Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia a-6-dezoksy-5-hydroksytetracyklin na drodze redukcji 6-metyleno-54iydroksytetracyklin.Katalizowane hydrogennie szlachetnymi metalami reakcje 6-metylenotetracyklin, llHa-chlorowco-6- -metylenotetracyklin, jak tez ich soli addycyjnych z kwasami i kompleksów z solami wielowartoscio- wych metali, z wodorem, prowadzace do otrzyma¬ nia odpowiednich epimerów a- i ^-6-dezoksytetra- cyklin sa omówione w opisie patentowym St. Zjedn.Am. nr 3 200 149.W opisie patentowym St. Zjedn. Am. nr 3 444 198 podana jest metoda polegajaca na redukcji wodo¬ rem odpowiednich tetracyklin w obecnosci katali¬ tycznych ilosci podtrutego szlachetnego metalu, dzieki której otrzymuje sie a-6Hdezoksytetracykline z wieksza wydajnoscia w stosunku do /?-6-dezo- ksytetracyklina.W opisie patentowym St. Zjedn. Am. nr 2 984 686 opisana jest metoda usuwania z czasteczki lla-chlo- rowco-6-metyIenotetracykliny atomu chlorowca na drodze redukcji wodorem w obecnosci katalitycz¬ nych ilosci szlachetnego metalu. Redukcja lla-chlo- rowcx-6-meftylenotertraicyklA ich soli i kompleksów w obecnosci szlachetnego metalu z uzyciem hydra¬ zyny jako zródla wodoru podana jest w niemiec¬ kim opisie patentowym nr 2131 944.W brytyjskim opisie patentowym nr 1 296 340 opi¬ sana jest metoda tego typu redukcji z zastosowa- 2 niem katalizatora takiego jak nikiel Raney'a i ko¬ balt Raney'a.Sposób wytwarzania kompleksów halogenków ro¬ du, w sklad których wchodza trzeciorzedowe ligan- dy fosfinowe lub arsynowe, oraz ich zastosowanie do katalitycznego uwodornienia homogennego, po¬ dany jest w opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki nr 3 639 439.Sposób wytwarzania i zastosowania w roli katali- io zatorów uwodornienia rozpuszczalnych kompleksów metali z grupy platynowców, w sklad których wcho¬ dzi chlorowiec i trzeciorzedowa fosfina, arsyna, an- tymonowodór lub amina opisany jest w brytyjskich opisach patentowych: nr nr 1138 601 (1 styczen 1969 r.); 1219 763 (opublikowany dnia 20 stycznia 1971 roku); 1121 642 (31 lipca 1968 r.); i w patencie St. Zjedn. Ameryki 3 489 (13 styczen 1970). Reakcja uwodornienia nienasyconych zwiazków organicz¬ nych, szczególnie olefiLn, prowadzona w obecnosci tego typu katalizatorów pozwala na uzyskanie lep¬ szych warunków w porównaniu z heterogenna re¬ akcja katalitycznego uwodornienia.W patencie niemieckim OS 2 308 227 opublikowa¬ nym 30 sierpnia 1973 r. opisany jest sposób wytwa- rzania a-6-dezoksytetracyklin na drodze uwodor¬ nienia w ukladzie homogenicznym w obecnosci trój-(trójfenylofosfino) chlororodu w roli kataliza¬ tora. Katalizator ten przygotowuje sie zawczasu lub otrzymuje bezposrednio w srodowisku reakcji roz- puszczajac trójchlorek rodu w roztworze, w któ- 966233 96623 4 rym znajduje sie jeden do trzech równowazników molarnych trójfenylofosfiny.W opisie patentowym St. Zjedn. Ameryki nr 3 692 864 z 19 wrzesnia 1973 roku opisana jest me¬ toda uwodorniania nienasyconych zwiazków orga¬ nicznych z uzyciem homogennych kompleksów me¬ talu z grupy triady zelaza (nikiel, kobalt, zelazo) z trzeciorzedowymi fosfinami. Typowym opisanym kompleksem jest chlorotrój/trójfenylofosfino/ko- balt/I/.W wielu publikacjach stwierdza sie, ze kataliza homogenna znajduje doskonale zastosowanie w pro¬ wadzeniu reakcji wodorowania wlaczajac w to re¬ dukcje stereospecyficzne, selektywne i asymetrycz¬ ne.O zastosowaniu kompleksów jedinowartosciowego rodu z optycznie czynnymi trzeciorzedowymi Ugan¬ dami fosfiny w roli homogenicznych katalizatorów w celu uzyskania asymetrycznego katalitycznego uwodornienia, donosza: Knowles i wspólpracownicy, dum Commun., str. 1445 (1968), Homer i wspól¬ pracownicy,1 Angew. Chem., Int. Ed., 7, 942 (1968) i patent belgijski nr 766 960 z 10 listopada, 1971 r.Nastepujace ostatnio wydane prace podsumowuja osiagniecia w tej dziedzinie: Harmon i wspólpr., Chem. Bev., 73, 21^-52 (1973); Knowles i wspólpr., Chem. Commun., str. 10 (1972); Grubbs i wspólpr., J. Am. Chem. Soc., 93, 3062 (1971); Kagan i wspólpr., J. Aim. Chem. Soc.; 94, 6429 (1972); & "Homogenous Catalysis, Industrial Applications and Implications", Tom 70, Advances in Chemistry Series, wydane przez American Chemical Society, Washington, D.C. (1968); "Aspects of Homogenous Catalysis" Tom I str. 5—75 (1970), wydany przez R. Ugo i wydany przez Carlo Manfredi, Milan, Italy; oraz VoTPin i wspólpr. Russian Chemical Revievs, 38, 273—289 (1969).Znany jest sposób homogennej katalizy uwodor¬ nienia: egzocyklicznych grup metylenowych w me- tylenocykloheksanach (Augustini i wspólpr., Ann.N.Y. Sci., 158, 482—91 (1969)); koronopiliny (Ruesch i wspólpr., Tetrahedron, 25, 807—11 (1969)); i pro¬ duktów posrednich stereoselektywnej calkowitej syntezy seycheleny (Kers i wspólpr. Chem, Com- muns. 1069—70 (1969)), przy uzyciu trój/trójfenylo- fosfino/chlororodu w roli katalizatora.We wszystkich opisanych metodach redukcje sub- stratu przeprowadza sie zaf pomoca gazowego wo: doru w obecnosci katalizatora.Eichteman i wspólpr., J. Org. Chem., 33, 1281 (1968) i Taylor i wspólpr., J. Org. Chem. 37, 3913 (1972) stosowali wodorokarbonylek kobaltu, HCo(CO), lub HCo(CO)4 w roli czynników reduk¬ cyjnych olefiny lub zwiazki aromatyczne. Podane wyzej wodorokarbonylki kobaltu otrzymywali na drodze redukcji osmiokarbonylku dwukobaltowego za pomoca gazowego wodoru w podwyzszonej tem¬ peraturze.Odkryto, ze okreslona wzorem 1, a-6-dezoksy-5- -hydroksytetracykliine i jej sól addycyjna z kwa¬ sem chlorowodorowym otrzymuje sie w reakcji 6-metyleno-5-hydiroksytetracykliny o wzorze 2, z- osmiokarbonylkiem dwukobaltowym, trójfenylofo- swina i kwasem solnym w stosunku molowym 6-metyleno-5-hydiroksytetracykliny/osmiokarbonylku dwukobaltu/trójfenylofosfiny/ kwasu chlorowodoro¬ wego, równym 1,0/ 1,0 /0,1—0,2/1,5—2,0, prowadzonej w odpowiednim rozpuszczalniku i obojetnej atmo¬ sferze, w temperaturze reakcji rzedu 80—115°C.Sposobem wedlug wynalazku chlorowodorek a-6^dezoksy-5-hydroksytetracykliny otrzymuje sie w reakcji 6-metyleno-5-hydiroksytetracykliny lub jej soli addycyjnej z kwasem chlorowodorowym, z osmiokarbonylkiem diwukobaltowym, trójfenylófo- sfina i kwasem solnym uzytymi w stosunku molo¬ wym 6-metyleno-5-hydroksytetracykliny / Osmio¬ karbonylku dwukobaltowego / trójfenylofosfiny / kwasu chlorowodorowego równym 1,0/ 1,0/ 0,1—0,2 / 1,5—2,0, prowadzonej w odpowiednim rozpuszczal¬ niku, w obojetnej atmosferze i w temperaturze rze¬ du 80—115°C.Zupelnie niespodziewanie okazalo sie, ze egzo- cyklicznel podwójne zwiazki 6-metylenotetracykliny ulegaly latwo redukcji sposobem wedlug wynalaz¬ ku, bez uzycia gazowego wodoru do samej reakcji lub do otrzymania odczynników do reakcji. Okaza¬ lo sie równiez, ze czasteczka tetracykliny nie roz¬ klada sie, a równiez nie podlega nieodwracalnemu kompleksowaniu pod wplywem osmiokarbonylku dwukobaltowego Co*(CO)8, kwasu chlorowodorowe¬ go i/Lub trójfenylofosfiny.Sposób wedlug wynalazku charakteryzuje rów¬ niez to, ze opisana redukcja jest procesem wysoce specyficznym prowadzacym glównie do utworzenia a-6-dezoksy-5-hydroksy^tetracykliny, a nie odpo¬ wiedniego p- epimeru.Opisana wyzej reakcje ilustruje schemat 1, gdzie wzór A oznacza a-6-dezoksy-5-hydirotetracykline, wzór B ^-6-dezoksy-5-hydroksytetracykline, HA oznacza kwas mineralny jak kwas chlorowodorowy.Reakcje prowadzi sie w rozpuszczalniku. Korzy¬ stnie stosuje sie taki rozpuszczalnik, zeby w wa¬ runkach reakcji wszystkie odczynniki weszly do roz¬ tworu.Korzystnie stosuje sie rozpuszczalnik, w którym rozpuszcza sie osmiokarbonylek dwukobaltowy i 6-metylenotetracyklina w postaci soli addycyjnej mineralnego kwasu.Praktycznie stosuje sie mieszanine cieklego aro¬ matycznego rozpuszczalnika takiego jak benzen, toluen lub ksylen i aprotonowego wysokopolamego rozpuszczalnika takiego jak dwumetyloformamid, dwumetyioacetamid lub heksametylofosforamid.Rozpuszczalniki aromatyczne sluza do rozpuszcze-, nia karbonylku kobaltu, a polarne, aprotonowe roz¬ puszczalniki sluza do rozpuszczenia 6-metylenote¬ tracykliny, trójfenylofosfiny i kwasów mineralnych.Rozpuszczalniki te nalezy stosowac w jak najmniej¬ szych ilosciach pozwalajacych tylko na rozpuszcze¬ nie odczynników uzytych do reakcji. Uzycie wiek¬ szej ilosci rozpuszczalnika prowadzi, jak wiadomo, do przedluzenia czasu reakcji i rozkladu odczynni¬ ków lub utworzonych produktów.W sposobie wedlug wynalazku korzystnie stosuje sie mieszanine benzen-dwumetylofofmamid lub benzen-dwumetyloacetamid.Jak juz wyzej wspomniano reakcje prowadzi sie w atmosferze obojetnych gazów, nie reagujacych z zadnym z substratów lub produktów reakcji. Ta¬ kie gazy jak tlen, powietrze lub dwutlenek wegla 40 45 50 55 6096623 6 wplywaja szkodliwie na przebieg reakcji. Takie ga¬ zy jak azot, argon lub hel stwarzaja dogodna at¬ mosfere do prowadzenia reakcji, korzystnie sto¬ suje sie azot i argon. Chociaz zakres temperatury reakcji 8&—115°C, w której mozna prowadzic pro¬ ces reakcji jest dosc szeroki, to jednak przekro¬ czenie granic tego zakresu temperatur moze miec ujemny wplyw na przebieg reakcji. Prowadzenie reakcji w temperaturze nizszej od 70°C powoduje obnizenie szybkosci procesu redukcji i niecalkowity przebieg reakcji nawet po wydluzeniu czasu reakcji.Prowadzenie (reakcji w temperaturze wyzszej od 115°C powoduje silny rozklad wytworzonej a-6-de- zoksy-5-hydroksytetracykliny. Korzystnie stosuje sie zakresl temperatur 90—95°C, który pozwala na uzyskanie produktu z dobra wydajnoscia, bez jego rozkladu.Jak wiadomo czas reakcji zalezy od róznych""pa- rametrów, takich jak na przyklad temperatury re¬ akcji, wlasciwej substratom aktywnosci, a równiez od stezenia odczynników w srodowisku reakcji. Je¬ zeli stosuje sie tylko dogodny rozpuszczalnik, w którym rozpuszczaja sie wszystkie wyjsciowe wy¬ mienione powyzej odczynniki oraz temperature w zakresie 90—95°C, to reakcja zachodzi calkowicie w ciagu okolo 4 godzin.W sposobie wedlug wynalazku konieczne jest sto¬ sowanie kwasu mineralnego takiego, jak np. kwas chlorowodorowy, chociaz jak wiadomo z doswiad¬ czenia, mozna zastosowac takie kwasy mineralne jak fluorowodorowy, bromowodorowy, jodowodoro- wy, siarkowy, siarkawy, fosforowy lub azotowy.Wyjsciowy suhstrat 4)-metyleno-5-hydroksytetracyk- line wprowadza sie do srodowiska reakcji w po¬ staci wolnej zasady, po czym dodaje sie oddzielnie kwas chlorowodorowy, lub odwrotnie, wyjsciowa tetracykline wprowadza sie w postaci soli addycyj¬ nej z kwasem chlorowodorowym i dodaje, jezeli jest to konieczne, dodatkowa ilosc kwasu solnego.Z powodu niewielkiej trwalosci tetracykliny w po¬ staci wolnej zasady, a duzej trwalosci chlorowodor¬ ku tetracykliny korzystniej stosuje sie ta droga dru¬ ga postac tetracykliny.Jezeli stosuje sie równomolowa lub równowazni¬ kowa ilosc kwasu solnego, otrzymuje sie chlorowo¬ dorek a-6-ójezoksy-5-hydroksytetracykliny, ale z ntonajwieksza wydajnoscia i niezbyt czysty. Korzy¬ stnie stosuje sie kwas w ilosci wiekszej niz molo¬ wej lub równowaznikowej na mol 6-metylenotetra- cykliny, i w tym celu do mieszaniny reakcyjnej do¬ daje sie dodatkowa ilosc kwasu. Ze wzgledu na nie- trwalosc a-6-dezoksy-5-hydroksytetracykliny w wa¬ runkach reakcji w obecnosci zbyt wysokich stezen kwasu, pozadane jest stosowanie nie wiekszej ilosci niz 3,5 równowazników, korzystnie 1, 5—2 równo¬ wazników kwasu na mol wyjsciowej tetracykliny.Sposród wymienionych wyzej kwasów mineral¬ nych korzystnie stosuje sie kwas chlorowodorowy.Praktycznie w przypadku stosowania kwasu chlo¬ rowodorowego lub innego kwasu mineralnego, do¬ daje sie czesto ten kwas rozpuszczony w polarnym, aprotonowym rozpuszczalniku do roztworu 6-mety- leno-5-hydroksytetracykliny w postaci chlorowodor¬ ku, do chwili uzyskania pozadanego stezenia kwasu.Duzy wplyw na przebieg tworzenia sie produk¬ tów reakcji wywiera trójfenylofosfina. Inne fosfi- ny, takie jak trójalkilo-, trójcykloalkilo i podsta¬ wione trójfenylofosfiny, nie umozliwiaja uzyska¬ nia tak dobrych wyników jak w przypadku trój- fenylofosfiny. Ilosc zastosowanej trójfenylofosfiny wywiera wyrazny wplyw na proporcje pomiedzy a-6-dezoksy-5-hydroksytetracyklina, pozadanym pro¬ duktem reakcji, a /?-6-dezoksy-5-hydioksy1«tracykli- na, w produktach reakcji. Dogodnie, w celu uzyska¬ nia odpowiedniej proporcji miedzy a- i /7-6-dezoksy- -5-hydroksytetracyklina, stosuje sie 0,1—0,2 równo¬ wazniki trójfenylofosfiny na mol 6-metylenotetra- cyfcliny.Korzystnie stosuje sie 0,1 równowaznika trójfeny¬ lofosfiny na mol wyjsciowego substratu.Stwierdzono doswiadczalnie, ze zastosowanie 2 do równowazników osmiokarbonylku dwukobaltowe- go na mol 6-metyleno-tetracykliny, albo 1 równo¬ waznika na mol tetracykliny nie ma wplywu na przebieg reakcji, ani na zawartosc a- i /?-6-dezoksy- tetracykliny w produktach reakcji. Stwierdzono, ze stopniowe zmniejszenie ilosci osmiokarbonylku dwu- kobaltowego od 1 równowaznika do 0,1 równowaz¬ nika powoduje zmniejszenie sie calkowitej ilosci wytworzonych produktów reakcji. Korzystnie sto¬ suje sie 1 równowaznik osmiokarbonylku dwuko- baltowego na mol wyjsciowej tetracykliny.Mieszanie odczynników przed reakcja nie jest konieczne aczkolwiek uzyskuje sie niewielkie pod¬ wyzszenie wydajnosci jesli przed dodaniem 6-mety- lenotetracykliny lub jej soli z kwasem chlorowodo¬ rowym, w temperaturze 85°C miesza sie w ciagu minut osmiokarbonylek dwukobaltu, trójfenylo- fosfine, kwas chlorowodorowy i aprotonowe, polarne rozpuszczalniki.W celu skrócenia czasu wyodrebnienia i identy¬ fikacji produktów reakcji w mieszaninie reakcyjnej stosuje sie oszczedzajac czas chromatografie cienko¬ warstwowa i wysokocisnieniowa chromatografie cieczowa.Produkt, a-6^ezoksy-5-hydroksy1etracyklina wy¬ stepuje w mieszaninie reakcyjnej w postaci soli ad¬ dycyjnej z kwasem chlorowodorowym. W celu wy¬ odrebnienia a-6-dezoksy-5-hydroksytetracykliny z mieszaniny reakcyjnej korzystnie mieszanine prze¬ sacza sie i z przesaczu odparowuje pod zmniejszo¬ nym cisnieniem rozpuszczalniki aromatyczne. Po¬ zostaly polarny roztwór przesacza sie i do przesa¬ czu dodaje nasycony wodny rozwtór kwasu sulfo- salicylowego. Po dodaniu wody wydziela sie z roz¬ tworu sole kwasu sulfosalicylowego produktów re¬ akcji, jak równiez sól nieprzereagowanej 6-metyle- notetracykliny. Dalsze oczyszczanie polega na re¬ krystalizacji wydzielonych produktów z ukladu metanol-woda.Dogodne warunki reakcji redukcji 6-metyleno-5- -hydroksy-tetracykliny do a-6-dezoksy-5-hydroksyte- tracykliny polegaja na poddaniu wyzej wymienio¬ nej tetracykliny reakcji z osmiokarbonylkiem dwu- kobaltowym i trójfenylofosfina w stosunku molo¬ wym 1,0/ 1,0/ 1,0 w obecnosci kwasu chlorowodoro¬ wego, w rozpuszczalniku benzen — dwumetyloace- tamid lub benzen — dwumetyloformamid, w obo¬ jetnej atmosferze azotu lub argonu i w tempera¬ turze 90—95°C. 40 45 50 55 607 96623 8 Chemia tetracyklin i ich zastosowanie w roli an¬ tybiotyków zwalczajacych rózne zakazenia wywo¬ lane mikroorganizmami jest dobrze znana i opisana w literaturze medycznej. W Encyklopedia of Che¬ mical Technology, 20; 1—33, (1969) R. K. Blackwood opisal szerzej te zwiazki, wraz z a-6-dezoksy-5-hy- diroksytetracyklina oraz sposób ich stosowania w lecznictwie. Wydajnosc procesu okresla sie na pod¬ stawie obecnosci i ilosci a-izomeru.Podane przyklady ilustruja wynalazek nie ogra¬ niczajac jego zakresu.Przyklad I. W uszczelnionej trójszyjnej kol¬ bie umieszcza sie w atmosferze azotu 5,5 mg (0,021 mmola) trójfenylofosfiny w 5 ml suchego benzenu i wstrzykuje poprzez gumowa przepone pokrywaja¬ ca jeden z otworów kolby 360 mg (1,05 mmola) osmiokarbonylku dwukobaltowego w 10 ml suche¬ go benzenu. Mieszanine reakcyjna miesza sie 30 mi¬ nut w temperaturze pokojowej, po czym wstrzykuje sie roztwór 100 mg (0,21 mmola) chlorowodorku 6-metyleno-5-hydroksytetracykliny w 10 ml wdwu- metyloformamidu i ogrzewa dalej w temperaturze 70°C przez 18 godzin.Pobrana z mieszaniny reakcyjnej próbke podda¬ je sie chromatografii na plytce pokrytej zelem krze¬ mionkowym spryskanej uprzednio mieszanina 0,005 N roztworu octanu sodowego i 0,002 N roz¬ tworu kwasu wersenowego, doprowadzona kwasem octowym do pH równego 6 i suszonej w tempera¬ turze 110°C przez noc. Plytke chromatograficzna rozwija sie w ukladzie o skladzie 95% czterowo- dorofuranu i 5% wody, po czym wywoluje sie amo¬ niakiem i obserwuje zólte plamy a-6-dezoksy-5-hy- droksytetracykliny w swietle ultrafioletowym o dlu¬ gosci 366 m/u. Stwierdza sie, ze stosunek a-6-dezo- ksy-5-hydroksytetaacykliny do ^-6-dezoksy-5-faydro- ksytetracykliny równy jest 5:1.Uzyskana w opisany powyzej sposób mieszanine reakcyjna przesacza sie, a z przesaczu odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem benzen. Pozosta¬ ly zielony roztwór przesacza sie, a do przesaczu dodaje sie 2 ml 10% wodnego roztworu kwasu sul- fosalicylowego, a nastepnie 6 ml wody. Powstala zawiesine miesza sie 10 minut, po czym utworzony osad odsacza sie, przemywa woda i suszy. Osad ten po rozpuszczeniu w minimalnej ilosci wody wpro¬ wadza sie na szczyt wysokocisnieniowej cieczowej kolumny chromatograficznej wypelnionej 1%^ poli¬ merem metakrylowym w postaci czwartorzedowej soli amonowej na nosniku o kontrolowanej po¬ wierzchniowej porowatosci (opis patentowy St.Zjedn. Am. nr 3 485 658 i nr 3 505 785). Produkt eluuje sie pod cisnieniem 11,9 atm buforem zlozo¬ nym z 0,005 N roztworu octanu sodowego i 0,002 N roztworu kwasu wersenowego o pH doprowadzonym za pomoca kwasu octowego do wartosci 5,8. Obec¬ nosc tetracykliny w eluacie stwierdza sie za pomoca swiatla ultrafioletowego o dlugosci 254 m/n, a za¬ pisu dokonuje aparat samopiszacy Varian A-25. Po¬ miary wskazuja, ze a-6-dezoksytetracykline i /7-6- -dezoksy-5-tetracykline otrzymano z wydajnoscia —40% z czego na poszukiwany a^epimer przy¬ pada 83% calej ilosci tetracykliny, a na /?-epiimer 17%.Przyklad II. W sposób podobny do opisane¬ go w przykladzie I poddaje sie reakcji w atmosfe¬ rze azotu 72 mg (0,21 mmola) osmiokarbonylku dwukobaltowego w 5 ml benzenu z 5,5 mg (0,021 mmola) trójfenylofosfiny w 5 ml benzenu i, 100 mg (0,21 mmola) chlorowodorku 6-metyleno-5-hydroksy tetracykliny w 10 ml dwumetyloformamidu. Do mieszaniny o podanym skladzie dodaje sie 1 ml benzenu zawierajacego 19,6 mg (0,21 mmola) kwasu siarkowego i mieszanine ogrzewa sie w tempera- io turze 70°C przez 16 godzin. Mieszanine reakcyjna poddana wysokocisnieniowej chromatografii cieczo¬ wej w sposób opisany w przykladzie I i stwierdzo¬ no, ze glównym skladnikiem tej mieszaniny jest a-6-o^zoksy-5-hydflX)ksytetracyklina.Przyklad III. Analogiczne wyniki uzyskuje sie, jesli zamiast kwasu siarkowego stosuje sie kwas fosforowy, bromowodorowy, jodowodorowy lub azotowy.Przyklad IV. W kolbie trójszynej, w atimosfe- rze argonu miesza sie w ciagu 15 minut w pokojo¬ wej temperaturze roztwór utworzony z 35 mg (0,13 mmola) trójfenylofosfiny w 0,5 ml benzenu i 180 mg (0,52 mmola) osmiokarbonylku dwukobaltowego w 4,5 ml benzenu. Do tego roztworu kolejno dodaje sie roztwór 250 mg (0,52 mmola) chlorowodorku 6-metyleno-5-hydroksytetracykliny w 2,5 ml dwu¬ metyloformamidu i 0,6 ml roztworu o skladzie 1 czesc objetosciowa dwumetyloacetamidu i 1 czesc objetosciowa 12 N kwasu solnego (3,4 mmola), po so czym mieszanine reakcyjna miesza sie w tempera¬ turze 115°C przez 4 godziny. Po zakonczeniu mie¬ szania roztwór ochladza sie do temperatury pokojo¬ wej i przesacza. Z przesaczu odparowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem benzen i roztwór ponow- nie przesacza, a do przesaczu dodaje sie kolejno ,0 ml 10% roztworu kwasu sulfosalicyiowego i 15 ml wody. Wytworzony osad soli kwasu sulfo¬ salicyiowego odsacza sie i suszy. Otrzymuje sie - 445 mg produktu, co stanowi 72% wydajnosci. Za 40 pomoca wysokocisnieniowej chromatografii cieczo¬ wej próbki tej soli stwierdzono, ze a-6-dezoksy-5- hydroksytetmacyklina stanowi 75—80% próbki, /?-6- ^dezoksy-5-hydroksytetracyklina stanowi 1—2%, a 15—20% stanowi nieprzereagowana 6-metyleno-5- 45 -hydnoksytetracyfcliina.Surowy produkt skrystalizuje sie z mieszaniny metainolHwcda, a tnafttepnde praeprorareKfaa w chloro¬ wodorek wprowadzajac rekrystalizowana sól do mieszaniny etanol-woda zawierajacej kwas chlo- so rowodorowy. Wydzielony osad soli tetracykliny w postaci chlorowodorku oczyszcza sie na drodze re¬ krystalizacji z etanolu zawierajacego niewielka ilosc wody.Przyklad V. Do roztworu 27,5 mg (0,104 mmo- 55 la) trójfenylofosfiny w 5 ml benzenu, w atmosferze azotu dodaje sie kolejno roztwór 180 mg (0,52 mmo¬ la) osmiokarbonylku dwukobaltowego w 5 ml ben¬ zenu, roztwór 250 mg chlorowodorku 6-metyleno- -5-hydroksytetracykliny w 5 ml dwumetyloforma- eo midu i 18 mg (0,52 mmola) chlorowodorku w 1 ml dwumetyloformamidu, po czym otrzymana miesza¬ nine reakcyjna miesza sie w temperaturze 85°C przez 3 godziny. Na podstawie wysokocisnieniowej chromatografii cieczowej stwierdza sie, ze nastapila 65 calkowita redukcja wyjsciowej tetracykliny.9 96623 Mieszanine reakcyjna schladza sie do temperatury pokojowej i przerabia w sposób opisany w przy¬ kladzie I. Sole kwasu sulfosalicylowego tetracyklin otrzymane w ilosci 260 mg skladaja sie w 98% z a-6-dezoksy-5-hydroksytetracykIiny. Surowy pro¬ dukt w postaci soli kwasu sulfosalicylowego wpro¬ wadza sie do mieszaniny etanol-woda zawierajacej kwas chlorowodorowy, w celu przeprowadzenia go w sól tego kwasu. Chlorowodorek tetracykliny kry¬ stalizuje sie z mieszaniny metanol-woda i otrzymu¬ je czysty chlorowodorek a-6-dezoksy-5-hydroksyte- tracykliny.Przyklad VI. Reakcje redukcji powtarza sie w sposób opisany w przykladzie V, z tym, ze trój- fenylofosfine zastepuje sie podanymi nizej fosfi- nami. Ponizej podano zawartosc w otrzymanym produkcie: a-6-dezoksy-5-hydroksyte1racykliiny (cc-de- zoxy), ^-6-dezoksy-5-hydroksytetracykliiny (£-dezo- xy) i substancji wyjsciowej 6-metyleno-5-hydroksy- tetracykliny (metacyklina).Fosfina (C4H,),P (cyklo C^nJjP (p-CH,OC,H4)sP (p-FC,H4),P % a-dezoxy 19 23 26—55 38 % ff-dezoxy 0,3 1 0,5—3 0,6 % 1 Meta- cykliny 80 77 42—74 61 | Przyklad VII. Stosujac 27,5 mg (0,1 mmola) trójfenylotfosfiny w 25 ml benzenu, 342 mg (1 mmol) osmiokarbonylku dwukobaltowego w 10 ml ben¬ zenu i 399 mg (1 mmol) 6Mmetyleno-5-hydaxxkByteitra- cykliny w 40 ml dwumetyloformamidu zawieraja¬ cego 54 mg (1,5 mmola) chlorowodorku i postepujac zgodnie z opisem podanym w przykladzie I otrzy¬ muje sie z prównywalna wydajnoscia a-dezoksy-5- -hydroksytetracykline. PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL PL