PL166606B1 - Osadzarka napedzana ladunkiem prochowym PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Osadzarka napedzana ladunkiem pro- chowym z obudowa, w której osiowo, prze- suwnie umieszczona jest lufa i zamek, przy czym lufa posiada wybranie dla ladunku wybu- chowego, a zamek posiadajacy trzpien zaplo- nowy wspiera sie o obudowe poprzez sprezyne dzialajaca w kierunku osadzania, znamienna tym, ze pomiedzy obudowa (1) i zamkiem (8) ma dzwignie zaczepowa (12), która jest rucho- ma pomiedzy polozeniem normalnie zabloko- wanym, a polozeniem roboczym odblokowa- nym po zadzialaniu cisnienia gazu powstajacego przy zaplonie ladunku wybuchowego (19). PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy osadzarki napędzanej ładunkiem prochowym, zawierającej obudowę, w której osiowo przesuwnie umieszczona jest lufa i zamek, przy czym lufa posiada wybranie dla ładunku wybuchowego, a zamek posiadający trzpień zapłonowy, wspiera się o obudowę poprzez sprężynę działającą w kierunku osadzania. Z opisu patentowego RFN nr 1 603 843 znana jest osadzarka napędzana ładunkiem prochowym, w której, dla zredukowania szkodliwych dla obciążania materiału i dla obsługi, sił odrzutu, w obudowie ułożyskowane są przesuwnie lufa i zamek. Dzięki takiemu przesuwnemu umieszczeniu w obudowie lufy i zamka osiągnięto postawiony sobie cel odnośnie uniknięcia szkodliwego oddziaływania sił odrzutu jednakże kosztem powstania innych wad. Mają one źródło przede wszystkim w rozwiązaniu konstrukcyjnym, gdyż niemożliwe jest wtedy aby trzpień zapłonowy ułożyskowany w zamku napinać w stosowany zwykle sposób, gdyż następuje to przez dociskanie osadzarki do podłoża. Prowadzi to do tego, że w znanych rozwiązaniach w osi odbiegającej od trzpienia zapłonowego zmieszczony jest młotek działający na trzpień zapłonowy, co wymaga umieszczenia między młotkiem i trzpieniem zapłonowym dźwigni odchylającej.

Na skutek tych dodatkowych wad rozwiązanie według opisu patentowego RFN nr 1 603 843 nie znalazło szerszego zastosowania, pomimo tego, że w zakresie eliminowania sił odrzutu jest ono korzystne, a ponadto otwiera możliwości aby uruchomione, powstającym ciśnieniem gazów przesunięcie zamka, wykorzystać dla innych działań, przykładowo dla doprowadzenia ładunków wybuchowych.

Celem wynalazku jest opracowanie osadzarki napędzanej ładunkiem prochowym, wspomnianego wyżej rodzaju, która posiada konstrukcję zmniejszającą siły odrzutu, a przy tym umożliwia proste napinanie trzpienia zapłonowego w zwykły sposób.

Według wynalazku cel ten został osiągnięty przez osadzarkę napędzaną ładunkiem prochowym z obudową, w której osiowo, przesuwnie umieszczona jest lufa i zamek, przy czym lufa posiada wybranie dla ładunku wybudowego a zamek posiadający trzpień zapłonowy wspiera się o obudowę poprzez sprężynę działającą w kierunku osadzania, która charakteryzuje się tym, że

166 606 pomiędzy obudową i zamkiem ma dźwignię zaczepową, która jest ruchoma pomiędzy położeniem normalnie zablokowanym, a położeniem roboczym odblokowanym po zadziałaniu ciśnienia gazu powstającego przy zapłonie ładunku wybuchowego.

Korzystne jest, gdy dźwignia zaczepowa umieszczona jest przy zamku, a w obudowie znajduje się zwrócone w kierunku osadzania, ramię oporowe dla dźwigni zaczepowej.

Korzystne jest również, gdy dźwignia zaczepowa wykonana jest jako jednoramienna dźwignia wahliwa, która posiada krzywkę sterującą służącą do wyłączania i współpracującą z kułakiem sterującym.

Według wynalazku celowe jest, gdy dźwignia zaczepowa wyłączana jest przy przeciwdziałaniu sprężyny powrotnej. Dźwignia zaczepowa przez wspieranie się o obudowę w położeniu włączonym, przy przesuwaniu się lufy powodowanym dociskaniem jej wylotu do podłoża, zapobiega przesuwaniu się zamka tak, że przez dociskanie sprężyny napinającej wspierającej się w zamku, trzpień zapłonowy może zostać napięty. Sprężyna oddziaływująca na zamek w kierunku osadzania może posiadać małe rozmiary, gdyż ma ona pełnić tylko funkcję przesunięcia zamka w położenie wyjściowe w kierunku osadzania.

Siła wytwarzana przez ciśnienie gazu, powodująca wyłączenie dźwigni zaczepowej, może być znacznie większa od siły sprężyny napinającej. Po wyłączeniu dźwigni zaczepowej, lufa i zamek przesuwane są razem przez ciśnienie gazu, przeciwnie do kierunku osadzania. Po dokonaniu osadzenia sprężyna popycha zamek ponownie w kierunku osadzania, wskutek czego dźwignia zaczepowa ponownie włącza się przez zaczepienie.

Umieszczenie dźwigni zaczepowej przy zamku pozwala na umieszczenie jej wewnątrz obudowy co chroni przed mechanicznymi uszkodzeniami z zewnątrz.

Ramię oporowe może być utworzone przykładowo przez ścianę ograniczającą wycięcia lub przecięcia w obudowie. .

W przypadku wykonania dźwigni zaczepowej wykonanej jako jednoramienna dźwignia wahliwa, jeden koniec dźwigni wahliwej służy jako łożysko obrotowe wspierające się w zamku, natomiast drugi koniec posiada nosek zapadkowy wchodzący w kontakt z ramieniem oporowym od strony obudowy. Zamek posiada wybranie, w które wchodzi dźwignia wahliwa, przy czym wybranie korzystnie ma takie wymiary, że dźwignia wahliwa dla jej wyłączenia może się w nim zagłębić.

Kułak sterujący współpracujący z krzywką sterującą osadzony jest w zamku i porusza się, po zapłonie i wytworzonym ciśnieniu gazu, wraz z zamkiem, przeciwnie do kierunku osadzania. Dźwignia wahliwa nieprzesuwalna do tyłu na skutek wsparcia o ramię oporowe w obudowie, po przebyciu określonej drogi przesunięcia przez zamek zostaje wyłączona przez kułak sterujący poruszający się po krzywce sterującej i zostaje zabrana przez zamek poruszający się przeciwnie do kierunku osadzania.

Jako sprężyna powrotna zapewniająca pewne połączenie pomiędzy obudową i zamkiem nadaje się na przykład pakiet sprężyn talerzowych, który może przenosić siłę do cofania dźwigni zaczepowej, a jednocześnie może służyć jako elastyczny zderzak dla zamka.

Przedmiot wynalazku został uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w przekroju tylną część osadzarki, w położeniu gotowym do zapłonu, a fig. 2 przedstawia tylną część osadzarki według fig. 1, po dokonanym zapłonie.

Osadzarka posiada obudowę 1 z wystającym z boku uchwytem la. W uchwycie la znajduje się spust 2 do wyzwalania, przebiegu zapłonu. W kierunku osadzania, z obudowy 1 wystaje z przodu nie pokazana część wylotowa, dociskana do podłoża. Przy dociskaniu do podłoża część wylotowa przesuwa w obudowie do tyłu lufę 5 w położenie przedstawione na fig. 1. W lufie 5 osadzony jest wystający z niej do tyłu trzpień zabierakowy 6, zabezpieczony przed przesunięciem poprzecznym kołkiem 7.

Za lufą 5 ułożyskowany jest przesuwnie w rurowym korpusie prowadzącym 9 obudowy 1, zamek 8. Korpus prowadzący 9 obejmowany jest przez powłokę 11 z tworzywa sztucznego obudowy 1. W zamku 8 ułożyskowana jest dźwignia zaczepowa 12 w postaci jednoramiennej wahliwej dźwigni. Dźwignia zaczepowa 12 sięga swym przednim końcem 12a w otwór łożyskujący 8a zamka 8. Drugi koniec dźwigni 12 posiada wystający w bok nosek zapadkowy 12b, który w gotowości do zapłonu (fig. 1) wciskany jest w okienkowe wycięcie 9a obudowy 1 względnie korpusu

166 606 prowadzącego 9 i wspiera się od tyłu na ramieniu oporowym 9b utworzonym przez wycięcie 9a. Sprężyna powrotna 13 utworzona z nałożonych jedna na drugą sprężyn talerzowych, utrzymuje dźwignię 12 w położeniu włączonym. Sprężyna powrotna 13 wspiera się przy tym poprzez tarcze 14,15, od tyłu na ramieniu 12c dźwigni zaczepowej 12, a od przodu na ramieniu 8b zamka 8. Sprężyna powrotna 13 napięta jest wstępnie na dźwigni 12, przy czym dla utrzymania tego napięcia wstępnego, jako element oporowy dla tarczy 15, w dźwigni 12 znajduje się kołek zderzakowy 16.

W zamku 8 ułożyskowany jest również przesuwnie trzpień zapłonowy 17. Z przedniej strony posiada on wystający na bok kułak zabierający 17a. Kułak zabierający 17a sięga w rzut osiowy trzpienia zabierakowego 6 wchodzącego w zamek 8. Przy przesuwaniu lufy 5 do tyłu trzpień zabierakowy 6 przy napieraniu na kułak zabierający 17a, zabiera trzpień zapłonowy 17 w pokazane położenie gotowości zapłonu przeciwdziałając sile sprężyny napinającej 18, wspieranej od tyłu w zamku 8. Przy tym włączona dźwignia 12, wspierająca się na ramieniu oporowym 9b, zapobiega jednoczesnemu przesunięciu się zamka 8, do tyłu. Do zapłonu ładunku wybuchowego 19 osadzonego w wybraniu 5a w lufie 5, trzpień zapłonowy 17 posiada wystające do przodu ostrze 17b. Może ono przy przejściu przez przelotowy otwór 8c w zamku 8, dotrzeć do ładunku wybuchowego 19. Wybranie 5a, poprzez kanał 5b, łączy się z otworem 5c lufy, w której w znany sposób ułożyskowany jest przesuwnie tłok napędowy 21. Od tylnej strony na trzpieniu zapłonowym 17 osadzona jest sprężyna odciągająca 22, która od przodu wspiera się na trzpieniu 17 poprzez tarczę 23, a od tyłu wspiera się na nim poprzez tarczę 24. Zamek 8 napędzany jest do przodu, to znaczy w kierunku osadzania, za pomocą sprężyny 25 wspierającej się o obudowę 1 względnie korpus prowadzący 9. Napięcie sprężyny 25 nie ulega zmianie przy przesuwaniu trzpienia zapłonowego 17 w położenie gotowości do zapłonu, gdyż siły napinające z zamka poprzez włączoną dźwignię zaczepową 12, przenoszone są na obudowę 1. Sprężyna 25 może więc być o niewielkich rozmiarach, gdyż ma do spełnienia tylko funkcję przesunięcia zamka 8 w położenie przedstawione na fig. 1.

Zapoczątkowanie zapłonu dokonuje się przez uruchomienie spustu 2, przez co, poprzez znane i nie przedstawione bliżej środki, trzpień zapłonowy 17 zostaje obrócony, a przez to kułak zabierający 17a wychodzi z obszaru oddziaływania na niego trzpienia zabierakowego 6. Trzpień zapłonowy 17 zostaje następnie popchnięty przez napiętą sprężynę napinającą 18 w kierunku ładunku wybuchowego 19, który zostaje odpalony przez ostrze zapłonowe 17b. Następnie przez sprężynę odciągającą 22 trzpień zapłonowy 17 zostaje ponownie tak daleko cofnięty, że ostrze 17b znajduje się w pewnej odległości od ładunku wybuchowego 19.

Ciśnienie gazu powstające na skutek zapłonu ładunku wybuchowego 19 oddziaływuje na tłok napędowy 21. Zostaje on przyspieszony w otworze lufy5c w kierunku osadzania, dla wbicia elementu mocującego w podłoże. Ciśnienie gazu wytwarza jednak siły działające na lufę 5 i dźwignię 8 przeciwnie do kierunku osadzania. Siły te przewyższają siłę napięcia sprężyny powrotnej 13 tak, że następuje względne przesunięcie zamka 8 w stosunku do dźwigni 12. Przez współdziałanie kułaka sterującego 8d przy zamku 8, z krzywką sterującą 12d przy dźwigni 12, to względne przesunięcie prowadzi do wyjścia dźwigni zaczepowej 12 z wycięcia 9a. Następuje to w przeciwdziałaniu sile sprężyny powrotnej 13 przy wychyleniu dźwigni 12 w otworze 8a wokół przedniego końca 12a, służącego jako miejsce przegubu. Przy dalszym przesuwaniu zamka 8 i lufy 5 przeciwnie do kierunku osadzania dźwignia zaczepowa 12 ślizga się noskiem zapadkowym 12b wzdłuż wewnętrznego konturu korpusu prowadzącego 9 tak, jak to pokazano na fig. 2. Dźwignia zaczepowa 12 wspiera się przy tym przeciwnie do kierunku osadzania, na ramieniu 8e zamka 8. Po zakończeniu przebiegu osadzania, zamek 8, przez działanie siły sprężyny 25 przesunięty zostaje ponownie w położenie widoczne na fig. 1 tzn. położenie gotowości do zapłonu. Poruszająca się wspólnie dźwignia zaczepowa 12 przechodzi swym noskiem zapadkowym 12b ponownie w obszar wycięcia 9a i przez wychylenie powodowane sprężyną powrotną 13 zostaje ponownie załączona.

Claims (6)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Osadzarka napędzana ładunkiem prochowym z obudową, w której osiowo, przesuwnie umieszczona jest lufa i zamek, przy czym lufa posiada wybranie dla ładunku wybuchowego, a zamek posiadający trzpień zapłonowy wspiera się o obudowę poprzez sprężynę działającą w kierunku osadzania, znamienna tym, że pomiędzy obudową (1) i zamkiem (8) ma dźwignię zaczepową (12), która jest ruchoma pomiędzy położeniem normalnie zablokowanym, a położeniem roboczym odblokowanym po zadziałaniu ciśnienia gazu powstającego przy zapłonie ładunku wybuchowego (19).
2. 2. Osadzarka według zastrz. 1, znamienna tym, że dźwignia zaczepowa (12) umieszczona jest przy zamku (8).
3. 3. Osadzarka według zastrz. 2, znamienna tym, że w obudowie (1) znajduje się zwrócone w kierunku osadzania, ramię oporowe (9b) dla dźwigni zaczepowej (12).
4. 4. Osadzarka według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że dźwignia zaczepowa (12) wykonana jest jako jednoramienna dźwignia wahliwa.
5. 5. Osadzarka według zastrz. 4, znamienna tym, że dźwignia wahliwa posiada krzywkę sterującą (12d) służącą do wyłączania i współpracującą z kułakiem sterującym (8d).
6. 6. Osadzarka według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że dźwignia zaczepowa (12) wyłączana jest przy przeciwdziałaniu sprężyny powrotnej (13).