PL152292B1

PL152292B1 - Pyrazole derivatives, their preparation, and fungicides containing them

Info

Publication number: PL152292B1
Application number: PL1987265359A
Authority: PL
Priority date: 1986-04-24
Filing date: 1987-04-24
Publication date: 1990-12-31
Also published as: PL154298B1; AU597054B2; GB8709654D0; BR8701936A; KR870010007A; IT1203975B; IT8720267A0; CH668771A5; GB2190375B; HUT43936A; GB2190375A; FR2597866A1; RO100209B1; GR870626B; HU200080B; PL265359A1; FR2597866B1; NL8700976A; RO100208B1; CA1322759C

Description

RZECZPOSPOLITA OPIS PATENTOWY 152 292 POLSKA

URZĄD

PATENTOWY

RP

Patent dodatkowy do patentu nr--Int. Cl ® C07D 231/14

Zgłoszono: 87 04 24 (P. 265359) C07D 403/12

C07D 405/12 C07D 409/12

Pierwszeństwo: 86 04 24 dla zastrz. 2 Japonia 86 06 18 dla zastrz. 3 Japonia 86 11 05 dla zastrz. 4 Japonia

Zgłoszenie ogłoszono: 88 09 01

Opis patentowy opublikowano: 1992 04 30

Twórca wynalazku Uprawniony z patentu: Mitsui Toatsu Chemicals, Inc., Tokio (Japonia)

Sposób wytwarzania pochodnych pirazolu

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania pochodnych pirazolu o wzorze ogólnym 1, w którym R¹ oznacza grupę alkilową, chlorowcoalkilową, alkenylową, chlorowcoalkenylową lub fenylową, R2 i R³ każdy oznacza atom wodoru lub chlorowca lub grupę alkilową, chlorowcoalkilową, alkoksylową, alkoksyalkilową lub fenylową, a R⁴ oznacza grupę alkilową, chlorowcoalkenylową lub fenylową albo grupę furylową, tienylową lub pirolilową podstawioną atomem chlorowca lub grupą alkilową. Związki wytwarzane sposobem według wynalazku mogą stanowić substancję czynną stosowanych w rolnictwie i ogrodnictwie środków grzybobójczych.

Podejmowano wiele badań nad organicznymi związkami syntetycznymi użytecznymi w rolnictwie i ogrodnictwie i znaleziono wiele biologicznie czynnych związków, które nadawały się do praktycznego wykorzystania. Stwierdzono, że istnieje wiele związków aktywnych z grupy amidów, które mieszczą się w ogólnym zarysie związków wytwarzanych sposobem według wynalazku i niektóre z nich są stosowane jako herbicydy lub fungicydy. Na przykład podstawione pochodne benzamidu takie jak N-benzoilo-N-/3,4kdichlorofenylo-2-aminopropionian etylu (benzoilopropethyl) użyteczny jako herbicyd i 2-metylo-N-/3-izopropoksyfenylo/b>enzamid (mepronil) użyteczny jako fungicyd są związkami znanymi. Znane są również chwastobójczo aktywne związki z grupy pirazolu i na przykład p-toluenosulfonian 4-/2,4-dichlorobenzoilo/-l,3-dimetylopirazol-5ilu (pyrazolate) i 4-/2,4—ichlorobenzoilo/-5-benzoilometoksy-l,3dimetylopirazoi (pyrazoxin) są szeroko wykorzystywane w Japonii jako herbicydy dla ryżu.

W japońskiej publikacji patentowej nr 167 978/1982 ujawniono podstawione pochodne acyloaminoacetonitrylu mające pierścień furanowy o działaniu chwastobójczym i grzybobójczym lecz związki te są fitotoksyczne w stosunku do upraw. W tej publikacji ujawniono grupy 4pirydylokarbonylowe, 2-furylokarbonylowe, 2-tienylokarbonylowe i 2-benzofurylokarbonylowe jako heterocykliczne grupy karbonylowe, które są . grupami acylowymi.

W Chemical Abstracts są opisane pewne przykłady syntez acyloaminowych nasyconych pochodnych alifatycznych, które są analogiczne do pochodnych pirazolu według wynalazku. W

152 292 szczególności przykłady syntezy 2-benzoiloaminobutyronitrylu są podane w J. Chem, Soc., 1963, str. 2143 - 2150 i w Synthesis, 1972, nr 11, str. 622 - 624 i przykłady syntezy 2-benzoiloaminopropionitrylu są podane w Buli. Soc. Chim. Fr., 1969, nr 11, str. 4108-4111 iw Justus Liebigs Ann. Chem., 1972, 764, str. 69 - 93. W tych artykułach jednakże nie podano żadnych informacji dotyczących biologicznej aktywności opisanych związków.

Związki syntetyczne o różnej budowie chemicznej są stosowane jako fungicydy w rolnictwie i ogrodnictwie i odgrywają znaczącą rolę w zwalczaniu chorób roślin i w konsekwencji przyczyniają się do rozwoju rolnictwa. Jednakże niektóre z tych związków nie mają dostatecznego działania zwalczającego i nie zapewniają bezpieczeństwa. Na przykład captafol, TPN, captan i ditiokarbaminian są szeroko stosowane wobec późnej zarazy i mączniaka prawdziwego różnych roślin uprawnych i przyczyniają się do zwiększenia produkcji upraw. Jednakże te związki mają głównie działanie ochronne wobec późnej zarazy i mączniaka prawdziwego i nie można wcale oczekiwać działania leczniczego. W następstwie tego mają one poważną wadę, że nie można oczekiwać dostatecznego efektu, gdy są stosowane po wystąpieniu choroby. Gdy bierze się pod uwagę aktualne zwalczanie chorób roślin, chemikalia powinny być stosowane wcześniej lub później po wystąpieniu objawów choroby. A więc choroby roślin trudno całkowicie zwalczać za pomocą tych związków. Ponadto związki te muszą być stosowane w bardzo wysokich stężeniach aby wykazały skuteczne zwalczanie i ich użycie jest ograniczone względami bezpieczeństwa. Oprócz tego niektóre z powyższych związków są w znaczącym stopniu toksyczne dla ryb.

W celu rozwiązania powyższych problemów kontynuuje się rozległe badania nowych środków zwalczających i rozwijane są estrowe pochodne N-fenyloalaniny takie jak metalaxyl, to jest N-/2,6-dimetylofenylo/-N-/2’-metoksyacetylo/alaninian metylu, który wykazuje lepsze działanie ochronne i lecznicze jako środek zwalczający choroby roślin wywołane przez Phycomycetes i zyskuje popularność na świecie. Problemem w przypadku estrowych pochodnych N-fenyloalaniny jest, że grzyby nabywające odporność na te związki uprzednio pokazaną i ich działanie grzybobójcze zmniejsza się.

Celem wynalazku jest usunięcie opisanych powyżej wad i dostarczenie sposobu wytwarzania związków o doskonałych własnościach grzybobójczych nadających się do stosowania w rolnictwie i ogrodnictwie oraz środków do zwalczania szkodliwych mikroorganizmów zawierających te związki jako składniki aktywne. W szczególności celem wynalazku jest dostarczenie dogodnego sposobu wytwarzania z wysoką wydajnością związków, które mają działanie zarówno ochronne jak i leczące na choroby roślin takie jak późna zaraza i mączniak rzekomy, nadają się do szerokiego stosowania i nie są toksyczne w stosunku do roślin uprawnych, zwierząt ciepłokrwistych i ryb oraz kompozycji zawierających te związki i nadających się do stosowania w rolnictwie.

Przeprowadzono rozległe badania pochodnych acyloaminoacetonitrylu i odkryto, że niektóre pochodne z grupy pirazolu wykazują biologiczną aktywność, której nie można było przewidzieć ze związków opisanych powyżej i wykazują doskonałe działanie zwalczające wobec szerokiego zakresu chorób jako środki grzybobójcze w rolnictwie i ogrodnictwie, a w szczególności doskonałe działanie zwalczające, ochronne i lecznicze wobec chorób roślin uprawnych takich jak późna zaraza i mączniak rzekomy.

Pochodne pirazolu o wzorze ogólnym 1, w którym R¹ oznacza grupę alkilową, chlorowcoalkilową, alkenylową, chlorowcoalkenylową lub fenylową, R² i R³ każdy oznacza atom wodoru lub chlorowca, grupę alkilową, chlorowcoalkilową, alkoksylową, alkoksyalkilową lub fenylową, a R⁴oznacza grupę alkilową, alkenylową, chlorowcoalkenylową lub fenylową albo furylową, tienylową lub pirolilową podstawioną atomem chlorowca lub grupą alkilową są związkami nowymi.

W związkach o' wzorze ogólnym 1, R1 oznacza grupę alkilową, korzystnie grupę alkilową zawierającą 1—12 atomów węgla, a w szczególności niższą grupę alkilową zawierającą 1—6 atomów węgla, grupę chlorowcoalkilową, korzstnie niższą grupę chlorowcoalkilową zawierającą 1—6 atomów węgla, grupę alkenylową, korzystnie niższą grupę alkenylową zawierającą 2—6 atomów węgla, grupę chlorowcoalkenylową, korzystnie niższą grupę chlorowcoalkenylową zawierającą 2—6 atomów węgla lub grupę fenylową. Każdy z podstawników R² i R³ oznacza atom wodoru, atom chlorowca, grupę alkilową, korzystnie niższą grupę alkilową zawierającą 1—6 atomów węgla, grupę chlorowcoalkilową, korzystnie niższą grupę chlorowcoalkilową zawierającą

152 292

1— 6 atomów węgla, grupę alkoksylową, korzystnie niższą grupę alkoksy- zawierającą 1—6 atomów węgla, grupę alkoksyalkilową, korzystnie niższą grupę alkoksyalkilową zawierającą 2—6 atomów węgla lub grupę fenylową. Podstawnik R⁴ oznacza grupę alkilową, korzystnie niższą grupę alkilową zawierającą. 1—6 atomów węgla, grupę alkenylową, korzystnie grupę alkenylową zawierającą 2—12 atomów węgla, a w szczególności niższą grupę alkenylową zawierającą 2—6 atomów węgla, grupę chlorowcoalkenylową, korzystnie niższą grupę chlorowcoalkenylową zawierającą do

2— 6 atomów węgla, grupę fenylową albo grupę furylową, tienylową lub pirolową podstawioną atomem chlorowca lub grupą metylową, R⁴ może oznaczać np. grupę o wzorze 25, w którym R⁵ i R⁶oznaczają atom wodoru, chloru lub grupę metylową albo grupę o wzorze 26, w którym Y oznacza atom tlenu lub siarki.

Prowadząc rozlegle badania sposobów wytwarzania pochodnych pirazolu o wzorze ogólnym 1 i opracowano sposób, który daje żądany produkt z wysoką wydajnością.

Zgodnie z wynalazkiem sposób wytwarzania pochodnej pirazolu o wzorze ogólnym 1 polega na reakcji związku o wzorze ogólnym 2, w którym R¹, R² i R³ mają wyżej podane znaczenie a X oznacza atom chlorowca, z aminoacetonitrylem o wzorze 3, w którym R4 ma wyżej podane znaczenie, lub jego solą.

Większość chlorków kwasu pirazolokarboksylowego o wzorze ogólnym 2 stosowanych jako substancja wyjściowa w procesie według wynalazku można łatwo otrzymać sposobami pokazanymi na Schematach 1—5, zgodnie z metodami opisanymi na przykład w Aust. J. Chem., tom 36, str. 135 (1983) i Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft, tom 59, str. 601 (1926).

Gdy podstawnik R2 lub R³ oznacza grupę metoksylową, związki o wzorze ogólnym 2 można syntetyzować sposobem pokazanym na Schemacie 2, zgodnie z ujawnioną w japońskiej publikacji patentowej nr 122488/1984.

Ponadto jak pokazano na Schemacie 3 podstawnik atomu azotu pierścienia pirazolowego można wprowadzać później stosując związek o wzorze R1X, w którym R1 i X mają wyżej podane znaczenie.

Kwasy pirazolokarboksylowe można otrzymać przez utlenianie pirazoloaldehydów, jak pokazano na Schemacie 4.

Kwasy pirazolo-5-karboksylowe można otrzymać sposobem pokazanym na Schemacie 5.

Aminoacetonitryle o wzorze ogólnym 3 można łatwo otrzymać w tak zwanej reakcji Streckera pokazanej na Schemacie 6.

W szczególności mogą być łatwo otrzymane przez reakcję aldehydów o wzorze ogólnym 4 z cyjanowodorem o wzorze ogólnym 5, w którym M oznacza atom wodoru lub cyjankiem metalu alkalicznego o wzorze ogólnym 5, w którym M oznacza atom metalu alkalicznego i amoniakiem lub chlorkiem amonu w wodzie lub w dwuwarstwowym układzie wody i rozpuszczalnika organicznego. Kolejność dodawania aldehydu o wzorze 4, cyjanku o wzorze 5 i amoniaku lub chlorku amonu jest dowolna. W wielu przypadkach dodatek katalizatora przenoszenia fazowego powoduje bardziej wydajny przebieg reakcji. Ponieważ uzyskane aminoacetonitryle są nietrwałe, pożądane jest kierowanie ich bezpośrednio do następnego etapu. Jednakże sole aminoacetonitryli z kwasami mineralnymi są trwałymi substancjami stałymi i mogą być przechowywane przez długi okres czasu.

Sposób wytwarzania związków o wzorze ogólnym 1 według wynalazku będzie opisany w odniesieniu do Schematu 7.

Aminoacetonitryl o wzorze ogólnym 3 rozpuszcza się w obojętnym rozpuszczalniku i dodaje się równoważną ilość lub słaby nadmiar zasady. Następnie stopniono wkrapla się chlorek kwasu pirazolokarboksylowego o wzorze ogólnym 2. Gdy stosuje się sól aminoacetonitrylu, dodatkowo dostarcza się zasadę potrzebną do zobojętnienia. Przykładami obojętnych rozpuszczalników są etery takie jak eter etylowy, eter izopropylowy, tetrahydrofuran i dioksan, węglowodory takie jak benzen, toluen, ksylen i ligroina, chlorowcowane węglowodory takie jak dichlorometan, chloroform i tetrachlorek węgla, estry takie jak octan etylu i propionian etylu i aprotonowe polarne rozpuszczalniki takie jak Ν,Ν-dimetyloformamid, dimetylosulfotlenek i 1,3-dimetyloimidazolidynon. Pirydynę można stosować zarówno jako zasadę jak i rozpuszczalnik. Przykładami zasad są zasady organiczne takie jak trietyloamina, dimetyloanilina i pirydyna i zasady nieorganiczne takie jak amoniak, węglan potasu, węglan sodu, wodorowęglan sodu, wodorotlenek sodu i węglan

152 292 amonu. Reakcji nie należy prowadzić w zbyt wysokiej temperaturze, ponieważ termiczna trwałość pochodnej alfa-aminoacetonitrylu o wzorze ogólnym 3 jest niska. Ponadto ponieważ jest to reakcja egzotermiczna, pożądane jest prowadzenie jej z zastosowaniem chłodzenia (0-5°C). Po dodaniu składników mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej do zakończenia reakcji. Czas reakcji, który może się zmieniać zależy od temperatury reakcji i zwykle wynosi od 0,5 do 4 godzin. Po reakcji surowy produkt otrzymuje się w zwykły sposób. Uzyskaną pochodną pirazolu można łatwo wyodrębniać i oczyszczać konwencjonalnymi metodami takimi jak krystalizacja i chromatografia kolumnowa.

Związki wytwarzane sposobem według wynalazku posiadają własności grzybobójcze i mogą być stosowane w rolnictwie i ogrodnictwie. Jako środki grzybobójcze stosowane w rolnictwie i ogrodnictwie związki wytwarzane sposobem według wynalazku wykazują działanie zwalczające dla szerokiego zakresu chorób roślin, zwłaszcza późnej zarazy i mączniaka rzekomego różnych roślin uprawnych wywołanych przez Phycomycetes. Główne choroby roślin, które mogą być zwalczane przy użyciu związków według wynalazku obejmują zarazę ziemniaka (Phytophthora infestans), zarazę pomidora (Phytophthora infestans), Phytophthora parasitica lub nicotiana tytoniu, Phytophthora cactorum truskawki, mączniak rzekomy chryzantemy girlandowej (Peronospora chrysanthemi), Phytophthora rot fasoli azuki, mączniak rzekomy winorośli (Plasmopara viticola), mączniak rzekomy ogórka (Pseudoparonospora cubensis), mączniak rzekomy chmielu (Pseudoperonospora humuli) i zgniliznę sadzonek różnych roślin wywołaną przez grzyby rodzaju Pythium i Aphanomyces.

Związki wytwarzane sposobem według wynalazku można stosować przez zaprawianie nasion, nanoszenie na liście, traktowanie gleby itp. Wykazują one dostateczną skuteczność przez stosowanie jednej z metod zwykle stosowanych przez fachowców w tej dziedzinie. Dawka i stężenie chemikaliów, które mają być nanoszone może zmieniać się zależnie od upraw, które mają być chronione, choroby, która ma być zwalczana, kompozycji, sposobu nanoszenia i różnych warunków środowiskowych. Dawka stosowana przez opryskiwanie dogodnie wynosi od 5 do 200 g, korzystnie od 10 do 100 g na ar. Odpowiednie stężenie materiału do opryskiwania wynosi od 10 do 500 pm, korzystnie od 50 do 300 ppm.

Środek grzybobójczy zawierający jako substancję czynną związki wytwarzane sposobem według wynalazku można stosować razem z chemikaliami stosowanymi w rolnictwie takimi jak inne środki grzybobójcze, owadobójcze, chwastobójcze lub środki regulujące wzrost roślin, środki wzbogacające glebę i nawozy sztuczne. Można je wytwarzać w mieszanych kompozycjach przed użyciem.

Związki wytwarzane sposobem według wynalazku można stosować bezpośrednio lecz korzystnie w postaci kompozycji zawierającej stały lub ciekły nośnik obejmujący stały lub ciekły rozcieńczalnik. Nośnik jak podano w opisie oznacza syntetyczną lub naturalną substancję nieorganiczną lub organiczną, która jest wprowadzana aby ułatwić transport składników aktywnych w miejsce, które ma być traktowane lub w celu ułatwienia magazynowania, transportu i manipulowania składnikami aktywnymi.

Odpowiednie stałe nośniki obejmują na przykład glinki takie jak montmorylonit, substancje nieorganiczne takie jak ziemie okrzemkowe, biała glinka, talk, wermikulit, gips, węglan wapnia, żel krzemionkowy i siarczan amonu, organiczne substancje jadalne takie jak mączka sojowa, trociny, mąka pszenna i mocznik.

Odpowiednie ciekłe nośniki obejmują na przykład aromatyczne węglowodory takie jak toluen, ksylen i kumen, węglowodory parafinowe, takie jak nafta i oleje mineralne, chlorowcowane węglowodory takie jak tetrachlorek węgla, chloroform i dichloroetan, ketony takie jak aceton i keton metylowoetylowy, etery takie jak dioksan i tetrahydrofuran, alkohole takie jak metanol, propanol i glikol etylenowy, dimetyloformamid, dimetylosulfotlenek i woda.

Można stosować różne środki pomocnicze pojedyńczo lub w połączeniu w zależności od rodzaju kompozycji i sytuacji stosowania i innych w celu zwiększenia skuteczności związków według wynalazku. Na przykład można stosować anionowe środki powierzchniowo czynne takie jak sole kwasów lignosulfonowych, sole kwasu alkilobenzenosulfonowego i estry alkilosiarczanów, niejonowe środki powierzchniowo-czynne takie jak poliestry oksyalkilenoalkilowe, polietery oksyalkilenoalkiloarylowe,polioksyalkilenoalkiloaminy,polioksyalkilenoalkiloamidy,polietery

152 292 oksyalkilenoalkilotio, estry polialkilenowe kwasu tłuszczowego, estry gliceryny z kwasem - tłuszczowym, estry sorbitu z kwasem tłuszczowym, polioksyalkilenowe estry sorbitu z kwasem tłuszczowym i polioksyetylenowe polimery blokowe, środki smarujące takiejak stearynian wapnia i woski, stabilizatory takie jak wodorofosforan izopropylu, metyloceluloza, kazeina i guma arabska w celu emulgowania, sypergowania, , powlekania, zwilżania, wiązania, stabilizowania i innych.

Ilość składnika aktywnego w kompozycji zwykle wynosi od 0,5 d do 20% wagowych dla proszków, od 5 do 20% wagowych dla koncentratów do emulgowania, 10 do 90% - wagowych dla proszków zwilżalnych, 0,1 do 20% wagowych- dla granulek i 10—90% wagowych dla środków płynnych. . Z -drugiej strony ilość nośnika w kompozycji wynosi zwykle 60 do 99% wagowych dla proszków, 60 do 95% wagowych dla koncentratów do emulgowania, 10 do 90% wagowych dla proszków zwilżalnych, 80 do 90% wagowych dla granulek i 10 do 90% wagowych dla środków płynnych. Ilość czynników pomocniczych zwykle wynosi 0,1 do 20% wagowych dla proszków, 1 do 20% wagowych dla koncentratów do emulgowania, 0,1 do 20% wagowych dla proszków zwilżalnych, 0,1 do 20% wagowych dla granulek i 0,1 do 20% wagowych dla środków płynnych.

Typowe przykłady pochodnych pirazolu o wzorze ogólnym 1 wytwarzanych sposobem według wynalazku przedstawione są w tabeli 1.

Tabela 1

Związki o wzorze ogólnym 1

Związek nr	We wzorze ogólnym 1	temp, topn °C	1 NMR(lOOMHz)
R1	Ri	R’	R⁴
1	2	3	4	5	6	7
1	CHs-	3-CH,	5-H	wzór 6	110,5 111U	^^<TMS l,78óH;i), 2,46(3H,s) 3,82(3H,i) 5,3I(1HA, J=8,0Hz), 5,M(lH,ód,4=8,0Hz), 6,78(1H A, J=8,0Hz), 7,8I(1H,b)
2	CtHS-	3-CHs	5-H	wzór 6	115 116	^^<TMS^ tW®* I.45(3H,U=7.0Hz), UW 245(3H,s), 4,W(2H,sA 4,0(2H,q,J=7,0Hz), 5^1H,d), J=8,0Hz), 5,^l]H,<diU^8OHz_vJ^^OHz), 6J1(1HAJ = 8,0Hz), 7,84(lH,s)
3	wzór 7	3-CH,	5-H	wzór 6	95 96	>CDC3s t v O TMS tW“ 1.4Χ6ΗΑ, J=:,OHz), I,77(6Hd), ^4((3^,^), 4,«X(H,mnJ=7,0Hz). 5,X1HAJ=8,0HzX 5,70 (1H/UJ = 8,01HzJ=8,0Hz), 6,70( IHA, J=8,0Hz), 7,86(1 H4)
4	Obr	3-rCHj	5-H	wzór 8	113 114	«CDCl» . v ^{0 TMS tw>m):} 2,19(3H,i), 2,47(3Ημ), 3,80(3ΗΛ 5,60-5,82 (2H,m), 6.79-7,^lH,m), 7,751Hs)
5	CHs-	3-CH,	5-H	wzór 9	109 110	^^<TMS t*®¹ I,75(3H A4=7,0Hz), 2,«X3H A 3,8«3H,s), 5,463(3Hun), 6,686,»(lH,brd), 7,8(IH^)
6	wzór 10	3-CH,	5-H	wzór 6	oM	^^<TMS I,8I(6HdX 2,48(OHs), 4,61(ffl,AJ = 6.0Hz), 5,2(IH,br), 5,61IlHAd,J= ~ -0Hz i I0,OHz), 5,96Λ22Η,ιιιΧ 6,65<lH,d,J=7,0Hz), 7.78( IH4)
7	wzór 11	3-CHr	5-H	wzór 6	oUcj 96	(pp®> 1 JKOHd 2,47(3H>), 4,80(2HA<dJ=6,0 i 1,0Hz), 5^6(lH,br), 5.63(lHAd,4=7,0 i 10Hz), 5,9-6,(2H,ni), 6,7(1 HdJ = 7,0Hz), 7,8O(IH,s)

152 292

1	2	3	4	5	6	7
8	wzór 12	3-CHa-	5-H	wzór 6	103 104,5	> CDCla _z v ⁶ TMS 176(6H,s), 2,50(3ΗΛ 5,32(lH,br), 5,68( lH,br), 6,81(lH,br), 7,2-7,7(5H,m), 8,24(lH,s)
9	CHa-	3-H	5-H	wzór 6	133 135	χ CDCla _z x ⁶ TMS l,77(6Hu), 3,89(3H,s), 5,3O(lH,br), 5,68(lH,br), 7,52(lH,d3 = 7,0Hz), 7,84(lH,s), 7,92(lH,s)
10	CHa	wzór 13	5-H	wzór 6	146 147,5	χ CDCla . , ⁶ tms <P^pm): 1,70(3H,s), 1,77(3H,s), 3,66(3H,s), 5,20-5,52 (2H,m), 7,45(5H,s), 7,96(lH,s), 8,62(lH,d, J = 7,0Hz)
11	CHa-	3-H	wzór 14	wzór 6	128 129,5	χ CDCla _z x ⁶ TMS <PP* l,72(3Hu), l,76(3H,s), 3,87(3H,s), 5,28-5,60 (2H,m), 7,30-7,42(3H,m), 8,16(lH,s), 8,72(1H, d, J = 7,0Hz)
12	CHa-	3-CHa	5-C1	wzór 6	140 141	χ CDCla , x ⁶ TMS l,76(3Hu), l,77(3H,s), 2,27(3H,s), 3,74 (3Hu), 5,2-5,6(2Hun), 8,48(lH,d,J = 7,0Hz)
13	CHaCHaCHaCHa-	3-H	5-H	wzór 6	olej	χ CDCla _z x ⁶ TMS ⁽P^pn,): 0,92(3H,tJ = 7,0Hz), l,l-l,5(2H,m), 1,7-1,9 (8Hun), 4,15(2H,U = 7,OHz), 5,34(lH,d, J = 7,0Hz), 5,73( lH,dd,J = 7,0 i 7,OHz), 7,68 (lH,d, J = 7,0Hz), 7,92(lHu), 7,99(lH,s)
14	CHa=CH-CHa-	3-CHa	5-H	wzór 6	olej	χ CDCla . * ⁵ TMS <PP^): l,81(6H,s), 2,49(3H^), 4,48-ł,78(2H,m), 4,98-5,4O(3H,m), S^2-6JO(2H^d), 7,09(lH.d, J = 8,0Hz), 7,86(1H3)
15	CHa-	3-CFa	5-H	wzór 6 6	114 115	χ CDCla _t x ⁶ TMS l,87(6H,s), 3,95(3Hu), 5,19-5,38(1 Hun), 5,55(lH,dd3 = 8,0 i 8,0Hz), 6,74(lH,d, J = 8,0Hz), 7,97(lHu)
16	CaHa-	3-H	5-CHa	wzór 6	olej	jt CDCla _t x ⁶ TMS l,37(3H,t,J = 7,OHz), l,76(6Hu), 2,56(3Hu), 4,09(2H,q,J = 7,0Hz), 5,20-5,40(1 Hun), 5,69(lH,dd,J = 8,0 i 8 0Hz), 7,79(lH,d, J = 8,0Hz), 7,84(1 Hu)
17	CHa-	3-CHa	5-CHa	wzór 6	148 149	jt CDCla _z x ⁶ TMS l,77(3Hu), l,78(3Hu), 2,23(3Hu), 2,33(3Hu), 3,66(3Hu), 5,28-5,62(2H,m), 8,10-8,24(1 H,m)
18	CHaCHaCHa-	3-CHa	5-H	wzór 6	olej	_A CDCla _z x ⁶ TMS 0,94(3H,t3 = 6,0Hz), l,76(6Hu), l,88(2Hun), 2,48(3Hu), 4,08(2H,m), 5,3O(lH,m), 5,72(lH,t, J = 8,0Hz), 6,72( lH,d,J = 8,0Hz), 7,84(lHu)

152 292

I	2	3	4	5	6	7
19	CHaCHaCHa-	3-CHa	5-H	wzór 6	olej	x cDcia , , ⁶ TMS <P^pm): 0,90(3H,t,4 -6,0Hz), l,24(2H,m), l4-2,08H,m), 2,443Ηχ), 4,02^4=6,0^), 5541H,_m), 5,641H,t,J=8,OHz). 6,74(1 H,d,J = 8,0Hz), 7,701Ηχ)
20	wzór 15	3-CHa	5-H	wzór 6	olej	a CDCSa < , ^{6 TMS} 0,8^44 = 2,0Hz), 0503Η44 = 2,0Hz), 1,706Ηχ), 2,403Ηχ), 3,803H,m), 5,36 (IHjn), 5,72(]H,tt4=8,0Hz), 6,88( lH.t, J = 8,0Hz), 7,82( IH3)
21	(CHa)aC-	3-CHa	5-H	wzór 6	117 120	χ CDCla z , 0 tms ta’®* tWIU). 1,74(3^), 1,703Ηχ), 2,703Ηχ), 5,502H,m), 7,84 1H,s), 8/7^,04 = 8,0Hz)
22	CHa(CHa>CHa-	3-CHa	5-H	wzór 6	olej	χ CDCla z _v ^{6 TMS} 0,803H,t4=6.0^), l,l-l,5(8H,m), 1,703Ηχ), l,803H,s), 236(3H^K 4,042H,t4 = 6,0Hz), 5402Η,πι), 8,16(1H,i), 8,60 IH.dJ = 8,0Hz)
23	CHa(CHa)aCHa-	3-CHa	5-H	wzór 6	olej	X ^CDCS tm«₎V ° tms 0,903H,t4=6,0Hz), 1,05-14(^^), 1,84 (8Ηχ), IWH) 4,00^^), 546(1Ημη), 5,60^ J=8,0Hz), 6,70(1 H,d4=8,0Hz), 7,80 1H5)
24	CHa-	3-CfHa	5-H	wzór 6	olej	X CDCSa _t v ⁶ ra 1,103^4=8,0Hz), l,783Hs), 1,703Ηχ), 2,8020^4=8,0^), 3,803^), 5,50(2H,in), 8,10(114^), 8,620H,d4=8,0Hz)
25	CHa-	3-CHaCHaCHa	5-H	wzór 6	92 95	Λ CDCla z , ° TMS ^tpi®⁾* 0,903Η,,4 = 8,0Hz), l,602H,m4 = 8,0Hz), l^HA 1,^3Ηχ), = 8,0Hz), 3,803Ηχ), 5,402Η^), 8,12(1H5), 8,601Kd4=8,OHz)
26	CHa-	wzór 16	5-H	wzór 6	99 101	6t CDCSa _t χ ⁶ ra <** 0,906Η44 = 6,0Hz), l^H^ l,76<3H,»), 3,401Hu)), 3,7<63Ηχ), 5,40(2H,m). 8,00 (IHx), 8,502H,d4 = 6,0Hz)
27	CHa- ,	3-CHaCHaCHaCHa	5-H	wzór 6	olej	x CDCsa z____v ⁶ TMS 0,003^4 = 6,0Hz), 1404Η,ΐ)), l,76(3H,s), 1,703Ηχ), 2,802Hun), 3,803Hx), 5,J02H_łm), 8,10(1 H5). 8,60 !H,dJ = 8,0Hz)
28	CHaCHaCHaCHa-	3-CaHe	5-H	wzór 6	olej	0,92(2H,m), l,26(6H,t4=8,OHz), 1,6-2,0 (8H4h), 2902H,q4 = 8t0Hz)t 4,02Η^). ó^lHm), 5,68 1H,t4 = 8,0Hz), 6,70lH,d, J = 8,0Hz), 7,76( lHj)
29	(CHa)aC-	3-CaHs	5-H	wzór 6	olej	X CDCb , v 0 tms toP* l,24(3H,t4=8,0Hz), 140990), 1.803H5K 1,86(3ΗχΧ 3,102Η,υ = 8.0Hz), S^H^), 732(1H), 8,64(1 H44 = 8,0Hz)
30	CHa	3-CHa	5-H	wzór 17	129 130	2.43(3Ηχ). 3,803H), 6,40 1H44 = 8.0Hz), 7,07404H,m)) WH4)

152 292

31	CaHe	3-CHa	5-H	wzór 17	99 100	_xCDClj . , ⁶ TMS l,45<3H,t,J = 7,0Hz), 2,4ą3H,s), 4,095<tti,q, J = 7,0Hz), 6.45(lH,d,J=80)Hz), 6,7&(lH,d, 3 = 8,0Hz), 6,Μ-7,42(3Ημιι), 7,82(1H,j)
32	wzór 7	3-CHa	5-H	wzór 17	140.5 141.5	> cdco _z v O TMS l,4X6H,<(J = 70)Hz), 2,4X3H,), 4,36(1 H,m, J = 7,0Hz), 6,4X1H,d4 = 8,0Hz), 6,95-7,40 (4Ημη), 7,88(1 Ηχ)
33	CHa-	3-CHa	5-H	wzór 18	121.5 122.5	χ CDCJ z . v ^{6 TMS} <** 239(3Ηχ), 3,74(3Ηχ), 6,^lH,dJ = 8,0Hz), 6,28~6,52(2Ημη), 7,36(lH,br,s), 7,5XlH,d, J=8,0Hz), 7,8χΐΗχ)
34	C«He-	3-CHa	5-H	wzór 18	półstały	<- 1,42(3H,t,4 = 7,0Hz), 2,4X3H,s), 4,015(2H,q, J = 7,0Hz), 6,27( 1H,d,J=8,0Hz), 6,28/6,30 (2Ημη), 7,0XlH,d,J = 8,0Hz), 7,35(lH,br,s) 7,77(1Ηχ)
35	wzór 7	3-CHa	5-H	wzór 17	półstały	χ CDCla , , ^{6 TMS} 1/4S(6H,d,4 = 7,0Hz), 2,4Χ3Ημ), 4,41( ΙΗμη, J = 7,0Hz), 6,3XlH,dJ = 8,0Hz), 6,406,60 (2H,m), 6,87( lH,d,J = 8,0Hz), 7,45( 1H,br,s), 7,88( 1Ηχ)
36	CHs-	3-CHa	5-H	wzór 19	167.5 168.5	₆ CDCla ₍ , ^{6 TMS 1ppm):} 2,28(3Hx), 2,3Χ3Ηχ), 3,78(3Ηχ), 6,4XlH,d, J = 8,0Hz), 6,8^1H,d,4 = 5,0Hz), 7,3^1H,d, J = 5,0Hz), 8,17(1 Ημ), 9,0XlH,d4 = 8,0Hz)
37	cho-	3-CHa	5-H	wzór 20	13^5 133	χ CDCla , , ^{6 TMS} 2,42(3Ηχ), 3,8Ο(3Ηχ), 6,31(lH,d,J = 9,0Hz), 6,9-7,4(3Ημη), 7,7^1Ηχ)
38	CHa-	3-CHa	5-H	wzór 21	113 114,5	X CDMSa t x ^{6 tms} <o^pm): 2,4^3H4), 3,79(3Ηχ), 6,4XlH,dJ = 8,5Hz), 711(1H^4 = 5,0 i 2,0Hz), 7,28-7,45(2Η,ιη), 7,7«1Ηχ)
39	CHa-	3-CHa	5-H	wzór 22	140.5 142.5	χ CDCla f χ 2,4Χ3Η3), 2,47(3Hs), 3,78(3H,s), 6,25(1 H,d, J = 8,0Hz), 6,5«<1H,d,J=4,0Hz), 6,9^1H,d, J = 4,0Hz), 7,10(1 H,dJ = 8,0Hz), 7,7X1H,s)
40	wzór 12	3-CHa	5-H	wzór 17	154 155,5	χ CDCla z χ ° TMS 2,51 (3Ηχ), 6,42( 1H,dJ = 8,0Hz) 6,9-7,0( 1H,m), 7,1-7,6(9Ημη), 8,27(1Ηχ)
41	CHa-	3-CHa	5-C1	wzór 17	159 161	χ CDCla < , ^{6 tms} <p^pm): 2,36(3Ηχ) 3,81(3Ημ), 6,^1H,dJ = 8,0Hz), 7,00^7,16(ΙΗ,ιη), 7,26-7,36( ΙΗ,ιη), 748-7,64(1Ημη), 9,1XlH,d4 = 8,0Hz)
42	CHa-	3-CHa	5-H	wzór 23	174 176	χ CDCla z χ ® TMS ^^^ρ,η):

2,1446Ηη), 3,77(3Η,ί), 6,0-6,Χ3Η,ω), 6,74ί,ΜΟΗ,πι), 8,18( lH,s), 8,8^1H,d,J = 8,0Ηζ)

152 292

1	2	3	4	5	6	7
43	CHp-	3-CHa	5-H	wzór 18	105 107	_ACDCb . . w TM5 (ΡΡ°>): 2.4Χ3Η0), 3^H0), 6,10(^43=8,0^), 6,4<1H0), 6W(1HA3 = 8.0Hz), 7,44(1 Ho), 7,«OH^,O),7,7«IH0)
44	C,He-	3-CHa	5-H	wzór 17	1(43 118	I,47(3H.U=8,0Hz), 2,483^),4,18^, J=80Hz), 6,34(1 H,d,J=8,0Hz), 60XlH,d, J = 8,0Hz),7,(81H,d4⁼4,OHx),73M>-735(2H, m), 7,88 1H.s)
45	wzór 7	3-CHa	5-H	wzór 17	143 144	χ CDCla z x ⁶ TMS ^(ΡΡΙΠ): l,46(6H,d 3 = 7,0Hz), 2,Φχ3Η,ί), 4,40( lHm, J = 7,0Hz), 6,1 8(H,d,3=8,0Hz), 6,9<lH,d, J = 8,0Hz), 7J8(H,d3 = 4,0Hz), 7,3-7,82H,m), 7,89( 1Hj)
46	CHa-	3-CHpOCHa	5-H	wzór 18	olej	χ CDCla z » ⁶ TMS ^OP“> 3M3H0), 3.9Χ3Η0), 4,7^^0), 6J9(1H, dJ=80Hfc),6,481H,dd,J = 3,0i 1,0Hz), 6,58 (lH,d3 = 3,0Hz), 7,490H,d4 = 1,0Hz), 7,700^44=8,0Hz), 7,85( 1H,s)
47	CHa-	3-H	5-OCHa	wzór 17	148 149,5	χ CDCla z x ^{0 T}^ (pp“^): 3,70H,i), 4,04(3H,s), 63Χ1Η43» 70%), 6,481H,dd3 = 3,0Hz 1,0Hz), 6,5«lH,d, J= 1,0Hz), 7,79( IH4)
48	CaH_fl-	3-H	5-CHa	wzór 18	olej	χ CDCla < χ ^{6 TMS} to** l,383H,tU=7,0Hz), 2383H,s), 3,07(2H,q, J = 70%), 6,45( 1H 04 = 80%), 6,95-7,44 (4H_łm), 7,68( lHj)
49	CHa-	3-CHa	5-H	wzór 22	131 132	χ CDCla z χ ⁰ <ρ»“^): 207(3^), 2,4^3H,s), 3,81(3^), 5,95(1 H,<dJ=3,0Hz), 6,22( 1H,<14=8,0%), 6,36(1 H.dJ=3,0%), 7,02( lH.dJ = 8,0%), WH;)
50	CHp	3-OCHa	5-H	wzór 18	141 143	χ CDCla z χ ° ^tms <w* 3,70(3H,s), 3,91(3H,s), 6,17(1H,dJ = 7,0Hz), ^lHddJ = 3.0 i 1,0Hz), 6,43(1 H,d, J = 30%), 709(1H44 = 1,0Hz), 7381H0J = 7,0%), 7,74(1H,s)
51	CFaCHa-	3-CHa	5-H	wzór 18	149 1503	X CDCla z X. ⁰ ™s (pp^ 2,M<3H,sA 4,78(2^4 = 9,0%5 6,381^d, J=8,0%), 6,42(1 H0dJ = 3,0 i 10%), 638lH04=3O%)t 731(1H04 = 10%), 848ΙΗχ), 904(1 H,<J=8,0%)
52	CHa-	3-CHa	4-H	wzór 6	92,5 94	χ CDCla < χ ^{6 tms} <p^pni): 205(3^), 4,(2(3^^), 5,34(( H, d3 = 80%), 5,700^4 = 80%), 6,40( (Hj), 6,W0!H,d_łJ = 8,0Hz)

152 292

1	2	3	4	5	6	7
53	CHa-	3-CHa	4-H	wzór 17	111 112	χ CDCla z v O TMS ^(ppm): 2^1(3Ημ), 4,09(3Hń), 6,401Hx), 6,41(lH,d, J = 8,0Hz), 6,85-7,4<4^,m,)
54	CHa-	3-CHa	4-H	wzór 17	1107,5 109	2.2Χ3ΗΑ 4,0^3H,.), 6,23(1 HAJ=80>Hz), 6,3<(H,i), 6,951H,<<J=8,0Hz), 7.08-7,55 (3Hj«),
55	CHa-	3-CHa	4-H	wzór 18	105 106	2,2113η,»), 4,10(330), 6,31(lH,dJ=8,0Hz), 632-6,«(2H,m), 6,4<1H,i), 7,40( 1H), J=8,0Hz), 7,«0H, br,»)
56	CHa-	3-CHa	4-H	-CHaCHSCHa	olej	l,0(3H,U=7.0Hz), 1,44/2,02 (4H,m), 2.240H,»), 4,1113H4) 5,0<(H,q,J=8,0Hz), 6.4Χ1Η,»,), 737((H,d,J=8,0Hz),
57	CHa-	3-CHa	4-H	wzór 12	135 136	> CDCla , v °^TMS 2,18<3Ηη), ^ΟΙ^Ηη), 6,36( lH,dJ=8,0Hz), 6,77ΟΗΛ 7,36-7,68(5H,m), 9,63(lH,d, J=8,0Hz)

Przedmiot wynalazku jest bliżej objaśniony w przykładach wykonania, które nie ograniczają jego zakresu.

Przykład I. Sposób wytwarzania ar-/l,3-dimetylopirazol-4-ilokarbonyloamino/-/2furylo/acetonitrylu (związek nr 33).

8,3 g Cłhorku amonu i 5,0 g cyjairiiu sso-u rozptuzcconow50 ml wtoiy i do mztworr d<x-ano 15 ml eteru etylowego, 8,(0 ml 28% amoniaku i l,0g bromku trietylobenzyloamomowego. Mieszaninę ochłodzono do temperatury 5°C w łaźni lodowej. Mieszając wkroplono 8,0 g 2-furyloaldehydu i mieszaninę mieszano w tej* temperaturze przez 25 godzin. Po zakończeniu reakcji warstwę eterową oddzielono i warstwę wodną ekstrahowano trzykrotnie eterem etylowym. Warstwy eterowe połączono, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość zmieszano ze 100 ml octanu etylu i ochłodzono do temperatury 0-5°C. Następnie dodano 4,2 g trietyloaminy i mieszając 3,9 g chlorku kwasu l^-dimetylopirazoMkarboksylowego, który dodawano stopniowo. Po zakończeniu dodawania mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez dalsze 2 godziny. Dodano 50 ml wody i wytrącony chlorowodorek trietyloaminy rozpuścił się. Warstwę octanu etylu oddzielono, przemyto wodą, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i destylowano pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość poddano chromatografii na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym. Kolumnę eluowano w układzie heksanu i octanu etylu otrzymując 3,9g ι:-/,.,-—i.imejyropirazol-43ilokarbo3 nyloamino/-/2-furylo/acetonitrylu o temperaturze topnienia 121,5-122,5°C. Wydajność procesu wynosiła 65%.

Przykład II. Sposób wytwarzania n-3l3izopropylo333metylopirazol/343iloUnrbonyloamino-/-/2-tienylo/acetonitrylu (związek nr 32).

6,7 g Chlooru amonu i 4,0 g cyjanUk sznu rrzopszzconn w 55 ml wooy i do r rozwoom dooano 15 ml eteru etylowego, 7,0 ml 28% amoniaku i 1,0 g chlorku trietylobenzyloamomowego. Mieszaninę ochłodzono do temperatury 5°C w łnźni lodowej i mieszając wkroplono 7,5 g 23tiofenoaldehydu. Mieszaninę mieszano w tej temperaturze przez dalsze 20 goOcio. Po zakończeniu reakcji warstwę eterową oOdcielono i warstwę wodną ekstrahowano trzykrotnie eterem etylowym. Warstwy eterowe połączono, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość zmieszano ze 50 ml tetrahydrofuranu i nchłnOzono do temperatury 0-5°C. Następnie dodano 3,4 g trietyloaminy i stopniowo dodawano 4,1 g chlorku kwasu 1icoprzpylo-33metylopirnzolo343knrboksylowego. Po zakończeniu 0o0nwnnin mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 gnOziuy. Wytrącony chlorowodorek trietyloaminy

152 292 oddzielono przez filtrację i przesącz destylowano pod zmniejszonym ciśnieniem do usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość poddano chromatografii na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym. Kolumnę eluowano w układzie heksanu i octanu etylu otrzymując 3,2 g żądanego a-/lizopropylo-3-metylopirazol--4iiokkrtx>onloaniino/-/2-tienylo/-acetonitryłu o .temperaturze topnienia 1<404-141,4°C. Wydajność procesu wynosiła 50,4%.

Przykład III. Sposób wytwarzania α-/-,3-dimetył/pirazol-4ilokmrtxlnyloamino0-/3tienylo/acetonitrylu (związek nr 38).

10,0 g Chlorku amonu i 6,0 g cyjanku sodu rozpuszczono w 50 ml wody i do roztworu dodano 15 ml eteru etylowego, 9,5 ml 28% amoniaku i 1,0 g chlorku trietylobenzyloam/niowego. Mieszaninę /chłodz/oo do temperatury 5°C w łaźni lodowej i mieszając wtopiono 11,2 g 3tiofeoyl/aldehydu. Mieszaninę mieszano w powyższej temperaturze przez dalsze 24 godziny. Po zakończeniu reakcji oddzielono warstwę eterową, a warstwę wodną ekstrahowano trzykrotnie eterem etylowym. Warstwy eterowe połączono, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. P/zostαł/ść zmieszano ze 100 ml eteru etylowego i ochłodzono do temperatury 0-5°C. Następnie dodano 4,2 g trietyloammy i mieszając stopoi/w/ dodawano 3,9g chlorku kwasu -,3-dimetyl/piraz/l-4-karboksylowego. Po zakończeniu dodawania mieszaninę mieszano w tej temperaturze przez dalszą 1 godzinę. Wytrącony chlorowodorek trietyloaminy oddzielono przez filtrację i destylowano pod zmniejszonym ciśnieniem do usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość poddano chromatografu na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym. Kolumnę eluowano w układzie benzenu i octanu etylu otrzymując 4,8 g a-/l,3dimetylopirωol-^iiokiatb>nnlo/mino/-/3-tieoyl//acetonitΓylu o temperaturze topnienia 113,01 14,5°C. Wydajność procesu wynosiła 75,0%.

Przykład IV. Sposób wytwarzania α-/l-metyl/-3-metoksymetyl/pirαzol-4-ilokαrbooyl/amino/-/2ffurylo/»etoiiitrylu (związek nr 46).

W 100 ml octanu etylu zawieszono 3,2 g chlorowodorku a/2-fuiyyo/ aminoacetonitrylu i chłodząc lodem dodano 4,5 g trietyloaminy. Następnie mieszając st/poi/wo dodawano 3,8 g chlorku kwasu --metyl/i3imetoksymetyl/pirαzol/-4-kαrboksyl/wego w temperaturze 0-5°C. Po zakończeniu dodawania mieszaninę mieszano w temperaturze p/k/j/wej przez dalsze dwie godziny. Dodano 50 ml wody aby rozpuścić wytrącony chlorow/dorek trietyloaminy. Warstwę octanu etylu oddzielono, przemyto wodą, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i destylowano pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia rozuszczalnika. Pozostałość poddano chromatografii na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym i kolumnę elu/wαn/ w układzie heksanu i octanu etylu otrzymując 4,3 g żądanego a-/l-metyl/-3-metoksymety-/piΓazoli4-il/karbOi oyloamino/i/2ffuryl//acelonitlylu.Wydajoość procesu wynosiła 78,6%.

Przykład V. Sposób wytwarzania α-/l,3-dimetylopiΓazol-i^iiok;wbbnyloaminn0-/2pirolilo/acetonitrylu (związek nr 42).

8,3g Chlorku amonu i 5,0g cyjanku sodu rozpuszczono w 50ml wody i dodOno 15ml eteru etylowego, 8,0 ml 28% amoniaku i 1,0 g bromku trietylobenzyloαm/oi/wego. Mieszaninę ochłodzono do temperatury 5°C w łaźni lodowej i mieszając wtopiono 8,0 g pir/l/-2-karboksyaldehydu. Mieszaninę mieszano w powyższej temperaturze przez 24 godziny. Po zakończeniu reakcji oddzielono warstwę eterową, a warstwę wodną ekstrahowano trzykrotnie eterem etylowym. Warstwy eterowe połączono, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i załężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość zmieszano ze 100 ml octanu etylu i /chł/dz/n/ do temperatury 0-5°C. Następnie dodano 4,2 g trietyloammy i mieszając st/pm/w/ dodawano . 3,9 g ' chlorkukwasu -,3-dimetyl/piraz/l/4-kαrboksylowego. Po zakończeniu dodawania mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez dalsze 2 godziny. Dodano 50 ml wody aby rozpuścić wytrącony ch-/rowod/rek trietyloaminy. Warstwę octanu etylu oddzielono, przemyto wodą, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i destylowano pod zmniejszonym ciśnieniem do usunięcia rozpu- szczalnika. Pozostałość poddano chromatografii na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym i kolumnę eluowano w układzie heksanu i octanu etylu otrzymując 4,4 g żądanego o-/1,3- . dimetylopl^«ol-^iiolkłI^,rb>/olo/Imno/-/2-pirolilo/ac£tonitry-u w temperaturze topnienia 174176°C. Wydajność procesu wynosiła 73,1%.

152 292

Przykład VI. Sposób wytwarzania 2-/l,3-dimetylopirazol-4-ilokarbonyloamino/4metylo3-pentenonitrylu (związek nr 1).

8,3 g Chlorku amonu i 5,0 g cyjanku sodu rozpuszczono w 50 ml wody i do roztworu dodano 15 ml eteru etylowego, 8,0 ml 28% amoniaku. Mieszaninę ochłodzono do temperatury 5°C w łaźni lodowej i mieszając dodano 7,0 g 3-metylo-2-butenalu. Mieszaninę mieszano w powyższej temperaturze przez dalsze 24 godziny. Po zakończeniu reakcji warstwę eterową oddzielono, a warstwę wodną ekstrahowano trzykrotnie eterem etylowym. Warstwy eterowe połączono, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość zmieszano ze 100 ml eteru etylowego i ochłodzono do temperatury 0-5°C. Następnie dodano 4,2 g trietyloaminy i mieszając stopniowo dodawano chlorek kwasu l,3-dimetylopirazolo-4-karboksylowego. Po zakończeniu dodawania mieszaninę mieszano w powyższej temperaturze przez godzinę. Wytrącony chlorowodorek trietyloaminy oddzielono przez filtrację i przesącz destylowano pod zmniejszonym ciśnieniem do usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość chromatografowano na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym i kolumnę eluowano w układzie benzenu i octanu etylu otrzymując 3,7g 2-/l,3-dimetylopirazol-‘Mlokarbonyloamino/-4-metylo-3-pentenonitrylu o temperaturze topnienia 110,4-111,5°C. Wydajność procesu wynosiła 64,6%.

Przykład VII. Sposób wytwarzania 2-/l,3-dimetylopirazol-4-ilokarbonyloamino/4chloro3-pentenonitrylu (związek nr 4).

6,7 g Chlorku amonu i 4,0 g cyjanku sodu rozpuszczono w 50 ml wody i do roztworu dodano 7 ml 28% amoniaku i 15 ml eteru etylowego. Mieszaninę ochłodzono do temperatury 5°C w łaźni lodowej i mieszając dodano 7,0 g 3-chloro-2-butenalu. Mieszaninę mieszano w tej temperaturze przez dalsze 12 godzin. Po zakończeniu reakcji oddzielono warstwę eterową, a warstwę wodną ekstrahowano eterem etylowym dwukrotnie. Warstwy eterowe połączono, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość zmieszano z 50 ml tetrahydrofuranu i chłodzono do temperatury 0-5°C. Następnie dodano 3,4 g trietyloaminy i mieszając stopniowo dodawano 3,1 g chlorku kwasu l,3-dimetylopirazolo-4-karboksylowego. Po zakończeniu dodawania mieszaninę mieszano w tej temperaturze przez godzinę. Wytrącony chlorowodorek trietyloaminy oddzielono przez filtrację i przesącz destylowano pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość chromatografowano na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym eluując kolumnę w układzie heksanu i octanu etylu. Otrzymano 2,6 g 2-/1 l3-dimetyklpirazol-4-liokarbonyloamino/-4-chloro-3-pentenomtrylu o temperaturze topnienia 113-114°C. Wydajność procesu wynosiła 52,5%.

Przykład VIII. Sposób wytwarzania 2-/l-allilo-3-metylopirazol-4-ilokarbonyloamino/-4metylo-3-pentenonitrylu (związek nr 14).

8,3 g Chlorku amonu i 5,0 g cyjanku sodu rozpuszczono w 50 ml wody i do roztworu dodano 15 ml eteru etylowego i 8,0 ml 28% amoniaku. Mieszaninę ochłodzono lodem do temperatury 5°C i mieszając wkroplono 7,0 g 3-metylo-2-butenalu. Mieszaninę mieszano w tej temperaturze przez 24 godziny. Po reakcji warstwę eterową oddzielono, a warstwę wodną ekstrahowano trzykrotnie eterem etylowym. Warstwy eterowe połączono, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość zmieszano ze 100 ml eteru etylowego i ochłodzono do temperatury 0-5°C. Następnie dodano 4,2 g trietyloaminy. Poza tym surowy kwas l-allilo-3-metylopirazolo-4-karboksylowy otrzymany sposobem według Schematu 2 przedstawionym w dalszych przykładach przekształcono w chlorek kwasu l-allilo-3-metylopirazolo-4karboksylowego w zwykły sposób. 4,5 surowego produktu dodawano stopniowo mieszając. Po zakończeniu dodawania mieszaninę mieszano jeszcze przez godzinę w tej samej temperaturze. Wytrącony chlorowodorek trietyloaminy oddzielono przez filtrację i przesącz destylowano pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość chromatografowano na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym i kolumnę eluowano w układzie heksanu i octanu etylu otrzymując 4,3 g żądanego 2-/l-aliilo-3-metylopirazolo-4-ilokarbonyloamino/-4-metylo-3pentenonitrylu. Wydajność procesu wynosiła 67,9%.

Przykład IX. Sposób wytwarzania 2-/l,3-dimetylopirazol-5-ilokarbonyloamino/-4metylo-3-pentenonitrylu (związek nr 52).

8,3 g Chlorku amonu i 5,0 g cyganku sodu rozpuszccono w 50 ml wody i dodano 15 ml eteru etylowego i 8,0 ml 28% amoniaku. Mieszaninę ochłodzono do temperatury 5°C w łaźni lodowej i

152 292 mieszając wkroplono 7,0 g 3-metylo-2-butenalu. Mieszaninę mieszano w tej samej temperaturze przez 24 godziny. Po reakcji warstwę eterową oddzielono i warstwę wodną ekstrahowano trzykrotnie eterem etylowym. Warstwy eterowe połączono, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość zmieszano ze 100 ml eteru etylowego i ochłodzono do temperatury 0-5°C. Następnie dodano 4,2 g trietyloaminy i mieszając 3,9 g chlorku kwasu

1.3- dimetylopirazol-5-karboksylowego. Po zakończeniu dodawania mieszaninę mieszano w tej temperaturze przez godzinę. Wytrącony chlorowodorek trietyloaminy oddzielono przez filtrację i przesącz destylowano pod zmniejszonym ciśnieniem do usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość poddano chromatografii na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym i kolumnę eluowano w układzie benzenu i octanu etylu. Otrzymano 3,7g żądanego 2-/l,3-dimetylopirazol-5-ilokarbonyloamino/-4-metylo-3-pentenonitrylu o temperaturze topnienia 92,5-94,0°C. Wydajność procesu wynosiła 64,6%.

Przykład X. Sposób wytwarzania 2-/l,3-dimetylopirazol-5-iiokarbonyloamino/pentanoi nitrylu (związek nr 56).

Mieszaninę 3,6 g n-butyloaldehydu i 10 g metanolu wkroplono mieszając do mieszaniny 7,9 g chlorku amonu, 6,6 g cyjanku sodu, 47 ml 28% amoniaku i 23 g metanolu w temperaturze 25 do 30°C i mieszaninę mieszano przez dalsze 5 godzin w tej temperaturze. Po zakończeniu reakcji mieszaninę wyładowano do 100 ml wody i ekstrahowano trzykrotnie eterem etylowym. Warstwy eterowe połączono, wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość zmieszano ze 100 ml eteru etylowego i ochłodzono do temperatury 0-5°C. Następnie dodano 4,2 g trietyloaminy i mieszając dodawano stopniowo 3,9 g chlorku kwasu

1.3- dimetylopirazolo-5-karboksylowego. Po zakończeniu dodawania mieszaninę mieszano w tej temperaturze przez godzinę. Wytrącony chlorowodorek trietyloaminy oddzielono przez filtrację i przesącz destylowano pod zmniejszonym ciśnieniem do usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość poddano chromatografii na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym i kolumnę eluowano w układzie heksanu i octanu etylu otrzymując 4,1 g żądanego 2-/l,3-dimetylopirazol-5-dokarbonyloamino/pentanonitrylu w postaci oleju. Wydajność procesu wynosiła 75,6%.

Przykład XI. Sposób wytwarzania α-/l,3-dimetylopirazol-5-ilokarbonyloamino/fenyloacetonitrylu (związek nr 57).

1,6 g nitryto kwasu migdałowego rozpuszczono w 30 ml metanolu i mieszając wdmuchiwano do roztworu gazowy amoniak aż do przereagowania wyjściowego nitrylu. Produkt reakcji zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem i do pozostałości dodano 50 ml eteru etylowego, a następnie 2,5 g trietyloaminy. Mieszaninę ochłodzono do temperatury 5°C w łaźni lodowej i mieszając stopniowo dodawano 1,6g chlorku kwasu l,3-dimetylopirazolo-5-karboksylowego. Po zakończeniu dodawania mieszaninę dalej mieszano w tej temperaturze przez godzinę. Wytrącony chlorowodorek trietyloaminy oddzielono przez filtrację i przesącz destylowano pod zmniejszonym ciśnieniem w celu usunięcia rozpuszczalnika. Pozostałość chromatografowano na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym i kolumnę eluowano w układzie heksanu i octanu et ylu otrzymując 1,7 g żądanego α-/l,3-dimetylopirazol-5-tlokarbonyloamino/- fenyloacetonitrylu o temperaturze topnienia 135-136°C. Wydajność procesu wynosiła 67,0%.

W następujących przykładach szczegółowo objaśniono sposób wytwarzania wyjściowych estrów kwasu pirazolokarboksylowego i kwasów pirazolokarboksylowych. Gdy rozdzielenie izomerów ze związku pośredniego (I) było trudne, surowy produkt kierowano bezpośrednio do następnego etapu i oczyszczano w końcowym etapie.

Przykład XII. Sposób wytwarzania kwasu l^-dimetylopirazolo^karboksylowego według metody przedstawionej na Schemacie 1 (związek nr 1-1).

Mieszaninę 18,6 g (0,1 mola) 2-etoksymetylenoacetylooctanu etylu i 47 ml etanolu ochłodzono do temperatury 5°C w łaźni lodowej i mieszając wkroplono 6,9 g (0,15 mola) metylohydrazyny. Po zakończeniu dodawania mieszaninę mieszano pod chłodnicą zwrotną przez 4 do 5 godzin. Po reakcji mieszaninę reakcyjną ochłodzono do temperatury pokojowej i dodano 230 ml wody. Po wysoleniu mieszaninę reakcyjną ekstrahowano trzykrotnie octanem etylu. Warstwy octanowe połączono, przemyto nasyconym wodnym roztworem chlorku sodu, wysuszono nad siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując 16,7 g surowego estru. W temperaturze

152 292 pokojowej 16,7 g surowego estru dodano do mieszaniny 16,7 g wodorotlenku sodu i 33 ml wody mieszając jednocześnie. Mieszaninę mieszano w temperaturze 100-110°C przez 3 do 4 godzin. Po zakończeniu reakcji ' mieszaninę ochłodzono do temperatury pokojowej i dodano 42 ml wody. W trakcie chłodzenia roztworu dodano stężony kwas solny aby pH doprowadzić do wartości 4-5. Wytrącone kryształy odsączono, wysuszono i krystalizowano z wody otrzymując 9,8 g żądanego kwasu l,3-dimetylopirazolo-4-kartb>ksyIowegoo temperaturze topnienia 190-190,5%. Wydajność procesu wynosiła 70%.

Przykład XIII. Sposób wytwarzania kwasu l-metylo-5-metoksypirazolo-4-karboksylowego według metody przedstawionej na Schemacie 2.

3.4 g 5-Hydroksy-l-metylopirazolo-4-karboksylanu etylu (japońska publikacja patentowa nr 122 488,/1984) otrzymanego z etoksymetylenomalonianu etylu i metylohydrazyny, rozpuszczono w 80 ml tetrahydrofuranu i przekształcono w sól za pomocą 0,8 g wodorku sodu. Dodano 2,8 g jodku metylu i mieszaninę mieszano w temperaturze 40°C przez 3 godziny. Po zakończeniu reakcji mieszaninę przefiltrowano i przesącz zatężono otrzymując 1,7 g l-metylo-5-metoksypirazolo-4karboksylanu, co stanowiło 46% wydajności.

1.4 g l-Metylo-5-metoksypirazolo-4-karboksylanu etylu mieszano w temperaturze pokojowej przez 2 godziny razem z 30 ml etanolu, 10 ml wody i 2g wodorotlenku potasu. Etanol usunięto z roztworu pod zmniejszonym ciśnieniem. Z warstwy wodnej wytrącono 1,29 g żądanego kwasu l-metylo-5-metoksypirazolo-4-karboksylowego. Wydajność procesu wynosiła 99%. Otrzymany kwas miał temperaturę topnienia 225°C z rozkładem.

Przykład XIV. Sposób wytarzania kwasów l-/y-chloroallilo/-3-metylopirazolo-4— karboksylowych według metody przedstawionej na Schemacie 3 (związki nr 1-10 i 1-11).

5,0 g 3-Metylopirazolo-4-karboksylanu etylu dodano do alkoholanu sodu otrzymanego z 0,75 g metalicznego sodu i 30 ml etanolu. Do jednorodnej mieszaniny dodano 3,6 g 1,3dichloropropenu i mieszaninę ogrzewano pod chłodnicą zwrotną przez 2 godziny. Po reakcji mieszaninę wylano do wody i ekstrahowano octanem etylu. Ekstrakt chromatografowano na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym i kolumnę eluowano mieszaniną heksanu i octanu etylu otrzymując 2,5 g izometu Z kar l-/y-chk>ΓoaUilo----metylopirazolo-4-karboksylanu etylu i

1,5 g izomeruE tego związku. Izomer Z otrzymano z t^dajnością 34%, a izomer E z wydajnością 20%. 2,5 g izomeru Z mieszano w cieple przez 4 godziny razem z mieszaniną 25 ml etanolu, 2,5 g wodorotlenku sodu 'i 25 ml wody. Po reakcji mieszaninę ochłodzono do temperatury pokojowej i chłodząc dodano stężony kwas solny aby doprowadzić pH do wartości 4-5. Wytrącone kryształy odsączono i wysuszono. Po krystalizacji z wody otrzymano 0,3 g izomeru Z kwasu l-/ychloroallilo/^3^metylopirazolo-4-karboksylowego o temperaturze topnienia 96-100°C. Wydajność procesu wynosiła 14%.

W takiej samej operacji otrzymano izomer E w ilości 0,34 g, co stanowi 30% wydajności. Temperatura topnienia tego związku wynosi 152-156°C.

Przykład XV. 'Sposób wytwarzania kwasu l-metylopirazolo-4-karboksylowego metodą przedstawioną na Schemacie 4 (związek nr 1-5).

3,9 g l-Metylopirazolo-4-aldehydu (opisanego w J. Chem. Soc., str. 3314,1957) rozpuszczono w 20 ml acetonu i ogrzewając roztwór dodano odczynnik Jones'a. Po reakcji nadmiar odczynnika Jones'a traktowano rozcieńczonym wodnym roztworem alkaliów i wytrącony osad odsączono. Przesącz łagodnie zakwaszono i ekstrahowano octanem etylu. Ekstrakt wysuszono nad bezwodnym siarczanem sodu i zatężono pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując 2,4 g kwasu 1metylopirazolo-4-karboksylowego o temperaturze topnienia 205-206°C. Wydajność procesu wynosiła 52%.

Przykład XVI. Sposób wytwarzania l,3-dimetylopirazolo-5-karboksylanu etylu według metody przedstawionej na Schemacie 5.

g Metylohydrazyny wkroplono mieszając i chłodząc lodem do mieszaniny 30 g kwasu acetylopirogrónowego i 120 ml etanolu. Wydzielając ciepło mieszanina zmieniła się z bezbarwnego roztworu w roztwór żółty. Następnie roztwór mieszano przez 3 godziny w temperaturze wrzenia pod -chłodnicą zwrotną. Niskowrzące substancje odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem otrzymując 33,6 g żółtego ' oleju. Żółty olej chromatografowano na kolumnie wypełnionej żelem krzemionkowym stosując jako eluent układ benzen i octan etylu zmieszano w stosunku 1:1.

152 292 15

Otrzymano 8,6 g 1,3-dimetylopirazolo-5-karboksylanu etylu w postaci żółtego oleju z wydajnością 27%.

NMR (CDChjó: l,46(3H,t,J = 7,0Hz), 2,38(3H,s), 4,18(3H,s), 4,47(2H,q,J = 7,0Hz), 6,65(lH,s).

Izomer estru etylowego kwasu l,5-dimetylopirazolo-3-karboksylowego otrzymano w ilości 22,0 g jako olej bezbarwny. Wydajność procesu wynosiła 69%.

NMR (CDCh)<5: l,38(3H,t,J = 7,0Hz), 2,31(3H,s), 3,82(3H,s), 4,32(2H,q,J = 7,0Hz), 6,26(lH,s).

W taki sam sposób otrzymano inne kwasy pirazolokarboksylowe. Związki te i ich własności zestawiono w tabeli 2. Otrzymane kwasy pirazolokarboksylowe stosowano po ich przekształceniu w zwykły sposób w chlorki kwasowe o wzorze ogólnym 2.

Żądane związki o wzorze ogólnym 1 można otrzymać przez konwersję kwasów pirazolokarboksylowych w chlorki kwasowe bez krystalizacji i ich reakcję z aminoacetonitrylami o wzorze ogólnym 3 i oczyszczanie surowych produktów metodą chromatografii kolumnowej.

Inne związki zgodnie z wynalazkiem można wytwarzać zasadniczo sposobami opisanymi w przykładach I—XI.

Tabela 2

Związki o wzorze ogólnym 24

Związek pośredni nr	We wzorze ogólnym 24	Temp.topn. °C	Synteza wg schem.	NMR (100 MHz)
R¹	R²	R3
1	2	3	4	5	6	7
1-1	ch₃	3CH3	5-H	190	1	jtCDCls ° ^MS <^^pm):
				190,5		2,49(3H,s), 3,88(3H3), 7,86( lH,s) 10,64-1 l„24(lH,birs)
1-2	c₂h₅-	3-CH₃	5-H	158	1	-CDC13 ⁰™^s <’^pm):
				159		l,52(3H,t,J = 7,0Hz), 2,5D3H,s), 4,175(2H,qJ = 7,0Hz), 7,92(lH,s), 10,52-1080UH,br s)
1-3	wzór 7	3-CH_a	5-H	162,5	1	xDMSD-de ^{Ó (ppm):}
				164		l,42(6H,d,J = 8,0Hz), 2,34(3H,s), 4,47(lH,m,J = 8,0Hz), 8,13(lH,s), 10,6-1 l,4(lH,br s)
1-4	wzór 12	3-CH₃	5-H	190	4	jęDMSD-de TMS ^^pm):
				191		2,52(3H,s), 7,3D7,55(3H,m), 7,87,9(2H,m), 8,82(lH,s), 12,XlH,br)
1-5	ch₃	3-H	5-H	205	4	xDMSD-de ^{0 ws (ppm):}
				206		3,89(3H3), 7,84(lH,s), 7,92(1H,s), ll-12(lH,br)
1-6	ch₃-	3-CH3	5-CI	194	4	_xDMSO-d« ^{0 TMS (Ppm):}
				196,5		2,36(3H3), 3,77(3H,s), 11-l3(lH,br)
1-7	CH3T	3-H	wzór 14	210	1	xDMSD-d« ⁰ TMS ^(ppm):
				rozkład		3,92(3Hu), 7,3-7,X3Hu), 7,7-7,9 (2H,m), 8^1H,s), ll-12(lH,br)
1-8	CH3-	wzór 13	5-H	215 <	1	„DMSD-de ^{0 TMS} <’^pm):
				218		3,65(3H,s), 7,48(5H,s), 7,87( IH,s), 1l-12(lH,br)
1-9	CH3CH3CH3CH3-	3-H	5-H	103	4	_xDMSO-d« ® TMS ^(Ppm):
				106		0,90(3H,t,J = 6,0Hz), l,M,4(2H,m), 1,6-1,9(2H,m), 4,1^2H,tU = 6,0Hz), 7,81 (lH,s), 8,2551 H,s), ll,9-12,5( 1 H,br)

152 292

1	2	3	4	5	6	7
MO	wzór 20	3-CHa	5-H	96 100	3	_xDMSO-de ° ™_S ^tom): 2,32(3H,s), 4<72(2H,dJ = 7,0Hz), 6,14 (lH,dU = 17,0 i 7,0Hz), 6,56(lH,d, J=17,0Hz), 8,10(lH,s), 1<01l(lH,br)
Ml	wzór 11	3-CHa	5-H	152 156	3	-DMSOdU ⁶ TM^S <’^Pm); 2,32(3H,s), 4,87(2H,<dU = 7,0 i 1,0Hz), 6,lXlH,dt4= 10,0 i 7,0Hz), 6,53(lH,dd, J= 10,0 i 1,0Hz), 8,12(lH,s), 10-H(lH,br)
M2	CHMCHaJaCHr	3-CHa	5-H	73 75		_xCDCla ^άΤΜί> 0,9ó(3H,U=8,0Hz), 1,2-1,6(2H,m)i 1,72,0(2H,m), 2,50(3H,s), 4,10(lH,t,J = 8,0Hz), 7,88( lH<s), H,36(1H3)
113	(CHa)jC-	3-CHa	5-H	133 135	1	_xDMSO-d. ^{0 TMS} G^pm) I, 62(9H,s), 2,70(3H^), 7,60( 1H<s), II, 40(lH,br)
M4	CHaCHa/eCHa-	3-CHa	5-H	42 44	1	⁶ TMS fc** 0.88(3H,tO=8,0Hz), l,l-l,5(10H jn), 1,6-2,<X2HhM 2i48(3H<()i 4.04 (2H.U=8,0Hz)i 7M1H4), 11,44 (1H.S)
M5	CHa-	3-CaHa	5-H	149 151		_xDMSO-d» ^{6 TMS} <«* I, 103H,ttJ=8,0Hz)< 2i74(2H,q< J = 8,0Hz), 3<76(3H<s)< 7,96(lH,br) II, 75( 1H,br)
M6	C,H.-	3-CH,	5-H	olej	1	^{d TMS} <^P>m)i lJ»(3Hit,J=8,0Hz)i l,52(3Hit J = 8,0Hz)< 2,902H,q,3 = 8.0Hz), 4,18 (2H,q,J = 8,0Hz), 7,96(lH<s)i 11,94 (1H3)
M7	CHa(CHa)aCH-	3-CaHa	5-H	olej	1	xCDCla ⁶ TM^S <** 0,903H,t,J = 8,0Hz), l<2-i5(5H,m)i l,7-2,0(2Hini)i 2,9H2H,q,4 = 8,0Hz), 4,1<02H,t,J = 8,0Ηζ). 7<90(lHis)i 1134(1Hr)
M8	CHa-	3-CHaCHaCHa	5-H	141 142	1	»DMS<Od· ⁰ (ppm): 0,943H,lU = 8<0Hz), l,4-l8K2H,m< J = 8,0Hz) 2,76(2H,U = 8,0Hz), 3<80 (3H.s)i 8,08( 1Hr), ll,9(lH,br)
M9	CHa-	3-CH(CHoJO	5-H	160 163	1	_xDMSO-de ^{6 TMS} l„22(6H,d.J=6,0Hz)i 3,3-3,7( 1H.W, J=6,0Hz). 3.80(3Hr)i 8,06( lHj), 12<00(1H,br)
I-2O	CHa	3-CFa	5-H	188 190	1	xDMSO-d« ⁶ ™s ^(PP“> 3,1^3H4), 8,4«JH,»), 12,70(lH\|br)
1-2!	CHa-	3-CHaOCHa	5-H	125 132	1	•DMSO-ti ®™s <** 3<^3H0)i 3,8«3H.i)4,7X2H,»), 7\|7Χ1Η<»), 10,5-lI,XIH,br)
1-22 ~	CHaCHa-	3-CFa	5-H	136 138 138	1	.DMSOd, °™S <Η* (ppm): 5,1X2H,q,J=9,0Hz)i 7,87 (HM). 12,X1H\|br)
1-23	CH>	3-OCHa	5-H	225 rozkład	2	jjDMSO^ (pp®* 3,«S(3H,J), 3J«»H») 7,9<Χ1Η4), 11.3-11,9(1 Hibr)

152 292

Skuteczność związków wytwarzanych sposobem według wynalazku jako środków grzybobójczych w rolnictwie i ogrodnictwie zilustrowano w następujących przykładach, których w opisanych testach stosowano następujące związki jako kontrolne.

A. a-/2,6-dichloropirydyn-4-ylokarbonyloamino/-/2-furylo/acetonitryl

B. αr-2-fuΓylokarbonyloaminnO-/2-furylo/acetonitry1

C. 4-/2,4-dichlorobenzoilo/-5-benzoilometoksy-1,3-dimetylopirazol

D. a-benzoiloaminopropioacetonitryl

E. etylenobis/ditiokarbaminian/cynku (zineb)

F. tetrachloroizoftalonitryl (TPN).

Kontrolne związki A i B są opisane w japońskiej publikacji patentowen nr 167978/1982. Związek C jest dostępnym w handlu środkiem chwastobójczym dla ryżu. Związek D jest opisany w Justus Liebigs Ann. Chem., 1972, 764, str. 69-93. Związki E i F są dostępnymi w handlu chemikaliami stosowanymi do zwalczania późnej zarazy ziemniaków i mączniaka rzekomego ogórków.

Test nr 1. Na zwalczenie późnej zarazy ziemniaków (działanie zapobiegawcze).

Ziemniaki odmiany Danshaku o wysokości około 25 cm wzrastały w doniczkach w szklarni. Badane chemikalia wytworzono przez otrzymanie proszku zwilżalnego z każdego z badanych związków metodą opisaną w przykładzie XXIV i rozcieńczenie wodą do wcześniej ustalonego stężenia. Środek chemiczny natryskiwano za pomocą pistoletu (1,0 kg/cm²) w dawce 50 ml na trzy doniczki, a następnie suszono na powietrzu. Zawiesinę zoosporów otrzymano z Phytophthora infestans hodowanych ponad 7 dni na plasterkach ziemniaka. Zawiesiną zaszczepiono rośliny ziemniaka przez opryskanie. Rośliny utrzymywano przez 6 dni w temperaturze 17-19°C i wilgotności większej niż 95%, a następnie zbadano stopień tworzenia się uszkodzeń.

Wielkość powierzchni uszkodzeń obserwowano i oceniano dla każdego liścia i oznaczano wskaźnik uszkodzeń. Dla każdej powierzchni obliczono stopień uszkodzenia według następującego równania:

stopień uszkodzenia =

4n4 + 2n3 4 2n2 ^Έ 2nl 4 OnO

Stopniowanie oceny było następujące:

Wielkość

Wskaźnik uszkodzenia powierzchni uszkodzenia 0 0%

1-5%

6-25%

26-50%

51% lub więcej no: liczba liści mających wskaźnik uszkodzenia 0; n-ι: liczba liści mających wskaźnik uszkodzenia 1; n2: liczba liści mających wskaźnik uszkodzenia 2; na: liczba liści mających wskaźnik uszkodzenia 3; n4: liczba liści mających wskaźnik uszkodzenia 4.

N = no + η·ι Π2 + Π3 + n4

Wyniki przedstawiono w tabeli 3.

Test nr 2. Na zwalczanie późnej zarazy ziemniaka (działanie lecznicze).

Zawiesinę zoosporów Phytophthora infestans otrzymaną w sposób opisany w przykładzie

XXVI zaszczepiono na ziemniakach odmiany Danshaku o wysokości około 25 cm rosnących w doniczkach w szklarni przez opryskiwanie. Rośliny utrzymywano przez 20 godzin w temperaturze 17-19°C i wilgotności 95%. Następnie chemikalia w ustalonym wcześniej stężeniu (otrzymane przez rozcieńczenie do określonego stężenia proszku zwilżalnego wytworzonego z każdego badanego związku sposobem opisanym w przykładzie XXIV) natryskiwano na rośliny za pomocą pistoletu natryskowego (1,0 kg/cm2) w dawce 50 ml na trzy doniczki. Po wysuszeniu na powietrzu rośliny ponownie utrzymywano przez 6 dni w temperaturze 17-19°C i wilgotności większej niż 95% i sprawdzono stopień tworzenia się uszkodzeń.

Stopniowanie oceny i stopień uszkodzenia były takie same jak w teście nr 1. Wyniki przedstawiono w tabeli 3.

152 292

Test nr 3. Ńa zwalczanie mączniaka rzekomego ogórków (działanie zapobiegawcze).

Środki grzybobójcze o ustalonym wcześniej stężeniu (otrzymane przez odpowiednie rozcieńczenie wodą proszku zwilżalnego każdego z badanych związków) natryskiwano na ogórki odmiany Sagami Hanjiro, w -etapie rozwoju, gdy rozwinęły się dwa główne liście w dawce 30 ml na trzy doniczki i suszono na powietrzu. Pobrano próbki Pseudoperonospora cubensis z uszkodzonych liści ogórków zakażonych mączniakiem rzekomym i uformowano w zawiesinę sporów stosując wodę -demineralizowaną. Zawiesinę zaszczepiono w . roślinach ogórków w doniczkach przez opryskiwanie. Doniczki utrzymywano przez 24 godziny w- temperaturze 18-20°C i wilgotności większej niż 95%, a następnie przeniesiono do szklarni o ' temperaturze pokojowej 18-27°C. W siedem dni później badano stopień tworzenia się uszkodzeń.

Stopniowanie oceny i ' stopień uszkodzeń były takie jak opisano w teście nr 1. Wyniki przedstawiono w tabeli 3.

Test nr 4. Na zwalczanie mączniaka rzekomego ogórków (działanie lecznicze).

Sporządzono zawiesinę zoosporów i opryskano nią rośliny ogórków jak opisano w teście nr 3, aby zaszczepić grzyby. Rośliny utrzymywano przez 24 godziny w temperaturze 18-20°C i wilgotności większej niż 95%. Kompozycją o ustalonym wcześniej stężeniu (otrzymaną przez odpowiednie rozcieńczenie wodą proszku zwilżanego każdego z badanych związków sporządzonego w sposób opisany w przykładzie XXVI) opryskano rośliny za pomocą pistoletu natryskowego (l,0kg/cm²) w dawce 30ml na trzy doniczki. Następnie doniczki przeniesiono do szklarni o temperaturze 18-27°C i w siedem dni później badano stopień tworzenia się uszkodzeń.

Stopniowanie oceny i stopień uszkodzeń były takie same jak opisano w teście nr 1. Wyniki przedstawiono w tabeli 3.

Test nr 5. Na późną zarazę pomidorów (przemoczenie gleby).

Kompozycję otrzymaną przez odpowiednie rozcieńczenie wodą proszku zwilżalnego każdego z badanych związków sporządzonego w sposób opisany w przykładzie XXIV przemoczono korzenie pomidorów odmiany Sekaiichi o wysokości około 20 cm, rosnących w doniczkach o średnicy

7,5 cm w szklani w <tewce 2 ml na doniczkę za (K>moo| pi]pty. Rośllny utrzymjywano przez 5 dni w szklarni. Zawiesinę zoosporów Phytophthora infestans hodowaną na plasterkach pomidora przez 7 dni natryskiwano na rośliny pomidorów traktowane kompozycją i utrzymywano je w temperaturze 17-19°C i wilgotności 95% lub większej przez 6 dni, a następnie zbadano stopień tworzenia się uszkodzeń.

W przykładach, w których opisano testy na aktywność związków stężenie składnika aktywnego wynosiło 100 ppm przy opryskiwaniu i 15g/ar w przypadku przemaczania gleby.

Tabela 3

Związek nr	Stopień uszkodzenia	Zaraza pomidorowa Test nr 5
Późna zaraza ziemniaka	Mączniak ogórków
Test nr 1	Test nr 2	Test nr 3	Test nr 4
1	2	3	4	5	6
1	0	0	0	0	0
2	0	0	0	0	0
3	0	0	0	0	0
4	0	0	0	0	0
5	0	0	0	0	0
6	0,3	—	0,1	0,4	_
7	0,4	—	0,1	03	—
8	0	—	—	—	—
9	0,5	0,8	0	0,1	_
13	0,1	0,6	0	03	_
14	0	0,1	0	0	0

152 292

1	2	3	4	5	6
18	0	0	0	0	0
19	0	0	0	0	0,1
20	0	0	0	0	—
24	0	0	0	0	0
25	0	—	—	0	0
26	0	0	—	0	—
28	0,1	0	0,2	0,3	—
30	0	0	0	0	0
31	0	0	0	0	0
32	0	0	0	0	0
33	0	0	0	0	0
34	0	0	0	0	0
35	0	0	0	0	0
36	—	0	0	—	—
37	—	0	0	—	0,2
38	0	—	—	0	0
42	0,5	1,4	0,4	—	—
43	0	0	0	0	0
44	0	0	0	0	0
45	0	0,4	0	0,3	—
46	0	0	0	0	0,6
52	0	0	0	0	0
54	0	0	0	0	0
55	0	0	0	0	0
56	0	0	0	0	0
57	0	0	0	0	0
Kontrolny
A	2,4	2,6	2,0	2,1	3,0
B	2,0	2,4	2,7	2,1	3,0
C	3,7	3,8	3,8	3,9	3,0
D	3,5	3,2	3,5	3,3	4,0
E	2,5	3,2	2,4	3,5	4,0
F	2,3	3,6	2,1	3,6	4,0
Nietraktowany	3,8	3,4	4,0	3,5	4,0

Z wyników podanych w tabeli 3 jasno widać, że związki wytwarzane sposobem według wynalazku wykazują wysoki efekt zwalczania wobec chorób roślin wywołanych przez Phycomycetes takich jak późna zaraza ziemniaków, późna zaraza pomidorów i mączniak rzekomy ogórków nie tylko w przypadku traktowania przez opryskiwanie lecz także przez przemaczanie gleby. Jest to duże, przeciwieństwo z faktem, że związki kontrolne A, B, C i D uważane za podobne do związków wytwarzanych sposobem według wynalazku wykazują , mały efekt lub nie wykazują żadnego efektu zwalczania wobec tych chorób. Poza tym w porównaniu z etylenobis (ditiokarbaminianem) cynku i tetrachloroizoftralonitrylem, które są obecnie szeroko stosowane do tych chorób roślin, związki wytwarzane sposobem według wynalazku wykazują efekt zapobiegawczy w znacznie niższej dawce i w tym samym czasie mają działanie lecznicze i zapobiegawcze przy przeinaczaniu gleby, którego nie wykazują te dwa dostępne w handlu środki.

Jasno wynika z opisu wynalazku, że pochodne pirazolu wytwarzane sposobem według wynalazku mają doskonałe działanie zwalczające jako środki grzybobójcze stosowane w rolnictwie i ogrodnictwie, wobec różnych chorób roślin wywołanych przez Phycomycetes. Ponieważ mają one efekt leczniczy, można się spodziewać działania zwalczającego nawet, gdy są stosowane po zakażeniu upraw.

System zwalczania chorób roślin w ogrodnictwie i rolnictwie może być bardzo zmieniony przez związki wytwarzane sposobem według wynalazku i zmniejszy nakład pracy. Kompozycje rolnicze zawierające pochodne pirazolu według wynalazku mają doskonałe właściwości jako środki grzybobójcze stosowane w rolnictwie i ogrodnictwie i są bardzo użyteczne.

20»

152 292

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania pochodnych pirazolu o ogólnym wzorze 1, w którym R¹ oznacza grupę alkilową, chlorowcoalkilową, alkenylową, chlorowcoalkenylową lub fenylową, R² i R³ oznaczają każdy atom wodoru lub chlorowiec, grupę alkilową, chlorowcoalkilową, alkoksylową, alkoksyalkilową lub fenylową, R⁴ oznacza grupę alkilową, alkenylową, chlorowcoalkenylową, fenylową lub grupę furylową, tienylową lub pirolilową podstawioną atomem chlorowca lub grupą alkilową, znamienny tym, że związek o .ogólnym wzorze 2, w którym R\ R² i R³ mają wyżej podane znaczenia, a X .oznacza atom chlorowca- poddaje się reakcji ze związkiem o ogólnym wzorze 3,w którym R4 ma wyżej podane znaczenie lub z jego solą.

2. Sposób wytwarzania pochodnych pirazolu o ogólnym wzorze 1, w którym Ri oznacza grupę niższą alkilową, R2 oznacza grupę metylową w pozycji 3 pierścienia, R3 oznacza atom wodoru w pozycji 5 pierścienia, a R4 oznacza grupę o wzorze 25, w którym R⁵ i R^e oznaczają każdy atom wodoru, chlorowca lub grupę metylową, znamienny tym, że związek o wzorze 2, w którym R1, R2 i R3 mają wyżej podane znaczenia, a X oznacza atom chloru, poddaje się reakcji z aminoacetonitrylem o ogólnym wzorze 3, w którym r4 ma wyżej podane znaczenie lub jego solą.

3. Sposób wytwarzania pochodnych pirazolu o ogólnym wzorze 1, w którym R1 oznacza niższą grupę alkilową, R2 oznacza grupę metylową w pozycji 3 pierścienia, R3 oznacza atom wodoru w pozycji 5 pierścienia, a R4 oznacza grupę o wzorze 26, w którym Y oznacza atom tlenu lub siarki, znamienny tym, że związek o ogólnym wzorze 2, w którym R1, R2 i R³ mają wyżej podane znaczenia, a X oznacza atom chloru poddaje się reakcji z acetonitrylem o ogólnym wzorze 3, w którym R4ma wyżej podane znaczenie lub jego solą.

4. Sposób wytwarzania pochodnych pirazolu o ogólnym wzorze 1, w którym R1 oznacza grupę metylową, R2 oznacza grupę metylową w pozycji 3 pierścienia, R³ oznacza atom wodoru w pozycji 4 pierścienia, R4 oznacza grupę alkilową, alkenylową, chlorowcoalkenylową, fenylową albo grupę furylową, tienylową lub pirazolilową podstawioną atomem chlorowca lub grupą alkilową, znamienny tym, że związek o wzorze 2, w którym R1, R2 i R³ mają wyżej podane znaczenie, a X oznacza atom chloru poddaje się reakcji z acetonitrylem o ogólnym wzorze 3, w którym R4 ma wyżej podane znaczenie lub jego solą.

WZÓR 1

-CH =

CHWZÓR 6

CH.

R³

WZÓR 2

Cl /

-CH = C^

CH3

CH3 ³\ /

CHWZÓR 7

WZÓR 8

CH = CH - CH3

CH

CH CH

WZÓR 9

CL H

CH

WZÓR 15

3-CH /CH;

CH3

WZÓR 16

WZÓR 11

Oh

WZÓR 12

WZÓR O ^-

O

WZÓR 17

WZÓR 18

CH

WZÓR 11

WZÓR 19

S Br R³ r² -G=l-CO->H N-nJ 2 ¹1 . R WZÓR 20

WZÓR 2A Zn 5 R -CH = WZÓR 21 V V S _f ^ch3 l· li WZÓR 25 WZÓR 22 H

WZÓR 26

WZÓR 23

CO2C2H5

R-NHNH2 + ^{R -} C ^- C ^- C°2C2^H5 CH ^oc2^h5

R—M- I

CO2H

NaOH ^NV SOCL2

R²-_—Ν'ccc l

SCHEMAT

CO2C2H5

CjH-OCH = c;

» CH,NHNH, » i ^{3 2 n}'ⁿ ' ' c%«⁵ ^VT

NCH

1) NaH
2) CH₃I rozdzielanie

N'

I

CH

)) NaH 2) CH3I

CO2H

NaOH

N OCH 3 CHo ^ch3⁰ ^N'ⁿOcHt

I 3

CH3 ^CH3⁰

Π ^N·/

I

CO²H NaOH ^CH3 ^cO2^C2^H5 'N^

I

CH3

SCHEMAT 2

NaOH ^r2wY il

COCl

SCHEMAT 3

R³

7 CHO i Jone*sa

N - utlenianie I

R¹

COCl

SCHEMAT 4

CN

R* / NHo

R - CHO - MCN ---NH.CI

WZÓR 4 WZÓR 5

SCHEMAT 6

CN

R Tl·?—COCL + H?N - CH

WZÓR 2 a

WZÓR 3

H2N-CH

WZÓR 3

R -t3“CONHCH'

R¹

WZÓR 1

CN

SCHEMAT 7