PL203028B1 - Sposób wytwarzania kwasów 1-aminoalkilo(organo)fosfinowych oraz ich N-podstawionych pochodnych - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania kwasów 1-aminoalkilo-(organo)fosfinowych oraz ich N-podstawionych pochodnych przedstawionych wzorem ogólnym 1, w którym R oznacza atom wodoru, grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub grupę arylową, ewentualnie podstawione innymi grupami funkcyjnymi, takimi jak: atom chlorowca, grupa hydroksylowa, grupy alkoksylowe lub aryloksylowe, grupy tiolowe, acyloaminowe, karboksylowa i nitrowa, R1 oznacza grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub grupę arylową, natomiast R2 oznacza atom wodoru, grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub grupę arylową.

Kwasy 1-aminoalkilo(organo)fosfinowe dzięki swoim kompleksującym właściwościom znajdują zastosowanie jako inhibitory korozji, inhibitory osadzania się kamienia kotłowego, jako dodatki zmiękczające wodę i neutralizujące szkodliwy wpływ jonów metali w różnych kąpielach myjących, jako stabilizatory kąpieli nadtlenkowych, jako preparaty antybakteryjne, regulatory metabolizmu wapnia, inhibitory niektórych enzymów, a także w analizie chemicznej jako odczynniki kompleksujące, maskujące lub strącające.

Dotychczas znany sposób wytwarzania kwasów 1-aminoalkilo-(organo)fosfinowych oraz ich N-podstawionych pochodnych polega na addycji fosfinianów alkilowych lub arylowych do imin wytworzonych z aldehydu i odpowiedniej aminy, po czym produkt addycji hydrolizuje się kwasem solnym, a z hydrolizatu wydziela się kwas 1-aminoalkilo(organo)fosfinowy.

W publikacji Nurtdinov et al. Zh. Obshch. Khim. 1981, 51(7), 1545, opisany jest inny sposób wytwarzania kwasu [1-metyloamino(fenylo)metylo](etylo)-fosfinowego oraz kwasu [1-metyloamino(fenylo)metylo](fenylo)fosfinowego, który polega na dodawaniu odpowiedniej organodichlorofosfiny do iminy wytworzonej z benzaldehydu i metyloaminy. Taki sposób prowadzenia procesu powoduje, że główną reakcją jest atak nukleofilowy alkaniminy na atom fosforu organodichlorofosfiny, co powoduje powstawanie N-fosfinoalkanimin jako głównych produktów tej reakcji, które po hydrolizie dają sole kwasu organofosfinowego i aminy, którym towarzyszy niewielka ilość, 15-18%, kwasów [1-metyloamino(fenylo)metylo](organo)fosfinowych.

Istota wynalazku polega na tym, że jedną część molową alkaniminy o wzorze ogólnym 2, w którym R oznacza atom wodoru, grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub grupę arylową, ewentualnie podstawione innymi grupami funkcyjnymi, takimi jak: atom chlorowca, grupa hydroksylowa, grupy alkoksylowe lub aryloksylowe, grupy tiolowe, acyloaminowe, karboksylowa i nitrowa, natomiast R2 oznacza atom wodoru, grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub grupę arylową, poddaje się reakcji przez dodanie do co najmniej jednej części molowej organodichlorofosfiny o wzorze ogólnym 3, w którym R1 oznacza grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub grupę arylową, w kwasie karboksylowym, przy czym reakcję prowadzi się w temperaturze 250-400K aż do przereagowania substratów, a nastę pnie mieszaninę poreakcyjną poddaje się hydrolizie wodnym roztworem kwasu nieorganicznego, korzystnie kwasu solnego i otrzymuje się roztwór, z którego wydziela się kwas 1-aminoalkilo(organo)fosfinowy.

Zasadniczą korzyścią stosowania sposobu wytwarzania według wynalazku, jest otrzymywanie z bardzo dobrą wydajnością kwasów 1-aminoalkilo-(organo)fosfinowych oraz ich N-podstawionych pochodnych, które są wystarczająco czyste do bezpośredniego stosowania i nie są zanieczyszczone solami kwasu organofosfinowego i aminy.

Przedmiot wynalazku przedstawiony jest w przykładach wykonania.

P r z y k ł a d 1. N-(trifenylometylo)metaniminę (13,6 g, 0,050 mola) dodaje się w temperaturze 273K, energicznie mieszając, do roztworu sporządzonego z fenylodichlorofosfiny (9,0 g, 0,050 mola) i kwasu octowego (20 g), a następnie mieszaninę ogrzewa się pod chłodnicą zwrotną, doprowadzając ją do wrzenia w czasie 0,5 godziny, po czym kontynuuje się ogrzewanie aż do przereagowania substratów (stopień przereagowania można kontrolować mierząc widma ³¹P NMR mieszaniny reakcyjnej), a nastę pnie ochładza się mieszaninę poreakcyjną do około 290K i przy energicznym chłodzeniu i mieszaniu wkrapla się zimną wodę (30 g). Wytrącony osad związków trifenylometylowych odsącza się i przemywa trzykrotnie wodą (po 20 g), po czym przesyła do regeneracji grup trifenylometylowych, zaś połączone przesącze odparowuje się pod zmniejszonym ciśnieniem około 20 hPa, a pozostałość poddaje się hydrolizie ogrzewając do wrzenia pod chłodnicą zwrotną z 8M kwasem solnym (50 g) przez 4 godziny. Następnie odparowuje się hydrolizat z wrzącej łaźni wodnej pod zmniejszonym ciśnieniem około 20 hPa, pozostałość rozpuszcza się w metanolu (40 g), a następnie wytrąca się aminokwas dodając po kropli metyloksiran (2,9 g, 0,050 mola), co powoduje związanie chlorowodoru. Mieszaninę

PL 203 028 B1 pozostawia się do krystalizacji na 8 godzin w temperaturze 273K, a następnie osad produktu sączy się pod zmniejszonym ciśnieniem i przemywa trzykrotnie zimnym metanolem (po 5 g), po czym suszy i otrzymuje w wyniku kwas aminometylo(fenylo)fosfinowy (4,8 g, 56%), który zawiera kwas iminobis[metylo(fenylo)fosfinowy] (1,6 g), w stosunku molowym 86;14, których identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR {¹H} (D2O+D2SO4, δ [ppm]): 36,69 [H2NCH2P(O)(Ph)OH]; 33,26 {HN[CH2P(O)(Ph)OH]2}; oraz ¹H NMR (D2O+D2SO4, δ [ppm], J [Hz]): 2,73 d (12H, H2NCH2P(O)(Ph)OH, J-10,2), 2,83 d (4H, HN[CH2P(O)(Ph)OH]2, J=9,7), 6,82-7,10 m (w sumie 40H (30+10), ArH).

P r z y k ł a d 2. Postę puje się jak w przykł adzie 1 z tą róż nicą , ż e zamiast N-(trifenylometylo)metaniminy stosuje się N-(trifenylometylo)etaniminę (14,3 g, 0,050 mola), otrzymuje się w wyniku kwas 1-aminoetylo(fenylo)fosfinowy (7,2 g, 78%), którego identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR (¹H) (D2O+D2SO4, δ [ppm]): 32,77 oraz ¹H NMR (D2O+D2SO4, δ [ppm], J [Hz]): 1,05 dd (3H, CH3, J=7,3, J=14,9), 3,35 dq (1H, CHP, J=7,4, J=16,9), 7,25-7,31 m (2H, ArH), 7,36-7,41 m (1H, ArH), 7,44-7,51 (2H, ArH).

P r z y k ł a d 3. Postępuje się jak w przykładzie 1 z tą różnicą, że zamiast N-(trifenylometylo)metaniminy stosuje się N-(trifenylometylo)butaniminę (17,2 g, 0,050 mola), otrzymuje się w wyniku kwas 1-aminobutylo(fenylo)fosfinowy (5,8 g, 54%), którego identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR {¹H} (D2O, δ [ppm]: 31,80; oraz ¹H NMR (D2O, δ [ppm], J [Hz]): 0,74 t (3H, CH3 J=7,2), 1,11-1,46 m (3H, CH2CHA, J=nieozn.), 1,60-1,75 m (1H, CHB, J=nieozn.), 3,2 ddd (1H, CHP, J-9,7, J=4,3, J=nieozn.), 7,40-7,54 m (3H, ArH), 7,60-7,67 m (2H, ArH).

P r z y k ł a d 4. Postępuje się jak w przykładzie 1 z tą różnicą, że zamiast N-(trifenylometylo)metaniminy stosuje się N-(trifenylometylo)-2-metylopropaniminę (17,2 g, 0,050 mola), otrzymuje się w wyniku kwas 1-amino-2-metylopropylo(fenylo)fosfinowy (7,7 g, 72%), którego identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR {¹H} (D2O, δ [ppm]): 31,04; oraz ¹H NMR (D2O, δ [ppm], J [Hz]): 0,87 d (3H, CH3 J=6,8), 0,92 d (3H, CH3 J=6,8), 2,02 m (1H, CH, J=9,7), 3,06 dd (1H, CHP, J=6,3, J=10,2), 7,3-7,5 m (3H, ArH), 7,54-7,69 m (2H, ArH).

P r z y k ł a d 5. Postępuje się jak w przykładzie 1 z tą różnicą, że zamiast fenylodichlorofosfiny stosuje się metylodichlorofosfinę (5,9 g, 0,050 mola), otrzymuje się w wyniku kwas aminometylo(metylo)fosfinowy (3,1 g, 56%), który zawiera kwas iminobis[metylo(metylo)fosfinowy] oraz nitrylotris[metylo(metylo)fosfinowy] w stosunku molowym 76:18:6, których identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR {¹H} (D2O, δ [ppm]): 39,08 [H2NCH2P(O)(Me)OH]; 38,22 {HN[CH2P(O)(Me)OH]2} i 37,04 {N[CH2P(O)(Me)OH]3}; oraz ¹H NMR (D2O, δ [ppm], J [Hz]): H2NCH2P(O)(Me)OH: 1,28 d (3H, CH3, J=14,2), 2,94 d (2H, CH2P, J-9,8); HN[CH2P(O)(Me)OH]2: 1,34 d (6H, CH3, J=14,3), 3,51 d (4H, CH2P, J=8,3) i N[CH2P(O)(Me)OH]3: 1,30 d (9H, CH3, J=14,2), 3,18 d (6H, CH2P, J=9,2).

P r z y k ł a d 6. Postępuje się jak w przykładzie 1 z tą różnicą, że zamiast N-(trifenylometylo)metaniminy stosuje się N-(trifenylometylo)etaniminę (14,3 g, 0,050 mola), a zamiast fenylodichlorofosfiny stosuje się metylodichlorofosfinę (5,9 g, 0,050 mola), otrzymuje się w wyniku kwas 1-aminoetylo(metylo)fosfinowy (4,6 g, 75%), którego identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR {¹H} (D2O, δ [ppm]): 42,3; oraz ¹H NMR (D2O, δ [ppm], J [Hz]): 1,22 d (3H, CH3P, J=13,7), 1,30 dd (3H, CH3CP, J=7,3, J=13,7), 3,17 dq (1H, CHP, J=16,5, J=7,5).

P r z y k ł a d 7. Postę puje się jak w przykł adzie 1 z tą róż nicą , ż e zamiast N-(trifenylometylo)metaniminy stosuje się N-(trifenylometylo)-1-fenylometaniminę (18,9 g, 0,050 mola), a zamiast fenylodichlorofosfiny stosuje się metylodichlorofosfinę (5,9 g, 0,050 mola), otrzymuje się w wyniku kwas 1-amino-1-fenylometylo(metylo)fosfinowy (6,8 g, 73%), którego identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR {¹H} (D2O, δ [ppm]): 38,94; oraz ¹H NMR (D2O, δ [ppm], J [Hz]): 1,30 d (3H, CH3, J=14,1), 4,48 d (1H, CHP, J=11,5), 7,37-7,51 m (5H, ArH).

P r z y k ł a d 8. Postępuje się jak w przykładzie 1 z tą różnicą, że zamiast N-(trifenylometylo)metaniminy stosuje się N-(trifenylometylo)-2-metylopropaniminę (17,2 g, 0,050 mola), a zamiast fenylodichlorofosfiny stosuje się metylodichlorofosfinę (5,9 g, 0,050 mola), otrzymuje się w wyniku kwas 1-amino-2-metylopropylo(metylo)fosfinowy (6,3 g, 83%), którego identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR {¹H} (D2O, δ [ppm]): 41,03; oraz NMR (D2O, δ [ppm], J [Hz]): 0,97 d (3H, CH3C, J=6,8), 1,02 d (3H, CH3C, J=6,9), 1,25 d (3H, CH3P, J=13,7), 2,14 m (1H, CH, J=nieozn.), 2,89 dd (1H, CHP, J=9,9, J=6,7).

P r z y k ł a d 9. Postępuje się jak w przykładzie 1 z tą różnicą, że zamiast N-(trifenylometylo)metaniminy stosuje się N-(trifenylometylo)pentaniminę (17,8 g, 0,050 mola), a zamiast fenylodichlorofosfiny stosuje się metylodichlorofosfinę (5,9 g, 0,050 mola), otrzymuje się w wyniku kwas 1-aminopentylo(metylo)fosfinowy: (3,3 g, 40%), którego identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P

PL 203 028 B1

NMR {¹H} (D2O, δ [ppm]): 41,97; oraz ¹H NMR (D2O, δ [ppm], J [Hz]): 0,81 t (3H, CH3, J=6,9), 1,2-1,5 m (4H, Me-CH2CH2, J=nieozn.), 1,24 d (3H, CH3P, J=13,7), 1,59 m (1H, Pr-CHA, J=nieozn.), 1,80 m (1H, Pr-CHB, J-nieozn), 3,04 ddd (IH, CHP, J=10,2, J=4,4, J=nieozn.).

P r z y k ł a d 10. Roztwór aldehydu 3-pirydylowego (5,4 g, 0,05 mola) w dichlorometanie (10 g) dodaje się w temperaturze 273 K, energicznie mieszając, do roztworu sporządzonego z tertbutyloaminy (3,7 g, 0,05 mola) i dichlorometanu (20 g), a następnie miesza się około 30 minut w tej samej temperaturze, po czym 12 godzin w temperaturze 298 K, aż do całkowitego przereagowania substratów (stopień przereagowania można kontrolować mierząc widma ¹H NMR). Mieszaninę reakcyjną suszy się dodając bezwodnego siarczanu sodu (10 g), pozostawia na około 1 godzinę, osad siarczanu sodu sączy się pod zmniejszonym ciśnieniem i przemywa dichlorometanem (2x5 g), a otrzymany w ten sposób roztwór iminy dodaje się w temperaturze 273 K, energicznie mieszając, do roztworu sporządzonego z metylodichlorofosfiny (5,9 g, 0,050 mola) i kwasu octowego (20 g). Następnie mieszaninę ogrzewa się pod chłodnicą zwrotną, doprowadzając ją do wrzenia w czasie 0,5 godziny, po czym kontynuuje się ogrzewanie, aż do całkowitego przereagowania substratów (stopień przereagowania można kontrolować mierząc widma ³¹P NMR), a następnie ochładza się mieszaninę poreakcyjną do około 290 K, odparowuje lotne składniki pod zmniejszonym ciśnieniem około 20 hPa, a pozostał o ść poddaje się hydrolizie ogrzewają c do wrzenia pod chł odnicą zwrotną z 8M kwasem solnym (50 g) przez 4 godziny. Hydrolizat odparowuje się z wrzącej łaźni wodnej pod zmniejszonym ciśnieniem około 20 hPa, a pozostałość rozpuszcza się w metanolu (40 g) i wytrąca aminokwas dodając po kropli metyloksilanu (2,9 g, 0,050 mola). Mieszaninę pozostawia się do krystalizacji na 8 godzin w temperaturze 273 K, a następnie osad sączy się pod zmniejszonym ciśnieniem, przemywa zimnym metanolem (3x5 g), po czym suszy i otrzymuje się w wyniku kwas 1-amino-1-(3-pirydylo)metylo(metylo)fosfinowy (7,5 g ,81%), którego identyczność potwierdzają widma NMR. ³¹P NMR {¹H} (D2O+D2SO4, δ [ppm]): 38,63; oraz ¹H NMR (D2O+D2SO4, δ [ppm], J [Hz]): 1,19 d (3H, CH3P, J=13,9), 3,89 d (1H, CHP, J=10,8), 7,46 dd (1H, 5-Py, J=5,0, J=8,0), 7,87 dd (1H, 6-Py, J=1,8, J=8,1), 8,458,48 m (2H, 2,4-Py),

P r z y k ł a d 11. Postępuje się jak w przykładzie 10 z tą różnicą, że zamiast aldehydu 3-pirydylowego stosuje się aldehyd benzoesowy (5,3 g, 0,050 mola), a zamiast tert-butyloaminy stosuje się benzyloaminę (5,4 g, 0,050 mola), otrzymuje się w wyniku kwas N-benzylo-1-amino-1-fenylometylo(metylo)fosfinowy (11,7 g, 85%), którego identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR {¹H} (D2O+D2SO4, δ [ppm]): 49,30; oraz ¹H NMR (D2O+D2SO4, δ [ppm], J [Hz]): 1,07 d (3H, CH3P, J=14,5), 3,86 d (1H, CHAPh, J=13,3), 4,00 d (1H, CHBPh, J=13,3 ), 4,2 d (1H, CHP, J=11,5), 7,00-7,03 m (2H, ArH), 7,09-7,18 m (5H, ArH), 7,19-7,23 (3H, ArH).

P r z y k ł a d 12. Postępuje się jak w przykładzie 10 z tą różnicą, że zamiast aldehydu 3-pirydylowego stosuje się aldehyd 4-metoksybenzoesowy (6,8 g, 0,050 mola), a zamiast tert-butyloaminy stosuje się propyloaminę (3,0 g, 0,050 mola), otrzymuje się w wyniku kwas N-propylo-1-amino1-(4-metoksyfenylo) metylo(metylo)fosfinowy: (9,8 g, 76%), którego identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR {¹H} (D2O, δ [ppm]): 39,80; oraz ¹H NMR (D2O, δ [ppm], J [Hz]); 0,79 t (3H, CH3C, J=7,3), 1,10 d (3H, CH3P, J=13,9), 1,59 m (2H, Me-CH2, J=nieozn.), 2,86 m (2H, CH2N, J=nieozn.), 3,71 s (3H, CH3O), 4,20 d (1H, CHP, J=11,0), 6,98 d (2H, 2-ArH, J=8,5), 7,34 d (2H, 3-ArH, J=8,5).

P r z y k ł a d 13. Roztwór aldehydu benzoesowego (5,3 g, 0,05 mola) w dichlorometanie (10 g) dodaje się w temperaturze 273 K, energicznie mieszając, do roztworu sporządzonego z propyloaminy (3,0 g, 0,050 mola) i dichlorometanu (20 g). Następnie miesza się około 30 minut w tej samej temperaturze, a następnie przez 12 godzin w temperaturze 298 K, aż do całkowitego przereagowania substratów (stopień przereagowania można kontrolować mierząc widma ¹H NMR). Mieszaninę poreakcyjną suszy się bezwodnym siarczanem sodu (około 10 g) i pozostawia na godzinę. Następnie osad siarczanu sodu sączy się pod zmniejszonym ciśnieniem i przemywa dichlorometanem (2x5 g), a otrzymany roztwór surowej iminy dodaje się w temperaturze 273 K, energicznie mieszając, do roztworu sporządzonego z fenylodichlorofosfiny (9,0 g, 0,050 mola) i kwasu octowego (20 g), po czym mieszaninę ogrzewa się pod chłodnicą zwrotną, doprowadzając ją do wrzenia w czasie 0,5 godziny, a następnie kontynuuje się ogrzewanie aż do całkowitego przereagowania substratów (stopień przereagowania można kontrolować mierząc widma ³¹P NMR). Lotne składniki mieszaniny poreakcyjnej oddestylowuje się pod zmniejszonym ciśnieniem około 20 hPa, a pozostałość poddaje się hydrolizie ogrzewając do wrzenia pod chłodnicą zwrotną z 8M kwasem solnym (50 g) przez 4 godziny. Następnie odparowuje się hydrolizat z wrzącej łaźni wodnej pod zmniejszonym ciśnieniem około 20 hPa, a pozostałość zadaje się eterem dietylowym (50 g) i pozostawia do krystalizacji na 24 godziny w temperaturze 273 K.

PL 203 028 B1

Wydzielony osad sączy się i przemywa zimnym eterem dietylowym (3 x 10 g) pod zmniejszonym ciśnieniem, po czym suszy i otrzymuje w wyniku chlorowodorek kwasu N-propylo-1-amino-1-fenylometylo(fenylo)fosfinowego (11,2 g, 69%), którego identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR {¹H} (D2O, δ [ppm]: 30,53; oraz ¹H NMR (D2O, δ [ppm], J [Hz]): 0,60 t (3H, CH3, J=7,4), 1,21 tq (2H, MeCH2, J=6,2, J=7,4), 2,18 m (2H, CH2N, J=nieozn), 3,85 d (1H, CHP, J=15,8), 7,03 m (2H, ArH), 7,15 m (3H, ArH), 7,25-7,31 m (2H, ArH), 7,38-7,44 m (3H, ArH).

P r z y k ł a d 14. Postępuje się jak w przykładzie 13 z tą różnicą, że zamiast propyloaminy stosuje się tert-butyloaminę (3,7 g, 0,05 mola), otrzymuje się w wyniku chlorowodorek kwasu N-tertbutylo-1-amino-1-fenylometylo(fenylo)fosfinowego (10,0 g, 59%), którego identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR {¹H} (D2O, δ [ppm]): 30,93; oraz ¹H NMR (D2O, δ [ppm], J [Hz]): 1,11 s (9H, (CH3)3C, 4,38 d (1H, CHP, J=14,4), 7,05-7,40 m (10H, ArH).

P r z y k ł a d 15. Postępuje się jak w przykładzie 13 z tą różnicą, że zamiast propyloaminy stosuje się benzyloaminę (5,4 g, 0,05 mola), a zamiast aldehydu benzoesowego stosuje się aldehyd 4-metoksybenzoesowy (6,8 g, 0,050 mola), otrzymuje się w wyniku chlorowodorek kwasu N-benzylo1-amino-1-(4-metoksyfenylo)-metylo(fenylo)fosfinowego (12,1 g, 60%), którego identyczność potwierdzają widma NMR: ³¹P NMR {¹H} (D2O+NaOD, δ [ppm]): 30,43; oraz ¹H NMR (D2O+NaOD, δ [ppm], J[Hz]): 3,62 d (1H, CHAPh, J=13,9), 3,97 d (1H, CHBPh, J=13,9), 4,08 d (1H, CHP, J=11,4), 4,10 s (3H, CH3O), 7,19 d (2H, 2-ArH, J=8,1), 7,35 m (4H, ArH), 7,59 m (3H, ArH), 7,73-7,88 (5H, ArH).

Claims (2)

1. Sposób wytwarzania kwasów 1-aminoalkilo(organo)fosfinowych oraz ich N-podstawionych pochodnych przedstawionych wzorem ogólnym 1, w którym R oznacza atom wodoru, grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub grupę arylową, ewentualnie podstawione innymi grupami funkcyjnymi, takimi jak: atom chlorowca, grupa hydroksylowa, grupy alkoksylowe lub aryloksylowe, grupy tiolowe, acyloaminowe, karboksylowa i nitrowa, R1 oznacza grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub grupę arylową, natomiast R2 oznacza atom wodoru, grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub grupę arylową, znamienny tym, że jedną część molową alkaniminy o wzorze ogólnym 2, w którym R oznacza atom wodoru, grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub grupę arylową, ewentualnie podstawione innymi grupami funkcyjnymi, takimi jak: atom chlorowca, grupa hydroksylowa, grupy alkoksylowe lub aryloksylowe, grupy tiolowe, acyloaminowe, karboksylowa i nitrowa, natomiast R2 oznacza atom wodoru, grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub grupę arylową, poddaje się reakcji przez dodanie do co najmniej jednej części molowej organodichlorofosfiny o wzorze ogólnym 3, w którym R1 oznacza grupę alkilową, grupę cykloalkilową lub grupę arylową, w kwasie karboksylowym, przy czym reakcję prowadzi się w temperaturze 250-400K aż do przereagowania substratów, a następnie mieszaninę poreakcyjną poddaje się hydrolizie wodnym roztworem kwasu nieorganicznego i otrzymuje się roztwór, z którego wydziela się kwas 1-aminoalkilo(organo)fosfinowy.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że mieszaninę poreakcyjną poddaje się hydrolizie wodnym roztworem kwasu solnego.