PL88702B1

PL88702B1 -

Info

Publication number: PL88702B1
Application number: PL1974169035A
Authority: PL
Priority date: 1973-02-23
Filing date: 1974-02-23
Publication date: 1976-09-30
Also published as: MW674A1; JPS6140236B2; CS187409B2; NO792681L; CH593988A5; IL44262A; DK153157C; EG11104A; IN139620B; PH9616A; CA1016537A; NO148375C; KE3027A; BE811495A; FI63035B; NO148377B; HU166849B; YU36970B; AR199510A1; JPS56138190A

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia 7-a-amidoacylo-3-chlorowcocefalosporyn ewen¬ tualnie w postaci ich soli nietoksycznych, dopusz¬ czonych do stosowania w farmacji, które to zwia¬ zki sa wartosciowymi i skutecznie dzialajacymi antybiotykami po podaniu doustnym.

Znanych jest wiele antybiotyków 7-a-aminoacylo- cefalosporynowych z róznymi podstawnikami w po¬ lozeniu 3. Na przyklad dobrze znana jest cefaleksy- na, czyli kwas 7-(D-a-fenyloglicyloamido)-3-metylo- cefemo-3-karboksylowy-4 bedacy pochodna kwasu dezacetoksycefalosporanowego posiadajacego w po¬ lozeniu 3 grupe metylowa, cefaloglicyna czyli kwas 7-(D-a-fenyloglicyloamido)-3-acetoksymetylocefe- mc-3-karboksylowy-4 bedacy pochodna kwasu ce- falosporanowego posiadajacego w polozeniu 3 gru¬ pe acetoksymetylowa. Innymi znanymi zwiazkami a-aminoacylocefalosporyn o cennych wlasciwosciach terepeutycznych sa ich pochodne posiadajace w polozeniu 3 grupe tiadiazolilotiometylowa lub tetra- zolilotiometylowa. Opisano takze zwiazki cefalospo- rynowe, w których w polozeniu 3 znajduje sie gru¬ pa 3-chlorowcometylowa, na przyklad estry kwasu 3-bromoetylocefemo-3-karboksylowego-4. Estry 3- -chlorowcometylocefalosporyn opisano jako produk¬ ty posrednie w procesach wytwarzania antybioty¬ ków cefalosporynowych.

Zwiazki wytwarzane sposobem wedlug wynala¬ zku pod wzgledem budowy czasteczki stanowia po¬ chodne unikalne w grupie cefalosporyn, poniewaz atom chlorowca w ich czasteczce laczy sie bezpo¬ srednio z atomem wegla w polozeniu 3 pierscienia dwuwodorotiazynowego. W odróznieniu od nich, w czasteczkach chlorowcopochodnych cefalosporyn opisywanych poprzednio atom chlorowca laczy sie z grupa metylenowa, która przylaczona jest do atomu wegla w polozeniu 3 pierscienia dwuwodo¬ rotiazynowego.

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia 7-a-amidoacylo-3-chlorowcocefalosporyn o wzo¬ rze ogólnym 1, w którym R oznacza grupe fenylo- wa, hydroksyfenylowa, chlorowcofenylowa, metylo- fenylowa, metoksyfenylowa, 2-tienylowa, 3-tieny- lowa lub 2-furylowa, R^ oznacza atom wodoru, grupe benzylowa, p-metoksybenzylowa, p-nitroben- zylowa, dwufenylometylowa, 2,2,2-trójchloroetylowa, trójmetylosililowa lub Illrz.-butylowa, oraz X oznacza atom chloru lub bromu. Jesli we wzorze 1 Ri oznacza atom wodoru, to sposób dotyczy wytwa¬ rzania zwiazków o wzorze 1 w postaci nietoksycz¬ nych i dopuszczonych do stosowania w farmacji soli.

W opisie okreslenie „grupa hydroksyfenylowa" oznacza grupe fenylowa podstawiona jedna lub dwiema grupami hydroksylowymi taka jak 4-hy- droksyfenylowa, 3-hydroksyfenylowa, 2-hydroksy- fenylowa, 3,4-dwuhydroksyfenylowa oraz 2,4-dwu- hydroksyfenylowa. Okreslenie „grupa chlorowcofe¬ nylowa" oznacza grupe fenylowa podstawiona jed¬ nym lub dwoma atomami chlorowca takiego jak fluor, chlor i brom, taka jak 4-fluorofenylowa, 4- -chlorofenylowa, 3,4-dwuchlorofenylowa, 3-chloro- 88 702V?'V- tt t r\ fenylowa, 2-chlorofenylowa, 3-bromofenylowa, oraz 4-bromofenylowa. Okreslenie „grupa metylofenylo- wa" oznacza grupe fenylowa podstawiona w po¬ lozeniu 2-, 3 lub 4 grup£ -metylowa lufr-wpoloze-- niach 3,4- lub 2,4- dwoma grupami metylowymi.

Okreslenie* „grupa metoksyfenylowa" oznacza gru¬ pe fenylowa podstawiona jedna lub dwoma grupa¬ mi metoksylowymi, taka jak 4-metoksyfenylowa, 3-metoksyfenylowa, 2-metoksyfenylowa, 3,4-dwu- metoksyfenylowa, oraz 2,6-dwumetoksyfenylowa.

Jesli Rx oznacza grupe estrowa to jest to grupa znana w chemii cefalosporyn i stosowana zwykle do ochrony grupy karboksylowej przylaczonej do atoflfttr- wegla» w~ polozeniu 4, w czasie reakcji in¬ nychAreifktywAyfch* gJJp czasteczki cefalosporyny.

Est|y o wzorze ogólnym 1, w którym Rx ma zna¬ czenie podane powyz.ej{ ale nie oznacza atomu wo- riorji.'"'^.v^wp]ffi - sje^ sfcosobami analogicznymi do stonowanych-¦¦dler otrzymania tych samych estrów z innymi znanymi zwiazkami cefalosporynowymi.

Okreslenie „nietoksyczne i dopuszczone do sto¬ nowania w farmacji sole" oznacza zarówno sole grupy karboksylowej polozonej przy atomie wegla 4, jak i sole addycyjne grupy a-aminowej wcho¬ dzacej w sklad 7-glicyloamidowego lancucha bocz¬ nego. Jako dopuszczone do stosowania w farmacji sole grupy karboksylowej stosuje sie sole z zasa¬ dami nieorganicznymi takimi jak sodowa, potaso¬ wa i wapniowa. Sole te wytwarza sie za pomoca reakcji grupy karboksylowej * z kwasnym weglanem sodowym, weglanem potasowym, wodorotlenkiem wapniowym lub wodorotlenkiem sodowym. Jako dopuszczone do stosowania w farmacji sole grupy karboksylowej z aminami stosuje sie sole z dwu- cykloheksyloamina, benzyloamina, 2-aminoetano- lem, dwuetanoloamina , lub dwuizopropyloamina.

Jako sole addycyjne z grupa a-aminowa stosuje sie zarówno sole z kwasami nieorganicznymi ta¬ kimi jak chlorowodorowy, bromowodorowy i siar¬ kowy, jak i sole addycyjne z organicznymi kwasa¬ mi sulfonowymi, takimi jak kwas p-toluenosulfo- nowy.

Jesli Ri oznacza atom wodoru, to zwiazek o wzo¬ rze ogólnym 1 moze istniec w postaci jonu oboj- naczego, który tworzy sie jako sól wewnetrzna.

W grupie a-aminoacylowej 3-chlorowcocefalo spo- ryn o wzorze 1 wystepuje asymetryczny atom we¬ gla co powoduje, ze zwiazek ten moze istniec w formie D-, L-, oraz DL-. Korzystnie wytwarza sie izomer D-.

Przykladami zwiazków o wzorze ogólnym 1 sa: kwas 7-(D-fenyloghcyloamido)-3-chlorocefemo-3- -karboksylowy-4, kwas 7-(D-fenyloglicyloamido)-3- bromocefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(D-3-hydro- ksyfenyloglicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karboksy- lowy-4, kwas 7-[D-2-(2-tienylo)-glicyloamido]-3- chlorocefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-[D-2-(2-fu- rylo)glicyloamido]-3-chlorocefemo-3-karboksylowy- -4, kwas 7^(D-4-chlorofenyloglicyloamido)-3-bromo- cefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(D-3-metylofeny- loglicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(D-2,6-dwumetoksyfenyloglicyloamido)-3- -chlorocefemo-3-karboksylowy-4, oraz kwas 7-[D-2- -(3-tienylo)glicyloamido]-3-chlorocefemo-3-karboksy- lowy-4. Zwiazki te stosuje . sie ; "w postaci! Jorióly obojnaczych, oraz w postaci soli dopuszczonych do stosowania w farmacji. / .;.¦ :" j -Zwiazki o wzorze ogólnym 1, w którym Rx ozna¬ cza atom wodoru oraz ich nietoksyczne sole do¬ puszczone do stosowania w farmacji, wykazuja cenne wlasciwosci antybiotyczne W< zvirakzaniu za¬ kazen wywolanych przez drobnoustroje t^ram-uje- mne i Gram-dodatnie u ssaków. Pzialaja skutecz¬ nie zarówno po podaniu pozajelitowym, .na przy¬ klad podskórnie lub domiesniowo, jak i po podaniu doustnym. 7-a-amidoacylo-3-chlorowcocefalosporyny charak¬ teryzuja sie szerokim zakresem dzialania przeciw- bakteryjnego. W tablicach przedstawionych poni¬ zej zestawiono zakres dzialania in vitro ;kwasu 7-(D-fenyloglicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karboksy- lowego-4. W tablicy I przedstawiono: najmniejsze stezenie antybiotyku hamujace wzrost drobnoustro¬ jów (MIC) w mikrogramach (milimetrAig/ml) uzy¬ skane zwykla metoda rozcienczeniowa na agarze.

Tablica I Zakres dzialania in vitro kwasu 7-(D-fenyloglicy- loamido)-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4 Drobnoustrój * Staphylococcus aureus 3055 Staphylococcus aureus 3074 Streptococcus faecalis X66 Proteus morganii PR15 Salmonella typhosa SA12 Klebsiella pneumoniae KL14 Enterobacter aerogenes EB17 Serratia marcescens SE3 Escherichia coli EC14 Citrobacter freundii CF17 Pseudomonas aeruginosa X239 Bordetella bronchiseptica 16 Salmonella typhimurium Pseudomonas solanacearum X185 Erwinia amyloyora MIG ([j-g/ml) 1 I 1 16 >128 <0,5 0,2 8 >128 2 >128 >128 64 1 >128 1 * liczby i/lub litery oznaczaja nazwy ustrojów w odniesieniu do szczepów. drobno- W tablicy II przedstawiono srednice w milime¬ trach, stref zahamowania wzrostu drobnoustrojów oznaczonych standardowa metoda krazkowa, uzy¬ skane dla kwasu 7-(D-fenyloglicyloamido)-3-chloro- cefemo-3-karboksylowego-4.

W tablicy III przedstawiono wartosci MIC uzy¬ skane po zastosowaniu kwasu 7-(D-fenyloglicylo- amido)-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4 prze¬ ciwko drobnoustrojom Gram-dodatnim i Gram-uje- mnym w tekscie rozcienczeniowym w agarze.

W standardowych badaniach prowadzonych me¬ toda rozcienczeniowa na agarze stwierdzono, ze kwas 7-(D-fenyloglicyloamido)-3-chlorocefemo-3- -karboksylowy-4 w stezeniu 1—4 \ngJml hamuje wzrost drobnoustrojów ze szczepu Haemophilus in- fluenzae.

W tablicy IV przedstawiono wyniki pomiaru ste-88 702 6 zenia kwasu 7-(D-fenyloglicyloamido)-3-chlorocefe- mo-3-karboksylowego-4 w krwi i moczu myszy po podaniu per os. Badania przeprowadzano na my¬ szach McAllister Swiss o wadze od 11 do 13 gra¬ mów, glodzonych w czasie nocy. Zwierzetom tym podawano per os kwas 7-(D-fenyloglicyliamido)-3- -chlorocefemokarboksylowy-4 w dawkach 20 mg/kg wagi ciala. W podanych okresach czasu pobierano Tablica II Drobnoustrój Staphylococcus aureus Bacillus subtilis Sarcina lutea 1 Mycobacterium avium Proteus vulgaris Salmonella gallinarum Escherichia coli Klebsiella pneumoniae Pseudomonas solanacearcum Strefa zahamo¬ wania * (srednica w milimetrach) Stezenie (n-g/ml) 1,0 44 48 24 23 28 32 0,1 28 32 27 Tr Tr 23 0,01 | 20 21 27 — 13 11 12 * Tr oznacza strefe sladowa; znak brak strefy zahamowania. oznacza Tablica III Zakres dzialania przeciwbakteryjnego in vitro 7-(D-fenylpglicyloamido)-3-chlorocefemo-3- -karboksylowego-4 Badany drobnoustrój * Staphylococcus aureus 3055 Staphylococcus aureus 3123 Staphylococcus aureus 3074 Streptococcus (Group D) 9901 [Enterobacter cloacae EB9 Enterobacter aerogenes EB17 Escherichia coli EC14 Escherichia coli EC35 Escherichia coli EC38 Klebsiella sp. KL3 Klebsiella sp. K114 Klebsiella sp. KIJ25 Proteus mirabilis; PR6 1Proteus morgami! PR1 Proteus rettgeri PR9 Proteus rettgeri PR2 Salmonella SA 12 Shigella sp. SH3 Najmniejsze stezfifM^ hamujace MIC ([ig ml) 1,0 • ¦¦¦ i,o 2,0 < 64 . >128 64 1,0 2,0 1,0 <0,5 2,0 2,0 1,0 128 >128 >128 2,0 * liczby i/lub litery oznaczaja nazwy ustrojów w odniesieniu do szczepu. drobno- T ab li ca IV Kwas 7-(D-fenyloglicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4 Mysz nr 1 2 3 4 i Srednie stezenie ! we krwi Srednie stezenie w zebranym | moczu 29,1 23,7 17,6 23,3 23,4 _._.

Stezenie {^g/ml w okresie czasu 16.2 19,2 ,1 13,6 14,8 1474 11,6 11,0 9,1 ,1 ,5 1764 60 3,5 ,2 ,7 4,0 4,6 843 po podaniu (minuty) 90 1,2 3,2 2,1 1,6 2,0 305 120 0,5 2,0 1,3 1,6 1,4 308 24B 0,2 0,6 0,7 1,0 | 0,6 226 | próbki krwi i moczu badanych zwierzat i okreslano w nich stezenie antybiotyku metoda mikrobiolo¬ giczna stosujac krazki, przy uzyciu szczepu Sarcina lutea hodowanego na pozywce agarowej o warto¬ sci pH = 6,0.

Skuteczne dawki (ED50) kwasu 7-(D-fenyloglicylo- amido)-3-chlorccefemo-3-karboksylowego-4, które ilustruja skutecznosc dzialania zwiazków wytwa¬ rzanych sposobem wedlug wynalazku, wyncsza 0,74 mg/kg podane 2 razy per os lub 0,48 mg/kg podane 2 razy podskórnie. Badania te wykonano na myszach zakazonych szczepem Streptococcus pyogenes.

Podobne badania wykonane na myszach zakazo¬ nych szczepem Wscherichia coli wykazaly, ze ED50 55 wynosi w tym przypadku 5,5 mg/kg podane 2 razy per os, zas dla szczepu Doplococcus pneumoniae wynosi 17,6 mg/kg takze dwa razy podane per os.

W tablicy V przedstawiono najmniejsze stezenia (MIC) zwiazków 3-chlorowco-cefemowych-3, hamu- 60 jace wzrost reprezentatywnych drobnoustrojów Gram-ujemnych. Najmniejsze stezenia hamujace oznaczono metoda szczególowo opisana przze Brij- sona i Szybalskiego w Science 116, 45 (1952). W ta¬ blicy V okreslenie R nalezy stosowac w odniesieniu 65 do wzoru strukturalnego 2.88 702 8 Tablica V Aktywnosc przeciwko bakteriom Gram-ujemnym podstawionych kwasów 7-(D-fenyloglicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karboksylowych f Badany drobnoustrój Shigella sp.

Escherichia coli Klebsiella pneumoniae Aerobacter aerogenes Salmonella heidelberg Preudomonas aeruginosa Najmniejsze -...-. .1 stezenie hamujace (\ig/ml) R 3-OH 1,0 1,0 0,9 0,8 0,5 ; >200 4-OH 2,0 2,0 1,5 1,0 0,8 >200 4-CL 13,3 17,2 8,0 ,0 ,7 >200 H 6,7 ,7 0,9 0,8 0,2 >200 Tablica VI Aktywnosc podstawionych kwasów 7-(fenyloglicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karboksyloWych-4 przeciwko szczepom staphylococcus opornym na dzialanie penicylin Szczepy, Staphylococcus * V41 V32 X400 V84 Xl,l Najmniejsze stezenie hamujace (MIC) (^g/ml) R | 3-OH 3,0/ 3,5/ >20/ 0,5/ 0,4/ 4-OH ,0/ 7,0/ >20/ 0,6/ 0,6/ 4-CL ,5/>20 18/>20 >20/>20 3,0/>20 0,4/0,7 H ll,5/>20 i 17/>20 >20/>20 2,7/15 0,4/1,0 1 literowoliczbowe oznaczenie szczepu Staphylococcus opornego na dzialanie penicylin, wyizolowanego w klinice. 2 wartosc (MIC) przedstawione powyzej kreski oznaczaja dane uzyskane w nieobecnosci surowicy ludz¬ kiej, zas wartosci umieszczone pod kreska oznaczone w obecnosci surowicy ludzkiej.

W tablicy VI przedstawiono aktywnosc reprezen¬ tatywnych zwiazków 3-chlorowco-cefemowych-3, przeciwko kilku wyizolowanym w klinikach szcze¬ pom staphylococcus, opornym na dzialanie penicy¬ liny. Aktywnosc zwiazku okreslono za pomoca naj¬ mniejszego stezenia hamujacego, oznaczonego wy¬ mieniona powyzej metoda Brijsona i Szybalskiego.

Sposobem wedlug wynalazku zwiazki o wzorze 1 wytwarza sie za pomoca N-acylowania kwasu 7-amino-3-chlorowcocefemo-3-karboksylowego lub jego estru takiego jak benzylowy, p-metoksybenzy- lowy, p-nitrobenzylowy, dwufenylometylowy, 2,2,2- -trójchloroetylowy, trójmetylosililowy lub III rz.- -butylowy, prowadzonej przy uzyciu aktywnej po¬ chodnej fenylo-, tienylo-, lub furyloglicyny o wzo¬ rze 3, w którym R posiada znaczenie jak okreslono dla wzoru 1. W czasie przeprowadzania N-acylo¬ wania korzystnie stosuje sie ochrone grupy amino¬ wej glicyny, na przyklad tworzac sól z kwasem, takim jak chlorowodorowy, lub w postaci grup zwykle stosowanych do takich celów, na przyklad III rz.-butyloksykarbonylowej, benzyloksykarbony- lowej, p-nitrobenzyloksykarbonylowej, trójchloro- etoksykarbonylowej, tritylowej lub tez przeksztal¬ ca sie grupe aminowa glicyny w postac anaminy, za pomoca reakcji z acetylooctanem metylu lub ace- tyloacetonem, lub w inna podobna grupe.

Jako aktywne pochodne grupy karboksylowej podstawionej glicyny stosuje sie halogenki kwaso- 55 65 we takie jak chlorki kwasowe, aktywne estry, ta¬ kie jakie tworza sie w reakcji z pieciochlorofeno- lem, azydki lub mieszane bezwodniki z chloro- mrówczanem metylu lub izobutylu. Mozna takze zastosowac podstawiona glicyne z ochroniona gru¬ pa aminowa, do acylowania pozadanego estru 3-chlorowcopochodnej, prowadzonej za pomoca czynnika kondensujacego, takiego jak N-etoksykar- bonylo-2-etoksy-l,2-dwuwodorochinolina (EEDQ).

Na przyklad ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-ami- no-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4 poddaje sie reakcji z N-(III rz.-butyloksykarbonylo)-D-fenylo- glicyna w bezwodnym obojetnym rozpuszczalniku, takim jak czterowodorofuran i uzyskuje ester p-ni¬ trobenzylowy kwasu 7-(D-fenyloglicyloamido)-3- -chlorocefemo-3-karboksylowego-4.

Kwasy 7-amino-3-chlorowcocefemo-3-karboksylo- we-4 lub ich estry acyluje sie na ogól metodami znanymi i stosowanymi do wytwarzania amidów.

Jesli jako aktywna pochodna grupy karboksylowej stosuje sie halogenek kwasowy, to acylowanie pro¬ wadzi sie w obecnosci czynnika wiazacego chlo¬ rowcowodór, takiego jak kwasny weglan sodowy, pirydyna, wodorosiarczyn sodowy lub tlenek alki- lenowy, taki jak tlenek propylenu. Jesli prowadzi sie acylowanie za pomoca mieszanego bezwodnika, to mozna go uzyskac przy uzyciu N-etoksykarbo- nylo-2-etoksy-l,2-dwuwodorochinoliny (EEDQ). Je¬ sli w reakcji N-acylowania stosuje sie N-podsta- wiona fenylo-, tienylo, lub furyloglicyne, to jako9 czynnik kondensujacy uzywa sie na przyklad N,N'-dwucykloheksylokarbodwuimid.

Przyklady pochodnych glicyny stosowanych do wytwarzania zwiazków o wzorze ogólnym 1: chlo¬ rowodorek chlorku D-fenyloglicylowego, chlorowo¬ dorek chlorku D-4-hydroksyfenyloglicylowego, ester pieciochlorofenylowy D-fenylo-N-(IIIrz.-butylooksy- karbonylo)-glicyny, ester pieciochlorofenylowy D-2- -tienylo-N-(2,2,2-trójchloroetoksykarbonylo)-glicyny, N-(IIIrz.-butyloksykarbonylo)-D-fenyloglicyny, N- - (1 -karbometoksy- 2 -propyleno) - D - fenyloglicyna, chlorowodorek chlorku 3-tienyloglicylowego, N- -(IIIrz.-butylooksykarbonylo)-2-tienyloglicyna oraz N-(IIIrz.-butylooksykarbonylo)-2-furyloglicyna.

Acylowanie przeprowadza sie w rozpuszczalniku obojetnym, takim jak aceton, acetonitryl, dwume- tyloformamid lub chlorek metylenu w zakresie temperatur (—20)—20°C. Na przyklad kwas 7-(D-fe- nyloglicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4 wytwarza sie w reakcji chlorowodorku chlorku D-fenyloglicylowego z estrem p-nitrobenzylowym kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4 prowadzonej w acetonitrylu w obecnosci tlenku propylenu. Nastepnie grupe estrowa usuwa sie za pomoca wodorolizy.

Przyklady kwasów 7-amino-3-chlorowcocefemo-3- -karboksylowych-4, oraz ich estrów, które mozna zastosowac jako produkty posrednie do otrzymania zwiazków o wzorze ogólnym 1: kwas 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4, ester p-nitrobenzylowy. kwasu 7-amino-3-chloroce- femo-3-karboksylowego-4, ester dwufenylometylowy kwasu 7-amino-3-bromocefemo-3-karboksylowego-4, oraz ester dwufenylometylowy kwasu 7-amino-3- chlorocefemo-3-karboksylowego-4.

Kwasy 7-amino-3-chlorowcocefemo-3-karboksylo- we-4 oraz ich estry wytwarza sie sposobem opisa¬ nym ponizej. Kwas 7-acyloamidocefalosporanowy lub jego ester przeksztalca sie w kwas 7-acyloami- do-3-egzometylenocefamokarboksylowy-4 lub jego ester. Ester zwiazku 3-egzometylenocefamowego u- tlenia sie ozonem i uzyskuje zwiazek posredni, be¬ dacy ozonkiem. Jego rozklad prowadzi do otrzyma¬ nia estru kwasu 7-acyloamido-3-hydroksycefemo- -3-karboksylowego-4. Ester kwasu 3-hydroksycefe- mo-3-karboksylowego-4 poddaje sie chlorowaniu lub bromowaniu i otrzymuje odpowiednia pochodna 3-chlorowcocefemu-3. W nastepnym etapie usuwa sie grupe 7-acylowa za pomoca jednej z dobrze znanych reakcji odczepiania lancucha bocznego po¬ legajacej na zastosowaniu piecicchlorku fosforu w pirydynie. Otrzymuje sie tym sposobem imido- chlorkowa pochodna w lancuchu bocznym, nastep¬ nie za pomoca alkoholu takiego jak metanol prze¬ prowadza ja w iminoeter, który latwo hydrolizuje przeksztalcajac sie w ester kwasu 7-amino-3-chlo- /owcocefemo-3-karboksylowego-4.

Na przyklad kwas 7-acyloamidocefalosporanowy, taki jak kwas 7-fenoksyacetamidocefalosporanowy poddaje sie reakcji przeprowadzanej zgodnie ze znanymi sposobami z czynnikiem nukleofilowym zawierajacym atom siarki w czasteczce. Uzyskuje sie w ten sposób odlaczenie grupy acetoksylowej i jednoczesnie podstawienie grupa zawierajaca atom 702 siarki. W wyniku tej reakcji otrzymuje sie kwas 7- -acyloamido-3-tio-podstawione-metylocefemo-3-kar- boksylowy-4. Kwas 3-tio-podstawione-cefemowy poddaje sie redukcji za pomoca cynku i kwasu mrówkowego w obecnosci dwumetyloformamidu (DMF) lub za pomoca niklu Raneya w obecnosci wodoru i uzyskuje kwas 7-acyloamido-3-egzomety- lenocefamokarboksylowy-4. Na przyklad kwas 7-fe- noksyacetamido- 3 -acetoksymetylocefemo- 3 -karbc- io ksylowy-4 poddaje sie reakcji z etyloksantogenia- nem potasowym i uzyskuje kwas 7-fenoksyacetami- do-3-etoksytionokarbonylotiometylocefemo-3-karbo- ksylowy-4. Nastepnie zwiazek ten redukuje sie za pomoca cynku i kwasu mrówkowego w obecnosci dwumetyloformamidu i otrzymuje kwas 7-fenoksy- acetamido-3-egzometylenocefamokarboksylowy-4.

Podobnie mozna poddawac reakcji rózne kwasy 7-acyloamidocefalosporanowe z róznymi czynnika¬ mi nukleofilowymi zawierajacymi atomy siarki w czasteczce i otrzymuje zwiazki 3-tio-podstawio- ne-metylocefemowe-3. Na przyklad grupa 7-acylo- amidowa moze oznaczac lancuch zawierajacy gru¬ pe heterocykliczna, taka jak 2-tienyloacetamidowa lub 2-uryloacetamidowa, albo moze oznaczac gru- pe alkanoilowa, taka jak na przyklad acetamidowa lub wiele innych grup stosowanych jako lancuchy boczne. Jako czynniki nukleofilowe zawierajace atom siarki w czasteczce mozna stosowac bardzo rózne zwiazki, takie jak tiomoczniki i podstawione tiomoczniki, które reaguja z kwasami cefalospora- nowymi i wytwarzaja odpowiednie sole izotiomocz- nikowe. Mozna stosowac takze tiobenzoesany, N- -tlenek merkaptopirydyny, 1-metylotetrazolilotiolo- -5,5-metylo-l,3,4-tiadiazolilotiol-2 i inne czynniki nukleofilowe zawierajace atom siarki w czasteczce.

Po przeprowadzeniu odbicia redukcyjnego meto¬ da opisana powyzej uzyskany kwas 3-egzometyle- nocefamokarboksylowy-4 poddaje sie estryfikacji, 40 za pomoca takich zwiazków, jak: bromek p-nitro- benzylu, bromek p-metoksybenzylu, dwufenylodwu- azometan, 2,2,2-trójchloroetylowy ester kwasu chlo- romrówkowego i innych pozwalajacych otrzymac estry. Ester kwasu 3-egzometylenocefamowego pod- 45 daje sie reakcji z ozonem i uzyskuje ester kwasu 3-hydroksycefemo-3-karboksylowego. Ozonolize estru kwasu 3-egzometylenocefamowego prowadzi sie w rozpuszczalniku obojetnym, w temperaturze (—80)—0°C, korzystnie (—80)—(—50)°C i uzyskany 50 zwiazek posredni in situ przeksztalca w odpowied¬ ni ester kwasu 3-hydroksycefemowego-3 wedlug reakcji przedstawionych na schemacie.

We wzorach 4 i 5 przedstawionych na schema¬ cie, R oznacza atom wodoru lub lancuch boczny 55 grupy acyloamidowej. Na przyklad R moze ozna¬ czac grupe benzylowa, fenoksymetylowa, metylo¬ wa, 2-tienylometylowa lub 2-furylometylowa, zas Ri posiada znaczenie jak okreslono dla wzoru 1.

Ozonolize estru kwasu 3-egzometylenocefamokar- 60 boksylowego prowadzi sie przepuszczajac ozon przez roztwór estru w rozpuszczalniku obojetnym, dotad, az zakonczy sie tworzenie ozonku. Jako roz* puszczalnik w czasie ozonolizy stosuje sie taki obo¬ jetny rozpuszczalnik, w którym estry kwasu 3-egzo- 65 metylenocefamokarboksylowego rozpuszczaja sie88 702 li 12 przynajmniej czesciowo, oraz który nie reaguje z ozonem w opisanych warunkach. Zwykle jako roz¬ puszczalniki stosuje sie metanol, etanol, octan etylu, octan metylu, octan izoamylu lub chlorek metylenu.

Gazowy ozon wytwarza sie metodami znanymi, za^ffomoca generatora ozonu uzywanego do prac syntetycznych i analitycznych. Taki generator pro¬ dukuje ozon przez spowodowanie wyladowan elek¬ trycznych w tlenie. Jednym z takich urzadzen jest generator produkcji firmy Wellsback Corporation, w którym ozon wytwarza sie przepuszczajac stru¬ mien tlenu bezposrednio przez naczynie reakcyjne.

Zawartosc ozonu w strumieniu tlenu mozna zmie¬ niac, na przyklad przez zmiane wielkosci strumie¬ nia tlenu lub przez zmiane intensywnosci wylado¬ wan elektrycznych.

Nie oceniano krytycznie stezenia estru kwasu 3-egzometylenocefamokarboksylowego w rozpusz¬ czalniku obojetnym i korzystnie stosuje sie taka ilosc rozpuszczalnika, aby uzyskac ester w postaci calkowicie rozpuszczonej.

Po zakonczeniu ozonizacji nadmiar ozonu usuwa sie z mieszaniny reakcyjnej za pomoca przepusz¬ czania przez nia ozonu, tlenu, argonu lub innego gazu obojetnego. Nastepnie ozonek rozklada sie za pomoca czynnika redukujacego, takiego jak dwu¬ siarczek sodowy, dwutlenek siarki, oraz trójmetylo- fosforyn i uzyskuje ester kwasu 3-hydroksycefemo- -3-karboksylowy-4. Rozklad prowadzi sie za po¬ moca nadmiaru czynnika redukujacego i miesza¬ nie kontynuuje dotad, za mieszanina reakcyjna da ujemny wynik w próbie z jodkiem potasu i skro¬ bia. Korzystnym czynnikiem rozkladajacym ozonek " jest gazowy dwutlenek siarki.

Z. mieszaniny poreakcyjnej oddestylowuje sie rozpuszczalnik i z pozostalosci krystalizuje ester kwasu 3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4.

Tak otrzymane estry kwasu 7-acyloamidocefemo- -3-karboksylowego-4 poddaje sie nastepnie dziala¬ niu czynnika chlorowcujacego i przeprowadza w ester kwasu 7-acyloamido-3-chlorowcocefemo-3- -karboksylowego-4.

Zwiazki o wzorze ogólnym 1, w którym X ozna¬ cza atom chloru lub bromu wytwarza sie za po¬ moca reakcji estru kwasu 7-acyloamido-3-hydro- ksycefemo-3-karboksylowego-4 lub estru kwasu 3-hydroksycefemowego-3 prowadzonej w dwume- tyloformamidzie z reaktywna pochodna chloru lub bromu, która moze wytworzyc z dwumetyloform- amidem chloro- lub bromopochodna chlorku lub bromku dwumetylomimiowego o wzorze 6, w któ¬ rym X i X~ oznaczaja odpowiednio atom lub jon chloru lub bromu. Reaktywne halogenki chlorow- coiminiowe o wzorze przedstawionym powyzej two¬ rza sie natychmiast po zmieszaniu reagentów i sa bardzo silnie aktywnymi czynnikami chlorujacymi i bromujacymi. Zwiazki o wzorze ogólnym 6 wy¬ twarza sie zwykle po zastosowaniu takich czynni¬ ków chlorujacych jak fosgen (chlorek karbonylu), chlorek oksylilu, chlorek tionylu, oraz chlorków fosforu takich jak trójchlorek fosforu lub tleno¬ chlorek fosforu. Wedlug wynalazku stosuje sie na¬ stepujace czynniki bromujace: dwubromek karbo¬ nylu, bromek oksalilu, bromek tionylu, trójbromek fosforu, tlenobromek siarki oraz brom, trójbromki fosforu, tlenobromek fosforu i trójbromek fosforu.

Mozna stosowac takze pieciochlorek fosforu, lecz zwiazek ten tworzy jednoczesnie iminochlorki z grupa 7-acyloamidowa i dlatego zwykle korzyst- nie stosuje sie jeden z innych wymienionych czyn¬ ników chlorujacych.

Czynnik chlorujacy lub bromujacy dodaje sie do roztworu estru kwasu 3-hydroksycefemowego-3 w dwumetyloformamidzie pozbawionym wody, w io temperaturze 5—15°C, a nastepnie pozostawia mie¬ szanine reakcyjna w temperaturze pokojowej w czasie 4—8 godzin lub dluzszym. Poczatkowemu etapowi reakcji towarzyszy znaczny efekt cieplny i dlatego naczynie reakcyjne umieszcza sie w lazni is wodno-lodowej, zas w dalszym etapie pozostawia mieszanine reakcyjna w temperaturze 25°C. Dwu- metyloformamid przed uzyciem do reakcji korzyst¬ nie suszy sie za pomoca sit molekularnych. Jak¬ kolwiek jako rozpuszczalnik stosuje sie dwumety- ioformamid, to mozna takze stosowac razem z nim wspólrozpuszczalniki, takie jak czterowodoro- furan, dioksan, chlorek metylenu, dwumetyloacet- amid lub dwumetylosulfotlenek.

Mieszanine poreakcyjna wylewa sie do mieszani¬ ny wody i octanu etylu, a nastepnie oddziela war¬ stwe organiczna zawierajaca produkt, przemywa i suszy. Nastepnie oddestylowuje sie rozpuszczalnik i produkt uzyskuje jako bezpostaciowy osad. Osad ten mozna w wielu przypadkach przeprowadzic w krystaliczny, za pomoca ucierania w eterze lub n-heksanie.

Uzyskane sposobem opisanym powyzej estry kwasu 7-acyloamido-3-chlorowcocefemo-3-karbo- ksylowego-4 poddaje sie N-deacylowaniu bocznego lancucha 7-acyloamidowego. Na przyklad ester kwasu 7-acyloamido-3-chlorowcocefalosporyny pod¬ daje sie reakcji z pieciochlorkiem fosforu w chlor¬ ku metylenu w obecnosci pirydyny i uzyskuje jako produkt posredni, iminochlorek. Iminochlorek na¬ stepnie za pomoca rozpuszczalnika alkoholowego takiego jak metanol lub izobutanol przeksztalca sie w odpowiedni iminoeter, który hydrolizuje sie i uzyskuje chlorowodorek estru kwasu 7-amino-3- chlorowcocefemo-3-karboksylowy-4.

Otrzymany zwiazek poddaje sie N-acylowaniu zarówno w postaci wolnej jak i postaci estru, prowadzonej metodami poprzednio opisanymi.

W szczególnym przypadku, sposobem wedlug wynalazku kwas 7-fenoksyaeetamidocefalosporano- wy poddaje sie reakcji z tiomocznikiem po zmianie grupy acetoksylowej w polozeniu 3 pierscienia dwuwodorotiazynowego kwasu cefalosporanowego.

Nastepnie sól izotiomocznikowa redukuje sie za pomoca cynku i nadmiaru 90°/o kwasu mrówkowe¬ go w obecnosci dwumetyloformamidu w tempera¬ turze okolo 25°C, otrzymujac kwas 7-fenoksyacet- amido-3-egzometylenocefamokarboksylowy-4. Zwia¬ zek ten estryfikuje sie bromkiem p-nitrobenzylu w obecnosci czynnika wiazacego bromowodór i u- zyskuje ester p-nitrobenzylowy cefalosporyny.

Ester ten utlenia sie ozonem w chlorku metylenu w temperaturze okolo —70°C, mieszanine poreak¬ cyjna poddaje dzialaniu dwutlenku siarki, rozkla¬ da w ten sposób produkt posredni bedacy ozon- kiem i otrzymuje ester p-nitrobenzylowy kwasu 40 45 50 55 6013 88 702 14 7-fenoksyacetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksy- lowego-4.

Zwiazek ten chloruje sie, za pomoca trójchlorku fosforu w dwumetyloformamidzie i uzyskuje ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3- -chlorocefemo-3-karboksylowego-4. Ester 3-chloro- pochodnej poddaje sie reakcji z pieciochlorkiem fosforu, w chlorku metylenu w obecnosci pirydyny, a nastepnie na otrzymany iminochlorek dziala me¬ tanolem i przeksztalca go w iminoeter. Dodanie wody do mieszaniny reakcyjnej rozklada imino¬ eter i wytwarza ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3- -karboksylowego-4 mozna nastepnie acylowac, jak opisano powyzej, za pomoca chlorowodorku chlor¬ ku D-fenyloglicylowego lub za pomoca pochodnych D-fenyloglicyny z ochroniona grupa aminowa, co pozwala otrzymac p-nitrobenzylowy ester kwasu 7- (D -fenyloglicyloamido)- 3 -chlorocefemo-3-karbo- ksylowego-4 lub jego pochodne z ochroniona gru¬ pa aminowa. Po uwolnieniu grupy a-aminowej, oraz grupy karboksylowej w polozeniu 4, uzyskuje sie kwas 7-(D-fenyloglicyloamido)-3-chlorocefemo- -3-karboksylowy-4. Jak opisano ponizej sposobem wedlug wynalazku mozna otrzymac zwiazki analo¬ giczne do wielu znanych cefalosporyn, majace jed¬ noczesnie za podstawe kwas 7-amino-3-chlorowco- cefemo-3-karboksylowy-4.

Grupe zwiazków o korzystnych wlasciwosciach stanowia zwiazki o wzorze ogólnym 1, w którym X oznacza atom chloru, Ri oznacza atom wodoru, R oznacza grupe fenylowa ewentualnie w postaci ich nietoksycznych dopuszczone do stosowania w farmacji soli. Przykladem zwiazku z tej grupy jest kwas 7-(D-a-fenyloglicyloamido)-3-chlorocefemo-3- -karboksylowy-4.

Inna grupe zwiazków o korzystnych wlasciwo¬ sciach stanowia zwiazki o wzorze ogólnym 1, w którym R oznacza grupe hydroksyfenylowa, Rx o- znacza atom wodoru, zas X oznacza atom chloru, ewentualnie ich nietoksyczne, dopuszczone do sto¬ sowania w farmacji sole. Przyklady zwiazków tej grupy sa: kwas 7-(D-a-4-hydroksyfenyloglicyloami- do)-3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4, kwas 7-(D-a- -3- hydroksyfenyloglicyloamido)- 3 -chlorocefemo -3- -karboksylowy-4.

Szczególnie korzystne wlasciwosci antybiotyczne wykazuje otrzymany sposobem wedlug wynalazku kwas 7-(D-fenyloglicyloamido)-3-chlorocefemo-3- -karboksylowy-4.

Nastepujace przyklady ilustruja wynalazek nie ograniczajac jego zakresu.

Przyklad I. Chlorowodorek estru p-nitroben- zylowego kwasu 7-amino-3-metylenocefamokarbo- ksylowego-4.

Do roztworu 965 mg (2 milimole) estru p-nitro- benzylowego kwasu 7-fenoksyacetamido-3-metyle- nocefamokarboksylowego-4 w 10 ml chlorku mety¬ lenu dodaje sie 175 mg bezwodnej pirydyny i 460 mg pieciochlorku fosforu, a nastepnie miesza w czasie 6 godzin w temperaturze pokojowej, po czym dodaje 1 ml izobutanolu i przechowuje w tempera¬ turze 0°C w czasie nocy. Produkt reakcji — chlo¬ rowodorek ' estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-ami- no-3-metylenocefamokarboksylowego-4 twoaray ma w postaci krystalicznej. Po odsaczeniu uzyskuje sie 430 mg produktu, co stanowi 58% wydajnosci. Wy¬ niki analizy elementarnej: dla wzoru C15H16Nj05SCl obliczono — C = 46,69%, H = 4,18%, N= 10,89%; znaleziono — C = 46,40%, H = 4,20%, N = 10,62%.

Widmo w podczerwieni wykazuje pasma ^R&gol): ,65 (CO (3-laktamowe) oraz 5,75 (CO estrowe> mi¬ kronów. Widmo magnetycznego rezonansu jadro- io wego wykazalo pasma absorpcji (DMSO,M*fc 6,34 (2d, 2H, C2—H2)i 4,98 (d, 1H, C6—H), 4,7^1,4 (m, 6H, C4—H), ester CH2 (C4—CH2 i C?—H) oraz 2,4—1,6 (m, 4H, aromatyczne H) t.

Przyklad II. Chlorowodorek estru p-nitro- benzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3- karboksylowego-4.

Roztwór 4 g chlorowodorku estru kwasu 7-ami- no-3-metylenocefamokarboksylowego-4 w 620 ml metanolu oziebia sie w lazni zawierajacej aceton i suchy lód, a nastepnie przepuszcza przez niego ozon, w czasie okolo 20 minut. Z kolei przez mie¬ szanine reakcyjna przepuszcza sie azot w celu usu¬ niecie pozostalego ozonu, po czym dodaje 19 g dwu¬ siarczku sodowego.

Otrzymany roztwór miesza sie w czasie 1 go¬ dziny, pozostawiajac w lazni acetonowej. Po uply¬ wie 1 godziny mieszanina powinna dac ujemny wynik w próbie z jodkiem potasu i skrobia. Na¬ stepnie rozpuszczalnik oddestylowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem i uzyskuje produkt, jako bezpostaciowa substancje o barwie zóltej. Po kry¬ stalizacji z acetonu uzyskuje sie 3,4 g chlorowodor¬ ku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino^3-hy- droksy-3-cefemokarboksylowego-4 w postaci kry- stalicznego solwatowanego acetonem osadu.

Wyniki analizy widma w podczerwieni: (^uj^pl): ,60 (|3-laktamowy CO 6,04 (CO estrowe zwiazane mostkiem wodorowym z grupa hydroksylowa w po¬ lozeniu 3) mikronów. W widmie magnetycznego 40 rezonansu jadrowego stwierdzono nastepujace pas¬ ma (DMSO d6): 7,92 (s, 3H, 1/2 czasteczki acetonu), 6,22 (2dy 2H, C2—H2, 5,07 (d, 1H, C6H, 4,8—4,5. (m, 3H, estrowe CH2 i C7H), 2,4—1,6 (m, 4H, aromatycz¬ ne H) t. 45 Przyklad III. Ester p-metoksybenzylowy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-hydroksycefemo-3-kar- boksylowego-4.

Roztwór 2,5 g estru p-metoksybenzylowego kwa¬ su 7-fenoksyacetamido-3-metylenocefamokarboksy- 50 lowego-4 w 350 ml octanu etylu oziebia sie w laz¬ ni z acetonem i suchym lodem. Przez roztwór prze¬ puszcza sie ozon w czasie 8 minut, a nastepnie mieszanine reakcyjna przeplukuje sie tlenem w ce¬ lu usuniecia nadmiaru ozonu. Otrzymany ozonek 55 rozklada sie przez dodanie do mieszaniny poreak¬ cyjnej 25 g dwusiarczku sodowego i mieszanie w temperaturze okolo 0°C. Roztwór dekantuje sie, a nastepnie przemywa kolejno woda, 5% kwasem solnym i nasyconym roztworem chlorku sodowego. 60 Z kolei suszy sie i oddestylowuje rozpuszczalnik uzyskujac ester p-metoksybenzylowy kwasu 7-feno- ksyacetamidc-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego jako bezpostaciowe cialo stale. Otrzymany zwiazek w widmie magnetycznego rezonansu jadrowego 65 wykazuje nastepujace pasma: (CDC13): 6,73 (s, 2H,88 702 16 C2H2), 6,23 (s, 3H, p-metoksy), 5,53 (s, 2H, CH2 lan¬ cucha bocznego), 5,03 (d, 1H, C6H), 4,87 (s, 2H, CH2 estrowe), 4,47 (q,lH, C7H), 3,40—2,50 (m, 9H, H aromatyczne), 2,33 (d, 1H, NH amidowe) oraz 1,53 (szerokie s, 1H, 3 OH) t.

Przyklad IV. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-[2-(2-tienylo)acetamido]-3-hydroksycefemo-3-kar- boksylowego-4.

Do roztworu 1,55 g chlorowodorku estru p-nitro- benzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3- karboksylowegc-4 w 30 ml acetonu dodaje sie 364 mg (0,5 ml 3,6 milimola) trójetyloaminy, a na¬ stepnie 962 mg mocznika. Roztwór miesza sie w temperaturze pokojowej i dodaje do niego roztwór 730 mg (4,4 milimola) chlorku 2-tiofenoacetylowe- go w 20 ml acetonu. Po 2 godzinach mieszania od¬ sacza sie osad, zas w przesaczu oddestylowuje roz¬ puszczalnik. Pozostalosc rozpuszcza sie w octanie etylu i kolejno przemywa woda, 5°/o roztworem kwasnego weglanu sodowego, 5%> roztworem kwa¬ su solnego, oraz nasyconym roztworem chlorku sodowego. Nastepnie roztwór suszy sie i rozpusz¬ czalnik oddestylowuje z niego pod zmniejszonym cisnieniem, uzyskujac 1,2 g krystalicznego produk¬ tu. Po ponownej krystalizacji z octanu etylu otrzy¬ muje sie czysty ester p-nitrobenzylowy; kwasu 7-[2-(2-tienylo)acetamido]-3-hydroksycefemo-3-kar- boksylowego-4 wykazujacy w widmie w podczer¬ wieni nastepujace pasma absorpcji: (nujol): 3,0 (NH amidowe), 5,68 (CO p-laktamowe) oraz 6,1 (amido¬ wy i estrowy atom wodoru zwiazany z grupa OH w polozeniu 3) w mikronach. W widmie magne¬ tycznego rezonansu jadrowego wykazuje nastepu¬ jace pasma: (CDCl3/DMSO d6): 6,54 (2d, 2H, C2H2), 6,16 (s, 2H, CH2 lancucha bocznego), 4,90 (d, 1H, C6H), 4,60 (d, 2H, CH2 estrowe), 4,43 (q, 1H, C7H), 3,1—1,6 (m, 7H, H aromatyczne) oraz 1,30 (d, 1H, amidowe) t.

Przyklad V. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-acetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4, Roztwór 10 milimoli chlorowodorku estru p-nitro- benzylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3- -karboksylowegó-4 w mieszaninie zlozonej z 325 ml acetonu i 125 ml wody, oziebia sie w lazni wodno- -lodowej. Przez roztwór przepuszcza sie gazowy keton w czasie 30 minut, a nastepnie oddestylowu¬ je rozpuszczalnik i pozostalosc miesza z octanem etylu. Oddziela sie warstwe octanowa i przemywa ja 5% kwasem solnym, oraz nasyconym roztworem chlorku sodowego. Przemyty roztwór suszy sie i oddestylowuje z niego rozpuszczalnik pod zmniej¬ szonym cisnieniem. Uzyskany w postaci krystalicz¬ nej produkt reakcji, rozciera sie nastepnie z ete¬ rem dwuetylowym, suszy pod zmniejszonym cis¬ nieniem i uzyskuje 3,55 g estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-acetamido-3-hydroksycefemo-3-karboksy- lowego-4 o temperaturze topnienia okolo 146—52°C z rozkladem. Wyniki analizy elementarnej otrzy¬ manego zwiazku: dla wzoru C16H15N307S — obli¬ czono — C = 48,85%, H = 3,84°/o, N = 10,68%; zna¬ leziono — C = 48,97%, H = 3,96%, N = 10,42%. W widmie w podczerwieni zwiazek wykazywal naste¬ pujace pasma absorpcji: (CDC13): 2,9—3,0 (NH i OH amidowe), 5,63 (CO (3-laktamowe) oraz 5,95 (szero¬ kie amidowe i estrowe CO atomem wodoru zwia¬ zane z grupa OH w polozeniu 3) mikrony. W wid¬ mie magnetycznego rezonansu jadrowego stwier¬ dzono obecnosc nastepujacych pasm: (CDC13): 7,90 (s, 3H, CH3 7-acetoamidowe), 6,55 (sr 2H, C2H2), 4,92 (d, 1H, C6H), 4,63 (rn, 2H, CH2 estrowe), 4,30 (q, 1H, C7H), 2,81 (d, 1H, NH amidowe), 2,5—1,8 (m, 4H, H aromatyczne) oraz 2,8 (s, 1H, C3OH) t. Za pomoca miareczkowania elektrometrycznego; (66% wodny roztwór dwumetyloformamidu) oznaczono wartosc io pKa = 5,9.

Przyklad VI. Ester dwufenylometylowy kwasu 7-[2-(2-tienylo)acetamido]-3-chlorocefemo-3- -karboksylowego-4.

Do roztworu 34 g (100 milimoli) kwasu 7-[2- -(2-tienylo)acetamido]-3-metylenocefamokarboksylo- wego-4 w 500 ml chlorku metylenu dodaje sie 21,4 g (110 milimola) dwufenylodwuazometanu i miesza w czasie 2 godzin w temperaturze poko¬ jowej. Nastepnie rozpuszczalnik oddestylowuje sie pod zmniejszonym cisnieniem, a pozostalosc po¬ nownie rozpuszcza w octanie etylu, przemywa 5% roztworem kwasnego weglanu sodowego, potem woda i suszy bezwodnym siarczanem magnezu.

Z wysuszonego roztworu oddestylowuje sie wiek- szosc rozpuszczalnika i pozostalosc pozostawia do krystalizacji. Tym sposobem uzyskuje sie 40 g estru dwufenylornetylowego kwasu 7-[2-(2-tienylo) acetamido]-3-metylenocefamokarboksylowego-4, w postaci krystalicznego ciala stalego o temperaturze topnienia 132—33°C. Otrzymany zwiazek w widmie w podczerwieni wykazuje nastepujace pasma absorpcji (chloroform): 2,9 (NH amidowe), 5,65, 5,75 i 5,93 (CO |3-laktamowe, estrowe i amidowe) oraz 6,62 (amidowe II) mikrony. W widmie magnetycz- nego rezonansu jadrowego nastepujace pasma (CDC13): 6,72 (ABq, 2H, C2H2), 6,21 (s, 2H, a-CH2), 4,83—4,65 (m, 4H, C4H, C6H oraz C3CH2), 4,39 (q, 1H, C7H), 3,4—2,65 (m, 15H, C>j—NH/estrowe CH i aromatyczne H) t. 40 Do roztworu 8,1 g (16 milimoli) estru otrzyma¬ nego sposobem opisanym powyzej w 80 ml chlor¬ ku metylenu dodaje sie 1,57 g (1,6 ml, 19,6 mili¬ mola) bezwodnej pirydyny i 3,8 g (18,1 milimola) pieciochlorku fosforu. Calosc miesza sie w czasie 45 2 godzin w temperaturze pokojowej, a nastepnie oziebia w lazni z lodem. Do oziebionej mieszaniny dodaje sie 8 ml izobutanolu i mieszanie konty¬ nuuje w czasie 3 godzin. W tym czasie krystalizuje chlorowodorek estru dwufenylometylowego kwasu 50 7-amino-3-metylenocefamokarboksylowego-4. Po odsaczeniu i przemyciu chlorkiem metylenu uzy¬ skuje sie 3 g produktu, który suszy sie pod zmniej¬ szonym cisnieniem. Wyniki analizy elementarnej: dla wzoru C2iH2iN203SCl — obliczono — C = 55 =60,50%, H = 5,08%, N = 6,72%, Cl = 8,50%, zna¬ leziono — C = 60,70%, H = 5,02%, N = 6,71%, CI = = 8,80%. W widmie magnetycznego rezonansu ja¬ drowego stwierdzono obecnosc nastepujacych pasm: 6,45 (ABq, 2H, C2H2), 5,00 (d, 1H, C6H), 4,68 (d, 1H, 60 C7H), 4,60 (s, 2H, 3—CH2), 4,44 (s, 1H, C4—H), 3,10 (s, 1H, CH estrowe) oraz 2,61 (s, 10H, H — aroma¬ tyczne) T.

Chlorowodorek estru kwasu 7-amino-3-egzome- tylenocefamokarboksylowego-4 w ilosci 2,1 g 65 (5 milimola) rozpuszcza sie w 200 ml metanolu88 702 17 18 i uzyskany roztwór oziebia w mieszaninie acetonu i suchego lodu. Nastepnie przez oziebiony roztwór w czasie 7 minut przepuszcza sie ozon, uzyskany ozonek rozklada za pomoca przepuszczania przez roztwór dwutlenku siarki w czasie 2 minut. Z mie¬ szaniny poreakcyjnej oddestylowuje sie rozpusz¬ czalnik, a pozostalosc rozciera w eterze dwuetyle- nowym i uzyskuje 1,6 g chlorowodorku estru dwu- fenylometylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefe- mo-3-karboksylowego-4 w postaci krystalicznej.

W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego stwierdzono nastepujace pasma: (CDC13): 6,4 (ABq, 2H, C2H2), 5,0—4,5 (m, 2H, C6—H i C,—H), 3,2—2,4 (m, UH, CH estrowe i H aromatyczne) t. Widmo w podczerwieni wykazuje nastepujace pasma absorpcji: (chloroform) 5,57 (CO p-laktamowe) oraz ,70 (CO estrowe) mikrony. W nadfiolecie naste¬ pujace pasma: (pH = 7, bufor) Xmax275 mm e = = 7,550. Miareczkowanie elektrometryczne ujaw¬ nia dwie grupy miareczkowalne przy wartosciach 4,5 i 6,5 (60% roztwór wodny dwumetyloforma- midu).

Do roztworu 840 mg estru dwufenylometylowego kwasu 7-amino-3-hydroksycefemo-3-karboksylowe- go-4 w 10 ml wody i 10 ml acetonu dodaje sie 1 g dwusiarczku sodowego. Do calosci w czasie mie¬ szania, wkrapla sie 800 mg chlorku 2-tiofenoacety- lowego w 10 ml acetonu. Uzyskana mieszanine miesza sie w czasie 4,5 godziny w temperaturze po¬ kojowej, a nastepnie oddestylowuje z niej roz¬ puszczalnik pod zmniejszonym cisnieniem. Pozosta¬ losc rozpuszcza sie w mieszaninie octanu etylu i 5% wodnego roztworu kwasnego weglanu sodo¬ wego. Warstwe organiczna oddziela sie i przemy¬ wa woda, a nastepnie suszy. Z wysuszonego roz¬ tworu oddestylowuje sie rozpuszczalnik, pozosta¬ losc rozciera z eterem i uzyskuje 500 mg estru dwufenylometylowego kwasu 7-[2-(2-tienylo)aceta- mido]-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4. Zwia¬ zek ten w widmie w podczerwieni wykazuje na¬ stepujace pasma (CHC13): 2,9 (NH amidowe), 5,6, ,73 i 5,95 (CO odpowiednio p-laktamowe, estrowe i amidowe), 6,65 (amidowe II). W widmie magne¬ tycznego rezonansu jadrowego nastepujace pasma (CDC13): 6,79 (s, 2H, C2H2), 6,16 (s, 2H, a—CH2), 5,0 (d, 1H, C6—H), 4,32 (q, 1H, C,—H), 3,05—2,46 (m, 15H, CH estrowe i H aromatyczne) t.

Do roztworu 4,2 g estru dwufenylometylowego kwasu 7-[2-(2-tienylo)acetamido]-3-hydroksycefemo- -3-karboksylowego-4 w 44 ml bezwodnego dwu¬ metyloformamidu dodaje sie 865 mg trójchlorku fosforu i miesza w czasie 1,5 godziny w tempera¬ turze pokojowej, a nastepnie wylewa do miesza¬ niny octanu etylu i 5°/o wodnego roztworu kwasu solnego. Warstwe octanowa oddziela sie, przemywa °/o kwasem solnym, nastepnie woda i suszy. Z wysuszonego roztworu oddestylowuje sie rozpusz¬ czalnik pod zmniejszonym cisnieniem i z pozosta¬ losci krystalizuje produkt. Ester pochodnej 3-chloro- odsacza sie, przemywa zimnym octanem etylu, suszy i uzyskuje 2,2 g produktu. Wyniki analizy elementarnej dla wzoru C26H2iN204S2Cl obliczo¬ no — C = 59,48%, H = 4,03%, N = 5,34%, Cl =* = 6,75%, znaleziono C = 59,77%, H = 4,25%, N = ,40% oraz Cl = 6,91%. W widmie magnetycz¬ nego rezonansu jadrowego stwierdzono obecnosc pasm (CDCI3): 6,49 (ABq, 2H, C2H2), 6,22 (s,2H, a—CH2), 5,08 (d, 1H, C6—H), 4,19 (q, 1H, C^—H), 3,13—2,5 (m, 15H, C?—NH, CH estrowe i H aro- matyczne) t. W widmie w podczerwieni stwierdzo¬ no pasma: (CHC13): 2,9 (NH amidowe), 5,55, 5,72 i 5,90 (CO (3-laktamowe, estrowe i amidowe) oraz 6,60 (amidowe II) mikrony. W widmie w nadfiole¬ cie stwierdzono absorpcje przy (dioksan) Xmix = = 275 mu, e =8,700. ? • Przyklad VII. Ester p-nitrobenzylowy kwa¬ su 7-[2-(2-tienylo) acetamido]-3-chlorocefemo-3- -karboksylowego-4 (za pomoca chlorku tionylu).

Do roztworu 1,9 g (4 milimole) estru p-nitroben- zylowego kwasu 7-[2-(2-tienylo)acetamido]-3-hydn> ksycefemo-3-karboksylowego-4 w 10 ml bezwodne¬ go dwumetyloformamidu (suszonego sitami mole¬ kularnymi) dodaje sie 950 mg (0,58 ml,. 8 milimoli) swiezo destylowanego chlorku tionylu. Calosc mic- sza sie w czasie 6,5 godziny w temperaturze poko¬ jowej, a nastepnie wylewa do 100 ml octanu ety¬ lu. Mieszanine przemywa sie trzykrotnie 30 ml porciami 5% kwasu solnego, a nastepnie nasyco-^ nym roztworem chlorku sodowego. Z uzyskanego roztworu oddestylowuje sie rozpuszczalnik, a po¬ zostalosc rozciera z eterem etylowym, otrzymujac 1,2 g estru p-nitrofcenzylowego kwasu 7-[2-(2-tie- nylo)acetamido]-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4 w postaci krystalicznego osadu o barwie brunatnej 1 temperaturze topnienia okolo 164—66°C. Wyniki analizy elementarnej dla wzoru C20H16N3O6S2Cl obliczono — C = 48,63%, H = 3,27%, N = 8,51%, Cl = 7,18%, znaleziono — C = 48,47%, H = 3,29%, N = 8,78%, Cl = 6,96%. W widmie w podczerwieni zwiazek wykazuje nastepujace pasma absorpcji: 2,9 (NH amidowe), 5,59, 5,75 i 5,92 (CO odpowiednio p-laktamowe, estrowe i amidowy) mikrony. W widmie w nadfiolecie wykazuje absorpcje (aceto- nitryl) przy Xmax = 235 mp, £ = 12,100 oraz Uax = 40 = 268 mm £ = 15,800. Spektrografia masowa pro¬ duktu wykazuje obecnosc czasteczkowego jonu przy 498 m/e. W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego (CDC13) stwierdzono pasma: 6,39 (ABq, 2H, C2H2), 6,17 (s, 2H, a—CH2), 4,99 (d, 1H, C6—H), 45 4,64 1H. C,—NH). 3,1—1,67 (m, 7H, H aromatyczne) r.

Przyklad VIII. Ester p-nitrobenzylowy kwa¬ su 7-[2-(2-tienylo) acetamido]-3-chlorocefemo-3- -karboksylowego-4) za pomoca trójchlorku fosforu). 50 Do oziebionego roztworu 439 mg (0,93 milimoli) estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-[2-(2-tie- nylo)acetamido]-3-hydroksycefemo-3-karboksylowe- go-4 w 4,4 ml dwumetyloformamidu dodaje sie wolno 85 mg (0,05 ml, 0,63 milimola) trójchlorku 55 fosforu. Mieszanine reakcyjna pozostawia sie w czasie 4 godzin w temperaturze pokojowej, a na¬ stepnie postepuje w sposób opisany w przykladzie VI. Uzyskuje sie 374 mg estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-[2-(2-tienylo)acetamido]-3-chlorocefemo-3- 60 -karboksylowego-4 o widmie magnetycznego rezo¬ nansu jadrowego zgodnym z widmem produktu otrzymanego sposobem przedstawionym w przykla¬ dzie VII.

Przyklad IX. Kwas 7-fenoksyacetamido-3- 65 -chlorocefemo-3-karboksylowego-4.19 88 702 Powtarzajac chlorowanie sposobem opisanym w przykladzie VI wytwarza sie ester p-nitrobenzylo- wy kwasu 7-fenoksyacetamido-3-chlorocefemo-3- -karboksylowego-4 za pomoca trójchlorku fosforu.

Nastepnie z otrzymanego zwiazku usuwa sie grupe estrowa metoda redukcji wodorem przy uzyciu 5% Pd/C i uzyskuje kwas 3-chlorocefalosporanowy, bedacy zwiazkiem o dzialaniu antybiotycznym.

Przyklad X. Ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-[2-(2-tienylo(acetamido] cefemo-3-karboksylowego- -4 za pomoca chlorku oksalilu).

Do roztworu 439 mg (0,93 milimole) estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-[2-(2-tienylo)acetami- do]-3-hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 w 4,4 ml dwumetyloformamidu, oziebionego w lazni z lo¬ dem, wkrapla sie 118 mg (0,07 ml, 0,93 milimola) chlorku oksalilu. Mieszanine pozostawia sie w cza¬ sie 4 godzin w temperaturze pokojowej, a nastep¬ nie wylewa do mieszaniny wcdnego 5% roztworu kwasu solnego i octanu etylu. Warstwe organiczna oddziela sie i przemywa kolejno 5% kwasem sol¬ nym, woda i nasyconym roztworem chlorku sodo¬ wego. Przemyty roztwór organiczny suszy sie i od- destylowuje z niego rozpuszczalnik, uzyskujac ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-[2-(2-tienylo)aceta- mido]-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4 jako osad bezpostaciowy, - który przeprowadza sie w krystaliczny za pomoca ucierania w eterze. Otrzy¬ muje sie 360 mg produktu, którego widmo w pod¬ czerwieni i magnetycznego rezonansu jadrowego sa zgodne z widmami standartu.

Przyklad XI. Kwas 7-[2-(2-tienylo(acetami- do]-3-bromocefemo-3-karboksylowy-4.

Do roztworu 19 g (40 milimoli) estru p-nitro¬ benzylowego kwasu 7-[2-(2-tienylo)acetamido]-3- hydroksycefemo-3-karboksylowego-4 w 300 ml bez¬ wodnego dwumetyloformamidu dodaje sie 15 g (56 milimoli) trójbromku fosforu i miesza w tem¬ peraturze pokojowej w czasie nocy. Nastepnie mie¬ szanine reakcyjna wylewa sie do mieszaniny wody i octanu etylu, oddziela warstwe organiczna, prze¬ mywa skutecznie woda i suszy nad siarczanem magnezu. Z wysuszonego roztworu organicznego oddestylowuje sie rozpuszczalnik. Otrzymany suro¬ wy produkt w ilosci 9 g, oczyszcza sie metoda chromatografii kolumnowej stosujac 500 g zelu krzemionkowego, oraz jako eluent mieszanine octa¬ nu etylu i heksanu w stosunku objetosciowym 55:45. Zebrane frakcje laczy sie, oddestylowuje z nich rozpuszczalnik pod zmniejszonym cisnie¬ niem, a pozostalosc rozciera z eterem uzyskujac cialo krystaliczne. Zwiazek w widmie w nadfiole¬ cie wykazuje nastepujaca absorpcje: Xmax = 270 mp (£ = 13,300) i Uax = 243 m|Li (e = 12,700).

Wyniki analizy elementarnej: dla wzoru C20H16BrN3O6S2 — obliczono — C = 44,61%, H = = 3,00%, N = 7,81%, Br = 14,84%, znaleziono — C = 44,78%, H = 3,03%, N = 7,65%, Br = 14,91%.

W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego (DMSO d6) stwierdzono pasma: 6,21 (s, 2H, CH2) ,98 (ABq, 2H, C2H2), 4,72 (d, 1H, C6—H), 4,51 (s, 2H, CH2 estrowe), 4,20 (q, 1H, C-^H), 3,04—1,74 (m, 7H, H aromatyczne) oraz 0,66 (d, 1H, C7—CH) t.

Ester uzyskany sposobem opisanym powyzej pod¬ daje sie nastepnie redukcji. 545 mg (0,1 milimola) estru redukuje sie wodorem w temperaturze poko¬ jowej w etanolu, w obecnosci wstepnie nasyconego wodorem katalizatora (5% Pd/C). Nastepnie od¬ sacza sie katalizator i z przesaczu oddestylowuje rozpuszczalnik pod zmniejszonym cisnieniem. Po¬ zostalosc rozciera sie z eterem dwuetylowym i uzyskuje 180 mg (44% wydajnosci) kwasu 7-[2-(2- tienylo)acetamido]-3-bromocefemo-3-karboksylowe- go-4 w postaci krystalicznego osadu. Miareczkowa- nie elektrometryczne wykazuje wartosc pKa = 4,4 (66% roztwór wodny dwumetyloformamidu), oraz ciezar czasteczkowy 393. Wartosc wyliczona ciezaru czasteczkowego = 403. Wyniki analizy elementar¬ nej : dla wzoru C13H11BrN204S2 • 1/2 eter etylowy — obliczono — C = 40,91%, H = 3,66%, N = 6,36%, Br = 18,15%, znaleziono — C = 41,29%, H = 3,20%, N = 6,29%, Br = 18,50%. Widmo magnetycznego rezonansu jadrowego wykazuje nastepujace pasma: (CDC13): 8,8 (t, CH3 eteru dwuetylowego), 6,68— —5,86 (m, C2H2, a—CH2 z eteru dwuetylowego), 4,90 (d, 1H, C6—H), 3,0—2,63 (m, 3H, H aromatycz¬ ne) oraz 1,9 (d, 1H, NH amidowe) t.

Przyklad XII. Chlorowodorek estru p-nitro¬ benzylowego kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3-kar- boksylowego-4.

Do roztworu 500 mg estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-[2-(2-tienylo)acetamido]-3-chlorocefemo-3- -karboksylowego-4 w 6 ml chlorku metylenu doda¬ je sie 95 mg bezwodnej pirydyny i 237 mg piecio- chlorku fosforu. Calosc miesza sie w temperaturze pokojowej w czasie 1,5 godziny, nastepnie oziebia do temperatury 5°C w lazni z lodem i dodaje 0,6 ml izobutanolu. W czasie kontynuacji mieszania i oziebiania, z mieszaniny reakcyjnej krystalizuje chlorowodorek estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylowegc-4. Pro¬ dukt odsacza sie, przemywa zimnym chlorkiem metylenu i suszy uzyskujac 200 mg krystalicznego zwiazku o temperaturze topnienia z rozkladem 40 okolo 168°C.

Wyniki analizy elementarnej: dla wzoru CnH^ClNaOsS-HCl — obliczono — C = 41,39%, H = = 3,20%, N= 10,34%, Cl = 17,45%, znaleziono — C = 41,14%, H = 3,31%, N = 10,44%, Cl = 17,29%. 45 Otrzymany zwiazek w podczerwieni wykazuje na¬ stepujace pasma absorpcji: (nujol) 5,55 (CO /ff-lak- tamowe) oraz 5,78 (CO estrowe) w mikronach. W nadfiolecie wykazuje absorpcje przy: A.max = 268 m^ (e = 13,800) (pH = 7, bufor). W widmie magnetycz- 50 nego rezonansu jadrowego wykazuje nastepujace pasma: (DMSO d6) ^-5,97 (s, 2H, C2H2), 4,8^,5 (m, 4H, C6—H, Ct—U oraz CH2 estrowe) i 2,35—1,6 (q, 4H, H aromatyczne) t.

Przyklad XIII. Kwas 7-amino-3-chlorocefe- 55 mo-3-karboksylowy-4.

Do roztworu 750 mg (1,85 milimola) chlorowodór- ku estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3- -chloroceferno-3-karboksylowego-4 w 20 ml cztero- wodorofuranu i 40 ml metanolu, dodaje sie zawie- 60 sine 750 mg uprzednio nasyconego wodorem 5% Pd/C w 20 ml etanolu. Zawiesine poddaje sie re¬ dukcji za pomoca wodoru pod cisnieniem 3,5 atm w temperaturze pokojowej, w czasie 45 minut.

Nastepnie katalizator odsacza sie i przemywa 65 czterowodorofuranem i woda. Przesacz i roztwory21 88 702 22 z przemycia katalizatora laczy sie i usuwa z nich rozpuszczalnik pod zmniejszonym cisnieniem, Pozo¬ stalosc rozpuszcza sie w mieszaninie wody i octa¬ nu etylu, a pH warstwy wodnej doprowadza do wartosci 3. Produkty nierozpuszczone odsacza sie, rozciera z acetonem, suszy i uzyskuje 115 mg kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4.

Zwiazek ten w podczerwieni wykazuje nastepujace pasma absorpcji: 5,61 (CO P-laktamowe) i 6,2 (gru¬ pa karboksylowa). W widmie magnetycznego rezo¬ nansu jadrowego nastepujace pasma: (D20 — — NaHCOs): 6,25 (ABq, 2H, H2), 4,88 (d, 1H, C6—H) i 4,54 (d, 1H, C7—H) t. W nadfiolecie wykazuje na¬ stepujace pasmo absorpcji: = 265 m|ji, £ = = 7550.

Przyklad XIV. Ester dwufenylometylowy kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4.

Do roztworu 525 mg estru dwufenylometylowego kwasu 7- [2-(2-tienylo)acetamido]-3-chlorocefemo-3- -karboksylowego-4 w 20 ml chlorku metylenu do¬ daje sie 0,1 ml bezwodnej pirydyny i 237 mg pie- ciochlorku fosforu. Calosc miesza sie w czasie 2 godzin w temperaturze pokojowej, a nastepnie oziebia za pomoca lazni z lodem. Do oziebionej mieszaniny dodaje sie 0,6 ml izobutanolu. Po 30 minutach z mieszaniny oddestylowuje sie roz¬ puszczalnik, pozostalosc rozpuszcza sie w octanie etylu, przemywa 5% wodnym roztworem kwasne¬ go weglanu sodowego, oraz woda, a nastepnie su¬ szy. Z wysuszonego roztworu oddestylowuje sie rozpuszczalnik a sucha pozostalosc rozciera z ete¬ rem uzyskujac 190 ml estru dwufenylometylowego kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4.

Zwiazek ten w widmie w podczerwieni wykazuje nastepujace pasma absorpcji: 5,7 i 5,9 (CO p-lak¬ tamowe i estrowe). W widmie magnetycznego rezo¬ nansu jadrowego nastepujace pasma: (CDC13): 6,35 (ABq, 2H, C2H2), 4,78 (2d, 2H, C6—H i C7—H), 3,05 (s, 1H, CH estrowe) i 2,65 (s, 10H, H aromatyczne) w mikronach.

Przyklad XV. Sposobem opisanym w przy¬ kladzie XII z estru dwufenylometylowego kwa¬ su 7-fenoksyacetamido-3-bromocefemo-3-karboksy- lowego-4 wytwarza sie ester dwufenylometylowy kwasu 7-amino-3-bromocefemo-3-karboksylowego-4.

Przyklad XVI. Kwas 7-(D-a-fenyloglicylo- amido)-3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4.

Do zawiesiny 280 mg (1,2 milimola) kwa¬ su 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4 w 14 ml acetonitrylu w czasie mieszania w tempera¬ turze pokojowej dodaje sie 0,5 ml N,0-dwutrój- metylosililoacetomidu i uzyskuje rozpuszczalne po¬ chodne dwusililometylowe. Roztwór oziebia sie do temperatury 0°C i powoli dodaje do uprzednio przygotowanego roztworu mieszanego bezwodnika, utworzonego w reakcji 408 mg (1,5 milimola) soli sodowej estru metylowego kwasu 3-a-karboksy- benzyloaminokrotonowego z 161 mg (1,7 milimola) chlóromrówczanu metylu w obecnosci 2 kropli dwumetylobenzyloaminy w 7 ml acetonitrylu. Ca¬ losc miesza sie w lazni z lodem, w czasie 2 godzin, nastepnie dodaje 1 ml metanolu i saczy. Do prze¬ saczu dodaje sie 2 ml wody, szybko pH roztworu doprowadza do wartosci 1,5, usuwa tym sposobem grupe aminowa, a nastepnie za pomoca trójetylo- aminy doprowadza do wartosci 4,5. W czasie na¬ stepnej godziny roztwór miesza sie w temperaturze 0°C i zachodzi wtedy krystalizacja 7-(D-a-fenylo- glicyloamido)-3-chlorocefemc-3-karboksylowego-4 w postaci jonu obojnaczego. Krystaliczny produkt od¬ sacza sie, przemywa acetonitrylem i suszy pod zmniejszonym cisnieniem uzyskujac 200 mg osa¬ du Wyniki analizy elementarnej: dla wzoru Ci5H14N304SCl • 1/2 H20 obliczono — C = 47,80%, io H = 4,01°/o, N= 11,15%, Cl = 9,40%, znaleziono — C = 47,55%, H = 4,12%, N = 10,98%, Cl = 9,21%.

W widmie w podczerwieni stwierdzono obecnosc nastepujacych pasm: 2,9 (NH amidowe), 5,70 (CO |3-laktamowe), 5,95 (CO amidowe), 6,28 (karboksylo- !5 wa) mikrony. W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego stwierdzono pasma: (D20/DC1): 6,5—6,7 (ABq, 2H, C2H2), 4,84 (d, 1H, C6—H), 4,26 (d, 1H, C7—H) oraz 2,44 (s, 5H, H aromatyczne) t. Widmo w nadfiolecie wykazuje absorpcje (pH = 7, bufor) Xmax = 265 m|l (8 = 6,800).

Przyklad XVII. Do roztworu 500 mg (1,85 milimola) soli sodowej estru metylowego kwasu 3-a-karboksybenzyloaminokrotonowego) utworzone¬ go w wyniku reakcji fenyloglicyny z acetooctanem metylu) w 20 ml acetonitrylu dodaje sie 4 krople dwumetylobenzyloaminy i roztwór uzyskany ozie¬ bia w czasie mieszania w mieszaninie suchego lodu i czterochlorku wegla. Do oziebionego roztworu wolno dodaje sie 184 mg (1,95 milimoli) chloro- mrówczanu metylu i uzyskuje mieszany bezwod¬ nik. Po 20 minutach do przygotowanego roztworu dodaje sie oziebiony roztwór 750 mg (1,85 milimoli) estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-chloro- cefemo-3-karboksylowego-4 i 188 mg (1,85 mili- moli) trójetyloaminy w 40 ml acetonu. Dodawanie przeprowadza sie w czasie 3 minut, potem miesza w niskiej temperaturze w czasie 30 minut, a na¬ stepnie kontynuuje mieszanie w czasie 2 godzin.

Mieszanine poreakcyjna przesacza sie, z przesaczu 40 oddestylowuje rozpuszczalnik pod zmniejszonym cisnieniem, a pozostalosc rozpuszcza w mieszaninie octan etylu — woda i doprowadza pH roztworu do wartosci 7. Warstwe organiczna oddziela sie, prze¬ mywa woda i suszy nad siarczanem magnezowym. 45 Z wysuszonego roztworu oddestylowuje sie wiek¬ szosc rozpuszczalnika pod zmniejszonym cisnie¬ niem, a do pozostalosci dodaje n-heksan. Wypada wtedy osad estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-[N-(l-karbometoksy-2-propenylo)-D-a-fenyloglicy- 50 loamido]-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4 w ilo¬ sci 620 mg. Wyniki analizy elementarnej produktu: dla wzoru C27H26N408SC1 obliczono — C = 53,87%, H = 4,35%, N = 9,31%, znaleziono C = 54,05%, H = = 4,13%, N = 9,36%. W widmie magnetycznego 55 rezonansu jadrowego stwierdzono obecnosc pasm: (DMSO d6): 8,20 (s, 3H, CH3 enaminowe), 6,60 (ABq, 2H, C2H2), 6,45 (s, 3H, CH3 estrowe), 5,48 (s, 1H, H winylowe z grupy enaminowej), 4,90—4,1 (m, 5H, C6—H, Ct—H, a—CH i CH2 estrowe) i 3,10—1,5 (m, 60 9H, H aromatyczne) x. 540 mg produktu (0,9 milimoli) rozpuszcza sie w 40 ml acetonitrylu i 20 ml wody, roztwór oziebia sie za pomoca lazni z lodem, zakwasza poczatkowo do pH = 1,5 a nastepnie doprowadza do pH = 2,5. 65 Z mieszaniny oddestylowuje sie rozpuszczalniki,23 88 702 24 conego wodorem 5°/o Pd/C. Katalizator nasycano wodorem po zawieszeniu w etanolu w temperatu¬ rze pokojowej pod cisnieniem wodoru wynoszacym 3,5 atm. Uzyskany katalizator stosowano w reduk- eji, która prowadzono w temperaturze pokojowej, w czasie 1 godziny pod cisnieniem wodoru wyno¬ szacym 3,5 atm. Nastepnie katalizator odsacza sie i przemywa na saczku czterowodorofuranem i me¬ tanolem. Przesacz i roztwory z przemycia laczy io sie i oddestylowuje z nich rozpuszczalniki pod zmniejszonym cisnieniem. Pozostalosc rozpuszcza sie w octanie etylu i wodzie, a nastepnie pH mie¬ szaniny doprowadza do wartosci 7, za pomoca 1 n wodorotlenku sodowego. Warstwe wodna oddziela sie i przemywa octanem etylu. Do warstwy wodnej dodaje sie octanu etylu i pH mieszaniny ponownie doprowadza do wartosci 2,5 za pomoca 1 n kwasu solnego.

Nastepnie warstwe organiczna oddziela sie, prze- mywa woda i suszy za pomoca siarczanu magnezo¬ wego. Z wysuszonego roztworu oddestylowuje sie rozpuszczalnik pod zmniejszonym cisnieniem i uzy¬ skuje kwas 7-[D-2-(IIIrz. butyloksykarbamido)-2- -fenyloacetamido]-3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4 w postaci suchej pozostalosci. Produkt krystalizuje sie z 70 ml eteru i 20 ml eteru naftowego i uzysku¬ je 1,75 g (75% wydajnosci). Wyniki analizy ele¬ mentarnej produktu: dla wzoru C20H22ClN3O6S— obliczono — C = 51,34%, H =* 4,74%, N = 8,98%, Cl = 7,58% — znaleziono — C = 51,02%, H = 4,96%, N = 8,75%, Cl = 7,30%. W widmie w nadfiolecie maksymalna absorpcja wystepuje przy 268 mu (e = 7,400). W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego stwierdzono pasma: (CDC13): 8,55 (s, 9H, Illrz. butyloksykarbonylowa), 6,48 (ABq, 2H, C2H2), ,0 (d, 1H, C6—H), 4,63 (d, 1H, a—CH), 4,25 (q, 1H, Ct—H), 3,90 (d, 1H, NH amidowe) i 2,59 (s, 5H, H aromatyczne) x.

Do roztworu 420 mg (2,2 milimola) kwasu p-to- luenosulfonowego w 5 ml acetonitrylu dodaje sie 468 mg (1 milimol) krystalicznego produktu wodoro- lizy. Roztwór pozostawia sie w temperaturze poko¬ jowej w czasie okolo 16 godzin, a nastepnie roz¬ ciencza 0,5 ml wody. pH roztworu doprowadza sie 45 do wartosci 4,8 po czym krystalizuje z niego 320 mg (87% wydajnosci) kwasu 7-(D-fenyloglicylo- amido)-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4. Pro¬ dukt odsacza sie i suszy. Wyniki analizy elemen¬ tarnej dla wzoru C^H^ClNgC^S • 1/2 H20 obliczc- 50 no _ C = 47,80%, H = 4,01%, N= 11,15%, Cl = = 9,40% znaleziono — C = 48,04%, H = 3,82%, N= 11,18%, Cl = 9,70%. a pozostalosc rozpuszcza w mieszaninie czterowo- dorofuranu (40 ml) i metanolu (80 ml).

Do uzyskanego roztworu dodaje sie 540 mg 5% Pd/C, który uprzednio wstepnie nasycano wodorem pod cisnieniem 3,5 atm w czasie 45 minut w tem¬ peraturze pokojowej, zawieszajac go w 20 ml eta¬ nolu. Uzyskana mieszanine poddaje sie redukcji za pomoca wodoru w temperaturze pokojowej w czasie 2,5 godzin pod cisnieniem wodoru 3,5 atm.

Po zakonczeniu reakcji katalizator odsacza sie, przemywa na saczku metanolem, czterowodorofu¬ ranem i woda. Przesacz i roztwory z przemycia laczy sie i oddestylowuje z nich rozpuszczalnik do sucha pod zmniejszonym cisnieniem. Pozostalosc rozpuszcza sie w mieszaninie wody i octanu etylu a pH roztworu doprowadza do wartosci 4,5. War¬ stwe wodna oddziela sie, przemywa octanem etylu i oddestylowuje z niej wode do uzyskania objeto¬ sci 2 ml. Po oziebieniu krystalizuje 65 mg kwasu 7-(D-a-fenyloglicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karbo- ksylowy-4.

Przyklad XVIII. Do zawiesiny 3,0 g (8,1 mili¬ mola) estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3- -chlorocefemo-3-karboksylowego-4 w 200 ml cztero- wodorofuranu (wysuszonego uprzednio za pomoca sit molekularnych) dodaje sie 2,1 g (8,3 milimo¬ la) N-IIIrz.-butyloksykarbonylo-D-a-fenyloglicyny i 2,0 g (8,3 milimola) N-etoksykarbonylo-2-etoksy- -1,2-dwuwodorochinoliny (EEDQ). Calosc miesza sie w czasie nocy w temperaturze pokojowej, a na¬ stepnie rozpuszczalnik oddestylowuje pod zmniej¬ szonym cisnieniem. Pozostalosc rozpuszcza sie w mieszaninie octanu etylu i wody oraz oddziela warstwe organiczna. Warstwe te oziebia sie i sku¬ tecznie przemywa oziebionym 5% wodnym roztwo¬ rem kwasnego weglanu sodowego, oziebionym roz¬ tworem 5% kwasu solnego, a nastepnie woda.

Przemyty roztwór suszy sie nad siarczanem magne¬ zowym, saczy i z przesaczu oddestylowuje roz¬ puszczalnik pod zmniejszonym cisnieniem do uzyskania objetosci 50 ml. Z zatezonego roztworu krystalizuje 3,7 g (63% wydajnosci) estru p-nitro¬ benzylowego kwasu 7-[D-2-(IIIrz.-butyloksykarba- mido)-2-fenyloacetamido]-3-chlorocefemo-3-karbo- ksylowego-4. Po odsaczeniu krysztalów z pierwsze¬ go rzutu przesacz zateza sie i po krystalizacji uzyskuje z niego dalsze, okolo 2 g produktu. Wy¬ niki analizy elementarnej produktu: dla wzoru C27H27C1N408S — obliczono — C = 53,78%, H = = 4,51%, N = 9,29%, znaleziono — C = 52,66%, H = 4,36%, N = 8,88%.

W nadfiolecie zwiazek wykazuje maximum absorpcji przy 268 mjx (e = 17,100). W widmie w podczerwieni stwierdzono nastepujace pasma: 3,05 (NH amidowe) oraz 5,59, 5,75 i 6,0 (wiazanie CO) mikronów. W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego nastepujace pasma: (CDC13) 8,60 (s, 9H, Hlrz.-butyloksykarbonylowa), 6,45 (ABq, 2H, C2H2), ,03 (d, 1H, C6—H), 4,67 (s, 3H, a—CH i CH2 estro¬ we), 4,12 (m, 3H, Ct—H, i CH amidowe) oraz 2,72— —1,74 (m, 10H, H aromatyczne) i NH amidowe) t.

Do roztworu 3,0 g (5,0 milimola) uprzednio uzy¬ skanego produktu w 15 ml czterowodorofuranu (wysuszonego uprzednio na sitach molekularnych) i 185 ml metanolu dodaje sie 3 g uprzednio nasy- Przyklad XIX. Kwas 7-(r-?enyloglicyloamido)- -3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4 wytwarza sie takze z estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-[D-2- -(IIIrz.-butyloksykarbamido)-2-ienyloacetamido]-3- -chlorocefemo-3-karboksylowegc-4 za pomoca reak¬ cji usuwania grup ochronnych sposobami innymi niz przedstawionych w przykladzie poprzednim. Zgod¬ nie z ta metoda grupe Illrz.-butyloksykarbonylowa ochraniajaca grupe aminowa cdszczepia sie w pierwszej kolejnosci, a nastepnie estrowa grupe p-nitrobenzylowa usuwa sie za pomoca cynku i chlorowodoru w dwumetyloformamidzie. Sposób 40 45 50 55 6088 702 26 ten przedstawiono w przykladach opisanych po¬ nizej.

Do roztworu 2,4 g (12,6 milimola) kwasu p-tolu- enosulfonowego w 60 nil acetonitrylu dodaje sie 3,6 g (6 milimoli) estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-tD-2-(IIlrz.-butyloksykarbarnido)-2-fenyloacetami- do]-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-l Roztwór miesza sie w temperaturze pokojowej w czasie okolo 15 godzin. Nastepuje wtedy odbicie grupy ochraniajacej grupe aminowa i uzyskuje sie p-tolu- enosulfonian estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-(D- -fenyIoglicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karboksylo- wego-4 w postaci krystalicznej.

Produkt odsacza sie, przemywa acetonitrylem i suszy, uzyskujac 3,1 g (81% wydajnosci). Wyniki analizy elementarnej: dla wzoru C29H27C1N409S2 — obliczono — C = 51,58%, H = 4,06%, N = 8,29%, Cl = 5,25% znaleziono — C = 51,51%, H = 4,14%, N = 8,12%, Cl = 5,60%. W widmie w podczerwieni stwierdzono nastepujace pasma: (CHC13): 5,61, 5,80 i 5,95 (grupy karbonylowe) oraz 6,29 mikrona (sól tozylowa). W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego stwierdzono pasma: (DMSO d6): 7,70 (s, 3H, CH3, p-toluenosulfonian), 6,61 (s, 3H, NH3 lan¬ cucha bocznego), 6,20 (ABq, 2H, C2H2), 4,94 (s sze¬ rokie, 1H, a—CH), 4,80 (d, 1H, C6—H), 4,51 (s, 2H, CH2 estrowe), 4,08 (q, 1H, C,—H), 2,95—1,62 (m, 14H, H aromatyczne, i NH amidowe) i 0,32 (d, 1H, NH amidowe) t.

Po odszczepieniu grupy estrowej sposobem opi¬ sanym ponizej, uzyskuje sie p-toluenosulfonian wolnego kwasu. Roztwór 1,5 g (2,2 milimola) pro¬ duktu z wolna grupa aminowa uzyskanego sposo¬ bem opisanym powyzej w 10 ml bezwodnego dwu- metyloformamidu (odwadnianego za pomoca sit molekularnych), oziebia sie w lazni alkoholowo- -lodowej. Do oziebionego roztworu dodaje sie 2 ml stezonego kwasu solnego, a nastepnie porcjami w czasie 15 minut dodaje sie 400 mg (6,1 milimola) pylu cynkowego. Calosc miesza sie w niskiej tem¬ peraturze w czasie 30 minut, a nastepnie kon¬ tynuuje mieszanie w temperaturze pokojowej w czasie dalszych okolo 60 minut.

Mieszanine nastepnie saczy sie i przesacz dopro¬ wadza do pH = 6,8 za pomoca trójetyloaminy.

Uzyskuje sie kwas 7-(D-fenyloglicyloamido)-3- -chlorocefemo-3-karboksylowy-4 w postaci jonu obojnaczego solwatowanego przez dwie czasteczki dwumetyloformamidu. Produkt odsacza sie, prze¬ mywa 10 ml oziebionego dwumetyloformamidu, a nastepnie 6 ml estru dwuetylowego i suszy pod zmniejszonym cisnieniem uzyskujac 800 mg (71% wydajnosci) krysztalów o barwie bialej. Wyniki analizy elementarnej: dla wzoru: C21H28C1N506S. 2 czasteczki dwumetyloformamidu — obliczono — C = 49,07%, H = 5,49%, N = 14,63%, Cl = 6,90%, znaleziono — C = 48,84%, H = 5,53%, N= 13,48%, Cl = 7,18%. W widmie w nadfiolecie stwierdzono absorpcje przy maximum 265 m\i (e = 6,000) — (acetonitryl). Miareczkowanie elektrometryczne po¬ zwala stwierdzic wielkosc pKa = 4,55 i 7,2 (66% wodny roztwór dwumetyloformamid). W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego) D20 (DCI) stwierdzono pasma: 6,34 (2s, 6H, CH3 z dwumetylo¬ formamidu), 6,33 (ABq, 2H, C2H2), 4,85 (d, 1H, 55 C6—H), 4,64 (s, 1H, a—CH), 4,27 (d, 1H, C7—H)', 2,41 (s, 5H, H aromatyczne), oraz 1,84 (s, 2H, CH w dwumetyloformamidzie) t.

Przyklad XX. Kwas 7-(D-3-hydroksyfenylo- glicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4.

N-IIIrz.-butyloksykarbonylo-D-3-hydroksyfertylo- glicyne w ilosci 2,9 g (11 milimoli) poddaje sie reakcji z 3,7 g (10 milimoli) estru p-nitrobenzylo¬ wego kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylo- wego-4, oraz 2,6 g (10,5 milimola) zwiazku ozna¬ czonego powyzej jako EEDQ. Po przeprowadzeniu reakcji, jej produkt izoluje sie sposobem opisanym w przykladzie XVIII. Produkt uzyskuje sie jako osad bezpodstaciowy (po roztarciu z eterem) w ilo¬ sci 2,8 g (46% wydajnosci). Wyniki analizy elemen¬ tarnej : dla wzoru C27H27C1N409S — obliczono — C = 52,39%, H = 4,40%, N = 9,05%, znaleziono — C = 52,16%, H = 4,59%, N = 8,79%. W widmie w nadfiolecie najwieksza absorpcje stwierdzono przy 270 mu (e = 17,200). Widmo magnetycznego rezo¬ nansu jadrowego posiada pasma: (CDC13): 8,59 (s, 9H, IHrz. butyloksykarbonylowa), 6,50 (ABq, 2H, C2H2), 5,06 (d, 1H, C6—H), 4,66 (s, 1H, a—CH), 4,09 (m, 2H, Ct—H), 3,34—1,70 (m, 9H, H aromatyczne i NH amidowe t. 3,5 g (5,6 milimola) estru p-nitrobenzylowegó kwasu 7-[D-2-(IIIrz. butyloksykarbonyloamido)- -2-(3-hydroksy)fenyloacetamido]-3-chlorocefemo-3- -karboksylowego-4 poddaje sie wodorolizie w eta¬ nolu w obecnosci 5% Pd/C uprzednio nasyconego wodorem, sposobem przedstawionym w przykladzie XVIII. Produkt reakcji poczatkowo bezpostaciowy, po roztarciu w mieszaninie heksanu i eteru dwu¬ etylowego, przeprowadza sie w krystaliczny. Uzy¬ skuje sie 1,5 g co stanowi 55% wydajnosci pro¬ duktu, który w swietle nadfioletowym wykazuje najwyzsza absorpcje (acetonitryl) przy 272 m^ (e = = 8,280). Miareczkowanie elektrometryczne (66% wodny roztwór dwumetyloformamidzie) pozwala oznaczyc pKa zwiazku, które wynosi 4,5. 1,3 g (2,7 milimola) produktu uzyskanego sposo¬ bem opisanym powyzej poddaje sie reakcji z 1,1 g (5,9 milimola) kwasu p-toluenosulfonowego w 28 ml acetonitrylu w celu usuniecia grupy IHrz. butylo- ksykarbonylowej. Reakcje te przeprowadza sie do¬ kladnie wedlug sposobu opisanego w przykladzie XVIII.

Uzyskany surowy kwas 7-(D-3-hydroksyfenylo- glicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4 kry¬ stalizuje sie z mieszaniny poreakcyjnej, odsacza i suszy pod zmniejszonym cisnieniem. Uzyskuje sie 700 mg (64% wydajnosci) produktu. Wyniki analizy elementarnej: dla wzoru C15H14C1N305S • 1 H20 — obliczono — C = 44,83%, H = 4,01%, N = 10,46% znaleziono — C = 45,12%, H = 4,06%, N= 10,31%.

W widmie w nadfiolecie stwierdzono maksymalna absorpcje (pH = 6 bufor) przy 268 mjA (6 = 9,750).

W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego stwierdzono nastepujace pasma: (D20/DC1): 6,31 (ABq, 2H, C2H2), 4,81 (d, 1H, C6—H), 4,52 (s, 1H, a—CH), 4,26 (d, 1H, C?—H) i 3,1—2,5 (m, 4H, H aromatyczne) t.

Przyklad XXI. Kwas 7-(D-4-chlorofenylogli- loamido)-3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4.

Sposobem przedstawionym w przykladzie XVIII,88 702 27 28 850 mg estru (2,3 milimola) p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4 acyluje sie 700 mg (2,5 milimoli) N-IIIrz.-butyloksy- karbonylo-D-4-chlorofenyloglicyny w obecnosci 567 mg (2,3 milimoli) zwiazku oznaczonego powy¬ zej jako EEDQ i uzyskuje 1,2 g estru p-nitroben¬ zylowego kwasu 7-[D-2-(IIIrz.-butyloksykarbami- do)-2-(4-chlorofenyloacetamido)]-3-chlorocefemo-3- -karboksylowego-4. 1,2 g (1,9 milimola) produktu wodoruje sie w temperaturze pokojowej w obecnosci uprzednio na¬ syconego wodorem 5% Pd/C, usuwa tym sposobem estrowa grupe p-nitrobenzylowa i uzyskuje 450 mg kwasu 7-[D-2-(IIIrz.-butyloksykarbamido)-2-(4-chlo- rofenyloacetamido]-3-chlorocefemo-3-karboksylowe- go-4 w postaci krystalicznej. Postac krystaliczna produktu otrzymuje sie po roztarciu bezpostacio¬ wego osadu z eterem dwuetylowym. Wyniki ana¬ lizy elementarnej: dla wzoru — C2oH2iCl2N306S — obliczono C = 47,82%, H = 4,21%, N = 8,36%, Cl = = 14,11%, znaleziono — C = 47,75%, H = 4,43%, N = 8,ll%, Cl =14,15%. Metoda miareczkowania elektrometrycznego stwierdzono, ze pKa zwiazku wynosi 4,4 (66% wodny roztwór dwumetyloforma- midu), ciezar czasteczkowy oznaczony = 508, obli¬ czony = 502. 450 mg (09 milimola) produktu z uwolniona gru¬ pa karboksylowa poddaje sie reakcji z kwasem p-toluenosulfonowym w acetonitrylu, sposobem przedstawionym w poprzednich przykladach i uzy¬ skuje 160 mg (44% wydajnosci) kwasu 7-(D-4-chlo- rofenyloglicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karboksylo- wego-4 w postaci jonu obojnaczego. Wyniki anali¬ zy elementarnej: dla wzoru C15H13C12N304S-1H20 obliczono — C = 42,86%, H = 3,59%, N = 9,99%, Cl = 16,87%, znaleziono C = 43,07%, H = 3,63%, N = 9,69%, Cl = 16,75%. W widmie w nadfiolecie stwierdzono maksymalna absorpcje przy 265 m^ (e = 8,100) oraz 2,25 m^i (£ = 13,900). Miarecz¬ kowanie elektrometryczne (66% wodny roztwór dwumetyloformamidu) pozwala stwierdzic, ze pKa zwiazku wykazuje wartosci 4,15 i 6,8, ciezar cza¬ steczkowy zwiazku — obliczony wynosi 403, zas oznaczony 407.

Przyklad XXIL Kwas 7-(D-4-hydroksyfenylo- glicyloamido)-3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4. 2,9 g (11 milimoli) N-IIIrz.-butyloksykarbonylo- -D-4-hydroksyfenyloglicyny poddaje sie reakcji z 3,7 g (10 milimoli) estru p-nitrobenzylowego kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylcwego w obecnosci 2,6 g (10,5 milimoli) zwiazku oznaczone¬ go poprzednio jako EEDQ w bezwodnym czterc- wodorofuranie. Reakcje prowadzi sie i produkt izo¬ luje sposobem przedstawionym w przykladzie XVIII. Po krystalizacji z eteru dwuetylowego uzy¬ skuje sie 3,7 g (60% wydajnosci) estru p-nitroben¬ zylowego kwasu 7-[D-2-(IIIrz.-butyloksykarbami- do)-2-(4-hydroksy) -fenyloacetamido] - 3 -chlorocefe- mo-3-karboksylowego-4. Wyniki analizy elementar¬ nej dla wzoru C27H27N409SC1 — obliczono: C = = 52,39%, H = 4,40%, N = 9,05%; znaleziono — C =52,12%, H = 4,26%, N = 8,91%. W widmie ma¬ gnetycznego rezonansu jadrowego znaleziono pas¬ ma: (DMSO d6):8,62 (s, 9H, Illrz.-butyloksykarbo- nylowa, CH3), 6,16 (ABq 2H, C2H2), 4,81 (d, 1H, C6-H), 4,75 (d, 1H, a-CH), 4,53 (s, 2H, CH2 estrowe), 4,18 (q, 1H, C7-H), 7,04 i 2,0 (2q, 8H, H aromatyczne), 0,76 (d, 1H, Ct-NH) i 0,58 (s, 1H, p-OH) t. 2,2 g uzyskanego produktu (3,5 milimola) poddaje sie redukcji w etanolu za pomoca wodoru w obec¬ nosci uprzednio nasyconego wodorem 5% Pd/C. Po krystalizacji z mieszaniny eteru dwuetylowego i heksanu uzyskuje sie 1 g kwasu 7-[D-2-(IIIrz.-bu- tyloksykarbamido)-2-(4-hydroksy) fenyloacetamido]- -3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4, co stanowi 59% wydajnosci. Wyniki analizy elementarnej dla wzoru C2oH22ClN307S — obliczono: C = 49,64%, H = 4,58%, N = 8,08%; znaleziono — C = 48,92%, H = 4,40%, N = 8,24%., W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego stwierdzono pasma: (DMSO d6):8,61 (s, 9H, Illrz.-butyloksykarbonylowa), 6,26 (ABq, 2H, C2H2), 4,89 (d, 1H, C6-H), 4,78 (d, 1H a- -CH), 4,28 (q, 1H, C?—H), 3,06 q, 3H, H aromatycz¬ ne), 1,20 (d, 1H, Ct—NH) t.

Produkt poddaje sie reakcji z kwasem p-tolueno¬ sulfonowym w acetonitrylu aby usunac grupe Illrz.-butyloksykarbonylowa. Z 1 g produktu de- estryfikacji uzyskuje sie 330 mg (40% wydajnosci) produktu koncowego, czyli kwasu 7-(D-4-hydroksy- fenyloglicyloamido)- 3 -ehlorocefemc- 3 -karboksylo- wego-4. Wyniki analizy elementarnej: dla wzoru C15H14C1N305S- 1H20 — obliczono — C = 44,83%, H = 4,01%, N= 10,46%; znaleziono — C = 44,92%, H = 3,45%, N =. 10,63%. Miareczkowanie elektro¬ metryczne w 66% wodnym roztworze dwumetylo¬ formamidu wykazuje nastepujace wartosci pKa: 4,2, 7,7, i 12,4. Oznaczony ciezar czasteczkowy zwiaz¬ ku wynosi 384, zas obliczony 383,8. W widmie magnetycznego rezonansu jadrowego zwiazek wy¬ kazuje nastepujace pasma: (D20/CDI):6,32 (ABq, 2H, C2H2), 4,84 (d, 1H, C6-H), 4,27 (d, 1H, C7H) i 2,79 (q, 4H, H aromatycznej.

Przyklad XXIII. W reakcji prowadzonej zgodnie ze sposobem przedstawionym w przykla¬ dzie XVI z odpowiednich pochodnych uzyskuje sie nastepujace zwiazki: z kwasu 7-amino-3-bromo- cefemo-3-karboksylowego-4 uzyskuje sie kwas 7-(D-a-fenyloglicyloamido)-3-bromocefemo-3-karbo- ksylowy-4, oraz z kwasu 7-amino-3-chlorocefemo- -3-karboksylowego-4 za pomoca acylacji enamino- wa pochodna mieszanego bezwodnika 4-hydroksy- fenyloglicyny z chloromrówczanem metylu uzysku¬ je sie kwas 7-[D-a-(4-hydroksyfenylo)-glicyloami- do]-3-chlorocefemo-3-karboksylowy-4.

Przyklad XXIV. W wyniku N-acylowania kwasu 7-amino-3-chlorccefemo-3-karboksylowego-4 za pomoca chlorowodorku 2-tienyloglicylowego w acetonitrylu, w obecnosci tlenku propylenu uzy¬ skuje sie kwas 7-(D-2-tienyloglicyloamido)-3-chloro- cefemo-3-karboksylcwy-4.

Przyklad XXV. W wyniku N-acylowania kwasu 7-aminc-3-chlorocefemc-3-karboksylowego-4, prowadzonego za pomoca chlorowodorku chlorku D-3-tienyloglicylowego uzyskuje sie kwas 7-(D-3- -tienyloglicyloamidc)-3-chlorccefemc-3-karboksy 1 o- wy-4. 40 45 50 55 6088 702 29 30

Claims

Zastrzeze ni a patentowe .,, j j , .e.^J |

1. Sposób wy|iya|;^ania 7-q-amidoacylo-3-chloro- wcocefalosporyrl o wzor^a ogólnym 7, w którym R oznacza gmipe fenylowa, tiydroksyfenylowa, chlo- rowcofenyfowa,. metylofenyldwa, metoksyfenylowa, 2-tienylowa, 3-frenyiówa lub 2-furylowa, Rt ozna¬ cza atom wodoru, grupe benzylowa, p-metoksy- benzyIowa, p-nitrobeij^ylawa,^ 4wufenylometyIowa, 2,2,2-trójchlo^Detylowa, trójmetylosililowa lub Illrz. butylowa,[R2 oznacza ^Ltorn. wodotu lub grupe Illrz. butylolesyfearbp^ylowa, benzyloksykarbonylowa, p- nitrobenzyloksykarbottylowa;^ trójchloroetoksykar- bonylowa; {jrjtylowa, lub grupe aminy utworzonej z acetooctanem metylu i acetyloacetonem, zas X oznacza atom chloru lub bromu, ewentualnie w po¬ staci ich nietoksycznych i dopuszczonych do sto¬ sowania w farmacji soli, znamienny tym, ze ester kwasu 3-chlorowcocefemo-3-karboksylowego o wzo¬ rze 10, w którym Rx i X maja powyzej podane zna¬ czenie, poddaje sie reakcji z czynnikiem acyluja- cym o wzórze 9 lub z -jego aktywna pochodna i otrzymuje sie ester kwasu 7-(a-amino)- lub 7-(a-ochroniona-amino)-acyloamido-3-chlorowco-ce- femo-3-karboksylowego-4, nastepnie usuwa sie gru¬ pe estrowa ochraniajaca grupe karboksylowa lub ewentualnie ochraniajaca grupe aminowa i uzysku¬ je sie odpowiedni kwas :?Ka-amino)-acyloamido-3- -chlorowcocefemo-3-karboksylowy-4.

2. Sposób wedlug ;zastrz. 1, znamienny tym, ze jako rozpuszczalnik stosuje sie dwumetyloform- amid. <

3. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze jako czynnik chlorowcujacy stosuje sie trójchlorek fosforu.

4. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze jako czynnik chlorowcujacy stosuje sie chlorek tionylu.

5. Sposób wedlug zastrz. 1 znamienny tym, ze jako czynnik chlorowcujacy stosuje sie trójbromek fosforu.

6. Sposób wytwarzania kwasu 7-(D-a-fenyloglicy- loamido)-3-chloro-3-cefemokarboksylowego-4, zna¬ mienny tym, ze kwas 7-aminq-3-chlorocefemo-3- -karboksylowy-4 poddaje sie" reakcji* z sola sodowa estru metylowego kwasu 3-a-karboks3rbenzyloami- nokrotonowego i chloromrówczanem metylu, po 5 czym usuwa $ie ochraniajaca grjup^aminowa.

7. Sposób wyjwarjzania efetru p-nitrobenzylowego kwasu 7- [N-(l-lcarliometoksy-2-propenylo(D-a-feny- loglicyloamido]-3-chlor0cefemo-3-karboksylowego-4, znamienny tym, ze ester kwasu 7-amino-3-chloro- cefemo-3-karboksyjow£go-4, poddaje sie reakcji z sola sddowa estru metylowego kwasu 3-a-karbo- ksylobenzyloaminokrotonowego i chloromrówcza- nem metylu^ _f •¦ -

8. :;Sposób wytwarzania estfu p-nitrobenzylowego kwasu 7T[D-2-(Ilirz.-butyloksykarbamido)-2-fenylo- acetamido]-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4, zna¬ mienny tym, ze^ ester, p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-chlorócefemó-3-kaVboksylowego-4 pod¬ daje sie reakcji z N-(ifl^rz.butyloksykarbonylo)-D- -a-fenyloglicyna.

9. Sposób wytwarzania kwasu 7-[D-2-(IIIrz.-bu- tyloksykarbamido)- 2-fenyloglicyloamido] -3-chloro- cefemo-3-karboksylowego-4, znamienny tym, ze ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-chloro- cefemo-3-karboksylowego-4 poddaje sie reakcji z N-(IIIrz,-butyloksykatbonylo)-D-a-fenyloglicyna, po czym uisuwa sie grupe estrowa chroniaca kwas karboksylowy.,

10. Sposób wytwarzania kwasu 7-(D-3-hydroksy- fenyloglicyloamido)- 3 -cfilorócefemo- 3 -karboksylc- wego-4, znamienny tym, ze ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4 poddaje sie reakcji z N-(IIIrz.-butyloksykarbonylo)- -D-3-hydroksyfenyloglicyna, po czym usuwa sie grupe ochronna kwasu karboksylowego.

11. Sposób wytwarzania kwasu 7-(D-4-chlorofe- nyloglicyloamido)- 3-chlorocefemo- 3-karboksylowe- go-4, znamienny tym, ze ester p-nitrobenzylowy kwasu 7-amino-3-chlorocefemo-3-karboksylowego-4, poddaje sie reakcji z N-(IIIrz.-butyloksykarbonylo)- -D-4-chlorofenyloglicyna, po czym usuwa sie gru¬ py ochronne chroniace grupe aminowa i karbo¬ ksylowa. 15 20 25 30 3588 702 HO H i ii I R-C-C-Ny-f R NHs ^-N. COOR< Wz O H ii i CH C N NH* Wzór 2 R-CHCOOH i NH9 Wzór 3 Cl COOH V H S RC NT^ 1 ,° ,COOR4 Wzór. |0s ozonek 0 H l li i C R C-N ^ Sch9maV Wzór5C00R^ CHsx + i >=C Wzór 6 R-C-CN -" NH i Re HaN N- COOR< Wzór 7 COOR3 Wzór 8 H O 1 u R-C-C-OH NH Wzór 9 HM 5 J4 CODR^ Wzór 10 OZGraf. Zam. 394 (110+25 egz.) Cena 10 zl