PL193380B1 - Sposób wytwarzania pasma kompozytu włóknistego oraz urządzenie do wytwarzania pasma kompozytu włóknistego - Google Patents

Abstract

1. Sposób wytwarzania pasma kompozytu wlóknistego z wlókna szklanego i przynajmniej z jednego materialu dodatkowego, polegajacy na tym, ze wlókna szklane do- prowadza sie stycznie do wnetrza czesci zamknietej, w której nadaje sie im ruch wirowy, po czym odbiera sie je zpowierzchni czolowej tej czesci zamknietej w postaci pasma kompozytu wlóknistego, znamienny tym, ze mate- rial dodatkowy doprowadza sie przez scianke obwodowa do wnetrza czesci zamknietej, niezaleznie od wprowadzo- nego do niej równoczesnie wlókna szklanego. 12. Urzadzenie do wytwarzania pasma kompozytu wlóknistego z wlókna szklanego i przynajmniej z jednego materialu dodatkowego, wyposazone w obrotowa po- wierzchnie ciagnaca, w element oddzielajacy oraz w lejek przedzalniczy, zaopatrzony na swej sciance obwodowej wpodluzny otwór wlotowy dla sciezki zasilajacej wlókna szklanego, a na swej powierzchni czolowej w otwór odbior- czy, jak równiez w zespól odbiorczy kompozytu i w zespól zasilajacy materialu dodatkowego, znamienne tym, ze zespól zasilajacy (15) materialu dodatkowego (16) jest zaopatrzony w dodatkowy kanal zasilajacy (22), którego otwór wylotowy jest usytuowany niezaleznie od glównej sciezki zasilajacej na sciance obwodowej lejka przedzalni- czego (10). PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania pasma kompozytu włóknistego z włókna szklanego i przynajmniej z jednego materiału dodatkowego, polegający na tym, że włókna szklane doprowadza się stycznie do wnętrza części zamkniętej, w której nadaje się im ruch wirowy, po czym odbiera się je z powierzchni czołowej tej części zamkniętej w postaci pasma kompozytu włóknistego.

Przedmiotem wynalazku jest również urządzenie do wytwarzania pasma kompozytu włóknistego z włókna szklanego i przynajmniej z jednego materiału dodatkowego, wyposażone w obrotową powierzchnię ciągnącą, w element oddzielający oraz w lejek przędzalniczy, zaopatrzony na swej ściance obwodowej w podłużny otwór wlotowy dla ścieżki zasilającej włókna szklanego, a na swej powierzchni czołowej w otwór odbiorczy, jak również w zespół odbiorczy kompozytu i w zespół zasilający materiału dodatkowego.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 3 634 904 znany jest sposób i urządzenie do wytwarzania pasma kompozytu włóknistego, polegające na tym, że ciekłe szkło wypływa z dysz na dnie wanny topliwej, a powstające krople ciągną nici szklane, które po zetknięciu się z nachyloną płaszczyzną bębna ciągnącego osadzają się na tej powierzchni i wyciągają się na bębnie, a następnie przed całkowitym opasaniem bębna zostają od bębna oddzielone za pomocą elementu oddzielającego. Otrzymane nici trafiają do lejka przędzalniczego, w którym zostają zawirowane strumieniem powietrza i oddzielone od lejka przędzalniczego. Powstałe pasmo włókna szklanego zostaje odebrane przez zespół odbiorczy z otworu wylotowego lejka przędzalniczego. Urządzenie jest również wyposażone w zespół nakładający włókna syntetyczne na powierzchnię bębna ciągnącego. W odmianie rozwiązania podawanie włókien syntetycznych następuje w miejscu oddzielania włókien szklanych od bębna ciągnącego względnie w rejonie między miejscem tego oddzielania i wlotem do lejka przędzalniczego.

Za pomocą opisanego sposobu wytwarzania uzyskuje się kompozyty włókniste z włókna szklanego i materiału dodatkowego, korzystnie z tworzywa sztucznego, na przykład z poliamidu. Jednak pasma takich kompozytów włóknistych nie są w przekroju dostatecznie jednorodne, bowiem są w nich zawarte odcinki włókna szklanego na przemian z odcinkami włókna z innego materiału, co eliminuje możliwość wielu zastosowań takich włókien kompozytu, mimo że zachowują one niezbędną wytrzymałość.

Z europejskiego opisu patentowego nr EP 0 616 055 znany jest sposób i urządzenie do wytwarzania przędzy kompozytowej, w którym ciągłe włókno szklane zostaje połączone z ciągłym włóknem z termoplastycznego materiału organicznego przez powlekanie w specjalnym zespole powlekającym, przy czym przygotowane wstępnie włókna ciągłe z termoplastycznego materiału organicznego są prowadzone wspólnie z włóknem szklanym ciągłym na rolce napinającej. Jednakże również i ten sposób wytwarzania pasma kompozytu włóknistego nie zapewnia dostatecznie jednorodnego przekroju włókna.

Celem wynalazku jest opracowanie takiego sposobu wytwarzania pasma kompozytu włóknistego, który wyeliminuje niedogodności znanych dotychczas sposobów i zapewni uzyskanie jednorodnego kompozytu.

Cel ten zrealizowano w sposobie wytwarzania kompozytu włóknistego według wynalazku, który charakteryzuje się tym, że materiał dodatkowy doprowadza się przez ściankę obwodową do wnętrza części zamkniętej, niezależnie od wprowadzonego do niej równocześnie włókna szklanego.

Materiał dodatkowy doprowadza się korzystnie do wnętrza części zamkniętej przez ten sam otwór, przez który doprowadzane jest włókno szklane, oddzielając strumień materiału dodatkowego od strumienia włókna szklanego.

W trakcie wytwarzania kompozytu włóknistego, składającego się z włókien szklanych i z włókien materiału dodatkowego, zwłaszcza z włókien tworzywa sztucznego, obydwa rodzaje włókien miesza się ze sobą, aż do uzyskania całkowicie jednorodnej mieszaniny w całym przekroju pasma.

Włókna szklane i włókna materiału dodatkowego są w trakcie ich mieszania ułożone w kierunku pasma kompozytu włóknistego, przy czym stosunek ilości włókna szklanego do włókna materiału dodatkowego dobiera się w granicach od 10:90 do 99:1, a korzystnie od 10:90 do 90:10.

Włókno szklane wytwarza się ze szkła typu C względnie ze szkła typu E, przy czym stosuje się włókno szklane o średnicy wynoszącej od 2 mm do 25 mm, korzystnie od 7 mm do 17 mm.

Jako włókno szklane oraz włókno materiału dodatkowego stosuje się włókna w postaci włókna ciętego, przy czym stosuje się włókna materiału dodatkowego o długości nie mniejszej niż 10 mm, a korzystnie o długości od 40 mm do 80 mm.

Jako włókna materiału dodatkowego stosuje się włókna polimerowe.

PL 193 380 B1

Korzystnie wytwarza się kompozyt włóknisty, którego litr wynosi od 20 tex do 5000 tex, korzystnie od 200 tex do 2000 tex.

Celem wynalazku jest również opracowanie konstrukcji takiego urządzenia do wytwarzania pasma kompozytu włóknistego, które wyeliminuje niedogodności znanych dotychczas urządzeń tego rodzaju, zapewniając wytwarzanie pasma kompozytu włóknistego, przystosowanego do wykonywania z niego elementów powierzchniowych za pomocą formy wstępnej.

Cel wynalazku zrealizowano w urządzeniu do wytwarzania pasma kompozytu włóknistego według wynalazku, które charakteryzuje się tym, że zespół zasilający materiału dodatkowego jest zaopatrzony w dodatkowy kanał zasilający, którego otwór wylotowy jest usytuowany niezależnie od głównej ścieżki zasilającej na ściance obwodowej lejka przędzalniczego.

Obydwie ścieżki zasilające, doprowadzające materiały do otworu wlotowego lejka przędzalniczego, a mianowicie pierwszy, stanowiący przestrzeń między kanałem i płytą kierunkową, oraz drugi, stanowiący kanał, są od siebie oddzielone ścianką działową, przy czym dodatkową ścieżkę zasilającą stanowi kanał zasilający, kończący się w otworze wlotowym lejka przędzalniczego, względnie zamykający ten otwór.

Kanał zasilający jest zaopatrzony we własną dmuchawę, przy czym urządzenie jest korzystnie wyposażone w zespół do regulacji strumienia powietrza wypływającego z dmuchawy.

Zespół zasilający materiału dodatkowego jest wyposażony w zespół walców rozluźniających, omywany strumieniem powietrza przepływającego przez kanał zasilający dodatkowej ścieżki zasilającej.

Ścieżka zasilająca we włókno szklane jest usytuowana bliżej płyty kierunkowej lejka przędzalniczego niż kanał zasilający dodatkowej ścieżki zasilającej.

Badania eksploatacyjne wynalazku wykazały, że stosując modernizację znanego urządzenia do wytwarzania kompozytu włóknistego, polegającą na tym, że dobrano inny rejon i inną ścieżkę dla doprowadzania materiału dodatkowego, zgodnie z istotą wynalazku, uzyskano znacznie lepsze mieszanie i jednorodność mieszaniny w lejku przędzalniczym niż w znanych dotychczas sposobach, a ponadto znacząco zmniejszono niebezpieczeństwo zanieczyszczenia otoczenia przez materiał dodatkowy. Strumień materiału dodatkowego prowadzony sposobem według wynalazku lepiej poddaje się regulacji, umożliwiając znacznie szybsze i tańsze wytwarzanie kompozytu włóknistego, bardziej jednorodnego i mającego większą wytrzymałość zmęczeniową i wytrzymałość na zginanie, co uzyskuje się w wyniku poprawienia rozkładu naprężeń innych niż rozciągające. Ponadto podczas wytwarzania włókna szklane lepiej wiążą się z podkładem materiału dodatkowego.

Modernizacja znanych urządzeń do wytwarzania kompozytu włóknistego w celu dostosowania ich do sposobu wytwarzania według wynalazku wymaga tylko niewielkich zmian konstrukcyjnych. W zasadzie wystarcza wprowadzenie dodatkowej przegrody do otworu wlotowego lejka przędzalniczego, przy czym po jej dolnej stronie są doprowadzane włókna szklane, a po jej górnej stronie włókna materiału dodatkowego. Mieszanie włókien odbywa się wewnątrz lejka przędzalniczego i nie ma potrzeby stosowania dodatkowego otworu na powierzchni lejka przędzalniczego.

Należy również podkreślić, że strumień powietrza, wytwarzany przez dmuchawę urządzenia, pełni trzy funkcje, a mianowicie: zabiera materiał dodatkowy z zespołu walców rozluźniających, czyści go w sposób ciągły, zapewniając jego dobrą jakość, transportuje go do lejka przędzalniczego oraz zapewnia lepszą jednorodność włókien zmieszanych w lejku przędzalniczym.

Istota sposobu wytwarzania pasma kompozytu włóknistego według wynalazku polega na tym, że materiał dodatkowy doprowadza się przez ściankę obwodową do wnętrza części zamkniętej urządzenia, niezależnie od włókna szklanego. Dopiero w tej części zamkniętej następuje zawirowanie i zmieszanie obu rodzajów włókna, dzięki czemu uzyskano nieoczekiwanie lepszą jednorodność mieszaniny włókien.

Materiał dodatkowy doprowadza się do wnętrza części zamkniętej urządzenia przez ten sam otwór co włókno szklane, ale równocześnie strumień materiału dodatkowego oddziela się od strumienia włókna szklanego, co stwarza lepsze warunki dla zawirowania włókien. Do rejonu zawirowania obydwa rodzaje włókien są doprowadzane w dwóch ścieżkach, ale położonych blisko siebie.

Dzięki zastosowaniu jako materiału dodatkowego włókien termoplastycznych mogą one stanowić składnik osnowy dla wytworzonego produktu. Alternatywnie, względnie dodatkowo, mogą zostać zastosowane jako składnik osnowy inne jeszcze materiały organiczne względnie nieorganiczne. Przykładowo mogą to być materiały wtórnie rozszerzalne. Jednorodna mieszanina włókna szklanego i włókna osnowy umożliwia podczas dalszego przetwarzania kształtu kompozytu dobre i równomierne

PL 193 380 B1 rozłożenie wzmacniających włókien szklanych w topiącej się osnowie. Produkt końcowy ma większą wytrzymałość na rozciąganie, na zginanie i większą wytrzymałość zmęczeniową.

Włókna szklane i włókna materiału dodatkowego są usytuowane korzystnie w kierunku pasma kompozytu włóknistego. Uzyskuje się dzięki temu dużą wytrzymałość kompozytu włóknistego, chociaż włókna nie są do siebie dokładnie równoległe. W kompozycie znajduje się wiele pętli, nie ma jednak takich miejsc, w których jądro jednego rodzaju włókna jest otoczone płaszczem włókien drugiego rodzaju, których kierunek jest praktycznie tylko styczny do powierzchni jądra.

Stosunek ilości włókna szklanego do włókna materiału dodatkowego dobiera się jako 10:90 do 99:1, korzystnie 10:90 do 90:10. Czyli jest to 10% do 90% włókna szklanego i 90% do 10% włókna materiału dodatkowego, korzystnie przędliwego włókna organicznego, zwłaszcza włóknistego materiału termoplastycznego. Dobierając ten stosunek wpływa się na pożądane własności mechaniczne, zwłaszcza wysoką wytrzymałość na zginanie, przy równoczesnej dobrej odporności na ciepło. W innych zastosowaniach można wykorzystać włókna organiczne, przykładowo konopie, również w kombinacji z włóknami syntetycznymi.

Włókno szklane wytwarza się korzystnie ze szkła typu C względnie ze szkła typu E. Włókna ztego typu szkła są przędliwe.

Włókno szklane wytwarza się o średnicy wynoszącej od 2 mm do 25 mm, korzystnie od 7 mm do 17 mm. Włókna o tej średnicy można łączyć sposobem według wynalazku z włóknami materiału dodatkowego, tworząc kompozyt włóknisty.

Jako włókno szklane oraz włókno materiału dodatkowego stosuje się korzystnie włókno mające postać włókna ciętego. Takie włókna najlepiej poddają się przędzeniu w lejku przędzalniczym.

W sposobie według wynalazku stosuje się włókna materiału dodatkowego o długości nie mniejszej niż 10 mm, a wynoszącej korzystnie od 40 mm do 80 mm. Włókna takiej długości najlepiej poddają się przędzeniu w lejku przędzalniczym.

Jako włókna materiału dodatkowego stosuje się korzystnie włókna polimerowe. Zasadniczo jednak można zastosować wszelkiego rodzaju przędliwe włókna organiczne.

Najczęściej wytwarza się sposobem według wynalazku kompozyt włóknisty, którego titr wynosi 20 tex do 5000 tex, korzystnie 200 tex do 2000 tex.

Urządzenie do wytwarzania pasma kompozytu włóknistego według wynalazku jest uwidocznione w przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym na rysunku, przedstawiającym schemat ideowy urządzenia.

Urządzenie 1 do wytwarzania pasma kompozytu włóknistego jest wyposażone w wannę topliwą 2, zaopatrzoną na swym dnie w układ dysz 3, przez które wydostają się włókna szklane 4, powstające wten sposób, że najpierw kropla szkła spada na płytę kierunkową 5, wyciągając się w postać włókna szklanego 4, które po zetknięciu się z obracającym się w kierunku 8 bębnem ciągnącym 7 przywiera do obrotowej powierzchni 6 tego bębna 7. Powierzchnia bębna 7, stanowiąca powierzchnię ciągnienia, pokryta korzystnie warstwą oleju, do której przywiera warstewka powietrza, zabiera ze sobą włókna szklane 4.

Włókna szklane 4 są zabierane przez powierzchnię 6 bębna ciągnącego 7 do miejsca, w którym umieszczony jest element odbierający 9, mający na przykład postać skrobaka, po czym zostają doprowadzone wzdłuż skierowanej stycznie do elementu odbierającego 9 płyty kierunkowej 12 do otworu wlotowego 11 lejka przędzalniczego 10, mającego przekrój kołowy. Oś lejka przędzalniczego 10 jest równoległa do osi 13 bębna ciągnącego 7. Warstewka powietrza oddzielana przez element odbierający 9 od powierzchni 6 bębna ciągnącego 7 wytwarza tak zwany wiatr bębnowy, który przenika do wnętrza lejka przędzalniczego 10, powodując zawirowanie odcinków włókien szklanych 4, połączonych przez element odbierający 9, które mają wskutek tego wewnątrz lejka przędzalniczego 10 postać włókna ciętego. Ciągłe włókna szklane 4, które przedostały się do lejka przędzalniczego 10, zostają połamane w tym lejku.

Z powierzchni czołowej lejka przędzalniczego 10 odbierany jest kompozyt włóknisty 14.

Urządzenie 1 według wynalazku jest ponadto wyposażone w zespół zasilający 15 materiału dodatkowego 16, stanowiącego włókno z tworzywa sztucznego, na przykład poliamidu względnie poliestru, stosowanego do pokrycia kompozytu włóknistego 14. Materiał dodatkowy 16 zostaje doprowadzony do kanału zasilającego 22 w postaci pasma niedoprzędu albo też w innej postaci, umożliwiającej rozdzielanie go na poszczególne włókna względnie mniejsze konglomeraty włókien, na przykład w postaci włókniny względnie pęczków.

PL 193 380 B1

Zespół zasilający 15 materiału dodatkowego 16 jest wyposażony w krążki podajnika 17 oraz w zespół 18, 19 walców rozluźniających, oddzielających od siebie poszczególne włókna tego materiału. Jako walce rozluźniające stosuje się na przykład obracające się w przeciwnych kierunkach walce gręplarki względnie zgrzeblarki. Górny walec rozluźniający 18 zespołu zasilającego 15 wyszarpuje poszczególne włókna z materiału dodatkowego 16, zaś dolny walec rozluźniający 19 powoduje dalsze rozwarstwienie materiału dodatkowego 16. Dolny walec rozluźniający 19 jest zasilany za pomocą dmuchawy 20 w strumień powietrza 21, który odrywa włókna materiału dodatkowego 16 z dolnego walca rozluźniającego 19 i transportuje je kanałem 22 oraz wdmuchuje otworem wylotowym 23 lejka przędzalniczego 10. Otwór wylotowy 23 powietrza jest korzystnie umieszczony w otworze wlotowym 11 względnie tuż przed nim, umożliwiając oddzielne wprowadzenie włókien materiału dodatkowego 16 i włókien szklanych do lejka przędzalniczego 10. Przestrzeń między kanałem 22 i płytą kierunkową 12 lejka przędzalniczego 10 stanowi pierwszą ścieżkę zasilania, którą zostają doprowadzone włókna szklane 4, natomiast kanał 22 - dodatkową ścieżkę zasilania do doprowadzenia włókien materiału dodatkowego 16.

Strumień powietrza 21, który doprowadza włókna materiału dodatkowego 16 przez kanał 22 wzmacnia „wiatr bębnowy” w lejku przędzalniczym 10, w którym włókna szklane zostają dokładnie wymieszane z włóknami materiału dodatkowego 16, tworząc homogeniczną strukturę. Włókna zostają dzięki „wiatrowi bębnowemu” silnie zawirowane, dzięki czemu w jednej operacji powstaje surowa przędza hybrydowa, tworząca kompozyt włóknisty 14.

Kompozyt włóknisty 14 może podlegać dalszej przeróbce za pomocą dodatkowego, nieuwidocznionego na rysunku urządzenia, które wzmacnia kompozyt włóknisty 14 i nadaje mu bardziej zwartą strukturę.

Kierunek odbieranego kompozytu włóknistego 14 zostaje zmieniony na rolkach 24, po czym zostaje on nawinięty na szpulę 26.

Strukturę kompozytu włóknistego 14 można regulować przez wielkość strumienia powietrza 21 wytwarzanego przez dmuchawę 20. Im silniejszy jest ten strumień powietrza 21, tym silniejsze jest zawirowanie w lejku przędzalniczym 10. Równocześnie strumień powietrza 21 reguluje odpowiednio dopływ materiału dodatkowego 16, a tym samym jego zawartość w kompozycie włóknistym 14.

Zamiast jednego materiału dodatkowego 16 mogą być zastosowane różne materiały dodatkowe w postaci włókien ciętych o określonej długości, przy czym mieszanie ich ze sobą odbywa się już w kanale 22 albo też zostają doprowadzone oddzielnie materiały dodatkowe do lejka przędzalniczego 10.

Kompozyt włóknisty, nazywany również przędzą hybrydową, stanowi jednorodną mieszaninę ciętych włókien szklanych i polimerowych. Poszczególne włókna są równomiernie, czyli jednorodnie usytuowane w całym przekroju pasma kompozytu włóknistego. Miano, czyli titr takiego kompozytu włóknistego, wynosi 20 tex do 5000 tex, korzystnie od 200 tex do 2000 tex. Stosunek ilości włókna szklanego do włókna materiału dodatkowego jest zawarty w granicach od 10:90 do 99:1, a korzystnie od 10:90 do 90:10, czyli 10% do 90% włókna szklanego i 90% do 10% włókna materiału dodatkowego. Jako materiał dodatkowy 16 stosuje się korzystnie przędliwe włókna organiczne, zaś szkło ma postać szkła C względnie szkła E. Możliwe są do zastosowania również mieszaniny obu tych rodzajów szkła. Średnica włókna szklanego wynosi od 2 mm do 25 mm, korzystnie od 7 mm do 17 mm. Jako materiał dodatkowy 16 mogą być zastosowane wszelkiego rodzaju włókna organiczne o dowolnych mianach względnie titrach. Długość tych włókien wynosi korzystnie od 40 mm do 80 mm.

Claims (19)

1. Sposób wytwarzania pasma kompozytu włóknistego z włókna szklanego i przynajmniej z jednego materiału dodatkowego, polegający na tym, że włókna szklane doprowadza się stycznie do wnętrza części zamkniętej, w której nadaje się im ruch wirowy, po czym odbiera się je z powierzchni czołowej tej części zamkniętej w postaci pasma kompozytu włóknistego, znamienny tym, że materiał dodatkowy doprowadza się przez ściankę obwodową do wnętrza części zamkniętej, niezależnie od wprowadzonego do niej równocześnie włókna szklanego.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że materiał dodatkowy doprowadza się do wnętrza części zamkniętej przez ten sam otwór, przez który doprowadzane jest włókno szklane, oddzielając strumień materiału dodatkowego od strumienia włókna szklanego.

3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że w trakcie wytwarzania kompozytu włóknistego, składającego się z włókien szklanych i z włókien materiału dodatkowego, zwłaszcza z włókien

PL 193 380 B1 tworzywa sztucznego, obydwa rodzaje włókien miesza się ze sobą, ażdo uzyskania całkowicie jednorodnej mieszaniny w całym przekroju pasma.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że włókna szklane i włókna materiału dodatkowego są w trakcie ich mieszania ułożone w kierunku pasma kompozytu włóknistego.

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosunek ilości włókna szklanego do włókna materiału dodatkowego dobiera się w granicach od 10:90 do 99:1, a korzystnie od 10:90 do 90:10.

6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że włókno szklane wytwarza się ze szkła typu C względnie ze szkła typu E.

7. Sposób według zastrz. 6, znamienny tym, że stosuje się włókno szklane o średnicy wynoszącej od 2 mm do 25 mm, korzystnie od 7 mm do 17 mm.

8. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że jako włókno szklane oraz włókno materiału dodatkowego stosuje się włókna w postaci włókna ciętego.

9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że stosuje się włókna materiału dodatkowego o długości nie mniejszej niż 10 mm, a korzystnie o długości od 40 mm do 80 mm.

10. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że jako włókna materiału dodatkowego stosuje się włókna polimerowe.

11. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wytwarza się kompozyt włóknisty, którego titr wynosi od 20 tex do 5000 tex, korzystnie od 200 tex do 2000 tex.

12. Urządzenie do wytwarzania pasma kompozytu włóknistego z włókna szklanego i przynajmniej z jednego materiału dodatkowego, wyposażone w obrotową powierzchnię ciągnącą, w element oddzielający oraz w lejek przędzalniczy, zaopatrzony na swej ściance obwodowej w podłużny otwór wlotowy dla ścieżki zasilającej włókna szklanego, a na swej powierzchni czołowej w otwór odbiorczy, jak również w zespół odbiorczy kompozytu i w zespół zasilający materiału dodatkowego, znamienne tym, że zespół zasilający (15) materiału dodatkowego (16) jest zaopatrzony w dodatkowy kanał zasilający (22), którego otwór wylotowy jest usytuowany niezależnie od głównej ścieżki zasilającej na ściance obwodowej lejka przędzalniczego (10).

13. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że obydwie ścieżki zasilające, doprowadzające materiały do otworu wlotowego (11) lejka przędzalniczego (10), a mianowicie pierwszy, stanowiący przestrzeń między kanałem (22) i płytą kierunkową (12) oraz drugi, stanowiący kanał (22), są od siebie oddzielone ścianką działową.

14. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że dodatkową ścieżkę zasilającą stanowi kanał zasilający (22) kończący się w otworze wlotowym (11) lejka przędzalniczego (10), względnie zamykający ten otwór.

15. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że kanał zasilający (22) jest zaopatrzony we własną dmuchawę (20).

16. Urządzenie według zastrz. 15, znamienne tym, że jest wyposażone w zespół do regulacji strumienia powietrza wypływającego z dmuchawy (20).

17. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że zespół zasilający (15) materiału dodatkowego (16) jest wyposażony w zespół (18, 19) walców rozluźniających.

18. Urządzenie według zastrz. 17, znamienne tym, że zespół (18, 19) walców rozluźniających jest omywany strumieniem powietrza przepływającego przez kanał zasilający (22) dodatkowej ścieżki zasilającej.

19. Urządzenie według zastrz. 18, znamienne tym, że ścieżka zasilająca we włókno szklane jest usytuowana bliżej płyty kierunkowej (12) lejka przędzalniczego (10) niż kanał zasilający (22) dodatkowej ścieżki zasilającej.