PL202342B1 - Pakiet zawierający wyrób i zawinięcie oraz sposób i urządzenie do zawijania wyrobu w zawinięcie z materiału arkuszowego - Google Patents

Abstract

Wynalazek dotyczy pakietu zawieraj acego wyrób (P) i zawiniecie, zw laszcza wyrób spo- zywczy, zawieraj ace arkusze pierwszy i drugi, po laczone ze sob a w obwodowych regionach, charakteryzuj acy si e tym, ze drugi arkusz (2) zawiera srodkowy p laski region tworz acy po- wierzchni e podparcia dla zawini ecia i dla umieszczonego w nim wyrobu (P), z obwodo- wym regionem (2a) otaczaj acym srodkowy region, tworz acym korpus obudowy o kszta lcie pude lka, przy czym w obwodowym regionie (2a) wyst epuje powierzchnia wewn etrzna i po- wierzchnia zewn etrzna uk ladu pude lkowego, ponadto pierwszy arkusz (1) tworzy wg lebienie dla obudowy wyrobu (P), a jego obwodowy region (1c) jest wspó losiowy z wewn etrzn a powierzchni a obwodowego regionu (2a) dru- giego arkusza (2). Zg loszenie obejmuje ponad- to sposób i urz adzenie do zawijania wyrobu w zawini ecie. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest pakiet zawierający wyrób i zawinięcie oraz sposób i urządzenie do zawijania wyrobu w zawinięcie z materiału arkuszowego.

Sposób, urządzenie i pakiet tego typu są znane na przykład z opisów patentowych Nr EP-A-0 591 742. Podobne rozwiązanie jest ujawnione również w opisie patentowym Nr EP-A-0 790 184.

Rozwiązania ujawnione w tych dokumentach są zasadniczo przeznaczone do wykonywania zawinięcia z materiału arkuszowego, który dość ciasno otacza wyrób (wyrób typowo jest artykułem spożywczym, na przykład wyrobem cukierniczym, jak pralinka lub czekoladka).

Zawijany wyrób zwykle przeznacza się do umieszczenia w małym pudełku o fałdowanej ścianie obwodowej w celu nadania mu bardziej przyjemnego i atrakcyjnego wyglądu, jak przedstawiono na fig. 7 w opisie patentowym Nr EP-A- 591 742.

Okazuje się jednak, że takie rozwiązanie, wprowadzone z dużym sukcesem przed kilkoma laty (a także bardziej tradycyjne zawinięcia, jak na przykład opisane w opisie patentowym Nr EP-A-0 082 952) można udoskonalić z różnych punktów widzenia.

Zastosowanie małego pudełka wymaga dwóch dodatkowych operacji wykonywanych podczas pakowania wyrobu, tzn. operacji związanych z wytworzeniem pudełka oraz operacji związanych z umieszczeniem w nim wyrobu. Dla zapewnienia i utrzymania dokładności ustawienia zawiniętego wyrobu względem pudełka często wymagane jest wprowadzenie środków ustalających, na przykład kropli materiału klejącego, który łączy dolną część zawinięcia wyrobu z górną powierzchnią ścianki podstawy pudełka. Stwarza to konieczność wykonywania przynajmniej jednej dodatkowej operacji podczas pakowania.

Przy konsumpcji po wyjęciu wyrobu z pudełka i otworzeniu lub przedarciu zawinięcia pudełko tworzy dodatkowy element przeznaczony do wyrzucenia, oprócz materiału zawinięcia. Zawinięcie wykonuje się zwykle z materiału arkuszowego, typowo folii aluminiowej, którą można łatwo zgnieść w kulkę zmniejszając jej rozmiar do minimum, pudełko z powodu fałdowanej struktury obwodowej ścianki wykazuje pewną sztywność, co w pewien sposób utrudnia pozbycie się odpadu. Celem wynalazku jest przedstawienie rozwiązania umożliwiającego osiągnięcie wspomnianych powyżej udoskonaleń w sposób łatwy i ekonomiczny.

Pakiet zawierający wyrób i zawinięcie, zwłaszcza wyrób spożywczy, zawierające arkusze pierwszy i drugi, połączone ze sobą w obwodowych regionach, według wynalazku charakteryzuje się tym, że drugi arkusz zawiera środkowy płaski region tworzący powierzchnię podparcia dla zawinięcia i dla umieszczonego w nim wyrobu P, z obwodowym regionem otaczającym środkowy region, tworzącym korpus obudowy o kształcie pudełka, przy czym w obwodowym regionie występuje powierzchnia wewnętrzna i powierzchnia zewnętrzna układu pudełkowego, ponadto pierwszy arkusz tworzy wgłębienie dla obudowy wyrobu P, a jego obwodowy region jest współosiowy z wewnętrzną powierzchnią obwodowego regionu drugiego arkusza.

Korzystnie, wzajemnie połączone obwodowe regiony są pofałdowane.

Korzystnie, obwodowa ściana pudełkowego korpusu obudowy ma wysokość mniejszą od wysokości wyrobu P.

Korzystnie, pierwszy i drugi arkusz są pokryte materiałem topliwym, co najmniej na powierzchniach wzajemnie połączonych obwodowych regionów.

Korzystnie, pierwszy i drugi arkusz są z identycznego materiału.

Korzystnie, co najmniej jeden pierwszy i/lub drugi arkusz są z materiału metalizowanego.

Korzystnie, metalizowany materiał zawiera aluminium.

Korzystnie, pierwszy i drugi arkusz mają jednakowy kolor.

Korzystnie, pierwszy i drugi arkusz mają co najmniej częściowo różne kolory, przy czym zewnętrzna powierzchnia obwodowej ściany pudełkowego korpusu ma kolor kontrastujący z pierwszym arkuszem.

Sposób zawijania wyrobu w zawinięcie z materiału arkuszowego, polegający na tym, że dostarcza się pierwszy arkusz i drugi arkusz materiału zawinięcia, kształtuje się pierwszy arkusz w sposób odpowiadający ukształtowaniu wyrobu, umieszcza się wyrób w pierwszym arkuszu tak ukształtowanym, po czym nakłada się drugi arkusz na wyrób, łączy się pierwszy arkusz i drugi arkusz w regionach obwodowych i tworzy się zawinięcie zamknięte wokół wyrobu a następnie dalej formuje się połączony pierwszy arkusz i drugi arkusz, według wynalazku charakteryzuje się tym, że kształtuje się przy pomocy elementów formujących pierwszy arkusz w sposób odpowiadający ukształtowaniu wyrobu P tak,

PL 202 342 B1 aby mieścił wyrób P w całości, nakłada się drugi arkusz na wyrób P i jednocześnie utrzymuje się drugi arkusz w stanie płaskim co najmniej w regionie centralnym otoczonym przez obwodowy region oraz kształtuje się połączone obwodowe regiony względem centralnej części drugiego arkusza, utrzymywanej w płaskim stanie i formuje się ukształtowaną w postaci pudełka część zawinięcia, w której umieszcza się wyrób P.

Korzystnie, kształtuje się wzajemnie połączone obwodowe regiony z pofałdowanym, zasadniczo harmonijkowym wzorem.

Korzystnie, kształtuje się dodatkowo po uformowaniu mieszczącą wyrób część zawinięcia ukształtowaną w postaci pudełka poprzez przemieszczenie jej swobodnej krawędzi w kierunku pierwszego arkusza i umieszczonego w nim wyrobu.

Korzystnie, stosuje się pierwszy arkusz o większych wymiarach niż drugi arkusz.

Korzystnie, dobiera się wymiary pierwszego arkusza, w taki sposób, że kształt pierwszego arkusza przystaje do kształtu wyrobu P, przy czym zachowuje się płaski obwodowy region pierwszego arkusza i tworzy się jeden z obwodowych regionów.

Korzystnie, pierwszy arkusz formuje się pomiędzy matrycą i stemplem.

Korzystnie, pierwszy arkusz formuje się w operacji ciągnienia.

Korzystnie, drugi arkusz nakłada się na wyrób P bez formowania.

Korzystnie, pierwszy arkusz i drugi arkusz łączy się szczelnie ze sobą w operacji łączenia zawierającej klejenie z nałożeniem dodanego materiału.

Korzystnie, pierwszy arkusz i drugi arkusz łączy się szczelnie ze sobą w operacji łączenia zawierającej zgrzewanie.

Korzystnie, pierwszy arkusz i drugi arkusz łączy się szczelnie ze sobą w operacji łączenia zawierającej spajanie ultradźwiękowe.

Korzystnie, ponadto powleka się pierwszy arkusz i drugi arkusz warstwą materiału topliwego na powierzchniach łączących.

Korzystnie, ponadto usuwa się części obwodowych regionów, które występują na zewnątrz regionu połączenia.

Korzystnie, operację usuwania przy pomocy elementu wykonuje się równocześnie z łączeniem pierwszego arkusza i drugiego arkusza, lub z kolejnym zabiegiem.

Korzystnie, dobiera się metaliczny materiał, korzystnie aluminium, dla pierwszego arkusza i drugiego arkusza.

Korzystnie, dobiera się pierwszy arkusz i drugi arkusz o jednakowym kolorze.

Korzystnie, dobiera się pierwszy arkusz i drugi arkusz co najmniej częściowo w różnych kolorach.

Urządzenie do zawijania wyrobu w zawinięcie z materiału arkuszowego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że posiada elementy formujące pierwszy arkusz w kształcie odpowiadającym ukształtowaniu wyrobu P, elementy łączące drugi arkusz, zakrywający wgłębienie utworzone przez pierwszy arkusz i obudowę wyrobu P, tworzące zawinięcie zamknięte wokół wyrobu P oraz dalsze elementy formujące pierwszy arkusz i drugi arkusz wokół wyrobu, przy czym elementy formujące nadają kształt pierwszemu arkuszowi, dostosowany do całkowitego umieszczenia wyrobu P w jego wnętrzu, elementy łączące pierwszy arkusz i drugi arkusz w obwodowych regionach, przy czym drugi arkusz pozostaje płaski co najmniej w środkowym regionie, otoczonym przez obwodowy region i następne elementy formujące, oddziaływujące na obwodowe regiony połączone ze sobą elementami łączącymi w sąsiedztwie wyrobu P umieszczonego w pierwszym arkuszu, przy czym następne elementy formujące zawierają dodatkowe elementy formujące, kształtujące połączone ze sobą obwodowe regiony pierwszego arkusza i drugiego arkusza w kierunku wyrobu P tworzące część zawinięcia w postaci pudełka mieszczącą wyrób P.

Korzystnie, następne elementy formujące zawierają wgłębienie formujące mieszczące wyrób P umieszczony w zamkniętym zawinięciu, począwszy od środkowego regionu drugiego arkusza i element stemplowy wchodzący we wgłębienie formujące jako stempel, oddziaływujący na zawinięcie w sąsiedztwie wyrobu P w połączonych obwodowych regionach pierwszego arkusza i drugiego arkusza, kształtujący i ściskający regiony pomiędzy ścianą wgłębienia formującego i elementem stemplowym oraz prowadzący dalsze kształtowanie.

Korzystnie, element stemplowy ma kształt stempla.

Korzystnie, wgłębienie formujące i element stemplowy mają przystające kształty stożkowe, przy czym stożek jest zbieżny w kierunku wkładania elementu stemplowego we wgłębienie formujące.

PL 202 342 B1

Korzystnie, we wgłębieniu formującym występuje otwór wlotowy i otwór wylotowy wyrobu P w zawinięciu, przy czym element stemplowy jest wprowadzony przez otwór wlotowy w kierunku otworu wylotowego.

Korzystnie, wgłębienie formujące i element stemplowy mają kształty przystające, pozwalające na wprowadzenie elementu na części d wgłębienia pomiędzy otworem wlotowym i otworem wylotowym, przy czym element stemplowy jest odłączany od obwodowych regionów kształtowanego zawinięcia, tak, że zawinięcie pierwszego i drugiego arkusza i umieszczony w nim wyrób P pozostają umieszczone we wgłębieniu formującym oraz posiada elementy wyciągające przemieszczające zawinięcie pierwszego i drugiego arkusza z umieszczonym w nim wyrobem w kierunku otworu wylotowego co powoduje dalsze zaginanie wolnych krawędzi części ukształtowanej w postaci pudełka w kierunku wyrobu P, w wyniku stożkowego kształtu wgłębienia formującego.

Korzystnie, elementy wyciągające zawierają element podtrzymujący współpracujący ze środkowym regionem drugiego arkusza i poruszający się wewnątrz wgłębienia formującego w koordynacji z ruchem wgłębnym elementu stemplowego.

Korzystnie, elementy wyciągające są elementami chwytającymi, oddziaływującymi na zawinięcie pierwszego i drugiego arkusza.

Korzystnie, elementy wyciągające mają postać chwytaka przyssawkowego.

Korzystnie, elementy formujące tworzą pofałdowaną powierzchnię w częściach wgłębienia i elementu stemplowego, współpracujących z obwodowymi regionami pierwszego arkusza i drugiego arkusza.

Korzystnie, elementy formujące zawierają matrycę i stempel.

Korzystnie, elementy formujące zawierają ciągadło.

Korzystnie, elementy łączące zawierają elementy do klejenia z doprowadzeniem materiału z zewnątrz.

Korzystnie, elementy łączące zawierają elementy zgrzewające.

Korzystnie, elementy łączące zawierają elementy spajające ultradźwiękowo.

Korzystnie, urządzenie zawiera elementy usuwające części pierwszego arkusza i drugiego arkusza, wystające poza połączone obwodowe regiony.

Korzystnie, elementy łączące są wyposażone w części usuwające części pierwszego i drugiego arkusza, wystające poza obwodowe regiony.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 do 7 przedstawiają w kolejności niektóre operacje sposobu zawijania wyrobu według wynalazku, a także urządzenie do zawijania wyrobu w położeniach roboczych podczas wykonywania poszczególnych operacji, schematycznie, fig. 8 - wyrób wykonany sposobem przedstawionym schematycznie na poprzednich rysunkach, i fig. 9 i 10 - dalsze szczegóły urządzenia według wynalazku, przedstawionego na fig. 5 do 7, oraz fig. 9 i 10 - urządzenie w przekrojach poprowadzonych wzdłuż linii IX-IX zaznaczone na fig. 5, i linii XX zaznaczone na fig. 6.

W zilustrowanym przykładzie wykonania pakowany wyrób P jest kulistą pralinką. Przykładowo, może to być pralinka utworzona przez specjalną łupinę waflową z miękkim lub kremowym nadzieniem, pokrytą z zewnątrz czekoladą, przykładowo z orzechami laskowymi lub podobnymi powłokami, ewentualnie z dodatkiem tartych orzechów kokosowych, siekanych orzechów, itd., które utworzą zewnętrzną powierzchnię pralinki o generalnie nieregularnym wyglądzie.

Wynalazek może być także zastosowany do wyrobów o całkowicie innej naturze i kształcie. Pozostając w przemyśle cukierniczym, można tu wymienić puste lub pełne jajka czekoladowe, różne czekoladki, pralinki o kształcie w przybliżeniu kulistym z płaską ścianką podstawy, małe bezy, itd.

Zgodnie z wynalazkiem, do utworzenia pakietu zawierającego wyrób i zawinięcie i ścisłego dopasowania zamkniętego zawinięcia wokół wyrobu P zastosowano dwa kawałki aluminium w formie arkuszy 1 i 2, pierwszego i drugiego.

Wybranie folii aluminiowej uznano za korzystne ponieważ wykazuje ona zdolność łatwego dopasowania wokół wyrobu P i łatwego kształtowania, w połączeniu z zasadniczo plastycznym zachowaniem. Zazwyczaj dwa kawałki pierwszy arkusz 1 i drugi arkusz 2 korzystnie powleka się na ich przeciwnych powierzchniach, które będą skierowane do wyrobu P, lakierem lub warstwą materiału o właściwościach kleju topliwego.

Powody tego będą wyjaśnione poniżej. Wynika to również z faktu, że oba kawałki zawinięcia pierwszy arkusz 1, i drugi arkusz 2 nie mają takich samych wymiarów. Pierwszy arkusz 1 jest zwykle dwukrotnie większy wymiarowo od drugiego arkusza 2.

PL 202 342 B1

W pierwszej operacji pakowania wyrobu P występuje zabieg formowania pierwszego arkusza 1 generalnie do postaci miseczkowej lub kubkowej (przykładowo poprzez ciągnienie). Formowanie zwykle wykonuje się za pomocą narzędzia w postaci elementów formujących 3, 4, korzystnie matrycy 3 tworzącej wewnętrzne wgłębienie 3a, w które wchodzi stempel 4. Wgłębienie 3a i aktywna część narzędzia elementu stempla 4 mają przystające powierzchnie, kształtujące arkusz 1 poprzez prasowanie folii między nimi. Wgłębienie 3a matrycy jest „głębsze niż potrzeba dla ukształtowania pierwszego arkusza 1 w sposób odpowiadający połówce wyrobu P. W praktyce, wgłębienie 3a formuje kubek z kawałka folii, w który produkt P wchodzi niemal całkowicie.

W wyniku oddziaływania wgłębienia 3a i stempla 4 kawałek folii aluminiowej w postaci pierwszego arkusza 1 uzyskuje kształt miseczkowy lub kubkowy, w którym mieści się wyrób P, jak schematycznie pokazano na fig. 3. Na tym rysunku założono, że produkt P wkłada się w folię przed wyjęciem kawałka folii tj. pierwszego arkusza 1 z matrycy 3 ciągowej. Naturalnie, takiego doboru nie należy traktować zasadniczo, ponieważ po kubkowym ukształtowaniu pierwszy arkusz 1 lub kawałek folii można przenieść do innej matrycy lub innego elementu z wgłębieniem podtrzymującym ten arkusz 1 w celu włożenia wyrobu P.

Niezależnie od doboru, po włożeniu wyrobu P w kubkowo ukształtowany pierwszy arkusz 1 folii wyrób P nie wystaje, lub wystaje tylko minimalnie, powyżej płaszczyzny otworu kubkowej obudowy utworzonej przez ten pierwszy arkusz 1 folii.

Pierwszy arkusz 1 folii ma takie wymiary gabarytowe, aby po formowaniu oprócz półkulistej części podstawy kubkowej obudowy dla wyrobu P występowała również część szyjkowa 1a. Część szyjkowa 1a wystaje do zasłonięcia przeciwnej (górnej) części półkuli wyrobu P, choć nie przylega ściśle do niego. Innymi słowy, pierwszy arkusz 1 folii ma kształt umożliwiający zasadniczo całkowite osłonięcie wyrobu P. Część szyjkowa 1a wystaje poza otwór wgłębienia 3a na części lub obwodowym regionie 1c, który zachowuje swój płaski kształt (ewentualnie z fałdowaniem wynikającym z kubeczkowego kształtowania).

Ponownie zaznacza się, że odniesienie do półkulistych części dotyczy zilustrowanego przykładu zastosowania wyrobu P, któremu nadano kształt kulistej pralinki. Te same uwagi dotyczą w identyczny sposób przypadku owalnych albo eliptycznych części lub części o złożonym kształcie, zamiast części kulistych.

W tym stanie (tj. w położeniu pokazanym na fig. 3) na wyrób P nakłada się drugi kawałek folii w postaci drugiego arkusza 2.

Drugi arkusz 2 folii umieszcza się na górnej części wyrobu P, przez co zachowuje on swój początkowy płaski kształt zarówno w części środkowej, jak i w obwodowym regionie 2a, z nałożeniem na podobnie płaską część obwodową tworzącą obwodowy region 1c kawałka folii pierwszego arkusza 1.

Obecnie kawałki folii tj. pierwszy i drugi arkusz 1 i 2, które ciasno złożono ze sobą na obrysie części otworowej wgłębienia 3a zgrzewa się (a także obcina, tj. wykrawa) za pomocą narzędzia tj. elementu 6 łączącego. Odbywa się to w obwodowych regionach 1c i 2a.

Choć na fig. 4 pokazano pojedynczy element łączący 6 w postaci narzędzia, zamiast równoczesnego wykonywania obie opisane powyżej operacje (zgrzewanie i wykrawanie) można przeprowadzić w dwóch kolejnych operacjach z zastosowaniem dwóch różnych narzędzi, typowo poprzez wykrawanie po zgrzewaniu.

Zgrzewanie dwóch kawałków folii pierwszego arkusza 1 i drugiego arkusza 2 obwodowych regionach 1c i 2a ma na celu zamknięcie od zewnątrz foliowego zawinięcia utworzonego wokół wyrobu P, co zapobiega przedostawaniu się powietrza i zmianie stanu wyrobu.

Aby umożliwić zgrzewanie można przykładowo zastosować klejenie dodanym materiałem, lub zgrzewanie (zgodnie z bardzo korzystnym rozwiązaniem) wykonywane poprzez stopienie (z bezpośrednim doprowadzeniem ciepła lub z zastosowaniem ultradźwiękowych pól drgających) powłoki albo lakieru o właściwościach kleju topliwego bądź materiału zgrzewalnego nałożonego na wewnętrzne powierzchnie arkuszy 1 i 2 folii.

Można to uzyskać przykładowo za pomocą zgrzewadła stosowanego przy nakładaniu aluminiowych arkuszy pokrytych materiałem w postaci topliwego kleju na otwory kubkowych pojemników zawierających wyroby płynne lub półpłynne (np. jogurt, itp.)

Operacja wykrawania zgrzanych ze sobą obwodowych regionów 1c i 2a może być wykonywana przez narzędzie w postaci stempla, którego krawędzie wykrawające w postaci elementów 6a jak przedstawiono na fig. 4 przebiegają wzdłuż toru (w pokazanym przykładzie okrągłego toru, gdzie wy6

PL 202 342 B1 rób P ma kształt kulisty), jaki występuje na zewnątrz wokół obrzeża otworu gniazda w postaci wgłębienia 3a.

Zgrzewanie można wykonywać łącznie z wykrawaniem, także termicznie, poprzez ogrzewanie wykrojnika dla miejscowego stopienia materiału w postaci topliwego kleju, nałożonego na aluminiowe arkusze.

W każdym przypadku narzędzie lub narzędzia oddziaływują na obwodowe regiony 1c i 2a łączonych części pierwszego i drugiego arkusza 1, 2, tworząc zamknięte zawinięcie wokół wyrobu P. Zawinięcie powstaje w jednej operacji wymuszonego formowania (tzn. wykonywanego na kawałku folii tj. arkuszy 1 w operacji pokazanej na fig. 2).

Opisywane rozwiązanie bardzo dobrze zapobiega gromadzeniu się znacznej ilości powietrza wokół wyrobu w wyniku połączenia kawałków folii w postaci arkuszy 1 i 2, pomiędzy zewnętrzną ścianą wyrobu P i wewnętrzną ścianą zamkniętego zawinięcia. Powietrze to mogłoby spowodować pogorszenie jakości wyrobu lub powstanie wybrzuszenia dla wytworzonego na gotowo opakowania.

W porównaniu z rozwiązaniem ujawnionym w opisie patentowym Nr EP-A-0 591 742 rozwiązanie tu opisane cechuje się sposobem wykonywania operacji formowania pierwszego arkusza 1 folii. W tym przypadku wyrób po włożeniu w pierwszy arkusz 1 folii jak schematycznie pokazano na fig. 3 zostaje w nim umieszczony całkowicie lub niemal całkowicie, w każdym przypadku bez znacznego wystawania części wyrobu poza płaszczyznę krawędzi otworu kubkowo ukształtowanego arkusza 1 folii. W rezultacie, po nałożeniu drugiego arkusza na pierwszy arkusz 1 i połączeniu poprzez zgrzewanie obwodowych regionów 1c i 2a zachowuje on swój zasadniczo płaski kształt.

Obecnie, region obwodowy, w którym utworzono połączenie pomiędzy dwoma arkuszami 1 i 2 nie będzie zagięty w pobliżu wyrobu P, i pozostałej części zawinięcia. Natomiast region ten zostaje poddany, za pomocą urządzenia 10 formującego, operacji odpowiadającej formowaniu obudowy wyrobu P jako integralnej części zawinięcia, dla wytworzenia obrzeża łączącego między dwoma arkuszami 1 i 2 folii, utworzonego przez obwodowe regiony 1c i 2a. Obrzeże tworzy obwodową ścianę elementu w rodzaju pudełka. Pokazano to na fig. 8, gdzie widoczne jest również, że w wyniku oddziaływania w opisany sposób część (płaska część) drugiego arkusza 2 folii otoczona przez obrzeże w którym arkusze 1 i 2 są połączone, tworzy podstawę pudełkowej obudowy.

Zalety tego rozwiązania są oczywiste.

Po pierwsze, nie jest konieczne formowanie pudełka jako oddzielnego elementu. Zgodnie z wynalazkiem, pudełko utworzono z części owinięcia otaczającego wyrób (arkusz 2 i część w postaci obwodowego regionu 1c arkusza 1). Równocześnie, wyrób P zostaje automatycznie umieszczony w pudełku po zakończeniu operacji formującej zamknięcie zawinięcia. Zawinięcie tworzy hermetyczne zamknięcie i zabezpieczenie wyrobu przed wpływem otoczenia.

Po drugie, wyrób P może dokładnie zachowywać swe położenie w zawinięciu i w pakiecie utworzonym jako integralna część zawinięcia, bez potrzeby wprowadzania miejsc materiału klejącego dla utrzymania wyrobu w miejscu względem zawinięcia.

Podczas konsumpcji dla wydostania wyrobu wystarczy oderwać zawinięcie (wraz z pudełkiem), po czym oderwane zawinięcie łatwo można zgnieść do minimalnych wymiarów, co eliminuje kłopotliwe pozbywanie się dodatkowego elementu.

Na fig. 5 do 7 pokazano w przykładzie wykonania korzystne rozwiązanie sposobu według wynalazku.

W tym celu w urządzeniu formującym 10 „integralne pudełko wykonano wgłębienie 11. Wgłębienie wykonano w metalowej płycie, choć naturalnie możliwe jest zastosowanie elementów innego typu, wgłębienie ma kształt stożkowy pomiędzy otworem wejścia lub wlotu 12 i otworem wylotu 13, przy czym wymiary wylotu są mniejsze od wymiarów wlotu 12.

Zazwyczaj wspomniane powyżej otwory i przechodząca między nimi stożkowa ściana wgłębienia 11 formującego (patrz również przekroje na fig. 9 i 10) mają żebrowane profile, co tworzy tzw. gwiazdkowe przekroje.

W korzystnym przykładzie wykonania kształt łączącej ściany pomiędzy otworem wlotu 12 (wlotowym) i otworem wylotu 13 (wylotowym) zwykle nie jest dokładnie stożkiem ściętym, lecz ma zakrzywiony profil.

Układ przedstawiony na figurach rysunku dotyczy wyrobu P, który jest kulisty a zatem ma kołowy przekrój, jak na przykład pralinki. Zarys przekroju wgłębienia 11 formującego dostosowano do charakterystyki i kształtu wyrobu P. Dla wyrobu P na przykład czekoladki o profilu kostkowym, wgłębienie 11 formujące będzie miało profil prostokątny lub kwadratowy. Jest zatem zupełnie oczywiste, że obecny wynalazek w żaden sposób nie ogranicza się do formowania pudełek o okrągłych zarysach przekroju. Ta

PL 202 342 B1 sama uwaga dotyczy również generalnie harmonijkowego (karbowanego) kształtu obwodowej ściany pudełka-zawinięcia. Jeśli na przykład ma być wykonane pudełko obudowy o gładkiej ścianie, wgłębienie 11 formujące nie będzie mieć żebrowanej ściany. Generalnie, wygląd omawianej powyżej ściany określa kształt nadawany zawinięciu pudełku przez obudowę wyrobu P.

Następnym elementem urządzenia 10 jest element 14 stemplowy o kształcie lokalnie przystającym do kształtu wgłębienia 11.

Element 14 stemplowy jest utworzony przez korpus stempla, który może stykać się swą dolną krawędzią z regionem połączenia pomiędzy arkuszami 1 i 2 folii w najbliższym sąsiedztwie wyrobu P i wpychać wyrób P zawinięty w arkusze 1i 2 folii do wgłębienia 11 formującego (patrz kolejność fig. 5 i 6) na pewnej odległości lub części d, przez co powstaje obrzeże łączące arkusze 1 i 2 folii zgodnie z kształtem utworzonym przez profil ściany wgłębienia 11 formującego.

Ruch wgłębny następuje pod wpływem elementów napędowych (np. siłowników liniowych), nie pokazanych, gdyż są znane jako takie.

Ponieważ kształt elementu 14 stemplowego czyli stempla jest przystający do kształtu wgłębienia 11 formującego, wszystkie uwagi podane powyżej i dotyczące doboru kształtu wgłębienia formującego oraz możliwych wariantów w tym połączeniu identycznie odnoszą się do elementu 14 (naturalnie w sposób dopełniający).

Element 14 stemplowy nie jest przeznaczony do przechodzenia przez całą głębokość wgłębienia 11 formującego, lecz tylko na jego części d. Przystający charakter ukształtowania tych elementów dotyczy zatem wspomnianej części d.

Po wejściu we wgłębienie 11 i zaformowaniu ściany zawinięcia (pudełka) element 14 stemplowy wycofuje się do góry (patrz fig. 7) pod wpływem zadziałania swych elementów napędowych. Produkt P, umieszczony w zawinięciu utworzonym przez arkusze 1 i 2 folii z łączącym obrzeżem uformowanym w kształcie pudełka pozostaje we wgłębieniu 11. Umożliwia to bezpieczne wyjęcie elementu 14 stemplowego z wgłębienia 11 i odłączenie od wyrobu P, który pozostaje we wgłębieniu, bez utrudnień związanych z zabiegiem wyjęcia z matrycy.

Aby opuścić wgłębienie 11 poprzez otwór 13 wylotowy wyrób P musi dodatkowo wykonać pewien ruch wewnątrz dolnej części wgłębienia 11, tj. części o mniejszych wymiarach.

Wyjaśnia to dodatkowe występowanie i przeznaczenie trzeciego elementu w urządzeniu 10 w przedstawionym przykładzie wykonania w postaci elementów wyciągających. W praktyce jest to pręt 11_ posiadający w swej górnej części małą płytkę 18, która początkowo odbiera i podtrzymuje (fig. 5) w sąsiedztwie otworu 12 wlotowego wgłębienia 11 wyrób P umieszczony w arkuszach 1 i 2 folii połączonych ze sobą wzdłuż obrzeża utworzonego przez (obwodowe) regiony 1c i 2a.

Pręt 17 może być stopniowo opuszczany w koordynacji z ruchem wgłębnym elementu 14 stemplowego i może następnie kontynuować swój ruch, jak schematycznie pokazano na fig. 7, pociągając wyrób P umieszczony w zawinięciu w dół za jego dolną część w kształcie pudełka. Następuje to w sposób powodujący wydostanie się wyrobu P poprzez otwór 13 wylotowy wgłębienia 11.

W tym celu pręt 17 jest zwykle wykonywany (w znany sposób) jako element chwytowy, na przykład próżniowy element chwytowy. W pręcie występuje podłużny kanałek 19 dochodzący do płytki 18 z otworem ssawki 20. Podłużny kanałek 19 łączy się ze źródłem S podciśnienia (również znanego typu a zatem pokazanego tylko schematycznie na fig. 7), w wyniku czego wyrób P umieszczony w zawinięciu utrzymuje się na płytce 18 i podąża za nią podczas ruchu w dół. Ruch ten jest przekazywany na płytkę 18 przez element napędowy pokazany schematycznie, w tym przypadku w postaci koła zębatego 21 współpracującego z zębatkową częścią 22 pręta 17.

Dla specjalistów będzie oczywistym, że wzajemne ruchy wyrobu P umieszczonego w zawinięciu, wgłębienia 11, elementu 14 stemplowego oraz pręta 17 wraz ze związanymi elementami mogą być wykonywane w inny sposób niż opisano, tzn. inaczej niż poprzez wykonywanie ruchu elementu 14 stemplowego i pręta 17 przy nieruchomym wgłębieniu 11. Dla uzyskania opisywanego efektu istotny jest ruch pomiędzy wymienionymi powyżej częściami. Wzajemny ruch może być tu uzyskany w różny sposób, na przykład poprzez przemieszczanie wgłębienia 11 wzdłuż osi łączącej otwory 12 i 13 wlotowy i wylotowy, przy nieruchomym przynajmniej jednym z pozostałych opisanych elementów. Są to warianty w zakresie możliwości w tej dziedzinie, które nie muszą być tu opisywane bardziej szczegółowo.

W wyniku przepchnięcia wyrobu P umieszczonego w opakowaniu utworzonym przez dwa arkusze 1 i 2 folii poprzez otwór 13 wylotowy nieco węższy od górnej krawędzi, pudełkowa część zawinięcia zo8

PL 202 342 B1 staje zagięta w kierunku części pierwszego arkusza 1, która bezpośrednio otacza wyrób P. Następuje trwały skurcz wylotowej krawędzi pudełka, dzięki plastycznemu zachowaniu się arkuszy 1 i 2 folii.

Będzie wykazane, że taka operacja w odniesieniu do pudełka nie jest istotna. Gdy materiał tworzący jeden lub oba arkusze 1 i 2 folii wykazuje sprężystość w zakresie małych odkształceń, opisana powyżej operacja nie jest wykonywana. W takim przypadku element 14 stemplowy może całkowicie przechodzić przez wgłębienie 11 a nie tylko na części d, jak pokazano na załączonym rysunku. Możliwe tu również będzie zrezygnowanie z dolnego wypchnięcia wyrobu P i pudełkowego zawinięcia i zastosowanie w zamian górnego wypchnięcia poprzez otwór 12 wlotowy. W takim przypadku wgłębienie 11 może przyjmować kształt nieprzelotowy, tzn. bez otworu 13 wylotowego (wypychania).

Ze względu na sposób działania elementu 14 stemplowego (patrz zwłaszcza fig. 6) centralny region drugiego arkusza 2 folii tworzący denną ścianę pudełka zachowuje swój płaski kształt i tym samym tworzy podstawę, na której zawinięty wyrób P może pewnie spoczywać bez przewracania lub toczenia.

Odróżnia to rozwiązanie według wynalazku od rozwiązań znanych z opisów patentowych Nr EP-A-0 082 952 i EP-A-0 591 742, w których zawinięcie dokładnie odtwarza kształt wyrobu (kulisty kształt w przypadku kulistej pralinki), przez co nie może tworzyć podtrzymującej podstawy.

W tak utworzonym zawinięciu drugi arkusz 2 folii zawiera centralny płaski region tworzący powierzchnię podtrzymującą dla zawinięcia i dla zawiniętego w nim wyrobu P. Region centralny jest otoczony przez obwodowy region 2a w układzie pudełkowym, gdzie występuje wewnętrzna powierzchnia i zewnętrzna powierzchnia pudełkowego kształtu. Pakiet zawiera pierwszy arkusz 1 folii o kształcie kopułkowym tworzący wgłębienie, które mieści wyrób P oraz część obwodową lub obwodowy region 2a drugiego arkusza 2, która jest z nim współśrodkowa.

Rozwiązanie według wynalazku może być dostosowane do arkuszy 1 i 2 folii wykonanych z tego samego materiału i/lub o identycznej charakterystyce kolorystycznej, lub arkuszy 1 i 2 folii wykonanych z różnych materiałów i/lub posiadających różne charakterystyki kolorystyczne, na przykład z pierwszego arkusza 1 materiału metalizowanego (o kolorze złotym lub srebrnym) i z drugiego arkusza 2 wykonanego przykładowo w kolorze brązowym i bez metalizowania. W tym ostatnim przypadku ogólny efekt jest porównywalny z wyrobem zawiniętym w ściśle przylegające zawinięcie z metalizowanego materiału umieszczonego w brązowym pudełku.

Zgodnie z następnym aspektem, w rozwiązaniu według wynalazku obwodowy region części pudełkowej nie pełni funkcji obudowy wyrobu P (oraz części zawinięcia, która go otacza). Funkcję tę pełni otoczenie wyrobu P pomiędzy dwoma arkuszami 1 i 2 folii. W rezultacie możliwe jest utworzenie pudełkowych części ścian obwodowych o ograniczonej wysokości, w odróżnieniu od tradycyjnych pudełek obudowy, które zwykle (także w pewnym stopniu przypominają wyroby cukiernicze wykonywane ręcznie) mają wysokość przynajmniej równą a w niektórych przypadkach zdecydowanie większą od połowy wysokości wyrobu umieszczonego w tym pudełku. Wykonywanie dość „niskich obwodowych ścian pudełka a więc zasadniczo niższych niż wysokości wyrobu P umożliwia pokazanie wyrobu P z większą korzyścią, poprzez odsłonięcie jego większej części.

Choć zasada wynalazku pozostanie taka sama, szczegóły budowy i przykłady wykonania mogą się znacznie różnić od opisanych tu i zilustrowanych, bez odstępstwa od zakresu obecnego wynalazku.

Claims (43)

1. Pakiet zawierający wyrób i zawinięcie, zwłaszcza wyrób spożywczy, zawierające arkusze pierwszy i drugi, połączone ze sobą w obwodowych regionach, znamienny tym, że drugi arkusz (2) zawiera środkowy płaski region tworzący powierzchnię podparcia dla zawinięcia i dla umieszczonego w nim wyrobu (P), z obwodowym regionem (2a) otaczającym środkowy region, tworzącym korpus obudowy o kształcie pudełka, przy czym w obwodowym regionie (2a) występuje powierzchnia wewnętrzna i powierzchnia zewnętrzna układu pudełkowego, ponadto pierwszy arkusz (1) tworzy wgłębienie dla obudowy wyrobu (P), a jego obwodowy region (1 c) jest współosiowy z wewnętrzną powierzchnią obwodowego regionu (2a) drugiego arkusza (2).

2. Pakiet według zastrz. 1, znamienny tym, że wzajemnie połączone obwodowe regiony (1c, 2a) są pofałdowane.

3. Pakiet według zastrz. 1, znamienny tym, że obwodowa ściana pudełkowego korpusu obudowy ma wysokość mniejszą od wysokości wyrobu (P).

PL 202 342 B1

4. Pakiet według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwszy i drugi arkusz (1,2) są pokryte materiałem topliwym, co najmniej na powierzchniach wzajemnie połączonych obwodowych regionów (1c, 2a).

5. Pakiet według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że pierwszy i drugi arkusz (1, 2) są z identycznego materiału.

6. Pakiet według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że co najmniej jeden pierwszy i/lub drugi arkusz (1, 2) są z materiału metalizowanego.

7. Pakiet według zastrz. 6, znamienny tym, że metalizowany materiał zawiera aluminium.

8. Pakiet według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że pierwszy i drugi arkusz (1, 2) mają jednakowy kolor.

9. Pakiet według zastrz. 1 albo 4, znamienny tym, że pierwszy i drugi arkusz (1 i 2) mają co najmniej częściowo różne kolory, przy czym zewnętrzna powierzchnia obwodowej ściany pudełkowego korpusu ma kolor kontrastujący z pierwszym arkuszem (1).

10. Sposób zawijania wyrobu w zawinięcie z materiału arkuszowego, polegający na tym, że dostarcza się pierwszy arkusz i drugi arkusz materiału zawinięcia, kształtuje się pierwszy arkusz w sposób odpowiadający ukształtowaniu wyrobu, umieszcza się wyrób w pierwszym arkuszu tak ukształtowanym, po czym nakłada się drugi arkusz na wyrób, łączy się pierwszy arkusz i drugi arkusz w regionach obwodowych i tworzy się zawinięcie zamknięte wokół wyrobu a następnie dalej formuje się połączony pierwszy arkusz i drugi arkusz, znamienny tym, że kształtuje się przy pomocy elementów formujących (3, 4) pierwszy arkusz (1) w sposób odpowiadający ukształtowaniu wyrobu (P) tak, aby mieścił wyrób (P) w całości, nakłada się drugi arkusz (2) na wyrób (P) i jednocześnie utrzymuje się drugi arkusz (2) w stanie płaskim co najmniej w regionie centralnym otoczonym przez obwodowy region (2a) oraz kształtuje się połączone obwodowe regiony (1c, 2a) - względem centralnej części drugiego arkusza (2), utrzymywanej w płaskim stanie i formuje się ukształtowaną w postaci pudełka część zawinięcia, w której umieszcza się wyrób (P).

11. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że kształtuje się wzajemnie połączone obwodowe regiony (1c, 2a) z pofałdowanym, zasadniczo harmonijkowym wzorem.

12. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że kształtuje się dodatkowo po uformowaniu mieszczącą wyrób część zawinięcia ukształtowaną w postaci pudełka poprzez przemieszczenie jej swobodnej krawędzi w kierunku pierwszego arkusza (1) i umieszczonego w nim wyrobu.

13. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że stosuje się pierwszy arkusz (1) o większych wymiarach niż drugi arkusz (2).

14. Sposób według zastrz. 10 albo 13, znamienny tym, że dobiera się wymiary pierwszego arkusza (1), w taki sposób, że kształt pierwszego arkusza (1) przystaje do kształtu wyrobu (P), przy czym zachowuje się płaski obwodowy region (1c) pierwszego arkusza (1) i tworzy się jeden z obwodowych regionów (1c, 2a).

15. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że pierwszy arkusz (1) formuje się pomiędzy matrycą (3) i stemplem (4).

16. Sposób według zastrz. 10 albo 15, znamienny tym, że pierwszy arkusz (1) formuje się w operacji ciągnienia.

17. Sposób według zastrz. 10 albo 13, znamienny tym, że drugi arkusz (2) nakłada się na wyrób (P) bez formowania.

18. Sposób według zastrz. 10 albo 13, znamienny tym, że pierwszy arkusz (1) i drugi arkusz (2) łączy się szczelnie ze sobą w operacji łączenia zawierającej klejenie z nałożeniem dodanego materiału.

19. Sposób według zastrz. 10 albo 13, znamienny tym, że pierwszy arkusz (1) i drugi arkusz (2) łączy się szczelnie ze sobą w operacji łączenia zawierającej zgrzewanie.

20. Sposób według zastrz. 10 albo 13, znamienny tym, że pierwszy arkusz (1) i drugi arkusz (2) łączy się szczelnie ze sobą w operacji łączenia zawierającej spajanie ultradźwiękowe.

21. Sposób według zastrz. 10 albo 13, znamienny tym, że ponadto powleka się pierwszy arkusz (1) i drugi arkusz (2) warstwą materiału topliwego na powierzchniach łączących.

22. Sposób według zastrz. 10 albo 11, znamienny tym, że ponadto usuwa się części obwodowych regionów (1c, 2a), które występują na zewnątrz regionu połączenia.

23. Sposób według zastrz. 22, znamienny tym, że operację usuwania przy pomocy elementu (6a) wykonuje się równocześnie z łączeniem pierwszego arkusza (1) i drugiego arkusza (2), lub z kolejnym zabiegiem.

24. Sposób według zastrz. 10 albo 13, znamienny tym, że dobiera się metaliczny materiał, korzystnie aluminium, dla pierwszego arkusza (1) i drugiego arkusza (2).

PL 202 342 B1

25. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że dobiera się pierwszy arkusz (1 i drugi arkusz (2) o jednakowym kolorze.

26. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że dobiera się pierwszy arkusz (1 i drugi arkusz (2) co najmniej częściowo w różnych kolorach.

27. Urządzenie do zawijania wyrobu w zawinięcie z materiału arkuszowego, znamienne tym, że posiada elementy (3, 4) formujące pierwszy arkusz (1) w kształcie odpowiadającym ukształtowaniu wyrobu (P), elementy (6) łączące drugi arkusz (2), zakrywający wgłębienie utworzone przez pierwszy arkusz (1 i obudowę wyrobu (P), tworzące zawinięcie zamknięte wokół wyrobu (P) oraz dalsze elementy (10) formujące pierwszy arkusz (1) i drugi arkusz (2) wokół wyrobu, przy czym elementy formujące (3, 4) nadają kształt pierwszemu arkuszowi (1), dostosowany do całkowitego umieszczenia wyrobu (P) w jego wnętrzu, elementy (6) łączące pierwszy arkusz (1) i drugi arkusz (2) w obwodowych regionach (1c, 2a), przy czym drugi arkusz (2) pozostaje płaski co najmniej w środkowym regionie, otoczonym przez obwodowy region (2a) i następne elementy (10) formujące, oddziaływujące na obwodowe regiony (1c, 2a) połączone ze sobą elementami (6) łączącymi w sąsiedztwie wyrobu (P) umieszczonego w pierwszym arkuszu (1), przy czym następne elementy (10) formujące zawierają dodatkowe elementy (11, 14) formujące, kształtujące połączone ze sobą obwodowe regiony (1c, 2a) pierwszego arkusza (1) i drugiego arkusza (2) w kierunku wyrobu (P) tworzące część zawinięcia w postaci pudełka mieszczącą wyrób (P).

28. Urządzenie według zastrz. 27, znamienne tym, że następne elementy (10) formujące zawierają wgłębienie (11) formujące mieszczące wyrób (P) umieszczony w zamkniętym zawinięciu, począwszy od środkowego regionu drugiego arkusza (2) i element (14) stemplowy wchodzący we wgłębienie (11) formujące jako stempel, oddziaływujący na zawinięcie w sąsiedztwie wyrobu (P) w połączonych obwodowych regionach (1c, 2a) pierwszego arkusza (1) i drugiego arkusza (2), kształtujący i ściskający regiony (1c, 2a) pomiędzy ścianą wgłębienia (11) formującego i elementem (14) stemplowym oraz prowadzący dalsze kształtowanie.

29. Urządzenie według zastrz. 28, znamienne tym, że element (14) stemplowy ma kształt stempla.

30. Urządzenie według zastrz. 28 albo 29, znamienne tym, że wgłębienie (11) formujące i element (14) stemplowy mają przystające kształty stożkowe, przy czym stożek jest zbieżny w kierunku wkładania elementu (14) stemplowego we wgłębienie (11) formujące.

31. Urządzenie według zastrz. 28 albo 29, znamienne tym, że we wgłębieniu (11) formującym występuje otwór (12) wlotowy i otwór (13) wylotowy wyrobu (P) w zawinięciu, przy czym element (14) stemplowy jest wprowadzony przez otwór (12) wlotowy w kierunku otworu (13) wylotowego.

32. Urządzenie według zastrz. 31, znamienne tym, że wgłębienie (11) formujące i element (14) stemplowy mają kształty przystające, pozwalające na wprowadzenie elementu (14) na części (d) wgłębienia (11) pomiędzy otworem (12) wlotowym i otworem (13) wylotowym, przy czym element (14) stemplowy jest odłączany od obwodowych regionów (1c, 2a) kształtowanego zawinięcia, tak, że zawinięcie pierwszego i drugiego arkusza (1, 2) i umieszczony w nim wyrób (P) pozostają umieszczone we wgłębieniu formującym (11) oraz posiada elementy (17, 18, 19, 20) wyciągające przemieszczające zawinięcie pierwszego i drugiego arkusza (1, 2) z umieszczonym w nim wyrobem w kierunku otworu (13) wylotowego co powoduje dalsze zaginanie wolnych krawędzi części ukształtowanej w postaci pudełka w kierunku wyrobu (P), w wyniku stożkowego kształtu wgłębienia (11) formującego.

33. Urządzenie według zastrz. 32, znamienne tym, że elementy wyciągające zawierają element (20) podtrzymujący współpracujący ze środkowym regionem drugiego arkusza (2) i poruszający się wewnątrz wgłębienia (11) formującego w koordynacji z ruchem wgłębnym elementu (14) stemplowego.

34. Urządzenie według zastrz. 32 albo 33, znamienne tym, że elementy wyciągające (17, 18, 19, 20) są elementami chwytającymi, oddziaływującymi na zawinięcie pierwszego i drugiego arkusza (1, 2).

35. Urządzenie według zastrz. 34, znamienne tym, że elementy wyciągające (17, 18, 19, 20) mają postać chwytaka przyssawkowego.

36. Urządzenie według zastrz. 27 albo 28, albo 29, znamienne tym, że elementy (10) formujące tworzą pofałdowaną powierzchnię w częściach wgłębienia (11) i elementu (14) stemplowego, współpracujących z obwodowymi regionami (1c, 2a) pierwszego arkusza (1) i drugiego arkusza (2).

37. Urządzenie według zastrz. 27 albo 28, albo 29, znamienne tym, że elementy formujące zawierają matrycę (3) i stempel (4)

38. Urządzenie według zastrz. 27, znamienne tym, że elementy formujące zawierają ciągadło.

PL 202 342 B1

39. Urządzenie według zastrz. 27, znamienne tym, że elementy (6) łączące zawierają elementy do klejenia z doprowadzeniem materiału z zewnątrz.

40. Urządzenie według zastrz. 27, znamienne tym, że elementy (6) łączące zawierają elementy zgrzewające.

41. Urządzenie według zastrz. 27, znamienne tym, że elementy (6) łączące zawierają elementy spajające ultradźwiękowo.

42. Urządzenie według zastrz. 27, znamienne tym, że zawiera elementy (6a) usuwające części pierwszego arkusza (1) i drugiego arkusza (2), wystające poza połączone obwodowe regiony (1c, 2a).

43. Urządzenie według zastrz. 41, znamienne tym, że elementy (6) łączące są wyposażone w części usuwające części pierwszego i drugiego arkusza (1, 2), wystające poza obwodowe regiony (1c, 20).