PL195630B1 - Sposób układania kabli telekomunikacyjnych - Google Patents

Abstract

1. Sposób ukladania kabli telekomunikacyj- nych w rurociagach wysokocisnieniowych umieszczonych pod ziemia oraz w kanalach odplywowych, znamienny tym, ze rure oslo- nowa (15), w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny (13) uklada sie wewnatrz rury (1) i od zewnatrz pokrywa sie tasma za- bezpieczajaca (21), przy czym tasme zabez- pieczajaca (21) nasacza sie zywica i po umieszczeniu jej w rurze (1) wprowadza sie do niej wkladke (5) w postaci elastycznego weza, który wypelnia sie osrodkiem pod wysokim cisnieniem, az do calkowitego i równomiernego ulozenia tasmy (21) na sciance rury (1), uzysku- jac po utwardzeniu zywicy nierozlaczne pola- czenie tasmy zabezpieczajacej (21) ze scianka rury (1), po czym dopiero odprowadza sie osrodek z wnetrza wkladki (5). PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób układania kabli telekomunikacyjnych w rurociągach wysokociśnieniowych umieszczonych pod ziemią oraz w kanałach odpływowych.

Ułożona pod powierzchnią ziemi sieć wysokociśnieniowych rur i kanałów odpływowych podlega procesowi starzenia. W przewodach rurowych leżących pod ziemią trzydzieści, pięćdziesiąt lub więcej lat powstają nieszczelności i konieczne jest przeprowadzenie remontu. Naprawa rurociągu, wymagająca prac ziemnych i naprawy uszkodzonej podczas tych prac nawierzchni drogi, jest bardzo kosztowna.

Od wielu lat naprawę przewodów wykonuje się w sposób nie wymagający prac ziemnych i polegający na oczyszczaniu wnętrza rury albo nieszczelnej złączki i pokryciu powierzchni wewnętrznej szczelną powłoką. W tym celu wprowadza się do rury wkładkę wykonaną w postaci węża z folii albo tkaniny nasączonej specjalną żywicą, dociska się ją do wewnętrznej powierzchni rury ciśnieniem wody albo powietrza i przeciąga wzdłuż rury. Po stwardnieniu żywicy wewnątrz powierzchni rury uzyskuje się nowy szczelny przewód, który dodatkowo wzmacnia statycznie konstrukcję rurociągu. Ten znany ze stanu techniki sposób może być stosowany również do naprawy instalacji podziemnej wyposażonej w odgałęzienia. Pole przekroju naprawionego przewodu jest przy tym nieznacznie mniejsze od jego pierwotnego przekroju. Instalacja naprawiona za pomocą tego znanego sposobu może być wykorzystywana przez wiele lat.

Opisany wyżej i znany ze stanu techniki sposób naprawy rur może być stosowany nie tylko do regenerowania odcinków rurociągu, ale również do naprawy całych systemów przewodów o dowolnej długości, nie wymagając prowadzenia prac ziemnych i zamykania ruchu ulicznego na czas remontu.

W wielu miastach i gminach wprowadzono przepisy, które nakładają na właścicieli obowiązek podłączenia budynków do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Utworzona w ten sposób gęsta sieć przewodów, łącząca wszystkie obiekty, może być również wykorzystana do rozmieszczenia przewodów telekomunikacyjnych, na przykład telefonicznych albo kabli telewizyjnych.

Z niemieckiego zgłoszenia patentowego nr DE A 19 701 787 znany jest sposób, w którym za pomocą specjalnie skonstruowanych robotów mocuje się we wnętrzu przewodów kanalizacyjnych, umieszczone w niewielkiej odległości od siebie, klamry, w których osadza się rurę, do której wprowadza się następnie przewody telekomunikacyjne. Dzięki takiemu rozwiązaniu możliwe jest ułożenie przewodów bez konieczności prowadzenia prac ziemnych. Wadą tego rozwiązania jest jednak możliwość uszkodzenia kabli telekomunikacyjnych podczas czyszczenia rur, a ponadto uniemożliwia ono naprawę i czyszczenie wnętrza rur na przykład za pomocą silnego strumienia wody albo frezowania. Inną wadą jest osadzanie się na kablach zanieczyszczeń, które mogą powodować zatykanie się rury.

Z niemieckiego zgłoszenia patentowego nr DE U 29 817 126 znana jest wykładzina w postaci węża, w której osadzony jest przewód albo kabel paskowy, układana wraz z przynajmniej jednym kablem telekomunikacyjnym jednocześnie z wypełnianiem kanału. Wadą tego znanego rozwiązania jest możliwość uszkodzenia kabla zatopionego w materiale wykładziny podczas transportu, a przede wszystkim podczas przeciągania węża przez rurę.

Z niemieckiego zgłoszenia patentowego nr DE A 19 734 274 znana jest sieć telekomunikacyjna utworzona z umieszczonych w powłoce ochronnej światłowodów, osadzonych w przewodach rurowych, służących do transportowania płynnych ośrodków, na przykład w kanałach kanalizacyjnych. Podobne rurki ochronne ze światłowodami, umieszczone w przewodach wodociągowych, powodują jednak gromadzenie się zanieczyszczeń i doprowadzają do utraty drożności rurociągu.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych AP US A 5 305 798 znany jest sposób, w którym po oczyszczeniu powierzchni wewnętrznej rury wodociągowej układa się w niej przewód telekomunikacyjny, a następnie ściankę wewnętrzną rury pokrywa się wykładziną. Dzięki temu kabel umieszczony między powierzchnią zewnętrzną wykładziny a ścianką naprawianej rury jest podczas jej czyszczenia zabezpieczony przed uszkodzeniem. Wadą tego rozwiązania jest jednak tworzenie się ostrych załamań na odsadzeniach rur i złączkach, które mogą uniemożliwić wprowadzenie do rury osłonowej nowych przewodów albo mogą spowodować pęknięcie światłowodów wykonanych z włókna szklanego.

Celem wynalazku jest opracowanie sposobu, który umożliwi zabezpieczenie przewodów telekomunikacyjnych, umieszczonych w rurociągach pod powierzchnią ziemi, przed uszkodzeniami spowodowanymi zarówno przez czynniki mechaniczne, jak i chemiczne.

PL 195 630 B1

Celem wynalazku jest również opracowanie konstrukcji urządzenia do transmisji danych, współpracującego z wyposażoną w co najmniej jeden przewód kanalizacyjny i co najmniej jeden szyb konserwacyjny siecią kanalizacyjną, które umożliwi łatwe połączenie kabli telekomunikacyjnych ułożonych w rurociągach z kablami telekomunikacyjnymi użytkownika.

Cel wynalazku został zrealizowany w sposobie układania kabli telekomunikacyjnych w rurociągach wysokociśnieniowych umieszczonych pod ziemią oraz w kanałach odpływowych, który charakteryzuje się tym, że rurę osłonową, w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny, układa się wewnątrz rury i od zewnątrz pokrywa się taśmą zabezpieczającą, przy czym taśmę zabezpieczającą nasącza się żywicą i po umieszczeniu jej w rurze wprowadza się do niej wkładkę w postaci elastycznego węża, który wypełnia się ośrodkiem pod wysokim ciśnieniem, aż do całkowitego i równomiernego ułożenia taśmy na ściance rury, uzyskując po utwardzeniu żywicy nierozłączne połączenie taśmy zabezpieczającej ze ścianką rury, po czym dopiero odprowadza się ośrodek z wnętrza wkładki.

Rura osłonowa, w której jest umieszczony co najmniej jeden przewód telekomunikacyjny, jest korzystnie pokryta wzmacniającą matą szklaną, nasączoną utwardzalną żywicą, względnie pokryta jest rękawem z folii względnie rękawem z filcu.

Wychodząca z rury rura osłonowa, w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny, jest prowadzona wzdłuż ścian szybów konserwacyjnych, po czym zostaje wprowadzona do następnego odcinka rury albo podłączona do przekaźnika danych systemu telekomunikacyjnego.

Rura osłonowa, w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny, jest osadzona w szczelinie, wykonanej w ścianie szybu konserwacyjnego albo w kanale kablowym, ułożonym wzdłuż ściany szybu.

Koniec rury osłonowej, w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny, wprowadza się do szybu i łączy się za pomocą przekaźnika danych z innymi przewodami telekomunikacyjnymi.

Przechodząca przez szyb rura osłonowa, w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny, jest ułożona w kanale kablowym wzdłuż całego albo części obwodu szybu, w którym to kanale jest również umieszczona rezerwa przewodu, łączącego wylot rury kanalizacyjnej i przekaźnik danych.

Rura osłonowa, w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny, jest osadzona w miejscu, w którym przewód przyłączeniowy budynku łączy się z odcinkiem głównego rurociągu albo w miejscu łączenia przewodu głównego z szybem, w szczelinie i zakryta kołnierzem, osadzonym nierozłącznie na wewnętrznej powierzchni ścianki rury albo szybu.

Kanał kablowy jest korzystnie zamknięty pokrywą.

Sposób układania kabli telekomunikacyjnych według wynalazku umożliwia wykorzystanie istniejących sieci komunalnych instalacji kanalizacyjnych i wodociągowych do rozmieszczenia przewodów stosowanych do przekazywania informacji bez konieczności prowadzenia prac ziemnych. Możliwe jest przy tym podłączenie każdego budynku do nowoczesnych urządzeń telekomunikacyjnych. Taśma zabezpieczająca przewody może być ułożona jednocześnie z układaniem rurociągu, może być także umieszczona w rurach razem z wkładką naprawczą podczas ich naprawiania. W przypadku stosowania kabli światłowodowych eliminuje się problemy związane z wilgotnością.

Informacje dostarczone do przewodów telekomunikacyjnych są doprowadzane do istniejących szybów remontowych i umieszczonych w tych szybach przekaźników danych, a stamtąd mogą być rozprowadzone do poszczególnych budynków, przy czym możliwe jest również wyjęcie przekaźnika z szybu w celu przeprowadzenia prac serwisowych albo podłączenia dodatkowych kabli. Również dodatkowy odcinek kabla umieszczony wzdłuż ściany szybu umożliwia przeniesienie przekaźnika do samochodu serwisowego bez konieczności rozłączania systemu.

Sposób układania kabli telekomunikacyjnych według wynalazku jest uwidoczniony w przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym na rysunku, na którym: fig. 1 - przedstawia rurę kanalizacyjną podczas układania okładziny w postaci węża, w której są umieszczone przewody paskowe, w przekroju poprzecznym; fig. 2 - naprawioną rurę kanalizacyjną wyposażoną w okładzinę w postaci węża, w której jest umieszczona rura osłonowa, w przekroju poprzecznym; fig. 3 - naprawioną rurę kanalizacyjną wyposażoną w okładzinę w postaci węża, w której są umieszczone trzy wiązki przewodów telekomunikacyjnych, w przekroju poprzecznym; fig. 4 - wycinek rury kanalizacyjnej, oznaczony literą A na fig. 1, w powiększonym przekroju poprzecznym; fig. 5 - przewód kanalizacyjny z osadzonym w jego górnej części przewodem telekomunikacyjnym, w przekroju poprzecznym; fig. 6 - uproszczony schemat komunikacyjnej sieci kanalizacyjnej, łączącej budynki z szybami konserwacyjnymi umieszczonymi na ulicy; fig. 7 - szyb konserwacyjny, do którego są doprowadzone dwa przewody kanalizacyjne dodatkowo wyposażone w kable telekomunikacyjne i przekaźnik danych w przekroju podłużnym; fig. 8 przekaźnik danych umieszczony w szybie konserwacyjnym, w widoku z przodu, a fig. 9 - element szy4

PL 195 630 B1 bu konserwacyjnego wyposażony w przekaźnik danych i w kanał kablowy, w widoku perspektywicznym wykroju szybu.

W systemach kanalizacyjnych albo odpływowych stosowana rura 1, wykonana z betonu, kamionki, względnie ze stali albo z tworzywa sztucznego, jest w przekroju okrągła, owalna albo prostokątna. Powierzchnia wewnętrzna 3 rury 1jest gładka. Na skutek ścierania, korozji, drgań albo osiadania ziemi powstają zwykle uszkodzenia nie powodujące jednak istotnych zmian powierzchni przekroju rury, na przykład rysy lub pęknięcia. Po upływie dłuższego czasu również w miejscach połączeń poszczególnych odcinków rur kanalizacyjnych występują nieszczelności, przestawienia albo wzajemne przesunięcia łączonych elementów.

W celu usunięcia uszkodzeń, jak również wzmocnienia i uszczelnienia rurociągu, do wnętrza rury 1 wprowadza się, po dokładnym oczyszczeniu ścianek wewnętrznych, wkładkę rurową 5, mającą postać węża. Aby ułatwić wciąganie wkładki 5 do naprawianej rury 1, powierzchnia wkładki 5 jest pofałdowana (linia przerywana na fig. 1) albo też jej średnica zewnętrzna jest mniejsza niż średnica wewnętrzna rury 5. Przy wprowadzaniu wkładki 5 do wnętrza rury stosuje się znany sposób ciągnienia z przewijaniem.

Po wypełnieniu wnętrza wkładki 5 wodą albo powietrzem pod wysokim ciśnieniem, jej ścianki są dociskane do ścianek wewnętrznych 3 rury 1 (fig. 2). Wkładka 5 może być wyposażona w matę wzmacniającą 7 (fig. 1), wykonaną na przykład z włókna szklanego, z filcu względnie z naturalnych albo sztucznych włókien. Wkładka 5 może być również wyposażona w rękaw 11z filcu albo w umieszczony wewnątrz wkładki rękaw 9 z folii zabezpieczającej względnie z maty szklanej. Zarówno mata szklana, jak i rękaw 11z filcu są nasączone utwardzalnym tworzywem, na przykład żywicą poliestrową, winyloestrową albo epoksydową.

Na figurze 1 przedstawione są umieszczone między wykonanym z filcu albo włókniny zewnętrznym rękawem 11 wzmacniające maty szklane 7, zatopione w żywicy kable telekomunikacyjne 13, wykonane z włókna szklanego. Kable 13 są ułożone równolegle i tworzą przewody paskowe. Dzięki zastosowaniu bardzo cienkich włókien szklanych ścianka wkładki 5 jest tylko bardzo nieznacznie pogrubiona, przy czym zgrubienie to jest równoległe do osi rury 1Po utwardzeniu wkładki 5, zatopione w żywicy kable telekomunikacyjne 13 są zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz przed ewentualnym przesunięciem. Zamiast kabli z włókna szklanego mogą być zastosowane również przewody miedziane.

Podczas przygotowywania kolejnych odcinków wkładek 5, kable telekomunikacyjne 13 są tymczasowo połączone z wzmacniającą matą szklaną 7, zaś ich końce wystają poza końce wkładki 5 na długość niezbędną dla wzajemnego połączenia ich, względnie podłączenia do przekaźnika danych albo do skrzynki przyłączeniowej 31 (fig. 7, 8 i 9).

W rozwiązaniu przedstawionym na fig. 2 w materiale wkładki 5 jest zatopiona zamiast płaskich kabli telekomunikacyjnych 13 -rura osłonowa 15, powodując tylko nieznacznie zgrubienie ścianki wkładki 5. Nie utrudnia ono przepływu ośrodka przez rurę 1, ponieważ wewnętrzna powierzchnia wkładki 5 pozostaje gładka, nie powodując osadzania się zanieczyszczeń.

Kable telekomunikacyjne 13 mogą być wprowadzone do rury osłonowej 15 w dowolnym czasie, a w razie uszkodzenia mogą być łatwo wymienione, bez konieczności przeprowadzania prac ziemnych.

We wnętrzu rury 1, przedstawionej w przekroju na fig. 3, są osadzone trzy kable telekomunikacyjne 13, umieszczone w trzech różnych miejscach na wewnętrznej powierzchni jej ścianki. W podobny sposób w jednej rurze 1 można ułożyć osobne wiązki kabli telekomunikacyjnych 13 przeznaczonych dla poszczególnych użytkowników.

W rozwiązaniu konstrukcyjnym przedstawionym na fig. 4 kable telekomunikacyjne 13, na przykład światłowody, są elementem zbrojenia wzmacniającej maty szklanej 7 i są wykonywane razem z wkładką 5.

Kable telekomunikacyjne 13, przedstawione na fig. 5, są umieszczone w górnej części S rury 1 i zatopione w taśmie zabezpieczającej 21. Taśmę 21 mocuje się na wewnętrznej powierzchni rury 1 albo też nie pokazanej na rysunku wkładki 5, wykonanej z żywicy utwardzalnej.

Taśmę 21 wykonaną z włókniny albo tkaniny i mocującą telekomunikacyjny kabel 13, nasącza się żywicą, a następnie wprowadza się za pomocą robota albo w inny sposób znany ze stanu techniki do wnętrza rury 1 między wewnętrzną powierzchnię tej rury1a wypełnioną powietrzem wkładkę rurową 5, stosowaną również do naprawy rurociągu. Po wypełnieniu powietrzem, wykonana na przykład zgumy wkładka 5 rozciąga się i dociska ułożoną w obszarze S taśmę 21 do ścianki rury 1.Po stwardnieniu żywicy taśma 21 tworzy nierozłączne połączenie kabla telekomunikacyjnego 13 z rurą 1. NaPL 195 630 B1 stępnie wkładkę 5, dociskającą taśmę 21, można wyciągnąć z rury 1 przez obniżenie ciśnienia wypełniającego ją ośrodka, na przykład wody albo powietrza. Boczne krawędzie taśmy 21 przechodzą stopniowo w ściankę rury 1 nie tworząc odsadzenia, na którym mogłyby się osadzać zanieczyszczenia. Wkładka 5, zastosowana do dociśnięcia taśmy 21, może być wykonana również z materiału nasączonego żywicą i po stwardnieniu tej żywicy pozostaje wewnątrz rury 1 tworząc powłokę uszczelniającą.

Na figurach 6, 7, 8 i 9 są przedstawione kable telekomunikacyjne 13, ułożone sposobem według wynalazku w rurach kanalizacyjnych i wyprowadzenia tych kabli, łączące je z poszczególnymi użytkownikami.

Komunalne systemy kanalizacyjne są zwykle zaopatrzone w umieszczone w określonych odstępach szyby konserwacyjne 22, umożliwiające dostęp do rurociągu. Rury o mniejszej średnicy, na przykład przewody przyłączeniowe 25 budynków 24, są przeważnie bezpośrednio połączone z umieszczonymi między szybami 22 odcinkami 23 ułożonego pod nawierzchnią ulicy 26 głównego rurociągu. Odcinki 23 tych połączeń są dostępne tylko za pomocą zdalnie sterowanych robotów. Mimo tego możliwe jest prawidłowe ułożenie kabli telekomunikacyjnych 13 albo rury osłonowej 15 tak, aby opór rurociągu dla przepływającej cieczy był jak najmniejszy i jednocześnie, aby można było uniknąć załamywania światłowodów.

W tym celu ustawione pod kątem prostym lub ostrym względem osi rurociągu 23 krawędzie rur 25 odgałęzień, jak również krawędzie rur 23 połączonych z szybami 22 tworzą w miejscu połączenia szczeliny 27, w których można umieścić kable telekomunikacyjne 13 albo rurę osłonową 15, zapewniając prawidłowy promień gięcia tych kabli 13.

Kable telekomunikacyjne 13, łączące poszczególne budynki 24 z szybami konserwacyjnymi 22, są oznaczone na fig. 6 linią przerywaną. Zarówno kable 13, jak i rury osłonowe 15 mogą być, w miejscu wejścia do rury kanalizacyjnej 23, 25, zabezpieczone przed uszkodzeniami mechanicznymi za pomocą umieszczonego na wlocie tej rury kołnierza 29, wykonanego z nasączonej żywicą włókniny. W miejscu połączenia z szybem 22 odpowiedni kołnierz 29 (fig. 7) zakrywa cylindryczny odcinek przewodu 23 lub 25, tworząc pierścień na wewnętrznej powierzchni rury 25 lub szybu 22. Szczelina 27 nie jest w opisywanym rozwiązaniu wykonana (fig. 7) w górnej części rury 23, jednakże jest nieco przesunięta do dołu, ponieważ stosowane urządzenia do czyszczenia rur przesuwają się po górnej powierzchni wewnętrznej rur. W miejscach odgałęzień rur kable telekomunikacyjne 13 albo rura osłonowa 15 mogą być zakryte masą wypełniającą, nałożoną na to miejsce za pomocą szpachlowania albo wstrzykiwania. Kable telekomunikacyjne 13 łączące poszczególne szyby konserwacyjne 22 są zaznaczone na fig. 6 grubą linią.

W innym rozwiązaniu według wynalazku, przedstawionym na fig. 7, 8, 9, układ telekomunikacyjny jest zaopatrzony w przekaźnik danych 31, do którego są podłączone końcówki kabli telekomunikacyjnych 13 oraz rur osłonowych 15, wychodzących z rur 23,a tym samym doprowadzane są sygnały świetlne albo elektryczne, (jeżeli są stosowane przewody miedziane). Sygnały te są wzmacniane i przekazywane do poszczególnych odbiorców. Przekaźnik danych 23 jest przy tym osadzony rozłącznie na ścianie 33 szybu 22.

Wejścia kabli telekomunikacyjnych 13 są umieszczone na tylnej ściance wodoszczelnej obudowy przekaźnika 31. We wnętrzu przekaźnika 31 są zainstalowane przyłącza do wzmacniaczy sygnałów albo innych urządzeń dodatkowych. Obudowa przekaźnika 31 jest wykonana z materiału kwasoodpornego, zabezpieczona antyeksplozyjnie i wyposażona w pokrywę 41, chroniącą przekaźnik 31 przed celowymi uszkodzeniami.

W szczególnie korzystnym rozwiązaniu według wynalazku obudowa przekaźnika 31 jest przymocowana w umieszczonym w szybie 22 kanale kablowym 37, przez który przechodzą kable telekomunikacyjne 13. Kanał kablowy 37, który może być ułożony na części obwodu albo na całym obwodzie szybu 22, jest wykonany z kształtownika metalowego albo z tworzywa sztucznego, przy czym jego tylna ścianka jest przymocowana do ściany 33 szybu 22, zaś od strony szybu 22 jest on zamknięty pokrywą 41. W przypadku, gdy kanał kablowy 37 obejmuje cały obwód szybu 22, umożliwia on, przy jednokrotnym ułożeniu kabla telekomunikacyjnego 13, uzyskanie jego rezerwy o długości równej trzem średnicom szybu, dzięki czemu przekaźnik 31 może być wyjęty z szybu 22 na przykład w celach serwisowych. Podłączanie dodatkowych użytkowników może być wówczas wykonywane w korzystniejszych warunkach, na przykład w samochodzie ustawionym w pobliżu włazu 42 szybu. Możliwe jest również dokonywanie za pomocą odpowiednich przyrządów dokładnych pomiarów sygnałów bez konieczności rozłączania systemu.

PL 195 630 B1

Jeżeli w szybie 22 nie jest konieczne tworzenie odgałęzień albo połączeń systemu, kable telekomunikacyjne mogą być przeprowadzone przez szyb 22 bezpośrednio, bez konieczności przerywania ich ciągłości.

W opisie wynalazku przedstawiono przykładowo kable telekomunikacyjne 13 ułożone w rurach kanalizacyjnych. Przy wprowadzeniu niewielkich modyfikacji kable 13 mogą być rozprowadzane również za pomocą wysokociśnieniowej sieci wodociągowej albo gazowej. Przekaźnik 31 musi być w takim przypadku umieszczony poza obszarem wysokiego ciśnienia ośrodka.

Claims (8)

1. Sposób układania kabli telekomunikacyjnych w rurociągach wysokociśnieniowych umieszczonych pod ziemią oraz w kanałach odpływowych, znamienny tym, że rurę osłonową (15), w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny (13) układa się wewnątrz rury (1) i od zewnątrz pokrywa się taśmą zabezpieczającą (21), przy czym taśmę zabezpieczającą (21) nasącza się żywicą i po umieszczeniu jej w rurze (1) wprowadza się do niej wkładkę (5) w postaci elastycznego węża, który wypełnia się ośrodkiem pod wysokim ciśnieniem, aż do całkowitego i równomiernego ułożenia taśmy (21) na ściance rury (1), uzyskując po utwardzeniu żywicy nierozłączne połączenie taśmy zabezpieczającej (21) ze ścianką rury (1), po czym dopiero odprowadza się ośrodek z wnętrza wkładki (5).

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że rura osłonowa (15), w której jest umieszczony co najmniej jeden przewód telekomunikacyjny (13), jest pokryta wzmacniającą matą szklaną (7), nasączoną utwardzalną żywicą, względnie pokryta jest rękawem (9) z folii względnie rękawem (11) z filcu.

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wychodząca z rury (1) rura osłonowa (15), w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny (13), jest prowadzona wzdłuż ścian (33) szybów konserwacyjnych (22), po czym zostaje wprowadzona do następnego odcinka rury (1) albo podłączona do przekaźnika danych (31) systemu telekomunikacyjnego.

4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że rura osłonowa (15), w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny (13), jest osadzona w szczelinie (27), wykonanej w ścianie szybu konserwacyjnego albo w kanale kablowym (37), ułożonym wzdłuż ściany szybu.

5. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że koniec rury osłonowej (15), w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny (13), wprowadza się do szybu (22) i łączy się za pomocą przekaźnika danych (31) z innymi przewodami telekomunikacyjnymi (43).

6. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że przechodząca przez szyb (22) rura osłonowa (15), w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny (13), jest ułożona w kanale kablowym (37) wzdłuż całego albo części obwodu szybu (22), w którym to kanale (37) jest również umieszczona rezerwa przewodu (13), łączącego wylot rury kanalizacyjnej (23, 25) i przekaźnik danych (31).

7. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że rura osłonowa (15), w której jest umieszczony kabel telekomunikacyjny (13), jest osadzona w miejscu, w którym przewód przyłączeniowy budynku (25) łączy się z odcinkiem głównego rurociągu (23) albo w miejscu łączenia przewodu głównego (23) z szybem (22), w szczelinie (27) i zakryta kołnierzem (29), osadzonym nierozłącznie na wewnętrznej powierzchni ścianki rury albo szybu (22).

8. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że kanał kablowy (37) jest zamknięty pokrywą (41).