PL208285B1 - Element konstrukcyjny do izolacji cieplnej - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest element konstrukcyjny do izolacji cieplnej pomiędzy dwoma betonowanymi elementami konstrukcyjnymi, zwłaszcza pomiędzy budynkiem i wystającą częścią zewnętrzną, składający się z układanego pomiędzy tymi elementami korpusu izolacyjnego ze stanowiącymi co najmniej integralną część elementami ściskanymi, które w zamontowanym stanie elementu konstrukcyjnego przechodzą w zasadzie poziomo i poprzecznie względem, w zasadzie poziomego, wzdłużnego wymiaru korpusu izolacyjnego przez ten korpus i są łączone z każdym z obu elementów konstrukcyjnych.

Tego typu elementy konstrukcyjne montuje się przykładowo pomiędzy balkonem i odpowiadającym mu stropem kondygnacyjnym, aby wyeliminować w miarę możliwości mostki cieplne w tym obszarze, przy czym pręty zbrojeniowe, przyłączone do balkonu i stropu i przechodzące przez korpus izolacyjny, odpowiadają za niezbędne przenoszenie występujących sił rozciągających, poprzecznych i ś ciskają cych. Z reguł y, jak na przyk ład ma to miejsce w EP 0 831 183 A, elementy zbrojeniowe w obszarze spoiny są wykonane ze stali stopowej, która zapewnia wystarczającą ochronę przed korozją, z drugiej zaś strony ma również dobre własności termoizolacyjne. Wadę prętów zbrojeniowych ze stali stopowej stanowią jednak zwłaszcza wysokie koszty, zwłaszcza wówczas gdy - jak to ma miejsce w przypadku elementów ściskanych - celem uzyskania wystarczającej noś ności trzeba uż ywać elementy zbrojeniowe o stosunkowo dużych przekrojach.

W stanie techniki znane są wprawdzie rozwiązania, jak na przykład EP 0 121 685 A, służące do obejścia konieczności stosowania elementów ściskanych ze stali stopowej i zastosowania zamiast nich alternatywnych materiałów. Tak na przykład w niemieckim opisie patentowym nr DE 34 26 538 zaproponowano wytwarzanie elementów ściskanych z betonu w miejscu przeznaczenia, przy czym te betonowe elementy ściskane charakteryzują się zarówno korzystną ceną, jak też wystarczającą odpornością na korozję. Wadę tych elementów, znanych między innymi także z DE 31 16 381 A, stanowią jednak stosunkowo złe własności termoizolacyjne betonu, co właśnie należałoby obejść poprzez zastosowanie elementu konstrukcyjnego do izolacji cieplnej w obszarze spoiny.

Celem wynalazku jest zaproponowanie elementu konstrukcyjnego do izolacji cieplnej, opisanego na wstępie rodzaju, który jest prostszy, a przede wszystkim wyraźnie tańszy w wytwarzaniu, a dodatkowo ma lepsze własności użytkowe.

Element konstrukcyjny do izolacji cieplnej pomiędzy dwoma elementami betonowanymi, zwłaszcza pomiędzy budynkiem i wystającą częścią zewnętrzną, składający się z układanego pomiędzy tymi elementami korpusu izolacyjnego ze stanowiącymi co najmniej integralną część elementami ściskanymi, które w zamontowanym stanie elementu konstrukcyjnego przechodzą przez korpus izolacyjny w zasadzie poziomo i poprzecznie względem, w zasadzie poziomego, wzdłużnego wymiaru tego korpusu i są łączone z każdym z obu elementów konstrukcyjnych, według wynalazku charakteryzuje się tym, że elementy ściskane stanowią elementy odlewane z betonu przy użyciu traconej formy odlewniczej, i że tracona forma odlewnicza jest wraz z betonowym elementem ściskanym wstawiona w element konstrukcyjny i stanowi jego część skł adową .

Korzystnie forma odlewnicza jest z tworzywa sztucznego.

Korzystnie elementy ściskane mają na swych zwróconych ku elementom konstrukcyjnym, czołowych powierzchniach profile stykowe do wprowadzania i/lub wyprowadzania sił ściskających.

Korzystnie profile stykowe są równoległe do wzdłużnego wymiaru korpusu izolacyjnego i mają kształt płyt.

Korzystnie profile stykowe są w przekroju poziomym sklepione w kształcie łuku koła i wchodzą swym sklepionym obszarem w elementy konstrukcyjne.

Korzystnie zwrócona ku elementom konstrukcyjnym, pionowa powierzchnia profili stykowych odpowiada swoją wielkością co najmniej powierzchni przekroju pionowego, otoczonej przez żebra ściskane.

Korzystnie profile stykowe łączą co najmniej dwa żebra ściskane w jeden korpus kształtowy.

Korzystnie komora jest odizolowana przez profile stykowe od elementów konstrukcyjnych.

Korzystnie żebra ściskane są połączone ze sobą za pomocą poprzeczki, przechodzącej przez komorę.

Korzystnie tracona forma odlewnicza w obszarze stopki profili stykowych ma większą grubość.

Korzystnie czołowe profile stykowe są w pionowym przekroju wzdłużnym sklepione, zwłaszcza wklęsłe.

PL 208 285 B1

Korzystnie dwa, sąsiadujące poziomo, elementy ściskane są połączone ze sobą obszarem połączenia.

Korzystnie elementy ściskane wchodzą co najmniej w jeden z elementów konstrukcyjnych i są w nim zakotwione.

Korzystnie komora po stronie elementu ściskanego, wchodzącej w element konstrukcyjny, dochodzi w przybliżeniu do elementu konstrukcyjnego i jest odizolowana od niego przez odpowiedni profil stykowy.

Korzystnie elementy ściskane są z betonu o wysokiej wytrzymałości, zwłaszcza zbrojonego włóknem.

Element konstrukcyjny do izolacji cieplnej pomiędzy dwoma elementami betonowanymi, zwłaszcza pomiędzy budynkiem i wystającą częścią zewnętrzną, składający się z układanego pomiędzy tymi elementami korpusu izolacyjnego ze stanowiącymi co najmniej integralną część elementami ściskanymi, które w zamontowanym stanie elementu konstrukcyjnego przechodzą przez korpus izolacyjny w zasadzie poziomo i poprzecznie względem, w zasadzie poziomego, wzdłużnego wymiaru tego korpusu i są łączone z każdym z obu elementów konstrukcyjnych, przy czym elementy ściskane są z betonu i mają co najmniej dwa, biegną ce przez korpus izolacyjny poprzecznie wzglę dem wzd ł u ż nego wymiaru tego korpusu, żebra ściskane, zaś na ich zwróconych ku elementom konstrukcyjnym, czołowych powierzchniach znajdują się profile stykowe do wprowadzania i/lub wyprowadzania sił ściskających, według wynalazku charakteryzuje się również tym, że w elementach ściskanych pomiędzy żebrami ściskanymi znajduje się co najmniej jeden element izolacyjny w postaci odizolowanej od elementów konstrukcyjnych komory, przy czym komora jest odizolowana od elementów konstrukcyjnych profilami stykowymi.

Korzystnie betonowe elementy ściskane są elementami wytłaczanymi.

Korzystnie profile stykowe są równoległe do wzdłużnego wymiaru korpusu izolacyjnego i mają kształt płyt.

Korzystnie profile stykowe są w przekroju poziomym sklepione w kształcie łuku koła i wchodzą swym sklepionym obszarem w elementy konstrukcyjne.

Korzystnie zwrócona ku elementom konstrukcyjnym, pionowa powierzchnia profili stykowych odpowiada swoją wielkością co najmniej powierzchni przekroju pionowego, otoczonej przez żebra ściskane.

Korzystnie profile stykowe łączą co najmniej dwa żebra ściskane w jeden korpus kształtowy.

Korzystnie żebra ściskane są połączone ze sobą za pomocą poprzeczki, przechodzącej przez komorę.

Korzystnie elementy ściskane wchodzą co najmniej w jeden z elementów konstrukcyjnych i są w nim zakotwione.

Korzystnie komora po stronie elementu ściskanego, wchodzącej w element konstrukcyjny, dochodzi w przybliżeniu do elementu konstrukcyjnego i jest odizolowana od niego przez odpowiedni profil stykowy.

Korzystnie elementy ściskane są z betonu o wysokiej wytrzymałości, zwłaszcza zbrojonego włóknem.

Element konstrukcyjny według wynalazku zawiera zatem element ściskany, który nie tylko jest tańszy niż elementy ściskane ze stali stopowej, lecz przy większej nośności charakteryzuje się lepszymi własnościami termoizolacyjnymi. Wykonanie elementu ściskanego za pomocą wytłaczania pozwala w prosty sposób umieścić w nim komory, które zapewniają lepsze własności termoizolacyjne w porównaniu do stali stopowej.

Innymi słowy, metoda wytłaczania pozwala uzyskać element ściskany o lekkiej konstrukcji, z wąskimi, a mimo to wytrzymałymi, żebrami ściskanymi oraz umieszczonym pomiędzy tymi żebrami elementem izolacyjnym, który w najprostszym wariancie jest z powietrza, a tym samym wykazuje najlepsze własności izolacyjne. Lekkiej konstrukcji sprzyja to, że elementy ściskane mają na swych czołowych powierzchniach, zwróconych ku betonowym elementom konstrukcyjnym, profile stykowe do wprowadzania względnie wyprowadzania sił ściskających. Profile te rozciągają się korzystnie równolegle do wzdłużnego wymiaru korpusu izolacyjnego i mają kształt płyt o pionowych powierzchniach, zwróconych ku betonowym elementom konstrukcyjnym. Powierzchnie te odpowiadają swoją wielkością co najmniej powierzchni przekroju pionowego, otoczonej przez żebra ściskane. Innymi słowy, profile stykowe powinny umożliwiać wprowadzanie względnie wyprowadzanie sił ściskających na jak największej powierzchni i przekazywać te siły na mniejszą powierzchnię przekroju żeber ściskanych.

PL 208 285 B1

Aby żebra ściskane lepiej wytrzymywały siły ściskające, profile stykowe łączą co najmniej dwa żebra ściskane w jeden korpus kształtowy, dzięki czemu mogą nadawać im większą stabilność.

Ponadto z punktu widzenia wytwarzania korzystne może być połączenie żeber ściskanych ze sobą za pomocą przechodzącej przez komorę poprzeczki, która zapobiega wyboczeniu jeszcze nieutwardzonego po procesie wytłaczania elementu ściskanego w obszarze wąskich żeber ściskanych. Podobnie jak bez trudu można w drodze wytłaczania umieścić poprzeczkę w elementach ściskanych, również bez większych nakładów można zrealizować rozwiązania konstrukcyjne, sprzyjające zarówno stabilności, jak też własnościom termoizolacyjnym, co w przypadku tradycyjnych elementów ze stali stopowej praktycznie nie byłoby możliwe lub wymagałoby nieporównywalnie większych nakładów.

Co się tyczy kierunku wytłaczania elementu ściskanego według wynalazku, korzystne jest odizolowanie komory od betonowych elementów konstrukcyjnych za pomocą profili stykowych, co polega na takim wykonaniu elementu ściskanego, że oś komory, czyli kierunek wytłaczania, rozciąga się w płaszczyź nie korpusu izolacyjnego poziomo w kierunku wzdłużnego wymiaru korpusu izolacyjnego lub prostopadle do niego w kierunku pionowym.

Dla powiększenia komory korzystne jest ponadto, jeżeli elementy ściskane wchodzą co najmniej w jeden z betonowych elementów konstrukcyjnych i są w nim zakotwione, zwłaszcza jeżeli komora po stronie elementu ściskanego, wchodzącej w element konstrukcyjny, dochodzi w przybliżeniu do elementu konstrukcyjnego i jest odizolowana od niego przez odpowiedni profil stykowy. Dzięki temu zwiększa się także długość żeber ściskanych, a zatem cienkościennego obszaru elementu ściskanego, co poprawia jego własności termoizolacyjne.

Poza wspomnianą powyżej metodą wytłaczania zaleca się stosowanie odlewanych betonowych elementów ściskanych. Tą metodą można im nadawać w zasadzie dowolne kształty o różnorodności większej niż w przypadku wytłaczania, co z kolei pozwala dostosować betonowy element ściskany praktycznie do wszystkich wymagań. Wymagania te zawierają się przede wszystkim w stosunkowo dużej powierzchni wprowadzania sił i stosunkowo małej powierzchni przekroju w obszarze korpusu izolacyjnego. Małą powierzchnię przekroju można zrealizować po pierwsze poprzez sklepienie, zwłaszcza wklęsłe, górnej powierzchni elementu ściskanego, po drugie zaś poprzez przewężenie elementów ściskanych w odniesieniu do przekroju poziomego.

Istotna zaleta betonowych elementów ściskanych, wytwarzanych w drodze odlewania przy użyciu traconej formy odlewniczej, polega na tym, że betonowe elementy ściskane można wraz z formą odlewniczą zamontować w elemencie konstrukcyjnym i w ten sposób wytworzyć ze wszystkich stron betonowego elementu ściskanego warstwę poślizgową, dzięki której betonowy element ściskany może bez trudu i na zasadzie „poślizgu podążać za ewentualnymi przemieszczeniami względnymi pomiędzy obydwoma, stykającymi się ze sobą, betonowymi elementami konstrukcyjnymi. To z kolei pociąga za sobą następną korzyść, polegającą na tym, że wspomnianym przemieszczeniom nie towarzyszą już typowe hałasy, które w tradycyjnych elementach ściskanych były nieuniknione z uwagi na tarcie statyczne pomiędzy elementem ściskanym i stykającym się z nim betonowym elementem konstrukcyjnym.

Forma odlewnicza może być przykładowo z tworzywa sztucznego, które sprawia, że betonowy element ściskany przylega zawsze płaską i gładką powierzchnią zewnętrzną do graniczącego betonowego elementu konstrukcyjnego, niezależnie od betonu wypełniającego formę odlewniczą. Nawet wówczas, gdy beton ten zawiera grube ziarna lub włókna, utworzona przez formę odlewniczą powierzchnia zewnętrzna jest płaska i gładka.

Możliwość optymalizacji kształtu betonowych elementów ściskanych, jak też samej formy odlewniczej można wykorzystać przykładowo do zwiększenia grubości traconej formy odlewniczej w obszarze stopki profili stykowych. Obszar stopki stanowi odcinek, w którym docisk krawędziowy jest największy, w związku z czym większa grubość formy odlewniczej w tym obszarze zapewnia „elastyczną powłokę, a co za tym idzie, zachowanie warstwy poślizgowej.

Poza tym czołowe profile stykowe mogą być w pionowym przekroju wzdłużnym sklepione, zwłaszcza wklęsłe, aby betonowa podpora ściskana również po osiąściu graniczących betonowych elementów konstrukcyjnych, mimo zajmowanego wtedy, lekko ukośnego ustawienia, przylega w optymalny sposób do graniczącego betonowego elementu konstrukcyjnego, jako że podczas pionowego ruchu osiadającego wklęsły obszar przetacza się po betonowym elemencie konstrukcyjnym, tworząc przegubowe połączenie między betonowym elementem ściskanym i graniczącym z nim betonowym elementem konstrukcyjnym.

PL 208 285 B1

Wytwarzanie betonowego elementu ściskanego w drodze odlewania można również wykorzystać na przykład do tego, by łączyć ze sobą dwa, sąsiadujące poziomo, elementy ściskane we wspólnej formie odlewniczej i poprzez obszar połączenia, dzięki czemu powstały w rezultacie, podwójny element ściskany zawiera termoizolacyjną komorę. Ogólnie rzecz biorąc, ta postać wykonania pozwala uzyskać rozwiązanie zbliżone do opisanej powyżej konstrukcji wytłaczanej z dwoma żebrami ściskanymi i usytuowaną pomiędzy nimi komorą.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia element ściskany w widoku z góry, fig. 2 - element ściskany zamontowany w elemencie konstrukcyjnym do izolacji cieplnej, w przekroju pionowym, fig. 3 - alternatywny przykład wykonania elementu konstrukcyjnego do izolacji cieplnej, w przekroju poziomym, fig. 4 - element konstrukcyjny z fig. 3 w przekroju wzdł u ż pł aszczyzny IV-IV na fig. 3, fig. 5 - alternatywny przykł ad wykonania elementu konstrukcyjnego do izolacji cieplnej, z elementem ściskanym, w widoku z góry i przekroju, fig. 6 do 8 - formę odlewniczą dla podwójnego elementu ściskanego w różnych widokach perspektywicznych, fig. 9 - formę odlewniczą z fig. 6 do 8 w widoku z góry, fig. 10 - formę odlewniczą w widoku z boku, fig. 11 - przekrój wzdł u ż płaszczyzny A-A na fig. 9, fig. 12 - przekrój wzdł u ż pł aszczyzny B-B na fig. 9, fig. 13 - przekrój wzdłuż płaszczyzny C-C na fig. 10, fig. 14 - przekrój wzdłuż płaszczyzny

D-D na fig. 10, oraz fig. 15 - formę odlewniczą w widoku z dołu.

Na fig. 2 przedstawiony jest fragment elementu izolacyjnego 1 do izolacji cieplnej, zamontowany pomiędzy budynkiem A oraz wystającą częścią zewnętrzną B i składający się z ułożonego pomiędzy obydwoma elementami konstrukcyjnymi korpusu izolacyjnego 2 oraz elementów zbrojeniowych w postaci elementów ściskanych 3. Ogólnie rzecz biorąc, element konstrukcyjny jest przedłużony do góry, gdzie umieszczone są na nim znane ogólnie pręty, pracujące na działanie sił rozciągających i poprzecznych.

Element ściskany 3 ma dwa płytowe profile stykowe 5, 6, umieszczone na zwróconych ku obu betonowym elementom konstrukcyjnym A i B, czołowych powierzchniach elementu ściskanego 3 i równoległe do wzdłużnego wymiaru korpusu izolacyjnego. Profile stykowe 5, 6 służą do wprowadzania względnie wyprowadzania siły ściskającej, przy czym przenoszenie siły ściskającej przez spoinę pomiędzy obydwoma elementami konstrukcyjnymi odbywa się przez dwa żebra ściskane 7, 8, które zgodnie z tym przechodzą przez korpus izolacyjny poprzecznie względem jego wzdłużnego wymiaru.

Pomiędzy obydwoma żebrami ściskanymi 7, 8 znajduje się komora 9, która pełni funkcję elementu izolacyjnego i w tym celu musi być wypełniona jedynie powietrzem.

Dzięki temu, że element ściskany 3 wchodzi w betonowy element konstrukcyjny B w obszarze profilu stykowego 6, można zwiększać objętość komory względnie długość żeber ściskanych i w ten sposób optymalizować izolację cieplną, realizowaną za pomocą elementu ściskanego według wynalazku.

Na fig. 3 i 4 przedstawiony jest element konstrukcyjny 21 do izolacji cieplnej, którego element ściskany 23 różni się od elementu ściskanego 3 kształtem wytłaczanego przekroju i ustawieniem montażowym. Podobnie do elementu ściskanego 3, również element ściskany 23 ma dwa, umieszczone na zwróconych ku elementom konstrukcyjnym A, B, czołowych powierzchniach, profile stykowe 25, 26 i dwa, rozciągające się pomiędzy obydwoma profilami stykowymi, żebra ściskane 27, 28.

Istotne różnice polegają natomiast na tym, że profile stykowe 25, 26 nie są na kształt płyt ustawione równolegle do wzdłużnego wymiaru korpusu izolacyjnego, lecz zamiast tego są sklepione, zaś ich zewnętrzny kształt w przekroju poziomym jest zbliżony do łuku koła. Aby zapobiec wyginaniu się żeber ściskanych w obszarze komory 29, są one połączone poprzeczką 30, która przecina komorę 29 i dzieli ją na dwie równe komory częściowe 29a, 29b. Ponadto żebra ściskane 27, 28 mają wklęsłe powierzchnie zewnętrzne, zaś komory częściowe 29a, 29b są w przeciwieństwie do nich wypukłe. W ten sposób oba żebra ściskane mają w przekroju poziomym kształt zbliżony do kielichowego, co zapewnia optymalne przenoszenie sił ściskających przy minimalnych powierzchniach przekroju, a zatem optymalnej izolacji cieplnej.

Sklepienie zewnętrzny profili stykowych 25, 26 ma dzięki swemu wypukłemu zarysowi ten efekt, że element ściskany może na zasadzie przegubu nadążać za ewentualnymi, spowodowanymi temperaturą, względnymi przemieszczeniami pomiędzy obydwoma betonowymi elementami konstrukcyjnymi poprzez obrót względnie przetaczanie w płaszczyźnie poziomej.

Alternatywny przykład wykonania wynalazku jest przedstawiony na fig. 5. Ukazany jest tam element konstrukcyjny 31 do izolacji cieplnej pomiędzy budynkiem A i balkonem B w przekroju poziomym na wysokości elementów ściskanych 33a, 33b. Pomiędzy budynkiem A i balkonem B przedsta6

PL 208 285 B1 wiony jest ponadto korpus izolacyjny 32, który rozciąga się wzdłuż spoiny pozostawionej między obydwoma elementami konstrukcyjnymi.

Istotna różnica pomiędzy elementami ściskanymi 33a, 33b i elementem ściskanym z fig. 3 polega jedynie na tym, że jeden element ściskany jest zastąpiony dwoma równoległymi elementami ściskanymi, które potrzebują odpowiednio mniejszej powierzchni do wprowadzania sił, mającej postać profili stykowych 35a, 35b, 36a, 36b. W ten sposób powstaje podwójny przegub w rodzaju równoległowodu, który dodatkowo skraca drogę przesuwu pomiędzy profilami stykowymi i graniczącymi betonowymi elementami konstrukcyjnymi.

Oba przykłady wykonania elementów ściskanych mają, poza łukowymi profilami stykowymi, również bardzo zbliżone kształty przekroju, mianowicie ciągły i przechodzący bez odsadzenia z krawędzi profili stykowych, kielichowy kształt zewnętrzny, który powoli zwęża się w kierunku środka spoiny, a następnie na drodze do przeciwległego profilu stykowego ponownie rozszerza się w sposób ciągły, aby tam bez odsądzenia przejść w krawędzie przeciwległego profilu stykowego. Kształt taki zapewnia optymalne wprowadzanie sił z płyty balkonowej B w element ściskany, optymalne przenoszenie sił ściskających przy zmniejszonym przewodzeniu ciepła przez spoinę oraz optymalne wyprowadzanie sił ściskających do budynku A. Przekroje są przy tym tak ukształtowane, że przy jak największej powierzchni wprowadzania sił i jak najmniejszej powierzchni przekroju przenoszenia sił ściskających, a zarazem przy wzajemnym ciągłym przejściu, otrzymuje się wytrzymały na zginanie, stabilny element ściskany o lepszych - dzięki niewielkiej powierzchni przekroju - własnościach termoizolacyjnych, zwłaszcza gdy element ściskany jest wykonany z betonu.

Na fig. 6 do 8 ukazana jest w widoku perspektywicznym tracona forma odlewnicza 40, która służy do wytwarzania elementów ściskanych z betonu i wraz z tymi elementami jest umieszczana w (nie przedstawionym tutaj) elemencie konstrukcyjnym według wynalazku, przeznaczonym do izolacji cieplnej.

Również na fig. 9 do 15 ukazana jest tylko forma odlewnicza 40, a nie same betonowe elementy ściskane; odpowiadają one w przybliżeniu swym wyglądem i rozmieszczeniem konstrukcji z fig. 5, przy czym tracona forma odlewnicza służy do tego, by wraz z betonowymi elementami ściskanymi umieścić ją w elemencie konstrukcyjnym do izolacji cieplnej, zatem w tym zakresie fig. 5 nie można bezpośrednio przenieść na przykład wykonania z fig. 6 do 15.

Forma odlewnicza 40 ma dwie, napełniane betonem i w położeniu zmontowanym otwarte od dołu, komory 41, 42, które odtwarzają kształt betonowego elementu ściskanego. Chociaż oba betonowe elementy ściskane są połączone formą odlewniczą, nie mają bezpośredniego połączenia, co oznacza, że beton ogranicza się w rzeczywistości do komór 41, 42 bez żeber łączących lub temu podobnych elementów. Betonowe elementy ściskane uzyskują za pomocą formy odlewniczej strukturę, która w odniesieniu do przekroju, zarówno poziomego, jak też pionowego, zwęża się w kierunku środka. Na przykładzie otoczonej formą odlewniczą 40 komory 41 oznacza to, że betonowy element ściskany, począwszy od możliwie dużej powierzchni przekroju i górnej powierzchni w obszarze czołowych sklepionych profili stykowych 43, 44 zwęża się w kierunku środkowego obszaru 45 pomiędzy obydwoma profilami stykowymi; w odniesieniu do widocznego na fig. 9 - przekroju poziomego względnie ukazanego na fig. 13 - widoku z dołu oznacza to kształt przewężony w środkowym obszarze 45, natomiast w odniesieniu do widocznego na fig. 12 przekroju pionowego kształt o zmniejszonej wysokości w środkowym obszarze 45. Przejścia od dużej powierzchni profili stykowych 43, 44 do zredukowanych przekrojów w środkowym obszarze 45 mają charakter płynny.

Forma odlewnicza 40 ma obszar połączenia 46 między obydwoma, otaczającymi komory 41, 42, kubkowymi częściami 40a, 40b. W tym obszarze połączenia znajduje się pozostawiona przez formę odlewniczą 40 komora 47, wypełniona powietrzem i służąca jako korpus izolacyjny. W obszarze, umieszczonym obok obszaru połączenia 46 między obiema częściami 40a, 40b formy, znajduje się wybranie 48 do umieszczenia pręta obciążanego siłami poprzecznymi, który zagłębia się w przestrzeń pomiędzy obydwoma elementami ściskanymi i jest tam zamocowany do formy odlewniczej.

Forma odlewnicza ma na swej zewnętrznej powierzchni pionowe żebra 49, 50, które służą do tego, by przy dołączaniu z boku sąsiedniego podwójnego elementu ściskanego o odpowiednio zbudowanej formie odlewniczej uszczelnić przestrzeń pomiędzy obiema formami odlewniczymi w ten sposób, że poszczególne żebra 50 wchodzą w przestrzeń pomiędzy obydwoma podwójnymi żebrami 49. Dzięki temu płynny beton nie może wpływać do przestrzeni pomiędzy obiema formami odlewniczymi, zakłócając ich działanie.

PL 208 285 B1

Ponadto na krawędzi czołowego profilu stykowego 43 forma odlewnicza 40 jest zaopatrzona w żebro, które w przekroju poziomym ma kształt litery T. Żebro to wchodzi w uformowaną prefabrykowanym elemencie płytę filigranową i jest z nią połączone kształtowo. W przeciwieństwie bowiem do dotychczasowych form do wytwarzania elementów ściskanych, kotwionych kształtowo w graniczących betonowych elementach konstrukcyjnych, toczący się profil stykowy ma tę wadę, że nie dysponuje możliwością łączenia w kierunku rozciągania, co jest istotne zwłaszcza podczas transportu; żebro 51 w kształcie litery T służy jako ściąg do przenoszenia sił rozciągających pomiędzy formą odlewniczą względnie przyporządkowanym jej elementem ściskanym oraz graniczącym betonowym elementem konstrukcyjnym.

Wreszcie przy obserwacji fig. 6, 7 i 13 widać wyraźnie, że forma odlewnicza ma swej górnej powierzchni otwory 52; służą one do tego, by przy odlewaniu elementów ściskanych wspomóc wydostawanie się powietrza; poza tym zapewniają one kształtowe połączenie między formą odlewniczą i betonowym elementem ściskanym za pomocą betonu wychodzącego z otworów 52 i w ten sposób stanowią zabezpieczenie przed rozłączeniem obu części, a także zabezpieczenie transportowe, uniemożliwiając wypadnięcie elementów ściskanych z formy odlewniczej, gdy jest ona tak ustawiona, że komory 41, 42 są otwarte od dołu i mogą przez nie wypadać elementy ściskane.

Na zakończenie należy wspomnieć, że forma odlewnicza ma na spodzie haczykowate występy zatrzaskowe 53, które służą M do zatrzaskiwania i unieruchamiania formy odlewniczej na szynie, otaczającej od spodu element konstrukcyjny do izolacji cieplnej.

Ponadto elementy ściskane w obszarze profili stykowych 43, 44 wchodzą stopką 43a, 44a dalej w odpowiedni element konstrukcyjny (A, B) niż główką 43b, 44b. Poza tym forma odlewnicza 40, pełniąca funkcję warstwy poślizgowej dla profili stykowych, ma w obszarze stopki 43a, 44a większą grubość, ponieważ w tym obszarze obciążenia są największe wskutek docisku krawędzi.

Podsumowując, zaletę niniejszego wynalazku stanowi zoptymalizowany element ściskany, który dzięki wytwarzaniu metodą wytłaczania można łatwo wyposażyć w komory, zatem zmniejszyć jego ciężar. W rezultacie uzyskuje się element ściskany o lepszych własnościach termoizolacyjnych, lepszej nośności, a zarazem niższych kosztach wytwarzania.

Claims (25)

1. Element konstrukcyjny do izolacji cieplnej pomiędzy dwoma elementami betonowanymi, zwłaszcza pomiędzy budynkiem i wystającą częścią zewnętrzną, składający się z układanego pomiędzy tymi elementami korpusu izolacyjnego ze stanowiącymi co najmniej integralną część elementami ściskanymi, które w zamontowanym stanie elementu konstrukcyjnego przechodzą przez korpus izolacyjny w zasadzie poziomo i poprzecznie względem, w zasadzie poziomego, wzdłużnego wymiaru tego korpusu i są łączone z każdym z obu elementów konstrukcyjnych, znamienny tym, że elementy ściskane (33a, 33b) stanowią elementy odlewane z betonu przy użyciu traconej formy odlewniczej (40), i że tracona forma odlewnicza (40) jest wraz z betonowym elementem ściskanym (33a, 33b) wstawiona w element konstrukcyjny i stanowi jego część składową.

2. Element konstrukcyjny według zastrz. 1, znamienny tym; że forma odlewnicza (40) jest z tworzywa sztucznego.

3. Element konstrukcyjny według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy ściskane (3, 23, 33a, 33b) mają na swych zwróconych ku elementom konstrukcyjnym (A, B), czołowych powierzchniach profile stykowe (5, 6, 25, 26, 43, 44) do wprowadzania i/lub wyprowadzania sił ściskających.

4. Element konstrukcyjny według zastrz. 3, znamienny tym, że profile stykowe (5, 6) są równoległe do wzdłużnego wymiaru korpusu izolacyjnego (2, 22) i mają kształt płyt.

5. Element konstrukcyjny według zastrz. 3, znamienny tym, że profile stykowe (25, 26, 43, 44) są w przekroju poziomym sklepione w kształcie łuku koła i wchodzą swym sklepionym obszarem w elementy konstrukcyjne (A, B).

6. Element konstrukcyjny według zastrz. 3, znamienny tym, że zwrócona ku elementom konstrukcyjnym (A, B), pionowa powierzchnia profili stykowych (5, 6, 25, 26) odpowiada swoją wielkością co najmniej powierzchni przekroju pionowego, otoczonej przez żebra ściskane (7, 8, 27, 28).

7. Element konstrukcyjny według zastrz. 3, znamienny tym, że profile stykowe (5, 6, 25, 26) łączą co najmniej dwa żebra ściskane (7, 8, 27, 28) w jeden korpus kształtowy.

PL 208 285 B1

8. Element konstrukcyjny według zastrz. 3, znamienny tym, że komora (9, 29) jest odizolowana przez profile stykowe (5, 6, 25, 26) od elementów konstrukcyjnych (A, B).

9. Element konstrukcyjny według zastrz. 7, znamienny tym, że żebra ściskane (27, 28) są połączone ze sobą za pomocą poprzeczki (30), przechodzącej przez komorę (29).

10. Element konstrukcyjny według zastrz. 3, znamienny tym, że tracona forma odlewnicza (40) w obszarze stopki (43a, 44a) profili stykowych (43, 44) ma większą grubość.

11. Element konstrukcyjny według zastrz. 1 albo 3, znamienny tym, że czołowe profile stykowe (43, 44) są w pionowym przekroju wzdłużnym sklepione, zwłaszcza wklęsłe.

12. Element konstrukcyjny według zastrz. 1, znamienny tym, że dwa, sąsiadujące poziomo, elementy ściskane są połączone ze sobą obszarem połączenia (46).

13. Element konstrukcyjny według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy ściskane (3, 23, 43, 44) wchodzą co najmniej w jeden z elementów konstrukcyjnych (A, B) i są w nim zakotwione.

14. Element konstrukcyjny według zastrz. 3, znamienny tym, że komora (9, 9a, 9b) po stronie elementu ściskanego (3), wchodzącej w element konstrukcyjny (B), dochodzi w przybliżeniu do elementu konstrukcyjnego (B) i jest odizolowana od niego przez odpowiedni profil stykowy (6).

15. Element konstrukcyjny według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy ściskane (3, 23, 43, 44) są z betonu o wysokiej wytrzymałości, zwłaszcza zbrojonego włóknem.

16. Element konstrukcyjny do izolacji cieplnej pomiędzy dwoma elementami betonowanymi, zwłaszcza pomiędzy budynkiem i wystającą częścią zewnętrzną, składający się z układanego pomiędzy tymi elementami korpusu izolacyjnego ze stanowiącymi co najmniej integralną część elementami ściskanymi, które w zamontowanym stanie elementu konstrukcyjnego przechodzą przez korpus izolacyjny w zasadzie poziomo i poprzecznie względem, w zasadzie poziomego, wzdłużnego wymiaru tego korpusu i są łączone z każdym z obu elementów konstrukcyjnych, przy czym elementy ściskane są z betonu i mają co najmniej dwa, biegnące przez korpus izolacyjny poprzecznie względem wzdłużnego wymiaru tego korpusu, żebra ściskane, zaś na ich zwróconych ku elementom konstrukcyjnym, czołowych powierzchniach znajdują się profile stykowe do wprowadzania i/lub wyprowadzania sił ściskających, znamienny tym, że w elementach ściskanych pomiędzy żebrami ściskanymi znajduje się co najmniej jeden element izolacyjny (9, 29) w postaci odizolowanej od elementów konstrukcyjnych (A, B) komory, przy czym komora (9, 29) jest odizolowana od elementów konstrukcyjnych (A, B) profilami stykowymi (5, 6, 25, 26).

17. Element konstrukcyjny według zastrz. 16, znamienny tym, że betonowe elementy ściskane (3, 23) są elementami wytłaczanymi.

18. Element konstrukcyjny według zastrz. 16, znamienny tym, że profile stykowe (5, 6) są równoległe do wzdłużnego wymiaru korpusu izolacyjnego (2, 22) i mają kształt płyt.

19. Element konstrukcyjny według zastrz. 16, znamienny tym, że profile stykowe (25, 26, 43, 44) są w przekroju poziomym sklepione w kształcie łuku koła i wchodzą swym sklepionym obszarem w elementy konstrukcyjne (A, B).

20. Element konstrukcyjny według zastrz. 16, znamienny tym, że zwrócona ku elementom konstrukcyjnym (A, B), pionowa powierzchnia profili stykowych (5, 6, 25, 26) odpowiada swoją wielkością co najmniej powierzchni przekroju pionowego, otoczonej przez żebra ściskane (7, 8, 27, 28).

21. Element konstrukcyjny według zastrz. 16, znamienny tym, że profile stykowe (5, 6, 25, 26) łączą co najmniej dwa żebra ściskane (7, 8, 27, 28) w jeden korpus kształtowy.

22. Element konstrukcyjny według zastrz. 16, znamienny tym, że żebra ściskane (27, 28) są połączone ze sobą za pomocą poprzeczki (30), przechodzącej przez komorę (29).

23. Element konstrukcyjny według zastrz. 16, znamienny tym, że elementy ściskane (3, 23, 43, 44) wchodzą co najmniej w jeden z elementów konstrukcyjnych (A, B) i są w nim zakotwione.

24. Element konstrukcyjny według zastrz. 16, znamienny tym, że komora (9, 9a, 9b) po stronie elementu ściskanego (3), wchodzącej w element konstrukcyjny (B), dochodzi w przybliżeniu do elementu konstrukcyjnego (B) i jest odizolowana od niego przez odpowiedni profil stykowy (6).

25. Element konstrukcyjny według zastrz. 16, znamienny tym, że elementy ściskane (3, 23, 43, 44) są z betonu o wysokiej wytrzymałości, zwłaszcza zbrojonego włóknem.