PL205110B1

PL205110B1 - Inhibitory hydroksylazy HIF

Info

Publication number: PL205110B1
Application number: PL371515A
Authority: PL
Inventors: Christopher Joseph Schofield; Patrick Henry Maxwell; Christopher William Pugh; Peter John Ratcliffe
Original assignee: Isis Innovation
Priority date: 2002-03-21
Filing date: 2003-03-21
Publication date: 2010-03-31
Also published as: CN101199537A; AU2003216857B2; CN101199502A; AU2003216857A1; CN101199512A; GB0206711D0; CA2479881A1; CN101199503A; DE60327428D1; ATE430127T1; MXPA04009155A; EP1485347A2; WO2003080566A2; EP2065366A3; CN1653040A; US20050227948A1; AU2009202216A1; WO2003080566A3; EP2065366A2; US20070066576A1

Description

Opis wynalazku

Dziedzina wynalazku

Niniejszy wynalazek dotyczy związków, które modulują oksygenazy zależne od 20G (2-oksoglutaranu), a zwłaszcza hydroksylazy prolilowe. Mogą być one przydatne jako modulatory HIF (czynnika indukowanego niedotlenieniem) alfa (HIF-α) hydroksylazy prolilowej.

Podstawy wynalazku

System czynnika transkrypcyjnego HIF (czynnika indukowanego niedotlenieniem) jest kluczowym regulatorem reakcji na niedotlenienie, zajmującym centralną pozycję w homeostazie tlenowej w szerokim zakresie organizmów. Zidentyfikowano znaczną liczbę obiektów transkrypcjonalnych odgrywających krytyczną rolę w angiogenezie, erytropoezie, metabolizmie energetycznym, zapaleniach, funkcji naczynioruchowej i odpowiedzi apoptozy/proliferacji. System ten jest bardzo istotny dla normalnego rozwoju i odgrywa kluczową rolę w patopsylologicznych reakcjach na niedokrwienie/niedotlenienie. HIF jest także ważny w nowotworach, w których jest na ogół zwiększony i ma znaczny wpływ na wzrost nowotworu i angiogenezę. Kompleks wiążący DNA HIF składa się z heterodimeru podjednostek α i β. Regulacja przez tlen następuje poprzez hydroksylację podjednostek α, które są szybko rozkładane przez proteazom w utlenionych komórkach. Powoduje to wiązanie podjednostek HIF -α przez białko von Hippel-Linadau powstrzymujące nowotwór (pvHL), gdy pvHL działa jako składnik rozpoznania lub jego część dla ligazy ubichityny, która wspomaga proteolizę zależną od ubichityny przez wzajemne oddziaływanie ze specyficzną sekwencją lub sekwencjami w podjednostkach HIF-α. W niedotlenieniu proces ten jest stłumiony, stabilizując HIF-α co pozwala na aktywację transkrypcyjną przez HIF α, β.

Opis wynalazku

W brytyjskim zgłoszeniu patentowym nr 0118952.1 opisano polipeptyd zawierający:

(a) sekwencję aminokwasową SEQ ID NO: 2,4 lub 6 mającą aktywność hydroksylazy HIF;

(b) jej odmianę w co najmniej 60% identyczną z sekwencją aminokwasową SEQ ID NO: 2,4 lub 6 i mającą aktywność hydroksylazy; lub (c) fragment ich obu mający aktywność hydroksylazy HIF-α.

Korzystnie polipeptydy mają aktywność hydroksylazy prolilowej i dla aktywności wymagają

Fe(II).

Łączy je sekwencja niehemowych oksygenaz, dla których znane są struktury krystaliczne, na przykład prolino-3-hydroksylaza (Cliftan i in., Eur.J.Biochem, 2001,268, 6625-6636).

Opisano takie polinukleotydy, które kodują polipeptydy, jak również wektory ekspresji zawierające polinukleotyd i przeciwciała zdolne do specyficznego wiązania polipeptydu.

Opisano też próby identyfikacji modulatorów aktywności hydroksylazy HIF jak również zastosowanie modulatorów takich jak inhibitory aktywności peptydów do leczenia stanów lub chorób związanych ze zmienionym poziomem HIF w stosunku do zdrowego (normalnego) poziomu i leczenia stanów, gdzie zmiana poziomu lub aktywności HIF byłaby korzystna.

Inhibitory enzymu zależnego od 20G, 4-hydroksylazy prolilowej kolagenu (CPH), są dobrze znane w tej dziedzinie i zaproponowano je wcześniej do stosowania w leczeniu zwłóknienia płuc, zwłóknienia skóry (twardziny skóry), miażdżycy tętnic i innych stanów związanych z biosyntezą kolagenu. Inhibitory oksygenazy para-hydroksyfenylopirogronianu (oksygenazy niehemowej wykorzystującej żelazo II jako kofaktor) takie jak triketony stosuje się jako herbicydy (Lee D. i in., (1998) Pestic. Sci. 54(4) 377-384). Opisano, że niektóre z tych inhibitorów CPH (i inne składniki) również inhibitują aktywność biologiczną (t.j. HPH) polipeptydu PHD. Inhibitor CPH lub modyfikowany inhibitor CPH, który modyfikuje biologiczną aktywność polipeptydu PHD może być stosowany do leczenia stanów związanych z obniżonym lub pod-optymalnym poziomem lub aktywnością HIF albo stanów, w których wzrost poziomu lub aktywności HIF może być korzystny, na przykład niedokrwienia, gojenia się ran, auto-, allo- i ksenotransplantacji, wysokiego układowego ciśnienia krwi, nowotworu, zaburzeń typu zapaleń i zaburzeń metabolizmu.

Opisano różne metody i zastosowanie modulatorów, które inhibitują, wzmagają, podwyższają i stymulują hydroksylację HIF-α za pomocą polipeptydu PHD. Celem przerwania, interferencji za pomocą modulowania hydroksylacji HIF-1k polipeptydem PHD może być modulowanie funkcji komórkowych takich jak angiogeneza, erytropoeza, metabolizm energetyczny, zapalenia, przemiana substancji międzykomórkowych, funkcje naczynioruchowe i reakcje apoptotyczne/proliferacyjne oraz reakcje

PL 205 110 B1 patofizjologiczne na niedokrwienie/niedotlenienie, które, jak omówiono powyżej, są modyfikowane przez HIF α.

Związki modulujące oksygenazy 20G, zwłaszcza CPH, mogą być przydatne jako modulatory prolilohydroksylazy HIF, lub można je stosować jako związki „wiodące, które można modyfikować i/lub optymalizować dla uzyskania modulatorów prolilohydroksylazy HIF. Opisano zwłaszcza modulatory selektywne.

Niektóre z tych związków mają wzór ogólny:

R¹A*B*C*D* (R²)y (A) gdzie grupa R¹ jest zdolna do tworzenia elektrostatycznych oddziaływań z łańcuchem bocznym reszty argininowej, który wraz z innymi resztami, wiąże 5-karboksylan 2-oksy-glutaranu podczas katalizy, A*B jest łańcuchem dwóch atomów, które są niezależnie węglem, tlenem, azotem lub siarką, który to łańcuch może być podstawiony grupami funkcyjnymi, A, B, C i D są wzajemnie połączone pojedynczym i/lub podwójnym i/lub potrójnym wiązaniem, takim że gdy y jest 0 lub 1, co najmniej jeden z jego atomów jest zdolny do chelatowania grupy z metalem, a gdy y jest 1, łańcuch ten jest połączony z R², która jest zdolna do chelatowania grupy z metalem. Na ogół jedna z A, B, C i D nie jest węglem. Typowe łańcuchy zawierają C-N-C-C i C-O-C-C i C-C-C=O. Atomy łańcucha mogą tworzyć część pierścienia.

Obecnie opracowano nową klasę modulatorów prolilohydroksylazy HIF.

Przedmiotem wynalazku jest więc zastosowanie związku o wzorze (E) lub jego soli do wytwarzania leku do leczenia anemii

gdzie każda grupa R¹, która może być taka sama lub różna, oznacza H lub OH; R¹¹ oznacza 10 10 1 1

R¹⁰NH, gdzie R¹⁰ oznacza HO, R¹CO gdzie R¹ jest jak określono wyżej, grupę acylową naturalnego aminokwasu, acetylową lub benzoilową, lub R¹¹ oznacza HOOC(X)x, gdzie x oznacza 0 lub 1, a X oznacza R¹R¹C, gdzie każda R¹, które są takie same lub różne, jest jak określono wyżej; n oznacza 1 lub 2, a R¹² oznacza H albo prosty lub rozgałęziony łańcuch C1 do C6 alkilowy; albo jego solą, przy czym związek nie jest kwasem cytrynowym, trikarboallilowym lub izocytrynowym.

Korzystnie R¹ oznacza H, a R¹² oznacza H lub grupą etylową.

Korzystnie R¹¹ oznacza HOOC(X)x.

Korzystnie X oznacza CH2 lub CHOH.

Korzystnie R¹¹ oznacza -NHOH.

Przedmiotem wynalazku jest również związek o wzorze (E) lub jego sól do zastosowania w leczeniu anemii

11 gdzie każda grupa R¹, która może być taka sama lub różna, oznacza H lub OH; R¹¹ oznacza 10 10 1 1

R¹⁰NH, gdzie R¹⁰ oznacza HO, R¹CO gdzie R¹ jest jak określono wyżej, grupę acylową naturalnego aminokwasu, acetylową lub benzoilową, lub R¹¹ oznacza HOOC(X)x, gdzie x oznacza 0 lub 1, a X 1 1 1 oznacza R¹R¹C, gdzie każda R¹, które są takie same lub różne, jest jak określono wyżej; n oznacza 1 lub 2, a R¹² oznacza H albo prosty lub rozgałęziony łańcuch C1 do C6 alkilowy; albo jego solą , przy czym związek nie jest kwasem cytrynowym, trikarboallilowym lub izocytrynowym.

Korzystnie R¹ oznacza H, a R¹² oznacza H lub grupą etylową.

Korzystnie oznacza HOOC(X)x.

Korzystnie X oznacza CH2 lub CHOH.

Korzystnie R¹¹ oznacza -NHOH.

PL 205 110 B1

Do omawianych grup lub łańcuchów wprowadza się zwykle grupy funkcjonalne za pomocą alkoholu, fluoru, tiolu, kwasu karboksylowego, kwasu fosfonowego lub fosfinowego, kwasu sulfonowego lub innych grup chelatujących, w przypadku łańcuchów zwykle poprzez grupę alkilową.

Rozgałęziony lub prosty łańcuch C1 do C6 alkilowy może być grupą metylową, etylową, propylową, butylową, izobutylową, tert-butylową, pentylową, neo-pentylową, tert-pentylową lub pierwszorzędową, drugorzędową lub trzeciorzędową grupą heksylową.

Związki o wzorze (E) są N-acylowanymi aminokwasami lub kwasami polikarboksylowymi. Typowe związki to te, gdzie R¹ oznacza H i/lub R¹² oznacza H lub etyl. Gdy R¹¹ oznacza R¹⁰NH związki są typowymi dipeptydami, takimi że R¹⁰ jest grupą acylową naturalnego aminokwasu jak glicyna. Takie typowe korzystne związki zawierają Asp-Gly (C18), cyklo(Asp-Gly) (C19), beta-Asp-Gly (C20), GluGly (C21) i Z-Glu-Gly (C22). Inne typowe związki zawierają te, gdzie R¹⁰ jest grupą acetylową lub benzoilową, takie jak N-acetylowane pochodne kwasu L-asparaginowego i kwasu L-glutamowego (C7), to jest R¹⁰ jest grupą acetylową i N-benzoilowymi pochodnymi kwasu glutamowego (C15 i Is90), to jest R¹⁰ jest grupą benzoilową. Inne typowe związki zawierają te, gdzie R¹¹ jest -NHOH, takie jak (2-hydroksyloamino)glutaran dietylu (Is51, będący postacią racemiczną tego związku) i te, gdzie R¹¹ jest OH, takie jak kwas 2-hydroksyglutarowy (Is57). Gdy R¹¹ jest HOOC(X)x, X jest zwłaszcza CH2 lub CHOH. Związkami tymi są zwykle kwas cytrynowy (C12), kwas trikarbalilowy (C13) i kwas bursztynowy, jak również ester trimetylowy kwasu etanotrikarboksylowego (Is72).

Związki, które są kwasami mogą występować w postaci soli takich jak sole sodowe.

W celu traktowania leczniczego można stosować te związki w połączeniu z każdą inną substancją czynną, na przykład w celu leczenia przeciwnowotworowego z innym związkiem lub leczeniem przeciwnowotworowym, takim jak radioterapia lub chemioterapia.

Na ogół modulator dostarczany jest w postaci wyizolowanej i/lub oczyszczonej, to jest zasadniczo czysty. Może to znaczyć, że jest w kompozycji, w której stanowi co najmniej około 90% aktywnego składnika, korzystniej co najmniej około 95%, a jeszcze korzystniej co najmniej około 98%. Jakkolwiek każda taka kompozycja może zawierać obojętne nośniki i inne farmaceutycznie i fizjologicznie dopuszczalne rozczynniki, takie jak wymagane do właściwego dostarczania, uwalniania i/lub stabilizacji składnika aktywnego. Jak podano poniżej, kompozycja według niniejszego wynalazku może zawierać oprócz opisanego związku modulatora, jedną lub więcej innych cząstek o zastosowaniu leczniczym, takich jak środek przeciwnowotworowy.

Na ogół przyjmują one postaci kompozycji, w których związek jest w mieszaninie z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem. Nośnik może być cieczą, na przykład solanką, etanolem, gliceryną i ich mieszaniną, albo substancją stałą, na przykład w postaci tabletki lub w postaci półstałej, takiej jak żel w formulacji typu depot, lub w noś niku do podawania przezskórnego, takim jak przezskórny plaster. Związek modulatora lub kompozycja, która go zawiera może być w formulacji typu powłoki lub powlekanego stentu.

Niniejszy wynalazek dostarcza dalej sposób leczenia, który zawiera podawanie pacjentowi związku jak zdefiniowany powyżej. Przykładowe cele takiego leczenia omówiono niżej.

Leczniczym/profilaktycznym celem takiego sposobu lub stosowania może być modulowanie poziomu HIFa w komórce za pomocą, na przykład przerwania lub zakłócenia hydroksylacji HIFa, co może mieć miejsce, na przykład, w prolinie 402, 564 lub innej reszcie prolinowej. Hydroksylacja HIFa wspomaga wiązanie pVHL, co prowadzi do proteolizy HIFa zależnej od ubichityny, jak opisano powyżej.

Cel leczniczy/profilaktyczny może być związany ze stanem towarzyszącym obniżonym lub suboptymalnym albo podwyższonym poziomom albo aktywności HIF albo ze stanami, gdzie zmiana poziomów lub aktywności HIF może być korzystna, takimi jak:

(i) stany niedokrwienia, na przykład niedokrwienie narządu, łącznie z niewydolnością naczyń wieńcowych, niewydolnością naczyniowo-mózgową lub niewydolnością naczyń obwodowych. Leczenie można prowadzić na dwa sposoby; w następstwie orzeczonego uszkodzenia tkanki, na przykład uszkodzenia mięśnia sercowego (w celu ograniczenia uszkodzenia tkanki) lub profilaktycznie, aby zapobiec lub poprawić niedokrwienie, na przykład wspomóc wieńcowe naczynia oboczne w leczeniu dusznicy.

(ii) leczenie ran lub regeneracja narządów (iii) auto-, allo- i ksenotransplantacja (iv) systemiczne ciśnienie krwi

PL 205 110 B1 (v) nowotwór; HIFa jest na ogół zwiększony w komórkach rakowych i ma duży wpływ na wzrost nowotworu i angiogenezę (vi) zaburzenia typu zapaleń (vii) ciśnienie krwi w arteriach płucnych, choroba neurodegeneracyjna (viii) zaburzenia metabolizmu, na przykład cukrzyce.

Modulowanie aktywności HIF hydroksylazy prolilowej u ludzi, w narządach lub grupie komórek można wykorzystać na wiele sposobów w celu uzyskania korzyści leczniczej:

(a) Brak autonomii komórek: System HIF stosowany jest przez komórki aby wpływać na wytwarzanie substancji, które dają sygnały do innych komórek. Sygnały te mogą następnie działać w (i) odległym miejscu (na przykład erytropoetyna działa na szpik kostny) lub (ii) miejscowe angiogeniczne czynniki wzrostu zwiększają miejscowe wytwarzanie naczyń krwionośnych). Tak więc manipulowanie zachowaniem komórek nieautonomicznych przez zmiany aktywności hydroksylazy jest przydatne w leczeniu anemii i miejscowego niedokrwienia, na przykład w oku, mózgu, sercu i kończynach. Wiele innych sygnałów, które wiążą się z aspektami fizjologicznej homeostazy może być, lub wiadomo że są regulowane przez aktywację HIF. W konsekwencji zmiany aktywności hydroksylazy prolilowej HIF mogą być wykorzystane do wzmagania lub inicjowania reakcji pomocnej w korzyściach leczniczych albo aby zapobiec lub złagodzić reakcje niebezpieczne. Na przykład rozwiązanie takie można stosować w celu zmiany apetytu lub ciśnienia krwi w łożyskach systemicznych lub płucnych.

(b) Autonomia komórkowa: System HIF jest również wykorzystywany przez komórki w celu regulacji metabolizmu komórkowego i decyzji dotyczących różnicowania, proliferacji i apoptozy. Tak więc manipulowanie systemem HIF może być użyte do zmiany żywotności i zachowania komórek. Wzrost żywotności komórek można osiągnąć przez zwiększenie aktywności HIF, na przykład w tkance niedokrwionej. Rozwiązanie to można także zastosować do podniesienia żywotności pankreatywnych komórek beta jako sposób złagodzenia cukrzycy lub podniesienie żywotności lub funkcjonowania grupy lub grup neuronów w chorobie Parkinsona, chorobie związanej z neuronami ruchowymi lub w postaciach demencji. W innym rozwiązaniu można manipulować sygnałem HIF aby zapobiec grupowej proliferacji komórek albo wzmagać ich niszczenie lub różnicowanie. Na przykład przejściowa aktywacja systemu HIF w złośliwym nowotworze może być wykorzystana do spowodowania zniszczenia znacznej liczby komórek nowotworowych.

Kompozycje farmaceutyczne

Związki według niniejszego wynalazku mogą być zawarte w kompozycji farmaceutycznej, leku lub innej kompozycji do takiego celu, które mogą być podawane pacjentowi, przykładowo do leczenia (które może zawierać leczenie zapobiegawcze) stanów opisanych wyżej, użycie takiego związku lub substancji do wytwarzania kompozycji, lekarstwa lub leku do podawania do takiego celu, przykładowo do leczenia stanu tu opisanego oraz sposób wytwarzania kompozycji farmaceutycznej zawierający mieszanie takiego środka, związku lub substancji z rozczynnikiem dopuszczonym do stosowania w farmacji, podłożem lub nośnikiem i ewentualnie innymi składnikami.

Środek można stosować jako pojedynczy środek aktywny albo w połączeniu z inną lub dowolną substancją aktywną, na przykład w leczeniu przeciwnowotworowym z innym związkiem przeciwnowotworowym lub leczeniu takim jak radioterapia lub chemioterapia.

Bez względu na to, jaki środek jest stosowany w leczeniu, korzystne jest podawanie w „ilości skutecznej profilaktycznie lub w „ilości skutecznej leczniczo (zależnie od okoliczności, chociaż profilaktykę można uznać za leczenie), gdy jest wystarczające aby wykazać korzystne działanie. Podawana ilość, dawka i sposób rozłożenia podawania w czasie będą zależeć od charakteru i nasilenia leczonego stanu. Przepis leczenia, na przykład decyzje co do dawki i tak dalej będą zależeć od lekarza prowadzącego i innych lekarzy.

Środek lub kompozycję można podawać samą albo w połączeniu z innym leczeniem, równolegle lub kolejno, zależnie od stanu, który ma być leczony, na przykład jak opisano wyżej.

Kompozycje farmaceutyczne do stosowania zgodnie z obecnym wynalazkiem mogą zawierać, oprócz składnika aktywnego, dopuszczony do stosowania w farmacji rozczynnik, nośnik, bufor, stabilizator lub inne materiały znane fachowcom w tej dziedzinie. Takie materiały powinny być nietoksyczne i nie powinny zakłócać skuteczności składnika aktywnego. Dokładny rodzaj nośnika i innych materiałów będzie zależał od drogi podania, która może być doustna lub iniekcyjna, to jest doskórna, podskórna lub dożylna. Kompozycje na ogół będą sterylne.

Kompozycje farmaceutyczne do podania doustnego mogą być w tabletkach, kapsułkach, proszku lub w postaci ciekłej. Tabletki mogą zawierać nośnik stały, taki jak żelatyna lub środek pomocniczy.

PL 205 110 B1

Ciekłe kompozycje farmaceutyczne zwykle zawierają ciekły nośnik, taki jak woda, nafta, oleje zwierzęce lub roślinne, olej mineralny lub syntetyczny. Może być stosowany roztwór soli fizjologicznej, dekstryna lub roztwór innego sacharydu albo glikole, takie jak glikol etylenowy, glikol propylenowy lub glikol polietylenowy.

Dla celów iniekcji dożylnych lub podskórnych albo iniekcji w miejscu dotkniętym chorobą, składnik aktywny będzie w postaci roztworu wodnego dopuszczonego do stosowania pozajelitowego, pozbawionym pirogenów i mającym odpowiednie pH, izotoniczność i trwałość. Fachowcy w tej dziedzinie będą potrafili otrzymać odpowiedni roztwór stosując, przykładowo, podłoże izotoniczne takie jak Sodium Chloride Injection, Ringer's Injection, Lactated Ringer's Injection. O ile to wymagane, można stosować środki konserwujące, stabilizatory, bufory, przeciwutleniacze i/lub inne dodatki.

W formulacjach z nośnikiem moż na stosować liposomy, a zwłaszcza liposomy kationowe. Przykłady technik i procedur wymienionych powyżej można znaleźć w Remington's Pharmaceutical Sciences, 16 wydanie, Osol A. (wyd.), 1980.

Substancje lub kompozycję można podawać w sposób zlokalizowany w konkretne miejsce albo można ją dostarczać w sposób, który trafia do komórek lub tkanek, na przykład stosując dożylne stenty.

Aby dostarczać substancję leczniczą bardziej specyficznie do określonego typu komórek można stosować leczenie docelowe stosując układy docelowe, takie jak ligandy specyficzne dla komórek lub przeciwciał. Leczenie docelowe może być pożądane z wielu powodów, na przykład jeżeli środek jest nieakceptowanie toksyczny lub jeżeli będzie inaczej wymagał zbyt wysokich dawek albo jeżeli inaczej nie będzie w stanie osiągnąć docelowych komórek.

Następujący Przykład ilustruje obecny wynalazek.

P r z y k ł a d

Wykonano skryning in vitro potencjalnych inhibitorów modyfikacji HIF stosując próbę wychwytywania. Za pomocą IVTT (patrz brytyjskie zgłoszenie patentowe nr 0118952.1) otrzymano sprzężone białko Gal/HIF-1a/VP16 dające ekspresję reszt 549-582 HIF-Ια i stosowano je w tej próbie jako substrat. Nieznaczony substrat czyszczono immunologicznie na granulach, myto i po podzieleniu na części inkubowano w obecności ekstraktu komórkowego RC C4 za 100 μM FeCl₂ i 2 mM potencjalnego inhibitora. Inhibitory, jak podano, rozpuszczano w DMSO albo w Tris. Wykonano również próby kontrolne, bez inhibitora, ale gdzie dodano równoważną ilość DMSO lub Tris. Po myciu granule poddawano próbie na zdolność do oddziaływania z pVHL IVTT znaczonym 35-S. Hydroksylacja sprzężonej proteiny za pomocą hydroksylazy HIF obecnej w ekstrakcie komórkowym prowadzi do zdolności do wychwycenia znaczonego pVHL i w celu oznaczenia względnej aktywności hydroksylazy HIF można zmierzyć ilość znaczonej proteiny związanej z proteiną zesprzęgania. Rysunki 1 do 5 pokazują aktywność hydroksylazy HIF w obecności poszczególnych inhibitorów względem aktywności obserwowanej przy braku inhibitora (kontrola DMSO/Tris).

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zastosowanie związku o wzorze (E) lub jego soli do wytwarzania leku do leczenia anemii gdzie każda grupa R¹, która może być taka sama lub różna, oznacza H lub OH; R¹¹ oznacza

10 10 1 1

R¹⁰NH, gdzie R¹⁰ oznacza HO, R¹CO gdzie R¹ jest jak określono wyżej, grupę acylową naturalnego aminokwasu, acetylową lub benzoilową, lub R¹¹ oznacza HOOC(X)x, gdzie x oznacza 0 lub 1, a X oznacza R¹R¹C, gdzie każda R¹, które są takie same lub różne, jest jak określono wyżej; n oznacza 1 lub 2, a R¹² oznacza H albo prosty lub rozgałęziony łańcuch C1 do C6 alkilowy; albo jego solą, przy czym związek nie jest kwasem cytrynowym, trikarboallilowym lub izocytrynowym.
2. Zastosowanie związku według zastrz. 1, w którym R¹ oznacza H, a R¹² oznacza H lub grupą etylową.
3. Zastosowanie związku według zastrz. 1 albo 2, w którym R¹¹ oznacza HOOC(X)x.
4. Zastosowanie związku według zastrz. 1, w którym X oznaka CH2 lub CHOH.

PL 205 110 B1
5. Zastosowanie związku według zastrz. 1 albo 2, w którym R¹¹ oznacza -NHOH.
6. Związek o wzorze (E) lub jego sól do zastosowania w leczeniu anemii gdzie każda grupa R¹, która może być taka sama lub różna, oznacza H lub OH; R¹¹ oznacza

10 10 1 1

R¹⁰NH, gdzie R¹⁰ oznacza HO, R¹CO gdzie R¹ jest jak określono wyżej, grupę acylową naturalnego aminokwasu, acetylową lub benzoilową, lub R¹¹ oznacza HOOC(X)x, gdzie x oznacza 0 lub 1, a X oznacza R¹R¹C, gdzie każda R¹, które są takie same lub różne, jest jak określono wyżej; n oznacza 1 lub 2, a R¹² oznacza H albo prosty lub rozgałęziony łańcuch C1 do C6 alkilowy; albo jego solą, przy czym związek nie jest kwasem cytrynowym, trikarboallilowym lub izocytrynowym.
7. Związek według zastrz. 1, w którym R¹ oznacza H, a R¹² oznacza H lub grupą etylową.
8. Związek według zastrz. 1 albo 2, w którym R¹¹ oznacza HOOC(X)x.
9. Związek według zastrz. 1, w którym X oznacza CH2 lub CHOH.
10. Związek według zastrz. 1 albo 2, w którym R¹¹ oznacza -NHOH.