PL198783B1 - Folia z tworzywa sztucznego z otworami, kształtowana trójwymiarowo i matryca do wytwarzania folii z tworzywa sztucznego z otworami, kształtowanej trójwymiarowo - Google Patents

Abstract

1. Folia z tworzywa sztucznego z otworami, kszta l- towana trójwymiarowo, maj aca górn a powierzchni e tworz aca liczne przelotowe otwory przechodz ace w kierunku dolnej powierzchni folii, przy czym wza- jemnie s asiaduj ace przelotowe otwory s a rozdzielone segmentami folii maj acymi profil z symetrycznymi bokami zbiegaj acymi si e w kierunku górnej powierz- chni, znamienna tym, ze profil segmentów folii ma pó leliptyczny przekrój poprzeczny o mniejszej osi równej mniejszej srednicy, le zacy na dolnej powierz- chni folii oraz wierzcho lek odniesiony do wi ekszej osi, na górnej powierzchni folii. 2. Matryca do wytwarzania folii z tworzywa sztu- cznego z otworami, kszta ltowana trójwymiarowo, zna- mienna tym, ze jest w postaci grubej siatki o wzaje- mnie polaczonych elementach o eliptycznym prze- kroju poprzecznym, uformowanej z nak ladanego etapami metalu, przy czym ka zdy element matrycy jest ukszta ltowany z trzech warstw, odpowiadaj acych równej ilo sci etapów. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest folia z tworzywa sztucznego z otworami, kształtowana trójwymiarowo i matryca do wytwarzania folii z tworzywa sztucznego z otworami, kształtowanej trójwymiarowo.

Tego typu folia jest stosowana jako warstwa filtrująca w różnych wyrobach, na przykład do podpasek higienicznych, pieluch dla dzieci oraz wkładek dla chorych osób nie trzymających moczu. Może być zastosowana jako warstwa filtrująca lub folia przy pakowaniu mięsa przeznaczonego do konsumpcji, umożliwiając lepszą prezentację i dłuższą trwałość. Folia ta może być również zastosowana w rolnictwie do ściółkowania gleby, zabezpieczenia zbiorów na ziemi lub jako opakowanie ochronne dla owoców dojrzewających na drzewie, na przykład pomarańczy.

Z ameryka ń skiego opisu patentowego nr US 3,929,135 znany jest sposób wytwarzania folii z tworzywa sztucznego z otworami, moż liwie zbliż onej do bibuł ki, z elementami przypominają cymi włókno i tworzącymi otwory, które z kolei dzielą się na mniejsze otwory lub kształty pięciokątne z takimi otworami, dla nadania wyglądu skręconych włókien lub uzyskania małej szorstkości na powierzchni folii z tworzywa sztucznego dla zmniejszenia ich połysku. Na pos. I schematycznie pokazano w powiększeniu część pierwszej znanej folii wykonanej z tworzywa sztucznego 100 z otworami. Mikrostruktura folii 100 ma kształt siatkowy z segmentami 101 posiadającymi w profilu niemal pionowe poprzeczne odnogi 102, i górną odnogę 103 o profilu poziomym. Dolną powierzchnię folii 100 zaznaczono odnośnikiem 104. Segmenty 101 łączą się w węzłach 105 i tworzą otwory 106 w kształcie stożków ściętych o przekroju pięciokątnym. Taka folia wykazuje wysokie wartości dla „przelotowego przejścia” i „wstecznego zwilż enia”, które ujemnie wpł ywają na jej funkcjonalność, a takż e wysoki poł ysk, który ujawnia rodzaj tego materiału, a mianowicie tworzywo sztuczne.

Dotychczasowa folia z otworami 100 dla zmniejszenia powierzchniowego połysku i uzyskania szorstkiego wyglądu bibułki posiada na wierzchołku segmentów 101 lub innych części wewnętrznej powierzchni otworów 106 mikro-chropowatości lub mikro-występy zestawione w regularną szachownicę 107 pokazaną na pos. I, których wadą będzie hamowanie przepływu cieczy, zwiększające tarcie podczas przechodzenia przez stożek ścięty. Ponadto powierzchniowe występy zatrzymują pozostający wokół nich płyn. Powyższe wady wraz ze wspomnianą powyżej wysoką wartością wstecznego zwilżania przyczyniają się do nieprzyjemnego odczucia wilgotności, gdy górna warstwa filtrująca pieluchy, wkładki lub podpaski higienicznej nie powstrzymuje zawracania cieczy do zetknięcia ze skórą.

Na pos. II pokazano schematycznie w powiększeniu drugą znaną folię z tworzywa sztucznego z otworami 200. W odróż nieniu od matrycy 100 wedł ug pos. I folia 200 posiada segmenty 201 o profilu przekroju poprzecznego z ukośnymi odnogami 202 zakończonymi w górnej powierzchni wierzchołka 203. Stożkowa konfiguracja zmniejsza zjawisko połysku.

Jednakże uzyskana folia możliwie przypominającą bibułkę, co jest cechą o szczególnej ważności gdy folie są przeznaczone dla pieluch i podpasek higienicznych, nie spełnia zasadniczego wymogu tych folii, tzn. w przypadku sektora higieniczno-sanitarnego uniemożliwia szybkie wchłanianie takich płynów ustrojowych jak mocz lub krew miesiączkowa z powierzchni skóry. Ciecze te powinny przepływać w kierunku wkładki chłonnej z uniemożliwieniem wydostawania się w przeciwnym kierunku, dla uniknięcia nieprzyjemnego wrażenia użytkowników pieluch lub podpasek. Badania laboratoryjne wykazały, zwłaszcza w przypadku drugiej folii 200 według pos. II, że występowanie prostoliniowych segmentów w poprzecznym przekroju profilu segmentów 201, tworzących stożkowe występy, pozwala uzyskać występy o wyraźnej zbieżności, regularnej na całym przekroju poprzecznym. Jednakże w takim przekroju o regularnym stożkowym kształcie może występować wsteczne zwilżanie, przelotowe przejście, lub nawet oba te parametry. Jeśli prostoliniowe segmenty umieszczono w górnej części stożka ściętego lub są nieco pochylone względem poziomej płaszczyzny górnej powierzchni folii, tworzą stożek ścięty albo otwór nadmiernie zamknięty w części dolnej. W ten sposób uzyskano kompromis dla wartości przelotowego przejścia, która będzie bardzo wysoka ponieważ powierzchnia przejścia końcowej części stożka ściętego lub spodu otworu jest bardzo mała. Jeśli wspomniane prostoliniowe segmenty umieszczono w opadającej dolnej części stożka ściętego lub jeśli są one nadmiernie pochylone względem poziomej płaszczyzny górnej powierzchni folii, jak pokazano na pos. II, tworzą stożek ścięty o niedostatecznie zbieżnych ścianach. W ten sposób umiarkowana zbieżność stożka ściętego będzie sprzyjać dużej wartości wstecznego zwilżania, umożliwiając zawracanie cieczy w przeciwnym kierunku.

Z opisu patentowego US 4604156 znana jest matryca, którą wytwarza się poprzez układanie jeden na drugim i następnie spajanie razem dwóch lub więcej odpowiednio dopasowanych cienkich cylindrycznych metalowych ekranów jeden wewnątrz drugiego.

PL 198 783 B1

Z opisu patentowego US 4535020 znana jest perforowana folia wykazują ca zero procent odpływu. Według tego wynalazku, poddaje się obróbce podwójnego składania powierzchni, przy czym te dwie obróbki dają razem folię, która wykazuje zerowy wyciek płynu.

Poniżej podano określenia niektórych parametrów występujących przy wytwarzaniu sztucznego tworzywa z otworami. Określenie „czas przelotowego przejścia cieczy” oznacza czas, w jakim znana ilość znanej cieczy przechodzi przez daną warstwę filtrującą lub folię, i tym samym określa jej zdolność do przepuszczania cieczy. Pomiar odbywa się zgodnie z normą Edana 150.3. „Wsteczne zwilżenie” jest to parametr mierzący zdolność warstwy filtrującej lub folii do przeciwnego wstecznego przepływu znanej cieczy w kierunku skóry niezwłocznie po penetracji w warstwę; pomiar odbywa się zgodnie z normą Edana 151.1. Określenie „połysk” dotyczy ilorazu światła odbitego przez powierzchnię i całkowitego światła odbitego. Przy okreś laniu powierzchniowego połysku folii uwzględnia się tylko światło odbite pod kątem równym kątowi padania, a nie światło odbite we wszystkich kierunkach.

Folia z tworzywa sztucznego z otworami, kształtowana trójwymiarowo, według wynalazku, mająca górną powierzchnię tworzącą liczne przelotowe otwory przechodzące w kierunku dolnej powierzchni folii, przy czym wzajemnie sąsiadujące przelotowe otwory są rozdzielone segmentami folii mającymi profil z symetrycznymi bokami zbiegającymi się w kierunku górnej powierzchni, charakteryzuje się tym, że profil segmentów folii ma półeliptyczny przekrój poprzeczny o mniejszej osi równej mniejszej średnicy, leżący na dolnej powierzchni folii oraz wierzchołek odniesiony do większej osi, na górnej powierzchni folii.

Matryca do wytwarzania folii z tworzywa sztucznego z otworami, kształtowana trójwymiarowo, według wynalazku, charakteryzuje się tym, że jest w postaci grubej siatki o wzajemnie połączonych elementach o eliptycznym przekroju poprzecznym, uformowanej z nakładanego etapami metalu, przy czym każdy element matrycy jest ukształtowany z trzech warstw, odpowiadających równej ilości etapów.

Korzystnym jest gdy trzy warstwy elementu matrycy są z różnych metali, a w szczególności gdy trzy warstwy elementu matrycy są z tego samego metalu.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest to, że proponowana folia umożliwia szybkie wchłonięcie cieczy, zapobiegającej wstecznemu przepływowi w przeciwnym kierunku.

Odmiennie do znanych folii lub pasów trójwymiarowych wykonanych z tworzywa sztucznego z otworami, folia wedł ug wynalazku wykazuje bardzo małą wartość wstecznego zwilż ania, mał e przelotowe przejście, mały połysk oraz mniejsze pole powierzchni stykającej się ciałem.

Folię według wynalazku można uzyskać dowolnym sposobem znanym w tej dziedzinie, w którym dowolna folia termoplastyczna, na przykład wykonana z polietylenu i organicznych lub nieorganicznych dodatków bądź dowolnej mieszanki poliolefiny i organicznych lub nieorganicznych dodatków zostaje owinięta na matrycę formującą, dziurawiona lub wyciskana w stanie prawie stopionym, alternatywnie matrycę i folię dziurawi się na przykład z pomocą wysokociśnieniowej dyszy zimnej lub gorącej wody, w wyniku mechanicznego oddziaływania stempla lub dowolnego członu o konsystencji mechanicznej, który częściowo lub całkowicie penetruje w otwory matrycy nadając folii kształt matrycy formującej.

Przedmiot wynalazku jest opisany w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 3 i 4 przedstawiają fragment pierwszego przykładu wykonania matrycy i odpowiadającej folii z tworzywa sztucznego według wynalazku, w powiększonym widoku perspektywicznym, fig. 5 - fragment matrycy według fig. 3 oraz część folii według fig. 4 nałożoną na matrycę, w przekroju, fig. 6 - schematycznie działanie folii według fig. 4, fig. 7 - fragment drugiego przykładu wykonania folii z tworzywa sztucznego według wynalazku, w powiększonym widoku perspektywicznym, fig. 8 - fragment folii z tworzywa sztucznego według wynalazku wraz ze schematycznie oznaczonym kątem padania i odbicia wiązki świetlnej, fig. 9 i 10 - wykresy parametrów „przelotowego przejście” i „wstecznego zwilżenie” w funkcji pola przejścia dla folii według obecnego wynalazku.

Na fig. 3, pokazano matrycę 3 do wykonywania folii będącej przedmiotem obecnego wynalazku.

Taką matrycę formującą można uzyskać poprzez powlekanie elektrolityczne niklem lub innymi metalami, na przykład miedzią. Matryca tworzy grubą siatkę elementów 30 wzajemnie połączonych oczek z płaską formą pięciokątną. Każdy element 30 ma zakrzywiony przekrój poprzeczny o profilu, zwłaszcza półeliptycznym z mniejszą półśrednicą półelipsy przy podstawie zgodnie z jej osią x i większą półśrednicą półelipsy wzdłuż wysokości zgodnie z osią y.

Na fig. 4 pokazano folię 300 z tworzywa sztucznego z otworami, uzyskaną z matrycy według fig. 3. Folia 300 posiada mikrostrukturę utworzoną przez segmenty ogólnie oznaczone 310, połączone w węzły 302 i tworzące mikro otwory oznaczone 303. Każdy segment folii 301 tworzy w przekroju poprzecznym profil w kształcie półelipsy, posiadającej pionową półoś na większej półśrednicy elipsy

PL 198 783 B1 i oś poziomą na mniejszej średnicę elipsy. Na profilu każdego segmentu folii występują poprzeczne odnogi 304, 305 i wierzchołek 306.

Na fig. 5 przedstawiono folię 300 utworzoną na matrycy 3, której elementy 30 schematycznie zaznaczono w przekroju warstwami odpowiadającymi ilości faz procesu powlekania galwanicznego. Zgodnie z technologią galwanicznego powlekania metalem, można uzyskać niemal pionowy przyrost elementu do pewnej wysokości i następnie stopniowo zwężać przyrost nakładanego metalu aż do wierzchołka o bardzo wąskiej, zakrzywionej powierzchni górnej. Według fig. 5 sposób ten polega na wytworzeniu pierwszej warstwy podłoża 4, po czym nakłada się drugą warstwę 5 nadającą matrycy takie właściwości mechaniczne, jak wytrzymałość i adhezja. Na zakończenie w trzecim pokrywaniu wytwarza się zewnętrzną warstwę powierzchniową 6 dla utworzenia bardziej porowatej powłoki powierzchni niż pozostałe warstwy, ułatwiającej oderwanie się folii po fazie wykonywania otworów i nadającej odpowiedni stopień chropowatości powierzchni w zakresie od 0,1 do 6,3 μm (korzystnie od 0,8 do 3,2 μm).

Matrycę 3 również można wykonywać w więcej niż trzech operacjach z pośrednimi stadiami o innej porowatości lub z innych metali, a także w mniej niż trzech operacjach dla prostszych, bardziej ekonomicznych zastosowań, stosując nawet jeden metal.

Dla uzyskania matryc mogą być zastosowane inne konstrukcje z elementami o zakrzywionym profilu tworzącym przekrój stożkowy, choć są one znacznie droższe dla tego przeznaczenia, jak na przykład obróbka elektroiskrowa, chemigrafia lub technologia laserowa, usuwanie materiału w procesie obróbki mechanicznej poprzez wykrawanie i trawienie, bądź też nakładanie koncentrycznych arkuszy rurowych uprzednio perforowanych którymś z wymienionych sposobów.

Taki szczególny kształt elementów matrycy umożliwia opisanie trójwymiarowych otworów o kształcie podobnym do lejka pokazanym na fig. 6, zamiast o kształcie podobnym do stożka ściętego, jak zwykle miało to miejsce w dotychczasowym stanie techniki. Powracając do fig. 6, odmienny kształt lejka od kształtu stożka ściętego tworzy podwójną stożkowatość, tzn. dwa nałożone stożki ścięte w dostosowaniu do otworu w segmencie utworzonym przez wysokość H1 i wylot D2 szerszy niż D1 w segmencie utworzonym przez wysokość H1 niższego stożka ściętego, która jest większą wysokością, lecz o mniejszej zbieżności. Szczególny kształt elementów matrycy i przekrój w kształcie półelipsy, z podstawą równą mniejszej średnicy i wysokości równej połowie większej średnicy półelipsy, odpowiada segmentom folii 300 lub występom profilu, jak pokazano na fig. 5, który ma szersze rozwarcie D3 dla wprowadzenia większej ilości cieczy.

Folia 300 wykazuje lepsze zaokrąglenie ścian bez ostrych krawędzi pomiędzy segmentem utworzonym przez wysokość H1 i segmentem utworzonym przez wysokość H2, co ułatwia wypływ cieczy bez oddziaływania na całym przekroju występu, a ponadto dolny stożek ścięty powstrzymuje ciecz przepływającą w przeciwnym kierunku, tzn. od dolnej powierzchni folii w kierunku jej górnej powierzchni.

Na fig. 7 pokazano drugi przykład wykonania folii 400, gdzie nałożenie segmentów ogólnie oznaczonych 401, połączonych w węzły 402 i tworzących otwory 403 ma układ wachlarzowy.

Kształt profilu segmentów 401 jest identyczny jak dla segmentów 301 na fig. 4. Profil według obecnego wynalazku tworzy wierzchołek (wierzchołek 304, 406 półelipsy) zwężający się zgodnie z górną powierzchnią folii dla utworzenia szerszego otworu, i podstawę o takim kształcie, aby powstał segment lub występ z wyższym stożkiem ściętym, rozpoczynający się od dolnej powierzchni folii w kierunku powierzchni górnej, celem uzyskania większego oporu dla cieczy zawracającej w górę. Ponadto zmniejszono powierzchnię styku na górnej części folii utworzonej przez segmenty, teoretycznie przypominającą punkty. Taka charakterystyka umożliwia uniknięcie pozostawania resztek cieczy pomiędzy górną powierzchnią segmentu 301, 401 i powierzchnią, z której ciecz jest wchłaniana, zapobiegając przykremu wrażeniu wilgoci. Ciecz nałożona na górną powierzchnię folii według obecnego wynalazku łatwo przepływa w dół dzięki zakrzywionemu wierzchołkowi segmentów 301, 401, przez co może przedostawać się na jedną lub drugą stronę segmentów. Przepływ ułatwia brak powierzchniowych mikro występów generalnie obecnych w dotychczasowych foliach dla zmniejszenia ich połysku bądź nadania foliom wyglądu tkaniny.

Folia według obecnego wynalazku posiada powierzchnie o bardzo wąskiej odblaskowości. Według fig. 8 segment folii nie zawierający na profilu prostoliniowych odgałęzień w przekroju poprzecznym, a zwłaszcza na górnej powierzchni folii tworzy powierzchnię, która teoretycznie daje punktowe odbicie światła padającego. Umożliwia to uzyskanie połysku bez wprowadzania dodatkowych operacji dla folii, jak na przykład wygniatania. Biorąc pod uwagę wiązkę świetlną wytwarzaną przez znane źródło światła umieszczone w znanej odległości, która dochodzi do segmentów pod kątem padaPL 198 783 B1 nia 45° można zauważyć, że wszystkie promienie dochodzące do górnej powierzchni A, odpowiadającej górnej powierzchni folii, niemal płaskiej w tym segmencie, odbijają się w kierunku obiektywu umieszczonego w znanej odległości. W przypadku folii według obecnego wynalazku mającej przekrój poprzeczny o półeliptycznym kształcie można zauważyć, że w kierunku obiektywu odbija się minimalna część światła. Ponieważ w tym segmencie folii występuje zakrzywiony kształt półelipsy, promienie padające odbijają się według stycznej w każdym punkcie krzywej, i na fig. 8 tylko środkowy promień odbija się do punktu na wierzchołku mostka, odpowiadającego górnej powierzchni A folii. Pozostałe promienie mają inne odbicie ponieważ w punkcie styczności mają inne kąty padania, na przykład styczna B o kącie padania 66°, i przy odbiciu pod tym samym kątem nie zostają zauważone przez obiektyw. Promień o innym kącie padania, na przykład dla stycznej C pod kątem 9°, zostaje odbity pod tym samym kątem 9° i również nie będzie zauważony przez obiektyw.

Na wykresach fig. 9 i 10 przedstawiono dla folii według obecnego wynalazku zależność występującą pomiędzy wielkością „wstecznego zwilżenia” i polem przejścia oraz pomiędzy „przelotowym przejściem” i polem przejścia. Choć wielkość „wstecznego zwilżenia” wykazuje niemal regularny wzrost ze wzrostem pola przejścia, wartość „przelotowego przejścia” wzrasta do wartości około 27%, zmierzonej przy podstawie występów lub segmentów folii. Wykres na fig. 9 pokazuje, że nie jest konieczne zwiększenie tej wartości, ponieważ „przelotowe przejście” pozostaje prawie stałe. Jest to tłumaczone tym, że taka wartość przepływu cieczy poprzez występy ulega oddziaływaniu własnego napięcia powierzchniowego i lepkości, natomiast poza tą wartością napięcie powierzchniowe i lepkość nie wywierają żadnego wpływu lub w żadnym przypadku ich wpływ nie jest wystarczający dla spowolnienia przepływu w zauważalny sposób. Przyjmując pole przejścia około 27% jako granicę, której przekroczenie nie będzie korzystne z powyższych przyczyn można zauważyć, że odpowiada temu wartość „przelotowego przejścia” około 1,5 s. Według wykresu na fig. 10, polu przejścia 27% odpowiada wartość wstecznego zwilżenia około 0,02 g. Stąd wynika, że wartość 27% dla pola przejścia stanowi najlepszy kompromis pomiędzy „wstecznym zwilżeniem” i „przelotowym przejściem”. Wartości podane powyżej i wszystkie kompromisy pomiędzy „wstecznym zwilżeniem” i „przelotowym przejściem” leżące w zakresie 20% i 33% pola przejścia są w każdym przypadku lepsze. Jest to możliwe dzięki szczególnemu kształtowi lejkowatemu półelipsy. Taki kształt powstrzymuje cofnięcie przepływu w górę przeciwnie do ruchu cieczy w dłuższym kanale. W przypadku dotychczasowych folii wytwarzanych z tworzywa sztucznego z otworami, gdy ciecz wypływa poza otwór 30 w podstawie segmentów folii, napotyka coraz mniejszy opór przy przepływie w górę i przechodzi na wylot; występuje łatwiejszy przepływ cieczy w górę niż w dół.

Badania laboratoryjne

Poniżej opisano pokrótce niektóre badania laboratoryjne dla wykazania zalet folii wytwarzanych z plastikowego materiału z otworami według obecnego wynalazku.

Badanie „czasu przelotowego przejścia” polega na zważeniu 5 nałożonych papierów chłonnych ERT.FF3.W/S ze współczynnikiem obciążenia 0,3 składowanych przez co najmniej 24 godziny w warunkach wilgotności 65%±2 i temperatury 200±2°C. Papiery użyte w tej próbie następnie zastosowano również w próbie wstecznego zwilżania. Kwadratowy kawałek badanej folii filtrującej (w naszym przypadku folia według obecnego wynalazku lub podobna) pocięto do wielkości boków 125 mm i umieszczono na górnej powierzchni warstwy pięciu nałożonych na siebie papierów chłonnych bezpośrednio po zważeniu (w naszym przypadku folia z otworami musi posiadać występy lub segmenty zwrócone w kierunku papierów chłonnych i pozostające z nimi w zetknięciu). Pakiet zawierający pięć papierów chłonnych i filtrującą folię umieszczono na podstawie przyrządu, dozującego znaną ilość (5 ml) znanej cieczy i mierzącego czas jej przepływu poprzez badaną filtrującą folię. Bezpośrednio po badaniu „czasu przelotowego przejścia” przeprowadzono badanie „wstecznego zwilżenia pokrycia”. Wynik wcześniejszego ważenia pięciu papierów chłonnych pomnożono przez współczynnik obciążenia. Iloczyn przedstawia maksymalną ilość cieczy, jaka może zostać wchłonięta przez pięć wspomnianych papierów chłonnych do wystąpienia nasycenia. Za pomocą przyrządu do badania „czasu przelotowego przejścia” wprowadzono następną ilości tej samej cieczy w pakiet zawierający pięć papierów chłonnych i kawałek filtrującej folii, równą różnicy pomiędzy wynikiem dla wspomnianego iloczynu i ilością cieczy uprzednio wprowadzonej w badaniu (5 ml). Po dodatkowym dozowaniu pakiet warstw papierów chłonnych i filtrującej folii wraz z podstawą i przyrządem dozującym przeniesiono na przyrząd dla zbadania „wstecznego zwilżenia”, polegającego na ułożeniu znanego 4 kg odważnika na znany czas 3 minut w celu jednorodnego zwilżenia górnej powierzchni filtrującej folii. W tym czasie zważono dwa papiery chłonne (ERT.FF3.W/S, Hollingsworth & Vose Company Ltd.) przechowywane przez co naj6

PL 198 783 B1 mniej 24 h w warunkach wilgotności 65%+2 i temperatury 200±2°C). Po upływie określonego czasu automatycznie uniesiono odważnik i właśnie zważone dwa papiery umieszczono na górnej powierzchni tej samej folii filtrującej. Następnie ten sam odważnik ponownie opuszczono na 2 minuty. Po upływie 2 minut oba papiery zważono ponownie. Różnica ciężaru po badaniu i przed badaniem przedstawia ciężar cieczy wchłoniętej z papieru filtrującego. W próbie zastosowano przyrząd wykonany przez Lenzing AG. W próbach zastosowano dwa rodzaje cieczy: symulację moczu, przygotowaną przez laboratorium poprzez rozpuszczenie 18 g chlorku sodu w 2 litrach destylowanej wody zgodnie z normą Edana 150.3, o napięciu powierzchniowym 70±2 nM/m i lepkości 1,0 cPs w 20°C.

Roztwór plazmy wykonany przez Bellon w kwietniu 1997 z datą ważności IV 2000, Nr partii 2018-3, napięcie powierzchniowe 63±2 nM/m i lepkość 1,6 cPs w 20°C. Badanie połysku przeprowadzono zgodnie z normami ASTM D2447 i C346 za pomocą mikropołyskomierza reflektometrycznego wykonanego przez BYK-Gardner GmbH.

Claims (4)

1. Folia z tworzywa sztucznego z otworami, kształtowana trójwymiarowo, mająca górną powierzchnię tworzącą liczne przelotowe otwory przechodzące w kierunku dolnej powierzchni folii, przy czym wzajemnie sąsiadujące przelotowe otwory są rozdzielone segmentami folii mającymi profil z symetrycznymi bokami zbiegającymi się w kierunku górnej powierzchni, znamienna tym, że profil segmentów folii ma półeliptyczny przekrój poprzeczny o mniejszej osi równej mniejszej średnicy, leżący na dolnej powierzchni folii oraz wierzchołek odniesiony do większej osi, na górnej powierzchni folii.

2. Matryca do wytwarzania folii z tworzywa sztucznego z otworami, kształtowana trójwymiarowo, znamienna tym, że jest w postaci grubej siatki o wzajemnie połączonych elementach o eliptycznym przekroju poprzecznym, uformowanej z nakładanego etapami metalu, przy czym każdy element matrycy jest ukształtowany z trzech warstw, odpowiadających równej ilości etapów.

3. Matryca według zastrz. 2, znamienna tym, że trzy warstwy elementu matrycy są z różnych metali.

4. Matryca według zastrz. 2, znamienna tym, że trzy warstwy elementu matrycy są z tego samego metalu.