PL210164B1 - Sposób i urządzenie do łączenia wstęg materiału - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób i urządzenie do łączenia wstęg materiału, wstęgi kończącej się z dobiegającą wstęgą materiału, za pomocą radełkowania, zwłaszcza odwijających się z bobin wstęg materiału przemysłu tytoniowego, gdzie wstęgi, które mają być łączone, są przemieszczane z, w przybliżeniu, synchroniczną prędkością i, w przybliżeniu, równolegle do siebie i są ze sobą łączone pomiędzy obracającą się powierzchnią radełkowaną i obracającą się powierzchnią współpracującą.

Przy wstęgach materiału może chodzić przykładowo o pasma osłonek artykułów tytoniowych, takie jak w przybliżeniu pasma bibułki papierosowej. Przez „radełkowanie rozumie się tu łączenie wstęg materiału za pomocą ściskania, przy czym również może mieć miejsce splatanie, zawijanie lub dogniatanie wstęg materiału.

Sposoby i urządzenia do radełkowania wstęg materiału są znane ze stanu techniki, odpowiednio z dokumentów należących do zgłaszającego nr nr DE 693 00 282, DE-GM 1995 937, DE-OS 1532 203 i DE-OS 1532 204. Patent USA nr 3 089 661 opisuje sposób i urządzenie wymienionego na wstępie rodzaju, w którym wstęga kończąca się łączona jest z nową wstęgą materiału, gdzie nowa wstęga materiału przyspieszana jest do prędkości kończącej się wstęgi materiału z uwzględnieniem masy nowej wstęgi materiału i wytrzymałości na rozciąganie nowej wstęgi materiału i są one ze sobą łączone za pomocą dwóch obrotowych, leżących naprzeciwko siebie, obok wstęg materiału, krzywek splatających, przy czym krzywki są obracane z prędkością synchroniczną względem wstęg materiału, które mają być łączone, jeden raz wokół ich osi obrotu. Następnie przedni koniec nowej wstęgi i pozostałość starej wstęgi są odcinane za pomocą noży uaktywnianych w reakcji na ruch krzywek.

Zadaniem niniejszego wynalazku jest udoskonalenie takiego sposobu i urządzenia.

Zadanie to, zgodnie z wynalazkiem zostało rozwiązane w zakresie sposobu, przez to, że w sposobie łączenia wstęgi materiału kończącej się z dobiegającą, nową wstęgą materiału, za pomocą radełkowania, zwłaszcza odwijających się z bobin wstęg papieru przemysłu tytoniowego, gdzie wstęgi, które mają być łączone, są przemieszczane z, w przybliżeniu, synchroniczną prędkością v i, w przybliżeniu, równolegle do siebie i są ze sobą łączone pomiędzy obrotową powierzchnią radełkowaną i obrotową powierzchnią współpracującą, według wynalazku, powierzchnię radełkowaną po ruchu podnoszenia w kierunku przeciwstawnym do kierunku ruchu podczas radełkowania, dla przeprowadzenia radełkowania przyspiesza się do wymienionej na wstępie prędkości v.

Wymienione wstęgi są najczęściej odwijane z bobin, na które są nawinięte. Przy obróbce maszynowej wstęg, przy zagrażającym pustym biegu bobiny, występuje problem konieczności połączenia kończącej się wstęgi ze wstęgą nowej bobiny. Aby nie zatrzymywać obróbki, powinno to nastąpić przy biegnących wstęgach, jeśli chce się pracować bez magazynu. Wstęgi powinny, dlatego, co najmniej przez pewien czas biec możliwie najbardziej synchronicznie i równolegle względem siebie, aby można je było połączyć przez radełkowanie, tj. dobiegająca wstęga powinna mieć, co najmniej w przybliżeniu, prędkość obróbki wstęgi kończącej się. Aby można było wtedy połączyć wstęgi materiału za pomocą radełkowania, przede wszystkim wskazane jest przemieszczanie powierzchni radełkowanej urządzenia stosowanego do radełkowania możliwie najbardziej synchronicznie z prędkością wstęgi. W tym celu, powierzchnia radełkowana powinna zostać przyspieszona do prędkości obu wstęg.

Wynalazek realizuje to korzystnie przez to, że przyspieszenie powierzchni radełkowanej do prędkości synchronicznej z prędkością wstęg jest wykonywane po ruchu podnoszenia powierzchni radełkowanej w kierunku przeciwstawnym do kierunku ruchu powierzchni radełkowanej podczas radełkowania. Z tego ruchu podnoszenia z maksymalnym możliwym torem przyspieszenia, powierzchnię radełkowaną można przyspieszyć w obrębie tego odcinka drogi wynoszącego około 300°, a więc jednego niepełnego obrotu, do prędkości wstęg. Przy tym, wysterowanie może następować z uwzględnieniem bezwładności masy. Dzięki wynalazkowi jest więc do dyspozycji więcej odcinków dróg dla przyspieszania niż bez ruchu podnoszenia, bez konieczności wstępnego przyspieszania powierzchni radełkowanej w trakcie wielu obrotów dla osiągnięcia występujących dziś zwykle prędkości wstęg.

Korzystnie jest, jeśli prędkość ruchu powierzchni radełkowanej w czasie, przyspieszenie powierzchni radełkowanej w czasie i/lub pozycja powierzchni radełkowanej w czasie, ma przebieg w zasadzie dający się przedstawić przez funkcję sinus. Funkcja moż e bazować przykładowo, na pierwszych dwóch nieparzystych harmonicznych fali sinusoidalnej. Dzięki takiemu harmonicznemu przebiegowi uwzględniona zostaje przy przyspieszaniu zwłaszcza bezwładność masy.

Dla wysterowania segmentu radełkującego stosuje się sterowanie krzywkowe, które wyprowadza się z sinusa. Przy tym, masa jest przyspieszana od pozycji stabilnego stanu spoczynku z uwzglęPL 210 164 B1 dnieniem drogi będącej do dyspozycji, optymalnie do wysokiej prędkości obwodowej. Przy łączeniu wstęg masa ta powinna być przemieszczana bez drgań, synchronicznie z prędkością wstęg i następnie powinna być, również z uwzględnieniem drogi będącej do dyspozycji, znowu przestawiona w stan spoczynku w określoną pozycję.

W tym celu należ y zastosować przebieg sterowania przebiegający harmonicznie, aby masa była w stanie mechanicznie śledzić ruch, nie będąc nadmiernie obciążona.

Do tego można zastosować krzywą sterowania, którą wyprowadza się z sinusa z obu pierwszymi wyższymi nieparzystymi harmonicznymi w obszarze - Π/2 do + Π/2.

Wzór na krzywą sterowania i przebieg pozycji s opisany jest za pomocą równości s = a • sin(t) + b • sin(3t) + c • sin(5t) gdzie t jest czasem i a, b, c są stałymi.

Korzystnie, powierzchnię radełkowaną przyspiesza się w obrębie odcinka drogi mniejszego od jednego pełnego obrotu, od ruchu podnoszenia do prędkości v.

Powierzchnię radełkowaną przemieszcza się po torze kołowym.

Powierzchnię radełkowaną przemieszcza się tak, że do radełkowania, natrafia ona podczas swojego ruchu w przybliżeniu synchronicznego względem wstęg, na powierzchnię współpracującą, przez co łączy się wstęgi ze sobą pomiędzy powierzchnią radełkowaną i powierzchnią współpracującą.

Powierzchnię współpracującą przyspiesza się do prędkości v wstęg, w zasadzie niezależnie od powierzchni radełkowanej.

Powierzchnię radełkowaną przemieszcza się jak następuje: najpierw z określonej pozycji wyjściowej ruch w kierunku przeciwstawnym do kierunku ruchu powierzchni radełkowanej podczas radełkowania, następnie w określonej pierwszej pozycji odwrotnej odwrócenie kierunku ruchu dla przyspieszenia do prędkości synchronicznej, dalej, co najmniej w określonym punkcie drogi wstęg ruch z prędkością synchroniczną w celu radełkowania wstęg, po czym zmniejszenie prędkości, w określonej drugiej pozycji odwrotnej odwrócenie kierunku ruchu, i ruch do określonej pozycji końcowej.

Korzystnie, jako pozycję wyjściową i/lub pozycję końcową wybiera się pozycję maksymalnego odstępu powierzchni radełkowanej od wstęg, a jako pierwszą pozycję odwrotną i/lub drugą pozycję odwrotną wybiera się pozycję minimalnego odstępu powierzchni radełkowanej od wstęg bez dotykania wstęg przez powierzchnię radełkowaną.

Przez to do dyspozycji jest maksymalna droga na przyspieszenie i hamowanie powierzchni radełkowanej, podczas gdy, jednocześnie, jest zagwarantowane, że powierzchnia radełkowana dotyka wstęgi tylko podczas fazy łączenia.

Przy panujących dziś bardzo wysokich prędkościach obróbki, przy radełkowaniu może powstać również problem, że zarówno przy dobiegającej nowej wstędze przedni koniec, jak i przy kończącej się starej wstędze, pozostające z tyłu pozostałości, określone jako materiał resztkowy, muszą być każdorazowo po połączeniu wstęg oddzielone.

Wynalazek rozwiązuje to korzystnie przez to, że pozostałość pierwszej wstęgi względem wstęgi, która ma być dalej obrabiana, po punkcie czasowym połączenia wstęg przemieszcza się z mniejszą prędkością niż wstęga, która ma być dalej obrabiana, korzystnie, hamuje się.

W ten sposób odrywa się każ dorazowa pozostałość na podstawie sił rozciągających w materiale, rozwijających się w miejscu łączenia w wyniku różnicy prędkości, kiedy te siły rozciągające przekraczają wytrzymałość na rozciąganie materiału. Przez to powstaje podwyższone napięcie wstęgi w wyprzedzającej pozostałości nowej taś my, wtedy, kiedy urządzenie łączące lub radełkujące zaciska obie wstęgi. Prowadzi to do tego, że przedni koniec nowej wstęgi odrywa się w miejscu zaciśnięcia lub połączenia.

Dzięki temu nie potrzeba dodatkowych części, takich jak nóż lub podobne, do rozdzielania wstęg. Dlatego, żadne tego rodzaju części nie zużywają się ani nie muszą być justowane.

Jeśli powierzchnia radełkowana znajduje się na segmencie zamocowanym obrotowo wokół pierwszej osi obrotu, może ona, dla radełkowania, współpracować w nieskomplikowany sposób z powierzchnią współpracującą.

Zalety tego wynalazku polegają również na tym, że jego realizacja jest łatwa i potrzebnych jest niewiele części ruchomych.

W zakresie zgodnego z wynalazkiem urządzenia zadanie wynalazku zosta ł o rozwiązane przez to, że urządzenie sterujące jest tak zaprojektowane, że za pomocą napędu powierzchnia radełkowana

PL 210 164 B1 jest przyspieszana do wymienionej na wstępie prędkości v dopiero po ruchu powierzchni radełkowanej w kierunku przeciwstawnym do kierunku ruchu powierzchni radełkowanej podczas radełkowania.

Powierzchnia radełkowana znajduje się na segmencie zamocowanym obrotowo wokół pierwszej osi obrotu, która jest tak usytuowana, że segment przy obracaniu wchodzi w czynne połączenie z powierzchnią współ pracują c ą , która jest tak usytuowana, ż e wstę gi przechodzące dla radeł kowania pomiędzy powierzchnią radełkowaną i powierzchnią współpracującą są radełkowane podczas styku powierzchni radełkowanej i powierzchni współpracującej.

Korzystnie, powierzchnia współpracująca stanowi co najmniej część powierzchni wałka współpracującego zamocowanego obrotowo wokół drugiej osi obrotu.

Urządzenie posiada dalej urządzenie do radełkowania, za pomocą którego wstęgi są łączone w jedną wstę g ę , która ma być dalej obrabiana i urzą dzenie do sterowania prę dkoś cią , do zmiany prędkości pozostałości nie tworzącej części co najmniej jednej wstęgi, która ma być dalej obrabiana, aby tę pozostałość co najmniej w przybliżeniu, od punktu czasowego połączenia wstęg za pomocą urządzenia do radełkowania poruszać z prędkością inną niż wstęgę, która ma być dalej obrabiana.

Urządzenie do radełkowania ma pierwszą powierzchnię radełkowaną i drugą powierzchnię radełkowaną.

Pierwsza powierzchnia radełkowana i druga powierzchnia radełkowana, znajdują się na obrotowych wałkach, których osie obrotu przebiegają równolegle względem siebie i pomiędzy ich powierzchniami obwodowymi przebiegają wstęgi, które mają być łączone.

Druga powierzchnia radełkowana jest utworzona przez powierzchnię zewnętrzną segmentu znajdującego się na wałku.

Urządzenie do sterowania prędkością ukształtowane jest sterowalnie przez sterowany napęd dla urządzenia hamującego pierwszej wstęgi, która ma być łączona i/lub sterowany napęd dla urządzenia do odwijania drugiej wstęgi, która ma być łączona, z określoną prędkością odwijania z bobiny.

Prędkość odwijania urządzenia do odwijania jest zmieniana, zwłaszcza podwyższana, za pomocą urządzenia do sterowania prędkością poprzez sterowanie napędem.

Wynalazek w przykładach wykonania został objaśniony w oparciu o rysunek, na którym fig. 1 przedstawia jedną postać wykonania wynalazku, fig. 2 - przebieg ruchu segmentu z fig. 1, fig. 3 - wykres, który przedstawia przebieg pozycji, przyspieszenia i prędkości w czasie i fig. 4 i 5a, 5b i 5c dalszą postać wykonania wynalazku.

Fig. 1 przedstawia jedną postać wykonania wynalazku, w której pierwsza wstęga 2, przykładowo pasmo bibułki papierosowej, jest odwijana z jednej bobiny 4, napędzanej przez silnik M1 poprzez dwa wałki 6 i 8, w kierunku dalszej obróbki zgodnie ze strzałką 10. Kiedy bobinie 4 grozi pusty przebieg, nowa wstęga 18 odwijana jest z nowej bobiny 19 poprzez wałek 20 przez napędzaną silnikiem M2 parę wałków 12 z wałkami 14 i 16. Bobina 19 napędzana jest silnikiem M3.

Wałek 20 i para wałków 12 są tak usytuowane, że obydwie wstęgi 2 i 18 przebiegają równolegle pomiędzy wałkami 20 i 8 zgodnie ze strzałką 22. W tym obszarze, po obu stronach równolegle przebiegających wstęg 2 i 18, znajdują się wałki 24 lub 26. Obydwa wałki 24 lub 26 są napędzane niezależnie od siebie przez silniki M4 lub M6. Wałek 24 obraca się wokół osi obrotu 25. Wałek 26 obraca się wokół osi obrotu 30 i niesie na swojej powierzchni obwodowej 30 segment 32, którego powierzchnia zewnętrzna tworzy powierzchnię radełkowaną 34. Powierzchnia obwodowa 28 wałka 24 służy jako powierzchnia współpracująca dla powierzchni radełkowanej 34 podczas radełkowania.

Wszystkie silniki M1, M2, M3, M4 i M6 są sterowane przez nie przedstawione urządzenie sterujące.

Zanim bobina 4 opróżniona zostanie całkowicie, nowa wstęga 18 musi zostać połączona ze starą wstęgą 2. Odbywa się to tu za pomocą radełkowania. W celu radełkowania obydwu wstęg 2 i 18, wstęgi 2 i 18, które mają być łączone, są przemieszczane pomiędzy wałkami 20 i 8 z prędkością synchroniczną i równolegle względem siebie. W tym celu, nowa wstęga 18 jest przez parę wałków 12 przyspieszana do prędkości wstęgi 2. Dalej, wałek 24 jest przyspieszany przez silnik M4 do prędkości wstęgi 2. W celu radełkowania, również powierzchnia radełkowana 34 musi zostać przyspieszona do prędkości wstęgi 2.

Opisane to zostanie dokładniej w dalszym ciągu na podstawie fig. 2. Na fig. 2 charakterystyczne pozycje pośrednie wałka 26 lub segmentu 32 z powierzchnią radełkowaną 34 są oznaczone za pomocą liter od a do h. Powierzchnia radełkowana 34 po ruchu podnoszenia w kierunku przeciwstawnym do kierunku ruchu 22 powierzchni radełkowanej 31 podczas radełkowania, jest przyspieszana do wymienionej na wstępie prędkości wstęgi 2.

PL 210 164 B1

Zgodnie z fig. 2 segment 32 znajduje się w stanie spoczynku w pozycji godziny szóstej (rysunek a). Umożliwia to maksymalną szczelinę 36 dla wsunięcia obu wstęg 2 i 18 pomiędzy oba wałki 24 i 26.

W celu połączenia, segment 32 jest najpierw przemieszczany przeciwnie do kierunku biegu wstęgi 22 zgodnie ze strzałką 38, aż do położenia na godzinie dziesiętnej (rysunek b). Następnie kierunek ruchu segmentu 32 zostaje odwrócony i wprowadzone przyspieszenie segmentu 32 do prędkości wstęgi w kierunku biegu wstęgi 22 zgodnie ze strzałkami 40 i 42 (rysunki c i d). Do tego celu jest do dyspozycji kąt około 300 stopni. Przy natrafieniu powierzchni radełkowanej 34 na powierzchnię współpracującą 28 (rysunek e) prędkość powierzchni radełkowanej 34 jest synchroniczna z prędkością wstęgi aż powierzchnia radełkowana 34 znowu opuści powierzchnię współpracującą 28. Dalej wprowadzona zostaje faza opóźnienia (rysunek f), na co jest do dyspozycji również około 300°. Segment 32 stoi w zahamowanym stanie końcowym w pozycji zegarowej godziny drugiej (rysunek g). Stąd, zgodnie ze strzałką 46 jest przemieszczany, przeciwnie do kierunku biegu wstęgi 22 znowu na pozycję godziny szóstej (rysunek h).

Kontrolowany przez urządzenie sterujące harmoniczny czasowy przebieg pozycji lub drogi s, przyspieszenia a i prędkości v powierzchni radełkowanej 34 przedstawiony jest na fig. 3 za pomocą odpowiednich pozycji wałków 24, 26. Ten przebieg opiera się na fali sinusoidalnej z obu pierwszymi nieparzystymi falami harmonicznymi. Dla wysterowania segmentu radełkującego 32 stosuje się sterowanie krzywkowe, które wyprowadza się z sinusa. Ten rodzaj wysterowania uwzględnia bezwładność masy przyspieszanego segmentu radełkującego, tak, że pracuje on ze szczególnie małym zużyciem i hałasem. Masa segmentu radełkującego 32 przyspieszana zostaje od stabilnego stanu spoczynku, z uwzględnieniem będącej do dyspozycji drogi, optymalnie do wysokiej, odpowiednio do dzisiejszych prędkości wstęg, prędkości obwodowej. Przy łączeniu wstęg, ta masa porusza się bez drgań, synchronicznie z prędkością wstęgi. Następnie, również z uwzględnieniem będącej do dyspozycji drogi, jest ona znowu umieszczana w stanie spoczynku w określonej pozycji. Do tego stosuje się proces sterowania, który przebiega harmonicznie i przez to wzbudza masę w ten sposób, że jest ona w stanie mechanicznie śledzić ruch. Do tego celu używa się krzywej sterującej, którą wyprowadza się z sinusoidy i obu pierwszych wyższych nieparzystych harmonicznych w obszarze - Π/2 do + Π/2 tak, że krzywą sterującą s można opisać za pomocą równości s = a • sin(t) + b • sin(3t) + c • sin(5t), gdzie t jest czasem i a, b, c są stałymi. Stąd otrzymuje się dla prędkości v = Δs/Δt a dla przyspieszenia a = Av/At.

Fig. 4 przedstawia dalszą postać wykonania wynalazku. Elementy odpowiadające elementom z poprzedniej postaci wykonania są oznaczone tymi samymi odnośnikami. Funkcja tych elementów odpowiada funkcji z poprzedniej postaci wykonania. Wałek 24 obraca się wokół osi obrotu 25 a jego powierzchnia obwodowa 28 tworzy w tej postaci wykonania gładką powierzchnię radełkowaną 27. Wałek 26 obraca się wokół osi obrotu 35 i niesie na swojej powierzchni obwodowej 30 segment 32, którego powierzchnia zewnętrzna tworzy powierzchnię radełkowaną 34. Powierzchnia radełkowana 34 jest zaopatrzona w nieprzedstawione ryflowanie, które podczas stykania się powierzchni radełkowanej 27 z powierzchnią radełkowaną 34 jest wtłaczana we wstęgę 2 i w nową wstęgę 18, która ma być z nią połączona i przez to tworzy połączenie pomiędzy wstęgami 2 i 18. Odstęp osi obrotu 25 i 35 jest tak dobrany, że przebiegające pomiędzy segmentami 23 i 32 wstęgi 2 i 18, które mają być łączone, przy powierzchniach 27 i 34 leżących naprzeciwko siebie są poprzez ściskanie tych powierzchni 27 i 34 łączone ze sobą.

Wszystkie silniki M1, M2, M3, i M6 są sterowane przez zaznaczone schematycznie urządzenie sterujące 55. Urządzenie sterujące 55 ma nie przedstawioną pamięć, w której są zapamiętane opisane tu etapy sposobu jako program sterujący. Nie przedstawiony mikroprocesor urządzenia sterującego 55 wywołuje z pamięci program sterujący, aby za pomocą silników M1, M2, M3, M4, M6 i opisanego jeszcze później hamulca, które są uaktywniane przez przewody oznaczone na fig. 4 jako strzałki, przestawiać opisane tu etapy sposobu.

Prędkość co najmniej jednego z obu wałków 24 i 26 jest tak sterowana, że powierzchnia 27 i 34 podczas fazy styku poruszają się co najmniej w przybliżeniu synchronicznie.

Fig. 4 przedstawia obie powierzchnie 27 i 34 w punkcie czasowym, w którym nie leżą one jeszcze na przeciwko siebie. Kiedy w końcu znajdą się one naprzeciwko siebie, utworzą w miejscu oznaczonym strzałką 50 miejsce zacisku lub połączenia. W tym miejscu powierzchnie radełkowane 27 i 34 w ten sposób mocno zaciskają pomiędzy sobą wstęgi 2 i 18, że obydwie wstęgi 2 i 18 zostają ze sobą

PL 210 164 B1 połączone. Oznacza to jednak również, że powstaje nieużywana już pozostająca z tyłu pozostałość 52 starej wstęgi 2, jak również wyprzedzający, przedni koniec 54 nowej wstęgi 18. Zarówno pozostałość 52 jak i przedni koniec 54 muszą więc zostać oddzielone, aby nie zakłócać albo nawet nie przerywać obróbki nowej wstęgi 18 zgodnie ze strzałką 10.

Oddzielenie przedniego końca 54 nowej wstęgi 18 odbywa się odpowiednio do fig. 5a, a zwłaszcza fig. 5b przez to, że przedni koniec 54 najpóźniej w punkcie czasowym, w którym leżą naprzeciwko siebie powierzchnia radełkowana 27 i powierzchnia współpracująca 34, jest przemieszczany przez wałki 14 i 16 nieco szybciej niż kończąca się wstęga 2 i niż wałki 24 i 26 z powierzchnią radełkowaną 27 lub powierzchnią radełkowaną 34. Dzięki przyspieszonemu odwijaniu wstęgi 18 zaciśniętej przez wałki 24 i 26 obiegające z mniejszą prędkością, powstaje podwyższone napięcie wstęgi w przednim końcu 54, jak tylko urządzenie radełkujące lub łączące utworzone przez powierzchnię radełkowaną 27 i powierzchnię radełkowaną 34 połączy ze sobą wstęgi 2 i 18. Prowadzi to do tego, że przedni koniec 54 odrywa się w miejscu połączenia 50 pomiędzy segmentami 23 i 32.

Materiał resztkowy lub pozostająca z tyłu pozostałość 52 starej wstęgi 2 jest oddzielana odpowiednio do fig. 5c, kiedy, krótko przed punktem czasowym, w którym urządzenie łączące lub radełkujące znowu zwalnia zacisk obu wstęg 2, 18, bobina 4 odwijającej się wstęgi 2 jest hamowana przez hamulec pokazany schematycznie nad nią. Dzięki zahamowaniu kończącej się wstęgi 2, w pozostałości 52 powstaje podwyższone napięcie albo napięcie rozciągające, które jest wyższe od napięcia rozciągającego, jakie może wytrzymać wstęga 2. Dzięki temu pozostałość 52 odrywa się.

Linie oderwania leżą każdorazowo w obszarze strefy wstęg 2 i 18 radełkowanej przez powierzchnię radełkowaną 27 i powierzchnię radełkowaną 34, ponieważ wstęgi 2 i 18 w tym obszarze są osłabione przez radełkowanie. Zarówno przyspieszanie pary wałków 12 jak i hamowania bobiny 4 sterowane jest przez urządzenie sterujące za pomocą napędów M1 dla bobiny 4 i M2 dla pary wałków 12.

Claims (24)

1. Sposób łączenia wstęgi materiału kończącej się z dobiegającą, nową wstęgą materiału, za pomocą radełkowania, zwłaszcza odwijających się z bobin wstęg papieru przemysłu tytoniowego, gdzie wstęgi, które mają być łączone, są przemieszczane z, w przybliżeniu, synchroniczną prędkością v i, w przybliżeniu, równolegle do siebie i są ze sobą łączone pomiędzy obrotową powierzchnią radełkowaną i obrotową powierzchnią współpracującą, znamienny tym, że powierzchnię radełkowaną (34) po ruchu podnoszenia w kierunku (38) przeciwstawnym do kierunku ruchu (22) podczas radełkowania, dla przeprowadzenia radełkowania przyspiesza się do wymienionej na wstępie prędkości (v).

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że prędkość (v) ruchu powierzchni radełkowanej (34) w czasie, przyspieszenie (a) powierzchni radełkowanej (34) w czasie i/lub pozycja (s) powierzchni radełkowanej (34) w czasie, ma harmoniczny przebieg w zasadzie dający się przedstawić przez funkcję sinus.

3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że przebieg pozycji (s) opisany jest za pomocą równości s = a • sin(t) + b • sin(3t) + c • sin(5t), gdzie t jest czasem i a, b, c są stałymi.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnię radełkowaną (34) przyspiesza się w obrębie odcinka drogi mniejszego od jednego pełnego obrotu, od ruchu podnoszenia do prędkości (v).

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnię radełkowaną (34) przemieszcza się po torze kołowym.

6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnię radełkowaną (34) przemieszcza się tak, że do radełkowania, podczas swojego ruchu w przybliżeniu synchronicznego względem wstęg (2, 18), natrafia ona na powierzchnię współpracującą (28), przez co łączy się wstęgi (2, 18) ze sobą pomiędzy powierzchnią radełkowaną (34) i powierzchnią współpracującą (28).

7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że powierzchnię współpracującą (28) przyspiesza się do prędkości (v) wstęg (2, 18), w zasadzie niezależnie od powierzchni radełkowanej (34).

8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że powierzchnię radełkowaną (34) przemieszcza się jak następuje: najpierw z określonej pozycji wyjściowej (a) ruch w kierunku (38) przeciwstawnym do kierunku ruchu (22) powierzchni radełkowanej (34) podczas radełkowania, następnie w określonej

PL 210 164 B1 pierwszej pozycji odwrotnej (b) odwrócenie kierunku ruchu dla przyspieszenia (a) do prędkości synchronicznej (v), dalej, co najmniej w określonym punkcie (e) drogi wstęg (2, 18) ruch z prędkością synchroniczną (v) w celu radełkowania wstęg (2, 18), po czym zmniejszenie prędkości (v), w określonej drugiej pozycji odwrotnej (g) odwrócenie kierunku ruchu, i ruch do określonej pozycji końcowej (h).

9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że jako pozycję wyjściową (a) i/lub pozycję końcową (h) wybiera się pozycję maksymalnego odstępu powierzchni radełkowanej (34) od wstęg (2, 18).

10. Sposób według zastrz. 8 albo 9, znamienny tym, że jako pierwszą pozycję odwrotną (b) i/lub drugą pozycję odwrotną (h) wybiera się pozycję minimalnego odstępu powierzchni radełkowanej (34) od wstęg (2, 18) bez dotykania wstęg (2, 18) przez powierzchnię radełkowaną (34).

11. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że w trakcie łączenia obu wstęg (2, 18) odłącza się co najmniej jedną z niepotrzebnych do dalszej obróbki pozostałości (52, 54) obu wstęg (2, 18) a pozostałość (52, 54) nie tworząca części co najmniej jednej wstęgi (2, 18), która ma być dalej obrabiana, co najmniej w przybliżeniu od punktu czasowego połączenia wstęg (2, 18) przemieszcza się z inną prędkością niż wstęga, która ma być dalej obrabiana.

12. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że pozostałość (52) pierwszej wstęgi (2) względem wstęgi, która ma być dalej obrabiana, po punkcie czasowym połączenia wstęg (2, 18) przemieszcza się z mniejszą prędkością niż wstęga, która ma być dalej obrabiana.

13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że pozostałość (52) pierwszej wstęgi (2) względem wstęgi, która ma być dalej obrabiana, po punkcie czasowym połączenia wstęg (2, 18) hamuje się.

14. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że pozostałość (54) drugiej wstęgi (18) podczas i/lub po połączeniu, przemieszcza się z większą prędkością niż wstęga, która ma być dalej obrabiana.

15. Urządzenie do łączenia wstęg materiału przemysłu tytoniowego za pomocą radełkowania, posiadające powierzchnię radełkowaną służącą do radełkowania wstęg, które mają być łączone, napęd do poruszania powierzchni radełkowanej, urządzenie sterujące napędem, aby dopasować ruch powierzchni radełkowanej do ruchu wstęg w taki sposób, że, w celu radełkowania, wstęgi i powierzchnia radełkowana, co najmniej w określonym punkcie drogi wstęg poruszają się z, w przybliżeniu, synchroniczną prędkością v i w przybliżeniu równolegle względem siebie, znamienne tym, że urządzenie sterujące jest tak zaprojektowane, że za pomocą napędu (M6) powierzchnia radełkowana (34) jest przyspieszana do wymienionej na wstępie prędkości (v) dopiero po ruchu powierzchni radełkowanej (34) w kierunku (38) przeciwstawnym do kierunku ruchu (22) powierzchni radełkowanej (34) podczas radełkowania.

16. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że powierzchnia radełkowana (34) znajduje się na segmencie (32) zamocowanym obrotowo wokół pierwszej osi obrotu (35).

17. Urządzenie według zastrz. 16, znamienne tym, że pierwsza oś obrotu (35) jest tak usytuowana, że segment (32) przy obracaniu wchodzi w czynne połączenie z powierzchnią współpracującą (28), która jest tak usytuowana, że wstęgi (2, 18) przechodzące dla radełkowania pomiędzy powierzchnią radełkowaną (34) i powierzchnią współpracującą (28) są radełkowane podczas styku powierzchni radełkowanej (34) i powierzchni współpracującej (28).

18. Urządzenie według zastrz. 17, znamienne tym, że powierzchnia współpracująca (28) stanowi co najmniej część powierzchni (28) wałka współpracującego (24) zamocowanego obrotowo wokół drugiej osi obrotu (25).

19. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że posiada dalej urządzenie do radełkowania (27, 34), za pomocą którego wstęgi (2, 18) są łączone w jedną wstęgę, która ma być dalej obrabiana i urządzenie do sterowania prędkością (55), do zmiany prędkości pozostałości (52, 54) nie tworzącej części co najmniej jednej wstęgi (2, 18), która ma być dalej obrabiana, aby tę pozostałość (52, 54) co najmniej w przybliżeniu, od punktu czasowego połączenia wstęg za pomocą urządzenia do radełkowania (27, 34) poruszać z prędkością inną niż wstęgę, która ma być dalej obrabiana.

20. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że urządzenie do radełkowania (27, 34) ma pierwszą powierzchnię radełkowaną (22) i drugą powierzchnię radełkowaną (34).

21. Urządzenie według zastrz. 20, znamienne tym, że pierwsza powierzchnia radełkowana (27) i druga powierzchnia radełkowana (34), znajdują się na obrotowych wałkach (24, 26), których osie obrotu (25, 35) przebiegają równolegle względem siebie i pomiędzy ich powierzchniami obwodowymi (28, 30) przebiegają wstęgi (2, 18), które mają być łączone.

22. Urządzenie według zastrz. 21, znamienne tym, że druga powierzchnia radełkowana (34) jest utworzona przez powierzchnię zewnętrzną segmentu (32) znajdującego się na wałku (26).

PL 210 164 B1

23. Urządzenie według zastrz. 19, znamienne tym, że urządzenie do sterowania prędkością (55) ukształtowane jest dla sterowania sterowanego napędu (M1) dla urządzenia hamującego pierwszej wstęgi (2), która ma być łączona i/lub sterowanego napędu (M2) dla urządzenia do odwijania (12), do odwijania drugiej wstęgi (18), która ma być łączona, z określoną prędkością odwijania z bobiny (19).

24. Urządzenie według zastrz. 23, znamienne tym, że prędkość odwijania urządzenia do odwijania (12) jest zmieniana, zwłaszcza podwyższana, za pomocą urządzenia do sterowania prędkością (55) poprzez sterowanie napędem (M2).