy przenoszącej przebiegającej prostopadle do osi lufy.

Wynalazek jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia osadzarkę napędzaną ładunkiem prochowym, w przekroju wzdłużnym, w położeniu spoczynkowym, fig. 2 - osadzarkę według fig. 1 w położeniu dociskowym, gotowym do zapłonu, fig. 3 - osadzarkę według fig. 1 podczas przebiegu osadzania, po zapłonie ładunku wybuchowego, fig. 4 - osadzarkę według fig. 1 przy powrocie lufy w kierunku osadzania, fig. 5 - przekrój przez osadzarkę, zgodnie z linią przekroju V-V z fig. 1, w powiększeniu, fig. - 6 przekrój przez osadzarkę, zgodnie z linią przekroju VI-VI z fig. 5, fig. 7 powiększony, perspektywiczny widok wahacza przenośnika, a fig. 8 przedstawia przekrój przez osadzarkę, zgodnie z linią przekroju VIII-VIII z fig. 4 w powiększeniu.

Osadzarka posiada obudowę 1 z powłoką 2 ze sztucznego tworzywa oraz z osadzonym w niej rurowym korpusem prowadzącym 3. Powłoka 2 ze sztucznego tworzywa ma wystający z boku uchwyt 2a, w którym zaznaczony jest spust 4 nie przedstawionego bliżej znanego urządzenia spustowego. Od strony osadzania, na powłoce 2 z tworzywa sztucznego osadzony jest kołpak ochronny 5 zamocowany pierścieniem ustalającym 6. W kierunku osadzania z kołpaka ochronnego 5 wystaje część wylotowa 7 dociskana do podłoża U. Część wylotowa 7 od strony tylnej osadzona jest w rurze prowadzącej 8 i zamocowana jest rozłączalnie na rurze 8 za pomocą nakrętki mocującej 9. Część wylotowa 7, rura prowadząca 8 i nakrętka mocująca 9 są wspólnie przesuwalne względem obudowy 1.

Rura prowadząca 8 otoczonajest lufą 11, która od strony przeciwnej do kierunku osadzania przebiega poza rurę prowadzącą 8. Za pomocą sprężyny 12, która przeciwnie do kierunku osadzania wspiera się na ramieniu oporowym 2b powłoki 2 ze sztucznego tworzywa, a w kierunku osadzania wspiera się na tarczy oporowej 11a lufy 11, lufa 11 zgodnie z fig. 1 w położeniu spoczynkowym jest dociskana przez tarczę oporową 11a do pierścienia zatrzymującego 13. Za pomocą swej strony czołowej zwróconej w kierunku osadzania, lufa 11 przemieszcza, poprzez nakrętkę mocującą 9, również część wylotową 7 i rurę prowadzącą 8, w kierunku osadzania. W otworze 8a rury prowadzącej oraz w otworze lufy 11b ułożyskowany przesuwnie jest tłok napędowy 14 z rozszerzonym pierścieniowym odcinkiem 14a i z rozszerzoną głowicą 14b. Zwrócony w kierunku osadzania posiadający mniejsza średnicę w stosunku do odcinka pierścieniowego 14a i głowicy 14b, trzpień 14c przechodzi przez otwór wylotowy 7a części wylotowej 7. Od strony przeciwnej do kierunku osadzania do otworu lufy 11b dochodzi kanał 11c w którym znajduje się wybranie 11d dla ładunku wybuchowego 15, który przykładowo załadowany jest w taśmie przenośnikowej 16. Za lufą 11 w korpusie prowadzącym 3 obudowy 1 ułożyskowany jest; przesuwnie zamek 17. W zamku 17 od strony osadzania, w kanale prowadzącym 17a osadzona jest taśma przenosząca 16 z osadzonymi w niej ładunkami wybuchowymi 15. Taśma 16 z ładunkami 15 jest przesuwana prostopadle do osi lufy wzdłuż kanału prowadzącego 17a. Zamek 17 popychany jest przez sprężynę naciskową 18 w kierunku osadza166 319 nia i na fig. 1 znajduje się w położeniu spoczynkowym osadzarki, jednym ramieniem 17b okienkowego wybrania 17c przylegając do panewki łożyska 19a wychylnego urządzenia blokującego 19. Panewka łożyska 19a osadzona jest na zamocowanym trwale w obudowie 1, trzpieniu łożyska 21.

Urządzenie blokujące wykonane jest jako jednoramienna dźwignia wychylną i ma skierowany w kierunku ruchu wychylnego zgodnego z ruchem wskazówek zegara, nosek oporowy 19b, za pomocą którego urządzenie blokujące 19 w położeniu spoczynkowym osadzarki, opiera się na powierzchni obwodowej zamka 17. Nosek oporowy 19b tworzy również ramię oporowe 19c położone przeciwnie do kierunku osadzania. Swobodny koniec urządzenia blokującego 19, rozszerzony jest na kształt głowicy i posiada organ uruchamiający 19d w postaci krzywki sterującej. Element sprężynujący 22 osadzony na trzpieniu łożyskowym 21 napędza urządzenie blokujące 19 zgodnie z ruchem wskazówek zegara i utrzymuje przez to nosek oporowy 19b dociśnięty do zamka 17. W zamku 17 ułożyskowany jest przesuwnie trzpień zapłonowy 23. Od strony przedniej posiada on wystający w bok kułak zabierający 23a. Kułak zabierający 23a wchodzi w rzut osiowy trzpienia zabierakowego 24, wchodzącego w zamek 17 i wystającego z lufy 11 przeciwnie do kierunku osadzania. Ostrze zapłonowe 23b wystaje w kierunku osadzania i przechodzi przez przelotowy otwór 17d w zamku 17. Sprężyna napinająca 25, która wspiera się o tarczę oporową 26 w zamku 17, napędza trzpień zapłonowy 23 w kierunku osadzania. Od strony tylnej na trzpieniu zapłonowym 23 osadzona jest sprężyna odciągająca 27, która wspiera o trzpień zapłonowy 23, od tyłu poprzez tarczę 28, a od przodu poprzez pierścień oporowy 29.

Dla uzyskania przedstawionego na fig. 2 gotowego do zapłonu położenia dociskowego, osadzarka swą częścią wylotową 7 dociskana jest do podłoża U. Na skutek tego część wylotowa 7 przesuwa się przeciwnie do kierunku osadzania i zabiera ze sobą rurę prowadzącą 8 i lufę 11. Trzpień zabierakowy 24 zaczepia o kułak zabierający 23a i przesuwa trzpień zapłonowy 23 również przeciwnie do siły działania sprężyny napinającej 25. Lufa natrafia wtedy na zamek 17. Przez przesunięcie lufy 11 przeciwnie do kierunku osadzania, również sprężyna 12 zostaje napięta.

Jak widać z porównania fig. 1 i 2, przy przesuwaniu lufy 11 w gotowe do zapłonu położenie dociskowe, wystający z lufy 11 kułak sterujący 31 przechodzi przez zakończenie posiadające organ uruchamiający 19d, urządzenia blokującego 19.

Przez następujące zwolnienie trzpienia zapłonowego 23, przykładowo przez przekręcenie trzpienia zapłonowego 23, tak, że kułak zabierający 23a wchodzi z powierzchni osiowej trzpienia zabierakowego 24, ładunek wybuchowy 15 osadzony w wybraniu lid zostaje odpalony. Powstające przy tym ciśnienie gazu działa na tłok napędowy 14. Zostaje on przyspieszony w kierunku osadzania w celu wbijania elementu mocującego 32 w podłoże U, jak to przedstawia fig. 3. Ciśnienie gazu wywołuje jednak również siły działające na lufę i zamek w kierunku przeciwnym do kierunku osadzania tak, że części te przesuwają się względem obudowy 1 przeciwnie do kierunku osadzania. Lufa przesuwa się przy tym tak daleko, aż ramię Ile natrafi na stałe ramię 8b w obudowie 1 (fig. 3). Zamek 17 przesuwa się przeciwnie do kierunku osadzania nadal i pociąga za sobą przy tym zużyty ładunek wybuchowy 15 z wybrania 11. Zamek 17 natrafia swą tylną stroną czołową służącą jako ogranicznik 17e, na wewnętrzną stronę czołową korpusu prowadzącego 3a służącą jako ogranicznik 3a od strony obudowy. Tuż przed osiągnięciem tego położenia zderzakowego przez zamek 17 jego przednia strona czołowa 17f przechodzi poza ramię oporowe 19c, przez co urządzenie blokujące 19 może wychylić się swym noskiem oporowym 19b przed zamek 17.

Wychylenie następuje automatycznie za pomocą elementu sprężystego 22, jak pokazano to na fig. 3.

Bezpośrednio po wbiciu elementu mocującego 32 tłok napędowy 14, przez doprowadzenie części gazów napędowych do otworu 8a rury prowadzącej 8, zostaje ponownie przesunięty w położenie spoczynkowe przeciwnie do kierunku osadzania. Odpowietrzona zostaje przy tym, poprzez kanał ł lf (fig. 3), przestrzeń leżąca poza głowicą 14b. Jednocześnie napięta sprężyna naciskowa 18 docisk zamek 17 jego przednią stronę czołową 17f do wychylonego ramienia oporowego 19c, jak to pokazano na fig. 4. Zamek 17 jest więc zabezpieczony przed przesunię6

166 319 ciem w kierunku osadzania, aż do momentu, gdy urządzenie blokujące 19 zostanie wychylone przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.

Osadzarka po wbiciu elementu mocującego 32 odejmowana jest od podłoża, przez co lufa 11 przesunięta zostaje 12 w kierunku a wraz z nią r<^-wi^i^;ż część wylotową 7 i rura prowadząca 8. Tworzy się przy tym pomiędzy lufą 11 i zamkiem 17 odpowiednia swobodna przestrzeń dla doprowadzenia nowego ładunku wybuchowego 15 prostopadle do osi lufy. Po osiągnięciu tej wolnej przestrzeni, kułak sterujący 31 przebiega po organie sterującym 19d i przy dalszym przesuwaniu się lufy 11 w kierunku osadzania, wychyla urządzenie blokujące 19 przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Ramię oporowe 19c zwalnia wskutek tego przednią stronę czołową 17f tak, że zamek 17 może być przesunięty przez sprężynę naciskową 18 w położenie spoczynkowe przedstawione na fig. 1. Lufa 11 przyjmuje przy tym również położenie spoczynkowe przedstawione na fig. 1, przy czym kułak sterujący 31 minął w kierunku osadzenia przedni koniec urządzenia blokującego 19.

Jak przedstawiają to szczególnie fig. 5 do 8, taśma przenosząca 16 w strefie brzegowej ma prostokątne wycięcia 16a. W te wycięcia 16a wchodzi krzywka sterująca 33a, która umieszczona jest w postaci wzniesienia w kształcie listwy umieszczonego przy wahaczu przenośnika 33. Jak to uwidaczniają fig. 6 i 7, krzywka sterująca 33a posiada w przekroju poprzecznym kształt zęba piły, którego strome zbocze 33b przebiega w kierunku przenoszenia i którego mniej strome zbocze 33b przebiega przeciwnie do kierunku przenoszenia. Wahacz przenośnika wykonany jest w postaci wychylnej dźwigni ułożyskowanej przy korpusie prowadzącym 3 za pomocą trzpienia 34. Wspierająca się o korpus prowadzący 3 sprężyna naciskowa 35 porusza wahacz przenośnika 33 z krzywką sterującą 33a względem strefy brzegowej taśmy przenoszącej 16. Dla bocznego prowadzenia wahacza 33 posiada on rowek prowadzący 33d, w który wchodzi korpus prowadzący 3 (fig. 6). Urządzenie zapadkowe z kulą 36 i cylindryczną sprężyną 37, po każdorazowo następującym skoku przesuwania przy wchodzeniu kuli 36 w jedno z wycięć 16a, utrzymuje taśmę przenoszącą 16 w położeniu przedstawionym na fig. 6.

W położeniu spoczynkowym przyrządu, krzywka sterująca 3a zahacza odcinkiem od strony osadzania za jedno z wycięć 16a taśmy przenoszącej 16, jak to pokazano na fig. 5 do 7. Po zapłonie ładunku wybuchowego znajdującego się każdorazowo w zasięgu działania trzpienia zapłonowego 23, zamek 17, jak to uprzednio było wyjaśnione, zostaje przez ciśnienie gazów, przesunięty przeciwnie do kierunku osadzania i zabiera przy tym taśmę przenoszącą 16 z ładunkami wybuchowymi 15. Ten. ruch z wycięcia 16a, podczas gdy ściana boczna wycięcia 16a poprzez mniej strome zbocze 33c wypiera na zewnątrz krzywkę sterującą 33a, przeciwnie do siły sprężyny naciskowej 35. Taśma przenosząca 16 swym następnym wycięciem 16a przechodzi ponad odwrócony od kierunku osadzania, odcinek krzywki sterującej 33a tak, że krzywka sterująca 33a pod działaniem sprężyny naciskowej 35 wciśnięta zostaje w następne wycięcie 16a (fig. 8).

Przy podnoszeniu osadzarki od podłoża zamek 17 przesuwa się w kierunku osadzania, wskutek czego strome zbocze 33b wchodząc w wycięcie 16a powoduje przesunięcie taśmy przenoszącej 16 o jeden skok. Kula 36 urządzenia zapadkowego zwalnia przed tym taśmę 16 aby po dokonanym skoku taśmy przenoszącej zapaść w następne wycięcie.

W ten sposób odpalony ładunek wybuchowy 15 zostaje usunięty, a nowy, nieodpalony jeszcze ładunek wybuchowy 15 przechodzi w obszar działania trzpienia zapłonowego 23.

Ponieważ każdorazowo transport następnego ładunku wybuchowego 15 następuje tylko po uprzednim odpaleniu ładunku 15 zapewnione jest, że nie będzie przenoszony dalej żaden nieodpalony ładunek 15, a przez to nie może on wyjść z osadzarki. Dla wyjścia taśmy przenoszącej 16 z odpalonymi ładunkami 15, w powłoce 2 z tworzywa sztucznego oraz w korpusie prowadzącym 3 znajdują się otwory przelotowe 2c wzgl. 3b. Taśma przenosząca 16 z ładunkami wybuchowymi 15 doprowadzana jest do kanału prowadzącego 17a za pomocą szyny prowadzącej 38 połączonej z zamkiem 17. Z zewnątrz kanał prowadzący 17a oraz taśma przenosząca 16 pokryte są umocowaną do obudowy osłoną ochronną 39.

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Osadzarka napędzana ładunkiem prochowym, z obudową w której osiowo, przesuwnie umieszczona jest lufa i zamek, przy czym przy obudowie i zamku znajdują się ograniczniki, ograniczające ruch przesuwny zamka przeciwnie do kierunku osadzania, a zamek wspiera się o budowę za pośrednictwem sprężyny naciskowej działającej w kierunku osadzania, natomiast lufa posiada wybranie dla ładunku wybuchowego, znamienna tym, przy obudowie (1) i przy lufie (11) znajdują się ramiona (8b, 11e) ograniczające ruch przesuwny lufy (11) przeciwnie do kierunku osadzania, przy czym mierzony wzdłuż drogi przesuwu odstęp pomiędzy ogranicznikiem (3a) i ramieniem (8b) przy obudowie (1) jest większy od odpowiednio mierzonego odstępu pomiędzy ogranicznikiem (17e) przy zamku (17) i ramieniem (11e) przy lufie (11), w położeniu w którym zamek (17) i lufa (11) opierają się o siebie.
2. 2. Osadzarka według zastrz. 1, znamienna tym, że w obudowie (1) znajduje się wahacz przenośnika (33) zazębiający się z taśmą przenoszącą (16) zawierającą ładunki wybuchowe (15).
3. 3. Osadzarka według zastrz. 2, znamienna tym, że wahacz przenośnika (33) wykonany jest, jako ułożyskowaną obrotowo w obudowie (1) dźwignia wychylną z krzywką sterującą (33a) dla taśmy przenoszącej (16).
4. 4. Osadzarka według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że pomiędzy obudową (1) i zamkiem (17) ma urządzenie blokujące (19), znajdujące się w położeniu włączonym, gdy ograniczniki (3a, 17e) obudowy (1) oraz zamka (17) przylegają do siebie i które zawiera środki blokujące przesuwanie się zamka (17) w kierunku osadzania.
5. 5. Osadzarka według zastrz. 4, znamienna tym, że urządzenie blokujące (19) ułożyskowane jest przy obudowie (1) i posiada ramię oporowe (19c) dla zamka (17).
6. 6. Osadzarka według zastrz. 4, znamienna tym, że ma element sprężysty (22) służący do załączania urządzenia blokującego (19).
7. 7. Osadzarka według zastrz. 4, znamienna tym, że ma organ uruchamiający (19d) służący do wyłączania urządzenia blokującego (19).
8. 8. Osadzarka według zastrz. 7, znamienna tym, że organ uruchamiający (19d) wykonany jest jako krzywka sterująca współpracująca z lufą (11) przy przesuwaniu się lufy (11) w kierunku osadzania.
9. 9. Osadzarka według zastrz. 8, znamienna tym, że ma sprężynę (12) wspierającą się o obudowę (1) i przesuwającą lufę w kierunku osadzania.