PL162128B1

PL162128B1 - Sposób wytwarzania nowych pochodnych amidowych PL PL PL PL PL PL

Info

Publication number: PL162128B1
Application number: PL28139488A
Authority: PL
Original assignee: Mitsui Toatsu Chemicals
Priority date: 1987-10-23
Filing date: 1988-10-22
Publication date: 1993-09-30
Also published as: PL275426A1; DD283323A5; RO107654B1; DD296490A5; PL281394A1; DD296401A5; PL160608B1; DD296484A5; RO102459B1

Abstract

amidowych o wzorze ogólnym 1, w którym jeden z Y i X oznacza atom siarki a drugi oznacza atom wegla, kazdy R 1 i R2 oznacza atom w odoru, atom chlorowca, grupe alkilowa o 1-6 atom ach wegla, grupe chlorowcom etylowa lub grupe fenylowa a R oznacza grupe alkenylowa o 2-6 atom ach wegla, grupe chlorow coalkenylow a o 2 -4 atom ach wegla, grupe furylowa, grupe tienylowa, grupe alkoksy- lowa o 1-4 atom ach wegla, grupe alkilotio o 1-4 atom ach wegla, grupe alkinyloksylowa o 3-5 ato - mach wegla, grupe alkinylotio o 3-5 atom ach wegla, grupe pirazolilow a lub ewentualnie chlo- row copodstaw iona grupe fenylowa, znamienny tym, ze heterocykliczny 5-czlonowy kwas karbo- ksylowy o wzorze 2, w którym X , Y, R 1 1 R 2 maja wyzej podane znaczenie, lub jego reaktywna pochod- na poddaje sie reakcji z am inoacetonitrylem o wzo- rze 3, w którym R3 ma wyzej podane znaczenie, albo jego sola WZÓR 1 PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania nowych pochodnych amidowych o wzorze ogólnym l, w którym jeden z Y i X oznacza atom siarki a drugi oznacza atom węgla, każdy R1 i R2 oznacza atom wodoru, atom chlorowca, grupę alkilową o l -6 atomach węgla, grupę chlorowcometylową lub grupę fenylową a R³ oznacza grupę alkenylową o 2-6 atomach węgla, grupę chlorowcoalkenylową o 2-4 atomach węgla, grupę furylową, grupę tienylową, grupę alkoksylową o 1-4 atomach węgla, grupę alkilotio o 1-4 atomach węgla, grupę alkinyloksylową o 3-5 atomach węgla, grupę alkinylotio o 3-5 atomach węgla, grupę pirazolilową lub ewentualnie chlorowcopodstawioną grupę fenylową. Nowe związki mają działanie grzybobójcze i stosuje się je w postaci środków grzybobójczych w rolnictwie i ogrodnictwie.

Dotychczas jako rolniczo-ogrodnicze środki grzybobójcze stosowano związki o różnej budowę chemicznej i przyczyniły się one znaczenie do zwalczania chorób roślin i konsekwentnie do rozwoju rolnictwa. Ale nie udowodniono, żeby te tradycyjne chemiczne związki grzybobójcze miały dostateczne działanie niszczące i były bezpieczne. Na przykład, niektóre ditiokarbaminianowe środki grzybobójcze takie jak etylenobis(ditiokarbaminian) cynku (zineb), etylenobis(ditiokarbaminian) manganu (maneb), kompleks etylenobis(ditiokarbaminianu) manganu i etylenobis(ditiokarbaminianu) cynku (manoozeb) i bis(dimetyloditiokarbaminiano) etylenobis/ditiokarbaminian dwucynku (polikarbaminian), N-chlorowcoalkilo tioimidowe środki grzybobójcze takie jak N-trójchlorometylotio-4-cykloheksano-l,2-dikarbonimid (captan), Ν-Γ, 1, 2', 2'tetrachloroetylotio-4-cyklohekseno-l,2-dikarbonimid (captafol) i N-trójchlorometylotioftalimid (folpet), nieorganiczne związki miedziowe grzybobójcze takie jak siarczan miedziowy, zasadowy siarczan miedziowy, zasadowy chlorek miedziowy i wodorotlenek miedziowy, tetrachloroizoftalonitryl (TPN), N-(dichlorofluorometylotio)-N,,N-dimetylo-N-fenylosulfamid (dichlofluanide) i 3chloro-N-(3-chloro-5-tró(fluazinam) wykazują wyróżniającą skuteczność zwalczania chorób roślin -4-trójfluorometyloanilina takich jak drzewa owocowe i warzywa i są szeroko stosowane jako rolniczo-ogrodnicze środki grzybobójcze. Jednakże, wymienione związki chemiczne wykazują głównie działanie zapobiegawcze i nie oczekuje się od nich działanie leczącego. Stąd mają one poważną wadę, że gdy pojawi się choroba rośliny, nie oczekuje się aby te związki chemiczne były dostatecznie skuteczne. Gdy w danej sytuacji rozważa się zastosowanie chemikaliów do zwalczania chorób roślin, związki te w większym lub mniejszym stopniu spryskuje się po wystąpieniu objawów choroby rośliny, a zatem trudno oczekiwać kompletnego zwalczania choroby. Ponadto stężenia tych związków, przy których wykazują one działanie zwalczające są bardzo wysokie, aby można je było stosować bezpieczenie, a niektóre z tych związków chemicznych mają istotną toksyczność wobec ryb.

162 128

Dla wyeliminowania powyższych niedogodności, podjęto szerokie badania nad opracowaniem nowych związków o działaniu grzybobójczym. Opracowano na przykład związki acyloalaninowe o działaniu grzybobójczym takie jak ester metylowy N-(2,6-dwumetylofenylo)-N(2'-metoksyacetylo)alaniny (metalaksyl), ester metylowy n-(2,6-dwumetylofenylo)-N-(2-furoilo)alaniny (furalaksyl), ester metylowy N©2,6-dwumetylofenylo)-N-(fenyloacetylo)alaniny (benalaksyl), (2-chloro)-N-(2,6^<iw^metylofenylo)-N^(ti^ti^:ahy<^i^^-2^^^^o-3^furanylo)acetamid (ofurace) i 2-metoksy-N-(2,6Hdwumetylofenylo)-N-(2-keto-1,3-oksazolidynylo-3)acetamid (oxadiksyl) jako związki zwalczające choroby roślin powodowane przez Oomycetes, które również mają doskonałe działanie leczące i weszły one do praktycznego stosowania na całym świecie. Ale stwierdzono już, że pojawiły się szczepy odporne na te związki chemiczne i ich działanie niszczące w rezultacie obniżyło się.

Odkryto wiele aktywnych związków benzyloamidowych i zastosowano je jako środki chwastobójcze lub grzybobójcze. Na przykład znane podstawione pochodne benzamidowe obejmują N-benzoilo-N-(3,4-dwuchlorofenylo)-2-(aminopropionian etylu (benzylpropetyl)jak środek chwastobójczy i N-(3-izopropoksyfenylo)-2-metylobenzamid (mepronil) jako środek grzybobójczy.

Opisy patentowe Wielkiej Brytanii nr 2094 786, nr 2095 237 i nr 2 107 308 ujawniają środek chwastobójczy i grzybobójczy zawierający podstawioną pochodną benzyloamidową zawierającą grupę 4-pirydylokarbonylową, 2-furylokarbonylową, 2-tienyyokarbonylową lub 2-benzofurylokarbonylową, ale ich fitotoksyczność wobec roślin uprawnych stanowi problem.

Celem niniejszego wynalazku było uzyskanie związku wolnego od wyżej wymienionych wad znanych związków i mającego doskonałe własności jako środek grzybobójczy dla rolnictwa i ogrodnictwa.

Bardziej szczegółowo wynalazek dotyczy prostego sposobu wytwarzania z dużą wydajnością związku, który ma działanie zapobiegawcze i lecznicze w stosunku do szerokiego zakresu chorób roślin, takich jak choroby drzew owocowych i jarzyn, wykazuje doskonałe działanie niszczące grzyby odporne, ma szeroki zakres przydatności i długotrwały efekt pozostałościowy, nie wykazuje fitotoksyczności wobec roślin uprawnych i posiada bardzo niską toksyczność wobec zwierząt ciepłokrwistych i ryb.

Dla osiągnięcia powyższego celu, podjęto szerokie prace nad pochodnymi acyloamidowymi i stwierdzono, ze pochodne amidowe otrzymane sposobem według wynalazku mające pierścień tiazolowy lub izotiazolowy mają działanie biologiczne, którego nie można było przewidzieć na podstawie dotychczas otrzymanych związków i doskonałe działanie zwalczające szeroki zakres chorób roślin; i, że zwłaszcza te pochodne amidowe mają działanie zarówno zapobiegawcze jak i leczące przy zwalczaniu różnych chorób roślin uprawnych takich jak zaraza zmiemniaczana i mączniak.

Nowe pochodne amidowe przedstawione wzorem ogólnym 1, w którym wszystkie podstawniki mają wyżej podane znaczenie wytwarza się na drodze reakcji heterocyklicznego 5członowego kwasu karboksylowego o wzorze 2, w którym X, Y, Ri i R² mają wyżej podane znaczenie, albo jego reaktywnej pochodnej, z aminoacetonitrylem o wzorze 3, w którym R3 ma wyżej podane znaczenie, albo z jego solą.

W pochodnej amidowej o wzorze ogólnym 1, przykładami grupy alkilowej dla Ri i R² są metyl, etyl, n-propyl, izopropyl, n-butyl, IIrz.-butyl, t-butyl, n-pentyl i n-heksyl. Przykładami grupy chlorowcometylowej są chlorometyl i trójfluorometyl. Grupą alkenylową r3 jest na przykład winyl, allil, propen-l-yl, 2-metylopropen-l-yl, 1-metylopropen-l-yl, 1,2-dwumetylopropen-l-yl, 2-etylopropen-l-yl lub 2-n- propylopropen-l-yl. Grupą chlorowcoalkenylową jest na przykład 2-chloroetenyl, 2-chloropropen-l-yl, lub l-metylo-2-chloropropen-l-yl. Przykładami grupy alkoksylowej są grupy metoksy, etoksy, n-propoksy, izopropoksy, n-butoksy, IIrz.-butoksy i t-butoksy. Przykładami grupy alkilotio są grupy metylotio, etylotio, n-propylotio, izopropylotio, n-butylotio, izobutylotio, Ilrz.-butylotio i t-butylotio. Przykładowymi grupami alkinyloksylowymi są grupy propyn-2-yloksy, 3-metylopropyn-2-yloksy i 3-etylopropyn-2-yloksy. Przykładami grup alkinylotio są grupy propyn-2-ylotio, 3-metylopropyn-2-ylotlo, 3-etylopropyn-2-ylotio. Atomami chlorowca mogą być na przykład fluor, chlor, brom lub jod.

162 128

Reakcje za pomocą których wytwarza się pochodne amidowe sposobem według wynalazku przedstawiają schematy 1-11.

Zgodnie ze schematem 1, amidową pochodną o wzorze ogólnym 1 można wytwarzać przez poddanie reakcji heterocyklicznego 5-członowego kwasu karboksylowego o wzorze ogólnym 2 lub jego reaktywnej pochodnej (takiej jak chlorek kwasowy lub bezwodnik kwasowy) z aminoacetonitrylem o wzorze ogólnym 3 lub jego solą. Istnieją różne metody przeprowadzenia reakcji według schematu 1 i zostaną one przedstawione poniżej w nawiązaniu do schematów 2-6.

Na schemacie 2 przedstawiono przekształcenie kwasu karboksylowego w chlorek i reakcję z aminoacetonitrylem.

Zazwyczaj pochodną kwasu karboksylowego o wzorze 2 ogrzewa się w nadmiarze chlorku tionylu. Po reakcji nadmiar chlorku tionylu odparowuje się do otrzymania chlorku kwasowego. Czasami, reakcja nie zachodzi dobrze w chlorku tionylu. W takim przypadku, kwas karboksylowy o wzorze 2 zadaje się prawie równoważną wagowo ilością pięciochlorku fosforu w rozpuszczalniku obojętnym. Powoduje to, że reakcja przebiega gładko. Po reakcji odparowuje się materiały niskowrzące otrzymując chlorek kwasowy. Otrzymany chlorek kwasowy poddaje się reakcji w rozpuszczalniku obojętnym z aminoacetonitrylem o wzorze 3 lub jego solą w obecności równoważnej wagowo, lub z niewielkiem nadmiarem, zasady otrzymując łatwo pochodną amidową o wzorze 1. Gdy stosuje się sól aminoacetonitrylu, dostarcza się dodatkowo zasadę w ilości potrzebnej do zneutralizowania soli. Rozpuszczalnik obojętny jest obojętny wobec chlorku i wobec aminoacetonitrylu. Szczególnymi przykładami są etery takie jak eter etylowy, eter dwuizopropylowy, tetrahydrofuran i dioksan, węglowodory takie jak benzen, toluen, ksylen i ligroina, węglowodory chlorowcowane takie jak dwuchlorometan, chloroform i czterochlorek węgla, estry takie jak octan etylu i propionian etylu i nieprotonowe rozpuszczalniki polarne takie jak Ν,Ν-dwumetyloformamid, sulfotlenek dwumetylu i 1,3-dwumetyloimidazolidynon. Pirydyna może być użyta jako zasada i jako rozpuszczalnik. Przykładami zasad mogą być zasady organiczne takie jak trójetyloamina, dwumetyloanilina, pirydyna i DBU oraz zasady nieorganiczne takie jak amoniak, wodorowęglan potasu, węglan potasu, węglan sodu, wodorowęglan sodu i węglan amonu, chociaż nie są to wszystkie zasady. Nie jest pożądane przeprowadzenie tej reakcji w zbyt wysokiej temperaturze, ponieważ termiczna trwałość pośredniej pochodnej aminoacetonitrylowej o wzorze 3 jest niska. Korzystne temperatury reakcji zawarte są w zakresie 10-50°C. Po wkropleniu pochodnej aminoacetonitrylowej o wzorze 3, mieszaninę miesza się w sposób ciągły w temperaturze pokojowej, ażeby doprowadzić do zakończenia reakcji. Czas reakcji, który zmienia się w zależności od temperatury reakcji, wynosi zazwyczaj 0,5-4 godzin. Po reakcji surowy produkt odbiera się zwykłym sposobem. Uzyskaną pożądaną pochodną amidową można z łatwością wyodrębnić i oczyścić sposobami tradycyjnymi takimi jak rekrystalizacja lub chromatografia kolumnowa.

Metodę obejmującą reakcję bezwodnika kwasu karboksylowego z acetonitrylem przedstawiono na schemacie 3.

Pochodną amidową o wzorze 1 można otrzymać przez przeprowadzenie takiej samej reakcji jak przedstawiona na schemacie 2 z tym wyjątkiem, że zamiast chlorku kwasowego stosuje się bezwodnik kwasowy.

Metodę obejmującą reakcję mieszanego bezwodnika kwasowego kwasu karboksylowego z aminoacetonitrylem przedstawiono na schemacie 4. (W schemacie tym R* oznacza niższą grupę alkilową).

Pochodną kwasu karboksylowego o wzorze 2 rozpuszcza się w rozpuszczalniku organicznym i w obecności zasady dodaje się ester chloromrówczanowy do utworzenia mieszanego bazwodnika kwasowego. Przez dodanie aminoacetonitrylu o wzorze 3 do mieszanego bezwodnika otrzymuje się pochodną amidową o wzorze 1. Rozpuszczalnik organiczny i zasada mogą być takie same jak stosowane do reakcji według schematu 2. Podczas reakcji kwasu karboksylowego z chloromrówczanem temperatura reakcji zawarta jest w zakresie -50 do 20°C, korzystnie -10 do 10°C, a podczas reakcji mieszanego bezwodnika z aminoacetonitrylem temperatura reakcji zawarta jest w zakresie 0-50°C, korzystnie 10-30°C. Wyodrębnienie i oczyszczenie produktu można przeprowadzić z łatwością metodami tradycyjnymi, tak jak w przypadku reakcji przedstawionej na schemacie 2.

Metodę obejmującą zastosowanie karbonylodwuimidazolu (CDI) przedstawiono na schemacie 5.

162 128

Pochodną kwasu karboksylowego o wzorze 2 rozpuszcza się w rozpuszczalniku organicznym i dodaje karbonylodiimidazol. Następnie, w temperaturze 0-50°C, korzystnie 0-30°C dodaje się aminoacetonitryl o wzorze 3 i otrzymuje pochodną amidową o wzorze 1. Można stosować taki sam rozpuszczalnik jak stosowany w reakcji według schematu 2. Wyodrębnienie i oczyszczenie produktu finalnego można z łatwością przeprowadzić w zwykły sposób, tak jak opisano w reakcji przedstawionej na schemacie 2.

Metodę obejmującą zastosowanie dwucykloheksylokarbodiimidu (DCC) przedstawiono na schemacie 6.

Pochodną kwasu karboksylowego o wzorze 2 rozpuszcza się w rozpuszczalniku organicznym i dodaje się do tego roztworu dwucykloheksylokarbodiimid. Podczas chłodzenia roztworu wodą lodowatą dodaje się aminoacetonitryl do otrzymania pochodnej amidowej. W reakcji tej można stosować taki sam rozpuszczalnik jak w reakcji przedstawionej schematem 2. Wyodrębnienie i oczyszczanie produktu finalnego można przeprowadzić z łatwością metodami tradycyjnymi.

Poza reakcjami przedstawionymi na schemacie 2-6, można zastosować metody zwykle stosowane w syntezie peptydów do otrzymywania pochodnych amidowych otrzymywanych sposobem według wynalazku.

Metody syntezy heterocyklicznego 5-członowego kwasu karboksylowego o wzorze 2, jako materiału wyjściowego stosowanego w sposobie według wynalazku opisano poniżej przez cytowanie odnośników literaturowych.

(1) Kwasy tiazolo-4-karboksyIowe (Journal od Chemical Society, 1946, str. 87) otrzymuje się tak jak przedstawiono na schemacie 7.

(2) Kwasy tiazolo-5-karboksylowe (Chemical Abstracta, tom 40, str. 4056) otrzymuje się w tak zwanej reakcji Hantzscha jak przedstawiono na schemacie 8.

(3) Kwasy izotiazolokarboksylowe (Journal of Chemical Society, 1959, str. 3061) otrzymuje się w tak zwanej reakcji Sandmeiyera tak jak przedstawiono na schemacie 9.

(4) Kwasy 2-chlorowcotiazolo-5-karboksylowe (Journal od Heterocyclic Chemistry, tom 22, str. 1621, 1985) otrzymuje się tak, jak przedstawiono na schemacie 10.

W powyższych schematach Hal oznacza atom chlorowca.

Aminoacetonitryl o wzorze 3 można z łatwością otrzymać w tak zwanej reakcji Streckera przedstawionej na schemacie 11. Zwłaszcza łatwo można go otrzymać przez poddanie reakcji aldehydu o wzorze ogólnym 4 z cyjanowodorem [(K), Μ = H] lub cyjankiem metalu alkalicznego [(X), M = metal alkaliczny] i amoniakiem lub chlorkiem amonu w wodzie lub w układzie dwuwarstwowym złożonym z wody i rozpuszczalnika organicznego. Kolejność dodawania aldehydu o wzorze 4 i cyjanku o wzorze 5 oraz amoniaku lub chlorku amonu jest dowolna. W każdym przypadku reakcja ta zachodzi bardziej wydajnie w obecności katalizatora przenoszenia fazy. Otrzymany aminoacetonitryl należy poddać następnemu etapowi natychmiast, ponieważjest nietrwały. Jeśli jednakże zostanie przekształcony do soli kwasu nieorganicznego, staje się trwałym ciałem stałym i może być magazynowany przez długie okresy czasu.

Gdy związek otrzymany sposobem według wynalazku stosowany jest jako rolniczo-ogrodniczy środek grzybobójczy, wykazuje on doskonałe działanie zwalczające szeroki zakres chorób roślin. Jest on szczególnie skuteczny przeciw zarazie ziemniaczanej i mączniakowi różnych upraw powodowanych przez Oomycetes. Głównymi chorobami, które zwalcza są: zaraza ziemniaczana na ziemniakach (Phytophth ora infestans), zaraza ziemniaczana na pomidorach (Phytophthora infestans), czernienie szypułek tytoniu (Phytophthora nicotiana var. nicotiana), czerwienienie rdzenia truskawek (Phytophthora sp.), wroślak korzeniowy i łodygowy soji (Phytophthora mogasperma var. sojae), mączmak winogron (Plasmopara viticola), mączniak ogórka (Pseudoperonospora cubensis), mączniak na chmielu (Pseudoperonospora humuli), mączniak na szpinaku (Peronospora spinaciae) i zgnilizna lub zaraza różnych upraw powodowane przez aphanomyces. Pythium ltd. Inną wielką właściwością pochodnych amidowych otrzymywanych sposobem według wynalazku jest bardzo niska fitotoksyczność przy stosowaniu na uprawy, co widać przy innych pochodnych amidowych.

162 128

Związki wytwarzane sposobem według wynalazku stosowane są w postaci powleczenia nasion, oprysku liści, traktowania gleby itd. Związki te wykazują dostateczną skuteczność, gdy stosowane są tradycyjnymi sposobami. Stosowana dawka związku otrzymywanego spososbem według wynalazku i stężenie, w którym związek jest stosowany mogą zmieniać się w zależności od uprawy i traktowanej choroby, stopnia pojawienia się choroby, preparatu w jakim stosuje się związek, sposobu stosowania i różnych okołoczności związanych z otoczeniem. Gdy jest rozpylany, odpowiednia ilość związku jako składnika aktywnego wynosi 50-5000 g/ha, korzystnie 100-2000 g/ha. Gdy preparat ma postać proszku zawiesinowego lub koncentratu do emulgowania jest rozcieńczany wodą i spryskiwany - stosunek rozcieńczenia wynosi 200 do 10000, korzystnie 500-5000.

Związki wytwarzane sposobem według wynalazku mogą być stosowane w postaci preparatu z innym rolniczo dopuszczalnym związkiem chemicznym takim jak inny środek grzybobójczy, środek owadobójczy, regulator wzrostu roślin, środek kondycjonujący glebę lub substancja nawozowa.

Związek wytworzony sposobem według wynalazku może być stosowany jako taki, ale korzystnie w postaci kompozycji z nośnikiem jak również ze stałym lub ciekłym rozcieńczalnikiem. Nośnik, jak stosuje się tutaj, oznacza syntetyczną lub naturalną nieorganiczną lub organiczną substancję, którą włącza się ażeby pomóc w przedostaniu się składnika aktywnego do traktowania miejsca i ułatwić przechowywanie, transport i posługiwanie się związkiem jako składnikiem aktywnym.

Odpowiednie stałe nośniki obejmują, na przykład, gliny takie jak montmorylonit, i kaolinit, substancje nieorganiczne takie jak ziemia okrzemkowa, terra alba, talk, wermikulit, gips, węglan wapnia, żel krzemionkowy i siarczan amonu, roślinne substancje organiczne takie jak mączka sojowa, trociny, mąka pszenna i mocznik.

Odpowiednie ciekłe nośniki obejmują, na przykład, węglowodory aromatyczne takie jak toluen, ksylen i kumen, węglowodowy parafinowe takie jak nafta i oleje mineralne, węglowodory chlorowcowane takie jak czterochlorek węgla, chloroform i dwuchloroetan, ketony takie jak aceton i keton metylowo-etylowy, etery takie jak dioksan i tetrahydrofuran, alkohole takie jak metanol, etanol, propanol i glikol etylenowy, dwumetyloformamid, sulfotlenek dwumetylu i woda.

W celu zwiększenia skuteczności związków wytwarzanych według wynalazku, można stosować substancje pomocnicze opisane poniżej pojedyncze lub w kombinacji, w zależności od typu preparatu, sytuacji przy stosowaniu itd.

Dla celu emulgowania, dyspergowania, rozpylania, zwilżania, łączenia i utrwalania można stosować na przykład anionowe środki powierzchniowo-czynne takie jak ligninosulfoniany, alkilobenzenosulfoniany, sole estrów alkilosiarkowych, polioksyalkilonoalilosiarczany i sole estru polioksyalkilenoalkilofosforowego; niejonowe środki powierzchniowo-czynne takie jak estry polioksyalkilenoalkilowe, etery polioksyalkilenoalkiloarylowe, pohoksyalkilenoalkiloaminy, polioksyalkilenoalkiloamidy, polioksyalkilenoalkilo tioetery, polioksyalkilenowe estry kwasów tłuszczowych, glicerynowe estry kwasów tłuszczowych, sorbitowe estry kwasów tłuszczowych, polioksyetylenosorbitowe estry kwasów tłuszczowych i polimery blokowe propylen/polioksyetylen środki poślizgowe takie jak stearynian wapnia i woski; stabilizatory takie jak wodorofosforan propylu i metyloceluloza, karboksymetyloceluloza, kazeina i guma arabska. Składniki te nie ograniczają się do poszczególnych przykładów podanych powyżej.

Zazwyczaj ilość składnika aktywnego w kompozycji zawierającej związek według wynalazku wynosi 0,5 do 20% wagowych dla pyłów, 5 do 20% wagowych dla koncentratów do emulgowania, 10 do 90% wagowych dla proszków zawiesinowych, 0,1 do 20% wagowych dla granulek i 10 do 90% wagowych dla środków płynnych. Ilość nośnika w preparacie wynosi zazwyczaj 50-99% wagowych dla pyłów, 60-95% wagowych dla koncentratów do emulgowania, 10-90% wagowych dla proszków zawiesinowych, 80-99% wagowych dla granulek i 10-90% wagowych dla środków płynnych. Ilość substancji pomocniczej wynosi zazwyczaj 0,1-20% wagowych dla pyłów, 1-20% wagowych dla koncentratów do emulgowania, 0,1-20% wagowych dla proszków zawiesinowych, 0,1-20% wagowych dla granulek i 0,1-20% wagowych dla środków płynnych.

162 128

Rolniczo-ogrodnicza kompozycja grzybobójcza zawierająca związek według wynalazku zawiera rozcieńczalnik lub nośnik i/lub substancję pomocniczną i jako pierwszy składnik: aktywny co najmniej jedną pochodną amidową o wzorze ogólnym 1, a jako drugi składnik aktywny co najmniej jeden acyloalaninowy środek grzybobójczy o działaniu zwalczającym choroby roślin powodowane przez Oomycetes, grzybobójcze środki ditiokarbaminianowe, N-chlorowcoalkilotioimidowe środki grzybobójcze, nieorganiczne miedziowe środki grzybobójcze, tetrachloroizoftalonitryl, dichlofluanide i fluazinam. Jako drugi składnik aktywny stosowany w kompozycji zawierającej związek według wynalazku, z acyloalaninowych środków grzybobójczych są metalaxyl, furalaxyl, benalaxyl, ofurace, oxadixyl i cyprofuram. Przykładami ditiokarbaminianowych środków grzybobójczych są zineb, maneb, mancozeb, polycarbomate i propineb. Przykładowymi N-chlorowcoalkilotioimidowymi środkami grzybobójczymi są captan, captafol i folpet. Przykładami nieorganicznych miedziowych środków grzybobójczych są siarczan miedziowy, zasadowy siarczan miedziowy, zasadowy chlorek miedziowy i wodortlenek miedziowy.

Powyższy związek wytworzony według wynalazku ma zarówno zapobiegawcze jak i leczące działanie przeciw szerokiemu zakresowi chorób drzew owocowych i warzyw i wykazują doskonałe działanie zwalczające przeciw tym chorobom roślin, w których grzyb chorobotwórczy nabył odporność przeciw tradycyjnym związkom grzybobójczym. Ponadto związek według wynalazku wykazuje dostatecznie długie działanie pozostałościowe i nie wykazuje fitotoksyczności. Posiada również wybitnie niską toksyczność wobec zwierząt ciepłokrwistych i ryb.

W postaci rolniczo ogrodniczego środka grzybobójczego, kompozycja zawierająca związek według wynalazku wykazuje działanie zwalczające szeroki zakres chorób rolin. Przykładowymi chorobami roślin przeciwko którym kompozycja ta wykazuje doskonałe działanie są gorzka zgnilizna owoców (Glomerella cingulata), antraknoza (Elsinoe ampelina), szara pleśń (Uncinula necator), rdza (Phacospora ampelopsidis) i mączniak rzekomy (Plasmopara viticola) winogron, rdza (gymnosporangium yamadae), alternariozowa plamistość liści (Altemaria mali), plamistość owoców (Mycosphaerella pomi), parch (Venturia inaequalis) i mączniak (Podosphaera leucotricha) jabłoni, antraknoza (Colletotrichum lagenarium), szara pleśń (Sphaerotheca 1, fuliginea), gumoza łodyg (Mycosphaerella meloms), mączniak (Pseudoperonospora cubensis), zgnilizna fitoftorowa (Phytophthora meloms), parch (Cladosporium cucumerinum) i plamistość bakteryjna (Pseudomonas lachrymans) dym, sucha plamistość (Altemaria solani), liściozwój (Cladosporium fulvum), zgnilizna (Phytophthora capsici), zaraza ziemniaczana (Phytophthora infestans) i mączniak (Erysiphe cichoracearum) pomidora, alternarioza (Altemaria japonica), biała plamistość (cercosporella brassicae) i mączniak rdza (Puccinia alli) i mączniak (Peronospora destructor) zielonej cebuli, mączniak (Peronospora spinaciae) szpinaku, parch (Elsinoe glycines), czerwona plamistość (Cercospora kikuchii) i mączniak (Peronosporamanshurica) soji, antraknoza (Colletotrichum lindemuthianum) i rdza (Uromnyces appendiculatus) fasoli, mączniak (Peronospora viciae) fasoli polowej, czernienie szypułek (Phytophthora nicotiana var.nicotiana) tytoniu, sucha plamistość (Altemaria solani) i zaraza ziemniaczana (Phytophthora infestans) ziemniaków, mączniak rzekomy (Pseudoperonospora humuli) chmielu, wroślak korzeniowy (Phytophthora cinnamomi) ananasa, zaraza zielonego pieprzu (Phytophthora capsici), mączniak (Sphaerotheca humuli) i czerwienienie rdzenia (Phytophthora fragarie) truskawek, szara pleśń (Botrytis cinerea), choroba stwardnieniowa (Sclerotima sclerotiorum) i gnicie różnych upraw wywołane przez Pythium itd.

Związek wy (tworzony według wynalazku stosuje się na przykład przez powlekanie nasion, oprysk liści, traktowanie gleby itd. Związki według wynalazku wykazują wystarczającą skuteczność, gdy stosowane są metodami zwykłymi. Dawka stosowanego związku i stężenie, w którym jest stosowany mogą zmieniać się w zależności od uprawy i od traktowanej choroby, stopnia pojawienia się choroby, receptury preparatu, sposobu stosowania i różnych warunków otoczenia. Gdy preparat ma być rozpylany, odpowiednia ilość związku jako składnika aktywnego wynosi 50-5000g/ha, korzystnie 1X0-2000 g/ha. Gdy ma być rozpylany w postaci proszku zawiesinowego lub koncentratu do emulgowania rozcieńczony wodą, stosunek rozcieńczenia korzystnie wynosi 200-100000. korzystnej 500-5000.

162 128

Rolniczo-ogrodnicza kompozycja grzybobójcza zawierająca związek według wynalazku może być używana lub sporządzana wraz z innymi rolniczo dopuszczalnymi związkami chemicznymi takimi jak inny środek grzybobójczy, środek owodabójczy lub środek regulujący wzrost roślin, środek kondycjonujący glebę lub substancja nawozowa.

Związek wytworzony według wynalazku może być stosowany jako taki, ale korzystnie w postaci kompozycji z nośnikiem, obejmującym również stały lub ciekły rozcieńczalnik. Stosowane tu określenie nośnik oznacza syntetyczną lub naturalną nieograniczoną lub ograniczoną substancję, którą włącza się ażeby pomóc w dostarczeniu składnika aktywnego do traktowania miejsca i ułatwienia magazynowania, transportu i posługiwania się związkiem jako składnikiem aktywnym.

Odpowiednie stałe i ciekłe nośniki oraz substancje pomocnicze są takie same jak podano przykładowo powyżej.

Zazwyczaj ilość składników aktywnych w kompozycji zawierającej związek otrzymany według wynalazku wynosi 0,5-20% Wagowych dla pyłów, 5-20% wagowych dla koncentratu do emulgowania, 10-90% wagowych dla proszku zawiesinowego, 0,1-20% wagowych dla granulek i 10-90% wagowych dla środka płynnego. Ilość nośnika w preparacie wynosi zazwyczaj 50-99% wagowych dla pyłu, 60-95% wagowych dla koncentratu do emulgowania, 10-90% wagowych dla proszku zawiesinowego, 80-99% wagowych dla granulek i 10-90% wagowych dla środka płynnego. Ilość substancji pomocniczej wynosi zazwyczaj 0,1-20% wagowych dla pyłu, 1-20% wagowych dla koncentratu do emulgowania, 0,1-20% wagowych dla proszku zawiesinowego, 0,1-20% wagowych dla granulek i 0,1-20% wagowych dla środka płynnego. Stosunek środka grzybobójczego jako drugiego składnika aktywnego do pochodnej amidowej może być swobodnie zmieniany między 0,1 a 30.

Sposoby wytwarzania pochodnych amidowych o wzorze ogólnym 1 zilustrowane zostały następującymi przykładami syntezy.

Przykład syntezy I. Synteza N-(alfa-cyjanofurfurylo)-2-chloro-4-metylotiazolo-5-karboksyamidu (związek nr 37).

8,8 g kwasu 2--hloro--4metylotiaaolo---kaaboksylowego zzwieszono w 7 ml chlorku ttonylu i dodano 1 kroplę Ν,Ν-dimetyloformamidu. Mieszaninę ogrzewano we wrzeniu przez 1 godzinę, a następnie nadmiar chlorku tionylu odparowano pod obniżonym ciśnieniem. Dodano 10 ml benzenu i mieszaninę odparowano pod obniżonym ciśnieniem. Postępowanie to powtórzono trzykrotnie otrzymując 9,7 g chlorku kwasu 2-chlooo-4-metylotiazolo-5-karboksylowegn, który stosowano w następującej reakcji bez oczyszczania.

Chlorek kwasu 2-chlnro-4-metylotiazolo-5-kaobnksylnweon (l,6g) zawieszono w 30ml pirydyny i dodano 1,3 g alfa-2-furylo/-alfa-amiooacetnnitoyIu w postaci hhlnrnwndnoku. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny. Po reakcji, mieszaninę reakcyjną przesączono. Przesącz zatężono, a pozostałość oczyszczono za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym. Elucja heksanem octanem etylu dała 1,79 g (wydajność 75,2%) pożądanego amidu kwasu N-(alfa-cyjaonfurfuryln)-2-chlooo-4-metylotiazoln-5-karbnksylnwggn.

Przykład syntezy II. Synteza amidu kwasu N-(alfa-cyjaoofurfurylo)-2,4-dimetylotiazolo-5karboksylowego (związek nr 2).

9,30 g kwasu 2,4-dimetylotiazolo-5-karbnksylowegn zawisszoon w 90 ml toluenu i dodano 15,0g pięciochlorku fosforu. Mieszaninę utrzymywano we wrzeniu przez 1 godzinę. Otrzymany tlenochlorek fosforu i toluen odparowano pod obniżonym ciśnieniem otrzymując chlorek kwasu 2,4-dimetylotiazolo-5-karbnkuylnwego, który stosowano w następującej reakcji bez oczyszczania.

W 120 ml octanu etylu rozpuszczono 6,2 g alfa-(2-fuΓylo)-alfaaminoacetonitrylu i 6,0 g trójetyloaminy i w trakcie mieszania do roztworu wkrnplnoo chlorek kwasu 2,4-dimetylotiazolo-5karboksylowego. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Dodano 150 ml wody i wytrącony chlorowodorek trójetyloamloy rozpuszczono. Warstwę octanu etylu oddzielono, przemyto wodą i osuszono nad siarczanem sodu. Osuszoną warstwę octanu etylu oddestylowano pod obniżonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość reakystalionwano z eteru lznpoopyloweon otrzymując 11,65 g (wydajność 90,0%) pożądanego amidu kwasu N-(alfa-cyjannfukfuryln)2,4-dimetylotiaznlo-5-karboksylnwego.

162 128 9

Przykład syntezy III. Synteza amidu kwasu N-(alfa-cyjanofurfurylo)-2,4-dietylotiazoło-5karboksylowego (związek nr 12).

Metodą podaną w przykładzie syntezy II poddano reakcji kwas 2,4-dwuetylotiazoIo-5karboksylowy i pięciochłorek fosforu otrzymując ilościowo chlorek kwasu 2,4-dietylotiazolo-5karboksylowego. Chlorek kwasu 2,4-dwuetylotiazolo-5-karboksylwoego stosowano w następującej reakcji bez oczyszczania.

2,80 g alfa-(2-furylo)-alfa-aminoacetonitrylu i 6,0 g trójetyloaminy rozpuszczono w 50 ml octanu etylu i mieszając wkroplono 2,1 g chlorku kwasu 2,4-dietylotiazolo-5-karboksylowego. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Dodano 150 ml wody i rozpuszczono wytrącony chlorowodorek trójetyloaminy. Warstwę octanu etylu oddzielono, przemyto wodą i osuszono nadsiarczanem sodu. Osuszoną warstwę octanu etylu odparowano pod obniżonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość rekrystalizowano z n-heksanu otrzymując 2,41 g (wydajność 80,0%) pożądanego amidu kwasu N-(alfa-cyjanofurfurylo)-2,4-dimetylotiazolo-5-karboksylowego.

Przykład syntezy IV. Synteza amidu kwasu N-(alfa-cyjanofurfurylo)-2,4-dimetylotiazolo-5karboksylowego (związek nr 2) przez użycie mieszanego bezwodnika kwasowego.

4,71 g kwasu 2,4-dimetylotiazolo-5-karboksylowego zawieszono w 70 ml tetrahydrofuranu i dodano 6,67 g trójetyloaminy. Mieszaninę mieszano. W trakcie chłodzenia do temperatury -10 do -5°C dodano 4,10g chloromrówczanu n-butylu i mieszaninę mieszano w tej temperaturze przez 30 minut, a następnie dodano 4,03 g chlorowodorku 4,03 g alfa-(2-furylo)-alfa-aminoacetomtrylu. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 5 godzin, a następnie odstawiono na noc. Wytrącony osad odsączono i przedestylwoano pod obniżonym ciśnieniem dla usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość oczyszczono za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym. Elucja heksanem/octanem etylu dały 4,20 g (wydajność 53,6%) pożądanego amidu kwasu N-(alfa-cyjanofurf'urylo)-2,4-dimetylotiazolo-5-karboksylowego.

Przykład syntezy V. Synteza amidu kwasu N-(alfa-cyJanofuΓfurylo)-2,4-dimetylotiazoło-5karboksylowego (związek nr 2) metodą z CDI.

4,0 g chlorowodorku alfa-(2-furylo)-alfa-aminoacetonitrylu i mieszaninę 3,70 g 50% wodnego roztworu NaOH i 50 ml eteru izopropylowego mieszano w tempertaurze 40°C przez 1 godzinę w atmosferze azotu. Oddzielono warstwę eteru izopropylowego. Oddzielnie podczas mieszania 4,71 g kwasu 2,4-dimetylotiazolo-5-karboksylowego i 4,88 g karbonylodiimidazolu (CDI) w 50 ml chlorku metylenu, chłodząc na lodzie wkroplono alfa^(:^^fi^^llo^^^I^^^^^i^^acetonitryl w eterze izopropylowym. Mieszaninę pozostawiono na noc w temperaturze pokojowej i przedestylowano pod obniżonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu, oddzielono, przemyto wodą i osuszono nad siarczanem sodu. Warstwę octanu etylu przedestylowano pod obniżonym ciśnieniem dla usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość rekrystalizowano z eteru izopropylowego otrzymując 5,51 g (wydajność 70,4%) pożądanego amidu kwasu N-(alfa-cyjanofuΓfurylo)-2,4-dimetylotiazolo-5-karboksylowego.

Przykład syntezy VI. Synteza amidu kwasu N-(alfa-cyjanofurfurylo)-2,4-'dimetyłotiazoło-5karboksylowego (związek nr 2) metodą z DCC.

3,0 g chlorowodorku alfa-^-furyloj-alfa-aminoacetonitrylu i mieszaninę 70 g 50% wodnego roztworu NaOH w 30 ml chlorku metylenu mieszano w temperaturze 40°C przez 1 godzinę w atmosferze azotu. Następnie warstwę chlorku metylenu oddzielono. Oddzielnie, podczas mieszania 2,50 g kwasu 2,4-dimetylotiazolo-5-karboksylowego i 3,10 g dicykloheksylokarbodiimidu (DCC) w 50 ml chlorku metylenu wkroplono alfa-(2-furylo}-aIfa-aminoacetomtryl chłodząc lodowatą wodą w przeciągu 1 godziny. Po dodaniu, mieszaninę mieszano chłodząc lodem, pozostawiono na noc w temperaturze pokojowej i pod obniżonym· ciśnieniem oddestylowano rozpuszczalnik. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu, oddzielono, przemyto wodą i osuszono nadsiarczanem sodu. Warstwę octanu etylu przedestylowano pod obniżonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość oczyszczono za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym. Z elucji heksanem/octanem etylu otrzymano 1,85 g (wydajność 47,3%) pożądanego amidu kwasu N-(ałfa-cyjanofuΓfurylo)-2,4-dimetylotiazoło-5-karboksyłwoego.

162 128

Przykład syntezy VII. Synteza amidu kwasu N-(alfa-cyjanofurfurylo)-3-(metyloizotiazolo-4karboksylowego) (związek nr 32).

1,2 g chlorowodorku alff-((-ffrylo)-alff-aminoaceioniirylu rozpuszzzono w 10 ml pirydyny i mieszając w temperaturze pokojowej okrop^no 1.1 g chlorku kwasu 3-metyloizotiaoolo-·4( karboksylo^go. Po zakończeniu wkraplanic, mieszaninę mieszano przez 1 godzinę i oddestylowano pirydynę pod obniżonym ciśnieniem. Pozostałość rozpuszczono w octanie etylu, oddzielono, przemyto wodą i osuszono nad siarczanem sodu Warstwę dctcor etylu oddestylowano pod dborżdoym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika Pozostałość oczyszczono za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym Elucj- benzenem-octanem etylu dała 1,2 g (wydajność 70%) pożądanego amidu kwasu N((clfcaeyjcoofrrfrryln)(3-metyloiootiaoold(4karboksylowego.

Przykład syntezy VHI. Synteza amidu kwasu N-(lfc-hyjconfurfurylo)(3-metyloizotiaoolo-5karboksylowego (związek nr 34).

5,0g chlorowodorku clfa-(2-furylo)-alfa-amiooahetooitrylr Oehydrochloroocoo wodorotlenkiem sodu w octanie etylu sposobem podanym w przykładzie syntezy VI. Dodano 2,5 g pirydyny, a następnie wtopiono etylddhtandwy roztwór 4,0 g chlorku kwasu 3-metyloizotlczdld5(kcrboksylooegd. Po 0d0aoiu, mieszaninę mieszano przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjną przemyto wodą, rozcieńczonym kwasem solnym i rozcieńczonym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu. W celu odwodnienia i odbarwienia mieszaniny reakcyjnej dodano siaoczao sodu i węgiel aktywny. Rozpuszczalnik usunięto pod obniżonym ciśnieniem, a pozostałość przemyto eterem etylowym otrzymując 4,5 g (wydajność 74%) pożądanego amidu kwasu N-(alfa-cyjandfurfuoyld)-3-metyloiodticzold(5(karboksylooegn.

Przykład syntezy IX. Synteza amidu kwasu 5-(l-hyjcoO(3(metylo-2(buteoyln)-3-metyloticodlO(5-kcrbdksyldoegd (związek nr 36).

Do mieszaniny 30 ml wody i 30 ml eteru etylowego OoOcoo 3 ml 28% gazowego amoniaku, 2,0g cyjanku sodu, 4,5 g chlorku amonu i 0,5 g chlorku trójetylnbeooylnamnninwego i mieszaninę dhhłdOzoon do temperatury 5°C. Mieszając do roztworu okrnplnon 2,8 g S-metylo^-butenalu. Po wkupieniu, mieszaninę w sposób ciągły miesocoo w temeprcturoe 15-20°C przez 5 godzin. Warstwę eterową oddzielono, przemyto wodą i osuszono ocO siarczanem sodu otrzymując roztwór eterowy l(cyjano-3(metylo(2(buteoylncminy. DoO-oo 0o roztworu 1,0g trójetyloaminy i mieszając w temeprcturze pokojowej wkrnploon roztwór 1, 1g chlorku kwasu 3-metyloizotiazolo5-karboksylnwegn w octanie etylu. Po zakończeniu 0o0cocnic mieszaninę mieszano przez 1 godzinę, przemyto wodą i pod obniżonym ciśnieniem oddestylowano rozpuszczalnik. Oczyszczono pozostałość za pomocą chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym. Elucjc benzenem/octanem etylu dała 1,0 g (wydajność 63%) żądnego amidu kwasu N -1 aeyjan<z-3(metylo(2-buteoylo)(3-met( yloizotiazoln-5(karboksylowegn.

Przykład syntezy X. Synteza amidu kwasu N-(clfC(eyjconbeooyln)(2-metyloizotiaoolo-5karboksylnoegd (związek nr 35).

1,2g chlorowodorku alfc-benoyln(alfa-amionccetnoitrylr zawieszono w 20 ml octanu etylu i wtopiono 7 ml 10% NaOH w temeprcturze poniżej 10°C. Mieszaninę mieszaon w tej temperaturze przez 10 minut, a n-tępnie okroploon roztwór 0,8 g chlorku kwasu 3-metyloizotiazolo-5karboksylowego w octanie etylu w tempert-urze 0°C Po zakończeniu okraplanI- mieszaninę miesoaon przez 30 minut. Warstwę dhtcnu etylu przemyto wodą i oddestylowano rozpuszczalnik pod obniżonym ciśnieniem. Pozostałość oczyszczono za pomocą chrom-mgr-fii kolumnowej na żelu kozemInokwoym. Elucjc benzennwa/nctcoem etylu 0-łc l,0g (wydajność 77%) pożądanego amidu kwcsu N((alfa(cyj-nobeooyln)(3-metylnionticznln(5(kcrboksylowego.

Przykład syntezy XI. Synteza amidu kwcsu N([-lfC(Cylaon(-lf--(l(pIr-ooliln)metylo]-2,4( 0imetylntiaonlo-5-k-oboksylowegn (związek nr 38).

(1) Syntez- amidu kwasu N-cyj-onmetylO(-,4-0imetylnticonlo-5(karbnksylowegn.

Miesz-mnę lOg kwasu N-cyj-nometyln(2,4-0imetylnticonln(5(kcrbnksylnwego, 13,6g chlorku tionylu i 70 ml toluenu ochłodzono lodem i mieszając 0n0-on 8,4 g NN-dimetyloformamidu. MIeso-oIoę miesz-on przez 3 godziny w tempert-urze 3-5°C, - następnie przez 1 godzinę w temperaturze 20°C i 0o0-on 200 ml toluenu or-z 37 g trójety^-miny. Roztwór octanoetylooy

162 128 aminoacetonitrylu sporządzono z siarczanu aminoacetonitrylu przy użyciu octanu etylu i stopniowo dodano NaOH do mieszaniny chłodzonej lodem. Mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjną przelano do wody i wyekstrahowano octanem etylu. Warstwę octanu etylu przemyto wodą, osuszono i oddestylowano rozpuszczalnik pod obniżonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość oczyszczono na kolumnie chromatograficznej żelem krzemionkowym eluując heksanem/octanem etylu. Otrzymano 6,6 g (wydajność 53%) amidu kwasu n-cyjanometylo-2,4niietylotiazolo-5-karboksylowego.

W tabeli 1 poniżej przedstawiono typowe przykłady pochodnych amidowych o wzorze ogólnym 1, wytworzonych sposobem według wynalazku.

Podstawnik
Związek nr	grupa o wzorze 11 R3	Temperatura topnienia °C	NMR(100MHz, 6)
1	2 3	4	5

1	wzór 12	wzór 14	olej	⁷’³⁴-⁷·⁴⁹<^1Η· ⁷'^97-
2	wzór 13	wzór 14	100,5-101,5	(CDCb) 2,61(3H, s), 2,64 (3H, s), 6,34(1H, d, J = 8,0Hz), 6,401H, m), 6,58( 1H, m), 7,4^(1H, m), 7,96(1H, d, J = 8,0Hz)
3	wzór 13	wzór 15	99-100	(CDCb) 1,84(6H, s), 2,71 (6H, s), 5,34(1H, d, J = 8,0Hz), 5,68( 1H, t, J = 8,0 Hz), 6,16( IH, d, J = 8,0Hz)
4	wzór 13	wzór 16	115.5^118,5	(CDCb) 2,66(6H, s), 6,42 (1H, d, J = 9,0Hz), 6,98(2H, m), 7,34( 1H, d, J = 8,0Hz), 7,38( 1H, d, JX9,0Hz)
5	wzór 13	wzór 17	90-93	(CDCb) 2,6O(6H, s), 6,18 (1H, d, J = 9,0Hz), 6,68(1H, d, J = 9,0 Hz), 7,O-7,l(lH, m), 7,28-7,44(2H, tn)
6	wzór 13	wzór 18	132-135	(CDCb) 2,61(6H, s), 6,18 (1H, d, J = 9,0Hz), 6,81(1H, d, J = 9,0Hz), 7,28-7,52(5H, m)
7	wzór 19	wzór 14	olej	(CDCb) 2,72(3H, s), 6,26 (IH, d, J = 8,0 Hz), 6,36( 1H, m), 6,54(1H, szeroki d, J = 4Hz), 6,95(1H, d, J = 8,0Hz), 7,43(1H, szeroki d, J = 4 Hz), 8,65( 1H, s)
8	wzór 19	wzór 18	olej	(CDCb) 2,62(3H, s), 6,16 (1H, d, J = 8,0Hz), 7,2-7,5(5H, m), 8,46( lH,s)
9	wzór 20	wzór 14	99-102	(CDCb) l,40(3H, t, J = 8Hz), 2,70(3H, s), 3,00(2H, q, J\| = 8,0Hz), 6,36( 1H, szeroki d, J = 8 Hz), 6,4-6,7(2H, m), 6,78( 1H, szeroki d, J = 8,0Hz), 7,42( 1H, m)
10	wzór 20	wzór 16	90,5-91,6	(CDCb) 1,34(3H, t, J = 7 Hz), 2,6« (3H, s), 2,98(2H, q, J = 7Hz), 6,41( 1H, d, J = 8 Hz), 6,61( 1H, szeroki d, J = 8,0Hz), 6,96-7,12(1H, m) 7,23-7,48(2H, m)
11	wzór 20	wzór 18	olej	(CDCb) 1,36(3H, t, J = 7 Hz), 2,66 (3H, s), 2,96(2H, q, J = 7Hz), 6,22( 1H, d, J = 8 Hz), 6,46( 1H, szeroki d, J = 8,0Hz), 7,12-7,60(5H, m)
12	wzór 21	wzór 14	114.5-115,5	(CDCb) 1,3<O3H, t, J = 8 Hz), 1,38 (3H, t, J = 8 Hz), 1,38(3H, t, J = 8 Hz), 2,98(2H, q, J = 8Hz), 3,09(2H, q, J = 8 Hz), 6,28(1H, d, J = 8Hz), 6,4O1H, m) 6,56(2H, m), 7,48(1H, m)
13	wzór 21	wzór 16	117^118	(CDCb) 1,31(3H, t, J = 8 Hz), 1,39(3H, t, J = 8 Hz), 2,97(2H, q, J = 8Hz), 3,05(2H, q, J = 8 Hz), 6,29(1 H, d, J = 9 Hz), 6,74(1H, szeroki d, J = 9Hz), 7,00(1H, m) 7,2-7,4(2H, m)
14	wzór 21	wzór 18	79-81	(CDCb) 1,26(3H, t, J = 8 Hz), 1,34 (3H, t, J = 8Hz), 2,9^2H, q, J = 8Hz), 3,00(2H, q, J = 8Hz), 6,21(1H, d, J = 9Hz), 6,67(1H ,d, J = 9 Hz), 7,20-7,50 (5H, szeroki s)
15	wzór 22	wzór 14	olej	(CDCb) 1,02(3H, t, J = 7 Hz), 1,80 (2H, m, J = 7 Hz), 2,68(3H, s), 2,91 (2H, t, J = 7Hz), 6,31 (1H, d, J = 8Hz), 6,42, 6,59, 7,47(kazdy 1H, m), 6,80( 1H, szeroki d, J = 8Hz)
16	wzór 22	wzór 16	olej	(CDCb) l,00(3H,t, J = 7Hz), 1,78 (2H, m, J = 7Hz), 2,66(3H, s), 2,89(2H, t, J = 7Hz), 6,41(1H, d, J = 8 Hz), 6,62(1H, szeroki d, J = 8Hz), 7,0-7,4(3H, m)

162 128

1	2	3	4	5
17	wzór 23	wzór 14	olej	(CDCb) 1,3O3H, t, J = 7 Hz), 2,69 (3H, s), 3,47(2H, q, J = 7Hz), 6,29(1H, d, J = 8 Hz), 6,29-6,72(3H, m), 7,28-7,71 (1H, m)
18	wzór 23	wzór 16	124,5-125,8	(CDCb) 1,2O3H, 1, J = 8 Hz), 2,67, 2,96(2H, q, J = 8 Hz), 6,53( 1H, d, J = 7Hz), 7,00-7,72(3H, m), 9,61(1H, szeroki d, J = 7Hz)
19	wzór 23	wzór 18	111112	(CDCb) 1,27(3H, t, J = 7 Hz), 2,67 (3H, s), 3,03(2H, q, J = 7Hz), 6,22( 1H, d, J = 8 Hz), 6,66( 1H, szeroki d, J = 8Hz), 7,20-7,64(5H, m)
20	wzór 24	wzór 14	117-118	(CDCb) 0,96(3H, t, J = 8 Hz), 1,74 (2H, m, J = 8 Hz), 2,70(3H, s), 3,02(2H, t, J = 8Hz), 6,32(1H, d, J = 8 Hz), 6,45, 6,60, 7,70(kazde 1H, m), 6,88(1H, szeroki d, J = 8Hz)
21	wzór 24	wzór 16	117,5-119	(CDCb)0,96(3H, t, J = 8 Hz), 1,54 (2H, m, J = 8 Hz), 2,68(3H, s), 3,01 (2H, t, J = 8Hz), 6,44(1H, d, J = 8 Hz), 6,9O-7,50(4H, m)
22	wzór 24	wzór 18	93-94	(CDCb)0,93(3H, t, J = 8 Hz), 1,70(2H, m, J = 8Hz), 2,66(3H, s), 2,98(2H, t, J = 8 Hz), 6,25(1 H, d, J = 9 Hz), 6,84(1H, szeroki d, J = 9Hz),7,28-7,74(5H, m)
23	wzór 25	wzór 14	105-107	(CDCb) 2,77(3H, s), 6,23(1H, d, J = 8Hz), 6,45 (1H, m), 6,62( 1H, m), 6,93 (1H, szeroki d, J = 8Hz), 7,50( 1H, m)
24	wzór 25	wzór 16	olej	(CDCb) 2,76(3H, s), 6,39(1H, d, J = 8 Hz), 6,9O-7,13(2H, m), 7,36-7,4«(2H)
25	wzór 26	wzór 14	98,5-99,0	(CDCb) 1,34(3H, t, J = 8 Hz), 3,20 (2H, q, J = 8 Hz), 6,30( 1H, d, J = 8Hz), 6,42(1H, m), 6,6O1H, m), 6,72(1H, szeroki d, J = 8 Hz), 7,48( 1H, m), 7,74( 1H, s)
26	wzór 27	wzór 14	147-151	(CDCb) 2,74(3H, s), 6,26(1 H, d, J = 8 Hz), 6,3-6,7(4H, m), 7,3-7,5(3H, m), 7,8-7,9(2H, m)
27	wzór 27	wzór 16	162-163	(CDCb) 2,64(3H, s), 6,26 (1H, d, J = 8Hz), 6,8(1H, m), 7,1-7,3(5H, m), 7,7(2H, m), 9,24( 1H, szeroki d, J = 8Hz)
28	wzór 27	wzór 18	138-139	(CDCb) 2,73(3H, s), 6,25(1H, d, J = 8Hz), 6,66(1H, szeroki d, J = 8Hz), 7,36-7,62(8H, m) 7,82-7,97(2H, m)
29	wzór 28	wzór 14	223,5-234,5	(CDCb) 2,72(3H, s), 6,4O(1H, d, J = 8Hz), 6,45-6,68(2H, m), 7,32-7,87(6H, m), 9,78(1H, szeroki d, J = 8Hz)
30	wzór 23	wzór 16	216,5-218,0	(CDCb) 2,73(3H, s), 6,51(IH, d, J = 7Hz), 6,83-7,79(8H, m), 9,82(1H, szeroki d, J = 7Hz)
31	wzór 28	wzór 18	220,5-221,5	(CDCb) 2,70(3H, s), 6,25(1H, d, J = 7 Hz), 7,04-7,74(10H, m), 9,67( 1H, szeroki d, J = 7Hz)
32	wzór 29	wzór 14	126-127	(CDCb) 2,62(3H, s), 6,26(1 H, d, J = 8 Hz), 6,38(1 H, t, J = 2 Hz), 6,54(1H, d, J = 2Hz), 7,44(1 H, d, J = 2Hz), 7,50(lH, d, J = 8Hz), 9,0O(1H, s)
33	wzór 29	wzór 15	olej	(CDCb) 1,84(6H, s), 2,68(3H, s), 5,34(1 H, d, J = 8 Hz), 5,70(1 H, t, J = 8 Hz), 7,30( 1H, d, J = 8Hz), 9,08(1 H, s)
34	wzór 30	wzór 14	136-137	(DMSO-de) 2,87(1H, s), 6,44{1H, d, J = 8Hz), 6,501H, t, J = 2 Hz), 6,62 (1H, d, J = 2 Hz), 7,74(1 H, d, J = 2 Hz), 7,76( 1H, s), 10,0221H,d, J = 8Hz)
35	wzór 30	wzór 18	129-131	(DMSO-de) 2,54(3H, s), 6,4O1H, d, szeroki), 7,4-7,7(5H, m), 7Ml^,s), 10,0 1H, szeroki)
36	wzór 30	wzór 15	123-125	(DMSO-de) 1,78(6H, d, J = 2 Hz), 2,48(3H, s),5,3-5,8(2H, m), 7,74( 1H, s), 9,58( 1H, d, J = 8 Hz)
37	wzór 31	wzór 14	90-91	(CDCb) 2,55(3H, s), 6,24(1H, d, J = 8Hz), 6,55(2H, m), 7,52( 1H, m), 8,06( 1H, d, J = 8Hz)
38	wzór 32	wzór 33	140-141	(CDCb) 2,67(3H, s), 6,3O-6,4O1H, m), 7,28(1H, d, J = 8 Hz), 7,60-7,66(1 H, m), 7,72-7,801H, m), 8,3O(1 H, d, J = 8Hz)
39	wzór 32	-OC2H5	89-90	(CDCb) 1.3O3H, t, J = 7 Hz), 2,70(3H, s), 2,73(3H, s), 3,71 (2H, q, J = 7Hz), 6,101H, d, J= 10Hz), 6,95(1H, d, J= 10Hz)
40	wzór 32	-OCH2C = CH	olej	(CDCb) 2,25-2,59(1H, m), 2,71(6H, s), 4,31(2H, d, J = 3 Hz), 6,31(1 H, d, J = 9Hz), 7,O41H, d, J = 9Hz)

162 128

1	2	3	4	5
41	wzór 32	-SCjHs	olej	(CDCla) 1,37(3H, t, J = 8 Hz), 2,68(3H, s), 2,70(3H, s), 2,87(2H, q, = 8 Hz), 6,15( 1H, d, J = 9Hz), 6,96( 1H, d, J = 9Hz)
42	wzór 32	-OCsH+n)	olej	(CDCla) 0,93(3H, t, J = 7 Hz), 1,80(2H, m, J = 7 Hz), 2,68(3H, s), 2,91(2H, t, J = 7Hz), 6,31(1H, d, J = 8Hz), 6,42, 6,59, 7,47(kazdy 1H, m), 6,80( 1H, szeroki d, J = 8Hz)
43	wzór 32	-och₃	olej	(CDCla) 2,66(3H, s), 2,68(3H, s), 3,38(3H, s), 5,95( 1H, d, J = 9 Hz), 7,08( 1H, d, J = 9Hz)
44	wzór 32	-SCoHtO)	105-106	(CDCla) 1,36(3H, d, J = 6 Hz), 1,39(3H, d, J = 6 Hz), 2,65(3H, s), 2,68(3H, s), 3,25( 1H, m, J = 6Hz), 6,09( 1H, d, J = 9Hz), 7,03( 1H, szeroki d, J = 9Hz)
45	wzór 30	wzór 33	134-136	(DMSO-de) 2,56(3H, s), 6,4O1H, t, J = 2Hz), 7,64(1H, d, J = 8 Hz), 7,70 (1H, d, J = 2 Hz), 7,86(1H, s), 7,94(1H, d, J = 2 Hz), 10,96( 1H, d, J = 8Hz)
46	wzór 29	wzór 33	1776-178	(DMSO-de) 2,603H, s), 6,401H, t, J = 2Hz), 7,601H, d, J = 8 Hz), 7,66 (1H, d, J = 2 Hz), 7,96( 1H, d, J = 2 Hz), 9,62( 1H, s), 10,56(lH,d, J = 8Hz)
47	wzór 34	0	129,5—130	(CDCla) 2,70(3H, s), 4,9(2H, s), 6,22(1H, d, J = 8Hz), 6,32-6,64(2H, m), 7,08(lH, szeroki d, J = 8Hz), 7,40-7,48( 1H, m)
48	wzór 35	0	118,0-119,0	(CDCla) 1,24(6H, d, J = 7 Hz), 2,63(3H, s), 3,63( 1H, qt, J = 7 Hz), 6,16( 1H, d, J = 8Hz), 6,16-6,68(2H, m), 6,55( 1H, szeroki d, J = 8Hz), 7,16-7,39(^, m)
49	wzór 35	wzór 16	olej	(CDCla) l,28(6H, d, J = 7Hz), 2,64(3H, s), 3,72(1H, qt, J = 7Hz), 6,33(1H, d, J = 8Hz), 6,6<01H, szeroki d, J = 8Hz), 6,75-7,22(3H, m)
50	wzór 35	wzór 18	95,0-98,0	(CDCla) 1,21(6H, d, J = 7 Hz), 2,57(3H, s), 3,61(1H, qt, J = 7Hz), 6,08(lH, d, J = 8Hz), 6,61(1H, szeroki d, J = 8Hz), 7,10-7,24(5H, m)
51	wzór 36	wzór 14	olej	(CDCla) 2,68(3H, s), 6,23(1H, d, J = 8Hz), 6,12-6,62(2H, m), 7,20-7,44 (1H, m), 7,901 H, szeroki d), 8,O1( 1H, s)
52	wzór 23	wzór 15	905-92,0	(CDCla) 1,27(3H, t, J = 8 Hz), 1,81(6H, s), 2,65(3H, s), 3,01(2H, q, J = 8 Hz), 5,47( 1H, d, J = 8 Hz), 5,60( 1H, szeroki d, J = 8Hz), 6,48( 1H, szeroki d, J = 8Hz)
53	wzór 23	wzór 37	113-116	(CDCla) 1,32(3H, t, J = 8 Hz), 2,75(3H, s), 3,11(2H, q, J = 8 Hz), 6,58( 1H, d, J = 8 Hz), 6,92( 1H, szeroki d, J = 8Hz), 7,5-7,8(8H, m), 7,88( 1H, m)
54	wzór 23	wzór 38	115-119	(CDCla) 1,3<03H, t, J = 8 Hz), 2,75(3H, s), 3,10(2H, t, J = 8 Hz), 6,44( 1H, d, J = 8 Hz), 7,20(1 H, szeroki d, J = 8Hz) 6,62(4H, m)
55	wzór 23	wzór 39	146-148	(CDCla) 1,29(3H, t, J = 8 Hz), 2,73(3H, s), 3,08(2H, q, J = 8 Hz), 6,4O1H, d, J = 8 Hz), 7,08(lH, szeroki d, J = 8Hz), 7,64(4H, s)
56	wzór 40	wzór 14	olej	(CDCla) 6,301H, d, J = 8Hz), 6,1-6,62(2H, m), 7,18-7,46OH, m), 8,14(1 H, szeroki d, J = 8Hz), 8,35(1H, s) 8,86OH, s)
57	wzór 41	wzór 14	88-89	(CDCla) 1,28(3H, t, J = 8 Hz), 1,37(6H, d, J = 7 Hz), 3.0Χ2Η, q, J = 8 Hz), 3,18( 1H, sx, J = 7Hz), 6,24(1 H, szeroki d, J = 7 Hz), 6,33(1H, d, J = 7 Hz), 6,16-6,24, (2H, m), 7,28-7,5^1H, m)
58	wzór 41	wzór 16	135-136	(CDCla) 1,3<O3H, t, J = 8 Hz), 1,39(6H, d, J = 7 Hz), 3,06(2H, q, J = 8 Hz), 3,25( 1H, qt, J = 7 Hz), 6,41(2H, podobny do singleta), 6,92-7,46(3H, m)
59	wzór 41	wzór 18	115-116	(CDCla) 1,29(3H, t, J = 8 Hz), 1,38(6H, d, J = 6 Hz), 3,05(2H, q, J = 8 Hz), 3,32( 1H, qt, J = 6 Hz), 6,25(2H, podobny do singleta), 7,2O-7,6O5H, m)
60	wzór 42	wzór 14	108,5-109,5	(CDCla) 1,28(3H, t, J = 7 Hz), 1,43(9H, s), 3,O5(2H, q, J = 7 Hz), 6,24(1H, d), 6JO-6,58(3H, m), 7,2O-7,46(1H, m)
61	wzór 42	wzór 16	145-146	(CDCla) 1,29(3H, t, J = 8 Hz), 1,43(9H, s), 3,06(2H, q, J = 8 Hz), 6,39(2H, podobny do singleta), 6,9O-7,44(3H, m)
62	wzór 7	wzór 18	12(6-127	(CDCla) 1,3(03H, t, J = 8 Hz), 1,44(9H, s), 3,08(2H, q, J = 8 Hz), 6,22(2H, podobne do singleta), 7,20-7,64(5H, m)

162 128

1	2	3	4	5
63	wzór 23	wzór 8	11^^120	(CDCb) 1.2« 1H i. J = 7 Hz), 2,65(3H, s), 2,97(2H,q,J = 7 Hz), 6,28( 1H, d. J = 8 Hz). 6 46( 1H, szeroki d, J = 8Hz), 7,0-7,6 (4H. m)
64	wzór 43	wzór 14	pół-stały	(CDCb)6 281 IH d J = 8 Hz), 6,02-6,68(2H, m), 7,11(1H, szeroki d. J -8Hzi 7.20-7,44( 1H, m)
65	wzór 6	wzór 14	106-107	(CDCb) 2.89( 3H si 6.36 IH, d, J = 8Hz), 6,36-6,68(2H, m), 7,36-7.5« IH mi 8.14( 1H. szeroki d, J = 8Hz), 8,51(1H, s)
66	wzór 6	wzór 16	101-104	(CDCb) 2.863H s) 6.44<IH, d, J = 8Hz), 6,9O-7,1(01H, m), 7,22-7,45(H.m\| 8 I6( 1H. szeroki d, J = 8Hz), 8,44(1H, s)
67	wzór 6	wzór 18	94-94,5	(CDCb) 2.88(3H s). 6.31( 1H, d, J = 8Hz), 7,3O-7,68(5H, m), 8,15( 1H, szeroki d. J = 8Hz), 8,46(1H, s)
68	wzór 8	wzór 16	128,0-129,0	(CDCb) 2.65(3H. s). 6.42( 1H, d, J = 8 Hz), 6,76(1H, d, J = 8 Hz). 7,(0-7Λ2Η. m). 7.4( 1H, s)
69	wzór 9	wzór 14	92,5-93,0	(CDCb) 2.70( 3H. s). 6.31( 1H, d, J = 8 Hz), 6,52(1H, dd, J = 3,0, 1,0 Hz) 7,55( IH.d. J = 1Hz)
70	wzór 9	wzór 16	131,5-132,0	(CDCb) 2,67(3H. s), 6,4( 1H, d, J = 8 Hz), 6,77(1 H, d, J = 8 Hz), 7,0-7,2(lH, m), 7,J-7.35(2H, m)
71	wzór 10	wzór 14	130,5-131,0	(CDCb) 2,66<3H, s), 6.35(1H, d, J = 8 Hz), 6,62<1H, dd, J = 3 Hz), 1 Hz, 6,71( 1H, d, J = 3 Hz), 6,76(1H, d, J = 8 Hz), 7,52(1H, d, J = 1 Hz)
72	wzór 10	wzór 16	130,5-131,0	(CDCb) 2,63(3H, s), 6,41(1H, d, J = 8Hz), 6,77(1H, d,

J = 8 Hz), 7,15(1 H, m), 7,3-7,5(2H, m)

Następujące przykłady ilustrują skuteczność związków wytworzonych sposobem według wynalazku stosowanych jako rolniczo-ogrodnicze środki grzybobójcze i rolniczo-ogrodnicze kompozycje grzybobójcze. Związki stosowane w tych przykładach oznaczono numerami podanymi w tabeli 1 i symbolami w tabeli 2.

Tabela 2

A . Kompleks manganowy i cynkowy etylenobis(dietylotiokarbamimanu) (mankazebt

B etylenobis(ditiokarbamiman)cynku (zineb),

C · Ν-Γ, Γ, 2', 2'-tetrachloroetylotio-+-cyklohekseno-l,2-dikarbonimid (captafol).

D : zasadowy chlorek miedzi,

E . tetrachloroizoftalonitryl (TPN),

F 3-chloro-N-(3-chloro-S-rójffuorometylo-2-p]rydylo)-2,(6dinitro--4irójfuoromeiyloanilina (chlofulanide),

G ester metylowy N-(2,6-dimetylofenylo)-n-(2'-metoksyacetylo)alaniny (metalaksyl),

H · ester metylowy N-(2,6-dimetylofenylo)-N-(2-furoilo)alaniny (furalaksyl).

I · ester metylowy N-(2,6-dimetylofenylo)-N-(fenyloacetylo)alaniny (benalaksyl),

J : 2i^^l(^^(o-N^t^,<6-^ii^^tt^l(^ffr^5^lc^)--^--(t^tt^i^^^idro-2-keto-3-furanylo)acetamid (ofurace).

K . 2-mrtoksy-N-(2,6-dlmetylofenylo)-N--2-keto-I,3-oksazolidynyl-3-(acetamid) (oksadiksyl),

L : 3-chloro-N--oksoip:rhydro-3furylo)-cyldopropanokarboksyanilid (cyprofuram).

M . amid kwasu N-(alfa-cyJanofurfurylo--2,6-dicllloropir·ydyno-4-karboksylowrgo

N . amid kwasu N-(alfa-cyJanofuΓfurylo-furano-2-kart>oksylworgo Uwaga Związki Μ ι N zostały opisane w wyżej wymienionym wylozemowym brytyjskim opisie patentowym nr 2095237 Związki

G do L są dostępnymi w handlu rolniczym związkami chemicznymi do zwalczania zarazy ziemniaczanej i mączniaka ogórków

Przykład I. Próba zwalczania zarazy ziemniaczanej (działanie zapobiegawcze).

Substancję chemiczną otrzymaną przez sporządzenie proszku zawiesinowego każdego badanego związku rozcieńczono wodą do ustalonego stężenia i stosowano na zmieniaki (odmiana „danshaku, wysokość roślin 25 cm) hodowane w donicach w szklarni, w dawce 50 ml na 3 donice za pomocą rozpylacza (l,0kg/cm²), a następnie wysuszono na powietrzu. Zawiesinę zoosporów Phytophthora infestans hodowaną przez 7 dni na plasterku ziemniaka rozpylono i zaszczepiono rośliny ziemniaka. Badaną roślinę utrzymywano w temperaturze 17-19°C i wilgotności powyżej 95% przez 6 dni, a następnie badano stopień powstania zmian chorobowych.

Obserwowano rozmiary uszkodzeń i oceniano je dla każdego z liści. Ustalono wskaźnik stopnia zaawansowania choroby (indeks choroby). Dla każdego badanego obszaru obliczano indeks zmian chorobowych zgodnie z następującym równaniem:

t , 4ną + 3n3 + 2n2 + lni + Ono

Indeks choroby = ___i162 128

Przyjęto następujący standard oceny:

Indeks choroby % obszar uszkodzeń

0%

1- 5%

6-25%

26-50%

51% lub więcej no: ilość liści z indeksem choroby równym 0; n : ilość liści z indeksem choroby równym 1; π : ilość liści z indeksem choroby równym 2; Π3 : ilość liści z indeksem choroby równym 3; n« : ilość liści z indeksem choroby równym 4; N = no + ni + Π2 + Π3 + Π4.

Przykład II Próba zwalczania zarazy ziemniaczanej (działanie lecznicze).

Zawiesinę zoosporów sporządzoną z Phytophthora infestans hodowaną przez 7 dni na plasterku ziemniaka zaszczepiono przez rozpylenia na ziemniaki (odmiany „danskanu, wysokość roślin około 25 cm) i hodowano w donicach w szklarni. Donice utrzymywano w temperaturze 17-19°C przez 20 godzin, a następnie rozpylono na środek rośliny o ustalonym z góry stężeniu (otrzymany przez sporządzenie proszku zawiesinowego z każdego badanego związku i rozcieńczenie wodą do ustalonego z góry stężenia), w ilości 50 ml na 3 donice za pomocą rozpylacza (l,0kg/cm²) po czym wysuszono na powietrzu. Donice utrzymywano w temperaturze 17-19°C i wilgotności powyżej 95% przez 6 dni, a następnie oceniono stopień rozwoju zmian chorobowych. Standardy oceny i metodę obliczania indeksu choroby przedstawiono w przykładzie I.

Przykład III. Próba zwalczania mączniaka na ogórkach (działanie zapobiegawcze). Środek o ustalonym stężeniu (otrzymany przez sporządzenie proszku zawiesinowego każdego z badanych związków i rozcieńczenie wodą do ustalonego z góry stężenia), rozpylono na ogórki (odmiana „Sagami hanjiro“ w stadium rozwoju drugiego głównego liścia) hodowane w donicach w szklarni, w dawce 30 ml na 3 donice za pomocą rozpylacza (1,0 kg/cm²) i wysuszono na powietrzu. Pseudoperonospora cubenis pobrano z liścia ogórka zainfekowanego mączniakiem. Zawiesinę sporów przygotowano przy użyciu wody dejonizowanej i zaszczepiono nią ogórki przez rozpylenie. Bezpośrednio potem zaszczepione donice utrzymywano w temperaturze 18-20°C i wilgotności 95% przez 24 godziny, po czym przeniesiono je do szklarni o temperaturze 18 do 27°C. Po dwóch dniach oceniono stopień rozwoju zmian chorobowych.

Standardy oceny i metody wskazujące indeks choroby przedstawiono w przykładzie I. Przykład IV. Próby zwalczania mączniaka na ogórkach (działanie leczące).

Zawiesinę sporów Pseudoperonospora cubenis sporządzono tak jak w przykładzie III i zaszczepiono nią ogórki przez rozpylenie jak w przykładzie III. Bezpośrednio potem zaszczepione donice utrzymywano w temperaturze 18-20°C i wilgotności powyżej 95% przez 24 godziny. Środek o ustalonym stężeniu (otrzymywany przez sporządzenie proszku zawiesinowego każdego badanego związku i rozcieńczenie wodą do ustalonego stężenia) rozpylono na ogórki w dawce 30 ml na 3 donice za pomocą rozpylacza (l,0kg/dm²) i wysuszono na powietrzu. Donice przeniesiono następnie do szklarni (temperatura 18-27°C) i 7 dni później oceniono stopień powstania zmian chorobowych.

Standardy oceny i sposób obliczania indeksu choroby podano w przykładzie I. PrzykładV. Próby zwalczania zarazy ziemniaczanej na pomidorach (podlewanie gleby). Środkiem o ustalonym stężeniu (otrzymywanym przez sporządzenie proszku zawiesinowego każdego badanego związku i rozcieńczenie wodą do ustalonego z góry stężenia) podlewano glebę w pobliżu korzeni pomidorów (odmiany „sekaiichi“, wysokość 20 cm) hodowanych w donicach o średnicy 7,5 cm w szklarni, za pomocą pipety w dawce 2 ml na donicę. Następnie donice umieszczano w szklarni na 5 dni. Sporządzono zawiesinę zoosporów Phytophthora infestans hodowanych przez 7 dni na plasterku ziemniaka. Następnie zawiesinę naniesiono na rośliny pomidorów traktowanych środkiem przez rozpylenie. Badane rośliny utrzymywano w temperaturze 17-19°C i wilgotności powyżej 95% i oceniono stopień powstania zmian chorobowych.

Standardy oceny i metody obliczania indeksu choroby przedstawiono w przykładzie I.

W powyższych przykładach stężenie składników aktywnych doprowadzono do 100 ppm w przypadku rozpylania i do 15 g/akr w przypadku podlewania gleby.

162 128

Wyniki uzyskane w powyższych przykładach przedstawiono w tabeli 3.

Przykład VI. Próby zwalczania mączniaka na ogórkach (działanie lecznicze i efekt pozostałościowy).

Pseudoperonospora cubenis pobrano z liści ogórka ze zmianami chorobowymi (odmiana ogórka „Sagami hanjiro, w stadium rozwoju trzeciego głównego liścia) hodowanego w donicach w szklarni i przy użyciu wody dejonizowanej sporządzono zawiesinę sporów grzyba. Zawiesiną sporów zaszczepiono przez rozpylenie rośliny ogórka Zaszczepione donice utrzymywano przez 24 godziny w szklarni i rozpylono środek o ustalonym stężeniu (otrzymany przez sporządzenie proszku zawiesinowego każdego związku i rozcieńczenie do ustalonego stężenia) w dawce 50 ml na 3 donice za pomocą rozpylacza (l,0kg/cm²) i wysuszono na powietrzu Następnie donice przeniesiono do szklarni o temperaturze 18-27°C. Po upływie 10 dni oceniono stopień powstania zmian chorobowych. Wyniki przedstawiono w tabeli 4.

Standardy oceny i sposoby obliczania indeksu choroby przedstawiono w przykładzie I.

Przykład VII. Próba zwalczania zarazy ziemniaczanej na pomidorach (działanie lecznicze i efekt pozostałościowy).

Sporządzono zawiesinę z Phytophthora infestans hodowanego na plasterku ziemniaka przez 7 dni i zaszczepiono nią przez rozpylenie pomidory (odmiany „sekaiichT, wysokość rośliny 28 cm) hodowane w donicach w szklarni. Donice zawierające zakażone rośliny utrzymywano przez 24 godziny w wilgotnej komorze w temperaturze 16°C, po czym rozpylono na nie środek o ustalonym stężeniu (otrzymywany przez sporządzenie proszku zawiesinowego każdego badanego związku i rozcieńczenie wodą do określonego stężenia) w dawce 50 ml na 3 donice za pomocą rozpylacza (l,0kg/cm²) i wysuszono na powietrzu. Donice przeniesiono do szklarni (temperatura 10-20°C). Po upływie 10 i 11 dni oceniono stopień powstania zmian chorobowych. Wyniki przedstawiono w tabeli 5.

Przykład VIII. Próba zwalczania mączniaka na ogórkach (działanie na szczep odporny na środek acyloalaninowy).

Środek o określonym stężeniu (otrzymany przez sporządzenie proszku zawiesinowego każdego badanego związku i rozcieńczenie wodą do ustalonego z góry stężenia) rozpylono na ogórki (odmiany „Sagami hanjiro w stadium rozwoju trzeciego głównego liścia) hodowane w donicach w szklarni, w dawce 50 ml na 3 donice za pomocą rozpylacza (1,0 kg/cm²) i osuszono na powietrzu. Szczep Pseudoperonospora cubenis uodporniony i wrażliwy na acyloalaninowy środek grzybobójczy pobrano z chorych miejsc na liściach ogórka zakażonego mączniakiem. Zmieszano je i z tej mieszaniny sporządzono zawiesinę sporów. Zawiesiną sporów zakażono przez rozpylenie poddane uprzedniej obróbce liście ogórka. Zakażone donice utrzymywano w wilgotnej komorze w temperaturze 20°C przez 24 godziny, a następnie przeniesiono do szklarni (temperatura 18-27°C). Po upływie 10 i 18 dni oceniano stopień powstałych zmian chorobowych. Indeks choroby określono w sposób podany w przykładzie I. Wyniki przedstawiono w tabeli 6.

Przykład IX. Próba zwalczania alternariozowej plamistości liści na pomidorach.

Środek o określonym stężeniu (otrzymany przez sporządzenie proszku zawiesinowego z każdego badanego związku i rozcieńczenie wodą do ustalonego z góry stężenia) rozpylono na pomidory (odmiany „sekaiichi, wysokość rośliny 20cm) hodowane w donicach w szklarni w dawce 50 ml na 3 donice za pomocą rozpylacza (1,0 kg/cm2) i osuszono na powietrzu. Zawiesiną sporów Alternaria solani hodowanych na pożywce PSA zakażono przez rozpylenie na pomidory w donicach. Donice przeniesiono do szklarni (temperatura 25-33°C) i 10 dni później oceniono stopień powstania zmian chorobowych. Indeks choroby oznaczono tak jak w przykładzie I, a wyniki przedstawiono w tabeli 7.

Wyniki podane w tabeli 3 wykazują, że związki wytworzone sposobem według wynalazku mają doskonałe działanie zwalczające choroby roślin wywoływane przez Oomycetes, takie jak zaraza ziemniaczana na ziemniakach i pomidorach i mączniak na ogórkach, gdy stosowane są nie tylko przez rozpylanie ale również przez podlewanie gleby, podczas gdy związki porównawcze M i N uważane za stosunkowo podobne do związków wytworzonych sposobem według wynalazku mają małe działanie lub nie wykazują żadnego działania zwalczającego te choroby. Ponadto,

162 128 związki wytworzone sposobem według wynalazku wykazują działanie zapobiegawcze przy znacznie niższych dawkach niż etylonobis/ditiokarbaminian)cynku i tetrachloroizoftalonitryl dostępny w handlu i szeroko stosowany do zwalczania tych chorób, a także posiadają działanie lecznicze, których te dwa środki chemiczne nie posiadają. Zgodnie z tym, związki wytworzone sposobem według wynalazku mogą wykazać dobre działanie zwalczające nawet wtedy, gdy są stosowane na uprawy po zakażeniu tymi chorobami. Może to zatem znacznie zmienić system zwalczania chorób w uprawach rolnych i ogrodniczych i w sposób oczywisty przyczyni się do dużej oszczędności robocizny ze strony producenta. Ponieważ związki otrzymane sposobem według wynalazku mają dobre działanie zwalczające, gdy stosowane są do podlewania gleby, to umożliwiają one dotarcie środka do części rośliny, której nie można dosięgnąć przez samo spryskiwanie, ażeby ochronić ją przed chorobą.

Wyniki podane w tabelach 4 i 5 wykazują, że rolniczo-ogrodnicza kompozycja grzybobójcza zawierająca związek wytworzony sposobem według wynalazku wykazuje znacznie wyższe działanie przy niższych dawkach niż w przypadku stosowania ditiokarbaminianów, N-chlorowcoalkilotioimidów, nieorganicznych miedziowych środków grzybobójczych, TPN lub pochodnych tiazolowych i izotiazolowych.

W sposób ewidentny obserwuje się efekt synergiczny przy zmieszaniu dwóch składników kompozycji, a działanie pozostałościowe jest bardzo wzmocnione.

Wyniki przedstawione w tabeli 7 wskazują, że rolniczo-ogrodnicza kompozycja grzybobójcza zawierająca związki wytworzone sposobem według wynalazku ma doskonałe działanie zwalczające wiele różnych chorób roślin wywołanych przez grzyby chorobotwórcze, takie jak Altemaria solani, Pseudoperonospora cubenis i Colletotrichum lagenarium, które taksonomicznie są od siebie odległe. Oznacza to, że w hodowli roślin uprawnych stosowanie związków wytworzonych sposobem według wynalazku może zwalczać wiele równocześnie pojawiających się chorób roślin, które trudno byłoby zwalczać jednocześnie za pomocą znanych związków grzybobójczych.

Jak pokazano w tabeli 6, związki wytworzone sposobem według wynalazku mają doskonałe działanie zwalczające wiele różnych chorób roślin wywoływanych przez Oomycetes, których odporność na grzybobójcze środki chemiczne stanowi poważny problem. Szczególnie należy zauważyć, że związki wytworzone sposobem według wynalazku wykazują znacznie lepsze działanie zwalczające przy niższych dawkach niż w przypadku pojedynczego stosowania acyloalaninowych środków grzybobójczych (takich jak metalaksyl, furalaksyl, benalaksyl, oksadiksyl, ofurace i cyprofuram), pochodnych tiazolowych i pochodnych izotiazolowych. Wskazuje to wyraźnie na efekt synergiczny jako wynik zmieszania tych składników.

Tabela 3

Próby prowadzone na chorobach ziemniaka, ogórka i pomidora

Indeks choroby

Badany związek nr zaraza ziemniaczana na ziemniakach mączmak na ogórkach zaraza ziemniaczana na pomidorach

	prewencja	leczenie	prewencja	leczenie	prewencja	leczenie
1	2	3	4	5	6	7
2	0	0	0	0	0	0
3	0	—	0	0	0	0

162 128

Tabela 3a

Indeks choroby
Badany związek nr —	zaraza ziemniaczana na ziemniakach	mączniak na	ogórkach	zaraza ziemniaczana na pomidorach
	prewencja	leczenie	prewencja	leczenie	podlewanie gleby
1	2	3	4	5	6
4	0	0	0	0	0
5	0	0	0	0	0
6	0	-	0	0	0
7	0	0	0	0	0
8	0,3	-	0,2	0	0,2
9	0	0	0	0	0
10	0	-	0	0	0
11	0	0	0	0	0
12	0	0	0	0	0
13	0	-	0	0	0
14	0	0	0	0	0
15	0	0	0	0	0
16	0	0	0	0	0
17	0	0	0	0	0
18	0	-	0	0	0
19	0	0	0	0	0
20	0	0	0	0	0
21	0	-	0	0	0
22	0	0	0	0	0
25	0	-	0	0	0
26	0	0	0	0	-
32	0	0	0	0	0
33	0	0	0	0	0
34	0	0	0	• 0	0
35	0	0	0	0	0
36	0	-	0	0	0
38	0	0	0	0	0
39	0	-	0	0	0
40	0	0	0	0	-

1	2	3	4	5	6
41	0	-	0	0	0
42	0,5	0,6	0,3	0,3	-
43	1,2	-	1,2	1,0	-
44	0	0	0	0	-
45	0	0	0	0	-
46	0	-	0	0	0
48	0	0	0	0	0
49	0	0	0	0	0
50	0	0	0	0	0
51	0	0	0	0	0
52	0	0	0	0	0
53	-	-	0	0,5	-
54	-	-	0,3	0,5	-
56	0	-	0	0	-
57	0	0	0	0	0
58	0	0	0	0	-
59	0	0	0	0	-
60	0	0,4	0	0	-
63	-	-	0	0	-
69	-	-	0	0,2	-
71	-	-	0	0,2	-
Ν	2,0	2,4	2,1	2,4	3,2
Ν	2,0	2,5	1,9	2,3	3,0
Β	2,3	3,8	2,0	3,4	3,8
Ε	2,4	3,6	2,5	3,7	3,7
Próba kontrolna	3,7	3,8	3,7	3,7	3,8

Tabela 4
Badany związek nr	Stężenie składnika aktywnego . (ppm)	Indeks choroby
10 dni później	18 dni później
1	2	3	4
2	1(00	0	0,7
	50	0	1,0
3	100	0	1,0
	50	0	1,3

162 128

1	2	3	4
4	100	0	0,7
	50	0	1,o
5	100	0	1,o
	50	0	1,o
6	100	0	1,0
	50	0	1,5
17	100	0	0,8
	50	0	0,8
18	100	0	0,6
	50	0	0,7
A	500	2,9	2,9
C	500	3,0	3,0
D	500	3,5	3,7
E	500	3,0	3,1
F	500	2,7	2,8
2 + A	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
3 + A	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
4 + A	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
5 + A	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
2 + C	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
6 + C	100+500	0	0
	50 + 500	0	0
17 + C	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
18 + C	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
2 + E	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
6 + E	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
17 + E	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
18 + E	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
2 + F	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
4 + F	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
5 + F	100+500	0	0
	50 + 500	0	0

3,7 3,7 próba kontrolna

Tabela 5

Próba zwalczania zarazy ziemniaczanej na pomidorach

Badany związek nr	Stężenie składnika aktywnego (ppm)	Indeks choroby
10 dni później	18 dni później
1	2	3	4
2	100	0	0
	50	0	0
6	1100	0	0
	50	0	0
12	100	0	0
	50	0	0
13	100	0	0,6
	50	0	0,9
48	100	0	1,0
	50	0	1,0
52	100	0	1,0
	50	0	1,8
A	500	3,3	3,5
C	500	3,5	3,6
D	500	3,5	3,5
E	500	3,0	3,4
F	500	3,0	3,0
2+ A	1100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
6 + A	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
13 + A	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
52 + A	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
2 + C	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
6 + C	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
48 + C	100+500	0	0
	50 + 500	0	0
12 + D	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
13 + D	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
52 + D	100 + 500	0	0,4
	50 + 500	0,1	0,7
2 + E	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0,4
6 + E	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
43 + E	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
6 + F	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
48 + F	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
52+F	100 + 500	0	0
	50 + 500	0	0
próba kontrolna	-	3,6	3,8

162 128

Tabela 6

Próba zwalczania mączmaka na ogórkach

Badany związek nr	Stężenie składnika aktywnego (ppm)	Indeks choroby
10 dni później	18 dni później
1	2	3	4
2	200	0	0,6
	100	0	1,1
4	200	0	1,0
	100	0	1,5
5	200	0	0,9
	100	0	1,5
6	200	0	2,0
	100	0,5	2,0
G	200	2,4	3,0
	100	2,4	3,5
H	200	2,2	2,8
	100	2,5	3,5
I	200	1,7	2,0
	100	1,6	2,2
J	200	2,0	3,1
	100	2,5	3,3
K	200	1,5	1,8
	100	1,9	2,5
L	200	1,3	2,0
	100	1,3	2,8
2 + G	50+ 50	0	0
	50+100	0	0
4 + G	50+ 50	0	0
	50+100	0	0
5 + G	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0
6 + G	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0
2 + H	50+ 50	0	0
	50+100	0	0
4 + H	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0
5 + H	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0
6 + H	50+ 50	0	0,2
	50+100	0	0,2
2 + 1	50+ 50	0	0
	50+100	0	0
4 + 1	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0
5 + 1	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0
6 + 1	50+ 50	0	0,3
	50+100	0	0,1
2 + J	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0
4 + J	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0

162 128

1	2	3	4
5 + J	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0
6 + J	50+ 50	0	0,3
	50+ 100	0	0,1
2 + K	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0
4 + K	50+ 50	0	0
	50+100	0	0
5 + K	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0
6 + K	50+ 50	0	0,3
	50+ 100	0	0,2
2 + L	50+ 50	0	0
	50+100	0	0
4+L	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0
5 + L	50+ 50	0	0
	50+ 100	0	0
6 + L	50+ 50	0	0
	50+100	0	0
Próbka kontrolna	-	3,4	3,5

Tabela 7

Próby zwalczania suchej plamistości na pomidorach

Badany związek nr	Stężenie składnika aktywnego (ppm)	Indeks choroby
2	100	2,6
3	100	3,0
4	100	3,1
6	100	3,0
12	100	2,7
18	100	2,9
A	500	0,8
E	500	0,7
F	500	1,0
2 + A	100 + 500	0
3 + A	100 + 500	0
12 + A	100 +500	0
4 + E	100 + 500	0
18 + E	100 + 500	0
2 + F	100+500	0
3 + F	100 + 500	0
12 + F	100 + 500	0
Próba kontrolna		7

162 128 ^r2-^ch° -tet* «>-^c<_R3

Wzór Wzór 5

NH3

H2N-CH

CN

R³

Wzór 3

Schemat 11

O « I

R¹-C·

CH2CO2C2H5 soct'

R1-C-CH2CO2C2H5

Cl s

nh₂-c-nh₂

-'-Nh ^nh2-< T ( HNO2 ♦ CuC^) lub (HNO2 ♦ CU2CI2) lub

R¹

CO2C2H

R¹

CO2C2H

Schemat 10

R¹

CuCN

Tl

Μ

R¹

NH2

Reakcja

Sandmeiyer'a

NaOH *

Br

CN

R¹

N

CO₂H

Schemat 9 s

¹¹

R'-C-NH₂ ♦ o

R₂CCHCO₂C₂H5

Hal >

R²

NaOH

CO2C2H5

R² co₂h

Schemat θ

S O

II ii

R-C-NH2 ♦ BrCH2C-CO2C2H5 —-:-^{z z} z z o utrzymywanie we wrzeniu w benzynie przez 24 godziny ⁿ./^CO2^c2^h5

Μ,Τ

NaOH

Schemat 1

.CN

H₂N CH Wzór 3

CN

R³

Schemat 6

x^CN ^'R³

Schemat 5

CIC^R⁴--->

rv rx

W ? ?

ycu- c-o-cOrA ^cCN

HoN-CH^ ^R³

Wzór 3 R¹ R²

•CONHCH

Wzór 1

CN

R³

Schemat A

Wzór 4

Schemat 3

CN

H₂N·CH Wzór 3 \_r3

.CN r³

Schemat 2

Wzór 3

Wzór 2 lub jego reaktywna pochodna

Wzór 4

CN

Schemat 1

WZÓR 39

WZÓR 40 _{C H} _^^NV^C2^H5 c^3H7

N CnHr ‘-^εΛ-Ύ^ ^{2 5}

WZÓR 41

WZÓR 42

Wzór 33

WZOR Λ3

Wzór 34

CH2CI

Wzór 37

Wzór 38

Wzór 29

C2H₅

Wzór 21

CH3

Wzó 32

N^^^CH3 ⁿ-^c3^H7·^^

Wzór 22

Wzór 23

n-C₃H₇

Wzór 25

Wzór 26

^³

Wzór 15 Wzór 16

Wzór 19

WZÓR 14

WZÓR 11

WZÓR 12

WZÓR 13

ClR - CHO

WZÓR 4

N CHt

WZÓR 8

WZÓR 7

N ^PH3 s

WZÓR 10

MCN

WZÓR 5

z^CN

H~N · CH 2 \ 3

R^J

WZÓR 2 o ^N /CHo ^B'-fZ ³

WZÓR 9

CH3

WZÓR 6 z^CN \_R ³

WZÓR 3

Departament VvmI.iunictw UP RP Nakład 90 egz. Cena 10 000 zł

Claims

Zastrzeżenie patentowe

Sposób wytwarzania nowych pochodnych amidowych o wzorze ogólnym 1, w którym jeden z Y i X oznacza atom siarki a drugi oznacza atom węgla, każdy R¹ i R² oznacza atom wodoru, atom chlorowca, grupę alkilową o 1-6 atomach węgla, grupę chlorowcometylową lub grupę fenylową a R³ oznacza grupę alkenylową o 2-6 atomach węgla, grupę chlorowcoalkenylową o 2-4 atomach węgla, grupę furylową, grupę tienylową, grupę alkoksylową o 1 -4 atomach węgla, grupę alkilotio o 1-4 atomach węgla, grupę alkinyloksylową o 3-5 atomach węgla, grupę alkinylotio o 3-5 atomach węgla, grupę pirazolilową lub ewentualnie chlorowcopodstawioną grupę fenylową, znamienny tym, że heterocykliczny 5-członowy kwas karboksylowy o wzorze 2, w którym X, Y, R¹ i R2 mają wyżej podane znaczenie, lub jego reaktywną pochodną poddaje się reakcji z aminoacetonitrylem o wzorze 3, w którym R3 ma wyżej podane znaczenie, albo jego solą.