PL190873B1 - Pochodne 4-merkaptopirolidyny, ich kompozycje farmaceutyczne oraz ich zastosowania - Google Patents

Abstract

1. Zwiazek z którejkolwiek z nastepujacych klas i), ii) albo iii): klasa i) zwiazki o wzorze (III), w którym: X 1 oznacza atom wodoru lub grupe C 1-6 -alkoksy-C 1-6 -alkilokarbonylowa; A oznacza grupe fenylowa, 1-naftylowa lub 2-naftylowa; X 2 oznacza atom wodoru, grupe fenylowa lub fenylo-C 1-6 -alkiIowa; X 3 oznacza atom wodoru lub grupe C 1-6 -alkilowa; X 4 oznacza grupe C 1-6 -alkilosulfanylowa lub karbamoilowa; klasa ii) zwiazki o wzorze (IV), w którym: X 5 oznacza grupe -CO-C 1-6 -alkilowa, -CO-C 1-6 -alkoksy-C 1-4 -alkilowa, p-metoksybenzylowa, -C 1-6 -alkoksy-C 1-4 -alkilowa, 3-pirydyloacetylowa lub 6-metoksy-1-okso-nikotynoilowa; A oznacza grupe 1-naftylowa lub 2-naftylowa; p wynosi 0; klasa iii) zwiazki o wzorze (V), w którym: X 6 oznacza wszelkie grupy podane powyzej dla X 5 w punkcie ii); X 7 oznacza grupe fenylowa; A oznacza grupe fenylowa; p wynosi 0; albo jego farmaceutycznie dopuszczalna sól lub solwat. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku są pochodne 4-merkaptopirolidyny, ich kompozycje farmaceutyczne, oraz ich zastosowania. Związki wynalazku hamują farnezylowanie produktów zmutowanego genu ras przez hamowanie enzymu farnezylotransferazy białkowej (FPTazy).

Uważa się, że rak powoduje zmiany w ekspresji lub funkcji genów kontrolujących wzrost i różnicowanie komórek, wiążąc się teoretycznymi rozważaniami następujący tekst określa naukowe podstawy dla ras w raku. Geny ras są często zmutowane w guzach. Geny ras kodują białka wiążące trifosforan guanozyny (GTP), o których sądzi się, że biorą udział w przewodzeniu sygnałów, proliferacji i złośliwej transformacji. Geny H-, K- i N-ras zidentyfikowano jako zmutowane formy ras (M. Barbacid, Ann. Rev. Biochem. 1987, 56: 779-827). Dla biologicznej aktywności pożądana jest potranslacyjna modyfikacja białka ras. Sądzi się, że farnezylowanie ras katalizowane przez FPTazę jest istotnym etapem w obróbce ras. Następuje to drogą przenoszenia grupy farnezylowej z pirofosforanu farnezylu (FPP) do cysteiny w C-końcowym tetrapeptydzie ras w strukturalnym motywie zwanym „kasetą CAAX”. Po dalszych potranslacyjnych modyfikacjach, włącznie z proteolitycznym rozszczepianiem kasety CCAX przy reszcie cysteiny i metylowaniem cysteinowej grupy karboksylowej, ras może przyłączać się do błony komórkowej i zmieniać sygnały wzrostu do wnętrza komórki. Uważa się, że w normalnych komórkach aktywowany ras działa w połączeniu z czynnikami wzrostu, stymulując wzrost komórki. Natomiast w komórkach nowotworowych mutacje w ras powodują, że stymuluje on podział komórki nawet w nieobecności czynników wzrostu (J. Travis, Science 1993, 260: 1877-1878), prawdopodobnie dlatego, że jest raczej wciąż w postaci aktywowanej GTP aniżeli z powrotem w nieaktywowanej postaci GDP. Hamowanie farnezylowania produktów zmutowanego genu ras zatrzymuje lub zmniejsza aktywację.

Jedna z klas znanych inhibitorów farnezylotransferazy opiera się na analogach pirofosforanu farnezylu: patrz na przykład europejskie zgłoszenie patentowe EP 534546 firmy Merck. Opisane są tam inhibitory farnezylotransferazy oparte na naśladownictwie CAAX. Reiss (1990) w Cell 62, 81-8 opisał tetrapeptydy, takie jak CVIM (Cys-Val-Ile-Met). James (1993) w Science 260, 1937-1942 ujawnił związki peptydomimetyczne na podstawie benzodiazepiny. Po najwcześniejszej dacie pierwszeństwa niniejszego wynalazku Lerner (1995) w J. Biol. Chem. 270, 26802 i Eisai w międzynarodowym zgłoszeniu patentowym WO 95/25086 opisali dalsze związki peptydomimetyczne oparte na Cys jako pierwszej reszcie. Także po najwcześniejszej dacie pierwszeństwa niniejszego wynalazku firma Bristol-Myers Squibb w europejskim zgłoszeniu patentowym EP 696593 opisała po raz pierwszy inhibitory farnezylotransferazy z grupą 4-sulfanylopirolidynylową na pierwszej pozycji.

Przedmiotem wynalazku jest pochodna 4-merkaptopirolidyny należąca do którejkolwiek z następujących klas i), ii) albo iii):

klasa i) związki o wzorze (III), w którym:

X oznacza atom wodoru lub grupę C1-6-alkoksy-C1-6-alkilokarbonylową;

A oznacza grupę fenylową, 1-naftylową lub 2-naftylową;

X² oznacza atom wodoru, grupę fenylową lub fenylo-C1-6-alkilową;

X³ oznacza atom wodoru lub grupę C1-6-alkilową;

X⁴ oznacza grupę C1-6-alkilosulfanylową lub karbamoilową; klasa ii) związki o wzorze (IV), w którym:

X oznacza grupę -CO-C1-6-alkilową, -CO-C1-6-alkoksy-C1-4-alkilową, p-metoksybenzylową, -C1-6-alkoksy-C1-4-alkilową, 3-pirydyloacetylową lub 6-metoksy-1-okso-nikotynoilową;

A oznacza grupę 1-naftylową lub 2-naftylową; p wynosi 0;

klasa iii) związki o wzorze (V), w którym:

X oznacza wszelkie grupy podane powyżej dla X w punkcie ii);

X⁷ znaczą grupę fenylową;

A oznacza grupę fenylową; p wynosi 0;

albo jej farmaceutycznie dopuszczalna sól lub solwat.

Korzystnie, w związkach z klasy i):

X^I oznacza atom wodoru;

X4 oznacza grupę C1-6-alkilosulfanylową.

PL 190 873 B1

Korzystnymi związkami według wynalazku są związki wybrane z grupy obejmującej następujące związki:

ester metylowy kwasu (2S)-2-{2-benzylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-benzoiloamino}-4-metylosulfanylomasłowego;

kwas (2S)-2-{2-benzylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-benzoiloamino}-4-metylosulfanylomasłowy;

ester metylowy kwasu (2S)-2-({2-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo}-amino}-4-sulfanylomasłowego;

kwas (2S)-2-({2-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowy;

ester metylowy kwasu (2S)-2-({3-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-naftaleno-1-karbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowego;

kwas (2S)-2(({3-[([2S.4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-naftaleno1l-karbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowy;

ester metylowy kwasu (2S)-2-({3-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowego;

kwas (2S)-2-({3-fenylo-5-[{[2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowy;

(25.45) -2-[{N-(4-metoksybenzylo)-N-(naftalen-1-ylometylo)-amino}-metylo]-pirolidyno-4-tiol;

N-(naftalen-1-ylometylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-waleramid;

N-(naftalen-1-ylometylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-2-(pirydyn-3-ylo)-acetamid;

N-((2S,4S)-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3-metylo-N-(2-naftalen-1-ylo-etylo)-butyramid;

N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-N-(2-naftalen-1-ylo-etylo)-2-pirydyn-3-ylo-acetamid;

(25.45) -2-{[(3-metoksypropylo)-(2-naftalen-1-yloetylo)-amino]-metylo}-pirolidyno-4-tiol;

(25.45) -4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-2-(4-metoksyfenylo)-N-(2-naftalen-2-ylo-etylo)-acetamid;

(25.45) -2-{[(2-(4-metoksyfenylo)-metylo)-(2-naftalen-1-ylo-etylo)-amino]-metylo}-pirolidyno-4-tiol;

N-(2,2-difenylo-etylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3-metylo-butyramid;

(25.45) -4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3,3-dimetylo-N-(2-naftalen-2-ylo-etylo)-butyramid;

N-(2,2-difenylo-etylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3,3-dimetylo-butyramid; kwas (2S)-2-{3-[([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-(3-metoksy-propylo)-amino]-benzo-iloamino}-4-metylosulfanylo-masłowy;

N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3,3-dimetylo-N-(2-naftalen-1-ylo-etylo)-butyramid; kwas (2S)-4-karbamoilo-2-({2-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-amino]-feny-lokarbonylo}-amino)-masłowy i ester metylowy kwasu (2S)-4-karbamoilo-2-({2-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylo-metylo)-amino]-fenylo-karbonylo}-amino)-masłowego, lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole.

Związki z klas i), ii) lub iii), jak wyżej podano, wytwarza się w taki sposób, że usuwa się grupy ochronne ze związku o wzorze VI, w którym X⁸ oznacza prawą część związków z klasy i), ii) lub iii), jak wyżej podano, Pr¹ oznacza atom wodoru albo grupę amino-ochronną, Pr oznacza atom wodoru albo grupę tio-ochronną, a wszelkie grupy funkcyjne w χ8 są ewentualnie chronione, z tym, że występuje tu przynajmniej jedna grupa ochronna i ewentualnie, jeśli to pożądane, tak otrzymany produkt przeprowadza się w farmaceutycznie dopuszczalną sól.

Korzystne znaczenia grup podane są poniżej.

W związkach o wzorze III: χ1 oznacza atom wodoru lub grupę metoksy-C1-4-alkilową (zwłaszcza atom wodoru); χ2 oznacza atom wodoru, grupę fenylową lub benzylową (zwłaszcza benzylową); X³ oznacza atom wodoru albo grupę C1-4-alkilową (zwłaszcza atom wodoru); χ4 oznacza grupę C1-4-alkilosulfanylową (zwłaszcza metylosulfanylową); a A oznacza grupę fenylową. Gdy A oznacza 6-członowy pierścień arylowy, wówczas grupy -NX1- i podstawnik zawierający X⁴ występują korzystnie w pozycji meta w stosunku do siebie, a X'2 jeśli jest obecny, występuje korzystnie w pozycji para wobec -Nx1-. Chiralny atom węgla, do którego przyłączona jest grupa -COOX3, występuje korzystnie w konfiguracji S. Chiralne atomy węgla w pozycjach 2 i 4 pierścienia pirolidyny występują korzystnie w konfiguracji S.

W związkach o wzorze IV: X⁵ oznacza grupę -CO-C1-4-alkilową (zwłaszcza -CO-CH2-CHMe2) albo -CH2-Ph-OMe. Chiralne atomy węgla w pozycjach 2 i 4 pierścienia pirolidyny występują korzyst4

PL 190 873 B1 nie w konfiguracji S. Punktem przyłączenia dla A względem -(CH2)i,2- jest korzystnie pozycja 1 naftalenu. Korzystnym znaczeniem dla grupy -(CH2)1,2- jest -(CH2)2-.

W związkach o wzorze V: X⁶ oznacza grupę -CO-C1-5-alkilową (zwłaszcza -CO-CH2-CHMe2 albo -CO-CH2-t-butylową, w szczególności -CO-CH2-CHMe2). Chiralne atomy węgla w pozycjach 2 i 4 pierścienia pirolidyny występują korzystnie w konfiguracji S. Korzystnym znaczeniem dla grupy -(^CH2)i²- jes^t grupa -(^CH2)r.

Niektóre związki objęte zakresem wynalazku są znane jako związki pośrednie w syntezie karbapenemowego łańcucha bocznego, lecz nie zostały one uprzednio opisane w odpowiednich postaciach jako kompozycje farmaceutyczne ani nie opisano żadnego działania farmaceutycznego związanego z nimi per se. W związku z powyższym wymienia się następujące publikacje, także z punktu widzenia szczegółów syntezy w przypadku wytwarzania związków: Matsumura, Heterocycles (1995), 41, 147-59; europejskie zgłoszenie patentowe EP 590885 (Zeneca; Betts i inni); europejskie zgłoszenie patentowe EP 592167 (Zeneca; Siret); europejskie zgłoszenie patentowe EP 562855 (Zeneca; Jung i inni); międzynarodowe zgłoszenie patentowe WO 92/17480 (Imperial Chemical Industries; Betts i inni); europejskie zgłoszenie patentowe EP 508682 (Imperial Chemical Industries; Betts i inni); europejskie zgłoszenie patentowe EP 280771 (Fujisawa Pharmaceutical, Murata i inni) i międzynarodowe zgłoszenie patentowe WO 92/17479 (Imperial Chemical Industries; Betts i inni).

W opisie niniejszym określenie „alkil” obejmuje proste i rozgałęzione grupy alkilowe. Jednak odnośniki do konkretnych grup alkilowych, jak „propyl dotyczą tylko wersji o łańcuchu prostym, a odnośniki do konkretnych rozgałęzionych grup alkilowych, jak izopropyl dotyczą tylko wersji o łańcuchu rozgałęzionym. Ta sama konwencja dotyczy innych ogólnych określeń.

Rozumie się, że jeżeli niektóre związki według wynalazku mogą występować w postaci optycznie czynnej albo racemicznej dzięki obecności jednego lub więcej asymetrycznych atomów węgla, to wynalazek obejmuje swą definicją wszelkie takie postacie optycznie czynne lub racemiczne, które wykazują właściwości hamowania FTPazy. Syntezę postaci optycznie czynnych można prowadzić za pomocą znanych standardowych technik chemii organicznej, na przykład drogą syntezy z optycznie czynnych substancji wyjściowych albo przez rozczepianie postaci racemicznych. Podobnie właściwości hamujące wobec FTPazy można oceniać, stosując standardowe techniki laboratoryjne opisane poniżej.

Określenie „chlorowiec” dotyczy fluoru, chloru, bromu i jodu. Określenie „karbamoil oznacza grupę -C(O)NH2. Określenie „BOC oznacza grupę t-butylo-O-C(O)-. Określenie „allil oznacza grupę CH2=CH-CH2-.

Jako przykłady grup C^-alkilowych wymienia się grupę metylową, etylową, propylową, izopropylową, s-butylową, t-butylową i pentylową; jako przykłady grup C1-4-alkilowych wymienia się grupę metylową, etylową, propylową, izopropylową, s-butylową i t-butylową; jako przykłady grup C1-4-alkilosulfanylowych wymienia się grupę metylosulfanylową, etylosulfanylową, propylosulfanylową, izopropylosulfanylową, s-butylosulfanylową i t-butylosulfanylową; jako przykłady grup -CO-C1-4-alkilowych wymienia się grupę formylową, acetylową, propionylową, butyrylową i walerylową; jako przykłady grup C1-6-alkoksy-C1-6-alkilowych wymienia się grupę metoksyetylową, etoksyetylową i metoksybutylową; jako przykłady grup C1-6-alkoksy-C1-6-alkilokarbonylowych wymienia się grupę metoksyacetylową, metoksypropionylową, etoksybutyrylową i butoksyacetylową; jako przykłady grup fenylo-C1-6-alkilowych wymienia się grupę benzylową, fenyloetylową i fenylopropylową.

Korzystnie chiralne atomy węgla w pozycjach 2 i 4 pierścienia pirolidyny we wzorach III, IV i V występują w konfiguracji S.

Związki o wzorach III, IV i V mogą tworzyć farmaceutycznie dopuszczalne sole, które są objęte zakresem wynalazku. Inne sole też mogą znaleźć zastosowanie, na przykład w procesie wyodrębniania lub oczyszczania związków.

Gdy związek zawiera grupę zasadową, to może tworzyć farmaceutycznie dopuszczalne sole z różnymi kwasami nieorganicznymi lub organicznymi, na przykład z kwasem chlorowodorowym, bromowodorowym, siarkowym, fosforowym, trifluorooctowym, cytrynowym lub maleinowym. Odpowiednimi farmaceutycznie dopuszczalnymi solami według wynalazku, gdy związek zawiera grupę kwasową, są sole metali alkalicznych, na przykład sole sodu lub potasu, sole metali ziem alkalicznych, na przykład sole wapnia lub magnezu, sole amonowe albo sole z zasadą organiczną dostarczającą farmaceutycznie dopuszczalny kation, na przykład sól z metyloaminą, dimetyloaminą, trimetyloaminą, piperydyną, morfoliną lub tris-(2-hydroksyetylo)-aminą.

PL 190 873 B1

Solwaty, na przykład hydraty, również wchodzą w zakres wynalazku i można je wytwarzać ogólnie znanymi metodami.

Jako przykłady raka, których dotyczy wynalazek, wymienia się następujące nowotwory:

- rak obejmujący raka pęcherza, sutka, okrężnicy, nerek, wątroby, płuc, jajnika, trzustki, żołądka, szyjki macicy, tarczycy i skóry;

- nowotwory krwiotwórcze pochodzenia limfoidalnego, włączając ostrą białaczkę limfocytową, chłoniaka komórek B i chłoniaka Burketta;

- nowotwory krwiotwórcze pochodzenia szpikowego, włączając ostrą i przewlekłą białaczkę szpikową oraz białaczkę promielocytową;

- nowotwory pochodzenia mezenchymalnego, włączając włókniaka mięsakowego i mięśniakomięsaka prążkowanego i

- inne nowotwory, włączając czerniaka, nasieniaka, potworniaka złośliwego, nerwiaka niedojrzałego i glejaka.

Wynalazek obejmuje także związki jak określono wyżej lub ich farmaceutycznie dopuszczalne sole do stosowania jako lek.

Związki o wzorach III, IV i V szczególnie nadają się do stosowania w leczeniu nowotworów o wysokim stopniu występowania mutacji ras, takich jak nowotwory okrężnicy, płuc i trzustki. W przypadku podawania kompozycji zawierającej jeden (lub kombinacji) ze związków według wynalazku zmniejsza się rozwój nowotworów u ssaków.

Związki o wzorach III, IV i V nadają się również do stosowania w leczeniu chorób innych niż rak, które mogą być związane z drogami przenoszenia sygnałów działającymi przez Ras, np. nerwiakowłókniakowatości.

Związki o wzorach III, IV i V nadają się również do stosowania w leczeniu chorób związanych z białkami zawierającymi CAAX innymi niż Ras (np. blaszki jądrowe i transducyna), które są także potranslacyjnie modyfikowane przez enzym farnezylotransferazę białkową.

Przedmiotem wynalazku jest także kompozycja farmaceutyczna zawierająca substancję czynną w połączeniu z farmaceutycznie dopuszczalnym rozcieńczalnikiem lub nośnikiem, która jako substancję czynną zawiera związek jak określono wyżej.

Kompozycje według wynalazku mogą występować w postaci nadającej się do podawania doustnego (na przykład tabletki, pastylki do ssania, twarde lub miękkie kapsułki, wodne lub olejowe zawiesiny, emulsje, dyspergujące proszki lub granulki, syropy lub eliksiry), do podawania miejscowego (na przykład kremy, maście, żele albo wodne lub olejowe roztwory lub zawiesiny), do podawania drogą inhalacji (na przykład subtelnie rozdrobniony proszek albo ciekły aerozol), do podawania przez wdmuchiwanie (na przykład subtelnie rozdrobniony proszek) albo do podawania pozajelitowego (na przykład sterylny wodny lub olejowy roztwór do podawania dożylnego, podskórnego, domięśniowego albo czopki do podawania doodbytniczego).

Kompozycje według wynalazku można otrzymywać w sposób konwencjonalny, stosując konwencjonalne znane farmaceutyczne podłoża. Tak więc kompozycje do podawania doustnego mogą zawierać na przykład jeden lub więcej środków barwiących, słodzących, aromatyzujących i/lub konserwujących.

Korzystna kompozycja farmaceutyczna ma postać tabletki.

Jako odpowiednie farmaceutycznie dopuszczalne podłoża do tabletek wymienia się na przykład obojętne rozcieńczalniki, takie jak laktoza, węglan sodu, fosforan wapnia lub węglan wapnia, środki granulujące i rozkruszające, takie jak skrobia kukurydziana lub kwas alginowy; środki wiążące, takie jak skrobia; środki zwiększające poślizg, takie jak stearynian magnezu, kwas stearynowy lub talk; środki konserwujące, takie jak p-hydroksybenzoesan etylu lub propylu, i przeciwutleniacze, takie jak kwas askorbinowy. Tabletki mogą być niepowlekane lub powlekane w celu modyfikowania ich rozpadu i następnej absorpcji substancji czynnej w przewodzie pokarmowym, albo do polepszania ich trwałości i/lub wyglądu, w każdym przypadku przy użyciu konwencjonalnych środków powlekających i znanych sposobów postępowania.

Kompozycje do podawania doustnego mogą występować w postaci twardych kapsułek żelatynowych, w których substancja czynna jest zmieszana z obojętnym stałym rozcieńczalnikiem, takim jak na przykład węglan wapnia, fosforan wapnia lub kaolin, albo w postaci miękkich kapsułek żelatynowych, w których substancja czynna jest zmieszana z wodą lub olejem, takim jak olej arachidowy, ciekła parafina albo oliwa z oliwek.

PL 190 873 B1

Wodne zawiesiny na ogół zawierają substancję czynną w postaci subtelnie rozdrobnionej oraz jeden lub więcej środek utrzymujący zawiesinę, taki jak sodowa pochodna karboksymetylocelulozy, metyloceluloza, hydroksypropylometyloceluloza, alginian sodu, poliwinylopirolidon, żywica tragakantowa i guma arabska; środek dyspergujący lub zwilżający, taki jak lecytyna lub produkty kondensacji tlenku alkilenu z kwasami tłuszczowymi (na przykład stearynian polioksyetylenu), albo produkty kondensacji tlenku etylenu z alkoholami alifatycznymi o długim łańcuchu, na przykład heptadekaetylenoksycetanol, albo produkty kondensacji tlenku etylenu z częściowymi estrami pochodzącymi od kwasów tłuszczowych i heksytolu, takie jak monooleinian polioksyetyleno-sorbitolu, albo produkty kondensacji tlenku etylenu z częściowymi estrami pochodzącymi od kwasów tłuszczowych i bezwodników heksytolu, na przykład monooleinian polioksyetyleno-sorbitanu.

Zawiesiny wodne mogą też zawierać jeden lub więcej środków konserwujących (takich jak p-hydroksybenzoesan etylu lub propylu), przeciwutleniaczy (takich jak kwas askorbinowy), środków barwiących, środków aromatyzujących i/lub środków słodzących (takich jak sacharoza, sacharyna lub asparaginian).

Zawiesiny olejowe można otrzymywać drogą zawieszania substancji czynnej w oleju roślinnym (takim jak olej arachidowy, oliwa z oliwek, olej sezamowy lub olej z orzechów kokosowych) albo w oleju mineralnym (takim jak ciekła parafina). Zawiesiny olejowe mogą również zawierać środki zagęszczające, takie jak wosk pszczeli, parafina twarda lub alkohol cetylowy. Środkami słodzącymi są substancje wyżej podane, a środki aromatyzujące można dodawać dla polepszenia smaku preparatu doustnego. Kompozycje te można konserwować dodatkiem przeciwutleniacza, takiego jak kwas askorbinowy.

Dyspergujące proszki i granulki odpowiednie do wytwarzania wodnej zawiesiny przez dodawanie wody zazwyczaj zawierają substancję czynną oraz środek dyspergujący lub zwilżający, środek utrzymujący zawiesinę i jeden lub więcej środek konserwujący. Odpowiednie środki dyspergujące lub zwilżające oraz środki utrzymujące zawiesinę są już przykładowo podane wyżej. Mogą tam być obecne także dodatkowe podłoża, takie jak środki słodzące, aromatyzujące i barwiące.

Kompozycje farmaceutyczne według wynalazku mogą też występować w postaci emulsji olej-wwodzie. Fazą olejową może być olej roślinny, taki jak oliwa z oliwek albo olej arachidowy, albo olej mineralny, taki jak na przykład ciekła parafina albo mieszanina tych substancji. Jako odpowiedni środek emulgujący można stosować na przykład żywice naturalne, takie jak guma arabska albo żywica tragakantowa, naturalne fosfatydy, takie jak soja, lecytyna, estry lub częściowe estry pochodzące od kwasów tłuszczowych i bezwodników heksytolu (na przykład monooleinian sorbitanu) i produkty kondensacji tych częściowych estrów z tlenkiem etylenu, takie jak monooleinian polioksyetylenosorbitanu. Emulsje mogą także zawierać środki słodzące, aromatyzujące i konserwujące.

Syropy i eliksiry można otrzymywać, stosując środki słodzące, takie jak gliceryna, glikol propylenowy, sorbitol, asparaginian lub sacharoza, i mogą też zawierać środki łagodzące, konserwujące, aromatyzujące i/lub barwiące.

Kompozycje farmaceutyczne mogą również występować w postaci sterylnych wodnych lub olejowych zawiesin do iniekcji, które można otrzymywać w znany sposób, stosując jeden lub więcej odpowiednich środków dyspergujących lub zwilżających i środków utrzymujących zawiesinę, które już były wyżej podane. Sterylny preparat do iniekcji może stanowić też sterylny roztwór lub zawiesinę do iniekcji w nietoksycznym pozajelitowo dopuszczalnym rozcieńczalniku lub rozpuszczalniku, na przykład roztwór w 1,3-butanodiolu.

Czopki można wytwarzać drogą mieszania substancji czynnej z odpowiednim nie drażniącym podłożem, które jest stałe w zwykłej temperaturze, lecz ciekłe w temperaturze odbytnicy i w związku z tym roztapia się w odbytnicy, uwalniając lek. Jako odpowiednie podłoża wymienia się na przykład masło kakaowe i glikole polietylenowe.

Preparaty do stosowania miejscowego, takie jak kremy, maście, żele i wodne lub olejowe roztwory lub zawiesiny, można na ogół otrzymywać, mieszając substancję czynną z konwencjonalnym, miejscowo dopuszczalnym podłożem lub rozcieńczalnikiem, stosując znane metody konwencjonalne.

Kompozycje do podawania drogą wdmuchiwania mogą występować w postaci subtelnie rozdrobnionego proszku zawierającego cząstki o średniej średnicy na przykład 30 μ lub mniej, przy czym proszek zawiera albo substancję czynną samą albo rozcieńczoną za pomocą jednego lub więcej fizjologicznie dopuszczalnych nośników, takich jak laktoza. Proszek do wdmuchiwania umieszcza się następnie w kapsule zawierającej na przykład 1-50 mg substancji czynnej, z zastosowaniem urządzenia

PL 190 873 B1 do turbo-inhalacji, takiego jak stosuje się w przypadku wdmuchiwania znanego środka kromoglikanu sodu.

Kompozycje do podawania drogą inhalacji mogą występować w postaci konwencjonalnych aerozoli pod ciśnieniem dostosowanych do podawania substancji czynnej w postaci aerozolu zawierającego subtelnie rozdrobnioną substancję stałą albo kropelki cieczy. Można tu stosować konwencjonalne propelenty aerozolowe, takie jak lotne fluorowane węglowodory albo węglowodory, a urządzenie aerozolowe jest korzystnie dostosowane do podawania odmierzonych ilości substancji czynnej.

Dalsze informacje na temat preparatów są zawarte w rozdziale 25.2 tomu 5 Comprehensive Medicinal Chemistry (Corwin Hansch; przewodniczący komitetu redakcyjnego), Pergamon Press 1990.

Ilość substancji czynnej, którą łączy się z jednym lub więcej podłożami w celu uzyskania jednostki dawkowania, jest oczywiście zróżnicowana w zależności od traktowanego gospodarza i określonej drogi podawania. Na przykład preparat do podawania doustnego ludziom zawiera na ogół na przykład 0,5 mg do 2 g substancji czynnej w połączeniu z odpowiednią i dogodną ilością podłoża, która może wahać się od około 5 do około 98% wagowych całej kompozycji. Postacie jednostek dawkowania zawierają na ogół około 1 mg do około 500 mg substancji czynnej. Dalsze informacje dotyczące dróg podawania i reżymów dawkowania podane są w rozdziale 25.3 w tomie 5 Comprehensive Medicinal Chemistry (Corwin Hansch, prezes wydawnictwa). Pergamon Press, 1990.

Wielkość dawki związków o wzorach III, IV i V do celów leczniczych lub profilaktycznych może się oczywiście zmieniać w zależności od charakteru i stopnia schorzenia, od wieku i płci zwierzęcia lub pacjenta i od drogi podawania, zgodnie ze znanymi zasadami medycyny. Jak już wspomniano, związki o wzorach III, IV i V nadają się do stosowania w leczeniu schorzeń lub stanów medycznych, które są w całości lub w części skutkiem farnezylowania ras.

Stosując związek o wzorze III, IV lub V do celów Ieczniczych lub profilaktycznych na ogół podaje się go tak, aby dzienna dawka wynosiła na przykład 0,5 mg do 75 mg na kg wagi ciała, jeśli to pożądane, to w dawkach podzielonych. Zazwyczaj stosuje się niższe dawki w przypadku podawania pozajelitowego. Tak więc na przykład w przypadku podawania dożylnego dawka wynosi na przykład 0,5-30 mg na kg wagi ciała. Podobnie w przypadku inhalacji stosuje się dawkę na przykład 0,5-25 mg na kg wagi ciała. Jednakże korzystne jest podawanie doustne.

Związki według wynalazku można stosować w kombinacji ze znanymi środkami przeciwrakowymi i cytotoksycznymi. W przypadku preparatu o ustalonej dawce takie kombinacje zawierają związki według wynalazku w ramach zakresu dawkowania podanego wyżej, a inne środki farmaceutycznie czynne w ramach ich korzystnego zakresu dawkowania. Można też stosować podawanie kolejne, jeżeli preparat kombinowany jest nieodpowiedni.

Chociaż związki o wzorach III, IV i V są przede wszystkim cenne jako środki terapeutyczne do stosowania u organizmów ciepłokrwistych (włącznie z człowiekiem), to nadają się one też do stosowania wszędzie tam, gdzie pożądane jest hamowanie skutków aktywowania ras drogą farnezylowania. Tak więc nadają się one także do stosowania jako standardy farmakologiczne do użycia w rozwijaniu nowych testów biologicznych i w poszukiwaniu nowych środków farmakologicznych.

Dalszym przedmiotem wynalazku są poszczególne związki wytwarzane jako produkty końcowe w podanych niżej przykładach oraz ich sole.

Związki według wynalazku albo ich sole można wytwarzać dowolnym sposobem znanym do wytwarzania takich związków lub związków o podobnej budowie. Sposoby takie przedstawione są na podanych na rysunku schematach, w których R¹ oznacza H, R² oznacza H, a dla związków z klasy i) (R³)p oznacza prawy podstawnik grupy A we wzorze III. Grupy funkcyjne mogą być chronione i pozbawiane ochrony za pomocą metod konwencjonalnych. Przykłady grup ochronnych, takich jak grupy chroniące grupy aminowe i grupy kwasu karboksylowego (co oznacza tworzenie i ewentualne usuwanie tych grup) opisane są w publikacji T.W. Greene i P.G.M. Wuts, „Protective Groups in Organic Synthesis, drugie wydanie, John Wiley & Sons, Nowy Jork, 1991. Stosowane skróty podane są bezpośrednio przed przykładami.

Grupy ochronne można usuwać dowolną odpowiednią metodą opisaną w literaturze albo znaną fachowcom jako właściwą do usuwania danych grup ochronnych, przy czym dobiera się metody takie, aby uzyskać usunięcie grupy ochronnej przy minimalnych zakłóceniach dla innych grup w cząsteczce.

Specyficzne przykłady grup ochronnych są podane poniżej, przy czym wyrażenie „niższy oznacza, że grupa, której to dotyczy, korzystnie zawiera 1-4 atomów węgla. Rozumie się, że przykłady te nie wyczerpują wszystkich możliwości. Gdy podane są specyficzne przykłady sposobów usuwania grup ochronnych, to podobnie nie wyczerpują one wszystkich możliwości.

PL 190 873 B1

Grupą karboksy-ochronną może być reszta tworzącego ester alifatycznego lub aralifatycznego alkoholu albo tworzącego ester silanolu (przy czym ten alkohol lub silanol korzystnie zawierają 1-20 atomów węgla).

Jako przykłady grup karboksy-ochronnych wymienia się proste lub rozgałęzione grupy (1-12C)-alkilowe (np. grupa izopropylowa, t-butylowa); grupy niższe alkoksy-niższe alkilowe (np. grupa metoksymetylowa, etoksymetylowa, izobutoksy-metylowa); grupy niższe alifatyczne acyloksy-niższe alkilowe (np. grupa acetoksymetylowa, propionyloksymetylowa, butyryloksymetylowa, piwaloiloksymetylowa); grupy niższe alkoksykarbonyloksy-niższe alkilowe (np. grupa 1-metoksykarbonylo-ksyetylowa, 1-etoksykarbonyloksyetylowa); grupy arylo-niższe alkilowe (np. grupa p-metoksybenzylowa, o-nitrobenzylowa, p-nitrobenzylowa, benzhydrylowa i ftalidylowa); grupy tri-(niższe alkilo)-sililowe (np. grupa trimetylosililowa i t-butylodimetylosililowa); grupy tri-(niższe alkilo)-sililo-niższe alkilowe (np. grupa trimetylosililoetylowa); i grupy (2-6C)-alkenylowe (np. grupa allilowa i winyloetylowa).

Jako sposoby odpowiednie do usuwania grup chroniących grupy karboksylowe wymienia się na przykład hydrolizę katalizowaną kwasem, metalem lub enzymatycznie.

Jako przykłady grup hydroksy-ochronnych wymienia się niższe grupy alkenylowe (np. grupa allilowa); niższe grupy alkanoilowe (np. grupa acetylowa); niższe grupy alkoksykarbonylowe (np. grupa t-butoksykarbonylowa); niższe grupy alkenyloksykarbonylowe (np. grupa alliloksykarbonylowa); grupy arylo-niższe alkoksykarbonylowa) (np. grupa benzoiloksykarbonylowa, p-metoksybenzyloksykarbonylowa, o-nitrobenzyloksykarbonylowa, p-nitrobenzyloksykarbonylowa); grupy tri-niższe alkilo/arylosililowe (np. grupa trimetylosililowa, t-butylodimetylosililowa, t-butylodifenylosililowa); grupy aryloniższe alkilowe (np. grupa benzylowa); i grupy triarylo-niższe alkilowe (np. grupa trifenylometylowa).

Jako przykłady grup amino-ochronnych wymienia się grupę formylową, grupy aralkilowe (np. grupa benzylowa i podstawiona benzylowa, np. grupa p-metoksybenzylowa, nitrobenzolowa i 2,4-dimetoksybenzylowa, oraz grupa trifenylometylowa); grupa di-p-anizylometylowa i furylometylowa; niższe grupy alkoksykarbonylowe (np. grupa t-butoksykarbonylowa); niższe alkenyloksykarbonylowe (np. grupa alliloksykarbonylowe; grupy arylo-niższe alkoksykarbonylowe (np. grupa alliloksykarbonylowa, p-metoksybenzyloksykarbonylowa, o-nitrobenzyloksykarbonylowa, p-nitrobenzyloksykarbonylowa; grupy trialkilosililowe (np. grupa trimetylosililowa i t-butylodimetylosililowa); grupy alkilidenowe (np. grupa metylidenowa); grupa benzylidenowa i podstawione grupy benzylidenowe.

Sposoby nadające się do usuwania grup hydroksy- i amino-ochronnych obejmują na przykład hydrolizę katalizowaną kwasem, zasadą, metalem lub enzymatycznie, albo fotolizę w przypadku grup takich, jak grupa o-nitrobenzyloksykarbonyIowa, albo jony fluorkowe w przypadku grup sililowych.

Jako przykłady grup chroniących grupy amidowe wymienia się grupy aralkoksymetylowe (np. grupa benzyloksymetylowa i podstawiona benzyloksymetylowa); grupy alkoksymetylowe (np. grupa metoksymetylowa i trimetylosililoetoksymetylowa); grupy tri aIkilo/arylo-sililowe (np. grupa trimetylosililowa, t-butylodimetylosililowa, t-butylodifenylosililowa); grupy tri-alkilo/arylo-sililoksymetylowe (np. grupa t-butylodimetylosililoksymetylowa, t-butylodifenylosililoksymetylowa); grupy 4-alkoksyfenylowe (np. grupa 4-metoksyfenylowa); grupy 2,4-di-(alkoksy)-fenylowe (np. grupa 2,4-dimetoksyfenylowa); grupy 4-alkoksybenzylowe (np. grupa 4-metoksybenzylowa); grupy 2,4-di-(alkoksy)-benzylowe (np. grupa 2,4-di-(metoksy)-benzylowa); i grupy alk-1-enylowe (np. grupa allilowa, but-1-enylowa i podstawiona grupa winylowa, np. 2-fenylowinylowa).

Grupy aralkoksymetylowe można wprowadzać do grup amidowych drogą reakcji tej ostatniej grupy z odpowiednim chlorkiem aralkoksymetylowym, a usuwać drogą katalitycznego uwodorniania. Grupy alkoksymetylowe, tri-alkilo/arylo-sililowe i tri-alkilo/arylo-sililoksymetylowe można wprowadzać drogą reakcji amidu z odpowiednim chlorkiem, a usuwać za pomocą kwasu; albo w przypadku grup zawierających silil za pomocą jonów fluorkowych. Grupy alkoksyfenylowe i alkoksybenzylowe wprowadza się korzystnie drogą arylowania lub alkilowania za pomocą odpowiedniego halogenku i usuwa drogą utleniania za pomocą azotanu cerowo-amonowego. Wreszcie grupy alk-1-enylowe można wprowadzać przez reakcję amidu z odpowiednim aldehydem i usuwać za pomocą kwasu.

Związki o wzorze III można wytwarzać przez utworzenie wiązania amidowego pomiędzy związkami 1 i 2, jak przedstawiono w schemacie 23, gdzie R oznacza X . Poniżej podaje się odpowiednie warunki sprzęgania.

i) Stosowanie EEDQ w temperaturze pokojowej w rozpuszczalniku organicznym (np. dichlorometan, metanol).

PL 190 873 B1 ii) Stosowanie chlorku oksalilu w rozpuszczalniku organicznym (np. DMF, CH2CI2) w obecności zasady organicznej (np. NMM trietyioamina, DMAP) w temperaturze od 0° do temperatury pokojowej w ciągu 0,5-16 godzin.

iii) Stosowanie EDC/HOBT w rozpuszczalniku organicznym (np. DMF, CH)Ci)).

iv) Stosowanie DCCI/HOBT w rozpuszczalniku organicznym (np. DMF, CH)Ci)) w obecności zasady organicznej (np. trietyioamina).

v) Stosowanie mieszanych bezwodników w warunkach standardowych, na przykład chioromrówczanu izopropyiu w rozpuszczainiku organicznym (np. DMF, DMA, dichiorometan) w obecności zasady organicznej (np. NMM, DMAP, trietyioamina).

vi) Poprzez aktywny ester w warunkach standardowych, np. ester pentafluorofenylowy w rozpuszczainiku organicznym (np. dichiorometan) w obecności zasady organicznej (np. trietyioamina).

vii) Przez chlorek kwasowy w warunkach standardowych, np. stosując chlorek tionylu i ogrzewanie w ciągu około 150 minut, a następnie zasadę organiczną (np. trietyioamina) w obecności rozpuszczainika organicznego (np. acetonitryi).

Związki o wzorze III można wytwarzać w sposób przedstawiony w schemacie Σ4. LG oznacza grupę odszczepiainą (np. mesyioksyiową, tosyioksyiową, chiorowiec), a X oznacza NX¹. Poniżej podaje się odpowiednie warunki sprzęgania.

i) Stosowanie zasady nieorganicznej (np. NaHCO₃, NaH, K₂CO₃, butylolit) w rozpuszczainiku organicznym (np. THF, DMF, DMSO) w temperaturze około 70-150°.

ii) Stosowanie zasady organicznej (np. trietyioamina, DMAP) w rozpuszczainiku organicznym (np. THF, dichiorometan, DMF) w temperaturze od temperatury pokojowej do 150°.

iii) Stosowanie zasady nieorganicznej (np. KOH, NaOH, K₂CO₃) w rozpuszczalnikach wodnych (np. woda) i organicznych np. dichiorometan) w układzie dwufazowym, ewentuainie w obecności kataiizatora przenoszenia faz (np. bromek tetrabutyioamoniowy).

Związki o wzorze III można wytwarzać według schematu Σ6, te R¹⁸ oznacza X\ przez sprzęganie aidehydu (Σ) ze związkiem 4. Poniżej podaje się odpowiednie warunki sprzęgania.

i) Stosowanieśrodka redukującego(np. NaCNBH₃, BH₃, wodór z katalizatorem, LiHBEt₃, wodorek diizobutyiogiinu, wodorek iitowogiinowy, borowodorek sodu) w obecności odpowiedniego rozpuszczainika, np. etanoiu i kwasu octowego.

Aidehyd (Σ) można wytwarzać drogą utieniania odpowiedniego aikohoiu (1) w odpowiednich warunkach, takich jak stosowanie środka utieniającego (np. TPAP, NMM-O) w obecności rozpuszczainika organicznego (np. acetonitryi, dichiorometan) w temperaturze pokojowej. Jako inne odpowiednie środki utieniające wymienia się tienek chromu, chiorochromian pirydyniowy, dwuchromian pirydyniowy, dwuchromian sodu i podchioryn sodu.

Aidehyd (Σ) można również wytwarzać drogą redukcji odpowiedniego estru (1) w warunkach standardowych, stosując na przykład wodorek diizobutyiogiinu.

Związki o wzorach IV i V można wytwarzać według schematu Σ7, gdzie T oznacza -(CH))_t)- iub -(CH₂)i,₂-CHX⁷-, LG oznacza grupę odszczepiainą (np. grupę mesyioksyiową, tosyioksyiową, chiorowiec), a X oznacza NX⁵ iub NX⁶. Odpowiednie warunki sprzęgania podane są przy omawianiu schematu Σ4. Ewentuainie pozycje LG i XH w związkach 1 i ) w schemacie Σ7 można odwrócić, otrzymując ten sam produkt końcowy.

Aktywność bioiogiczną związków testuje się w sposób następujący. Farnezyiotransferazę białkową (FPT) częściowo oczyszcza się z łożyska iudzkiego za pomocą frakcjonowania siarczanem amonowym, po czym prowadzi się jednokrotną chromatografię anionowymienną na Q-Sepharoze^R (Pharmacia, Inc.), zasadniczo w sposób opisany w pubiikacji Ray i Lopez-Beimonte (K. P. Ray i J. Lopez-Beimonte (199)), Biochemicai Society Transations Σ0, 494-497). Substratem dia FPT był Kras (CVIM C-końcowa sekwencja). cDNA dia onkogennego wariantu vai D iudzkiego c-Ki-ras-) 4B otrzymuje się z piazmidu pSW11-1 (ATCC). Poddaje się go następnie subkionowaniu do poiiiinkeru odpowiedniego wektora ekspresji np. pIC147. Kras otrzymuje się po ekspresji do E. coii szczep BD1. Ekspresję i oczyszczanie c-KI-ras-Σ 4B i wariantu va1D w E. coii opisał też Lowe i inni (P.N. Lowe i inni, J. Bioi. Chem. (1991) Σ66, 167)-1678).

Inkubację prowadzi się z enzymem zawierającym )00nM trytowanego pirofosforanu farnezyiu (Du Pont/New Engiand Nuciear), D0nM ras-CVIM, 50 mM Tris HCi pH 8,0, 5mM MgCi₂, 10 μΜ ZnCi₂, 5 mM ditiotreitoiu i związki dodaje się w odpowiednich stężeniach w DMSO ()% stężenie końcowe w teście i kontroia podłoża). Inkubację prowadzi się w ciągu Σ0 minut w temperaturze )7° i zatrzymuje za pomocą kwasu w etanoiu, jak opisał Pompiiano i inni (D.L. Pompiiano i inni (199Σ), )1, )800-)807).

PL 190 873 B1

Wytrącone białko gromadzi się na podkładkach filtru z włókna szklanego (B), stosując urządzenie do zbierania komórek Tomtec i mierzy się poziom trytowania w liczniku scyntylacyjnym Wallac 1204 Betaplate.

Chociaż właściwości farmakologiczne związków według wynalazku różnią się w zależności od budowy, to jednak ogólnie związki o wzorach III, IV i V wykazują w tym teście wartość IC50 w zakresie na przykład 0,01-200 μΜ. Nie obserwuje się żadnej fizjologicznie niedopuszczalnej toksyczności przy stosowaniu skutecznej dawki testowanych związków według wynalazku.

Wynalazek ilustrują następujące nie ograniczające zakresu wynalazku przykłady, w których jeśli nie podano inaczej stosuje się następujące parametry:

(i) odparowanie prowadzi się na wyparce rotacyjnej w próżni, a obróbkę prowadzi się po odsączeniu stałych pozostałości;

(ii) operacje prowadzi się w temperaturze pokojowej, to jest w zakresie 18-25°C i w atmosferze gazu obojętnego, takiego jak argon;

(iii) chromatografię kolumnową (metodą szybką) i średniociśnieniową chromatografię cieczową (MPLC) prowadzi się na żelu krzemionkowym Kieselgel Merck (art. 9385) albo na żelu krzemionkowym z odwróconą fazą Merck Lichroprep RP-18 (art. 9303) z firmy E. Merck, Darmstadt, Niemcy;

(iv) wydajności podane są tylko dla ilustracji i nie są to koniecznie najwyższe możliwe do otrzymania;

(v) produkty końcowe o wzorach III, IV i V wykazują zadowalające dane dotyczące mikroanalizy, a ich budowę potwierdza widmo magnetycznego rezonansu jądrowego (NMR) i widmo masowe; wartości przesunięcia chemicznego mierzy się w skali delta; stosuje się następujące skróty: s - singlet, d -dublet, t lub tr - triplet, m - multiplet; br - szeroki;

(vi) związki pośrednie na ogół nie są w pełni scharakteryzowane, a stopień czystości określa się za pomocą chromatografii cienkowarstwowej, widma w podczerwieni (IR) albo analizy NMR;

(vii) temperatury topnienia są niekorygowane i oznacza się je za pomocą automatycznego urządzenia do oznaczania temperatury topnienia Mettler SP62 albo w urządzeniu z łaźnią olejową; temperatury topnienia dla produktów końcowych o wzorach III, IV i V określa się po krystalizacji z konwencjonalnych rozpuszczalników organicznych, takich jak etanol, metanol, aceton, eter lub heksan, pojedynczo lub w mieszaninie; i (vii) stosuje się następujące skróty:

BOC t- butoksykarbonyl

DCCI 1,3-dicykloheksylokarbodiimid

DMA N.N-dimetyloacetamid

DMAP 4-dimetyloaminopirydyna

DMF N.N-dimetyloformamid

DMSC sulfotlenek dimetylowy

EDC 1 -(3-di metyloa minopropylo)-3-etylo-karbodiimid

EEDQ 2-etoksy-1-etoksykarbonylo-1,2-dih ydrochinoiina

HOBT 1-hydroksybenzotriazol

NMM N-metylomorfoiina

NMM-O N-tlenek 4-metylomorfoiiny

TFA kwas trifluorΌOCfowy

THF tetrah ydrofura n

TMSI jodek trimetyloslillu

TPAP nadrutenian tetraprΌpyloamoniowy refluks temperatura wrzenia pod chłodnicą zwrotną

W schematach zaznaczono tylko te atomy wodoru, które konieczne dla niezbędnej jasności (to jest nie wszystkie atomy wodoru są podane).

Poniżej podaje się objaśnienia do przedstawionych na rysunku schematów.

Schemat 22:

(i) TPAP, NMM-O/CH3CN, CH2Cl2, temperatura pokojowa, argon (ii) Me2N(CH2)3N=C=NEt.HCl, HOBT/DMF, 0°C ester metylowy L-metioniny.HCI, NMM/DMF, 0°C-temperatura pokojowa, 2 godziny (iii) Me2NNH2, FeCl3.6H2O/MeOH, D refluks, 18 godzin (iv) NaCNBH3, AcOH/EtOH, temperatura pokojowa, 18 godzin (v) PdCl2 (PPh3)2, n-Bu3SnH/CH2Cl2, H2O, temperatura pokojowa

PL 190 873 B1 (vi) TFA/CH₂CI₂, temperaturapokojowa

Schemat 30:

(4) R=(HH₂)3OHH3 (5) R=(HH₂)oaraPhOHH3 (7) R=(HH₂)3OHH3 (8) R=(HH₂)oaraPhOHH3 (10) R=(HH₂)3OHH3 (11) R=(HH₂)oaraPhOHH3 (a) sito molekularne 4A/triacetoksy-borowodorek sodr/dichlorometan/20⁰ (b) chlorek izowalerylr/trietyloamina/dichlorometan/temeeratrra pokojowa (c) R=(HH₂)3OHH3, sito molekularne 4A, triacetoksyborowodorek sodu/dichlorometan (c) R=HH₂earaPhOHH3, chlorek eara-metoksybenzylr/wodorowęglan sodu/H-O/dichlorometan (d) wodorek tributylocyny/chlorek bis-(trifenylofosfino)ealladu(0)/dichlorometan (e) kwas trifluorooctowy/temoeratura pokojowa

Schemat 31:

(13) R=HOHH₂HH(Me)₂ (14) R=HO(HH2)3Me (15) R=HOHH₂HH(Me)HH₂Me (16) R=HO(HH₂)₂OMe (17) R=HOHH2-pirydyn-3-yl (52) R=HO2-4-metoksyPh (18) R=HOHH₂HH(Me)₂ (19) R=HO(HH2)3Me (20) R=HOHH₂HH(Me)HH₂Me (21) R=HO(HH₂)₂OMe (22) R=HOHH2-pirydyn-3-yl (53) R=HH₂-4-metoksyPh (23) R=HOHH₂HH(Me)₂ (24) R=HO(HH₂)3Me (25) R=HOHH₂HH(Me)HH₂Me (26) R=HO(HH₂)₂OMe (27) R=HOHH₂-pirydyn-3-yl (54) R=HH₂-4-metoksyPh (a) sito molekularne 4A/triacetoksy-borowodorek sodu/dichlorometan/-20° (b) R=13, chlorek izowalerylu/trietyloamina/dichlorometan/temoeratura pokojowa

R=14, chlorek walerylu/trietyloamina/dichlorometan/temoeratura pokojowa

R=15, kwas 3-metylowalerianowy/EDH/4-dimetyloamino-oirydyna/dichlorometan

R=16, kwas 3-metoksyorooionowy/EDH/4-dimetyloamino-oirydyna/dichlorometan

R=17, kwas 3-oirydylooctowy.HHl/EDH/4-dimetyloaminooirydyna/dichlorometan

R=52, chlorek o-metoksybenzylu/węglan ootasu/DMA/70° (c) wodorek tributylocyny/chlorek bis-(trifenylofosfino)oalladu(0)/dichlorometan (d) kwas trifluorooctowy/temoeratura ookojowa

Schemat 33:

(a) sito molekularne 4A/triacetoksy-borowodorek sodu/dichlorometan/-20° (b) R=HOHH₂HH(HH3)₂, chlorek izowalerylu/trietyloamina/dichlorometan/temoeratura ookojowa R=HOHH3, chlorek acetylu/dichlorometan/trietyloamina/temoeratura ookojowa (c) wodorek tributylocyny/chlorek bis-(trifenylofosfino)-oalladu(0)/dichlorometan

Schemat 34:

(a) sito molekularne 4A/triacetoksy-borowodorek sodu/dichlorometan/-20° (b) R=HOHH₂HH(HH3)₂, chlorek izowalerylu/trietyloamina/dichlorometan/temoeratura ookojowa R=HOHH3, chlorek acetylu/dichlorometan/trietyloamina/temoeratura ookojowa (c) wodorek tributylocyny/chlorek bis-(trifenylofosfino)-oalladu(0)/dichlorometan (d) kwas trifluorooctowy/temoeratura ookojowa

Schemat 35:

i) HNO3, 50°H ii) (HOHl)₂, DMA/HH₂Hl₂

PL 190 873 B1

ΕίβΝ, chlorowodorek estru metylowego L-metioniny iii) Me₂NNH2, FeCl3.6H2O/MeOH Δ refluks iv) 22b/MeOH, sito 3A AcOH, NaCNBH3

v) PdCl2(PPh3)2, n-Bu3SnH/CH2Cl2, H2O vi) TFA Schemat 36:

i) G.J.Leuck i inni, JACS 51, 1831, 1929 ii) EDC,HOBT/DMF 0°C

NMM, chlorowodorek estru metylowego L-metioniny, 0°C-temperatura pokojowa iii) Me2NNH2,FeCl3.6H2O/MeOH Δ refluks iv) 22b/MeOH, sito 3A, AcOH, NaCNBH

v) PdCl2(PPh)2, n-Bu3SnH/CH2Cl2, H2O vi) TFA vii) 2N NaOH/MeOH Schemat 37:

i) PhB(OH)2, (PPh3)₄Pd°/DME,NaHCO3(aq) Δ refluks ii) EDC,HOBT/DMF 0°C

NMM, chlorowodorek estru metylowego L-metioniny 0°C-temperatura pokojowa iii) Me2NNH2, FeCl3.6H2O/MeOH Δ refluks iv) 22b/MeOH, sito 3A AcOH, NaCNBH3

v) PdCl2(PPh3)2, n-Bu3SnH/CH2Cl2,H2O vi) TFA vii) 2N NaOH/MeOH Schemat 38:

1) PhB(OH)2, (PPh3)₄Pd°/DME, NaHCO3 (aq) Δ refluks ii) EΔC,HOBT/ΔMF 0°C

NMM, chlorowodorek estru metylowego L-metioniny, 0°C-temperatura pokojowa iii) Me2NNH2, FeCl3.6H2O/MeOH Δ refluks iv) 22b/MeOH, sito 3A AcOH,NaCNBH3

v) PdCl2(PPh3)2, n-Bu3SnH/CH2Cl2.H2O vi) TFA vii) 2N NaOH/MeOH Schemat 39:

i) SO2Cl2/MeOH Δ refluks ii) BzZnBr, PdCh(PPh3)2/THF iii) 2N NaOH/MeOH iv) EEΔ,HOBT/DMFO °C, NINM, chlorowoodrekestrumetyloweegL-metioniny, 0 °C temppratu ra pokojowa

v) SnCl2.2H2O/EtOAc Δ refluks vi) 22b/MeOH, sito 3A, AcOH, NaCNBH vii) PdCl2(PPh3)2, n-B^SnH/C^Ck, H2O viii) TFA ix) 2N NaOH/MeOH Schemat 40:

i) BzZnBr, Pd2(dbah/THF ii) 2N NaOH/MeOH iii) EEΔ,HOBT/DMF0^oC, NINM,chloιnrwoOdrekektrumetylowoegL-meeoninyι 00° temepratu ra pokojowa iv) SnCl2, 2H2O/EtOAc Δ refluks

v) 22b/MeOH, sito 3A, AcOH, NaCNBH vi) PdCl2(PPh3)2, n-Bu3SnH/CH2Cl2, H2O vii) TFA viii) 2N NaOH/MeOH

PL 190 873 B1

Schemat 41:

i) ΝΝνΟΗ/ΜμΟΗ ii) SO₂CI₂/IPA Ar refluks iii) SnCI₂.2N₂O/EtOHcA refluks iv) 2NN/IPA,sito3A,AcOH.NaONaH2

v) AdNb(AAhA)N, c-HuaScH/NHnNIn, HnO vi) TFA Schemat 4N:

i) CN₃O(CN₂)nCN₂H,EEDQ/CN₂CI₂ ii) PdCN/F(AhhA, s-BH₃SnC/CN₂CI₂. H₂O iii) FAA Schemat 4A:

(a) sito molekslarnceA/tπaacfoksy-borowoddreksodd/dicCloιΌmetao/-2N⁰ (b) cClorekS-b/tyloaactylu/3/ietyloaoinc/didClorometan/-emperaturapoksjowa (c) kwao3-piryddlooctooty/EDO/HOHH/N-mefylomorfulinc/dicCloromefao/0⁰C-2empefatu3apoksjowa (d) woddrekSribbtylocync/cClorekbis-t-rifenylofosfinc)-pallaad30)/dicClorometao (e) kwwa triflukroootoow/temperaturapoOsjoow Schemat 44:

(a) sitomplekslkrnceA/t/iaaetoOsy-bbrowoOdreksoOd/dicCloromptao/-2N⁰ (b) R=COON₂CN(CN₃/A, chlorekizowaleeflu/rπetyioooinn/dichloromptaoCemporaturaooOsjowa Ρ=ΟΟΟΗνΟ(ΟΗα)α, chlorek t-bktyloacetylk/dichlofometan/tfietyloamina/temeefatkfa pokojowa

kwas A-eirydylooctowy/EQO/HOHF/a-metylomoUolina/dichlofometan

kwas 6-metoSsy-1-oSso-niSotynowy/EQO/HOHF/a-metylomoUolina/dichlofometan (c) woOdrekSribbtyiooyyn/chlorekb ib-t-rifennlofc)ofiun)-pellaOd(0)/didhloromptao (d) k^w triflukιofootowy/temperaturapeOsjowa

Schemat 45:

(o)sitomplekklarnneA/t/iaooroOsy-bbrowaOcrekkoOd/dichloιofmptao/-2N⁰ (b)F^pC^N^H^NHNiNH^NHA, chlorek izowaleιkflu/rrietyloooinn/dichloofmpraoCemporaturapoOsjowa PcOOOHNO(OHA)A, chlofek t-bktyloacetylk/dichlofometan/tfietyloamina/temeefatkfa pokojowa

kwas A-eirydylooctowy/EQO/HOHF/a-metylomoUolina/dichlofometan

kwas 4-metoksyUenylooctowy/EQO/HOHF/a-metylomofUolina/dichlofometan (c) waOcrekSribι/tyiooyny/chlorekS ib-t-rifekylyfoofiuo)pella0d30)/didhloromptao

PL 190 873 B1 (d) kwas trifluorooctowy/temperatura pokojowa

Schemat 46:

i) PhB(OH)2, (PPh3)4Pd°/DME,NaHCO3(aq) D refluks ii) EDC.HOBT/DMF 0°C

NMM chlorowodorek estru metylowego L-metioniny, 0°C-temperatura pokojowa iii) SnCl2.2H2O/EtOAc D refluks iv) 22b/MeOH, sito 3A, AcOH.NaCNBH

v) PdCl2(PPh3)2, n-Bu3SnH/CH2Cl2, H2O vi) TFA vii) 2N NaOH/MeOH

Schemat 47:

i) EDC,HOBT/DMF 0°C

NMM, chlorowodorek estru metylowego L-glutaminy, 0°C-temperatura pokojowa ii) SnCl2.2H2O/EtOAc D refluks iii) 22b/MeOH, sito 3A

AcOH,NaCNBH3 iv) PdCl2(PPh3)2, n-Bu3SnH/CH2Cl2, H2O

v) TFA vi) 2N NaOH/MeOH

Przykład odniesienia 15 (Schemat 15)

Ester metylowy kwasu (2S)-2-{3-[([2S,4S]-4-sulfanylo-pirOiidyn-2-ylo-metylo)-sulfamollo]benzoiloamino}-4-metylosulfanylo-masłowego

TFA (2,0 ml) wprowadza się, mieszając, do roztworu estru metylowego kwasu (2S)-2-{3-[([2S,4S]-4-BOC-sulfanylo-pirolidyn-2-ylo-metylo)-sulfamoilo]-benzoiloamino}-4-metylo-sulfanylo-masłowego 15 (d) (101 mg, 0,18 mmola) w CH2Ch (2,0 ml) w temperaturze pokojowej w atmosferze argonu. Po upływie 1 godziny mieszaninę reakcyjną zatęża się do sucha, poddaje destylacji azeotropowej z toluenem (3x10 ml) i suszy, otrzymując żądany produkt 15 w postaci bezbarwnej żywicy w ilości

101.8 mg (99%).

¹H NMR ⁽CDCl₃. 250 MH^Z) d 1.6-1.8 ⁽1H. m^); 2.0 ⁽1H. d. SH^); 2.1^-2.4 ⁽5H. m^); 2.52.65 ⁽3H. m^); 3.15-3.4 (3H. m); 3.45-3.65 (1H. m); 3.7-3.85 (4H. m); 3.9-4.1 (1H. m); 4.85-5.0 (1H. m); 7.55-7.7 (2H. m); 7.8 (1H. s); 8.0 (1H. d); 8.1 (1H. d); 8.3 (1H. s); 9.0-9.4 (1H. s); 10.0-10.4 (1H. s).

MS ⁽ESP+) m/^z 462 ⁽M+H⁾⁺.

Wyjściowy związek 15(d) wytwarza się w sposób następujący. Trietyloaminę (3,0 ml, 21,5 mmoli) wprowadza się, mieszając, do zawiesiny chlorowodorku estru metylowego L-metioniny (4,37 g,

21.8 mmmli) w CH₂CI₂ (55 ml)l 01^0^^ mieszzninę mieszz sięw ciągu 33 minntw ten^mp^^^^^^z pokojowej, po czym sączy. Następnie przesącz wprowadza się, mieszając, do roztworu chlorku 3-chlorosulfonylobenzoilu (5,23 g, 21,9 mmoli) i trietyloaminy (7,6 ml, 54,7 mmoli) w C^Ch (50 ml) w temperaturze 0° w atmosferze argonu. Mieszaninę reakcyjną pozostawia się do ogrzania do temperatury pokojowej i hartuje wodą z lodem (100 ml). Fazę organiczną suszy się nad MgSO4, sączy i zatęża, uzyskując lepką brunatną żywicę, którą następnie oczyszcza się drogą szybkiej chromatografii na 9385 SiO2, eluując 50% EtOAc/izoheksanem i otrzymuje się ester metylowy kwasu (2S)-2-(3-chlorosulfonylo-benzoiloamino)-4-metylosulfonylo-masłowego 15(a) w postaci lepkiego pomarańczowego oleju w ilości 2,88 g (36%).

¹H NMR ⁽CDCl₃. 250 MH^z) d 2.1^-2.2 ⁽5H. m^); 2.65 ⁽2H. t^); 3.83 ⁽3H. s^); 4.95 ⁽1H. m^); 7^,23 (1H. d); 7.74 (1H. t); 8.2 (2H. m); 8.47 (1H. m).

MS (CI) m/^z 366 (M+H)+, 332^,300.

Roztwór związku 15(a) (1,53 g, 4,18 mmoli) w CH2Cl2 (20 ml) wprowadza się, mieszając, do roztworu estru allilowego kwasu (2S,4S)-2-aminometylo-4-BOC-sulfanylo-pirolidyno-1-karboksylowego 15(b) (otrzymanego jak opisano w międzynarodowym zgłoszeniu patentowym WO 92/17480, str. 39-41) (1,32 g, 4,18 mmoli) i (iPr)₂Net (1,5 ml, 9,0 mmoli) w CH₂Cl2 (30 ml) w temperaturze 0°C w atmosferze argonu. Uzyskany roztwór pozostawia się do ogrzania do temperatury pokojowej i miesza w ciągu 18 godzin. Następnie mieszaninę reakcyjną przemywa się wodą (100 ml), suszy nad MgSO4, sączy i zatęża, otrzymując lepką białą żywicę, którą następnie oczyszcza się drogą szybkiej chromatografii na 9385 SiO2, eluując gradientem 35-50% EtOAc/izoheksan i otrzymuje się ester allilowy kwasu (2S,4S)-4-BOC-sulfanylo-2-{[3-([1 S]-1-metoksykarbonylo-3-metylosulfanylo-propyloPL 190 873 B1 karbamoilo)-benzenosulfonyloamino]-metylo]-pirolidyno-1-karboksylowego 15(c) w postaci bezbarwnej piany w ilości 2,19 g (81,3%).

¹H NMR (CDCl₃, 200 MH_Z) d 1.5 ⁽9H. s^); 1.65-1.9 ⁽1H. s^); 2.05^-2.35 ⁽5H. m^); 2.4^-2.7 ⁽3H. m^); 3.3-3.4 (3H, m); 3.55-3.75 (1H. m); 3.8 (3H. s); 3.9-4.2 (2H. m); 4.55 (2H. d); 4.98 (1H. m); 5.15-5.35 (2H. m); 5.8-6.0 (1H. m); 6.5 (1H. s); 7.4 (1H. s); 7.55 (1H. t); 7.9-8.05 (2H. m); 8.25 (1H. m).

MS (FAB) m/^z 646 (M+H)+, 590^, 568^, 546^, 230.

Analiza dla C27H39N₈OgS3 · 0,3 CH2CL: obliczono: C 48,8 H 5,95 N 6,26 znaleziono: C 48,9 H 6,2 N 6,0

Wodorek tri-n-butylo-cyny (565 ml, 2,1 mmoli) wprowadza się, mieszając, do roztworu związku 15(c) (1,18 g, 1,8 mmoli) i (PPh)₃PdCl2 (13 mg, 0,018 mmola) w mieszaninie wody (0,5 ml) i CHgCh (100 ml). Mieszaninę miesza się w ciągu 10 minut, suszy nad MgSO4, sączy i zatęża, uzyskując brunatny olej, który następnie oczyszcza się drogą szybkiej chromatografii na 9385 SiO2, eluując gradientem 0-10% EtOAc/izoheksan i otrzymuje się żądany związek wyjściowy 15(d) w postaci białej piany w ilości 751 mg (73%).

¹H NMR ⁽CDCl³+CD³COOD^, 250MH_Z) d 1.5 ⁽9H. s^); 1.85-1.97 ⁽1H. m^); 2.1^-2.35 ⁽5H. m^); 2.45-2.7 (3H. m); 3.1-3.4 (3H. m); 3.65-4.25 (6H. m); 4.9-5.0 (1H. m); 7.63 (1H. t); 7.97-8.05 (1H. m); 8.1-8.17 (1H. m); 8.35-8.42 (1H. m).

MS ⁽ESP+) m/^z 562 ⁽M+H)+ 462.

Analiza dla C2³H35N³O7S3: obliczono: C 49,2 H 6,28 N 7,48 znaleziono: C 49,4 H 6,3 N 7,2

Przykład odniesienia 16 (Schemat 16)

Kwas (2S)-2-{3-[([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylo-metylo)-sulfamoilo]-benzoiloamino}-4-me-tylosulfanylo-masłowy

2N NaOH (2,0 ml, 4,0 mmole) wprowadza się, mieszając, do roztworu związku 15(d) otrzymanego w przykładzie 15 (200 mg, 0,36 mmola) w MeOH w temperaturze pokojowej w atmosferze argonu. Po upływie 18 godzin mieszaninę reakcyjną zatęża się w celu usunięcia MeOH. Uzyskaną pozostałość rozpuszcza się w wodzie (2,0 ml) i zakwasza do pH 3 za pomocą 2N HCl. Otrzymany roztwór oczyszcza się za pomocą HPLC z odwróconą fazą (Dynamax C18.8 μ prepcolumn) eluując gradientem 0-40% MeOH/H,O. Frakcje zawierające produkt zatęża się i poddaje destylacji azeotropowej z toluenem (3x25 ml) i otrzymuje bezbarwny szklisty produkt, który rozciera się z Et,O (25 ml), sączy i suszy, otrzymując żądany produkt 16 w postaci białego proszku w ilości 85,2 mg (54%).

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶+CD³COOD.250 MH^z) d 1.45-1.65 (1H, m^); 2.0^-2.2 ⁽5H. m^); 2.3^-2.7 (3H+DMSO, m); 2.95-3.2 (3H. m); 3.35-4.2 (3H. m); 4.5-4.65 (1H. m); 7.65-7.8 (1H. m); 7.9-8.05 (1H. m); 8.1-8.25 (1H. m); 8.3-8.4 (1H. m).

MS (FAB) m/^z 448 ⁽M+H⁾⁺.

Analiza dla C17H25N₃O₅S₃: obliczono: C 45,6 H 5,63 N 9,39 znaleziono: C 45,5 H 5,8 N 9,1

P r z y k ł a d 22. (Schemat 22)

Ester metylowy kwasu (2S)-2-{3-[([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylo-metylo)-amino]-benzoilo-amino}-4-metylo-sulfanylo-masłowego

Od estru metylowego kwasu (2S)-2-{3-[{[2S,4S]-4-BOC-sulfanylo-pirolidyn-2-ylo-metylo)-amino]-benzoiloamino}-4-metylosulfanylo-masłowego 22(g) odszczepia się grupy ochronne (analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 15) i otrzymuje się żądany produkt końcowy 22.

¹H NMR (CDClg+CDgCOOD) d 1.7-1.9 ⁽1H. m^); 2.0^-2^,4 ⁽6H+CHgCOOH.M^); 2^,5^-2.8 ⁽3H. M^); 3,23 (1H. Q); 3.45-3.7 (2H. m); 3.7-3.9 (4H. m); 3.95-4.15 (1H. m); 4.8-4.95 (1H. m); 6.8 (1H. d); 7.0-7.18 (2H. m); 7.23 (1H. t).

MS (ESP) m/^z 398 (M+H)+, 235.

Analiza dla C1₈H27N₃O₃S2 · 1,25 TFA:

obliczono: C 45,6 H 5,27 N 7,78 znaleziono: C 4-5,2 H 5,3 N 7,4

Wyjściowy związek 22 (g) wytwarza się w sposób następujący.

i) Wytwarzanie estru allilowego kwasu (2S, 4S)-4-BOC-sulfanylo-2-formylo-piroiidyno-1-karboksylowego 22(b)

PL 190 873 B1

TPAP (5,5 mg, 0,0156 mmola) wprowadza się, mieszając, do mieszaniny estru allilowego kwasu (2S,4S)-4-BOC-sulfanylo-2-hydroksymetylo-pirolidyno-1-karboksylowego 22(a) (100 mg,

0,31 mmola) i NMM-O (56 mg, 0,478 mmola) w CH₂Cl₂ (2,0 ml) i CH₃CN (100 μΙ) zawierającej suche sproszkowane sito molekularne 4A° (200 mg). Mieszaninę reakcyjną miesza się w ciągu 1 godziny, po czym zatęża do sucha. Produkt oczyszcza się drogą szybkiej chromatografii na SiO₂ (kolumna Varian Mega Bond Elut Column), eluując za pomocą 50% EtO-Ac/izoheksanu i otrzymuje się związek 22(b) w postaci bezbarwnej żywicy w ilości 66,3 mg (66,7%).

¹H NMR ⁽CDCl^3,250MH_z) d 1.4-1.6 ⁽9H. m^); 2.0^-2.25 ⁽1H. m^); 2.45^-2.75 ⁽1H. m^); 3.45^-3.6 (1H. m); 3.75-3.9 (1H. m); 3.9-4.1 (1H. m); 4.1-4.35 (1H. m); 4.5-4.7 (2H. m); 5.15-5.4 (2H. m);

5.75- 6.05 (1H. m); 9.4 (1H.s. CHO).

MS ⁽CI) m/^z 316 ⁽M+H⁾+ 260. 216.

ii) Wytwarzanie estru metylowego kwasu (2S)-2-[(3-amino-benzoilo)-amino]-4-metylosulfanylo-masłowego 22(e)

Kwas 3-nitrobenzoesowy 22(c) (2,0 g, 11,9 mmoli) sprzęga się z chlorowodorkiem estru metylowego L-metioniny (2,6 g, 13 mmoli) metodą stosowaną w syntezie związku 18(a) i otrzymuje się ester metylowy kwasu (2S)-2-[(3-nitro-benzoilo)-amino]-4-metylosulfanylo-masłowego 22(d) w postaci białej substancji stałej w ilości 3,15 g (93,4%).

¹H NMR (CDCl₃, 200MHz) d 2.05^-2.45 ⁽5H. m)^; 2.63 ⁽2H. t^); 3.82 ⁽3H. s^); 4.96 ⁽1H. m^);

7.2 (1H.d. NH); 7.65, (1H. t); 8.18 (1H. m); 8.39 (1H. m); 8.65 (1H. m).

MS (ESP) m/^z 313 ⁽M+H)+ 265^, 253.

Analiza dla C1₃H16N₂O₅S: obliczono: C 50,0 H 5,16 N 8,97 znaleziono: C 50,3 H 5,1 N 8,9

Do roztworu związku 22(d) (500 mg, 1,62 mmoli) w MeOH (10 ml) dodaje się porcjami, mieszając, odbarwiający węgiel drzewny (50 mg) i heksahydrat chlorku żelaza(III) (7 mg, 0,026 mmola). Następnie wkrapla się N,N-dimetylohydrazynę (1,5 ml, 19,8 mmoli) i uzyskaną zawiesinę ogrzewa się pod chłodnicą zwrotną ogółem w ciągu 18 godzin. Następnie mieszaninę reakcyjną zatęża się do sucha, a pozostałość oczyszcza drogą szybkiej chromatografii na SiO₂ (kolumna Varian Mega Bond Elut Column), eluując 50% EtOAc/izoheksanem. Frakcje zawierające produkt zatęża się, otrzymując bezbarwny olej, który krystalizuje po odstaniu. Produkt ten rozciera się z Et₂O i otrzymuje związek 22(e) w postaci białego proszku, który odsącza się i suszy. Otrzymuje się 367 mg (81,2%) produktu.

¹H NMR (CDCl·^3, 250 MH_Z) d 2.0^-2.4 ⁽5H. m)^; 2.5^-2.65 ⁽2H. m^); 3.8 ⁽3H. s^); 4.9 ⁽1H. m^);

6.75- 6.95 (2H.m.ArH+CONH); 7.05-7.3 (3H. m).

MS (ESP) m/^z 283 ⁽M+H)+ 251^,235^, 223.

Analiza dla C1₃H1₈N₂O₃S: obliczono: C 55,3 H 6,43 N 9,92 znaleziono: C 55,5 H 6,6 N 9,8 iii) Wytwarzanie związku 22(g)

Roztwór zawierający związek 22(e) (50 mg, 0,17 mmola) i związek 22(b) (54 mg, 0,17 mmola) w EtOH (2,5 ml) traktuje się sproszkowanym sitem molekularnym 4A° (100 mg) i uzyskaną zawiesinę miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 1 godziny. Następnie dodaje się kwas octowy (10 μ) i cyjanoborowodorek sodu (17 mg, 0,27 mmola) i mieszaninę reakcyjną miesza się w ciągu 18 godzin w temperaturze pokojowej. Następnie mieszaninę rozdziela się pomiędzy EtOAc (50 ml) i nasycony wodny roztwór NaHCO₃ (50 ml). Fazę wodną przemywa się EtOAc (50 ml) i połączone warstwy organiczne suszy się nad MgSO4, sączy i zatęża, uzyskując bezbarwną żywicę, którą oczyszcza się drogą szybkiej chromatografii na SiO₂ (kolumna Varian Mega Bond Elut Column), eluując gradientem 25-40% EtOAc/izoheksan i otrzymuje się ester metylowy kwasu (2S)-2-{3-[([2S,4S]-1-allilo-ksykarbonylo-4-BOC-sulfanylo-pirolidyn-2-ylo-metylo)-amino]-benzoilo-amino}-4-metylosulfanylomasłowego 22(f) w postaci bezbarwnej żywicy w ilości 60,1 mg (60,3%).

¹H NMR (CDCl₃, 200 MH^z) d 1.45 ⁽9H. s^, ‘Bu)^; 1.7-1.9 ⁽1H. m^); 2.0^-2.4 ⁽5H. m^); 2.45^-2.7 (3H. m); 3.1-3.35 (2H. m); 3.4-3.6 (1H. m); 3.6-3.85 (4H. m); 4.0-4.3 (2H. m); 4.6 (2H. m); 4.8-4.95 (1H. m); 5.15-5.4 (2H. m); 5.8-6.1 (1H. m); 6.75 (1H. d); 6.5-7.3 (5H. m).

MS (ESP) m/^z 582 ⁽M+H)+ 482.

Od związku 22(f) usuwa się grupy ochronne (analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 15) i otrzymuje się żądany związek wyjściowy 22(g) z wydajnością 64%.

PL 190 873 B1 ¹H NMR (CDCla + D2O) δ 1.15-1.95 (10H. m); 1.95-2.15 (4H. m.SMe+H); 2.15-2.35 (1H. m); 2.35-2.5 (1H. m); 2.55 (2H. t): 2.75-2.95 (1H. m); 2.95-3.15 (1H. m); 3.15-3.55 (3H. m); 3.55-3.7 (1H. m); 3.78 (3H.s.COMe); 4.9 (1H. m); 6.73 (1H. m); 6.98-7.13 (2H. m); 7.2 (1H. t).

MS (ESP) m/z 498 ⁽M+H⁾⁺, 398.

Analiza dla C23H35N3O5S2O · 35 CH₈Cl2: obliczono: C 53,2 H 6,82 N 7,97 znaleziono: C 53,5 H 7,1 N 7,5

P r z y k ł a d 23. (Schemat 30)

Wytwarzanie N-((2S,4S)-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3-metylo-N-(2-naftalen-1-yloetylo)-butyroamidu (związek 9);

(2S,4S)-2-{[(3-metoksypropylo)-2-naftalen-1-yloetylo)-amino]-metylo}-pirolidyno-4-tiolu (związek 10) i (2S,4S)-2-{[(2-(4-metoksyfenylo)-metylo)-2-naftalen-1-yloetylo)-amino]-metylo}-pirolidyno-4-tiolu (związek 11)

Wytwarzanie związku 9

Roztwór wyjściowego N-((2S,4S)-4-BOC-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3-metylo-N-(2-nafta-len-1-yloetylo)-butyramidu (6) (770 mg) w kwasie trifluorooctowym (40 ml) miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 10 minut. Kwas trifluorooctowy odparowuje się pod obniżonym ciśnieniem, a pozostałość ponownie rozpuszcza się w eterze dietylowym (90 ml). Dodaje się eterowy roztwór HCl (1M, 10 ml) i uzyskaną zawiesinę odwirowuje się. Eter dietylowy dekantuje się i do pozostałości dodaje się znów eter (90 ml). Mieszaninę tę miesza się w ciągu 5 minut i znowu odwirowuje. Proces przemywania/odwirowania powtarza się jeszcze raz, otrzymując biały osad, który suszy się pod obniżonym ciśnieniem i otrzymuje się związek (9) (600 mg).

Widmo NMR w DMSOd6: d 0.6 (2d. 6H); 0.95 (d, 1H); 1.7 (m. 3H). 2.15 (m. 1H), 1.9 (m. 1H). 3.0-3.85 (m. 10H), 7.3-8.4 (m. 7H). 8.9 (br.s. 1H), 9.5 (br.s, 1H).

Mikroanaliza (1,00 HCl): obliczono: C 64,9 H 7,7 N 6,9 znaleziono: C 64,7 H 7,9 N 6,8

Wyjściowy związek (6) wytwarza się w sposób następujący. Ester allilowy kwasu (2S,4S)-2-formylo-4-BOC-sulfanylo-pirolidyno-1-karboksylowego (1) (1,84 g) w dichlorometanie (20 ml) wkrapla się w ciągu 10 minut do mieszaniny 2-naftalen-1-yloetyloaminy (1,0 g), triacetoksyborowodorku sodu (1,36 g) i sproszkowanego sita molekularnego 4A (3,0 g) w dichlorometanie (130 ml), ochłodzonej do temperatury -20°C i miesza w atmosferze argonu. Po zakończeniu dodawania mieszaninę pozostawia się do ogrzania do temperatury pokojowej i miesza w ciągu dalszych 18 godzin. Sito molekularne odsącza się, a przesącz miesza z nasyconym wodnym roztworem wodorowęglanu sodu (100 ml) w ciągu 5 minut. Mieszaninę rozdziela się, fazę organiczną suszy się nad siarczanem magnezu i wprowadza się na kolumnę do szybkiej chromatografii z żelem krzemionkowym, po czym eluuje się 1. octanem etylu/heksanem (50:50), 2. octanem etylu/heksanem (80:20), 3. octanem etylu i otrzymuje się ester allilowy kwasu (2S,4S)-4-BOC-sulfanylo-2-[(2-naftalen-1-yloetyloamino)-metylo]-pirolidyno-1-karboksylowego (2) (2,2 g) w postaci bezbarwnej żywicy.

Widmo NMR w CDCl₈: d 1.5 (s. 9H); 1.85 (m. 1H); 2.5 (m. 1H); 2.8 (m. 1H); 3.0 (m. 3H); 3.2 (m. 3H); 3.7 (m. 1H); 4.05 (m. 2H); 4.55 (d. 2H); 5.25 (m. 2H); 5.9 (m. 1H); 7.43 (m. 4H); 7.7(d. 1H); 7.83 (m, 1H); 8.05 (m. 1H).

Mieszaninę związku (2) (1,2 g), chlorku izowalerylu (0,61 g) i trietyloaminy (0,77 g) w dichlorometanie (75 ml) miesza się w ciągu 1 godziny w temperaturze pokojowej. Mieszaninę reakcyjną przenosi się na kolumnę do szybkiej chromatografii z żelem krzemionkowym, eluując octanem etylu/heksanem (20:80) i otrzymuje się związek (3) w postaci bezbarwnej żywicy (1,3 g).

Następnie wkrapla się, mieszając, wodorek tributylocyny (6,46 g) w ciągu 5 minut do mieszaniny związku (3) (1,23 g) i chlorku bis-(trifenylofosfino)-palladu(0) (20 mg) w dichlorometanie (75 ml). Mieszaninę tę miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 30 minut, po czym przenosi na kolumnę do szybkiej chromatografii z żelem krzemionkowym i eluuje 1. octanem etylu/heksanem (50:50), 2. octanem etylu, 3. octanem etylu/metanolem (95:5). Otrzymany produkt ponownie przenosi się na kolumnę Isolute^R C18 (10 g), eluując metanolem/wodą (80:20) i otrzymuje się wyjściowy związek (6) w postaci białej substancji stałej (769 mg) o temperaturze topnienia 86°.

Widmo NMR: (CDCla) d 0.9 (2d. 6H); 1.3 (m. 1H); 1.5 (s. 9H); 1.8-2.5 (m. 6H); 2.9 (m. 1H); 3.05-3.9 (m. 9H); 7.25-8.35 (m. 7H).

PL 190 873 B1

Wytwarzanie związku (10)

Roztwór wyjściowego (2S,4S)-2-{[(3-metoksypropylo)-2-naftalen-1-yloetylo)-amino]-metylo}-pirolidyno-4-BOC-tiolu (związek 7) (78 mg) w kwasie trifluorooctowym (5 ml) miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 30 minut. Kwas trifluorooctowy usuwa się pod obniżonym ciśnieniem, a pozostałość traktuje się eterem dietylowym (5 ml). Eter dekantuje się, a pozostałość suszy się pod obniżonym ciśnieniem w ciągu 24 godzin i otrzymuje żądany produkt końcowy w postaci bezbarwnej żywicy (związek 10) (70 mg).

Widmo NMR (CDCh) d 1.95 (m. 4H); 2.05 (m. 1H); 3.16-3.62 (m. 10H); 3.29 (s. 3H); 3.7 (m. 1H); 4.15 (m. 2H); 7.3-7.65 (m. 4H); 7.68 (d. 1H); 7.88 (d. 1H); 7.98 (d. 1H); 11.2 (br.s. 2H).

Mikroanaliza (2,5 TFA, 0,25 H2O):

obliczono: C 48,2 H 5,13 N 4,32 znaleziono: C 48,5 H 5,20 N 4,40

Wyjściowy związek (7) wytwarza się w sposób następujący.

Roztwór aldehydu 4-metoksy-masłowego (140 mg) w dichlorometanie (10 ml) wkrapla się do mieszaniny związku (2) (250 mg), triacetoksyborowodorku sodu (338 mg) i sita molekularnego 4A (1,0 g) w dichlorometanie (30 ml) i miesza w atmosferze argonu w temperaturze -20°. Po zakończeniu dodawania (5 minut) mieszaninę reakcyjną pozostawia się do ogrzania do temperatury pokojowej i miesza w ciągu 18 godzin. Sito molekularne odsącza się, a przesącz przemywa nasyconym roztworem wodorowęglanu sodu (20 ml), a następnie solanką i suszy nad siarczanem magnezu. Następnie roztwór przenosi się na kolumnę z żelem krzemionkowym i eluuje octanem etylu/heksanem (50:50), otrzymując przezroczystą żywicę stanowiącą związek (4) (260 mg).

Związek (7) wytwarza się ze związku (4) analogicznie do związku (6).

Widmo NMR (CDCla) d 1.35 (m. 1H); 1.48 (s. 9H); 1.74 (m. 2H); 2.31 (m. 1H); 2.42-3.1 (m. 7H); 3.15-3.5 (m, 9H); 3.65 (m. 1H); 7.28-8.1 (m. 7H).

Wytwarzanie związku (11)

Związek (11) wytwarza się z wyjściowego (2S,4S)-2-{[(2-(4-metoksyfenylo)-metylo)-(2-naftalen-1-ylo-etylo)-amino]-metylo}-pirolidyno-4-BOC-tiolu (związek 8) sposobem opisanym w równoważnym etapie wytwarzania związku (10).

Widmo NMR (CDCls) d 1.9 (m. 1H); 2.05 (m. 1H); 2.3 (m. 1H); 3.1-3.8 (m. 8H); 3.82 (s. 3H);

4.25 (m. 3 HH 6 6)6(d. 2 HH 7,44(m. 6 H); 7,83(m.3 HH

Mikroanaliza (2TFA, 0,75 eter dietylowy): obliczono: C 55,7 H 5,77 N 4,06 znaleziono: C 56,0 H 5,40 N 4,50

Związek wyjściowy do wytwarzania związku (11) otrzymuje się w sposób następujący.

Mieszaninę związku (2) (200 mg), chlorku p-metoksybenzylu (133 mg), nasyconego wodnego roztworu wodorowęglanu sodu (5 ml) i dichlorometanu (20 ml) miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 24 godzin. Warstwy rozdziela się i warstwę organiczną suszy, przenosi na kolumnę do szybkiej chromatografii z żelem krzemionkowym i eluuje octanem etylu/heksanem (80:20), otrzymując (2S,4S)-1-alliloksykarbonylo-2-{[(2-(4-metoksyfenylo)-metylo)-(2-naftalen-1-yloetylo)-amino]-metylo}-pirolidyno-4-BOC-tiol (związek 5) w postaci bezbarwnej żywicy (140 mg).

Widmo NMR (CDCh) d 1.45 (s. 9H); 2.0 (m. 1H); 2.35 (m. 1H); 2.53-4.15 (m. 10H); 3.8 (s. 3H); 4.6 (m. 4 HH 5,22(m.221); 5.9 (m. 1 HH 6,88(m. 3 hł); 7.3301.6 61); 7,77(m.2 20.

Żądany wyjściowy związek (8) wytwarza się ze związku (5) w taki sam sposób jak związek (6) ze związku (3).

Widmo masowe (ESP+) m/e 507,0

P r z y k ł a d 24. (Schemat 31)

Wytwarzanie a) 3-metylo-N-(naftalen-1-ylometylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-butyramidu (związek 23);

b) N-(naftalen-1-ylometylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-waleramidu (związek 24);

c) N-(naftalen-1-ylometylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-2-(pirydyn-3-ylo)-acetamidu (związek 27);

d) 3-mytylo-N-(naftaler^-1-ylomytylo)-N-([2S.4S]-4-sulfanylopiroliyyr(-2-ylomytylo)-waleramid u (związek 25);

e) 3-metoksy-N-(naftalen-1 -ylornetylo)-N-([2S,4S]-4-suIfanylopirolldyn-2-ylornetylo))propionamidu (związek 26) i

PL 190 873 B1

f) (2S.4S)-2-[{N-(4-metoksybenzylo)-N-naftalen-1-ylometylo)-amino}-metylo]-pirOlidyno-4-tiolu (związek 54).

a) Wytwarzanie związku 23

Roztwór wyjściowego 3-metylo-N-(naftalen-1-ylometylo)-N-([2S,4S]-4-BOC-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-butyramidu (związek 18) (187 mg) w kwasie trifluorooctowym (10 ml) miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 5 minut. Kwas trifluorooctowy odparowuje się pod obniżonym ciśnieniem. a uzyskaną pozostałość ponownie rozpuszcza się w octanie etylu (5 ml). Do roztworu dodaje się roztwór chlorowodoru (2 ml/1,0 M), a następnie eter dietylowy (5 ml). Mieszaninę odwirowuje się, rozpuszczalnik dekantuje się, a pozostałość przemywa eterem dietylowym (2x15 ml) i suszy, otrzymując chlorowodorek związku (23) w postaci białawej substancji stałej (43 mg).

Widmo NMR (DMSO-d6) d 0.83 (m. 6H); 0.95 (d. 1H); 1.68 (m. 1H); 2.10 (m. 3H);2.42 (m. 1H); 3.10 (m. 1H); 3.28-3.90 (m. 5H); 5.20 (m. 2H); 7.08 (d. 1H); 7.57 (m. 3H); 7.87 (d. 1H); 8.00 (m. 2H); 9.10-9.80 (2br.s.2H)

Mikroanaliza (1HCl, 0,5 H₂O): obliczono: C 62,7 H 7,52 N 6,97 znaleziono: C 62,4 H 7,6 N 6,7

Wyjściowy związek (18) wytwarza się w sposób następujący. Roztwór estru allilowego kwasu (2S,4S)-2-formylo-4-BOC-sulfanylo-pirolidyno-1-karboksylowego (związek 1) (3,11 g) w dichlorometanie (60 ml) wkrapla się, mieszając, do mieszaniny 1-naftalenometyloaminy (1,71 g), sita molekularnego 4A (12 g) i triacetoksyborowodorku sodu (2,3 g) w dichlorometanie (200 ml) w atmosferze argonu w temperaturze -20°. Mieszaninę miesza się dalej w ciągu 30 minut w temperaturze -20°C, po czym pozostawia do ogrzania do temperatury pokojowej i miesza dalej w ciągu 16 godzin. Mieszaninę sączy się i przemywa wodnym roztworem wodorowęglanu sodu (2x200 ml), fazę organiczną przemywa się wodą (200 ml), oddziela, suszy nad siarczanem magnezu i oczyszcza drogą chromatografii kolumnowej, stosując octan etylu/heksan (30:70) jako eluent i otrzymuje się ester allilowy kwasu (2S,4S)-2-{[naftalen-1-ylometylo]-amino)-metylo}-4-BOC-sulfanylo-pirolidyno-1-karboksylowego (związek 12) w postaci bladożółtego oleju (2,09 g).

Widmo NMR (CDCla) d 1.50 (s. 9H); 1.55 (m. 1H); 1.90 (m. 1H); 2.50 (m. 1H); 2.90 (m. 1H); 3.05 (m. 1H); 3.20 (m. 1H); 3.68 (m. 1H); 4.08 (m. 2H); 4.23 (s. 2H); 4.55 (d. 2H); 5.20 (m. 2H); 5.90 (m. 1H); 7.47 (m. 4H); 7.77 (m. 1H); 7.86 (m. 1H); 8.13 (m. 1H).

Mieszaninę związku (12) (507 mg), trietyloaminy (0,3 ml) i chlorku izowalerylu (0,271 ml) w dichlorometanie (30 ml) miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 1,5 godziny, po czym przenosi na kolumnę do szybkiej chromatografii z żelem krzemionkowym. Kolumnę eluuje się octanem etylu/heksanem (25:75) i octanem etylu/heksanem (35:65), otrzymując 3-metylo-N-(naftalen-1-ylometylo)-N-([2S,4S]-1-alliloksykarbonylo-4-BOC-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-butyramid (związek 13) w postaci żywicy (475 mg).

Widmo NMR (DMSO-d6. 373°K) d 0.90 (m. 6H); 1.45 (s. 9H); 1.78 (m. 1H); 2.18 (m. 3H); 2.50 (m. 1H); 3.15 (q. 1H); 3.45 (m. 1H); 3.70 (m. 2H); 4.03 (q. 1H); 4.20 (m. 1H); 4.45 (m. 2H); 5.10 (m. 4H); 5.80 (m. 1H); 7.20 (d. 1H); 7.50 (m. 3H); 7.80 (d. 1H); 7.92 (m. 1H); 8.00 (m. 1H).

Wodorek tributylocyny (2,22 ml) wkrapla się do mieszaniny związku (13) (446 mg), chlorku bistrifenylofosfino-palladu (5,8 mg) w dichlorometanie (10 ml). Mieszaninę miesza się w temperaturze pokojowej w atmosferze argonu w ciągu 70 minut, po czym przenosi bezpośrednio na kolumnę do szybkiej chromatografii, którą eluuje się 1. octanem etylu/heksanem (50:50) i 2. octanem etylu. Otrzymany produkt ponownie przenosi się na kolumnę Isolute^R C18 (10 g) i eluuje metanolem/wodą 1. (70:30), 2. (75:25) i 3. (80:2-0), otrzymując żądany związek wyjściowy (związek 18) w postaci żywicy (197 mg).

Widmo NMR (DMSO-d6,373°K) d 0.90 (m. 6H); 1.45 (m. 5H); 1.60 (m. 1H); 1.68 (m. 2H); 2.12 (m. 2H); 2.25 (d. 2H); 2.40 (m. 1H); 2.60-3.85 (m. 8H); 5.14 (s. 2H); 7.20 (d. 1H); 7.50 (m. 3H); 7.83 (m. 1H); 7.93 (m. 1H); 8.03 (m. 1H).

b) Wytwarzanie związku 24

Związek (24) wytwarza się w sposób stosowany dla związku (23), lecz zastępując odpowiednio związki, jak wskazano w schemacie 31.

Związek 24:

Widmo NMR (DMSO-d6) d 0.85 (m. 3H); 1.15-1.75 (m. 5H); 2.28 (t. 2H); 3.10 (m. 1H); 3.33-3.95

m. 6H)) 5.18 (m. 2H)) 7.20 (2d. 1H)) 7.55(m. 3H)) 7.85 (d. 1H)) 8.00(m. 2H)) 8.95-9.90(2birs. 2H)

PL 190 873 B1

Mikroanaliza (1HCl, 0,5 HgO): obliczono: C 62,7 H 7,52 N 6,97 znaleziono: C 62,5 H 7,80 N 6,8

Związek 14:

Widmo NMR (CDCla) δ 0.90 (m. 3H); 1.12-2.10 (m. 6H); 1.48 (s. 9H); 2.26 (m. 1H); 2.50 (m. 1H); 3.00-5.70 (m. 12H); 5.87 (m. 1H); 7.07-8.06 (m. 7H).

Związek 19:

Widmo NMR (DMSO-d6.373°K) d 0.84 (m. 3H); 1.30 (m. 3H); 1.45 (s. 9H); 1.55 (m. 2H); 2.34 (m. 3H); 2.80 (m. 2H); 3.45 (m. 5H); 5.10 (m. 2H); 7.25 (d, 1H); 7.50 (m. 3H); 7.80 (d. 1H); 7.90 (m. 1H); 8.03 (m, 1H).

c) Wytwarzanie związku (27)

Związek (27) wytwarza się w taki sam sposób, jak w równoważnym etapie dla związku (23) z wyjściowego N-(naftalen-1-ylometylo)-N-([2S,4S]-4-BOC-sulfanylopirolidyn-2-ylo-metylo)-2-(pirydyn-3-ylo)-acetamidu (związek 22).

Związek 27:

Widmo NMR (DMSO-d6) d 1.70 (m. 1H); 2.50 (m. 1H); 3.14 (m. 1H); 3.28-5.10 (m. 7H); 5.35 (m. 2H); 7.20-9.00 (m. 11H); 9.20 (br.s. 1H); 10.05-10.50 (2br.s. 1H)

Mikroanaliza (2HCl, 2,25 H2O, 0,3 eter dietylowy): obliczono: C 55,10 H 6,60 N 7,97 znaleziono: C 54,80 H 6,10 N 7,60

Wyjściowy związek (22) wytwarza się w sposób następujący. Mieszaninę związku (12) (345 mg), 4-dimetyloamino-pirydyny (305 mg), chlorowodorku kwasu 3-pirydylooctowego (262 mg) i chlorowodorku 1-(3-dimetyloaminopropylo)-3-etylokarbodiimidu (348 mg) w dichlorometanie (30 ml) miesza się w temperaturze pokojowej w atmosferze argonu w ciągu 16 godzin. Następnie mieszaninę oczyszcza się drogą szybkiej chromatografii kolumnowej na żelu krzemionkowym, eluując octanem etylu/heksanem (75:25) i następnie octanem etylu, otrzymując N-(naftalen-1-ylometylo)-N-([2S,4S]-1-alliloksykarbonylo-4-BOC-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-2-(pirydyn-3-ylo)-acetamid (związek 17) w postaci bezbarwnej żywicy (394 mg).

Związek 17:

Widmo NMR (DMSO-d6. 373°K) d 1.46 (s. 9H); 1.75 (m. 1H); 2.50 (m. 1H); 3.17 (q. 1H); 3.50 (m. 1H); 3.75 (m. 4H); 4.04 (m. 1H); 4.27 (m. 1H); 4.45 (m. 2H); 5.15 (m. 4H); 5.83 (m. 1H); 7.25 (m. 2H); 7.43 (t. 1H); 7.52 (m. 2H); 7.58 (m. 1H); 7.82 (d. 1H); 7.95 (m. 2H); 8.40 (d. 2H).

Postępując w sposób opisany wyżej dla równoważnego etapu wytwarzania związku (23), żądany związek wyjściowy (22) otrzymuje się ze związku (17).

Związek 22:

Widmo NMR (DMSO-d6. 373°K) d 1.45 (s. 9H); 2.38 (m. 1H); 2.55-4.00 (m. 10H); 5.20 (m. 2H);

7.25 (m. 2H); 7.50(m.4H); 7.99(m. 3H); 8.40 (m.2H).

d) Wytwarzanie związku (25)

Związek (25) wytwarza się, stosując związki 12, 15 i 20 jako związki pośrednie, i postępując w sposób analogiczny do równoważnych etapów syntezy związku (27) w schemacie 31.

Związek 25:

Widmo NMR (DMSO-d6) d 0.80 (m. 6H); 0.95-4.80 (m. 4H); 5.18 (m. 2H); 7.08 (d. 1H); 7.55 (m. 3H); 7.95 (m. 3H); 8.90-10.15 (2br.d. 2H).

Mikroanaliza (2HCl, 0,2 H2O): obliczono: C 59,1 H 7,30 N 6,27 znaleziono: C 59,1 H 6,90 N 5,9

Związek 15:

Widmo NMR (DMSO-d6. 373°K) d 0.85 (m. 6H); 1.15 (m. 1H); 1.35 (m. 1H); 1.45 (s. 9H); 1.75 (m. 1H); 1.90 (m. 1H); 2.17 (m. 1H); 2.30 (m. 1H); 2.50 (m. 1H); 3.15 (q. 1H); 3.45 (m. 1H); 3.70 (m. 2H); 4.03 (q. 1H); 4.20 (m. 1H); 4.44 (d. 2H); 5.10 (m. 4H); 5.80 (m. 1H); 7.20 (d. 1H); 7.50 (m. 3H); 7.80 (d. 1H); 7.90 (m. 1H); 8.00 (m. 1H).

Związek 20:

Widmo NMR (DMSO-d6. 373°K) d 0.85 (m. 6H); 1.25 (m. 3H); 1.45 (s. 9H); 1.93 (m. 1H); 2.27 (m. 3H); 3.40 (m. 6H); 5.13 (m. 2H); 7.25 (d. 1H); 7.50 (m. 3H); 7.80 (d. 1H); 7.90 (m.1H); 8.04 (m. 1H).

PL 190 873 B1

e) Wytwarzanie związku (26)

Związek (26) wytwarza się, stosując związki 12, 16 i 21 jako związki pośrednie w sposób analogiczny do równoważnych etapów syntezy związku (27) w schemacie 31.

Związek 26:

Widmo NMR (DMSO-d6) d 1.70 (m. 1H); 2.40-4.15 (m, 14H); 5.20 (m. 2H); 7.20 (2d. 1H); 7.55 (m. 3H); 7.85 (m. 1H); 8.00 (m. 2H); 9.05-10.25 (2br.d. 2H).

Mikroanaliza (2HCl, 0,2 H2O): obliczono: C 59,5 H 6,99 N 6,93 znaleziono: C 59,3 H 7,30 N 6,70

Związek 16:

Widmo NMR (DMSO-d6,373°.K) d 1.45 (s. 9H); 1.78 (m. 1H); 2.40-3.80 (m. 12H); 4.00 (m. 1H);

4.20 (m, 11^); 4.45 (m, 2H); 5.10 (m. 4H); 5.80 (m, 1H); 7.20 (d, 11^); 7.45 ((. 11^); 7.50 (m. 2H); 7.80 (d. 1H); 7.90 (m. 1H); 8.00 (m. 1H).

Związek 21:

Widmo NMR (DMSO-d6, 373°K) d 1.30 (m. 1H); 1.48 (s. 9H); 2.30 (m. 1H); 2.56-3.70 (m. 14H); 5.15 (m. 2H); 7.30 (d. 1H); 7.47 (t. 1H); 7.53 (m. 2H); 7.83 (d. 1H); 7.94 (m. 1H);8.05 (m. 1H).

f) Wytwarzanie związku (54)

Mieszaninę wyjściowego (2S,4S)-2-[{N-(4-metoksybenzylo)-N-(naftalen-1-ylometylo)-amino}-metylo]-pirolidyno-4-BOC-tiolu (związek 53) (100 mg) i kwasu trifluorooctowego (5 ml) miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 1 godziny. Kwas trifluorooctowy usuwa się pod obniżonym ciśnieniem, a pozostałość odparowuje wraz z eterem dietylowym, otrzymując związek (54) w postaci bezbarwnej żywicy (83 mg).

Widmo NMR (CDCh) d 1.5 (m. 1H); 1.75 (br.d. 1H); 1.95 (m. 1H); 2.6 (t. 1H); 3.05 (m. 1H);

3.2 (d. 1H); 3.35 (m. 2H); 3.85 (s. 3H); 4.2 (s. 2H); 4.6 (2d. 2H); 6.95 (d. 2H); 7.4 (d. 2H); 7.6 (m. 4H); 7.9 (m, 3H).

Mikroanaliza (2,5 TFA, 0,4 eter dietylowy): obliczono: C 52,0 H 5,40 N 3,90 znaleziono: C 52,0 H 4,92 N 3,96

Materiał wyjściowy wytwarza się w sposób następujący. Mieszaninę związku (12) (240 mg), dimetyloformamidu (20 ml), bezwodnego węglanu potasu (80 mg) i chlorku p-metoksybenzylu (0,143 ml) miesza się w temperaturze 70° w atmosferze argonu w ciągu 4 godzin. Rozpuszczalnik usuwa się pod obniżonym ciśnieniem, a pozostałość oczyszcza drogą chromatografii kolumnowej, eluując octanem etylu/heksanem (20:80) i otrzymuje się bezbarwną żywicę (2S,4S)-1-alliloksykarbonylo-2-[{N-(4-metoksybenzylo)-N-(naftalen-1-ylometylo)-amino}-metylo]-pirolidyno-4-BOC-tiolu (związek 52) (213 mg).

Widmo NMR (CDCh) d 1.45 (s. 9H); 2.15 (m. 1H); 2.5 (m. 1H); 2.8 (m. 1H); 3.05 (m. 1H);

3.5 (m. 2H); 3.8 (br.s. 7H); 3.9 (m, 1H); 4.2 (m. 1H); 4.6 (s. 2H); 5.25 (m. 2H); 5.9 (m. 1H); 6.85 (d. 2H); 72 (d. 2H); 7.4 (m, 4H); 7.8 (2d. 2H); 8.1 (d. 1H).

Wodorek tributylocyny (0,77 ml) wprowadza się do mieszaniny związku (52) i chlorku bis(trifenylofosfino)-palladu (0) (2 mg) w dichlorometanie (10 ml). Roztwór miesza się w temperaturze pokojowej w ciągu 30 minut. Następnie dodaje się drugą porcję wodorku tributylocyny (0,335 ml) i chlorku bis-(trifenylofosfino)-palladu(0) (2 mg) i miesza się dalej w ciągu 30 minut. Mieszaninę przenosi się bezpośrednio na kolumnę z żelem krzemionkowym do szybkiej chromatografii i eluuje octanem etylu/heksanem (25:75), (50:50) i wreszcie octanem etylu. Uzyskany produkt oczyszcza się następnie za pomocą HPLC z odwróconą fazą na kolumnie C18, eluując wodą/metanolem/TFA (20:80:0,2) i otrzymuje się żądany związek wyjściowy (53) w postaci bezbarwnej żywicy (168 mg).

Widmo NMR (CDCla) d 1.45 (s, 9H); 1.55 (m. 1H); 2.0 (m. 1H); 2.5 (m. 1H); 3.1 (d. 1H); 3.4 (m. 3H); 3.6 (t. 1H); 3.8 (s. 3H); 4.1 (d. 2H); 4.4 (d. 1H); 4.6 (d. 1H); 6:95 (d. 2H); 7.4 (d. 2H); 7.5 (m. 4H); 7.9 (m. 3H).

Mikroanaliza (2 TFA): obliczono: C 54,4 H 5,40 N 3,70 znaleziono: C 55,0 H 5,31 N 3,89

P r z y k ł a d 26. (Schemat 33)

Wytwarzanie a) 3-metylo-N-(3,3-difenylopropylo}-N-([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-butyramidu (związek 43) i

b) N-(3,3-difenylopropylo)-N-([2S,4S)-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-butyramidu (związek 44).

PL 190 873 B1

Związki (43) i (44) wytwarza się w sposób opisany w przykładzie 23, stosując odpowiednie związki wyjściowe i związki pośrednie, jak podano w schemacie 33.

a) Wytwarzanie związku (43)

Związek (43):

Widmo NMR (DMSOd6, 373°K) d 0.9 (d. 6H); 1.7 (m. 1H); 2,1 (m. 1H); 2.33 (m. 2H); 2.45 (m. 1H); 2.9-4.00 (m. 9H); 4,2-4.95 (m. 2H); 7.3-8.1 (m. 10H); 9.65 (v.br.s. 2H).

Mikroanaliza (1,00 )Cl, 1 H2O): obliczono: C 64,8 H 7,7 N 5,9 znaleziono: C 64,5 H 7,9 N 6,0

Wyjściowy 3-metylo-N-(3,3-difenylopropylo)-N-([2S,4S]-4-BOC-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-butyramid (związek 41) otrzymuje się ze związku (1) i 3,3-difenylopropyloaminy, postępując w sposób analogiczny do przykładu 23.

Związek 38:

Widmo NMR (CDCla) d 1.5 (s. 9H); 1.8 (m. 1H); 2.19 (m. 2H); 2.42 (m. 1H); 2.55 (m, 2H);

2.7 (m. H); 2.88 (m. H); 3.19 (m. H); 3.66 (m. Uh); 4.0 (m. 3H); 4.55 (d. 2H); 552 (22. 2H); 5J9 (m. 1)); 7.2 (m. 10)).

Związek 39:

Widmo NMR (CDCh) d 0.75-1.0 (m. 6)); 1.22 (m. 1)); 1.5 (s. 9)); 1.78-2.02 (m. 2)); 2.3 (m. 4)); 3.2 (m, 3)); 3.4-4.2 (m. 6)); 4.52 (m. 2)); 5.21 (m. 2)); 5.9 (m. 1)); 7.2 (m. 10)).

Związek 41:

Widmo NMR (CDCh) d 0.75-1.00 (m. 6)); 1.25 (m. 1)); 1.5 (s. 9)); 1.85-2.4 (m. 6)); 2.83 (m. 1)); 3.05-3.47 (m. 6)); 3.6 (m. 1)); 3.87 (2t. 1)); 7.25 (m.10)).

b) Wytwarzanie związku (44)

Charakterystyczne dane podane są poniżej:

Związek 44:

Widmo NMR (DMSOd6, 373°K) d 1.65 (m. 1)); 1.85 (s. 3)); 2.32 (q. 2)); 2.45 (m. 1)); 2.694.3 (m. 9)); 7.2 (m. 10)); 9.37 (v.br.s. 2)).

Mikroanaliza (1,00 )Cl, 0,75 )2O): obliczono: C 63,3 H 7,3 N 6,6 znaleziono: C 63,1 N 6,7

Związek 40:

Widmo NMR (CDCh) d 1.5 (s, 9)); 1.82 (s. 3))^.6-2.5 (m. 4); 3.2 (m. 3)); 3.32-4.25 (m. 6)); 4.54 (m. 2)); 5.23 (m. 2)); 5.9 (m. 1)); 7.23 (m. 10)).

Związek 42:

Widmo NMR (CDCh) d 1.48 (s. 9)); 1.8 (m. 1)); 1.87 (s. 2)); 2.07 (s. 1)); 2.33 (m. 3)); 2.83 (m. 1)); 3.28 (m. 6)); 3.6 (m. 1)); 3.85 (m. 1)); 7.25 (m. 10)).

P r z y k ł a d 27. (Schemat 34)

Wytwarzanie 3-metylo-N((nattalen-2-ylometylo)-N(([2S,4S]-4-sulfanylopiroiidyn-2-ylometylo)-butyramidu (związek 50) i

b) N-(naftalen-2-ylometylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-acetamidu (związek 51)

Związki (50) i (51) wytwarza się, postępując w sposób opisany w przykładzie 23 i stosując odpowiednie związki wyjściowe i związki pośrednie, jak podano w schemacie 34.

a) Wytwarzanie związku (50)

Związek 50:

Widmo NMR (DMSOd6) d 0.75-1.1 (m. 6)); 1.63 (m. 1)); 2.1 (m. 1)); 2.48 (m. 1)); 2.83 (m. 3)); 3.0-4.95 (m. 8)); 7.17 (m. 7)).

Mikroanaliza (1,0 )Cl):

obliczono: C 64,2 ) 7,44 N 7,13 znaleziono: C 64,0 ) 7,40 N 7,10

Wyjściowy 3-metylo-N-(naftalen-2-ylometylo)-N-([2S,4S]-4-BOC-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-butyramid (związek 48) wytwarza się ze związku (1) i 2-naftylometyloaminy.

Związek 45:

Widmo NMR (CDCh) d 1.48 (s. 9)); 1.92 (m. 1)); 2.5 (m. 1)); 2.82 (m. 1)); 2.96 (m. 1)); 3.2 (2d. 1)); 3.7 (m. 1)); 3.96 (s. 2)); 4.08 (m. 2)); 4.54 (m. 2)); 5.2 (m. 2)); 5.9 (m. 1)); 7.42 (m. 3));

7.8 (m. 4 H).

PL 190 873 B1

Związek 46:

Widmo NMR (CDCI3) δ 0.96 (2d. 6H); 1.48 (s. 9H); 1.9 (m. 1H); 2.13-2.6 (m. 4H); 3.3 (m. 1H); 3.72 (m. 2H); 4.15 (m. 2H); 4.5 (m. 2H); 4.76 (m. 1H); 5.2 (m. 2H); 5.9 (m. 1H); 7.48 (m. 3H); 7.73 (m. 4H).

Związek 48:

Widmo NMR (CDCI3) d 0.98 (2d. 6H); 1.3 (m. 1H); 1.48 (s. 9H); 2.3 (m. 4H); 2.9 (m. 1H); 3.1-3.7 (m. 5H); 4.85 (m. 2H); 7.15-7.9 (m, 7H).

b) Wytwarzanie związku (51)

Dane charakterystyczne podane, są poniżej.

Związek 51:

Widmo NMR (DMSOd6, 373°K) d 1.7 (m. 1H); 2.14 (s. 3H); 2.47 (m. 1H); 2.8-4.00 (m. 6H); 4.8 (m. 2H); 7.32-8.1 (m. 7H).

Mikroanaliza (1,00 HCl): obliczono: C 64,2 H 7,44 N 7,13 znaleziono: C 64,0 H 7,40 N 7,10

Związek 47:

Widmo NMR (CDCl₃) d 1.5 (s. 9H); 1.9 (m. 1H); 2.12 (s. 2H); 2.29 (s. 1H); 2.5 (m. 1H); 3.18-5 (m. 10H); 5.2 (m. 2H); 5.95 (m. 1H); 7.2-7.89 (m. 7H).

Związek 49:

Widmo NMR (CDCl₃) d 1.3 (m. 1H); 1.47 (s. 9H); 2.15 (s. 2H); 2.3 (s. 1H); 2.35 (m. 1H); 2.88 (m. 1H); 3.1-3.7 (m. 5H); 4.85 (m. 2H); 7.4-7.9 (m. 7H).

P r z y k ł a d 28. (Schemat 35)

Ester metylowy kwasu (2S)-2-({4-[([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-amino]-naftaleno-2-karbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowego (związek 30)

Od wyjściowego estru metylowego kwasu (2S)-2-({4-[([2S,4S]-4-BOC-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-naftaleno-2-karbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowego 30e (72,1 mg, 0,132 mmola) odszczepia się grupy ochronne analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 15 i otrzymuje się związek tytułowy 30 w ilości 76 mg (97,8%).

¹H NMR ⁽CDCl³+CD³COOD.200MH^z) d 1.75^-2.0 ⁽1H. m^); 2.0^-2.5 ⁽5H+DMSO.m^); 2.55^-3.0 ⁽3H. m); 3.15-3.4 (1H. m); 3.5-3.7 (1H. m); 3.7-3.9 (6H. m); 4.2-4.4 (1H. m): 4.9-5.05 (1H. m): 7.0-8.1 (6H.m. ArH).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 448 ⁽M+H⁾⁺.

Analiza dla C22H29N3S2O3. 1,25 TFA:

obliczono: C 49,9 H 5,17 N 7,12 znaleziono: C 49,6 H 5,3 N 6,7

Wyjściowy związek 30e wytwarza się w sposób następujący.

Związek 30a

Kwas 2-naftoesowy nitruje się za pomocą stężonego HNO3 (Tetrahedron 49, 17, 3655, 1993), otrzymując mieszaninę nitro-kwasów 30a, zawierającą żądany kwas 4-nitro-2-naftoesowy.

MS ⁽ESP^_) m/^z 216 ⁽M^-H^)-

Związek 30b

Chlorek oksalilu (6,0 ml, 68,7 mmoli) wkrapla się, mieszając, do roztworu mieszaniny nitrokwasów 30a (7,3 g, 33,6 mmoli) w mieszaninie DMF (1,0 ml) i C^Ch, (100 ml) w temperaturze 0°C w atmosferze argonu. Roztwór pozostawia się do ogrzania do temperatury pokojowej i miesza w ciągu 18 godzin, odparowuje do sucha i poddaje destylacji azeotropowej z toluenem (2x25 ml). Otrzymaną pozostałość ponownie rozpuszcza się w CH₂Cl₂ (100 ml) i chłodzi do temperatury 0°C w atmosferze argonu. Następnie dodaje się porcjami Et3N (7,0 ml, 50 mmoli), a potem chlorowodorek estru metylowego L-metioniny (7,4 g, 37 mmoli) tak, aby temperatura wewnętrzna nie przekroczyła 10°C. Mieszaninę reakcyjną pozostawia się do ogrzania do temperatury pokojowej i miesza w ciągu 18 godzin, przemywa wodą (100 ml), suszy nad MgSO4, sączy i zatęża, uzyskując lepką brązową żywicę, którą oczyszcza się drogą szybkiej chromatografii na SiO₂, (Merck 9385), eluując za pomocą 25% EtOAc/izoheksanu. Odpowiednie frakcje łączy się i odparowuje, otrzymując związek 30b w postaci lepkiej pomarańczowej żywicy w ilości 490 mg (4%).

¹H NMR (CDCh, 200MH^z) d 2.1^-2.5 ⁽5H. m^); 2.55^-2.75 ⁽2H. m^); 3.85 ⁽3H. s^); 4.9^-5.1 ⁽1H. m^);

7.32 (H,d); 7.6-8.O^Km); 8 8)5( 1H.d dd 8.5-8.7(3H.m).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 363 ⁽M+H)+.

PL 190 873 B1

Związek 30c

Związek 30b (450 mg, 1,24 mmoli) poddaje się redukcji analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 22 i otrzymuje się odpowiednią anilinę 30c w postaci żółtej żywicy w ilości 310 mg (75,3%).

¹H NMR (CDCl₃, 250 MH^z) d 2.0-2.45 ⁽5H. m^); 2.5-2.75 ⁽2H. m^); 3.83 ⁽3H. s^); 4.3 ⁽2H.bs. NH²); 4.9-5.05 (1H. m); 7.0 (1H.d. NHCO); 7.2 (1H. d); 7.45-7.65 (2H. m); 7.72 (1H. s); 7.8-8.0 (2H. m).

MS ⁽ESP+ m/^z 333 (M+H)+, 271^,170.

Związek 30d

Związek 30c (300 mg, 0,9 mmola) sprzęga się z aldehydem 22b (428 mg, 1,36 mmoli) w warunkach stosowanych przy wytwarzaniu związku 22g z zastosowaniem MeOH jako rozpuszczalnika i w obecności sita molekularnego 3A jako środka suszącego, przy czym otrzymuje się związek 30d w postaci żółtej żywicy w ilości 460 mg (76,5%).

MS ⁽ESP+ m/^z 632 ⁽M+H)+

Związek 30e

Od związku 30d (450 mg, 0,7 mmola) odszczepia się grupy ochronne analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 15 i otrzymuje się żądany związek wyjściowy 30e w ilości 220 mg (56,4%).

¹HNMR (CDCl₃, 200MH^z) d 1.4-1.9 ⁽10H+H2O^, m^); 2.0^-2.75 ⁽9H. m^); 2.95 ⁽1H. q^); 3.1^-3.35 (1H. m); 3.35-3.55 (2H. m); 3.55-3.8 (2H. m); 3.82 (3H.s.CO2Me); 4.98 (1H. m); 5.15 (1H.bs, NH); 6.97.1 (2H, m. ArH+NHCO); 7.4-7.6 (2H. m); 7.61 (1H. d); 7.8-8.0 (2H. m).

MS ⁽ESP+ m/^z 548 ⁽M+H⁾+^,448.

P r z y k ł a d 29. (Schemat 36)

Wytwarzanie a) estru metylowego kwasu (2S)-2-({3-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)amino]-naftaleno-1-karbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowego (związek 31) i

b) kwasu (2S}-2-({3-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-naftaleno-1-karbonylo}amino)-4-metylosulfanylomasłowego (związek 31f)

a) Wytwarzanie związku 31

Od związku 31e (55 mg, 0,1 mmola) usuwa się grupy ochronne analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 15, po czym traktuje Et2O.HCl, otrzymując związek tytułowy 31 w postaci białej substancji stałej w ilości 37 mg (64,8%).

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶+CDsCO2D. 250MH^z) d 1.05 ⁽1H.t .(CHaCHhO): 1.6-1.8 ⁽1H. m^); 1.9^-2.15 (4H. m); 2.3-2.7 (4H+DMSO. m); 3.0-4.0 (9H+(CH3CH2)2O): 4.55-4.7 (1H. m); 6.95 (1H. s); 7.1 (1H, s); 7.15 (1H. t); 7.32 (1H. t); 7.62 (1H, d); 7.92 (1H. d).

MS⁽ESP+ m/^z 448 ⁽M+H)+

Analiza dla C22H29N₃S2O₃.2, 7 HCl.0,3 Et2O: obliczono: C 49,0 H 6,15 N 7,39 znaleziono: C 49,1 H 6,1 N 7,2

Związek 31a

Kwas 3-nitro-1-naftoesowy 31a wytwarza się z bezwodnika kwasu 3-nitro-1,8-naftalowego sposobem G.J. Leuck i inni (Journal of the American Chemical Society 51, 1831, 1929).

Związek 31b

Kwas 3-nitro-1-naftoesowy 31a (5,0 g, 23,04 mmoli) sprzęga się z chlorowodorkiem estru metylowego L-metioniny (analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 22) i otrzymuje się związek 31b w postaci białej krystalicznej substancji stałej w ilości 2,53 g (30,3%).

¹H NMR (CDCl₃, 200MH^z) d 2.0^-2.5 ⁽5H. m^); 2.55^-2.75 ⁽2H. m^); 3.85 ⁽3H. s^); 5.05 ⁽1H. m^); 6.9 (1H. d, NH); 7.6-7.85 (2H. m); 8.0-8.15 (1H. m); 8.3-8.5 (2H. m); 8.83 (1H. m).

MS ⁽ESP+ m/^z 363 ⁽M+H)+

Związek 31c

Związek 31b (2,3 g, 6,35 mmoli) poddaje się redukcji analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 22 i otrzymuje się odpowiednią anilinę 31c w postaci żółtej żywicy w ilości 1,75 g (83%).

¹H NMR (CDCl₃, 250MH^z) d 2.05^-2.2 ⁽4H. m^); 2.25^-2.45 ⁽1H. m^); 2.63 ⁽2H. m^); 3.83 ⁽3H. s^); 5.03 (1H. m); 6.66 (1H. d); 7.05 (1H. m); 7.15 (1H. m); 7.28 (1H. m); 7.39 (1H. m); 7.6 (1H. m); 8.15 (1H, m)

MS ⁽ESP+ m/^z 333 ⁽M+H)+. 170.

PL 190 873 B1

Związek 31d

Związek 31c (1,7 g, 5,12 mmoli) sprzęga się z aldehydem 22b (1,76 g, 5,59 mmoli) analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 30 i otrzymuje się związek 31d w postaci białawej piany w ilości 2,95 g (91,3%).

¹H NMR ⁽CDCl3+CD3COOD.250MH^z) d 1.5 ⁽9H. s). 1.9 0H, m^); 2.0-2.25 ⁽4H+CH3COOH. m^); 2.25-2.44 (1H. m); 2.55-2.75 (3H. m); 3.25-3.53 (2H. m); 3.55-3.7 (1H. m); 3.7-3.95 (4H. m); 4.1-4.25 (1H. m); 4.25-4.4 (1H, m); 4.55-4.8 (2H. m); 5.03 (1H. m); 5.15-5.45 (2H. m); 5.96 (1H. m); 6.9-7.5 (4H+CHCls, m); 7.66 (1H. m); 8.1 (1H. m).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 632 ⁽M+H⁾⁺.

Związek 31e

Od związku 31d (2,0 g, 3,17 mmoli) odszczepia się grupy ochronne analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 15 i otrzymuje się żądany wyjściowy związek 31e w postaci bladożółtej piany w ilości 1,62 g (93,4%).

¹H NMR ⁽CDCl^3, 300MH^z) d 2.4^-2.6 ⁽10H. m^); 1.85 ⁽4H. bs^); 2.0^-2.2 ⁽4H. m^); 2.35 ⁽1H. m^); 2.5 (1H. m); 2.65 (2H. t); 2.9 (1H. m); 3.1 (1H. m); 3.3 (1H. m); 3.4 (1H. m); 3.55 (1H. m); 3.65 (1H. m); 3.8 (3H. s); 5.02 (1H. m); 6.65 (1H. d); 6.9 (1H. m); 7.1 (1H. m); 7.2-7.3 (1H+CHCl₃. m); 7.4 (1H. m); 7.62 (1H. m); 8.1 (1H. m)

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 548 ⁽M+H⁾+^,448. b) Związek 31 f

Związek 31e (180 mg, 0,33 mmola) poddaje się hydrolizie analogicznie jak w przykładzie 16, po czym oczyszcza się za pomocą HPLC z odwróconą fazą (kolumna Dynamax^R 60A, C13, 8 m prep), eluując za pomocą 50% MeOH/H2O (0,1% TFA) i otrzymuje się związek 31f w postaci białej piany w ilości 126 mg (65, 9%).

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶+CD3COOD.300MH^z) d 1.5-1.8 (1H, m^); 1.9^-2.1 ⁽5H m^); 2.4^-2.7 (3H+DMSO, m); 3.0-3.1 (1H, m); 3.4-3.7 (4H. m); 3.75-3.9 (1H, m); 4.57 (1H. m); 6.9 (1H, m); 7.07 (1H, m); 7.17 (1H;m); 7.35 (1H, m); 7.63 (1H, m); 7.95 (1H, m)

MS ⁽ESP⁺⁾ ' m/^z 434 (M+H)+, 285.

Analiza dla C21H27N3S2O3. 1,3 TFA: obliczono: C 48,7 H 4,9 N 7,22 znaleziono: C 48,6 H 4,9 N 7,1

P r z y k ł a d 30. (Schemat 37)

Wytwarzanie a) estru metylowego kwasu (2S)-2-({3-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowego (związek 32) i

b) kwasu (2S)-2-({3-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbo-nylo]-amino)-4-metylosulfanylomasłowego (związek 32f)

a) Wytwarzanie związku 32

Od związku wyjściowego 32e (55 mg, 0,096 mmola) odszczepia się grupy ochronne analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 15 i otrzymuje się tytułowy związek 32 w postaci białej piany (56 mg).

¹H NMR ⁽CDCl3. 250 MH^z) d 1.6-1.85 ⁽1H. m^); 1.9^-2.4 ⁽6H+CH3C₅H^6); 2.45^-2.7 ⁽3H. m^); 3.1^-

3.25 (UH. m); 3.^^-^.1 ((1H+H₂O. m); 4.75-4.95 (1H. m); 6.8 (UH. m); 6.^-^.t^^ (1H. m); 7.1-7.55 (6H+CH₃C6H₅+CHCl3, m,)

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 474 ⁽M+H)+.

Analiza dla C24H31N3O3S2. 2 TFA. 0,75 toluenu:

obliczono: C51,8 H 5,1 N 5,45 znaleziono: C 51,6 H 5,2 N 5,1

Związek wyjściowy 32e wytwarza się w sposób następujący.

Związek 32a

Nasycony wodny roztwór NaHCO₃ (90 ml) wprowadza się, mieszając, do roztworu 3-bromo-5-nitro-benzoesanu metylu (4,0 g, 15,38 mmoli) (Mindl i Vecera, Coll.Czech.Chem.Comm. 38, 3496, 1973) i kwasu fenyloborowodorowego (2,0 g, 16,38 mmoli) w dimetoksyetanie (180 ml). Następnie dodaje się tetrakis-(trifenylofosfino)-pallad(O) (444 mg, 0,38 mmola) i mieszaninę ogrzewa pod chłodnicą zwrotną w ciągu 1 godziny. Uzyskany czarny roztwór pozostawia się do ochłodzenia do temperatury pokojowej, po czym hartuje nasyconym wodnym roztworem NaHCO₃ (400 ml). Fazę wodną ekstrahuje się za pomocą EtOAc (200 ml) i następnie zakwasza do pH 3 za pomocą 2N HCl. Otrzymaną zawiesinę sączy się, przemywa wodą i poddaje destylacji azeotropowej z toluenem (3x25 ml), otrzy26

PL 190 873 B1 mując związek 32a w postaci białawej substancji stałej, którą rozciera się z izoheksanem, sączy i suszy, otrzymując 2,6 g (69,5%) produktu.

¹H-NMR ⁽DMSO-D^6, 300 MH^z) d 7^,5 ⁽3H. m), 7^,8 ⁽2H. m), 8^,4-8^,7 ⁽3H. m)

MS ⁽ESP^_) m/^z 242 ⁽M^-H^)-

Analiza dla C13H9NO4: obliczono: C 64,2 H 3,73 N 5,76 znaleziono: C 64,0 H 3,7 N 5,6

Związek 32b

Związek 32a (3,1 g, 12,76 mmoli) sprzęga się z chlorowodorkiem estru metylowego L-metioniny analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 22 i otrzymuje się związek 32b w ilości 4,9 g (99%).

¹H NMR ⁽CDCl^3, 200MH^z) d 2.1^-2.45 ⁽5H. m^); 2.65 ⁽2H. t^); 3.83 ⁽3H. s^); 4.99 ⁽1H. m^); 7.2^-7.35 (1H+CHCls. m); 7.4-7.6 (3H. m); 7.6-7.7 (2H. m); 8.38 (1H. m); 8.58 (2H. m)

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 389 ⁽M+H⁾⁺.

Analiza dla C19H20N2O₅S: obliczono: C 58,8 H 5,19 N 7,21 znaleziono: C 58,8 H 5,1 N 7,2

Związek 32c

Związek 32b (3,0 g, 7,73 mmoli) poddaje się redukcji analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 30 i otrzymuje się odpowiednią anilinę 32c w ilości 2,43 g (87,8%).

¹H NMR (CDCl₃, 250 MH^z) d 2.0^-2.2 ⁽4H. m^); 2.2^-2.4 ⁽1H. m^); 2.6 ⁽2H. m^): 3.8 ⁽3H. s^); 3.9 (2H.bs. NH2); 4.93 (1H. m); 6.93 (1H.d. NHCO); 7.03 (1H. m); 7.12 (1H. m); 7.3-7.5 (4H. m); 7.5-7.65 (2H. m)

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 359 ⁽M+H)+.

Związek 32d

Związek 32c (1,0 g, 2,8 mmoli) sprzęga się z aldehydem 22b (880 mg, 2,8 mmoli) analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 30 i otrzymuje się związek 32d w ilości 1,51 g (82,3%).

¹H NMR ⁽CDCl3+CD3COOD^, 250 MH^z) d 1.5 ⁽9H. s^); 1.8^-2.0 ⁽1H. m^); 2.0^-2.4 ⁽5H+CH₃COOH. m^); 2.5-2.75 (3H. m); 3.2-3.45 (2H. m); 3.5-3.7 (1H. m); 3.7-3.9 (4H. m); 4.0-4.4 (2H. m); 4.5-4.75 (2H. m); 4.9-5.05 (1H. m); 5.1-5.45 (2H. m); 5.8-6.1 (1H. m); 7.03 (1H. m); 7.1-7.5 (5H+CHClg. m); 7.55-7.7 (2H. m)

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 658 ⁽M+H)+.

Analiza dla C33H49N3O7S2. 0,1 H2O: obliczono: C 59,9 H 6,61 N 6,35 znaleziono: C 59,7 H 6,8 N 6,2

Związek 32e

Od związku 32d (1,1 g, 1,67 mmoli) odszczepia się grupy ochronne analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 15 i otrzymuje się żądany związek wyjściowy 32e w ilości 800 mg (83,4%).

¹H NMR (CDCk 250MH^z) d 1.25 ⁽1.5H. t. CH₃CH₂COCH₃ ^); 1.4-1.6 ⁽10H. m^); 1.9 ⁽2H.bs. NH+H2O); 2.0-2.22 (4H+CH3CH2CO2CH3): 2.23-2.55 (2H. m); 2.51-2.65 (2H. m); 2.9 (1H. m): 3.12 (1H. m): 3.2-3.75 (4H. m): 3.8 (3H. m); 4.13 (1.3H.q. CH3CH2CO2CH3): 4.45 (1H.bs. NH); 4.95 (1H. m); 6.85-7.0 (2H. m.ArH+NHCO): 7.07 (1H. m); 7.2-7.5 (4H+CHClg. m); 7.5-7.65 (2H. m)

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 574 ⁽M+H). 474.

Analiza dla C2gH3gN3O₅S2.0,5 EtOAc: obliczono: C 60,3 H 7,02 N 6,8 znaleziono: C 59,9 H 7,1 N 6,6

b) Wytwarzanie związku 32f wyjściowy związek 32e (140 mg, 0,244 mmola) poddaje się hydrolizie analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 31 i otrzymuje się żądany produkt 32f w postaci białej piany w ilości 96,3 mg (64,9%).

¹HNMR ⁽DMSO^-D⁶+CD₃COOD.250MH^z) d 1.5-1.8 ⁽1H. m^); 1.9^-2.2 ⁽5H. m^); 3.05 ⁽1H. ^q); 3.15^-

3.6 (7H. m); 3.65-3.9 (1H. m); 4.45-4.65 (1H. m): 6.95-7.05 (1H. m); 7.05-7.2 (1H. m): 7.25-7.5 (4H. m): 7.55-7.7 (2H. m).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 460 (M+H)+, 279.

PL 190 873 B1

Analiza dla C23H29N3S2O3 . 1,3 TFA: obliczono: C 50,6 H 5,02 N 6,91 znaleziono: C 50,6 H 5,1 N 7,2

Związek wyjściowy wytwarza się w sposób opisany w punkcie a) bezpośrednio powyżej.

P r z y k ł a d 31. (Schemat 38)

Wytwarzanie a) estru metylowego kwasu (2S)-2-({2-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowego (związek 33) i

b) kwasu (2S)-2-({2-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbo-nylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowego (związek 33f)

a) Wytwarzanie związku 33

Od wyjściowego związku 33e (53,4 mg, 0,093 mmola) odszczepia się grupy ochronne analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 31 i otrzymuje się tytułowy związek 33 w postaci białej substancji stałej w ilości 43,2 mg (87%).

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶+CD3COOD. 300MH^z) d 1.5-1.9 ⁽3H+CH3COOH.m^); 1.95 ⁽3H. s^); 2.0^-2.3 (2H. m); 2.4-2.65 (1H+DMSO. m); 3.0-3.15 (1H. m); 3.3-3.9 (8H. m); 4.25-4.4 (1H. m); 6.7 (1H. m); 6.78 (1H. m); 7.1-7.4 (6H. m).

MS ⁽CI⁺⁾ m/^z 474 ⁽M+H⁾⁺.

Analiza dla C24H31N3S2O3 . 1,75 TFA: obliczono: C 53,6 H 6,14 N 7,82 znaleziono: C 53,6 H 6,3 N 7,7

Materiał wyjściowy wytwarza się w sposób następujący.

Związek 33a

Kwas 2-bromo-5-nitrobenzoesowy (12,28 g, 0,05 mmola) sprzęga się z kwasem benzenoborowodorowym (6,7 g, 0,055 mmola) analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 32 i otrzymuje się związek 33a w postaci białej substancji stałej w ilości 10,95 g (90,3%).

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶300MH^z) d 7.3^-7.5 ⁽5H. m^); 7.65 ⁽1H. m^); 8.35 ⁽1H. m^); 8.45 ⁽1H. m).

MS ⁽ESP^_) m/^z 242 (M^-^- 198.

Związek 33b

Związek 33a (3,58 g, 14,7 mmoli) sprzęga się z chlorowodorkiem estru metylowego L-metioniny (3,25 g, 16,2 mmoli) analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 32 i otrzymuje się związek 33b w postaci bladożółtej substancji stałej w ilości 3,02 g (52,6%).

¹H NMR ⁽CDCl₃.300MH^z) d 1.7^-2.2 ⁽7H. m^); 3.7 ⁽3H. s^); 4.7 ⁽1H. m^); 6.05 ⁽1H.m. NH^); 7.35^-7.6 (6H. m) 8.33 (1H. m); 8.55 (1H, m)

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 389 ⁽M+H)+.

Związek 33c

Związek 33b (1,0 g, 2,6 mmoli) poddaje się redukcji analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 30 i otrzymuje się odpowiednią anilinę 33c w ilości 725 mg (78,6%).

¹HNMR (CDCb 300 MH^z) d 1.6-1.8 ⁽1H. m^): 1.8^-2.15 ⁽6H. m^); 3.6 ⁽3H. s^): 3.7^-3.9 ⁽2H.bs. NH₂ ^); 4.6-4.7 (1H. m); 5.85 (1H.d. NHCO): 6.79 (1H. m); 7.0 (1H. m): 7.15 (1H. d); 7.2-7.45 (5H+CHCh. m).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 359 ⁽M+H⁾+^,196.

Związek 33d

Związek 33c (710 mg, 1,98 mmoli) sprzęga się z aldehydem 22b (625 mg, 1,98 mmoli) analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 30 i otrzymuje się związek 33d w ilości 1,1 g (84,4%).

¹H NMR ⁽CDCl3+CD3COOD. 250MH^z) d 1.5 ⁽9H. s^): 1.6^-2.2 ⁽8H+CH3COOH. m^): 2.5^-2.75 (1H. m). 3.2-3.4 (2H. m); 3.45-3.9 (5H. m): 4.05-4.35 (2H. m); 4.5-4.8 (3H. m); 5.15-5.45 (2H. m); 5.86.1 (1H. m); 6.75-6.9 (1H. m); 6.9-7.05 (1H. m); 7.1-7.23 (1H. m); 7.25-7.45 (5H+CHCh. m).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 658 ⁽M+H)+.

Analiza dla C33H43NaS₂O7: obliczono: C 60,3 H 6,59 N 6,39 znaleziono: C 60,0 H 6,9 N 6,2

Związek 33e

Od związku 33d (1,0 g, 1,52 mmoli) usuwa się grupy ochronne analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 15 i otrzymuje się żądany związek wyjściowy 33e w ilości 658 mg (75,4%).

PL 190 873 B1 ¹H NMR (CDCI3+CD3COOD. 250MHz) δ 1.5 (9H, s); 1.6-2.2 (8H+CH3COOH. m); 2.55-2.75 (1H. m); 3.25-3.4 (1H. m); 3.5-3.75 (5H. m); 3.75-4.2 (3H. m); 4.55-4.75 (1H. m); 6.7-6.85 (1H. m); 6.85-6.97 (1H. m); 7.1-7.25 (1H.m); 7.25-7.48 (5H+CHCh. m).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 574 ⁽M+H⁾⁺, 474.

Analiza dla C29H39N3O₅S2: obliczono: C 60,7 H 6,85 N 7,32 znaleziono: C 60,7 H 7,20 N 7,30

b) Wytwarzanie związku 33f

Wyjściowy związek 33e (100 mg, 0,174 mmola) poddaje się hydrolizie analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 31 i otrzymuje się związek 33f w postaci białej piany w ilości 64,6 mg (59,8%).

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶+CD³COOD^, 300MH^z) d 1.5^-2.0 ⁽6H+CH₃COOH.m^); 2^-0^-2.3 ⁽2H. m^); 2.3^-

2.7 (1H+DD^SOO 3.0-3.1 1 1H.m); 3,2-3.9(5H.m); 4.2-4.33( 1H.m); 6,6-6.9(2H.m); 7,1-7.4(6H.m).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 460 ⁽M+H⁾+. 311.

Analiza dla CH3HH9N3O3SH . 1,4 TFA: obliczono: C 50,0 H 4,95 N 6,79 znaleziono: C 49,9 H 5,1 N 6,7

Wyjściowy związek 33e wytwarza się w sposób opisany w punkcie a) bezpośrednio powyżej.

P r z y k ł a d 32. (Schemat 39)

Wytwarzanie a) estru metylowego kwasu (2S)-2-{2-benzylo-5-[(4-sulfanylopirolidyn-2-ylo-metylo)-amino]-benzoiloamino}-4-metylosulfanylomasłowego (związek 34) i b) kwasu (2S)-2-{2-benzylo-5-[(4-sulfanylopiiOlidyn-2-ylometylo)-amino]-benzoiloamino}-4-metylosulfanylomasłowego (związek 34h)

a) Wytwarzanie związku 34

Od wyjściowego związku 34g (500 mg, 0,85 mmola) odszczepia się grupy ochronne analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 31 i otrzymuje się tytułowy związek 34 w postaci białej substancji stałej w ilości 454 mg (89,3%).

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶+CD₃COOD. 300MH^z) d 1.5^-1.7 ⁽1H. m^); 1.85^-2.1 ⁽5H. m^); 2.35^-2.6 (3H+DMSO, m); 2.9-3.1 (1H. m); 3.1-3.8 (8H. m): 3.9 (2H. q); 4.4-4.6 (1H. m); 6.5-6.7 (>1H. m); 6.97.0 (1H. m); 7.0-7.3 (6H. m).

MS⁽ESP⁺⁾ m/^z 488⁽M+H⁾+. 325.

Analiza dla CHHH33N3SHO3.3 HCl:

obliczono: C 50,3 H 6,08 N 7,04 znaleziono: C 50,4 H 6,3 N 7,3

Wyjściowy związek 34g wytwarza się w sposób następujący.

Związek 34a

Roztwór kwasu 2-bromo-5-nitrobenzoesowego (9,0 g, 36,6 mmoli) w MeOH (200 ml) traktuje się SO2Cl3 (2,0 ml) i uzyskany roztwór ogrzewa się pod chłodnicą zwrotną w ciągu 18 godzin. Następnie mieszaninę reakcyjną odparowuje się, wstępnie absorbuje na SiO2 (Merck, 9385) i poddaje chromatografii, eluując za pomocą 10% EtOAc/izoheksanu. Odpowiednie frakcje łączy się i odparowuje, otrzymując związek 34a w postaci krystalicznej białej substancji stałej w ilości 8,38 g (88,1%).

¹H NMR ⁽CDCl^3, 300MH^z) d 4.0 (SH.s, CO^a); 7.85 ⁽1H. m^); 8.18 ⁽1H. m^); 8.63 ⁽1H. m).

Związek 34b

Roztwór bromku benzylu (2,0 ml, 17,3 mmoli) w THF (10 ml) wkrapla się w temperaturze 0°C, mieszając, do zawiesiny pyłu cynkowego (1,7 g, 26 mmoli) w THF (10 ml), którą aktywowano metodą Knochel (J.O.C. 53, 2392, 1988). Mieszaninę pozostawia się do ogrzania do temperatury pokojowej i miesza w ciągu 3 godzin. Następnie mieszając dodaje się porcję (6,5 mmoli) cieczy znad osadu zawierającej reagent benzylo-cynkowy do roztworu związku 34a (1,0 g, 3,85 mmoli) i Pd^Phs^Ch (27 mg, 0,0385 mmola) w THF (10 ml) w temperaturze pokojowej w atmosferze argonu. Po upływie 1 godziny dodaje się drugą porcję (6,5 mmoli) reagentu benzylo-cynkowego. Otrzymaną czarną mieszaninę reakcyjną hartuje się za pomocą 2N HCl (250 ml) i ekstrahuje za pomocą EtOAc (2x100 ml). Połączone fazy organiczne przemywa się wodą (50 ml) i solanką (50 ml), sączy przez bibułę do rozdzielania faz i odparowuje, otrzymując pomarańczową żywicę. Produkt ten poddaje się chromatografii na SiO2 (Merck, 9385), eluując za pomocą 10% EtOAc/izoheksanu i otrzymuje się związek 34b w postaci żółtego oleju w ilości 590 mg (56,6%).

PL 190 873 B1 ¹H NMR (CDCla .300 MHz) δ 3.9 (3H.s. CO2CH3); 4.48 (2H. s. CH^Ph); 7.0-7.5 (6H. m); 8.23 (1H. m); 8.75 (1H. m).

MS ⁽ESP^_) m/^z 270 ⁽M^-H^)_, 210.

Związek 34c

2N NaOH (2,0 ml, 4 mmole) wprowadza się do roztworu związku 34b (560 mg, 2,06 mmoli) w MeOH (10 ml) w temperaturze pokojowej. Po upływie 2 godzin mieszaninę reakcyjną odparowuje się w celu usunięcia MeOH, po czym rozdziela pomiędzy Et₂O (20 ml) i 2N NaOH (20 ml). Fazę wodną zakwasza się do wartości pH 2/3 za pomocą 2N HCl i ekstrahuje za pomocą EtOAc (3x20 ml). Połączone fazy organiczne przemywa się wodą (20 ml) i solanką (20 ml), sączy przez bibułę do rozdzielania faz i odparowuje, otrzymując związek 34c w postaci białej substancji stałej w ilości 453 mg (85,3%).

¹H NMR ⁽DMSO^-D^6, 300 MH^z) d 4.45 ⁽2H.s. CH₂Ph^); 7.0^-7.4 ⁽5H. m^); 7.55 ⁽1H. m^); 8.3 ⁽1H. m^); 8.53 (1H. m).

MS ⁽ESP^_) m/^z 256 (M^-^; 212.

Związek 34d

Związek 34c (630 mg, 2,45 mmoli) sprzęga się z chlorowodorkiem estru metylowego L-metioniny (540 mg, 2,7 mmoli) analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 32 i otrzymuje się związek 34d w postaci bladożółtej substancji stałej w ilości 900 mg (91,3%).

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶. 250MH^z) d 1.9^-2.25 ⁽5H. m): 2.5^-2.75 (2H+DMSO. m^); 3.74 ⁽3H.s. CO₂CHs); 4.28 (2H.q. CH₂Ph); 4.55-4.75 (1H. m); 7.15-7.5 (5H. m); 7.6 (1H. m); 8.2-8.35 (2H. m); 9.13 (1H.d. NHCO).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 403 ⁽M+H⁾⁺.

Związek 34e

SnCl₂.2H₂O (2,5 g, 11,08 mmoli) wprowadza się, mieszając, do roztworu związku 34d (900 mg, 2,24 mmoli) w EtOAc (50 ml) i uzyskaną mieszaninę ogrzewa się pod chłodnicą zwrotną w ciągu 18 godzin. Mieszaninę reakcyjną chłodzi się do temperatury pokojowej i wkrapla wodny roztwór amoniaku (ciężar właściwy 0,880) do wartości pH 8. Uzyskany ciężki biały osad odsącza się przez celit (545). Następnie przesącz odparowuje się i oczyszcza drogą chromatografii (Mega Bond Elut, SiO₂), eluując za pomocą CH₂Cl₂, a następnie 50% EtOAc/izoheksanu i otrzymuje się odpowiednią anilinę 34e w ilości 595 mg (71,4%).

¹H NMR (CDCh, 300 MH^z) d 1.75^-2.2 ⁽5H. m^); 2.25^-2.45 ⁽2H. m^); 3.6^-3.8 ⁽5H.m. CO2CH3+NH2^); 4.08 (2H.q. CH2Ph); 4.65-4.85 (1H. m); 6.24 (1H.d. NHCO); 6.7 (1H. m); 6.78 (1H. m); 7.0 (1H. m); 7.05-7.3 (5H+CHCls, m).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 373 (M+H)+, 210.

Związek 34f

Związek 34e (570 mg, 1,53 mmoli) sprzęga się z aldehydem 22b (580 mg, 1,84 mmoli) analogicznie do równoważnego etapu w przykładzie 30 i otrzymuje się związek 34f w postaci surowej bladozielonej piany (1,54 g).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 672 ⁽M4H)+

Związek 34g

Od związku 34f (1,5 g, 2,24 mmoli) odszczepia się grupy ochronne analogicznie do równoważnego etapu w przykładzie 15 i otrzymuje się żądany wyjściowy związek 34g w postaci bladobrunatnej szklistej masy w ilości 550 mg (41,9%).

¹HNMR (CDCfe, 300 MH^z) d 1.3-1.65 ⁽10H. m^): 1.7^-2.2 ⁽5H+H2O. m^): 2.25^-2.6 ⁽3H. m^); 2.8^-3.9 (9H. m); 3.9-4.25 (2H. m): 4.6-4.9 (1H. m); 6.3 (1H.d. NHCO); 6.55-6.8 (2H. m): 6.9-7.4 (5H+CHCl3, m).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 588 (M+H)+, 488.

b) Wytwarzanie związku 34h

Wyjściowy związek 34 g (52 mg, 0,087 mmola) poddaje się hydrolizie analogicznie do równoważnego etapu w przykładzie 16, po czym produkt oczyszcza się drogą HPLC z odwróconą fazą (kolumna Dynamax^R 60A, C1₈, 8m prep), eluując za pomocą 50% MeOH/H₂O (0,1% TFA) i otrzymuje się związek 34h w postaci bezbarwnej szklistej masy w ilości 38,2 mg (56,6%).

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶+CD3COOD. 300 MH^z) d 1.5-1.7 ⁽1H. m^); 1.8^-2.1 ⁽5H+CH3COOH. m^); 2.3 2.6 (3H+DD^SO.rnm 2.9-3.1 1 1H.m); 3.2-4.1 (7H.m); 4.3-4.5( 1H.m); 6,5-6.7(2H.m); 6.9-7.0( 1H.m); 7.05-7.25 (5H. m).

MS ⁽ESP⁺⁾ 474 ⁽M+H⁾+.

PL 190 873 B1

Analiza dla C24H31N3S2O3. 1,4 TFA: obliczono: C 50,8 H 5,16 N 6,14 znaleziono: C 51,0 H 5,3 N 6,7

Związek wyjściowy wytwarza się w sposób opisany w punkcie a) bezpośrednio powyżej.

P r z y k ł a d 33. (Schemat 40)

Wytwarzanie a) estru metylowego kwasu (2S)-2-{2-benzylo-4-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-benzoiloamino}-4-metylosulfanylomasłowego (związek 35) i b) kwasu (2S)-2-{2-benzylo-4-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-benzoiloamino}-4-metylosulfanylomasłowego (związek 35 g)

a) Wytwarzanie związku 35

Tytułowy związek 35 otrzymuje się z 2-bromo-4-nitrobenzoesanu metylu, postępując w sposób analogiczny do opisanego w przykładzie 32, lecz stosując Pd2(dba)3 jako źródło katalitycznego palladu w reakcji benzylowania.

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶+CD³COOD. 300MH^z) d 1.5-1.7 (1H, m^); 1.8^-2.1 ⁽5H. m^); 2.3^-2.6 (3H+DMSO, m); 2.9-3.1 (1H. m); 3.2-3.8 (8H. m); 4.05 (2H. m); 4.4-4.6 (1H. m); 6.4-6.6 (2H. m); 7.0-7.35 (6H. m).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 488 ⁽M+H)+ 325.

Analiza dla C25H33N3S2O3.2HCl: obliczono: C 53,6 H 6,29 N 7,5 znaleziono: C 53,5 H 6,5 N 7,3

b) Wytwarzanie związku 35g

Związek 35 (100 mg, 0,18 mmola; patrz punkt a) powyżej) poddaje się hydrolizie analogicznie do równoważnego etapu w przykładzie 32 i otrzymuje się związek 35g w postaci białej substancji stałej w ilości 85,8 mg (67,3%).

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶+CD³COOD. 300MH^z) d 1.5-1.7 ⁽1H. m^); 1.8^-2.1 ⁽5H. m^); 2.3^-2.6 (3H+DMSO. m); 2.9-3.9 (6H. m); 3.95-4.2 (2H. m); 4.3-4.6 (1H. m); 6.4-6.5 (2H. m); 7.0-7.3 (6H. m)

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 474 (M+H)+, 325.

Analiza dla C24H31N3S2O3. 1,3 TFA: obliczono: C 51,4 H 5,24 N 6,76 znaleziono: C 51,2 H 5,4 N 6,7

P r z y k ł a d 34. (Schemat 41)

Ester izopropylowy kwasu (2S)-2-{2-benzylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-benzoiloamino}-4-metylosulfanylomasłowego (związek 36)

Związek nitrowy 36b poddaje się redukcji do odpowiedniej aniliny, sprzęga z aldehydem tioproliny 22b, stosując IPA jako rozpuszczalnik i usuwa się grupy ochronne jak w przykładzie 32, otrzymując tytułowy związek 36.

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶+CD³COOD. 300MH0 d 1.0-1.3 ⁽6H. m^); 1.5-1.7 ⁽1H. m^); 1.8^-2.1 ⁽5H. m^): 2.3 2.6 (3H+C^D^SC^.mm 2.9-4.1 18H. m); 4.3-4.6 ( 1H. m): 4.8-5.0 (1H. m); 6.5-6.7 (2H. m); 6 63877j(6h^.n^y

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 516 (M+H)+, 325.

Analiza dla C27H(7N(S2O( .2 HCl: obliczono: C 55,1 H 6,68 N 7,14 znaleziono: C 54,9 H 7,0 N 7,1

Związek 36a

Roztwór związku 34d (25,24 g, 62,78 mmoli) w MeOH (500 ml) traktuje się 2N NaOH (35 ml, 70 mmoli). Uzyskany roztwór odparowuje się do sucha, a stałą pozostałość rozdziela się pomiędzy Et,O (200 ml) i wodę (500 ml). Fazę wodną zakwasza się do wartości pH 2 za pomocą 2N HCl i ekstrahuje za pomocą EtOAc (2x250 ml). Połączone warstwy organiczne przemywa się wodą (2x100 ml), solanką (100 ml), sączy przez bibułę do rozdzielania faz i odparowuje, otrzymując związek 36a w postaci białej substancji stałej w ilości 23,57 g (96,8%).

¹H NMR ⁽DMSO^-D^6, 300MH^z) d 1.8^-2.2 ⁽5H. m^); 2.3^-2.6 (2H+DMSO. m^); 4.1^-4.3 ⁽2H. m^): 4.4-4.6 (1H. m); 7.1-7.3 (5H. m); 7.4-7.6 (1H. m); 8.1-8.3 (2H. m); 8.9-9.0 (1H. m. NHCO)

MS ⁽ESP^_) m/^z 387⁽M^-H^)-.

Związek 36b

Chlorek sulfurylu (5,0 ml, 62 mmoli) wprowadza się, mieszając, do zawiesiny związku 36a (19,2 g, 50 mmoli) w IPA (500 ml). Uzyskaną mieszaninę następnie ogrzewa się pod chłodnicą zwrotną w ciągu 18 godzin. Następnie mieszaninę reakcyjną odparowuje się do 1/5 objętości i rozdziela

PL 190 873 B1 pomiędzy EtOAc (1 litr) i nasycony wodny roztwór NaHCO3, (500 ml). Fazę organiczną przemywa się wodą (200 ml), solanką (200 ml), sączy przez bibułę do rozdzielania faz i odparowuje, otrzymując związek 36b w postaci białej substancji stałej w ilości 21,25 g (100%).

¹H NMR ⁽DMSO-D⁶. 300MHz) d 1.0-1.3 ⁽6H. m^); 1.8-2.2 ⁽5H. m): 2.3-2.6 (2H+DMSO. m^);

4.1- 4.3 (2H. m): 4.4-4.6 (1H. m); 4.8-5.0 (1H. m): 7.1-7.3 (5H. m); 7.4-7.6 (1H. m); 8. 1-8.3 (2H. m); 9.0 (1H.m. NHCO)

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 431 ⁽M+H⁾⁺.

P r z y k ł a d 35. (Schemat 42)

Ester izopropylowy kwasu (2S)-2-{2-benzylo-5-[N-([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-N-{3-metoksypropionylo)-amino]-benzoiloamino}-4-metylosulfanylomasłowego (związek 37)

Od wyjściowego związku 37b odszczepia się grupy ochronne postępując analogicznie do równoważnego etapu w przykładzie 32 i otrzymuje się tytułowy związek 37.

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶+CD₃COOD. 300MH_z) d 1.0-1.3 ⁽6H. m^); 1.5-1.7 ⁽1H. m^): 1.8^-2.1 ⁽5H. m^);

2.2- 2.6 (5H+DMSO. m); 2.9-3.95 (10H, m); 4.0-4.2 (3H, m). 4.4-4.6 (1H. m): 4.8-5.0 (1H. m): 7.0-7.5 (8H, m)

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 602 ⁽M+H)+

Analiza dla C31H43N3S₂O₅. 1,5 HCl:

obliczono: C 56,7 H 6,83 N 6,4 znaleziono: C 56,7 H 7,0 N 6,0

Związek wyjściowy wytwarza się w sposób następujący.

EEDQ (530 mg, 2,15 mmoli) wprowadza się, mieszając, do roztworu związku 36d (1,5 g, 2,15 mmoli; patrz przykład 34) i kwasu 3-metoksypropionowego (220 ml, 2,36 mmoli) w CH₂Cl₂ (15 ml). Mieszaninę miesza się w ciągu 18 godzin w temperaturze pokojowej, po czym odparowuje się. Pozostałość rozdziela się pomiędzy 1N wodny roztwór kwasu cytrynowego (200 ml) i EtOAc (100 ml). Fazę organiczną przemywa się nasyconym roztworem wodnym NaHCO3 (50 ml), wodą (50 ml) i solanką (50 ml), sączy przez bibułę do rozdzielania faz i odparowuje, otrzymując bladożółtą żywicę, którą oczyszcza się drogą szybkiej chromatografii na SiO₂ (Merck 9385), eluując gradientem 0-50% EtOAc/izoheksan. Odpowiednie frakcje sączy się i odparowuje, otrzymując wyjściowy związek 37b w postaci bezbarwnej żywicy w ilości 1,14 g (67,7%).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 786 ⁽M+H)+

P r z y k ł a d 36. (Schemat 43)

Wytwarzanie a) N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylo-metylo)-3,3-dimetylo-N-(2-naftalen-1-ylo-etylo)-butyramidu (związek 56) i

b) N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pircoldyn-2-ylometylo))N-(2-na1falen-1 -ylo-etylo))2-piryciyn-3-ylo-acetamidu (związek 57)

a) Wytwarzanie związku 56

Związek (56) wytwarza się według schematu 43 sposobem opisanym w przykładzie 23 dla wytwarzania związku (6).

Widmo NMR CDCb d 0.91 (s. 9H), 1.5 (m. 1H), 1.75 (m. 1H). 1.82 (d. 1H), 1.91 (d. 1H). 2.52 (m, 1H). 2.92 (m, 1H). 3.33 (m. 3H), 3.72 (m. 4H). 4.15 (m. 1H), 7.26 (d. 1H). 7.41-7.56 (m. 2H),

7.8 (dd 1 HH 7.9 (2dd2 21), 9 958 (br.s.1 HH

Mikroanaliza (1,00 HCl. 0,5 ^O): obliczono: C 64,2 H 7,97 N 6,5 znaleziono: C 64,4 H 7,90 N 6,3

Wyjściowy związek (54) wytwarza się analogicznie do przykładu 23, stosując następujące związki pośrednie:

Związek (52)

Widmo NMR CDCb d 1.00 (2s. 9H); 1.46 (d. 9H); 1.95 (m. 2H); 2.4 (m. 2H); 3.3 (m. 4H); 3.7 (m. 3H); 4.00 (m. 3H); 4.57 (d. 2H); 5.22 (2d. 2H; 5.90 (m. 1H); 7.24-8.4 (m. 7H).

Związek (54)

Widmo NMR CDCb d 1.00 (2s. 9H); 1.35 (m. 1H); 1.49 (s. 9H); 1.89 (br.s. 1H); 1.95 (d. 1H); 2.3 (m, 1H); 2.32 (d. 1H); 2.88 (2q. 1H); 3.1-3.9 (m. 9H); 7.25-8.31 (m. 7H).

b) Wytwarzanie związku 57

Sposób opisany w przykładzie 24 dla wytwarzania związku (27) stosuje się analogicznie do otrzymywania związku (57).

PL 190 873 B1

Widmo NMR CDCI3 δ 1.2 (m. 1H), 2.00 (m. 1H), 2.6 (m. 2H). 3.15-4.40 (m. 10H), 7.28-8.70 (m. 11H). 9.4 (br.s. 1H).

Mikroanaliza (2HCl.2H2O): obliczono: C 56,0 H 6,20 N 8,17 znaleziono: C 56,4 H 6,46 N 7,70

Wyjściowy związek (55) wytwarza się analogicznie do przykładu 24, stosując odpowiednie związki pośrednie:

Związek (53)

Widmo NMR CDC1 d 1.48 (s. 9H); 1.84 (m. 1H); 2.42 (m. 1H); 2.87-3.45 (m. 5H); 3.63-4.26 (m. 7H); 4.55 (d. 2H); 5.22 (2d. 2H); 5.9 (m. 1H); 7.1-8.7 (m. 11H).

Związek (55)

Widmo NMR CDC1 d 1.34 (m. 1H); 1.5 (s. 9H); 1.95 (m. 1H); 2.32 (m. 2H); 2.72-4.00 (m. 10H); 7.1-8.6 (m. 11H).

P r z y k ł a d 37. (Schemat 44)

Wytwarzanie a) N-(2,2-difenylo-etylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3-metylo-butyramidu (związek 67),

b) N-(2,2-difenylo-etylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3,3-dimetylo-butyramidu (związek 68),

c) N--2,2-difenylo-etylo)-N--[2S,4S]-4-sslfanylo-piroliddn-2-ylometylo))2-piryydn-3-ylo-aactamidd (związek 69) i

d) N-(2,2-difenylo-etylo)-1-oksy-N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-6-metoksy-nikoty-namidu (związek 70)

a) Wytwarzanie związku 67

W sposób opisany w przykładzie 23 dla wytwarzania związku (6) postępuje się też w przypadku otrzymywania związku (67), stosując odpowiednie związki pośrednie według schematu 44.

Widmo NMR DMSO-d6 d 0.75 (m. 6H); 1.55 (m. 1H); 1.87 (m. 2H); 2.05-2.45 (m. 1H); 3.05 (m. 1H); 3.25-3.70 (m. 6H); 4.05 (m. 2H); 4.20-4.55 (m. 1H); 7.30 (m. 10H); 8.80-9.80 (2br.s. 2H)

Mikroanaliza (1,00 HCl, 1,00 H2O): obliczono: C 63,9 H 7,82 N 6,21 znaleziono: C 64,1 H 7,70 N 6,00

Związek 58

Widmo NMR CDCl d 1.50 (s. 9H). 1.77 (m. 1H); 2.40 (m. 1H); 2.75 (m. 1H); 3.00 (m. 1H); 3.14 (q. 1H); 3.24 (d. 2H); 3.67 (m. 1H); 3.93 (m. 1H); 4.10 (m. 2H); 4.54 (d. 2H); 5.25 (m. 2H); 5.90 (m. 1H); 7.25 (m. 10H)

Związek 59

Widmo NMR CDCl d 0.85 (m. 6H); 1.48 (m. 9H); 1.80 (m. 2H); 2.10 (m. 2H); 2.40 (m. 1H); 2.804.35 (m. 9 HH 4,55(m. 2 2); 5,22(m. 2 2); 5,90(m.1 HH 7,22(m. 1 OH)

Związek 63

Widmo NMR CDCh d 0.85 (2d. 6H); 1.24 (m. 1H); 1.48 (s. 9H); 1.68 (m. 1H); 1.81 (d. 1H); 1.952.35 (m. 3 HH 2JS-S^m. 6HH 3.90-4.55(m. 3 HH 7 . KH

b) Wytwarzanie związku 68

Podobnie związek (68) wytwarza się ze związku (60), jak podano w schemacie 44.

Związek 68

Widmo NMR DMSO-d6 d 0.85 (m. 9H); 1.55 (m. 1H); 1.74-2.27 (m. 2H); 2.37 (m. 1H); 3.05 (m. 1H); 3.45 (m. 6H); 4.05 (m. 2H); 4.18-4.55 (m. 1H); 7.28 (m. 10H); 8.90-9.90 (m. 2H)

Mikroanaliza (1,0 HCl, 1,0 ^O): obliczono: C 64,6 H 8,02 N 6,02 znaleziono: C 64,8 H 8,30 N 5,70

Związek 60

Widmo NMR CDCh d 0.93 (m, 9H), 1.50 (s, 9H), 1.82 (m, 2H), 2.35 (m, 3H), 2.90-4.35 (m, 8H), 4.55 (m, 2H), 5.25 (m, 2H), 5.90 (m, 1H), 7.25 (m, 10H).

Związek 64

Widmo NMR CDCh d 0.93 (s. 9H); 1.24 (m. 1H); 1.48 (s. 9H); 1.80 (q. 1H); 2.23 (d. 1H); 2.30 (m. 1H); 2.75-3.70 (m. 6H); 3.90-4.60 (m. 3H); 7.25 (m. 10H).

PL 190 873 B1

c) Wytwarzanie związku 69

Związek (69) wytwarza się ze związku (61) według schematu 44 analogicznie do sposobu opisanego w przykładzie 24 w przypadku otrzymywania związku (27).

Związek 69

Widmo NMR CDCla d 1.95 (m. 1H); 2.40 (m. 1H); 2.60 (m. 1H); 3.15-4.50 (m. 1H); 7.28 (m. 10H); 7.67 (m. 1H); 8.05 (m. 1H); 8.50 (m. 1H); 8.71 (m. 1H); 9.10-10.20 (br.d. 2H).

Mikroanaliza (2,0 HCl, 0,75 TFA, 0,5 H2O): obliczono: C 55,1 H 5,51 N 7,01 znaleziono: C 55,0 H 5,60 N 6,90

Związek 61

Widmo NMR CDCla d 1.47 (s. 9H); 1.80 (m. 1H); 2.30-4.65 (m. 14H); 5.23 (m. 2H); 5.90 (m. 1H); 7.25 (m, 12H); 8.10-8.55 (m, 2H).

Związek 65

Widmo NMR CDCla d 1.25 (m. 1H); 1.48 (s. 9H); 2.30 (m. 1H); 2.70-4.55 (m. 12H); 7.30 (m. 12H); 8.28 (2d. 1H); 8.45 (m. 1H).

d) Wytwarzanie związku 70

Związek (70) wytwarza się podobnie ze związku (62), stosując odpowiednie związki pośrednie. Widmo NMR CDCb d 1.67 (m. 1H), 2.15 (d. 1H), 2.47 (m. 1H), 3.16 (br.s. 1H). 3.50 (m. 2H),

3.85-4.40 (m. 8H), 5.22 (br.s. 1H), 6.56 (d. 1H), 7.00-7.35 (m. 11H), 7.90 (s. 1H), 8.85-10.75 (2br.s. 2H)

Mikroanaliza (2,0 HCl, 0,5 H2O): obliczono: C 57,2 H 5,91 N 7,70 znaleziono: C 57,5 H 5,60 N 7,30

Związek 62

Widmo NMR CDClsd 1.50 (s. 9H); 1.60 (m. 1H); 2.47 (m. 1H); 3.00-4.50 (m. 12H); 4.58 (d. 2H);

5.25 (m. 2 H); 5,90(m. 1 H); 6 655(d. 1 H); 6,99(m.1 H); 7,22(m. 1 1H).

Związek 66

Widmo NMR CDClsd 1.20 (m. 1H); 1.45 (s. 9H); 2.30 (m. 1H); 2.66 (m. 1H); 3.00-3.45 (m.4H);

3.55 (m. 1H); 3.95-4.25 (m. 5H); 4.47 (m. 1H); 6.55 (d. 1H); 7.25 (m. 11H); 7.65 (m. 1H).

P r z y k ł a d 38. (Schemat 45)

Wytwarzanie a) N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylo-metylo)-3-metylo-N-(2-naftalen-2-ylo-etylo)-butyramidu (związek 80),

b) N-([2S.4S]-4-sulfanylo-pirolldyn-2-ylometyło)-3.3-dimetylo-N-(2-naftalen-2-ylo-etylo)-butyramidu (związek 81),

c) N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-N-(2-naftalen-2-ylo-etylo)-2-pirydyn-3-ylo-acetamidu (związek 82) i

d) N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-2-(4-metoksy-fenylo)-N-(2-naftalen-2-ylo-etylo)-acetamidu (związek 83)

a) Wytwarzanie związku 80

W sposób opisany w przykładzie 23 dla otrzymywania związku (6) wytwarza się też związek (80). Widmo NMR DMSO.d6 d 0.75 (m. 6H); 0.87 (d, 1H); 1.65 (m. 1H); 1.92 (m. 1H); 2.02 (d. 1H),

3.03 (m. 3H); 3.20-3.80 (m. 9H); 7.48 (m. 3H); 7.75 (d. 1H); 7.85 (m. 3H); 8.90-9.90 (br.d, 2H) Mikroanaliza (1,00 HCl): obliczono: C 64,9 H 7,68 N 6,88 znaleziono: C 64,9 H 7,50 N 6,80

Wyjściowy związek (76) otrzymuje się analogicznie do przykładu 23, stosując odpowiednie związki pośrednie, według schematu 45.

Związek 71

Widmo NMR CDCb d 1.50 (s. 9H); 1.85 (m. 1H); 2.50 (m. 1H); 2.80 (m. 1H); 3.00 (m. 5H); 3.20 (m. 1H); 3.65 (m. 1H); 4.00 (m. 1H); 4.10 (m. 1H); 4.53 (d. 2H); 5.20 (m. 2H); 5.90 (m. 1H); 7.32 (m. 1H); 7.42 (m. 2H); 7.63 (s. 1H); 7.80 (m. 3H).

Związek 72

Widmo NMR CDCb d 0.90 (m. 7H), 1.00-2.60 (m, 14H), 3.00 (m, 2H), 3.10-4.20 (m, 7H), 4.60 (m, 2H), 5.25 (m. 2H), 5.90 (m, 1H), 7.30-7.50 (m, 3H), 7.60 (m, 1H), 7.80 (m. 3H).

PL 190 873 B1

Związek 76

Widmo NMR CDCI3 δ 0.90 (m. 6H); 1.10-2.50 (m. 15H); 2.80-3.80 (m. 9H); 7.26-7.50 (m. 3H);

7.60 (m. 1 HH 7,88(m. 3 HH

b) Wytwarzanie związku 81

Związek (81) otrzymuje się ze związku (73) według schematu 45 w sposób analogiczny do wytwarzania związku (80) (patrz wyżej).

Widmo NMR DMSO-d6 d 1.08 (d. 9H); 1.80 (m. 1H); 2.15 (m. 2H); 2.65 (m. 1H); 3.00-4.00 (m. 10H); 7.63 (m. 3H); 7.90 (s. 1H); 8.03 (m. 3H); 9.50 (br.d. 2H).

Mikroanaliza (1,0 HCl, 0,25 H2O): obliczono: C 64,9 H 7,93 N 6,58 znaleziono: C 64,8 H 8,10 N 6,50

Związek 73

Widmo NMR CDCh d 1.00 (m. 9H); 1.47 (s. 9H); 1.80-2.55 (m. 4H); 3.00 (m. 2H); 3.10-4.20 (m. 8H); 4.60 (d. 2H); 5.25 (m. 2H); 5.90 (m. 1H); 7.30-7.85 (m. 7H).

Związek 77

Widmo NMR DMSO-d6 (100°C) d 0.95 (m. 9H); 1.35-1.75 (m. 9H); 2.15 (s. 2H); 2.40 (m. 1H); 2.60-3.90 (m. 12H); 7.40 (m. 3H); 7.70 (m. 1H); 7.80 (m. 3H).

c) Wytwarzanie związku (82)

Związek (82) otrzymuje się ze związku (74) według schematu 45 w sposób analogiczny do opisanego w przykładzie 24 w przypadku wytwarzania związku (27).

Związek 82

Widmo NMR DMSO-d6 d 1.65 (m. 1H); 2.90-4.15 (m. 14H); 7.35-8.90 (m. 11H); 9.50 (br.d. 2H).

Mikroanaliza (2,0 HCl, 1,0 TFA, 0,5 H2O): obliczono: C 51,9 H 5,19 N 6,99 znaleziono: C 52,2 H 5,40 N 7,00

Związek 74

Widmo NMR DMSO-d6 (100°C) d 1.45-1.75 (m. 10H); 2.85-3.85 (m. 11H); 4.03 (m. 1H); 4.20 (m. 1H); 4.45-4.65 (m. 2H); 5.20 (m. 2H); 5.90 (m. 1H); 7.23 (m. 1H); 7.45 (m. 4H); 7.67 (s. 1H); 7.80 (m. 3H); 8.35 (m. 2H).

Związek 78

Widmo NMR DMSO-d6(100°C) d 1.30-1.75 (m. 9H); 2.40 (m. 1H); 2.55-3.90 (m. 14H); 7.108.45 (m. 11H).

d) Wytwarzanie związku (83)

Podobnie związek (83) otrzymuje się ze związku (75), stosując odpowiednie związki pośrednie według schematu 45.

Związek 85

Widmo NMR DMSO-d6 d 1.65 (m. 1H); 2.95 (m. 2H); 3.08 (m. 1H); 3.25-4.00 (m. 13H); 6.80 (m. 2H); 7.06 (2d. 2H); 7.47 (m. 3H); 7.68 (d. 1H); 7.85 (m. 3H); 9.35 (br.d. 2H).

Mikroanaliza (1,5 HCl, 0,5 H2O): obliczono: C 62,7 H 6,57 N 5,62 znaleziono: C 62,4 H 6,50 N 5,40

Związek 75

Widmo NMR DMSO-d6 (100°C) d 1.45 (s. 9H); 1.75 (m. 1H); 2.75-3.85 (m. 14H); 4.00 (m. 1H);

4.14 (m. 1 I-I); 4.44-4.66 (m.2H); 5.20 (m. 2H); 11); 6.80(m.2H); 7.05 (m. 2H); 7.33(m. 1 D;

7.45 (m. 2H); 7.63 (s. 1H); 7.80 (m. 3H).

Związek 79

Widmo NMR DMSO-d6 (100°C) d 1.30-1.75 (m. 9H); 2.35 (m. 1H); 2.60-3.90 (m. 17H); 6.78 (m. 2H); 7.05 (m. 2H); 7.40 (m. 3H); 7.65 (m. 1H); 7.80 (m. 3H).

P r z y k ł a d 39. (Schemat 46)

Wytwarzanie a) estru metylowego kwasu (2S)-2-({2-fenylo-4-[((2S,4S)-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo} -amino)-4-metylosulfanylo-masłowego (związek 38) i

b) kwasu (2S)-2-((2-fenylo-4-[((2S,4S)-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbo-nylo}-amino)-4-metylosulfanylo-masłowego (związek 38f)

PL 190 873 B1

a) Wytwarzanie związku 38

2-Bromo-4-nitrobenzoesan metylu sprzęga się z kwasem fenyloborowodorowym (analogicznie do równoważnego etapu w przykładzie 30) i następnie sprzęga i usuwa grupy ochronne postępując w sposób opisany w przykładzie 32 i otrzymuje się tytułowy związek 38.

¹H NMR ⁽DMSO^-D₆, 250MH^z) d 1.35-1.75 ⁽3H. m^); 1.8 ⁽3H. s^); 1.9^-2.2 ⁽2H. m^); 2.25^-2.5 (2H+DMSO. m); 2.75-3.9 (10H. m); 4.0-4.25 (1H. m); 5.0-5.9 (5H.bs. H-O); 6.3-6.6 (2H. m); 7.0-7.3 (7H. m); 7.95 (1H. m); 9.2-9.8 (2H. bd).

MS⁽ESP⁺⁾m/^z474⁽M+H⁾⁺. 311, 196.

Analiza dla C24H31N3O3S2. 2HCl. 1,5 H2O: obliczono: C 50,3 H 6,3 N 7,3 znaleziono: C 50,4 H 6,1 N 7,3

b) Wytwarzanie związku 38f

Związek 38 poddaje się hydrolizie do odpowiedniego kwasu (analogicznie do równoważnego etapu w przykładzie 33) i otrzymuje związek 38f.

¹H NMR ⁽DMSO^-D⁶+CD3COOD^, 300MH^z) d 1.5-1.9 ⁽3H+CD3COOD. m^); 1.95 ⁽3H. s^); 2.05^-2.35 (2H. m); 2.4-2.6 (2H+DMSO. m); 3.0-3.1 (1H. m); 3.2-3.9 (4H. m); 4.2-4.3 (1H. m); 6.5-6.7 (2H. m);

7.2-7.4 (6H. m).

MS ⁽ESP⁺⁾ m/^z 460 ⁽M+H⁾+^,311.

Analiza dla C23H29N₃O₃S2.1,35 TFA obliczono: C 50,3 H 4,99 N 6,85 znaleziono: C 50,2 H 5,1 N 6,8

P r z y k ł a d 40. Kompozycje farmaceutyczne

Poniżej podaje się przykłady farmaceutycznych postaci do podawania według wynalazku, jak wyżej zdefiniowano, przy czym substancję czynną określa się jako „Związek X”, do stosowania leczniczego lub profilaktycznego u ludzi.

(a) Tabletka I mg/taeietkę

Związek X 100

Laktoza Ph.Eur. 122,55

Sodowa pochodna kroskarmelozy 12,0

Pasta ze skrobi kukurydzianej (pasta 5% wag./obj.) 2,25

Stearynian magnezu 3,0 (b) Tabletka II mg//abletkę

Związek X 50

Laktoza Ph.Eur. 223,75

Sodowa pochodna kroskarmelozy 6,0

Skrobia kukurydziana 15,0

Poliwinylopirolidon (pasta 5% wag./obj.) 2,25

Stearynian magnezu 3,0 (c) Tabletka III mg//abletkę

Związek X 1,0

Laktoza Ph.Eur. 93,25

Sodowa pochodna kroskarmelozy 4,0

Pasta ze skrobi kukurydzianej (pasta 5% wag./obj.) 0,75

Stearynian magnezu 1,0 (d) Kapsułka mg/kppsułęę

Związek X 10

Laktoza Ph.Eur. 488,5

Magnez 1,5

PL 190 873 B1

(e) Preparat do iniekcji I Związek X 1M roztwór wodorotlenku sodu 0,1 M kwas solny (do pH 7,6) Glikol polietylenowy 400 Woda do iniekcji do 100%	(50 mg/ml) 5,0% wag.obj. 15,0% obj./obj. 4,5% wag./obj
(U) Preparat do iniekcji II Związek X Fosforan sodu BP 0,1 M roztwór wodorotlenku sodu Woda do iniekcji do 100%	(10 mg/ml) 1,0% wag./obj 3,6% wag./obj 15,0% obj./obj

(g) Preparat do iniekcji III 1 mg/ml , buforowanydopH 6)

Związek X Fosforan sodu BP Kwas cytrynowy Glikol polietylenowy 400 Woda do iniekcji do 100%	0,1% wag./obj. 2,26% wag./obj 0,38% wag./obj 3,5% wag./obj.
(h) Aerozol I Związek X Trioleinian sorbitanu TrichloroUluorometan DichlorodiUluorometan	mg/ml 10,0 13,5 910,0 490,0
(i) Aerozol II Związek X Trioleinian sorbitanu TrichloroUluorometan DichlorodiUluorometan DichlorotetraUluoroetan	mg/ml 0,2 0,27 70,0 280,0 1094,0
(j) Aerozol III Związek X Trioleinian sorbitanu TrichloroUluorometan DichlorodiUluorometan DichlorotetraUluoroetan	mg/ml 2,5 3,38 67,5 1086,0 191,6
(k) Aerozol IV Związek X Lecytyna sojowa TrichloroUluorometan DichlorodiUluorometan DichlorotetraUluoroetan	mg/ml 2,5 2,7 67,5 1086,0 191,6
(l) Maść Związek X Etanol Woda 1-Dodecyloazacykloheptan-2-on Glikol propylenowy	ml 40 mg 300 μΙ 300 μΙ 50 μΙ do 1 ml

Uwaga: Powyższe preparaty można wytwarzać w sposób konwencjonalny znany w farmaceutycznym stanie techniki. Tabletki (a)-(c) mogą być dojelitowo powlekane w sposób konwencjonalny, na przykład za pomocą powłoki z Utalanu octanu celulozy. Preparaty aerozolowe (h)-(k) można stosować przy użyciu standardowych urządzeń do podawania odmierzonych dawek aerozolu, a stosowane jako

PL 190 873 B1 środki utrzymujące zawiesinę trioleinian sorbitanu i lecytyna sojowa mogą być zastąpione innymi środkami utrzymującymi zawiesinę, takimi jak monooleinian sorbitanu, seskwioleinian sorbitanu, polisorbat 80, oleinian poligliceryny lub kwas oleinowy.

P r z y k ł a d 41. (Schemat 47)

Wytwarzanie a) kwasu (2S)-4-karbamoilo-2-({2-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylo-metylo)-amino]-fenylokarbonylo}-amino)-masłowego (związek 39e) i b) estru metylowego kwasu (2S)-4-karbamoilo-2-({2-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo}-ami-no)-masłowego (związek 39)

a) Wytwarzanie związku 39

Związek 39a

Związek 32a (1,5 g, 6,2 mmoli) sprzęga się z estrem metylowym L-glutaminy (analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 30) i otrzymuje się związek 39a w postaci białej substancji stałej w ilości 1,2 g (50,5%).

MS ⁽ESP)+ m/^z 386 ⁽M+H⁾⁺

Związek 39

Związek 39a poddaje się redukcji, po czym sprzęga z aldehydem 22b i selektywnie usuwa grupy ochronne, postępując w sposób opisany wyżej w przykładzie 32 i otrzymuje się tytułowy związek 39.

MS ⁽ESP+ m/^z 471 ⁽M+H)+

Analiza dla C24H30N4O4S. 3HCl. 0,25 H2O: obliczono: C 49,3 H 5,8 N 9,6 znaleziono: C 49,2 H 5,9 N 9,2

b) Wytwarzanie związku 39e

Związek 39 poddaje się hydrolizie (analogicznie jak w równoważnym etapie w przykładzie 32) i otrzymuje się tytułowy związek 39e.

MS ⁽ESP^_) m/^z 435 ⁽M^-H^)-

Analiza dla C23H28N4O4S . 2 TFA: obliczono: H 4,4 N 8,2 znaleziono: C 47,0 H 4,5 N 7,9

Claims (8)

1. Związek z którejkolwiek z następujących klas i), ii) albo iii):

klasa i) związki o wzorze (III), w którym:

X oznacza atom wodoru lub grupę C1-6-alkoksy-C1-6-alkilokarbonylową;

A oznacza grupę fenylową, 1-naftylową lub 2-naftylową;

X² oznacza atom wodoru, grupę fenylową lub fenylo-C1-6-alkiIową;

X³ oznacza atom wodoru lub grupę C1-6-alkilową;

X⁴ oznacza grupę C1-6-alkilosulfanylową lub karbamoilową; klasa ii) związki o wzorze (IV), w którym:

X oznacza grupę -CO-C1-6-alkilową, -CO-C1-6-alkoksy-C1-4-alkilową, p-metoksybenzylową, -C1-6-alkoksy-C1-4-alkilową,

3-pirydyloacetylową lub 6-metoksy-1-okso-nikotynoilową;

A oznacza grupę 1-naftylową lub 2-naftylową; p wynosi 0;

klasa iii) związki o wzorze (V), w którym:

X oznacza wszelkie grupy podane powyżej dla X w punkcie ii);

X⁷ oznacza grupę fenylową;

A oznacza grupę fenylową; p wynosi 0;

albo jego farmaceutycznie dopuszczalna sól lub solwat.

2. Związek według zastrz. 1, w którym w związkach z klasy i):

X^I oznacza atom wodoru;

X4 oznacza grupę C1-6-alkilosulfanylową.

3. Związek według zastrz. 1, wybrany z grupy obejmującej następujące związki:

PL 190 873 B1 ester metylowy kwasu (2S)-2-{2-benzylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-benzoiloamino}-4-metylosulfanylomasłowego;

kwas (2S)-2-{2-benzylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-benzoiloamino}-4-metylosulfanylomasłowy;

ester metylowy kwasu (2S)-2-({2-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowego;

kwas (2S)-2-({2-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowy;

ester metylowy kwasu (2S)-2-({3-[([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-amino]-naftaleno-1-karbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowego;

kwas (2S)-2(({3-[([2S.4S]-4-sulfanylopiroiidyn-2-ylometylo)-amino]-naftaleno1l-karbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowy;

ester metylowy kwasu (2S)-2-({3-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfa-nylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo}-amino)-4-metylosulfanylomasłowego;

kwas (2S)-2-({3-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo}-amino)-4-metylosulfanylo-masłowy;

(25.45) -2-[{N-(4-metoksybenzylo)-N-(naftalen-1-ylometylo)-amino}-metylo]-pirolidyno-4-tiol;

N-(naftalen-1-ylometylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-waleramid;

N-(naftalen-1-ylometylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-2-(pirydyn-3-ylo)-acetamid;

N-((2S,4S)-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3-metylo-N-(2-naftalen-1-ylo-etylo)-butyramid;

N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-N-(2-naftalen-1-ylo-etylo)-2-pirydyn-3-ylo-acetamid;

(25.45) -2-{[(3-metoksypropylo)-(2-naftalen-1-yloetylo)-amino]-metylo}-pirolidyno-4-tiol;

N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-2-(4-metoksy-fenylo)-N-(2-naftalen-2-ylo-etylo)-acetamid;

(25.45) -2-{[(2-(4-metoksyfenylo)-metylo)-(2-naftalen-1-yloetylo)-amino]-metylo}-pirolidyno-4-tiol;

N-(2,2-difenylo-etylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3-metylo-butyramid;

N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3,3-dimetylo-N-(2-naftalen-2-ylo-etylo)-butyramid;

N-(2,2-difenylo-etylo)-N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3,3-dimetylo-butyramid; kwas (2S)-2-{3-[([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-(3-metoksy-propylo)-amino]-benzoiloamino}-4-metylosulfanylo-masłowy;

N-([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-3,3-dimetylo-N-(2-naftalen-1-ylo-etylo)-butyramid; kwas (2S)-4-karbamoilo-2-({2-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylopirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylo-karbonylo}-amino)-masłowy i ester metylowy kwasu (2S)-4-karbamoilo-2-({2-fenylo-5-[([2S,4S]-4-sulfanylo-pirolidyn-2-ylometylo)-amino]-fenylokarbonylo}-amino)-masłowego, lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól.

4. Komppoyyic-a-maacutyycnazawierająccsubstancjęccznną w ppoącczniuz faimaacutyycnie dopuszczalnym rozcieńczalnikiem lub nośnikiem, znamienna tym, że jako substancję czynne zawiera związek jak określono w zastrz. 1.

5. Kompozycja farmaceutyczna według zastrz. 4, znamienna tym, że ma postać tabletki.

6. ZwiąązU I uu beegfam^aacntyycnieddoubuzczlncsul, j aa ok-eńloncw zzasz. 1, dds-osuwania jako lek.

7. Zan-osuwaniezwiącnu lubreegraιτnaacntyycnieddoubuzczlncj sslil jat ok-eńlonc w zzntrz.1, do wytwarzania środka leczniczego do leczenia raka, w tym raka pęcherza, sutka, okrężnicy, nerek, wątroby, płuc, jajnika, trzustki, żołądka, szyjki macicy, tarczycy i skóry; nowotworów krwiotwórczych pochodzenia limfoidalnego, w tym ostrej białaczki limfocytowej, chłoniaka z komórek B i chłoniaka Burkitta; nowotworów krwiotwórczych pochodzenia szpikowego, w tym ostrej i przewlekłej białaczki szpikowej i białaczki promielocytowej; nowotworów pochodzenia mezenchymalnego, w tym włókniaka mięsakowego i mięśniakomięsaka prążkowanego; oraz innych nowotworów, w tym czerniaka, nasieniaka, potworniaka złośliwego, nerwiaka niedojrzałego i glejaka.

8. Zan-osuwanieweełub znn-rz.7. dd wy-wa-zzniaśroOkal eecnicczegddleeczniancworworów okrężnicy, płuc i trzustki.