PL237623B1 - Inhibitor do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza destylacji rurowo-wieżowej - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest inhibitor do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej. Inhibitor korozji chroni przed korozją kolumny destylacyjne, układy kondensacyjne i rurociągi poprzez jego dozowanie do rur oparowych i orosień kolumn destylacyjnych.

Ropy naftowe, które są dostarczane do rafinerii, nawet po oczyszczeniu na polu naftowym zawierają zbyt wiele zanieczyszczeń, pochodzących ze złoża, środków transportu, zbiorników i innych urządzeń, z którymi stykała się ropa na drodze do rafinerii. Należą do nich osady mineralne, produkty korozji, parafiny i asfalteny.

Dostarczane ropy naftowe zawierają od 30 do 1500 mg/dm³ soli nieorganicznych oraz 0,1-1,0% (v/v) wody. Sole pochodzące z wody morskiej zawierają 70-80% (m/m) NaCl, 10-20% (m/m) MgCl2 i 10-20% (m/m) CaCl2. Chlorki magnezu i wapnia są odpowiedzialne za najbardziej intensywną korozję podczas przerobu ropy w rafinerii.

Zawartość chlorków w ropie poddawanej destylacji w instalacji DRW (destylacji rurowo-wieżowej) nie powinna przekroczyć 10 mg/dm³ ropy, ponieważ powoduje to tworzenie się osadów na wymiennikach ciepła oraz intensywną korozję instalacji DRW, szczególnie szczytu kolumny atmosferycznej.

Korozja w rafineriach jest wynikiem reakcji chemicznych i elektrochemicznych, a niekiedy działania mikroorganizmów. W rafineriach procesy korozyjne dotyczą głównie instalacji wykonanych ze stali (węglowa, stopowa) oraz elementów aparatury i urządzeń z mosiądzu. Postęp korozji mierzony jest głównie poprzez ocenę szybkości korozji.

Szybkość korozji jest uzależniona od szeregu czynników, najczęściej wynika głównie z obecności chlorków, siarkowodoru, dwutlenku węgla, kwasu solnego, siarkowego i siarkawego oraz amoniaku, lecz również od przeciążenia materiałów, prędkości przepływu węglowodorów oraz temperatury i ciśnienia, towarzyszących procesom rafineryjnym. W rafineriach szybkość korozji nie zabezpieczonych ochroną przeciwkorozyjną stalowych elementów instalacji może wynosić od 1 do kilku mm/rok, a w przypadku stali węglowych nawet do 10 mm/rok, w zależności od jakości surowca i warunków pracy. Miarą postępującej korozji jest również stopień nawodorowania stali, ilość tworzących się osadów na elementach instalacji oraz obecność wżerów i pęknięć elementów konstrukcyjnych.

Przerabiane ropy naftowe często zawierają nawet do kilku procent siarkowodoru. W wyniku reakcji siarkowodoru z żelazem powstaje siarczek żelaza FeS oraz wodór H2. Poddawana przeróbce ropa naftowa zawiera również ditlenek węgla, który rozpuszczając się w wodzie tworzy kwas węglowy H2CO3, a następnie reaguje z żelazem z wytworzeniem węglanu żelaza FeCO3 i wodoru. W rafineriach duże zniszczenia korozyjne wywołane są również oddziaływaniem chlorowodoru. Chlorowodór HCl powstaje w wyniku hydrolizy chlorków wapnia i magnezu podczas procesu podgrzewania ropy naftowej lub rozkładu organicznych związków chloru w procesie destylacji ropy naftowej. Chlorowodór powoduje drastyczne obniżenie odczynu pH wody. Czynnikami korozyjnymi w rafineriach są również kwasy naftenowe zawarte w ropie naftowej. Procesy korozyjne w rafineriach intensyfikowane są również działaniem cyjanowodoru, obecnego w gazach rafineryjnych, który rozpuszcza pasywująca warstwę ochronną utworzoną na powierzchni metalu.

Na instalacjach destylacji ropy naftowej DRW najbardziej podatne na korozję są szczytowe sekcje kolumn destylacyjnych. W instalacjach destylacji rurowo-wieżowej DRW, gdzie surowcem jest ropa naftowa, do głównych czynników korozyjnych należą kwaśne gazy: H2S i CO2, kwasy nieorganiczne: HCl, H2SO3, H2SO4, H2CO3 oraz organiczne kwasy naftenowe. Czynnikiem wzmagającym korozję jest wysoka temperatura procesu. Węglowodory zawierające parę wodną, chlorowodór i siarkowodór, opuszczając kolumnę destylacyjną w temperaturze ok. 130°C, są najbardziej korozyjne i wywołują najbardziej intensywne procesy korozyjne. W instalacjach DRW przeciwdziała się korozji, dozując oprócz inhibitora korozji, środki deemulgujące oraz neutralizatory kwaśnych oparów.

Jedną z metod zapobiegania korozji na instalacjach destylacji rurowo-wieżowej DRW jest ochrona antykorozyjna kolumn destylacyjnych, układów kondensacyjnych kolumn destylacyjnych i rurociągów poprzez dozowanie inhibitorów korozji do rur oparowych i orosień kolumn destylacyjnych.

W instalacjach rafineryjnych inhibitory dozuje się w sposób ciągły do strumieni węglowodorowych, w postaci roztworów, najczęściej w benzynie surowej. Przyjmuje się, że właściwa ochrona przeciwkorozyjna powinna zapewnić spadek szybkości korozji stali do poziomu poniżej 0,25 mm/rok, najkorzystniej poniżej 0,1 mm/rok.

W opisie patentowym P. 61535 opisano inhibitor korozji przeznaczony do ochrony instalacji DRW, zawierający produkt kondensacji kwasów tłuszczowych C10-C20 z N-(2-hydroksyetylo)-etylenodiaminą.

PL 237 623 B1

Ujawniony w opisie patentowym P.175452 inhibitor korozji zawiera produkt kondesacji kwasu tłuszczowego z dietylenotriaminą, zmodyfikowany urotropiną, z dodatkiem oksyetylenowanych amin i oksyetylenowanych alkoholi tłuszczowych.

Według opisu patentowego P. 182943 wodorozpuszczalny inhibitor korozji zawiera sól pochodnej imidazoliny, stanowiącej produkt kondensacji kwasów tłuszczowych z dietylenotriaminą i urotropiną lub formaldehydem oraz niskocząsteczkowych kwasów karboksylowych.

Przedstawiony w opisie patentowym EP 1333108 inhibitor zawiera 1,2-podstawioną imidazolinę, estry fosforowe i etoksylenowane rozgałęzione poliole.

W opisach patentowych US 3629104 i US 3758493 przedstawiono wodorozpuszczalne inhibitory korozji zawierające sól kwasów karboksylowych i pochodnej imidazoliny wytworzonej w wyniku kondensacji dimeryzowanych kwasów tłuszczowych z dietylenotriaminą.

W opisie patentowym US 5322630 ujawniono imidazolinowy inhibitor korozji będący produktem reakcji nienasyconych kwasów monokarboksylowych z aminami tłuszczowymi, aminoamidami lub imidazoloaminami tłuszczowymi.

Z kolei przedstawiony w opisie w patentowym US 5961885 inhibitor zawiera rozpuszczalne w pentanie: imidazolinę, amid, dyspergator, związki pirydynowe.

W opisie patentowym US 7682526 przestawiono inhibitor zawierający pochodną imidazoliny zneutralizowaną dimerami/trimerami, niejonowy alkilofenol, fosforany oraz pochodne kwasu dodecylobursztynowego.

W zgłoszeniu US 2011/0031165, głównym składnikiem inhibitora jest innowacyjna zmodyfikowana imidazolina. Ważnym elementem ochrony przeciwkorozyjnej instalacji rafineryjnych są również inhibitory korozji miedzi, głównie z grupy związków triazolowych, których zadaniem jest ochrona konstrukcyjnych elementów z mosiądzu.

W zgłoszeniu patentowym WO 2003/054251 opisano dobre właściwości przeciwkorozyjne etoksylowanych tłuszczowych alkiloamin, szczególnie etoksylowanych alkiloeteroamin.

W zgłoszeniu patentowym WO 2006/078723 opisano sposób wytwarzania mikroemulsji zawierającej pochodne imidazoliny i amidoaminy wytworzonych przy udziale kwasu oleinowego. Mikroemulsja zawiera również etoksylowane nonylofenole i kwas octowy.

Opis patentowy US 5723061 i zgłoszenie US 2007/0152191 opisują kompozycje, w skład których wchodzą sole nie będące produktem kondensacji, powstałe w reakcji kwasów dikarboksylowych C10-C12 z poliaminami.

W literaturze patentowej opisano kondensację dietylenotriaminy z kwasami tłuszczowymi zawierającymi od 12 do 24 atomów węgla w cząsteczce, przy zachowaniu stosunku molowego dietylenotriaminy do kwasów tłuszczowych wynoszącego 1:0,5-1,0. Przykłady takiej kondensacji znane są m.in. z opisów patentów amerykańskich US 2267965, US 2355837 i z opisu patentu polskiego P. 61535.

Inhibitory korozji, w skład których wchodzą bis-amidy opisane zostały w amerykańskich patentach US 4614600 i US 4344861. Bis-amid, jako produkt reakcji poliamin z dimerami kwasów tłuszczowych ujawniono w opisie patentowym US 4614600, natomiast produkt reakcji poliamin z kwasami dikarboksylowymi ujawniono w opisie patentowym US 4344861.

Często spotykaną niedoskonałością znanych ze stanu techniki inhibitorów do ochrony przed korozją instalacji destylacji rurowo-wieżowej DRW, jest ich niska wydajność. Powoduje to znaczny wzrost kosztów związanych z ochroną przeciwkorozyjną, gdyż konieczne jest stosowanie wysokich ilości inhibitora.

Kolejną niedoskonałością tego typu inhibitorów korozji jest ich jednostronna ochrona przeciwkorozyjna, wyłącznie w fazie węglowodorowej. Brak jest na rynku inhibitorów chroniących w obu fazach równocześnie: węglowodorowej i wodnej.

Ponadto niedoskonałością inhibitorów do ochrony przed korozją instalacji destylacji rurowo-wieżowej DRW jest brak kompatybilności z surową benzyną, w której są rozcieńczane przed dozowaniem. Brak kompatybilności z benzyną powoduje, że dozowany roztwór docelowo nie spełnia swojej podstawowej funkcji i niewystarczająco chroni przed korozją.

Z badań stanu techniki wynika również, że dostępne inhibitory do ochrony przed korozją instalacji DRW wykazują wysoką skłonność do tworzenia emulsji w kontakcie inhibitora korozji z parą wodną/wodą. Skutkiem tego jest zmętnienie fazy węglowodorowej wynikające z zanieczyszczenia wodą frakcji benzynowych, jak również silne zanieczyszczenie wody kondensacyjnej, która często występuje w postaci emulsji trudnej do rozdzielenia. Woda kondensacyjna w postaci emulsji zawiera duże ilości

PL 237 623 B1 środków chemicznych, w tym węglowodory, w związku z tym wykazuje bardzo wysokie Chemiczne Zapotrzebowanie Tlenu, znacznie powyżej 1500 mg/litr. Tak wysokie ChZT powoduje zanieczyszczenie wód przemysłowych i nie mieści się w zakresie wymagań środowiskowych, to jest poniżej 1500 mg/litr.

Celem wynalazku jest opracowanie inhibitora korozji do instalacji destylacji rurowo-wieżowej DRW, który nie posiadałby mankamentów dotychczas stosowanych inhibitorów.

Nieoczekiwanie okazało się, że cel ten spełnia inhibitor do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej, zawierający pochodne imidazoliny, oksyetylenowane uwodornione aminy tłuszczowe, alkoholowe i węglowodorowe rozpuszczalniki, który charakteryzuje się tym, że zawiera, w przeliczeniu na całkowitą masę inhibitora:

- składnik a) w ilości od 0,05 do 70,0% masowych estrów sorbitanu;

- składnik b) w ilości od 0,025 do 70,0% masowych soli wytworzonej w reakcji 3-metoksypropy- loaminy z polimerami kwasów tłuszczowych zawierających od 18 do 54 atomów węgla, przy zachowaniu stosunku molowego polimerów kwasów tłuszczowych do aminy 1:1 do 1:(n+1), gdzie n równe 0 do 2;

- składnik c) w ilości od 0,05 do 70,0% masowych minimum jednej pochodnej imidazoliny;

- składnik d) w ilości od 0,05 do 60,0% masowych minimum jednej niskowrzącej aminy;

- składnik e) w ilości od 0,05 do 60% masowych uwodornionych amin tłuszczowych C16-C18, oksyetylenowanych od 2 do 22 cząsteczkami tlenku etylenu;

- składnik f) w ilości od 5,0 do 95,0% masowych rozpuszczalników węglowodorowych zawierających minimum jeden składnik wybrany spośród frakcji węglowodorów aromatycznych lub frakcji węglowodorów parafinowych lub frakcji węglowodorów naftenowych, o zakresie temperatur wrzenia do 300°C, z ewentualnym dodatkiem alkoholi i/lub eterów monobutylowych glikoli i/lub polioli;

- ewentualnie składnik g) w ilości od 0,002 do 1,0% masowych inhibitora korozji miedzi rozpuszczalnego w węglowodorach i/lub w wodzie, który stanowi pochodna tolutriazolu i/lub pochodna benzotriazolu;

- ewentualnie składnik h) w ilości od 0,0005 do 1,0% masowych środka przeciwpiennego, który stanowią pochodne siloksanowe i/lub oleje metylosilikonowe i/lub fluorosilikony i/lub inne znane środki przeciwpienne przeznaczone do stosowania w układach węglowodory-woda.

Korzystnie inhibitor według wynalazku zawiera składnik a) w ilości od 1,0 do 50,0% masowych.

Korzystnie inhibitor według wynalazku zawiera składnik b) w ilości od 1,0 do 50,0% masowych.

Korzystnie inhibitor według wynalazku zawiera składnik c) w ilości od 1,0 do 50,0% masowych.

Korzystnie inhibitor według wynalazku zawiera składnik d) w ilości od 1,0 do 50,0% masowych.

Korzystnie inhibitor według wynalazku zawiera składnik e) w ilości od 1,0 do 50,0% masowych.

Korzystnie inhibitor według wynalazku zawiera składnik f) w ilości od 10,0 do 60,0% masowych. Korzystnie inhibitor według wynalazku zawiera składnik g) w ilości masowych od 0,05 do 0,2% masowych.

Korzystnie inhibitor według wynalazku zawiera składnik h) w ilości od 0,003 do 0,3% masowych.

Korzystnie inhibitor według wynalazku jako składnik a) zawiera monooleinian 1,4 sorbitanu, o liczbie jodowej 60-85 gJ2/100 g i liczbie zmydlenia 145-170 mg KOH/g i/lub monostearynian sorbitanu o liczbie zmydlenia 145 do 160 mg KOH/g.

Korzystnie inhibitor według wynalazku jako składnik b) oprócz soli wytworzonej w reakcji polimerów kwasów tłuszczowych z 3-metoksypropyloaminą, może zawierać sól polimerów kwasów tłuszczowych z monoetanoloaminą lub trietanoloaminą lub dietylenotriaminą.

Korzystnie inhibitor według wynalazku jako składnik b) zawiera sól wytworzoną w reakcji polimerów kwasów tłuszczowych, o liczbie kwasowej od 190 do 197 mg KOH/g.

Korzystnie inhibitor według wynalazku jako składnik b) zawiera sól wytworzoną w reakcji polimerów kwasów tłuszczowych, zawierających od 75% do 82% masowych dimerów kwasów tłuszczowych i od 18% do 23% masowych trimerów kwasów tłuszczowych.

Korzystnie inhibitor według wynalazku jako składnik b) zawiera sól wytworzoną w reakcji aminy z polimerami kwasów tłuszczowych, zawierających od 75% do 82% masowych dimerów kwasów tłuszczowych i 18% do 23% masowych trimerów kwasów tłuszczowych, przy zachowaniu nadmiaru stechiometrycznego aminy i stosunku molowego polimerów kwasów tłuszczowych do aminy wynoszącego 1 : 2,2-2,4.

PL 237 623 B1

Korzystnie inhibitor według wynalazku jako składnik d) zawiera minimum jedną niskowrzącą aminę wybraną spośród 3-metoksypropyloaminy lub dietyloaminy lub morfoliny lub monoetanoloaminy lub ich mieszaninę.

Korzystnie inhibitor według wynalazku jako składnik d) zawiera 3-metoksypropyloaminę.

Korzystnie inhibitor według wynalazku jako składnik e) zawiera rozpuszczalne w węglowodorach uwodornione aminy talowe, o masie cząsteczkowej od 300 do 1500 i liczbie aminowej od 30 do 110 mg KOH/g.

Korzystnie inhibitor według wynalazku jako składnik f) zawiera rozpuszczalniki węglowodorowe, które stanowią frakcje aromatyczne o zakresie temperatur wrzenia od 50 do 300°C, korzystnie od 60 do 250°C, z dodatkiem alkoholu metylowego i/lub alkoholu izopropylowego i/lub butylodiglikolu i/lub butyloglikolu i/lub izotridekanolu.

Korzystnie inhibitor według wynalazku jako składnik g) zawiera rozpuszczalną w węglowodorach pochodną tolutriazolu lub rozpuszczalną w wodzie pochodną tolutriazolu lub ich mieszaninę.

Skład procentowy inhibitora korozji według wynalazku został podany w procentach masowych liczonych w odniesieniu do całkowitej masy inhibitora.

Zastosowanie synergicznie działających składników takich jak składnik wybrany z grupy estrów sorbitanu oraz sól wytworzoną w reakcji polimerów kwasów tłuszczowych zawierających od 18 do 54 atomów węgla z 3-metoksypropyloaminą oraz pochodna imidazoliny oraz rozpuszczalne w węglowodorach uwodornione aminy tłuszczowe Cis-Cis, oksyetylenowane od 2 do 22 cząsteczkami tlenku etylenu oraz niskowrzącą amina, które to składniki są rozpuszczone w węglowodorach z ewentualnym dodatkiem alkoholi i/lub eterów monobutylowych glikoli i/lub polioli, spowodowało uzyskanie inhibitora do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej, który zapewnia nieoczekiwanie wysoką ochronę przed korozją stalowych i miedzianych elementów instalacji w rafineriach zarówno w fazie węglowodorowej jak i w fazie wodnej, nieoczekiwanie wysoką efektywność rozpuszczania się inhibitora korozji we frakcjach benzynowych oraz nieoczekiwanie wysoką efektywność przeciwdziałania tworzeniu się emulsji w kontakcie lekkich węglowodorów takich jak surowa benzyna z parą wodną, w procesie destylacji ropy naftowej, a właściwości te są znacznie wyższe niż w przypadku znanych ze stanu techniki inhibitorów korozji do ochrony instalacji rafineryjnych.

Inhibitor do ochrony przed korozją wg wynalazku charakteryzuje się nieoczekiwanie wysokimi właściwościami przeciwkorozyjnymi w stosunku do stali węglowych i stopowych oraz miedzi i jej stopów, już przy niskim dozowaniu inhibitora od 5 mg/litr.

Synergizm składników a, b, c, d i e spowodował również wzrost właściwości przeciwdziałania tworzeniu się emulsji lekkich węglowodorów, zwłaszcza benzyny surowej, z parą wodną/wodą i spowodował, że rozdział obu faz po przejściu przez kolumnę destylacyjną następuje natychmiast, a frakcja węglowodorowa benzynowa wychodząca z kolumny destylacyjnej nie zawiera wody, zawiesin i jest całkowicie przeźroczysta, a faza wodna opuszczająca kolumnę destylacyjną gromadząca się w odstojnikach jest pozbawiona węglowodorów, zawiesin, osadów, jest całkowicie przeźroczysta i wykazuje bardzo niskie, poniżej 100 mg 02/litr, CHZT świadczące o niskim zanieczyszczeniu węglowodorami i substancjami chemicznymi i jest kilkakrotnie niższe niż dopuszczalne ChZT dla ścieków opuszczających DRW. CHZT fazy wodnej opuszczającej kolumnę destylacyjną jest kilkakrotnie niższe niż w przypadku stosowania znanych ze stanu techniki inhibitorów do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, a uzyskany niski wynik ChZT dla wód po przejściu przez kolumnę destylacyjną jest bardzo korzystny dla środowiska naturalnego. Właściwości przeciwdziałania tworzeniu się emulsji lekkich węglowodorów z fazą wodą są znacznie wyższe w stosunku do znanych ze stanu techniki inhibitorów do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza destylacji rurowo-wieżowej.

Synergizm składników a, b, c, d i e inhibitora wg wynalazku spowodował, że znacznie wzrosła zdolność jego rozpuszczania się w lekkich węglowodorach, zwłaszcza w benzynie surowej uzyskiwanej na instalacji DRW, która stanowi rozpuszczalnik dla inhibitora korozji i w którym jest rozcieńczany do postaci 1,5% (v/v) roztworu przed zadozowaniem go do instalacji rafineryjnych. Wytworzone roztwory inhibitora wg wynalazku w benzynie surowej są wyjątkowo odporne na przechowywanie w szerokim zakresie temperatur od - 20°C do + 20°C, a ich stabilność bez wytrącania się osadów, tworzenia zawiesin i zmiany ich lepkości utrzymuje się przez okres powyżej 6 miesięcy. Zdolność rozpuszczania się inhibitora wg wynalazku w lekkich węglowodorach jest znacznie wyższa niż w przypadku znanych ze stanu techniki inhibitorów korozji do ochrony instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej, które wytrącają osady już po kilku godzinach i zwiększają się one w czasie.

Poniższe przykłady ilustrują wynalazek nie ograniczając jego zakresu.

PL 237 623 B1

Przykłady od 1 do 2 dotyczą wytwarzania mieszaniny zmodyfikowanych pochodnych imidazoliny, przykłady od 3 do 6 dotyczą wytwarzania inhibitora do ochrony przed korozją według wynalazku, a przykłady od 7 do 9 dotyczą badań inhibitora do ochrony przed korozją według wynalazku.

P r z y k ł a d 1

Do reaktora wprowadzono 103,17 kg dietylenotriaminy, 276,81 kg kwasu oleinowego i 1,88 kg kwasu azelainowego. Zawartość ogrzewano przy ciągłym mieszaniu mieszadłem mechanicznym i dodatkowo stosowano barbotaż azotem w celu usunięcia wody powstającej podczas reakcji. Po uzyskaniu temperatury 150°C, utrzymywano ją przez 3 godziny do uzyskania produktu o liczbie kwasowej 6,58 mg KOH/g, a następnie ogrzewano nadal, aż do osiągnięcia temperatury 220°C. Reakcję prowadzono 1,5 godziny utrzymując temperaturę na stałym poziomie 220°C i równocześnie stosując barbotaż azotem w celu usunięcia wody z reakcji. Uzyskano 317 kg produktu (mieszaniny zmodyfikowanych pochodnych imidazoliny) o liczbie kwasowej 0,92 mg KOH/g.

P r z y k ł a d 2

Do reaktora wprowadzono 103,17 kg dietylenotriaminy, 254,22 kg kwasów tłuszczowych oleju talowego i 10,11 kg kwasu sebacynowego. Zawartość ogrzewano przy ciągłym mieszaniu mieszadłem mechanicznym i dodatkowo stosowano barbotaż azotem w celu usunięcia wody powstającej podczas reakcji. Po uzyskaniu temperatury 150°C utrzymywano ją przez 3 godziny do uzyskania produktu o liczbie kwasowej 6,3 mg KOH/g, a następnie ogrzewano nadal, aż do osiągnięcia temperatury 220°C. Reakcję prowadzono 2 godziny, utrzymując temperaturę na stałym poziomie 220°C i równocześnie stosując barbotaż azotem w celu usunięcia wody z reakcji. Uzyskano 308 kg produktu (mieszaniny zmodyfikowanych pochodnych imidazoliny) o liczbie kwasowej 0,8 mg KOH/g.

P r z y k ł a d 3

Do mieszalnika wprowadzono 364,0 kg (36,4% masowych) frakcji aromatycznej o zakresie temperatur wrzenia od 155°C do 180°C, a następnie 400,0 kg (40,0% masowych) produktu kondensacji dietylenotriaminy z kwasem oleinowym i kwasem azelainowym, o liczbie kwasowej 0,92 mg KOH/g, wytworzonego sposobem według Przykładu 1. Po całkowitym ujednorodnieniu składników, wprowadzono 50,0 kg (5,0% masowych) monooleinianu 1,4 sorbitanu, o liczbie jodowej 75 g J2/100g i liczbie zmydlenia 170 mg KOH/g oraz 10,0 kg (1% masowych) soli wytworzonej w reakcji polimerów kwasów tłuszczowych o liczbie kwasowej 195 mg KOH/g, zawierających 78% masowych dimerów kwasów tłuszczowych i 22% masowych trimerów kwasów tłuszczowych, z 3-metoksypropyloaminą, wytworzonej w innym mieszalniku, w temperaturze wynikającej z jej egzotermicznego charakteru, przy zachowaniu stosunku molowego polimerów kwasów tłuszczowych do aminy 1,0 : 2,2. Po ujednorodnieniu składników wprowadzono 55,0 kg (5,5% masowych) uwodornionych amin talowych, rozpuszczalnych w węglowodorach, oksyetylenowanych 8 cząsteczkami tlenku etylenu, o masie cząsteczkowej 630 i liczbie aminowej 78. Po ujednorodnieniu wprowadzono 1,0 kg (0,1% masowych) inhibitora korozji miedzi Irgamet 39. Po ujednorodnieniu wprowadzono 50,0 kg (5,0% masowych) 3-metoksypropyloaminy oraz 10,0 kg (1,0% masowych) monoetanoloaminy, a następnie 30,0 kg (3% masowych) alkoholu metylowego i 30,0 kg (3% masowych) alkoholu izopropylowego. Proces rozpuszczania składników odbywał się w temperaturze do 70°C, przy ciągłym mieszaniu. Po całkowitym rozpuszczeniu wszystkich składników uzyskano inhibitor do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej, w ilości 1000 kg (100,0% masowych), stanowiący klarowną ciecz, o temperaturze płynięcia - 75°C.

P r z y k ł a d 4

Do mieszalnika wprowadzono 189,0 kg (18,9% masowych) frakcji aromatycznej o zakresie temperatur wrzenia od 155°C do 180°C, 40,0 kg (4,0% masowych) izotridekanolu, a następnie 30 kg (3,0% masowych) produktu kondensacji dietylenotriaminy z kwasami tłuszczowymi oleju talowego i kwasem sebacynowym, o liczbie kwasowej 0,8 mg KOH/g, wytworzonego sposobem według Przykładu 2. Po całkowitym ujednorodnieniu składników, wprowadzono 350,0 kg (35,0% masowych) monostearynianu sorbitanu o liczbie zmydlenia 155 mg KOH/g oraz 20,0 kg (2% masowych) soli 3-metoksypropyloaminy z polimerami kwasów tłuszczowych, o liczbie kwasowej 197 mg KOH/g, zawierających 82% masowych dimerów kwasów tłuszczowych i od 18% masowych trimerów kwasów tłuszczowych, wytworzonej w in

PL 237 623 B1 nym mieszalniku, w temperaturze wynikającej z jej egzotermicznego charakteru, przy zachowaniu stosunku molowego polimerów kwasów tłuszczowych do aminy 1,0:2,3. Po ujednorodnieniu składników wprowadzono 20 kg (2,0% masowych) rozpuszczalnych w węglowodorach uwodornionych amin talowych oksyetylenowanych 5 molami tlenku etylenu, o masie cząsteczkowej 500 i liczbie aminowej 107 mg KOH/g. Po ujednorodnieniu wprowadzono 150,0 kg (15% masowych) dietyloaminy, 200,0 (20% masowych) alkoholu metylowego, a następnie 1 kg (0,1% masowych) pochodnej siloksanowej Foam Ban HP-738. Proces rozpuszczania składników odbywał się w temperaturze do 70°C, przy ciągłym mieszaniu. Po całkowitym rozpuszczeniu uzyskano inhibitor do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej, w ilości 1000 kg (100,0% masowych), stanowiący klarowną ciecz o temperaturze płynięcia - 30°C.

P r z y k ł a d 5

Do mieszalnika wprowadzono 198,0 kg (19,8% masowych) ksylenu, a następnie 100 kg (10,0% masowych) produkt kondensacji dietylenotriaminy z kwasami tłuszczowymi oleju talowego, o liczbie neutralizacji 222 mg KOH/g. Po całkowitym ujednorodnieniu składników wprowadzono 50,0 kg (5,0% masowych) monooleinianu 1,4 sorbitanu, o liczbie jodowej 65 g J2/100 g i liczbie zmydlenia 145 mg KOH/g i 100 kg (10,0% masowych) monostearynianu sorbitanu o liczbie zmydlenia 145 mg KOH/g. Po całkowitym ujednorodnieniu składników wprowadzono 100,0 kg (10,0% masowych) soli wytworzonej w reakcji polimerów kwasów tłuszczowych, o liczbie kwasowej 197 mg KOH/g, zawierających 81% masowych dimerów kwasów tłuszczowych i 19% masowych trimerów kwasów tłuszczowych, z 3-metoksypropyloaminą, wytworzonej w innym mieszalniku, w temperaturze wynikającej z jej egzotermicznego charakteru, przy zachowaniu stosunku molowego kwasów tłuszczowych do aminy 1,0:2,2. Po ujednorodnieniu składników wprowadzono 250 kg (25,0% masowych) rozpuszczalnych w węglowodorach uwodornionych amin talowych, oksyetylenowanych 8 cząsteczkami tlenku etylenu, o masie cząsteczkowej 500 i liczbie aminowej 106 mg KOH/g. Po ujednorodnieniu wprowadzono 1,5 kg (0,15% masowych) inhibitora korozji miedzi Irgamet 42, a następnie 100 kg (10,0% masowych) 3-metoksypropyloaminy, 100 kg (10,0% masowych) monoetanoloaminy, 100,0 kg (10,0% masowych) alkoholu izopropylowego, a następnie 0,5 kg (0,05% masowych) pochodnej siloksanowej Foam Ban HP-732. Proces rozpuszczania składników odbywał się w temperaturze do 70°C, przy ciągłym mieszaniu. Po całkowitym rozpuszczeniu składników uzyskano inhibitor do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej, w ilości 1000 kg (100,0% masowych), stanowiący klarowną ciecz o temperaturze płynięcia - 24°C.

P r z y k ł a d 6

Do mieszalnika wprowadzono 197,0 kg (19,7% masowych) ksylenu, a następnie wprowadzono 300 kg (30,0% masowych) aminoetylo-imidazoliny, o masie cząsteczkowej 310 i liczbie neutralizacji 250 mg KOH/g. Po całkowitym ujednorodnieniu składników wprowadzono 15,0 kg (1,5% masowych) monooleinianu 1,4 sorbitanu, o liczbie jodowej 75 g J2/100 g i liczbie zmydlenia 155 mg KOH/g i 15,0 kg (1,5% masowych) monostearynianu sorbitanu o liczbie zmydlenia 160 mg KOH/g.

Po całkowitym ujednorodnieniu składników, wprowadzono 80,0 kg (8,0% masowych) soli wytworzonej w reakcji polimerów kwasów tłuszczowych, o liczbie kwasowej 197 mg KOH/g, zawierających 80% masowych dimerów kwasów tłuszczowych i 20% masowych trimerów kwasów tłuszczowych, z 3-metoksypropyloaminą, wytworzonej w innym mieszalniku, w temperaturze wynikającej z jej egzotermicznego charakteru, przy zachowaniu stosunku molowego kwasów tłuszczowych do aminy 1,0:2,2 oraz 80,0 kg (8,0% masowych) soli wytworzonej w reakcji polimerów kwasów tłuszczowych, o liczbie kwasowej 197 mg KOH/g, zawierających 80% masowych dimerów kwasów tłuszczowych i 20% masowych trimerów kwasów tłuszczowych z monoetanoloaminą, przy zachowaniu stosunku molowego polimerów kwasów tłuszczowych do aminy 1,0:2,3. Po ujednorodnieniu składników wprowadzono 80,0 kg (8,0% masowych) rozpuszczalnych w węglowodorach uwodornionych amin talowych, oksyetylenowanych 5 cząsteczkami tlenku etylenu, o masie cząsteczkowej 500 i liczbie aminowej 107 mg KOH/g oraz 3,0 kg (0,3% masowych) rozpuszczalnych w węglowodorach uwodornionych amin talowych, oksyetylenowanych 22 cząsteczkami tlenku etylenu, o masie cząsteczkowej 1250 i liczbie aminowej 40 mg KOH/g. Po ujednorodnieniu wprowadzono 60,0 kg (6,0% masowych) 3-metoksypropyloaminy, a następnie 150,0 kg (15,0% masowych) izopropanolu i 20,0 kg (2,0% masowych) butylodiglikolu. Proces rozpuszczania składników odbywał się w temperaturze do 70°C, przy ciągłym mieszaniu. Po całkowitym

PL 237 623 B1 rozpuszczeniu wszystkich składników uzyskano inhibitor do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej, w ilości 1000 kg (100,0% masowych), stanowiący klarowną ciecz, o temperaturze płynięcia - 54°C.

P r z y k ł a d 7

Badania właściwości przeciwkorozyjnych inhibitora do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej, prowadzono wg testu Wheel Test zgodnie z normą NACE 1 D 182 „Metoda badania trwałości warstwy ochronnej, tworzonej przez inhibitory korozji rur w odwiertach.

Jest to konwencjonalna metoda badania ubytku masy, stosowana do oceny wydajności inhibitora poprzez symulację ciągłego przepływu medium korozyjnego. Do butelek testowych dozowano benzynę pobraną z instalacji DRW oraz wodę kondensatową, zawierającą siarkowodór, pobraną z DRW, zmieszanych w stosunku 50:50% (v/v). Następnie wprowadzano badany inhibitor korozji w ilości 5, 10 i 15 mg/litr w przeliczeniu na objętość benzyny z wodą. Badany inhibitor korozji dozowano w postaci 1,5% (v/v) roztworu w benzynie z DRW. Następnie w butelkach testowych umieszczano płytki metalowe „Sand blasted mild steel Shimstock”, o wymiarach 0,13 x 12,7 x 76 mm. Do butelek testowych nad powierzchnię cieczy dozowano dwutlenek węgla i szczelnie je zamykano. Butelki umieszczano w termostacie w temperaturze 65,5°C, w aparacie obrotowym, który obracał się z prędkością 15 obrotów/minutę. Test prowadzono przez minimum 72 godziny. Po badaniu płytki metalu oczyszczano i oceniano ubytek masy oraz ewentualną obecność korozji wżerowej. Procent ochrony przed korozją obliczano z ubytku masy próbki metalu w obecności inhibitora W(inhib) oraz bez jego udziału W(0).

Procent ochrony, % P = W (0) - W(inhib) /W(0) x 100%

Wyniki badań w porównaniu do znanego komercyjnego inhibitora do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej zamieszczono w Tabeli 1.

P r z y k ł a d 8

Badanie rozpuszczalności w zalecanym nośniku węglowodorowym wykonywano wg ASTM G 170-06 „Standard Guide for Evaluating and Qualifying Oilfield and Refinery Corrosion Inhibitors in the Laboratory”.

Konieczność badania rozpuszczalności w zalecanym nośniku wynika z faktu, że inhibitory korozji przed zadozowaniem do układów rafineryjnych są wstępnie rozcieńczane tak, aby ich lepkość była na odpowiednim poziomie. Rozpuszczalność inhibitorów korozji w zalecanym nośniku oceniano, biorąc pod uwagę perspektywiczną temperaturę przechowywania, często osiągającą - 20°C. Głównymi problemami podczas przechowywania są: utrata rozpuszczalności składników aktywnych z tworzeniem się frakcji stałych lub półstałych i rozdzielanie się faz na skutek zmian rozpuszczalności. Powyższe badania prowadzono w temperaturze + 20°C i - 20°C. Badania prowadzono dla mieszanek inhibitor korozjibenzyna z DRW, zmieszanych w stosunku 1,5% (v/v) do 98,5% (v/v). Roztwory sporządzano w cylindrze o pojemności 100 ml. Roztwory przechowywano w temperaturze w 20°C i - 20°C przez dwa tygodnie. Rejestrowano pojawienie się zmian w cieczy, oceniano tworzenie się osadów i rozdział faz. Wyniki badań w porównaniu do znanego komercyjnego inhibitora do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej, zamieszczono w Tabeli 2.

P r z y k ł a d 9

Skłonność do tworzenia emulsji wykonywano wg ASTM G 170-06 „Standard Guide for Evaluating and Qualifying Oilfield and Refinery Corrosion Inhibitors in the Laboratory”.

Skłonność do emulgowania jest właściwością inhibitora, która powoduje, że woda i mieszanina węglowodorów tworzą emulsję. Utworzona emulsja może być stabilna, co prowadzi do trudności w instalacjach produkcyjnych. Badania prowadzono dla mieszaniny fazy węglowodorowej (benzyna z DRW) i wodnej (woda kondensatowa z DRW). Obydwie fazy mieszano w stosunku 95:5 (v/v), następnie dozowano badany inhibitor wg wynalazku w ilości 50 mg/litr. Każdą próbkę mieszano intensywnie, po czym odstawiano i obserwowano wygląd warstwy węglowodorowej, wodnej oraz granicy międzyfazowej, po 1,2 i 20 minutach.

Oceniono również czas potrzebny na pełne oddzielenie się obu 5 faz. Wyniki badań w porównaniu do znanego komercyjnego inhibitora do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej, zamieszczono w Tabeli 3.

PL 237 623 Β1

Tabela 1. Wyniki badań właściwości przeciwkorozyjnych zgodnie z Przykładem 7, wykonanych dla inhibitorów do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej wg Przykładu 3, 4, 5, 6, w porównaniu do znanego komercyjnego inhibitora do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych.

Inhibitor	Inhibitor do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej wg przykładu	Komercyjny inhibitor korozji
Przykład	3	4	5	6
Dozowanie inhibitora [mg/litr]	[% ochrony przed korozją]
5	79	82	80	78	55
10	92	92	93	89	72
15	96	98	98	96	81

Tabela 2. Wyniki badań rozpuszczalności w benzynie z DRW zgodnie z Przykładem 8, wykonanych dla inhibitorów do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej wg Przykładu 3, 4, 5, 6, w porównaniu do znanego komercyjnego inhibitora do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych.

Inhibitor	Inhibitor do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej wg przykładu	Komercyjny inhibitor korozji
Przykład	3	4	5	6
1,5 % (v/v) roztwór w benzynie z DRW, wygląd w temperaturze w 20°C
po wytworzeniu	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	lekko mętna ciecz
po 2 tygodniach	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	klarowna ciecz, duża ilość osadów
po 6 miesiącach	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	klarowna ciecz, duża ilość osadów
1,5 % (v/v) roztwór w benzynie z DRW, wygląd w temperaturze -20 C
po 2 tygodniach	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	niejednorodna, ciecz, obecność osadów
po 6 miesiącach	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	jednorodna, przeźroczysta ciecz	niejednorodna, ciecz, obecność osadów

PL 237 623 Β1

Tabela 3. Wyniki badań skłonności do tworzenia emulsji zgodnie z Przykładem 9, wykonanych dla inhibitorów do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej wg Przykładu 3, 4, 5, 6, w porównaniu do znanego komercyjnego inhibitora do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych. Koncentracja inhibitora w układzie benzyna z DRW - woda wynosiła 50 mg/litr.

Inhibitor	Inhibitor do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej wg przykładu	Próba zerowa	Komercyjny inhibitor korozji
Przykład	3	4	5	6
po 1 min odstawania uzyskano
benzyna	100 % pzeżroczyslej cieczy	100 % pzeżroczyslej cieczy	100 % pzeżroczyslej cieczy	100 % pzeżroczyslej cieczy	100 % lekko mętnej cieczy	100 % lekko mętnej cieczy’
międzyfaza	brak międzyfazy	brak międzyfazy	brak międzyfazy	brak międzyfazy	3,0 % międzyfazy	3,5 % międzyfazy
woda	100 % przeźroczystej cieczy'	100 % przeźroczystej cieczy	100 % przeźroczystej cieczy	100 % przeźroczystej cieczy	40 % lekko mętnej cieczy	brak wydzielonej wody
po 2 min odstawania uzyskano
benzyna	100 % przeźroczystej cieczy	100 % przeźroczystej ciecz.y	100 % przeźroczy sta ciecz	100 % przeźroczystej cieczy	100 %. przeźroczy stej cieczy	100 % przeźroczystej cieczy
międzyfaza	brak międzyfazy	brak międzyfazy	brak międzyfazy	brak międzyfazy	0,5 % międzyfazy	2,0 % międzyfazy
woda	100 % przeźroczystej cieczy	100 % przeźroczystej cieczy	100 % przeźroczystej cieczy	100 % przeźroczystej cieczy	100 %, przeźroczystej cieczy	100 %, przeźroczystej cieczy
po 20 min odstawania uzyskano
benzyna	100 %, przeźroczystej cieczy	100 %, przeźroczystej cieczy	100 %, przeźroczystej cieczy	100 %, przeźroczystej cieczy	100 %, przeźroczystej cieczy	100 %, przeźroczystej cieczy
międzyfaza	brak międzyfazy	brak międzyfazy	brak międzyfazy	brak międzyfazy	0,5 % międzyfazy	2.0 % międzyfazy
woda	100 %, przeźroczystej cieczy	100 %, przeźroczystej cieczy	100 %, przeźroczystej cieczy	100 %, przeźroczystej cieczy	100 %, przeźroczystej cieczy	100 %, przeźroczystej cieczy

Wytworzone Inhibitory według wynalazku są klarownymi cieczami o niskiej lepkości i niskiej temperaturze płynięcia.

Przeprowadzono badania przemysłowe inhibitora do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej wg wynalazku. Inhibitor korozji dozowano w ilości 10 mg/litr do rur oparowych i orosień kolumn destylacyjnych w celu ochrony przed korozją kolumn destylacyjnych, układów kondensacyjnych i rurociągów na instalacji destylacji rurowo-wieżowej DRW. Badania wykazały, że uzyskana średnia szybkość korozji dla stali węglowej wynosiła 0,003 mm/rok, średnia szybkość tworzenia się osadu na elementach stalowych wynosiła 0,048 g/(doba-m²), zawartość jonów żelaza w wodach kondensacyjnych kształtowała się poniżej 0,01 mg/litr, a ChZT wody w odstojnikach kształtowało się na poziomie 100 mg 02/litr. Uzyskana benzyna surowa była klarowną cieczą, bez osadów i zawiesin. Woda w odstojnikach miała przeźroczysty wygląd, bez osadów i zawiesin.

Powyższe badania wykazały, że inhibitor do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej według wynalazku doskonale zapobiega korozji i osa

PL 237 623 B1 dom, występująca korozja ogólna jest o bardzo niskiej intensywności. Nie stwierdzono żadnych zakłóceń procesu destylacji ropy naftowej. Wyniki badań potwierdzają możliwość przemysłowego zastosowania inhibitora wg wynalazku do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej na kolumnie wstępnej i atmosferycznej, a efekty jego zastosowania są znacznie wyższe w stosunku do znanych ze stanu techniki inhibitorów do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza destylacji rurowo-wieżowej.

Claims (19)

1. Inhibitor do ochrony przed korozją instalacji rafineryjnych, zwłaszcza instalacji destylacji rurowo-wieżowej, zawierający pochodne imidazoliny, oksyetylenowane uwodornione aminy tłuszczowe, alkoholowe i węglowodorowe rozpuszczalniki, znamienny tym, że zawiera, w przeliczeniu na całkowitą masę inhibitora:

- składnik a) w ilości od 0,05 do 70,0% masowych estrów sorbitanu;

- składnik b) w ilości od 0,025 do 70,0% masowych soli wytworzonej w reakcji 3-metoksypropyloaminy z polimerami kwasów tłuszczowych zawierających od 18 do 54 atomów węgla, przy zachowaniu stosunku molowego polimerów kwasów tłuszczowych do aminy 1:1 do 1 :(n+1), gdzie n równe 0 do 2;

- składnik c) w ilości od 0,05 do 70,0% masowych minimum jednej pochodnej imidazoliny;

- składnik d) w ilości od 0,05 do 60,0% masowych minimum jednej niskowrzącej aminy;

- składnik e) w ilości od 0,05 do 60% masowych uwodornionych amin tłuszczowych C16-C18, oksyetylenowanych od 2 do 22 cząsteczkami tlenku etylenu;

- składnik f) w ilości od 5,0 do 95,0% masowych rozpuszczalników węglowodorowych zawierających minimum jeden składnik wybrany spośród: frakcji węglowodorów aromatycznych lub frakcji węglowodorów parafinowych lub frakcji węglowodorów naftenowych, o zakresie temperatur wrzenia do 300°C, z ewentualnym dodatkiem alkoholi i/lub eterów monobutylowych glikoli i/lub polioli;

- ewentualnie składnik g) w ilości od 0,002 do 1,0% masowych inhibitora korozji miedzi rozpuszczalnego w węglowodorach i/lub w wodzie, który stanowi pochodna tolutriazolu i/lub pochodna benzotriazolu;

- ewentualnie składnik h) w ilości od 0,0005 do 1,0% masowych środka przeciwpiennego, który stanowią pochodne siloksanowe i/lub oleje metylosilikonowe i/lub fluorosilikony i/lub inne znane środki przeciwpienne przeznaczone do stosowania w układach węglowodory-woda.

2. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera składnik a) w ilości od 1,0 do 50,0% masowych.

3. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera składnik b) w ilości od 1,0 do 50,0% masowych.

4. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera składnik c) w ilości od 1,0 do 50,0% masowych.

5. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera składnik d) w ilości od 1,0 do 50,0% masowych.

6. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera składnik e) w ilości od 1,0 do 50,0% masowych.

7. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera składnik f) w ilości od 10,0 do 60,0% masowych.

8. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera składnik g) w ilości masowych od 0,05 do 0,2% masowych.

9. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera składnik h) w ilości od 0,003 do 0,3% masowych.

10. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że jako składnik a) zawiera monooleinian 1,4 sorbitanu, o liczbie jodowej 60-85 gJ₂/100 g i liczbie zmydlenia 145-170 mg KOH/g i/lub monostearynian sorbitanu o liczbie zmydlenia 145 do 160 mg KOH/g.

11. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że jako składnik b) zawiera sól wytworzoną w reakcji polimerów kwasów tłuszczowych, o liczbie kwasowej od 190 do 197 mg KOH/g.

PL 237 623 B1

12. Inhibitor według zastrz. 1 i 11, znamienny tym, że jako składnik b) zawiera sól wytworzoną w reakcji polimerów kwasów tłuszczowych, zawierających od 75% do 82% masowych dimerów kwasów tłuszczowych i od 18% do 23% masowych trimerów kwasów tłuszczowych.

13. Inhibitor według zastrz. 1, 11 i 12 znamienny tym, że jako składnik b) zawiera sól wytworzoną w reakcji aminy z polimerami kwasów tłuszczowych, zawierających od 75% do 82% masowych dimerów kwasów tłuszczowych i 18% do 23% masowych trimerów kwasów tłuszczowych, przy zachowaniu nadmiaru stechiometrycznego aminy i stosunku molowego polimerów kwasów tłuszczowych do aminy wynoszącego 1 : 2,2-2,4.

14. Inhibitor według zastrz. 1 i 11-13, znamienny tym, że jako składnik b) oprócz soli wytworzonej w reakcji polimerów kwasów tłuszczowych z 3-metoksypropyloaminą, może zawierać sól polimerów kwasów tłuszczowych z monoetanoloaminą lub trietanoloaminą lub dietylenotriaminą.

15. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że jako składnik d) zawiera minimum jedną niskowrzącą aminę wybraną spośród 3-metoksypropyloaminy lub dietyloaminy lub morfoliny lub monoetanoloaminy lub ich mieszaninę.

16. Inhibitor według zastrz. 1 i 19, znamienny tym, że jako składnik d) korzystnie zawiera 3-metoksypropyloaminę.

17. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że jako składnik e) zawiera rozpuszczalne w węglowodorach uwodornione aminy talowe, o masie cząsteczkowej od 300 do 1500 i liczbie aminowej od 30 do 110 mg KOH/g.

18. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że jako składnik f) zawiera rozpuszczalniki węglowodorowe, które stanowią frakcje aromatyczne o zakresie temperatur wrzenia od 50 do 300°C, korzystnie od 60 do 250°C, z dodatkiem alkoholu metylowego i/lub alkoholu izopropylowego i/lub butylodiglikolu i/lub butyloglikolu i/lub izotridekanolu.

19. Inhibitor według zastrz. 1, znamienny tym, że jako składnik g) zawiera rozpuszczalną w węglowodorach pochodną tolutriazolu lub rozpuszczalną w wodzie pochodną tolutriazolu lub ich mieszaninę.