PL203329B1 - Oczko do wzmacniania obszaru brzegowego wokół otworu w taśmie nośnej i urządzenie do osadzania oczka na taśmie nośnej - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest oczko do wzmacniania obszaru brzegowego wokół otworu w taśmie nośnej i urządzenie do osadzania oczka na taśmie nośnej.

Znane są oczka dwuczęściowe, które składają się z pierwszej części - oczka i z drugiej części tarczy, które są umieszczone na przeciwległych końcach taśmy nośnej i podczas zawijania zaciskają między sobą taśmę nośną w rodzaju przekładki. Z opisu US 2 107 375 znane są również oczka jednoczęściowe, które nie posiadają tarczy, a składają się tylko z jednej części - oczka. Na powierzchni czołowej szyjki oczka są ukształtowane rowki, dzięki czemu między osiowymi występami powstają promieniowe rozszerzenia. Podczas zawijania oczka, między szyjką a talerzykiem powstaje profil ceowy, przy czym promieniowe rozszerzenia opierają się na tylnej powierzchni taśmy nośnej. Wówczas taśma nośna wchodzi promieniowo do wnętrza profilu ceowego. Wytrzymałość tego znanego oczka na wyciąganie jest ograniczona.

Przedmiotem wynalazku jest oczko do wzmacniania obszaru brzegowego wokół otworu w taśmie nośnej, mające postać oczka beztarczowego, które składa się z talerzyka, stykającego się z widoczną powierzchnią taśmy nośnej, z szyjki w postaci rurki, przechodzącej przez otwór i z łukowego przejścia między talerzykiem a szyjką. Swobodny element końcowy szyjki jest zaopatrzony w występy, które są usytuowane w kierunku osiowym i/lub promieniowym, przy czym po procesie nitowania zawinięcie szyjki oczka znajduje się na tylnej powierzchni taśmy nośnej. Istota wynalazku polega na tym, że zawinięcie szyjki jest większe od profilu pierścieniowego, ponieważ praktycznie cała długość szyjki jest zwinięta spiralnie, wchodząc do wnętrza pierścienia, a występy w elemencie końcowym szyjki są włączone w tworzenie spirali. Przy pośrednim włączeniu obszaru brzegowego otworu taśmy nośnej, występy są dociśnięte przez szyjkę wewnątrz spirali profilu pierścieniowego do powierzchni oporowych, utworzonych przez talerzyk lub przez przejście, tworząc powierzchniowe miejsca docisku do uchwyconej taśmy nośnej, przed którymi utworzone jest stopniowane pogrubienie materiału taśmy. Wewnątrz profilu pierścieniowego, strefa końcowa taśmy nośnej jest umieszczona, wychodząc poza powierzchniowe miejsca docisku, przechodząc do krawędzi otworu i jest dopasowana segmentami pierścieniowymi do profilu pierścieniowego. Ponadto, występy, zakończeniami są skierowane przeciwnie do kierunku działania obciążeń rozciągających.

Korzystnie, osiowe występy szyjki tworzą zębatą krawędź końcową szyjki, przy czym wierzchołki zębów są zaokrąglone w sposób wypukły, a luki międzyzębne są zaokrąglone w sposób wklęsły, przy czym oba zaokrąglenia określają falisty przebieg krawędzi zębatej.

Według wynalazku, krawędź zębata oczka posiada niesymetryczny przebieg falisty, przy czym wypukłe zaokrąglenia wierzchołków zębów są mniejsze od wklęsłych zaokrągleń (28) luk międzyzębnych. Taśma nośna jest wykonana z materiału giętkiego i/lub rozciągliwego, korzystnie z płótna żeglarskiego lub ze wzmocnionej folii z tworzywa sztucznego.

Przedmiotem wynalazku jest również urządzenie do osadzania oczka na taśmie nośnej, z narzędziem dolnym, posiadającym zawinięty profil dla szyjki oczka, które posiada pierścieniową krawędź tnącą oraz z narzędziem górnym mocującym oczko, które jest przesuwne skokowo względem narzędzia dolnego i jest zaopatrzone w centralną wkładkę, przesuwną osiowo wbrew sile sprężyny, przy czym między obydwoma narzędziami jest umieszczona taśma nośna, a krawędź tnąca narzędzia dolnego, wraz z powierzchnią czołową centralnej wkładki oddziałuje na umieszczoną pomiędzy nimi taśmę nośną, nacinając otwór. Urządzenie posiada również pierścień naciskowy w narzędziu dolnym, który jest umieszczony w promieniowym odstępie od profilu zawijanego i jest obciążony w kierunku narzędzia górnego, przy czym promień otworu krawędzi tnącej jest mniejszy od promienia zewnętrznego szyjki oczka.

Istota wynalazku polega na tym, że powierzchnia czołowa wkładki środkowej jest korzystnie płaska i jest wolna od czopów ściągających do dołu taśmę nośną, przy czym, patrząc w zakresie maksimum skoku obu narzędzi, pierścień naciskowy znajduje się korzystnie w obszarze poziomu wysokości krawędzi tnącej narzędzia dolnego i razem z krawędzią tnącą tworzy płaszczyznę podparcia dla taśmy nośnej, umieszczonej między obydwoma narzędziami. Ponadto, do pierścienia naciskowego jest przyporządkowany pierścień dociskowy w narzędziu górnym i jest obciążony siłą w kierunku narzędzia dolnego, przy czym podczas skoku taśma nośna jest naprężona między dwoma pierścieniami.

Korzystnie, obydwa pierścienie posiadają kierujące powierzchnie ukośne, to znaczy powierzchnię ukośną i współpracującą powierzchnię ukośną, które podczas suwu roboczego narzędzi naprężają między sobą taśmę nośną.

PL 203 329 B1

Według wynalazku, powierzchnia ukośna jest usytuowana pod kątem ostrym, skierowanym w kierunku skoku, wzglę dem p ł aszczyzny podporowej, która jest okreś lona przez powierzchnię podporową pierścienia naciskowego, przy czym współpracująca powierzchnia ukośna pierścienia dociskowego jest usytuowana korzystnie równolegle do powierzchni ukośnej pierścienia naciskowego.

Korzystnie, sprężyna naciskowa w postaci zwoju posiada pierścieniową powierzchnię końcową, przy czym pierścieniowa powierzchnia końcowa tworzy pierścień naciskowy, a sprężyna naciskowa wytwarza obciążenie.

Według wynalazku, w przypadku zawinięcia szyjki powstaje korzystnie zamknięty profil pierścieniowy, a występy w elemencie końcowym szyjki są włączone w tworzenie pierścienia. Dzięki temu w profilu pierścieniowym powstają miejsca docisku uchwyconej taśmy nośnej, co powoduje znaczne zwiększenie obciążeń rozciągających, wywieranych na taśmę nośną. Miejsca docisku powstają dlatego, że występy pierścieniowe zawiniętej szyjki, z pośrednim włączeniem obszaru brzegu otworu taśmy nośnej, przylegają do powierzchni oporowych, które w przypadku tego profilu pierścieniowego są utworzone przez talerzyk lub przez przejście między talerzykiem a szyjką oczka. Oczko według wynalazku jest znacznie bardziej odporne na wyciągnięcie, niż oczko opisane w stanie techniki.

W porównaniu do oczka dwuczęściowego, wymagającego większych nakładów, według wynalazku nieoczekiwanie uzyskuje się bardzo dużą wytrzymałość na wyrwanie, większą o 30-75% i to właśnie w przypadku dotychczas niekorzystnych gię tkich i rozci ą gliwych taś m noś nych, których nie moż na było zaopatrzyć w oczko jednoczęściowe. Zgodnie z wynalazkiem, zbędna jest tarcza, a tym samym występują oszczędności, związane z materiałem, kosztami składowania, kosztami przewozu i manipulacją podczas osadzania oczka. Jednoczęściowe oczko według wynalazku umożliwia szybką obróbkę, co zmniejsza koszty osadzania oczka. Dzięki zastosowaniu profilu pierścieniowego, podczas zawijania wystarczające jest ukształtowanie odpowiednio długiej szyjki oczka według wynalazku. Przy tym należy również uwzględnić grubość ścianki nośnej. Na swobodnym elemencie końcowym szyjki należy wówczas umieścić osiowe lub promieniowe występy, które można utworzyć różnymi sposobami.

Według wynalazku możliwe jest ukształtowanie występów przykładowo za pomocą osiowych otworów w rurowej ściance szyjki. Podczas zawijania, promieniowe występy wchodzą w uchwycony obszar brzegowy otworu w taśmie nośnej, gdzie zostają zakotwione i tworzą miejsca docisku w odniesieniu do naprzeciwległej powierzchni oporowej na talerzyku. Z punktu widzenia wytwarzania łatwiejsze jest ukształtowanie występów a wtedy cała krawędź szyjki jest profilowana w sposób ciągły, a nie jest zaopatrzona w pojedyncze występy, usytuowane w pewnym odstępie od siebie, jak to jest znane ze stanu techniki. Podczas kształtowania profilu pierścieniowego, według wynalazku formuje się wspólnie szyjkę, jak również występy. Podczas rozciągania pierścienia w przypadku zawijania, ząb wnika w materiał taśmy i nie zachodzi tutaj zaciskanie między zębami a powierzchnią oporową, lecz zamknięcie kształtowe między zębem a taśmą nośną. Im większe jest rozciąganie taśmy nośnej, tym lepiej ząb wnika w taśmę nośną. To wyjaśnia nieoczekiwanie dużą wytrzymałość na zerwanie oczka według wynalazku.

Podczas suwu roboczego obu narzędzi, taśma nośna jest wtłaczana przez wkładkę centralną górnego narzędzia do pierścienia naciskowego, zanim wkładka centralna zetknie się z krawędzią tnącą narzędzia dolnego i dzięki temu wytnie otwór w taśmie nośnej. Taśma nośna zostaje zamocowana w sposób niezadowalający w znanym oczku dwuczęściowym, które oprócz pierwszej części oczka, posiada jeszcze wymienioną na wstępie tarczę. Na taśmie nośnej powstają fałdy.

Dzięki konstrukcji urządzenia według wynalazku, podczas następującego później procesu zawijania jednoczęściowego oczka utrzymane zostaje gładkie przesuwanie taśmy nośnej, co przyczynia się do niezawodnego zamocowania oczka na taśmie nośnej. Dzięki naprężeniu zmniejsza się wciąganie materiału, co powoduje, że można za chować dokładne odstępy między oczkami, a także znacznie ogranicza się odchylenia tolerancji na dużych długościach plandeki.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 i 2 przedstawiają odpowiednio w widoku z góry zewnętrzną (widoczną) lub tylną powierzchnię taśmy nośnej, wyposażonej w oczko według wynalazku, fig. 3 - osadzone oczko według fig. 1 w przekroju wzdłuż linii III-III, w powiększeniu, fig. 4 - beztarczowe oczko według wynalazku w stanie wyjściowym, to znaczy przed obróbką na taśmie nośnej, w przekroju osiowym, fig. 5 - płaskie nachylenie kątowe części obszaru brzegowego oczka według wynalazku, oznaczonego jako V na fig. 4, a fig. 6 - fragmenty dwuczęściowego urządzenia wedł ug wynalazku do obrabiania oczka wedł ug fig. 4, w osiowym półprzekroju, przy czym narzędzie górne znajduje się w górnym punkcie końcowym ruchu skokowego względem narzędzia dolnego.

PL 203 329 B1

Jak jest to przedstawione na fig. 1 i 2, oczko ma wzmacniający obszar brzegowy 21 otworu 22, wyciętego w taśmie nośnej 20. Taśmę nośną 20 stanowi z reguły giętki i ewentualnie rozciągliwy materiał, przykładowo plandeka do pojazdów samochodowych. Według wynalazku, wymagane wzmocnienie otworu uzyskuje się za pomocą jednoczęściowego oczka 10. Na fig. 4 i 5 przedstawione jest oczko 10 w stanie wyjściowym, przed obróbką. Natomiast na fig, 1, 2 i 3 jest przedstawione oczko 10' po obróbce, w stanie gotowym do użycia, w chwili spełniania funkcji wzmacniania otworu. Oczko 10 można podzielić na wypukły talerzyk 11, usytuowany zasadniczo promieniowe i osiową szyjkę 12 w postaci rury. Ze względu na lepszą sztywność kształtu i w celu pierścieniowego zawinięcia szyjki 12, talerzyk 11 posiada wypukły profil 13. Dzięki temu uzyskuje się wyraźnie łukowe przejście 14 między talerzykiem 11 a szyjką 12. Na swobodnym elemencie końcowym 15 szyjka jest zaopatrzona w osiowe występy 16, to znaczy usytuowane w kierunku przebiegu szyjki 12. W niniejszym przypadku występy są wykonane w postaci łukowej, zębatej krawędzi końcowej 17, widocznej na fig. 5. Krawędź ta ma niżej opisany, szczególny wygląd zewnętrzny.

Wierzchołki zębów 17 są zaopatrzone w wypukłe zaokrąglenia 27, natomiast luki międzyzębne 18 posiadają wklęsłe zaokrąglenia 28. Dzięki temu profil zębów 19 ma przebieg falisty. Przebieg falisty jest niesymetryczny, to znaczy promień krzywizny zaokrągleń 27 wierzchołków zębów 17 jest mniejszy od promienia krzywizny zaokrągleń 28 luk międzyzębnych.

Oczko 10 jest osadzone w urządzeniu 30, widocznym na fig. 6 na taśmie nośnej 20. Urządzenie 30 składa się zasadniczo z pięciu części, przesuwnych względem osiowo z czasowym przesunięciem. Zalicza się do nich w niniejszym przypadku nieruchome narzędzie dolne 32, które podpiera bierny względem niego, osiowo przesuwny pierścień naciskowy 34. Ponadto do urządzenia 30 należy narzędzie górne 31, przesuwne względem narzędzia dolnego 32, ze współosiową wkładką centralną 33, która jest również biernie przesuwna osiowo. W końcu narzędzie górne 31 jest otoczone w obszarze obwodowym przez pierścień dociskowy 54, również biernie przesuwny osiowo. Centralna wkładka 33, pierścień dociskowy 54, są obciążone w kierunku strzałek 35 lub 55 względem narzędzia dolnego 32, natomiast pierścień naciskowy 34 w narzędziu dolnym 32, umieszczony w odbiciu lustrzanym, jest pod działaniem zestawu sprężyn 56, w kierunku strzałki 36, względem narzędzia górnego 31, które są zamontowane w osiowych otworach narzędzia górnego 32. Sprężyny 56 są ukształtowane jako sprężyny śrubowe, do których wnętrza zwoju wchodzą kołki 57, osadzone na pierścieniach 31, 33, 54 z jednej strony oraz z drugiej strony zespół narzędzi 32, 34 jest przesuwny skokowo względem siebie, jak jest to uwidocznione za pomocą strzałki 37 górnej grupy narzędzi 31, pierścień dociskowy 54 jest prowadzony na powierzchni obwodowej 63 narzędzia górnego 31. Obciążenie 55 wywierane przez pierścień dociskowy 54 jest wytworzone przez sprężynę naciskową 64, która rozpostartą między krawędzią obwodowego kołnierza 65 narzędzia górnego 31 z powierzchnią pionowego styku wycinka 66 w pierścieniu dociskowym 54. Położenie wysunięcia pierścienia dociskowego 54 jest określone przez zderzaki końcowe. W niniejszym przypadku tworzą je głowica 67 zestawu drągów prowadzących 68, których długość jest regulowana za pomocą przyporze gwintu 69 i nakrętki zabezpieczającej 71. Głowica 67 opiera się podczas spoczynku na górnej krawędzi kołnierza 65. Dzięki temu określona jest żądana długość wysuwania 70 pierścienia dociskowego 54 względem narzędzia górnego 31. Jak już wspomniano, na fig. 6 jest przedstawiony górny punkt zwrotny skoku 37, w którym narzędzie górne 3 znajduje się w maksymalnym stanie skoku 38 względem narzędzia dolnego. Dzięki temu oczko 10 może być niezawodnie osadzone na profilu ustalającym narzędzia głównego 3 i centralnej wkładki 33. W tym celu narzędzie górne 31 posiada element ustalający 39, odpowiadający profilowi talerzyka 11. Podczas eksploatacji zgodnej z przeznaczeniem, obszar zaopatrzony w element ustalający 39 podlega zużyciu. W celu łatwiejszego uruchomienia zamkniętego urządzenia 30 dolny obszar narzędzia górnego jest zaopatrzony we wkładkę 31', która jest połączona rozłącznie za pomocą zaznaczonej śruby lub tym podobnego elementu, z górnym obszarem narzędzia górnego 31. Wkładka 31' posiada element ustalający 39. Po osadzeniu oczka 10, koniec szyjki 20 opiera się na powierzchni obwodowej centralnej wkładki 33. Centralna wkładka 33 jest zaopatrzona w płaską powierzchnię końcową 43. Do zabezpieczenia położenia oczka w narzędziach 31, 33 służy element mocujący 44, umieszczony w obszarze obwodowym centralnej wkładki 33, który w niniejszym przypadku ma postać kołka obciążonego sprężyną promieniowe na zewnątrz.

Między obiema częściami narzędzi 31, 32 jest osadzona taśma nośna 20, która początkowo nie posiada dziurkowania. Wyżej wymienione sprężyny 56 utrzymują pierścień 34 w określonym położeniu wyjściowym, widocznym na fig. 6. W przypadku maksimum skoku narzędzi, zadana powierzchnia górna 45 pierścienia naciskowego 34 znajduje się powyżej krawędzi tnącej 42, znajdującej się w naPL 203 329 B1 rzędziu tnącym 32 lub korzystnie na tej samej wysokości, co krawędź tnąca 42. Dzięki temu na pierścieniu naciskowym 34 powstaje pozioma płaszczyzna podporowa 60 dla taśmy nośnej 20, zaznaczona linią kreskowo-punktową na fig. 6. Podczas skoku do dołu 37 górnego zespołu narzędzi 31, 33, 54, posuwający się z przodu pierścień dociskowy 54 styka się najpierw z taśmą nośną 20, znajdującą się nad pierścieniem naciskowym 34. Oba pierścienie 34, 54 są zaopatrzone w skosy 58, 59, usytuowane zasadniczo równolegle względem siebie, które obejmują taśmę nośną 20, dzięki czemu taśma nośna 20 jest nieznacznie naprężona. Powierzchnia ukośna 58 pierścienia naciskowego 34 jest usytuowana pod kątem ostrym 61 wobec płaszczyzny podporowej 60, zaznaczonej linią kreskowopunktową na fig. 6, która jest określona przez powierzchnię czołową 45 pierścienia naciskowego 34, służącą do przylegania do taśmy nośnej 20. Współpracująca powierzchnia naciskowa 59 wymienionego pierścienia dociskowego 54 jest usytuowana zasadniczo równolegle do ukośnej powierzchni 58. Dlatego podczas wysuwania się względem siebie obu narzędzi 31, 32, taśma nośna 20 jest przeciągana wokół krawędzi 62, która powstaje pomiędzy powierzchnią czołową 45 a ukośną powierzchnią 58 pierścienia naciskowego 34. Dzięki temu taśma nośna w obszarze dziurkowania 29 jest gładka. Wskutek tego taśma nośna 20 przyjmuje położenie rozciągania w wymienionej płaszczyźnie podporowej 60.

Następnie, centralna wkładka 33 obciążona popychaczem styka się z powierzchnią zewnętrzną 23 taśmy nośnej 20, skierowaną ku górze i dociska ją do krawędzi tnącej 42 narzędzia dolnego 32, spoczywającej na dolnej powierzchni nośnika 24. Dzięki temu z taśmy nośnej 20 zostaje wycięty kołowy otwór. Promień otworu 46 określony przez krawędź tnącą 42 jest mniejszy od promienia 26 szyjki oczka 12 zaznaczonego na fig. 6. Gdy narzędzie górne 31 przesuwa się do dołu w kierunku strzałki 37 odnoszącej się do skoku, taśma nośna 20 zostaje silniej naprężona pomiędzy obiema powierzchniami ukośnymi 58, 59 obu pierścieni 34, 54. Przy tym szyjka 12 przesuwa się od oczka 10 przez powstający otwór do narzędzia dolnego, aż do momentu, gdy talerzyk 11 zostaje osadzony na pierścieniu naciskowym 34, z pośrednim włączeniem taśmy nośnej 20. W przypadku tego ruchu do dołu 37, narzędzie górne 31 pokonuje siłę sprężyny 36 dolnego pierścienia naciskowego 34 i następuje zawinięcie szyjki oczka 12 i osiowych występów 16 na zawiniętym profilu 47 narzędzia dolnego 32. Siła sprężyny 54 górnego pierścienia naciskowego 54 jest mniejsza od siły wysuwania 36, działającej na pierścień naciskowy. Podobnie jak w przypadku narzędzia górnego 31, również narzędzie dolne 32 jest wyposażone we wkładkę 32', usytuowaną w obszarze osiowym, która ma zadany profil zawijany 47. Po dłuższym okresie eksploatacji, profil zawijany 47 zużywa się. Wówczas konieczna jest jedynie wymiana wkładki 32'.

Podczas zawijania powstają szczególne warunki nitowania, przedstawione na fig. 3. Praktycznie na tylnej powierzchni 24 taśmy nośnej 20, do profilu pierścieniowego 50 uwidocznionego na fig. 3, wciągana jest cała długość szyjki 48 oczka, pokazana na fig. 4. Przy tym występy szyjki 16 zostają wciągnięte do pierścienia 50. Występy szyjki 16 są dociskane do powierzchni oporowej 49, utworzonej przez pokazane wybrzuszenie 13 talerzyka 11, z pośrednim włączeniem wymienionego obszaru krawędzi otworu 21 taśmy nośnej 20, zaznaczonego na fig. 6. Tam powstają obwodowe miejsca docisku 40 w postaci rurki, widoczne na fig. 3. Wewnątrz profilu pierścieniowego 51 taśma nośna 20 ze strefą końcową 41 przesuwa się dalej, przy czym strefa końcowa dopasowuje się w rodzaju segmentów pierścieniowych do profilu 50. Również podczas wciągania strefy końcowej 41 w procesie nitowania, powierzchnie ukośne 58, 59 przytrzymują taśmę nośną 20. W przypadku zgodnego z przeznaczeniem używania oczka, osadzonego na taśmie nośnej 20, powstają obciążenia rozciągające, uwidocznione za pomocą strzałek 52 na fig. 1-3. Obciążenia rozciągające 52 są przyjmowane przez miejsca docisku 40. W miejscach docisku 40 najpierw oddziałuje zacisk pomiędzy występami 16 a powierzchnią oporową 49. Ponadto, z powodu opisanego profilowania 19 występów 16 uzyskuje się zamknięcie kształtowe. Wierzchołki zębów 17 wnikają w materiał taśmy, jednak ze względu na zaokrąglenia 27, 28 profilu zęba 19 nie dochodzi do pęknięcia taśmy 20. W ten sposób unika się działania karbu. Przed wierzchołkami zębów i w wybrzuszonych lukach międzyzębnych 18, po drugiej stronie miejsc docisku 40 powstaje stopniowane zgrubienie taśmy oznaczone na fig. 3 jako miejsce 53. W miejscu 53 taśma 40 próbuje unieść się, odzyskując swoją pierwotną grubość 25. W przypadku obciążeń rozciągających 52 taśmy 20, stopniowane zgrubienia 53 materiału taśmy 20 zazębiają się z pofalowanymi krawędziami występów szyjki 16. Dzięki temu zamknięcie kształtowe zostaje wzmocnione i uzyskuje się nieoczekiwaną dużą wytrzymałość na rozciąganie oczka 10', połączonego nitami z taś mą 20.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Oczko do wzmacniania obszaru brzegowego wokół otworu w taś mie nośnej, mające postać oczka beztarczowego, które składa się z talerzyka, stykającego się z widoczną powierzchnią taśmy nośnej, z szyjki w postaci rurki, przechodzącej przez otwór i z łukowego przejścia między talerzykiem a szyjką, przy czym swobodny element końcowy szyjki jest zaopatrzony w występy, które są usytuowane w kierunku osiowym i/lub promieniowym i przy czym po procesie nitowania zawinięcie szyjki oczka znajduje się na tylnej powierzchni taśmy nośnej, znamienne tym, że zawinięcie szyjki (12) jest większe od profilu pierścieniowego (50), ponieważ praktycznie cała długość szyjki (48) jest zwinięta spiralnie, wchodząc do wnętrza pierścienia (51), a występy (16) w elemencie końcowym szyjki (12) są włączone w tworzenie spirali i tym, że przy pośrednim włączeniu obszaru brzegowego otworu (21) taśmy nośnej (20), występy (16) są dociśnięte przez szyjkę (12) wewnątrz spirali profilu pierścieniowego (50) do powierzchni oporowych (49), utworzonych przez talerzyk (11) lub przez przejście (14) tworząc powierzchniowe miejsca docisku (40) do uchwyconej taśmy nośnej (20), przed którymi utworzone jest stopniowane pogrubienie (53) materiału taśmy, przy czym wewnątrz profilu pierścieniowego (51) strefa końcowa (41) taśmy nośnej (20) jest umieszczona, wychodząc poza powierzchniowe miejsca docisku (40), przechodząc do krawędzi otworu i jest dopasowana segmentami pierścieniowymi do profilu pierścieniowego (50) oraz tym, że występy (16) zakończeniami (17) są skierowane przeciwnie do kierunku działania obciążeń rozciągających (52).
2. 2. Oczko według zastrz. 1, znamienne tym, że osiowe występy (16) szyjki tworzą zębatą krawędź końcową (19) szyjki (12).
3. 3. Oczko według zastrz. 2, znamienne tym, że wierzchołki zębów (17) są zaokrąglone w sposób wypukły, a luki międzyzębne (18) są zaokrąglone w sposób wklęsły, przy czym oba zaokrąglenia (27, 28) określają falisty przebieg krawędzi zębatej (19).
4. 4. Oczko według zastrz. 3, znamienne tym, ż e krawędź zę bata (19) posiada niesymetryczny przebieg falisty.
5. 5. Oczko według zastrz. 3 albo 4, znamienne tym, ż e wypukłe zaokrąglenia (27) wierzchołków zębów (17) są mniejsze od wklęsłych zaokrągleń (28) luk międzyzębnych (18).
6. 6. Oczko według zastrz. 1, znamienne tym, że materiał taśmy noś nej (20) jest giętki i/lub rozciągliwy.
7. 7. Oczko według zastrz. 6, znamienne tym, że taśma nośna (20) jest wykonana z płótna żeglarskiego.
8. 8. Oczko wedł ug zastrz. 6, znamienne tym, ż e taś ma noś na (20) jest wykonana ze wzmocnionej folii z tworzywa sztucznego.
9. 9. Urządzenie do osadzania oczka na taśmie nośnej, z narzędziem dolnym, posiadającym zawinięty profil dla szyjki oczka, które posiada pierścieniową krawędź tnącą oraz z narzędziem górnym mocującym oczko, które jest przesuwne skokowo względem narzędzia dolnego i jest zaopatrzone w centralną wkładkę, przesuwną osiowo wbrew sile sprężyny, przy czym między obydwoma narzędziami jest umieszczona taśma nośna, a krawędź tnąca narzędzia dolnego, wraz z powierzchnią czołową centralnej wkładki oddziałuje na umieszczoną pomiędzy nimi taśmę nośną, nacinając otwór, oraz z pierścieniem naciskowym w narzędziu dolnym, który jest umieszczony w promieniowym odstępie od profilu zawijanego i jest obciążony w kierunku narzędzia górnego, przy czym promień otworu krawędzi tnącej jest mniejszy od promienia zewnętrznego szyjki oczka, znamienne tym, że powierzchnia czołowa (43) wkładki środkowej (33) jest korzystnie płaska i jest wolna od czopów ściągających do dołu taśmę nośną (20), przy czym, patrząc w zakresie maksimum skoku obu narzędzi (31, 32) pierścień naciskowy (34) znajduje się korzystnie w obszarze poziomu wysokości krawędzi tnącej (42) narzędzia dolnego (32) i razem z krawędzią tnącą (42) tworzy płaszczyznę podparcia (60) dla taśmy nośnej (20), umieszczonej między obydwoma narzędziami (31, 32) i tym, że do pierścienia naciskowego (34) jest przyporządkowany pierścień dociskowy (54) w narzędziu górnym (31) i jest obciążony siłą (55) w kierunku narzędzia dolnego (32), przy czym podczas skoku (37) taśma nośna (20) jest naprężona między dwoma pierścieniami (34, 54).
10. 10. Urządzenie według zastrz. 9, znamienne tym, że obydwa pierścienie (34, 54) posiadają kierujące powierzchnie ukośne, to znaczy powierzchnię ukośną i współpracującą powierzchnię ukośną (58, 59), które podczas suwu roboczego narzędzi (31, 32) naprężają między sobą taśmę nośną (20).
11. 11. Urządzenie według zastrz. 10, znamienne tym, że powierzchnia ukośna (58) jest usytuowana pod kątem ostrym (61), skierowanym w kierunku skoku (37), względem płaszczyzny podporoPL 203 329 B1 wej (60), która jest określona przez powierzchnię podporową (45) pierścienia naciskowego (34), przy czym współpracująca powierzchnia ukośna (59) pierścienia dociskowego (54) jest usytuowana korzystnie równolegle do powierzchni ukośnej (58) pierścienia naciskowego (34).
12. 12. Urządzenie według zastrz. 10, znamienne tym, że sprężyna naciskowa w postaci zwoju posiada pierścieniową powierzchnię końcową, przy czym pierścieniowa powierzchnia końcowa tworzy pierścień naciskowy, a sprężyna naciskowa wytwarza obciążenie (36).