PL203815B1 - Zastosowanie peptydu telomerazy, zastosowanie kwasu nukleinowego, sposób wytwarzania limfocytów T, specyficzny wobec telomerazy limfocyt T, kompozycja farmaceutyczna, zastosowanie kombinacji peptydu telomerazy i peptydu zdolnego do indukowania odpowiedzi komórek T na onkogen lub zmutowane białko lub peptyd supresji nowotworów - Google Patents

Zastosowanie peptydu telomerazy, zastosowanie kwasu nukleinowego, sposób wytwarzania limfocytów T, specyficzny wobec telomerazy limfocyt T, kompozycja farmaceutyczna, zastosowanie kombinacji peptydu telomerazy i peptydu zdolnego do indukowania odpowiedzi komórek T na onkogen lub zmutowane białko lub peptyd supresji nowotworów

Info

Publication number
PL203815B1
PL203815B1 PL345541A PL34554199A PL203815B1 PL 203815 B1 PL203815 B1 PL 203815B1 PL 345541 A PL345541 A PL 345541A PL 34554199 A PL34554199 A PL 34554199A PL 203815 B1 PL203815 B1 PL 203815B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
seq
peptide
telomerase
dglrpivnmdyvvgar
cancer
Prior art date
Application number
PL345541A
Other languages
English (en)
Other versions
PL345541A1 (en
Inventor
Gustav Gaudernack
Jon Amund Eriksen
Mona Møller
Marianne Klemp Gjertsen
Ingvil Saeterdal
Stein Sæbøe-Larsen
Original Assignee
Gemvax As
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Family has litigation
First worldwide family litigation filed litigation Critical https://patents.darts-ip.com/?family=19902234&utm_source=google_patent&utm_medium=platform_link&utm_campaign=public_patent_search&patent=PL203815(B1) "Global patent litigation dataset” by Darts-ip is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Application filed by Gemvax As filed Critical Gemvax As
Publication of PL345541A1 publication Critical patent/PL345541A1/xx
Publication of PL203815B1 publication Critical patent/PL203815B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/16Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • A61K38/43Enzymes; Proenzymes; Derivatives thereof
    • A61K38/45Transferases (2)
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K39/0005Vertebrate antigens
    • A61K39/0011Cancer antigens
    • A61K39/001154Enzymes
    • A61K39/001157Telomerase or TERT [telomerase reverse transcriptase]
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00Antineoplastic agents
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00Antineoplastic agents
    • A61P35/02Antineoplastic agents specific for leukemia
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P37/00Drugs for immunological or allergic disorders
    • A61P37/02Immunomodulators
    • A61P37/04Immunostimulants
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P43/00Drugs for specific purposes, not provided for in groups A61P1/00-A61P41/00
    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C12BIOCHEMISTRY; BEER; SPIRITS; WINE; VINEGAR; MICROBIOLOGY; ENZYMOLOGY; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING
    • C12NMICROORGANISMS OR ENZYMES; COMPOSITIONS THEREOF; PROPAGATING, PRESERVING, OR MAINTAINING MICROORGANISMS; MUTATION OR GENETIC ENGINEERING; CULTURE MEDIA
    • C12N9/00Enzymes; Proenzymes; Compositions thereof; Processes for preparing, activating, inhibiting, separating or purifying enzymes
    • C12N9/10Transferases (2.)
    • C12N9/12Transferases (2.) transferring phosphorus containing groups, e.g. kinases (2.7)
    • C12N9/1241Nucleotidyltransferases (2.7.7)

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Immunology (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Genetics & Genomics (AREA)
  • Microbiology (AREA)
  • Wood Science & Technology (AREA)
  • Oncology (AREA)
  • Biomedical Technology (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • Mycology (AREA)
  • Biotechnology (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • Gastroenterology & Hepatology (AREA)
  • General Engineering & Computer Science (AREA)
  • Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
  • Hematology (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
  • Medicines Containing Antibodies Or Antigens For Use As Internal Diagnostic Agents (AREA)
  • Peptides Or Proteins (AREA)
  • Enzymes And Modification Thereof (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Micro-Organisms Or Cultivation Processes Thereof (AREA)
  • Preparation Of Compounds By Using Micro-Organisms (AREA)
  • Medicines Containing Material From Animals Or Micro-Organisms (AREA)

Description

Opis wynalazku
Niniejszy wynalazek dotyczy zastosowania peptydu telomerazy oraz kwasu nukleinowego do wytwarzania leku do leczenia lub profilaktyki raka, sposobu wytwarzania limfocytów T specyficznych wobec telomerazy zdolnych do rozpoznawania i niszczenia komórek nowotworowych u ssaka, jak też kompozycji farmaceutycznej, zawierającej specyficzny wobec telomerazy limfocyt T, oraz zastosowania kombinacji peptydu telomerazy i peptydu zdolnego do indukowania odpowiedzi komórek T na onkogen lub zmutowane białko lub peptyd supresji nowotworów do wytwarzania leku do leczenia lub profilaktyki raka.
Rak rozwija się poprzez wieloetapowy proces obejmujący kilka zdarzeń mutacji. Wynikiem tych mutacji jest zmiana ekspresji/funkcji genów należących do dwóch kategorii, onkogenów i genów supresji nowotworów. Onkogeny powstają w przyrodzie z protoonkogenów poprzez mutacje punktowe lub translokacje, dając w wyniku stransformowany stan komórki niosącej mutację. Wszystkie onkogeny kodują białka i działają poprzez te białka. Protoonkogeny są normalnymi genami komórki, które potencjalnie mogą stać się onkogenami. W większości przypadków wykazano, że protoonkogeny są składnikami szlaków przekazywania sygnałów. Onkogeny działają w sposób dominujący. Z drugiej strony geny supresji nowotworów działają w sposób recesywny, to znaczy poprzez utratę funkcji, i przyczyniają się do onkogenezy, gdy oba allele kodują ce funkcjonalne biał ko ulegną zmianie z wytworzeniem niefunkcjonalnych produktów genowych.
Wynikiem wspólnego działania kombinacji zmienionych onkogenów i genów supresji nowotworów jest transformacja komórkowa i rozwój fenotypu złośliwego. Takie komórki są jednak zdolne do starzenia się i mają ograniczoną długość życia. W przypadku większości raków unieśmiertelnienie komórek nowotworowych wymaga włączenia kompleksu enzymatycznego zwanego telomerazą. W komórkach somatycznych katalityczna podjednostka tego enzymu normalnie nie ulega ekspresji. Ekspresja funkcjonalnego kompleksu telomerazy w komórkach nowotworowych może być wynikiem dodatkowych zdarzeń, takich jak działanie białek kodowanych przez rakotwórczego wirusa lub demetylacja milczących miejsc promotorowych.
W dziedzinie immunologii raków ludzkich w dwu ostatnich dekadach podejmowano intensywne wysiłki w celu scharakteryzowania prawdziwych antygenów specyficznych dla raków. W szczególności te wysiłki poświęcono analizie przeciwciał skierowanych przeciw antygenom nowotworów człowieka. Dotychczasowy stan wiedzy sugeruje, że takie przeciwciała można stosować do celów diagnostycznych i terapeutycznych, np. łącznie z czynnikiem przeciwrakowym. Jednak przeciwciała mogą wiązać się jedynie z antygenami nowotworowymi, które eksponowane są na powierzchni komórek nowotworowych. Z tego powodu próby opracowania sposobów leczenia raka opartych na układzie immunologicznym organizmu były mniej skuteczne niż oczekiwano.
Podstawową cechą układu immunologicznego jest to, że może on odróżniać elementy własne od obcych i normalnie nie reaguje na cząsteczki własne. Wykazano, że odrzucanie tkanek lub narządów przeszczepionych od innych osobników jest odpowiedzią immunologiczną na obce antygeny na powierzchni przeszczepionych komórek. Odpowiedź immunologiczna ogólnie składa się z odpowiedzi humoralnej, przebiegającej za pośrednictwem przeciwciał, oraz odpowiedzi komórkowej. Przeciwciała wytwarzane są i wydzielane przez limfocyty B i zazwyczaj rozpoznają wolny antygen o natywnej konformacji. Dlatego też potencjalnie mogą one rozpoznawać prawie każde miejsce eksponowane na powierzchni antygenu. W przeciwieństwie do przeciwciał, komórki T, które pośredniczą w komórkowej części odpowiedzi immunologicznej, rozpoznają antygeny tylko w kontekście cząsteczek MHC i tylko po odpowiedniej modyfikacji antygenu. Ta modyfikacja antygenu zazwyczaj polega na proteolitycznej fragmentacji białka, której wynikiem są peptydy dopasowane do szczeliny cząsteczek MHC. Umożliwia to rozpoznawanie przez komórki T również peptydów pochodzących z antygenów wewnątrzkomórkowych.
Komórki T mogą rozpoznawać niewłaściwe peptydy pochodzące z dowolnej części komórki nowotworowej, w kontekście cząsteczek MHC, na powierzchni komórki nowotworowej. Komórki T mogą następnie ulegać aktywacji dla eliminacji komórki nowotworowej zawierającej niewłaściwy peptyd. W doświadczalnych modelach obejmujących nowotwory mysie wykazano, ż e punktowe mutacje w wewną trzkomórkowych biał kach „wł asnych” mogą powodować powstawanie antygenów odpowiedzialnych za odrzucanie nowotworów, składających się z peptydów różniących się od normalnego peptydu pojedynczym aminokwasem. Komórki T rozpoznające te peptydy w kontekście cząsteczek głównego kompleksu zgodności tkankowej (MHC) na powierzchni komórek nowotworowych są zdolne
PL 203 815 B1 do zabijania komórek nowotworowych, co skutkuje odrzucaniem nowotworu przez nosiciela (Boon i in., 1989, Cell 58, 293-303).
Cząsteczki MHC u ludzi zazwyczaj nazywa się cząsteczkami HLA (ludzki antygen związany z leukocytami). Istnieją dwie zasadnicze klasy cząsteczek HLA, klasa I i klasa II. Czą steczki HLA klasy I kodowane są przez subloci HLA A, B i C i przede wszystkim aktywują cytotoksyczne komórki T CD8+. Z kolei cząsteczki HLA klasy II aktywują przede wszystkim komórki T CD4+, a kodują je subloci DR, DP i DQ. Każdy osobnik normalnie ma sześć różnych cząsteczek HLA klasy I, zazwyczaj dwa allele z każ dej z trzech podgrup A, B i C, chociaż w niektórych przypadkach liczba róż nych czą steczek HLA klasy I jest obniżona z powodu dwukrotnego występowania tego samego allelu HLA.
Produkty genów HLA są w znacznym stopniu polimorficzne. U różnych osobników zachodzi ekspresja odrębnych cząsteczek HLA, które różnią się od tych występujących u innych osobników. Wyjaśnia to trudność znalezienia dopasowanych pod względem HLA dawców narządów do przeszczepów. Znaczenie genetycznego zróżnicowania cząsteczek w immunobiologii odzwierciedla ich rola jako genów odpowiedzi immunologicznej. Dzięki ich zdolności wiązania peptydów, obecność lub brak pewnych cząsteczek HLA decyduje o zdolności osobnika do odpowiedzi na specyficzne epitopy peptydów. W konsekwencji cząsteczki HLA determinują odporność lub podatność na chorobę.
Komórki T mogą hamować rozwój i wzrost raka dzięki różnym mechanizmom. Cytotoksyczne komórki T, zarówno podlegające restrykcji HLA klasy I komórki CD8+, jak i podlegające restrykcji HLA klasy II komórki CD4+, mogą bezpośrednio zabijać komórki nowotworowe prezentujące odpowiednie antygeny nowotworowe. Normalnie pomocnicze komórki T CD4+ potrzebne są do odpowiedzi cytotoksycznych komórek T CD8+, ale jeśli antygen peptydowy prezentowany jest przez odpowiednią APC, cytotoksyczne komórki T CD8+ mogą być aktywowane bezpośrednio, czego wynikiem jest szybsza, silniejsza i bardziej wydajna odpowiedź.
Podczas gdy peptydy, które prezentowane są przez cząsteczki HLA klasy II mają różną długość (12-25 aminokwasów), peptydy prezentowane przez cząsteczki HLA klasy I normalnie muszą mieć długość dokładnie dziewięciu reszt aminokwasowych, aby pasowały do szczeliny wiążącej HLA klasy I. Wynikiem obecności dłuższego peptydu będzie brak jego wiązania, jeśli nie może on ulegać modyfikacji wewnątrz APC lub komórki docelowej, takiej jak komórka raka, przed prezentacją w szczelinie HLA klasy I. Donoszono tylko o ograniczonej liczbie odstępstw od tego wymagania dziewięciu aminokwasów, i w tych przypadkach długość prezentowanego peptydu wynosiła albo osiem, albo dziesięć reszt aminokwasowych.
Przegląd informacji o tym, w jaki sposób MHC wiąże peptydy, można znaleźć w Hans-Georg Rammensee, Thomas Friede i Stefan Stevanovic, (1995, Immunogenetics, 41, 178-228) oraz w Barinaga (1992, Science 257, 880-881). Male i in. (1987, Advanced Immunology, J.B. Lippincott Company, Filadelfia) gdzie przedstawiono bardziej wyczerpujące wyjaśnienie technicznej podstawy tego wynalazku.
W międzynarodowym zgłoszeniu patentowym PCT/NO92/00032 (opublikowanym jako WO 92/14756) opisano syntetyczne peptydy i fragmenty produktów białkowych onkogenów, które mają mutacje punktową lub translokacje w porównaniu z białkiem ich protoonkogenu lub genu supresji nowotworów. Peptydy te odpowiadają, całkowicie pokrywają się lub są fragmentami zmodyfikowanego fragmentu białka onkogenu lub genu supresji nowotworów w postaci prezentowanej przez komórki rakowe lub inne komórki prezentujące antygen, i ulegają prezentacji w postaci kompleksu HLA-peptyd przez co najmniej jeden allel u każdego osobnika. Wykazano również, że peptydy te indukują specyficzne odpowiedzi komórek T na odpowiedni fragment białka onkogenu utworzony przez komórkę w wyniku modyfikacji i prezentowany w cząsteczce HLA. W szczególności opisano peptydy pochodzące z białka p21-ras, które ma punktowe mutacje w określonych pozycjach aminokwasowych, a mianowicie w pozycjach 12, 13 i 61. Wykazano, że peptydy te są skuteczne w regulowaniu wzrostu komórek rakowych in vitro. Ponadto wykazano, że peptydy wywołują odpowiedź immunologiczną komórek T CD4+ na komórki rakowe zawierającego białko zmutowanego onkogenu p21-ras przy podawaniu takich peptydów w programach szczepień lub terapii przeciwrakowej. Następnie wykazano, że te peptydy wywołują również odpowiedź immunologiczną komórek T CD8+ na komórki rakowe zawierające zmutowane białko onkogenu p21 ras przy wspomnianym powyżej podawaniu (patrz M. K. Gjertsen i in., Int. J cancer, 1997, tom. 72, str. 784).
Jednakże opisane powyżej peptydy będą użyteczne tylko w przypadkach pewnej liczby raków, a mianowicie tych, które dotycz ą onkogenów z mutacjami punktowymi lub translokacjami w protoon4
PL 203 815 B1 kogenie lub genie supresji nowotworu. Dlatego też istnieje wyraźne zapotrzebowanie na leczenie lub szczepionkę przeciwrakową, które będą skuteczne wobec szerszego zakresu raków.
Ogólnie nowotwory są bardzo heterogenne pod względem zmian genetycznych występujących w komórkach nowotworowych. Implikuje to, ż e zarówno potencjalny wpływ terapeutyczny, jak i zapobiegająca siła szczepionki przeciwrakowej będą wzrastać ze wzrostem liczby celów, wobec których szczepionka jest zdolna do wywoływania odpowiedzi immunologicznej T. Szczepionka skierowana przeciw wielu celom będzie również zmniejszała ryzyko tworzenia nowego nowotworu przez lekooporne warianty nowotworu pierwotnego.
Ostatnio skupiono uwagę na enzymie telomerazie ze względu na jego przypuszczalną rolę w zapobieganiu starzeniu się komórek. Telomeraza jest zależ ną od RNA polimerazą DNA, która syntetyzuje telomeryczne powtórzenia DNA z wykorzystaniem matrycy RNA, która występuje jako podjednostka holoenzymu telomerazy. Powtórzenia DNA syntetyzowane przez enzym są włączane do telomerów, które są wyspecjalizowanymi strukturami DNA-białko występującymi na końcach liniowych cząsteczek DNA budujących każdy chromosom. Telomerazę po raz pierwszy zidentyfikowano u orzęska Tetrahymena (Greider i Blackburn, 1985, Cell 43, 405-413). Sekwencję podjednostki katalitycznej telomerazy ludzkiej zidentyfikowali ostatnio Meyerson i in. (1990, Cell 1197, 785-795) oraz Nakamura i in. (1997, Science 277, 955-959), którzy nazwali gen odpowiednio hEST2 i hTRT. Ponadto zidentyfikowano trzy inne białka, które związane są z aktywnością telomerazy: p80 i p95 Tetrahymena (Collins i in., 1995, Cell 81, 677-686) oraz TP1/TLP1, które jest ssaczym homologiem p80 Tetrahymena (Harrington i in., 1997, Science, 275, 973-977; Nakayama i in., 1997, Cell 88, 875-884).
Telomeraza nie ulega ekspresji w większości normalnych komórek organizmu. Większość szeregów komórek somatycznych u ludzi nie wykazuje wykrywalnej aktywności telomerazy, ale aktywność telomerazy wykrywa się w szeregu komórek rozrodczych oraz w niektórych przedziałach komórek pnia, które są miejscami aktywnych podziałów komórkowych (Harley i in., 1994, Cold Spring Harbor Symp. Quant. Biol. 59, 307-315; Kim i in. , 1994, Science 266, 2011-2015; Broccoli i in., 1995, PNAS USA 92, 9082-9086; Counter i in., 1995, Blood 85, 2315-2320; Hiyama i in., 1995, J. Immunol. 155, 3711-3715). Telomery większości rodzajów ludzkich komórek somatycznych ulegają skracaniu ze wzrostem wieku organizmu, zgodnie z brakiem aktywności telomerazy w tych komórkach. Hodowane komórki ludzkie również wykazują skracanie telomerów. Skracanie telomerów w hodowanych komórkach ludzkich, które zostały stransformowane, trwa dopóty dopóki telomery nie staną się krytycznie krótkie. W tym momencie, zwanym punktem krytycznym, obserwuje się znaczące poziomy śmierci komórek i niestabilność kariotypową.
W populacjach w punkcie krytycznym, z niską częstotliwością pojawiają się komórki nieśmiertelne, które nabyły zdolność nieograniczonego wzrostu w hodowli. Te nieśmiertelne komórki mają wysoki poziom aktywności telomerazy i stabilne telomery. Aktywność telomerazy wykrywa się również łatwo w ogromnej większości analizowanych dotąd próbek nowotworów ludzkich (Kim i in., 1994, Science 266, 2011-2015), włącznie z rakiem jajnika (Counter i in., 1994, PNAS USA 91, 2900-2904). Wyczerpujący przegląd podali Shay i Bachetti (1997, Eur. J. Cancer 33, 787-791). A zatem aktywacja telomerazy może pokonać bariery wobec ciągłych podziałów komórkowych, narzucone przez długość telomerów. Komórki, które przezwyciężają normalne mechanizmy starzenia, mogą czynić to przez stabilizację długości telomerów, prawdopodobnie w wyniku aktywności telomerazy.
O wirusach zaangaż owanych w rozwój nowotworów ludzkich, takich jak wirus Epsteina-Barr (EBV, związany ze stanami złośliwymi komórek B i rakami jamy nosowo-gardłowej) oraz wirus brodawczaka ludzkiego (HPV 16 i 18, związane z rakiem szyjki macicy), od dawna wiadomo, że mają zdolność unieśmiertelniania komórek ludzkich. Obecnie zostało już wykazane, że indukcja aktywności telomerazy jest kluczowym elementem tego procesu (Klingelhutz i in., 1996, Nature, 380, 79-82).
Dlatego też telomeraza jest potencjalnym celem terapii przeciwrakowej. A zatem zaproponowano inhibitory telomerazy jako nową klasę leków przeciwrakowych (przeglądu dokonano w Sharma i in., 1997, Ann. Oncol. 8(11), 1063-1074; Axelrod, 1996, Nature Med. 2(2), 158-159; Huminiecki, 1996, Acta Biochim. Pol., 43(3), 531-538). Sugerowano, że zidentyfikowanie podjednostki katalitycznej telomerazy ludzkiej może zapewnić odczynnik biochemiczny do identyfikowania takich leków (Meyerson i in., 1990, Cell 1197, 785-795). Sugerowano również telomerazę jako marker do diagnozowania lub prognozowania raka (Soria i Rixe, 1997, Bull. Cancer 84(10), 963-970; Dahse i in., 1997, Clin. Chem. 43(5), 708-714).
PL 203 815 B1
Dotąd jednak nie wiadomo, aby ktoś sugerował wcześniej, że telomeraza może stanowić użyteczny cel terapii za pośrednictwem komórek T, lub że peptydy bądź białka telomerazy można stosować do leczenia lub profilaktyki raka.
Wynalazek dotyczy zatem zastosowania peptydu telomerazy do wytwarzania leku do leczenia lub profilaktyki raka, przy czym ten peptyd obejmuje sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10), a leczenie lub profilaktyka obejmuje wywoływanie odpowiedzi komórek T skierowanej przeciw peptydowi EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) albo jego fragmentowi, o długości co najmniej 8 aminokwasów, powstają cemu po modyfikacji przez komórkę prezentując ą antygen.
Wynalazek dotyczy także zastosowania kwasu nukleinowego do wytwarzania leku do leczenia lub profilaktyki raka, przy czym ten kwas nukleinowy jest zdolny do kodowania peptydu telomerazy obejmującego sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10), a leczenie lub profilaktyka obejmuje wywoływanie odpowiedzi komórek T skierowanej przeciw peptydowi EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) albo jego fragmentowi, o długości co najmniej 8 aminokwasów, powstającemu po modyfikacji przez komórkę prezentującą antygen.
Korzystnie takie leczenie lub profilaktyka obejmuje podawanie ssakowi cierpiącemu na raka lub narażonemu na zachorowanie na raka, terapeutycznie lub profilaktycznie skutecznej ilości peptydu tak, aby u ssaka była indukowana odpowiedź komórek T na telomerazę.
W korzystnym zastosowaniu indukowaną odpowiedzią komórek T jest odpowiedź cytotoksycznych komórek T.
Także korzystnie lek stanowi kompozycja farmaceutyczna zawierająca peptyd lub kwas nukleinowy, wraz z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.
W korzystnym zastosowaniu leku leczenie lub profilaktyka obejmuje mieszanie co najmniej jednego peptydu obejmującego sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYY (SEQ ID NO: 10) z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem, lub też leczenie lub profilaktyka obejmuje mieszanie co najmniej jednego kwasu nukleinowego, który jest zdolny do kodowania peptydu obejmującego sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.
Korzystnie lek zawiera peptyd obejmujący sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCWNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) i co najmniej jeden peptyd zdolny do indukowania odpowiedzi komórek T skierowanej przeciw białku lub peptydowi onkogenu albo zmutowanemu białku lub peptydowi supresji nowotworów, wraz z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.
Jeszcze korzystniej leczenie lub profilaktyka obejmuje mieszanie peptydu obejmującego sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) i co najmniej jednego peptydu zdolnego do indukowania odpowiedzi komórek T skierowanej przeciw białku lub peptydowi onkogenu albo zmutowanemu białku lub peptydowi supresji nowotworów, wraz z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.
Korzystniej białkiem lub peptydem onkogenu jest zmutowane białko lub peptyd p21-ras, lub białkiem lub peptydem supresji nowotworów jest białko lub peptyd retinoblastoma lub p53.
W korzystnym zastosowaniu rak jest wybrany spośród raka sutka, raka gruczołu krokowego, raka trzustki, raka okrężnicy i odbytu, raka płuc, czerniaka złośliwego, białaczek, chłoniaków, raka jajnika, raka szyjki macicy i raków dróg żółciowych.
Korzystnie peptyd obejmujący sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) zawiera 9-25 aminokwasów.
PL 203 815 B1
Wynalazek dotyczy także sposobu wytwarzania limfocytów T zdolnych do rozpoznawania i niszczenia komórek nowotworowych u ssaka, charakteryzuj ą cego się tym, ż e hoduje się pobrane próbki limfocytów T od ssaka w obecności peptydu telomerazy w ilości wystarczającej dla wytworzenia specyficznych wobec telomerazy limfocytów T, gdzie ten peptyd obejmuje sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10), przy czym specyficzny wobec telomerazy limfocyt T wywołuje odpowiedź przeciw peptydowi EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) albo jego fragmentowi, o długości co najmniej 8 aminokwasów, powstającemu po modyfikacji przez komórkę prezentującą antygen.
Korzystnie w sposobie stosuje się peptyd obejmujący sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) zawierający 9-25 aminokwasów.
Wynalazek dotyczy też specyficznego wobec telomerazy limfocytu T wytworzonego powyższym sposobem, który wywołuje odpowiedź przeciw peptydowi EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GYPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) albo jego fragmentowi, o długości co najmniej 8 aminokwasów, powstają cemu po modyfikacji przez komórkę prezentują c ą antygen.
Korzystnie limfocyt T wywołuje odpowiedź przeciw peptydowi obejmującemu sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) zawierającą 9-25 aminokwasów.
Wynalazek dotyczy również kompozycji farmaceutycznej, charakteryzującej się tym, że zawiera specyficzny wobec telomerazy limfocyt T zdefiniowany powyżej, wraz z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem.
Korzystnie peptyd obejmujący sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) zawiera 9-25 aminokwasów.
Wynalazek dotyczy także zastosowania kombinacji peptydu telomerazy i peptydu zdolnego do indukowania odpowiedzi komórek T na onkogen lub zmutowane białko lub peptyd supresji nowotworów do wytwarzania leku do leczenia lub profilaktyki raka, gdzie peptyd telomeraza obejmuje sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCWNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10), a leczenie lub profilaktyka obejmuje wywoł ywanie odpowiedzi komórek T skierowanej przeciw peptydowi EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCWNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) albo jego fragmentowi, o długości co najmniej 8 aminokwasów, powstającemu po modyfikacji przez komórkę prezentującą antygen.
Wynalazek został bardziej szczegółowo opisany, jedynie dla przykładu, w odniesieniu do załączonego rysunku, na którym:
na fig. 1 przedstawiono sekwencje konserwatywnych motywów aminokwasowych w katalitycznej podjednostce telomerazy ludzkiej, zidentyfikowane w Meyerson i in. (1997, Cell 90, 785-795) oraz Nakamura i in. (1997 Science 277, 955-959). Przedstawiono motywy T, 1, 2, 3 (A z Nakamura), 4 (B' z Nakamura), 5 (C z Nakamura), 6 (D z Nakamura) i E. Moż na syntetyzować peptydy o sekwencjach odpowiadających lub obejmujących którykolwiek z regionów w nawiasach. Oznaczenia A2, A1, A3 i B7 wskazują peptydy, które prawdopodobnie bę dą prezentowane odpowiednio przez HLA-A2, HLA-A1, HLA-A3 i HLA-B7.
Dostarczono białko lub peptyd telomerazy do stosowania w leczeniu lub profilaktyce raka. W korzystnym rozwią zaniu sposób polega na wywoł ywaniu odpowiedzi komórek T na telomerazę . Sposób może obejmować podawanie ssakowi, korzystnie człowiekowi, cierpiącemu na raka lub narażonemu na zachorowanie na raka, terapeutycznie skutecznej ilości białka lub peptydu telomerazy tak, aby u ssaka była indukowana odpowiedź komórek T na telomerazę.
Specyficzne wobec telomerazy komórki T można stosować do rozpoznawania komórek, w których zachodzi ekspresja telomerazy. Ponieważ w większości komórek organizmu nie zachodzi ekspresja telomerazy, nie będą one podlegały temu wpływowi. Jednakże komórki nowotworowe, w których zachodzi ekspresja telomerazy, będą rozpoznawane i niszczone. Ponieważ aktywność telomeraPL 203 815 B1 zy wykrywano w większości zidentyfikowanych dotąd raków, oczekujemy, że nasze materiały i sposoby będą miały szeroką użyteczność.
Raki, które są odpowiednie do leczenia, obejmują, lecz nie wyłącznie, raka sutka, raka gruczołu krokowego, raka trzustki, raka okrężnicy i odbytu, raka płuc, czerniaka złośliwego, białaczki, chłoniaki, raka jajnika, raka szyjki macicy oraz raki dróg żółciowych.
W znaczeniu stosowanym w niniejszym opisie, termin telomeraza oznacza enzym rybonukleoproteinowy, który ma aktywność wydłużania telomerów. Białko telomerazy, w znaczeniu stosowanym w niniejszym opisie, oznacza jakikolwiek biał kowy skł adnik telomerazy, włącznie z jaką kolwiek podjednostką mającą aktywność katalityczną.
Korzystnie białkiem telomerazy jest białko telomerazy ssaczej, a najkorzystniej białko telomerazy ludzkiej. Białkiem telomerazy ludzkiej jest korzystnie podjednostka katalityczna telomerazy, zidentyfikowana jako hTRT przez Nakamurę i in. (1997, Science 277, 955-959) i hEST2 przez Meyersona i in. (1990, Cell 1197, 785-795), których sekwencje cDNA zdeponowano odpowiednio pod numerami dostępu GenBank AF015950 i AF018167.
Termin peptyd telomerazy, w znaczeniu stosowanym w niniejszym opisie, oznacza peptyd, który ma sekwencję aminokwasową odpowiadającą sekwencji obecnej w sekwencji aminokwasowej białka telomerazy. Peptydy telomerazy korzystnie zawierają 8-25 aminokwasów. Korzystniej peptydy telomerazy zawierają 9-25 aminokwasów. Przykładowo peptydy telomerazy zawierają 9, 12, 13, 16 lub 21 aminokwasów.
Białko lub peptyd telomerazy wybiera się w taki sposób, aby były one zdolne do wywoływania odpowiedzi komórek T na białko telomerazy (bądź na białko telomerazy, z którego pochodzi peptyd telomerazy). W korzystnych rozwiązaniach indukowaną odpowiedzią komórek T jest odpowiedź cytotoksycznych komórek T. Odpowiedzią cytotoksycznych komórek T może być odpowiedź komórek T CD4+, lub może nią być odpowiedź komórek T CD8+. W każdym z przypadków peptyd musi być zdolny do ulegania prezentacji w postaci kompleksu z białkiem MHC klasy I lub klasy II na powierzchni komórek nowotworowych lub komórek prezentujących antygen, z mającą uprzednio miejsce modyfikacją, jeśli jest to konieczne.
Peptyd telomerazy może obejmować jedną lub większą liczbę reszt aminokwasowych z motywu aminokwasowego zasadniczego dla biologicznej funkcji białka telomerazy; innymi słowy, może on pokrywać, przynajmniej częściowo, taki motyw aminokwasowy. Przykładami takich motywów aminokwasowych są motywy 1-6 sekwencji podjednostki katalitycznej telomerazy ludzkiej, hEST2, zidentyfikowane przez Meyersona i in. (1990, Cell 1197, 785-795), innymi słowy, motywy
LLRSFFYVTE
SRLRFIPK,
LRPIVNMDYVVG,
PELYFVKVDVTGAYDTI,
KSYVQCQGIPQGSILSTLLCSLCY,
LLLRLVDDFLLVT i
GCVVNLRKTVV lub którykolwiek z motywów T, 1, 2, A, B', C, D lub E, zidentyfikowanych przez Nakamurę i in. (1997, Science 277, 955-959) w sekwencji hTRT, a mianowicie motywów
WLMSVYVVELLRSFFYVTETTFQKNRLFFYRKSVWSKLQSIGIRQHLK,
EVRQHREARPALLTSRLRFIPKPDG,
LRPIVNMDYVVGARTFRREKRAERLTSRV,
PPPELYFVKVDVTGAYDTIPQDRLTEVIASIIKP,
KSYVQCQGIPQGSILSTLLCSLCYGDMENKLFAGI,
LLRLVDDFLLVTPHLTH,
AKTFLRTLVRGVPEYGCVVNLRKTVV oraz HGLFPWCGLLL
Odpowiednie peptydy, które można stosować w opisywanych tu sposobach i kompozycjach, zestawiono w tabeli 1, jak również w załączonej liście identyfikacyjnej sekwencji.
Inny zestaw odpowiednich peptydów pochodzących z innych miejsc w sekwencji telomerazy, które można stosować w opisywanych tu sposobach i kompozycjach, wymieniono w tabeli 2.
Wynalazek obejmuje również białka i peptydy mające sekwencje aminokwasowe odpowiadające sekwencji aminokwasowej obecnej w sekwencji aminokwasowej ssaczych homologów białek związanych z telomerazą Tetrahymena, p80 i p95, przykładowo homologów TP1 i TLP1 p80 (Harrington i in., 1997, Science, 275, 973-977; Nakayama i in., 1997, Cell 88, 875-884).
PL 203 815 B1
Wynalazek obejmuje również większe fragmenty peptydowe, zawierające kilka podstawień aminokwasowych albo na końcu N, albo na końcu C, ponieważ ustalono, że takie peptydy mogą powodować powstawanie klonów komórek T mających właściwą specyficzność.
Opisane tu peptydy są szczególnie odpowiednie do stosowania w szczepionce zdolnej do bezpiecznego wywoływania odpowiedzi immunologicznej albo komórek T CD4+, albo CD8+:
a) peptydy wytwarza się syntetycznie i dlatego ich wytwarzanie nie obejmuje transformowania genami powodującymi powstawanie raka lub innych miejsc bądź lub materiałów, które mogłyby powodować szkodliwe wpływy, (b) peptydy można stosować same do indukcji komórkowej odpowiedzi immunologicznej, (c) peptydy można ukierunkowywać na określony typ odpowiedzi komórek T, bez wpływów ubocznych lub innych niepożądanych odpowiedzi.
Opisane tu peptydy lub białka telomerazy można podawać w ilości w zakresie od 1 mikrograma (1 μg) do 1 grama (1 g) przeciętnemu pacjentowi lub osobnikowi będącemu człowiekiem, który ma zostać poddany szczepieniu. Korzystne jest stosowanie mniejszej dawki, w zakresie od 1 mikrograma (1 μg) do 1 miligrama (1 mg), przy każdym podawaniu.
W korzystnych rozwiązaniach białko lub peptyd telomerazy podaje się pacjentowi w postaci kompozycji farmaceutycznej. Białko lub peptyd telomerazy można podawać jako mieszaninę białek lub mieszaninę białek i peptydów, bądź mieszaninę peptydów. Kompozycja farmaceutyczna może ponadto obejmować znane w tej dziedzinie zwyczajne dodatki, rozcieńczalniki, stabilizatory itp.
Kompozycja farmaceutyczna może zawierać jedno lub większą liczbę białek lub peptydów telomerazy. Mieszaniną białek lub peptydów może być jedna z następujących:
(a) mieszanina peptydów mających różne sekwencje, np. odpowiadające różnym częściom sekwencji białka telomerazy;
(b) mieszanina peptydów mających sekwencje zachodzące na siebie, ale odpowiednie do tego, aby pasowały do różnych alleli HLA;
(c) mieszanina zarówno mieszanin (a), jak i (b);
(d) mieszanina kilku mieszanin (a);
(e) mieszanina kilku mieszanin (b);
(f) mieszanina kilku mieszanin (a) i kilku mieszanin (b).
W każdym przypadku można również stosować mieszaninę białek lub peptydów odpowiadających różnym białkom telomerazy, np. podjednostce katalitycznej telomerazy i homologowi p80 lub p95
Tetrahymena.
Alternatywnie peptydy telomerazy w mieszaninie mogą być kowalencyjnie połączone ze sobą wzajemnie z utworzeniem większych polipeptydów lub nawet cyklicznych polipeptydów. Kompozycję farmaceutyczną można również sporządzić przez zmieszanie białka(-ek) lub peptydu(-ów) telomerazy z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.
Kompozycja farmaceutyczna może również obejmować co najmniej jeden peptyd zdolny do indukowania odpowiedzi komórek T na onkogen bądź zmutowane białko lub peptyd supresji nowotworów. Alternatywnie białka lub peptydy telomerazy można podawać albo jednocześnie, albo w dowolnej kolejności z tymi peptydami. Przykładami białek onkogenów są białka p21-ras: H-ras, K-ras i N-ras, abl, gip, gsp, ret i trk. Korzystnie białkiem lub peptydem onkogenu jest białko lub peptyd p21-ras, np. peptydy p21-ras opisane w międzynarodowym zgłoszeniu patentowym PCT/NO92/00032 (publikacja WO 92/14756). Białka supresji nowotworów obejmują p53 i Rb (retinoblastoma). Taką kompozycję farmaceutyczną można sporządzić przez zmieszanie białka(-ek) lub peptydu(-ów) telomerazy ze zmutowanymi białkami lub peptydami genu supresji nowotworów lub onkogenu, wraz z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozpuszczalnikiem.
W znaczeniu stosowanym w niniejszym opisie, termin zmutowana odnosi się do sekwencji typu dzikiego, która ma jedną lub większą liczbę z następujących: mutację punktową (tranzycję lub transwersję), delecję, insercję, duplikację, translokację lub inwersję. Termin kompozycja farmaceutyczna obejmuje nie tylko kompozycję stosowaną w leczeniu pacjentów z rakiem, ale także kompozycje użyteczne profilaktycznie, tj. kompozycje o charakterze szczepionek.
Peptydy lub białka telomerazy podaje się osobnikowi ludzkiemu potrzebującemu takiego leczenia lub zapobiegania. Podawanie może mieć miejsce raz lub kilka razy, stosownie do ustalenia i/lub utrzymania pożądanej odpowiedzi immunologicznej komórek T. Peptydy można podawać łącznie, albo jednocześnie, albo oddzielnie, z takimi związkami jak cytokiny i/lub czynniki wzrostowe, tj. interleukiną-2 (IL-2), interleukiną-12 (IL-12), czynnikiem stymulującym tworzenie kolonii granulocyPL 203 815 B1 tów/makrofagów (GM-CSF) lub podobnymi, w celu wzmocnienia odpowiedzi immunologicznej, jak wiadomo w tej dziedzinie. Białka lub peptydy telomerazy można stosować w szczepionce lub kompozycji terapeutycznej, albo same, albo w kombinacji z innymi materiałami. Przykładowo peptyd lub peptydy można dostarczać w postaci koniugatu lipopeptydowego, o którym wiadomo, że indukuje odpowiedź cytotoksycznych komórek T o wysokim powinowactwie (Deres, 1989, Nature 342).
Peptydy i białka wymienione powyżej jako możliwe składniki kompozycji farmaceutycznej można zapewniać w postaci kwasu nukleinowego kodującego określony peptyd lub białko. A zatem kompozycja farmaceutyczna może składać się z peptydu i/lub białka samego bądź w kombinacji z kwasem nukleinowym, lub może składać się z mieszanin kwasów nukleinowych.
Peptydy lub białka telomerazy można podawać osobnikowi w postaci szczepionek DNA. DNA kodujący peptyd lub białko telomerazy może mieć postać sklonowanego DNA plazmidowego lub syntetycznego oligonukleotydu. DNA można dostarczać razem z cytokinami, takimi jak IL-2, i/lub innymi cząsteczkami współstymulującymi. Same cytokiny i/lub cząsteczki współstymulujące można dostarczać w postaci plazmidowego lub oligonukleotydowego DNA.
Wykazano, że odpowiedź na szczepionkę DNA zwiększana jest w obecności immunostymulujących sekwencji DNA (ISS). Mogą one mieć postać heksamerycznych motywów zawierających zmetylowane CpG, zgodnie ze wzorem: 5'-puryna-puryna-CG-pirymidyna-pirymidyna-3'. Dlatego też, nasze szczepionki DNA mogą obejmować te i inne ISS, w DNA kodującym peptyd lub białko telomerazy, w DNA kodują cym cytokinę lub inne czą steczki współstymulujące, bądź w obu. Przegląd zalet szczepienia DNA podali Tighe i in. (1998, Immunology Today, 19(2), 89-97).
Opisano sposób leczenia pacjenta dotkniętego rakiem, który obejmuje wywoływanie odpowiedzi komórek T poprzez stymulowanie in vivo lub ex vivo białkiem lub peptydem telomerazy. Białko lub peptyd telomerazy można również stosować w sposobie szczepienia pacjenta w celu uzyskania odporności na raka. Odpowiedni sposób szczepienia polega na wywoływaniu odpowiedzi komórek T poprzez stymulowanie in vivo lub ex vivo białkiem lub peptydem telomerazy. Opisano również sposób leczenia lub profilaktyki raka, polegający na podawaniu ssakowi cierpiącemu, lub który prawdopodobnie będzie cierpiał na raka, terapeutycznie skutecznej ilości białka lub peptydu telomerazy, tak aby u ssaka indukowana był a odpowiedź komórek T na telomerazę .
Opisane tu peptydy można wytwarzać zwykłymi sposobami, np. różnymi metodami syntezy znanymi w tej dziedzinie. Alternatywnie, mogą one być fragmentami białka telomerazy otrzymanymi przez rozszczepienie, np. z użyciem bromku cyjanu, a następnie oczyszczenie. Można również stosować rozszczepianie enzymatyczne. Białka lub peptydy telomerazy mogą również mieć postać zrekombinowanych białek lub peptydów otrzymywanych na drodze ekspresji.
Kwasy nukleinowe kodujące peptyd telomerazy można tworzyć przez syntezę oligonukleotydów. Można tego dokonać którąkolwiek z różnych metod dostępnych w tej dziedzinie. Kwas nukleinowy kodujący białko telomerazy można sklonować z biblioteki genomowej lub cDNA stosując konwencjonalne przeszukiwanie bibliotek. Sonda może odpowiadać części jakiejkolwiek sekwencji znanego genu telomerazy. Alternatywnie, kwas nukleinowy można otrzymać przez zastosowanie reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR). Kwasem nukleinowym jest korzystnie DNA, i można go odpowiednio sklonować w wektorze. Subklony można tworzyć z użyciem odpowiednich enzymów restrykcyjnych. Sklonowany lub zsubklonowany DNA można namnażać w odpowiednim gospodarzu, np. gospodarzu bakteryjnym. Alternatywnie, gospodarzem może być organizm eukariotyczny, taki jak drożdże lub bakulowirus. Białko lub peptydy telomerazy można wytwarzać przez ekspresję w odpowiednim gospodarzu. W tym przypadku, DNA klonuje się w wektorze ekspresyjnym. W handlu dostępne są rozmaite zestawy do ekspresji. Do tych celów można zastosować sposoby opisane w Maniatis i in. (1991, Molecular Cloning: A Laboratory Manual, Cold Spring Harbor, Nowy Jork, Cold Spring Harbor Laboratory Press) oraz Harlow i Lane (1988, Antibodies: A Laboratory Manual, Cold Spring Harbor, Nowy Jork, Cold Spring Harbor Laboratory Press).
Metody doświadczalne
Peptydy syntetyzowano przez zastosowanie syntezy peptydów na fazie stałej z ciągłym przepływem. Stosowano N-a-Fmoc-aminokwasy o odpowiednio zablokowanych łańcuchach bocznych. Fmoc-aminokwasy aktywowano do sprzęgania jako estry pentafluorofenylowe lub przez zastosowanie przed sprzęganiem albo aktywacji TBTU, albo diizopropylokarbodiimidem. Do selektywnego usuwania Fmoc po każdym sprzęganiu stosowano 20% piperydynę w DMF. Odszczepianie od żywicy i końcowe usuwanie grup blokujących łańcuchy boczne prowadzono stosując 95% TFA zawierający odpowiednie związki usuwające. Peptydy oczyszczano i analizowano przez HPLC z odwróconymi fazami (C18).
PL 203 815 B1
Tożsamość peptydów potwierdzano przez zastosowanie elektrorozpyłowej spektroskopii masowej (Finnigan mat SSQ710).
Aby szczepionka przeciwrakowa i sposoby specyficznego leczenia raka oparte na odpowiedzi immunologicznej komórek T były skuteczne, spełnione muszą być trzy warunki:
(a) peptyd ma długość co najmniej 8 aminokwasów i jest fragmentem białka telomerazy, oraz (b) peptyd jest zdolny do indukowania, albo w postaci o pełnej długości, albo po modyfikacji przez komórkę prezentującą antygen, odpowiedzi komórek T.
Do określenia, czy te trzy warunki są spełnione dla określonego peptydu można stosować następujące metody doświadczalne. Po pierwsze, powinno się określić, czy określony peptyd wywołuje odpowiedź immunologiczną komórek T in vitro. Będzie także potrzebne ustalenie, czy syntetyczne peptydy odpowiadają, lub po modyfikacji mogą dawać fragmenty peptydowe odpowiadające fragmentom peptydowym występującym w komórkach rakowych zawierających telomerazę lub komórkach prezentujących antygen, które zmodyfikowały naturalnie występującą telomerazę. Można również określić specyficzność komórek T indukowanych in vivo przez szczepienie peptydem telomerazy.
Konieczne jest określenie, czy linie komórek nowotworowych, w których zachodzi ekspresja telomerazy, mogą być zabijane przez klony komórek T otrzymanych z krwi obwodowej pacjentów z rakiem po szczepieniu peptydem telomerazy. Klony komórek T otrzymuje się po sklonowaniu blastocytów komórek T obecnych w monojądrzastych komórkach krwi obwodowej (PBMC) pacjenta z rakiem po szczepieniu peptydem telomerazy. Protokół szczepienia peptydem obejmuje kilka doskórnych iniekcji in vivo peptydów z GM-CSF lub innym powszechnie stosowanym adiuwantem. Klonowanie komórek T prowadzi się przez wysianie odpowiadających blastocytów komórek T, w ilości 5 blastocytów na studzienkę, na płytki Terasaki. Każda studzienka zawiera 2 x 104 autologicznych, napromieniowanych (30 Gy) PBMC, jako komórek odżywczych. Komórki namnaża się z będącym kandydatem peptydem telomerazy o stężeniu 25 mM oraz z 5 U/ml zrekombinowanej interleukiny-2 (rIL-2) (Amersham, Aylesbury, Wielka Brytania) w całkowitej objętości 20 ml. Po 9 dniach klony komórek T przenosi się do 96-studzienkowych płytek o płaskim dnie (Costar, Cambridge, MA) z 1 mg/ml fitohemaglutyniny (PHA, Wellcome, Dartford, Wielka Brytania), 5 U/ml rIL-2 oraz allogennymi napromieniowanymi (30 Gy) PBMC (2 x 105) na studzienkę jako komórkami odżywczymi. Rosnące klony dalej namnażano w 24-studzienkowych płytkach z PHA/rIL-2 i 1 x 106 allogennych, napromieniowanych PBMC jako komórek odżywczych i przeszukuje pod kątem specyficzności wobec peptydu po od 4 do 7 dniach.
Klony komórek T selekcjonuje się do dalszego charakteryzowania. Określa się fenotyp powierzchni komórkowej klonu komórek T dla stwierdzenia, czy klon komórek T jest klonem CD4+ lub CD8+. Klon komórek T inkubuje się z autologicznymi nowotworowymi komórkami docelowymi przy różnych stosunkach komórek efektorowych do docelowych w celu określenia, czy występuje liza komórek nowotworowych. Liza wskazuje, że komórka T wykazuje reaktywność skierowaną wobec antygenu pochodzenia nowotworowego, np. białka telomerazy.
W celu weryfikacji, ż e rozpoznawany antygen jest związany z białkiem telomerazy, oraz identyfikacji cząsteczki HLA klasy I lub klasy II prezentującej przypuszczalny peptyd telomerazy klonowi komórek T, w oznaczeniach cytotoksyczności jako komórki docelowe, razem z tymi pacjenta, stosuje się różne linie komórek nowotworowych, w których zachodzi ekspresja telomerazy i które mają jedną lub większą liczbę cząsteczek HLA klasy I lub II. Komórki docelowe znakuje się przez noc 51Cr lub 3H-tymidyną (9,25 x 104 Bq/ml), raz przemywa i wysiewa w ilości 5000 komórek na studzienkę na 96-studzienkowych płytkach. Komórki T dodaje się przy różnych stosunkach komórek efektorowych do docelowych i płytki inkubuje się w ciągu 4 godzin w temperaturze 37°C, a następnie zawartość studzienek zbiera się przed pomiarem promieniotwórczości w liczniku scyntylacyjnym (Packard Topcount). Przykładowo, jako komórki docelowe można stosować linię komórek raka pęcherza moczowego T24 (12Val+, HLA-A1+, B35+), linię komórek czerniaka FMEX (12Val+, HLA-A2+, B35+) i linię komórek raka okrężnicy SW 480 (12Val+, HLA-A2+, B8+) lub jakąkolwiek inną linię komórek nowotworowych dodatnich pod względem telomerazy. Jako kontrolę można zastosować odpowiednią linię komórkową, w której nie zachodzi ekspresja białka telomerazy, i nie powinna ona ulegać lizie. Liza okreś lonej linii komórkowej wskazuje, że testowany klon komórek T rozpoznaje endogennie modyfikowany epitop telomerazy w kontekście subtypu HLA klasy I lub klasy II ulegającego ekspresji w tej linii komórkowej.
Restrykcję przez HLA klasy I lub klasy II klonu komórek T można określić w doświadczeniach blokowania. Można zastosować przeciwciała monoklonalne skierowane przeciw antygenom HLA klasy I, np. reaktywne wobec wszystkich HLA klasy I przeciwciało monoklonalne W6/32, bądź przeciw antygenom klasy II, np. przeciwciała monoklonalne skierowane przeciw antygenom DR, DQ i DP HLA
PL 203 815 B1 klasy II (B8/11, SPV-L3 i B7/21). Aktywność klonu komórek T wobec autologicznej linii komórek nowotworowych ocenia się stosując przeciwciała monoklonalne skierowane przeciw cząsteczkom HLA klasy I i klasy II w stężeniu końcowym 10 mg/ml. Oznaczenia prowadzi się jak opisano powyżej w trzech powtórzeniach w 96-studzienkowych płytkach, a komórki docelowe preinkubuje się przed dodaniem komórek T w ciągu 30 minut w temperaturze 37°C.
Dokładną specyficzność klonu komórek T można określić stosując doświadczenia impulsowego wprowadzania peptydów. W celu identyfikacji peptydu telomerazy rzeczywiście rozpoznawanego przez klon komórek T, testuje się zestaw nonamerycznych peptydów. Wyznakowane 51Cr lub 3H-tymidyną, eluowane łagodnym kwasem, autologiczne fibroblasty wysiewa się w ilości 2500 komórek na studzienkę na 96-studzienkowe płytki i przed dodaniem komórek T, wobec których stosowano impulsy peptydów o stężeniu 1 mM, razem z b2-mikroglobuliną (2,5 mg/ml) w inkubatorze z atmosferą 5% CO2 w temperaturze 37°C. Oznaczenia prowadzi się w trzech powtórzeniach na 96-studzienkowych płytkach i inkubuje w ciągu 4 godzin przy stosunku komórek efektorowych do docelowych wynoszącym 5 do 1. Kontrole mogą obejmować klon komórek T hodowany sam, z APC w nieobecności peptydów lub z niewłaściwym peptydem związanym z czerniakiem, MART-1/Melan-A.
Do określenia dokładnej specyficzności klonu komórek T można również zastosować alternatywny protokół. W tym alternatywnym protokole jako komórki prezentujące antygen stosuje się linię komórek z niedoborem TAP, T2. W tej linii komórkowej zachodzi ekspresja tylko małych ilości antygenu HLA-A2, ale przez dodanie b2-mikroglobuliny można indukować zwiększone poziomy antygenów HLA klasy I na powierzchni komórkowej. Wyznakowane 3H komórki docelowe inkubuje się z różnymi testowanymi peptydami i peptydami kontrolnymi o stężeniu 1 mM, razem z b2-mikroglobuliną (2,5 mg/ml) w ciągu jednej godziny w temperaturze 37°C. Po impulsowym stosowaniu peptydu, przed dodaniem komórek T, komórki docelowe intensywnie się przemywa, zlicza i wysiewa w ilości 2500 komórek na studzienkę na 96-studzienkowe płytki. Płytki przed zbieraniem zawartości studzienek inkubuje się w ciągu 4 godzin w temperaturze 37°C w atmosferze 5% CO2. Kontrole obejmują klon komórek T hodowany sam lub z komórkami docelowymi w nieobecności peptydów. Oznaczenia prowadzono w trzech powtórzeniach na 96-studzienkowych płytkach przy stosunku komórek efektorowych do docelowych wynoszącym 20 do 1.
Wrażliwość klonu komórek T na określony zidentyfikowany powyżej peptyd można również określać stosując doświadczenie dawka-odpowiedź. Jako komórki docelowe można stosować uwrażliwione na peptyd fibroblasty. Wobec komórek docelowych stosuje się impuls określonego peptydu, jak opisano powyżej dla określania dokładnej specyficzności, z tym wyjątkiem, że przed dodaniem komórek T dodaje się peptydy o różnych stężeniach. Kontrole obejmują same komórki docelowe i komórki docelowe, wobec których zastosowano impuls niewłaściwego peptydu związanego z czerniakiem, Melan-A/Mart-1.
Doświadczenia biologiczne/opis figur:
Figura 1
Na figurze 1 (fig. 1) opisano indukcję reaktywnych wobec telomerazy (hTERT) cytotoksycznych limfocytów T (CTL) w transgenicznych myszach HLA-A2(A2/Kb) immunizowanych peptydami telomerazy o numerach identyfikacyjnych sekwencji 9 i 10. Jako kontrolę zastosowano standardowy, podlegający restrykcji HLA-A2 peptyd wirusa grypy (58-66). Trzy grupy po pięć myszy każda otrzymały w odstę pie tygodnia dwie podskórne iniekcje 107 napromieniowanych, jednorodnych komórek ś ledziony, wobec których zastosowano impuls peptydu (100 μg/ml). Po tygodniu od drugiej iniekcji, myszy zabijano i pobierano ich śledziony. Komórki śledziony przygotowano standardowymi technikami, i komórki ze stymulowanych zwierząt poddawano ponownej stymulacji in vitro w ciągu 5 dni przez wspólną hodowlę z napromieniowanymi autologicznymi komórkami śledziony, wobec których stosowano impuls peptydu (10 μg/ml), jako komórkami prezentującymi antygen przed testowaniem cytotoksyczności wobec komórek docelowych (Jurkat), w których zachodziła ekspresja hTERT, stransfekowanych HLA-A2 (A2/Kb) w oznaczeniu uwalniania 51Cr.
Słupki po lewej stronie fig. 1 przedstawiają zabijanie stransfekowanych HLA-A2 komórek Jurkat, wobec których stosowano impuls peptydu kontrolnego (58-66 wirusa grypy) przez komórki T otrzymane po stymulacji myszy peptydem o numerze identyfikacyjnym sekwencji 9, przy różnych stosunkach komórek efektorowych do docelowych. Przy wszystkich stosunkach komórek efektorowych do docelowych obserwowano specyficzną cytotoksyczność powyżej poziomu tła. Słupki w środku przedstawiają podobne dane dla komórek T otrzymanych z myszy stymulowanych peptydem o numerze identyfikacyjnym sekwencji 10. Znaczące zabijanie komórek Jurkat obserwowano tylko wtedy, gdy jako ko12
PL 203 815 B1 mórki efektorowe stosowano komórki śledziony z myszy, wobec których stosowano impuls peptydu telomerazy, a zatem wtedy, gdy jako komórki efektorowe stosowano komórki śledziony z myszy stymulowanych peptydem wirusa grypy widoczny był tylko poziom tła zabijania komórek Jurkat, jeśli wobec komórek docelowych stosowano impuls niewłaściwego peptydu (peptyd receptora 1 melanokortyny, MC1R244), co wynika ze słupków w prawej części fig. 1. Wyniki te wykazują, że peptydy o numerach identyfikacyjnych sekwencji 9 i 10 są immunogenne in vivo i po immunizacji mogą wywoływać odpowiedź immunologiczną u stałocieplnego zwierzęcia mającego powszechnie występującą ludzką cząsteczkę MHC HLA-A2. Stwierdzenie to wskazuje, że peptydy o SEQ ID NO: 9 i 10 można również stosować jako szczepionkę przeciwrakową u ludzi mających HLA-A2 i inne cząsteczki HLA klasy I, zdolne do wiązania tych peptydów. Ponadto, wyniki te wykazują, że hTERT ulegająca ekspresji w białaczkowej linii komórek T, Jurkat, może być modyfikowana przez proteolityczną maszynerię linii komórkowej z utworzeniem fragmentów peptydowych identycznych lub podobnych do peptydów o numerach identyfikacyjnych sekwencji 9 i 10. Łącznie obserwacje te wskazują, że wynikiem odpowiedzi immunologicznej uzyskanej po szczepieniu tymi peptydami pacjentów z rakiem lub pacjentów narażonych na ryzyko rozwoju raka może być wydajne zabijanie komórek nowotworowych, w których zachodzi ekspresja podjednostki hTERT telomerazy.
Na fig. 1 przedstawiono cytotoksyczność stransfekowanych HLA-A2 komórek Jurkat dla komórek efektorowych otrzymanych z myszy immunizowanych w sposób wskazany na figurze. Komórki docelowe znakowano 51Cr (0,1 LiCi/100 μΐ zawiesiny komórek) w ciągu 1 godziny w temperaturze 37°C, dwukrotnie przemywano i stosowano wobec nich impuls peptydu (1 μg/ml) w ciągu 1 godziny w temperaturze 37°C przed przemyciem. Dwa tysiące wyznakowanych, komórek docelowych, wobec których zastosowano impuls peptydu, wysiewano na studzienkę 96-studzienkowej płytki do mikromiareczkowania o dnie w kształcie litery v i do studzienek dodawano komórki efektorowe (od 2,5 x 104 do 2 x 105). Hodowle inkubowano w ciągu 4 godzin w temperaturze 37°C, zbierano supernatanty i testowano w liczniku promieniowania gamma.
Wyniki na fig. 1 wyrażono jako cytotoksyczność specyficzną, obliczaną zgodnie z następującym wzorem:
(cpm uwalniane doświadczalnie - cpm uwalniane spontanicznie) / (cpm całkowite - cpm uwalniane spontanicznie) x 100
Figura 2
Na figurze 2 (fig. 2) przedstawiono wyniki stymulacji in vitro komórek T krwi obwodowej pacjenta (TT) z rakiem okrężnicy peptydami pochodzącymi z telomerazy (hTERT) o numerach identyfikacyjnych sekwencji 2, 3, 4 i 7. Hodowlę in vitro prowadzono w następujący sposób: 105 komórek monojądrzastych w trzech powtórzeniach inkubowano w ciągu 6 dni w podłożu X-VIV0 10 wzbogaconym o 15% łączoną inaktywowaną termicznie surowicę ludzką w nawilżanym inkubatorze w atmosferze 5% CO2. Peptydy obecne były w podłożu podczas całego okresu hodowli w stężeniu końcowym 30 μg/ml. Jako kontrole służyły hodowle bez peptydu. Odpowiedź proliferacji powyżej wartości tła widoczna była, gdy komórki T stymulowano peptydem o numerze identyfikacyjnym sekwencji 4. Wyniki te wykazują, że krew pacjenta z rakiem zawiera krążące komórki T specyficzne wobec peptydu pochodzącego z telomerazy (hTERT). Wyniki te wykazują, że enzymatyczna podjednostka telomerazy (hTERT) jest immunogenna u człowieka i może spontanicznie wywoływać odpowiedź specyficznych wobec telomerazy komórek T, gdy ulega ona nadekspresji w nowotworze rozwijającym się u pacjenta. Ponadto, jedna składowa specyficznej wobec telomerazy odpowiedzi u tego pacjenta skierowana jest przeciw opisanemu tu peptydowi o SEQ ID NO: 4. Stwierdzenie to wskazuje, że peptyd o numerze identyfikacyjnym sekwencji 4 można również stosować jako szczepionkę przeciwrakową u ludzi. Na figurze przedstawiono wyniki zwykłych oznaczeń proliferacji komórek T, w których komórki monojądrzastej krwi obwodowej (105) przed zebraniem hodowano z peptydami, jak wskazano, w ciągu 7 dni w trzech powtórzeniach. W celu pomiaru zdolności proliferacyjnej hodowli, przed zebraniem dodawano do hodowli na noc 3H -tymidynę (3,7 x 104 Bq/studzienkę). Wartości podano jako średnie zliczeń na minutę (cpm) z trzech powtórzeń.
Figury 3 i 4
Na figurze 3 i 4 (fig. 3 i fig. 4) przedstawiono reaktywność limfocytów naciekających nowotwór (TIL) otrzymanych od pacjenta z zaawansowanym nowotworem trzustki. Komórki T otrzymano z biopsji nowotworu i z powodzeniem namnożono in vitro by ustalić linię komórek T. Linia komórek T była
CD3+, CD4+ i CD8-, i specyficznie proliferowała w odpowiedzi na peptydy telomerazy. Wyniki na fig. 3 przedstawiają komórki T, które rozpoznają peptydy o SEQ ID NO: 2 i 3 w porównaniu do kontroli
PL 203 815 B1 z samym podłożem. Wyniki na fig. 4 przedstawiają komórki T, które rozpoznają peptyd o SEQ ID NO: 2.
TIL namnożono przez wspólną hodowlę ze zrekombinowaną ludzką interleukiną 2 (rIL-2) i testowano po 14 dniach w standardowym oznaczeniu proliferacji z zastosowaniem peptydów o SEQ ID NO: 2, 3, i 7.
T a b e l a 1
LMSVYVVEL
ELLRSFFYV
YVVELLRSF
VVELLRSFF
SVYVVELLR
VELLRSFFY
YVTETTFQK
RLFFYRKSV
SIGIRQHLK
RPALLTSRL
ALLTSRLRF
LLTSRLRFI
RPIVNMDYV
LRPIYNMDY
YVVGARTFR
VVGARTFRR
GARTFRREK
ARTFRREKP
PPELYFVKV
ELYFVKVDV
FVKVDVTGA
IPQDRLTEV
DRLTEVIAS
RLTEVIASI
IPQGSILSTL
ILSTLLCSL
LLRLVDDFL
RLVDDFLLV
VPEYGCVVN
VPEYGCVVNL
TLVRGVPEY
FLRTLVRGV
GVPEYGCVV
VVNLRKTVV
GLFPWCGLL
FLHWLMSVYVVELLRSFFYVTE
EARPALLTSRLRFIPK
DGLRPIVNMDYVVGAR
GVPEYGCVVNLRKVVNF
PL 203 815 B1
T a b e l a 2
YAETKHFLY
ISDTASLCY
DTDPRRLVQ
AQDPPPELY
LTDLQPYMR
QSDYSSYAR
ILAKFLHWL
ELLRSFFYV
LLARCALFV
WLCHQAFLL
RLVDDFLLV
RLFFYRKSV
LQLPFHQQV
RLGPQGWRL
SLQELTWKM
NVLAFGFAL
VLLKTHCPL
FLLVTPHLT
TLTDLQPYM
RLTEVIASI
FLDLQVNSL
SLNEASSGL
ILSTLLCSL
LLGASVLGL
VLAFGFALL
LQPYMRQFV
LMSVYVVEL
RLPQRYWQM
RQHSSPWQV
YLPNTVTDA
NMRRKLFGV
RLTSRVKAL
LLQAYRFHA
LLDTRTLEV
YMRQFVAHL
LLTSRLRFI
CLVCVPWDA
LLSSLRPSL
PL 203 815 B1 cd. tabeli 2
FMCHHAVRI
LQVNSLQTV
LVAQCLVCV
CLKELVARV
FLRNTKKFI
ALPSDFKTI
VLVHLLARC
VQSDYSSYA
SVWSKLQSI
KLPGTTLTA
QLSRKLPGT
ELYFVKVDV
GLLLDTRTL
WMPGTPRRL
SLTGARRLV
VVIEQSSSL
LPSEAVQWL
QAYRFHACV
GLFDVFLRF
KLFGVLRLK
RLREEILAK
TLVRGVPEY
GLPAPGARR
GLFPWCGLL
KLTRHRVTY
VLPLATFVR
ELVARVLQR
DPRRLVQLL
FVRACLRRL
SVREAGVPL
AGRNMRRKL
LARCALFVL
RPAEEATSL
LPSDFKTIL
LPSEAVQWL
LPGTTLTAL
RPSFLLSSL
LPNTVTDAL
PL 203 815 B1 cd. tabeli 2
RPALLTSRL
RCRAVRSLL
MPRAPRCRA
GIRRDGLLL
VLRLKCHSL
YMRQFVAHL
SLRTAQTQL
QMRPLFLEL
LLRLVDDFL
FVQMPAHGL
HASGPRRRL
VVIEQSSSL
RVISDTASL
CVPAAEHRL
RVKALFSVL
NVLAFGFAL
LVARVLQRL
FAGIRRDGL
HAQCPYGVL
RAQDPPPEL
AYRFHACVL
HAKLSLQEL
GAKGAAGPL
TASLCYSIL
APRCRAVRS
GARRLVETI
AQCPYGVLL
HAKTFLRTL
EATSLEGAL
KAKNAGMSL
AQTQLSRKL
AGIRRDGLL
VLRLKCHSL
ILKAKNAGM
DPRRLVQLL
GAKGAAGPL
FAGIRRDGL
PL 203 815 B1 cd. tabeli 2
GARRRGGSA
HAKTFLRTL
HAKLSLQEL
LARCALFVL
EHRLREEIL
NMRRKLFGV
CAREKPQGS
LTRHRVTYV
RRFLRNTKK
RRDGLLLRL
RREKRAERL
RRLVETIFL
LRFMCHHAV
RRYAVVQKA
KRAERLTSR
RRKLFGVLR
RRRGGSASR
RRLPRLPQR
RRLGPQGWR
LRGSGAWGL
HREARPALL
VRRYAVVQK
ARTSIRASL
HRVTYVPLL
LRSHYREVL
MRPLFLELL
HRAWRTFVL
MRRKLFGVL
LRLVDDFLL
LRRVGDDVL
YRKSVWSKL
QRLCERGAK
FRALVAQCL
SRKLPGTTL
LRRLVPPGL
RRSPGVGCV
RRVGDDVLV
PL 203 815 B1 cd. tabeli 2
VRGCAWLRR
VRSLLRSHY
ARTFRREKR
SRSLPLPKR
IRASLTFNR
LREEILAKF
IRRDGLLLR
QRGDPAAFR
LRPIVNMDY
ARRLVETIF
ARPALLTSR
LRPSLTGAR
LRLKCHSLF
FRREKRAER
ARGGPPEAF
CRAVRSLLR
GRTRGPSDR
RRRLGCERA
LRELSEAEV
ARCALFVLV
RPAEEATSL
DPRRLVQLL
RPSFLLSSL
LPSEAVQWL
RPALLTSRL
LPSDFKTIL
RPPPAAPSF
LPRLPQRYW
LPNTVTDAL
LPGTTLTAL
LAKFLHWLM
KAKNAGMSL
GSRHNERRF
KALFSVLNY
SPLRDAVVI
RAQDPPPEL
MPAHGLFPW
PL 203 815 B1 cd. tabeli 2
AEVRQHREA
REAGVPLGL
EEATSLEGA
LEAAANPAL
QETSPLRDA
REVLPLATF
KEQLRPSFL
REKPQGSVA
LEVQSDYSS
REARPALLT
EEDTDPRRL
REEILAKFL
CERGAKNVL
DDVLVHLLA
GDMENKLFA
YERARRPGL
Wykaz sekwencji
Wspólne dla wszystkich sekwencji.
Rodzaj jednostki sekwencjonowanej: peptyd Jednostka sekwencyjna: aminokwas Topologia: liniowa
SEQ ID NO: 1
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 22 aminokwasy F L H W L M S V Y V V E L L R S F F Y V T E 1 5 10 15 20
SEQ ID NO: 2
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 16 aminokwasów E A R P A L L T S R L R F I P K 1 5 10 15
SEQ ID NO: 3
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 16 aminokwasów D G L R P I V N M D Y V V G A R 1 5 10 15
SEQ ID NO: 4
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 18 aminokwasów G V P E Y G C V V N L R K T V V N F 1 5 10 15
SEQ ID NO: 5
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 23 aminokwasy K F L H W L M S V Y V V E L L R S F F Y V T E 1 5 10 15 20
SEQ ID NO: 6
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 17 aminokwasów K F L H W L M S V Y V V E L L R S 1 5 10 15
PL 203 815 B1
SEQ ID NO: 7
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 18 aminokwasów
L M S V Y V V E L L R S F F Y V T E
5 10 15
SEQ ID NO: 9
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 9 aminokwasów I L A K F L H W L
5
SEQ ID NO: 10
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 9 aminokwasów
E L L R S F F Y V
5
SEQ ID NO: 11
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 9 aminokwasów L M S V Y V V E L
5
SEQ ID NO: 12
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 9 aminokwasów T S R L R F I P K
5
SEQ ID NO: 13
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 9 aminokwasów L T S R L R F I P
5
SEQ ID NO: 14
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 9 aminokwasów L L T S R L R F I
5
SEQ ID NO: 15
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 9 aminokwasów
A L L T S R L R F
5
SEQ ID NO: 16
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 9 aminokwasów P A L L T S R L R
5
SEQ ID NO: 17
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 9 aminokwasów R P A L L T S R L
5
SEQ ID NO: 18
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 9 aminokwasów A R P A L L T S R
5
SEQ ID NO: 19
DŁUGOŚĆ SEKWENCJI: 9 aminokwasów E A R P A L L T S
5
PL 203 815 B1

Claims (19)

1. Zastosowanie peptydu telomerazy do wytwarzania leku do leczenia lub profilaktyki raka, przy czym ten peptyd obejmuje sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10), a leczenie lub profilaktyka obejmuje wywoływanie odpowiedzi komórek T skierowanej przeciw peptydowi EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) albo jego fragmentowi, o długości co najmniej 8 aminokwasów, powstającemu po modyfikacji przez komórkę prezentującą antygen.
2. Zastosowanie kwasu nukleinowego do wytwarzania leku do leczenia lub profilaktyki raka, przy czym ten kwas nukleinowy jest zdolny do kodowania peptydu telomerazy obejmującego sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10), a leczenie lub profilaktyka obejmuje wywoł ywanie odpowiedzi komórek T skierowanej przeciw peptydowi EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) albo jego fragmentowi, o długości co najmniej 8 aminokwasów, powstającemu po modyfikacji przez komórkę prezentującą antygen.
3. Zastosowanie wedł ug zastrz. 1 albo 2, gdzie leczenie lub profilaktyka obejmuje podawanie ssakowi cierpiącemu na raka lub narażonemu na zachorowanie na raka, terapeutycznie lub profilaktycznie skutecznej ilości peptydu tak, aby u ssaka była indukowana odpowiedź komórek T na telomerazę.
4. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 2, gdzie indukowaną odpowiedzią komórek T jest odpowiedź cytotoksycznych komórek T.
5. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 2, w którym lek stanowi kompozycja farmaceutyczna zawierająca peptyd lub kwas nukleinowy, wraz z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.
6. Zastosowanie wedł ug zastrz. 1, w którym leczenie lub profilaktyka obejmuje mieszanie co najmniej jednego peptydu obejmującego sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.
7. Zastosowanie wedł ug zastrz. 2, w którym leczenie lub profilaktyka obejmuje mieszanie co najmniej jednego kwasu nukleinowego, który jest zdolny do kodowania peptydu obejmującego sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.
8. Zastosowanie wedł ug zastrz. 1 albo 2, w którym lek zawiera peptyd obejmują cy sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) i co najmniej jeden peptyd zdolny do indukowania odpowiedzi komórek T skierowanej przeciw biał ku lub peptydowi onkogenu albo zmutowanemu białku lub peptydowi supresji nowotworów, wraz z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.
9. Zastosowanie według zastrz. 8, w którym leczenie lub profilaktyka obejmuje mieszanie peptydu obejmującego sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) i co najmniej jednego peptydu zdolnego do indukowania odpowiedzi komórek T skierowanej przeciw białku lub peptydowi onkogenu albo zmutowanemu białku lub peptydowi supresji nowotworów, wraz z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem.
10. Zastosowanie według zastrz. 8 albo 9, gdzie białkiem lub peptydem onkogenu jest zmutowane białko lub peptyd p21-ras, lub gdzie białkiem lub peptydem supresji nowotworów jest białko lub peptyd retinoblastoma lub p53.
11. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 2, gdzie rak jest wybrany spośród raka sutka, raka gruczołu krokowego, raka trzustki, raka okrężnicy i odbytu, raka płuc, czerniaka złośliwego, białaczek, chłoniaków, raka jajnika, raka szyjki macicy i raków dróg żółciowych.
PL 203 815 B1
12. Zastosowanie według zastrz. 1 albo 2, w którym peptyd obejmujący sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) zawiera 9-25 aminokwasów.
13. Sposób wytwarzania limfocytów T zdolnych do rozpoznawania i niszczenia komórek nowotworowych u ssaka, znamienny tym, że hoduje się pobrane próbki limfocytów T od ssaka w obecności peptydu telomerazy w ilości wystarczającej dla wytworzenia specyficznych wobec telomerazy limfocytów T, gdzie ten peptyd obejmuje sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10), przy czym specyficzny wobec telomerazy limfocyt T wywołuje odpowiedź przeciw peptydowi EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) albo jego fragmentowi, o długości co najmniej 8 aminokwasów, powstającemu po modyfikacji przez komórkę prezentującą antygen.
14. Sposób według zastrz. 13, znamienny tym, że stosuje się peptyd obejmujący sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) zawierający 9-25 aminokwasów.
15. Specyficzny wobec telomerazy limfocyt T wytworzony sposobem zdefiniowanym w zastrz. 13, który wywołuje odpowiedź przeciw peptydowi EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) albo jego fragmentowi, o długości co najmniej 8 aminokwasów, powstającemu po modyfikacji przez komórkę prezentującą antygen.
16. Limfocyt T według zastrz. 15 który wywołuje odpowiedź przeciw peptydowi obejmującemu sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) zawierającą 9-25 aminokwasów.
17. Kompozycja farmaceutyczna, znamienna tym, że zawiera specyficzny wobec telomerazy limfocyt T zdefiniowany w zastrz. 15, wraz z farmaceutycznie dopuszczalnym nośnikiem.
18. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 17, znamienna tym, że peptyd obejmujący sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTWNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) zawiera 9-25 aminokwasów.
19. Zastosowanie kombinacji peptydu telomerazy i peptydu zdolnego do indukowania odpowiedzi komórek T na onkogen lub zmutowane białko lub peptyd supresji nowotworów do wytwarzania leku do leczenia lub profilaktyki raka, gdzie peptyd telomeraza obejmuje sekwencję EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10), a leczenie lub profilaktyka obejmuje wywoływanie odpowiedzi komórek T skierowanej przeciw peptydowi EARPALLTSRLRFIPK (SEQ ID NO: 2), DGLRPIVNMDYVVGAR (SEQ ID NO: 3), GVPEYGCVVNLRKTVVNF (SEQ ID NO: 4), ILAKFLHWL (SEQ ID NO: 9) lub ELLRSFFYV (SEQ ID NO: 10) albo jego fragmentowi, o długości co najmniej 8 aminokwasów, powstającemu po modyfikacji przez komórkę prezentującą antygen.
PL345541A 1998-07-08 1999-06-30 Zastosowanie peptydu telomerazy, zastosowanie kwasu nukleinowego, sposób wytwarzania limfocytów T, specyficzny wobec telomerazy limfocyt T, kompozycja farmaceutyczna, zastosowanie kombinacji peptydu telomerazy i peptydu zdolnego do indukowania odpowiedzi komórek T na onkogen lub zmutowane białko lub peptyd supresji nowotworów PL203815B1 (pl)

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
NO19983141A NO313834B1 (no) 1998-07-08 1998-07-08 Telomeraseprotein eller -peptider, nukleinsyresekvenser som koder for disse, farmasöytiske sammensetninger inneholdende disseog fremgangsmÕter for Õ fremstille slike farmasöytiskesammensetninger til profylakse mot og behandling av kreft, samt
PCT/NO1999/000220 WO2000002581A1 (en) 1998-07-08 1999-06-30 Antigenic peptides derived from telomerase

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL345541A1 PL345541A1 (en) 2001-12-17
PL203815B1 true PL203815B1 (pl) 2009-11-30

Family

ID=19902234

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL345541A PL203815B1 (pl) 1998-07-08 1999-06-30 Zastosowanie peptydu telomerazy, zastosowanie kwasu nukleinowego, sposób wytwarzania limfocytów T, specyficzny wobec telomerazy limfocyt T, kompozycja farmaceutyczna, zastosowanie kombinacji peptydu telomerazy i peptydu zdolnego do indukowania odpowiedzi komórek T na onkogen lub zmutowane białko lub peptyd supresji nowotworów

Country Status (20)

Country Link
US (2) US7030211B1 (pl)
EP (4) EP1093381B2 (pl)
JP (2) JP4618657B2 (pl)
CN (1) CN100376290C (pl)
AR (2) AR020601A1 (pl)
AT (2) ATE458494T1 (pl)
AU (1) AU756094B2 (pl)
CA (2) CA2336743C (pl)
CY (1) CY1109978T1 (pl)
CZ (1) CZ303215B6 (pl)
DE (2) DE69910580T3 (pl)
DK (2) DK1362597T3 (pl)
ES (2) ES2341170T5 (pl)
HK (1) HK1039068B (pl)
HU (1) HU230007B1 (pl)
NO (1) NO313834B1 (pl)
PL (1) PL203815B1 (pl)
PT (2) PT1093381E (pl)
TW (1) TWI261617B (pl)
WO (1) WO2000002581A1 (pl)

Families Citing this family (78)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US7585622B1 (en) 1996-10-01 2009-09-08 Geron Corporation Increasing the proliferative capacity of cells using telomerase reverse transcriptase
US6475789B1 (en) 1996-10-01 2002-11-05 University Technology Corporation Human telomerase catalytic subunit: diagnostic and therapeutic methods
ATE449851T1 (de) * 1996-10-01 2009-12-15 Geron Corp Menschlicher telomerase reverse transcriptase promoter
US7622549B2 (en) 1997-04-18 2009-11-24 Geron Corporation Human telomerase reverse transcriptase polypeptides
US7413864B2 (en) 1997-04-18 2008-08-19 Geron Corporation Treating cancer using a telomerase vaccine
CA2347067C (en) 1998-03-31 2013-09-17 Geron Corporation Dendritic cell vaccine containing telomerase reverse transcriptase for the treatment of cancer
US7402307B2 (en) 1998-03-31 2008-07-22 Geron Corporation Method for identifying and killing cancer cells
AU1331100A (en) * 1998-10-29 2000-05-22 Dana-Farber Cancer Institute Cancer immunotheraphy and diagnosis using universal tumor associated antigens, including htert
EP1171612A2 (en) * 1999-04-09 2002-01-16 Biomira, Inc. Telomerase-specific cancer vaccine
CA2399816A1 (en) 2000-02-15 2001-08-23 Regents Of The University Of California A universal vaccine and method for treating cancer employing telomerase reverse transcriptase
EP1257284A4 (en) * 2000-02-15 2005-12-21 Univ California UNIVERSAL VACCINE AND METHOD OF TREATING CANCER USING TELOMERASE REVERSE TRANSCRIPTASE
FR2812087B1 (fr) * 2000-07-21 2007-05-11 Inst Nat Sante Rech Med Procede de criblage de peptides utilisables en immunotherapie
GB0031430D0 (en) 2000-12-22 2001-02-07 Norsk Hydro As Polypeptides
GB0105238D0 (en) * 2001-03-02 2001-04-18 Norsk Hydro As Vaccines
GB0112342D0 (en) * 2001-05-21 2001-07-11 Norsk Hydro As Polypeptides
WO2004111075A2 (en) * 2003-03-05 2004-12-23 Dendreon Corporation Alternative reading frame polypeptides for treatment
EP1748067A1 (en) 2005-07-29 2007-01-31 Institut Pasteur Polynucleotides encoding MHC class I-restricted hTERT epitopes, analogues thereof or polyepitopes
US10767167B2 (en) 2005-07-29 2020-09-08 Institut Pasteur Polynucleotides encoding MHC class I-restricted hTERT epitopes, analogues thereof or polyepitopes
CA2652310A1 (en) * 2006-01-19 2007-08-23 The Regents Of The University Of California Human telomerase reverse transcriptase peptides
US9732131B2 (en) 2006-02-27 2017-08-15 Calviri, Inc. Identification and use of novopeptides for the treatment of cancer
WO2008010010A1 (en) * 2006-07-12 2008-01-24 Vaxon Biotech Identification, optimization and use of cryptic hla-b7 epitopes for immunotherapy
EP1887084A1 (en) * 2006-08-10 2008-02-13 International Investment and Patents SA Plasmids with immunological action
JP5207354B2 (ja) * 2008-03-12 2013-06-12 独立行政法人産業技術総合研究所 転写抑制ペプチド及びその遺伝子
JP5787752B2 (ja) * 2008-06-16 2015-09-30 メディオラヌム・ファルマチェウティチ・ソチエタ・ペル・アツィオーニ 抗腫瘍免疫療法
US20110318380A1 (en) * 2008-10-01 2011-12-29 Dako Denmark A/S MHC Multimers in Cancer Vaccines and Immune Monitoring
GB0821616D0 (en) 2008-11-26 2008-12-31 Lytix Biopharma As Compounds
US11673914B2 (en) 2009-11-10 2023-06-13 Allegro Pharmaceuticals, LLC Peptide therapies for reduction of macular thickening
CA2780243C (en) 2009-11-10 2019-12-03 Allegro Pharmaceuticals, Inc. Compositions and methods for inhibiting cellular adhesion or directing diagnostic or therapeutic agents to rgd binding sites
WO2011101173A1 (en) * 2010-02-16 2011-08-25 Oslo University Hospital Hf Polypeptides
FR2960542B1 (fr) * 2010-05-27 2012-08-17 Esther Suzy Arlette Fellous Peptide en tant que medicament, en particulier pour le traitement du cancer
BR112013028914B1 (pt) * 2011-05-09 2022-02-15 Allegro Pharmaceuticals, Inc Uso de um peptídeo inibidor de integrina que consiste em glicinil-arginil-glicinil-cisteico (ácido)-treonil-prolina-cooh para tratar edema macular
EP2847213B1 (en) * 2012-05-11 2018-01-03 KAEL-GemVax Co.,Ltd Anti-inflammatory peptides and composition comprising the same
WO2013169067A1 (ko) 2012-05-11 2013-11-14 주식회사 카엘젬백스 류마티즘 관절염 예방 또는 치료 조성물
US9527888B2 (en) 2012-05-11 2016-12-27 Gemvax & Kael Co., Ltd. Anti-inflammatory peptides and composition comprising the same
EP2873678B8 (en) * 2012-07-11 2024-07-17 Gemvax & Kael Co., Ltd. Conjugate comprising a cell-penetrating peptide and compositions comprising same
US20150125438A1 (en) 2012-07-20 2015-05-07 Sang Jae Kim Anti-Inflammatory Peptides and Composition Comprising the Same
TWI616530B (zh) * 2012-09-19 2018-03-01 傑姆維克斯&凱爾有限公司 穿膜胜肽以及包含該胜肽之共軛物及組成物(一)
KR102038487B1 (ko) 2012-09-19 2019-10-30 주식회사 젬백스앤카엘 텔로머라제 펩티드를 포함하는 항균 또는 항진균용 조성물
CN110028554B (zh) * 2012-09-19 2023-04-07 珍白斯凯尔有限公司 细胞穿透性肽、包含该肽的缀合物、及包含该缀合物的组合物
WO2014046490A1 (ko) * 2012-09-19 2014-03-27 주식회사 카엘젬백스 세포 투과성 펩티드, 그를 포함한 컨쥬게이트 및 그를 포함한 조성물
ES2956510T3 (es) * 2012-09-19 2023-12-22 Gemvax & Kael Co Ltd Péptido penetrante celular, conjugado que lo comprende y composición que comprende el conjugado
KR102166542B1 (ko) 2012-09-28 2020-10-16 주식회사 젬백스앤카엘 줄기세포 검출을 위한 텔로머라제 유래 펩티드 및 조영물질의 컨쥬게이트 및 이를 포함하는 조영제
CN102875657B (zh) * 2012-10-22 2014-04-09 南京工业大学 一种制备端粒酶多肽疫苗的方法
KR102106756B1 (ko) 2012-12-13 2020-05-06 주식회사 젬백스앤카엘 자외선에 의한 피부 손상 예방 또는 치료용 조성물
KR102093093B1 (ko) 2012-12-13 2020-03-25 주식회사 젬백스앤카엘 피부 노화 개선용 조성물
EP2987497B1 (en) * 2013-04-19 2018-12-26 Gemvax & Kael Co., Ltd. Composition for treating and preventing ischemic damage
TWI634210B (zh) * 2013-05-03 2018-09-01 傑姆維克斯&凱爾有限公司 抑制熱休克蛋白質表現之胜肽及包含其之組成物
AU2014275610B2 (en) * 2013-06-07 2018-06-14 Gemvax & Kael Co., Ltd. Biological markers useful in cancer immunotherapy
KR102166545B1 (ko) * 2013-06-21 2020-10-16 주식회사 젬백스앤카엘 호르몬 분비 조절제, 이를 포함하는 조성물, 및 이를 사용한 호르몬 분비 조절 방법
CN105531284B (zh) * 2013-07-12 2021-03-23 珍白斯凯尔有限公司 细胞穿透肽和包含其的缀合物
KR102204476B1 (ko) * 2013-08-14 2021-01-19 주식회사 젬백스앤카엘 다발성 경화증 치료 및 예방용 조성물
GB201315946D0 (en) * 2013-09-06 2013-10-23 Immune Targeting Systems Its Ltd Oncology vaccine
BR112016008331B1 (pt) * 2013-10-23 2023-01-31 Sang Jae Kim Composição para tratar e prevenir hiperplasia prostática benigna (bhp) e uso da dita composição para tratar e prevenir bhp
CN105848667B (zh) * 2013-11-22 2020-05-19 珍白斯凯尔有限公司 具有血管生成抑制活性的肽和包含所述肽的组合物
KR102106757B1 (ko) * 2013-11-29 2020-05-06 주식회사 젬백스앤카엘 난소 동결 보존용 펩티드 및 이를 포함하는 조성물
KR20160097244A (ko) * 2013-12-10 2016-08-17 주식회사 젬백스앤카엘 항산화 효과를 가지는 펩티드 및 이를 포함하는 조성물
EP3085380B1 (en) * 2013-12-17 2020-06-17 Gemvax & Kael Co., Ltd. Composition for treating prostate cancer
KR102166549B1 (ko) 2014-01-10 2020-10-16 주식회사 젬백스앤카엘 혈뇌장벽 투과성 펩티드 및 이를 포함하는 컨쥬게이트
KR101503341B1 (ko) * 2014-03-12 2015-03-18 국립암센터 자가암항원 특이적 cd8+ t 세포의 분리 및 증식방법
CN106456697B (zh) 2014-04-11 2019-12-17 珍白斯凯尔有限公司 具有纤维化抑制活性的肽和含有其的组合物
WO2015170790A1 (ko) * 2014-05-09 2015-11-12 주식회사 카엘젬백스 허혈성 손상 치료 및 예방용 조성물
EP3138399B1 (en) 2014-04-30 2023-09-06 Gemvax & Kael Co., Ltd. Composition for organ, tissue, or cell transplantation, kit, and transplantation method
CN105504017B (zh) * 2014-05-29 2019-05-03 天津久益生物科技有限公司 一种治疗癌症的肽变体及其应用
KR102166543B1 (ko) * 2014-06-02 2020-10-16 주식회사 젬백스앤카엘 켈로이드 억제용 조성물 및 그 억제 방법
KR102413243B1 (ko) * 2014-12-23 2022-06-27 주식회사 젬백스앤카엘 안질환 치료 펩티드 및 이를 포함하는 안질환 치료용 조성물
KR102397510B1 (ko) * 2014-12-23 2022-05-13 주식회사 젬백스앤카엘 난소 기능 보존용 펩티드 및 이를 포함하는 조성물
CN107405380B (zh) * 2015-02-27 2021-04-20 珍白斯凯尔有限公司 用于预防听觉损伤的肽及其包含该肽的组合物
KR20180004752A (ko) 2015-05-26 2018-01-12 주식회사 젬백스앤카엘 신규 펩티드 및 이를 포함한 조성물
JP6923453B2 (ja) * 2015-07-02 2021-08-18 ジェムバックス アンド カエル カンパニー,リミティド 抗ウイルス活性効能を有するペプチド及びこれを含む組成物
KR20170054310A (ko) * 2015-11-09 2017-05-17 주식회사 젬백스앤카엘 텔로머라제 유래 펩티드를 포함하는 수지상세포 치료제 및 면역 치료제, 및 이를 사용하는 치료방법
EP3441082B1 (en) 2016-04-07 2023-06-21 Gemvax & Kael Co., Ltd. Peptide having effects of increasing telomerase activity and extending telomere, and composition containing same
AU2018206015B2 (en) 2017-01-06 2019-05-30 Eutilex Co., Ltd. Anti-human 4-1 BB antibodies and use thereof
US11771749B2 (en) 2017-02-03 2023-10-03 The Medical College Of Wisconsin, Inc. KRAS peptide vaccine compositions and method of use
JP2020522480A (ja) 2017-06-02 2020-07-30 アリゾナ ボード オブ リージェンツ オン ビハーフ オブ アリゾナ ステート ユニバーシティ 個別化された犬用癌ワクチンを作製する方法
US12025615B2 (en) 2017-09-15 2024-07-02 Arizona Board Of Regents On Behalf Of Arizona State University Methods of classifying response to immunotherapy for cancer
WO2020002650A1 (en) 2018-06-29 2020-01-02 Targovax Asa A formulation
WO2021067550A1 (en) 2019-10-02 2021-04-08 Arizona Board Of Regents On Behalf Of Arizona State University Methods and compositions for identifying neoantigens for use in treating and preventing cancer
JP2023521895A (ja) * 2020-04-17 2023-05-25 リネージ セル セラピューティクス インコーポレイテッド テロメラーゼ逆転写酵素に特異的なmhc拘束性免疫原性ペプチド、その複合体コンジュゲート、およびそれらを使用する方法

Family Cites Families (11)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
GB9103974D0 (en) 1991-02-26 1991-04-10 Norsk Hydro As Therapeutically useful peptides or peptide fragments
ES2530769T3 (es) * 1994-06-14 2015-03-05 Univ Leland Stanford Junior Métodos para la activación de células T in vivo por células dendríticas pulsadas con antígeno
US5968506A (en) 1995-08-04 1999-10-19 Geron Corporation Purified telomerase
PT880360E (pt) * 1996-02-12 2003-02-28 Ml Lab Plc Novos metodos de vacinacao e consequentes vacinas que compreendem um acido nucleico que codifica um primeiro epitopo e um peptido que contem um segundo epitopo
WO1997035619A1 (en) 1996-03-28 1997-10-02 Genitrix, L.L.C. Opsonin-enhanced cells, and methods of modulating an immune response to an antigen
WO1998001493A1 (en) * 1996-07-08 1998-01-15 Jvs-Polymers Oy High impact strength biodegradable material
US5770422A (en) 1996-07-08 1998-06-23 The Regents Of The University Of California Human telomerase
ATE449851T1 (de) * 1996-10-01 2009-12-15 Geron Corp Menschlicher telomerase reverse transcriptase promoter
US7390891B1 (en) 1996-11-15 2008-06-24 Amgen Inc. Polynucleotides encoding a telomerase component TP2
CA2347067C (en) 1998-03-31 2013-09-17 Geron Corporation Dendritic cell vaccine containing telomerase reverse transcriptase for the treatment of cancer
US6337200B1 (en) 1998-03-31 2002-01-08 Geron Corporation Human telomerase catalytic subunit variants

Also Published As

Publication number Publication date
CN100376290C (zh) 2008-03-26
ATE458494T1 (de) 2010-03-15
EP1362597B2 (en) 2014-06-25
DE69942072D1 (de) 2010-04-08
US7030211B1 (en) 2006-04-18
EP1093381B2 (en) 2009-07-22
CA2336743C (en) 2011-10-11
ATE247484T1 (de) 2003-09-15
DK1093381T3 (da) 2003-09-08
AR020601A1 (es) 2002-05-22
ES2200526T5 (es) 2009-12-11
CN1313773A (zh) 2001-09-19
JP4618657B2 (ja) 2011-01-26
NO313834B1 (no) 2002-12-09
AU756094B2 (en) 2003-01-02
EP2258383A2 (en) 2010-12-08
PT1362597E (pt) 2010-04-14
EP2258383A3 (en) 2011-05-11
PT1093381E (pt) 2004-01-30
US20060106196A1 (en) 2006-05-18
US7794723B2 (en) 2010-09-14
CA2748996A1 (en) 2000-01-20
ES2341170T5 (es) 2014-09-09
NO983141L (no) 2000-01-10
CZ303215B6 (cs) 2012-05-30
JP5491315B2 (ja) 2014-05-14
HUP0104889A3 (en) 2004-04-28
CZ200137A3 (en) 2001-06-13
DE69910580D1 (de) 2003-09-25
EP2316476B1 (en) 2015-11-25
EP2316476A2 (en) 2011-05-04
EP2258383B1 (en) 2016-03-09
EP2316476A3 (en) 2011-09-14
HUP0104889A2 (hu) 2002-04-29
EP1362597A1 (en) 2003-11-19
DK1362597T3 (da) 2010-06-14
EP1362597B1 (en) 2010-02-24
ES2341170T3 (es) 2010-06-16
DE69910580T3 (de) 2009-11-26
AR077576A2 (es) 2011-09-07
JP2002520293A (ja) 2002-07-09
JP2010252810A (ja) 2010-11-11
PL345541A1 (en) 2001-12-17
AU4534099A (en) 2000-02-01
HK1039068A1 (en) 2002-04-12
CA2336743A1 (en) 2000-01-20
CY1109978T1 (el) 2014-09-10
EP1093381B1 (en) 2003-08-20
DK1093381T4 (da) 2009-09-21
EP1093381A1 (en) 2001-04-25
HK1039068B (zh) 2009-02-06
TWI261617B (en) 2006-09-11
HU230007B1 (en) 2015-04-28
DE69910580T2 (de) 2004-06-24
ES2200526T3 (es) 2004-03-01
WO2000002581A1 (en) 2000-01-20

Similar Documents

Publication Publication Date Title
JP4618657B2 (ja) テロメラーゼ由来抗原ペプチド
US8193326B2 (en) Nucleic acids encoding novel TERT polypeptides
AU2002216477A1 (en) Polypeptides
AU2013200550A1 (en) Polypeptides