PL201908B1 - Wymiennik ciepła i sposób formowania wymiennika ciepła - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest wymiennik ciep la posiada- j acy dwa zestawy kana lów skro snego przep lywu medium, które wzajemnie przeplataj a si e. Dwa media przep lywaj a przeciwpr adowo w oddzielonych od siebie obwodach g lów- nym i wtórnym, stykaj acych si e ze sob a dla wymiany ciep la. Kana ly s a rozdzielone poprzez sciany, a po obu stronach ka zdej sciany s a umieszczone zebra przewodz ace ciep lo, które rozci agaj a si e wraz ze swoimi g lównymi p laszczy- znami w kierunki przeplywu media. Zebro na jednej stronie sciany, poprzez powierzchni e styku w g lównej p laszczy znie sciany, stanowi acej cz esc zebra, jest uszeregowane i w termicznym kontakcie z tak a sam a powierzchni a styku zebra po drugiej stronie sciany. Wymiennik ciep la charakte- ryzuje si e tym, ze sciany (2) stanowi a membrany, natomiast zebra (3, 4, 5, 6, 7, 8) stanowi ace przeno snik ciep la maj a posta c korzystnie metalowych ta sm fali scie ukszta ltowa- nych. Zebra (3, 4, 5, 6, 7, 8), maj a powierzchni e styku polaczon a do scian (2) i g lówne p laszczyzny rozci agaj ace si e pomi edzy dwoma scianami (2). Powierzchnie styku s a przylepione albo do sciany (2) bezpo srednio albo do siebie za po srednictwem uformowanej w scianie perforacji (41) oraz warstwy przylepnej (29, 42) na lozonej na co najmniej jednej powierzchni styku. Zebra (3, 4, 5, 6, 7, 8) stanowi a zebra o funkcji termicznej i strukturalnej, za s wspó lczynnik przenikania ciep la ca lej sciany (2) oddzielaj acej wynosi okolo minimum 1W/m x K, a opór cieplny sciany (2) w jej glównej p laszczy znie na wspólnej odleg losci (9) . . . . PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest wymiennik ciepła i sposób formowania wymiennika ciepła.

Z opisów patentowych US 2472413, FR 2346661 oraz publikacji mię dzynarodowego zgłoszenia WO 01/27552 znany jest wymiennik ciepła posiadający dwa zestawy kanałów skrośnego przepływu medium, które wzajemnie przeplatają się. Dwa media przepływają przeciwprądowo w oddzielonych od siebie obwodach głównym i wtórnym, stykających się ze sobą dla wymiany ciepła. Kanały są rozdzielone poprzez ściany, a po obu stronach każdej ściany są umieszczone żebra przewodzące ciepło, które rozciągają się wraz ze swoimi głównymi płaszczyznami w kierunki przepływu media. Żebro na jednej stronie ściany, poprzez powierzchnię styku w głównej płaszczyźnie ściany, stanowiącej część żebra, jest uszeregowane i w termicznym kontakcie z taką samą powierzchnią styku żebra po drugiej stronie ściany.

W opisie US 2472413 ujawniony jest sposób formowania wymiennika ciepł a, w którym z licznych pasów metalowych ukształtowanych faliście oraz materiału membrany o różnych szerokościach, formuje się wymiennik ciepła.

Wymiennik ciepła, według wynalazku, posiadający dwa zestawy kanałów skrośnego przepływu medium, które wzajemnie przeplatają się, przy czym dwa media przepływają przeciwprądowo w oddzielonych od siebie obwodach głównym i wtórnym, stykających się ze sobą dla wymiany ciepła, przy czym kanały są rozdzielone poprzez ściany, a po obu stronach każdej ściany są umieszczone żebra przewodzące ciepło, które rozciągają się wraz ze swoimi głównymi płaszczyznami w kierunki przepływu media, przy czym żebro na jednej stronie ściany, poprzez powierzchnię styku w głównej płaszczyźnie ściany, stanowiącej część żebra, jest uszeregowane i w termicznym kontakcie z taką samą powierzchnią styku żebra po drugiej stronie ściany, charakteryzuje się tym, że ściany stanowią membrany, natomiast żebra stanowiące przenośnik ciepła mają postać korzystnie metalowych taśm faliście ukształtowanych, przy czym żebra mają powierzchnię styku połączoną do ścian i główne płaszczyzny rozciągające się pomiędzy dwoma ścianami, zaś powierzchnie styku są przylepione albo do ściany bezpośrednio albo do siebie za pośrednictwem uformowanej w ścianie perforacji oraz warstwy przylepnej nałożonej na co najmniej jednej powierzchni styku, przy czym żebra stanowią żebra o funkcji termicznej i strukturalnej, zaś współczynnik przenikania ciepła całej ściany oddzielającej wynosi około minimum 1W/(m x K), a opór cieplny ściany w jej głównej płaszczyźnie na wspólnej odległości pomiędzy dwoma sąsiednimi żebrami w kierunku przepływu medium jest co najmniej 10-cio krotnie większy niż w przypadku żeber bezpośrednio połączonych cieplnie ze sobą.

Ściany ograniczające kanały z żebrami są umieszczone w obudowie, przy czym obudowa ma dwa elementy wlotowe i dwa elementy wylotowe dla dwóch zestawów kanałów połączonych albo oddzielnie albo wspólnie w zestaw kanałów przewodami rurowymi rozgałęźnymi.

Obudowa ma postać ustalającą kształt, a ściany mają połączenie z obudową, przy którym są odporne na naprężenia rozciągające, absorbowane przez obudowę.

Ściany są w postaci naprężonej.

Opór cieplny ściany mierzony poprzecznie do jej płaszczyzny głównej dochodzi do maksimum 0,1 oporu cieplnego w przypadku bezpośredniego połączenia pomiędzy powierzchniami zetknięcia skierowanymi do siebie.

Korzystnym jest gdy ściany są z politereftalanu etylenowego (PET), korzystnie wzmocnionego PET traktowanego wyładowaniem koronowym i następnie gruntowanego oraz pokrywanego warstwą kleju, dla połączenia powierzchni zetknięcia żeber, a w szczególności ściany są z PCV, a żebra są połączone do ścian za pomocą ultradźwięków lub ciepła, a zwłaszcza gdy ściana jest z materiału wzmocnionego włóknami, przy czym włókna są szklane, z boronu lub węgla.

Ściany są z tworzywa sztucznego z wtopionym proszkiem aluminium.

Korzystnie ściana lub nałożona na nią warstwa przylepna ma właściwości przeciwbakteryjne, antyadhezyjne, odpierające zanieczyszczenia i inne formy wzrostu, antystatyczne, zmieniające naprężenia powierzchni.

Ściany wystają na zewnątrz żeber i są albo połączone do ramy albo wystające części ściany są cieplnie formowane we wzajemnie przeplatane zespoły i kolektory do łączenia ze sobą i ponownego rozdzielania zestawów kanałów.

Wymiennik ciepła posiada modularną strukturę w postaci bloków, które są rozłącznie połączone ze sobą.

PL 201 908 B1

Korzystnym jest gdy kanały są usytuowane warstwami, które są ustawione w kolejności P, S, P,

S, P, S itd., a w szczególności kanały są usytuowane warstwami, które są ustawione w kolejności P,

P, S, S, P, P itd.

Powierzchnie styku żeber mają zaokrąglone obwodowe krawędzie.

Włókna mają anizotropowe przewodnictwo cieplne, są to korzystnie włókna węglowe, których przewodnictwo cieplne jest mniejsze w płaszczyźnie głównej ściany niż w jej kierunku poprzecznym.

Powierzchnia styku żeber ma powłokę antykorozyjną usytuowaną co najmniej na jednej z dwóch powierzchni styku i zawiera korzystnie warstwę podkładową i/lub warstwę kleju ułożoną na całej powierzchni żeber i opcjonalnie ściany.

Warstwa przylepna zawiera klej aktywowany cieplnie, zaś żebra są przyklejone poprzez ogrzewanie i nacisk za pomocą ogrzanego stempla dociskającego, powierzchniami zetknięcia do ściany i/lub żeber usytuowanych naprzeciw.

Korzystnym jest gdy żebra po stronie oddalonej od warstwy przylepnej mają drugą powłokę wytrzymałą na ogrzanie i nacisk, a zwłaszcza żebra po stronie oddalonej od warstwy przylepnej mają drugą powłokę wytrzymałą na ogrzanie i nacisk.

Sposób formowania wymiennika ciepła, według wynalazku, w którym z licznych pasów metalowych ukształtowanych faliście oraz materiału ściany o różnych szerokościach, formuje się wymiennik ciepła, charakteryzuje się tym, że pasy łączy się w urządzeniu łączącym, z wyrównaniem oraz w naprzemiennej zależności, po czym tak połączone wzajemnie pasy formuje się w pakiet.

Zaletą wymiennika ciepła jest to, że ma lekką konstrukcję, jest tani w produkcji i wykazuje bardzo dobrą wydajność. Zastosowane żebra oprócz funkcji termicznej pełnią także funkcję strukturalną.

Proponowany wymiennik ciepła zawdzięcza swą wytrzymałość mechaniczną i sztywność żebrom. W znanych wymiennikach ciepła wytrzymałość mechaniczna związana jest z zastosowaniem grubych ścian, które w związku z tym mają nieodłączną wadę większego oporu cieplnego, przy zastosowaniu tych samych materiałów. Wymiennik ciepła według wynalazku łączy wysoką wydajność z bardzo zwartą budową. Należy zauważyć , że zastosowana folia, przynajmniej w teoretycznym sensie, jest nieskończenie cienkim elementem poszycia, posiadającym pomijalną sztywność zginania i w związku z tym posiadają cym swą sztywność tylko dzięki temu, że jest utwierdzona na swych końcach, opcjonalnie w połączeniu z pewnym naprężeniem rozciągającym w postaci wstępnego naprężenia. Gdy pomiędzy pierwszym obwodem i drugim obwodem wystąpi różnica ciśnienia, nie można całkowicie zapobiec pewnemu wygięciu praktycznej folii. Oznacza to, że odporność ciśnieniowa wymiennika ciepła według wynalazku jest ograniczona do wartości określonej przez takie właściwości mechaniczne, jak np. grubość zastosowanej folii, wytrzymałość na rozciąganie, rozciągliwość, wstępne naprężenie, wzajemna odległość pomiędzy warstwami folii itp. Maksymalne naprężenie rozciągające folii jest zatem równe całkowitemu maksymalnemu naprężeniu rozciągającemu, pomniejszonemu o wstę pne naprężenie. Uzyskano możliwie najwię kszą wymianę ciepł a pomi ę dzy warstwami ż eber poprzez zapewnienie połączonego cieplnie zetknięcia ścian, które są przyklejone do ściany za pomocą warstwy kleju nałożonej na przynajmniej jedną powierzchnię zetknięcia. Ponieważ obudowa pełni rolę utrzymującą, a ściany są połączone do obudowy w sposób odporny na naprężenia rozciągające, przez co naprężenia rozciągające występujące w ścianach w rezultacie różnicy ciśnienia pomiędzy dwoma zestawami kanałów mogą być absorbowane przez obudowę. Wymiennikowi ciepła nadano budowę modularną w blokach, które mogą być łączone ze sobą rozłącznie. Dzięki temu wymiennik ciepła może być wytwarzany w różnych wielkościach, poprzez wykorzystanie bloków, bez zasadniczej zmiany linii produkcyjnej, jaka jest w tym celu zwykle wymagana. Stosowny dobór materiałów foliowych można uzyskać z uwzględnieniem warunków roboczych oraz rodzaju zastosowania. Odpowiednie są tu materiały termoplastyczne, a także materiały termoutwardzalne, jak np. polieteroimid. Materiały foliowe mogą być również zaopatrzone w powłokę, np. innego sztucznego tworzywa, materiału silikonowego itp. W przypadku włókien wzmacniających średnica włókien może wynosić kilka mikronów.

Przedmiot wynalazku jest opisany w przykładzie wykonania na podstawie rysunku na którym, fig. 1 przedstawia fragment w widoku perspektywicznym wymiennika ciepła według wynalazku z pominięciem obudowy dla przejrzystości rysunku, fig. 2a - schematyczny widok perspektywiczny w pomniejszeniu wymiennika ciepła według wynalazku z obudową i przeplatanymi zespołami oraz kolektorami, fig. 2b - szczegół II fig. 2a, w powiększeniu, fig. 3 - alternatywny przestawny układ żeber, w sposób schematyczny, fig. 4 - folię bez wzmocnienia, w sposób schematyczny, fig. 5 - folię wzmocnioną tkaniną z włókien, w widoku perspektywicznym z częściowym wyrwaniem, fig. 6 - folię wzmocnioną

PL 201 908 B1 włókniną w widoku odpowiadającym fig. 5, fig. 7a i 7b - kolejne zabiegi klejenia powierzchni zetknięcia żeber z foliami, fig. 8 - alternatywny sposób klejenia, fig. 9a - alternatywny kształt odpowiadający fig. 8, w przekroju, fig. 9b - wstę pne poło żenie części wedł ug fig. 9a, w widoku perspektywicznym, fig. 10a i 10b - przykład wykonania, w którym ż ebra łączy się bezpoś rednio ze sobą poprzez otwory w folii, w widoku odpowiadają cym fig. 7a i 7b, fig. 10c - zabieg pokazany na fig. 10a i odpowiadający fig. 9b, w widoku perspektywicznym, fig. 11 - wstępne stadium dla przykładu wykonania, w którym na obie strony folii nałożono warstwy kleju, fig. 12 - przykład wykonania, w którym powierzchnie zetknięcia żeber zaopatrzono w powłoki, widok odpowiadający fig. 11, fig. 13a - urządzenie do przemysłowego wytwarzania wymiennika ciepła według wynalazku, w widoku uproszczonym, fig. 13b - szczegół XIII według fig. 13a, w powiększeniu, fig. 13c - nieco inne wykonanie urządzenia według fig. 13a, w widoku perspektywicznym, fig. 14 - część wymiennika ciepła według wynalazku w trakcie wytwarzania, w której folie są mocowane przy naprężeniu rozciągają cym, za pomocą ś rodków rozcią gają cych, w przekroju, fig. 15 - wymiennik ciepła, w którym żebra i obwody medium są rozmieszczone w pierwszym układzie, w widoku z przodu, fig. 16 - wymiennik ciepła, w którym żebra i obwody medium są rozmieszczone w drugim układzie w widoku odpowiadającym fig. 15, fig. 17 - alternatywne środki rozciągające, w przekroju.

Przedstawiony na fig. 1 wymiennik ciepła 1 posiada liczne ściany 2 z warstw folii, pomiędzy którymi umieszczone są pasy tworzące żebra 3, 4, 5, 6, 7, 8 itd. Żebra przewodzą ciepło i są wykonywane np. z miedzi. Za pomocą środków opisanych poniżej żebra są przyklejane do ściany 2 na zwróconych ku sobie powierzchniach zetknięcia, po obu stronach ściany - folii. W tym przykładzie wykonania kolejne warstwy folii przemiennie wiążą pierwszy i drugi obwód, które oznaczono na fig. strzałkami P i S. Obwody medium odnoszą się do przepływu mediów pozostających we wzajemnym kontakcie dla wymiany ciepła, np. mediów gazowych, mediów ciekłych lub odpowiednio gazu i cieczy bądź też mediów dwufazowych.

Z fig. 1 ponadto wynika, że żebra 3, 4, 5 mają długość ograniczoną w kierunku przepływu medium oraz że następne pasy tworzące żebra 6, 7, 8 są umieszczone w odstępie. Zwiększa to wydajną wymianę ciepła. Przestrzeń pośrednia stanowiąca odległość 9 pomiędzy żebrami, która nie posiada żeber, pracuje praktycznie oddzielnie i termicznie w kierunku przenoszenia medium. Środkiem zasadniczym jest tu ograniczona przewodność cieplna materiału foliowego, który nie może być np. wykonywany z miedzi. Bardzo dobrym wyborem jest tworzywo sztuczne. Ponieważ folie są wykonywane jako membrany i w związku z czym są bardzo cienkie, wykazują pomijalny opór cieplny na powierzchniach styku dla wymiany ciepła przy zwróconych ku sobie żebrach.

Na fig. 2 pokazano wymiennik ciepła 10 zbudowany na zasadzie opisanego powyżej membranowo-żebrowanego wymiennika ciepła, gdzie zastosowano obudowę. W wolnych końcach połączono przeplatane zespoły i kolektory: element wlotowy 12 dla wlotu P, element wylotowy 13 dla wylotu P, element wlotowy 14 dla wlotu S i element wylotowy 15 dla wylotu S.

Na fig. 2b pokazano wnętrze wymiennika ciepła 10. Jest to zasadniczo ten sam zespół jak na fig. 1, dlatego także jest oznaczony odnośnikiem 1.

Na fig. 3 pokazano bardzo schematycznie alternatywny układ żeber w poszczególnych pasach 16, 17, 18, 19, 20, 16. Będzie widoczne, że żebrowanie jest przestawione o 1/5 podziałki w kierunku poprzecznym względem kierunku przepływu 21. Dzięki temu przednia krawędź każdego żebra jest zawsze umieszczona w niezakłóconym przepływie. Zwiększa to wymianę ciepła.

Na fig. 4 schematycznie pokazano materiał 22 membrany.

Na fig. 5 pokazano materiał 23 membrany wzmocniony włóknem 24, zawierający np. włókno szklane, włókno węglowe itp. Fig. wykonano bez zachowania podziałki, a mata z włókien 24 tego typu może być także impregnowana sztucznym tworzywem, przez co tkanina jest średnio-szczelna i może ponadto topić się np. pod wpływem ciepła, dla przyklejenia do powierzchni zetknięcia żeber.

Na fig. 6 pokazano materiał 25 membrany ze wzmocnieniem włóknami 26.

Na fig. 7a pokazano membranę 28 z warstwami kleju 29 w miejscu powierzchni zetknięcia 30 żeber 31. Konstrukcja pokazana na fig. 7b jest uzyskana przez prasowanie, w którym klej zostaje lekko wyciskany w strefy boczne 32. Klej 29 może być wstępnie podgrzany lub może to być klej aktywowany przez docisk.

Na fig. 8 pokazano przykład wykonania, w którym żebro 31 jest wtłaczane w folię 28 podczas ogrzewania i pod naciskiem. Dzięki temu materiał foliowy jest cieńszy w przestrzeni pośredniej 33 i materiał ten jest lekko wytłaczany na zewnątrz z boku w strefach 34. Jest to przykład korzystny w tym

PL 201 908 B1 sensie, że zawsze zapewnia dobre uszczelnienie, natomiast już i tak cienki materiał foliowy jest wykonywany jako ekstra cienki.

Na fig. 9a pokazano wariant, w którym żebra 35, 36 zawierają dopełniające ryflowanie 37, 38. Dzięki temu zawsze jest zapewnione dobre ustalenie powierzchni zetknięcia. Ryflowanie 37, 38 przebiega również w kierunku poprzecznym. Ten aspekt jest wyraźnie przedstawiony na fig. 9b. Strzałki 39 wskazują dociśnięcie do siebie żeber 35, 36 podczas ogrzewania, przy prasowaniu membrany 28. W przykładzie według fig. 10 membrana 40 posiada otwory 41, poprzez które stykają się wzajemnie powierzchnie żeber 31. Powierzchnie zetknięcia zaopatrzono w warstwy kleju 42, dzięki czemu żebra stykają się bezpośrednio poprzez bardzo cienkie warstwy kleju, jak pokazano na fig. 10b. Na fig. 10 pokazano również obwodową krawędź otworu 40 z masą 43 tworzącą pierścień uszczelniający, dla uzyskana średnio szczelnego połączenia.

Na fig. 11 pokazano przykład wykonania, w którym folia 44 ma po obu stronach warstwę kleju 45, do połączenia powierzchni zetknięcia żeber 31

Na fig. 12 powierzchnie zetknięcia żeber 31 pokryte są warstwami kleju 46.

Na fig. 13a pokazano sposób, w jaki pasy foliowe 46 i przywierające pasy żeber 49 można montować do postaci pakietu, jak np. pokazano na fig. 1.

Na fig. 13c pokazano pojemnik zasilający 50 z dziesięcioma rolkami zasilającymi 51, na których jest klejona folia z pasami żebrowania. Jedna z rolek, którą oznaczono odnośnikiem 52, zawiera tylko materiał foliowy 48 bez żeber. Zróżnicowane pasy są przeprowadzane razem poprzez zwężenie dwóch rolek prowadząco-dociskających 53, 54 i podawane do elektromagnetycznego urządzenia ogrzewającego 55, gdzie topi się klej na odnośnych powierzchniach folii (fig. 11) lub powierzchniach zetknięcia żeber (fig. 12), umożliwiając potrzebne sklejenie. Uczestniczą w tym wlotowe rolki dociskowe 56, 57 i 58.

Na fig. 13b, który odpowiada fig. 8, pokazano przykład wykonania, w którym żądaną adhezję uzyskano poprzez zastosowanie urządzenia 55, 56, 57, 58, 59 zwiększającego nacisk i temperaturę.

Na fig. 14 pokazano folie 60, do których przykleja się żebrowanie 61. Folie mogą być ustalone za pomocą profili zatrzaskowych 62, gdzie dzięki wgłębieniom 63 i współpracującym występom 64 uzyskano wydłużenie folii, które wraz z elastycznością folii wytwarza pewne wstępne naprężenie. Poprzez stertowanie profili 62 można wytworzyć w sposób modularny wymiennik ciepła typu według fig. 1 lub innego typu. Kierunek dociśnięcia symbolicznie pokazano strzałką 65. Strzałką 66 symbolicznie oznaczono mobilność folii, co należy rozumieć, że podczas prasowania zgodnie ze strzałką 65 folia jest rozciągana i w ten sposób powstaje wstępne naprężenie.

Na fig. 15 pokazano strukturę, przedstawioną m.in. na fig. 1, gdzie pierwszy i drugi obwód przepływu medium występują obok siebie.

Na fig. 16 pokazano przykład, w którym dwa główne obwody umieszczono obok siebie, a za nimi umieszczono obok siebie dwa drugie obwody itd.

Ostatecznie, na fig. 17 pokazano alternatywny sposób mocowania według fig. 14. Każdy z bloków 62 mocujących ma generalnie kształt profilu ceowego 67 z otworem 68 zwężającym się na zewnątrz w którym jest umieszczona rolka 70 dociskana sprężyną pracującą na ściskanie. Zgodnie ze strzałką 71 w zwężenie można włożyć pas folii 60, pomiędzy dolną powierzchnią 71 otworu 68 i rolką 70. Wywierając mały nacisk przeciwdziałający naciskowi sprężyny 69 przednią krawędź folii 60 można wprowadzić ponad powierzchnią zetknięcia, pomiędzy powierzchnią 71 i rolką 70. Taki układ wywiera pewną siłę, przez co folia zostaje lekko rozciągnięta do uzyskania żądanego wstępnego naprężenia. Następnie folia jest zwalniana i trwale utrzymywana we wspomnianym zwężeniu. Zapewnia to trwałe naprężenie.

Claims (21)

1. Wymiennik ciepła posiadający dwa zestawy kanałów skrośnego przepływu medium, które wzajemnie przeplatają się, przy czym dwa media przepływają przeciwprądowo w oddzielonych od siebie obwodach głównym i wtórnym, stykających się ze sobą dla wymiany ciepła, przy czym kanały są rozdzielone poprzez ściany, a po obu stronach każdej ściany są umieszczone żebra przewodzące ciepło, które rozciągają się wraz ze swoimi głównymi płaszczyznami w kierunki przepływu media, przy czym żebro na jednej stronie ściany, poprzez powierzchnię styku w głównej płaszczyźnie ściany, stanowiącej część żebra, jest uszeregowane i w termicznym kontakcie z taką samą powierzchnią styku

PL 201 908 B1 żebra po drugiej stronie ściany, znamienny tym, że ściany (2) stanowią membrany, natomiast żebra (3, 4, 5, 6, 7, 8) stanowiące przenośnik ciepła mają postać korzystnie metalowych taśm faliście ukształtowanych, przy czym żebra (3, 4, 5, 6, 7, 8) mają powierzchnię styku połączoną do ścian (2) i główne płaszczyzny rozciągające się pomiędzy dwoma ścianami (2), zaś powierzchnie styku są przylepione albo do ściany (2) bezpośrednio albo do siebie za pośrednictwem uformowanej w ścianie perforacji (41) oraz warstwy przylepnej (29, 42) nałożonej na co najmniej jednej powierzchni styku, przy czym żebra (3, 4, 5, 6, 7, 8) stanowią żebra o funkcji termicznej i strukturalnej, zaś współczynnik przenikania ciepła całej ściany (2) oddzielającej wynosi około minimum 1W/(m x K), a opór cieplny ściany (2) w jej głównej płaszczyźnie na wspólnej odległości (9) pomiędzy dwoma sąsiednimi żebrami (3, 4, 5, 6, 7, 8) w kierunku przepływu medium jest co najmniej 10-cio krotnie większy niż w przypadku żeber (3, 4, 5, 6, 7, 8) bezpośrednio połączonych cieplnie ze sobą.

2. Wymiennik ciepła według zastrz. 1, znamienny tym, że ściany (2) ograniczające kanały z żebrami (3, 4, 5, 6, 7, 8) są umieszczone w obudowie (11), przy czym obudowa (11) ma dwa elementy wlotowe (12, 14) i dwa elementy wylotowe (13, 15) dla dwóch zestawów kanałów połączonych albo oddzielnie albo wspólnie w zestaw kanałów przewodami rurowymi rozgałęźnymi.

3. Wymiennik ciepła według zastrz. 2, znamienny tym, że obudowa (11) ma postać ustalającą kształt, a ściany (2) mają połączenie z obudową (11), przy którym są odporne na naprężenia rozciągające, absorbowane przez obudowę (11).

4. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ściany (2) są w postaci naprężonej.

5. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że opór cieplny ściany (2) mierzony poprzecznie do jej płaszczyzny głównej dochodzi do maksimum 0,1 oporu cieplnego w przypadku bezpośredniego połączenia pomiędzy powierzchniami zetknięcia skierowanymi do siebie.

6. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ściany (2) są z politereftalanu etylenowego (PET), korzystnie wzmocnionego PET traktowanego wyładowaniem koronowym i następnie gruntowanego oraz pokrywanego warstwą kleju, dla połączenia powierzchni zetknięcia żeber (3, 4, 5, 6, 7, 8).

7. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ściany (2) są z PCV, a żebra (3, 4, 5, 6, 7, 8) są połączone do ścian (2) za pomocą ultradźwięków lub ciepła.

8. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ściana (2) jest z materiału (23, 25) wzmocnionego włóknami, przy czym włókna (24, 26) są szklane, z boronu lub węgla.

9. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ściany (2) są z tworzywa sztucznego z wtopionym proszkiem aluminium.

10. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ściana (2) lub nałożona na nią warstwa przylepna ma właściwości przeciwbakteryjne, antyadhezyjne, odpierające zanieczyszczenia i inne formy wzrostu, antystatyczne, zmieniające naprężenia powierzchni.

11. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ściany (2) wystają na zewnątrz żeber (3, 4, 5, 6, 7, 8) i są albo połączone do ramy (62) albo wystające części ściany (2) są cieplnie formowane we wzajemnie przeplatane zespoły i kolektory do łączenia ze sobą i ponownego rozdzielania zestawów kanałów.

12. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że posiada modularną strukturę w postaci bloków (62), które są rozłącznie połączone ze sobą.

13. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że kanały są usytuowane warstwami, które są ustawione w kolejności P, S, P, S, P, S itd.

14. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że kanały są usytuowane warstwami, które są ustawione w kolejności P, P, S, S, P, P itd.

15. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że powierzchnie styku żeber (3, 4, 5, 6, 7, 8) mają zaokrąglone obwodowe krawędzie.

16. Wymiennik ciepła według zastrz. 8, znamienny tym, że włókna (24, 26) mają anizotropowe przewodnictwo cieplne, są to korzystnie włókna węglowe, których przewodnictwo cieplne jest mniejsze w płaszczyźnie głównej ściany (2) niż w jej kierunku poprzecznym.

17. Wymiennik ciepła według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że powierzchnia styku żeber (3, 4, 5, 6, 7, 8) ma powłokę antykorozyjną usytuowaną co najmniej na jednej z dwóch powierzchni styku i zawiera korzystnie warstwę podkładową i/lub warstwę kleju ułożoną na całej powierzchni żeber (3, 4, 5, 6, 7, 8) i opcjonalnie ściany (2).

PL 201 908 B1

18. Wymiennik ciepła zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że warstwa przylepna zawiera klej aktywowany cieplnie, zaś żebra (3, 4, 5, 6, 7, 8) są przyklejone poprzez ogrzewanie i nacisk za pomocą ogrzanego stempla dociskającego, powierzchniami zetknięcia do ściany (2) i/lub żeber (3, 4, 5, 6, 7, 8) usytuowanych naprzeciw.

19. Wymiennik ciepła według zastrz. 17, znamienny tym, że żebra (3, 4, 5, 6, 7, 8) po stronie oddalonej od warstwy przylepnej mają drugą powłokę wytrzymałą na ogrzanie i nacisk.

20. Wymiennik ciepła według zastrz. 18, znamienny tym, że żebra (3, 4, 5, 6, 7, 8) po stronie oddalonej od warstwy przylepnej mają drugą powłokę wytrzymałą na ogrzanie i nacisk.

21. Sposób formowania wymiennika ciepła, w którym z licznych pasów metalowych ukształtowanych faliście oraz materiału membrany o różnych szerokościach, formuje się wymiennik ciepła, znamienny tym, że pasy łączy się w urządzeniu łączącym, z wyrównaniem oraz w naprzemiennej zależności, po czym tak połączone wzajemnie pasy formuje się w pakiet,