PL197544B1 - Pokrycie mopa - Google Patents

Abstract

1. Pokrycie mopa z dwiema powierzchniami g lównymi i tkanin a p etelkow a z nitek tworz a- cych p etelki i nitek ustalaj acych na ka zdej z powierzchni g lównych, znamienne tym, ze nitki tworz ace p etelki dla p etelek pierwszej i dru- giej powierzchni g lównej (7, 8) s a ustalone za pomoc a tych samych nitek ustalaj acych (14, 16). PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest pokrycie mopa, które w połączeniu z uchwytem mopa jest używane do czyszczenia powierzchni podłóg.

Do systemu wycierania mopem należy z reguły uchwyt mopa oraz co najmniej jedno pokrycie mopa. Pokrycie mopa jest zamocowane na uchwycie za pomocą urządzenia do mocowania, tak że przy wycieraniu i ewentualnie podczas odbywającego się po nim wyciskania jest ono dobrze połączone z uchwytem.

Za pomocą systemu mocowania powinno być możliwe szybkie nałożenie na uchwyt mopa i szybkie zdjęcie z uchwytu mopa, tak że pokrycie mopa, jeśli ma być zdjęte, na przykład do większych sprzątań, może być szybko zdjęte i bez dużego nakładu czasu może być ponownie nałożone na uchwyt nowe lub oczyszczone pokrycie mopa. Ponadto jest pożądane, żeby pokrycie mopa mogło być zamocowane na uchwycie bez pomocy rąk, ponieważ chroni to zdolność czyszczenia przed tym, aby nie doszło do zetknięcia rąk z chemikaliami czyszczącymi przy nakładaniu lub zdejmowaniu pokrycia mopa z uchwytu.

Znane są różne systemy urządzeń do mocowania. Według znanego rozwiązania pokrycie mopa może być zamocowane na uchwycie mopa, na przykład za pomocą taśm, przykładowo przez związanie ze sobą na supeł dwóch taśm. Alternatywnie do tego używane są pokrycia mopów, które mają kieszenie, w które mogą być włożone końcówki w kształcie płyt uchwytów mopów do wycierania. W ten sposób pokrycie mopa jest zamocowane na uchwycie mopa.

Takie pokrycie mopa z kieszeniami służącymi do zamocowania na uchwycie mopa jest opisane w dokumencie patentowym nr WO 98/15220. Opisane tam pokrycie mopa według korzystnego wariantu wykonania może być ukształtowane w ten sposób, że pokrycie mopa składa się z dwóch płatów, które posiadają dwie znajdujące się naprzeciw siebie szczeliny i we wnętrzu udostępniają znajdujące się między dwoma płatami kieszenie, w które może być wprowadzony uchwyt mopa. Pokrycie mopa opisane w dokumencie patentowym nr WO 98/15220 posiada płaty wykonane w różny sposób, tak że jeden z płatów jest wykonany, na przykład z obszyciem z runa i drugi płat jest wykonany z pokryciem czyszczącym służącym do wysuszenia podłogi. Obydwa płaty są połączone ze sobą za pomocą szwu.

Rozwiązanie alternatywne do wkładania uchwytu mopa w kieszenie pokrycia mopa jest opisane w niemieckim dokumencie nr DE 94 15 071 U1. Opisane tam pokrycie mopa może być zamocowane w uchwycie mopa za pomocą połączenia na rzepy. Używane są przy tym elementy z rzepami, które są mocno zamocowane za pomocą szwu lub czegoś podobnego na pokryciu mopa i mogą zatem wchodzić we wzajemne oddziaływanie z odpowiednimi z elementami współdziałającymi na uchwycie mopa, tak że pokrycie mopa jest pewnie zamocowane na uchwycie. Pokrycie mopa jest wykonane w kształcie kieszeni i na otwartym końcu kieszeni, na jej stronie wewnętrznej są umieszczone elementy z rzepami. Strona zewnętrzna pokrycia mopa w kształcie kieszeni posiada tkaninę pętelkową.

Także w niemieckim dokumencie patentowym nr DE 44 23 280 A1 jest opisany system wycierania mopem, w którym jako urządzenie do zamocowania między pokryciem mopa i uchwytem jest używane zapięcie na taśmę z rzepami. W tym celu na powierzchni pokrycia mopa przewidziano część nośną z flauszu, która posiada małe pętelki. Gęstość pętelek i ich wielkość są w ten sposób dobrane, że część nośna z flauszu przylega do części szczotki do szorowania podłogi zaopatrzonej w szczeciny. Część nośna z flauszu jest naszyta na części służącej do czyszczenia.

Celem wynalazku jest opracowanie pokrycia mopa, które umożliwia skuteczne czyszczenie podłóg i którego produkcja jest tania.

Pokrycie mopa z dwiema powierzchniami głównymi i tkaniną pętelkową z nitek tworzących pętelki i nitek ustalających na każdej z powierzchni głównych, według wynalazku charakteryzuje się tym, że nitki tworzące pętelki dla pętelek pierwszej i drugiej powierzchni głównej są ustalone za pomocą tych samych nitek ustalających.

Korzystnie, pętelki na pierwszej powierzchni głównej są wyższe niż na drugiej powierzchni głównej.

Korzystnie, pętelki drugiej powierzchni głównej mają wysokość mniejszą niż 5 mm.

Korzystnie, pętelki na pierwszej powierzchni głównej mają wysokość w zakresie od 5 mm do 25 mm.

Korzystnie, nitki tworzące pętelki są splecione tworząc oczka dziewiarskie bezpośrednio z nitkami ustalającymi, bez wprowadzenia tkaniny nośnej.

PL 197 544 B1

Korzystnie, pętelki pierwszej powierzchni głównej są utworzone z pierwszego materiału, a pętelki drugiej powierzchni głównej są utworzone z różnego od niego, drugiego materiału.

Korzystnie, pętelki pierwszej i/lub drugiej powierzchni głównej są z poliamidu, poliestru lub bawełny.

Korzystnie, nitki tworzące pętelki są nitkami runowymi, które są splecione tworząc oczka dziewiarskie z nitką wątkową i nitką splotową, jako nitkami ustalającymi.

Korzystnie, występują dwie nitki runowe, z których pierwsza formuje pętelki pierwszej powierzchni głównej, a druga formuje pętelki drugiej powierzchni głównej.

Wynalazek opiera się na pomyśle wytwarzania pokrycia mopa z tkaniną pętelkową z obydwu stron w ten sposób, że już przy wytwarzaniu tekstyliów z obydwu stron są wrabiane pętelki i ustalane za pomocą tych samych nitek ustalających. Oznacza to w szczególności, że tkanina jest wytwarzana prawie podobnie jak w przypadku ręczników; na obydwu powierzchniach głównych w taki sposób posiada pętelki, że nie muszą być połączone w dodatkowej operacji dwa pojedyncze kawałki tkaniny posiadające pętelki z jednej strony. Dzięki temu całkowicie odpada operacja zszywania dwóch tkanin z pętelkami wytworzonymi z jednej strony. Dzięki rezygnacji z jednej operacji procesu produkcji, wytwarzanie pokrycia mopa według wynalazku jest tanie.

Pętelki na obydwu powierzchniach głównych korzystnie mają różne wysokości. W szczególności pętelki pierwszej powierzchni głównej są wyższe niż drugiej powierzchni głównej, przy czym prócz tego w korzystny sposób pętelki drugiej powierzchni głównej mają długość, która nadaje się do wzajemnego oddziaływania z częścią współdziałającą zapięcia na rzepy na uchwycie mopa. Dzięki takiemu ukształtowaniu pętelek pokrycie mopa może być zamocowane bez pomocy rąk na uchwycie mopa tak, że część współdziałająca zapięcia na rzepy uchwytu mopa jest dociskana do odpowiedniej strony pokrycia mopa. Druga powierzchnia, która nie nadaje się do utworzenia zapięcia na rzepy według tego korzystnego wariantu wykonania posiada pętelki, które zależnie od celu stosowania nadają się do czyszczenia powierzchni podłóg na mokro, na wilgotno lub na sucho. Długość lub wysokość pętelek strony czyszczącej może być dobierana odpowiednio do celu zastosowania.

Dla utworzenia zapięcia na rzepy korzystna jest wysokość pętelek mniejsza niż 5 mm. Odpowiada to pętelkom, jakie są odpowiednie do powszechnie używanych zapięć na rzepy, tak że część współdziałająca może należycie zahaczyć się na odpowiedniej powierzchni pokrycia mopa. Jeśli część współdziałająca, która posiada „haki” jest ukształtowana na całej powierzchni uchwytu, to w rezultacie powstaje duża powierzchnia przyczepna, która zapewnia niezawodne osadzenie pokrycia mopa na uchwycie mopa.

Pętelki na powierzchni służącej do czyszczenia korzystnie posiadają wysokość około 5 mm do 25 mm. Takie wysokości pętelek okazały się korzystne do czyszczenia powierzchni podłóg. Oczywiście możliwa jest zmiana wysokości odpowiednia do celu zastosowania.

Według korzystnego wariantu wykonania pętelki są splatane tworząc oczka dziewiarskie bez wstawienia za pośrednictwem tkaniny nośnej, to znaczy w szczególności, że pętelki same są częścią tkaniny nośnej. Alternatywnie do tego możliwe jest również w pierwszym etapie wytwarzania ukształtowanie tkaniny nośnej, przez którą następnie wyciągane są nitki w kształcie pętelek, które tworzą pętelki. Odpada tkanina nośna; jest to więc w szczególności korzystne ze względu na to, że wymaga stosunkowo mało materiału. To z kolei umożliwia tanie wytwarzanie. Ponadto tkanina tekstylna może być splatana tworząc oczka dziewiarskie w jednym etapie wytwarzania, tak że wystarcza tylko jedna operacja na ukształtowanie tkaniny z pętelkami po obydwu stronach.

Według korzystnego wariantu wykonania pętelki pierwszej powierzchni głównej są wykonane z pierwszego materiału, a pętelki drugiej powierzchni głównej są wykonane z różniącego się od niego drugiego materiału. Umożliwia to dostosowanie pierwszej powierzchni głównej do wymagań stawianych tkaninie służącej do czyszczenia, to znaczy w szczególności zastosowanie tkaniny wchłaniającej brud i kłaczki, podczas gdy druga powierzchnia główna posiada pętelki, które są wykonane z materiału, który także przy dłuższym użytkowaniu zapewnia niezawodną przyczepność rzepów.

Zalecanymi materiałami na pętelki pierwszej i/lub drugiej powierzchni głównej są, na przykład, poliamid, poliester lub bawełna, przy czym oczywiście mogą znaleźć zastosowanie wszystkie włókna naturalne i włókna chemiczne nadające się na pokrycia mopa służące do czyszczenia. Na powierzchnię z rzepami, a więc na powierzchnię z krótkimi frędzelkami należy dobrać materiał tkaniny, który jest odporny na wystrzępienie, tak aby była zapewniona dostateczna trwałość zapięcia na rzepy.

Tkanina pokrycia mopa korzystnie jest wytwarzana z tworzących pętelki nitek runowych, które są splatane z nitką wątkową i nitką splotową jako nitkami ustalającymi tworząc oczka dziewiarskie.

Oznacza to, że nitki runowe, które tworzą pętelki są podtrzymywane w postaci pętelek za pomocą nitki

PL 197 544 B1 wątkowej i nitki splotowej, jednocześnie jednak same przyczyniają się do ukształtowania tkaniny. Zatem nie jest potrzebna żadna oddzielna tkanina nośna, lecz nitki tworzące pętelki (nitki runowe) same przyczyniają się do utworzenia tkaniny.

Korzystnie przy tym występują dwie nitki runowe, z których jedna formuje pętelki pierwszej powierzchni głównej i druga formuje pętelki drugiej powierzchni głównej. Dzięki temu na pętelki pierwszej powierzchni głównej i na pętelki drugiej powierzchni głównej mogą być używane różne włókna tekstylne. Dodatkowo dzięki temu może być wytwarzana tkanina, która posiada dostateczną wytrzymałość i gęstość pętelek.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok z góry pokrycia mopa w stanie zamocowania na uchwycie, fig. 2 - widok z boku pokrycia mopa w stanie zamocowania na uchwycie, fig. 3 - w powiększeniu tkaninę, przy czym pokazana jest tylko jedna nitka runowa, a fig. 4 - schematycznie przekrój tkaniny, przy czym pokazane są obydwie nitki runowe.

Na fig. 1 i fig. 2 przedstawione jest pokrycie 2 mopa w stanie zamocowania na uchwycie mopa. Uchwyt mopa posiada płytę nośną 6, urządzenie przegubowe 4 oraz trzonek 5. Jak można dostrzec na fig. 2, w przedstawionym układzie 1 pokrycie 2 mopa w kształcie litery U jest nałożone wokół uchwytu mopa, a w szczególności wokół płyty mocującej 6 uchwytu mopa. Dzięki temu utworzone są dwie powierzchnie służące do czyszczenia, które zależnie od tego w jakim położeniu znajduje się przegub 4, mogą być używane do czyszczenia powierzchni podłóg. Oznacza to, że pokrycie mopa może być używane następnie z obydwu stron służących do czyszczenia, zanim konieczne będzie oczyszczenie samego pokrycia mopa. Alternatywnie do tego jest oczywiście możliwe, że pokrycie mopa jest zamocowane na jednej tylko ze stron płyty, tak że występuje tylko jedna powierzchnia czyszcząca.

Pokrycie 2 mopa posiada na swojej powierzchni zewnętrznej, tworzącej pierwszą powierzchnię główną 7, tkaninę pętelkową, która jest wskazana na fig. 1 i fig. 2 za pomocą kreskowania. Na przeciwległej stronie, która nie jest widoczna na fig. 1 i, jak można zobaczyć na fig. 2, do której przylega płyta mocująca 6 uchwytu mopa, jest również przewidziana tkanina pętelkowa, która posiada krótsze pętelki niż pętelki na powierzchni zewnętrznej, tworzącej pierwszą powierzchnię główną 7. Ta tkanina pętelkowa strony zewnętrznej, tworząca drugą powierzchnię główną 8, przylega do płyty mocującej uchwytu mopa i znajduje się we wzajemnym oddziaływaniu z częściami współdziałającymi (nie przedstawionymi) przewidzianymi na płycie mocującej 6, tak że zapięcie na rzepy jest wytwarzane między płytą mocującą 6 i pokryciem mopa. Części współdziałające mogą być przy tym przewidziane z obydwu stron płyty mocującej, tak że zapięcie na rzepy jest wytwarzane z obydwu stron. Ponadto możliwe jest wykonanie części współdziałających na całej powierzchni płyty mocującej 6 bądź alternatywnie do tego, zaopatrzenie w części współdziałające tylko obszarów częściowych płyty mocującej 6. Przez zmiany powierzchni, które zajmują części współdziałające zapięcia na rzepy na płycie mocującej 6, można działanie przyczepne dostosować do danych okoliczności. W szczególności, na przykład w przypadku pokryć mopów, które są używane do czyszczenia na mokro można stosować większe powierzchnie przyczepne, tak że również mokre pokrycie mopa jest pewnie osadzone na płycie mocującej.

Na fig. 3 i fig. 4 przedstawiono w powiększeniu szczegóły tkaniny na pokrycie 2 mopa. Na fig. 3 przedstawiono widok z góry, przy czym dla tkaniny składającej się z nitki wątkowej 14, nitki splotowej 16 i dwóch nitek runowych 12, 13 pokazano tylko jedną z dwóch nitek runowych 12. Druga nitka runowa 13 przebiega w sposób lustrzanie symetryczny do pierwszej z nitek runowych i tworzy pętelki na powierzchni dolnej tkaniny, tworzącej drugą powierzchnię główną 8.

Na fig. 3 można zauważyć, że nitki runowe 12 na tkaninę są splatane tworząc oczka dziewiarskie bezpośrednio z nitką wątkową 14 i nitką splotową 16. Nie jest wykonywana, co jest tu alternatywnie możliwe, najpierw sama w sobie wytrzymała tkanina nośna, w którą w drugiej operacji zostają wrobione nitki tworzące pętelki, lecz nitki runowe 12 tworzące pętelki są utkane bezpośrednio z nitką wątkową 14 i nitką splotową 16, tak że jest wykonywana sama w sobie spójna tkanina, która na obydwu powierzchniach głównych 7, 8 posiada frędzelki w postaci pętelek.

W tym celu w każdym rzędzie oczek dziewiarskich wykonywane są z obydwu stron pętelki, które określane także są jako uszka okrywy włókiennej.

Jak wynika z fig. 3, zarówno nitki runowe 12, 13 jak i nitka wątkowa 14 przebiegają w wężowatej konfiguracji, przy czym nitki runowe przebiegają wężowato z góry na dół (na ilustracji przedstawionej na fig. 3). Nitki runowe 12, 13 są splatane tworząc oczka dziewiarskie w tkaninie jako pojedyncze nitki, podczas gdy nitka wątkowa 14 jest splatana w ten sposób, że na pewnym obszarze dochodzi do

PL 197 544 B1 kilkakrotnego ułożenia nitki obok siebie. Także wężowaty przebieg posiada nitka wątkowa 14, która również jest umieszczona w kierunku pionowym (na fig. 3). Należy jeszcze do tego zauważyć, że terminy pionowo i poziomo, na górze - na dole, z lewej strony, z prawej strony odnoszą się tutaj wyłącznie do rysunków i nie powinny ograniczać wytwarzania tkaniny. Nitki splotowe 16 tworzą oczka dziewiarskie, które otaczają nitki runowe i nitki wątkowe i dzięki temu ustalają je. Jak to jest widoczne na fig. 3, nitki splotowe przebiegają zasadniczo w kierunku pionowym, przy czym tworzą one leżące jeden nad drugim rzędy oczek dziewiarskich.

Na fig. 4 przedstawiono na koniec przekrój tkaniny pokazanej na fig. 3, przy czym przedstawione są obydwie nitki runowe 12, 13. Pierwsza nitka runowa 12 tworzy pętelki jednej powierzchni głównej, druga zaś nitka runowa 13 tworzy takież pętelki drugiej powierzchni głównej. Z fig. 4 wynika, że w przedstawionym wariancie wykonania pętelki pierwszej powierzchni głównej 7 są prawie dwukrotnie wyższe niż pętelki drugiej powierzchni głównej 8. Ponadto na fig. 4 można zauważyć, że nitki runowe 12, 13 są splecione w oczka dziewiarskie z nitką wątkową 14 za pomocą nitki splotowej 16.

Pętelki pierwszej powierzchni głównej 7 i drugiej powierzchni głównej 8, przedstawione na fig. 4, mogą być wytwarzane z różnych materiałów bądź mogą być wytwarzane z takiego samego materiału. Zależnie od wymagań, o ile tego wymaga cel stosowania, używane są różne materiały na nitkę runową, nitkę wątkową i nitkę splotową. Wysokość pętelek pierwszej powierzchni głównej 7, która służy jako powierzchnia czyszcząca, zależnie od tego do jakiego celu stosowania jest przewidziane pokrycie mopa (czyszczenie na mokro, czyszczenie na wilgotno, czyszczenie na sucho), korzystnie jest przyjęta w zakresie od 5 mm do 25 mm. Druga powierzchnia główna 8, na której pętelki są ukształtowane do wzajemnego oddziaływania z częścią współdziałającą zapięcia na rzepy, posiada pętelki o wysokości mniejszej niż 5 mm.

W przedstawionym wariancie wykonania nitki runowe 12, 13 tworzą razem z nitką splotową 16 i nitką wątkową 14 jednolitą tkaninę. Alternatywnie do tego jest jednak również możliwe, że najpierw jest wytwarzana sama w sobie wytrzymała, nośna tkanina, w której następnie zostają umieszczone pętelki. Według wynalazku pętelki umieszczone są w takiej samej tkaninie nośnej, tak że są one zamocowane za pomocą takich samych nitek ustalających. W przedstawionym wariancie wykonania są to nitki wątkowe 14 i nitki splotowe 16.

Zasadniczy aspekt wynalazku polega na tym, że w jednej tylko operacji jest wytwarzana tkanina na pokrycie mopa, która posiada pętelki na obydwu powierzchniach głównych. Dzięki temu, że te pętelki są splatane z takich samych nitek tworząc oczka dziewiarskie, nie jest potrzebna druga operacja, w której łączone są ze sobą dwie osobne tkaniny pętelkowe.

Claims (9)

1. Pokrycie mopa z dwiema powierzchnia mi głównymi i tkaniną pętelkową z nitek tworzących pętelki i nitek ustalających na każdej z powierzchni głównych, znamienne tym, że nitki tworzące pętelki dla pętelek pierwszej i drugiej powierzchni głównej (7, 8) są ustalone za pomocą tych samych nitek ustalających (14, 16).

2. Pokrycće według zastrz. 1, znamienne tym, że pętelki na pierwszej powierzchni głównej (7) są wyższe niż na drugiej powierzchni głównej (8).

3. PokΓycie według zas^z. 1 albo 2, znamienne tym, że pęteeki drugiej ιζοϊιπι głównee (8) mają wysokość mniejszą niż 5 mm.

4. Pckn/cce według zas^z. 1 albo 2, znamienne tym, że pęte^i na pierwszee powieιζοϊιπι głównej (7) mają wysokość w zakresie od 5 mm do 25 mm.

5. Pckn/cce według zas^z. 1 albo 2, znamienne tym, że n^ki ((2, 13) Iworzące pęte^k są sppecione tworząc oczka dziewiarskie bezpośrednio z nitkami ustalającymi (14, 16), bez wprowadzenia tkaniny nośnej.

6. Pokr^cce według zassrz. 1 albo 2, tym, że pętelki pierwszej powierzchni głównej (7) są utworzone z pierwszego materiału, a pętelki drugiej powierzchni głównej (8) są utworzone z różnego od niego, drugiego materiału.

7. Pokrycie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że pętelki pierwszej i/lub drugiej powierzchni głównej (7, 8) są z poliamidu, poliestru lub bawełny.

PL 197 544 B1

8. Pokrycie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że nitki tworzące pętelki są nitkami runo wymi (12, 13), ikózd są sęldeirod kwrrzce rezis dzidwiszsaid z oikic wckarwc (14) i oikic sęlrkrwc (16) jsir oirismi gskslsjceymi.

9. Pokryyee według zas^z. 8, znamienne tym, że w^^^sr^t^L^jjC dwii nitki rr^r^c^r^e 1(2, 13), z kkó ryeh ęidrwszs fkrmrjd ęękdiai ęidrwszdj ęrwidrzehoi główodj (7), s drrgs fkrmrjd ęękdiai drrgidj ęr widrzehoi główodj (8).