PL199925B1

PL199925B1 - Sposób i urządzenie do wytwarzania płyt szklanych z naprężeniami własnymi

Info

Publication number: PL199925B1
Application number: PL365540A
Authority: PL
Inventors: Horst Seidel; Christoph F.G. Schmalt; Georg F. Hesselbach
Original assignee: Isg Interver Special Glass Ltd
Priority date: 2001-08-09
Filing date: 2001-08-09
Publication date: 2008-11-28
Also published as: EP1414762A1; EP1414762B1; WO2003014034A1; EP1414761B2; PL365540A1; EP1414761B1; DE50202131D1; ATE297365T1; PL367875A1; EP1414761A1; RU2004106597A; ATE287859T1; DE50106482D1; WO2003014035A1; PL198059B1

Abstract

Wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania p lyt szklanych, do których wst epnie wprowadzono napr ezenia w lasne, o ma lym prawdopodobie nstwie p ekni ecia podczas poddawania napr ezeniom ter- micznym i mechanicznym, szczególnie w przypadku po zaru, który to sposób obejmuje pierwsz a i na- st epuj ac a po niej drug a operacj e wprowadzania napr eze n w lasnych. Druga operacja wprowadzania napr eze n w lasnych jest prowadzona termicznie. Mi edzy pierwsz a operacj a wprowadzania napreze n w lasnych i drug a operacj a wprowadzania napr eze n nie przeprowadza si e zadnego testu sk ladowania na gor aco, w celu wyeliminowania wadliwych p lyt szklanych samorzutnie pekaj acych pod dzia laniem ciep la, jak to jest wymagane w znanym stanie techniki. Niespodziewanie okaza lo si e, ze przez po- nown a obróbk e ciepln a p lyt szklanych z wst epnymi napr ezeniami, mo zna w sposób niezawodny od- dzieli c takie p lyty, które ulegaj a samorzutnemu p ekaniu pod dzia laniem ciep la. Mo zna dzi eki temu w ekonomiczny sposób i w bardzo krótkim i, je sli to potrzebne, tak ze w procesie ci ag lym, wytworzy c p lyty o ma lym prawdopodobie nstwie p ekni ecia w przypadku po zaru i bardzo du zej wytrzyma losci na zginanie i odporno sci na zmiany temperatury oraz o korzystnym zachowaniu podczas p ekania. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy sposobu wytwarzania płyt szklanych z naprężeniami własnymi, zastosowania płyt wytworzonych tym sposobem, oraz urządzenia do wytwarzania płyt szklanych z naprężeniami własnymi.

Płyty szklane z własnymi naprężeniami ściskającymi wprowadzonymi do powierzchni zewnętrznych stosuje się korzystnie tam, gdzie stawiane są wysokie wymagania wytrzymałości mechanicznej i/lub zmian naprężeń termicznych, względnie obciążalności płyt szklanych, szczególnie w przypadku pożaru, względnie tam, gdzie powinno się zmniejszyć niebezpieczeństwo zranienia w przypadku pęknięcia szkła. Wstępne naprężenia ściskające na powierzchniach zewnętrznych płyty szklanej powodują zwiększenie udarności i wytrzymałości na zginanie płyty szklanej, co prowadzi do zwiększenia odporności mechanicznej na pęknięcia i polepszenie odporności na zmiany temperatury a płyta szklana w przypadku pęknięcia rozpada się idealnie na wiele małych kawałków. W szczególności przy budowie pojazdów, np., w budowie statków, i w nowoczesnej architekturze, gdzie szyby szklane obok tradycyjnych zadań, takich jak oddzielenie termiczne i akustyczne określonych obszarów, bez optycznego ich rozłączania, wciąż w większym zakresie pełnią także ważne techniczne zadania konstrukcyjne i ochronę przed ogniem, nie można sobie już dziś wyobrazić takich konstrukcji bez jedno- lub wielowarstwowych szyb bezpiecznych i/lub chroniących przed ogniem płyt szklanych o powierzchniach zewnętrznych ze ściskającymi naprężeniami własnymi.

Wprowadzenie naprężeń własnych do płyt szklanych prowadzi się w praktyce prawie wyłącznie na drodze chemicznej lub termicznej, przy czym przy wytwarzaniu płyt z naprężeniami własnymi zwykłej grubości, termiczne wprowadzanie naprężeń wstępnych wiedzie wyraźny prym ze względów ekonomicznych i ze względu na trwałość zachowania naprężeń ściskających na powierzchniach zewnętrznych. Podczas chemicznego wprowadzania naprężeń własnych poniżej lub powyżej temperatury przemiany szkła T_g (temperatury, w której szkło wykazuje lepkość około 10¹³ dPas) naprężenia do powierzchni zewnętrznych płyty szklanej wprowadza się poprzez wymianę jonową tych powierzchni z innymi materiałami, np., ze stopioną solą. Podczas termicznego wprowadzania naprężeń płytę szklaną ogrzewa się krótko do temperatury powyżej temperatury przemiany szkła a często do temperatury bliskiej temperatury Littleton'a lub temperatury mięknienia stosowanego typu szkła (temperatura, w której szkło wykazuje lepkość 10^7,6 dPas) a następnie szybko schładza względnie hartuje, przy czym maksymalną temperaturę ogrzewania, szybkość chłodzenia i temperaturę końcową wybiera się tak, żeby obie powierzchnie zewnętrzne płyty szklanej w temperaturze użytkowania wykazywały żądane, trwałe naprężenia ściskające. W zależności od rodzaju szkła i żądanej wielkości naprężeń ściskających, jest zwykle tak, że płyty szklane ogrzewa się w piecu grzejnym w ciągu kilku minut do temperatury w wyżej wspomnianym zakresie a następnie chłodzi się w ciągu jednej do dwóch minut przez nadmuch zimnego powietrza do temperatury użytkowania. W następstwie tego chłodzenia działającego z zewnątrz „zamarzają najpierw powierzchnie zewnętrzne płyty, przy czym mogą się one początkowo rozciągać ze względu na jeszcze niewielką wytrzymałość jeszcze gorącego szkła w środku płyty szklanej praktycznie bez powstawania naprężeń. Podczas dalszego schładzania szkła we wnętrzu płyty szklanej, szkło, już silnie zestalone na powierzchniach zewnętrznych, zaczyna opierać się rozciąganiu, co prowadzi do powstawania naprężeń ściskających w zewnętrznych powierzchniach płyty szklanej a we wnętrzu płyty równocześnie prowadzi do powstania naprężeń rozciągających. Jeśli temperatura płyty szklanej spadnie następnie poniżej temperatury przemiany, to istniejące w tym momencie naprężenia pozostają na trwałe w szkle. Stosowane pojęcia, takie jak „temperatura przemiany, „temperatura Littleton'a czy „temperatura mięknienia itp. są znane fachowcom z dziedziny obróbki szkła i mogą w przypadku potrzeby być znalezione także w literaturze fachowej (np., Lohmeyer., Werkstoff Glas, wyd.: Lexika-Verlag, 1979, D-Grafenau). Nie zostaną więc one bliżej objaśnione.

Obok wspomnianych już na wstępie korzyści, znane płyty szklane z naprężeniami własnymi wprowadzonymi w zwykły sposób, wykazują jednak wadę, że w obrębie partii takich płyt z naprężeniami własnymi odchylenia standardowe wytrzymałości na zginanie są stosunkowo duże a płyty szklane z niejednorodnościami i/lub wtrąceniami, takimi jak np., wtrącenia siarczków niklu, samorzutnie pękają w przypadku pożaru. Ze względu na wciąż wzrastające wymagania przepisów bezpieczeństwa prowadzi to do sytuacji, że takie płyty samorzutnie pękające pod działaniem ciepła należy eliminować względnie ulepszać kosztownymi i czasochłonnymi sposobami, dla zachowania granic wymaganych obecnymi przepisami kwalifikacyjnymi dotyczącymi statystycznego prawdopodobieństwa pęknięcia płyt w przypadku pożaru.

PL 199 925 B1

Takim sposobem jest tak zwany test składowania na gorąco (po angielsku nazywany „Heat Soak Test), który przeprowadza się po wprowadzaniu naprężeń własnych i stanowi do dziś przemysłowy sposób eliminacji szyb z wtrąceniami i niejednorodnościami oraz stosowany jest w celu zmniejszenia standardowych odchyłek wytrzymałości na zginanie dla danej partii. Test ten polega na obróbce cieplnej, w której płyty szklane z wprowadzonymi naprężeniami własnymi przechowuje się w ciągu długiego czasu, typowo przez wiele godzin w temperaturze znacznie powyżej temperatury użytkowania, lecz poniżej temperatury przemiany szkła Tg, np. w zakresie między 200°C a 300°C, co powoduje wzrost ewentualnych wtrąceń siarczku niklu w szkle a przez to zniszczenie wadliwych płyt szklanych przez samorzutne pęknięcie. Prawdopodobieństwo pęknięcia w przypadku pożaru płyt szklanych nienaruszonych w tym teście jest niewielkie i spełnia każdorazowo przepisy, w zależności od wyboru parametrów sposobu. Niezależnie od tego, że ten test składowania na gorąco zużywa wiele energii i czasu i ze względu na zbyt długą procedurę i w stosunku do procesu wprowadzania naprężeń daje się z trudnością włączyć do ciągłych procesów wykończeniowych, poprzez przeprowadzanie następczej obróbki cieplnej zanika część poprzednio wprowadzonych żądanych naprężeń ściskających z powierzchni zewnętrznych płyt szklanych, co niekorzystnie oddziałuje na maksymalną wytrzymałość na zginanie i odporność na zmiany temperatury.

W publikacji WO 96/01792 zaproponowano więc opracowany ponownie sposób wytwarzania płyt z wprowadzonymi naprężeniami własnymi, w którym płyty szklane każdorazowo poddaje się operacji wprowadzania naprężeń i każdorazowo między dwiema operacjami wprowadzania naprężeń poddaje się testowi przechowywania na gorąco.

W opisanym tu sposobie wytwarzania płyt najpierw płytę szklaną poddaje się procesowi wprowadzania naprężeń na drodze chemicznej lub termicznej a następnie prowadzi się obróbkę cieplną. Płyty szklane, które po procesie obróbki cieplnej pozostały nieuszkodzone, są w dodatkowym etapie postępowania jeszcze raz poddawane procesowi wprowadzania naprężeń na drodze chemicznej lub termicznej. Każda płyta szklana jest poddawana w następujących po sobie etapach postępowania co najmniej dwukrotnie procesowi wprowadzania naprężeń, przy czym pomiędzy każdym etapem wprowadzania naprężeń prowadzony jest zawsze etap obróbki cieplnej. W stosunku do wcześniej opisanego sposobu postępowania prowadzi to wprawdzie do odpowiednich płyt szklanych z wysoką wytrzymałością na zginanie i o podwyższonej odporności na zmiany temperatury, jednak pod kątem przebiegu procesu jest jeszcze bardziej skomplikowane i zużywa ponadto jeszcze więcej czasu i energii, przez co jeszcze bardziej podraża się proces wytwarzania takich płyt szklanych. W opisie tym nie jest omówione urządzenie do przeprowadzania tego sposobu.

Postawiono więc zadanie, oddania do dyspozycji sposobu wprowadzania naprężeń własnych do płyt szklanych oraz urządzenia do wytwarzania płyt szklanych z naprężeniami własnymi, które nie wykazują wad znanego stanu techniki lub przynajmniej częściowo je niwelują.

Zadanie to zostało rozwiązane przez sposób i urządzenie według cech znamiennych zastrzeżeń niezależnych.

Pierwsza postać wykonania niniejszego wynalazku dotyczy sposobu wytwarzania płyt szklanych z wprowadzonymi naprężeniami własnymi o małym prawdopodobieństwie pękania w przypadku pożaru, który obejmuje przynajmniej dwie operacje wprowadzania naprężeń. Przynajmniej jedna z tych operacji wprowadzania naprężeń w sposobie, która następuje po operacji poprzedzającej i w zastrzeżeniach określana jest jako druga operacja wprowadzania naprężeń, jest operacją termicznego wprowadzania naprężeń. Poprzedzającą operację wprowadzania naprężeń, która może być operacją zarówno chemicznego jak i termicznego wprowadzania naprężeń, określa się według zastrzeżeń jako pierwszą operację wprowadzania naprężeń, przy czym jest także możliwe, aby ta operacja była poprzedzona jedną lub więcej operacją wprowadzania naprężeń. W przeciwieństwie do stanu techniki, między tą pierwszą operacją wprowadzania naprężeń według zastrzeżeń a drugą operacją wprowadzania naprężeń według zastrzeżeń, nie przeprowadza się żadnej obróbki cieplnej w celu wyeliminowania wadliwych płyt szklanych pękających samorzutnie pod działaniem ciepła poprzez ich pękanie samorzutne w czasie obróbki cieplnej. Do takiej obróbki cieplnej w celu wyeliminowania wadliwych płyt szklanych pękających samorzutnie pod wpływem ciepła zalicza się opisany już test składowania na gorąco.

Niespodziewanie okazało się, że ponowne wprowadzanie naprężeń metodą termiczną do płyt szklanych z wprowadzonymi już naprężeniami własnymi pozwala na wyeliminowanie takich płyt, które pod działaniem ciepła, np., w przypadku pożaru lub w teście klasyfikacyjnym potencjalnie ulegają samorzutnemu pękaniu, dzięki samorzutnemu pękaniu tych płyt podczas ponownego termicznego

PL 199 925 B1 wprowadzania naprężeń także bez międzyoperacyjnej operacji eliminowania płyt, pociągającej za sobą wiele czasu i kosztów. Przez sposób według wynalazku okazało się, że można wytworzyć płyty szklane o małym prawdopodobieństwie pękania w przypadku pożaru, dużej wytrzymałości na zginanie i odporności na zmiany temperatury oraz o dobrej charakterystyce pękania, w ekonomiczny sposób i w krótkim czasie, a jeśli to potrzebne, także sposobem ciągłym.

W korzystnej postaci wykonania sposobu według wynalazku między pierwszą a drugą operacją wprowadzania naprężeń nie przeprowadza się żadnej operacji eliminacji wadliwych płyt pękających samorzutnie pod wpływem wysokiej temperatury. Takie sposoby eliminacji mogą opierać się na różnych zasadach takich, jak np., metody optyczne, ultradźwiękowe i/lub stosowanie ciepła i mogą one umożliwiać brakowanie zarówno pękających jak i nie ulegających pękaniu wadliwych płyt szklanych.

Korzystnie sposób przeprowadza się tak, że między końcem według zastrzeżeń pierwszej operacji wprowadzania naprężeń a początkiem według zastrzeżeń drugiej operacji wprowadzania naprężeń upływa mniej niż 15 minut, korzystnie mniej niż 10 minut. Tak krótkie czasy międzyoperacyjne umożliwia dopiero sposób wytwarzania płyt szklanych z naprężeniami własnymi o małym prawdopodobieństwie samorzutnego pękania podczas pożaru do według wynalazku i mieści w sobie tę korzyść, że możliwy jest ciągły proces wykończania z krótkimi czasami przebiegu. Powstała także możliwość, że szyb szklanych po pierwszej według zastrzeżeń operacji wprowadzania naprężeń nie musi się chłodzić do temperatury otoczenia, lecz doprowadza się je do temperatury poniżej temperatury przemiany T_g, przykładowo 100°C do 150°C a następnie poddaje następującej dalej drugiej według zastrzeżeń operacji wprowadzania naprężeń, przez co można dodatkowo oszczędzać energię.

Jeśli pierwsza według zastrzeżeń operacja wprowadzenia naprężeń jest także operacją termicznego wprowadzania naprężeń to pierwszą według zastrzeżeń operację wprowadzania naprężeń i drugą według zastrzeżeń operację wprowadzania naprężeń korzystnie przeprowadza się w różnych temperaturach ogrzewania, przy czym korzystne jest, że płytę szklaną w pierwszej według zastrzeżeń operacji wprowadzania naprężeń ogrzewa się do niższej temperatury niż przy realizacji drugiej według zastrzeżeń operacji wprowadzania naprężeń. W ten sposób można zoptymalizować zużycie energii w czasie wytwarzania i uzyskać optymalne własności płyt szklanych wytwarzanych tym sposobem. Korzystne jest także, żeby czasy ogrzewania płyt szklanych w każdej operacji wprowadzania naprężeń były w przybliżeniu takie same. Dzięki temu jednostki do wprowadzania naprężeń następujące kolejno po sobie mogą pracować w takim samym rytmie pracy, co jest wymagane przy pracy ciągłej.

Ponadto jest korzystne, w przypadku, gdy pierwsza według zastrzeżeń operacja wprowadzania naprężeń jest operacją termicznego wprowadzania naprężeń, aby pierwsza operacja wprowadzania naprężeń i druga według zastrzeżeń operacja wprowadzania naprężeń przeprowadzane były przy różnych szybkościach chłodzenia. Korzystnie w pierwszej operacji wprowadzania naprężeń płytę szklaną chłodzi się z mniejszą szybkością niż w drugiej operacji, co także przyczynia się do oszczędności energii i pomaga zoptymalizować własności wytwarzanych płyt.

W jeszcze innej korzystnej postaci wykonania sposobu, pierwszą według zastrzeżeń operację wprowadzania naprężeń, która może być wykonywana na drodze chemicznej lub termicznej i drugą według zastrzeżeń operację wprowadzania naprężeń przeprowadza się w różnych miejscach, przez co między operacjami wprowadzania naprężeń wymagany jest transport płyty szklanej na dłuższe odległości w ośrodku powietrza lub wody lub na zewnątrz. Dzięki temu można przykładowo duże płyty bezpośrednio po ich wytworzeniu, np., w fabryce szkła metodą spływną, z wykorzystaniem resztkowego ciepła zawartego w nich po opuszczeniu pieca, poddawać bezpośrednio wprowadzaniu naprężeń w chemicznej lub termicznej operacji wprowadzania naprężeń i sprzedawać je jako półprodukt płyt szklanych już z naprężeniami własnymi i transportować na miejsce dalszej obróbki, gdzie następnie ewentualnie po wcześniejszym pocięciu i/lub obróbce krawędzi, po wyeliminowaniu wadliwych płyt szklanych poddawać je dalszej drugiej według zastrzeżeń operacji wprowadzania naprężeń. W ten sposób można w najkrótszym czasie z bardzo małym nakładem energii wytworzyć płyty szklane z dużymi naprężeniami własnymi o małym prawdopodobieństwie pękania w przypadku pożaru z zastosowaniem prostych urządzeń do wprowadzania naprężeń. Dzięki temu można także znacznie obniżyć ryzyko w czasie transportu półwyrobów w postaci płyt szklanych. Aby można było wykorzystać możliwie dużo ciepła resztkowego, można sobie także wyobrazić, że płyt szklanych z pieca chłodzącego nie chłodzi się do zwykłej temperatury na wyjściu z pieca, lecz tylko do temperatury bliskiej poniżej temperatury Tg szkła, np., w przypadku szkła sodowo-wapniowego do temperatury niższej niż 500°C a następnie od razu przeprowadza wprowadzanie naprężeń.

PL 199 925 B1

Jeśli należy wytworzyć płyty szklane z wyjątkowo małym prawdopodobieństwem pękania w przypadku pożaru, lecz z mniejszą wytrzymałością na zginanie, to korzystne jest przeprowadzenie obróbki cieplnej za drugą według zastrzeżeń operacją wprowadzania naprężeń lub za ostatnią operacją wprowadzania naprężeń, np., przez przeprowadzenie testu składowania na gorąco. W zależności od typu szkła i docelowego prawdopodobieństwa pękania, płyty szklane w tym wypadku ogrzewa się do temperatury, np., powyżej 200°C, 250°C lub 300°C a następnie przetrzymuje w tej temperaturze przez okres np., dłuższy niż 30 minut, więcej niż 2 godziny lub więcej niż 5 godzin. Im wyższa temperatura i dłuższy czas, tym większe jest prawdopodobieństwo, że zostaną tym samym wyeliminowane ewentualne wadliwe płyty szklane wychodzące z drugiej operacji wprowadzania naprężeń. Ze wzrostem temperatury i czasem trwania operacji obniża się wielkość naprężeń własnych płyty szklanej i zmniejsza się statystyczna odchyłka wytrzymałości na zginanie.

W dalszej korzystnej postaci wykonania sposobu, pierwszą według zastrzeżeń i drugą według zastrzeżeń operację wprowadzania naprężeń przeprowadza się bezpośrednio po sobie, tzn. między nimi nie prowadzi się żadnej dalszej obróbki a korzystnie także nie następuje żadne międzyoperacyjne składowanie płyt.

W innej korzystnej postaci wykonania sposobu, między pierwszą według zastrzeżeń operacją wprowadzania naprężeń a drugą według zastrzeżeń operacją wprowadzania naprężeń prowadzi się dalsze etapy sposobu, a mianowicie, korzystnie cięcie płyt i/lub obróbkę krawędzi płyty szklanej, np., przez szlifowanie krawędzi płyt szklanych, gdy umożliwiają to wstępne naprężenia płyt. Tego rodzaju postępowanie jest korzystne szczególnie wówczas, gdy jako półfabrykat stosuje się duże, płyty szklane, już raz poddane obróbce naprężania chemicznego lub termicznego, dostarczane np., ze składowiska między operacyjnego lub od dostawcy, które następnie przez pocięcie i/lub obróbkę krawędzi i dalsze wprowadzanie naprężeń przerabia się do wysokowartościowych niedrogich płyt szklanych o dużych naprężeniach własnych o małym prawdopodobieństwie pękania podczas pożaru, za pomocą sposobu według wynalazku.

Korzystne jest także, gdy między pierwszą według zastrzeżeń operacją wprowadzania naprężeń a drugą według zastrzeżeń operacją wprowadzania naprężeń przeprowadza się operacje powlekania i/lub drukowania płyty szklanej, gdy takie etapy są potrzebne, ponieważ w ten sposób ogrzewanie do drugiej według zastrzeżeń operacji wprowadzania naprężeń można prowadzić równocześnie z wypalaniem ewentualnej powłoki lub nadruku. Tym sposobem można dodatkowo zaoszczędzić energię.

Jako materiały wyjściowe do wytwarzania płyt szklanych z naprężeniami własnymi za pomocą wyżej opisanego sposobu stosuje się korzystnie płyty szklane ze szkła glinokrzemianowego, ze szkła sodowo-wapniowego, ze szkła borowo-krzemianowego lub ze szkła metale ziem alkalicznych-krzemiany, które korzystnie wytworzone zostały metodą spływną (float), która jest znana fachowcom z dziedziny wytwarzania szkła płaskiego. Takie płyty szklane są dostępne w handlu, w dobrej cenie i o dobrej jakości.

W jeszcze dalszej korzystnej postaci wykonania sposobu jako surowiec stosuje się także płyty szklane, które przynajmniej na jednej z powierzchni zewnętrznych wykazują strukturę rzeźbioną.

Przewidywane jest także zastosowanie jako materiału wyjściowego, płyt szklanych, które na przynajmniej jednej z powierzchni zewnętrznych są całkowicie lub częściowo zadrukowane emalią lub farbami sitowymi lub mają nałożone takie farby za pomocą folii nośnikowej. W ten sposób można szczególnie ekonomicznie wytworzyć, np., elementy fasadowe z nieprzezroczystymi obszarami mocowania.

Korzystne jest ponadto stosowanie, jako materiału wyjściowego, płyt szklanych, które na przynajmniej jednej powierzchni zewnętrznej zaopatrzone są całkowicie lub częściowo w powłokę, korzystnie do ochrony przed słońcem lub ciepłem lub powłokę przeciwodblaskową lub absorbującą promieniowanie dla ochrony przed ogniem.

Powłoka naniesiona jest korzystnie przynajmniej lub wyłącznie w obszarze brzegowym płyty szklanej, korzystnie jako taśma nałożona wzdłuż krawędzi brzegowych powierzchni zewnętrznych o szerokości przynajmniej 10 mm, korzystnie przynajmniej 5 mm.

Druga postać wykonania wynalazku dotyczy zastosowania płyt wytworzonych sposobem według pierwszej postaci wykonania wynalazku do wytwarzania szyb ognioochronnych i/lub szyb bezpiecznych do budynków i/lub pojazdów lub płyt szklanych będących materiałem wyjściowym do wytworzenia wymienionych wyżej szyb.

PL 199 925 B1

Płytę szklaną z naprężeniami własnymi wytwarzaną sposobem według wynalazku stanowi półfabrykat w postaci płyt szklanych z chemicznie wprowadzonymi naprężeniami własnymi, korzystnie nie poddawany eliminacji wadliwych płyt pękających samorzutnie pod wpływem ciepła za pomocą obróbki cieplnej, o rozmiarach większych niż 8 m², korzystnie większych niż 10 m² a jeszcze bardziej korzystnie większych niż 15 m2 i/lub o szerokości, tzn. o rozmiarach w kierunku poprzecznym do najdłuższego wymiaru większej niż 2,0 m, korzystnie większej niż 2,5 m a korzystnie większej niż 3,0 m, po dalszej obróbce przez jednorazowe termiczne wprowadzenie naprężeń, ewentualnie po uprzednim przycięciu i obróbce krawędzi.

Trzecia postać wykonania wynalazku dotyczy urządzenia do wytwarzania płyt szklanych z wprowadzonymi naprężeniami własnymi, zawierającego przynajmniej dwie jednostki do termicznego wprowadzania naprężeń, które każdorazowo obejmują piec do ogrzewania płyty szklanej i umieszczone z piecem do podgrzewania urządzenie do chłodzenia i połączone są ze sobą stacjonarnym środkiem transportu do transportu płyt szklanych, takim jak np. taśmy transportowe lub urządzenia z rolkami napędowymi tak, że możliwe jest zautomatyzowane wielokrotne prowadzenie operacji wprowadzania naprężeń do tej samej płyty zasadniczo bezpośrednio jedna po drugiej. Urządzenie według wynalazku umożliwia szybkie i ekonomiczne wytwarzanie płyt szklanych z wprowadzonymi naprężeniami własnymi, korzystnie sposobem według pierwszej postaci wykonania wynalazku.

Korzystnie te przynajmniej dwie jednostki do wprowadzania naprężeń pracują niezależnie od siebie a więc dają się sterować niezależnie od siebie tak, że zasadniczo bezpośrednio po sobie można przeprowadzić różniące się operacje wprowadzania naprężeń dla tej samej płyty szklanej, co umożliwia optymalizację zużycia energii przez urządzenie i optymalizację własności technicznych płyty szklanej dającej się wytworzyć w tym urządzeniu.

W korzystnej postaci wykonania wynalazku jednostki do wprowadzania naprężeń urządzenia umieszczone są jedna za drugą a środek transportujący umieszczony jest pomiędzy nimi w ten sposób, że w zasadzie możliwe jest przesuwanie płyty szklanej między jednostkami do wprowadzania naprężeń w prostej linii. Takie ustawienie ułatwia zautomatyzowane wytwarzania płyt szklanych z naprężeniami własnymi.

Korzystnie też, między dwiema jednostkami do wprowadzania naprężeń umieszczona jest jednostka do powlekania i/lub jednostka do drukowania, przez co urządzenie dysponuje większą elastycznością w stosunku do wytwarzanego produktu.

W czwartej postaci wykonania wynalazek dotyczy urządzenia do wytwarzania płyt szklanych z wprowadzonymi naprężeniami własnymi, zawierającego jednostkę do termicznego wprowadzania naprężeń, która wykazuje piec do ogrzewania płyty szklanej i umieszczone z piecem do podgrzewania urządzenie do chłodzenia oraz stacjonarne środki transportu do transportu płyt szklanych. Środki transportujące ukształtowane są w ten sposób, że umożliwiają wielokrotne zasilanie jednostki do wprowadzania naprężeń tą samą płytą szklaną.

To urządzenie według wynalazku umożliwia szybkie i ekonomiczne wytwarzanie płyt szklanych z wprowadzonymi naprężeniami własnymi, korzystnie sposobem według pierwszej postaci wykonania wynalazku za pomocą tylko jednej jednostki do wprowadzania naprężeń.

Przez wyposażenie w odpowiednie środki transportu można przebudować istniejące urządzenia z tylko jedną jednostką do wprowadzania naprężeń w urządzenie według wynalazku.

Piąta postać wykonania dotyczy urządzenia do wytwarzania płyt szklanych z wprowadzonymi naprężeniami własnymi.

Urządzenie obejmuje jednostkę do chemicznego wprowadzania naprężeń, która korzystnie obejmuje kąpiel ze stopionej soli, urządzenie do oczyszczania i suszenia i umieszczone za chemiczną jednostką do wprowadzania naprężeń, jednostkę do termicznego wprowadzania naprężeń, która zawiera piec do podgrzewania i umieszczone za piecem urządzenie do chłodzenia. Jednostka do chemicznego wprowadzania naprężeń i jednostka do termicznego wprowadzania naprężeń, ewentualnie z włączeniem automatycznego składowiska międzyoperacyjnego, są połączone stacjonarnym środkiem transportu do transportu płyt szklanych, w celu umożliwienia zautomatyzowanego przeprowadzenia chemicznego wprowadzania naprężeń i następującego za nim termicznego wprowadzania naprężeń na tej samej płycie szklanej. Urządzenie stosuje się korzystnie do realizacji sposobu według pierwszej postaci wykonania wynalazku.

W korzystnej postaci wykonania urządzenia według trzeciej, czwartej lub piątej postaci wykonania, urządzenie zawiera jednostki do przeprowadzenia operacji wprowadzania naprężeń jednej za

PL 199 925 B1 drugą i środek transportu umożliwiający wprowadzanie naprężeń przy zasadniczo nieprzerwanym przesuwaniu się płyty szklanej.

W jeszcze innej korzystnej postaci urządzenia według trzeciej, czwartej lub piątej postaci wykonania, urządzenie wykazuje dodatkowo przynajmniej jedną, dodatkowo włączoną jednostkę do obróbki cieplnej, np. do przeprowadzania następującego dalej testu składowania na gorąco, przynajmniej jedną jednostkę do powlekania i/lub przynajmniej jedną jednostkę do drukowania, np., do nakładania emalii, które połączone są stacjonarnym środkiem transportu dla płyt szklanych z jednostką do wprowadzania naprężeń urządzenia, w celu umożliwienia zautomatyzowanej obróbki cieplnej, powlekania i/lub drukowania płyty szklanej bezpośrednio za ostatnią operacją wprowadzania naprężeń.

Dalsze korzyści i zastosowanie wynalazku staną się widoczne z następującego dalej opisu w nawiązaniu do rysunków. Pokazują one przy tym:

Figura 1 pokazuje schematyczny wykres temperatura-czas pierwszego sposobu wprowadzania naprężeń własnych według stanu techniki.

Figura 2 pokazuje schematyczny wykres temperatura-czas drugiego sposobu wprowadzania naprężeń własnych według stanu techniki.

Figura 3 pokazuje schematyczny wykres temperatura-czas pierwszego sposobu wprowadzania naprężeń własnych według wynalazku.

Figura 4 pokazuje schematyczny wykres temperatura-czas drugiego sposobu wprowadzania naprężeń własnych według wynalazku.

Figura 5 pokazuje schematyczny wykres temperatura-czas trzeciego sposobu wprowadzania naprężeń własnych według wynalazku.

Figura 6 pokazuje schematyczny wykres temperatura-czas czwartego sposobu wprowadzania naprężeń własnych według wynalazku.

Figura 7 pokazuje schematycznie urządzenie według wynalazku z dwiema jednostkami do wprowadzania naprężeń i

Figura 8 pokazuje schematycznie urządzenie według wynalazku z pojedynczą jednostką do wprowadzania naprężeń.

Zanim zostaną opisane korzystne sposoby realizacji wynalazku według fig. 3 do 8, omówione zostaną przebiegi wykresów temperatura-czas z dwóch sposobów wytwarzania płyt szklanych z wprowadzonymi naprężeniami własnymi o małym prawdopodobieństwie pękania w przypadku pożaru przedstawione na fig. 1 i fig. 2, według stanu techniki.

Figura 1 pokazuje schematycznie wykres temperatura-czas dla sposobu według stanu techniki, w którym płytę szklaną poddaje się tylko jednej operacji termicznego wprowadzania naprężeń a następnie bezpośrednio potem wykonuje się test składowania na gorąco. Jak to można zobaczyć na wykresie, płytę szklaną, w celu wprowadzania naprężeń, ogrzewa się przez kilka minut do temperatury około 690°C a następnie w ciągu około 2 minut schładza się do temperatury otoczenia. Następnie płytę szklaną z wprowadzonymi naprężeniami składuje się krótko, np., do momentu zebrania odpowiedniej ilości płyt szklanych na partię do pieca do przeprowadzenia testu składowania na gorąco. Następnie płyty poddaje się testowi składowania na gorąco, gdzie przez czas około 2 godzin ogrzewa się płyty od temperatury otoczenia do temperatury około 300°C, utrzymuje w tej temperaturze przez około 7 godzin a następnie ponownie chłodzi przez około 2 godziny do temperatury otoczenia.

Figura 2 pokazuje schematycznie wykres temperatura-czas dla sposobu według stanu techniki, w którym płytę szklaną poddaje się dwom operacjom termicznego wprowadzania naprężeń a między nimi wykonuje się test składowania na gorąco. Przebieg krzywej dla pierwszego wprowadzania naprężeń i testu składowania na gorąco jest identyczny jak dla krzywej z fig. 1. Po teście składowania na gorąco jednak przeprowadza się drugą operację wprowadzania naprężeń a mianowicie w sposób identyczny jak podczas pierwszej operacji.

Jak to można wywnioskować z fig. 1 i 2, wymagane według stanu techniki przeprowadzanie testu składowania na gorąco, jako operacji w sposobie wytwarzania, prowadzi do sposobu wytwarzania trwającego przeciętnie, łącznie wiele godzin, podczas których ponadto zużywa się wiele energii do ogrzewania. Ze względu na silnie różniące się czasy trwania etapów sposobu „termicznego wprowadzania naprężeń i „testu składowania na gorąco ciągła produkcja w linii wykończania praktycznie nie jest możliwa tak, że sposób według stanu techniki można realizować tylko jako sposób okresowy. W szczególności w sposobie według fig. 2 występują ponadto bardzo niekorzystne obiegi produkcyjne, ponieważ dwie krótkie operacje wprowadzania narażeń rozdzielone są w porównaniu z nimi wyjątkowo długim testem składowania na gorąco.

PL 199 925 B1

Figura 3 pokazuje schematyczny przebieg wykresu temperatura-czas w sposobie wprowadzania naprężeń według wynalazku, w którym płytę szklaną poddaje się dwukrotnie wprowadzaniu naprężeń w dwóch następujących bezpośrednio po sobie etapach. Jak to wyraźnie można zauważyć z rysunku, płytę szklaną w pierwszym etapie ogrzewania w piecu grzejnym ogrzewa się do temperatury około 700°C, a następnie przez nadmuch zimnego powierza w ciągu około 1-2 minut chłodzi się do około 100°C do 150°C. Następnie już naprężoną a jeszcze ciepłą płytę szklaną w celu ponownego wprowadzenia naprężeń ponownie w ciągu kilku minut ogrzewa się w piecu w celu podgrzewania do około 700°C i ponownie przez nadmuch zimnego powietrza w ciągu około 1-2 minut schładza do temperatury otoczenia. Czas trwania całego procesu dla płyt szklanych zwykłej grubości w tym sposobie leży znacznie poniżej 15 minut.

Figura 4 pokazuje schematyczny przebieg wykresu temperatura-czas w dalszym sposobie wprowadzania naprężeń według wynalazku, w którym płytę szklaną poddaje się dwom różniącym się operacjom wprowadzania naprężeń. Jak to wyraźnie można zauważyć, płytę szklaną w pierwszym etapie ogrzewania w piecu grzejnym ogrzewa się do temperatury około 680°C, a następnie przez nadmuch zimnego powietrza w ciągu około 1-2 minut chłodzi do temperatury otoczenia. Następnie płytę szklaną w temperaturze otoczenia nadrukowuje się emalią a potem prowadzi drugie wprowadzanie naprężeń, ogrzewając w piecu do podgrzewania do około 700°C i chłodząc następnie przez nadmuch zimnego powietrza w ciągu około 1-2 minut do temperatury otoczenia.

Figura 5 pokazuje schematyczny przebieg wykresu temperatura-czas w sposobie wprowadzania naprężeń według wynalazku, w którym płytę szklaną poddaje się dwukrotnie wprowadzaniu naprężeń a mianowicie po raz pierwszy chemicznie w wytwórni płyt szklanych a drugi raz termicznie na miejscu dalszej obróbki, względnie w miejscu obróbki wykończającej. Jak to można zauważyć z wykresu krzywej w obszarze „A, płytę szklaną jeszcze o temperaturze 250°C w wytwórni, tu w fabryce pracującej metodą spływną (Floatglassfabrik), bezpośrednio podczas jej wytwarzania, w celu chemicznego wprowadzania naprężeń, ogrzewa się w stopie soli do temperatury około 400°C i pozostawia w stopie przez przynajmniej 2 godziny, tu około 5 godzin. Następnie chłodzi się płytę do temperatury otoczenia. Następnie transportuje się ją, już jako półprodukt w postaci płyty szklanej z chemicznie wprowadzonymi naprężeniami własnymi do miejsca dalszej obróbki lub obróbki wykończającej, ewentualnie z przejściowym składowaniem płyty szklanej, co jest zaznaczone za pomocą linii kropkowanej. Jak to można dalej zobaczyć na przebiegu krzywej w odcinku „B następnie płytę na miejscu dalszej obróbki lub obróbki wykończającej ewentualnie po uprzednim pocięciu, obróbce krawędzi, zadrukowaniu i/lub powlekaniu poddaje się operacji wprowadzania naprężeń w opisany poprzednio sposób.

Figura 6 pokazuje schematyczny przebieg wykresu temperatura-czas, w którym w nawiązaniu do sposobu przedstawionego na fig. 4, na zakończenie przeprowadza się test składowania na gorąco, jaki przedstawiony został na fig. 1 i 2. Jak to jest widoczne z przebiegu krzywej, w tym przypadku płytę szklaną między oboma operacjami wprowadzania naprężeń ochładza się jedynie do około 150°C a między drugą operacją wprowadzania naprężeń a testem składowania na gorąco schładza się tylko do 200°C, dzięki czemu można zaoszczędzić energię.

Opisane wyżej schematyczne przebiegi wykresu temperatura-czas dotyczą sposobu wprowadzania naprężeń do płyt o grubości około 6 mm wytwarzanych metodą spływną ze szkła sodowo-wapniowego. Ze wzrostem, względnie zmniejszaniem się grubości płyty rosną, względnie maleją typowe czasy ogrzewania i chłodzenia dla operacji termicznego wprowadzania naprężeń. Jeśli stosuje się płyty z innego typu szkła, to stosuje się także inne temperatury ogrzewania i/lub inne czasy chłodzenia. Należy zwrócić też uwagę, że ze względu na stosowaną skalę na osi czasu i rachunkową dokładność, przebiegi krzywych temperatura-czas wydają się zbyt długie.

Jak to można wywnioskować z figur, w przeciwieństwie do stanu techniki, za pomocą sposobu według wynalazku można wytworzyć w ciągu kilku minut płyty szklane z naprężeniami własnymi o małym prawdopodobieństwie pękania w przypadku pożaru zużywając mało energii. Jeśli na koniec przeprowadza się dodatkowo tradycyjny test składowania na gorąco, jak to jest przedstawione na fig. 6, to uzyskuje się płyty szklane z wcześniej nieosiągalnym prawdopodobieństwem pękania podczas pożaru. Ponieważ jednak w tym wypadku czas trwania całego procesu, jak w stanie techniki, trwa przeciętnie wiele godzin, to uzyskuje się taką korzyść, że można wytworzyć gotowe płyty szklane o dużych naprężeniach własnych i małym prawdopodobieństwie pękania w przypadku pożaru a następnie na życzenie i bez przerywania procesu wprowadzania naprężeń „uszlachetniać je w teście składowania na gorąco.

PL 199 925 B1

Figury 7 i 8 przedstawiają widoki schematyczne z góry na każde z urządzeń według wynalazku do wytwarzania płyt szklanych z wprowadzonymi naprężeniami własnymi o małym prawdopodobieństwie pękania w przypadku pożaru.

Urządzenie przedstawione na fig. 7 zawiera dwie niezależnie od siebie sterowane jednostki do termicznego wprowadzania naprężeń 1, które składają się każdorazowo z pieca 2 i umieszczonego za piecem 2 urządzenia do chłodzenia 3 z dyszami do nadmuchu powietrza na gorącą płytę za pomocą zimnego powietrza. Obie jednostki do wprowadzania naprężeń 1 są umieszczone jedna za drugą i połączone są za sobą stacjonarnym stołem transportowym 4 z rolkami napędowymi, który umożliwia prostoliniowe poziome przesuwanie płyty szklanej w kierunku strzałki w krótkim czasie od wyjścia z pierwszej jednostki do wprowadzania naprężeń 1 do wejścia do drugiej jednostki do wprowadzania naprężeń 2.

Urządzenie przedstawione na fig. 8 dysponuje jedną jednostką do termicznego wprowadzania naprężeń 1, która także składa się z pieca 2 i umieszczonego za piecem 2 urządzenia do chłodzenia 3 z dyszami do nadmuchu zimnego powietrza. Między wyjściem a wejściem do jednostki do wprowadzania naprężeń 1 umieszczone jest stacjonarne urządzenie do zawracania 4, składające się z wielu stacjonarnych stołów transportowych z rolkami napędowymi, które, gdy to potrzebne, umożliwiają zawracanie płyty szklanej wychodzącej z jednostki do wprowadzania naprężeń 1 i ponowne jej wprowadzenie do tej jednostki 1.

Podczas gdy w niniejszym zgłoszeniu opisane zostały korzystne postaci wykonania wynalazku, należy wyraźnie zwrócić uwagę, że wynalazek nie jest ograniczony tylko do tych postaci wykonania i może być realizowany w inny sposób, np. przez kombinację przedstawionych tu przykładowych postaci wykonania sposobu między sobą lub z innymi etapami sposobu, które można zrealizować w zakresie wynalazku objętym następującymi dalej zastrzeżeniami.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposóbwytwarzania płyy szklanej z na prężenia mi wł^^m^rmi obejmujący pr^^^^r^^jjmn^j jedną pierwszą operację wprowadzania naprężeń i jedną drugą operację wprowadzania naprężeń, znamienny tym, że druga operacja wprowadzania naprężeń, następująca po pierwszej operacji wprowadzania naprężeń jest zawsze operacją termicznego wprowadzania naprężeń i między pierwszą operacją wprowadzania naprężeń a drugą operacją wprowadzania naprężeń nie prowadzi się żadnej obróbki cieplnej, w celu wyeliminowania wadliwych płyt szklanych pękających samorzutnie pod wpływem działania ciepła.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że sposób obejmuje dokładnie dwie operacje wprowadzania naprężeń.
3. Sposób w^c^ł^ujz^^tr^^. 1, znamienny tym, że między zakończeniem pierwszej operacji wprowadzania naprężeń a początkiem drugiej operacji wprowadzania naprężeń upływa mniej niż 15 minut, w szczególności mniej niż 10 minut.
4. Sposób według 1, znamienny tym, że w czasie całegoprocesu o-^i^r^t^l^i płłya szMana zasadniczo nieprzerwanie porusza się.
5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza operacja wprowadzania naprężeń jest operacją chemicznego wprowadzania naprężeń.
6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza operacja wprowadzania naprężeń jest operacją termicznego wprowadzania naprężeń.
7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym. że pieirwszą i drugą operaqę wprowadzania naprężeń prowadzi się w różniących się temperaturach ogrzewania, a w szczególności, że płytę szklaną w pierwszej operacji wprowadzania naprężeń ogrzewa się do niższej temperatury niż przy realizacji drugiej operacji wprowadzania naprężeń a zwłaszcza, że czasy ogrzewania płyty szklanej w każdej operacji wprowadzania naprężeń są takie same.
8. Sposób według 6 I ub 7, znamienny tym, że pierwszą i drugą operaccę naprężeń prowadzi się z różniącymi się szybkościami chłodzenia, a w szczególności, że płytę szklaną w pierwszej operacji wprowadzania naprężeń chłodzi się z mniejszą szybkością niż w drugiej operacji wprowadzania naprężeń.
9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym. że pier/szą i drugą operacce wprowadza nia naprężeń przeprowadza się w różnych miejscach a między tymi operacjami wprowadzania naprężeń

PL 199 925 B1 przeprowadza się transport płyty szklanej samolotem, statkiem, koleją i/lub pojazdem drogowym z miejsca wykonywania pierwszej operacji wprowadzania naprężeń do miejsca wykonywania drugiej operacji wprowadzania naprężeń.
10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że po pierwszej operacji wprowadzania naprężeń lub po ostatniej operacji wprowadzania naprężeń prowadzi się obróbkę cieplną, w celu zmiany struktury szkła i/lub rozkładu naprężeń w szkle.
11. Sposób według z^^t^r^. 10, znamienny tym, że obróbkę cieplną prowadzi się w temperaturze szkła powyżej 200°C, w szczególności powyżej 250°C, a zwłaszcza powyżej 300°C.
12. Sposób według zas^z. 10 lub 11, znamienny tym. że obróbkę ci^ppl^^ prowadzi się przez czas dłuższy niż 30 minut, w szczególności dłuższy niż 2 godziny a zwłaszcza dłużej niż 5 godzin.
13. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwszą operację wprowadzana naprężeń i drugą operację wprowadzania naprężeń prowadzi się bezpośrednio po sobie.
14. Sposób w^<^ł^K3z^^1i^^. 1, znamienny tym, że między pierwszą prężeń a drugą operacją wprowadzania naprężeń prowadzi się dalsze etapy obróbki.
15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że między pierwszą operacją wprowadzania naprężeń a drugą operacją wprowadzania naprężeń przeprowadza się przycinanie płyt szklanych i/lub obróbkę krawędzi płyt szklanych.
16. Sposób według zastrz. 14 lub 15, znamienny tym, że między pierwszą, operacją wprowadzania naprężeń a drugą operacją wprowadzania naprężeń przeprowadza się powlekanie i/lub drukowanie płyt szklanych.
17. Sposób według zaslrz. 1, znamienny tym. że jako m^t^r^i^ł wyjścćowy stosuje się płyty szklane ze szkła glinokrzemianowego, ze szkła sodowo-wapniowego, ze szkła borowo-krzemianowego lub ze szkła metale ziem alkalicznych-krzemiany, w szczególności wytwarzane metodą spływną (float).
18. Sposób według zaslrz. 1 albo 17, znamienny tym, że jako m^t^^r^i^łły wyjścćowe siosuie się płyty szklane, które na przynajmniej jednej powierzchni wykazują reliefową strukturę powierzchni.
19. Sposób według zasłrz. 1 albo 17, znamienny tym, że jako m^t^^r^i^łł/ wyjścćowe siosuie się płyty szklane, które na przynajmniej jednej powierzchni całkowicie lub częściowo zadrukowane są emalią lub farbą sitodrukową lub, na które nałożono takie farby za pomocą folii nośnikowej.
20. Sposób według zasłrz. 1 albo 17, znamienny tym, że jako m^t^^i^i^ł'y wyjśccowe sios^e się płyty szklane, które na przynajmniej jednej powierzchni całkowicie lub częściowo pokryte są powłoką, w szczególności powłoką chroniącą przed słońcem lub ciepłem lub powłokę odblaskową lub absorbującą promieniowanie do ochrony przed pożarem.
21. Sposób według zastrz. 20, znamienny tym, że powłoka naniesiona jest przynajmniej lub wyłącznie w obszarze brzegowym płyty szklanej, w szczególności w postaci taśmy nałożonej wzdłuż krawędzi brzegowych powierzchni zewnętrznych o szerokości przynajmniej 10 mm, korzystnie przynajmniej 5 mm.
22. Zastosowanie płyt szklanych z naprężeniami własnymi wytworzonych sposobem określonym w zastrz. 1 do wytwarzania szyb ognioochronnych i/lub szyb bezpiecznych do budynków i/lub pojazdów lub płyt szklanych będących materiałem wyjściowym do wytworzenia wymienionych wyżej szyb.
23. Urządzenie do wytwarzania płyt szklanych z naprężeniami własnymi, znamienne tym, że zawiera przynajmniej dwie jednostki do termicznego wprowadzania naprężeń (1), które składają się każdorazowo z pieca (2) i umieszczonego za piecem (2) urządzenia do chłodzenia (3), połączone ze sobą stacjonarnym środkiem transportowym (4) do transportu płyt szklanych, w celu umożliwienia zasadniczo następujących po sobie operacji wprowadzania naprężeń do tej samej płyty szklanej.
24. U rządze nie według ζ^^Ι^ι^^. 23, znamienne tym, że zawiera przynajmn iej dwie jednosiki do wprowadzania naprężeń (1) pracujące niezależnie od siebie, co umożliwia przeprowadzanie zasadniczo następujących po sobie różniących się operacji wprowadzania naprężeń do tej samej płyty szklanej.
25. Urządzenie według zastrz. 23 lub 24, znamienne tym, że jednostki do wprowadzania naprężeń (1) są umieszczone jedna za drugą i połączone są za sobą stacjonarnym środkiem transportowym (4) w sposób, który umożliwia zasadniczo prostoliniowe przesuwanie płyt szklanych między jednostkami do wprowadzania naprężeń (1).

PL 199 925 B1
26. Urządzenie według zastrz. 23, znamienne tym, że w urządzeniu między dwoma jednostkami do wprowadzania naprężeń (1) umieszczona jest jednostka do powlekania i/lub jednostka do drukowania.
27. Urządzenie do wywarzania pły szklanych z naprężeniami własnymi, znamienne tym, że zawiera jedną jednostkę do termicznego wprowadzania naprężeń (1), składającą się z pieca (2) i urządzenia do chłodzenia (3) oraz stacjonarnego środka transportu (4) do transportu płyt szklanych, w którym środek transportu umieszczony jest w ten sposób, że umożliwia ono wielokrotne zasilanie jednostki do wprowadzania naprężeń (1) tą samą płytą szklaną.
28. Urządzenie do wytwarzania płyt szklanych z naprężeniami własnymi, znamienne tym, że zawiera jednostkę do chemicznego wprowadzania naprężeń i umieszczoną za nią jednostkę do termicznego wprowadzania naprężeń (1), przy czym jednostka do chemicznego i jednostka do termicznego wprowadzania naprężeń połączone są ze sobą stacjonarnym środkiem transportowym (4), dla umożliwienia zautomatyzowanego przeprowadzania operacji chemicznego wprowadzania naprężeń a następnie termicznego wprowadzania naprężeń do tej samej płyty szklanej.
29. Urządzenie według zastrz. 23 albo 28, znamienne tym, że zawiera jednostki do przeprowadzania operacji wprowadzania naprężeń zasadniczo następujących po sobie i środek transportu do zasadniczo nieprzerwanego przesuwania płyty szklanej.
30. Urządzeniewedług zastrz. 23 albo 27, albo 28, znamienne tym, że zawiera dodatkowodołączoną przynajmniej jedną jednostkę do obróbki cieplnej, jednostkę do powlekania i/lub jednostkę do drukowania, które za pomocą stacjonarnego środka transportu (4) dla płyt szklanych połączone są z jednostką (1) urządzenia do wprowadzania naprężeń, dla umożliwienia obróbki cieplnej, powlekania lub zadrukowywania bezpośrednio po wprowadzaniu naprężeń.