NL9000603A - Afstandsbedieningssysteem, alsmede een zender en een ontvanger voor een afstandsbedieningssysteem. - Google Patents

Description

Afstandsbedieningssysteem, alsmede een zender en een ontvanger voor een afstandsbedieningssysteem.

De uitvinding heeft betrekking op een afstandsbedieningssysteem, omvattende een zender en een ontvanger, waarbij de zender is voorzien van opwekmiddelen voor het opwekken van een boodschap bestaande uit een reeks bits waarvan het eerste bit een startbit is met een vooraf bepaalde waarde, een codeerschakeling voor het omzetten van elk bit van de boodschap in een bifase bit met een vooraf bepaalde bitperiode welke een eerste en een tweede bitinterval omvat en waarvan de logische waarde wordt gerepresenteerd door de aanwezigheid van een puls in het eerste dan wel het tweede bitinterval, middelen voor het verzenden van een aldus verkregen bifase signaal, waarbij de ontvanger is voorzien van middelen voor ontvangen van het verzonden bifase signaal naar de ontvanger, een decodeerschakeling voor het decoderen van het startbit, het ingevolge daarvan starten van een periodiek referentiesignaal waarvan de periode overeenkomt met de vooraf bepaalde bitperiode en voor het terugwinnen van de boodschap. De uitvinding heeft tevens betrekking op een zender en een ontvanger geschikt voor gebruik in een dergelijke afstandsbedieningssysteem.

Een afstandsbedieningssysteem van de in de aanhef genoemde soort wordt bijvoorbeeld gevormd door de geïntegreerde schakelingen SAA3006 en SAA3028 van de firma Philips die zijn beschreven in "Data handbook IC02a van Philips Electronic Components and Materials, 1988". Een dergelijk afstandsbedieningssysteem wordt toegepast voor het draadloos overdragen van bedieningscommando’s van een afstandsbedieningseenheid naar een te bedienen apparaat door middel van bijvoorbeeld infrarood licht. In het bekende afstandsbedieningssystemen omvat elke boodschap twee start bits, een control bit, vijf adres bits en zes commando bits. De adres bits geven aan voor welk apparaat (bijvoorbeeld televisie ontvanger of videorecorder) de boodschap bestemd is. De commando bits duiden de op het aangegeven apparaat te bedienen functie aan. Het control bit geeft aan of de boodschap een ander commando omvat dan het voorgaande dan wel deel uitmaakt van een reeks herhaald uitgezonden identieke boodschappen.

Gecompliceerde commando’s zijn veelal uit meerdere deelcommando’s opgebouwd. Zo bestaat het videorecorder commando "maak van 20.15 uur tot 21.45 uur op 22 juli een opname van het televisie programma op kanaal 31" bijvoorbeeld uit een deelcommando "timer" en een aantal verdere deelcommando’s die ieder een cijfer van de start- en stoptijd, de datum en het kanaalnummer omvatten. Veelal is de zender hierbij zo ingericht dat het te verzenden commando eerst op de afstandsbedieningseenheid wordt samengesteld, op consistentie met een vooraf bepaald protocol wordt gecontroleerd en pas wordt verzonden nadat een zend toets is bekrachtigd.

Bij het bekende afstandsbedieningssysteem wordt elk deelcommando als een afzonderlijke boodschap verzonden. Dit is echter niet economisch omdat elke boodschap de startbits en het control bit omvat alsmede de adres bits voor het adresseren van dezelfde videorecorder. Bovendien is de kans groot dat kortstondige onderbrekingen van de infra-rode lichtstraal tot foutieve reacties van het ontvangende apparaat leiden. Wordt bijvoorbeeld de boodschap met het deelcommando "timer" niet ontvangen dan worden de deelcommando’s in de daarop volgende boodschappen foutief geïnterpreteerd, bijvoorbeeld als instructies om op een nieuw kanaalnummer af te stemmen.

De uitvinding beoogt een afstandsbedieningssysteem aan te geven waarmee bedieningscommando’s op een effectieve en betrouwbare wijze worden overgedragen. De uitvinding beoogt tevens een zender en een ontvanger voor een dergelijk afstandsbedieningssysteem aan te geven.

Het afstandsbedieningssysteem heeft daartoe volgens de uitvinding het kenmerk dat de opwekmiddelen zijn ingericht om onderscheidenlijke boodschappen in reeksen van variabele lengte op te wekken en dat de decodeerschakeling is ingericht om uit genoemde reeksen van variabele lengte de oorspronkelijke boodschap terug te winnen. Hiermee wordt bereikt dat de lengte van elke boodschap optimaal aangepast kan worden aan de aard van het bedieningscommando en aan de hoeveelheid over te dragen informatie. Zo wordt het eerder genoemde commando voor het programmeren van een video opname nu in één lange boodschap overgedragen. Wordt een dergelijke boodschap onvolledig ontvangen, bijvoorbeeld tengevolge van een onderbreking van de infra-rode lichtstraal, dan zal het commando niet worden uitgevoerd. De kans dat een onvolledig ontvangen boodschap tot foutieve reacties leidt is hierbij gereduceerd.

Het gebruik van boodschappen met een variabele lengte sluit echter niet geheel uit dat zich situaties kunnen voordoen dat een gedeelte van een lange boodschap aan de ontvangzijde gedecodeerd wordt als een andere, eveneens geldige, korte boodschap. Dit kan bijvoorbeeld het geval zijn indien de ’kop’ van een lange boodschap niet ontvangen wordt en het resterend gedeelte een geldige korte boodschap representeert.

Teneinde hieraan tegemoet te komen is de codeerschakeling verder ingericht om als startbit een bifase markeringsbit op te wekken dat zich door zijn bitperiode van de overige bits onderscheidt, waarbij het tweede bitinterval van het markeringsbit tenminste gelijk is aan de bitperiode van de overige bifase bits en is de decodeerschakeling verder ingericht voor het decoderen van genoemd bifase markeringsbit en voor het negeren van de boodschap indien gedurende een periode van het referentiesignaal geen bifase bit wordt ontvangen. Het hiermee bereikte effect zal afzonderlijk worden toegelicht voor het geval het tweede bitinterval van het startbit groter is dan de bitperiode van de overige bits en voor het geval zij gelijk zijn aan elkaar. Hierbij dient bedacht te worden dat in een bifase signaal een puls aanwezig dan wel afwezig kan zijn gedurende een tijd die ten hoogste een bitperiode bedraagt. Dit doet zich bijvoorbeeld voor als de puls bij één bit in het tweede bitinterval afwezig is en bij het volgende bit in het eerste bitinterval.

In het geval het tweede bitinterval van het startbit groter is dan de bitperiode van de overige bits, representeert het startbit een uniek signaal dat verder in de boodschap niet meer kan voorkomen. Wordt dit startbit niet ontvangen, bijvoorbeeld bij een kortstondige onderbreking van de infrarode lichtstraal door een bewegend object, dan wordt de ontvangen boodschap vanwege het ontbreken van het startbit genegeerd.

In het geval het tweede bitinterval van het startbit gelijk is aan de bitperiode van de overige bits, kan een specifieke combinatie van twee opeenvolgende bifase bits die na onderbreking van de infrarode lichtstraal worden ontvangen, als een geldig startbit worden geïnterpreteerd. Deze situatie leidt echter tot een toestand waarin het door de decodeerschakeling gestarte referentiesignaal in fase is verschoven ten opzichte van de daadwerkelijke bitperiodes. In deze toestand zal in het algemeen een van de volgende periodes van het referentiesignaal geen bifase bit omvatten. De boodschap wordt dan alsnog genegeerd.

Een verdere uitvoeringsvorm van de zender en de ontvanger heeft als kenmerk dat de opwekmiddelen zijn ingericht om aan de boodschap een code toe te voegen die indicatief is voor het aantal bits dat door de boodschap wordt omvat en dat de decodeerschakeling is ingericht voor het decoderen van genoemde code en het negeren van de boodschap indien het aantal bits in de ontvangen boodschap niet correspondeert met genoemde code. Hiermee wordt bereikt dat een onderbreking van de infra-rode lichtstraal ook wordt gedetecteerd indien deze optreedt na ontvangst van het startbit. Aldus wordt een zeer hoge mate van betrouwbaarheid van het afstandsbedieningssysteem bereikt.

Een nog verdere uitvoeringsvorm van de zender en de ontvanger heeft als kenmerk dat de codeerschakeling is ingericht om voor tenminste één vooraf bepaald verder bit in de boodschap een verder bifase markeringsbit op te wekken en dat de decodeerschakeling is ingericht voor het decoderen van het verdere markeringsbit en het negeren van de boodschap indien het verdere markeringsbit niet ontvangen wordt. Met het verdere markeringsbit wordt bereikt dat het bifase signaal ten alle tijde een unieke pulsreeks omvat die bij een onderbreking van het ontvangen signaal aan het begin van een boodschap niet meer in de rest van de boodschap kan voorkomen.

Figuur 1 geeft schematisch de algemene opbouw weer van een afstandsbedieningssysteem volgens de uitvinding.

Figuren 2A en 2B tonen een indeling van een boodschap ter toelichting van het in figuur 1 weergegeven afstandsbedieningssysteem.

Figuur 3 toont het stroomschema van een codeerprogramma voor toepassing in het afstandsbedieningssysteem dat in figuur 1 is weergegeven.

Figuur 4 toont enige tijddiagrammen ter toelichting van het in figuur 3 weergegeven codeerprogramma en het in figuur 5 weergegeven decodeer-programma.

Figuur 5 toont het stroomschema van een decodeerprogramma voor toepassing in het afstandsbedieningssysteem dat in figuur 1 is weergegeven.

Figuur 6 toont enige verdere tijddiagrammen ter toelichting van het in figuur 5 weergegeven decodeerprogramma.

Figuur 1 geeft schematisch de opbouw weer van een afstandsbedieningssysteem volgens de uitvinding. Het systeem omvat een zender 1 en een ontvanger 2. De opwekmiddelen voor het opwekken van een boodschap worden gevormd door een boodschapgenerator 11, een toetsenbord 12, een display 13 en een zendregister 14. Met het zendregister 14 is een codeerschakeling 15 verbonden welke een bifase signaal TD toevoert aan een modulatiecircuit 16 voor het moduleren van het bifase signaal op een infra-rood lichtsignaal IR. De ontvanger 2 omvat een demodulatiecircuit 21 welke het infra-rode lichtsignaal IR ontvangt en een ontvangen bifase signaal RD toevoert aan een decodeerschakeling 22. De decodeerschakeling 22 is verbonden met een ontvangstregister 23 dat door een bus IIC is gekoppeld aan een te bedienen apparaat (niet getekend). In de praktijk zijn de boodschapgenerator 11, zendregister 14 en codeerschakeling 15 bij voorkeur gecombineerd in een microprocessor, bijvoorbeeld van het type 80C51 van de firma Intel. Decodeer- schakeling 22 en ontvangstregister 23 kunnen deel uitmaken van een in het te bedienen apparaat ondergebrachte microprocessor van hetzelfde type.

De boodschapgenerator 11 is ingericht om het toetsenbord 12 af te tasten en om een met de ingedrukte toets of reeks toetsen corresponderende boodschap in het zendregister 14 op te slaan. Zo is de boodschapgenerator bijvoorbeeld ingericht om in een directe mode een zogenaamde enkelvoudige boodschap op te slaan welke een met één toets corresponderend commando omvat. In figuur 2A is als voorbeeld hiervan een boodschap weergegeven voor het uitschakelen van een televisie ontvanger. De boodschap omvat twee start bits S, drie mode bits 20 die met de waarde ’OOO’ aangeven dat het een enkelvoudige boodschap betreft met een vooraf bepaalde lengte, een control bit C, acht adres bits "TV" voor het adresseren van de televisie ontvanger en acht commando bits "OFF" welke corresponderen met de ingedrukte "uit" toets.

Meer in het bijzonder is de boodschapgenerator 11 verder ingericht om in een programmeermode een zogenaamde samengestelde boodschap op te slaan welke een aantal deelcommando’s omvat die corresponderen met een reeks ingedrukte toetsen. In figuur 2B is als voorbeeld hiervan een boodschap weergegeven voor het programmeren van een video opname op een videorecorder. Deze boodschap omvat twee start bits S, drie mode bits 21 die nu met de waarde Ό0Γ aangeven dat het een samengestelde boodschap betreft, een control bit C, acht adres bits "VCR" voor het adresseren van de videorecorder, acht commando bits voor een deelcommando "TIMER", dertien bits voor de ingetoetste starttijd "2015", dertien bits voor de ingetoetste stoptijd "2145", elf bits voor de datum "2207" en acht bits voor het kanaalnummer "31".

De lengte van een boodschap wordt nu bepaald door de aard van de boodschap en aangegeven door de modebits. Enkelvoudige boodschappen met modebits ’OOO’ hebben in het genoemde voorbeeld een lengte van 22 bits. De samengestelde boodschappen met mode bits ’OOl’ hebben een lengte van 67 bits. In het hiernavolgende wordt verondersteld dat de boodschap N bits b(l)..b(N) omvat. Zoals in figuur 1 is aangegeven wordt dit aantal bits door de boodschapgenerator 11 door middel van een signaal N aan de codeerschakeling 15 toegevoerd.

De in het zendregister 14 opgeslagen boodschap wordt gelezen door de codeerschakeling 15 en omgezet in een bifase signaal TD. Zoals reeds is vermeld maakt de codeerschakeling deel uit van een microprocessor. Het bifase signaal TD wordt dan bijvoorbeeld opgewekt aan een zogenaamde poortaansluiting van deze microprocessor onder besturing van een door de microprocessor uitgevoerd codeerprogramma. In figuur 3 is een stroomschema van zo’n codeerprogramma weergegeven. Het omvat een stap 30 voor het initialiseren van een variabele i die de index aangeeft van het in een bifase bit om te zetten bit b(i). In een stap 31 wordt vervolgens nagegaan of bit b(i) in de vorm van een markeringsbit uitgezonden moet worden. De index i wordt daartoe vergeleken met een aantal vooraf bepaalde waarden. De waarde i=l maakt hiervan deel uit, immers het eerste startbit is volgens afspraak een markeringsbit. In het in figuur 3 weergegeven voorbeeld wordt ook het control bit b(6) in de vorm van een markeringsbit uitgezonden. Is het te verzenden bit b(i) een markeringsbit dan wordt in een stap 311 aan een variabele Tb, welke de bitperiode aangeeft, de waarde 2T toegekend. In een stap 312 wordt op overeenkomstige wijze aan een ’gewoon’ bifase bit een bitperiode T toegekend.

In een stap 32 van het codeerprogramma wordt aan een tijdvariabele t de waarde nul toegekend. Verondersteld wordt dat deze tijdvariabele t op autonome wijze in de tijd wordt verhoogd, bijvoorbeeld door een timer/counter schakeling welke veelal in een microprocessor aanwezig is. In een stap 33 krijgt het bifase signaal TD een logische waarde welke gelijk is aan de waarde van het om te zetten bit b(i). Het codeerprogramma wacht vervolgens in een stap 34 een tijdsperiode af welke de helft bedraagt van de bitperiode Tb. Het bifase signaal krijgt vervolgens in een stap 35 de inverse waarde van het om te zetten bit b(i) waarna in een stap 36 wordt gewacht tot de tijdvariabele t de waarde Tb heeft bereikt.

Teneinde na te gaan of er nog om te zetten bits in het zendregister aanwezig zijn, wordt in een stap 37 de index i met 1 verhoogd en wordt in een stap 38 getest of hierdoor de waarde N wordt overschreden. Is dat niet het geval dan keert het codeerprogramma terug naar stap 31 om het volgende bit om te zetten. Is dat wel het geval dan is de boodschap verzonden en dan krijgt het bifase signaal TD in een stap 39 verder de logische waarde ’O’.

In figuur 4B is een tijddiagram weergegeven van een bifase signaal TD dat door de codeerschakeling 15 (zie figuur 1) wordt opgewekt. Het signaal heeft een constante logische waarde O’ zolang geen boodschap wordt uitgezonden en omvat een reeks bifase bits gedurende de overdracht van een boodschap. Zoals in figuur 4A is aangegeven omvat elk bifase bit een eerste bitinterval 40 waarin het bifase signaal de logische waarde van het corresponderende bit van de boodschap heeft en een tweede bitinterval 41 waarin het bifase signaal de geïnverteerde waarde heeft. Het eerste en het tweede bitinterval vormen samen de bitperiode. Het in figuur 4B weergegeven bifase signaal TD omvat een als markeringsbit met bitperiode 2T uitgevoerd bifase startbit 42 met de waarde T, een verder startbit 43 en modebits 44 met een bitperiode T, een als markeringsbit uitgevoerd control bit 45 met bitperiode 2T en een verdere reeks bifase bits 46 met bitperiode T. In figuur 4C zijn de respectievelijke bitperioden met markeringsstreepjes aangegeven. Deze markeringsstreepjes komen overeen met de tijdstippen waarop door het codeerprogramma aan de tijdvariabele t de waarde nul was toegekend (stap 32 in figuur 3).

Zoals in figuur 1 reeds is aangegeven, wordt het bifase signaal TD in de zender 1 op verder bekende wijze gemoduleerd op een infra-rode lichtstraal IR en vervolgens in de ontvanger 2 gedemoduleerd. Het aldus verkregen gedemoduleerde bifase signaal RD wordt toegevoerd aan de decodeerschakeling 22. Deze is bij voorkeur als microprocessor uitgevoerd en ontvangt het bifase signaal RD bijvoorbeeld aan een zogenaamde "interrupt request" ingang. De werking van een door de microprocessor uitgevoerd decodeerprogramma zal nu worden toegelicht aan de hand van een stroomschema dat in figuur 5 is weergegeven.

In een stap 50 van het decodeerprogramma wordt gewacht tot er op de interrupt request ingang een puls optreedt welke het begin van een boodschap aangeeft. Hierna worden in een stap 51 enkele variabelen geïnitialiseerd. In een variabele i wordt het aantal ontvangen bifase bits geteld. Een logische variabele tr representeert een referentie tijdstip en geeft aan of de laatst ontvangen flank in het bifase signaal RD overeenkomt met het begin van een referentie periode T (tr=0) dan wel met het midden van een referentie periode (tr=T/2). De referentie periode is hierbij gelijk aan de bitperiode T van een ’gewoon’ bifase bit. Een verdere logische variabele MB geeft met de logische waarde T aan dat gedurende zo’n referentie periode geen flank is ontvangen en dat derhalve een bitinterval van een markeringsbit is gedetecteerd.

In de stap 51 krijgt de teller i de initiële waarde nul. De variabele MB krijgt de logische waarde T omdat in de voorgaande stap 50 het eerste bitinterval van het als markeringsbit uitgevoerde startbit geacht wordt ontvangen te zijn. Het referentie tijdstip tr krijgt de waarde tr=0. In een stap 52 verkrijgt vervolgens een tijdvariabele t de waarde van het referentie tijdstip tr. Wederom wordt verondersteld dat deze tijdvariabele t op autonome wijze in de tijd wordt verhoogd. In een stap 53 wordt nagegaan of er in het bifase signaal RD een flank optreedt. Is dat niet het geval dan wordt in een stap 54 nagegaan hoe lang een dergelijke flank uitblijft. Bedraagt dat meer dan een vooraf bepaalde periode, bijvoorbeeld 10T, dan wordt de boodschap geacht beëindigd te zijn.

Indien er een flank wordt ontvangen, bepaalt het decodeerprogramma in programmastappen 55-59 aan de hand van het tijdstip t waarop de flank is opgetreden en het referentie tijdstip tr waarop de voorgaande flank is opgetreden, in welke toestand het bifase signaal RD zich bevindt. Voor een nadere toelichting hierop zijn in de figuren 5A-5E vijf toestanden weergegeven waarin een bifase signaal zich gedurende de ontvangst van een boodschap kan bevinden. Deze toestanden corresponderen met de in figuur 5 aangegeven letters A-E.

fii figuur 6A is de toestand weergegeven dat een flank optreedt op een tijdstip t«T terwijl aan de voorgaande flank het referentie tijdstip tr=0 was toegekend. Met "ongeveer gelijk aan" wordt hier aangegeven dat een flank niet op een exact bepaald tijdstip behoeft op te treden maar dat vooraf bepaalde afwijkingen daarvan getolereerd mogen worden zonder dat de werking van de decodeerschakeling daardoor wordt geschaad. De in figuur 6A weergegeven toestand geeft aan dat er geen ’gewoon’ bifase bit ontvangen is, er is immers geen flank opgetreden in het midden van de referentie periode T. Er is derhalve sprake van ontvangst van een markeringsbit met bitperiode 2T. Het decodeerprogramma gaat nu in een stap 60 (zie figuur 5) na of het hier de ontvangst van het eerste bitinterval betreft. In dat geval had de variabele MB de logische waarde ’O’ en wordt een stap 68 uitgevoerd. In deze stap wordt de variabele MB T gemaakt om aan te geven dat het eerste bitinterval van een markeringsbit geacht wordt ontvangen te zijn. Tevens wordt aan het referentie tijdstip de waarde tr=0 toegekend. Had de variabele MB reeds de logische waarde T dan is blijkbaar het tweede bitinterval van een markeringsbit ontvangen. In een stap 61 wordt dan de teller i met 1 verhoogd en wordt het gedecodeerde bit b(i), zijnde T bij een neergaande flank en ’O’ bij een opgaande flank opgeslagen in het ontvangstregister (23 in figuur 1). Vervolgens verkrijgt in een stap 62 de variabele MB weer de logische waarde Ό’ en wordt aan het tijdstip waarop de huidige flank is opgetreden het referentie tijdstip tr=0 toegekend. In een stap 63 wordt vervolgens nagegaan of het ontvangen markeringsbit op de gegeven positie i in de boodschap is toegestaan. Daartoe wordt de teller i vergeleken met één of meer vooraf bepaalde waarden. De stappen 61-63 worden met name uitgevoerd bij ontvangst van het startbit. De positie i=l maakt dan ook deel uit van de vooraf bepaalde waarden, immers het startbit is volgens afspraak een markeringsbit. Het decodeerprogramma keert hierna terug naar de stap 52 waarin de tijdvariabele t de waarde van het referentie tijdstip, in dit geval tr=0, verkrijgt en wacht vervolgens op de volgende flank in het bifase signaal RD. Is in de stap 63 bepaald dat op de gegeven positie i géén markeringsbit was toegestaan, dan voert het decodeerprogramma een foutenroutine 69 uit, waarin alle volgende flanken tot het einde van de boodschap worden genegeerd.

In figuur 6B is de toestand weergegeven dat een flank optreedt op een tijdstip t«T/2 terwijl aan de voorgaande flank het referentie tijdstip tr=0 was toegekend. In deze toestand wordt blijkbaar een ’gewoon’ bifase bit ontvangen met bitperiode T. Het decodeerprogramma gaat nu in een stap 64 (zie figuur 5) na of de variabele MB de waarde ’O’ heeft. Heeft MB inderdaad de logische waarde ’O’ dan wordt in een stap 65 de teller i met 1 verhoogd en wordt het gedecodeerde bit b(i) in het ontvangstregister geschreven. In een stap 66 krijgt referentie tijdstip tr nu de waarde tr=T/2 om aan te geven dat de zojuist gedetecteerde flank in het midden van een referentie periode T is opgetreden. Heeft MB niet de logische waarde ’O’ dan is er een ongeldige boodschap gedetecteerd. Het decodeerprogramma voert in dat geval de foutenroutine 69 uit.

In figuur 6C is de toestand weergegeven dat een flank optreedt op een tijdstip t»3T/2 terwijl aan de voorgaande flank het referentie tijdstip tr=T/2 was toegekend. Ook in deze toestand wordt een ’gewoon’ bifase bit ontvangen met bitperiode T. Het verschil met de in figuur 6B aangegeven toestand is enkel dat de waarde van het bifase RD signaal op de grens van de huidige en de vorige referentie periode niet is veranderd. Het decodeerprogramma voert dan ook dezelfde stappen 65 en 66 uit.

In figuur 6D is de toestand weergegeven dat een flank optreedt ten tijde t«T terwijl de voorgaande flank optrad ten tijde tr=T/2. Het betreft nu een flank die optreedt bij de grens van de huidige en de vorige referentie periode. Deze toestand behoeft geen verdere actie, in een stap 67 (zie figuur 5) wordt enkel aan het referentie tijdstip een aangepaste waarde tr=0 toegekend.

In figuur 6E is een toestand weergegeven dat een flank optreedt ten tijde t«2T terwijl de voorgaande flank optrad ten tijde tr=T/2. Er is nu ondubbelzinnig sprake van ontvangst van het eerste bitinterval van een markeringsbit. In de reeds eerder beschreven stap 68 (zie figuur 5) krijgt variabele MB dan ook de logische waarde T. Tevens wordt aan het referentie tijdstip de waarde tr=0 toegekend.

Na beëindiging van de boodschap wordt in een stap 70 de ontvangen boodschap geëvalueerd. In deze stap wordt de in de mode bits b(3)..b(5) gecodeerde lengte van de boodschap vergeleken met het daadwerkelijk ontvangen aantal bits.

In het decodeerprogramma dat in figuur 5 is weergegeven vormen de tijdstippen waarop de tijdvariabele t in het beschreven decodeerprogramma de waarde t=0 aanneemt als het ware een referentiesignaal dat bij foutloze ontvangst in fase is met de door de zender opgewekte bitperiodes. Dit referentiesignaal wordt in de stappen 51 en 52 van het decodeerprogramma "gestart" door de neergaande flank van het startbit en vervolgens in stap 52 met de verdere flanken gesynchroniseerd. In figuur 4D is het tijddiagram weergegeven van een gedemoduleerd bifase signaal RD welk is ontstaan doordat het in figuur 4B weergegeven uitgezonden bifase signaal onvolledig werd ontvangen, bijvoorbeeld omdat de infra-rode lichtstraal kortstondig door een bewegend object onderbroken was. Hierdoor doet zich de situatie voor dat een specifieke combinatie van twee opeenvolgende ’gewone’ bifase bits door de decodeerschakeling wordt geïnterpreteerd als een startbit. In figuur 4E is met behulp van markeringsstreepjes het hiermee overeenkomstige referentiesignaal weergegeven. Zoals uit een vergelijking van figuur 4E met figuur 4C blijkt, is het referentiesignaal nu in fase verschoven ten opzichte van de oorspronkelijke bitperiodes. Deze faseverschuiving, die in figuur 4 met $ is aangegeven, wordt veroorzaakt door het ontbreken van een ’echt’ markeringsbit. Een markeringsbit wordt om deze reden dan ook wel ’antifase bit’ genoemd. Het gevolg van de faseverschuiving is dat er in het ontvangen signaal flanken ontbreken op tijdstippen waar deze flanken volgens de bifase codering zouden moeten optreden. Zo ontbreekt bijvoorbeeld in het bifase signaal dat in figuur 4D is weergegeven een flank ten tijde t=tl. Door het decodeerprogramma (stap 68 in figuur 5) wordt dit op het tijdstip t=t2 in eerste instantie geïnterpreteerd als het eerste bitinterval van een tweede markeringsbit. Bij de hierna volgende flank ten tijde t=t3 constateert het decodeerprogramma echter (stap 64 in figuur 5) dat er sprake is van een ongeoorloofde toestand en derhalve van een ongeldige boodschap.

Opgemerkt zij dat het niet noodzakelijk is dat de mode bits in absolute zin de lengte van de boodschap aangeven. Zo is het bijvoorbeeld mogelijk dat de mode bits aangeven op welke positie in de boodschap de daadwerkelijke lengte in bits is ondergebracht.

Tenslotte zij opgemerkt dat het zinvol is om het eerste bitinterval van het startbit enigermate te verlengen. Hierdoor wordt een in de demodulator opgenomen automatische versterkingsregelschakeling meer tijd gegund om in te regelen.

Claims (9)

1. Afstandsbedieningssysteem, omvattende een zender en een ontvanger, waarbij de zender is voorzien van: - opwekmiddelen voor het opwekken van een boodschap bestaande uit een reeks bits waarvan het eerste bit een startbit is met een vooraf bepaalde waarde, - een codeerschakeling voor het orazetten van elk bit van de boodschap in een bifase bit met een vooraf bepaalde bitperiode welke een eerste en een tweede bitinterval omvat en waarvan de logische waarde wordt gerepresenteerd door de aanwezigheid van een puls in het eerste dan wel het tweede bitinterval, - middelen voor het verzenden van een aldus verkregen bifase signaal naar de ontvanger, en waarbij de ontvanger is voorzien van: - middelen om het verzonden bifase signaal te ontvangen, - een decodeerschakeling voor het decoderen van het startbit, het ingevolge daarvan starten van een periodiek referentiesignaal waarvan de periode overeenkomt met de vooraf bepaalde bitperiode en voor het terugwinnen van de boodschap, met het kenmerk, dat - de opwekmiddelen zijn ingericht om onderscheidenlijke boodschappen in reeksen van variabele lengte op te wekken, - de decodeerschakeling is ingericht om uit genoemde reeksen van variabele lengte de oorspronkelijke boodschap terug te winnen.

2. Zender geschikt voor toepassing in een afstandsbedieningssysteem volgens conclusie 1, voorzien van: - opwekmiddelen voor het opwekken van een boodschap bestaande uit een reeks bits waarvan het eerste bit een startbit is met een vooraf bepaalde waarde, - een codeerschakeling voor het omzetten van elk bit van de boodschap in een bifase bit met een vooraf bepaalde bitperiode welke een eerste en een tweede bitinterval omvat en waarvan de logische waarde wordt gerepresenteerd door de aanwezigheid van een puls in het eerste dan wel het tweede bitinterval, - middelen voor het verzenden van een aldus verkregen bifase signaal naar de ontvanger, met het kenmerk, dat de opwekmiddelen zijn ingericht om onderscheidenlijke boodschappen in reeksen van variabele lengte op te wekken.

3. Zender volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat de codeerschakeling is ingericht om als startbit een bifase markeringsbit op te wekken dat zich door zijn bitperiode van de overige bits onderscheidt, waarbij het tweede bitinterval van het markeringsbit tenminste gelijk is aan de bitperiode van de overige bifase bits.

4. Zender volgens conclusie 3, met het kenmerk dat de opwekmiddelen zijn ingericht om aan de boodschap een code toe te voegen die indicatief is voor het aantal bits dat door de boodschap wordt omvat.

5. Zender volgens conclusie 2, 3 of 4, met het kenmerk dat de codeerschakeling is ingericht om voor tenminste één vooraf bepaald verder bit in de boodschap een verder bifase markeringsbit op te wekken.

6. Ontvanger geschikt voor toepassing in een afstandsbedieningssysteem volgens conclusie 1 voor het ontvangen van signalen opgewekt door een zender volgens een van de conclusies 2-5 en voorzien van: - middelen om het verzonden bifase signaal te ontvangen, - een decodeerschakeling voor het decoderen van het startbit, het ingevolge daarvan starten van een periodiek referentiesignaal waarvan de periode overeenkomt met de vooraf bepaalde bitperiode en voor het terugwinnen van de boodschap, met het kenmerk, dat de decodeerschakeling is ingericht om uit genoemde reeksen van variabele lengte de oorspronkelijke boodschap terug te winnen.

7. Ontvanger volgens conclusie 6, geschikt voor het ontvangen van signalen opgewekt door een zender volgens conclusie 3, met het kenmerk dat de decodeerschakeling is ingericht voor het decoderen van genoemd bifase markeringsbit en voor het negeren van de boodschap indien gedurende een periode van het referentiesignaal na het optreden van het markeringsbit geen bifase bit wordt ontvangen.

8. Ontvanger volgens conclusie 7, geschikt voor het ontvangen van signalen opgewekt door een zender volgens conclusie 4, met het kenmerk dat de decodeerschakeling is ingericht voor het decoderen van genoemde code en het negeren van de boodschap indien het aantal bits in de ontvangen boodschap niet correspondeert met genoemde code.

9. Ontvanger volgens conclusie 8, geschikt voor het ontvangen van signalen opgewekt door een zender volgens conclusie 5, met het kenmerk dat de decodeerschakeling is ingericht voor het decoderen van het verdere markeringsbit en het negeren van de boodschap indien het verdere markeringsbit niet ontvangen wordt.