PL192843B1 - Pojemnik podwójnego dozowania - Google Patents

Abstract

1. Pojemnik podwójnego dozowania zawierajacy ze- wnetrzny pojemnik posiadajacy szyjke tworzaca otwór zewnetrzny, wewnetrzny pojemnik posiadajacy szyjke tworzaca otwór wewnetrzny oraz srodki do mocowania pojemników do siebie tak, ze szyjka wewnetrznego poje- mnika jest usytuowana wewnatrz szyjki pojemnika zewne- trznego, a szyjki i ich otwory tworza razem otwór podwój- nego dozowania, znamienny tym, ze szyjka (122) i otwór (24) pojemnika wewnetrznego maja srodkowy otwór (B), który jest polaczony co najmniej z trzema wydrazonymi platka- mi (P) polaczonymi centralnie ze soba, przy czym kazdy wydrazony platek (P) ma zewnetrzna scianke (123) i pare wzajemnie przeciwleglych bocznych scianek (125), które sa zbiezne przy zblizaniu sie do srodkowego otworu (B), przy czym pomiedzy sasiednimi sciankami bocznymi kaz- dej pary sasiednich platków (P) jest wglebienie (R), a po- nadto szyjka (22) pojemnika zewnetrznego obejmuje i jest polaczona ze sciankami bocznymi (123) platków (P) i z pla- tkami (P) tworzac co najmniej trzy subotwory (24s), z któ- rych kazdy jest utworzony z jednego z tych wglebien (R), a te subotwory (24s) razem tworza otwór (24) zewnetrzny. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest pojemnik podwójnego dozowania, zawierający zewnętrzny pojemnik oraz wewnętrzny pojemnik do oddzielnego pakowania dwóch produktów i dozowania ich w jednym strumieniu z otworu pojemnika podwójnego dozowania.

Pojemniki do podwójnego dozowania są znane. Służą one do pakowania produktów, które winny być trzymane oddzielnie w opakowaniu bez kontaktu ze sobą ani mieszania się, aż do chwili dozowania z otworu tubki. Przykładami takich pojemników są zgniatane tubki podwójnego dozowania. Przykładami takich produktów są pasty do zębów złożone z dwóch produktów o różnych barwach i przeznaczonych do dozowania z zapewnieniem wyglądu pasmowego oraz pasty do zębów złożone z produktu będącego nadtlenkowym żelem i produktu będącego pastą z wodorowęglanem sodu, które chemicznie reagują ze sobą i mają być mieszane po dozowaniu.

Produkty pakowane w pojemniki podwójnego dozowania są przeznaczone do dozowania w wymaganej proporcji dla lepszego wyglądu w przypadku produktów pasmowych i dla maksymalnego działania po zmieszaniu i/lub podczas użycia w przypadku produktów reagujących ze sobą. Dla tych ostatnich zwykle pożądane jest, by po dozowaniu istniało możliwie duże pole powierzchni styku pomiędzy produktami, aby zwiększyć do maksimum mieszanie podczas użycia.

Dlatego pojemniki podwójnego dozowania z szyjką i korpusem tubki wewnętrznej usytuowanymi wewnątrz korpusu i szyjki tubki zewnętrznej nie są odpowiednie do dozowania dwóch produktów o podobnych właściwościach płynięcia w takich samych lub zasadniczo takich samych ilościach, to znaczy przy proporcji dozowania zasadniczo 1:1.

Problem polega na tym, że otwór dozowania tubki wewnętrznej dla jednego produktu i otwór dozowania tubki zewnętrznej dla drugiego produktu mają różne pola powierzchni dozowania i różne opory przepływu, a kanały przepływu dla przechodzenia produktów przez szyjki do ich otworów mają różne pola powierzchni styku z przepływającym produktem i różne opory przepływu. Takie dwa produkty o podobnych właściwościach przepływu podlegają zatem różnym spadkom ciśnienia przy przepływie i dozowaniu z otworu podwójnego dozowania. Na skutek tego produkty takie są dozowane w różnych ilościach.

Znane pojemniki podwójnego dozowania można dostosować do dozowania produktów o różnych właściwościach przepływu w zasadniczo jednakowych ilościach przez odpowiednie dopasowanie odpowiednich produktów i ich niepodobnych właściwości płynięcia z niepodobnymi oporami przepływu kanałów przepływu i otworów odpowiednio pojemnika wewnętrznego i zewnętrznego.

Zwykle produkt o większej lepkości (gęściejszy, płynący mniej swobodnie) jest pakowany w pojemnik, którego droga przepływu i otwór zapewniają stosunkowo mniejsze pole powierzchni styku i mniejsze opory przepływu, a produkt o mniejszej lepkości jest pakowany w pojemnik o stosunkowo większym polu powierzchni styku i większych oporach przepływu. Zwykle produkt o większej lepkości jest zawarty w wewnętrznej tubce, ponieważ ma bardziej bezpośrednią drogę i mniejsze opory przepływu do otworu tubki wewnętrznej, a produkt o mniejszej lepkości jest zawarty w tubce zewnętrznej, ponieważ ma trudniejszą drogę i większe opory przepływu do otworu tubki zewnętrznej.

Przykłady takich znanych pojemników podwójnego dozowania opisano w patencie USA nr 2.939.610 (Castelli i in.) oraz nr 1.699.532 (Hopkins). Pierwszy z tych patentów przedstawia zilustrowaną, zgniataną tubkę podwójnego dozowania z otworami dozowania umieszczonymi obok siebie. Szyjka i otwór tubki wewnętrznej mają kształt litery D, a łukowa powierzchnia szyjki sprzęga się z łukową szyjką tubki zewnętrznej. Otwór dla produktu zawartego w tubce wewnętrznej jest usytuowany wewnątrz kształtu D szyjki i jest mniejszy niż otwór dla produktu zawartego w tubce zewnętrznej. Produkt o większej lepkości jest zawarty w tubce wewnętrznej, a produkt o mniejszej lepkości jest zawarty w tubce zewnętrznej. Ponieważ mająca kształt litery D szyjka tubki wewnętrznej łączy się z więcej niż połową otworu tubki zewnętrznej, większość produktu z tubki zewnętrznej musi podlegać znacznie większym oporom przepływu, ponieważ produkt ten musi wędrować okrężną drogą z jednej strony tubki na drugą, by wyjść tylko z jednej strony otworu podwójnej tubki. Tubka taka nie będzie zatem odpowiednia do dozowania produktów o takich samych lub podobnych właściwościach płynięcia w jednakowych lub zasadniczo jednakowych ilościach. Otwór o kształcie litery D, do wyprowadzania produktów obok siebie, zapewnia strumień dozowania z kontaktem obu produktów wzdłuż jednej powierzchni, a zatem zapewnia minimalną sposobność do mieszania tych produktów. Wymieniony patent przedstawia także zilustrowaną, zgniataną tubkę podwójnego dozowania, posiadającą to, co czasami nazywane jest otworem typu sandwiczowego, czyli otwór utwoPL 192 843 B1 rzony przez pierścieniową gardziel tubki zewnętrznej, która łączy się z końcowymi ściankami prostokątnego otworu i szyjki tubki wewnętrznej. Taki otwór sandwiczowy ma dwie przeciwległe niewielkie półkuliste sekcje otworu tubki zewnętrznej, po jednej po każdej stronie dużego prostokątnego otworu tubki wewnętrznej. Chociaż taka konstrukcja sandwiczowego otworu i szyjki podwójnej tubki jest ulepszeniem wobec konstrukcji w kształcie litery D, ponieważ zapewnia dwa przeciwległe otwory dla produktu z rurki zewnętrznej, to jednak konstrukcja ta nadal zapewnia znacznie większe pole powierzchni i opory przepływu dla produktu z rurki zewnętrznej, mającego mniejszą lepkość niż dla produktu z tubki wewnętrznej. Wiele produktu z tubki zewnętrznej musi jeszcze płynąć okrężną drogą do dozowania z dwóch przeciwległych otworów tubki zewnętrznej. Również i taki otwór tubki podwójnego dozowania, jak i szyjka nie nadają się zatem do dozowania produktów o takich samych lub podobnych właściwościach płynięcia w takich samych lub zasadniczo takich samych ilościach. Ponadto konstrukcja taka zapewnia dozowany strumień z mieszaniem produktów wzdłuż dwóch powierzchni.

Patent Hopkinsa przedstawia zilustrowaną, zgniataną tubkę podwójnego dozowania z sandwiczowo ukształtowanym otworem, który zapewnia większe pole powierzchni dozowania dla produktu z tubki zewnętrznej niż otwór sandwiczowy według poprzednio omówionego patentu. Patent Hopkinsa przedstawia również zgniataną tubkę dozującą utworzoną z pierścieniowej gardzieli tubki zewnętrznej, która łączy się z końcowymi ściankami trójkątnego otworu tubki wewnętrznej. Taki otwór tubki podwójnego dozowania i szyjka nie nadają się do dozowania produktów o podobnych właściwościach płynięcia w równych lub zasadniczo równych ilościach, ponieważ drogi przepływu i otwory dla odpowiednich produktów nie zapewniają takiego samego lub zasadniczo takiego samego pola powierzchni styku produktów lub oporów przepływu. Uważa się, że bezpośrednia i szeroka droga przepływu produktu z tubki wewnętrznej do i poprzez jej szeroki, otwarty pośrodku otwór trójkątny zapewnia mniejsze opory przepływu i mniejszy spadek ciśnienia niż droga dla produktu z tubki zewnętrznej, do i poprzez jej segmentowany otwór. Mający kształt trójkąta otwór podwójnego dozowania zapewnia kontakt pomiędzy produktami wzdłuż trzech łukowych powierzchni dla zwiększonego mieszania dozowanych produktów.

Stwierdzono, że w przypadku znanych zgniatanych tubek dozujących istnieje problem niemożności dozowania par produktów o podobnych charakterystykach płynięcia, w takich samych lub zasadniczo takich samych ilościach, ponieważ droga przepływu i otwór dla mającego większą lepkość produktu z tubki wewnętrznej nie zapewnia wystarczającego pola powierzchni styku przepływu produktu, a zatem oporów przepływu i spadku ciśnienia, by były równe lub zasadniczo równe oporom przepływu i spadkowi ciśnienia zapewnianym przez drogę przepływu i otwór dla mającego mniejszą lepkość produktu z tubki zewnętrznej.

Stwierdzono, że z powyższego powodu zgniatane tubki podwójnego dozowania mające drogi przepływu i otwory w kształcie litery D i sandwiczowe o niepodobnych oporach przepływu nie nadają się do początkowego dozowania produktów o takich samych lub podobnych właściwościach płynięcia w takich samych lub zasadniczo takich samych ilościach. Takie tubki podwójnego dozowania nie zapewniają wystarczającego hamowania przepływu, zwłaszcza jeśli chodzi o drogę przepływu i otwór tubki wewnętrznej dla produktu o większej lepkości, by powodować wystarczający spadek ciśnienia w celu dozowania początkowo produktów w takiej samej lub zasadniczo takiej samej ilości. Tubki podwójnego dozowania z otworem w kształcie litery D i otworem sandwiczowym stwarzają również problemy, gdyż nawet jeśli po początkowym dozowaniu zaczną one dozować jednakowe lub zasadniczo jednakowe ilości, to stosunek dozowania zwykle nie jest utrzymywany przez dłuższy czas, np. od połowy do dwóch trzecich całego czasu dozowania z tubki podwójnego dozowania. Stosunek dozowania ma tendencję do znacznych zmian w całym czasie dozowania z tubki. Jedną z przyczyn tego zjawiska jest to, że przy powtarzanym nierównomiernym zgniataniu, w różnych miejscach na ściance korpusu tubki zewnętrznej i przy powodowanych tym wykrzywieniach ścianki korpusu tubki zewnętrznej rozmieszczenie produktu w tubce zewnętrznej staje się mniej równomierne. To oraz kręta droga, którą większość produktu z tubki zewnętrznej musi podążać, by dojść do otworów tubki zewnętrznej, powoduje zmiany ilości produktu z tubki zewnętrznej dostępnego do dozowania i dozowanego. To z kolei powoduje zmiany w stosunku dozowania produktów, które powiększają się w ciągu całego czasu dozowania z tubki podwójnej. Zwykle, stosunkowo coraz mniej produktu jest dozowanego z tubki zewnętrznej przy każdym zgniataniu, a w końcu dozowany jest w coraz większym stopniu produkt z tubki wewnętrznej lub tylko ten produkt.

PL 192 843 B1

Celem wynalazku jest opracowanie sprawnego pojemnika podwójnego dozowania, w którym unika się problemów wykazywanych przez konwencjonalne pojemniki podwójnego dozowania mające otwory typu obok siebie i typu sandwiczowego.

Według wynalazku, pojemnik podwójnego dozowania zawierający zewnętrzny pojemnik posiadający szyjkę tworzącą otwór zewnętrzny, wewnętrzny pojemnik posiadający szyjkę tworzącą otwór wewnętrzny oraz środki do mocowania pojemników do siebie tak, że szyjka wewnętrznego pojemnika jest usytuowana wewnątrz szyjki pojemnika zewnętrznego, a szyjki i ich otwory tworzą razem otwór podwójnego dozowania, charakteryzuje się tym, że szyjka i otwór pojemnika wewnętrznego mają środkowy otwór, który jest połączony co najmniej z trzema wydrążonymi płatkami połączonymi centralnie ze sobą, przy czym każdy wydrążony płatek ma zewnętrzną ściankę i parę wzajemnie przeciwległych bocznych ścianek, które są zbieżne przy zbliżaniu się do środkowego otworu, przy czym pomiędzy sąsiednimi ściankami bocznymi każdej pary sąsiednich płatków jest wgłębienie, a ponadto szyjka pojemnika zewnętrznego obejmuje płatki i jest połączona ze ściankami bocznymi płatków i z płatkami tworząc co najmniej trzy subotwory, z których każdy jest utworzony z jednego z tych wgłębień, a te subotwory razem tworzą otwór zewnętrzny.

Korzystnie, szyjka pojemnika wewnętrznego i płatki są osiowo wydłużone, a wgłębienia tworzą podłużne korytka, które z szyjką zewnętrzną tworzą przejścia połączone z wnętrzem pojemnika zewnętrznego i subotworami otworu podwójnego dozowania. Przejścia, zwłaszcza, są trójkątne w przekroju i mają otwarte końce połączone ze środkowym otworem.

W szczególności, środkowy otwór jest osiowo wydłużony, wnętrza wydrążonych płatków tworzą podłużne części kanałowe połączone ze środkowym otworem, i z tym otworem tworzą kanał wewnętrznego pojemnika, który jest połączony z wnętrzem pojemnika wewnętrznego i z otworem wewnętrznym.

Szyjki pojemnika zewnętrznego i wewnętrznego są zwłaszcza do stosowane tak, że całkowity obszar dozowania otworu zewnętrznego i całkowity obszar dozowania otworu wewnętrznego są zasadniczo takie same.

Korzystnie, szyjki pojemników zewnętrznego i wewnętrznego są dostosowane do zapewnienia zasadniczo takiego samego pola powierzchni styku produktu i spadków ciśnienia dla produktów przepływających przez nie i dozowanych z odpowiednich otworów.

Szyjki i otwory pojemników, wewnętrznego i zewnętrznego, zwłaszcza, są dostosowane do dozowania równocześnie dwóch lepkich produktów oddzielnie zapakowanych w odpowiednie pojemniki, wewnętrzny i zewnętrzny, i mających takie same lub podobne lepkości, jeden poprzez otwór wewnętrzny, a drugi przez otwór zewnętrzny, w takich samych lub zasadniczo takich samych objętościach.

W szczególności, płatki i części wewnętrznego otworu, które płatki te tworzą, są trójkątne i mają otwarte końce połączone ze środkowym otworem.

Korzystnie, wewnętrzna szyjka jest wydłużona, a wnętrza wydrążonych płatków tworzą części kanałowe, które to części kanałowe są trójkątne i mają otwarte końce połączone ze środkowym otworem.

Korzystnie, subotwory są trójkątne i mają otwarte końce połączone ze środkowym otworem.

W szczególności, środkowy otwór szyjki pojemnika wewnętrznego jest utworzony przez ściankę z przerwaniami w niej, a te przerwania są połączone ze środkowym otworem i z wydrążonymi wnętrzami płatków. Środkowy otwór szyjki pojemnika wewnętrznego, zwłaszcza, jest utworzony przez pierścieniową ściankę złożoną z usytuowanych w odstępach segmentów koła, z których każdy jest połączony z sąsiednimi bocznymi ściankami sąsiedniej pary płatków.

Korzystnie, boczne ścianki każdego płatka są prostoliniowe.

Płatki, zwłaszcza, są symetryczne.

W szczególności, wnętrza wydrążonych płatków, które tworzą otwór wewnętrzny, są symetryczne.

Korzystnie, pojemnik ma cztery wydrążone płatki.

Szyjka pojemnika wewnętrznego poniżej otworu, w połączeniu ze środkowym otworem, ma w przekroju kształt, zwłaszcza, liścia koniczyny.

W rozwiązaniu według wynalazku jest zastosowana konstrukcja otworu i szyjki podwójnej tubki, która zapewnia większe pole powierzchni styku i większe opory przepływu dla wewnętrznego produktu o większej lepkości, korzystnie zapewniając równocześnie więcej sekcji otworu dla bardziej bezpośredniego przepływu i dozowania większej objętości produktu z tubki zewnętrznej mającego mniejszą lepkość, aby przez to wyrównać lub zasadniczo wyrównać opory przepływu i płynące oraz dozowane ilości produktów z tubki wewnętrznej i zewnętrznej. Rozwiązanie to jest spełnione przez zastosowanie tubki podwójnego dozowania posiadającej otwór podwójnego dozowania i korzystnie również konstrukcję szyjki tubki wewnętrznej, która zasadniczo odpowiada kształtowi krzyża lub liścia koniczyny.

PL 192 843 B1

Pojemnik podwójnego dozowania według wynalazku nadaje się do oddzielnego pakowania dwóch produktów posiadających takie same lub podobne właściwości płynięcia i do równoczesnego dozowania tych produktów w takich samych lub zasadniczo takich samych ilościach, dzięki zapewnieniu takich samych lub podobnych oporów przepływu dla każdego z produktów na ich drogach do otworu podwójnego dozowania i przez ten otwór. Pojemnik podwójnego dozowania według wynalazku zmniejsza także zmiany stosunku dozowania dwóch produktów w trakcie całego okresu dozowania z pojemnika. Ponadto dozowanie strumienia produktów odbywa się przy zwiększonym polu powierzchni styku pomiędzy produktami, co umożliwia zwiększenie poziomu mieszania produktów.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny z wyrwaniami korzystnego zgniatanego pojemnika lub tubki podwójnego dozowania według wynalazku; fig. 2 -jest widokiem z góry zgniatanej tubki dozującej według fig. 1; fig. 3 przedstawia widok z góry samego otworu zgniatanej tubki dozującej według fig. 1; fig. 4 -jest pionowym przekrojem z wyrwaniami poprzez tubkę zewnętrzną wzdłuż linii 4-4 z fig. 2; fig. 5 -jest widokiem perspektywicznym z wyrwaniami tubki wewnętrznej według fig. 1; fig. 6 -jest widokiem z boku z wyrwaniami tubki wewnętrznej wzdłuż linii 6-6 z fig. 5; fig. 7 -jest widokiem z góry tubki wewnętrznej według fig. 5; fig. 8 -jest widokiem z dołu z wyrwaniami podstawy szyjki tubki wewnętrznej pokazanej na fig. 5; fig. 9 -jest pionowym przekrojem z wyrwaniami wzdłuż linii 9-9 z fig. 2; fig. 10 -jest pionowym przekrojem z wyrwaniami wzdłuż linii 10-10 z fig. 2; fig. 11 -jest widokiem z góry tylko otworu alternatywnego przykładu wykonania pojemnika podwójnego dozowania według wynalazku; fig. 12 -jest innym widokiem z góry tylko otworu pojemnika według fig. 1; fig. 13 -jest widokiem z góry tylko otworu innego alternatywnego przykładu wykonania pojemnika podwójnego dozowania według wynalazku; fig. 14 -jest widokiem z góry tylko otworu innego alternatywnego przykładu wykonania pojemnika podwójnego dozowania według wynalazku; a fig. 15 -jest powiększonym widokiem fragmentu zakreślonego okręgiem na fig. 4.

Figury 1 i 2 przedstawiają korzystny przykład wykonania pojemnika podwójnego dozowania według wynalazku, pokazanego tu jako zgniatana tubka podwójnego dozowania ogólnie oznaczona przez 10, złożona z zewnętrznej tubki 12 i wewnętrznej tubki 112 (linia przerywana), przymocowanej do lub unieruchomionej wewnątrz tubki zewnętrznej. Każda tubka 12, 112 jest złożona z pojemnikowego korpusu pokazanego tu jako ścianka 14, 114 korpusu rurowego, stanowiąca odpowiednio część pierwszej komory 16 i drugiej komory 116. Każda tubka 12, 112 zawiera dodatkowo główkę 18, 118, która z kolei jest złożona z szyjki 22, 122 oraz odsadzenia 20, 120, do którego dołączona jest odpowiednia ścianka 14, 114 korpusu. Chociaż tego nie pokazano, każda ścianka 14, 114 korpusu jest zamknięta od dołu za pomocą odpowiednich środków, np. przez zagięcie i/lub szczelne zamknięcie odpowiedniej ścianki korpusu na siebie. Korzystnie dół ścianki 114 korpusu wewnętrznego jest zamknięty przez zawinięcie do wewnątrz i/lub szczelnie zamknięty w szczelnym zamknięciu dołu ścianki 14 korpusu zewnętrznego.

Jak to również pokazano na fig. 3, szyjka 22 tubki zewnętrznej tworzy zewnętrzny otwór 24, a szyjka 122 tubki wewnętrznej tworzy wewnętrzny otwór 124. Szyjki 22, 122 i ich otwory 24, 124 tworzą razem otwór O podwójnego dozowania tubki 10 podwójnego dozowania. Szyjka 122 tubki wewnętrznej i jej otwór 124 w widoku z góry mają zasadniczo kształt liścia koniczyny ze środkowym otworem B, który jest częścią wewnętrznego otworu 124 i jest połączony z co najmniej trzema, tu pokazanymi korzystnie czterema połączonymi pośrodku, odchodzącymi promieniowo na zewnątrz wydrążonymi płatkami P. Każdy płatek P jest złożony z łukowej zewnętrznej ścianki 123 posiadającej obwodowo przeciwległe końce i z pary usytuowanych w odstępie bocznych ścianek 125. które łączą przeciwległe końce i przebiegają zbieżnie zbliżając się do otworu B. Pomiędzy każdą parą sąsiednich płatków P istnieje zagłębienie R. Szyjka 22 tubki zewnętrznej otacza i sprzęga się z zewnętrznymi ściankami 123 płatków P oraz tworzy wiele oddzielonych obwodowo subotworów 24s tubki zewnętrznej, z których każdy jest utworzony przez zagłębienie R. Te subotwory 24s tworzą razem otwór 24 tubki zewnętrznej.

Figury 1, 2 i 3 pokazują, że pierścieniowa ścianka 128, która tworzy mający kształt liścia koniczyny otwór szyjki 122 tubki wewnętrznej, jest złożona z oddalonych od siebie wycinków okręgu. Każdy wycinek jest połączony z sąsiednimi bocznymi ściankami 125 sąsiedniej pary płatków P. Jak pokazano, korzystnie promieniowo wewnętrzne i zewnętrzne powierzchnie ścianki 128 przebiegają krzywoliniowo wklęsło na zewnątrz względem otworu B.

Figura 4 pokazuje, że szyjka 22 tubki zewnętrznej ma wzdłużną oś LA. podstawę 26 i ściankę z wewnętrzną powierzchnią tworzącą cylindryczną gardziel 28, która jest połączona z zewnętrznym otworem 24 i komorą 16. Gardziel 28 zwęża się nieco od większej średnicy przy podstawie 26 do mniejszej średnicy przy otworze 24. Gardziel 28 ma niewielkie pierścieniowe, zwrócone promieniowo

PL 192 843 B1 na zewnątrz i do dołu odsadzenie 29 do sprzężenia z odpowiednią zwróconą promieniowo na zewnątrz i do góry schodkową ścianką 129 (fig. 5 i 6) na zewnętrznej powierzchni wewnętrznej tubki 122. Wzajemne sprzężenie tych stopni zapewnia uszczelnienie, które uniemożliwia przechodzenie produktu dalej osiowo do góry pomiędzy szyjkami 22, 122 tubki zewnętrznej i wewnętrznej.

Szyjka 22 tubki zewnętrznej zawiera elementy służące do mocowania do siebie wewnętrznej tubki 12 i zewnętrznej tubki 112. Te elementy mocujące są tu pokazane jako zawierające korzystnie rowek 30 przy lub w pobliżu podstawy 26 i przebiegający promieniowo na zewnątrz w wewnętrzną powierzchnię szyjki 22 tubki zewnętrznej. Jak to również pokazano wyraźnie w powiększeniu na fig. 12, elementy mocujące podstawy 26 szyjki tubki zewnętrznej korzystnie również zawierają spodnią powierzchnię 32 oraz pośrednią ściankę 34 pomiędzy rowkiem 30 a spodnią powierzchnią 32, która tworzy część gardzieli 28. Część spodniej powierzchni 32 jest połączona z komorą 16 tubki zewnętrznej i przebiega pod częścią elementów mocujących, tu pod rowkiem 30. Jak pokazano, element mocujący szyjki 22 tubki zewnętrznej korzystnie zawiera również zatrzask 36. Zatrzask 36 jest złożony z części podstawy 26 szyjki i korzystnie jest utworzony przez część 31 dolnej ścianki, która tworzy rowek 30 oraz przez pośrednią część lub ściankę 34 i część spodniej powierzchni 32 podstawy. Podstawa 26 szyjki 22 tubki zewnętrznej jest tu częścią główki przy połączeniu pionowej części szyjki 22 i odsadzenia 20. Podstawa 26 może zawierać pole 27 tubki zewnętrznej oraz części szyjki, które sąsiadują lub są usytuowane blisko podstawy, np. krótki odcinek pionowej części szyjki 22, zwykle poniżej najniższej nitki gwintowanej szyjki. Część szyjki 22, która jest traktowana jako sąsiadująca lub usytuowana blisko podstawy 26, jest usytuowana poniżej środkowego punktu osiowego odcinka szyjki.

Figury 5 i 6 pokazują, że szyjka 122 tubki wewnętrznej i jej płatki P są wydłużone osiowo i przebiegają od wewnętrznego otworu 124 do podstawy 126. Zagłębienia R pomiędzy sąsiednimi parami płatków P tworzą podłużne korytka, które w zmontowanej podwójnej tubce 10 tworzą kanały 127 połączone z subotworem 24s i komorą 16 zewnętrznej tubki 12 (fig. 10). Szyjka 122 tubki wewnętrznej ma podłużną pierścieniową ściankę 128, która stanowi rdzeń liścia koniczyny i której powierzchnia wewnętrzna tworzy osiowo wydłużony otwór B. Ten otwór B jest połączony z wewnętrznym otworem 124 i komorą 116 wewnętrznej tubki 112 (fig. 10). Wnętrza wydrążonych płatków P tworzą podłużne kanałowe części, które są połączone z otworem B i tworzą z nim podłużny, mający kształt liścia koniczyny, wewnętrzny kanał C, który jest połączony z wewnętrznym otworem 124 i z komorą 116.

Figura 7 jest widokiem z góry wewnętrznej tubki 112, pokazanej na fig. 5. Fig. 5, 6 i 7 pokazują, że wewnętrzna tubka 112 ma elementy mocujące, korzystnie zawierające pierścieniowe obrzeże 130 przebiegające na zewnątrz od zewnętrznych powierzchni zewnętrznych ścianek 123 płatków P szyjki 122 tubki wewnętrznej. Obrzeże 130 jest dopasowane do ciernego sprzężenia z wnętrzem rowka 30 szyjki 22 tubki zewnętrznej (fig. 4). Fig. 5, 6 i 7 pokazują, że wewnętrzna tubka 112 również ma elementy blokujące, tu pokazane jako wiele odstających do góry sztywnych żeberek 136 usytuowanych wokół szyjki 122 tubki wewnętrznej. Każde żeberko 136 ma oporową powierzchnię 137, która jest dostosowana do oparcia o część spodniej powierzchni 32 podstawy 26 szyjki tubki zewnętrznej (nie pokazano), aby przez to pomóc mocować tubkę wewnętrzną 112 do zewnętrznej tubki 12 w sposób, który zostanie opisany. Żeberka 136 są połączone z i odchodzą od szyjki 122 i pola 142 tubki wewnętrznej i korzystnie są jednakowo odległe, korzystnie o 90 stopni, od siebie wokół obwodu szyjki 122 tubki wewnętrznej.

Figury 5, 6 i 7 pokazują również, że zewnętrzne powierzchnie szyjki 122 tubki wewnętrznej rozszerzają się od swej węższej górnej części przy otworze 124 do swych szerszych części przy podstawie 126 i przy polu 142. Górna część każdej zewnętrznej ścianki 123 przebiega na krótszym łuku niż dolna część i część podstawy ścianki zewnętrznej. Każda zewnętrzna ścianka 123 jest utworzona przez przeciwległe osio we łukowe krawędzie 144, które łączą boczne ścianki 125. Jak to zostanie wyjaśnione, zewnętrzne szersze usytuowane od środka do dołu i przy podstawie części końcowych ścianek 123 pomagają w zapewnianiu bocznej stabilności mocowania wewnętrznej tubki 112 w zewnętrznej tubce 12.

Figura 8, widok z dołu górnej części wnętrza wewnętrznej tubki 112, pokazuje, że kanał C szyjki 122 tubki wewnętrznej jest zwężony tak, że wewnętrzny otwór 124 jest mniejszy niż wejście do kanału C w dolnej powierzchni 132 podstawy 126 szyjki 122, gdzie ten kanał C łączy się z komorą 116. Fig. 8 pokazuje również, że kształt liścia koniczyny otworu 124 i kanału C, łącznie z otworem B, korzystnie jest utrzymywany przez całą osiową długość szyjki 12 tubki wewnętrznej od jej otworu 124 do spodniej powierzchni 132 przy jej podstawie 126.

PL 192 843 B1

Figura 9 jest pionowym przekrojem wzdłuż linii 9-9 z fig. 2 średnicowo poprzez przeciwległe płatki P szyjki 122 tubki wewnętrznej i poprzez szyjkę 22 tubki zewnętrznej. Fig. 9 pokazuje, że szyjka 22 tubki zewnętrznej sprzęga się z zewnętrznymi ściankami 123 płatków P tak, że produkt nie przepływa pomiędzy nimi. Na fig. 9, kiedy zgniatana dozująca tubka 10 jest wypełniona produktami A, AA, a ścianka 14 korpusu tubki zewnętrznej jest ściskana, produkt A w komorze 16 tubki zewnętrznej nie przepływa do góry pomiędzy sprzężone części zewnętrznej szyjki 22 i zewnętrznych ścianek 123 płatków P. Jednakże, jak to zostanie wyjaśnione w nawiązaniu do fig. 10, produkt A jest przemieszczany do góry pomiędzy płatkami P i poprzez przejścia 127 do subotworów 24s (fig. 10). Kiedy ścianka 14 korpusu tubki zewnętrznej jest ściskana, produkt AA w komorze 116 tubki wewnętrznej jest przemieszczany bezpośrednio do góry poprzez wydłużony kanał C tubki wewnętrznej, złożony z wewnętrznej części wydrążonych płatków P i otworu B oraz na zewnątrz wewnętrznego otworu 124 zgniatanej dozującej tubki 10.

Figura 10 jest pionowym przekrojem wzdłuż linii 10-10 z fig. 2 średnicowo poprzez zagłębienia R pomiędzy przeciwległymi płatkami P szyjki 122 tubki wewnętrznej. Fig. 10 pokazuje, że kiedy dozująca tubka 10 jest zgniatana, produkt A w komorze 16 tubki zewnętrznej jest przemieszczany do góry poprzez podłużne zagłębienia R i obwodowo rozmieszczone przejścia 127 utworzone przez szyjkę 22 tubki zewnętrznej, boczne ścianki 125 (jedna pokazana) płatków P i rdzeniową ściankę 128. Produkt A wychodzi ze zgniatanej tubki dozującej 10 poprzez subotwory 24s i otwór 24 tubki zewnętrznej. Produkt AA w komorze 116 tubki wewnętrznej jest przemieszczany do góry poprzez otwór B kanału C i wychodzi z otworu 124 tubki wewnętrznej.

Figury 1-3, 5, 7 i 8 pokazują, że w widoku z góry szyjka 122 tubki wewnętrznej i jej otwór 124 mają zasadniczo kształt liścia koniczyny lub krzyża. Płatki P i części wewnętrznego otworu 124 oraz kanał C, który one tworzą, mogą mieć dowolny odpowiedni kształt. Mogą być trapezoidalne. Korzystnie mają one w przekroju poprzecznym kształt trójkąta i otwarte narożniki lub końce, które są zwrócone do i połączone z otworem B, a subotwory 24s tubki zewnętrznej podobnie korzystnie mają trójkątny przekrój poprzeczny i mają otwarte narożniki lub końce zwrócone ku i połączone z otworem B. Rysunki te pokazują również, że jeśli szyjka 122 tubki wewnętrznej jest widziana w przekroju poziomym poprzez płatki P pomiędzy otworem 124 a podstawą 126, szyjka 122 tubki wewnętrznej, płatki P i kanał C korzystnie również zasadniczo mają kształt liścia koniczyny lub krzyża. Na rysunkach tych widać również, że, jeśli zmontowana podwójna tubka dozująca 10 widziana jest w poziomym przekroju poprzez szyjki 22, 122 tubki zewnętrznej i wewnętrznej pomiędzy otworem O a podstawą 126, przejścia 127 korzystnie mają przekrój trójkątny i mają otwarte narożniki lub końce, które są zwrócone ku i są połączone z otworem B.

Figura 11 przedstawia alternatywny przykład realizacji zgniatanego pojemnika dozującego lub tubki według wynalazku, oznaczonej tu ogólnie przez 1000. W tym przykładzie wykonania szyjka 22 tubki zewnętrznej tworzy zewnętrzny otwór 24, a szyjka 1122 tubki wewnętrznej tworzy wewnętrzny otwór 1124. Szyjki 22, 1122 oraz ich otwory 24, 1124 tworzą razem otwór OO podwójnego dozowania. Szyjka 1122 tubki wewnętrznej oraz jej otwór 1124 mają zasadniczo kształt liścia koniczyny. Otwór 1124 ma środkowy otwór B', który jest połączony z trzema połączonymi śródkowo wydrążonymi płatkami P'. Każdy płatek P' ma łukową zewnętrzną ściankę 1123 z obwodowo przeciwległymi końcami 1144 i parę usytuowanych w odstępie bocznych ścianek 1125, które są połączone z przeciwległymi końcami i korzystnie zbiegają się zbliżając do otworu B'. Pomiędzy każdą parą sąsiednich płatków P' usytuowane jest zagłębienie R'. Szyjka 22 tubki zewnętrznej otacza zewnętrzne ścianki 1123 płatków P' i sprzęga się z tymi ściankami oraz tworzy trzy subotwory 1024s tubki zewnętrznej, każdy utworzony przez zagłębienie R'. Subotwory 1024s razem tworzą otwór 24 tubki zewnętrznej. Chociaż tego nie pokazano, a na fig. 11 pokazano jedynie, że są trzy płatki P', szyjki 22, 1122 tubki wewnętrznej i zewnętrznej są wydłużone i skonfigurowane oraz mocowane razem w taki sam sposób jak szyjki 22, 122 tubek zewnętrznej i wewnętrznej. Otwór B' i wnętrza wydrążonych płatków tworzą zatem wydłużony kanał C' zasadniczo w kształcie liścia koniczyny z trzema płatkami, które są połączone z otworem 1124 i z komorą wewnętrznej tubki (nie pokazano). Subotwory 1024s są połączone z podłużnymi przejściami 1127, które są połączone z komorą zewnętrznej tubki (nie pokazano). Szyjka 1122 tubki wewnętrznej ma pierścieniową ściankę 1128, która tworzy rdzeń liścia koniczyny i której wewnętrzna powierzchnia tworzy otwór P'. Pierścieniowa ścianka 1128 jest złożona z usytuowanych w odstępach segmentów koła, z których każdy jest połączony z sąsiednimi ściankami 1125 sąsiedniej pary płatków P'. Korzystnie wewnętrzna i zewnętrzna powierzchnia ścianki 128 są zakrzywione wklęsło na zewnątrz względem otworu B'. Płatki P'

PL 192 843 B1 i części otworu 1124 oraz kanału C, które one tworzą, jak również subotwory 1024s i przejścia 1127 są trójkątne w przekroju poprzecznym i mają otwarte narożniki lub końce zwrócone ku i dołączone do otworu B.

Figura 12 pokazuje (z tab. 1 poniżej) korzystne przybliżone wymiary zewnętrznej tubki 12 i wewnętrznej tubki 112 przy otworze O zgniatanej dozującej tubki 10.

Tabe l a 1

Parametr	Wymiary - cal (mm)
Tubka zewnętrzna	1 5/8 x 5 1/32 (41,55 mm x 127,8 mm)
Średnica D otworu 24 (bez tubki wewnętrznej)	0,368 (9,3 mm)
Grubość ścianki szyjki	0,035 (0,9 mm)
Kąt F przejścia 127	57°
Pole powierzchni przekroju przejścia 127	0,000191 cal2 (0,12415 mm2)
Sumaryczne pole powierzchni przekrojów przejść 127 (to znaczy otworu 24)	0,0344 cal2 (22,36 mm2)
Tubka wewnętrzna	17/64 cal x 5 cal (28,1 mm x 127 mm)
Średnica d otworu B	0,094 cal (2,4 mm)
Grubość T ścianki szyjki	0,025 cal (0,6 mm)
Kąt E pomiędzy wnętrzem bocznych ścianek 125_płatków P	33°
Promień r wnętrza końcowej ścianki 123 płatka P	0,159 cal (4,0 mm)
Pole powierzchni przekroju otworu B	0,00728 cal2 (4,732 mm2)
Pole powierzchni przekroju wnętrza jednego płatka P	0,000636 cal2 (0,4134 mm)
Sumaryczne pole powierzchni przekroju wewnętrznego otworu 124	0,0335 cal2 (21,775 mm2)
Promień przekrojów ścianki (np. ścianek 123, 125)	0,010 cal (0,3 mm)
Otwór O
Sumaryczne pole powierzchni przekroju	0,067 cal2 (43,55 mm2)
Stosunek obszaru dozowania (wewnętrzny/zewnętrzny)	0,994665

Figura 12 i tabela 1 pokazują, że wymiary tubki zewnętrznej 12 i wewnętrznej tubki 112 przy otworze O zgniatanej tubki dozującej 10 są takie, że stosunek całkowitego obszaru dozowania wewnętrznego otworu 124 (0,0335 cal²) (21,775 mm) do pola powierzchni przekroju zewnętrznego otworu 24 (0,0344 cal²) (22,36 mm²) wynosi zasadniczo 1:1. Zgniatana dozująca tubka 10 jest zatem szczególnie dostosowana do dozowania produktów o takich samych lub podobnych właściwościach płynięcia w takich samych lub zasadniczo takich samych objętościach.

Zgniatane tubki 10 podwójnego dozowania z otworem zasadniczo w kształcie liścia koniczyny, jak pokazano na fig. 1-10 i posiadające wymiary otworu podane w tabeli 1 zostały wykonane, a dozowanie różnych par produktów A i AA w paście do zębów przebadano w tubkach 10 oraz w zgniatanych tubkach podwójnego dozowania posiadających obok siebie otwór i szyjkę oraz posiadających sandwiczowy otwór i szyjkę. Dwie zgniatane tubki podwójnego dozowania każdego z trzech rodzajów tubek przebadano dla każdej z trzech par dobranych produktów pasty do zębów. Każda z badanych tubek złożona była z tubki zewnętrznej o wymiarach 1 i 5/8 x 5 i 1/32 cala (41,6 x 127,8 mm) oraz z rurki wewnętrznej o wymiarach 1 i 7/64 x 5 cali (28,2 x 127,0 mm). Każda miała ściankę korpusu wykonaną z takiego samego wielowarstwowego laminatu złożonego z warstw tworzywa sztucznego i z warstwy folii.

Tubki napełniono, szczelnie zamknięto i poddano badaniom. Tubki zewnętrzne napełniono 58 ml produktu A, a tubki wewnętrzne napełniono 58 ml produktu AA. Przy dozowaniu otrzymywano powtarzające się wstęgi pasty do zębów o długości 1 cal (25,4 mm), aż do zakończenia dozowania produktu. Lepkość każdego produktu określonej pary produktów A, AA pasty do zębów, które badano w każdym zestawie tubek, była taka sama lub zasadniczo taka sama i jest podana w tabeli 2 poniżej.

PL 192 843 B1

T ab e l a 2

Pary produktów pasty do zębów	Względna lepkość (cP)	Produkt tubki zewnętrznej	Produkt tubki wewnętrznej
1.	2,00 miliony	A1	AA1
2.	1,00 milion	A2	AA2
3.	0,50 miliona	A3	AA3
4.	0,25 miliona	A4	AA4

Lepkości odpowiednich produktów zmierzono za pomocą cyfrowego wiskozymetru Brookfielda model LVTDV-II ze stanowiskiem Model D Helipath Stand przy użyciu wrzeciona T-F. Wiskozymetr ten nadaje się do mierzenia maksymalnej lepkości 2 miliony cP.

Badania wykazały, że przy dozowaniu dwóch produktów w takich samych lub zasadniczo takich samych ilościach, to znaczy przy stosunkach dozowania produktów w przybliżeniu 1:1, tubki 10 według przedmiotowego wynalazku z otworem w kształcie liścia koniczyny i szyjką były wyraźnie lepsze w porównaniu z tubkami z otworami usytuowanymi obok siebie i z tubkami z otworem sandwiczowym do dozowania par produktów o takiej samej lub zasadniczo takiej samej względnej lepkości w zakresie 0,25-1,00 milion cP, zwłaszcza przy takich parach, których lepkości były w zakresie 0,50-1,00 milion cP. Produkt AA pasty do zębów zawarty w tubkach wewnętrznych tubek podwójnego dozowania z usytuowanymi obok siebie i sandwiczowymi otworami i szyjkami, dozowany był w większej ilości niż produkty A z tubki zewnętrznej, aż do chwili, gdy tubki zostały w połowie opróżnione, a następnie produkt A z tubki zewnętrznej był dozowany w większej ilości. Produkty A2, AA2 o względnych lepkościach około 1 milion cP miały najlepsze parametry dozowania. Produkty A1, AA1 o względnych lepkościach w przybliżeniu 2,00 miliony cP były trudne do dozowania w tubkach z otworem w kształcie liścia koniczyny, których wymiary przedstawiono w tabeli 1. Uważa się, że jest tak dlatego, że konstrukcja i wymiary płatków P zapewniają nadmierne opory przepływu, zwłaszcza przy podstawie płatków, gdzie łączą się one z otworem B. Produkty A4, AA4 o dostosowanych lepkościach w przybliżeniu 0,5 miliona cP nie były dobrze dozowane ze względu na trudności w ich kontrolowaniu spowodowane ich małą lepkością. Badania te wykazały zatem, że pary produktów pasty do zębów o dostosowanych lepkościach w zakresie 0,50-1,00 miliona cP dozowane były najlepiej ze zgniatanych tubek podwójnego dozowania mających otwór i szyjkę w kształcie liścia koniczyny.

Dalsze badania przeprowadzano z parami produktów pasty do zębów o niepodobnych lepkościach, zapakowanymi w zgniatane tubki 10 podwójnego dozowania według wynalazku z otworem i szyjką w kształcie liścia koniczyny, których wymiary podano w tabeli 1, aby stwierdzić, które tubki i produkty zapewniają najbardziej zgodne prędkości dozowania przez cały czas dozowania z tubek. Tabela 3 poniżej przedstawia względne lepkości badanych par produktów pasty do zębów.

T ab e l a 3

Pary produktów pasty do zębów	Względne lepkości (cP)	Tubka zewnętrzna	Względne lepkości (cP)	Tubka wewnętrzna
5.	1,0 milion	A5	2,0 miliony	AA5
6.	0,5 miliona	A6	1,0 milion	AA6
7.	0,25 miliona	A7	0,5 miliona	AA7

Stwierdzono, że tubki 10 według wynalazku zapewniały najbardziej zgodne prędkości dozowania przez cały czas dozowania z tubek. W tubkach 10 szósta para produktów pasty do zębów utrzymywała najbardziej zgodne prędkości dozowania i zapewniała łatwe zgniatanie i dobre kontrolowanie wypływania. W tubkach 10 prędkość dozowania szóstej pary produktów utrzymywana była najbardziej zgodnie w przybliżeniu przez dwie trzecie czasu dozowania z tubki, a następnie produkt AA6 z tubki wewnętrznej był dozowany w większej ilości.

Przeprowadzono inne testy dla porównania początkowych prędkości dozowania i zgodności prędkości dozowania ze zgniatanych tubek 10 podwójnego dozowania według wynalazku posiadających otwór i szyjkę w kształcie krzyża lub liścia koniczyny o wymiarach podanych w tabeli 1 z analo10

PL 192 843 B1 gicznymi parametrami zgniatanych tubek podwójnego dozowania posiadających usytuowane obok siebie i sandwiczowe otwory i szyjki. W badaniach tych rurowe korpusy tubki zewnętrznej i wewnętrznej miały takie same wymiary, jak w poprzednich badaniach. Tubki miały wielo warstwowe korpusy z tworzywa sztucznego, każdy z warstwą folii. Zewnętrzne tubki były napełnione żelem o lepkości około 2 miliony cP do docelowej objętości 57 ml i ciężaru napełnienia 61,6 g. Wewnętrzne tubki były napełnione pastą o lepkości około 2 miliony cP i o docelowej ilości 57 ml i ciężarze napełnienia 79,5 g. Wyniki badania przedstawiono w tabeli 4 poniżej.

Tabe la 4

Rodzaj otworu tubki	Korpus tubki	Wyniki
8.	Otwór i szyjka z usytuowaniem obok siebie	Wielowarstwowy (tworzywo sztuczne i folia)	Początkowo dozowana była tylko pasta, następnie żel, potem przy końcu dozowania więcej żelu niż pasty
9.	Sandwiczowy otwór i szyjka	Wielowarstwowy (warstwy tworzywa sztucznego i folii)	Początkowo dozowana była głównie pasta, następnie więcej pasty niż żelu, potem przy końcu dozowania więcej żelu niż pasty
10.	Otwór i szyjka w kształcie liścia koniczyny	Wielowarstwowy (warstwy tworzywa sztucznego i folii)	Początkowo pasta i żel dozowane były zasadniczo w jednakowych ilościach, potem z dość zgodnymi ilościami dozowania, aż prawiedo końca dozowania, kiedy to dozowane było więcej pasty niż żelu.

Przy powtórzeniu tych testów ze zgniatanymi tubkami podwójnego dozowania posiadającymi sandwiczowy otwór i szyjkę, ale ze ściankami korpusu tubki zewnętrznej i wewnętrznej bez warstwy folii stosunki dozowania były bardziej nierówne i więcej produktu pozostawało w podwójnych tubkach przy końcu dozowania niż w przypadku tubki z otworem sandwiczowym wymienionej w tabeli 4, której tubki zewnętrzna i wewnętrzna miały warstwę folii. Zatem korzystnymi zgniatanymi tubkami podwójnego dozowania według wynalazku są te tubki, w których co najmniej jeden, a korzystnie każdy z korpusów tubki wewnętrznej i zewnętrznej ma co najmniej jedną warstwę, która jest wykonana z folii nadającej pamięć kształtu wewnętrznej i/lub zewnętrznej tubki w podwójnej tubce. Jeżeli jedna z tych tubek (wewnętrzna lub zewnętrzna) ma mieć większą pamięć kształtu, korzystnie jest to tubka zewnętrzna, zwłaszcza, jeśli produkt, który ma być dozowany z tubki zewnętrznej, ma mniejszą lepkość niż produkt, który ma być dozowany z tubki wewnętrznej.

Figura 13 przedstawia inny alternatywny przykład wykonania zgniatanego pojemnika dozującego lub tubki według wynalazku, ogólnie oznaczony przez 1000'. W tym przykładzie wykonania szyjka 1122' tubki wewnętrznej tworzy wewnętrzny otwór 1124'. Szyjki 22i 1122' oraz ich otwory 24', 1124' tworzą razem otwór 00' podwójnego dozowania. Szyjka 1122' tubki wewnętrznej i jej otwór 1124' mają kształt zasadniczo liścia koniczyny, tu nazywany kształtem krzyżowym lub gwiazdowym. Otwór 1124' ma środkowy otwór B, który jest połączony z czterema centralnie połączonymi płatkami P. Każdy płatek Pma łukową zewnętrzną ściankę 1126' i parę usytuowanych w odstępach bocznych ścianek 1125', które rozchodzą się zbliżając do otworu B. Pomiędzy każdą parą sąsiednich płatków P istnieje zagłębienie R. Szyjka 22 tubki zewnętrznej otacza zewnętrzne ścianki 1123' i jest sprzężona z nimi oraz tworzy cztery subotwory 1024s' tubki zewnętrznej, każdy utworzony przez zagłębienie R. Subotwory 1124s' tworzą razem otwór 24' tubki zewnętrznej. Chociaż nie pokazano tego na fig. 13, poza wykonaniem w kształcie krzyżowym lub gwiazdowym szyjki 22, 1122' tubki wewnętrznej i zewnętrznej korzystnie są podłużne i skonfigurowane oraz połączone ze sobą podobnie jak szyjki 22, 1122' tubki zewnętrznej i wewnętrznej. Otwór Bi wnętrza płatków P tworzą zatem krzyżowy lub gwiazdowy kanał C, który jest połączony z otworem 1124' i z komorą tubki wewnętrznej (nie pokazano). Subotwory 1024s' są połączone z podłużnymi przejściami 1127', które z kolei są połączone z komorą tubki zewnętrznej (nie pokazano).

Figura 14 przedstawia inny przykład wykonania zgniatanego pojemnika dozującego lub tubki według wynalazku, ogólnie oznaczony przez 1000, posiadający szyjkę 1122 tubki wewnętrznej, która ma wewnętrzny otwór 1124. Szyjki 22 i 1122 oraz ich otwory 24, 1124 tworzą razem otwór 00 podwójnego dozowania. Szyjka 1122 tubki wewnętrznej i jej otwór 1124 zasadniczo odpowiadają

PL 192 843 B1 gwieździe lub trójkątowi złożonemu z trzech płatków. Otwór 1124 ma środkowy otwór B, który jest połączony z trzema centralnie połączonymi płatkami B', z których każdy ma łukową zewnętrzną ściankę 1123 oraz parę usytuowanych w odstępie bocznych ścianek 1125, które rozchodzą się zbliżając do otworu B'. Szyjka 22 tubki zewnętrznej jest sprzężona z zewnętrznymi ściankami 1123 i tworzy z zagłębienia R' trzy subotwory 1124s tubki zewnętrznej, które razem tworzą otwór 24 tubki zewnętrznej. Poza wykonaniem z trzema płatkami szyjki tubek wewnętrznej i zewnętrznej korzystnie są podłużne i skonfigurowane oraz mocowane podobnie jak szyjki 22, 1122' tubek zewnętrznej i wewnętrznej. Jak w przykładach wykonania z fig. 11 i 13 pojemnik 1000 podwójnego dozowania ma kanał C' w kształcie gwiazdy lub trójkąta oraz przejścia 1127.

Pojemniki podwójnego dozowania według wynalazku z otworem i szyjką zasadniczo w kształcie liścia koniczyny przezwyciężają niedogodności stanu techniki i spełniają cele wynalazku. Kształt liścia koniczyny otworu pojemnika wewnętrznego i szyjki ma co najmniej trzy płatki, które tworzą co najmniej trzy części wewnętrznego kanału i korzystnie taką samą liczbę subotworów pojemnika zewnętrznego. Kształt liścia koniczyny szyjki pojemnika wewnętrznego i otworu nadaje pojemnikom podwójnego dozowania szczególne dostosowanie do dozowania produktów mających takie same lub podobne parametry płynięcia w takich samych lub zasadniczo takich samych objętościach. W szczególności tubki podwójnego dozowania według wynalazku są dostosowane do dozowania podwójnego produktu złożonego z produktu A, zawartego w tubce zewnętrznej i mającego mniejszą lepkość, poprzez przejścia 127 tubki zewnętrznej i subotwory 24s, które stawiają pewne opory przepływu pierwszej powierzchni i powodują pewien pierwszy spadek ciśnienia, wraz z produktem AA, zawartym w tubce wewnętrznej i mającym większą lepkość, poprzez kanał C, który powoduje opory przepływu drugiej powierzchni i spadek ciśnienia, przy czym pierwsze i drugie opory przepływu i spadki ciśnienia są zasadniczo takie same, tak że produkty A i AA mogą być równocześnie dozowane w takich samych lub zasadniczo takich samych ilościach.

Podobny do liścia koniczyny kształt szyjki i otworu tubki wewnętrznej zapewniają trzy, cztery lub więcej płatków oraz drogę lub kanał przepływu produktu z tubki wewnętrznej i sekcje lub części otworu, które zapewniają zwiększone pole powierzchni kontaktu z przepływem produktu i w konsekwencji opory przepływu oraz spadek ciśnienia niezbędne do wyrównania lub zasadniczo wyrównania oporów przepływu i spadku ciśnienia zapewnianych przez drogi przepływu lub przejścia i subotwory dla produktu z zewnętrznej tubki. Kształt podobny do liścia koniczyny umożliwia również zastosowanie zwiększonych sekcji otworu zewnętrznej tubki, np. czterech subotworów zewnętrznej tubki (w przypadku szyjki tubki wewnętrznej posiadającej kształt liścia koniczyny z czterema płatkami), po jednej sekcji otworu w każdej ćwiartce tubki podwójnego dozowania. Umożliwia to większej ilości produktu z tubki zewnętrznej ruch raczej bezpośredni niż obwodowy do sekcji otworu tubki zewnętrznej. Zwiększa to również dostępność produktu z tubki zewnętrznej do dozowania, zmniejsza zmianę stosunku dozowania w całym czasie dozowania z tubki podwójnego dozowania, umożliwia utrzymywanie równomiernych stosunków dozowania przez znaczną część całego czasu dozowania produktu z tubki i powoduje, że mniej produktu pozostaje w tubce zewnętrznej podwójnej tubki bez dozowania przy końcu dozowania. Możliwość zastosowania takiej samej liczby, np. czterech części lub sekcji otworu dla każdego z produktów tubki wewnętrznej i zewnętrznej pomaga wyrównywać wymagane ciśnienia dozowania produktów w przybliżeniu w stosunku 1:1.

Trzy, cztery lub więcej płatków mającego kształt podobny do liścia koniczyny otworu i/lub szyjki tubki wewnętrznej i/lub części kanałowych, które one tworzą, mogą mieć dowolny odpowiedni kształt lub wymiary przy określonych parametrach pożądanych dla właściwości płynięcia produktów dozowanych i dla żądanych stosunków dozowania. Przykładowo płatki i korzystnie również ich części wewnętrzne tworzące kanał C mogą zasadniczo odpowiadać płatkom lub listkom konwencjonalnego liścia koniczyny lub kształtu krzyża, albo płatkom, np. przedłużeniom lub ostrzom gwiazdy lub trójkąta. Płatki i korzystnie również ich części wewnętrzne tworzące kanał C korzystnie są symetryczne. Boczne ścianki płatków korzystnie są prostoliniowe, chociaż mogą być krzywoliniowe, korzystnie wklęsło na zewnątrz od wzdłużnej osi płatka. Aby zapewnić zwiększone opory przepływu produktowi z tubki wewnętrznej, korzystnie boczne ścianki każdego płatka są nierozbieżne, korzystniej są zbieżne względem siebie, gdy zbliżają się do otworu B lub rdzenia w środkowym obszarze liścia koniczyny. Kiedy boczne ścianki płatków rozchodzą się zbliżając do otworu B, korzystnie wewnętrzne powierzchnie kanału C, np. płatków i/lub ścianki 128 mają skierowane do wewnątrz człony lub przedłużenia, które wchodzą w kanał C i zapewniają większe pole powierzchni styku z produktem i większy spadek ciśnienia dla produktu, który ma przepływać przez ten kanał. Ścianka 128, która tworzy otwór B, może

PL 192 843 B1 być ciągłą, nieprzerywaną ścianką, chociaż korzystnie, jak pokazano, jest ona segmentowana, tak że wnętrza płatków są połączone z otworem B. Jeżeli ścianka 128 jest nieprzerywaną ścianką pierścieniową, otwór może być usytuowany w jej środku. Części ścianki 128 w miejscu połączenia sąsiednich ścianek bocznych 128 sąsiednich par płatków mogą być prostoliniowe, krzywoliniowe lub kątowe.

Podobny do liścia koniczyny kształt otworu i/lub szyjki tubki wewnętrznej jest korzystny, ponieważ zapewnia zwiększoną liczbę sekcji kanału przepływu wewnętrznego produktu i kanałów oraz subotworów przepływu produktu zewnętrznego niż to było znane dotychczas. Konfiguracja ta ułatwia modyfikowanie konstrukcji dla dostosowania do konkretnych zastosowań, ponieważ zapewnia to wiele różnych możliwości geometrycznych tworzenia, zwiększania i wyrównywania pól powierzchni kontaktu z płynącym produktem oraz oporów przepływu struktury tubki wewnętrznej i zewnętrznej, by powodować i wyrównywać spadki ciśnienia produktów z tubki wewnętrznej i zewnętrznej. Te korzystne aspekty czynią konfigurację podobną do liścia koniczyny odpowiednią do pakowania i dozowania par produktów mających podobne lub niepodobne parametry przepływu w równych lub dowolnych żądanych ilościach.

Figury 9 i 10 wraz z fig. 15 pokazują sposób umieszczenia i unieruchomienia szyjki 122 tubki wewnętrznej wewnątrz szyjki 22 tubki zewnętrznej. Fig. 9 i 10 pokazują, że zewnętrzne powierzchnie końcowych ścianek 123 szyjki tubki wewnętrznej, obejmujących promieniowo wystającą na zewnątrz odsadzeniową ściankę 129, są ciernie sprzężone z usytuowanymi przy nich częściami otworu 28 szyjki tubki zewnętrznej. Obrzeże 130 każdej przeciwległej końcowej ścianki 123 jest ciernie sprzężone z rowkiem 30 w podstawie 26 szyjki tubki zewnętrznej, a część każdej końcowej ścianki 123 usytuowana bezpośrednio poniżej obrzeże 130 jest ciernie sprzężona z pośrednią ścianką 34 tubki zewnętrznej. Określenie -sprzężony ciernie- korzystnie oznacza tu, że pomiędzy zewnętrzną powierzchnią ścianek końcowych 123 tubki wewnętrznej, łącznie z obrzeżem 130, a wewnętrznymi powierzchniami otworu 28 tubki zewnętrznej, rowka 30 i pośredniej ścianki 34 istnieje tolerancja lub szczelina 0,002 (0,508 mm) lub 0,003 (0,076 mm). Fig. 9 pokazuje również, że górne powierzchnie 137 przeciwległych żeberek 136 tubki wewnętrznej oparte są o część spodniej powierzchni 32 podstawy szyjki tubki zewnętrznej, która to część usytuowana jest pod obrzeżem 130 w rowku 30 i przez to chwyta i unieruchamia pośrednią ściankę 34 pewnie pomiędzy górnymi powierzchniami 137 żeberek a obrzeżem 130. Takie oparcie dociska zatrzask 36 do obrzeża 130 i przytrzymuje zatrzask 36 pewnie pomiędzy powierzchniami 137 żeberek a obrzeżem 130 i pewnie przy obrzeżu 130. Na skutek tego zatrzask 36 chwyta i pewnie unieruchamia obrzeże 130 w rowku 30. W korzystnym przykładzie wykonania tubki 10 podwójnego dozowania środki mocowania zewnętrznej tubki 12, obejmujące rowek 30, pośrednią ściankę 34, zatrzask 36 i spodnią powierzchnię 32 oraz środki mocowania wewnętrznej tubki 112, obejmujące obrzeże 130 i środki blokujące, złożone z żeberek 136, współpracują zatem, by blokować wewnętrzną tubkę 112 osiowo i bocznie w zewnętrznej tubce 12. Należy zauważyć, że fig. 10 pokazuje niewielką szczelinę pomiędzy płatkową zewnętrzną ścianką 123 a gardzielą 28 szyjki tubki zewnętrznej, ponieważ przekrój poprzeczny z fig. 10 jest zwrócony obwodowo do przodu (do czytelnika) tam, gdzie zewnętrzna ścianka 123 i obrzeże 130 są sprzężone ciernie z gardzielą 28 i rowkiem 30.

Ponadto należy rozumieć, że wynalazek obejmuje fakt, że szyjka 122 tubki wewnętrznej może być blokowana wewnątrz szyjki 22 tubki zewnętrznej przez wymieniony wyżej mechanizm oparcia i zatrzasku bez sprzężenia ciernego i/lub bez zaciskania lub blokowania ścianki pośredniej.

Figura 13, powiększony widok wyrwanych części zakreślonych kółkiem na fig. 4, pokazuje, że rowek 30 przebiega w kierunku promieniowo na zewnątrz od wzdłużnej osi LA tubki zewnętrznej 12 (fig. 3) i w wewnętrzną powierzchnię szyjki tubki zewnętrznej, która tworzy otwór 28. Fig. 12 pokazuje, że rowek 30 ma (i jest utworzony przez jej część) część 31 ścianki dolnej, która również tworzy górną część zatrzasku 36. Zatrzask 36 jest tu pokazany w kształcie wargi i jest utworzony przez część podstawy 26 szyjki tubki zewnętrznej, część 31 ścianki dolnej, pośrednią ściankę 34 i część spodniej powierzchni 32 podstawy szyjki tubki zewnętrznej. Jak pokazano, pośrednia ścianka 34 korzystnie stanowi część otworu 28 i jest usytuowana pomiędzy dolną krawędzią tworzącą rowek 30 a promieniowo zwróconą do wewnątrz krawędzią spodniej powierzchni 32. Korzystnie ta promieniowo zwrócona do wewnątrz krawędź jest ukośnie ścięta.

Jak pokazano na fig. 13, rowek 30 ma osiową wysokość H, a pośrednia ścianka 34 zatrzasku 36 ma osiową wysokość h. Zrozumiałe jest, że wysokość h może być równa lub w przybliżeniu równa wysokości H. Jednakże korzystnie wysokość osiowa h ścianki pośredniej jest mniejsza niż osiowa wysokość H rowka. Korzystniej jest ona mniejsza niż jedna druga, a najkorzystniej wynosi 1/4 -1/3 osiowej wysokości h rowka. Stwierdzono, że kiedy szyjki 22, 122 tubek zewnętrznej i wewnętrznej są wykonane z materiału polietylenowego, takiego jak polietylen o dużej gęstości, szyjka 122 tubki wePL 192 843 B1 wnętrznej może być pewnie blokowana wewnątrz szyjki 22 tubki zewnętrznej przez zastosowanie rowka 30 tubki zewnętrznej posiadającego osiową wysokość H około 0,064 cala (1,626 mm) i pośredniej ścianki 34 tubki zewnętrznej, której osiowa wysokość h wynosi około 0,190 cala (0,483 mm). Wysokości te, zwłaszcza osiowa wysokość h, mogą zmieniać się zależnie od zastosowanych materiałów polimerowych i ich właściwości fizycznych, zwłaszcza ich giętkości. Zatem w przypadku niektórych materiałów szyjki tubki zewnętrznej, które są dość giętkie, stosunkowo odkształcalne i powracają sprężyście do poprzedniego kształtu, osiowa wysokość h może być równa lub ewentualnie nawet większa niż osiowa wysokość H. W przypadku materiałów szyjki tubki zewnętrznej, które są sztywniejsze i mniej odkształcalne oraz zapewniają gorszy powrót sprężysty do poprzedniego kształtu, osiowa wysokość h może być mniejsza niż 1/4 osiowej wysokości H rowka.

Figura 13 pokazuje, że rowek 30 korzystnie jest utworzony w części przez dwie krzywoliniowe powierzchnie, to znaczy górną krzywoliniową powierzchnię utworzoną przez promień R i dolną krzywoliniową powierzchnię utworzoną przez promień r. Korzystnie promień r jest krótszy niż promień R. Zrozumiałe jest, że zewnętrzna powierzchnia wklęsło ukształtowanego obrzeża 130 jest wykonana zasadniczo z takimi samymi promieniami, jakie zastosowano wobec rowka 30. Większy promień B górnej krzywoliniowej powierzchni obrzeża 130 umożliwia łatwe przesuwanie się obrzeża 130 przy pośredniej ściance 34, jeżeli powierzchnie te zetkną się podczas montażu tubki 10 podwójnego dozowania, kiedy szyjka 122 wewnętrznej tubki jest wciskana w szyjkę 12 zewnętrznej tubki. Wymiary szyjki tubki wewnętrznej i szyjki tubki zewnętrznej są dobrane tak, że kiedy obrzeże 130 jest osadzone wewnątrz rowka 30, żeberka 136 opierają się o część spodniej powierzchni 32 szyjki tubki zewnętrznej. Wewnętrzna tubka 112 nie może być na skutek tego wprowadzana dalej w zewnętrzną tubkę 12 bez konieczności stosowania żadnego wymienionego wyżej, problematycznego znanego, skierowanego promieniowo do wewnątrz kołnierza zderzakowego przy otworze 24 tubki zewnętrznej. Krótszy promień r, tworzący dolną łukową powierzchnię obrzeża 130 i części 31 dolnej ścianki rowka oraz krótka pozioma prostoliniowa część obrzeża 130, która przebiega do końcowej ścianki 123 wewnętrznej tubki poniżej obrzeża oraz dolnej ścianki 31, która przebiega do krawędzi rowka 30 i otworu 28, jak również nieruchomość zatrzasku 36, który jest oporowo zaciskany i blokowany przez żeberka 136 wobec obrzeża 130, współdziałają, aby uniemożliwić wyprowadzenie obrzeża 130 osiowo do dołu z rowka 30, kiedy skierowana osiowo do dołu siła jest wywierana na obrzeże szyjki 122 tubki wewnętrznej. Stwierdzono, że korzystne wymiary rowka 30 obejmują promień B górnej krzywoliniowej powierzchni wynoszący około 0,040 cala (1,016 mm), promień r dolnej krzywoliniowej powierzchni wynoszący około 0,015 cala (0,381 mm) oraz promieniową głębokość rowka i w konsekwencji promieniową długość L zatrzasku, wynoszącą około 0,018 cala (0,457 mm). Jak podano poprzednio, osiowa wysokość pośredniej ścianki wynosi około 0,019 cala (1,483 mm). Ukośnie ścięta krawędź łącząca spodnią powierzchnię 32 i pośrednią ściankę 34 może być utworzona przez promień około 0,005 cala (0,127 mm). Korzystnie fizyczne i inne właściwości i wymiary podstawy 26 i/lub zatrzasku 36 są wybrane i/lub dostosowane, by umożliwić zatrzaskowi 36 wyginanie się i uginanie do dołu i promieniowo na zewnątrz, kiedy szyjka 22 tubki zewnętrznej jest odłączona od osprzętu formy wtryskowej, w której szyjka jest formowana i aby umożliwić promieniowe popychanie tego zatrzasku do wewnątrz i do góry przez element blokujący, by zatrzaskiwać, chwytać i blokować obrzeże 130 w rowku 30. Chociaż dzięki pewnej giętkości łączącej ścianki 33 podstawy szyjki tubki wewnętrznej można uzyskać pewne ugięcie zatrzasku 36, większość ugięcia zapewnia sam zatrzask 36.

Przy montażu tubki 10 podwójnego dozowania osiowy ruch do dołu wewnętrznej tubki 112 względem zewnętrznej tubki 12 jest uniemożliwiony, jak opisano powyżej. Boczny ruch wewnętrznej tubki 112 wewnątrz zewnętrznej tubki 12 jest uniemożliwiony przez jedną lub kilka spośród wielu cech obejmujących głównie to, że zewnętrzne ścianki płatków P sprzęgają się z gardzielą 28 szyjki 22 tubki zewnętrznej oraz że górne powierzchnie 137 żeberek 136 tubki wewnętrznej są bezpośrednio oparte na spodniej powierzchni 32 podstawy szyjki tubki zewnętrznej. Ponadto części powierzchni żeberek 136 i spodniej powierzchni 32, które opierają się o siebie, korzystnie są usytuowane w tych samych lub odpowiadających sobie płaszczyznach, które korzystnie są równoległe i usytuowane pod kątem równym lub mniejszym niż 90 stopni względem wzdłużnej środkowej osi LA szyjki 22 tubki zewnętrznej. Ponadto opierające się części powierzchni żeberek 136 i spodniej powierzchni 32 oparte są wzdłuż odcinka lub w stopniu wystarczającym do zapewnienia bocznej stabilności wewnętrznej tubki 112 w zewnętrznej tubce 12. Ponadto wiele, co najmniej trzy, korzystnie cztery żeberka 136 są oddalone od siebie wokół szyjki 122 tubki wewnętrznej wystarczająco, korzystnie o jednakową odległość, by uniemożliwić przechylanie się lub boczne przemieszczanie wewnętrznej tubki 112 w szyjce 22 tubki zewnętrznej. Ponadto dolne części zewnętrznych ścianek 123

PL 192 843 B1 tubki wewnętrznej są szersze niż ich górne części, a dolne części końcowych ścianek 123 i Obrzeża 130 przebiegają na łuku, który jest większy niż 180 stopni, wokół szyjki 122 tubki wewnętrznej.

Ważnym aspektem korzystnego elementu mocującego jest giętkość zatrzasku 36. Przy danym materiale jest to korzystnie zapewniane głównie przez konstrukcję i wybór właściwości i wymiarów samego zatrzasku 36. a po drugie (jeśli w ogóle) sąsiednich części członu 26 podstawy szyjki 22 tubki zewnętrznej. Jak pokazano, zatrzask 36 korzystnie jest głównie przeznaczony do uginania, przechylania lub przemieszczania promieniowo do wewnątrz i do dołu od lub wokół tego, co można uważać za punkt przegubu przy krzywoliniowej części dolnej ścianki 31 rowka 30, a po drugie, w mniejszym stopniu (jeśli w ogóle), od lub wokół części 33 ścianki łączącej podstawy szyjki (fig. 12). W przedstawionych przykładach wykonania część łącząca 33 ścianki podstawy jest pierścieniowa, jest zwężona promieniowo do wewnątrz i do góry i ma wklęsłe powierzchnie zewnętrzną i wewnętrzną, które tworzą pomiędzy sobą obszar o mniejszej grubości, który może zapewniać obszar mniejszego ruchu lub przemieszczenia podstawy 26 szyjki tubki zewnętrznej i przez to zatrzasku 36.

Należy rozumieć, że zatrzask 36 nie musi być integralnym lub pojedynczym członem. Przykładowo może być on dzielony, np. przez przebiegające promieniowo na zewnątrz poziome przecięcie, albo jego zadanie może być realizowane przez oddzielne człony współpracujące. Ponadto zatrzask 36 nie musi być powierzchnią lub mieć powierzchni, która jest ciągła z powierzchnią 31 ścianki dolnej rowka 30. Może być zatem człon lub część podstawy 26 pomiędzy przemieszczanym zatrzaskiem i rowkiem 30 lub obrzeżem 130 i może być wiele zatrzasków lub członów, które współpracują ze sobą, by zrealizować żądane działanie zatrzaskowe. Ponadto pośrednia ścianka 34 nie musi być powierzchnią pierścieniową lub osiową. Może ona mieć dowolną odpowiednią konfigurację, kształt lub wymiary. Ponadto pośrednia ścianka 34 nie musi być ciernie sprzężona z sąsiednią częścią końcowej ścianki 140, która jest usytuowana poniżej obrzeża 130 i nie musi tworzyć części nieco zwężonego (około 30) otworu 28 szyjki tubki zewnętrznej, ani być zrównana z nim. Zatrzask 36 może zatem być promieniowo krótkim członem, tak że wchodzi on tylko pod część rowka 30 lub obrzeża 130, tak że przy oparciu działa jako zatrzask blokujący obrzeże 130 w rowku 30.

Zrozumiałe jest również, że spodnia powierzchnia 32 podstawy szyjki tubki zewnętrznej nie musi być częścią zatrzasku 36. Część spodniej powierzchni 32, o którą oparte są żeberka 136, może być pojedynczą powierzchnią w jednej płaszczyźnie lub kilkoma powierzchniami w kilku płaszczyznach, albo też może mieć ona lub mogą mieć one dowolny odpowiedni kształt, konfigurację lub wymiary, np. mogą być kątowe, pofalowane, schodkowe itd. To samo dotyczy opierających się górnych powierzchni 137 żeberek 136. Chociaż można stosować więcej niż korzystnie cztery żeberka, cztery jednakowo odległe żeberka, jak opisano powyżej, czynią zatrzask 36 skutecznym w zapobieganiu przechylaniu wewnętrznej tubki 112 i we wspieraniu i zatrzaskiwaniu zatrzasku 36 przy równoczesnym unikaniu jakiegokolwiek utrudniania przepływu produktu w którymkolwiek przejściu 127.

W korzystnym przykładzie wykonania rurki 10 podwójnego dozowania rowek 30 tubki zewnętrznej korzystnie jest pierścieniowy i ciągły wokół otworu 28 tubki zewnętrznej, jak to umożliwia stosowanie nieciągłego obrzeża 130 lub występu i pozwala na uniknięcie konieczności orientowania pomiędzy obrzeżem lub występem a rowkiem. Korzystnie sprzężenie rowka z obrzeżem lub występem, albo podobnie działających członów obejmuje w sumie co najmniej 180 stopni, tak aby zapewnić stabilność mocowania i uniknąć przechylania się szyjki tubki wewnętrznej wewnątrz szyjki tubki zewnętrznej. Chociaż obrzeże 130 i rowek 30 mogą być pierścieniowe i ciągłe, nie jest to korzystne, ponieważ wymaga to skomplikowanych konstrukcji i urządzeń wytwórczych, by utworzyć przejścia dla przepływu produktu A zawartego w zewnętrznej tubce 12 promieniowo do wewnątrz lub na zewnątrz ciągłego pierścieniowego obrzeża i rowka. Obrzeże i rowek mogą mieć dowolną odpowiednią konfigurację, kształt lub wymiary.

Zgniatany pojemnik podwójnego dozowania według niniejszego wynalazku może być wykonany z dowolnych materiałów nadających się do wytwarzania takich pojemników. Materiały takie są znane fachowcom. Rurowe korpusy pojemników mogą być złożone z jednej lub więcej warstw z tworzywa sztucznego lub metalu, albo ich kombinacji. Korzystne materiały do wykonania głowic tubek zewnętrznych posiadających giętki zatrzask 136 obejmują tworzywa termoplastyczne, takie jak polimery etylenu, łącznie z polietylenami o dużej i średniej gęstości, kopolimery etylenu, polimery propylenu, łącznie z polipropylenem, kopolimery propylenu i mieszanki oraz polimery etylenu i propylenu i kopolimery etylenu i propylenu.

Pojemnik podwójnego dozowania według wynalazku można wykonać sposobami i narzędziami znanymi fachowcom. Przykładowo, jeśli chodzi o wytwarzanie zgniatanej tubki podwójnego

PL 192 843 B1 dozowania, najpierw można wykonać rurowy korpus przez wytłaczanie pojedynczej warstwy tworzywa sztucznego, by wykonać tubkę jednowarstwową z tworzywa sztucznego, albo przez laminowanie lub współwytłaczanie folii wielowarstwowej, z której tworzy się rurowy korpus. Taki rurowy korpus można umieścić na odpowiednim narzędziu i dołączyć do tego rurowego korpusu głowicę, np. prefabrykowaną głowicę prasowaną lub formowaną wtryskowo. Alternatywnie korpus rurowy można umieścić w formie wtryskowej, w której głowica tubki jest formowana przez osiowy wtrysk i połączyć cieplnie przy jej odsądzeniu z tym korpusem rurowym. Procedury takie można stosować, by oddzielnie wykonać wewnętrzną tubkę 12 i zewnętrzną tubkę 112 według wynalazku. Głowice tubek są formowane przez wtrysk przy użyciu form przystosowanych do utworzenia korzystnych elementów mocujących w miejscach opisanych powyżej. Za pomocą narzędzia do formowania wtryskowego, które tworzy rowek w podstawie szyjki tubki zewnętrznej i które jest wyciągane osiowo do dołu z szyjki tubki zewnętrznej, podczas takiego wyciągania zatrzask jest przemieszczany lub przechylany promieniowo na zewnątrz do położenia otwartego. Tubkę podwójnego dozowania montuje się przez wprowadzenie szyjki tubki wewnętrznej w szyjkę tubki zewnętrznej, przy czym obrzeże szyjki tubki wewnętrznej przechodzi osiowo bez kontaktu lub lekko dotykając, ale bez ścinania, otwarty zatrzask szyjki tubki zewnętrznej. Szyjkę tubki wewnętrznej wprowadza się w szyjkę tubki zewnętrznej aż do osadzenia obrzeża w rowku tej ostatniej i aż element blokujący szyjki tubki wewnętrznej oprze się o spodnią powierzchnię podstawy szyjki tubki zewnętrznej. Powoduje to przemieszczenie zatrzasku promieniowo do góry i do wewnątrz i zatrzaśnięcie oraz zablokowanie obrzeża tubki wewnętrznej w rowku tubki zewnętrznej. Zmontowana tubka jest następnie zakrywana przy użyciu konwencjonalnych sposobów zakrywania. Po równoczesnym lub szeregowym konwencjonalnym napełnieniu tubki wewnętrznej i tubki zewnętrznej produktem otwarte dolne końce tubek są konwencjonalnie szczelnie zamykane oddzielnie lub razem.

Po opisaniu przedmiotowego wynalazku w odniesieniu zwłaszcza do jego korzystnych przykładów realizacji i aspektów zrozumiałe będzie, że można w nim dokonać wielu różnych zmian i modyfikacji nie odchodząc od idei i zakresu wynalazku, zgodnego z załączonymi zastrzeżeniami patentowymi.

Claims (17)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Pojemnik podwójnego dozowania zawierający zewnętrzny pojemnik posiadający szyjkę tworzącą otwór zewnętrzny, wewnętrzny pojemnik posiadający szyjkę tworzącą otwór wewnętrzny oraz środki do mocowania pojemników do siebie tak, że szyjka wewnętrznego pojemnika jest usytuowana wewnątrz szyjki pojemnika zewnętrznego, a szyjki i ich otwory tworzą razem otwór podwójnego dozowania, znamienny tym, że szyjka (122) i otwór (24) pojemnika wewnętrznego mają środkowy otwór (B), który jest połączony co najmniej z trzema wydrążonymi płatkami (P) połączonymi centralnie ze sobą, przy czym każdy wydrążony płatek (P) ma zewnętrzną ściankę (123) i parę wzajemnie przeciwległych bocznych ścianek (125), które są zbieżne przy zbliżaniu się do środkowego otworu (B), przy czym pomiędzy sąsiednimi ściankami bocznymi każdej pary sąsiednich płatków (P) jest wgłębienie (R), a ponadto szyjka (22) pojemnika zewnętrznego obejmuje i jest połączona ze ściankami bocznymi (123) płatków (P) i z płatkami (P) tworząc co najmniej trzy subotwory (24s), z których każdy jest utworzony z jednego z tych wgłębień (R), a te subotwory (24s) razem tworzą otwór (24) zewnętrzny.
2. 2. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że szyjka (122) pojemnika wewnętrznego i płatki (P) są osiowo wydłużone, a wgłębienia (R) tworzą podłużne korytka, które z szyjką (22) zewnętrzną tworzą przejścia połączone z wnętrzem pojemnika (12) zewnętrznego i subotworami (24s) otworu (O) podwójnego dozowania.
3. 3. Pojemnik według zastrz. 2, znamienny tym, że przejścia są trójkątne w przekroju i mają otwarte końce połączone ze środkowym otworem (B).
4. 4. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że środkowy otwór (B) jest osiowo wydłużony, wnętrza wydrążonych płatków (P) tworzą podłużne części kanałowe połączone ze środkowym otworem (B), i z tym otworem (B) tworzą kanał (C) wewnętrznego pojemnika, który jest połączony z wnętrzem pojemnika (112) wewnętrznego i z otworem (124) wewnętrznym.
5. 5. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że szyjki (22, 122) pojemnika zewnętrznego i wewnętrznego są dostosowane tak, że całkowity obszar dozowania otworu (24) zewnętrznego i całkowity obszar dozowania otworu (124) wewnętrznego są zasadniczo takie same.

   PL 192 843 B1
6. 6. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że szyjki (22, 122) pojemników zewnętrznego i wewnętrznego są dostosowane do zapewnienia zasadniczo takiego samego pola powierzchni styku produktu i spadków ciśnienia dla produktów przepływających przez nie i dozowanych z odpowiednich otworów (24,124).
7. 7. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że szyjki (122, 22) i otwory (124, 24) pojemników wewnętrznego i zewnętrznego są dostosowane do dozowania równocześnie dwóch lepkich produktów oddzielnie zapakowanych w odpowiednie pojemniki (112, 12), wewnętrzny i zewnętrzny, i mających takie same lub podobne lepkości, jeden poprzez otwór (124) wewnętrzny, a drugi przez otwór (24) zewnętrzny, w takich samych lub zasadniczo takich samych objętościach.
8. 8. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że płatki (P) i części wewnętrznego otworu (124), które płatki te tworzą, są trójkątne i mają otwarte końce połączone ze środkowym otworem (B).
9. 9. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że wewnętrzna szyjka (122) jest wydłużona, a wnętrza wydrążonych płatków (P) tworzą części kanałowe (C), które to części kanałowe (C) są trójkątne i mają otwarte końce połączone ze środkowym otworem (B).
10. 10. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że subotwory (24s) są trójkątne i mają otwarte końce połączone ze środkowym otworem (B).
11. 11. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że środkowy otwór (B) szyjki pojemnika wewnętrznego (122) jest utworzony przez ściankę z przerwaniami w niej, a te przerwania są połączone ze środkowym otworem (B) i z wydrążonymi wnętrzami płatków (P).
12. 12. Pojemnik według zastrz. 11, znamienny tym, że środkowy otwór (B) szyjki (122) pojemnika wewnętrznego jest utworzony przez pierścieniową ściankę (128) złożoną z usytuowanych w odstępach segmentów koła, z których każdy jest połączony z sąsiednimi bocznymi ściankami (125) sąsiedniej pary płatków (P).
13. 13. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że boczne ścianki (125) każdego płatka (P) są prostoliniowe.
14. 14. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że płatki (P) są symetryczne.
15. 15. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że wnętrza wydrążonych płatków (P), które tworzą otwór wewnętrzny (124), są symetryczne.
16. 16. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że ma cztery wydrążone płatki (P).
17. 17. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że szyjka pojemnika wewnętrznego poniżej otworu, w połączeniu ze środkowym otworem (B), ma w przekroju kształt liścia koniczyny.