PL193025B1

PL193025B1 - Sposób synchronizacji czasu stacji bazowej podległej ze stacją bazową odniesienia w systemie komunikacyjnym

Info

Publication number: PL193025B1
Application number: PL339458A
Authority: PL
Inventors: Charles E. Wheatley Iii.; Edward G. Tiedemann Jr.
Original assignee: Qualcomm Inc
Priority date: 1997-09-19
Filing date: 1998-09-18
Publication date: 2007-01-31
Also published as: HUP0003640A2; HUP0003640A3; WO1999016183A3; ID25527A; JP2001517892A; PL339458A1; DE69841489D1; US20080285539A1; HU229360B1; RU2231224C2; AU741092B2; BR9812471B1; BR9812471A; NO318829B1; NZ503071A; US5872774A; ES2337637T3; CN1130032C; JP4159742B2; US6151311A

Abstract

1. Sposób synchronizacji czasu stacji bazo- wej podleglej ze stacja bazowa odniesienia w systemie komunikacyjnym, znamienny tym, ze mierzy sie opóznienie dla co najmniej jedne- go sygnalu nadawanego ze stacji bazowej od- niesienia do stacji ruchomej i z powrotem ze stacji ruchomej do stacji bazowej odniesienia, mierzy sie pierwsza róznice czasu miedzy cza- sem odbioru w stacji ruchomej sygnalu nadawa- nego ze stacji bazowej podleglej i czasem odbio- ru w stacji ruchomej odpowiedniego sygnalu nadawanego ze stacji bazowej odniesienia, mie- rzy sie druga róznice czasu miedzy czasem odbioru w stacji bazowej poleglej sygnalu nada- wanego ze stacji ruchomej i czasem nadawania odpowiedniego sygnalu ze stacji bazowej podle- glej i wyznacza sie korekcje synchronizacji zgodnie ze zmierzonym opóznieniem, pierwsza róznica czasu i druga róznica czasu. PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób synchronizacji czasu stacji bazowej podległej ze stacją bazową odniesienia w systemie komunikacyjnym, przy pomocy sygnałów przesyłanych ze stacji ruchomej, która ma równoczesną komunikację z synchronizowana stacją bazową.

Zastosowanie technik modulacji z dostępem zwielokrotnionym przez podział kodowy CDMA jest jedną z kilku technik ułatwiania komunikacji, w której występuje duża liczba użytkowników systemu. Chociaż są znane inne techniki, takie jak schematy modulacji z wielodostępem z podziałem czasu TDMA, ze zwielokrotnieniem dostępu przez podział częstotliwości FDMA i z modulacją amplitudy, takie jak pojedyncze pasmo boczne z amplitudą poddaną kompansji ACSSB, technika CDMA ma znaczne zalety w porównaniu z tymi innymi technikami modulacji.

Znana technika CDMA w systemie komunikacyjnym z dostępem wielokrotnym jest przedstawiona w opisie patentowym USA nr 4 901 307, dotyczącym systemu komunikacyjnego z dostępem wielokrotnym i widmem rozproszonym, stosującego wzmacniaki satelitarne lub naziemne i w opisie patentowym USA nr 5 103 459, dotyczącym systemu i sposobu wytwarzania przebiegów sygnałów w komórkowym systemie telefonicznym CDMA. Zastosowanie technik CDMA w systemie komunikacyjnym K z dostępem wielokrotnym jest ponadto przedstawione w opisie patentowym USA nr 5 103 459, dotyczącym systemu i sposobu wytwarzania przebiegów sygnałów w komórkowym systemie telefonicznym CDMA. Sposób zapewniania komunikacji ruchomej CDMA został znormalizowany w Stanach Zjednoczonych przez Telecommunications Industry Association w TIA/EIA/IS-95-A, zatytułowanym: Standard zgodności stacji ruchomej stacji bazowej dla dualnego systemu komórkowego z szerokopasmowym widmem rozproszonym, omawianego tutaj jako system LS-95.

W znanej technice dostępu wielokrotnego duża liczba użytkowników stacji ruchomych, z których każda ma nadajnik-odbiornik, komunikuje się przez wzmacniaki satelitarne lub naziemne stacje bazowe, nazywane także komórkowymi stacjami bazowymi lub lokalizacjami komórkowymi, przy zastosowaniu sygnałów komunikacyjnych widma rozproszonego z dostępem zwielokrotnionym przez podział kodowy CDMA. Przy zastosowaniu komunikacji CDMA, widmo częstotliwości jest używane ponownie wiele razy, umożliwiając przez to zwiększenie wydajności systemu dla użytkownika. Zastosowanie technik CDMA daje znacznie większą wydajność widmową niż uzyskuje się przy zastosowaniu innych technik z dostępem zwielokrotnionym.

Znany jest sposób jednoczesnej demodulacji danych, które przeszły wzdłuż różnych marszrut propagacji z jednej stacji bazowej i jednoczesnej demodulacji danych dostarczanych nadmiarowo z więcej niż jednej stacji bazowej, przedstawiony w opisie patentowym USA nr 5 109 390, dotyczącym odbiornika zbiorczego w komórkowym systemie komunikacyjnym CDMA, w którym sygnały oddzielnie demodulowane są łączone dla zapewniania oceny przesyłanych danych, które mają j większą niezawodność niż dane demodulowane przez dowolną marszrutę lub z dowolnej stacji bazowej.

Przełączenia czy przekazania połączeń są ogólnie podzielone na dwie kategorie - przełączenia twarde i przełączenia miękkie. Przy przełączeniu twardym, gdy stacja ruchoma opuszcza stację bazową pochodzenia i wchodzi do stacji bazowej przeznaczenia, stacja ruchoma przerywa jej połączenie komunikacyjne ze stacja bazową pochodzenia i następnie ustala nowe połączenie komunikacyjne ze stacją bazową przeznaczenia. Przy przełączeniu miękkim, stacja ruchoma tworzy połączenie komunikacyjne ze stacją bazową przeznaczenia przed przerwaniem połączenia komunikacyjnego ze stacją bazową pochodzenia. Zatem przy przełączeniu miękkim, stacja ruchoma jest w nadmiarowym połączeniu przez pewien okres czasu zarówno ze stacją bazową pochodzenia i stacją bazową przeznaczenia.

Przełączenia miękkie stwarzają znacznie mniejsze prawdopodobieństwo przerwania połączeń niż przełączenia twarde. Poza tym, gdy stacja ruchoma porusza się blisko granicy pokrycia stacji bazowej, powoduje powtarzane żądania przełączenia w reakcji na małe zmiany w środowisku. Ten problem, znany jako zjawisko pingpongowania, jest także znacznie zmniejszony przez przełączanie miękkie.

Znany sposób przełączania miękkiego, czyli przekazywania miękkiego połączeń jest przedstawiony szczegółowo w opisie patentowym USA nr 5 101 501, dotyczącym sposobu i systemu zapewniania przekazywania miękkiego połączeń w komórkowym systemie telefonicznym CDMA. Poprawiona technika przełączania miękkiego jest przedstawiona w opisie patentowym USA nr 5 267 261, dotyczącym przekazywania miękkiego połączeń, wspomaganego przez stację ruchomą w komórkowym systemie komunikacyjnym CDMA, gdzie proces przełączania miękkiego jest poprawiony przez pomiar natężenia sygnałów pilotowych, przesyłanych przez każdą stację bazową do stacji ruchomej. Te pomiary natężePL 193 025 B1 nia sygnałów pilotowych wspomagają proces przełączania miękkiego w wyniku ułatwienia identyfikacji stacji bazowych kandydujących do przełączenia.

Kandydujące stacje bazowe są podzielone na cztery zestawy. Pierwszy zestaw, nazywany zestawem aktywnym, zawiera stacje bazowe, które są współbieżne przy łączności ze stacją ruchomą. Drugi zestaw, nazywany zestawem kandydującym, zawiera stacje bazowe, których sygnały zostały określone jako mające wystarczające natężenie do zastosowania w stacji ruchomej, lecz nie są używane jednocześnie. Stacje bazowe są dodawane do zestawu kandydującego, gdy mierzona energia ich sygnałów pilotowych przekracza określoną wstępnie wartość progową. Trzeci zestaw jest zestawem stacji bazowych, które są w pobliżu stacji ruchomej i które nie są zawarte w zestawie aktywnym lub zestawie kandydującym. Natomiast czwarty zestaw jest zestawem pozostałym, który składa się ze wszystkich innych stacji bazowych.

W standardzie LS-95 kandydująca stacja bazowa jest określana przez przesunięcie fazy sekwencji pseudoszumu PN kanału pilotowego. Gdy stacja ruchoma dąży do określenia natężenia sygnału pilotowego z kandydującej stacji bazowej, realizuje operację korelacji, w której filtrowany, odbierany sygnał jest uzależniany od zestawu hipotez przesunięcia kodów PN. Sposób i urządzenie do realizacji operacji korelacji są przedstawione szczegółowo w opisie zgłoszenia patentowego USA nr 08/687 694, dotyczącego sposobu i urządzenia do realizacji wyszukiwania w systemie komunikacyjnym CDMA.

Opóźnienie propagacji pomiędzy stacją bazową i stacją ruchomą nie jest znane. To nieznane opóźnienie powoduje nieznane przesunięcie kodów PN, które próbuje się określić w procesie wyszukiwania. W tym celu stacja ruchoma przesuwa w czasie sygnał wyjściowy generatorów kodów PN wyszukiwania. Zakres przesunięcia wyszukiwania jest nazywany oknem wyszukiwania, które jest ześrodkowane wokół hipotetycznego przesunięcia PN. Stacja bazowa przesyła do stacji ruchomej wiadomość wskazującą przesunięcia PN sygnałów pilotowych stacji bazowej w jej sąsiedztwie. Stacja ruchoma ześrodkowuje okno wyszukiwania wokół hipotetycznego przesunięcia PN. Właściwe wymiary okna wyszukiwania zależą od kilku czynników, w tym pierwszeństwa sygnału pilotowego, szybkości procesorów wyszukiwania i przewidywanego rozciągnięcia opóźnienia wielościeżkowego. Standardy CDMA IS-95 określają trzy parametry okna wyszukiwania. Wyszukiwanie sygnałów pilotowych zarówno w zestawie aktywnym jak i kandydującym jest zarządzane przez okno wyszukiwania A. Sygnały pilotowe zestawu otaczającego są wyszukiwane przez okno N, a sygnały pilotowe zestawu pozostałego przez okno R. Wymiary okien wyszukiwania są podane w tabeli 1, gdzie elementem jest

1,2288MHZ

SRCH_WLN_A

SRCH_WLN_N

SRCH_WLN_R

Wymiary okien (elementy PN)

SRCH_WLN_A

SRCH_WLN_N

SRCH_WLN_R

Wymiary okien (elementy PN)

100

130

160

226

320

452

Wymiary okna są dobrane w zależności od szybkości wyszukiwania i prawdopodobieństwa utraty silnej marszruty usytuowanej na zewnątrz okna wyszukiwania.

Stacja bazowa przesyła do stacji ruchomej wiadomość, która określa hipotetyczne przesunięcia PN, które stacja ruchoma powinna wyszukiwać względem własnego przesunięcia PN. Dla przykładu, stacja bazowa pochodzenia instruuje stację ruchomą do wyszukiwania 128 elementów pilotowych przed własnym przesunięciem PN. W reakcji na to stacja ruchoma ustawia 128 elementów demodulatora wyszukiwania z przodu w cyklu wyjściowym układu i wyszukuje sygnał pilotowy przy zastosowaniu okna wyszukiwania ześrodkowanego wokół określonego przesunięcia. Po poinstruowaniu stacji ruchomej do wyszukiwania hipotetycznych przesunięć PN w celu określenia zasobów dostępnych do

PL 193 025 B1 przełączania, jest krytyczne, żeby przesunięcie PN sygnału pilotowego stacji bazowej przeznaczenia było bardzo bliskie w czasie względem bezpośredniego przesunięcia. Szybkość wyszukiwania ma krytyczne znaczenie blisko granic stacji bazowej, ponieważ opóźnienia w zakończeniu wymaganych wyszukiwań powodują przerwanie połączeń.

W systemach CDMA synchronizacja stacji bazowych jest osiągana na przykład przez dostarczenie do każdej stacji bazowej odbiornika globalnego satelity określenia położenia GPS. Jednak występują przypadki, w których stacja bazowa nie jest zdolna do odbioru sygnału GPS. Dla przykładu, w przejściach i tunelach sygnał GPS jest tłumiony w stopniu, który uniemożliwia zastosowanie go do synchronizacji taktowania stacji bazowych lub mikrostacji bazowych.

Sposób według wynalazku charakteryzuje się tym, że mierzy się opóźnienie, dla co najmniej jednego sygnału nadawanego ze stacji bazowej odniesienia do stacji ruchomej i z powrotem ze stacji ruchomej do stacji bazowej odniesienia, mierzy się pierwszą różnicę czasu między czasem odbioru w stacji ruchomej sygnału nadawanego ze stacji bazowej podległej i czasem odbioru w stacji ruchomej odpowiedniego sygnału nadawanego ze stacji bazowej odniesienia, mierzy się drugą różnicę czasu między czasem odbioru w stacji bazowej poległej sygnału nadawanego ze stacji ruchomej i czasem nadawania odpowiedniego sygnału ze stacji bazowej podległej i wyznacza się korekcję synchronizacji zgodnie ze zmierzonym opóźnieniem, pierwszą różnicą czasu i drugą różnicą czasu.

Korzystnie przełącza się nadawanie między stacją bazową odniesienia i stacją ruchomą do stacji bazowej podległej i stacji ruchomej.

Korzystnie reguluje się synchronizację stacji bazowej podległej dla uzgodnienia z synchronizacją stacji bazowej odniesienia, jeżeli wartość korekcji czasu przekracza określoną z góry wartość.

Korzystnie dokonuje się pomiary wielokrotnie i pomija się pomiary odchylone przed dokonaniem regulacji synchronizacji.

Korzystnie stosuje się średnią wielokrotnych pomiarów dla regulacji synchronizacji.

Korzystnie opóźnienie, dla co najmniej jednego sygnału nadawanego ze stacji bazowej odniesienia do stacji ruchomej mierzy się w stacji bazowej odniesienia.

Korzystnie wartość korekcji synchronizacji uzgadnia się z błędem synchronizacji pomiędzy stacją bazową podległą i stacją bazową odniesienia, przy czym błąd synchronizacji jest równy (RTD1+®T-RTD2)/2, gdzie RTD1 jest opóźnieniem, dla co najmniej jednego nadawania ze stacji bazowej odniesienia do stacji ruchomej i nadawaniem ze stacji ruchomej do stacji bazowej odniesienia, ®T jest różnicą czasu między czasem odbioru nadawania ze stacji bazowej podległej w stacji ruchomej i czasem odbioru nadawania ze stacji bazowej odniesienia w stacji ruchomej i RTD2 jest opóźnieniem, dla co najmniej jednego nadawania pomiędzy stacją bazową podległą i stacją ruchomą, przy czym to opóźnienie odpowiada czasowi odbioru nadawania w stacji bazowej podległej ze stacji ruchomej i czasowi nadawania odpowiedniego nadawania ze stacji bazowej podległej do stacji ruchomej.

Sposób według drugiego przykładu wykonania wynalazku charakteryzuje się tym, że mierzy się w stacji bazowej odniesienia opóźnienie, dla co najmniej jednego nadawania ze stacji bazowej odniesienia do stacji ruchomej i nadawania ze stacji ruchomej do stacji bazowej odniesienia, odbiera się w stacji bazowej podległej nadawanie ze stacji ruchomej, reguluje się odniesienie czasu stacji bazowej podległej w razie potrzeby, dla umożliwienia stacji ruchomej odbioru nadawania ze stacji bazowej podległej, odbiera się w stacji ruchomej nadawanie ze stacji bazowej podległej, mierzy się w stacji ruchomej pierwszą różnicę czasu między czasem odbioru w stacji ruchomej nadawania ze stacji bazowej podległej i czasem odbioru w stacji ruchomej nadawania ze stacji bazowej odniesienia, przesyła się pierwszą różnicę czasu do stacji bazowej odniesienia i stacji bazowej podległej, mierzy się w stacji bazowej podległej opóźnienie, dla co najmniej jednego nadawania między stacją bazową podległą i stacją ruchomą, a opóźnienie odpowiada czasowi odbioru nadawania w stacji bazowej podległej ze stacji ruchomej i czasowi nadawania odpowiedniego nadawania ze stacji bazowej podległej do stacji ruchomej i wyznacza się w sterowniku stacji bazowej korekcję synchronizacji dla stacji bazowej podległej zgodnie z pomiarami.

Korzystnie reguluje się synchronizację stacji bazowej podległej zgodnie z synchronizacją stacji bazowej odniesienia, jeżeli wartość korekcji czasu przekracza określoną z góry wartość.

Korzystnie wartość korekcji synchronizacji uzgadnia się z błędem synchronizacji pomiędzy stacją bazową podległą i stacją bazową odniesienia, przy czym błąd synchronizacji jest równy (RTD1+®T-RTD2)/2, gdzie RTD1 jest opóźnieniem, dla co najmniej jednego nadawania ze stacji bazowej odniesienia do stacji ruchomej i nadawaniem ze stacji ruchomej do stacji bazowej odniesienia, ®T jest różnicą czasu między czasem odbioru nadawania ze stacji bazowej podległej w stacji ruchomej i czasem odbioru

PL 193 025 B1 nadawania ze stacji bazowej odniesienia w stacji ruchomej i RTD2 jest opóźnieniem, dla co najmniej jednego nadawania pomiędzy stacją bazową podległą i stacją ruchomą, przy czym to opóźnienie odpowiada czasowi odbioru nadawania w stacji bazowej podległej ze stacji ruchomej i czasowi nadawania odpowiedniego nadawania ze stacji bazowej podległej do stacji ruchomej.

Zaletą wynalazku jest zapewnienie sposobu synchronizacji czasu w warunkach, w których część sieci jest zdolna do odbioru scentralizowanego sygnału taktującego dla uzyskania synchronizacji, a część stacji bazowych nie jest zdolna do odbioru scentralizowanego sygnału taktującego. Stacja bazowa podległa osiąga synchronizację ze stacją bazową odniesienia przez wiadomości nadawane ze stacji ruchomej i odbierane przez stację ruchomą w obszarze przełączania miękkiego pomiędzy stacją bazową odniesienia i stacją bazową podległą. Wszystkie pomiary są realizowane podczas normalnej pracy systemu komunikacyjnego standardu IS-95 CDMA.

Przedmiot wynalazku jest pokazany w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat blokowy ilustrujący konfigurację sieci bezprzewodowego systemu komunikacyjnego, zawierającego stację bazową odniesienia i stację bazową podległą, fig. 2 - schemat ilustrujący różne transmisje pomiędzy stacją ruchomą, synchroniczną stacją bazową i asynchroniczną stacją bazową oraz odpowiednie przedziały czasu, fig. 3 -sieć działań ilustrującą sposób synchronizacji stacji bazowej, która jest niezdolna do odbioru scentralizowanego sygnału taktującego, fig. 4 - schemat blokowy stacji ruchomej według wynalazku, fig. 5 - schemat blokowy układu wyszukiwania w stacji ruchomej według wynalazku, fig. 6 schemat blokowy modulatora kanału ruchu stacji ruchomej według wynalazku, fig. 7 - schemat blokowy stacji bazowej według wynalazku, fig. 8 - schemat blokowy systemu transmisji stacji bazowej według wynalazku i fig. 9 - schemat blokowy układu odbiornika stacji bazowej według wynalazku.

Figura 1 przedstawia stację ruchoma 60, która łączy się ze stacją bazową odniesienia 62, podczas gdy jest w przybliżeniu w obszarze pokrycia wyznaczonym przez granicę pokrycia 61 stacji bazowej. Stacja bazowa odniesienia 62 jest zsynchronizowana z pozostałą częścią sieci przy pomocy centralnego systemu synchronizacji, takiego jak globalny system określenia położenia GPS. W przeciwieństwie do tego stacja bazowa podległa 64 nie jest zsynchronizowana z centralnym systemem określenia położenia. Sterownik 66 stacji bazowej kieruje wywołania z PSTN do stacji bazowej odniesienia 62 lub stacji bazowej podległej 64 przy pomocy linii T1lub innych środków. Poza tym synchronizacja częstotliwości jest zapewniona dla stacji bazowej podległej 64 przez linie T1.

Dla krótkich okresów czasu synchronizacja częstotliwości jest zapewniana z dopuszczalnym stopniem dokładności przez linie T1. W tych schematach są wspólne nagłe piki impulsowe, dostarczające informację o częstotliwości, powodujące błędy synchronizacji, które są korygowane przy zastosowaniu wynalazku. Ze względu na związek pomiędzy fazą i częstotliwością, przerywana korekcja fazy według wynalazku umożliwia wykorzystanie w razie potrzeby mniej dokładnych źródeł częstotliwości.

Figura 2 przedstawia transmisję i przedziały czasu stosowane do synchronizacji czasu stacji bazowej podległej 64 przez synchronizowane taktowanie stacji bazowej odniesienia 62. Marszruta sygnału 500 przedstawia transmisję sygnału połączenia następującego ze stacji bazowej odniesienia 62 do stacji ruchomej 60. Ta transmisja następuje w przedziale czasu T1. W stacji ruchomej 60 początek transmisji ramek w połączeniu wstecznym jest regulowany w czasie względem początku nadejścia ramek w połączeniu następującym. Regulacja w czasie jest podawana w standardzie IS-95 i wprowadzana do sprzętu komputerowego zaprojektowanego zgodnie z nią.

Transmisja 502 przedstawia transmisję ramki połączenia wstecznego ze stacji ruchomej 60 do stacji bazowej odniesienia 62. Czas przebywania t1 sygnału 500 ze stacji bazowej odniesienia 62 do stacji ruchomej 60 jest równy czasowi przebywania t1 sygnału 502 ze stacji bazowej odniesienia 62 do stacji ruchomej 60. Ponieważ stacja bazowa odniesienia 62 zna czas, w którym przesłała sygnał 500 i zna czas, w którym odebrała sygnał 502, oblicza opóźnienie RTD1 przy nadawaniu i potwierdzeniu, które jest pierwszą wartością potrzebną do obliczenia błędu czasu (T0'-T0).

Marszruta sygnału 504 oznacza transmisję sygnału połączenia wstecznego ze stacji ruchomej 60, wzdłuż różnych marszrut propagacji do stacji bazowej podległej. Czas przebywania t2 to czas, który sygnał 504 potrzebuje do przebycia ze stacji ruchomej 60 do stacji bazowej podległej 64. Czas T2 to czas, w którym sygnał 504 połączenia wstecznego dochodzi do stacji bazowej. Czas potrzebny dla sygnału połączenia wstecznego 506 do przebycia od stacji bazowej podległej 64 do stacji ruchomej 60 jest równy czasowi przebywania ta. Poza tym stacja bazowa podległa 64 mierzy różnicę czasu RTD2 pomiędzy czasem odbioru sygnału połączenia wstecznego ze stacji ruchomej 60 i czasem przesyłania sygnału

PL 193 025 B1 połączenia następującego do stacji ruchomej 60. Znajomość tych czasów umożliwia obliczenie błędu czasu (T0'-T0). Sposób obliczenia błędu czasu (T0'-T0) jest opisany poniżej.

Po pierwsze widać z fig. 2, że:

T2 = t1+ t2 i	(1)
t₁ + DT = T_o' + ·τ₂	(2)
Przez manipulację członami równań (1) i (2) uzyskuje się następujące
T₂ + DT-T_o' + 2· t₂	(3)
2^2 = T2 - To' + AT	(4)
Dla uproszczenia zapisu określono różnicę czasu RTD2 jako zmienną:
RTD2 = T2 -To'	(5)
Widać, że:

t2 =

RTD₂ DT

-² + —

T2 =T0 - t1 + t2 (6) (7)

Zatem:

T2 - To = ti + ti2 i

RTD2 = 2· t2 - DT (8)

Po podstawieniu widać, że błąd czasu (T0' -T0) jest równy:

T0'-T0 = t1- t2 + DT T0'-T0 = t1 RTD₂ DT

-² +22 + DT (9) (1o)

RTD₁ RTD₂ DT

To'-To=-¹--² +^{0 0} 2 2 2

RTD₁ + DT -RTD₂

To' - To =-¹---² (12) (11)

Po poznaniu przez stację bazową podległą 64 wielkości błędu czasu (To' -To), reguluje ona taktowanie, tak żeby synchronizować go z taktowaniem stacji bazowej odniesienia 62. Te pomiary ulegają błędowi, więc w korzystnym przykładzie wykonania wiele pomiarów jest nadmiarowych dla zapewnienia dokładności korekcji synchronizacji.

Zostaną teraz opisane sposób i urządzenie do pomiaru każdej z potrzebnych wartości czasu w równaniu (12).

Figura3 jest siecią działań przedstawiającą sposób według wynalazku synchronizacji stacji bazowej podległej 64 dla synchronizacji stacji bazowejodniesienia 62. W etapie 3oo jest początek sposobu synchronizacji poprzez łączność stacji ruchomej 6o ze stacja bazową odniesienia 62 i w zakresie przeprowadzania połączeń ze stacją bazową podległą 64. W etapie 3o2 jest mierzone opóźnienie

RTD1 przy nadawaniu i potwierdzeniu sygnału ze stacji bazowej odniesienia 62 do stacji ruchomej 6o i z powrotem ze stacji ruchomej 6o do stacji bazowej odniesienia 62. To jest dokonywane przez uzgodnienie ustawienia granic ramek odbieranychprzez stację ruchomą 6oz granicami ramek nadawanych przez stację ruchoma 6o. Zatem opóźnienie RTD1 przy nadawaniu i potwierdzeniu jest mierzone jako różnica czasu pomiędzy początkiem ramek nadawanych przez stację bazową odniesienia i początkiem ramek odbieranych przez stację bazową odniesienia 62 ze stacji ruchomej 6o.

PL 193 025 B1

Na fig. 4 ramki połączenia następującego danych ze stacji bazowej odniesienia 62 są odbierane przez antenę 2 i dostarczane przez duplekser 3 do odbiornika RCVR 4. Odbiornik 4 zmniejsza częstotliwość, filtruje i wzmacnia odbierany sygnał oraz dostarcza go do układu wyszukiwania 50 i demodulatorów ruchu 54. Układ wyszukiwania 50 wyszukuje kanały pilotowe zgodnie z sąsiednią listą dostarczaną przez stację bazową odniesienia 62. Sąsiednia lista jest zaopatrzona w dane sygnalizacyjne w kanale ruchu ze stacji bazowej odniesienia 62. Sygnał wskazujący początek odbieranych ramek ze stacji bazowej odniesienia 62 jest dostarczany do procesora sterującego 55, który wytwarza i dostarcza sygnał uzgodnienia regulacji w czasie do modulatora ruchu 58, który z kolei uzgadnia początek ramek nadawanych ze stacji ruchomej 60 z początkiem ramek odbieranych w stacji ruchomej 60.

Ramki danych od użytkownika stacji ruchomej 60 są dostarczane do modulatora ruchu 58, który w reakcji na sygnał taktujący z procesora sterującego 55 uzgadnia w czasie ramki nadawane przez nadajnik TMTR 56 z ramkami odbieranymi przez stację ruchomą 60 ze stacji bazowej odniesienia 62. Ramki połączenia wstecznego mają zwiększaną częstotliwość, są filtrowane i wzmacniane przez nadajnik 56, a następnie dostarczane przez duplekser 3 dla transmisji przez antenę 2.

Figura 6 przedstawia modulator 58 kanału ruchu stacji ruchomej 60. Ramki danych są dostarczane do formatera 200 ramek. Formater 200 ramek wytwarza i dodaje na końcu zbiór bitów cyklicznej kontroli nadmiarowej CRC oraz wytwarza zbiór bitów stopki. Formater 200 ramek nadąża za protokołem formatu ramki w standardzie IS-95.

Formatowana ramka danych jest dostarczana do kodera 202, który koduje dane dla detekcji i korekcji błędów. Koder 202 jest koderem splotowym. Kodowane symbole danych są dostarczane do układu przeplatania 204, który zmienia uporządkowanie symboli zgodnie z uprzednio określonym formatem przeplatania. Symbole o zmienionym uporządkowaniu są dostarczane do układu odwzorowania Walsha 206. Układ odwzorowania Walsha 206 odbiera osiem kodowanych symboli i odwzorowuje ten zbiór symboli w 64-elementową sekwencję Walsha. Symbole Walsha są dostarczane do elementów rozciągających 208, które rozciągają symbole Walsha zgodnie z długim kodem rozciągania. Generator 210 długiego kodu PN wytwarza sekwencję pseudoszumu, która rozciąga dane i różniczkuje dane przesyłane połączeniem wstecznym z innych stacji ruchomych znajdujących się w pobliżu.

Dane są przesyłane na przykład zgodnie z formatem modulacji kluczowania przesunięciem czterofazowym QPSK, w którym kanały I oraz Q są rozciągane zgodnie z krótką sekwencją PN. Rozciągnięte dane są dostarczane do elementów rozciągających 214 i 216, które wykonują drugą operację rozciągania na danych zgodnie z krótką sekwencją PN dostarczaną przez generatory PN (PN1 i PNQ) 212 i 218.

W etapie 304 stacja bazowa podległa 64 odbiera sygnał połączenia wstecznego, przesyłany przez stację ruchomą 60. Sterownik 66 stacji bazowej przesyła sygnał do stacji bazowej podległej 64, wskazując przesunięcie kodu P, które stacja ruchoma 60 stosuje do rozciągania sygnału połączenia wstecznego. W reakcji na ten sygnał ze sterownika 66 stacji bazowej, stacja bazowa podległa 64 realizuje wyszukiwanie dla stacji ruchomej 60 ześrodkowanej wokół przesunięcia PN wskazywanego przez sygnał ze sterownika 66 stacji bazowej.

Bank stacji bazowej podległej 64 ładuje generator 106 długiego kodu PN i generatory 108 i 110 krótkiego kodu PN, przedstawione na fig. 9, zgodnie z sygnałem ze sterownika 66 stacji bazowej. Proces wyszukiwania stacji bazowej podległej 64 jest opisany szczegółowo dalej.

Figura 7 przedstawia urządzenie stacji bazowej podległej 64. W stacji bazowej podległej 64 jest odbierany sygnał ze sterownika 66 stacji bazowej, wskazujący PN stacji ruchomej. Ta wiadomość jest dostarczana przez procesor sterujący 100. W reakcji na niego procesor sterujący 100 oblicza zakres wyszukiwania okna, ześrodkowany przy specyficznym przesunięciu PN. Procesor sterujący 100 dostarcza parametry wyszukiwania do układu wyszukiwania 101 i w reakcji na te parametry stacja bazowa podległa 64 przeprowadza wyszukiwanie sygnału przesyłanego przez stację ruchomą 60. Sygnał odbierany przez antenę 102 stacji bazowej podległej 64 jest dostarczany do odbiornika 104, który zmniejsza częstotliwość, filtruje i wzmacnia odbierany sygnał oraz dostarcza go do układu wyszukiwania 101. Poza tym odbierany sygnał jest dostarczany do demodulatorów ruchu 105, które demodulują dane ruchu połączenia wstecznego i dostarczają te dane do sterownika 66 stacji bazowej. Sterownik 66 stacji bazowej dostarcza go z kolei do publicznej komutowanej sieci telefonicznej PSTN.

Figura 9 przedstawia bardziej szczegółowo układ wyszukiwania 101. Ocena przesunięcia PN stacji ruchomej 60 jest dostarczana do procesora sterującego 100 ze sterownika 66 stacji bazowej. W reakcji na ocenę przesunięcia PN procesor sterujący 100 wytwarza początkową hipotezę długiej sekwencji PN i początkową hipotezę krótkiej sekwencji PN dla wykonywania wyszukiwania przez stację

PL 193 025 B1 bazową podległą 64. Bank procesora sterującego 100 ładuje rejestry przesuwne generatorów PN 106,

108 i 110.

Sygnał odbierany przez antenę 102 ma zmniejszoną częstotliwość, jest filtrowany i wzmacniany oraz przesyłany do korelatora 116, który koreluje odbierany sygnał do złożonej hipotezy długiej i krótkiej sekwencji kodu PN. Hipoteza sekwencji kodu PN jest wytwarzana przez pomnożenie hipotez krótkiej sekwencji kodu PN, wytwarzanych przez generatory 108 i 110 kodu PN, przez długą sekwencję kodu PN, wytwarzaną przez generator 106 kodu PN. Jedna ze złożonych hipotez sekwencji kodu PN jest stosowana do rozciągania kanału, a druga jest stosowana do ścieśniania kanału Q odbieranego sygnału QPSK.

Dwa ściśnięte sygnały sekwencji kodu PN są dostarczane do procesorów 118 i 120 szybkiej transformaty Hadamarda FH, które korelują ściśnięte sygnały ze wszystkimi możliwymi symbolami Walsha dla dostarczania macierzy wypadkowych amplitud do elementów obliczania energii (I²+Q²) 122, które obliczają energię elementów macierzy amplitud i dostarczają wartości energii do detektora max 124, który wybiera maksymalną korelację energii. Maksymalne energie korelacji są dostarczane do akumulatora 126, który gromadzi energie dla wielu symboli Walsha i w oparciu o te zgromadzone energie jest dokonywana decyzja, czy sygnał stacji ruchomej 60 jest odbierany przy przesunięciu PN.

Następnie po odbiorze sygnału stacji ruchomej 60, w bloku 306 stacja bazowa podległa 64 reguluje taktowanie, tak, że stacja ruchoma 60 jest zdolna do zadawalającego odbioru transmisji połączenia następującego. Stacja bazowa podległa 64 oblicza początkową regulację taktowania przez określenie różnicy pomiędzy przesunięciem PN, w którym odbiera sygnał połączenia wstecznego ze stacji ruchomej 63 i przesunięciem PN, które stosowała stacja bazowa odniesienia 62 do odbioru sygnału połączenia wstecznego ze stacji ruchomej 60. Przy zastosowaniu tej różnicy przesunięcia PN, stacja bazowa podległa 64 reguluje taktowanie sygnału pilotowego w taki sposób, że gdy stacja ruchoma 60 wyszukuje sygnał pilotowy, jest on w oknie wyszukiwania stacji ruchomej 60.

Przy wyszukiwaniu sygnału stacji ruchomej konieczne jest, żeby stacja bazowa podległa 64 miała pewne wskazanie czasu. Błąd czasu stacji bazowej podległej 64 jest utrzymywany na przykład jako równy lub poniżej 1 ms przy pomocy odmiennego schematu synchronizacji. Istnieją schematy, które umożliwiają stacji bazowej podległej 64, niezdolnej do odbioru sygnału GPS, utrzymywanie czasu na poziomie o mniejszej dokładności. Jednym sposobem uzyskania danego stopnia początkowej synchronizacji jest ręczne ustawienie czasu stacji bazowej podległej 64 w pewnych przedziałach. Drugim sposobem jest ustawienie czasu przy zastosowaniu odbiornika WWW. Odmiennie do sygnału GPS, scentralizowany sygnał taktujący WWW jest przesyłany z bardzo małą częstotliwością i jest zdolny do wnikania do tuneli i przejść podziemnych. Jednak odbiorniki WWW nie są zdolne do zapewniania synchronizacji czasowej w stopniu potrzebnym dla komunikacji CDMA.

Stacja bazowa podległa 64 reguluje taktowanie zgodnie z założeniem, że stacja ruchoma 60 jest umieszczona bezpośrednio w pobliżu stacji bazowej podległej 64. Zatem początkowa regulacja taktowania jest dokonywana zgodnie z hipotezą, że nie będzie żadnego opóźnienia propagacji pomiędzy stacją bazową podległą 64 i stacją ruchomą 60. Następnie stacja bazowa podległa 64 reguluje generatory 72 i 74 sekwencji PN z wyprzedzeniem czasowym, co powoduje coraz dłuższe czasy opóźnienia propagacji pomiędzy stacją bazową podległą 64 i stacją ruchomą 60. Po odbiorze przez stację ruchomą 60 sygnału pilotowego stacji bazowej podległej 64, stosując normalne procedury, regulacja końcowa taktowania dla stacji bazowej podległej 64 jest realizowana zgodnie z opisanymi powyżej obliczeniami.

Zgodnie ze standardem IS-95, kanały pilotowe różnych stacji bazowych są rozróżniane od siebie przez fazę generatorów PN. Stacja bazowa odniesienia 62 instruuje stację ruchomą 60 do wyszukiwania stacji bazowej podległej 64 przez listę otaczającą i wskazuje przy pomocy danych sygnalizacyjnych, że sygnał pilotowy stacji bazowej podległej 64 jest odbierany przy przesunięciu fazy PN, które jest opisane względem odbieranego przesunięcia PN stacji bazowej odniesienia 62. Ta wiadomość jest demodulowana i dekodowana przez demodulatory ruchu 54 oraz dostarczana do układu wyszukiwania 50. W reakcji układ wyszukiwania 50 realizuje wyszukiwanie ześrodkowane na przesunięciu fazy PN wokół fazy PN wskazanej w sygnale ze stacji bazowej odniesienia 62.

Sygnał pilotowy jest zwykle wytwarzany przez liniowy rejestr przesuwny sprzężenia zwrotnego. W celu odbioru sygnału pilotowego ze stacji bazowej podległej 64, stacja ruchoma 60 musi być synchronizowana do odbieranych sygnałów ze stacji bazowej podległej 64 w obu fazach f i przy częstotliwości w. Celem operacji wyszukiwania jest znalezienie fazy f odbieranego sygnału. Stosunkowo dokładna synchronizacja częstotliwości jest zapewniana dla stacji bazowej podległej 64 przy pomocy

PL 193 025 B1 łącza T1 sterownika 66 stacji bazowej. Sposób, w którym stacja ruchoma znajduje fazę odbieranego sygnału, następuje przez badanie zbioru hipotez faz, omawianych jako okno wyszukiwania i określających, czy jedna z hipotez przesunięcia jest prawidłowa.

Figura 5 przedstawia bardziej szczegółowo układ wyszukiwania 50 stacji ruchomej. Sygnał o widmie rozproszonym jest odbierany przez antenę 2. Celem urządzenia jest uzyskanie synchronizacji pomiędzy sekwencjami PN szumu pseudolosowego, wytwarzanymi przez generator 20 sekwencji PN i odbieranym sygnałem widma rozproszonego, który jest rozciągany przez identyczne sekwencje PN o nieznanej fazie, przesyłane przez stację bazową podległą 64. Zarówno generator 76 sygnału pilotowego z fig. 7, jak i generator 20 sekwencji PN są rejestrami przesuwnymi o maksymalnej długości, które wytwarzają sekwencje kodu PN do rozciągania i ścieśniania sygnałów pilotowych. Zatem operacja uzyskiwania synchronizacji pomiędzy kodami stosowanymi do ścieśniania odbieranego sygnału pilotowego i kodem rozciągania PN odbieranego sygnału pilotowego powoduje określanie przesunięcia czasu rejestru przesuwnego.

Sygnał widma rozproszonego jest dostarczany przez antenę 2 do odbiornika 4, który zmniejsza częstotliwość, filtruje i wzmacnia sygnał oraz dostarcza sygnał do elementu ścieśniającego 6, który mnoży odbierany sygnał przez kod PN wytwarzany przez generator 20 sekwencji PN. W związku z charakterem szumu losowego kodów PN, iloczyn kodu PN i odbieranego sygnału powinien być zasadniczo równy zero, oprócz punktu synchronizacji.

Sterownik 18 układu wyszukiwania dostarcza hipotezę przesunięcia do generatora 20 sekwencji PN. Hipoteza przesunięcia jest określana zgodnie z sygnałem przesyłanym do stacji ruchomej 60 przez stację bazową odniesienia 62. Odbierany sygnał jest modulowany kluczowaniem przesunięcia czterofazowego QPSK, więc generator 20 sekwencji PN dostarcza sekwencję PN składowej modulacji L oraz oddzielną sekwencję dla składowej modulacji Q do elementu ścieśniającego 6, który mnoży sekwencję PN przez odpowiednią składową modulacji oraz dostarcza dwa wyjściowe iloczyny składników do akumulatorów spójnych 8 i 10.

Akumulatory spójne Q i 10 sumują iloczyn na długości sekwencji iloczynu i reagują na sygnały ze sterownika 18 układu wyszukiwania dla przestawiania, blokowania i ustawiania okresu sumowania. Sumy iloczynów są dostarczane z sumatorów 8 i 10 do elementów podnoszących do drugiej potęgi 12, które podnoszą do drugiej potęgi 12 podnoszą do drugiej potęgi każdą z sum i dodają wyniki do siebie.

Suma składników dostarczanych przez elementy podnoszące do drugiej potęgi 12 jest doprowadzana do niespójnego układu łączącego 14, który określa wartość energii na wyjściu elementów podnoszących do drugiej potęgi 12. Akumulator niespójny 14 służy do przeciwdziałania skutkom różnicy częstotliwości pomiędzy zegarami nadawczymi stacji bazowej i zegarem odbiorczym stacji ruchomej oraz wspomaga detekcję statystyczną w środowisku zaniku. Akumulator niespójny 14 dostarcza sygnał energii do elementów porównujących 16, które porównują wartość energii z określonymi wstępnie wartościami progowymi, dostarczanymi przez elementy sterownika 18 układu wyszukiwania. Wyniki każdego z porównań są następnie kierowane z powrotem do sterownika 18 układu wyszukiwania. Wyniki te zawierają zarówno energię korelacji i przesunięcie PN, które wynikło z pomiarów.

Sterownik 18 układu wyszukiwania ma na wyjściu przesunięcie PN, przy którym jest synchronizowany do stacji bazowej podległej 64. Przesunięcie PN jest stosowane do obliczania błędu czasu, co zostanie opisane dalej.

Gdy stacja ruchoma 60 odbiera sygnał stacji bazowej podległej 64, oblicza różnicę pomiędzy czasem odbioru tego sygnału i czasem odbioru sygnału ze stacji bazowej odniesienia 62. Ta wartość jest dostarczana do generatora wiadomości 52, który wytwarza wiadomość wskazującą wartość różnicy. Wiadomość jest przesyłana jako dane sygnalizacyjne przez połączenie wsteczne do stacji bazowej odniesienia 62 i stacji bazowej podległej 64, które przesyłają wiadomość z powrotem do sterownika 66 stacji bazowej.

W etapie 311 stacja bazowa podległa 64 mierzy różnicę czasu pomiędzy czasem odbioru T2 sygnału połączenia wstecznego ze stacji ruchomej 60 i czasem nadawania T1 sygnału połączenia następującego do stacji ruchomej 60. Stacja bazowa podległa 64 pamięta przesunięcie PN w czasie przesyłania sygnału połączenia następującego i po wykryciu sygnału połączenia wstecznego ze stacji ruchomej 60 oblicza różnicę czasu RTD2. Ta obliczona różnica czasu jest dostarczana przez stację bazową podległą 64 do sterownika 66 stacji bazowej i obliczenie regulacji taktowania jest przeprowadzane w stacji bazowej 66. Obliczenia mogą być wykonywane także w stacjach bazowych lub stacjach ruchomych.

PL 193 025 B1

Sterownik 66 stacji bazowej w reakcji wykonuje obliczenia opisane w równaniu (12) i przesyła wskazanie potrzebnej regulacji synchronizacji do stacji bazowej podległej 64. Powracając do fig. 7, sygnał regulacji synchronizacji jest odbierany przez stację bazową podległą 64 w procesorze sterującym 100, który wytwarza i dostarcza sygnał sterujący do procesora 99 regulacji taktowania, który z kolei wytwarza sygnał zmieniający czas źródła taktowania 98 o wartość wskazaną w sygnale ze sterownika 66 stacji bazowej.

Claims

1. Sposób synchronizacji czasu stacji bazowej podległej ze stacją bazową odniesienia w systemie komunikacyjnym, znamienny tym, że mierzy się opóźnienie, dla co najmniej jednego sygnału nadawanego ze stacji bazowej odniesienia do stacji ruchomej i z powrotem ze stacji ruchomej do stacji bazowej odniesienia, mierzy się pierwszą różnicę czasu między czasem odbioru w stacji ruchomej sygnału nadawanego ze stacji bazowej podległej i czasem odbioru w stacji ruchomej odpowiedniego sygnału nadawanego ze stacji bazowej odniesienia, mierzy się drugą różnicę czasu między czasem odbioru w stacji bazowej poległej sygnału nadawanego ze stacji ruchomej i czasem nadawania odpowiedniego sygnału ze stacji bazowej podległej i wyznacza się korekcję synchronizacji zgodnie ze zmierzonym opóźnieniem, pierwszą różnicą czasu i drugą różnicą czasu.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przełącza się nadawanie między stacją bazową odniesienia i stacją ruchomą do stacji bazowej podległej i stacji ruchomej.

3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że reguluje się synchronizację stacji bazowej podległej dla uzgodnienia z synchronizacją stacji bazowej odniesienia, jeżeli wartość korekcji czasu przekracza określoną z góry wartość.

4. Sposób według zastrz. 3, znamienny tym, że dokonuje się pomiary wielokrotnie i pomija się pomiary odchylone przed dokonaniem regulacji synchronizacji.

5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że stosuje się średnią wielokrotnych pomiarów dla regulacji synchronizacji.

6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że opóźnienie dla co najmniej jednego sygnału nadawanego ze stacji bazowej odniesienia do stacji ruchomej mierzy się w stacji bazowej odniesienia.

7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wartość korekcji synchronizacji uzgadnia się z błędem synchronizacji pomiędzy stacją bazową podległą i stacją bazową odniesienia, przy czym błąd synchronizacji jest równy (RTD1+®T-RTD2)/2, gdzie RTD1 jest opóźnieniem dla co najmniej jednego nadawania ze stacji bazowej odniesienia do stacji ruchomej i nadawaniem ze stacji ruchomej do stacji bazowej odniesienia, ®T jest różnicą czasu między czasem odbioru nadawania ze stacji bazowej podległej w stacji ruchomej i czasem odbioru nadawania ze stacji bazowej odniesienia w stacji ruchomej i RTD2 jest opóźnieniem dla co najmniej jednego nadawania pomiędzy stacją bazową podległą i stacją ruchomą, przy czym to opóźnienie odpowiada czasowi odbioru nadawania w stacji bazowej podległej ze stacji ruchomej i czasowi nadawania odpowiedniego nadawania ze stacji bazowej podległej do stacji ruchomej.

8. Sposób synchronizacji czasu stacji bazowej podległej ze stacją bazową odniesienia w systemie komunikacyjnym, znamienny tym, że mierzy się w stacji bazowej odniesienia opóźnienie dla co najmniej jednego nadawania ze stacji bazowej odniesienia do stacji ruchomej i nadawania ze stacji ruchomej do stacji bazowej odniesienia, odbiera się w stacji bazowej podległej nadawanie ze stacji ruchomej, reguluje się odniesienie czasu stacji bazowej podległej w razie potrzeby, dla umożliwienia stacji ruchomej odbioru nadawania ze stacji bazowej podległej, odbiera się w stacji ruchomej nadawanie ze stacji bazowej podległej, mierzy się w stacji ruchomej pierwszą różnicę czasu między czasem odbioru w stacji ruchomej nadawania ze stacji bazowej podległej i czasem odbioru w stacji ruchomej nadawania ze stacji bazowej odniesienia, przesyła się pierwszą różnicę czasu do stacji bazowej odniesienia i stacji bazowej podległej, mierzy się w stacji bazowej podległej opóźnienie dla co najmniej jednego nadawania między stacją bazową podległą i stacją ruchomą, a opóźnienie odpowiada czasowi odbioru nadawania w stacji bazowej podległej ze stacji ruchomej i czasowi nadawania odpowiedniego nadawania ze stacji bazowej podległej do stacji ruchomej i wyznacza się w sterowniku stacji bazowej korekcję synchronizacji dla stacji bazowej podległej zgodnie z pomiarami.

PL 193 025 B1

9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że reguluje się synchronizację stacji bazowej podległej zgodnie z synchronizacją stacji bazowej odniesienia, jeżeli wartość korekcji czasu przekracza określoną z góry wartość.

10. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że wartość korekcji synchronizacji uzgadnia się z błędem synchronizacji pomiędzy stacją bazową podległą i stacją bazową odniesienia, przy czym błąd synchronizacji jest równy (RTD1+®T-RTD2)/2, gdzie RTD1 jest opóźnieniem dla co najmniej jednego nadawania ze stacji bazowej odniesienia do stacji ruchomej i nadawaniem ze stacji ruchomej do stacji bazowej odniesienia, ®T jest różnicą czasu między czasem odbioru nadawania ze stacji bazowej podległej w stacji ruchomej i czasem odbioru nadawania ze stacji bazowej odniesienia w stacji ruchomej i RTD2 jest opóźnieniem dla co najmniej jednego nadawania pomiędzy stacją bazową podległą i stacją ruchomą, przy czym to opóźnienie odpowiada czasowi odbioru nadawania w stacji bazowej podległej ze stacji ruchomej i czasowi nadawania odpowiedniego nadawania ze stacji bazowej podległej do stacji ruchomej.