PL210772B1 - Zespół zawierający części konstrukcyjne w postaci paneli lub listew oraz klamra do zespołu - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół zawierający części konstrukcyjne w postaci paneli lub listew oraz klamra do zespołu.

Tego rodzaju zespoły względnie części konstrukcyjne są znane z opisu niemieckiego wzoru użytkowego nr DE 297 10 175 U1.

Dokument ten ujawnia klamrę do stosowania w podobnego rodzaju zespole konstrukcyjnym, przy czym w zespole tym lub w konstrukcji klamry obydwie części kołnierzowe w położeniu użytkowania wystają od korpusu klamry do góry, zasadniczo prostopadle i nie są sprężyście dociskane ku dołowi do płaszczyzny korpusu klamry.

Ponadto podobnego rodzaju układ części konstrukcyjnych z klamrą został przedstawiony w opisie patentowym nr EP 0 855 482 A2, przy czym w układzie tym wystające ku górze części kołnierzowe nie przylegają do czołowej strony wewnętrznej powierzchni strony wycięć lub wybrań, ale są umieszczone w odpowiednio zadanym odstępie od tej wewnętrznej powierzchni.

Zespół zawierający części konstrukcyjne w postaci paneli lub listew z drewna, tworzywa drzewnego względnie na bazie drewna oraz co najmniej jedną klamrę, w połączeniu, w którym to zespole części konstrukcyjne są, korzystnie, rozmieszczone jedna obok drugiej i są utrzymywane razem za pomocą co najmniej jednej klamry, przy czym części konstrukcyjne na swych wzdłużnych powierzchniach czołowych są zaopatrzone w dopasowane do siebie występy i/lub wycięcia, za pomocą których leżące obok siebie części konstrukcyjne są ze sobą połączone, a każda z tych części konstrukcyjnych posiada w dolnej powierzchni podłużne wycięcia, wykonane równolegle do wzdłużnych powierzchni czołowych, zaś klamra posiada korpus oraz co najmniej pierwszą i drugą część trzymającą, które to części trzymające odchodzą do góry od korpusu klamry i sprzęgają się z podłużnymi wycięciami części konstrukcyjnych na wewnętrznej powierzchni podłużnego wycięcia bliskiej krawędzi wzdłużnej powierzchni czołowej utrzymując i dociskając do siebie te części konstrukcyjne, przy czym druga część trzymająca jest w postaci kabłąka ustalającego biegnącego od korpusu klamry ukośnie do góry i koń czą cego się na odwróconej części zatrzaskowej, wedł ug wynalazku charakteryzuje się tym, ż e główna część kabłąka ustalającego jest ukształtowana jako sprężyście przemieszczalna do dołu do płaszczyzny korpusu klamry, przy czym ta główna część kabłąka ustalającego wystaje z korpusu klamry wspornikowo i jest sprężyście wychylna względnie przemieszczalna do dołu co najmniej w płaszczyznę korpusu klamry względnie poniż ej niej.

Korzystnie, podłużne wycięcia są zwierciadlanie symetryczne względem wzdłużnej środkowej płaszczyzny współpracującej części konstrukcyjnej.

Korzystnie, korpus klamry jest zaopatrzony w trzecią część trzymającą wystającą do góry od niego i usytuowaną pomiędzy pierwszą częścią trzymającą i drugą częścią trzymającą, która to trzecia część trzymająca jest sprzęgalna z jedną ze wzdłużnych powierzchni czołowych jednej z części konstrukcyjnych, przy czym pierwsza część trzymająca jest sprzężona z podłużnym wycięciem sąsiadującym z tą wzdłużną powierzchnią czołową.

Korzystnie, części trzymające, pierwsza, druga i trzecia, są wycięte z korpusu klamry, który jest wykonany ze sprężyście elastycznego materiału.

Korzystnie, bliska krawędzi powierzchni czołowej wewnętrzna powierzchnia każdego podłużnego wycięcia oraz górna powierzchnia części konstrukcyjnej tworzą kąt mniejszy niż 90°.

Korzystnie, w położeniu głównej części kabłąka ustalającego przemieszczonym do płaszczyzny korpusu klamry, część zatrzaskowa kabłąka ustalającego i korpus tworzą kąt, który odpowiada kątowi utworzonemu przez bliską krawędzi powierzchni czołowej wewnętrzną powierzchnię podłużnego wycięcia i górną powierzchnię części konstrukcyjnej.

Korzystnie, bliska krawędzi powierzchni czołowej wewnętrzna powierzchnia podłużnego wycięcia, przeznaczona do umieszczania kabłąka ustalającego tworzy z dolną powierzchnią części konstrukcyjnej powierzchnię krawędziową, która jest nachylona przeciwnie do bliskiej krawędzi powierzchni czołowej wewnętrznej powierzchni podłużnego wycięcia.

Korzystnie, każda część konstrukcyjna ma poprzeczne wycięcie rozciągające się równolegle do krawędzi poprzecznej powierzchni czołowej tej części konstrukcyjnej, przy czym co najmniej jedno poprzeczne wycięcie ma bliską krawędzi powierzchni czołowej powierzchnię wewnętrzną rozciągającą się od powierzchni dolnej części konstrukcyjnej na wysokość równą wysokości części zatrzaskowej względem korpusu klamry, kiedy główna część kabłąka ustalającego jest przemieszczona do dołu do płaszczyzny tego korpusu, a zewnętrzna krawędź końcowa bliskiej krawędzi powierzchni czołowej

PL 210 772 B1 wewnętrznej powierzchni tego jednego poprzecznego wycięcia jest usytuowana bliżej krawędzi poprzecznej powierzchni czołowej współpracującej części konstrukcyjnej niż jej wewnętrzna krawędź końcowa.

Korzystnie, bliska krawędzi powierzchni czołowej wewnętrzna powierzchnia podłużnego wycięcia jest zaokrąglona względnie jest ułożona pod kątem nachylenia w granicach od 15° do 40°, względem górnej powierzchni części konstrukcyjnej.

Korzystnie, powierzchnie czołowe części konstrukcyjnych mają obszary dolne, które wyznaczają pomiędzy nimi przestrzeń, kiedy te części konstrukcyjne są utrzymywane razem za pomocą klamry.

Korzystnie, pierwsza i druga części trzymające są usytuowane w odstępie od siebie, wzdłuż wzdłużnej osi klamry, która dzieli klamrę na dwie przeciwne połowy, które to przeciwne połowy są zwierciadlanie symetryczne względem wzdłużnej osi klamry.

Korzystnie, pierwsza i druga części trzymające są rozmieszczone w rzędzie biegnącym równolegle do wzdłużnej osi klamry.

Korzystnie, główna część drugiej części trzymającej w postaci kabłąka ustalającego jest wypukle wygięta do dołu.

Korzystnie, główna część drugiej części trzymającej w postaci kabłąka ustalającego jest połączona z korpusem klamry w obszarze łączącym, który to obszar łączący posiada co najmniej jedno wycięcie wykonane w tym obszarze.

Korzystnie, co najmniej jedna powierzchnia czołowa każdej części konstrukcyjnej ma dwie nóżki tworzące między sobą rowek lub wpust, a pozostała powierzchnia czołowa części konstrukcyjnej ma wystający z niej komplementarny język lub pióro dopasowany do rowka w następnej sąsiedniej części konstrukcyjnej.

Korzystnie, główna część kabłąka ustalającego wystaje do góry z korpusu klamry pod kątem od 10° do 30°.

Korzystnie, główna część kabłąka ustalającego jest wygięta i kończy się na części zatrzaskowej.

Klamra do części konstrukcyjnych w postaci paneli lub desek, które mogą być montowane razem w położeniu jedna obok drugiej i utrzymywane razem za pomocą tej klamry, która to klamra posiada korpus i co najmniej pierwszą część trzymającą oraz drugą część trzymającą, które wystają do góry, przy czym pierwsza część trzymająca posiada element kołnierzowy wygięty do góry od korpusu klamry, zaś druga część trzymająca jest utworzona poprzez sprężyście-przemieszczalny kabłąk ustalający wystający do góry z korpusu klamry, który to kabłąk ustalający ma główną część rozciągającą się ukośnie od korpusu i kończącą się na odwróconej części zatrzaskowej, według wynalazku charakteryzuje się tym, że główna część kabłąka ustalającego jest sprężyście przemieszczalna do dołu, do płaszczyzny korpusu klamry, przy czym korpus klamry ma ponadto trzecią część trzymającą, wystającą do góry od niego i usytuowaną pomiędzy pierwszą i drugą częścią trzymającą, która to trzecia część trzymająca jest usytuowana przeciwlegle do pierwszej części trzymającej i sprzęga się, korzystnie, ze wzdłużną powierzchnią czołową jednej z części konstrukcyjnych kiedy pierwszy element kołnierzowy pierwszej części trzymającej jest wstawiony w podłużne wycięcie sąsiadujące z tą wzdłużną powierzchnią czołową.

Korzystnie, kabłąk ustalający jest korzystnie ruchomy sprężyście i elastycznie ze swojego nieprzemieszczonego położenia do dołu poprzez korpus klamry.

Korzystnie, trzecia część trzymająca jest w postaci elementu kołnierzowego wygiętego do góry od płaszczyzny korpusu klamry, przy czym jeden względnie oba elementy kołnierzowe mają na poprzecznych sekcjach końcowych wygięte elementy sprzęgające.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest umożliwienie wytwarzania w prosty sposób tego rodzaju panelowych płytowych albo listwowych części konstrukcyjnych oraz klamer do nich, a ponadto proste, dokładne i szybkie układanie względnie łączenie ze sobą części konstrukcyjnych za pomocą tych klamer. Istotną zaletą wynalazku jest zapewnienie bezklejowego, szybkiego i trwałego układania oraz umożliwienie łatwej i bez zakłóceń rozbieralności podłogi.

Zgodnie z wynalazkiem te korzystne skutki osiąga się w przypadku zespołu według wynalazku, gdy zespół zawiera kabłąk ustalający posiadający ewentualnie w swoim obszarze końcowym część zatrzaskową, która odchodzi od korpusu klamry w położeniu nieobciążonym ukośnie do góry w kierunku płaszczyzny wyznaczonej przez powierzchnie czołowe części konstrukcyjnych, względnie gdy kabłąk ustalający może przy obciążeniu wychylać się sprężyście do dołu. Za pomocą cech według wynalazku zabezpiecza się przy prostej budowie klamry i prostym wytwarzaniu części konstrukcyjnych szybkie umieszczanie klamry, proste i dokładne łączenie oraz dobre i zabezpieczone przed wysunię4

PL 210 772 B1 ciem trzymanie się części ze sobą. Przy układaniu części konstrukcyjnych według wynalazku i jednoczesnym klejeniu nie są konieczne żadne urządzenia napinające, ponieważ klamry trzymają części konstrukcyjne do czasu związania kleju względnie środka klejącego pod naprężeniem.

Zgodnie z wynalazkiem uzyskuje się korzystne połączenie klamry z częścią konstrukcyjną, do której ma być przyłączona sąsiadująca część konstrukcyjna, jak również dokładną i pasowaną dokładnie konstrukcję.

Wynalazek zapewnia również prostą, stabilną i mocującą dobrze w swoim położeniu elementy konstrukcyjne klamrę, która jest klamrą wytwarzaną w prosty sposób i łączącą w sposób pewny ze sobą części konstrukcyjne.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania przedstawiono na rysunku, na którym fig. 1 i 1a przedstawiają schematycznie w przekroju wydłużne połączenie dwóch części konstrukcyjnych, fig. 1b - część konstrukcyjną w widoku z dołu, fig. 2 - klamrę w widoku z góry, fig. 3 - schematycznie w widoku w przekroju dwie wzdłużnie połączone części konstrukcyjne zgodnie z rozwiązaniem według wynalazku, fig. 4 - połączenie dwóch części konstrukcyjnych patrząc od powierzchni czołowych po wąskiej stronie, fig. 5 - część konstrukcyjną, patrząc od jej wzdłużnej strony, w widoku schematycznym, a fig. 5a - łączenie wą skich boków części konstrukcyjnych, schematycznie.

Na fig. 1 przedstawiono pierwszy przykład wykonania wynalazku, według którego łączy się ze sobą wzdłużnie dwie rozciągające się wzdłużnie, prostokątne w widoku z góry części konstrukcyjne

1, i 2, na przykład panele podłogowe, które są położone na (nie pokazanym) podłożu względnie podłodze i są zorientowane wzdłuż ściany 42, jak przedstawiono na fig. 1a.

Przedstawiona na fig. 1 tylko częściowo lewa część konstrukcyjna 1 jest wyposażona na swojej prawej powierzchni czołowej 7 w pióro 6 w postaci występu, a na swojej drugiej przylegającej do ściany, tylko zaznaczonej, powierzchni czołowej 7 rowek w postaci wpustu 5, i łączy się ją z częścią konstrukcyjną 2, przedstawioną w przekroju częściowym, która na swojej przedstawionej w postaci wpustu powierzchni czołowej 7 jest wyposażona w rowek w postaci wpustu 5 ograniczony dwoma ramionami 3, 4, a na swojej naprzeciwległej powierzchni czołowej - w zaznaczone pióro 6. Jako występy i wycięcia mogłyby być wykonane także schodkowe odsadzenia, zazębienia, itp., albo kilka równolegle biegnących rowków i piór. Jak widać na fig. 1b, każda z części konstrukcyjnych 1, 2 jest wyposażona na każdym ze swoich obydwóch, biegnących wzdłużnie obszarów, bliskich powierzchni czołowej, i w każdym ze swoich obydwóch poprzecznie biegnących, bliskich powierzchni czołowej, obszarów w dolnej powierzchni 15 w wycięcie 8, 9 względnie 8' 9' biegnące w zasadzie równolegle do powierzchni czołowej 7, które służy do przyjmowania części trzymających w postaci części kołnierzowych 10 stanowiących pierwszą część trzymającą i w postaci kabłąków ustalających 12 stanowiących drugą część trzymającą. Część kołnierzowa 10 i kabłąk ustalający 12 są utworzone bądź wykształcone z korpusu 17 klamry 11 i wchodzą w wycięcia 8, 9 względnie 8', 9'. Części konstrukcyjne 1, 2 są przedstawione na fig. 1 patrząc od strony krótkich, biegnących poprzecznie powierzchni czołowych 7' i widać przekrój wycięć 8, 9 biegnących równolegle do wzdłużnych boków części konstrukcyjnych 1, 2.

Klamrę 11 razem z częścią kołnierzową 10, którą od korpusu 17 klamry można odgiąć do góry, i dalszą, wystającą do góry częścią kołnierzową 19, która może przylegać do znajdującej się po wzdłużnej stronie powierzchni czołowej 7 części konstrukcyjnej 1 w obszarze powierzchni czołowej 22, doprowadza się w swoje położenie na części konstrukcyjnej 1 względnie na niej ustala. W tym celu bliska powierzchni czołowej wewnętrzna powierzchnia 13 wycięcia 8 i obszar powierzchni czołowej 22 oraz przykładane do tych powierzchni części kołnierzowe 10 i 19 biegną z odpowiednim nachyleniem względnie części kołnierzowe 10 i 19 są dopasowane pod względem swojego kąta nachylenia do obszarów przylegania 13, 22 utworzonych na tym obszarze 42 części konstrukcyjnej 1 wykonanym w kształcie jaskółczego ogona, tak że klamra 11 może zatrzaskiwać się na tym gnieździe w kształcie jaskółczego ogona i tam być utrzymywana w swoim położeniu.

W obszarze 30 oznaczonym ogólnie z korpusu 17 klamry odchodzi sprężynujący kabłąk 12, który w nieobciążonym położeniu odchodzi ukośnie do góry w kierunku płaszczyzny wyznaczonej przez stykające się ze sobą powierzchnie czołowe 7 części konstrukcyjnych 1 i 2. Przy tym można korzystnie przewidzieć, aby kabłąk ustalający 12 odchodził od korpusu 17 klamry ukośnie do góry pod kątem β od 10° do 30°, a zwłaszcza od 15° do 25°.

Kabłąk ustalający 12 ma w swoim przednim obszarze końcowym zakrzywioną do góry albo wygiętą część zatrzaskową 18, która może przylegać płasko albo swoim końcem albo krawędzią końcową do bliskiej powierzchni czołowej wewnętrznej powierzchni 20 wycięcia 9 i w położeniu przylegania

PL 210 772 B1 obciąża nad tą powierzchnią wewnętrzną 20 sprężynująco odchyloną do dołu część konstrukcyjną 2 w kierunku części konstrukcyjnej 1.

Na fig. 1 przedstawiono, w jaki sposób łączy się ze sobą obydwie części konstrukcyjne 1, 2. Po uprzednim umocowaniu klamry 11 na części konstrukcyjnej 1 nasadza się od góry część konstrukcyjną 2 bliskim powierzchni ramieniem 3 wpustu 5 na pióro 6 części konstrukcyjnej 1 względnie pod kątem od około 60° do 80° do góry, a następnie z jednoczesnym obróceniem części konstrukcyjnej 2 do dołu nasuwa wpust 5 na pióro 6. Przy takim ruchu obrotowym zgodnie ze strzałką 40 wycięcie 9 zbliża się do wystającej do góry części zatrzaskowej 18 i część ustalająca 31, wchodzi w wycięcie 9. Przy dalszym opuszczaniu części konstrukcyjnej 2 część zatrzaskowa 18 przylega do wewnętrznej powierzchni 20 wycięcia 9 i naciska część konstrukcyjną 2 w kierunku drugiej części konstrukcyjnej 1. Jednocześnie w tym kierunku naciska się część konstrukcyjną 2 także ręcznie tak, że wpust 5 nasadza się w pełni na pióro 6. Na koniec część konstrukcyjna 2 jest obrócona w płaszczyznę części konstrukcyjnej 1 i, jak zaznaczono na fig. 4, górne obszary 32 czołowych powierzchni części konstrukcyjnych 1, 2 w pełni, względnie bez szczeliny, przylegają do siebie i znajdują się pod naciskiem kabłąka ustalającego 12. W obszarze 33 bliskim podłogi naprzeciwległe obszary 22 powierzchni czołowych mają pewien odstęp, zwłaszcza w celu utworzenia miejsca dla dalszej części kołnierzowej 19 klamry względnie w celu umożliwienia umieszczenia jej względnie przyłożenia do jednego z obszarów 22 powierzchni czołowych w pobliżu podłogi. Ten odstęp służy także do wyrównywania nierówności podłogi i zapobiega tworzeniu się szczeliny na powierzchni 14.

Po wejściu części zatrzaskowej 18 w wycięcie 9 zaokrąglenie części zatrzaskowej 18 przylega do krawędzi 35 wycięcia 9. Przy dalszym obracaniu części konstrukcyjnej 2 część zatrzaskowa 18 chwyta za tę krawędź 35 w położenie końcowe, w którym powierzchnia 20 jest obciążona przez część zatrzaskową do dołu i w kierunku części konstrukcyjnej 1. Dzięki wykonanym nacięciom względnie dzięki przewidzianemu nachyleniu bliskiej powierzchni czołowej wewnętrznej powierzchni 20 zapobiega się możliwości samoczynnego zluzowania połączenia.

Kabłąk ustalający 12, jak przedstawiono jest korzystnie trochę wklęsły 36 do dołu w celu ułatwienia wyginania i ponownego chwytania sprężynującego kabłąka ustalającego 12.

W przypadku rozwiązania przedstawionego na fig. 1 i 4 obydwa wycięcia 8, 9 przewidziane w każdej z części konstrukcyjnych 1, 2 są wykonane symetrycznie w taki sam sposób. O ile także i naprzeciwległe względem siebie znajdujące się w pobliżu podłogi obszary 22 powierzchni czołowych obydwóch części konstrukcyjnych 1, 2 są zbudowane symetrycznie względem płaszczyzny styku, to możliwe jest umieszczenie klamry albo w bocznym obszarze części konstrukcyjnej wyposażonym w pióro 6, albo w bocznym obszarze części konstrukcyjnej 2, wyposażonym we wpust 5. Przy tym korzystne jest umieszczenie klamry 11 w obszarze bocznym części konstrukcyjnej 1, 2, zawierającym pióro 6, ponieważ łatwiejsze jest nasadzanie wpustu 5 na pióro 6 z jednoczesnym obracaniem części konstrukcyjnej 2 niż odwrotnie.

Osadzenie klamry 11 zależy także od nachylenia obszaru 22 powierzchni czołowej, a przy odpowiednim nachyleniu obszaru 22 powierzchni czołowej trzymanie klamry 11 na części konstrukcyjnej 1 staje się lepsze.

Na fig. 3 przedstawiono schematycznie w przekroju rozwiązanie względnie sposób postępowania według wynalazku, zgodnie z którym część konstrukcyjną 2 łączy się z częścią konstrukcyjną 1 przesuwając poziomo od jej boku. Taki sposób postępowania można przewidywać w zasadzie do łączenia wzdłużnych boków części konstrukcyjnych 1, 2 według fig. 1, przy czym stosuje się go jednak korzystnie do łączenia poprzecznie biegnących boków wąskich względnie powierzchni czołowych 7' dwóch części konstrukcyjnych 1, 2. Przy tym aby umożliwić wychylanie względnie rozchylanie kabłąka ustalającego 12 do dołu można trochę podnieść albo już ułożoną część konstrukcyjną 1 z przymocowaną do niej klamrą 11 albo część konstrukcyjną 1 z klamrą umieszcza się na miękkim, elastycznym podłożu, na przykład na izolacji odgłosu kroków. Gdy część konstrukcyjna 2 ma przesuwać się w zasadzie w poziomym kierunku zgodnie ze strzałką 34 do części konstrukcyjnej 1, to kabłąk ustalający z częścią zatrzaskową 18 wciska się pod płaszczyznę korpusu 17 klamry, a wpust 5 może nasunąć się na pióro 6. Gdy wpust 5 jest już nasunięty na pióro 6, to bliska powierzchni czołowej wewnętrzna powierzchnia 21 wycięcia 9, nachylona od lewa od dołu ukośnie do prawa do góry, leży nad częścią zatrzaskową 18, część zatrzaskowa 18 wchodzi względnie zatrzaskuje się w wycięciu 9, opiera się sprężyście o wewnętrzną powierzchnię 21 i w ten sposób zapobiega odblokowaniu połączenia wpustpióro części konstrukcyjnej 2 z częścią konstrukcyjną 1.

PL 210 772 B1

Aby umożliwić ślizganie się części konstrukcyjnej 2, jak opisano w związku z fig. 3, po dociśniętym do dołu kabłąku ustalającym, zwłaszcza bez uszkodzenia części zatrzaskowej 18, część zatrzaskową 18 wygina się łukowo w ten sposób, że nie może się ona zaczepić o część konstrukcyjną 2. Kabłąk ustalający jest ponadto całkowicie pozbawiony zadziorów w celu uniknięcia zaczepienia się.

Na fig. 2 przedstawiono klamrę według wynalazku w widoku z góry. Klamra 11 ma w przybliżeniu prostokątny obwód i jest wycięta korzystnie z cienkiego sprężyście elastycznego materiału. Od korpusu 17 klamry jest odgięta do góry część kołnierzowa 10 stanowiąca pierwszą część trzymającą, przy czym korzystne jest, gdy w bocznych obszarach końcowych części kołnierzowej 10 i ewentualnie dalszej części kołnierzowej 19 stanowiącej trzecią część trzymającą są wykonane odgięte części zaczepowe 41, a zwłaszcza haczykokształtne, szpiczaste odgięcia. W ten sposób zapobiega się bocznemu zsuwaniu się klamry 11 nasadzonej na obszar 42. Naprzeciw części kołnierzowej 10 leży dalsza część kołnierzowa 19, która również jest odgięta do góry od korpusu 17 klamry. Wycięcie 37 ogranicza dalszą część kołnierzową 19 i kabłąk ustalający 12 stanowiący drugą część trzymającą, przy czym jest korzystne, aby w obszarze przejściowym względnie łączącym 38 pomiędzy kabłąkiem ustalającym 12 i korpusem 17 klamry było wykonane co najmniej jedno wycięcie 28. Wielkością, a zwłaszcza szerokością wycięcia 28 można regulować siłę sprężystości kabłąka ustalającego 12.

Korzystne jest także, gdy klamra 11, w odniesieniu do swojej płaszczyzny środkowej, jest wykonana symetrycznie względem rozciągłości części kołnierzowych 10, 19. Przewiduje się dalej wykonanie w korpusie 17 klamry większej liczby w danym przypadku leżących obok siebie szeregowo części kołnierzowych 10, 19 i ewentualnie kabłąków ustalających, przy czym jest także możliwe połączenie kilku części kołnierzowych 10 lub 19, które są ewentualnie przesunięte względem siebie, z jednym albo kilkoma kabłąkami ustalającymi 12.

Dzięki sprężystemu działaniu kabłąka ustalającego 12 zapobiega się względnemu ruchowi części konstrukcyjnych 1 i 2 względem siebie, przy czym jednak dzięki działaniu sprężystemu dopuszcza się pewne rozszerzania części konstrukcyjnych, zwłaszcza na skutek wilgotności.

Na fig. 4 przedstawiono wycięcia 8, 9 dwóch części konstrukcyjnych 1 i 2 połączonych ze sobą wzdłuż ich wzdłużnych powierzchni czołowych, przy czym wycięcia 8, 9 są wykonane symetrycznie względem płaszczyzny styku. Widać, że bliska powierzchni czołowej wewnętrzna powierzchnia 20 wycięcia 9 może przylegać do kabłąka ustalającego 12 odchodzącego ukośnie do góry, zwłaszcza jego odgiętą albo zakrzywioną częścią zatrzaskową 18, z powierzchnią 14 części konstrukcyjnych 1, 2 tworzy ona kąt (α) mniejszy niż 90°, a zwłaszcza kąt od 60° do 90°, oraz że bliska powierzchni czołowej wewnętrzna powierzchnia 13 wycięcia 8 może przylegać do powierzchni części kołnierzowej 10 i tworzy ten sam kąt (α') z powierzchnią 14. Jeżeli obszar 22' powierzchni czołowej ma takie samo nachylenie, jak obszar 22 powierzchni czołowej, to obszary 44, 44' nadają się do nasadzania klamry 11 z częściami kołnierzowymi 10 i 19 do wyboru.

Na fig. 4 i 5 poziomo biegnącymi liniami 45 jest zaznaczony przebieg wpustu względnie pióra na wąskich, względnie poprzecznych powierzchniach czołowych 7' względnie na wzdłużnych powierzchniach czołowych 7' części konstrukcyjnych 1, 2. Na fig. 1 i 3 nie zaznaczono ze względu na przejrzystość wpustu względnie pióra w danych powierzchniach czołowych części konstrukcyjnych. W praktyce na wzdłużnej i poprzecznej powierzchni czołowej jednej części konstrukcyjnej jest wykonany wpust, a na drugiej wzdłużnej i w danym przypadku innej poprzecznej powierzchni czołowej, pióro, tak że układane części konstrukcyjne mogą być połączone zarówno swoimi powierzchniami wzdłużnymi, jak i swoimi powierzchniami wąskimi, przy czym zarówno do łączenia na powierzchniach wzdłużnych, jak i na powierzchniach wąskich można zgodnie z wynalazkiem stosować klamry.

Jak przedstawiono na fig. 5a, przykładanie części konstrukcyjnej 1 rozpoczyna się korzystnie jedną z jej wyposażonych, korzystnie, we wpust wzdłużnych powierzchni czołowych 7 do ściany 42 pomieszczenia i do powierzchni czołowej wyposażonej w pióro, jak przedstawiono na fig. 1 i fig. 5a, dołącza się dalszą część konstrukcyjną 2 jej powierzchnią czołową wyposażoną we wpust. W przypadku dalszego, biegnącego względem nich bocznie szeregu części konstrukcyjnych, ułożonego dalej od ściany 42, staje się wtedy konieczne połączenie części konstrukcyjnych 1, 2 dalszego szeregu z częściami konstrukcyjnymi już położonego przedtem szeregu wzdłuż wąskich boków. Do tego celu służą wycięcia 81, 91 w częściach konstrukcyjnych 1, 2, biegnące wzdłuż wąskich boków powierzchni czołowych 7', jak przedstawiono na fig. 1b względnie fig. 5, względnie sposób postępowania, jak opisano w związku z fig. 3. Gdy dwie części konstrukcyjne 1, 2 dalszego szeregu, jak przedstawiono po prawej stronie na fig. 5a, są połączone przez obracanie zgodnie z fig. 1 albo wsuwanie zgodnie z fig. 3, to świeżo stosowana część konstrukcyjna dalszego szeregu może być wtedy przesunięta

PL 210 772 B1 w kierunku wą skiego boku odpowiedniej, już uł o ż onej części konstrukcyjnej. Ta przesuwana zgodnie ze strzałką 43 część konstrukcyjna 2 jest już trzymana na swoim wzdłużnym boku przez klamry 11 i nie może już odsunąć się od ułożonej wcześniej części konstrukcyjnej 1. Przed przesuwaniem w kierunku wąskiego boku to jest poprzecznie biegnącej powierzchni czołowej 71 już ułożonej części konstrukcyjnej przymocowano co najmniej jedną klamrę 11 do wąskiego boku powierzchni czołowej 7 ułożonej części konstrukcyjnej, która wystaje z tego wąskiego boku. Świeżo stosowaną część konstrukcyjną 2 przesuwa się wtedy, jak przedstawiono strzałką 43 na fig. 5a, poprzez kabłąk ustalający 12 względnie część zatrzaskową 18 tego kabłąka ustalającego 12, wystającą do góry zgodnie z fig. 3, i w ten sposób mocuje.

Okazuje się, że korzystne jest, gdy wycięcia 8, 9, które rozciągają się równolegle do wzdłużnych powierzchni czołowych 7 części konstrukcyjnych 1, 2, są wykonane symetrycznie i mają nacięte wewnętrzne powierzchnie 13 i 20. Natomiast okazało się także, że korzystne jest, gdy wycięcia 81, 91 biegnące równolegle do poprzecznych powierzchni czołowych 71 części konstrukcyjnych 1, 2 nie są wykonane symetrycznie i mają porównywalnie nachylone powierzchnie wewnętrzne 13, 21. Powierzchnia wewnętrzna 13 wycięcia 91 do przyjmowania części kołnierzowej 10 klamry 11 jest wykonana, jak przedstawiono na fig. 5, z nacięciem, natomiast powierzchnia wewnętrzna 21 wycięć 81 biegnących wzdłuż naprzeciwległej poprzecznej powierzchni czołowej 71 jest wykonana z nacięciem.

Wycięcie 8 wzdłuż poprzecznej licowej powierzchni czołowej 71 ma ten sam przekrój poprzeczny, jak wycięcie 9 według fig. 3, które zostało tam jednak opisane jako szczególny przykład względnie wariant wykonania.

Aby umożliwić wczepienie się części zatrzaskowej 18 w wycięcie 8' konieczne jest wykonanie powierzchni wewnętrznej 21 przynajmniej prostopadle względem dolnej powierzchni 15 części konstrukcyjnej 1 przy czym jest jednak korzystne, zwłaszcza z uwagi na to, że koniec kabłąka ustalającego 12 opisuje jako drogę obrotu tor kołowy, oraz aby zapewnić odpowiednie przyleganie kabłąka ustalającego do wewnętrznej powierzchni 21. aby wewnętrzna powierzchnia 21 biegła nachylona pod odpowiednim kątem (α') do kabłąka ustalającego względnie jego obszaru 30. Ten kąt zapewnia także przy kurczeniu się albo wzrastaniu części konstrukcyjnych, że kabłąk ustalający względnie jego powierzchnia albo krawędź przylegania mają mocne osadzenie na wewnętrznej powierzchni albo ta wewnętrzna powierzchnia może przy nacisku na nią ślizgać się do dołu albo do góry.

W celu wykonania krawędzi 35 względnie w celu ułatwienia wczepiania się części zatrzaskowej 18 w przypadku wykonania klamry według fig. 1 można przewidywać, że bliski powierzchni czołowej obszar krawędzi 23 wycięcia 9 przyjmującego kabłąk ustalający 12 będzie zukosowany względnie zdjęty względnie zaokrąglony, jak zaznaczono odnośnikiem liczbowym 23.

Na fig. 4 zaznaczono, że oddalona od powierzchni czołowej powierzchnia wewnętrzna 29 wycięcia 9 dla kabłąka przyjmującego 12 biegnie z nachyleniem pod kątem γ od 15° do 40°, a zwłaszcza od 20° do 35° do powierzchni 14. Oddalona od powierzchni czołowej wewnętrzna powierzchnia 29 może mieć w zasadzie różny kształt i musi być ukształtowana w taki sposób, aby nie przeciwdziałać wejściu części zatrzaskowej 18 kabłąka ustalającego 12 w wycięcie 9 przy obracaniu części konstrukcyjnej 2.

Wycięcia 8, 9, 8', 9' względnie wpusty 5 i pióra 6 są wyrobione z części konstrukcyjnych 1, 2, a zwłaszcza wyfrezowane. Powłoki na częściach konstrukcyjnych 1, 2 na górnej stronie 14, na dolnej stronie 15 ewentualnie na powierzchniach czołowych 7 nie są przedstawione i są wybierane dowolnie. Materiał części konstrukcyjnych 1, 2 jest dowolny, lecz powinien jednak dawać się obrabiać za pomocą narzędzi frezujących w taki sposób, aby można było łatwo i dokładnie wytwarzać wycięcia 8' 9, 8', 9'.

Klamry 11 są częściami wycinanymi, które zwłaszcza można wytwarzać w jednym procesie roboczym. Przez wykonanie odpowiednich wciśnięć względnie wgnieceń 39 można usztywnić korpus 17 klamry i ewentualnie kabłąka ustalającego 12.

Kąty, pod którymi są nachylone części kołnierzowe 10, 19, kabłąk ustalający 12, powierzchnie wewnętrzne 20, 21, 13 i obszar 22 powierzchni czołowych do powierzchni 14 części konstrukcyjnych 1, 2' mogą się zmieniać w pewnych granicach. Te kąty powinny przede wszystkim zapewniać łatwe umieszczanie względnie nasadzanie klamry 11 na daną część konstrukcyjną 1, 2 bez zakłóceń, jednak zapewniające wprowadzanie pewnego trzymania części zatrzaskowej 18 w wycięciu 9.

Liczba klamer 11 układanych wzdłuż jednej z powierzchni czołowych 7, 71 części konstrukcyjnych 1, 2 jest do wyboru i mocuje się jedną klamrę 11 w przybliżeniu co każde 60 cm.

Claims (20)

1. Zespół zawierający części konstrukcyjne w postaci paneli lub listew z drewna, tworzywa drzewnego względnie na bazie drewna oraz co najmniej jedną klamrę, w połączeniu, w którym to zespole części konstrukcyjne są, korzystnie, rozmieszczone jedna obok drugiej i są utrzymywane razem za pomocą co najmniej jednej klamry, przy czym części konstrukcyjne na swych wzdłużnych powierzchniach czołowych są zaopatrzone w dopasowane do siebie występy i/lub wycięcia, za pomocą których leżące obok siebie części konstrukcyjne są ze sobą połączone, a każda z tych części konstrukcyjnych posiada w dolnej powierzchni podłużne wycięcia, wykonane równolegle do wzdłużnych powierzchni czołowych, zaś klamra posiada korpus oraz co najmniej pierwszą i drugą część trzymającą, które to części trzymające odchodzą do góry od korpusu klamry i sprzęgają się z podłużnymi wycięciami części konstrukcyjnych na wewnętrznej powierzchni podłużnego wycięcia bliskiej krawędzi wzdłużnej powierzchni czołowej utrzymując i dociskając do siebie te części konstrukcyjne, przy czym druga część trzymająca jest w postaci kabłąka ustalającego biegnącego od korpusu klamry ukośnie do góry i kończącego się na odwróconej części zatrzaskowej, znamienny tym, że główna część kabłąka ustalającego (12) jest ukształtowana jako sprężyście przemieszczalna do dołu do płaszczyzny korpusu (17) klamry (11), przy czym ta główna część kabłąka ustalającego (12) wystaje z korpusu (17) klamry wspornikowo i jest sprężyście wychylna względnie przemieszczalna do dołu co najmniej w płaszczyznę korpusu (17) klamry względnie poniżej niej.

2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że podłużne wycięcia (8, 9) zwierciadlanie symetryczne względem wzdłużnej środkowej płaszczyzny współpracującej części konstrukcyjnej (1, 2).

3. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że korpus (17) klamry (11) jest zaopatrzony w trzecią część trzymającą wystającą do góry od niego i usytuowaną pomiędzy pierwszą częścią trzymającą i drugą częścią trzymającą, która to trzecia część trzymająca jest sprzęgalna z jedną ze wzdłużnych powierzchni czołowych jednej z części konstrukcyjnych (1, 2), przy czym pierwsza część trzymająca jest sprzężona z podłużnym wycięciem (8, 9) sąsiadującym z tą wzdłużną powierzchnią czołową.

4. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że części trzymające, pierwsza, druga i trzecia, są wycięte z korpusu (17) klamry (11), który jest wykonany ze sprężyście elastycznego materiału.

5. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że bliska krawędzi powierzchni czołowej wewnętrzna powierzchnia (13, 20) każdego podłużnego wycięcia (8, 9) oraz górna powierzchnia części konstrukcyjnej (1, 2) tworzą kąt mniejszy niż 90°.

6. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że w położeniu głównej części kabłąka ustalającego (12) przemieszczonym do płaszczyzny korpusu (12) klamry, część zatrzaskowa (18) kabłąka ustalającego i korpus tworzą kąt, który odpowiada kątowi utworzonemu przez bliską krawędzi powierzchni czołowej wewnętrzną powierzchnię (13, 20) podłużnego wycięcia i górną powierzchnię części konstrukcyjnej (1, 2).

7. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że bliska krawędzi powierzchni czołowej wewnętrzna powierzchnia (23, 20) podłużnego wycięcia (9), przeznaczona do umieszczania kabłąka ustalającego (12) tworzy z dolną powierzchnią części konstrukcyjnej (1, 2) powierzchnię krawędziową (23), która jest nachylona przeciwnie do bliskiej krawędzi powierzchni czołowej (7) wewnętrznej powierzchni (13, 20) podłużnego wycięcia (9).

8. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że każda część konstrukcyjna (1, 2) ma poprzeczne wycięcie (8', 9') rozciągające się równolegle do krawędzi poprzecznej powierzchni czołowej (7') tej części konstrukcyjnej, przy czym co najmniej jedno poprzeczne wycięcie (9') ma bliską krawędzi powierzchni czołowej powierzchnię wewnętrzną (21) rozciągającą się od powierzchni dolnej (15) części konstrukcyjnej na wysokość równą wysokości części zatrzaskowej (18) względem korpusu (17) klamry, kiedy główna część kabłąka ustalającego (12) jest przemieszczona do dołu do płaszczyzny tego korpusu (17), a zewnętrzna krawędź końcowa (25) bliskiej krawędzi powierzchni czołowej wewnętrznej powierzchni (24) tego jednego poprzecznego wycięcia (8') jest usytuowana bliżej krawędzi poprzecznej powierzchni czołowej (7') współpracującej części konstrukcyjnej (1', 2') niż jej wewnętrzna krawędź końcowa (26).

9. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że bliska krawędzi powierzchni czołowej wewnętrzna powierzchnia (13, 20) podłużnego wycięcia (8, 9) jest zaokrąglona względnie jest ułożona pod kątem nachylenia w granicach od 15° do 40°, względem górnej powierzchni części konstrukcyjnej (1, 2).

PL 210 772 B1

10. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnie czołowe (7, 7') części konstrukcyjnych (1, 2) mają obszary dolne, które wyznaczają pomiędzy nimi przestrzeń, kiedy te części konstrukcyjne są utrzymywane razem za pomocą klamry (11).

11. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza i druga części trzymające są usytuowane w odstępie od siebie, wzdłuż wzdłużnej osi klamry (11), która dzieli klamrę (11) na dwie przeciwne połowy, które to przeciwne połowy są zwierciadlanie symetryczne względem wzdłużnej osi klamry (11).

12. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza i druga części trzymające są rozmieszczone w rzędzie biegnącym równolegle do wzdłużnej osi klamry (11).

13. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że główna część drugiej części trzymającej w postaci kabłąka ustalającego (12) jest wypukle wygięta do dołu.

14. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że główna część drugiej części trzymającej w postaci kabłąka ustalającego (12) jest połączona z korpusem (17) klamry w obszarze łączącym (38), który to obszar łączący posiada co najmniej jedno wycięcie wykonane w tym obszarze.

15. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jedna powierzchnia czołowa (7, 7) każdej części konstrukcyjnej (1, 2) ma dwie nóżki tworzące między sobą rowek bądź wpust (5), a druga powierzchnia czołowa części konstrukcyjnej ma wystający z niej komplementarny język bądź pióro (6) dopasowane do wpustu w następnej sąsiedniej części konstrukcyjnej.

16. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że główna część kabłąka ustalającego (12) wystaje do góry z korpusu (17) klamry pod kątem od 10° do 30°.

17. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że główna część kabłąka ustalającego (12) jest wygięta i kończy się na części zatrzaskowej (18).

18. Klamra do części konstrukcyjnych w postaci paneli lub desek, które mogą być montowane razem w położeniu jedna obok drugiej i utrzymywane razem za pomocą tej klamry, która to klamra posiada korpus i co najmniej pierwszą część trzymającą oraz drugą część trzymającą, które wystają do góry, przy czym pierwsza część trzymająca posiada element kołnierzowy wygięty do góry od korpusu klamry, zaś druga część trzymająca jest utworzona poprzez sprężyście-przemieszczalny kabłąk ustalający wystający do góry z korpusu klamry, który to kabłąk ustalający ma główną część rozciągającą się ukośnie od korpusu i kończącą się na odwróconej części zatrzaskowej, znamienna tym, że główna część kabłąka ustalającego (12) jest sprężyście przemieszczalna do dołu, do płaszczyzny korpusu (17) klamry (11), przy czym korpus (17) klamry ma ponadto trzecią część trzymającą, wystającą do góry od niego i usytuowaną pomiędzy pierwszą i drugą częścią trzymającą, która to trzecia część trzymająca jest usytuowana przeciwlegle do pierwszej części trzymającej i sprzęga się, korzystnie, ze wzdłużną powierzchnią czołową (7) jednej z części konstrukcyjnych (1, 2) kiedy pierwszy element kołnierzowy (10) pierwszej części trzymającej jest wstawiony w podłużne wycięcie (8, 9) sąsiadujące z tą wzdłużną powierzchnią czołową (7).

19. Klamra według zastrz. 18, znamienna tym, że kabłąk ustalający (12) jest korzystnie ruchomy sprężyście i elastycznie ze swojego nieprzemieszczonego położenia do dołu poprzez korpus (17) klamry (11).

20. Klamra według zastrz. 18, znamienna tym, że trzecia część trzymająca jest w postaci elementu kołnierzowego (19) wygiętego do góry od płaszczyzny korpusu (17) klamry, przy czym jeden względnie oba elementy kołnierzowe (10, 19) mają na poprzecznych sekcjach końcowych wygięte elementy sprzęgające.