NL8600980A

NL8600980A - Werkwijze voor het overdragen van update informatie voor een stilstaand videobeeld.

Info

Publication number: NL8600980A
Application number: NL8600980A
Authority: NL
Original assignee: Philips Nv
Priority date: 1986-04-18
Filing date: 1986-04-18
Publication date: 1987-11-16
Also published as: BR8701802A; DK197687A; US4914515A; KR870010498A; CN1011751B; CN87102794A; EP0244002A1; JP2607247B2; FI871663A; FI871663A0; DD256221A5; DK197687D0; AU593901B2; JPS62256269A; AU7159287A

Description

* .J» PHN 11.734 1 N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven.

Werkwijze voor het overdragen van update informatie voor een stilstaand videobeeld.

A, Achtergrond van de uitvinding A(1) Gebied van de uitvinding

De uitvinding heeft in zijn algemeenheid betrekking op 5 een werkwijze voor het overdragen van stationaire beelden via een transmissiemedium, dat een zeer beperkte capaciteit heeft, naar een gebruiker, voor weergave van die beelden op het display van een monitor. Heer in het bijzonder heeft de uitvinding betrekking op een werkwijze voor overdracht van dergelijke beelden via een digitaal 10 transmissiemedium, een compact disc en dergelijke

Af2) Beschrijving van de stand van de techniek

Zoals algemeen bekend is de compact disc een digitaal transmissiemedium dat een bepaald aantal bits kan bevatten. De eerste 15 toepassing van de compact disc is al weer enige jaren oud en voorzag in het gebruik als overdrachtsmedium voor 16-bits PCM gecodeerde audiosignalen. Een tweede toepassing voorzag in het gebruik als data ROM voor data verwerkingsapparatuur. Een derde toepassing is thans in ontwikkeling en voorziet in het gebruik als overdrachtsmedium voor 20 gedigitaliseerde videosignalen van stationaire beelden die worden vergezeld van gedigitaliseerde audio en eventueel van computerdata.

Ten einde een dergelijk stationair beeld via dit transmissiemedium te kunnen overdragen wordt het beeld verdeeld in een aantal lijnen (bijvoorbeeld 280 stuks) en wordt elke lijn weer opgedeeld 25 in een aantal aan elkaar aansluitende beeldelementen (bijvoorbeeld 384 stuks). Hierbij wordt verondersteld dat elk beeldelement een uniforme helderheid en een uniforme kleur heeft. Een beeldelement wordt nu volledig beschreven door een aantal beeldcomponenten; namelijk de helderheidscomponent Y(i, k) en de beide kleurverschilcomponenten 30 D(i, k) en V(i, k), of wat op hetzelfde neerkomt door de drie basiskleurcomponenten R(i, k), G(i, k) en B(i, k). Hierbij geeft i het rangnummer aan van de lijn en k het rangnummer van het beeldelement op ^ . *· ' *\

C ? :J ' , - J

* · #· PHN 11.734 2 deze lijn; (kolom).

Elk van de beeldcomponenten van een beeldelement wordt onderworpen aan een codering waardoor voor elk beeldelement een informatiewoord wordt verkregen, dat in het hierna volgende videowoord 5 zal worden genoemd. Wordt PCM codering toegepast, dan worden de beeldcomponenten van elk beeldelement afzonderlijk gecodeerd; dat wil zeggen onafhankelijk van overeenkomstige beeldcomponenten van andere beeldelementen. Worden de beeldcomponenten echter onderworpen aan een DPCM codering, dan wordt grof gezegd van de overeenkomstige 10 beeldcomponenten van telkens twee opeenvolgende beeldelementen alleen het verschil onderworpen aan een PCM-codering. Omdat de codering van een dergelijk verschil in het algemeen minder bits vergt dan de codering van elk van de afzonderlijke beeldcomponenten, wordt voor de voorziene nieuwe toepassing van de compact disc 4-bits DPCM codering toegepast 15 voor elk van de beeldcomponenten. Dit betekent dat elk beeldelement wordt gekarakteriseerd door een 12-bits videowoord.

Om de capaciteit van het transmissiemedium zo economisch mogelijk te benutten, wordt het gehele blok van 280 x 384 videowoorden slechts éénmaal overgedragen. De monitor beschikt over een 20 beeldgeheugen dat tenminste evenveel geheugenlocaties bevat als het beeld beeldelementen. Met elke geheugenlocatie is eenduidig een beeldelement geassocieerd en een dergelijke geheugenlocatie bevat het overgedragen videowoord van het betreffende beeldelement. Dit beeldgeheugen wordt op gebruikelijke wijze herhaald uitgelezen teneinde 25 op het display het betreffende beeld te verkrijgen.

Opgemerkt zij dat het in de praktijk niet nodig blijkt te zijn om van elk beeldelement zowel de helderheidscomponent als de beide kleurverschilcomponenten over te dragen. Het blijkt voldoende te zijn om van elk beeldelement de helderheidscomponent over te dragen en van 30 opvolgende beeldelementen afwisselend de kleurverschilcomponent ü en de kleurverschilcomponent V. Dit betekent dat elk beeldelement door een 8-bits videowoord kan worden gekarakteriseerd. Meer in het bijzonder stellen de eerste vier bits van dit videowoord de helderheidscomponent van het beeldelement voor in DPCM-formaat en stellen de vier overige 35 bits één van de twee (afwisselend) kleurverschilcomponenten, eveneens in DPCM-formaat, voor. In het hierna volgende zal het geheel aan over te dragen videowoorden die samen een bepaald stationair beeld 86 0 0 9 3 0- ♦ -.

PHN 11.734 3 definiëren worden aangeduid met videoblok.

In de thans voorziene nieuwe toepassing van de compact disc wordt evenals de gedigitaliseerde informatie bestanddelen, geluid en computer data, een videoblok voor zijn overdracht 5 ondergebracht in pakketten. Daarbij omvat elk pakket bijvoorbeeld 2352 bytes en is elk pakket globaal verdeeld in twee velden; namelijk in een pakketkop dat uit 24 bytes bestaat en een dataveld van 2328 bytes. De laatste 280 bytes in het dataveld kunnen eventueel worden benut voor fouten protectie en correctie van de overige bytes in het dataveld.

10 Hiervan wordt bijvoorbeeld gebruik gemaakt als het pakket computer data bevat.

De pakketkop omvat onder andere synchronisatie bytes voor byte- en bit-synchronisatie, maar geeft ook aan of de data in het dataveld beeld informatie is of audio, dan wel computer data. In deze 15 gevallen wordt gesproken van respektievelijk een video-pakket, een audio-pakket, een computer data-pakket. Het dataveld van een audio-pakket omvat 1164 audiowoorden van elk 16 bits, terwijl het dataveld van een video-pakket 2328 videowoorden omvat van elk 8 bits.

20 S. Doelstelling en samenvatting van de uitvinding

De uitvinding beoogt een overdrachtsmethode aan te geven voor guasi-stationaire beelden waarmede een verdere verlaging van de totale hoeveelheid over te dragen bits mogelijk is.

25 Overeenkomstig de uitvinding wordt daartoe elk videoblok opgedeeld in een aantal subblokken en wordt aan het begin van elk subblok een operationele code toegevoegd die een aantal beeldelementen definieert; het subblok bevat videowoorden voor de gedefinieerde beeldelementen.

30 De uitvinding zal gewaardeerd kunnen worden als bedacht wordt dat bij de werkwijze die in de voorgaande paragraaf is beschreven van elk nieuw beeld de videowoorden van alle 384 x 280 beeldelementen moet worden overgedragen, zelfs als dit nieuwe beeld in hoofdzaak gelijk is aan het actuele beeld. In dergelijke gevallen kan door middel van de 35 operationele code worden aangegeven van welke beeldelementen van het actuele beeld de bijbehorende videowoorden moeten worden veranderd en de op deze operationele code volgende videowoorden zijn de nieuwe Λ 5 ' ' Λ ,·} v· -> v - ·*> * - . 4* PHN 11,734 4 videowoorden.

C. Korte beschrijving van de figuren 5 Figuur 1 toont schematisch een compact disc met een spoor en de opdeling daarvan in pakketten;

Figuur 2 geeft schematisch de opbouw van een ontvanger, voor verwerking van de signalen die door de compact disc worden geleverd; 10 Figuur 3 geeft aan hoe een blok videowoorden ten behoeve van een update in pakketten worden ondergebracht;

Figuur 4 geeft schematisch aan welke informatie in het dataveld moet worden overgedragen in geval van een partiale update van het oorspronkelijk beeld.

15 D Toelichting op de uitvinding

In figuur 1 is bij A schematisch een deel van het spoor op een compact disc weergegeven. Tussen telkens twee opeenvolgende 20 punten a, b, c, d, e enzovoorts bevindt zich een pakket. De opbouw van zo'n pakket is schematisch aangegeven bij B in figuur 1. Het omvat in totaal 2352 bytes en is verdeeld in een pakketkop H dat uit 24 bytes bestaat en een dataveld D dat uit 2328 bytes bestaat.

De pakketkop H*is verder opgedeeld in een 25 synchronisatieveld S van 12 bytes, en eerste hulpveld EH van 4 bytes en een tweede hulpveld TH van 8 bytes. Het synchronisatieveld S geeft het begin aan van een pakket. Het omvat één byte dat uitsluitend uit Ό'-bits bestaat, gevolgd door 10 bytes die uitsluitend uit *1"-bits bestaan en tenslotte weer één byte dat uitsluitend uit "O·-bits- bestaat. De 30 bytes in het eerste hulpveld EH geven het rangnummer aan van het pakket in het spoor. Het tweede hulpveld TH geeft aan of het pakket een .videopakket, een audiopakket dan wel een computer datapakket is.

Het dataveld D is opgedeeld in datasleuven DS. Van een audiopakket zijn deze datasleuven zodanig gekozen dat in elk daarvan 35 één 16-bits audiowoord van een digitaal audiosignaal kan worden ondergebracht. Van een videopakket zijn deze datasleuven zodanig gekozen dat in elk daarvan één 8-bits videowoord van een digitaal : 3 Λ : ; 3 o PHN 11.734 5 videosignaal kan worden ondergebracht. Ook voor computer datapakketten hebben deze datasleuven een lengte van één byte.

Zoals in het voorgaande reeds is aangegeven wordt elk beeld opgedeeld in een Matrix van 280 x 384 beeldelementen A(if k).

5 Hierin is i {= 1, 2, ... 280) het rangnummer van de lijn en k (= 1, 2, ... 384) het rangnummer van het beeldelement op die lijn (kolom). Als nu voor elk beeldelement A(i, k) een acht-bits videowoord Q(i, k) wordt overgedragen, dan vereist de overdracht van een heel beeld circa 47 videopakketten.

10 Aan de in figuur 2 schematisch weergegeven ontvangzijde wordt de compact disc 1 uitgelezen met behulp van een leesinrichting 2. Deze zet de informatie van de disc om in elektrische signalen die aan een demultiplexer 3 worden toegevoerd. Uitgaande van de informatie in het tweede hulpveld levert deze de op de disc aanwezige computer 15 datapakketten aan een uitgang 3(1), de audiopakketten aan een uitgang 3(2) en de videopakketten aan een uitgang 3(3).

Omdat het binnen het kader van de uitvinding alleen van . belang is enig inzicht te hebben in de verdere verwerking van de videopakketten, zal hier niet nader worden ingegaan op de verwerking van 20 de audio- en computer datapakketten. De videopakketten worden toegevoerd aan een scheidingsinrichting 4 waarvan de funktie nog nader zal worden toegelicht. Nu is het voldoende te weten dat deze scheidingsinrichting uitsluitend de videowoorden levert die in het videopakket aanwezig zijn. Deze videowoorden worden toegevoerd aan een beeldgeheugen 5. Deze 25 heeft minstens evenveel geheugenlocaties als er beeldelementen zijn waarin het overgedragen beeld is verdeeld. In het hierna volgende zal er van worden uitgegaan dat het aantal geheugenlocaties gelijk is aan het aantal beeldelementen. De geheugenlocatie waarvan de inhoud correspondeert met het beeldelement A(i, k) zal worden aangeduid met 30 5(i, k). Een adresseerschakeling 5(1) zorgt ervoor samen met een schrijfkommando W dat op gebruikelijke wijze via een ingangscodeerschakeling 5(2) in elke geheugenlocatie 5(i, k) een 8-bits videowoord Q(i, k) wordt ingeschreven. De adresseerschakeling 5(1) zorgt er ook voor dat samen met een leeskommando R de inhoud van de 35 geheugenlocaties niet destructief via een uitgangsdecodeerschakeling 5(3) in de juiste volgorde wordt uitgelezen. De aan de uitgang van deze decodeerschakeling 5(3) na elkaar optredende videowoorden Q(i, k) worden ' - -* "l - . v 0 * * -S* PHN 11.734 6 toegevoerd aan een decodeerschakeling 6 die deze videowoorden omzet in analoge videosignalen. Deze worden op hun beurt toegevoerd aan een beeldbuis 7 die het overgedragen beeld zichtbaar maakt.

De tot nu toe beschreven overdrachtsmethode heeft de 5 onaangename eigenschap dat telkens als er een ander beeld gewenst is, 47 videopakketten moeten worden overgedragen. In het bijzonder als het nieuwe beeld slechts weinig verschilt van het actuele beeld is dit een verspilling van de overdrachtscapaciteit van de disc. Worden nu uitsluitend de veranderingen overgedragen die in het actuele beeld 10 moeten worden aangebracht om het nieuwe beeld te verkrijgen, dan wordt op de compact disc aanzienlijk in ruimte gespaard, welke ruimte dan voor andere doeleinden kan worden benut. Het veranderen van delen van het actuele beeld zal worden aangeduid met "updating" en de videowoorden die daarvoor nodig zijn met "updating videowoorden".

15 Om de gedachten te bepalen zal worden verondersteld dat er van een actueel beeld 3200 beeldelementen moeten worden updated.

Dit betekent dat er een blok van 3200 updating videowoorden moet worden overgedragen. Dit blok is in figuur 3 schematisch aangegeven door het blok ÜB. Voor de overdracht wordt dit blok opgedeeld in een aantal 20 subblokken. In figuur 3 zijn deze subblokken aangeduid met I, II, III, ---- VIII. Deze subblokken omvatten respektievelijk bijvoorbeeld 100, 200, 300, 400, 500, 600, 700 en 400 bytes. Aan het begin van elk subblok wordt nu een operationele code (OPC) toegevoegd van bijvoorbeeld 10 bytes. Aan het einde van het laatste subblok in dit geval subblok VIII 25 kan een codewoord Ε0Β worden toegevoegd dat bijvoorbeeld eveneens uit 10 bytes bestaat en dat aangeeft dat het ÜB blok ten einde is. (Ε0Β = end of block). Het hierdoor verkregen blok UBT is schematisch aangegeven bij B in figuur 3. Hierbij is de lengte van de toegevoegde operationele codes en het codewoord Ε0Β niet op schaal aangegeven. Wel is aangegeven 30 dat subblok I wordt voorafgegaan door operationele code OPCj, subblok II door OPCjj enzovoorts. Door de toevoeging van de verschillende operationele codes en het codewoord Ε0Β heeft het over te dragen blok UBT een totale lengte van 3290 bytes. Omdat dit meer is dan de lengte van het dataveld in een videopakket, wordt dit blok ÜBT opgedeeld in 35 twee delen. Het eerste deel omvat 2328 bytes en kan zoals bij C in figuur 3 schematisch is aangegeven precies in het dataveld van een videopakket PR worden ondergebracht. Het resterende deel dat 962 bytes

•t - ", Λ - Λ w - ’ : .·' ) ‘J

·**- -»r PHN 11.734 7 omvat wordt ondergebracht in een tweede videopakket Pn+f. Dit omvat aldus 1366 bytes die voor de overdracht van videowoorden niet worden gebruikt en daarom allemaal de waarde nul krijgen.

De toegevoegde operationele codes OPC bestaan, zoals bij 5 D in figuur 3 is aangegeven, uit een operatie identificeerder 01 van 2 bytes en een beeldelement indicator PELI van 8 bytes. De operatie identificeerder geeft aan dat er van het actuele beeld beeldelementen moeten worden vernieuwd en of bijvoorbeeld de in het subblok opgenomen videowoorden betrekking hebben op opeenvolgende beeldelementen van 10 dezelfde lijn, of bijvoorbeeld op beeldelementen van verschillende direkt onder elkaar gelegen lijnen, waarbij deze beeldelementen tezamen een rechthoekig blok vormen. De eerste vier bytes van de beeldelement indicator PELI geven de begin coördinaten i en k van het beeldelement waarop het eerste updating videowoord in het subblok betrekking 15 heeft. De laatste vier bytes van de beeldelement indicator PELI geven de coördinaten i en k van het beeldelement waarop het laatste updating videowoord in het subblok betrekking heeft.

Het op bovenbeschreven wijze overgedragen updating-blok DBT dat bij B in figuur 3 is aangegeven wordt in de in 20 figuur 2 aangegeven ontvangzijde, toegevoerd aan de scheidingsinrichting 4. Deze voert de operationele codes OPC naar de adresseerschakeling 5(1) en de telkens op een operationele code volgende updating videowoorden aan de ingangsdecoder 5(2). De adresseerschakeling 5(1} adresseert geheugenlocaties van het geheugen 5 in een door de operatie 25 identificeerder 01 bepaalde volgorde, van de geheugenlocatie met de door de beeldelement indicator (PELI) gegeven begin coördinaten naar de geheugenlocatie met de door de beeldelement indicator PELI gegeven eind coördinaten. De bovengenoemde volgorde van adressering kan bijvoorbeeld volgens een rechte lijn, of volgens een rechthoek zijn.

30 Opgemerkt zij dat de opdeling van het bij A in figuur 3 aangegeven blok DB een gevolg is van het feit dat het aantal mogelijke operatie identificeerders 01 beperkt is. De opdeling in subblokken is daarom zodanig dat elk subblok de videowoorden bevat behorende tot beeldelementen die op een door één operatie identificeerder 35 beschrijfbare wijze met elkaar samenhangen. Bijvoorbeeld liggen ze aaneengesloten op dezelfde beeldlijn; of liggen ze aaneengesloten in een rechthoek. Dit betekent dat indien alle videowoorden van het blok DB op * .

PHN 11.734 8 een door één operatie identificeerder beschrijfbare wijze met elkaar samenhangen de eerder beschreven opdeling van dit blok UB achterwege kan blijven. Volstaan kan dan worden met de toevoeging van één operationele code aan het begin van het blok. In het extreme geval omvat 5 dat blok de videowoorden voor alle beeldelementen van een beeld dat daardoor in zijn geheel wordt vernieuwd.

Het bovenstaande betekent dat bij de overdracht een blok videowoorden altijd met een operationele code begint, welke operationele code is terug te vinden direkt na de pakketkop van het eerste pakket 10 waarin een deel van het blok wordt ondergebracht.

De vraag die nu nog kan worden gesteld is hoe weet de ontvangzijde dat een bepaald pakket begint met een operationele code. Wel, dit wordt gesignaleerd door een deel van de bytes in het tweede hulpveld en wel meer in het bijzonder door bijvoorbeeld de laatste twee 15 bits in dit tweede hulpveld. Indien het op een na laatste bit bijvoorbeeld "1" is dan begint het dataveld met een operationele code.

Is dit bit "0" dan begint het dataveld direkt met videowoorden. Als het laatste bit van het tweede hulpveld een *1" is dan betekent dit dat het dataveld een EOB code bevat. Is een dergelijke code niet aanwezig in het 20 dataveld, dan is dit laatste bit van het tweede hulpveld een "0".

Vooral in het geval van een partiale updating van het beeld treedt er nog een bijzonder probleem op indien zoals in het voorgaande is verondersteld, de videobeelden in een DPCM formaat worden overgedragen. Dit bijzondere probleem zal worden toegelicht aan de hand 25 van figuur 4. In deze figuur 4 zijn bij A schematisch een aantal aaneengesloten beeldelementen aangegeven die met de respektievelijke referentiecijfers 100, 101, 102, ____, 120 zijn aangeduid. Veronderstel dat deze beeldelementen een helderheid hebben waarvan de grootte wordt gekarakteriseerd door de hoogte van de lijnen die zijn aangegeven bij B 30 in figuur 4. Overgedragen, en in de geheugenlocaties van het geheugen 5 worden nu de videowoorden die representatief zijn voor het verschil tussen de helderheden van telkens twee opeenvolgende beeldelementen.

Deze verschillen zijn schematisch aangegeven bij C in figuur 4. Veronderstel nu dat van de bij A in figuur 4 met een x gemarkeerde 35 beeldelementen de helderheden moeten worden veranderd in de bij D aangegeven waarden. Dan betekent dit dat voor die beeldelementen videowoorden moeten worden overgedragen die representatief zijn voor de ΓΪ f> f, Λ ts /1 PHN 11.734 9 helderheidsverschilien die bij E in figuur 4 zijn aangegeven. Omdat nu de nieuwe helderheid van het beeldelement 109 (zie D in figuur 4) verhoogd met de voor het beeldelement 110 geldende oorspronkelijke versehilhelderheid (zie bij c in figuur 4) niet leidt tot de bij B in 5 figuur 4 aangegeven helderheid, moet de versehilhelderheid voor dit beeldelement 110 worden aangepast en derhalve ook het voor dit beeldelement 110 geldende videowoord. Deze aanpassing is eveneens weergegeven bij E in figuur 4. Omdat de helderheidsverschillen met slechts 4 bit worden gecodeerd, kan een dergelijk verschil niet meer 10 bedragen dat zestien stappen. Is het verschil meer dan zestien stappen, dan moet de aanpassing van het vernieuwde deel aan het oorspronkelijke beeld worden uitgesmeerd over een aantal beeldelementen. Dit is volledigheidshalve aangegeven bij F en G in figuur 4. Daarbij zijn bij F aangegeven de gewenste nieuwe helderheden van de beeldelementen 104 tot 15 en met 109 en geeft G de helderheidsverschillen aan. Meer in het bijzonder zijn bij G met 0 gemarkeerd de overgangshelderheidsverschillen.

In het voorgaande is aangegeven dat met behulp van de operatie identificeerder 01 bepaalde delen van het beeldgeheugen kunnen worden vernieuwd, waarna dit beeldgeheugen volgens een vast patroon 20 wordt uitgelezen; namelijk lijn na lijn en geheugenlocatie na geheugenlocatie en beginnend met de geheugenlocatie met de coördinaten i = 1, k = 1. Met behulp van een geschikt gekozen operatie identificeerder 01 kan echter ook worden aangegeven dat dit uitlezen met een andere geheugenlocatie moet beginnen. Heeft deze andere 25 geheugenlocatie de coördinaten iQ, 1 dan wordt wel van vertikale scrolling gesproken, heeft het de coördinaten 1, kQ dan wordt wel van horizontale scrolling gesproken.

In het geval van vertikale scrolling worden de geheugenlocaties in de lijnen 1 tot en met iQ als laatste uitgelezen 30 en vormen zodoende de laatste lijnen van het beeld. In het geval van horizontale scrolling worden van elke lijn de geheugenlocaties 1 tot en met kQ pas uitgelezen nadat geheugenlocaties k0 + 1 tot en met 384 zijn uitgelezen. Deze vormen zodoende de laatste beeldelementen van de corresponderende beeldlijn.

35 De operatie identificeerder 01 omvat tevens een update operatie voor het vervangen van de inhoud van de geheugenlocaties in de lijnen 1 tot en met iQ in geval van vertikale scrolling en van de - - , ; . : *, ΡΗΝ 11.734 10 ' ψ» ·+ geheugenlocaties in de kolommen 1 tot en met kQ+1 in geval van horizontale scrolling door de videowoorden die in het dataveld zijn opgenomen.

Opgemerkt zij dat het gebruikelijk is om bij overdracht 5 van videosignalen in een DPCM formaat telkens het eerste beeldelement van een lijn over te dragen in een PCM formaat. In het geval van horizontale scrolling worden dan de DPCM woorden in de geheugenlocaties 5(i, kQ+1) (i = 1, 2, ... 288) vervangen door PCM woorden.

1 0 3 3 O

Claims

1. Werkwijze voor het overdragen van een aantal volgens een of andere codeerformaat gedigitaliseerde eindige informatiesignalen waaronder beeldsignalen en bijbehorende geluidsignalen via een gemeenschappelijk overdrachtsmedium, welke gedigitaliseerde signalen elk 5 worden gevormd door een blok informatiewoorden, waarbij elk tot een beeldsignaal behorend informatiewoord eenduidig is gerelateerd aan een beeldelement van een in beeldelementen opgedeeld beeld, welke informatiewoorden zijn ondergebracht in pakketten, elk pakket is voorzien van een pakketkop en een dataveld, waarbij het dataveld van een 10 pakket een aantal informatiewoorden van een blok bevat, de pakketkop aangeeft 'het inforraatiesignaal waartoe de informatiewoorden in het dataveld behoren, met het kenmerk, dat elk blok dat informatiewoorden voor beeldelementen bevat wordt opgedeeld in een aantal subblokken, dat aan het begin van elk subblok een operationele code wordt toegevoegd die 15 beeldelementen definieert, waarbij het subblok informatiewoorden voor de gedefinieerde beeldelementen bevat.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het laatste subblok wordt afgesloten met een einde-blok code.

3. Werkwijze volgens conclusie 1 waarin de beeldsignalen 20 zijn gedigitaliseerd overeenkomstig een Differentieel Puls Code Modulatie (DPCM) formaat, met het kenmerk, dat de operationele code aangeeft dat en voor welke beeldelementen het beeldsignaal is gedigitaliseerd overeenkomstig een·Puls Code Modulatie (PCM) formaat.

4. Inrichting voor het ontvangen van een gedigitaliseerd 25 beeldsignaal dat is overgedragen overeenkomstig de werkwijze volgens conclusie 1, 2 of 3 en die is voorzien van een beeldgeheugen met een aantal adresseerbare geheugenlocaties die elk corresponderen met een beeldelement en die elk zijn ingericht voor het opslaan van een informatiewoord, met het kenmerk, dat een scheidingsinrichting aanwezig 30 is die reageert op de ontvangen operationele codes om de in het subblok aanwezige informatiewoorden op te slaan in de geheugenlocaties van het beeldgeheugen die corresponderen met de door de operationele code gedefinieerde beeldelementen. O . ; 'i , ,