PL198173B1 - Stacja napędowa napinająca przenośnika zgrzebłowego - Google Patents

Abstract

1. Stacja nap edowa napinaj aca przeno snika zgrzeb lowego, której korpus sk ladaj acy si e z czlonu podstawy i cz lonu napinaj acego wyposa zony jest w blach e denn a oraz w osadzony wymiennie w jego u lo zyskowaniu wa l nap edowy z zamocowan a do niego na sztywno gwiazd a la ncuchow a, a ponadto korpus przynajmniej na jednej ze swych scian bocz- nych posiada stref e po laczenia ko lnierzowego z przepustem sprz eg lowym i otworami do mocowa- nia sprz ezonego z wa lem nap edowym uk ladu nap e- dowego przeno snika, znamienna tym, ze posiada wymienne przystawki p lytowe (20) do lo zyskowania wa lu nap edowego (9) i nastawiania odleg lo sci (h 1 , h 2 , h 3 ) pomi edzy blach a denn a (7) a osi a (0) wa lu nap edowego (9), które swymi powierzchniami we- wn etrznymi (27), po lo zonymi od strony korpusu (2), mocowane s a w strefie polaczenia ko lnierzowego (18) na ró znych, wybranych wysoko sciach, a ich powierzchnie zewn etrzne (28) s lu za do przy laczenia uk ladu nap edowego przeno snika. PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest stacja napędowa napinająca przenośnika zgrzebłowego, znajdująca zastosowanie w szczególności w przenośnikach ścianowych, wykorzystywanych w podziemiach kopalń.

Znana jest z praktyki, a w szczególności z niemieckiego opisu patentowego DE 39 23 320 A1 stacja napędowa przenośnika zgrzebłowego posiadająca korpus z dnem, a w nim osadzony wał napędowy, na stałe skręcony z gwiazdą łańcuchową, stanowiący wymienną jednostkę montażową. Dno stacji napędowej przynajmniej na jednej ze swych pionowych ścian bocznych ma strefę połączenia kołnierzowego z przepustem sprzęgłowym i otworami dla kołnierzowego przyłączania jednostki napędowej przenośnika i jej łączenia z wałem napędowym. Strefa połączenia kołnierzowego znajduje się na płycie kołnierzowej, zamocowanej na trzewiku ślizgowym, który za pomocą siłowników hydraulicznych napinających może być przesuwany względem stałej części korpusu.

W zależności od przeznaczenia, warunków i miejsca pracy przenośnika ścianowego, są w nim łańcuchy o różnej grubości ogniw oraz wały napędowe o zróżnicowanej ilości zębów w gwiazdach łańcuchowych. W typowych wykonaniach przenośników stosowane są łańcuchy zgrzebłowe, wykonane z prętów o średnicach 30 mm, 34 mm lub 42 mm. W najnowszych przenośnikach ścianowych, przy podwójnych nitkach łańcuchowych, z powodzeniem stosowane są ogniwa z prętów o średnicy 48 mm. Każda grubość ogniwa wymaga zastosowania specjalnie dopasowanej gwiazdy łańcuchowej, przeważnie z sześcioma lub siedmioma zębami. W dotychczasowej praktyce przyjęte jest, że dla każdego koła łańcuchowego z określoną ilością zębów przewidziany jest specjalny, dopasowany do jego wymiarów korpus napędu, choć sama trasa przenośnika przystosowana jest do wszystkich grubości łańcucha. Ponieważ przy różnych typach przenośników zgrzebłowych blacha denna generalnie usytuowana jest na stałej wysokości, zmienne jest położenie otworów i przepustów połączeniowych w strefie połączenia kołnierzowego w różnych stacjach napędowych, co ma na celu zagwarantowanie prawidłowego przejścia zgrzebeł z przedziału górnego do przedziału dolnego przenośnika, względnie odwrotnie, przy danej grubości ogniw i ilości zębów koła łańcuchowego. Zatem konieczność stosowania zróżnicowanych stacji napędowych dla różnych średnic prętów ogniw łańcucha stanowi w praktyce wadę dotychczasowych rozwiązań.

Celem wynalazku jest opracowanie takiej konstrukcji stacji napędowej napinającej przenośnika zgrzebłowego, która zapewni uniwersalność w zakresie wykorzystania różnych łańcuchów i bębnów napędowych, przy stosunkowo dużej prostocie rozwiązań konstrukcyjnych i niskich kosztach.

Istota wynalazku polega na tym, że stacja napędowa posiada wymienne przystawki płytowe do łożyskowania wału napędowego i nastawiania odległości pomiędzy blachą denną przenośnika a osią wału napędowego, które swymi powierzchniami wewnętrznymi, położonymi od strony korpusu, mocowane są w strefie połączenia kołnierzowego na różnych, wybranych wysokościach, a ich powierzchnie zewnętrzne służą do przyłączenia układu napędowego przenośnika.

Korzystnym jest, gdy przystawka płytowa posiada pionowo, w stosunku do dna przenośnika, wydłużone otwory przelotowe, przez które przechodzą śruby mocujące, służące do zamocowania tej przystawki płytowej w strefie połączenia kołnierzowego korpusu napędu.

W korzystnym wykonaniu wielkość pionowego wydłużenia otworów przelotowych jest tak dobrana, ze wyznacza zakres przestawienia przystawki płytowej dla całego typoszeregu istniejących konstrukcji stacji napędowej.

Dla zapewnienia łatwości montażu przystawki płytowej celowym jest takie jej wykonanie, w którym jest ona wyposażona w gniazdo z umieszczonym w nim elementem pasującym, wchodzącym w przynależny mu wpust ściany bocznej korpusu w strefie połączenia kołnierzowego, co dodatkowo pozwala na przejmowanie obciążeń pochodzących od kołnierzowe zamocowanej jednostki napędowej i przenoszenie ich na korpus napędu.

Przy takim wykonaniu korzystnym jest, gdy przystawka płytowa ma dla różnych pozycji zabudowy różne elementy pasujące i/lub elementy pasujące z asymetrycznym wypustem.

W szczególności elementy pasujące wykonane są w postaci krótkich, metalowych szyn, o profilu zbliżonym do litery L lub T. Elementy pasujące o profilu L posiadają asymetrycznie wykonane występy i służą głównie do ustawiania skrajnych położeń przystawki płytowej, podczas gdy te elementy o profilu T służą do jej zabudowy w położeniach pośrednich.

Dodatkowo korzystnym jest takie wykonanie przystawki płytowej, w którym ma ona w swej powierzchni zewnętrznej, zwróconej ku jednostce układu napędowego, wpust na segment ustalający, a także posiada wydłużone otwory do kołnierzowego łączenńa jednostki układu napędowego. Dzięki

PL 198 173 B1 temu jednostka napędowa może zostać czołowo przesunięta w kierunku na zewnątrz oraz, odpowiednio do zabudowy przystawki płytowej, przemieszczona w górę lub w dół w kierunku pionowym, z jednoczesnym przeniesieniem obciążeń pochodzących od jednostki napędowej na korpus napędu.

W najbardziej celowym wykonaniu stacji napędowej przystawki płytowe mają obwodowe wybranie, a przepusty sprzęgłowe w strefie połączeń kołnierzowych są okrągłe i obwodowo zamknięte. Przy tym stopniowana tarcza pierścieniowa swym pierścieniem wewnętrznym szczelnie wchodzi w odpowiadający jej przepust sprzęgłowy, natomiast pierścieniem zewnętrznym od strony jednostki napędowej szczelnie wchodzi w obwodowe wybranie przystawki płytowej. Dzięki temu tarcza pierścieniowa umożliwia przechodzenie wału napędowego w pożądanej pozycji zabudowy, przy jednoczesnym dokładnym prowadzeniu.

Dla pośrednich pozycji zabudowy przystawki płytowej korzystnym jest, gdy dla różnych pozycji zabudowy przystawki płytowej są różne tarcze pierścieniowe i/lub tarcze pierścieniowe zabudowane są w różnych pozycjach obrotowych, przy czym pierścienie zabudowywanych w różnych pozycjach obrotowych tarcz pierścieniowych są względem siebie niewspółśrodkowe. W wyniku tego przejście między obwodowym wybraniem w przystawce płytowej a przepustem sprzęgłowym jest szczelnie wypełnione.

Przy takiej konstrukcji dodatkowo korzystnym jest, gdy większy pierścień wewnętrzny tarczy pierścieniowej posiada stopniowane otwory, poprzez które mocowany jest śrubami mocującymi, wkręcanymi w gwintowane otwory w przystawce płytowej, co zasadniczo upraszcza prace montażowe.

W szczególnie korzystnym wykonaniu stacji napędowej łożyska wału napędowego znajdują się w prostokątnych lub kwadratowych obudowach łożyskowych, wsuniętych i osadzonych miedzy jarzmami dolnymi a jarzmami górnymi głowicy korpusu, przy czym te obudowy łożyskowe są niższe, niż odległość między jarzmami dolnym i górnym.

Pożądanym jest przy tym, aby przestrzeń między jarzmem dolnym i jarzmem górnym była otwarta jedynie od strony głowicy korpusu, jako że wówczas wał napędowy, będący jednostką montażową może być wsunięty do odpowiedniej pozycji w całości od tej strony korpusu.

W najprostszym wykonaniu położenie obudów łożyskowych między jarzmami dolnym i górnym stabilizowane jest listwami dystansowymi, które dla ekstremalnych pozycji zabudowy posiadają grubość odpowiadającą maksymalnej wysokości przestawienia. Dla pozycji pośredniej mogą to być dwie listwy dystansowe o sumarycznej grubości równej wysokości przestawienia obudowy łożyskowej.

Listwy dystansowe mogą stanowić również integralną część jednolitych elementów zamykających ułożyskowanie wału napędowego w głowicy korpusu, od jej otwartej strony.

W takim przypadku te jednolite elementy zamykające powinny być wyposażone w sworznie prowadzące, współpracujące z odpowiadającymi im otworami prowadzącymi obudów łożyskowych, co zapewni dokładność osadzenia i rozparcia w wymaganej pozycji tych obudów łożyskowych, a także zapobiegać będzie ich zsuwaniu, bądź przekręcaniu.

Szczególnie korzystnym jest takie wykonanie stacji napędowej, w którym ma ona postać ramy napinającej z członem napinającym, wyposażonym w strefę połączenia kołnierzowego do mocowania przystawki płytowej i służącym do łożyskowania wału napędowego, osadzonym przesuwnie za pomocą siłowników hydraulicznych względem członu podstawy korpusu.

W dalszym usprawnieniu człon napinający wyposażony jest w blachę osłonową, zamocowaną przesuwnie względem blachy dennej, przy czym ta blacha osłonowa zakrywa blachę denną aż do językokształtnego wybrania, zlokalizowanego od strony przyłącza ostrogorynny przenośnika.

Zasadnicza zaleta napędu według wynalazku polega na tym, że dzięki przystawkom płytowym uzyskuje się możliwość kompensowania różnic położenia wału napędowego względem blachy dennej, wynikających z wykorzystania łańcuchów o różnej grubości pręta ogniw, a także odpowiadających im gwiazd łańcuchowych. W praktyce różnica położenia między najgłębszym poziomem zabudowy, dla łańcucha zgrzebłowego o wymiarach 30 x 126 i siedmiozębowych gwiazd łańcuchowych, a najwyższym poziomem, dla łańcucha o wymiarach 30 x 108 i siedmiozębowych gwiazd łańcuchowych wynosi ok. 40 mm. Dzięki wykorzystaniu przystawek płytowych można zniwelować nawet większą różnicę poziomów zabudowy, przy czym zróżnicowanie wysokości położenia między osią wału napędowego a blachą denną realizowane jest tylko zmianą położenia wału napędowego. Względne położenie czopów wału napędowego oraz sprzężonych z nim jednostek napędowych przenośnika pozostaje przy tym zawsze takie samo. Wskutek wykorzystania przystawek płytowych możliwa jest adaptacja do innego łańcucha i gwiazd łańcuchowych każdej istniejącej stacji napędowej bez dodatkowych zmian konstrukcyjnych, co zasadniczo wpływa na funkcjonowanie i efektywność ekonomiczną przenośników zgrzebłowych.

PL 198 173 B1

Trzeba tu podkreślić, że rozwiązanie według wynalazku jest bardzo proste technicznie i łatwe do wykonania, a jednocześnie bardzo proste w obsłudze, co dodatkowo podnosi jego walory użytkowe.

Wynalazek został bliżej objaśniony w przykładzie wykonania na rysunku, gdzie fig. 1 przedstawia stację napędową napinającą z zamocowaną do jednej ściany bocznej przystawką płytową w widoku perspektywicznym, fig. 2 - stację napędową napinającą z przystawkami płytowymi zamocowanymi po obu bokach w widoku z góry, fig. 3 - tą stację napędową napinającą w widoku bocznym, fig. 4A przystawkę płytową z elementami prowadzącymi i mocującymi, przystosowaną do maksymalnej górnej pozycji zabudowy, w widoku perspektywicznym, fig. 4B - przystawkę płytową z elementami prowadzącymi i mocującymi, przystosowaną do maksymalnie dolnej pozycji zabudowy, w widoku perspektywicznym, fig. 5 - fragment przystawki płytowej w strefie elementu pasującego w przekroju poprzecznym, fig. 6 - przepust sprzęgłowy z tarczą pierścieniową w przekroju pionowym, fig. 7 - przystawkę płytową z elementami prowadzącymi i mocującymi w przekroju poziomym, a fig. 8A, 8B i 8C - schematycznie przedstawioną stację napędową napinającą w widoku bocznym, z wałami napędowymi w różnych pozycjach zabudowy.

Przykładowo przedstawiona stacja napędowa napinająca 1 zainstalowana jest na końcu nie narysowanego przenośnika zgrzebłowego łańcuchowego, wykonanego jako górniczy przenośnik ścianowy i pełni funkcję napędu pomocniczego tego przenośnika. Stacja napędowa napinająca 1 (fig. 1) ma dwuczęściowy korpus 2, na który składa się człon podstawy 3 w jego tylnym odcinku i człon napinający 4 w jego odcinku przednim. Człon podstawy 3 ma stałe pionowe ściany boczne 5, w których od ich zewnętrznej strony zamocowane są przegubowo siłowniki hydrauliczne 6 do przesuwania członu napinającego 4. Pomiędzy ścianami bocznymi 5 człon podstawy 3 ma zamocowaną na stałe blachę denną 7, do której po obu bokach przymocowane są profile boczne 8 służące do prowadzenia nie narysowanych zgrzebeł, oddzielającą przedział górny przenośnika zgrzebłowego od przedziału dolnego.

W członie napinającym 4 umieszczony jest wał napędowy 9 z dwoma gwiazdami łańcuchowymi 10 dla podwójnego łańcucha zgrzebłowego. Wał napędowy 9 wraz z gwiazdami łańcuchowymi 10 stanowi jeden element montażowy, osadzany bądź wyjmowany przez otwarty od przodu koniec głowicy 11 korpusu 2. Wał napędowy 9 ułożyskowany jest w dwóch kwadratowych obudowach łożyskowych 12, wsuniętych między jarzmo dolne 13 a jarzmo górne 14. Prawy czop 15 wału napędowego 9 jest swobodny i nie wchodzi do wnętrza przepustu sprzęgłowego 16 wykonanego w prawej płycie ściany bocznej 17 na zewnątrz której znajduje się strefa połączenia kołnierzowego 18. Lewy czop 15 wału napędowego 9 połączony jest na stałe łączem gwintowym ze sprzęgłem 19, które przechodzi na wskroś przez przepust sprzęgłowy 16 w lewej płycie ściany bocznej 17 i stanowi przedłużenie wału napędowego 9 aż do przystawki płytowej 20, której konstrukcja zostanie opisana dalej. Pomiędzy jarzmami dolnymi 13, jarzmami górnymi 14 i płytami ścian bocznych 17 usytuowane są przestrzenie pośrednie 21 o kształcie zbliżonym do litery U, zapewniające wystarczająco dużo miejsca dla montażu wału napędowego 9 jako jednostki montażowej, przy swobodnych czopach 15 tego wału napędowego 9. Każda ze stref połączenia kołnierzowego 18 na zewnętrznej stronie płyt ścian bocznych 17 posiada w konkretnym przypadku sześć otworów 22, stopniowany przepust sprzęgłowy 16 oraz równoległy do blachy dennej 6 wpust 23, ciągnący się aż do tylnej krawędzi strefy połączenia kołnierzowego 18. Pomiędzy blachą denną 7 a wałem napędowym 9 zamontowany jest wymienny język 24 wyrzutnika łańcucha, który wraz z członem napinającym 4 i blachą osłonową 25 ulega przesunięciu przy napinaniu nie narysowanego łańcucha zgrzebłowego. Dzięki temu pozycja wejściowa zgrzebeł i łańcucha zgrzebłowego na gwiazdy łańcuchowe 10 jest zawsze taka sama, niezależnie od pozycji członu napinającego 4, w trakcie napinania względem członu podstawy 3 korpusu 1.

Przystawka płytowa 20 (fig. 2, fig. 3) wykonana jest jako masywna, mająca w praktyce grubość ok. 7 mm płyta podstawowa 26, w której wyróżnia się powierzchnię wewnętrzną 27 zwróconą ku korpusowi 2 i powierzchnię zewnętrzną 28 zlokalizowaną od strony jednostki napędowej stacji napędowej napinającej 1. Płyta podstawowa 26 posiada w konkretnym wykonaniu sześć pionowo wydłużonych otworów przelotowych 29, odpowiadających otworom 22 ściany bocznej 17 w jej strefie połączenia kołnierzowego 18, z których cztery wydłużone otwory przelotowe 29 usytuowane są po jednej stronie obwodowego wybrania 30, a pozostałe dwa wydłużone otwory przelotowe 31 znajdują się po drugiej stronie tego obwodowego wybrania 30. Przez wydłużone otwory przelotowe 29, 31 przechodzą odpowiadające im śruby mocujące 32 i 33, które są wkręcane w otwory 22 ściany bocznej 17 i ewentualnie zabezpieczone w nich nakrętkami 34. Wydłużone otwory przelotowe 29, 31 znajdują się zawsze blisko górnej i dolnej krawędzi przystawki płytowej 20, przez co zapewniają równomierne zamocowanie tej przystawki płytowej 20 z dużą siłą w otoczeniu obwodowego wybrania 30 przy dostępie do przepustu

PL 198 173 B1 sprzęgłowego 16. Łby 35 śrub mocujących 32 wchodzą kształtowo w szczelinę 36 ściany bocznej 17, podczas gdy nakrętki 34 nachodzą na płytę ściany bocznej 17 i są do niej dokręcane, jak to uwidoczniono w powiększeniu na przekroju poziomym przystawki płytowej 20 (fig. 7).

Detale przystawki płytowej 20 są najlepiej uwidocznione na jej rysunkach perspektywicznych (fig. 4A, fig. 4B), przy czym różnica między wykonaniami przedstawionymi na tych rysunkach polega na położeniu elementu pasującego 37, odpowiednim ułożeniu śrub mocujących 32, 33 w wydłużonych otworach przelotowych 29, 31 i pozycji mimośrodowej tarczy pierścieniowej 38. Niesymetryczny element pasujący 37, wykonany jest w postaci jednolitej, sprężystej szyny metalowej o przekroju poprzecznym zbliżonym do litery L, posiadającej dłuższe ramię 39, oraz krótsze ramię 40, przykręcanej za pomocą śrub 41 na dnie gniazda 42 płyty podstawowej 26. Szerokie, krótsze ramię 40 (fig. 4B) elementu pasującego 37 odpowiada kształtem gniazdu 42 w przystawce płytowej 20, podczas gdy dłuższe ramię 39 wystaje poza powierzchnię wewnętrzną 27 i wchodzi we wpust 23 ściany bocznej 17 w strefie połączenia kołnierzowego 18 (fig. 1) w maksymalnie górnej pozycji przystawki płytowej 20 (fig. 4A). Krótsze ramię 40, tak samo jak śruby mocujące 32, 33 znajdują się w wydłużonych otworach przelotowych 29, 31 na dole, tak że przystawka płytowa 20, gdy krótsze ramię 40 elementu pasującego 37 wchodzi we wpust 23 ściany bocznej 17, podniesiona jest wysoko do góry.

Ponieważ przepust sprzęgłowy 16 w strefie połączenia kołnierzowego 18 nie ulega przesunięciu, lecz utrzymuje stałą odległość od blachy dennej 7, podczas gdy obwodowe wybranie 30 w przystawce płytowej 20 przesuwa się w jej kierunku, powstaje otwarte przejście pomiędzy obwodowym wybraniem 30 a przepustem sprzęgłowym 16. Do wypełnienia tego otwartego przejścia służy tarcza pierścieniowa 38 z większym pierścieniem wewnętrznym 43 od strony korpusu 2 i mniejszym pierścieniem zewnętrznym 44 od strony jednostki napędowej (fig. 6). Pierścień zewnętrzny 44 obejmuje koncentrycznie otwór przelotowy 45, podczas gdy większy pierścień wewnętrzny 43 posiada koncentrycznie zlokalizowany w stosunku do jego osi środkowej własny otwór przelotowy 46. W szerszej strefie pierścieniowej 47, zlokalizowanej na dole (fig. 4A) bądź na górze (fig. 4B) znajdują się stopniowane otwory 48, w których całkowicie zagłębione są śruby mocujące 49 wraz z ich łbami, wkręcane do przystawki płytowej 20.

W przykładowym stanie zabudowy (fig. 2) większy pierścień wewnętrzny 43 całkowicie wypełnia przepust sprzęgłowy 16, podczas gdy mniejszy pierścień zewnętrzny 44 wypełnia okrągłe wybranie 30 w przystawce płytowej 20 (fig. 6, fig. 7). Przy stopniowanym, obwodowym wybraniu 30 pierścień zewnętrzny 44 dolega kształtowo do przystawki płytowej 20 od strony korpusu 2. Tarcza pierścieniowa 38 może przejmować siły o kierunku pionowym i w ten sposób odciąża częściowo śruby mocujące 32, 33 i element pasujący 37.

W zależności od wykonania czopy 15 wału napędowego 9 przechodzą przez otwory przelotowe 45, 46 w tarczy pierścieniowej 38, albo tuleje sprzęgieł, służące do łączenia z jednostką napędową, wspierają się w tych otworach przelotowych 45, 46.

Nie narysowana jednostka napędowa w przedstawionym przypadku przyłączona jest kołnierzowo ze swoją przekładnią od strony powierzchni zewnętrznej 28 przystawki płytowej 20. Do tego celu służą wykonane w różnych miejscach płyty podstawowej 26 stopniowane, wydłużone otwory 50, 51,52, 53, 54 (fig. 4A, fig. 4B), w których osadzone są cztery śruby montażowe 55. Przystawka płytowa 20 jest ponadto na swej powierzchni zewnętrznej 28 wyposażona w przebiegający poziomo wpust 56 (fig. 3), w który wchodzi segment ustalający 57 (fig. 2). Wpust 56 leży po środku powierzchni zewnętrznej 28, naprzeciw gniazda 42 elementu pasującego 37 w powierzchni wewnętrznej 27 i rozciąga się do krawędzi bocznej 58 płetwowej końcówki 59 przystawki płytowej 20. Część główna 60, mająca w zasadzie kształt prostokątny i wyposażona w obwodowe wybranie 30, posiada zamocowane do czołowych ścianek uchwyty hakowe 61 do łączenia z podnośnikiem w trakcie transportu. Pozycje śrub montażowych 55, zmieniają się w zależności od wykonania i typu układu napędowego.

Przystawka płytowa 20 może być zabudowana w różnych, przykładowo trzech, pozycjach osi 0 wału napędowego 9 względem położenia blachy dennej 7 (fig. 8A, fig. 8B, fig. 8C). Odległość ty (fig. 8A) pomiędzy osią 0 wału napędowego 9 a blachą denną 7 jest najmniejsza przy najwyższym położeniu przystawki płytowej 20 (fig. 4A), kiedy to śruby mocujące 32, 33 znajdują się w dolnych częściach wydłużonych otworów przelotowych 29, 31.

Odległość ty (fig. 8B) jest zaś największa, gdy śruby mocujące 32, 33 znajdują się w górnych końcowych częściach wydłużonych otworów przelotowych 29, 31. W pośrednim położeniu, kiedy śruby mocujące 32, 33 znajdują się w środku wydłużonych otworów przelotowych 29, 31 (fig. 8C) odległość h3 ma wartość pośrednią między odległością ty a odległością ty. W przedstawionych rysunkowo sytuacjach, dla zachowania przejrzystości, pokazano schematycznie w zasadzie kwadratowe

PL 198 173 B1 obudowy łożyskowe 12 z pominięciem przystawek płytowych 20. W celu ustabilizowania najwyższej pozycji zabudowy przystawki płytowej 20 (fig. 8B) to znaczy najmniejszej wartości odległości h1 pod spodem obudowy łożyskowej 12 osadzona jest listwa dystansowa 62. Grubość tej listwy dystansowej 62 odpowiada maksymalnemu możliwemu przesunięciu obudowy łożyskowej 12 pomiędzy jarzmem górnym 14 a jarzmem dolnym 13 głowicy 11 członu podstawowego 3 (fig. 1). Stabilizowanie zaś najniższej pozycji przystawki płytowej 20 (fig. 8B) odbywa się poprzez osadzenie listwy dystansowej 62 nad obudową łożyskową 12. Dla obu opisanych przykładów skrajnych pozycji przystawki płytowej 20 przedstawiono taki sam łańcuch zgrzebłowy, na przykład typu 34 x 126 przy gwieździe łańcuchowej 10 w jednym przypadku sześciozębowej, a w drugim przypadku siedmiozębowej. Ustawianie wielkości odległości h-ι, h2 jest możliwe za pomocą przystawek płytowych 20 dla konkretnego, określonego korpusu 2 stacji napędowej napinającej 1 z członem podstawowym 3 i członem napinającym 4.

Również każde dowolne położenie pośrednie, szczególnie środkowe (fig. 8C) osiągane jest w prosty sposób. Dla ustabilizowania pozycji środkowej przystawki płytowej 20 nad i pod obudowę łożyskową 12 wsuwane są dwie listwy dystansowe 63 o tej samej grubości. Dla pozycji pośredniej środkowej korzystnym jest także, gdy do ustawienia przystawki płytowej 20 w strefie połączenia kołnierzowego 18 stosuje się element pasujący 37 o profilu zbliżonym do litery T z wypustem środkowym, czego w szczegółach nie przedstawiono na rysunku.

W wariantowych wykonaniach wynalazku, innych niż opisane, możliwym jest zastosowanie rozwiązań alternatywnych, zawierających się w ramach tego wynalazku. Dotyczyć to może układów mocujących, otworów, przepustów i wybrań, oraz elementów pasujących, odpowiednich dla istniejących konstrukcji stacji napędowej napinającej. Również listwy dystansowe 62, 63 mogą być częścią nie przedstawionych elementów zamykających korpusu 2, na jego otwartym końcu, względnie blokujących obudowy łożyskowe 12 w ich pozycji.

Claims (17)

1. Stacja napędowa napinająca pr^^^m^^rni^sa zgrzebłowego, której korpus składający się z członu podstawy i członu napinającego wyposażony jest w blachę denną oraz w osadzony wymiennie w jego ułożyskowaniu wał napędowy z zamocowaną do niego na sztywno gwiazdą łańcuchową, a ponadto korpus przynajmniej na jednej ze swych ścian bocznych posiada strefę połączenia kołnierzowego z przepustem sprzęgłowym i otworami do mocowania sprzężonego z wałem napędowym układu napędowego przenośnika, znamienna tym, że posiada wymienne przystawki płytowe (20) do łożyskowania wału napędowego (9) i nastawiania odległości (h_1f h2, h₃) pomiędzy blachą denną (7) a osią (0) wału napędowego (9), które swymi powierzchniami wewnętrznymi (27), położonymi od strony korpusu (2), mocowane są w strefie połączenia kołnierzowego (18) na różnych, wybranych wysokościach, a ich powierzchnie zewnętrzne (28) służą do przyłączenia układu napędowego przenośnika.

2. Stacca według zastrz. 1, znamienna tym. że przystawka płytowa (20) posiada pionowo w^ydłużone otwory przelotowe (29, 31), przez które przechodzą śruby mocujące (32, 33) służące do zamocowania przystawki płytowej (20) w otworach (22) strefy połączenia kołnierzowego (18).

3. Staccawedług zas^z. 2, znam ienna tym, że wielkość pionoweeo wydłużeniao-wo-ów ρτζβίοtowych (29, 31) wyznacza zakres przestawiania przystawki płytowej (20).

4. St^cy^ wedługzastrz. 1, albo 2, albo 3, znamiennatym, że pr'zystawkapłytowa (20) wyposażona jest w gniazdo (42), w którym umieszczony jest element pasujący (37) wchodzący w przynależny mu wpust (23) ściany bocznej (17) w strefie połączenia kołnierzowego (17) korpusu (2).

5. St^cc^ według zasSi^. 4, znamienna tym, że ma dla różnych pozycci zabudowy przyssawki ρ^towej (20) różne elementy pasujące (37) i/lub elementy pasujące (37) z asymetrycznym wypustem (40).

6. St^cc^ wedługzasSz. 5, znamiennatym, że maelementypasujące (37) wykonanew posSaci krótkich szyn metalowych o profilu zbliżonym do litery L lub T.

7. St^cc^ według zas^z. 4, znamiennatym, że płzystawkapp,yowa(20) maw swej powierzch ni zewnętrznej (28), od strony mocowania jednostki układu napędowego, wpust 56 na segment ustalający 57, a także posiada wydłużone otwory (50, 51, 52, 53, 54) do kołnierzowego połączenia jednostki układu napędowego.

PL 198 173 B1

8. Stacja według zastrz. 1, znamienna tym, że przystawka płytowa (20) ma obwodowe wybranie (30), a odpowiadający jej przepust sprzęgłowy (16) w strefie połączeń kołnierzowych (18) jest okrągły i obwodowo zamknięty, przy czym stopniowana tarcza pierścieniowa (38), od strony korpusu (2) swym pierścieniem wewnętrznym (43) szczelnie wchodzi w przepust sprzęgłowy (16), a pierścieniem zewnętrznym (44), od strony jednostki napędowej, szczelnie wchodzi w obwodowe wybranie (30) przystawki płytowej (20).

9. Stacja według zastrz. 8, znamienna tym, że ma dla różnych pozycji zabudowy pi^^^^t^^\^l^i płytowej (20) różne tarcze pierścieniowe (40) i/lub tarcze pierścieniowe (38) zabudowane w różnych pozycjach obrotowych, przy czym pierścienie (43, 44) zabudowanych w różnych pozycjach obrotowych tarcz pierścieniowych (38) są względem siebie niewspółśrodkowe.

10. Staqa według zastrz. 8, albo 9, znamienna tym, że większy pi^i^^t^i^rń wewnętrzny (43) posiada stopniowane otwory (48) na śruby mocujące (49), którymi łączony jest z przystawką płytową (20).

11. Stacja według zastrz. 1, znamienna tym, że łożyska wału napędowego (9) znajdują się w prostokątnych lub kwadratowych obudowach łożyskowych (12), wsuniętych i osadzonych między jarzmami dolnymi (13) a jarzmami górnymi (14) korpusu (2), przy czym te obudowy łożyskowe (12) są niższe od odległości między jarzmami dolnymi (13) a jarzmami górnymi (14).

12. Staqa według 11, znamienna tym, żeprzessrzeń między każdym jarzmem dolnym (13) a jarzmem górnym (14) jest otwarta jedynie od strony głowicy (11) korpusu (2).

13. Stacca według z^^si^^. 11, albo 12, znamienna tym, że położenie obudów łożyskowych (12) między jarzmami dolnymi (13) a jarzmami górnymi (14) ustalane jest listwami dystansowymi (62, 63).

14. Stacca według z^^si^^. 13, znamienna tym, że HsItw dyssansowe (62, 63) są jednolitych elementów zamykających ułożyskowanie w głowicy (11) korpusu (2) od jej otwartej strony.

15. Stacca według z^^si^^. 14, znamienna tym, że jednollte elementy, ułożyskowanie w głowicy (11), wyposażone są w sworznie prowadzące, współpracujące z otworami prowadzącymi obudów łożyskowych (12).

16. Staga według zastrz. 1, znamienna tym, że ma postać ramy napinającej, w której człon napinający (4) posiadający strefę połączenia kołnierzowego (18) do mocowania przystawki płytowej (20) i służący do łożyskowania wału napędowego (9), osadzany jest przesuwnie za pomocą siłowników hydraulicznych (6) względem członu podstawy (3) korpusu (2).

17. Stacca według zassrz. 16, znamienna tym, że człon napinający (4) jw/posażony jess w blachę osłonową (25), zamocowaną przesuwnie względem blachy dennej (7), przy czym ta blacha osłonowa (25) zakrywa blachę denną (7) aż do językokształtnego wybrania, zlokalizowanego od strony przyłącza ostrogorynny przenośnika.